1
Μια φορά κι έναν καιρό σε µια µακρινή πολιτεία ζούσε ο Μάνης Μανιτάρης µε τη γυναίκα του και τα εννιάχρονα τρίδυµα τρίδυµα παιδιά τους, τον Ορφέα,, τον Άρη και τη Ρένια. Ήταν πολύ πλούσιος, γιατί είχε µεγάλες εκτάσεις καλλιέργειας µανιταριών και βιοµηχανία τυποποίησής τους. Έµενε σ’ ένα έ
πέτρινο
αρχοντικό σπίτι µε τεράστιες αυλές που τις στόλιζαν πανύψηλα δέντρα και πανέµορφα λουλούδια. Το µεθυστικό άρωµά τους ευωδίαζε όλη όλ την περιοχή. Φηµιζόταν όµως για τα πολλά και σπάνια είδη µανιταριών που διέθετε. Οι κάτοικοι της πολιτείας ζούσαν σε φτωχικά αλλά περιποιηµένα και καθαρά σπίτια. Δούλευαν Δούλευαν πολλές ώρες στον κύριο Μανιτάρη, Μανιτάρη χωρίς όµως να αµείβονται ικανοποιητικά για την κουραστική εργασία που του προσέφεραν. Άλλοι δούλευαν στα αµέτρητα χωράφια του και άλλοι αναζητούσαν στο κοντινό δάσος σπάνια είδη µανιταριών. Ήταν καλόκαρδοι, ευγενικοί
και
ανακουφισµένοι
που
µπορούσαν
να
εξασφαλίσουν
τα
απαραίτητα στην ην οικογένειά τους.
2
Ο Ορφέας,, ο Άρης και η Ρένια πήγαιναν στο ίδιο σχολείο µε τα υπόλοιπα
παιδιά
της περιοχής.
Ήταν
κακοµαθηµένα
και φέρονταν
υπεροπτικά και αλαζονικά στους συµµαθητές τους. Τα ρούχα τους ήταν από τα πιο ακριβά µαγαζιά του εξωτερικού εξωτερικού και νόµιζαν ότι ήταν ανώτεροι, γιατί είχαν ότι ήθελαν στη ζωή τους.
Μια µέρα ήρθε στην τάξη ένας καινούριος µαθητής. Το όνοµά του ήταν Έντεν. Κοντός, αδύνατος και το χρώµα του µαυριδερό. µαυριδερό. Ταλαιπωρηµένος, συνεσταλµένος , µε µάτια γεµάτα θλίψη. Τα ρούχα του έπλεαν πάνω του. Ήταν παλιά και γεµάτα µπαλώµατα. Η δασκάλα τους, η κυρία Ευτυχία, του είπε να καθίσει στην οµάδα του Άρη, γιατί υπήρχε µια θέση άδεια. Ο Άρης άρχισε να αποµακρύνει την καρέκλα από τον Έντεν και και τον κοίταζε περίεργα και µε αποστροφή. Η κυρία Ευτυχία του ζήτησε να συστηθεί. Εκείνος γεµάτος ντροπή και µε σπαστά ελληνικά είπε: « Είµαι από το Πολεµιστάν. Στη χώρα µου γινόταν πόλεµος και µέρες περπατούσαµε σε δύσβατα µέρη νηστικοί και ξυπόλητοι, ξυπόλητο χωρίς να ξέρουµε πού θα µας βγάλει ο δρόµος. Όταν φτάσαµε εδώ ένας κύριος µας παραχώρησε ένα δωµάτιο για να παραµείνουµε µέχρι να βρει ο πατέρας µου δουλειά. δουλειά. Ευτυχώς όλη η γειτονιά µας εφοδίασε µε τα απαραίτητα για να επιβιώσουµε». επιβιώσουµε
3
-
Εδώ είσαι ασφαλής! φώναξε µε αποφασιστικότητα η Ρένια.
-
Θα γίνεις γρήγορα φίλος µας και θα σε βοηθήσουµε ουµε να µάθεις καλά τα ελληνικά, είπε µε συµπάθεια ο Πέτρος, ο σοφός της τάξης.
