Dorota Taranek Tkaniny żakardowe by mik78

DOROTA TARANEK

Tk aniny Å¼ak ardowe

DOROTA TARANEK

Tk a n i ny Å¼ a k a rd owe Ja cq u a rd Tex t i l e s

ŻAKARDY. POMIĘDZY STRUKTURALNĄ KONIECZNOŚCIĄ A WZOREM

Dążenie do porządku ma kluczowe znaczenie zarówno w świecie organicznym, jak i nieorganicznym. Proces realizacji moich tkanin w technice żakardowej przebiega na dwóch poziomach – wizualnym, zauważalnym dla odbiorcy i strukturalnym, niezauważalnym, ale niezwykle istotnym na poziomie technicznego opracowania pomysłu. Podstawą systemu jest tutaj splot tkacki wyrażony za pomocą ułamka, czyli stosunku pokryć osnowowych i wątkowych. Tak powstają gradient i faktura w tkaninie. W prezentowanych pracach porządek zastosowanych splotów tkackich, dobór wielobarwnych przędz, tworzą strukturę wielowarstwową, która jest interpretacją projektu plastycznego wykonanego na papierze przy użyciu pędzli, piórka, farb, tuszu. Dla zwielokrotnienia kontrastu jest on wykonany z gestu, wyraża stany emocjonalne autora, podobnie jak charakter pisma. Ponieważ silna struktura podstawowa tkaniny żakardowej może znieść w procesie jej powstawania pewną ilość odchyleń, stosuję długie przeploty, szukam dla nich technicznych umocowań, wykorzystując w tym celu nietypowe, kontrastowe nitki, które nie będą zagrażać harmonii dzieła. Uważam, że błąd jest w pewnym sensie koniecznością, swego rodzaju testem. Dorota Taranek

Pozdrowienia dla pasów kontuszowych – fragment Greetings to Kontusz Sash – fragment

Jacquard, between structural necessity and the design

Striving for harmony and order has a crucial meaning in both organic and non-organic world. The process of creating my fabrics in a jacquard technique proceeds on two levels. One consists of what is visible for the viewer and the second concerns structure in the technical field of developing an idea. The basis of a system is the weave expressed by a fraction, so the ratio of layered warp to the thread. That is how the fade and texture are created in a textile. In the presented works the order of the used weaves, the selection of multicolored yarns forms a multilayered structure which is the interpretation of an artistic project made on paper using brushes, pens, paint and ink. In order to intensify the contrast, it’s made from the gesture and expresses the emotional state of the author just like the handwriting. Because the strong structure of a jacquard fabric can bear a certain amount of aberrations in the process of its creation I use long interlace, I look for technical attachments applying unusual, contrastive strands which will not interfere with a harmony of the work. I think that a mistake is in a way a necessity, somewhat a test. Dorota Taranek 3

Piękny żakard Trzeba odwagi, by w XXI wieku stawiać na żakard jako instrument artystycznej wypowiedzi. Uwikłany w rygory mechanicznej realizacji, zdaje się być zaprzeczeniem nieskrępowanego gestu czy walorowych niuansowań na rzecz osadzonych w sieci powtarzanych, rytmicznych układów motywów bądź wiernego odwzorowywania nawet i skomplikowanych wizerunków, lecz w jednostajnie wytkanych powierzchniach. Sięgając po żakardowe medium trzeba stanąć przed koniecznością zmierzenia się z rozbudowanymi zasadami konstrukcji i połączyć je z właściwościami dostępnego materiału. Użyte przędze mogą występować w rozmai- tych konfiguracjach, acz regulowanych wymogiem tkackich wiązań. Liczba i gęstość osnów, rodzaje wątkowania, wybór i rozmaite zestawianie splotów, a wreszcie budowa raportu nie brzmią zbyt artystycznie, ale to one są bazą do realizacji plastycznego pomysłu. Trzeba zatem wiedzy, by móc swobodnie poruszać się w tym obszarze. Dorota Taranek robi to w sposób znakomity i niepowtarzalny, jak sama twierdzi „zauroczona niezmiennie i długotrwale” logiką żakardowego mechanizmu, acz sam fakt miejsca urodzenia (Żyrardów) i profesji rodziców (inżynier-przędzalnik; plastyk, szef działu wzornictwa w Centralnym Laboratorium Przemysłu Lniarskiego) oraz odebrane wykształcenie (Liceum Plastyczne w Nowym Wiśniczu, ASP w Łodzi) miały tutaj swój niebagatelny udział. Krok po kroku Artystka utworzyła z żakardowej techniki rodzaj autorskiego języka. Jej unikatowe tkaniny, które nazywa „kuponami” nagradzano na 8. International Fiber Art Biennale From Lausanne to Beijing w Chinach (Nantong 2014 – Wyróżnienie), Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi (2013 – Srebrny Medal, 2007 – Nagroda Fundacji AKAPI za najlepszy debiut). Jest również laureatką konkursowych wystaw miniatury tkackiej, w których uczestniczy od początku lat 90. (Łódź od 1992; Szombathely 1996; Krosno: 2002 – Wyróżnienie, 2014 – nominacja do nagrody; Gdynia: 2010 – II Nagroda; Chersoń 2017). I choć działa z sukcesem na innych polach przynależnych tekstylnemu medium i tekstylnemu wzornictwu (malarstwo na jedwabiu, tkaniny nicielnicowe i ręcznie folowane, projekty obiciowych tkanin przemysłowych, m.in. dla PLL LOT), to jednak autorskie wielkoformatowe prace żakardowe otwierały Jej drzwi do najważniejszych przedsięwzięć wystawienniczych, począwszy od 3. i 4. International Competition w Kioto (1992, 1994), ogólnopolskich wystaw tkaniny unikatowej w Łodzi (od 1992; w 2016 – nominacja do nagrody), wielkiej tury Different Voices. New Art from Poland (USA, Polska: 1998–2000) czy niedawno: Festiwal Tkanin Concordia Design w Poznaniu (2014),

