Million faces

entertainment

door Merlijn Ensing

M

aandagochtend 10 uur, ­vergadering bij A Million ­Faces.

Officieel is het laagseizoen voor het casting­bureau, maar desondanks is het nog steeds ­bijzonder druk. De op dit moment ruim veertig opdrachtgevers worden aan een langwerpige eettafel in moordend tempo doorgenomen. Zomaar drie quotes over verschillende opdrachten: ‘We hebben nog een goede Hagenees, Limburger en iemand uit Het Gooi ­nodig. Ik vind dat de lijst met mensen nu nog een te hoog homogehalte heeft.’

‘Vanmiddag een afspraak voor de ­nieuwe Mister Miyagi. Ik rijd er wel even ­naartoe: volgens mij zit daar nog een prima ­Chineesje.’

‘Kwam nog iemand tegen op een feestje dit weekend. Blond. Ze leek me prima geschikt.’

Als producenten echte mensen ­zoeken, bellen ze A Million Faces. Aan de ­Amsterdamse Overtoom wordt fulltime gezocht naar de juiste persoonlijkheden voor commercials, televisie­programma’s en presentatieklussen. Bij het grote publiek is het bedrijf vooral bekend ­ ­dankzij haar vondsten voor de populaire realityprogramma’s van RTL 5. Oh oh Cherso, Holland in da Hood en Dames in de dop: alle deelnemers zijn van de straat geplukt door het bedrijf van ­Lenneke van Ingen (32). ‘Toen ik twee jaar ­geleden

Castingbureau A Million Faces

Altijd op zoek naar een nieuw Jokertje Castingbureau A Million Faces vult meer dan de helft van de realityseries op de Nederlandse tv. Jokertje, Britt en MC Biggah: ze hebben allemaal hun bekendheid aan het bedrijf te danken.

‘Het is net telemarketing, maar dan met echte mensen.’

iemand tegenkwam in ­Cannes, werd er gezegd: ‘Ach, begin jij met casten?

Dat zal wel loslopen.’ Nu kreeg ik laatst kaartjes toegestopt, in plaats van dat ik ze ­uitdeelde.’

Feestjes afstruinen

of ze a ­ lleen even wat vragen ­willen beant­ woorden: houd je van een feestje, wat zou je doen als je met tien meiden in een jacuzzi belandt, drink je veel?

52

anp

zielige Aapjes kijken?

Op de castingtape van MC Biggah, ofwel Jamail, voor Holland in da Hood linkt hij zichzelf aan een van de grootste rappers ter ­wereld. ‘Ik word al vergeleken met Jay-Z. Ga niet van mij verwachten dat als je een track met mij wilt opnemen, ik me ga inhouden omdat jij een beetje minder bent. Dan trek je je eigen niveau maar omhoog en zorg je maar dat het goedkomt.’

Castingdirector Benten Wijnen benadrukt: het is niet zielig wat die jongens daar overkomt. ‘Ze zijn ­volwassen, hebben een heerlijke vakantie en zijn overal zelf bij. Alles wat ze zeggen, kan worden ­uitgezonden en dat weten ze.’

A Million Faces-eigenaar Lenneke van Ingen sluit zich aan bij die lezing. ‘Het is misschien een beetje aapjes kijken, maar zolang ze daar zelf geen problemen mee hebben, is dat niet zo erg. Je kunt er van alles over zeggen, maar persoonlijkheid hebben ze allemaal.

Daar draait het om. Dát is de rode draad.’

Naast agentschap Creative ­Connectors richtte Van Ingen vier jaar geleden A Million Faces op. Ze zocht naar een gaatje in de ‘nogal gesloten tv-wereld’.

Ze scoutte Sofie van den Enk als Jakhals voor De wereld draait door, Tess Milne als vj voor TMF en zocht naar vrijgezelle mannen en vrouwen voor Take me out, het programma waar Britt haar bekendheid aan te danken heeft. Inmiddels werken tien mensen fulltime bij het bedrijf, plus nog eens zo’n twintig losse scouts.

De doorbraak kwam twee jaar geleden met Oh oh Cherso. Het ensemble van zuip-Hagenezen werd door A ­Million Faces samengesteld na een intensieve zoektocht van ruim vier maanden. ­Dagelijks pendelden medewerkers heen en weer tussen Amsterdam en Den Haag.

Ze zochten, vaak tot diep in de nacht, naar ‘Hagenezen met een randje’.

‘Eigenlijk zit het helemaal niet in mijn karakter om op iemand af te stappen in een discotheek. Ik vind het o­ ntzettend eng en helemaal niet prettig. Ik ben blij dat er mensen bij me werken die dat heel goed kunnen,’ erkent Van ­Ingen. ­‘Gelukkig was iedereen heel erg open, een beetje gek en niet bang voor de ­camera. Ik dacht: dit kan wel écht gaan werken.’