-
Εµείς θα σου µάθουµε τη γλώσσα µας και εσύ θα µας µάθεις τη δική σου,, συµπλήρωσε η Ροζαλίντα. Ροζαλίντα
-
Δενν µπορούµε να χάνουµε το χρόνο µας µαζί του να του εξηγούµε, είπε ειρωνικά ο Άρης.
-
Εµείς έχουµε τις παρέες µας και περνάµε υπέροχα, συµπλήρωσε ο Ορφέας.
-
Όλοι έχουµε τα ίδια δικαιώµατα στη ζωή! ζωή! Αυτά µαθαίνουµε στο σχολείο, υποστήριξε µε πείσµα η Ρένια.
-
Μπράβο,
στα
παιδιά
που
αγκαλιάζουν
τον
Έντεν
και
τον
αντιµετωπίζουν ως ίσο άσχετα µε το χρώµα και την καταγωγή του. Όλοι οι είµαστε διαφορετικοί, αλλά ίδιοι, ίδι τόνισε η κυρία Ευτυχία. Η Ρένια, όταν µαζεύτηκε όλη η οικογένεια γύρω από το µεσηµεριανό τραπέζι, µίλησε στους γονείς της µε καλοσύνη για τον καινούριο µαθητή και τους ζήτησε να προσλάβουν τον µπαµπά του στη δουλειά τους. Αυτοί βέβαια µε την αδυναµία που της είχαν δε θα µπορούσαν να της αρνηθούν.
4
Οι µέρες κυλούσαν µε ενδιαφέρον και προσπάθεια να βοηθήσουν τον Έντεν για να προσαρµοστεί. Κάποια παιδιά τον κοίταζαν υποτιµητικά ή τον κορόιδευαν. Αµέσως η τάξη κινητοποιήθηκε. Μια οµάδα µίλησε στον διευθυντή για την απαράδεκτη συµπεριφορά τους. Αµέσως όλο το σχολείο ανέλαβε δράση
για τον ρατσισµό. Είδαν βιντεάκια, έκαναν συζητήσεις,
θεατρικά, αφίσες και πανό τα οποία τοποθέτησαν στην αυλή. Οι µαθητές συνειδητοποίησαν το λάθος τους και όχι µόνο τον αποδέχτηκαν αλλά τον έκαναν φίλο τους και έπαιζαν όλοι µαζί. Η Ρένια είδε θετική αλλαγή στον τρόπο που συµπεριφέρονταν τα αδέλφια της στον Έντεν. Μια µέρα του ζήτησε να επιστρέψουν όλοι µαζί στο σπίτι. Τα αδέλφια της δεν πέταξαν από τη χαρά τους αλλά για να µη της χαλάσουν το χατίρι δέχτηκαν µε κρύα καρδιά. Πρότεινε µε ενθουσιασµό να του δείξουν τη σπηλιά που υπήρχε στους πρόποδες του βουνού. Εκείνη τη µέρα όµως έγινε κάτι φοβερό. Οι εργάτες που µάζευαν µανιτάρια στο δάσος ανακάλυψαν ένα γιγάντιο µανιτάρι και όλοι µαζί κατάφεραν να το κόψουν. Αυτό όµως ήταν το σπίτι µιας µάγισσας, της Κακίστρως, που το είχε µεταµορφώσει έτσι για να προσελκύει τα βλέµµατα όλων και να µη θαυµάζουν µόνο το σπίτι του κυρίου Μάνη Μανιτάρη. Όταν γύρισε η µάγισσα και αντιλήφθηκε τι είχε συµβεί, εξοργισµένη πήρε τη µαγική σκούπα της και ανέβηκε ψηλά στον ουρανό να εντοπίσει το µανιταρόσπιτό της. Τελικά µε έκπληξη και οργή διαπίστωσε ότι βρισκόταν στο εργοστάσιο. Οι εργάτες χαρούµενοι για την καλή τους σοδειά το τεµάχιζαν για να το τυποποιήσουν. Η µάγισσα όλο µίσος άρχισε να λέει το ξόρκι της.
