GoCanada Magazine 2023

Become a bit Canadian!

Dat is een slogan die zeker opgaat voor het team van GoCanada. Een enthousiast team dat je graag met raad en daad bijstaat bij jouw zoektocht naar de ideale Canadareis.

Naast het vullen van onze website met doordachte autorondreizen, camperreizen en leuke wintersportaanbiedingen, bestaat ons werk voor het grootste deel uit het ontwerpen en uitvoeren van reizen naar Canada op maat. Ons team heeft alle uithoeken van dit immense land bezocht, alle campers geprobeerd en al vele prachtige verborgen campings ontdekt.

Inmiddels staan we ook bekend om onze leuke wegbrengacties en andere speciale aanbiedingen. Wil je daarvan op de hoogte blijven? Kijk op GoCanada.nl

Hoe steekt dat nu in elkaar, dat fenomeen ‘wegbrengcamper’? Het zit zo: In de winter is er niet genoeg plek om alle campers in Whitehorse te stallen. Het is daar dan min 40°, dus aan het eind van het zomerseizoen worden ze ‘naar beneden’ gereden. In Vancouver is het klimaat immers minder heftig en is er meer stallingsruimte. Maar dat betekent ook dat alle truckcampers vanaf begin mei wél weer ‘omhoog’ gereden moeten worden. GoCanada reed zo’n TC al half april naar Whitehorse. En dat na een winter waarin veel meer veel sneeuw dan normaal viel en de natuur daardoor minstens twee weken achterliep op schema.

Rij je mee?

Als de hemel bestaat, hebben wij hem gevonden. Waar vind je nog dat einde-vande-wereldgevoel? Wil je slapen in een houten huisje, ver weg van het massatoerisme in the middle of nowhere? Dat kan: welkom in Desolation Sound Wilderness Resort!

Waar kun je nog een meerdaagse treinreis maken zonder het land te verlaten? Het antwoord is Canada! Reis een keer van oost naar west – of omgekeerd – met de iconische Canadian en ervaar hoe het geweest moet zijn om in het midden van de vorige eeuw dwars door de indrukwekkende Rocky Mountains en het achterliggende prairielandschap te reizen. GoCanada geeft je een goed beeld van het wel en wee tijdens deze bijzondere Canadese treinreis.

Hoe vervoer je mens, dier en post in de ongerepte Canadese wildernis? Eind 19e eeuw gebeurde dit vaak te paard, per hondenslede of zelfs te voet, met de nodige ontberingen en tragische ongelukken als gevolg. Totdat een Nederlander een gouden idee ontwikkelde, dat een ware revolutie in de Canadese wildernis ontketende. Een stukje Canadese luchtvaartgeschiedenis met een Nederlands tintje. Wereldwijd staat Canada niet bekend als de bakermat van de wijn of om zijn culinaire hoogstandjes. Maar er wordt flink aan de weg getimmerd, want deze herfst verschijnt de eerste Michelingids voor Canada. Ook steeds meer wijnhuizen vinden hun weg naar buitenlandse erkenning en zijn er steeds meer uitstekende lokale restaurants te vinden. Wij zetten eens op een rij van welke culinaire specialiteiten je in Canada allemaal kunt genieten.

Groeten uit Canada!

Roderick Aalbers Hoofdredacteur GoCanada Magazine

Inhoud

16 Van Vancouver naar Whitehorse

Hoe steekt dat nu in elkaar, dat fenomeen ‘wegbrengcamper’?

GoCanada reed half april naar Whitehorse. En dat na een winter waarin veel meer veel sneeuw dan normaal viel en de natuur daardoor minstens twee weken achterliep op schema. Rijd je mee?

26 Desolation Sound Wilderness Resort

Als de hemel bestaat, hebben wij hem gevonden. Waar vind je nog dat einde-van-de-wereldgevoel? Wil je slapen in een houten huisje, ver weg van het massatoerisme in the middle of nowhere? Dat kan.

34 Onbekende pareltjes in Canada

GoCanada zet een aantal verborgen must sees van Canada op een rij. Ben jij in een stad waarvan je dacht dat je alles al gezien had? Laat je door ons verrassen.

40 New Found Land

Newfoundland en Labrador is de meest oostelijke provincie van Canada in de Atlantische regio en is bij veel toeristen nog onbekend. Dit ondanks de vele aantrekkelijke punten, zoals Iceberg Alley, Gros Morne National Park met zijn Tablelands waar de aardkorst aan de oppervlakte zichtbaar is.

48 The Canadian: een iconische treinreis door Canada

Waar kun je nog een meerdaagse treinreis maken zonder het land te verlaten? Het antwoord is Canada. Reis een keer van oost naar west –of omgekeerd – met de iconische Canadian en ervaar hoe het geweest moet zijn om in het midden van de vorige eeuw dwars door de indrukwekkende Rocky Mountains en het achterliggende prairielandschap te reizen.

58 Slapen in stijl

Je hebt bedacht dat je naar Canada wilt, maar hoe besluit je waar je wilt overnachten en of je met de auto of camper wil reizen?

GoCanada zet de verschillende typen accommodaties, campings en campers voor je op een rij, inclusief wat voor- en nadelen van het reizen per auto en camper.

64 Fokkers & beavers, een stukje Canadese luchtvaartgeschiedenis

Hoe vervoer je mens, dier en post in de ongerepte Canadese wildernis? Eind 19e eeuw gebeurde dit vaak te paard, per hondenslede of zelfs te voet, met de nodige ontberingen als gevolg.

Totdat een Nederlander een gouden idee ontwikkelde, dat een ware revolutie in de Canadese wildernis ontketende.

70 Canada voor gevorderden

Besmet met het Canadavirus? Dat snappen we! Maar waar ga je naartoe als je de bekende highlights in het oosten of westen al gezien hebt? Er zijn altijd nieuwe gebieden te vinden in dit immense land; provincies die misschien minder voor de hand liggen, maar waar je prima rond kunt reizen met een normale camper of huurauto en waar genoeg hotels of campings te vinden zijn.

78 Puur genieten

Wereldwijd staat Canada niet bekend als de bakermat van de wijn of om zijn culinaire hoogstandjes. Maar er wordt flink aan de weg getimmerd, want deze herfst verschijnt de eerste Michelingids voor Canada. Ook steeds meer wijnhuizen vinden hun weg naar buitenlandse erkenning en zijn er steeds meer uitstekende lokale restaurants te vinden.

86 Cruisen naar Alaska

Als we vertellen dat we een cruise gaan maken, krijgen we veel te horen: ‘Toe maar, doe maar luxe!’ In de praktijk valt dit best wel mee. We varen in een week van Vancouver door de Inside Passage naar Alaska en weer terug naar Vancouver.

94 Tips & tricks voor onderweg

Hoe gaat dat nu echt, reizen met een camper?

Leuke interviews met bevlogen reisondernemers

Lees op pagina 76 over typisch Canadese lekkernijen!

‘Laatst moest ik mijn paspoort vervangen en bleken er 40 Canadese stempels in te staan! Ik heb dan ook al vele uithoeken van dit immense land bezocht. Van Nova Scotia tot de Yukon en weer terug.’

iedereen z’n eigen canada

Roderick vanuit de Kootenays

Vivian vanuit RCMP Heritage Village in Regina ‘Of ik nu met een auto of camper reis, altijd ligt mijn fotocamera voor het grijpen.’

Jessica vanuit Kelsey Bay op Vancouver Island ‘Neem de kinderen vooral mee! Daar ‘groeien’ ze van!’

Astrid vanuit Toronto ‘Denk ook eens aan een 4x4 truck camper als je wat avontuurlijk bent. Dan mag je ook de gravel roads op en verdubbel je het gebied waar je kunt reizen.’

Sacha vanuit Desolation Sound Wilderness Resort Even weg uit de drukte en niets anders dan je gedach- ten en een prachtige wilder- nis om je heen. Ik zeg: Desolation Sound Wilderness Resort!’

Suzanne vanuit Whistler ‘De mooiste lodge van Canada? Farewell Harbour Lodge!’

’

Extraordinary journeys are in our nature

Treat your clients to the legendary Canadian® connecting Vancouver to Toronto, and to over 4,400 km of breathtaking scenery and pristine wilderness—all from the comfort of their seats. Book a VIA Rail journey with GoCanada.

sun peaks

Als op één na grootste skigebied van British Columbia is Sun Peaks vooral populair als wintersport bestemming. De rustige en brede pistes maken het pittoreske Sun Peaks Resort een geliefd gebied voor zowel skiërs als boarders. En omdat het gezellige bergdorp direct aan de pistes ligt sta je ‘s ochtends binnen no time op de lange latten.

Maar is Sun Peaks alleen in de winter interessant? Wij vinden van niet! Sterker nog, het is eigenlijk een verborgen parel. In de zomer biedt dit bergdorp tal van activiteiten. Je ruilt de lange latten gewoon in voor een mountainbike en je roetsjt zo de berg af. Naast mountainbiken kun je er fantastisch wandelen, kajakken, golfen of schaatsen. En dat allemaal op steenworp afstand van je comfortabele hotel.

Dat mountainbiken is nog wel een verhaal apart. Met meer dan 80 kilometer aan bike trails is er voor ieder wat wils. De echte waaghals neemt zijn bike mee omhoog in de omgebouwde skilift en gaat al ‘downhillend’ de berg af. Wel een helm op en wat knie- en elleboogbescherming,

want soms gaat het best hard. Ook als je minder ervaring hebt is het prima te doen hoor. Je oefent je bike skills gewoon in het speciaal aangelegde Progression Park.

Het mooiste uitzicht over Sun Peaks en omgeving heb je vanaf Tod Mountain, het hoogste punt van de omgeving. Trek je wandelschoenen aan en neem de skilift tot halverwege de berg en start vanaf hier een hike door de bergweiden vol wilde bloemen naar de top op 2080 meter hoogte. Kijk goed om je heen, misschien kom je onderweg nog wat wilde dieren tegen.

Actief bezig zijn maakt hongerig. Het knusse hart van Sun Peaks Resort biedt naast leuke boetieks tal van restaurants en cafés voor elke smaak, vaak gerund door lokale familie. En omdat alles op loopafstand is kun je de auto lekker laten staan.

Kortom, wie tijdens een ‘roadtrip’ door West-Canada op zoek is naar een comfortabel rustpunt tussen Clearwater en Whistler kan prima terecht in knus Sun Peaks. Een paar dagen geen auto is ook wel eens lekker! n

WE HEBBEN DE AFGELOPEN 35 JAAR HEEL VEEL ERVARING OPGEDAAN’

ANNEMARIE, LO EN IWAN VAN NATURE TREK

Nature Trek Canada bestaat uit Annemarie Linders, Lo Camps en Iwan Lewylle. Annemarie en Lo richtten Nature Trek Canada in 1992 op nadat ze jaren eerder in Canada terecht kwamen om onderzoek te doen naar wolven en kariboes (rendieren, red.). Canada viel zo in de smaak dat ze zijn gebleven en nu al meer dan 30 jaar in Canada wonen en werken. Deels als bioloog maar grotendeels als organisatoren en uitvoerders van reizen en individuele arrangementen. Sinds 2019 maakt Iwan deel uit van het team.

Over hun favoriete Canadese bestemming zijn de meningen verdeeld. ‘Maar de uitbundige pracht en landschappelijke variatie van Canada’s westkust (British Columbia en Yukon) trekt ons allemaal. Daar wonen we tenslotte ook. Maar de uitgestrekte pracht en vooral de rust van het subarctische noorden heeft onze harten ook gestolen. Dan mag je denken aan noordelijk Newfoundland en Labrador, noord Ontario en Quebec. Maar ook de arctische eilanden zoals Baffin en Ellesmere. Daar komen we niet zo vaak, maar wel net vaak genoeg.

We hebben eigenlijk de eerste vijf jaar van ons verblijf in Canada tussen 1988 en 1993, zowat alles mogen bezoeken. Van west naar oost en van zuid naar noord. En dat zijn we blijven doen.’

Mooiste rondreis

Als we vragen naar de mooiste rondreis die je in Canada kan maken moeten ze even nadenken. ‘Laten we twee regio’s nemen. Aan de westkust is Vancouver Island een absolute ‘must’ en dan vooral de minder bekende locaties zoals Gold River, Quadra Island, de zuidelijke Gulf Islands, Port Renfrew en de relatief ontoegankelijke westkust die het beste te ontdekken is per watervliegtuig. Vervolgens met BC Ferries de oversteek wagen naar de Coastal Mountains van Bella Coola en de hoogvlaktes van de Chilcotin. Vervolgens kan je kiezen om een ‘rondje’ te maken via de Rocky Mountains of wat minder rijden en via Clearwater, de Okanagan en de Fraser Valley en Hope weer terug te keren naar Vancouver.

De tweede aanrader is de Atlantische kust bij Nova Scotia, Newfoundland en Labrador. Vanwege de logistiek is een start en einde in Halifax makkelijker dan St John’s. En da’s geen straf, want het is schitterend om de glooiende bergen van Cape Breton te combineren met de ruige en veel minder bezochte regio’s op Newfoundland. Dus oversteken vanuit North Sydney op Nova Scotia naar Port-aux-Basques en zo noordelijk koersen naar Gros Morne National Park. Dan ligt de keuze om ‘zuid’ te gaan – richting Bonavista, Terra Nova en uiteindelijk St John’s. Of eerst nog

een uitstapje te maken naar Labrador. Maar daar moet je dan ook de tijd en zin voor hebben.’

Ervaring

‘We hebben de afgelopen 35 jaar erg veel kennis opgedaan van Canada. Heel Canada welteverstaan. Niet alleen de bekende regio’s en bestemmingen. En niet eenmalig – we reizen nog steeds door heel Canada. We delen die kennis graag met reizigers. Voor ons is persoonlijk contact super belangrijk want we hebben geen rondreizen op de schappen liggen waaruit je een keuze kunt maken. We stellen iedere reis op maat samen in goed overleg met de reizigers. En omdat we klein zijn en willen blijven, kunnen we per jaar maar 50 tot 60 reisgezelschappen op weg helpen in Canada. En dat doen we inmiddels meer dan 30 jaar.’ n

Meer op www.naturetrek.ca

VANUIT EEN ZEEKAJAK BELEEF

JE DE NATUUR VEEL INTENSER

CHRISTY EN JOHN VAN FOOTPRINT KAYAK & HIKE EXPLORATIONS

Rond 2004 zetten Christy Krebbers en John Hermsen het proces in gang om te verhuizen naar de Canadese westkust. In de herfst van 2005 kwam het ‘groene licht’ en in 2006 zijn ze uiteindelijk naar Powell River aan BC’s Sunshine Coast verhuisd, waar ze hun kajakbedrijf, Footprint, vanuit het niets hebben opgebouwd. Buiten haar werk voor Footprint is Christy ook nog eens de ‘rots in de branding’ bij de lokaal wereldberoemde Nancy’s Bakery in Lund.

Hemelsbreed wonen en leven ze slechts zo’n 150 kilometer ten noorden van de metropool Vancouver, maar door de enorme fjorden welke de onherbergzame Coastal Mountain Range in snijden kun je er alleen maar komen door gebruik te maken van het ferrysysteem of met een watervliegtuig, wat een heerlijk ‘eilandgevoel’ oplevert. Zonder het destijds te weten, hebben ze een van de fjorden net ten noorden van hun huidige woonplaats al in 1999 eens bezocht tijdens hun eerste Canada reis. ‘Dat was tijdens een meerdaagse kajaktocht, welke door onze vrienden van Nature Trek Canada was georganiseerd. Die reis heeft toen ons vlammetje voor deze streek doen ontwaken. Het plaatsje Powell River hebben we zelf pas in 2005 bezocht tijdens een oriëntatiereis ter voorbereiding op onze emigratie’.

Historie

De geschiedenis van deze streek begint bij de Tla’amin Nation, de oorspronkelijke bewoners bevolken dit gebied al

vele duizenden jaren. Voor wie er oog voor heeft, kan de aanwezigheid nog steeds subtiel terugvinden in het landschap, meestal in de vorm van rotstekeningen, visvallen en cederbomen waarvan een stuk bast is verwijderd om weefmaterialen van te maken. ‘De westerse geschiedenis gaat hier ‘slechts’ zo’n 150 jaar terug. Het oudste deel van Powell River is ontstaan rondom de papierfabriek welke destijds hier is gebouwd’.

Immigranten

Voordat de eerste westerse emigranten in Lund arriveerden, was Lund een first nation nederzetting. Het stond bekend als Klah ah men en diende als een natuurlijke haven voor de Tla’amin Nation. Vanuit deze nederzetting vonden interacties en handel plaats met andere Coast Salish Nations. Zo’n 130 jaar geleden gaven de Zweedse broers Fred en Charlie Thulin de plaats haar huidige naam. Lund is vernoemd naar het gelijknamige universiteitsstadje in Zweden. De broers zagen de potentie voor toerisme en bouwden het eerste hotel, alsmede een postkantoor.

Begin jaren 1970 kwamen veel hippies naar letterlijk ‘the end of the road’, ze vormden lokaal diverse hippie communes. Vandaag de dag ademt het ‘haven gehuchtje’ Lund, een relaxte sfeer uit, met Nancy’s Bakery, als stralend middelpunt.

‘Wildly beautiful’ ‘Voor ons is Desolation Sound Provincial Marine Park een van de absolute

hoogtepunten in deze streek. Alleen maar over het water te bereiken maar absoluut ‘wildly beautiful’. Het is een mix van overweldigende landschappen waar ruige bergen meer dan 2.000 meter steil uit de zee omhoog klimmen. Een netwerk aan eilanden, eilandjes en een doolhof aan zeestraten maken het een gebied waar je bijna eindeloos kunt ronddwalen. Ook de flora en fauna zijn enorm rijk hier. Van kronkelende arbutus bomen, kleurrijke wilde bloemen en van ontelbare zeesterren tot enorme walvissen en beren terwijl een witkop zeearend de boomtop van een ceder boom siert als een piek in een kerstboom’.

