Het geheim van St. Anton

/Snow

X20

Snow/21

22

/Snow

<<

<< Linksboven: De lobby van het designhotel Luxe Alpinea.

Rechtsboven: De Nederlandse skigids Timo Hermeler in actie in Stuben.

Linksonder: St. Anton is het poedersneeuwmekka van Oostenrijk.

Rechtsonder: Het oude treinstationnetje van St. Anton is niet meer in gebruik.

Foto boven: In Stuben wordt iedereen vanzelf blij. Hier valt vanwege het microklimaat de meeste sneeuw van de hele regio!

Rechtsonder: Verveling slaat nooit toe in designhotel Lux Alpinae.

Wat dacht u van een heuse indoor klimwand?

Met mijn snowboard achterop mijn rugzak gebonden loop ik wat wankel over het bergkammetje. Tijs, Irene en Timo hebben de linkerkant genomen, Maciek en ik besluiten de rechterkant te proberen omdat die er in onze ogen eenvoudiger te beklimmen uitziet.

Losse stenen glijden onder mijn voeten weg, ik houd me angstvallig vast aan wat uitstekende takken. Normaal heb ik geen probleem met een stuk klimmen om een open poederveld te bereiken, maar vandaag is toch niet ideaal. Gisteren hebben we het vanwege het vooruitzicht op slecht weer een beetje gezellig gemaakt en een paar glaasjes teveel gedronken. Tegen iedere weersvoorspelling in is de hemel vanmorgen vroeg echter strakblauw, dat betekent werk aan de winkel! Wie had er nog verwacht een maagdelijke flank te vinden, terwijl er al dagen geen sneeuw meer is gesignaleerd? Murphy’s Law op zijn best.

Een paar dagen eerder ben ik op weg van het Oostenrijkse Mayrhofen naar St. Anton am Arlberg.

St. Anton staat bekend als een van de meest sneeuwzekere skigebieden van Oostenrijk, zo niet de Alpen. Niet voor niets dat het Arlberg gebied dan ook de reputatie heeft van off-piste mekka.

Echter, wanneer ik de afslag van de Arlbergpas insla begint het te miezeren. Na een aantal koude weken is de temperatuur een stuk omhooggegaan en gesneeuwd heeft het de afgelopen tien dagen al niet meer. Met een gezicht dat op onweer staat rijd ik door de kronkelweg richting het dorp. Die donderwolk is echter meteen weer vertrokken wanneer ik bij het hotel arriveer. In de lobby van het splinternieuwe designhotel Lux Alpinae wachten fotograaf Edo Jungerius en snowboarder Maciek Swiatkowski. Een lekkere hangstoel, cappuccino, even bijkletsen en mijn humeur is weer boven nul. Het gezelschap wordt gecompleteerd door snowboarder Tijs Goossens en niemand minder dan SNOW columnist Timo Hermeler. Timo noemt St. Anton al heel lang zijn thuis en heeft er zelfs al acht jaar als skigids op zitten. Samen met zijn vriendin Irene Bauer – die als snowboardster al meerdere nationale slalomtitels op haar naar heeft staan – zal hij ons een week lang de beste plekjes van St. Anton en de omliggende gebiedjes St. Christoph en Stuben laten zien. Nu moeten alleen de sneeuwomstandigheden nog meewerken.

‘grote jongen’ St. Anton am Arlberg is een van de ‘grote jongens’ van de Europese skigebieden, vergelijkbaar met bestsellers als Chamonix en Zertmatt.

Het dorp ligt aan het begin van de Arlbergpas, aan de oostkant van een netwerk van liften dat loopt tot in de gebiedjes St. Christoph en Stuben.

De skigebieden van de nabijgelegen plaatsen Lech en Zürs worden niet door liften ontsloten, maar zijn wel bereikbaar per bus of auto en zijn toegankelijk met de Arlberg skipas. Bij elkaar biedt de Arlberg skiregio meer dan tachtig liften, tweehonderdzesenzeventig kilometer pistes en ruim honderdtachtig kilometer aan off-piste terrein.