5
Ραβδάκι µαγικό µαρµάρωσε όλο το χωριό για το µεγάλο το κακό που µου ‘καναν στο σπιτικό. Μέσα σε λίγα λεπτά µαρµάρωσαν οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά. Τα πρόσωπα όλων έδειχναν τροµαγµένα. Κάποιοι εργάτες έµειναν ακίνητοι µε το µαχαίρι στο χέρι, µερικοί σκυφτοί να κόβουν µανιτάρια και άλλοι στο εργοστάσιο. Ο Μάνης Μανιτάρης να βάζει τα χρήµατα σε στοίβες στον µπαούλο. Τα παιδιά να γράφουν τα µαθήµατά τους. Νεκρική σιγή επικρατούσε. Τα τέσσερα παιδιά όµως που βρίσκονταν στη σπηλιά δεν επηρεάστηκαν από το ξόρκι της µάγισσας. Όταν βγήκαν έξω και αντίκρισαν αυτό το θέαµα έµειναν άφωνοι και µε µάτια γουρλωµένα. Ενώ προσπαθούσαν να µαντέψουν τι είχε συµβεί, στον ορίζοντα είδαν να πετά µια µάγισσα πάνω στην ιπτάµενη σκούπα της. Αµέσως ξαναµπήκαν στη σπηλιά να κρυφτούν για να µην τους δει. Όταν αποµακρύνθηκε, βγήκαν κι έκατσαν κιτρινισµένοι από τον φόβο τους σ’ ένα παγκάκι.
6
-
Κάτι περίεργο συµβαίνει! Η ατµόσφαιρα είναι παγερή! διαπίστωσε ξαφνιασµένη η Ρένια.
-
Λες και σταµάτησε ο χρόνος και ακινητοποιήθηκαν τα πάντα! συµπλήρωσε ο Άρης.
-
Φοβάµαι ότι η µάγισσα θα έκανε κάτι κακό στην πολιτεία µας, είπε φοβισµένος ο Ορφέας.
-
Πρέπει να καταστρώσουµε κάποιο σχέδιο όλοι µαζί, αποκρίθηκε µε ψυχραιµία ο Έντεν. Ενώ συζητούσαν εµφανίστηκε µια µικρή νεράιδα, η Ελπίδα, και τους
είπε: «Καλά µου παιδιά, καλά φανταστήκατε. Η µάγισσα µαρµάρωσε όλη την πολιτεία. Αν δε λύσετε τα µάγια µέχρι τα µεσάνυχτα, το ξόρκι θα ισχύει για πάντα. Σας συµβουλεύω να ηρεµήσετε και να συνεργαστείτε για να προλάβετε να τους σώσετε». Τα παιδιά κοιτάχτηκαν στα µάτια, έσφιξαν τα χέρια τους δυνατά και µε φωνή αποφασιστική της απάντησαν: « Θα κάνουµε ότι µας πείτε!».
7
- Θα σας χαρίσω δυνάµεις, για να εξασφαλίσετε το βιβλίο µε τα ξόρκια. Θα πάτε στο σκοτεινό κάστρο της µάγισσας που είναι στο λόφο του σκότους. Ο Ορφέας θα πηδήξει ψηλά και ο Έντεν µε τα ελαστικά χέρια θα φτάσουν στον φεγγίτη για να το πάρουν. Η Ρένια θα τραγουδήσει γλυκά για να κοιµίσει τον δράκο. Ο Άρης θα τρέξει γρήγορα για να µεταδώσει το αντιξόρκι παντού. Τα δύο παιδιά µε κοµµένη την ανάσα ανέβηκαν στο κάστρο και έψαχναν παντού. Το βιβλίο το βρήκαν κρυµµένο στο µπαούλο. -Έρχεται η µάγισσα! τους προειδοποιεί από κάτω φοβισµένος ο Άρης. -Τώρα τι κάνουµε; ρωτάει αµήχανος ο Ορφέας. -Θα τη δέσω µε τα ελαστικά µου χέρια, απάντησε µε θάρρος ο Έντεν. -Ζήτω! Της έπεσε το ραβδί. Τρέχω να το πιάσω γρήγορα, είπε µε αποφασιστικότητα ο Άρης. Το έπιασε και γρήγορα τη µεταµόρφωσε σε µια καλόκαρδη γυναίκα, για να µην κινδυνεύει η πολιτεία πια. Εν τω µεταξύ ο Ορφέας βρήκε το αντιξόρκι, το έδωσε στον Άρη και εκείνος τρέχοντας το µετέδωσε παντού.