Zeekajakken

‘Met zeekajaken bieden we een activiteit voor zowel beginners als meer gevorderden waarbij we een zeekajak als middel gebruiken om de prachtige natuur eens vanuit een heel ander en uniek oogpunt te bewonderen. We zitten laag op het water en door de geringe diepgang van de kajaks kunnen we op bijna alle plekjes komen zodat we ook echt kunnen inzoomen op het macro-niveau. Het landschap krijgt hierdoor een hele andere dimentie. Tijdens meerdaagse tochten gaan we ook nog eens kamperen, midden in de Canadese natuur. Wij verzogen dan ook echt alle materialen en heerlijke maaltijden tijdens zo’n tocht. Voor velen is dit een hoogtepunt tijdens een Canada reis’. n

Meer op www.footprintbc.ca

REIZEN MET HET BESTE UITZICHT EN HET MEESTE INZICHT

HELEEN EEKERS EN ROBERT-JAN VENNIK VAN DUTCH WOLF TOURS

Heleen heeft de zorg voor het reilen en zeilen van beider bedrijven op het kantoor. Niet alleen neemt zij alle boekingen voor Canadian Camping Adventures voor haar rekening, ook zorgt zij achter de schermen dat zaken goed voorbereid verlopen. Robert –Jan is onder meer een IVN natuurgids. Eind jaren tachtig begon hij samen met Heleen een dierenpension in Brummen. Halverwege de jaren 90 is eDOGation & Sports opgericht en hebben er vele honderden mensen van de door hen en hun medewerkers uitgevoerde wandelvakanties genoten.

‘In 2002 zijn wij voor het eerst met ons gezin naar Canada gereisd om te bekijken of een emigratie naar dit land een mogelijkheid voor iedereen zou zijn. We hebben toen ruim vier weken vertoefd in het westen van Canada. Vooraf hadden we een keuze gemaakt waar we het liefste onze nieuwe bedrijven wilden starten en waar en hoe we wilden wonen. We hebben toen gekozen om te gaan zoeken in een blok van ongeveer 200 km breed ten zuiden van Edmonton en nog iets verder ten zuiden van Calgary. We zijn begonnen met vele bedrijfsbezoeken en daarna hebben we ons nog veel tijd gegund om er een heerlijke vakantie van te maken. We waren er van overtuigd dat we hier toch echt op een dag gingen wonen. En dat gebeurde in juli 2004’.

In Canada is na de opbouw van het nieuwe dierenpension, nu weer de tijd aange-

broken om mensen te laten meegenieten van onze reizen. Robert – Jan is inmiddels officieel, gediplomeerd Rocky Mountains Gids, heeft zijn Wilderness EHBO diploma, zijn busrijbewijs gehaald en slipcursus gedaan. Als 4×4 specialist kan hij zijn klanten wegwijs maken in het op de juiste wijze besturen van een terreinwagen voor als men op The Ultimate Ice Roads Adventure gaat.

Dierenpension

‘Veel veranderde er in eerste instantie niet. Canada biedt ons als geen ander land eindeloos veel mogelijkheden. Natuur in overvloed, bewogen (korte) geschiedenis, mooie steden, prachtige verhalen. In de afgelopen jaren hebben we zelf alles intensief bereisd en hebben onze z.g. “Scouting Tours” afgerond. Het dierenpension is in de eerste maand van 2017 in andere, deskundige handen overgegaan. Vanaf dat moment bieden we onze Europese Canada-reizigers niet alleen kleinschalige groepsreizen aan via Dutch Wolf Tours, maar maken we ook met veel plezier volledig verzorgde campervakanties voor de individuele reiziger, dit onder de naam Canadian Camping Adventures. Voor beide bedrijven maken we intensief gebruik van onze inmiddels jarenlange ervaring met het reizen in dit zeer bijzondere land. De vele contacten die we inmiddels hebben weten op te bouwen, spelen hier een zeer belangrijke rol in. We durven ons best Canada-specialist te noemen en we hebben zeer bijzondere reizen weten te ontwikkelen. We zijn gevestigd in het

westen van Canada in de provincie Alberta, in de buurt van de Rocky Mountains’.

Uitzicht met inzicht

‘De inmiddels jarenlange ervaring met het reizen in en door dit enorme land biedt onze reiziger een schat aan informatie, die ze niet snel ergens anders zullen tegenkomen. Niet alleen kennen we de mooiste plekjes, maar juist ook die plaatsen die nog niet door het toerisme zijn overlopen. Door onze opleiding en achtergrond kunnen wij als geen ander onze theoretische kennis omzetten in belangrijke praktische informatie. Ons motto is dan ook: ‘Reizen met Dutch Wolf Tours of via Canadian Camping Adventures is Reizen met het Beste Uitzicht en met het meeste inzicht’’.

Een favoriete bestemming in Canada hebben ze niet. ‘Hoe kan je ooit kiezen tussen alle verschillende landschappen, die Canada rijk is? Is de Indian Summer in het oosten van Canada mooier dan de Rocky Mountains? Zijn de Rocky Mountains mooier dan de eindeloos dicht beboste bergen van en rondom Vancouver Island? Is het lege Yukon mooier dan het dichtbevolkte Vancouver Downtown? Wij weten het echt niet en genieten van elke bestemming weer op een andere wijze, maar met evenveel liefde en plezier’. n

Meer op www.dutchwolftours.com

WHITEHORSE

Wegbrenger Vancouver naar Whitehorse

Linkerpagina vanaf linksboven met de klok mee Dezadeash Lake campground bij de sneeuwwal; Postvlucht vanaf Campbell River; Voorzichtigheid is geboden; Welkom in de Yukon; Een stekelvarken op de weg nabij Atlin

Het is 19 april als we de camper ophalen bij Fraserway, een blauwe mét discoglitter. Eerst maar boodschappen doen, dan hebben we wat te eten en te drinken terwijl we op de ferry wachten. Achteraf blijkt dat een prima plan van aanpak: om 21:00 uur boarden we. De slagboom van de Porpoise Provincial Park Campground op de Lower Sunshine Coast bij Sechelt was gelukkig nog open!

Tijd zat

De volgende ochtend staan we zonder problemen op de volgende ferry van Earls Cove naar Saltery Bay, aan de Upper Sunshine Coast. Even op bezoek bij Desolation Sound Resort en het altijd charmante Lund, het begin- en eindpunt van Highway 101. Deze hele route hebben we een aantal maanden daarvoor in de herfst al eens gereden, maar we wilden nogmaals op bezoek bij onze Nederlandse kennissen John en Christy. Je bent per slot van rekening in de buurt. We hebben nog een aantal dagen voordat we in Port Hardy moeten zijn voor de Inside Passage-ferry die op 23 april vertrekt. In Campbell River is er tijd om met de postbode mee te vliegen in zijn watervliegtuigje. Want daar waar geen wegen zijn, moeten er wel pakjes afgeleverd worden of mensen opgehaald worden die 14 dagen aan een stuk hebben staan timmeren op een resort. Her en der maken we een praatje, nemen we tijd voor een selfie en maken we een rondje door de General Store.

Altijd raak

Als we weer met de bergschoenen op vaste grond staan, laten we Campbell River voor wat het is. We nemen de afslag naar Sayward en komen na 10 kilometer terecht in Kelsey Bay, in de hoop op een camping die ook nog eens open is. Aan het einde van de weg vinden we een schattig campinkje aan een kalme baai, die weliswaar nog wel te koud is om in te zwemmen. Roestige wrakstukken uit de Tweede Wereldoorlog dienen er als golfbreker. We halen de Grey Monk Pinot Gris uit de koelkast, zakje chips erbij en afwachten geblazen Zwemt er straks een walvis langs? Want dit is een Moby Dick-gebied bij uitstek. ‘Even verderop’ ligt het in Canada wereldberoemde Telegraph Cove. Prince of Whales vaart daar van begin mei tot eind september een paar keer per dag met een zodiac of een gewone boot de haven uit. Altijd raak, want er zwemt veel klein visvoer voor de grote vissen!

Inside Passage

In Port Hardy slaan we boodschappen in bij Save-OnFoods, want hoe meer we naar het noorden gaan, des te leger het land wordt. Aan de overkant van het water zie ik de Northern Adventure al dobberen in Bear Cove. Veel First Nations-mensen maken gebruik van deze ferry-overtocht. Huisraad, kippenrennen, geitenhokken en winterbanden gaan mee aan boord. Waar blijven al die mensen midden in de nacht? Nou, die rollen een kleedje uit tussen de gangpaden en snurken maar! Het is fijn als je lekker kunt slapen in een echt bed. Helemaal als je reisgenoot drie Advils per dag slikt in verband met plotseling opgekomen rugpijn. Gelukkig staan we op de wachtlijst voor een cabin. Met echte bedden. Maar ik geef het weinig kans, want de boot is compleet volgeboekt.

Parkeerkunsten

De incheck gaat vlot: je komt aanrijden bij de terminal, laat je paspoort zien en dat is het. Dan word je in een rij ingedeeld. En dan denk je: ‘Jemig, wat maakt dat nou uit in welke rij je staat?’ Maar dat heeft wel degelijk een functie: midden in de nacht gaan er immers mensen uit in Bella Bella en vroeg in de ochtend wordt er nog een stop gemaakt in Klemtu. Dus de campers, auto’s en enorme vrachtwagens die er als laatste uit moeten, gaan er als eerst in. Rond 15:00 uur staan wij in onze rij, lekker op tijd want de afvaart staat gepland voor 18:00 uur. Iedereen staat vlak op elkaar, tot op 10 centimeter en achterwaarts ingeparkeerd zodat je er bijna 24 uur later in Prince Rupert zó uit kunt rijden. Reinier toont zijn achteruit-inparkeerkunsten en ik ga de cabin-wachtlijst checken bij de steward. Zonder slag of stoot wordt ons na betaling van $140 een outside cabin toegewezen – met eigen badkamer! In de cafetaria drinken we er een heerlijk Canadees rood wijntje op.

Vakantie in een vakantie

Er is geen vrije toegang tot het autodek en stiekem in je eigen camper slapen is er ook niet bij, maar elke 6 uur heb je een kwartier de tijd om iets uit je auto te halen. Het voelt als vakantie in een vakantie. Je hoeft zelf niet te sturen, het scheelt je ingekochte camperkilometers en benzine, en als je mazzel hebt wordt er van alles omgeroepen: ‘Humpback on the left’, ‘Orca on the right’. Als je echter in het verleidelijke souvenirwinkeltje rondscharrelt, kun je dus zo een Flipper Family missen.

De RV-campground in Prince Rupert is mistroostig, kaal, prut, geen sjeu. Maar ja: locatie, locatie, want als je hoogzomer om 23:00 uur met de boot aankomt, is dit zo ongeveer de enige campground in de wijde omtrek. En dus durven ze de $36 voor een unserviced site makkelijk te vragen. Als troost verpozen we op het hoogpolige tapijt van Charly’s Lounge in het Crest Hotel en doen we ons tegoed aan zalmtataki, Cowgirl Salad en een cocktail. Charly a.k.a. Prince Charles hangt aan de muur tussen de elandhoofden.

Nass Valley

Vanuit Terrace loopt een ‘toeristische route’ door de Nass Valley. Dit staat tussen aanhalingstekens omdat we nauwelijks auto’s zien. Maar het is ook nog geen toeristenseizoen, vandaar. De folder uit het Visitor Centre over deze route ademt First Nations: dorpjes die alleen te bereiken zijn via een hangbrug, een ‘hoe maak je een totempaal’-schuur, longhouses, smokehouses, dat werk. Op negentien punten kun je stoppen en staat er op een informatiebord wat er te doen is. Heel handig en informatief. We rijden langs zwarte stenen lavavelden, begroeid met mintgroen mos en met leuke picknickplekken aan het water. Op de website staat aangegeven dat de enige campground in het gebied open is. Zou fijn zijn! De weg door de vallei loopt dood bij de Grote Oceaan en dan ben je in de Seafood Capital of the Valley. Ik verheug me wel op een lekkere gebakken zalm. De zon zakt al wat in de zee. Dramatische luchten. Een zwarte beer in de berm! De zon schijnt zilveren stralen door de wolken heen. De hotsprings blijken gesloten en ook het Nisga’a Museum gaat over een aantal dagen pas open. Geen snackbar, laat staan een visrestaurant. En de campground? Gesloten natuurlijk. Die hele Nass Valley, hoe overweldigend mooi ook, is nog dicht. Het is eind april, we zijn er gewoon te vroeg in het voorjaar.

Afzien voor opkijken

De volgende dag nemen we de grindweg naar Cranberry Junction, want dat scheelt meer dan 100 kilometer omrijden en we hebben niet voor niets een 4WD. Verkeersborden langs de kant van de weg waarschuwen ons: ‘Wilderness road’, ‘road service not maintained’, ‘use with caution’, ‘active hauling’. We nemen de gok. Na ruim 15 kilometer komt ons een enorme truck met kale coniferen tegemoet en moeten we dus een stuk achteruit rijden. Verderop zien we een ploegmachine. De

chauffeur informeert ons dat de laatste 30 kilometer van de weg nog niet geploegd is en nog vol met sneeuw ligt. Dus weer omkeren dan maar en door de slushpuppysporen van logging trucks dezelfde weg terugrijden. Nu kunnen we wél langs Kitsankool rijden, het dorp met de totempalen. Inderdaad zien we mystieke totempalen aan de ene kant, maar als we ons omdraaien naar de overkant van de straat zien we de First Nationstroosteloosheid. Ingezakte schuurtjes, een blaffende scharrelhond, een omgevallen kinderglijbaan, stapels autobanden, caravans waarvan de gaten afgedekt zijn met blauw zeil, verfrommelde lege Budweiserblikjes, plastic koelboxen zonder deksel, aggregaten, dichtgespijkerde ramen met flarden plastic dat fladdert aan een versleten raamstijl in de ijswind, afgedankte barbecues. Maar die elf totempalen zijn het omrijden absoluut waard! Waar zie je nou élf totempalen op een rij?

Stewart-Cassiar Highway

Bij Meziadin Junction kun je rechtsaf richting het noorden of linksaf naar Stewart en Hyder. Onze keuze is snel gemaakt: we gaan naar links. En ja hoor, eindelijk! Een grizzly duikt met zijn kop en bult boven de berm op en doet zich smakelijk tegoed aan het nog weinige groene gras. Bij de Rainy Creek Campground zien we een Nederlandse vlag hangen, dus rijden we op goed geluk de camping op. Als we moeten betalen, komt er vanzelf wel iemand op het raam kloppen. We doen een drankje in de lokale pub. Iedereen valt stil en kijkt op als wij binnenkomen, maar de mensen ontdooien al snel als we vertellen over de grizzly die we gezien hebben. Wat is er nou zo speciaal aan Hyder? Als je het spookstadje eenmaal doorgereden bent, kun je er een mooie gravelroute naar de Salmon Glacier rijden. De douanier – Hyder ligt in Alaska – informeert ons dat er nog te veel sneeuw ligt, de weg is nog niet geploegd. We moeten dus nog een keertje terug! Het weer klaart op, de zon laat zich zien en we kunnen de Bear Glacier op weg terug naar Meziadin Junction in volle glorie aanschouwen – en zo gaat letterlijk en figuurlijk de zon weer schijnen.

Gratis vis

Vanaf Meziadin Junction, dat niet meer is dan een benzinepomp, general store en motel, is het doorrijden geblazen richting de Yukon. De weg is schoon en goed onderhouden, de berm is smal en diep. Na een hele dag rijden komen we aan in Dease Lake. Dat heeft zowaar

Linkerpagina In Nass Valley rijden we langs zwarte stenen lavavelden, begroeid met mintgroen mos

een paar straten. Het is nog maar 28 april. We vragen de eigenaresse van het enige hotel of we op haar parkeerplaats mogen staan. Ze vindt het goed. En als we haar een pak stroopwafels brengen als dank klaart ze helemaal op: haar oma komt uit Almelo! In de general store eten we de volgende ochtend gebakken eieren naast een vitrine met praktische Leathermans, opvouwbare messen met gevaarlijke kartels en ander snij/schietmateriaal met handvatten van een hertengewei. We raken aan de praat met een man met prachtige krulsnor. Mijn gevoel zegt het al: deze meneer is geen geboren Canadees. Hij blijkt uit Luxemburg te komen en kwam hier 40 jaar geleden terecht. Hij vertelt over vrachtwagens die uit Alaska met een vliegende vaart door het dorp scheuren, op weg naar Vancouver. De vis is immers na 7 dagen geen verse zalm meer. Soms gaat het niet goed en heeft het hele dorp gratis vis omdat de vrachtwagen uit de bocht vliegt. De volgende dag rijden we weer een aantal uren. In de zomer of herfst moet het hier prachtig zijn, is onze conclusie. Onze ogen zijn verwend van al onze eerdere reizen, we hebben elkaar en we luisteren naar interviews op de podcasts van Nooit meer slapen; erg vermakelijk en voor je het weet is er weer een uur voorbij. We komen aan op de Alaska Highway en daardoor voor ons gevoel weer in de bewoonde wereld. We kunnen naar links richting Whitehorse of naar rechts naar Watson Lake. Nu we er toch in de buurt zijn: even een GoCanada-stickertje plakken op een van de vele borden in het Sign Post Forest.

Zwitserland van het noorden: Atlin

De Yukon zelf is natuurlijk één grote parel, maar Atlin is een ware diamant! Je kunt er alleen via de Yukon komen. There is one way in and one way out. Over de weg tenminste, en die weg ligt in British Columbia, dus Atlin ook. We zetten de truckcamper boven in het dorpje neer, bij de dorpsbakker. We kopen een apfelstrudel en wat haverkoeken en gaan aan de wandel. De theaterzaal heeft een art-deco-uithangbord. Naast de houten kerk, die nog uit de goudzoekerstijd stamt, staat een kleine kringloopwinkel. Daar is het altijd leuk struinen naar bruikbare souvenirs. De Atlin General Store is van buiten behangen met hertengeweien, versleten bergschoenen, schedels van bokjes, de gebruikelijke schommelstoel, tennisracketsneeuwschoenen, bijlen en goudpannen. First en Second Avenue zijn breed, zonder asfalt. De allervriendelijkste dame van het Visitor Centre – gevestigd in die ándere

kerk – vertelt ons dat we naar de warm springs kunnen rijden, een route van 17 kilometer, one way langs het nog besneeuwde fjordmeer Atlin Lake. Het is een beetje fris om te hotspringen in de Grotto Creek. Het strijklicht ketst op de besneeuwde bergen. Zonnestralen schijnen tussen de zilverwitte wolken door.