St. Anton kan beschouwd worden als het sportieve zusje van de twee high society dorpen Lech en Zürs. Het dorp is langgerekt en kent een mix van traditionele en moderne gebouwen. Hotel Lux Alpinae is er een sprekend voorbeeld van, want dit architectonische designhoogstandje zou niet misstaan in een metropool. Ondanks de nieuwbouw heeft het dorpje niets van zijn charme verloren, zeker het gedeeltelijk autovrije centrum maakt dat er een vriendelijke en authentieke sfeer hangt. Een van de leuke highlights is het skimuseum dat tevens dienst doet als restaurant; een sfeervol diner tussen de skirelikwieën uit vroeger tijden staat garant voor een speciale avond.

Tot 2001 lag St. Anton ingeklemd tussen een spoorlijn en drukke weg die over de Arlbergpas loopt. Voor de Wereldkampioenschappen skiën 2001 werd er echter een heel nieuw treinstation gebouwd en werd de spoorlijn verlegd tot buiten het centrum, om het publiek aan te kunnen. Het station midden in het centrum werd een klein lokaal monument, het gebied eromheen werd omgebouwd tot een park en een ijsbaan. Het oude en nieuwe station staan voor de ontwikkelingen binnen St. Anton zelf; vernieuwing gaat probleemloos samen met traditie. De skireputatie van St. Anton dateert van rond 1900. Het was een van de eerste skigebieden waar skiën als sport werd gezien en niet alleen als noodzaak. De allereerste wedstrijden werden er georganiseerd en skipionier Hannes Schneider ontwikkelde de beroemde Arlberg skitechniek, die over de hele wereld bekend zou worden als basisprincipe van de hedendaagse techniek. Niet voor niets dat wintersport echt leeft in St. Anton. Een van de kleine nadelen van St. Anton is dat er weinig echt gemakkelijke pistes zijn. Beginners zullen hierdoor wel eens gefrustreerd kunnen raken, wat niet wil zeggen dat ze in Arlberg niets te zoeken hebben. Een busritje verder wachten namelijk de gebieden van Lech en Zürs, die genoeg blauwe en groene pistes hebben om een vakantie mee te vullen. Voor gevorderden is St. Anton echter een uitdagend skigebied, aangevuld met evenveel off-piste mogelijkheden.

Geen wonder dat het dorp een grote internationale bekendheid heeft.

Snow/23

geheim wapen Die bekendheid ondervinden we al snel in ons eigen hotel. Wij zijn blijkbaar niet de enige pers in Lux Alpinae, het internationale Oakley-skiteam noemt het ook al twee weken zijn thuis. De wereldberoemde skiërs zijn hier om foto’s te maken voor de jaarlijkse brillencatalogus, die zoals altijd komt vol te staan met spectaculair actiebeeld. Zij hebben hetzelfde probleem als wij, de poedersneeuw is op de meeste plaatsen al verdwenen en er moet dus op zoek gegaan worden naar nog onaangetaste plekjes. Maar zij hebben ons geheime wapen niet: Timo zal ons de geheime hotspots van zijn gebied laten zien.

Allereerst neemt hij ons mee naar het skigebied van St. Anton zelf, waar we een ritje in de drukke Galzigbahn-gondel omhoog maken. Opvallend veel Engels en Zweeds vliegt door de lucht, Timo legt uit dat Britse en Zweedse touroperators al van oudsher reizen naar St. Anton inkopen.

