Gadgets

De fietsradio sluit je niet af van de omgeving

De fiets kan een mooi alternatief voor de auto zijn, maar zonder je autoradio ben je dan onderweg wel verstoken van actuali teit of muziek. Je kunt natuurlijk uitzendingen streamen via je smartphone, maar daar kleven nadelen aan. Ten eerste zit je dan met oordopjes en die sluiten je af van de boze buitenwereld, zodat je geluiden van medeweggebruikers mist. Onvei lig. Ten tweede raken de batterijen van telefoons die voortdurend streamen snel leeg. En ten derde is roamen onstabiel als je langs of net over de grens bij een buitenlandse provider beland.

Oplossing? De fietsradio. Die bevestig je aan het stuur. Dankzij het speakertje zijn geen oordopjes nodig, dus je hoort ook wat er om je heen gebeurt. Een speur tocht online leert dat vooral twee fabrikanten actief zijn op fietsradiogebied: Security Plus en Fun Collection. De toestellen hebben in de regel een automatische zenderzoekfunctie en zenderstabilisator. Sommige zijn oplaadbaar. Ze zijn ook verkrijgbaar met verlicht schermpje – handig voor wie veel in het donker fietst. Vanaf 23 euro.

De wekkermat dwingt je uit bed te komen

De popgroep HET had in de jaren zestig geen zin om op te staan en naar de baas te gaan, en klaagde zingend over ‘grote blote voeten op het koude zeil’. De Rug gie lost twee problemen op: het is een zachte mat, geen koud zeil, en je moet er met je volle gewicht op gaan staan om de wekker uit te zetten. Zo moet je echt het bed uitkomen en de bedoeling is dat je niet meer ‘nog eventjes’ gaat liggen. Als je geen puber meer bent, zou het moeten werken. De wekker werkt op batterijen en het alarm kan per dag op verschillende tijden worden ingesteld via de computer (ook Mac). Ook kun je via de PC zelf je alarmge luiden uploaden, eventueel met de stem van je geliefde. Je kunt de wekker in witte of blauwe mat online bestellen bij ruggie.co. Het apparaat kost, inclusief porto, circa 80 euro.

De sleutelzoeker, voor alle leeftijden

Een man van zeventig over zijn geheugen: ”Toen ik een jaar of elf was, zeiden ze dat oude mensen vaak dingen vergeten. Ik dacht destijds: ik vergeet ook vaak dingen en dat moet ik onthouden, anders denk ik later dat het door mijn leeftijd komt.”

Niet weten waar je je sleutels, porte monnee, telefoon of zonnebril hebt gelaten, is van alle leeftijden. De elektronica geeft soelaas. Dankzij een sleutelzoeker die werkt met een zender en verschillende ontvangers, kun je spullen terugvinden tot in an dere vertrekken toe. Sommige sleutelzoekers stel je in met een app op je smart phone, maar er zijn er ook die zelfstandig werken. Ook localiseren via GPS wordt soms geboden. Het aantal merken is schier oneindig, de prijzen variëren van enkele euro’s tot een paar tientjes.

In Nederland zijn naar schatting 2,5 miljoen mensen laaggeletterd. Will (59) was een van hen. Hij raapte drie jaar geleden de moed bij elkaar om lezen, schrijven en digitale vaardig heden onder de knie te krijgen. “Er viel een grote last van mijn schouders.”

‘Door te leren lezen en schrijven is een wereld open gegaan’

’I k woon al mijn hele leven in Groesbeek. Mijn ouders hadden hier een boerenbedrijf. Ik groeide samen met twee broers en vijf zussen op in de weilanden en de akkers. We waren altijd buiten met de beesten. Een mooie jeugd, maar op school ging het niet goed. Lezen en schrijven lukte maar niet. De juf had er geen tijd voor, ze liet me andere dingen doen zoals prullenbakken legen en vegen. Ik was aanwezig, maar ook weer niet. Zo ging dat in die tijd.

Met hangen en wurgen haalde ik de lts op laag niveau en daarna moest er geld bin nenkomen voor het gezin. Ik werkte lange tijd als grondwerker en later in de bouw en bij een deurenfabrikant. Door een slechte tijd in de bouwsector werd ik tijdens een reorganisatie ontslagen. Dit was het mo ment dat de problemen echt naar boven kwamen. Een sollicitatiebrief schrijven en de computer gebruiken was voor mij abracadabra. Ik had geen flauw idee hoe het moest. Uit schaamte hield ik de laaggeletterdheid verborgen door eigenlijk nooit op de voorgrond te tre den en alles zoveel mogelijk verbaal af te handelen. Zelfs mijn vrouw wist niet echt hoe ernstig het was. Ze hielp me al die jaren met berichten en mails maar zei op een dag: ik doe het niet meer. Het werd haar teveel met haar eigen werk en de zorg voor haar zieke vader, en ze vond dat ik het zelf moest leren. Ze stuurde me naar ROC Nijmegen waar ik sinds twee jaar taal- en computerlessen volg met een kleine groep. Ik kwam erachter dat er veel mensen zijn zoals ik.

Het gaat niet vanzelf, maar ik heb veel geleerd. Van spelling en zinsopbouw tot een grotere woordenschat. We behande len in de les waar we in het dagelijks leven tegenaan lopen. Bijvoorbeeld de perscon ferenties van Rutte, die voor ons te snel gaan. Het geeft me veel zelfvertrouwen dat ik ondanks mijn dyslexie nu goed met een computer overweg kan, formulieren kan invullen en instructies en medicijnbijslui ters kan lezen. Ik heb mijn vrouw een brief kunnen schrijven om haar te bedanken. Ook zit ik via ROC Nijmegen in een lees groep, we lezen momenteel de autobiografie van Johan Cruijff.

Voorheen had ik veel stress over hoe ik de dag door zou komen. Ik moest continu oplossingen bedenken. Ik had het gevoel dat ik onder deed voor anderen, maar die tijd is voorbij. Ik durf mezelf nu te laten zien en er is echt een wereld voor me open gegaan. Ik ben heel gelukkig met mijn werk als verkeersleider en ga vaker op pad om dingen te ondernemen.” ¶