«Ένα παιδί πολλά μπορεί»

Ένα παιδί, πολλά μπορεί…

3ο Δ.Σ. Κερατσινίου Τάξη: ΣΤ1 Υπεύθυνη Εκπ/κός: Μουγιάκου Σ.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια συνοικία του Κερατσινίου ένα μικρό παιδί, ο Φίλιππος. Ήταν δέκα χρονών και έμενε μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του, τη Λένα. Ζούσαν στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι γονείς τους είχαν συλληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα, γιατί ήταν μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Είχαν μεταφερθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου. Ο Φίλιππος και η Λένα δεν είχαν καμία επικοινωνία με τους γονείς τους, δεν ήξεραν που βρίσκονταν και ανησυχούσαν πολύ για την τύχη τους. Στο φτωχικό τους σπίτι τα έβγαζαν δύσκολα πέρα, κρύωναν και πεινούσαν. Οι μέρες κυλούσαν βασανιστικές. Άνθρωποι έπεφταν στο δρόμο, άνθρωποι πέθαιναν στα σπίτια τους και έμεναν μέρες εκεί. Παντού επικρατούσε πόνος και δυστυχία.

Ήταν Οκτώβριος του 1944. Ο καιρός ήταν βροχερός και είχαν αρχίσει τα πρώτα κρύα. Ο Φίλιππος όλο το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί, είχε ένα κακό προαίσθημα. Προτού ξημερώσει, ο Φίλιππος βγήκε από το σπίτι για να αναζητήσει λίγο φαγητό για αυτόν και την αδερφή του. Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης βρέθηκε αντιμέτωπος με μια γερμανική περίπολο, που μετέφερε Έλληνες αιχμαλώτους. Κρύφτηκε γρήγορα πίσω από μια βελανιδιά για να μην τον πάρουν είδηση οι Γερμανοί και ξαφνικά άκουσε μια ψιθυριστή φωνή να του λέει: -Για να ελευθερώσεις τους γονείς σου και όλη την πατρίδα σου, πρέπει πρώτα να βρεις τον αδερφό σου, τον Αλέξανδρο. Ο Φίλιππος κοίταξε δεξιά και αριστερά και προσπαθούσε να βρει από πού ακουγόταν η φωνή αυτή.

-Ποιος είσαι; Τι εννοείς; Εγώ δεν έχω αδερφό; Μάταια όμως δεν είδε κανέναν παρά μόνο τα γερμανικά καμιόνια. Αναστατωμένος γύρισε τρέχοντας στο σπίτι του για να πει αυτό το περίεργο περιστατικό στην αδερφή του.

- Λένα, Λένα… φώναξε καθώς μπήκε μέσα στο σπίτι του.

- Τι συμβαίνει, Φίλιππε; Γιατί είσαι τόσο αναστατωμένος; - Μου συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Μια μυστηριώδης φωνή μου αποκάλυψε πώς έχουμε έναν αδερφό. Είναι αλήθεια; Η Λένα κάθισε σε μια καρέκλα και του ζήτησε δισταχτικά να καθίσει και αυτός δίπλα της. Ο Φίλιππος υπάκουσε. Από το βλέμμα της κατάλαβε πως κάτι του έκρυβε.

- Πριν από πολλά χρόνια, προτού εσύ γεννηθείς, οι γονείς μας είχαν ένα γιο που είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς.

- Τι εννοείς Λένα; - Καθώς οι γονείς μας επέστρεφαν ένα βράδυ στο σπίτι μας, άκουσαν μια γυναίκα να καλεί σε βοήθεια. Έστρεψαν την προσοχή τους προς το μέρος της γυναίκας για να την βοηθήσουν και όταν γύρισαν να κοιτάξουν πού βρισκόταν ο Αλέξανδρος, εκείνος είχε εξαφανιστεί. Τότε οι γονείς μας άρχισαν να ψάχνουν πανικόβλητοι, να ρωτάνε στον δρόμο τούς ανθρώπους γύρω τους, αλλά μάταια. Δεν τον βρήκαν πουθενά. Πάντα όμως είχαν την ελπίδα ότι μια μέρα θα τον ξαναδούν.