Het moesten persoonlijkheden zijn die een programma kunnen dragen. Alle zonnecentra, sportscholen en feestjes in de Hofstad werden afgestruind. ­Honderden kandidaten namen in een bijruimte plaats voor een handycam met de belofte dat ze een gratis vakantie naar Chersonissos konden verdienen. Of ze ­alleen even wat vragen wilden beantwoorden: houd je van een feestje, wat zou je doen als je met tien meiden in een jacuzzi belandt, drink je veel?

Van Ingen: ‘Het is geen hogere ­wiskunde.

Het gaat om de eerste 20 s­ econden en dat je bij iemand gewoon denkt: ja! Maar de eindbeslissing ligt bij de producent. Zij moeten het programma maken. Wij leveren gewoon een zo mooi mogelijke rij met geschikte mensen aan voor een televisieprogramma.’

Benten Wijnen (26) leidde het ­afgelopen

jaar veel castingzoektochten voor de reality­series. Volgens hem is het belang­rijk dat je geen ‘tv-taal’ spreekt met d ­ egene die je tegenkomt, maar op de juiste golflengte gaat zitten. ‘Als je in Den Haag rondloopt, meet je jezelf een Haags ­accent aan, in de Bijlmer schakel je over op straattaal. Met een ADO-hooligan is het anders levelen dan met een paprikaboer.’

Niet iedere enthousiaste jongere ­besluit uiteindelijk op de uitnodiging in te gaan. In de overgang van de nacht naar de dag vallen nogal eens wat mensen af.

Ze ­hebben het er met hun moeder over gehad die pertinent tegen is of ze geven toe dat ze een borreltje te veel op h ­ adden en zien het uiteindelijk gewoonweg niet zitten.

‘Het zoeken en vinden is een ­‘dingetje’, maar het is de kunst om mensen te ­kunnen overhalen en bij je te houden.

We hebben al een aantal tweede ­Jokertjes voorbij zien komen, maar die wilden direct al niet. Wat dat betreft is het net telemarketing, maar dan met een ander product: echte mensen. Wij ­verkopen ­tv-programma’s aan mensen.’

Grijze muizen zal A Million Faces nooit aanbieden aan een opdrachtgever. Er wordt gezocht naar stereotypen en in die groep weer figuren die erbovenuit steken.

Je wordt als potentiële nieuwe Jokertje of Britt afgerekend op je quotes.

‘Je stelt soms persoonlijke vragen. Waar een ander dichtklapt, komt een goed reality­ karakter met een oneliner,’ weet Wijnen, die doelt op personen die ­totaal geen blad voor de mond nemen. ‘Je wilt dat zij alles zeggen wat anderen m ­ isschien zouden inslikken. Goede ­ kandidaten ­ hebben nul gêne en veel zelfspot. Vaak denken mensen: kon ík het maar z­ eggen. Want enerzijds denk je soms: wat is dit voor iets geks, anderzijds zou je er zelf graag mee weg willen komen. En ­trouwens: waarom is Cruijff ­interessanter dan Pelé? Dat zit ’m ook in het ­taalgebruik.’

Heerlijk plat Wat er door de ontdekkingen van A ­Million Faces gezegd en uitgezonden wordt, scoort. Maar het woord trots nemen de medewerkers van het bedrijf niet in de mond. Er loopt altijd iemand rond die nog beter en extremer is dan een Jokertje, Barbie en MC Biggah. ‘Je hebt vanuit de klant nooit een plafond.

Ik ben daarom nooit helemaal tevreden.

Natuurlijk is het leuk als een programma

53

‘Ik was bij Zeeman en achter me hoorde ik twee dames met elkaar praten met zo’n heerlijk plat-­Amsterdams accent.

Twee perfecte schoonmaaksters voor een ­televisieprogramma, dacht ik. Inmiddels is er een pilot rondom hen opgenomen.’

het succes van dergelijke realityseries en daaropvolgende landelijke bekendheid?

Van Ingen: ‘Natuurlijk heeft Barbie haar borsten laten vergroten en doet ze nu ­dingen die ze daarvoor niet kon doen, maar ze is nog steeds in de basis een ­ontzettend lief meisje dat op een b­ epaalde manier tegen de wereld aankijkt. Ze is ­zoals ze is. Dat is niet veranderd en zal ook nooit gebeuren.’

bruno press

annie hoogendoorn

geen raketgeleerden

nadia pandolfo

‘In mij zagen ze een leider’

54

dat mede door jou gecast is, goed bekeken wordt, maar zelden maak ik een vreugde­ dansje. Behalve als ze weer terug zijn van het filmen en alles goed is verlopen.’