8
Ραβδάκι µου καλό πάρε πίσω το ξόρκι το κακό ζωντάνεψε όλο το χωριό και παντού να κυριαρχεί το καλό. Ο ήλιος φώτισε τον ουρανό και ο τόπος γέµισε µε όµορφα χρώµατα. Τα λουλούδια άνθισαν και µε το υπέροχο και µεθυστικό άρωµά τους ευωδίασαν ξανά τον τόπο. Τα πουλιά κελαηδούσαν γλυκά και φτερούγιζαν χαρούµενα στον ζεστό αέρα. Οι κάµπιες έβγαιναν µέσα από το κουκούλι τους και µεταµορφώνονταν σε πανέµορφες πεταλούδες. Οι µέλισσες ζουζούνιζαν παίρνοντας το νέκταρ των λουλουδιών. Τα ζώα έτρεχαν χαρούµενα και κυλιόντουσαν στο καταπράσινο χορτάρι. Οι άνθρωποι χοροπηδούσαν και αγκαλιάζονταν µε ένα πλατύ χαµόγελο ζωγραφισµένο στο πρόσωπό τους. Μαζεύτηκαν όλοι µαζί στην πλατεία και έκαναν µεγάλη γιορτή πληµµυρισµένοι από αγάπη και συγκίνηση για τα παιδιά που τους έσωσαν από το µεγάλο κακό. Εκείνα ένιωσαν απέραντη χαρά και ικανοποίηση που συνέλαβαν στη σωτηρία τους. Ο Μάνης Μανιτάρης κατάλαβε ότι τα χρήµατα τελικά δεν είναι το παν και έβλεπε τη ζωή µε άλλο µάτι. Διέθεσε πολλά χρήµατα να γίνουν βιβλιοθήκες, γήπεδα, γυµναστήρια και ιατρεία. Αύξησε το µισθό στους εργάτες και στην πολιτεία υπήρξε ανάπτυξη και πρόοδος. Η νεράιδα χαρούµενη από ψηλά για το αποτέλεσµα της συνεργασίας, πήγε µακριά και µετέδιδε το νέο ότι όλοι µαζί µπορούµε να καταφέρουµε τα πάντα.
9
3ο Δηµοτικό σχολείο Κερατσινίου Δ2΄ Τάξη
Όταν τα παιδιά συνεργάζονται… Συγγραφείς – Εικονογράφοι: Κανάκης Σταµάτιος Κράτσας Νικόλαος Κτιστάκης Ιωάννης Κυριακίδης Μιχάλης Κωνσταντινόπουλος Βασίλειος Λυµπέρης Παναγιώτης Μανούσου Μαριάνθη Μελισσουργού Αθανασία Μενεγάτος Άγγελος Μενεγάτος Θεοδόσης Παπαδόπουλος Δηµήτριος Πατσάκη Δήµητρα Πολίτης Αλέξανδρος Πολυζώη Νεφέλη Πράσινος Δηµήτριος Ρούσσος Απόστολος Σαλίβερου Αντιγόνη Σπυριδάκη Βαρβάρα Συρµαλής Εµµανουήλ Τσαβαρή Αγγελική Φιράι Κλαούντια
Η δασκάλα της τάξης: Μαρία Γκαναβία Επιµέλεια εξώφυλλου: Σέργιος Γεωργακόπουλος 10