Be my guest

Bij de Atlin Mountain Inn vragen we de eigenaar of we aan de overkant van de straat mogen staan. ’Well, it’s not my property so be my guest’. Nou, daar zijn we natuurlijk heel blij mee. Het uitzicht is fenomenaal en als dank gaan we in de avond in zijn restaurant pizza eten, want het is Pizza Night. Jammer genoeg wordt de bijbehorende Discovery Saloon verbouwd. We hadden wel een burger willen verorberen tussen de elanden en andere schedels. Maar maakt die ‘be my guest’-mentaliteit de sfeer hier zo aangenaam? Of de meneer van de garage, die tevens fysiotherapeut en priester is, die onze watertank wel wil bijvullen? ‘Zet die truck daar maar neer, dan pak ik mijn tuinslang wel even. Doe ik wel vaker voor toeristen.’ Iedereen wil weten waar je vandaan komt en waar je

Goldrushtown Atlin op de grens tussen de Yukon en British Columbia

naartoe gaat. De jongedame van de post blijkt Nederlandse ouders te hebben. Maar ze gaat zelf Atlin verlaten om haar liefde achterna te gaan, die woont in Haida Gwaii. Alsof het 10 kilometer verderop is. Het hele halve dorp eet zijn yogurt and eggs sunny-side up in de Mountain Shack, vlak bij de Shell-pomp. Zo’n hedendaagse benzinepomp misstaat wel een beetje tussen al die gezellige Gold Rush-huisjes. Later blijkt dat Atlin geen officiële gemeenteraad heeft. Misschien leven de mensen daardoor in harmonie met elkaar? Atlin is ansichtkaartwaardig. Geen idee hoe ik erbij kwam om naar Atlin te gaan. Het staat niet beschreven in de Lonely Planet –vooral houden zo, want dit is te mooi om overlopen te worden.

Scharrel

We rijden over de enige weg weer terug richting de Alaska Highway. Blauwe lucht, groene naaldbomen, gele strepen in het midden van het asfalt. We zijn opgetogen, want na de lichte saaiheid van de afgelopen tijd hebben we voor ons gevoel eindelijk iets meegemaakt. We zien nieuwsgierige hertjes op het talud. Maar wat loopt daar

nou over de weg? Het lijkt wel een babybeertje. Maar naarmate we dichterbij komen, beginnen we steeds meer te twijfelen. Het blijkt een enorm stekelvarken. Nog nooit zo’n grote gezien! Een paar 100 meter verderop zien we nóg zo’n enorm stekelvarken scharrelen. Die kwam natuurlijk bij z’n scharrel vandaan, het is per slot van rekening voorjaar.

Tijdens een kort bezoekje aan Carcross, dat vroeger Caribou Crossing heette, worden we aangesproken door een politieman die van alles over de TC wil weten. Hoe rijdt dat nou, slaapt het lekker, van die dingen. Hij wil er in de toekomst ook eentje kopen. We laten hem foto’s maken van het interieur, zodat hij die naar zijn vrouw kan sturen die 300 kilometer verderop woont. Wij informeren op onze beurt bij hem naar de grensovergang naar Skagway en de ferry naar Haines, en we besluiten de gok te nemen in de hoop dat alles goed gaat.

On our way

We rijden een stukje over de Klondike Highway. Het weer is zo-zo, maar we zien genoeg om te beseffen dat die bergen énorm zijn. De weg is schoon, de bergen zijn

De Yukon zelf is natuurlijk ÉÉn grote parel, maar Atlin is een ware diamant

besneeuwd, het is 30 april. Tussen de Canadese grens en de Amerikaanse zit 12 kilometer niemandsland. De Canadezen zijn erg behulpzaam. Ze mopperen wat op hun landgenoten, die niets weten van de ArriveCAN-app – die ze dus in hadden moeten vullen bij terugkeer in Canada. Zijn Amerikaanse collega is minder spraakzaam, maar dat is geen nieuws. I-94 formuliertje invullen, $6 per persoon aftikken en we zijn on our way to Skagway! We rijden meteen door naar de haven om te kijken of er morgen een ferry naar Haines gaat. Kijk nou: daar ligt de Zuiderdam, een van de schepen van Holland America Line! Na twee jaren omboeken van alle Cruise Camper Combi-reizen in verband met ‘dat virus’ krijg ik natte ogen.

Dyea

Bij de ferry raken we aan de praat. Er gaat morgen om 14:15 uur inderdaad een ferry naar Haines. We eten in de Skagway Brewery. Na een klein glaasje wijn, een biertje, een groenige salade met zalm, en een quinoa-boerenkoolheilbotsalade staan we binnen een uurtje weer buiten –maar wel $90 armer. Canada is toch een stuk gemoedelijker. Sinds we in Amerika zijn ‘mag er niks meer’. Don’t do this, beware of that en vooral it’s the law. Op aanraden van de ferrymeneer rijden we naar Dyea, 10 kilometer verderop aan een immens fjord en het startpunt van de Chilkoot Trail. Honderd jaar geleden was Dyea een bruisend gebeuren vanwege het goud in de omgeving, inclusief veel saloons, hardware stores en aanverwante zaken om al die goudgravers tevreden te houden. De geopende campground hoeft pas betaald te worden vanaf 1 mei, dus staan we weer voor noppes. Om 12:00 uur moeten we aanwezig zijn bij de ferryterminal, want ook hier is het een circus om alle voertuigen in de buik van het schip te krijgen zodat ze er in Haines zó uit kunnen rijden. We geven keurig op dat we 24 voet lang zijn. Kosten: $217. Maar de meneer van gisteravond gaat tóch nog even meten en vindt dat we maar 23 voet lang zijn. Prima, nu hoeven we maar $154 te betalen!

Free to go

De ferry van Skagway naar Haines gaat een aantal keer per week en aan het vaarschema is weinig touw vast te knopen. De gebruikelijke snackburgertoestand is in de cafetaria te koop. Op de tafeltjes zijn leuke informatieplaten geplakt over allerhande orka’s en ander zwemspul. Bij de grensovergang is het even spannend, want zouden we Canada nog wel binnenkomen? We hebben de

ArriveCAN-app niet geüpdatet. Er wordt ons van alles gevraagd: ‘Heb je appels, heb je wapens, heb je meer dan $10.000 die je het land in brengt?’ Nou dat hebben we allemaal niet, vooral dat laatste niet helaas. De douanier neemt onze paspoorten en vaccinatiebewijzen mee en na 5 minuten zijn we free to go

Geweldig avontuur

Op de Chilkoot Pass treffen we nattige sneeuw en mistflarden. Als het plotseling weer opklaart, zien we bergen, enorme bergen, fenomenale bergen. Die weidsheid is in geen foto te bevatten, laat staan in taal. We rijden langs Kluane National Park en 40 kilometer onder Haines Junction houden we het voor gezien. We rijden de Dezadeash Lake Campground op. De enveloppen om jezelf te registreren staan nog niet in het rekje, dus wederom kamperen we gratis. Er is geen aansluiting voor elektriciteit of water. We zijn de enigen op de camping. Er waait een flinke wind. We staan tussen twee isolerende sneeuwwallen. We steken kaarsjes aan, smeren Boursin op een toastje en drinken Apothic Red. Het is 1 mei. We vinden het allemaal geweldig, dit avontuur.

In het gelikte Haines Junction Visitor Centre bekijk ik wat folders en besluit dat we nog een nachtje overhebben om nog een stuk noordelijk te rijden, naar Burwash Landing. We danken de half Nederlandse jongedame uit het Visitor Centre met een pak stroopwafels, kopen een BLT bij Frosty’s en gaan op weg. We rijden achter een zilveren Airstream aan, die afsteekt tegen een grijs granietblok in de verte. Het gras in de bermen ziet nog goudbruin, over de weg lopen twee oranje strepen. Er ligt sneeuw op de berg. Een eenvoudige kleurenpracht. Ik besluit stante pede dat we volgend jaar teruggaan naar de Yukon. De Icefields Parkway tussen Banff en Jasper is absoluut indrukwekkend en goed ‘gemarketingt’. Yukon is fenomenaal 2.0. Ik vraag me af waarom de Yukon alleen maar ‘Canada voor gevorderden’ zou zijn. De wegen zijn goed, voor zover ik nu kan beoordelen. Je kunt op veel plekken tanken en er zijn campgrounds te kust en te keur.

Morgen naar Whitehorse. Daar hebben we dan twee nachtjes. Ik verheug me op de bewoonde wereld, een leuk restaurant, een interessant museum – en dat is daar allemaal te vinden. Ik verheug mij vooral op een weerzien met dit avontuurlijke stuk Canada. We schrijven nog maar 2 mei! n

Ironically, the road less travelled involves a lot of travelling.

No one ever asks, “Are we there yet?” on one of our road trips. You see, passengers are often too distracted by the abundance of wildlife, dramatic mountain peaks, and historic pit stops. So the only thing you’ll need to keep everyone entertained is a really long playlist.

Discover more at travelyukon.com

Southern Lakes Victor Aerden

Desolation Sound Wilderness Resort

waar de weg ophoudt en de wildernis begint

Wie drie weken door Canada reist, kiest vaak een route door het binnenland met aansluitend een paar dagen Vancouver Island. Mooi, maar in het hoogseizoen is het vaak druk in de populaire plaatsen en dat ontneemt je soms dat echte Canada-gevoel. Je kent het wel, dat gevoel van ongerepte wildernis, met hier en daar een verdwaalde beer of een naar lucht happende walvis, en dan het liefst zonder al te veel andere toeristen. Neem de volgende keer vanaf Vancouver de 101, de Pacific Coastal Highway, naar het noorden. Een paar uur en twee ferry’s later eindigt deze weg – of ‘begint’, zeggen ze daar graag – letterlijk in de haven van het pittoreske hippiedorpje Lund. En meer dan een haven is het niet. Zeker, je hebt er een restaurant en een pub (als die open is) en er is de beroemde bakkerij annex lunchroom Nancy’s Bakery, die alleen al op zijn Cinnamon Rolls kan draaien.

Einde van de wereld

Wie vlak voor Lund rechtsaf slaat op Malespina Road eindigt bij een van de meest bijzondere accommodaties van West-Canada: Desolation Sound Wilderness Resort. Het biedt dertien bijzondere houten cabins op palen, weggestopt tussen de metershoge bomen van het afgelegen natuurgebied Desolation Sound Marine Park. Er is hier niets, maar dan ook helemaal niets, behalve rust, ruimte en prachtige natuur. Hier ga je

ademhalen, staren over het water of een boek lezen. Met andere woorden: genieten van dat einde-van-dewereldgevoel, een gevoel dat steeds lastiger te vinden is.

Op avontuur

Is er dan helemaal niets te doen? Tuurlijk wel. Waar water en bos zijn kun je op avontuur. Ga maar eens met John Hermsen van Footprint Nature Explorations op pad. Deze geëmigreerde Nederlander wordt gezien als een van de beste kajakgidsen van West-Canada en laat je met alle liefde het prachtige gebied zien, waar je zo vanaf het resort naartoe kunt peddelen. Je kunt een halve dag met hem mee, maar ook meerdaagse tochten behoren tot de mogelijkheden. Een tentje op een onbewoond eiland is zo opgezet en wie weet lig je ‘s nachts wel wakker van een snurkende walvis – want die zijn er! Niet frequent, maar ze zijn er wel. En ook orka’s, maar dan van de vriendelijke soort. Je weet wel, die alleen vis eten.

Uniek dorpje

De geschiedenis van dit bijzondere resort gaat zeker 30 jaar terug, toen Bernd en zijn Josephine in deze uithoek neerstreken en Bernd uit zijn blote hoofd dertien totaal verschillende huisjes ging bouwen op de helling van een klein fjord, Okeover Inlet genaamd. Door de hel-

ling staan ze als een soort luxe boomhutten grotendeels op palen, maar hebben ze stuk voor stuk een magnifiek uitzicht over het spiegelende water. Alle cabins zijn voorzien van een prachtig deck, een eigen keuken en vaak meerdere slaapkamers en badkamers. Elk ontwerp is uniek en geeft het resort een uitstraling van een klein dorp, weggestopt in de diepe bossen van Canada aan de oevers van een kleine verborgen baai –met meer oesters op het strand dan mensen op het land. Hier kun je voor een paar dollar nog met de watertaxi naar Savary Island voor een picknick op het strand. Of wandel anders een stuk naar een van de berghutten van de Sunshine Coast Trail. Broodje mee en genieten van het uitzicht!

Heropening

Na twee jaar gesloten te zijn geweest is het resort gelukkig weer heropend. Dit werd mede mogelijk

gemaakt door de eerdergenoemde kajakheld John Hermsen, zijn kompaan en lokale touroperator René Casas-Cordero uit Vancouver en het in Nederland gevestigde GoCanada van Roderick Aalbers. Deze drie musketiers konden het gesloten resort niet langer aanzien en staken de koppen bij elkaar en de handen uit de mouwen. Gastheer en -vrouw zijn de altijd vrolijke Vincent en Julie. Dit avontuurlijke gezin met drie jonge kinderen heeft zijn plekje gevonden in het resort en zorgt dat niemand iets tekortkomt.

Zo zie je maar weer, met de juiste mensen op de juiste plekken worden sommige paradijsjes weer bereikbaar. n

voor een paar dollar pak je de watertaxi

Onbekende pareltjes in Canada

ontario | diefenbunker in ottawa

Mensen denken aan Toronto. Mensen denken aan Montreal. Maar bijna nooit denken mensen aan Ottawa. Zeg je Ottawa, dan zeg je charmante hoofdstad, BeaverTails, schaatsen op het Rideau Canal, de Ottawa Senators en een rondleiding door het parlementsgebouw. Maar weinigen kennen de schuilplaats voor de oud-minister-president John Diefenbaker en zijn gevolg ten tijde van nucleaire dreiging tijdens de Koude Oorlog. Van die schuilplaats is inmiddels een museum gemaakt: de Diefenbunker, op 30 kilometer ten westen van het centrum.

Alsof ik een stap terug in mijn jeugd deed. Het museum heeft vier ondergrondse verdiepingen met heel veel retrospullen uit de jaren 70; van massieve computers en wat-te-doen-als-de-bom-valt-handleidingen tot een enorme kluis met een halve meter dikke deur waarin ze de hele goudvoorraad van het land kwijt konden. Verder oranje kuipstoeltjes te kust en te keur, klokken aan de muur voor de tijd in Moskou, Londen, Tokyo en Los Angeles, plastic in- en uitpostbakjes, foto’s van Hiroshima, thermoskannen voor de vele vergaderingen, een keuken waar Piet Bruynzeel destijds jaloers op zou zijn geweest, fel tl-licht in plaats van daglicht, een verpleeg- en tandartskamertje, veel bedompte lucht en gangen die rechtstreeks uit The Shining lijken te komen. Geen wonder dat hier mensen doordraaiden, maar wát een museum!

OTTAWA

quebec | montmorency falls

Voor weinig centen heb je fabuleus uitzicht over de oude stad: Neem de ferry van Québec City naar Lévis Ferry. (en ook weer terug…) Of neem de lift naar Observatoire de la Capitale. Je zoeft 221 meter omhoog en dan heb je een uitzicht van jewelste over de St. Lawrence River en de stad. Kinderen tot 6 jaar zoeven gratis mee! Ben je de drukke stad zat en snak je naar een stukje natuur: de Montmorency Falls liggen op 15 minuten rijden. Wandel over de hangbrug, neem de kabelbaan. Overigens is deze waterval 30 meter hoger dan de Niagara Falls en ook prachtig verlicht in de winter. Overigens, wist je dat de heren Churchill, Roosevelt en MacKenzie King (destijds de Prime Minister van Canada) hun plannen voor D-Day gesmeed hebben op een servetje in Le Château Frontenac?

QUEBEC

manitoba | gimli

Gimli is een klein dorp op een uurtje afstand van Winnipeg met ongeveer 6000 inwoners. Het is zelfs uitgeroepen tot ‘de hoofdstad van Nieuw IJsland’. Zoveel-honderd jaar geleden kwamen de ‘dottirs’ en ‘sons’ vanuit IJsland aan in Nova Scotia. Nieuwsgierig naar het achterland gingen ze, lopend, op pad naar het verre westen maar onderweg werden ze ziek. En toen bleven ze steken in Gimli. En zo is het dus, in het kort, ontstaan. Zo’n 40 jaar geleden zette een piloot van Air Canada, die zonder brandstof kwam te vliegen, z’n toestel aan de grond op de voormalige luchtmachtbasis van Gimli. Door deze succesvolle noodlanding kwamen alle inzittenden ongedeerd uit het vliegtuig. Sindsdien leren piloten tijdens hun training waarschijnlijk ‘The Gimli-Glide’. Waar een klein dorp groot in kan zijn.

GIMLI

Wij van GoCanada zijn gek op memorabele plekken dus mag je Cape Spear niet missen: het meest oostelijke punt. Van heel Noord-Amerika zelfs! Als je mazzel hebt dan zie je een ijsberg voorbij drijven. Of een walvis zegt je gedag. Het ligt 15 kilometer ten zuidoosten van St. John’s.

Ben je in een agressieve maar toch handelbare bui en wil je stoom afblazen? Ga dan gezellig bijlen gooien bij Jack Axes. I am sexy and I throw it! Onder het genot van brouwsels uit de Quidi Vidi Brewery. Een soort van darts maar dan met hakbijlen dus. ‘Axeciting’!! Overigens heet het tegenwoordig Halimac Axe Throwing. Jack had namelijk een copy-writing gedoetje en moest daarom de naam veranderen.

Do the high tea in de grafkelders van de Anglican Cathedral. Vrouwen in bloemetjes-plooirokken, zo’n visnetje op het hoofd om de watergolf op z’n plek te houden en gezondheidssandalen kletsen je in de zomermaanden de oren van het hoofd terwijl jij naast een graftombe van een scone met homemade jam zit te snoepen. Coronation Street eat your heart out! Vis ondertussen naar tips voor je trip bij de dames!