Pozdrowienia dla pasów kontuszowych, żakard (len, polipropylen, wiskoza, bawełna), 300 x 145 cm, 2018 Greetings to Kontusz Sash, jacquard (linen, polypropylene, viscose, cotton), 300 x 145 cm, 2018

5. Riga International Textile and Fibre Art Triennial w Rydze (2015), designerska TEXTURA. A Polish touch (Londyn 2017) oraz Artapestry5 (Dania, Szwecja, Łotwa, Rumunia 2018). Są także sercem wystaw indywidualnych Artystki (m.in.: Żyrardów 2014, Gdańsk 2013, Łódź 2010). O miniaturach, siłą rzeczy skoncentrowanych na małym wycinku przestrzeni, pisała w 2010 roku, iż za najważniejsze uważa w nich „rysunek splotu w technice żakardowej” oraz „kadrowanie kompozycji z prób tkackich do dużego formatu, a tym samym skupienie uwagi na detalach, które ‘uciekają’, nabierają innego znaczenia w wielokrotnościach raportu [dużej] tkaniny”. O tym swoistym laboratorium formy i technicznych rozwiązań dopowiedziała w roku 2016: „W moim przypadku każdy wytkany bryt żakardowy poprzedzają próby, podczas których dokonuję ustawień parametrów technicznych krosna. Tworząc wiele różnych wariantów kolorystycznych dzieła, eksperymentuję z przędzą wątkową. Z tych pierwszych, zrealizowanych wersji powstają miniatury”. W monumentalnych żakardach (ich wymiary oscylują od ok. 150 cm w podstawie do od ponad 200 do blisko 300 cm wysokości) rozgrywa się bardziej złożona historia. Jest wypadkową plastycznego pomysłu wywodzącego się z emocjonalnego postrzegania świata i bacznej obserwacji nawet najdrobniejszych, naturalnych „mimowolnych obrazów”, uchwyconych najpierw w ekspresyjnie oddanych rysunkach (ołówkiem, piórkiem, patykiem, suchym pędzlem, zwitkiem tkaniny, grubą warstwą farby), a następnie ujmowanych w porządkujące karby żakardowego warsztatu. Budowany raport, motyw przewodni kompozycji, rozpisywany jest na liczbę nici, wybranych kolorów oraz splotów, traktowanych nie tylko jako element konstrukcyjny, bo wiążący tkaninę, ale także jako czysto estetyczny środek wyrazu. Tak powstaje, zdyscyplinowana wymogami maszyny, architektura tkaniny mająca swe źródło w plastycznej wyobraźni. Wymagająca szczególnego zespolenia artystycznej koncepcji z techniczną wiedzą, składających się na biegłą umiejętność precyzyjnego przewidywania rezultatów zaplanowanych czysto mechanicznych operacji, „zmusza” (a raczej inspiruje) Artystkę do ciągłych eksperymentów i poszukiwania nowych rozwiązań w obrębie możliwości samego krosna (a czasem wbrew jego ograniczeniom), by móc rozszerzać wachlarz formalnej wypowiedzi. Efektem wieloetapowej i złożonej pracy są pełne rozmachu kompozycje. Wypełniają je dynamiczne, rozmalowane formy: plamy koloru kontrastowane są wyrazistymi, graficznymi liniami rysunku, bogactwo walorów (uzyskanych splotem i barwą) ewokuje wrażenie gestu oddanego szerokim pędzlem. Zdają się przeczyć utylitarnemu żakardowemu rodowodowi, ale to żakard, w dalszym ciągu żakard – ekspresyjny i piękny.

