1
Η Αλφειούσα είναι χωριό στη δημοτική ενότητα του Βώλακα Ηλείας στην Ελλάδα. Το 2001 ο πληθυσμός της ήταν 1.061. Βρίσκεται στη νότια όχθη του ποταμού Αλφειού, που πήρε το όνομά του από το ποτάμι. Βρίσκεται 2 χλμ νότια από την Σαλμώνη, 4 χλμ βορειοανατολικά από το Επιτάλιο, 8 χλμ. δυτικά από την Ολυμπία και 9 χλμ νοτιοανατολικά από τον Πύργο. Οι κάτοικοι, κατ' εξοχήν αγρότες, καλλιεργούν οπωροκηπευτικά, ελιές και σταφίδα. Το χωριό έως το 1927 λεγόταν "Βολάντζα" ή "Βωλάντζα" όπου και μετονομάστηκε σε Αλφειούσα από τον Αλφειό ποταμό. Το 1835 αποτέλεσε διαμέρισμα του Δήμου Βώλακος με έδρα την Αγουλινίτσα έως το 1912 που αποτέλεσε ανεξάρτητη κοινότητα. Το 1997 με την κατάργηση των κοινοτήτων του νόμου "Καποδίστρια" μαζί με το Επιτάλιο, το Αγρίδι και το Ανεμοχώρι συναποτέλεσαν τον Δήμο Βώλακος με έδρα το Επιτάλιο έως το 2011 που ενώθηκε με τον Δήμο Πύργου Alfiousa is a village in the municipal unit of Volakas in Greece. In 2001 its population was 1,061. Located on the south bank of the Alpheus River, which takes its name from the river. 2 km south of the Salmoni, 4 km northeast of Epitalio, 8 km. West of Olympia and 9 km southeast of Pyrgos. The residents, predominantly farmers, cultivating vegetables, olives and the raisin. . The village until 1927 was called «Volantza» they renamed Alfiousa from the Alpheus River. In 1835 the apartment was volakas based Agoulinitsa until 1912 was an independent community. In 1997 with the abolition of the law "Kapodistrias communities" along with Epitalio the Agridi and Anemochory together constitute the Municipality of Volakas based Epitalio to 2011 which was joined with the Municipality of Pyrgos
2
Contents …………………………………………………………………………………………… 1. Folklore
2. Traditional game
3. Traditional Food
4. Sight- Monument
5. Environment- Local Produce and Products
3
Folklore Αλευροπόλεμος Την Καθαρά Δευτέρα στην Αλφειούσα οι κάτοικοι και οι επισκέπτες κατεβαίνουν στην αγορά, όπου γίνεται το «μουντζούρωμα» και το «αλεύρωμα». Οι παρευρισκόμενοι «πολεμούν» με εφόδια σακούλες γεμάτες άλλες με φούμο και άλλες με αλεύρι, ενώ τα «σκάγια» μπορούν να πάρουν και ανυποψίαστους! Το χωριό μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε πεδίο μάχης. Σύννεφο το αλεύρι και πυκνό νέφος το φούμο. Πιστεύουν πως έτσι ξορκίζουν το κακό και υποδέχονται το σαρανταήμερο της Σαρακοστής. Οι γειτονιές ξεσηκώνονται από τους χορούς και τα τραγούδια. Το γλέντι συνεχίζεται από μικρούς και μεγάλους στην πλατεία του χωριού μέχρι το απόγευμα. Μετά από αυτό αφού είναι όλοι συγκεντρωμένοι στην πλατεία υποδέχονται με φωνές και γέλια το άρμα. Το όχημα αυτό προαναγγέλλει τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Ο «γάμος του Κουτρούλη» αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του χωριού.