Daar loopt toch het water van in de mond: Klondike Rib & Salmon restaurant! Na een hele dag goudzoeken of door het Beringia Interpretive Center scharrelen en daar van alles leren over de IJstijddieren in de Yukon, heb je honger! De Kick Ass Kitchen Krew draait met liefde een SSSSS in elkaar. Een wat…? Een Simply Sensational Stampeder Spinach Salad. Popeye eet ‘m drie keer per week. Bestel er een smakelijke lemonade bij. Wordt geserveerd in een jampot. Je tafel is gedekt met een rood-witgeruit tafelkleedje. Liever bier? Neem een Stable Genius. Olijfje ook blij…

newfoundland & Labrador | Cape Spear nabij St. John’s

Yukon | Klondike Rib & Salmon Restaurant in Whitehorse

new found Land

Zoals gezegd vormen Newfoundland – met de klemtoon op New en niet op found – en Labrador één provincie. Labrador ligt op het vasteland van Canada en is enorm ruig en nauwelijks bewoond. Op het eiland Newfoundland en de omringende eilanden woont 94 procent van de totale bevolking van deze provincie. Newfoundland en Labrador wordt ook wel NL genoemd, wat voor ons Nederlanders veel leuke fotomomenten oplevert tijdens een reis door Newfoundland. Meer dan de helft van de inwoners woont op het Avalon Peninsula aan de oostelijke kant van Newfoundland en dan woont ook nog eens 40 procent van de bevolking in en rond St. John’s. Dat geeft meteen aan hoe dun bevolkt de rest van het eiland is.

Naam

Dit gebied werd verkend door ontdekkingsreizigers en kwam zo aan zijn naam. Koning Henry VII had het na verkenning door Sebastian en John Cabot over ‘New founde lande’ en in het Portugees werd dit Terra Nova.

Die naam wordt nog wijdverbreid gebruikt, onder andere in de naam Terra Nova National Park. De naam Labrador komt van João Fernandes Lavrador, een Portugese ontdekkingsreiziger. Na slechte economische tijden als gevolg van de Grote Depressie en de naweeën van de deelname van Newfoundlanders aan de Eerste Wereldoorlog droeg Newfoundland zijn onafhankelijkheid in 1933 over aan het Britse Rijk. Op 31 maart 1949 werd Newfoundland de tiende en laatste provincie die bij de Canadian Confederation kwam. Pas op 6 december 2001 werd de naam van de provincie officieel gewijzigd naar Newfoundland en Labrador.

Weer

Newfoundland wordt omringd door de Atlantische Oceaan en geen enkele plaats is meer dan 100 kilometer van de kust verwijderd. De oceaan heeft dan ook een grote invloed op het klimaat, dat een vochtig landklimaat is met koele zomers. De gemiddelde maximumtemperatuur in de zomer is 20 graden en in de winter is die net onder nul. In de winter valt er wel sneeuw, maar met name in St. John’s kan de sneeuwval de volgende dag gevolgd worden door regen, waardoor de sneeuw daar niet echt blijft liggen.

St. John’s

St. John’s – niet te verwarren met Saint John in New

Brunswick – is de hoofdstad van Newfoundland en ligt op de oostelijke punt van het Avalon Peninsula. De stad is gebouwd op heuvels die de haven omringen. Dit betekent dat veel straten schuin lopen en je een goed uitzicht hebt als je even van de kust af wandelt. Veel van de huizen in St. John’s zijn in vrolijke kleuren geschilderd. Ondanks het heuvelachtige terrein is het centrum goed te belopen. Met name Duckworth Street en Water Street zijn een bezoek waard met hun leuke kledingwinkels, souvenirwinkels en restaurants. Over restaurants gesproken: St. John’s staat bekend om zijn vele getalenteerde chef-koks die graag nieuwe dingen uitproberen. Door de ligging relatief dicht bij Engeland gaan veel Engelsen voor een lang weekend naar St. John’s om daar te genieten van de culinaire hoogstandjes en leuke winkels. George Street staat bekend om het levendige nachtleven met bars en uitgaansgelegenheden. De Murray Premises in het centrum is een National Historic Site met gerenoveerde oude vissershuizen en visverwerkingsplaatsen die tegenwoordig kantoren, restaurants, winkels en een boetiekhotel huisvesten. Een andere National Historic Site is Signal Hill, een heuvel die uitkijkt op St. John’s waar je de Cabot Tower vindt. Ook heeft St. John’s een groot stadspark: Pippy Park is een van de grootste stadsparken van Canada en biedt onder andere twee golfbanen, een grote camping, veel wandelpaden en andere recreatieve mogelijkheden. Bij het Railway Coastal Museum bevindt zich Mile Zero van de Trans Canada Trail.

Avalon Peninsula

Naast St. John’s zijn er nog veel aantrekkelijke plaatsen op het Avalon Peninsula om te bezoeken. Zo is Bay Bulls, even ten zuiden van St. John’s, het vertrekpunt voor bootexcursies van Gatherall’s. Dit familiebedrijf biedt boottochten aan om walvissen en papegaaiduikers te spotten en in het juiste jaargetij kun je ook ijsbergen zien. Dit alles onder leiding van enthousiaste en deskundige gidsen.

Cape St. Mary’s Ecological Reserve aan de zuidwestpunt van het schiereiland staat bekend vanwege zijn kolonie aan zeevogels die hier hun nesten maken, een van de grootste van Noord-Amerika. De vogels nestelen op rotsen voor de kust en zijn vanaf het land te zien. Liefhebbers kunnen hier hun hart ophalen aan de vogels die hier in het voorjaar te vinden zijn, zoals meeuwen, alken, zeekoeten, jan-van-genten en aalscholvers, terwijl verschillende eendensoorten, duiven

en drieteenmeeuwen hier overwinteren.

Placentia is het vertrekpunt voor veerboten van Marine Atlantic Ferry naar North Sydney op Nova Scotia. Verder kom je hier ook plaatsnamen tegen met aparte namen zoals Dildo, Heart’s Desire en Heart’s Content. Overigens was Heart’s Content ooit het westelijke punt van de trans-Atlantische en onderzeese kabel vanuit Ierland, waarmee de beide continenten werden verbonden en er communicatie mogelijk was.

Actieve wandelaars trekken de bergen in voor het adembenemende uitzicht

een oud theater en veel mooie, gekleurde houten huizen uit de 19e eeuw.

Aan de andere kant van Bonavista Bay vind je Terra Nova National Park, het meest oostelijke nationale park van Canada. Het biedt meer dan 80 kilometer aan wandelpaden en is ook heel geschikt om te kanoën of te vissen.

Iceberg Alley

Bonavista Peninsula

Het Bonavista Peninsula ligt ten westen van het Avalon Peninsula en daar ligt onder andere de gelijknamige plaats. De kenmerkende rood-wit gestreepte vuurtoren van Bonavista is een (verbeterde) kopie van die in St. John’s en is een waar icoon in deze streek. Ook hier zijn gekleurde houten huisjes en leuke winkeltjes te vinden. Vlakbij ligt Dungeon Provincial Park, waar de woeste zee een 90 meter diep gat in de rotsen heeft geslagen; heel indrukwekkend om te zien. Iets zuidelijker ligt Elliston, waar je in het voorjaar de papegaaiduikers kunt zien die hun nesten op eilandjes voor de kust hebben gemaakt. Nog iets verder naar het zuiden ligt het pittoreske Trinity, een historisch plaatsje met

Langs een groot deel van de noordoostkust van Newfoundland is het in het voorjaar mogelijk om ijsbergen langs te zien drijven. Door het grote aantal ijsbergen wordt deze regio ook wel aangeduid als Iceberg Alley en er zijn zelfs speciale websites en apps om te kijken of en waar er ijsbergen zijn gesignaleerd. Afhankelijk van het jaargetijde en wat geluk kun je de ijsbergen gewoon vanaf het land zien. Ze variëren van kleine ijsschotsjes tot enorme ijsbergen die groter zijn dan een huis. Een hele geschikte plaats om ijsbergen te zien is Twillingate in het oosten van Notre Dame Bay, ook wel de Iceberg Capital of the World genoemd. Twillingate bestaat uit verschillende eilanden en het water daartussen is in de winter bevroren, maar ontdooit in het voorjaar weer. Meestal gebeurt dit in april, maar als de winter lang aanhoudt, kan het ook zijn dat het water pas in mei ontdooit. Dat is ook het moment dat verschillende bedrijven boottochten aanbieden, waarbij het mogelijk is om walvissen te spotten en op zoek te gaan naar ijsbergen. Uiteraard staat ook hier weer een vuurtoren en zijn er veel wandelpaden langs de kust en door het binnenland te ontdekken. In de buurt ligt overigens Fogo Island, dat vooral bekend is door de bijzondere Fogo Island Inn, een luxe hotel met karakteristieke architectuur. Verder leven er vooral vissers en kunstenaars op het eiland.

Gander

Degenen die niet de kustroute volgen, maar door het binnenland rijden passeren daarbij Gander. Deze plaats geniet bekendheid vanwege de luchtvaart. Al in de Tweede Wereldoorlog werd Gander gebruikt als laatste luchthaven waar vliegtuigen vanuit Canada opstegen om de Atlantische Oceaan naar Engeland over te steken. Ook op 11 september 2001, na de aanslagen op het World Trade Center in New York, werd

de luchthaven van Gander intensief gebruikt. Veel vliegtuigen waren op dat moment boven de Atlantische Oceaan op weg naar bestemmingen in de VS toen het Amerikaanse luchtruim werd gesloten. Omdat ze te weinig kerosine hadden om terug te vliegen, werden ze naar Gander geloodst. Er werden zo’n 45 vliegtuigen geparkeerd, inclusief maar liefst 7.000 gestrande reizigers. Deze werden allemaal opgevangen door de inwoners van Gander, die voor eten, drinken, kleding en opvang zorgden. Hieruit zijn langdurige vriendschappen ontstaan en dit verhaal vormt de basis van de musical Come From Away

Gros Morne National Park

Aan de westkust van Newfoundland ligt Gros Morne National Park, waar veel elanden en kariboes leven. Dit park is een Unesco-werelderfgoed en is vooral bekend vanwege de Tablelands, waar een deel van de aardkorst aan de oppervlakte komt omdat verschillende tektonische platen elkaar hier raken. Ook is een boottocht op de Western Brook Pond een aanrader. Dit meer is ontstaan nadat de kust aan het eind van de laatste ijstijd de baai omsloot en het water afgesloten werd van de zee. Het water hierin is zo zuiver dat het lange tijd heel lastig was om te navigeren, aangezien de meetapparatuur niets waarnam. Tegenwoordig zijn de apparaten geavanceerder en is het wel mogelijk om iets waar te nemen. Het meer wordt omringd door ver-

schillende heuvels en bergen waar enkele watervallen te vinden zijn, zoals de Pissing Mare. Actieve wandelaars laten zich aan de andere oever afzetten en trekken met een tentje de bergen in om te genieten van het adembenemende uitzicht. De kust zou natuurlijk niet compleet zijn zonder vuurtoren, in dit geval de Lobster Cove Head Lighthouse.

Viking Trail

Vanaf Gros Morne loopt de bijna 500 kilometer lange Viking Trail naar het noorden van het schiereiland om te eindigen in St. Anthony’s en L’Anse aux Meadows, de enige Viking-nederzetting in Noord-Amerika. Ook deze plaats staat op de Unesco-lijst van werelderfgoederen en geeft een inkijkje in het leven van de Vikingen. Best bijzonder om te bedenken dat hier 1.000 jaar geleden al Europeanen waren – dat is ruim 500 jaar eerder dan Columbus!

Leuk weetje

Saint-Pierre en Miquelon zijn twee eilandjes op 25 kilometer voor de kust aan de zuidkant van Newfoundland. Het is een Franse gemeenschap en een voormalig Frans departement, dat in totaal uit acht eilandjes bestaat. Er wordt in euro’s betaald. Er wordt vooral op kabeljauw gevist. De inwoners zijn bijna allemaal afstammelingen van Basken, Normandiërs en Bretons. n

Praktische informatie

BESTE REISTIJD

Newfoundland en Labrador kent een vochtig landklimaat met koele zomers. De beste reistijd valt tussen half mei en eind september. De grootste kans om ijsbergen te zien, heb je van mei tot half juni.

BEREIKBAARHEID

Newfoundland is de meest oostelijke provincie van Canada en ligt op een groot eiland. Je bereikt het via de luchthavens van St. John’s en Deer Lake. Autohuur is mogelijk tussen deze beide plaatsen, maar campers worden niet op Newfoundland verhuurd. In dat geval is Halifax op Nova Scotia het begin- en

eindpunt van je reis en ga je met de veerboot van North Sydney naar Placentia op Newfoundland en terug van Port-aux-Basques naar North Sydney (of omgekeerd). De wegen zijn goed berijdbaar.

ACCOMMODATIES

Er zijn voldoende campings te vinden, veelal ook in natuurparken. Dichter in de buurt van grotere plaatsen zijn er ook campings met een hoog aantal seizoengasten of stacaravans. Hotels zijn overwegend van 2- en 3-sterrenkwaliteit en ook zijn er wat motels en bed & breakfasts aanwezig.

TIP

Vanwege de relatief grote afstanden raden we aan om een enkele reis te maken over Newfoundland – mede doordat er aan de zuidkant geen weg van oost naar west loopt en je anders grotendeels twee keer over dezelfde weg zou rijden.

the cAnadian

Een iconische treinreis dwars door Canada

Waar kun je nog een meerdaagse treinreis maken zonder het land te verlaten? Het antwoord is Canada! Reis een keer van oost naar west – of omgekeerd – met de iconische Canadian en ervaar hoe het geweest moet zijn om in het midden van de vorige eeuw dwars door de indrukwekkende Rocky Mountains en het achterliggende prairielandschap te reizen. GoCanada geeft je een goed beeld van het wel en wee tijdens deze bijzondere Canadese treinreis.

TEKST VIVIAN DE GRAAFF-TERLINGEN

Linkerpagina vanaf linksboven met de klok mee Passagiers in het panoramarijtuig; Het station in Vancouver; Het eten wordt geserveerd in de restauratiewagon; The Canadian dendert door het Canadese landschap; Alles staat gereed voor het diner

Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik gek ben op treinreizen, maar al ruim voor vertrek sta ik te popelen om aan boord te gaan van The Canadian. Deze iconische trein, die het oosten van Canada met het westen verbindt, reed op 24 april 1955 voor het eerst van Toronto naar Vancouver. Onze reis begint bij het prachtige Pacific Central Station in Vancouver: een mooi oud treinstation gebouwd in 1917 met een indrukwekkende hal met hoge plafonds. Net als in de film.

Modeltreintjes

We checken onze koffers in, net alsof we reizen per vliegtuig, en kunnen onze handbagage bij ons houden. Aan boord van The Canadian zijn er verschillende klasses: Economy, Sleeper Plus en Prestige (zie kader). Mijn reisgenoot en ik reizen in Sleeper Plus en melden ons bij de balie waar we mogen aangeven in welke shift we het diner willen gebruiken. Vervolgens mogen we de lounge in, waar we koffie, thee en lekkere koekjes mogen pakken. We nemen plaats aan een tafeltje op het perron en zien de bedrijvigheid van het bevoorraden van de trein en de bagage die in de bagagerijtuigen wordt geplaatst. Al snel raken we in gesprek met medereizigers, waar blijkt dat verschillende mannen modeltreintjes sparen, net zoals mijn man. Ook blijken de meesten al vaker met The Canadian gereisd te hebben en horen we al wat van hun ervaringen.

Enorm lange trein

Onze trein is zo lang, dat hij op het station wordt gesplitst over twee perrons. Bij vertrek wordt er weer één trein van gemaakt. Op een gegeven moment gaat het hek open en wandelen we langs de trein op zoek naar onze wagon. Daar aangekomen worden we hartelijk welkom geheten door onze conciërge. Er is één conciërge per twee rijtuigen en één per Prestige Classrijtuig. We maken het onszelf gemakkelijk in onze hut. De hutten in Sleeper Plus hebben twee verschuifbare stoelen, die ’s avonds opgeklapt worden en dan verschijnt er een stapelbed. Tevens beschikt de hut over een eigen wastafel en toilet, en is er een centrale douche in elk rijtuig. Handdoeken tref je aan in je eigen hut en extra kun je altijd vragen aan de conciërge. Kort na vertrek stelt onze conciërge zich aan ons voor en krijgt het hele rijtuig uitleg over de gang van zaken, hoe de nooduitgang werkt en hoe je aan kunt geven dat je bed uit- of ingeklapt mag worden.

Het

leven aan boord

Met de andere passagiers uit Sleeper Plus worden we uitgenodigd voor een glaasje champagne als welkomstdrankje in het panoramarijtuig. Er zijn verschillende van deze ‘wagons met uitzicht’, die elk gekoppeld zijn aan een rijtuig voor algemeen gebruik. Zo liggen er kranten en tijdschriften, kun je een spelletje spelen en is er overdag fruit of koffie voor een opkikker. In het begin is het panoramarijtuig de populairste wagon, maar gaandeweg is de bezetting beter gespreid. Een medewerker van het restauratierijtuig loopt tijdig door de trein om aan te kondigen dat het tijd is voor een bepaalde shift om aan tafel te gaan. De vierpersoonstafels zijn mooi gedekt met linnen tafelkleden en glimmend bestek. Je voelt de grandeur van het reizen in vervlogen tijden. Je deelt de tafel elke keer met andere reizigers en zo ontstaan leuke gesprekken. We ontmoeten veel Canadezen en Amerikanen, en een verdwaalde mede-Europeaan.

Overheerlijk

Het diner bestaat uit drie gangen: een voorgerecht, keuze uit verschillende hoofdgerechten en tot slot keuze uit twee overheerlijke taarten, die dagelijks wisselen. Vooral de chocoladetaart is om je vingers bij af te likken, maar ook de andere taarten zijn heerlijk –houd dus wat ruimte over voor deze treintaartjes! Afsluitend is er koffie en thee. De menu’s wisselen dagelijks en worden zo veel mogelijk afgestemd op de streek die we doorkruisen. Zo genieten we van een overheerlijke tournedos, cajun zalm en eend; allemaal even lekker. Een wijntje of biertje is tegen betaling bij te bestellen. Elke avond geef je aan in welke shift je de volgende dag wil lunchen en dineren. Meestal zijn er twee shifts en soms zelfs drie, afhankelijk van de drukte aan boord.

