Zuiderzeeregatta NK ORC4 Muiden

Opperste concentratie, blik vooruit, turend in de verte. Waar is de volgende boei? Menno zit op zijn vertrouwde plek aan het roer. Ik zit als voordekker in het gangboord naast de kajuit, benen buitenboord. Age zit tussen ons in. Bezig met de trim, zorgt hij dat er niet teveel druk op het roer staat. Meer bolling in het zeil, twist in de genua, minder spanning in het onderlijk, mast verder naar achteren. Team Svea is weer compleet. Het is merkbaar in de snelheid van de boot, de behendigheid en tactisch spel. We hebben aan een half woord, of een handgebaar genoeg om te begrijpen wat er moet gebeuren.

Vrijdag 10 september zijn we gestart aan ons tweede ORC4 kampioenschap. Vorig jaar eindigden we als 3de, daarmee sloten we ons eerste zeilseizoen samen goed af. De vreugde was enorm, en daardoor was de inzet voor dit jaar hoog. We trainden de woensdagavonden op de Loosdrechtse plassen en het Wolderwijd. We kennen de boot en elkaar door en door. Na de start varen we tegen de Yansã, samen verwijderen we ons van het veld dat meer richting Pampus vaart. We gaan overstag en kruisen op tot de gele bovenboei “Halen we de boei, kunnen we al overstag?’ Checkvragen die we ons steeds alle drie stellen. Als de bovenboei bezeild is, loop ik naar voren om de spinakerboom vast klaar te maken. Soms manoeuvrerend tussen de boten door, ronden we de boei. De spival heb ik al in mijn hand en als het commando ‘spi omhoog’ komt hangt die in een paar seconden bovenin de mast. Age trekt de schoot aan, het zeil bolt op en met een ruk komt de boot weer op snelheid. “Genua!” roep ik. Age opent de valstopper en ik trek de genua omlaag. Daarna keert de rust aan boord weer terug en afhankelijk van de wind ga ik zo ver mogelijk voor op de boot zitten. Soms tot voor het voorstag. Maar nooit zal je me tijdens een wedstrijd weer buiten de zijverstaging zien staan. De foto was echt leuk, maar afgelopen winter bleek tijdens het webinar dat het reglementair niet is toegestaan. We eindigen op de eerste plek. Een mooi begin van de Zuiderzeeregatta.

Zaterdagavond is de dagprijsuitreiking op het terras van de KNZR. Hylke heeft weer goed zijn best gedaan en heeft leuke, grappige, nuttige en minder nuttige dagprijzen bij de sponsors los weten te krijgen. Zo wonnen wij als winnaar van de middellangebaan vrijdag een karikatuur van de Svea met Age als blonde god, een vrolijke Menno en ik die tóch weer aan de verstaging hangt. Dit jaar doen we mee met vier IF’s. Onderling altijd gezellig, maar ook fanatiek. Aan de Zuiderzeeregatta doen ongeveer twintig boten mee. Iedere boot met zijn eigen rompsnelheid en vaak sneller dan de Marieholms. Na de wedstrijd wordt middels het ratingsysteem bepaald welke boot op welke plek is geëindigd. Dat maakt dat ik op het water vooral naar de andere IF’s kijk en onze strijd vooral tussen deze eenheidsklasse bootjes gaat. De rest is bijzaak. Oké, de directe concurrenten houden we zeker in het oog, maar op het water is het moeilijk te zien. Op de borrel staan we lekker met iedereen bij te kletsen. Ronald van der Horst is verwoed op zoek naar zijn jas; hij snapt er niets van. Loopt nog een keer terug naar de Yansã en wij lachen achter zijn rug. Steeds als hij even

foto’s Twirre Boogaard

niet kijkt trekt iemand zijn witte Yansã jas aan om hiermee op de foto te gaan. Pas als ieder IF bemanningslid de jas heeft aangehad en de foto’s op de Marieholm wedstrijdapp zijn gedeeld, verlossen we Ronald en geven we hem zijn jas terug.

Zondag komt er tussen de wedstrijden door een enorm windgat over ons heen. Dit was voorspeld en ook dat de wind van noord naar west zou draaien. In deze windstilte dobberen wij naar de nieuwe startlijn. We moeten opletten dat we niet door de ‘packman-monstertjes’ worden opgegeten. Deze ‘packmanmonstertjes’ zijn de boeien van de wedstrijdbaan: grote gele opblaasboeien met een motortje met GPS-aansturing erin. Ideaal, zo kan de baan op afstand worden verlegd. Ook wanneer zo’n boei gebruikt wordt voor pin-end bij de start wordt het voor de wedstrijdleiding een stuk makkelijker om de startlijn er ‘recht’ in te leggen en op zijn plaats te houden. Maar het is een surrealistisch beeld om de boeien zelfstandig over het water te zien waggelen. Na de laatste finish varen we terug naar de haven. Nu is het wachten op de uitslag. Staan we dit jaar weer op het podium? Met de uitslag van de vorige dagen is er nog geen voorspelling te maken. We kwamen niet als laatste over de lijn. De Yansã hielp ons door het laatste voordewindse rak de wind uit de zeilen van onze concurrent te houden. Maar was het genoeg?

Op de kant wordt alles weer netjes opgeruimd en onder genot van een biertje wachten we op de uitslag. Onze vreugde is groot als team Svea op de tweede plek is geëindigd op de nationale kampioenschappen ORC4 2021.

Jantine Lub, namens team Svea

Karikatuur bootcartoons.nl Foto’s Twirre Boogaard en Hylke Steensma (prijsuitreiking)