Een winnende kameel kan wel een miljoen dollar kosten

geit kan opleveren; omgerekend variërend van 50 tot wel 500 euro. Dit bijzondere inkijkje in het traditionele Omaanse leven werpt me terug in de tijd, alsof ik deel uitmaak van een mooie 3D-documentaire, al is het moeilijk om te zien hoe stressvol het is voor de beesten. Na een uur hou ik het voor gezien en neem een kijkje bij de groente-en fruitmarkt verderop, met zwarte en gele limoenen en mierzoete dadels, Omans nationale vrucht. Een groep druk onderhandelende mannen onder een boom trekt mijn aandacht. Allemaal dragen ze die traditionele kledij die je overal ziet; een khandora, een wit of bruin gewaad. Eronder een wikkelrok, wat ze een dishdasha noemen. Ik schrik als ik zie hoe iemand een geweer in de lucht houdt. Hoorde ik nou een knal? “Hagel”, sust Hamid. De mannen handelen in wapens die worden gebruikt bij ceremoniële gelegenheden zoals bruiloften. Hamid laat me een zilveren gebogen mes zien. “Dit heet een khanjar, het hoort tot op de dag van vandaag bij de traditionele kledij. Het kan rustig een paar duizend euro kosten. Hoe meer versiersels, ivoor of zilver, hoe duurder.”

Peptalk

We wandelen verder. Het Nizwa Fort met naastgelegen kasteel diende als residentie van de heerser en als verdedigingswerk tegen indringers. Al buiten de poort hoor ik gezang. Op de binnenplaats zie ik een twintigtal heren in bruine gewaden zwaaien met zwaarden. Ze zingen een krijgerslied en herhalen wat de leider voorzingt. “Als een soort peptalk voor de strijd in vroeger tijden”, legt Hamid uit. Ik klim de steile trappen van het fort op naar boven. Hoe wreed! Met afbeeldingen in de muren van een man met geweer en de tekst ‘look up’, werden indringers verleid om omhoog te kijken. Deden ze dat, dan volgde een emmer kokend water en honing in hun gezicht. Waren ze dan nog niet uitgeschakeld, dan bestond de kans dat ze het losse rooster misten en in een metersdiep gat vielen. Vijand uitgeschakeld.

Berghuisjes

De volgende dag laten we Nizwa achter ons en klimmen in onze 4x4 over een slingerende weg het Jebel Akhdar-gebergte op. Bij het Sayq Plateau maak ik een panoramische wandeling langs dorpjes met gecultiveerde terrassen van fruitbomen en rozenstruiken.

Leuk detail: veel berghuisjes hebben buiten een thermoskan koffie staan met een schaaltje dadels, speciaal voor wandelaars om even op adem te komen en van het uitzicht te genieten. Na een overnachting hoog op de berg waar wijlen Prinses Diana met Charles ooit een romantische picknick had en waar nu het luxueuze Anantara Al Jabal Al Akhdar Resort staat, ben ik klaar voor de echte outdoor-experience: de woestijn.

Kamelenraces

Om bij Al Sharqiya Sands (ook bekend als de Wahiba Sands) te komen moeten we eerst nog de afdaling in bergen doorstaan. ‘Low gear’, waarschuwen borden bij aanvang. Almundhir laat de 4x4 iets zakken om de remmen niet te verhitten. Om de 300 meter zijn langs de weg naar beneden ‘escape lanes’ aangelegd, een stukje zijweg dat omhoogloopt met aan het einde stevige, gele boxen om tegenaan te botsen als de remmen het zouden begeven. Gelukkig weten mijn Omani vrienden wat ze doen en gaat de rit van een leien dakje. Niet veel later verandert het berglandschap in een weidse vlakte met dorre bossages langs wegen van kiezelgruis. En verrek, kamelen! Er worden net een zestal kamelen in een open truck geleid, vlakbij de kamelenracebaan van Maydan Al Bashayer. Kamelenraces zijn een populaire sport in Oman en de hele Golfregio, vertelt Hamid. Elk jaar in februari zijn hier gedurende twee weken races, waarvoor kamelen en hun eigenaren van heinde en verre komen, tot aan Qatar en SaudiArabië. De kamelen worden uitgedost met kleurrijke dekens en soms worden er kleine robots op hun rug geplaatst om de kamelen te stimuleren om zo snel mogelijk te rennen, tot wel 60 kilometer per uur. Of de eigenaren rijden in hun auto naast de baan en moedigen hun kamelen aan, die de stem van hun eigenaar herkennen. De winnaar krijgt uitbetaald in goud, een zilveren zwaard, auto of geld. Zijn er geen zorgen over dierenwelzijn, wil ik weten. “Ja er zijn zorgen geuit”, zegt Hamid. In de afgelopen jaren hebben autoriteiten en organisatoren van kamelenraces geprobeerd om de omstandigheden voor de kamelen te verbeteren en de regels aan te scherpen om de veiligheid van de dieren te waarborgen. Maar weet dat een winnende kameel wel een miljoen dollar kan kosten. Alle reden voor eigenaren om hun kostbare bezit goed te verzorgen.”

Ongeschreven regel

Bij Bidiya maken we een tussenstop. In deze regio wonen nog een aantal bedoeïnenfamilies, nomaden die leven van het fokken van kamelen of handel in hand-

We ’bashen’ duinen en komen na een uur rijden nog vol adrenaline aan op bestemming