Sleepy time

De eerste nacht slapen we nog wat onrustig en worden we regelmatig wakker van de geluiden van de trein. We staan lekker vroeg op en het blijkt al gezellig druk met medereizigers. De steward vertelt ons dat dit alleen de eerste ochtend het geval is. Daarna raken mensen gewend aan het ritme van de trein en komen ze meer gespreid ontbijten. Dit blijkt inderdaad te kloppen, want de rest van de nachten slapen we prima en is er meteen plaats als we willen ontbijten. Ook bij het ontbijt zijn er dagelijks wisselende keuzes uit ome-

let, pannenkoeken, muffins, eieren en vegetarische opties. Ook allemaal weer even lekker klaargemaakt en een goed begin van de dag!

Eerste stop: bergdorp Jasper

Maandag vertrekken we eind van de middag uit Vancouver en rijden we de Fraser Valley in. ’s Ochtends zien we de Rocky Mountains in de verte opdoemen en dan duurt het niet lang totdat onze eerste stop nadert: het bekende bergdorp Jasper. Hier hebben we 1,5 uur om de benen te strekken en het dorp te verkennen. We kennen het gezellige dorp goed en het is leuk hier weer even te zijn. Het stationnetje ligt tegen het centrum aan, dus je loopt zo naar de winkeltjes en lunchrooms. Ondertussen worden de ramen van de panoramarijtuigen met een hoogwerker schoongemaakt en wordt afscheid genomen van een van de drie locomotieven. Dit derde trekpaard was nodig om ons over de bergen te krijgen, maar is op de prairie niet meer nodig. Bij terugkomst laat je je treinkaartje zien en mag je weer aan boord.

Triplets

Na vertrek uit Jasper volgt onze eerste lunch aan boord. Ook hier worden drie gangen geserveerd met de soep van de dag of een sapje als voorafje, een lekker hoofdgerecht – vaak geserveerd op of met brood, een bagel of een wrap – en taart of ijs als het onvermijdelijke toetje. Langzaam laten we de Rocky Mountains achter ons en rijden we de prairie in. Ook dit uitzicht is

adembenemend. Goed om te weten is dat de spoorlijnen worden geëxploiteerd door de eigenaar van vrachttreinen en deze hebben daarom altijd voorrang. Het gebeurt dus regelmatig dat we letterlijk op een zijspoor worden geplaatst en pas weer verder kunnen nadat er een trein is gepasseerd. Onderweg komen we ook de beroemde ‘triplets’ (drieling) tegen: drie enorme vrachttreinen, die met korte tussenpozen achter elkaar door het land rijden. ’s Avonds laat arriveren we met enige vertraging in Edmonton. Daar ligt het station echter te ver van het centrum voor een stadsbezoek en stellen we ons tevreden met de verlichte skyline. Dat levert ook een mooi plaatje op. Ondanks de korte stop is er voldoende tijd om langs de één kilometer lange trein te lopen. Zo komen we wel aan onze stappen.

Prairiesteden Saskatoon en Winnipeg

De stop in Saskatoon de volgende ochtend is zo vroeg, dat we besluiten dat we nog even lekker in bed kunnen blijven liggen. Bijna alle middagen is er iets te doen in het panoramarijtuig van de trein. Zo is er vandaag een wijnproeverij, maar worden er daarnaast lezingen gegeven over een gebied of de natuur. In ons geval was er ook een cartoonist aan boord en lieten verschillende mensen zich vastleggen voor een grappig bedoeld portret.

Na het diner komen we aan in Winnipeg, waar we helaas afscheid moeten nemen van de bijzonder vriendelijke bemanning, die altijd in was voor een grapje of leuk gesprekje. Ze gaan hier allemaal van boord om een paar dagen later weer op de trein naar Vancouver te stappen. Vanwege deze bemanningswissel en de uitgebreide bevoorrading hebben we een paar uur de tijd. Rond 21 uur is er echter niet veel te beleven in Winnipeg, dus besluiten we een korte wandeling te maken voor wat frisse lucht en de nodige beweging. Het bronzen beeld van Winnie de Poeh – die is vernoemd naar een zwarte beer uit Winnipeg – staat in de Zoo, dus komen we helaas niet tegen. In de grote stationshal maken we even gebruik van gratis wifi om te communiceren met het thuisfront en onze ervaringen te delen op social media.

Bijzonderheden

Het iconische achterste rijtuig heeft een ronde achterkant waar je het spoor achter je ziet verdwijnen. Dit rijtuig is het grootste deel van de tijd exclusief voorbehouden aan de passagiers die in Prestige Class reizen,

Bagagekar op het perron in Vancouver

Het iconische achterste rijtuig heeft een ronde achterkant waar je het spoor achter je ziet verdwijnen

maar elke dag na 18 uur mogen ook de Sleeper Pluspassagiers in dit rijtuig komen. Zitten doe je in luxe leren banken en er is ook een panoramarijtuig. Nippend aan een cocktail besluiten we dat dit de nostalgie van het vroegere treinreizen wel het beste benadert.

Wat ons verder opvalt is de variatie in landschap. De prairie is minder eentonig dan verwacht en veel meren en bossen worden afgewisseld door dorpjes en boerderijen. Ook zien we dat boeren kleine vliegtuigjes gebruiken om hun weilanden te besproeien. Daarnaast worden we via het omroepsysteem van allerlei zaken op de hoogte gehouden, zoals dat we onze ‘zustertrein’ passeren die uit Toronto is vertrokken met eindbestemming Vancouver. Tijdens een van de diners zien we een moose grazen en roepen dit enthousiast door de wagon. Even later wordt dit bericht omgeroepen door de hele trein; leuk om te merken dat de bemanning een eland speciaal genoeg vindt om dit te delen met de rest van de trein! En nog leuker dat wij hem als eerste zagen.

Alweer de laatste dag

Inmiddels zijn we in Ontario aangekomen en stopt de trein iets vaker, simpelweg omdat er meer dorpen zijn.

Dit zijn overigens meestal korte stops in gehuchten met namen als Hornepayne, Parry Sound en Washago. Daar is geen tijd om rond te lopen, maar we genieten van de bedrijvigheid op deze stations. De laatste ochtend kunnen we uitslapen, want het ontbijt wordt vervangen door een brunch. Van een aardige dame die haar hele leven al veel in de trein heeft gereisd – haar vader was machinist – krijg ik de tip om de kreeftenravioli te kiezen en dat blijkt een schot in de roos! In de verte zien we de skyline van Toronto opdoemen, waar we even na het middaguur arriveren. Ook hier staat weer zo’n indrukwekkend historisch station uit 1858: Union Station. We wachten even op onze koffers die op de bagageband komen, nemen afscheid van een paar hele leuke medereizigers en verlaten het station door de imposante hal. Op naar nieuwe avonturen, maar we hebben nu al heimwee naar het leven aan boord.

Wat hebben we genoten van het treinreizen, het eten en de ontmoetingen! Voor eenieder die Canada wil doorkruisen, is dit de meest ontspannen en comfortabele manier. Een echte aanrader! n

Praktische informatie

ROUTE

The Canadian rijdt van Toronto in Ontario naar Vancouver in British Columbia (of omgekeerd), 4.466 km dwars door Canada.

BEREIKBAARHEID

Pacific Central Station ligt in het centrum van Vancouver en heeft ook een groot busstation. Ook Union Station in Toronto ligt in het centrum. De beide stations zijn ook goed per taxi bereikbaar.

BESTE REISTIJD

The Canadian rijdt het hele jaar door, maar van mei t/m oktober ligt er geen (of weinig) sneeuw

en is het uitzicht afwisselender. In oktober zijn de kleuren van de Indian Summer prachtig.

ACCOMMODATIES

Er zijn verschillende klasses beschikbaar: Economy, Sleeper Plus en Prestige. In Economy krijg je alleen een stoel en de mogelijkheid om wat snacks aan boord te kopen. De prijs hiervan is aantrekkelijk, maar niet comfortabel als je vijf dagen aan boord verblijft. De passagiers in Sleeper Plus en Prestige hebben een eigen hut, kunnen hun maaltijden gebruiken in een van de restauratiewagons en hebben toegang tot een eigen panoramarijtuig. Prestige is nog exclusiever dan Sleeper Plus:

tweepersoonsbedden, een eigen douche, een aparte restauratiewagon, gratis alcoholische drankjes en toegang tot de achterste loungewagon met bar en uitzicht over het spoor achter de trein. Prestige heeft daarnaast een eigen lounge op de stations en passagiers mogen als eerste aan boord. Tip: een eigen hut met een echt bed aan boord kunnen we aanbevelen.

De prairie is minder eentonig dan verwacht en veel meren en bossen worden afgewisseld door dorpjes en boerderijen

Slapen infà|}Ä

Lodges, hotels of campings?

Denk je aan Canada, dan denk je misschien wel aan leuke houten lodges en cabins in de natuur, maar in de praktijk zijn de accommodaties niet altijd zo ‘charmant’. Er is namelijk een enorm aanbod van accommodaties en daar hangt ook een prijskaartje aan.

Bed & breakfasts

Eerst maar even het misverstand uit de wereld helpen dat bed & breakfasts voordelig zijn. Doordat in Canada bij de meeste hotels geen ontbijt is inbegrepen, zijn de standaard ketenhotels en motels –inns in Canada genoemd – veruit het voordeligst. Dit zijn echter meestal wat ongezellig uitziende gebouwen, die vaak ook wat meer buiten het centrum van een plaats liggen en er qua inrichting hetzelfde uitzien. Bed & breakfasts zijn over het algemeen kleinschalig en zoals de naam al zegt: er is ontbijt inbegrepen. Dit is meestal een zelf klaargemaakt ontbijt dat door de gastheer of -vrouw wordt opgediend. Ook kan het voorkomen dat je met andere gasten aan een grote tafel in de woonkamer zit. Zo kun

je leuk ervaringen uitwisselen en kom je meer te weten over het leven in Canada, doordat je in gesprek raakt met de eigenaren van de B&B’s. De kamers in een B&B hebben meestal één bed, waardoor kinderen een eigen kamer nodig hebben. Veel hotels hebben twee queensize bedden (twijfelaars) in de kamer staan, waardoor je ook met vier personen in een kamer kunt overnachten. Dit

kan uit kostenoverwegingen interessant zijn.

Hotels

Naast de hotels van ketens zoals Sandman, Best Western, Coast, Marriott en Ramada zijn er ook veel hotels die particulier eigendom zijn en er daardoor vaak ook leuker uitzien. Veel hotels zijn van 3-sterrenniveau, maar er zijn ook hotels met 4 of 5 sterren te vinden.

Je hebt bedacht dat je naar Canada wil, maar hoe besluit je waar je wil overnachten en of je met de auto of camper wil reizen? GoCanada zet de verschillende typen accommodaties, campings en campers voor je op een rij, inclusief wat voor- en nadelen van het reizen per auto en camper.

The Downtown Hotel in Dawson City in de Yukon

De meer afgelegen gebieden, zoals de Yukon en de maritieme provincies Nova Scotia en Newfoundland bieden meestal geen 4- of 5-sterrenhotels, dus komt het vaker voor dat je in een 2- of 3-sterrenhotel overnacht. Met name in de grotere steden zijn er ook wat boetiekhotels aanwezig, die er zeer smaakvol uitzien en van een uitstekende kwaliteit zijn.

Wildernislodges, cabins en resorts

Op het moment dat je wat meer in de natuur verblijft, is de kans ook groter om in een leuke lodge of cabin te overnachten. Deze hebben meestal een keuken of kitchenette, zodat je ook zelf je maaltijden kunt klaarmaken. Ook beschikken ze vaak over een open haard, wat het

avonturiersgevoel natuurlijk ook vergroot! Daarnaast zijn er de speciale wildernislodges, waar je soms met een watervliegtuigje of boot naartoe wordt gebracht en van waaruit je prima beren of andere wilde dieren kunt zien. Door het exclusievere karakter van deze lodges en het feit dat ze midden in de wildernis liggen en alle bevoorrading over het water en door de lucht dient plaats te vinden, zijn ze over het algemeen van een hoger prijsniveau. Een paar bekende wildernislodges zijn Knight Inlet Lodge, Farewell Harbour Lodge en Klahoose Wilderness Resort in het westen van British Columbia en –bijvoorbeeld – Lazy Bear Lodge in Churchill, Manitoba. Het oosten wordt meer gekenmerkt door de klassieke resorts, zoals je die uit

Campings in parken

Canada is een land waar veel Canadezen zelf ook met een camper op pad gaan en er zijn dan ook veel verschillende soorten campings te vinden. De campings in de Provincial Parks liggen midden in de natuur en meestal heb je op je plaats geen aansluiting op water en elektriciteit. Vaak zijn er ook geen douches, maar alleen een outhouse, een toilet in een houten huisje. Een overnachting kost circa 15 à 25 Canadese dollar. Sommige van deze campings zijn vanaf twee maanden voor aankomst te reserveren en andere hanteren het first come, first served-principe. In het

films kent. Voorbeelden daarvan zijn Elmhirst’s Resort in Ontario en Sacacomie Hotel in Québec.

laatste geval is het aan te raden om al aan het eind van de ochtend te arriveren om zeker te zijn van een plaats. Campings in de National Parks liggen meestal ook mooi in de natuur. Als ze zich in of dicht bij een dorp in het park bevinden, hebben ze vaak ook wat meer faciliteiten zoals aansluiting op water en/of elektriciteit, een douche- en toiletgebouw en soms zelfs wasmachines. Hiervan varieert de prijs tussen 15 en 35 dollar per nacht. Het reserveringssysteem voor campings in de nationale parken gaat in januari of februari open –afhankelijk van de camping – voor reserveringen voor dat jaar. Er zijn hele populaire campings, zoals Green Point bij Tofino en Two Jack Lake bij Banff, die vaak al op de dag dat het reserveringssysteem opengaat meteen volgeboekt zijn. Wees er dus snel bij!

Campground of RV Park?

Bij particuliere campings is het onderscheid tussen campground

en RV Park (RV staat voor Recreational Vehicle) vaak een duidelijke indicatie van het soort camping. De campgrounds zijn vaak kleinschaliger met veel ruimte op de campingplek en soms wat minder of eenvoudigere faciliteiten op de camping. Denk hierbij aan verouderde doucheruimtes, geen campingwinkeltje of geen zwembad. De RV Parks zijn vaak grotere campings met geasfalteerde of verharde campingplaatsen, die meestal dicht op elkaar liggen en weinig

Campers zijn er grofweg in drie soorten: campervans (zoals de Volkswagenbusjes die we hier kennen), truckcampers en motorhomes. Alle types zijn voorzien van een douche, toilet en keukentje. De campervans zijn het kleinst en daarbij wordt de dinette – het zitje met bank en eettafel – ’s avonds omgevormd tot een tweepersoonsbed. De truckcampers zijn pick-uptrucks met een opbouw achterop. Je zit voorin heel comfortabel en hebt tijdens het rijden geen last van gerammel uit het campergedeelte. Nadeel is dat je buitenom naar het campergedeelte dient te gaan en dat de opbergruimte beperkt is. Door de hogere ligging en veelal gebruikelijke vierwielaandrijving zijn de truckcampers wel heel geschikt om ook onverharde wegen mee te berijden, waardoor je makkelijker op de mooie plekjes dieper in de parken terechtkomt. De motorhomes (de traditionele campers) hebben vaak een hoogslaper in de bult aan de voorkant. Verder variëren ze in lengte van 19 voet (6,5 meter) tot 30 voet (10 meter) en hebben ze afhankelijk van het type en de verhuurder soms een slide-out. Dit laatste betekent dat de dinette naar buiten kan schuiven als je op de camping staat, waardoor je meer leefruimte in de camper hebt. Naarmate de camper groter wordt, zijn er ook meer bedden aanwezig en is het mogelijk om maximaal met 7 personen in een camper te reizen. Let ook op het verschil tussen de camperverhuurders. Zo zijn er verhuurders met relatief nieuwe campers van hoge kwaliteit en een uitgebreide uitrusting. Er zijn echter ook verhuurders met oudere campers of met meer restricties bij de huur.

beschutting bieden. De douchegebouwen zien er vaak moderner uit en naast een campingwinkeltje zijn er ook vaak wasmachines, een buitenzwembad en wat speeltoestellen voor de kinderen te vinden. Doordat de particuliere campings meer faciliteiten hebben, variëren de prijzen van 25 tot 50 dollar per nacht, met rondom de grote steden uitschieters tot 70 dollar per nacht. Deze campings zijn wel vaak al veel eerder te reserveren dan de campings in de parken. Veel reisorganisaties kunnen de overnachtingen op de campings – zowel de particuliere campings als in de parken – vooraf vastleggen voor hun klanten, iets dat wij zeker aanraden voor het hoogseizoen.

Kamperen bij de boer

Canada biedt ook mogelijkheden om bij een boer, een wijngaard of een particulier met een groot terrein te overnachten. Hiervoor kun

je een lidmaatschap aanschaffen bij Harvest Hosts of Boondockers Welcome. Via deze organisaties kun je zien welke particulieren zijn aangesloten en of ze een plaats beschikbaar hebben. Je betaalt wel een vergoeding voor het overnachten en als ze zelfgemaakte producten verkopen,

wordt het ook gewaardeerd als je daar iets van koopt. Vaak gaat het hier om plaatsen zonder aansluiting op water en elektriciteit. Het grote voordeel is dat er meestal weinig andere kampeerders zijn, waardoor je alle ruimte en rust hebt. Bovendien kom je vaak op bijzondere plekken terecht! n

Voordelen van autohuur zijn dat het voordeliger is, je flexibeler bent om even een plaatsje in te rijden of attractie te bezoeken en dat je minder benzine verbruikt. Het nadeel is dat je elke keer je koffers dient te pakken en geen keuken bij je hebt. Daarnaast zijn de meeste accommodaties duurder dan overnachtingen op een camping. De voordelen van de camper zijn dat je slechts één keer je spullen hoeft uit te pakken en als het ware een ‘rijdend huisje’ bij je hebt, waardoor je overal kunt stoppen om iets te drinken of eten te maken en je je ook overdag makkelijk kunt omkleden als het ’s middags veel warmer is dan ’s ochtends. Nadeel is dat de huurprijs hoger is en ook het benzineverbruik een flinke kostenpost oplevert. Gemiddeld rijdt een camper 1 op 4! Truckcampers en campervans zijn iets zuiniger. De ervaring is dat drie weken in Canada reizen met een auto of camper voor twee personen op ongeveer dezelfde prijs uitkomt. Als je korter gaat, is de auto voordeliger en als je langer gaat, is de camper weer voordeliger.