War with flour The day of Pure Monday in Alfiousa residents and visitors descend on the market, which is the "smearing" and "flour". Attendees "fighting" armed with bags filled with other lampblack and other flour, while "shot" can get and unsuspecting. The village is transformed quickly into a battlefield. Cloud flour and dense cloud the lampblack. They think so cast out evil spirits and they are greeting the forty days of lent. Songs, dances and laughs are bringing up all the neighborhoods. After that, they are all going at the square where they keep on singing and dancing. At the end, another custom revives and it’s “Koutrouli’s wed
4
Traditional game Πεντόβολα Τα Πεντόβολα, ήταν παιγνίδι που παιζόταν κυρίως από κορίτσια. Με κάποιο δείξιμο, ένα απ΄ τα δύο κορίτσια ξεκίναγε πρώτο. Έβαζε στην παλάμη του, πέντε μικρά χαλίκια. Τα πέταγε ψηλά κι αμέσως έστρεφε την παλάμη του, σε μιά προσπάθεια να υποδεχθεί τα χαλίκια που έπεφταν. Αν κατάφερνε και συγκρατούσε τα χαλίκια κέρδιζε. Αν κάποια χαλίκια έπεφταν, είχε ακόμα μία ευκαιρία. Προσπαθούσε να μαζέψει τα πεσμένα χαλίκια, χωρίς να πέσουν τα υπόλοιπα.
Pentovola The Pentovola was a game played mostly by girls. Girl, put the palm of five small gravels or pebbles. Then flew over the gravels and immediately turned her palm on an attempt to accommodate the gravels that fell. If restrained gravel, win. If some gravels fell, she still had a chance. Trying to pick up the fallen gravels, without falling the rest.
5
Traditional Food Τσιγαρίδα Χοιρινό λίπος «Γινότανε από το χοιρινό. Τα γουρούνια τότε είχανε πολύ ξύγκι. Όταν τα σφάζανε, χωρίζανε τα ψαχνά, την πέτσα και το ξύγκι. Πριν το αλατίσουν για να το κάνουν παστό, έπαιρναν το ξύγκι και το έβραζαν καλά, σκέτο στον τέτζερα. Εκείνο έλιωνε και έβγανε λάδι που το ήθελαν για το παστό. Ό,τι έμενε το έτρωγαν. Σαν ξεροτηγανισμένη πατάτα ήτανε. Το έτρωγαν, ένα κομματάκι με ψωμί ή σαν μεζέ για το κρασί τους."
Tsigarida Pork fat The pork was the main ingredient. Pigs those days had much suet. When people slaughtered the pigs, they separated the lean boneless meat, the crust and the suet. Before they corned the pig in order to make it "PASTO" (as they called this kind of food), they took the suet and boiled it on its own very well in a kettle. The melted suet produced oil that many people wanted for their PASTO. People used to eat what was left. It was like a potato crisps. They used to eat it one a piece with bread or as an accompanying with their wine.
6
Sight - Monument Αρχαία Ολυμπία Στη δυτική Πελοπόννησο, στην πανέμορφη κοιλάδα του ποταμού Αλφειού, άνθισε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας, που ήταν αφιερωμένο στον πατέρα των θεών, τον Δία. Απλώνεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του κατάφυτου Κρονίου λόφου, μεταξύ των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου, που ενώνονται σε αυτή την περιοχή. Παρά την απομονωμένη θέση της κοντά στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία καθιερώθηκε στο πανελλήνιο ως το σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο. Εδώ γεννήθηκαν οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαίας Ελλάδας, οι Ολυμπιακοί, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Δία, ένας θεσμός με πανελλήνια ακτινοβολία και λάμψη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ancient Olympia In western Peloponnese, in the beautiful valley of the Alpheus river, lies the most celebrated sanctuary of ancient Greece. Dedicated to Zeus, the father of the gods, it sprawls over the southwest foot of Mount Kronios, at the confluence of the Alpheus and the Kladeos rivers, in a lush, green landscape. Although secluded near the west coast of the Peloponnese, Olympia became the most important religious and athletic centre in Greece. Its fame rests upon the Olympic Games, the greatest national festival and a highly prestigious one world-wide, which was held every four years to honour Zeus.