Trzeba talentu i ogromnej pasji, by „mechaniczne medium” okiełznać i nadać mu własny, niepowtarzalny stygmat, uczynić rodzajem autorskiego podpisu. Trzeba równie potężnej pasji by „zarazić” tajnikami i potencjałem uprawianej techniki w prowadzonej pracy pedagogicznej. A tak się stało. W ciągu zaledwie pięciu lat z Instytutu Architektury Tekstyliów Politechniki Łódzkiej, gdzie Artystka naucza, wyszła rzesza 48 absolwentów. Jej studenci skutecznie dają o sobie znać na wspólnych pokazach (od 2011), zbierają pochwały, nagrody i nominacje na festiwalach designu (Łódź Design Festival, Concordia Design w Poznaniu, Gdynia Design Days), w ogólnopolskich konkursach na projekty tkanin i oczywiście w macierzystej szkole wyższej (Nagroda im. Prof. Janusza Szoslanda, 2017). W uczelni dr Dorota Taranek jest dydaktykiem, przewodnikiem wprowadzającym w warsztatowe arkana i spiritus movens wystawienniczych działań. Tylko w 2015 roku przykłady z rosnącej w murach uczelni kolekcji kursowych i dyplomowych realizacji przedstawione zostały w Centrum Kultury „Browar B” i Galerii Sztuki „Antresola” we Włocławku, w Institute of Design w Kielcach, w Galerii „Rondo” w Warszawie oraz – w wersji obejmującej ponad 60 prac wraz z „projektancką kuchnią” – w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. W bieżącym roku najnowsze tkaniny dyplomowe towarzyszyły XXIV Spotkaniom z Modą na Zamku Królewskim w Łęczycy.

Pozdrowienia dla pasów kontuszowych – fragment Greetings to Kontusz Sash – fragment

Dorota Taranek ma „dobrą rękę” do profesjonalnego kształcenia. Jej dyplomanci projektują tkaniny i wzory w firmach i autorskich ateliers zajmujących się designem w Łodzi, Gdyni, Londynie; ich dorobek jest prezentowany i sprzedawany na europejskich giełdach branżowych. Opracowywane i realizowane pod Jej nadzorem żakardy (od próbek po 3-metrowe bryty), wykonywane są z myślą o zastosowaniu w wystroju wnętrz (zasłona, narzuta, obicie, tkanina dekoracyjna) bądź dla przemysłu mody. Przeznaczone do funkcji utylitarnych mogą śmiało być przedmiotami artystycznymi, łącząc – zgodnie z wielowiekową tradycją – dekoracyjno-użytkową naturę tkanin. Tak postrzegany autorski żakard stanowi istotny nurt nie tylko w pedagogicznej, ale i designerskiej działalności Artystki. Zespół tkanin przygotowanych na wystawę w Galerii TEST stanowią jedno i dwustronne makaty unikatowe. Odzwierciedlają najnowsze poszukiwania. Łączy je maestria techniczna, dzieli różnorodność użytych plastycznych pomysłów i zastosowanych środków. Wszystkie są tkaninami złożonymi i wielowątkowymi. We wszystkich podkreślona została uroda i cechy materii: począwszy od ulubionych lnów, mocno skręconej bawełny, po lśniące włókna wiskozowe i blikujące nici monofilamentu, przez wachlarz przędz wpisujących się w kontrasty błysku