Voor een gezin met kinderen is de camper al eerder voordelig, omdat de kosten voor de maaltijden wat lager zijn als je zelf kookt. Tijdens een autoreis komen de kosten voor alle maaltijden er nog bij en heb je lang niet altijd de beschikking over een keuken in je accommodatie. Voor een gezin met kinderen is een camper ook vaak aantrekkelijker, omdat je meer buiten bent en kinderen lekker kunnen spelen op de campings. Ten slotte is het natuurlijk ook afhankelijk van je persoonlijke wensen of je liever met een auto of camper reist.

Al sinds 1947 laat Holland America Line haar gasten de wonderen van Alaska zien - zelfs nog voor dit een officiele Amerikaanse staat was, onze ervaring, expertise én kennis is ongeevenaard: zo zie en ervaar je het authentieke en woeste Alaska van je dromen. Inclusief het grootste aanbod aan cruises naar Glacier Bay National Park & Preserve.

ALASKA CRUISES

Een cruise naar Alaska met Holland America Line is de beste manier om adembenemende dieren in het wild, charmante kustplaatsen en prachtige gletsjers te ervaren, aan boord van rustige schepen die u dichter bij alles brengen. Wij bieden meer opties om Glasier Bay National Park & Preserve te zien dan elke andere cruisemaatschappij, samen met speciale programmering aan boord - zoals National Park Service-gidsen en boeiende EXC® Talks.

ALASKA CRUISETOURS

Een cruisetour combineert een onvergetelijke Alaska cruise met de beste Denali-ervaring voor een uitgebreide en meeslepende reis. Reis in de luxe treinstellen met glazen koepels van onze McKinley Explorer® naar Denali National Park & Preserve. Breng tot drie nachten door in ons eigen McKinley Chalet Resort en ga op ontdekking in het park, waar de hoogste berg van Noord-Amerika en een spannende Tundra Wilderness Tour wachten.

7 nachten Inside Passage

Rondreis Vancouver

Diverse vertrekdata van april t/m september 2023 (prijs is gebaseerd op de Noordam met vertrek op 7 mei 2023*) Vanaf €769,-* p.p.

14 nachten Ontdekkingsreis Alaska

Rondreis Vancouver

Nieuw Amsterdam: 7 mei 2023 Noordam: 17 sep 2023* Vanaf €1.939,-* p.p.

11 nachten Alaska CruiseTour

Anchorage - Vancouver (v.v.)

LAND EERST: diverse vertrekdata van mei t/m september 2023

CRUISE EERST: diverse vertrekdata van mei t/m september 2023

(prijs is gebaseerd op de Noordam met vertrek op 14 mei 2023*)

Vanaf €2.060,-* p.p

Nieuwsgierig geworden en benieuwd naar alle mogelijkheden die er zijn, zoals een Cruise Camper combinatie neem dan contact op met GoCanada 035-750 3225 / www.GoCanada.nl

Een stukje Canadese luchtvaartgeschiedenis Fokkers & Beavers

Er zijn talloze beroemde foto’s te vinden van goudzoekers die in de winter van 1897 de White Pass overstaken tijdens de beroemde Klondike Gold Rush. Om vervolgens op de modderige en besneeuwde paden hun uitgehongerde paarden achter te laten, die simpelweg niet opgewassen waren tegen de zware omstandigheden van de Canadese winters.

Bush plane

Met de komst van de eerste vliegtuigen begin 20e eeuw veranderde er een hoop in de Canadese wildernis. Dorpjes als Old Crow, Mayo of Dawson City in Yukon Territory werden plots in een dag bereikbaar, terwijl ze daar normaal dagen, zo niet weken over deden. Maar waar land je een vliegtuig als er geen airstrip is of tijdens een strenge winter? Al snel werd er geëxperimenteerd met ski’s en drijvers; de zogenoemde bush plane werd geboren. Er kon geland worden op sneeuw, ijs en water en met de komst van de bush plane werd de Canadese wildernis in één klap een stuk bereikbaarder.

Fokker Universal

Een van de meest iconische bush planes is een van oorsprong Nederlands ontwerp. Anthony Fokker begon namelijk in de jaren 20 van de vorige eeuw een assemblagefabriek in Hasbrouck Heights bij Teterboro Airport in New Jersey. Een Nederlands luchtvaartavontuur in Noord-Amerika was geboren, met als eerste resultaat de Fokker Universal. En van die eenmoto-

rige hoogdekker zouden er nog vele van de band rollen: doordat de Fokker Universal door zijn bijzondere landingsgestel en schokbrekers goed uit de voeten kon op ruig terrein werd hij al snel een van de meest gebruikte bush planes in het uitgestrekte NoordCanada. Het vliegtuig kon uitgerust worden met zowel ski’s en drijvers als wielen, en was daardoor multi-inzetbaar.

CF-AAM

Het meest bijzondere verhaal is waarschijnlijk dat van de Fokker Super Universal met als registratiecode CFAAM. Dit bijzondere vliegtuig vloog in de jaren 30 heel wat uren over de Yukon tussen Dawson City, Mayo, Fort Selkirk en Atlin. Na een verkeerde waterlanding in 1936 op Francis Lake werd de CF-AAM opgelapt, om uiteindelijk een noodlanding te maken met een afgebroken wiel in de wildernis bij Dawson City. De brokstukken bleven achter om uiteindelijk in de jaren 70 geborgen te worden door de twee Yukonpiloten Bob Cameron en Tony Hanulik. In samenwerking met het Royal Aviation Museum of Western Canada werd begonnen aan een 18 jaar durend restauratieproject, om uiteindelijk op 24 juli 1998 zijn eerste testvlucht weer te maken. Met een speciale vergunning werden nadien vliegshows aangedaan en in 2001 vloog de CF-AAM zijn historische route in de Yukon voor de laatste maal – 65 jaar later! Vele vliegshows en 35.000 mijl verder mocht de CF-AAM eindelijk met pensioen en geniet het toestel nu van zijn welverdiende rust in

Met de komst van de eerste vliegtuigen begin 20e eeuw veranderde er een hoop in de Canadese wildernis

het Royal Aviation Museum of Western Canada in Winnipeg, Manitoba. Een vliegend einde van een van Canada’s meest betrouwbare en iconische bush planes, die ooit door het Canadese luchtruim vloog.

De Havilland Canada DHC-2 Beaver

Wie vandaag de dag op de pier van Vancouver op een rondvlucht in een Beaver-watervliegtuig staat te wachten, is zich er waarschijnlijk niet van bewust dat de geschiedenis van dit ontwerp teruggaat tot 1947. De eerste testvlucht werd gemaakt op 16 augustus van dat jaar met de CF-FHB-X: de geboorte van de Beaver was een feit. De Havilland is een van oorsprong Engelse vliegtuigbouwer, die uiteindelijk in 1928 een vliegtuigfabriek oprichtte in de buurt van Toronto, Ontario onder de naam De Havilland Canada, afgekort tot DHC. Dat de historische Beaver vandaag de dag al 75 jaar het Canadese luchtruim doorkruist, had niemand durven bevroeden.

Klaar voor de toekomst

Nog steeds verbindt dit kleine, maar o zo sterke vliegtuigje de meest afgelegen gebieden met de buitenwereld. Er vliegen op dit moment nog enkele honderden Beavers boven Canada en allemaal hebben ze hun eigen verhaal en geschiedenis. Noteer tijdens een rondvlucht maar eens het registratienummer op de staart. Voer dit in op de website www.dhc-2.com en er gaat een wereld voor je open: elke denkbare historische foto van het desbetreffende vliegtuig komt naar boven en vertelt de hele levensloop. Zelfs nu nog wordt de Beaver dagelijks gebruikt in Canada. Wie op

Vancouver Island meegaat met een Historic Mail Flight vanuit Gold River met Air Nootka of vanuit Campbell River met CorilAir heeft grote kans in een Beaver te stappen. Door Harbour Air worden zelfs nog lijndiensten tussen Victoria en Vancouver uitgevoerd, of rond de Gulf Islands en de Sunshine Coast. Canadese luchtvaartgeschiedenis die heden ten dage nog steeds ervaren kan worden. En met de eerste elektrische Beaver –gebouwd door Harbour Air – is het iconische vlietguig zelfs klaar voor de toekomst.

Als je op vakantie gaat in Canada zal een rondvlucht in een Fokker Universal niet meer lukken, maar een reis door Canada zonder Beaver-tocht is voor ons ondenkbaar. En als je de iconische Fokker toch wilt zien? Winnipeg it is! n

Royal Aviation Museum of Western Canada

Foto: David Lipnowski

Foto: David Lipnowski

Foto: David Lipnowski

Canada voor gevorderden

Het is logisch dat je bij een eerste keer Canada kiest voor een mooie route door British Columbia of Alberta. Ook Ontario en Quebec staan bij veel mensen hoog op het lijstje bij een eerste kennismaking met die grote vriendelijke reus genaamd Canada. Maar denk bij een tweede of derde bezoek ook eens aan een mooie rondreis door Nova Scotia en Newfoundland en Labrador. Huur een auto of camper in Halifax en stuur naar het noorden om na een bezoek aan Cape Breton Island de ferry te pakken naar Port-aux-Basques op Newfoundland. De prachtige route die dan volgt, loopt via Gros Morne National Park richting St. John’s. Onderweg wisselen fjorden zich af met kleine vissersdorpjes en wie weet spot je nog een verdwaalde ijsberg. De vriendelijke Newfoundlanders met hun grappige accent wijzen je de weg wel.

Wildernis

Andere regio’s die zich prima lenen voor een volgend bezoek zijn de Yukon en Alaska. Laatstgenoemde is weliswaar geen Canada, maar mooi te combineren. Het bekende ‘achtje’ is een veelgereden route. De hoofdstad van de goudkoorts langs de route is het

authentieke Dawson City, nog steeds in originele staat en ver weg van het massatoerisme. Andere klinkende namen onderweg zijn hier Tok, Chicken en Fairbanks: echte wildernis nog, maar prima te doorkruisen met een normale camper of huurauto. Trek hiervoor wel minimaal 3 weken uit om alles in een normaal tempo in je op te nemen. Ben je avontuurlijker ingesteld en denk je bij een tweede bezoek aan Canada wel wat dieper de wildernis in te durven? Dan kun je zeker overwegen een fourwheeldrive of camper te huren en een van de vele gravel roads af te rijden.

Gravel roads

Wist je bijvoorbeeld dat alleen British Columbia al net zoveel onverharde wegen heeft als geasfalteerde wegen? Je verdubbelt het land dus eigenlijk als je deze meeneemt in de routeplanning. Let er om te beginnen wel goed op welk voertuig je kiest. Als de keuze valt op een huurauto is het algemene advies om minimaal een Standaard SUV te nemen – geen Midsize SUV, want die hebben niet altijd vierwielaandrijving. Er zijn verschillende accommodaties te vinden in de backcountry, die je nu wél toe kunt voegen als mogelijke slaap-

Linkerpagina Garibaldi Lake nabij Whistler in British Columbia Deze pagina The Dempster Highway in de Yukon

plek. Denk aan Tyax Lodge bij Goldbridge of Alpine Meadows Resort vlak bij Clearwater. Hoe dieper je het bos ingaat, hoe bijzonderder de accommodatie.

Keep on trucking

Als je kiest voor een camper is de vuistregel eigenlijk dat je een truckcamper moet huren. Zowel Fraserway als CanaDream hebben deze in het assortiment. Het zijn krachtige pick-uptrucks met verrassend ruime cabines achter op de truck, die van alle gemakken voorzien zijn. Zelfs een douche en toilet ontbreken niet – niet onbelangrijk, want bij de campings die nu wel binnen je bereik liggen, ontbreken deze vaak. Maar oh, wat liggen ze mooi! Neem bijvoorbeeld de Forest Trunk Road, die parallel aan de Rocky Mountains loopt. Hier laat je letterlijk 90 procent van de rest van de campers achter je, simpelweg omdat die er niet op mogen. Bonus: je staat ook nog eens op een prachtige campground met uitzicht op de machtige Rockies. Veel van deze campings zijn dan ook niet te reserveren. Maar goed nieuws, dat hoeft dus ook niet. Duik Whiteswan Lake Provincial Park maar eens in. Je komt de mooiste campings tegen. Geld in een envelopje en een plekje zoeken aan het water. De meest iconische gravel road in Canada is waarschijnlijk de Dempster Highway in de Yukon: een paar honderd kilometer natuurschoon met één benzinepomp in Eagle Plains. Drink een Sundowner op de poolcirkel! Daarna mag je ‘Did the Dempster’ achter op je camper of auto schrijven en word je met nog meer respect behandeld tijdens de rest van je reis. Ook Vancouver Island kent verschillende routes en

shortcuts die met een 4WD-voertuig te nemen zijn. Moet je bijvoorbeeld van Telegraph Cove naar Gold Bridge? Gooi je tank vol in Woss en hup het bos in, dat scheelt je heel wat kilometers. Ook de regio Cariboo Chilcotin Coast biedt een groot netwerk aan ongeasfalteerde parels. Rij maar eens van Bella Coola naar Williams Lake en je snapt wat we bedoelen – ‘The Hill’ is daar een begrip. Terug naar de bewoonde wereld rijd je dan niet meer over Highway 99, maar over de D’Arcy-route. Check wel even de weersvoorspellingen, dat scheelt wat klamme handjes.

Nog spannender

De auto- en camperverhuurders spreken over een gravel of dirt road waar je op mag rijden als de weg erkend en onderhouden wordt door de overheid. In het Engels: a government-maintained road. Ze zijn vaak herkenbaar aan een nummer of zijn zichtbaar in Google Maps of andere navigatiesystemen. Neem je per abuis een logging road, dan wordt het al wat spannender. Deze wegen zijn vaak aangelegd door houtkapbedrijven en zijn niet altijd in de beste staat. Hier ben je dan ook niet verzekerd en als je bijvoorbeeld in de modder vast komt te zitten, krijg je door het gebrekkige telefonische bereik vaak nauwelijks of geen hulp. Een tip is om bij een lokale benzinepomp in het desbetreffende gebied een Backroad Mapbook te kopen. Zelfs de lokale Canadees heeft deze op het dashboard en hier zie je precies waar je wel en niet kunt rijden. Kortom: als je Canada eens van een avontuurlijke kant wil zien, neem gerust een gravel road. Er gaat letterlijk een wereld voor je open. n

Puur genieten

Wijnstreken

Ontario biedt zo’n 150 wijngaarden met een totale oppervlakte van 6.900 hectare. De belangrijkste wijngebieden zijn het Niagara-schiereiland, Prince Edward County en de noordoever van het Eriemeer. De wijnsoorten die hier vandaan komen zijn met name Chardonnay, Riesling, Pinot Noir en Cabernet Franc. Peller Estates is een bekende wijngaard. In British Columbia zijn er zo’n 240 wijngaarden te vinden, verspreid over 4.150 hectare. Hier worden vooral wijnen geproduceerd van de druivensoorten Chardonnay, Merlot, Pinot Gris en Pinot Noir. Deze bevinden zich voornamelijk op Vancouver Island en de Gulf Islands, in de Fraser Valley en Similkameen Valley, en in de Okanagan Valley. Leuk is het om te vermelden dat de Fort Berens Estate Winery in Lillooet in 2009 werd opgericht door Nederlanders die naar Canada emigreerden en daar nu succesvol wijnen produceren. In Quebec zijn er zo’n 140 wijnmakerijen op 800 hectare, vooral geconcentreerd rond de steden Montreal en Quebec. Ten slotte omvat Nova Scotia 20 wijngaarden op nog geen 300 hectare, met als voornaamste regio’s de Northumberland Strait en Annapolis Valley.

In verschillende provincies wordt er wijn gemaakt. De twee provincies waar de meeste wijn wordt geproduceerd zijn British Columbia en Ontario. In Ontario bevindt zich zelfs twee derde van het totale oppervlak van alle wijngaarden in Canada. Inmiddels zijn er ook andere provincies waar wijn wordt geproduceerd, zoals Alberta, Quebec, New Brunswick en Nova Scotia. Om een idee van de omvang te krijgen: in 2015 werd er ruim 56 miljoen liter wijn in Canada geproduceerd, waarvan 62 procent in Ontario en 33 procent in British Columbia. Bijna driekwart van de exportwijn komt uit Ontario. Leuk weetje is dat veel Canadese wijn naar Nederland wordt geëxporteerd. Verder wordt de wijn vooral naar de VS, China, Zuid-Korea en Japan uitgevoerd.

Er wordt al meer dan 200 jaar wijn geproduceerd in Canada. De geëmigreerde Europeanen hadden wat wijnranken meegenomen, maar deze groeiden niet best in Canada en dus werd er overgestapt op lokale druiven. Deze waren echter meer geschikt voor zoete en versterkte wijnvarianten zoals port en sherry. In 1866 werd de eerste commerciële wijnmakerij geopend op Pelee Island in Ontario. Pas toen er betere technieken kwamen om wijn te maken, er andere druivensoorten beschikbaar kwamen en de vraag naar lichtere tafelwijnen steeg, bloeide de wijnindustrie in Canada op. In eerste instantie bevatten Canadese wijnen slechts een klein percentage druiven uit Canada en werden ze aangevuld met most uit het buitenland. Tegenwoordig is dat echter minder het geval en zijn de Canadezen trots op de wijnen die ze maken.

Ook iworden er n Canada mousserende wijnen geproduceerd, en wel in Ontario, British Columbia, Quebec en Nova Scotia. De omstandigheden waaronder deze druiven groeien lijken op het klimaat in de Franse streken Champagne en Languedoc. De bubbels die in Ontario worden geproduceerd, zijn veelal droog en worden wereldwijd goed gewaardeerd – en vaak vergeleken met de traditionele champagne. Enkele van de wijnhuizen die mousserende wijn produceren zijn L’Acadie Vineyards, Jackson-Triggs en Inniskillin.