Eenmaal boven is het inderdaad zoals we vreesden; wat er nog lag aan verse poedersneeuw is al verdwenen. Gelukkig weet onze privégids nog een paar geheime plekjes, die je vanaf de piste niet meteen ziet liggen. Hij neemt ons mee naar de Filmchute, een afdaling waar ook een van de eerste skifilms geschoten is. Daar is het een heel ander verhaal, want ook al wacht ons geen meters vers, de eerste bochten in het witte goud kunnen toch gezet worden. En dat zelfs zonder je board of ski’s uit te hoeven doen! Het bestaat dus toch.

beton op de piste De volgende dagen besluiten we St. Anton zelf te laten wat voor wat het is en de aandacht te richten op de kleinere en minder drukke gebiedjes van St. Christoph en Stuben. Waar St. Anton een echt dorp is met een bruisend centrum en dito après-ski, zijn St. Cristoph en Stuben niet veel meer dan een verzameling hotels en appartementen langs de doorgaande weg. Automatisch zijn daardoor de pistes minder druk, wat ons meer kans geeft om te vinden waarnaar we op zoek zijn.

Bovendien is er nog een klein voordeel waarvan bijna niemand zich bewust is. “In het Arlberg gebied valt relatief gezien de meeste sneeuw van heel Oostenrijk”, legt Timo uit. “Dit komt door de ligging van de bergen, die zorgen voor een zeker microklimaat met opvallend veel sneeuwval. Hier in Stuben is er plaatselijk sprake van nóg een microklimaat, wat maakt dat hier de meeste sneeuw valt in de regio. Als we op zoek zijn naar poedersneeuw zitten we hier goed.” Met deze uitleg heeft hij in één klap de St. Anton mythe voor ons ontrafeld.

Timo laat ons de achterkant van Stuben zien. We moeten een kom door om de hellingen erachter te kunnen bekijken. Dat betekent volle vaart naar beneden, anders heb je kans vast te zitten en te voet een heel stuk te moeten klimmen. Daar heeft niemand zin in, dus step on it[3xcursief].

Timo gaat voor, wij volgen. Terwijl mijn jas om mijn oren klappert van de snelheid, doemt midden op de helling ineens een betonnen bouwwerk voor me op. Op een afstand zie ik er nog twee.

Als skigids heeft Timo natuurlijk een verklaring. “Dit zijn de schoorsteenpijpen van de Arlbergtunnel. Vroeger liep het verkeer over de pas, tegenwoordig door een kilometerslange tunnel onder de bergen door. De lucht moet natuurlijk gezuiverd worden en dat gebeurt hier.” Beton in een berglandschap is nu niet iets waar ik om zit te springen, maar wat betreft het microklimaat heeft hij gelijk. De rest van Oostenrijk moet de restjes bij elkaar schrapen, maar wij vinden hier de komende dagen meer dan voldoende poedersneeuw. Zou er een verband zijn? Terwijl de grote massa zich vermaakt op de uitgestrekte pistes en het uitgaansleven dat er om drie uur ’s middags begint en pas om twee uur ’s nachts ophoudt, krijgen wij waar we voor kwamen. Afdalingen tussen de bomen, kleine couloirs, open velden, het ligt allemaal klaar. Toegegeven, we laten ons een avond meeslepen in een après-skibar, wat zich de volgende dag natuurlijk wreekt. Maar dat is dan ook de straf als je het in je hoofd haalt je in Europa’s skimekka op de verkeerde zaken te concentreren. Wellicht dat we Murphy’s Law volgende keer gepland moeten tarten, als dit het resultaat is. Ik geloof dat iedereen het er wel voor overheeft.

St. Anton info Boven: In Stuben vindt u ook tijdens het hoogseizoen nog gezellige, rustige terrasjes.

Midden: Don’t do this at home! SNOW’s columnist Timo Hermeler kiest het luchtruim.

Onder: Het mooie skimuseum in St. Anton is zeker een aanrader als u het skiën even zat bent. <<

/Snow

24-

Hoogte skigebied: 1304 meter Liften: 86 Geprepareerde pistes: 276 Off-pisteafdalingen: 180 km

Prijs zesdaagse liftpas volwassene: vanaf € 180.Website St. Anton: www.stantonamarlberg.com Website hotel Lux Alpinae: www.luxalpinae.at