7
Environment- Local Produce and Products Τρύγος Από τα μέσα Σεπτεμβρίου και πολλές φορές μέχρι και τις αρχές Οκτωβρίου στην Αλφειούσα ξεκινούσε ο τρύγος. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα μοναδικά βιώματα του τρύγου. Τα παλαιότερα χρόνια ο τρύγος είχε περισσότερο τη μορφή πανηγυριού σε καθορισμένες ημέρες. Οι ημέρες εκείνες ήταν ημέρες χαράς. Άνθρωποι κάθε ηλικίας συμμετείχαν σε αυτήν την ευχάριστη διαδικασία. Τραγούδια, φωνές και πειράγματα παντού. Ακόμα και τα παιδιά έπαιρναν μέρος τραγουδώντας. Οι δουλειές όλες μοιρασμένες. Άλλοι έκοβαν τα σταφύλια, άλλοι με τις κοφήνες πάνω στα ζώα κουβαλάγανε τα σταφύλια στους ληνούς, άλλοι πάταγαν τα σταφύλια και τέλος άλλοι κουβάλαγαν το μούστο με τα ασκιά (τομάρια).Ο μούστος συνήθως αποθηκευόταν με μεγάλη προσοχή σε μεγάλα ξύλινα βαρέλια, τους λεγόμενους τσιπουρίτες. Εκεί ζυμωνόταν αρχικά με το φλοιό των σταφυλιών για να πάρει το επιθυμητό χρώμα. Μετά μεταγγιζόταν στα κανονικά βαρέλια, όπου ζυμωνόταν (έβραζε) και γινόταν κρασί. Το κρασί αποκτούσε το χρώμα. Ένα άλλο παραγόμενο προϊόν είναι και η σταφίδα. Σταφίδα ονομάζεται το αποξηραμένο σταφύλι. Οι παραγωγοί συλλέγουν τον καρπό της σταφίδας συνήθως τον μήνα Αύγουστο, τον αποξηραίνουν σε ειδικά διαμορφωμένους υπαίθριους χώρους που ονομάζονται αλώνια. Έπειτα από οκτώ ημέρες (εξαρτάται και από τον καιρό) την γυρίζουν για να αποξηρανθεί και από την άλλη όψη και έπειτα από 2-3 ημέρες (πάλι εξαρτάται από τον καιρό) την μαζεύουν και την πάνε για επεξεργασία. Η επεξεργασία αυτή είναι γνωστή ως "μακινάρισμα". Εκεί απορρίπτονται τα περιττά σώματα και ξεχωρίζουν την χοντρή με την ψιλή ρόγα. Έπειτα την πουλάνε στους σταφιδέμπορους και στις ενώσεις συνεταιρισμών και αυτή αναλαμβάνουν την περαιτέρω επεξεργασία
Vine Harvest In Alfiousa from mid-September and sometimes until early October began the vine harvest. Genies generations grew up with the unique experiences of the vintage. In the past, the harvest was more form festival on designated days. These days those were days of joy. People of all ages participated in this pleasant process. Songs, voices and teasing everywhere. Even children took part singing. The all divided jobs. Others cut the grapes, others with baskets and animals were carrying grapes to Linou, others step on the grapes and finally others were carrying the must with ascites (skins) .The must usually stored carefully in large wooden barrels, so-called tsipourites. There initially kneaded in the husk of the grapes to get the desired color. Then poured into ordinary barrels, where it ferments (boiling) and become wine. Wine acquires color. Another output is the raisin. Raisin called the dried grape. The producers pick the fruit of plum usually in August, the drain in specially designed open spaces called threshing. Eight days later (dependent on time) to turn to be dried and on the other side, and after 2-3 days (again dependent on the weather) to gather and go processing. This treatment is known as "makinarisma". There disposed unnecessary radiators and separate the coarse to fine berry grape. After the sell to raisin trader in cooperatives and associations that undertake further processing.
8