Er wordt tijdens de selectie en zoektocht gedacht in tags. Wat wenst de opdrachtgever precies en wáár lopen de mensen rond die nodig zijn? Het is het casten van ‘normale mensen’ in een notendop: je ­altijd afvragen wáár je ze in godsnaam vandaan haalt. Van Ingen: ‘Je moet elkaar geregeld uit de put praten om daarna ­samen te zoeken naar een nieuwe ­ingang. Je kunt niet opgeven. Nooit. Dat gaat niet.’

Extravagante persoonlijkheden vind je tenslotte niet op elke straathoek.

Maar mocht een medewerker iemand ­spotten die opvalt, dan is er altijd nog de ­inschrijf­app op de telefoon en kan ­diegene op een later moment alsnog ­benaderd worden. Wijnen herinnert zich een succesverhaal van afgelopen zomer.

Wat Holland in da Hoods MC Biggah en Lee-Yo ­opviel, was dat A Million Faces vooral geïnteresseerd was in hun karakter. ‘In mij zagen ze een leider,’ zegt MC ­Biggah. ‘Ik ben daarnaast iemand die van grappen ­maken houdt en blijkbaar vinden mensen mij schattig.

Die rol ligt me wel.’

Het beeld dat van tevoren door het castingbureau en de producent werd geschetst, kwam niet helemaal uit voor Biggah. ‘Je ziet me in de eerste aflevering tegen een hek aan plassen, maar ik had niet verwacht dat ze dat zouden uitzenden. Ik had gehoopt dat het allemaal wat serieuzer zou zijn geweest. Ik had er wel moeite mee hoe ik de eerste aflevering ben neergezet. Gelukkig is dat in de afleveringen erna rechtgetrokken.’

Lee-Yo, de benjamin van Holland in da Hood: ‘Ze ­keken niet echt naar mijn rapskills. Volgens mij maakte ik ­indruk toen ze me een aantal woorden voorlegden waarop ik moest reageren. Toen ze kwamen met ­swagger zei ik direct: ‘Dan denk ik aan mezelf, ik vind dat ik swagger heb. Dat kwam zelfverzekerd over.’ echte mensen. het bedrijf van lenneke van Ingen (linksboven) plukte onder anderen Britt (rechts) en MC biggah van de straat.

Een belangrijke pijler bij A ­Million ­Faces is de zoektocht naar ‘echte ­mensen’. Oh oh Cherso heeft dan misschien zijn beste tijd gehad, de karakters zijn ­inmiddels ­getransformeerd tot ­Bekende Nederlanders en verdienen hun geld ­ in het schnabbelcircuit. Britt is door Playboy-hoofdredacteur Jan Heemskerk overgehaald om in zijn blad te staan, ze heeft haar eigen singletje F ­ ucking vet, een T-shirtlijn daaromheen en er wordt gesproken over een p ­ rogramma rondom haar persoon.

Hoe authentiek blijft een ‘echt mens’ na

Per jaar zorgt A Million Faces ervoor dat er bijna duizend mensen op ­televisie komen. Van Ingen: ‘Maar je moet e­ erlijk zijn. Het is niet het uitgangspunt dat we ze beroemd of bekend maken. Het ­begint met: we hebben misschien iets leuks voor je en daarna zien we wel v­ erder.

We ­werken met mensen van de straat.

Die hebben geen acteeropleiding of de ­ambitie om te acteren.’

Dit gaat ook op voor de jongens van ­Holland in da Hood. De opdracht van ­Eyeworks was helder: we willen niet ­zozeer raptalent, maar mensen die ­hiphop tot in hun poriën leven. N ­ atuurlijk ­moesten ze een potje ­kunnen rappen, maar ze zijn uiteindelijk gekozen op b­ asis van hun karakter en groeps­dynamiek.

Het blijft een realitysoap, bedoeld voor vermaak. In het RTL 5-programma krijgen zij de kans om af te reizen naar hun ‘ware roots’, oftewel de plek van de Westcoast-hiphop: Los Angeles. Je kunt iemand echter wel uit zijn natuurlijke omgeving halen, maar in de serie komt soms pijnlijk naar voren dat je de roots niet zomaar uit een mens haalt. Het levert hilarische taferelen op.

In de media en op internetfora worden de deelnemers nogal eens afgeschilderd als een stel leeghoofden. Volgens Wijnen is dat onterecht. Waar het Nederlandse publiek soms met plaatsvervangende schaamte op de bank zit, daar gelooft hij in de oprechtheid van de ­karakters.

‘Oké, het zijn geen raketgeleerden, maar die jongens zijn zo puur, die ­kunnen het niet eens bedenken. Noem het een onvermogen om te kunnen acteren. ­ Ze redeneren vanuit hún realiteit en zijn niet bezig met wat anderen van ze ­vinden. Als iemand Texel het getto vindt, wie zijn wij dan om te zeggen dat het allemaal in A ­ msterdam gebeurt? Ze menen het tot in de kern. Dat siert ze en je voelt dat als televisiekijker. Het heeft iets aandoenlijks.’