Pozdrowienia dla pasów kontuszowych – fragment Greetings to Kontusz Sash – fragment

i matu. Bogactwu surowców sekunduje wyjątkowo szeroka gama barwna, dochodząca do 24 kolorów (!). Wraz z obfitością zastosowanych splotowych rozwiązań (w tym charakterystycznych pasm nieprzytrzymanego osnową wątku), stały się budulcem różnorodnie skonstruowanych powierzchni: od gładkich przez porowate, fakturowane z zaakcentowanym duktem linearnego „quasi-haftu”, po silnie reliefowane o wyglądzie miękkiej płaskorzeźby. Uwodzą formą i wysmakowanym skoloryzowaniem. Najmniejszy ich wycinek, jak w orientalnym dywanie, może być źródłem ciągłego odkrywania nowych elementów wpisanych w strukturę tkaniny, zmiennych wraz ze zmianą kąta widzenia i kierunkiem padania światła. Te wielowarstwowe i wielobarwne materie, o skomplikowanej konstrukcji występują w różnorodnych, otwartych układach, wyznaczanych zarówno „mżącym” mikro- jak i monumentalizującym makroskalowym raportem. Sam raport jest nie tylko repetowany w pełnej wysokości i szerokości tkaniny (co naturalne), ale np. jedynie w niektórych jej partiach lub „cięty” na mniejsze, powtarzane fragmenty bądź kontrastowany z diametralnie odmiennym rodzajem motywów (jak z innej tkaniny), o zdecydowanie odrębnym rysunku i wielkości. Zakomponowane z ogromną swobodą „miękkie obrazy”, bez wątpienia o silnym pierwiastku dekoracyjnym, w postaci rozmalowanych form czy rytmizowanych sekwencji „opowiadają” o tym co dla Artystki najistotniejsze: o uczuciach, o próbach logicznego porządkowania postrzeganego w otoczeniu chaosu, o wrażliwym wychwytywaniu (mimo wszystko) przejawów harmonii i piękna. W rękach Doroty Taranek mechaniczna technika żakardowa staje się elastyczna i podatna właściwie każdej plastycznej koncepcji; jest świetnym medium na polu sztuki tkaniny, tylko… trochę trudniejszym. Małgorzata Wróblewska Markiewicz sierpień 2018

Beautiful jacquard It takes courage to present jacquard as an instrument of artistic expression in the 21st century. Entangled in mechanic rigor of realisation it seems to be a contradiction to the free gestured or the quality nuances for the embedded in the net repeated, rhythmical motifs arrangements as well as to the true depiction of even the very complicated images but on the uniformly woven structures. Reaching for the jacquard medium we need to face the need to face the developed rules of construction and match them with the properties of available fabrics. Used yarns can occur in the variety of configurations, yet can be regulated by the requirement of woven solutions. Number and density of warps, types of threading, choice and various comparisons of weaves, and finally a report’s construction do not sound too artistic, but there are the basis of creating an artistic idea. So the knowledge is needed in order to freely express oneself in this field. Dorota Taranek does this in her own excellent, unique way, as She claims “unchangeably and lastingly fascinated” by the logic of a jacquard’s mechanism, since Her place of birth (Żyrardów) and Her parents’ professions (engineer – yard specialist; artist, chief of the design faculty in Central Lab of Linen Industry) and the education She received (Art High School in Nowy Wiśnicz, Academy of Fine Arts in Łódź) had a huge contribution. Step by step, the Artist has developed a form of own artistic language from the jacquard technique. Her unique textiles which she calls ‘coupons’ were awarded at the 8th International Fiber Art Biennale From Lausanne to Beijing in China (Nantong 2014 – Honourable Mention), International Triennale of Textile in Łódź (2013 – Silver Medal, 2007 – an Award of AKAPI Charity for the best debut). She is also the laureate of the exhibitions of mini textiles including the competitions in which she has been taking part in since the 90’ (Łódź from 1992; Szombathely 1996; Krosno: 2002 – Honourable Mention, 2014 – nomination for the award; Gdynia: 2010 – II Award; Cherson 2017). Although She is successful in the other fields connected to fabrics and textile design (painting on the silk, nickel and hand-painted textiles, projects of upholstery from industrial fabrics, ex. for the Polish Airlines LOT), Her personal big jacquard forms opened the doors for the greatest events, starting with the 3rd and 4th International Competition in Kyoto (1992, 1994), domestic exhibitions of unique textiles in Łódź (from 1992; in 2016 – nomination for the award), big rounds Different Voices. New Art from Poland (USA, Poland: 1998-2000) or recently: Textile Festival Concordia Design in Poznań (2014),

Dachówki, żakard (polipropylen, len, wiskoza), 300 x 145 cm, 2018 Roof Tiles, jacquard (polypropylene, linen, viscose), 300 x 145 cm, 2018