- Και εγώ γιατί δεν το γνώριζα αυτό; - Τότε εσύ δεν ήσουν γεννημένος και επειδή οι γονείς μας είχαν πληγωθεί πολύ, προσπάθησαν να το θάψουν βαθιά μέσα τους. Το μόνο που έχει απομείνει από αυτόν είναι αυτή η φωτογραφία. Ο Φίλιππος κοίταξε σαστισμένος τη φωτογραφία. Αυτό το γεγονός τον έβαλε σε σκέψεις και πήρε την απόφαση να ψάξει να βρει τον χαμένο του αδερφό με οποιοδήποτε κόστος.

Αποκαμωμένα τα δυο αδέρφια έπεσαν για ύπνο. Προτού ξημερώσει ο Φίλιππος πετάχτηκε από το κρεβάτι του αναστατωμένος. Είχε δει ένα πολύ περίεργο όνειρο. Είχε πάει στο σημείο όπου είχε ακούσει τη μυστηριώδη φωνή και του αποκάλυψε κάποια σημαντικά στοιχεία για τον Αλέξανδρο. Δυστυχώς όμως τώρα που ξύπνησε δεν μπορούσε να τα θυμηθεί. Ντύθηκε βιαστικά και έτρεξε προς το σημείο που είχε ακούσει τη φωνή. Η Λένα πήρε είδηση ότι ο Φίλιππος έφυγε από το σπίτι και αποφάσισε να τον ακολουθήσει, χωρίς να την αντιληφθεί. Όταν ο Φίλιππος έφτασε στο σημείο, άρχισε να φωνάζει: - Εμφανίσου! Σε χρειάζομαι! Βοήθησέ με να βρω τον αδερφό μου!

- Ο Αλέξανδρος βρίσκεται πολύ κοντά σου, μα ταυτόχρονα και πολύ μακριά σου. Πρόσεξε ποιο δρόμο θα διαλέξεις, είπε η φωνή.

- Τι εννοείς; Εξήγησέ μου. Κανείς όμως δεν απάντησε. Απόλυτη σιωπή επικράτησε. Ο Φίλιππος ξέσπασε σε κλάματα και τότε εμφανίστηκε η Λένα και τον πήρε αγκαλιά για να τον παρηγορήσει. Τα δυο αδέρφια απογοητευμένα πήραν το δρόμο της επιστροφής.

Λίγο πριν φτάσουν στο σπίτι τους, δύο Γερμανοί στρατιώτες τούς έκοψαν τον δρόμο και προσπάθησαν να τα συλλάβουν. Τα δύο αδέρφια άρχισαν να τρέχουν για να σωθούν αλλά οι Γερμανοί ήταν πιο γρήγοροι και κατάφεραν να πιάσουν τη Λένα.

- Φίλιππε, τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς. Μην εγκαταλείψεις τον αγώνα μας! Τότε οι Γερμανοί άρχισαν να τον πυροβολούν. Μια σφαίρα τραυμάτισε τον Φίλιππο στο πόδι και με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει κρύφτηκε μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Εκεί προσπάθησε να βρει ένα μέρος για να καλυφθεί σε περίπτωση που εισέβαλλαν οι Γερμανοί. Προσπάθησε να κατέβει μια μεγάλη σκάλα που οδηγούσε σε ένα κελάρι. Προχωρούσε αργά και διστακτικά. Ξαφνικά ένιωσε κάποιον να τον τραβάει και να του κλείνει το στόμα.

- Μη βγάλεις άχνα. Ακολούθησε με, αν θες να σώσεις τη ζωή σου. Ο Φίλιππος τρόμαξε αλλά αποφάσισε να ακολουθήσει τον άγνωστο νεαρό. Άνοιξαν μια μυστική καταπακτή και βρέθηκαν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με Γερμανούς.

- Ποιοι είστε; Τι θέλετε από εμένα; ρώτησε ο Φίλιππος τρομαγμένος.