IJswijn

In de meeste regio’s kan ijswijn heel goed worden geproduceerd, met als resultaat dat Canada de grootste exporteur van ijswijn ter wereld is. Er wordt in

Canada zelfs meer ijswijn geproduceerd dan in de rest van de wereld samen. Meer dan 90 procent van de ijswijn komt uit Ontario en dan met name uit Niagara Valley. IJswijn is een erg zoete wijn, die vaak wordt geserveerd bij het dessert of na het diner. De wijn wordt gemaakt van druiven die bevroren zijn aan de wijnrank. De suiker bevriest niet, maar het vocht in de druif wel, waardoor er een meer geconcentreerd ‘druivensap’ ontstaat. De bevroren most wordt dan uit de druiven geperst, wat weliswaar een kleinere hoeveelheid oplevert, maar ook een geconcentreerder, zeer zoet sap. Bij de productie van ijswijn loopt de wijnmaker altijd het risico dat de druiven bedorven zijn voordat het juiste moment is aangebroken om ze te oogsten. Daarnaast zijn er veel mensen nodig die de hele oogst in slechts een paar uur kunnen plukken. Dat weten ze vaak pas heel kort van tevoren. Dit betekent dat er slechts kleine hoeveelheden ijswijn worden geproduceerd en daardoor is de prijs ervan hoog.

Wijnexcursies

Een echte aanrader is de Magic Winery Bus Tour vanuit Wolfville in de Annapolis Valley: met een echte oude Engelse dubbeldekker word je langs verschillen-

de wijngaarden gereden, terwijl je onderweg uit kunt stappen om wijn te proeven, de wijngaard te bekijken en misschien wel enkele flessen te kopen om mee te nemen. Na 45 minuten tot 1 uur bij het wijnhuis komt de bus je weer ophalen om je naar een volgende wijngaard te brengen. In alle wijnstreken is het mogelijk om wijngaarden te bezoeken. Dit kan door er spontaan langs te rijden, maar er zijn ook wijnhuizen waar vooraf gereserveerd dient te worden voor een wijnproeverij. Ook worden er op verschillende plaatsen excursies aangeboden, waarbij enkele wijngaarden bezocht worden en je niet zelf hoeft te rijden. Dit laatste is natuurlijk altijd prettig bij wijnproeverijen!

Maple syrup

Maple syrup, ofwel ahorn- of esdoornsiroop is typisch Canadees. Al in de tijd van de inheemse bevolking werd er maple syrup getapt uit bomen en deze procedure hebben de Europeanen die zich in Canada vestigden overgenomen. De siroop kan van verschillende typen esdoorns worden gemaakt. In koude klimaten slaan de esdoorns zetmeel op in hun stam en wortels voordat het winter wordt. Dit zetmeel wordt omgezet in suiker, dat in het sap van de boom omhoog gaat in de late winter en het vroege voorjaar. Er worden dan gaatjes in de stam geboord waardoor het sap naar buiten kan en dat wordt opgevangen. Dit wordt vervolgens verhit, zodat het water verdwijnt en er geconcentreerd sap overblijft. Alle maple syrup ter wereld wordt in Canada en de VS geproduceerd, waarbij de provincie Quebec de grootste producent is – met 70 procent van de gehele maple syrup-productie ter wereld! Door de zoete smaak wordt maple syrup vaak bij het ontbijt gebruikt om over pannenkoeken, wentel-

teefjes en wafels te gieten. Er bestaat echter ook bacon met maple syrup-smaak en bij het koken wordt maple syrup in veel Canadese keukens gebruikt in plaats van suiker. Daarnaast worden ook spareribs, vlees en zalm met maple syrup bestreken voordat ze op de barbecue of onder de grill worden bereid. Daarnaast zullen veel toeristen de Maple Cookies kennen, koekjes in de vorm van een esdoornblad met daartussen een laagje maplecrème. In de winter wordt er ook maple taffy gemaakt. Hiervoor wordt wat maple syrup verhit, over een laagje sneeuw of ijs uitgegoten en voorzien van een houten stokje om op die manier een soort lolly te krijgen. In de provincie Quebec is een bezoek aan een sugar shack of sucrerie een aanrader. Dit zijn restaurants – vaak in een houten cabin – waar de volledige maaltijd wordt klaargemaakt met esdoornproducten en uiteraard hoort er ook een souvenirwinkel bij waar je wat van dat lekkers voor thuis kunt kopen! n

Linkerpagina Pannenkoeken met maple syrup Onder links De Magic Winery Bus Tour vertrekt vanuit Wolfville Onder rechts Maple syrup wordt getapt uit bomen

Zalm

Zalm is de meest gegeten vis in Canada en wordt zowel aan de westkust (Pacific salmon) als aan de oostkust (Atlantic salmon) gevangen. Er zijn verschillende soorten Pacific zalm, zoals chinook, chum, coho en sockeye (ook wel rode zalm). De chinook is de grootste zalm. Met name in de herfst keren veel zalmen terug naar de kust en de rivieren in het westen van Canada en dat trekt ook de beren aan, die de zalm als een zeer voedzaam hapje zien voordat ze in hun winterslaap gaan. Zalm kan op verschillende manieren worden klaargemaakt en wordt zowel rauw, gerookt als warm gegeten. De planked salmon wordt bijvoorbeeld op een cederhouten plankje op de barbecue bereid en krijgt daardoor een lekkere rooksmaak.

Clam chowder

Clam chowder is ook in veel kuststreken van Canada te vinden. Dit is een gebonden soep – vaak wit van kleur – gemaakt van aardappels, ui, varkensvlees en clams, een soort mossel. In Nova Scotia kun je zelfs stempels verzamelen op de Chowder Trail, een route langs verschillende restaurants waar clam chowder wordt geserveerd.

Kreeft

In veel van Canada’s maritieme provincies wordt kreeft gevangen. Dit zorgt ervoor dat veel gerechten gedecoreerd worden met een stukje kreeft. Die kom je bijvoorbeeld tegen op clam chowder, op visgerechten, op pizza en McDonald’s heeft in bepaalde tijden van het jaar zelfs een McLobster op het menu staan! Vroeger werd kreeft gezien als voedsel voor de armen en kregen zelfs gevangen het te eten. Zelfs zo veel dat ze er genoeg van hadden en in opstand kwamen – een soort kreeftenopstand dus.

AAA Alberta Beef

In de provincie Alberta is er veel grasland waar grote aantallen koeien hun buikje rond kunnen eten. En daar komt dan ook de beroemde AAA Alberta Beef vandaan – volgens velen de beste steak ter wereld. Tijdens een roadtrip door Alberta passeer je verschillende ranches waar je de cowboys, vaak te paard, hele kuddes koeien van het ene stuk land naar het volgende kunt zien drijven. Op de oprit staat vaak een hoog houten toegangshek waar ruiters te paard ook makkelijk onderdoor konden en de weilanden worden begrensd door kilometerslange houten hekken. Hoefijzertje erbij en het plaatje is compleet. Naast rundvlees kom je overigens af en toe ook wel bizonvlees of elandvlees tegen. Deze beide soorten hebben iets meer een wildsmaak, maar zijn zeker een delicatesse voor de vleesliefhebbers.

Mondani

Poutine

Over poutine kunnen we kort zijn: je houdt ervan of niet. Het zijn frietjes met kaaswrongel, overgoten met een stevige jus. Poutine heeft zijn oorsprong in de provincie Quebec, maar is ook bekend in andere delen van Canada. Zie het als een Canadese kapsalon maar dan anders. Je kunt hem vaak ook om 2 uur ’s nachts nog krijgen. Dan weet je eigenlijk genoeg, toch?

Bessen

Canada staat ook bekend om zijn bessen. Zo worden cranberry’s vooral verbouwd in British Columbia en Quebec, maar ook in de maritieme provincies worden ze in het najaar geoogst.

Cranberrysap wordt veel gedronken in Canada en verder worden de cranberry’s ook geëxporteerd. Ook de Saskatoon Berries zijn beroemd: ze lijken wat op bosbessen, maar zijn groter en hebben een zoete, amandelachtige smaak.

Heb je na het lezen van de wijn- en bessenverhalen trek en dorst gekregen? Dan ben je bij Restaurant Mondani in Lochem aan het juiste adres. Dit is het enige Canadese restaurant in Nederland en wordt al jaren gerund door Berry – what’s in a name? – en Yvonne Swarthof. Zowel binnen als buiten word je ondergedompeld in Canadese sfeer en er worden ook wat Canadese producten verkocht. ‘Hand-picked’ en zelf geïmporteerd door dit bevlogen echtpaar. Een absolute aanrader voor iedereen die nog nooit in Canada is geweest, nog gaat of juist al (vaak) in Canada is geweest. De gezellige, ongedwongen Canadese ambiance, de Canadese specialiteiten en zeker ook de enthousiaste ontvangst en gastvrijheid staan garant voor een heerlijk Canada-momentje in Nederland!

Ze worden gebruikt in taarten, sappen en jam. Daarnaast zijn ook de bij ons bekende bessensoorten als frambozen, aardbeien, bosbessen en bramen te vinden in het grote Canada. In dit kader is het leuk om een bezoek te brengen aan bijvoorbeeld The Berry Barn in Saskatoon of Krause Berry Farms in Langley, BC. Bij beide is er de mogelijkheid om zelf vruchten te plukken en verse bessen en aanverwante producten te kopen, zoals jam, taarten en leuke culinaire souvenirs. Ook kun je er eten bestellen en ter plaatse opeten. Taart, ijs, sandwiches en hele diners; net waar je trek in hebt!

CRUISEN NAAR ALASKA

MET HOLLAND AMERICA LINE

Als we vertellen dat we een cruise gaan maken, krijgen we veel te horen: ‘Toe maar, doe maar luxe!’ of ‘Nou, dat zal wel duur zijn!’ In de praktijk valt dit best wel mee. We varen in een week van Vancouver door de Inside Passage naar Alaska en weer terug naar Vancouver. Onderweg zien we veel zeedieren, stoppen we in leuke plaatsjes en leren we meer over de Gold Rush en dat alles voorzien van alle comfort aan boord. Vaar je een stukje mee?

TEKST RODERICK AALBERS FOTOGRAFIE HAL, SHUTTERSTOCK

Rechterpagina In de hut staan een groot tweepersoonsbed, een bank met tafeltje, een bureau met bureaustoel, en er is een badkamer met douche, toilet en wastafel

We zijn opgetogen en vinden het ook wel een beetje spannend, want we hebben nooit eerder een cruise gemaakt. We zijn dus op tijd aanwezig bij de cruiseterminal in Vancouver. De eerste indruk is imposant, wat is het schip groot van dichtbij! Van onderaf gezien torent het ms Volendam ver boven ons uit. We hebben een paar dagen geleden al de onlinecheck-in gedaan en onze boardingpassen en bagagelabels uitgeprint. We kunnen onze koffers afgeven en gaan dan alleen met onze handbagage verder. Voor bagage geldt in grote lijnen ook de regelgeving die van toepassing is als je gaat vliegen. Dan gaan zowel onze handbagage als wij zelf door de security. Vervolgens gaan we langs de douane voordat we aan boord kunnen gaan. Het duurde bij ons best lang voordat we aan boord konden – zonder dat we in de tussentijd iets konden eten of drinken – dus achteraf hadden we best iets later kunnen aankomen. Tijdens de cruise horen we echter van andere passagiers met cruiseervaring dat dit uitzonderlijk was en je normaal sneller aan boord bent.

Record aan boord

We krijgen een pasje dat zowel dient als sleutel van onze hut als om af te geven als we ergens iets drinken, eten of een betaalde activiteit ondernemen. Op die manier worden onze uitgaven bijgehouden, die aan het einde van de cruise van onze creditcard afgeschreven worden. Vervolgens worden we hartelijk welkom geheten en wijst iemand ons naar de hal met de liften. In de lift ligt een mat met de dag van de week erop. Heel handig, want je vergeet het gevoel voor tijd aan boord, zo merken we gedurende onze reis. Op ons dek aangekomen gaan we op zoek naar onze hut. Nu blijkt maar weer hoe groot dit schip is, want we lopen een aardig eindje door verschillende gangen voordat we bij onze hut aankomen. Zet je stappenteller dus aan. Je kunt zomaar een record breken aan boord!

Onze hut

In de hut staan een groot tweepersoonsbed, een bank met tafeltje, een bureau met bureaustoel en er is een badkamer met douche, toilet en wastafel. Het is allemaal heel praktisch ingericht en ziet er smaakvol uit. Meteen valt een aantal dingen op, zoals opstaande randjes aan de rand van de tafel en een vak waarin we tijdschriften en boeken kunnen steken, zodat die niet

op de grond vallen als het schip wat schuin vaart. Het prijsverschil tussen een binnenhut en een buitenhut (Ocean View) is vrij klein, dus we raden aan om in elk geval te kiezen voor een hut met een raam, zodat je uitzicht hebt op zee en je bewust bent van dag en nacht. Wij hebben voor iets meer luxe gekozen en hebben een verandahut geboekt, waardoor we ook een eigen balkonnetje hebben en lekker buiten kunnen zitten. In de kast hangen fijne badjassen klaar om je in de ochtend even behaaglijk op het balkon uit te rekken, uitkijkend over de bossen van Alaska. Op het bureau ligt het programma voor vandaag al klaar. In afwachting van onze koffers, die nog naar onze hut worden gebracht, besluiten we om het schip te gaan verkennen.

Prachtig uitzicht

We besluiten eerst om nog verder naar boven te gaan, want we zijn benieuwd naar het uitzicht vanaf het dek. We lopen door het zelfbedieningsrestaurant Lido Market naar het achterdek en zien daar een zwembad voor een plonsje en de bar voor inwendige plonsjes. De kade aanschouwen we nu van bovenaf en dan lijkt alles daar beneden ineens heel klein. We hebben een prachtig uitzicht op de skyline van Vancouver en zien even verderop een watervliegtuigje landen. Aangezien we wel trek hebben, halen we wat lekkere hapjes en nemen die mee naar een zitje op het achterdek. Weldra komt er een ober langs om te vragen wat we willen drinken. Het is hier zo aangenaam dat we besluiten om in het zonnetje te blijven zitten totdat om 16 uur het signaal voor vertrek klinkt. Aan de balustrade staand zien we het schip langzaam van de kade varen en Vancouver verlaten. We zwaaien naar de toegestroomde toeristen. Zo voelde het dus, 70 jaar geleden op weg naar het beloofde land.

Het schip

De Volendam valt trouwens in de middelgrote categorie schepen van Holland America Line, maar aan boord is er voldoende te doen. Er zijn zelfs sportvelden, een openluchtzwembad, een spa en een fitnessruimte (voor de overtollige kilo’s) met prachtig zicht op zee. Verder is er het World Stage-theater met elke avond concerten of stand-upcomedy. Ook zijn er taxfreewinkeltjes, een casino en het Wajang-theater voor workshops. Ben je een nachtuil? In de pianobar of nachtclub kun je tot in de late uurtjes aan je jetlag werken.

we raden aan om te kiezen voor een hut met een raam

Linkerpagina vanaf linksboven met de klok mee Een zeearend in volle glorie; De kade van Juneau; Totem Heritage Village in Ketchikan; The Whitepass; Terug in de tijd in Skagway

Restaurants

Ook de inwendige mens komt niets tekort. Er zijn verschillende restaurants en bars te ontdekken, verdeeld over verrschillende dekken. Aan beide zijden van het schip bevindt zich de Lido Market. Hier kun je terecht voor ontbijt, lunch en diner in buffetvorm. Het eten en de koffie, thee en sappen die je hier kunt pakken zijn allemaal inbegrepen in de prijs. Op het Lido-dek zit restaurant Canaletto: een heerlijk Italiaans restaurant, waar je tegen een kleine meerprijs een diner kunt reserveren. Dive-In is een soort snackbar met heerlijke burgers en bevindt zich bij het zwembad. Er zijn verschillende bars en in het Explorations Café geniet je van een echte cappuccino. Op het Promenade-dek zit de Pinnacle Grill: het luxe restaurant met kreeft en steak op het menu, waar je tegen een toeslag kunt lunchen of dineren. Ook hier is het nodig om even te reserveren voor een tafeltje.

No worries

Aan de achterzijde zit de grote Dining Room, net als het World Stage verdeeld over twee dekken. Hier staan allerlei grote en kleinere tafels prachtig gedekt met tafelkleden, linnen servetten en mooi servies. Je kunt hier ontbijten, lunchen en dineren, en al deze maaltijden zijn inbegrepen. Voor vertrek kun je kiezen voor de vroege of late zitting, maar je kunt dit ook open laten. In het laatste geval ga je naar het restaurant op het moment dat je wil eten en wordt er gekeken waar er plaats is. Kies je voor een van beide zittingen, dan dineer je de hele cruise aan dezelfde tafel met dezelfde tafelgenoten. Ons advies is de late zitting, dan zit je minder op de klok te kijken. Na al onze omzwervingen over het schip merken we dat we trek hebben gekregen, dus als een vriendelijke dame vraagt of we willen dineren, besluiten we dit te doen. We worden naar een tafel aan het raam gebracht en kunnen genieten van het prachtige uitzicht tijdens ons diner. Het personeel is zeer vriendelijk en onthoudt goed wie wat heeft besteld. We genieten van een uitstekend driegangenmenu met een lekker glaasje wijn erbij. Bestel je een flesje en krijg je het niet op? No worries, de volgende dag krijg je het restant. Terug in onze hut zien we een handdoek in de vorm van een vogel op ons bed. Elke avond blijkt de handdoek op een andere manier gevouwen te zijn, dus wacht ons telkens een leuke verrassing als we terugkomen na het diner.

De eerste dag

De volgende dag worden we wakker en zien we de zon spiegelen op zee als we het gordijn opendoen. Het douchen op een varend schip gaat verrassend goed en al snel lopen we naar de Lido Market voor ons ontbijt. De keuze is enorm: allerlei soorten fruit, broodjes, eieren, vleeswaren en kaas, én koks die ter plaatse allerlei hapjes bereiden. Ook het assortiment muffins, croissants en andere zoete lekkernijen is zo uitgebreid dat we blij zijn dat we nog wel even aan boord zijn om alles te kunnen proeven. Wel vinden we het druk met alle andere gasten en besluiten om de volgende ochtenden het ontbijt in onze hut te laten bezorgen. Hier hoef je niet extra voor te betalen en je kunt lekker in bed blijven en genieten van al het lekkers. Een gouden tip dus! Vandaag varen we door de Inside Passage langs de kust van British Columbia. Al gauw zien we wat zeehonden op een rots liggen. We hebben geluk deze dag, want we zien ook nog bultrugwalvissen en een zeeotter.