5th Riga International Textile and Fibre Art Triennial in Riga (2015), creative TEXTURA. A Polish touch (London 2017) and Artapestry5 (Denmark, Sweden, Latvia, Romania 2018). They are also the heart of individual exhibitions of the Artist (for example in: Żyrardów 2014, Gdańsk 2013, Łódź 2010). About the miniatures, which are concentrated in the small space, she wrote in 2010 claiming that the most important in this form of art are “weave drawing in the jacquard technique” and “framing the compositions from the woven attempts from the big formats, in the same moment focusing on the details which tend to ‘escape’, create a new meaning by layering the reports from bigger textile”. About those experiments in forms and technique she said in 2016: “In my case the completion of every single jacquard are preceded by a lot of attempts during which I set all the parameters. Making multiple, different variants of colours the works differ in yarns and thread. From the first versions the miniatures are made.” In monumental jacquards (their dimensions can be from 150 cm in the base to 200-300 cm of height) the story is more complicated. They are often a result of an artistic idea coming from the emotional perception of the world and attentive observations of even the smallest, natural “involuntary pictures”, first transmitted onto the paper (in pencil, feather, stick, dry brush, fabric’s wad, thick layer of paint) and then reflected on the jacquard. The built report, leading motive of the composition, is floated onto the number of threads, chosen colours and yards, treated not only as an element of the construction because it binds a textile, but also as an simple aesthetic form of expression. That’s how, disciplined by the machine’s requirements, is created the architectural structure of the textile which has its source in the artistic imagination. Demanding a special combination of art concept with technical knowledge that consists of a fluent ability of precise prediction of the result of the planned, simply mechanic operations “forces” (or rather inspires) the Artist to continuous experiments and looking for the new solutions within the possibilities of the stretchers itself (or sometimes even against its limits) in order to enlarge the variety of formal expression. The effect of a complicated work that had many stages are the compositions full of verve and expression. They are filled with dynamic forms: contrasting stains of colours, graphic lines of the design, rich valours (achieved by the wave and the colour) resembles a gesture made by painting with a wide brush. They seems to deny that jacquards are only destined for the industrial use, but it’s still a jacquard – full of expression and simply beautiful. It takes talent and a lot of passion to tame this “mechanic medium” and give it its own, unique stigma, make it

a form of a personal signature. Moreover, a great passion like this is also needed to pass on the techniques onto others and inspire the people. And so happens to this day. In the last five years, from the Institute of Textile at the University of Technology in Łódź where she teaches, have graduated 48 students. They are particulary active in the fashion shows (from 2011), they collect praises, awards and nominations on the design festivals (Łódź Design Festival, Concordia Design in Poznań, Gdynia Design Days), in national competitions for the textile projects and of course at their own university (the Award of Prof. Janusz Szosland, 2017) In the school, dr Dorota Taranek is a pedagogue, a true guide when it comes to taking the woven techniques and spiritius movents to any kinds of exhibitions. In 2015 only, from the growing number of collections and realisations, those works were presented in the Culture Centre “Browar B” and Art Gallery “Antresola” in Włocławek, in the Institute of Design in Kielce, in “Rondo” Gallery in Warsaw and – in version that holds more than 60 works including a ‘designer kitchen’ – in Central Museum of Textiles in Łódź. In the current year the newest textiles were accompanying the XXIV Meetings with Fashion at the Royal Castle in Łęczyca. Dachówki – fragment Roof Tiles – fragment

Dorota Taranek has so called “a good hand” for the professional education. Her bachelors and masters are designing textiles and paters in the companies and their own ateliers, that occupies with design in Łódź, Gdynia, London; their achievements are presented and sold on the European industrial stocks. Developed and created under Her supervision jacquards (from the attempts to the textiles of 3 metres), they are made with a thought of being used in the interior decoration (curtains, overlays, upholstery, decorative fabrics) or in the fashion industry. Destined for the utilitarian use, they can be clearly the art items, mixing – according to the long-time traditions – decorative and utilitarian nature of the fabric. That’s how is perceived Her personal jacquard that became an important part not only in the educational but also in designing activity of the Artist. The ensemble of textiles prepared for the exhibition in TEST Gallery constitute as one and two-sided unique macatas. They reflect the newest researches. They are connected by technical mastery, divided by the variety of the applied artistic ideas and used methods. They all are multi-warped and multi-threaded textiles. In all of them was highlighted the beauty and characteristics of the matter: starting with the favourite linen, tightly twisted cotton, ending with shining wiskoza fibres and bliking threads of monofilament, through the variety of yarns showing the contrast between shine and mat. Richness of the materials is lightly hidden