- Ηρέμησε, μικρέ. Κανείς δεν πρόκειται να σε πειράξει. Δεν είμαστε Γερμανοί, είμαστε Έλληνες που αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.

- Τότε γιατί φοράτε γερμανικές στολές; - Έτσι κυκλοφορούμε άφοβα στους δρόμους και βοηθάμε τους συμπατριώτες μας. Είδαμε τι έγινε με την αδερφή σου και θα σε βοηθήσουμε.

- Μα πώς ξέρετε ότι είναι αδερφή μου; - Ξέρουμε τα πάντα για εσένα και την οικογένειά σου. Οι γονείς σου είναι μέλη της ίδιας αντιστασιακής οργάνωσης που είμαστε κι εμείς. Τους πιάσανε οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια μιας μυστικής αποστολής.

- Ξέρετε που βρίσκονται; Μπορείτε να με βοηθήσετε; - Βρίσκονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου. Ακόμα δεν έχουμε κατορθώσει να τους απελευθερώσουμε, όμως έχουμε πληροφορίες ότι είναι ζωντανοί. Ο Φίλιππος ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά από χαρά. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά τα τόσο ευχάριστα νέα. Οι γονείς του ήταν ζωντανοί!

- Σας έχουν μιλήσει οι γονείς μου ποτέ για τον χαμένο μου αδερφό; - Όχι, τι εννοείς; - Έχω έναν αδερφό που εξαφανίστηκε σε μικρή ηλικία και κουβαλάω πάνω μου μια φωτογραφία του με τους γονείς μου. Ο Φίλιππος τότε έβγαλε από την τσέπη του μια φθαρμένη φωτογραφία και την έδειξε στον αντιστασιακό. Εκείνος έκπληκτος του φανέρωσε πως έχει την ίδια φωτογραφία από την παιδική του ηλικία.

-Είναι δυνατόν να είσαι εσύ ο αδερφός που αναζητώ, ο Αλέξανδρος; είπε με αγωνία ο Φίλιππος.

- Μεγάλωσα με μια γυναίκα που με είχε βρει να περιπλανιέμαι στους δρόμους αβοήθητος και με φρόντισε. Μετά από λίγα χρόνια η γυναίκα αυτή πέθανε και με μεγάλωσε αυτή η αντιστασιακή οργάνωση, στην οποία είμαι και εγώ μέλος τώρα. Τα δύο αδέρφια αγκαλιάστηκαν συγκινημένα και άρχισαν να εξιστορούν ο ένας στον άλλο τη ζωή τους. Τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης φρόντισαν το τραύμα του Φίλιππου, το οποίο τελικά δεν ήταν σοβαρό και θα επουλωνόταν γρήγορα. Τις επόμενες μέρες όλα τα μέλη της οργάνωσης κατέστρωναν ένα σχέδιο απελευθέρωσης των αιχμαλώτων του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι. Το σχέδιο απαιτούσε άριστη συνεργασία μεταξύ των μελών και γρήγορη εκτέλεση. Ο Αλέξανδρος ντυμένος Γερμανός στρατιώτης θα έμπαινε στο στρατόπεδο χρησιμοποιώντας τον Φίλιππο ως αιχμάλωτο ώστε να μπορέσει να κλέψει τα κλειδιά των κελιών από τους φύλακες και να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους.