Juneau

De volgende dag komen we rond 13 uur aan in Juneau, de hoofdstad van Alaska. Deze plaats is alleen via het water of de lucht bereikbaar en heeft een leuk historisch centrum met smalle straatjes tegen de achtergrond van de bergen Mount Juneau en Mount Roberts. Er is veel bedrijvigheid langs de waterkant en er zijn verschillende musea die je kunt bezoeken. Wij besluiten om met de Goldbelt Tram –de nieuwe naam van de Mount Roberts Tramway –vanuit de haven naar Mount Roberts te gaan. Na een korte klim op de Mount Roberts Alpine Trail genieten we van een adembenemend uitzicht over de baai en de bergen. Een andere gewilde excursie is een vlucht per vliegtuigje of helikopter over de Mendenhall Glacier. Nog tijd over en zin in een koud biertje met gitaarmuziek? De Red Dog Saloon is een populaire hang-out onder de cruisegasten; gezellig druk en prima chicken wings

Skagway

Na een nacht varen komen we al om 7 uur aan in Skagway. Dit plaatsje is bekend vanwege de goudzoekers die hier vanaf 1897 aan land kwamen tijdens de beroemde Klondike Gold Rush. Ze waren allemaal op weg naar de Yukon, waar op dat moment in de Bonanza Creek volop goud werd gevonden. Dit leidde tot een enorme stroom aan gelukzoekers en de

nodige chaotische taferelen. Om het de enthousiastelingen wat moeilijker te maken, werd vanaf 1898 een jaarvoorraad aan levensmiddelen verplicht gesteld. Probleem daarbij vormde echter de White Pass, een steile berghelling waar de goudzoekers vlak bij Skagway overheen dienden te klimmen. In 1898 werd daarom begonnen met de aanleg van de inmiddels beroemde White Pass-spoorlijn. Dit leek een bijna onmogelijke taak, maar na ruim twee jaar was de aanleg van de spoorlijn toch voltooid. Net te laat, want het goud was inmiddels op.

Tastbare geschiedenis

Gelukkig werd in de jaren 80 van de vorige eeuw het spoor weer in gebruik genomen en groeide de lijn uit tot een populaire excursie. De keuze voor een ritje met de White Pass & Yukon Route is dus snel gemaakt en we stappen op de kade in de trein. Tip: ga links zitten als je terug met de bus gaat. Rijd je ook terug met de trein, dan wordt er halverwege van kant gewisseld. Onderweg vertelt een gids ons meer over de barre omstandigheden die de goudzoekers moesten trotseren en de ongelukken die er gebeurden. Zo in de diepte kijkend vanuit de trein bekruipt ons een kleine huivering; het lijkt nog maar zo kort geleden dat het voor sommigen fataal afliep. Na terugkomst lopen we door het centrum van Skagway met zijn vrolijk gekleurde houten huisjes en vele winkeltjes. Ondanks het grote aantal toeristen vermaken we ons prima. Ook lopen we nog even naar de begraafplaats net buiten het dorp, waar nog graven van enkele goudzoekers te vinden zijn. De geschiedenis wordt erg tastbaar.

Glacier Bay

Bijna de hele volgende dag dobberen we in Glacier Bay, voor velen het hoogtepunt van de cruise. Dit is een flinke baai met aan het eind prachtige gletsjers. Af en toe breekt er met veel kabaal een stuk af en valt dan voor je neus in zee. We zijn blij dat we handschoenen en een muts bij ons hebben, want op het dek is het best fris. Op het voordek wordt er erwtensoep met roggebrood en spek geserveerd. Wat een leuke typisch Nederlandse traditie, die door de Holland America Line in ere wordt gehouden! De Nederlandse achtergrond merk je trouwens ook in het grote aantal Nederlandse kapiteins dat in dienst is bij de HAL. Deze dag is heel anders dan gisteren, maar net zo indrukwekkend.

Ketchikan

Om 11 uur komen we in Ketchikan aan, een langgerekte plaats in het zuidelijke puntje van Alaska. Ook hier zien we weer veel gekleurde houten huisjes. Veel daarvan staan op steigers in het water. Wat een fotogenieke plaatjes levert dit op! Na een klein stukje lopen komen we bij het Southeast Alaska Discovery Center aan, waar veel aandacht uitgaat naar de lokale flora, fauna en geschiedenis. Met name in het najaar zijn er veel excursies mogelijk om beren te spotten in de omgeving. Voor liefhebbers van de inheemse cultuur raden we een bezoek aan het Totem Heritage Center aan. Hier zijn veel originele totempalen naartoe verplaatst. Zoek in het dorp vooral een restaurantje op, want de lokale specialiteit koningskrab moet je hier wel gegeten hebben. Als de avond valt, vertrekken we weer voor de reis naar beneden.

Terug naar Vancouver

De laatste dag varen we weer terug door de Inside Passage richting Vancouver Island. Onderweg zien we ook nog een Amerikaanse zeearend in het topje van een boom zitten. We passeren Alert Bay met de hoogste totempaal ter wereld en ter hoogte van Campbell River zien we zowaar de vinnen van een paar orka’s. Er zwemt zelfs een school dolfijnen naast de boot. Ja, ook die leven in Canada! We komen ’s ochtends vroeg in Vancouver aan en vinden het oprecht jammer dat we van boord moeten. Wat hebben we genoten van het enorm vriendelijke personeel, het heerlijke eten, het relaxte reizen en alle mooie plaatsjes die we hebben bezocht. Deze cruise is een ontspannen manier om Alaska te ontdekken, inclusief plekjes waar je normaal niet kunt komen. We lopen van boord door een haag van bemanningsleden die ons uitzwaaien. Je voelt je vereerd om gast te zijn, alsof de Holland America Line het begrip gastvrijheid opnieuw heeft uitgevonden. Graag tot een volgende keer! n

Rechterpagina Onderweg zien we zowaar de vinnen van een paar orca’s

VANCOUVER

ALASKA (USA)

Praktische informatie

BESTE REISTIJD

Deze cruise is van mei tot en met september op zijn best. In het voor- en najaar kan er een frisse wind staan en in Glacier Bay zijn handschoenen en een muts het hele jaar aan te bevelen. ‘s Zomers is het warm met temperaturen van zo’n 25 graden.

BEREIKBAARHEID

Vertrek en eindpunt is Vancouver aan de westzijde van Canada. Tijdens de cruise wordt langs de kust van British Columbia gevaren,

met Glacier Bay in Alaska als noordelijkste punt. Er zijn ook cruises mogelijk van Vancouver naar Anchorage of omgekeerd. De cruiseterminal in Vancouver ligt in het centrum bij de halte Waterfront van de Canada Line (monorail) en is verder ook goed per taxi bereikbaar. De plaatsjes waar wordt aangemeerd, zijn allemaal goed te voet toegankelijk.

ACCOMMODATIES

Aan boord heb je keuze uit binnenhutten, buitenhutten (Ocean View) en verschillende soor-

ten veranda-hutten (met balkon). De cruise is op basis van volpension en de havengelden zijn inbegrepen. Wel dienen de fooien aan het eind van de cruise betaald te worden.

TIP

Wij raden het Have It All-pakket aan. Dit kost € 45 per persoon per nacht en daarbij is het volgende inbegrepen: het Signature Beverage-pakket, één diner in een specialiteitenrestaurant, wifi en een excursie ter waarde van $ 100. Zelfs als je geen alcohol drinkt, is dit aantrekkelijk!

REIZEN MET EEN CAMPER TIPS & TRICKS VOOR ONDERWEG

In dit verhaal delen we onze camperervaringen met jullie. We hebben expres niet gekozen voor een reisverslag, maar bekijken het juist meer van de praktische kant. Want hoe gaat dat nu echt, reizen met een camper?

Eerst een nachtje in een echt bed

Als je een camper huurt, ben je verplicht om eerst een nachtje in een hotel te slapen. Je kunt dus niet meteen bij aankomst in Canada je camper ophalen en op pad. Je bent moe van de lange vlucht, hebt last van een jetlag en de transfers van en naar de camperverhuurstations rijden vaak ook al niet meer tegen de tijd dat je vlucht aankomt in Canada. En stel dat je vertraging hebt? Bij aankomst in Canada bel je het airporthotel –het telefoonnummer staat in de voucher – en de gratis shuttlebus komt je ophalen. Afhankelijk van het verkeer is het ongeveer 15 tot 30 minuten rijden van de luchthaven naar je hotel. Bel dan ook de camperverhuurder om een ophaalafspraak te maken voor de volgende ochtend of middag. Let op: de meeste verhuurders zijn na 17 uur niet meer telefonisch te bereiken. Je kunt natuurlijk ook al thuis, dus voordat je naar Canada vliegt, contact opnemen met de camperverhuurder via e-mail.

Inchecken

Daar kwamen we natuurlijk voor! Vliegen is leuk en in een hotel slapen ook, maar het gaat natuurlijk om die camper. Je wil graag snel op pad, maar dat gaat niet zomaar! In Canada is men niet zo gehaast als in Nederland. Naast bijvoorbeeld CanaDream en Cruise Canada doen we ook graag zaken met Fraserway/Four Seasons, een persoonlijk familiebedrijf met goede service en uitstekende campers! In dit verslag nemen we hen even als voorbeeld. We worden heel hartelijk ontvangen, inclusief een kopje koffie en/of thee. Er is een speelhoek voor de kinderen en wifi, zodat je het thuisfront op de hoogte kunt brengen dat je goed bent aangekomen. De contracten worden opgemaakt, waarbij je moet opletten dat alle bestuurders worden bijgeschreven in het contract – houd je creditcard en rijbewijs dus bij de hand. Al dat papierwerk is even doorbijten, maar wel erg belangrijk! Je kunt ook vooraf online inchecken. Dat scheelt tijd.

Je huis op wielen

Een Fraserway-medewerker, die Nederlands, Engels of Duits spreekt, loopt met je mee naar de camper om een uitleg te geven. Bij sommige verhuurders krijg je een uitgebreide uitleg per video, in ons geval wordt het op de persoonlijke manier gedaan. Probeer de uitleg goed in je op te nemen. Mocht je iets niet begrijpen, vraag het gerust nog een keer. Of schrijf van tevoren

allerlei vragen op, dan kun je ze niet vergeten. Na zo’n lange vlucht en rare nacht (want waarschijnlijk ben je veel te vroeg wakker) ben je toch niet zo heel erg geconcentreerd. Loop samen met de medewerker een rondje om de camper om te controleren op eventuele krassen en andere beschadigingen. Kijk vooral boven en onder ooghoogte. Als wij weer op pad gingen, deden we altijd een rondje om de camper voordat we weer achter het stuur kropen. Gewoon om te kijken of alle slangen en kabels afgekoppeld zijn, en je dus bij het wegrijden niet het elektriciteitspaaltje uit de grond trekt en met je meesleurt. Ook een tip: doe binnen in de camper altijd even een check om te kijken of alle deuren en kastjes goed dicht zijn. De eerste dagen ben je nog heel voorzichtig en zorgzaam voor je huis op wielen, maar naarmate het wonen en rijden begint te wennen heb je de neiging om onachtzamer te worden. Let dus goed op, ook tijdens het tweede deel van je reis!

Potjes en pannetjes

Mensen vragen ons vaak: ‘Moeten we onze eigen slaapzak meenemen?’ Nee hoor! Niet nodig als je de persoonlijke uitrusting bijboekt. Fraserway heeft een zeer uitgebreide persoonlijke én kampeeruitrusting. Alles wat je nodig hebt om in de camper te kunnen wonen is aanwezig; van wijnglazen, dekbedden, handdoeken, lakens en een verbandtrommeltje tot een hakbijl zodat je fikkie kunt steken. Nou vooruit, een föhn zit er niet in, maar als je een badhairday hebt zet je gewoon een muts of een pet op. Mocht je tijdens het uitpakken van de koffer en het inruimen van de camper het idee hebben dat je niet genoeg dekens of handdoeken hebt, vraag dan om extra. Ook al is het bijvoorbeeld heel warm in Vancouver, kan het in de bergen 1.000 kilometer verderop erg koud zijn en dan heb je die extra deken wellicht nodig. Als je weer op hetzelfde verhuurstation terugkomt, kun je de koffers in de loods achterlaten – dat scheelt ruimte in de camper.

Off you go

Maak op het terrein van de verhuurder een ‘oefenrondje’ met de camper. Het is even wennen aan de afmetingen, maar in Canada is alles gelukkig groot en ruim opgezet. Wat misschien niet snel went, is de hoogte van de camper: die zijn wel bijna 4 meter hoog! Op een camping is een kras van een boomtak dan zo gemaakt. Kijk vooral heel goed uit bij benzinestations. Vaak staat de hoogte aangegeven. Laat de bijrijder ook

altijd even uitstappen bij het achteruitrijden om te kijken of het goed gaat. Een kuil of hobbel veroorzaakt gewaggel en gerammel. Zorg er dus voor dat alle kastjes goed dicht en op slot zijn, zodat al het servieswerk daar blijft waar het hoort.

Koelen en tanken

Wij hadden een klein waterpasje aan boord. Als je ietwat scheef staat, lig je niet lekker in je bed. Maar belangrijker: de propaantoevoer van de koelkast loopt dan niet goed door, waardoor de koelkast afslaat en al het diepvrieseten ontdooit en de zalmen de koelkast uit zwemmen. Als de camper aangesloten is op vaste spanning schakelt de koelkast automatisch over van propaan naar elektriciteit. Als je met een ferry overvaart, word je gevraagd om de koelkast even uit te zetten en de gastanks dicht te draaien. Niet vergeten om aan de overkant alles weer aan te zetten! En is je benzi-

ne op? Kijk goed uit welke slang je in welk gat stopt, want je wilt geen water in de benzinetank! Dit valt onder het verzekeringskopje ‘nalatigheid’, dus de schade wordt niet vergoed.

Douchen in de C-Large gaat prima. Het is wel een aanslag op je fresh en grey water tank. De fresh water tank is je schoonwatertank voor de afwas en eventueel douche. Het water is in principe te drinken, maar lekkerder is een voorraad bronwater in de camper. Je grey water tank bevat het afvalwater van de douche en de keuken, terwijl de black water tank al het ‘menselijk afval’ en toiletpapier opvangt. Deze is niet geschikt voor luiers en tampons, dan raakt de boel verstopt. Als je de tanks gaat legen, leeg dan eerst de black water tank en spoel de slang daarna van binnen schoon met het water uit de grey water tank. Zorg dat de slangen goed aangesloten zijn anders wordt het zo’n bende.

meer

Nog meer onmisbare vaktermen onderweg zijn de full hook-up en de pull-thru, die slaan op de plek waar je kampeert. Een full hook-up betekent dat de camper is aangesloten op de vaste spanning, het riool en de watertoevoer van de camping. Een pull-thru-plek is vooral handig voor hele grote campers: je kunt rechtdoor rijden om van je campingplek af te komen en hoeft dus niet achteruit en heen en weer te steken om van de plek af te komen. Als de fresh water tank vol is en de black en grey water tank leeg zijn, kun je met gemak meerdere dagen zonder full hook-up, tenzij je heel veel doucht in de camper. En de accu’s moeten dan natuurlijk ook vol zijn. Deze worden trouwens opgeladen tijdens het rijden of op een camping met stroomvoorziening.

Wat vonden we ervan?

Wij hebben een geweldige reis gehad! Het was soms een lange zit, maar met af en toe een beer langs de weg was er genoeg afleiding. Drie weken was absoluut te kort. Je kunt niet alles zien, dus accepteer dat. Er moet ook tijd overblijven voor een wandeling, fikkie steken en je reisplan aanpassen omdat het ergens mooier is dan verwacht – of juist andersom. Een jaar na deze reis zijn we naar Toronto gevlogen en hebben we in

Ontario rondgereden. Deze keer hadden we een pickuptruck met slide-out. In één woord: fantastisch! De truckcamper sprak ons nog meer aan dan de gewone camper. Deze is voor ons gevoel wat stoerder en je moet iets meer improviseren vanwege de beperkte ruimte, waardoor je meer het gevoel hebt dat je aan het kamperen bent. Ook hoor je al het gerammel van de glazen niet uit de cabine. Onze kinderen pasten nog precies met z’n tweetjes in het dinette-bed. Zo’n truckcamper is dus zeker aan te bevelen met kleine kinderen, omdat ze binnen handbereik op de achterbank van de auto zitten en niet helemaal achter in de camper. Bovendien vind ik dat de kinderen voorin in de auto beter en prettiger zitten. Maar het grootste voordeel is de zuinigere en sterke dieselmotor van een truckcamper. Dat in combinatie met de vierwielaandrijving zorgt ervoor dat je ook dat onverharde paadje kunt nemen naar die kleine camping aan dat meertje.

Op de parkeerplaats van GoCanada in Naarden staat er vaak eentje voor bezichtiging klaar. Er valt natuurlijk nog veel meer te vertellen over reizen met een camper door Canada, dus misschien kun je beter zelf gaan kijken! n Kijk voor meer info op www.gocanada.nl

onmisbare vaktermen onderweg zijn de full hook-up en de pull-thru

Canada is een land met vele gezichten! Hippe steden als Vancouver, de ongerepte wildernis van de Yukon, pittoreske vissersplaatsjes in Nova Scotia en de indrukwekkende schoonheid van de Canadese Rockies zijn daar voorbeelden van.

Iedereen heeft zijn eigen wensen, smaak en voorkeur. De één gaat liever wandelen, terwijl de ander voor de orka’s komt. Reis je met een camper of een huurauto? Welke periode? Kortom, wat past er nu het beste bij je? Dat antwoord is GoCanada! Door onze ervaring, kennis en liefde voor Canada zijn wij de ideale partner om samen met jou de perfecte reis samen te stellen door dit prachtige land!

Wist je dat?

Als je voor 30 november een reis boekt, je een gratis Canada Parkpas of Harvest Host lidmaatschap ontvangt?

GoCanada een exclusieve samenwerking heeft met Desolation Sound Wilderness Resort in West Canada?

Wij inmiddels overal geweest zijn? Van de Yukon tot Newfoundland.

Bel, mail of maak een afspraak op ons kantoor langs de A1 bij Naarden Vesting.