Μετά από πολλές συζητήσεις και διαφωνίες έφτασε η στιγμή της δράσης. Σύμφωνα με το σχέδιο ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος κατάφεραν να μπουν στο στρατόπεδο. Ο Αλέξανδρος ζήτησε τα κλειδιά από τους φύλακες για να φυλακίσει τον αιχμάλωτο Φίλιππο. Έχοντας στα χέρια του τα κλειδιά, άνοιξε κρυφά τα κελιά όλων των αιχμαλώτων. Στο τελευταίο κελί βρίσκονταν οι γονείς τους και η αδερφή τους. Οι γονείς τους με το που αντίκρισαν τον Αλέξανδρο κατάλαβαν αμέσως πως πρόκειται για το χαμένο τους γιο. Δε θα μπορούσαν ποτέ άλλωστε να ξεχάσουν τη φυσιογνωμία του παιδιού τους, όσο και αν είχε μεγαλώσει. Συγκινημένοι όλοι βγήκαν από το κελί και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο. Τα υπόλοιπα μέλη της αντίστασης δημιούργησαν αντιπερισπασμό με εκρηκτικά και έτσι οι αιχμάλωτοι κατάφεραν να ξεφύγουν. Όμως ο κίνδυνος δεν είχε περάσει ολοκληρωτικά. Επιστρέφοντας στο αρχηγείο της αντίστασης έμαθαν πως οι Γερμανοί φεύγοντας από την Αττική θα ανατίναζαν το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Κερατσίνι. Οι αντιστασιακοί έπρεπε να δράσουν άμεσα. Πήραν όπλα και πυρομαχικά και περικύκλωσαν τις γερμανικές δυνάμεις που βρίσκονταν στο εργοστάσιο. Πρώτοι στη μάχη ρίχτηκαν ο Αλέξανδρος και ο πατέρας του. Ο Φίλιππος πιο πίσω με συνομήλικους φίλους του πετροβολούσαν τους Γερμανούς. Μετά από πολύωρη μάχη οι Γερμανοί έχοντας πολλές απώλειες αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Χάρη στη μάχη αυτή σώθηκε ο ηλεκτροφωτισμός της πρωτεύουσας. 13 Οκτωβρίου 1944, όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και πανηγύρισαν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Ο Φίλιππος και η οικογένειά του ήταν πλέον μαζί, ελεύθεροι και χαρούμενοι.

Ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος και η Λένα έζησαν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, δημιουργώντας ευτυχισμένες οικογένειες με πολλά παιδιά και εγγόνια. Ο Φίλιππος δεν έπαψε ποτέ να αναρωτιέται για τη μυστηριώδη φωνή που τον βοήθησε αλλά δεν πήρε ποτέ απάντηση. Πάντοτε όμως την άκουγε στις δύσκολες στιγμές του να του δίνει κουράγιο: Από παιδί πολύ μικρό βασανισμένος εγώ ζω χωρίς γονείς και σπίτι σαν μοναχό σπουργίτι. Παλεύω ενάντια στον εχθρό με τον χαμένο μου αδερφό να σώσω τους αντιστασιακούς απ’ τους φονιάδες Γερμανούς. Πολέμησα στην Πάουερ να σώσω την Ελλάς, στο τέλος τα κατάφερα και το ‘κανα για σας. Ποτέ μέσα στη ζήση μου δεν πήγα βήμα πίσω. Όσες θυσίες και αν χρειαστεί μπροστά θα προχωρήσω!

Σχολική μονάδα: 3ο Δ. Σ. Κερατσινίου Τάξη: Στ΄ Τμήμα: 1 Υπεύθυνη εκπ/κός: Μουγιάκου Σοφία Μαθητές/τριες που συμμετείχαν: 1. Αβρααμίδη Μαρία 2. Αθανασόπουλος Παναγιώτης 3. Αναγνωστοπούλου Καλλιόπη 4. Αναστασιάδης Δημήτριος 5. Βένγκο Ιωάννα 6. Βεργάκης Σωτήριος 7. Γιαννούτσου Μαρία 8. Δημακάκου Γαρυφαλιά 9. Ζαρόκωστα Χρυσήλια 10. Καλαρίτης Σωκράτης-Φανούριος 11. Καρνής Άνθιμος 12. Κάτσιος Αθανάσιος 13. Κελαδίτη Αναστασία-Ελένη 14. Κλείσας Παναγιώτης 15. Κοντιζά Μαρία-Ελένη 16. Κοντογιάννης Ανδρέας 17. Κούβαλη Άννα 18. Κουτζή Γεωργία-Άννα 19. Κουτζής Ανέστης 20. Κοψίνη Λυδία 21. Κωστούλας Παναγιώτης-Άγγελος 22. Μαντούβαλος Πέτρος 23. Μαρκόπουλος Νικόλαος 24. Ψύλλου Άννα-Συμώνη