Dachówki – fragment Roof Tiles – fragment

under spectacularly wide range of colours, reaching 24 colours. With the abundance of yards’ solutions (including the characteristic lines of threads not held by the warp), they became the construction of the various structures: from the smooth to porous, structured with the accents of linear duct “quasi-embroidery”, through the strongly reliefed with the appearance of a soft sculpture. They seduce with the form and tasteful colourisation. The smallest cut out, just like in the oriental carpet, can be a source of new, continuous discovery of the fresh elements written in the structure of textile, changed within the perspective and the direction of the light. Those multi-layered and multi-coloured matters, with complicated construction appear in various, open compositions, set by both “devaluating” micro and monumentalising report in macro scale. The report itself is not only repeated in the full height and width of the textile (which is natural), but also for example: only on the chosen parts or is “cut” into smaller, repeated fragments or even being contrasted with completely different type of patters (as well as from the different textile), with different design and size. Composed with a huge ease “soft paintings”, undoubtedly have strong decorative element in the form of lines created with a brush effect or rhythmical sequences “are telling” about what is the most important for the Artist: feelings, attempts to logically control the chaos in the surrounding environment, sensible noticing (although all the circumstances) the moments of harmony and beauty. In the hands of Dorota Taranek the mechanical jacquard technique became more elastic and susceptible to almost every artistic concept; is a great medium in the field of fibre art, but... only a little bit more difficult. Małgorzata Wróblewska Markiewicz August 2018

Fragmenty wywiadu, jaki z Dorotą Taranek przeprowadził w 2015 roku Norbert Zawisza. Rozmowę tę, z konieczności też we fragmentach, tyle że znacznie obszerniejszych (w transkrypcji miała kilkanaście stron), można przeczytać w albumie Współczesna tkanina w Polsce. Lektury, listy, rozmowy, wydanym przez Mazowiecki Instytut Kultury (2017). W publikacji tej Dorota Taranek znalazła się wśród 38 rozmówców autora. /Czcionka prosta – słowa Norberta Zawiszy, kursywa – Doroty Taranek/

(…) Śmiejąc się, często w publicznych wypowiedziach mówiła Pani, że w życiu najwięcej zawdzięcza dwu panom na Żet, Francuzom, a potem zaraz o obydwojgu rodzicach. Ci Francuzi to Joseph Marie Jacquard, wynalazca krosna żakardowego i Philippe de Girard nazywany czasami „założycielem Żyrardowa”. W Żyrardowie Pani się urodziła, tu pracowali rodzice – matka była inżynierem przędzalnikiem, ojciec – plastykiem, szefem Działu Wzornictwa w Centralnym Laboratorium Przemysłu Lniarskiego. (…) Zainteresowanie kuzynki i przykład ojca, o którym dopiero wtedy dowiedziała się Pani, że chodził do Liceum Plastycznego w Nowym Wiśniczu zdecydowały, że również i Pani wybrała tę Szkołę. Było to liceum, które miało doskonałą kadrę pedagogiczną i świetny program, a jako jedyne w Polsce specjalizację z tkaniny żakardowej. (…) nie chciałam iść do szkoły ogólnokształcącej, bo to mi – najzwyczajniej w świecie – nie „leżało”. Tarcze z numerami szkół na rękawach… Ja zawsze byłam krnąbrna, zawsze się wyłamywałam i zawsze miałam obniżone stopnie z zachowania. (…) pojechaliśmy do tego liceum razem. Byłam zachwycona miejscem, (…) i samym liceum, że panował tam taki luz. Wszyscy chodzili, jak chcieli, bez tego mundurkowo-numerkowego reżimu (…). Po teście wiadomo było, że ja już na pewno nie pójdę do ogólniaka. (…) Liceum dało mi bardzo dużo, bo przez pierwsze dwa lata uczyłam się wszystkich technik tkackich. (…). Dysponowaliśmy tkalnią mechaniczną, gdzie sami przędliśmy sobie przędzę. (…) Ale żakard…To nie było takie łatwe. (…) Był dopiero od 3 klasy, a do tej 3 klasy uczono nas technik farbowania, technik splotów, czyli byliśmy w pełni przygotowani, aby zetknąć się z tą „wyższą kulturą tkacką”, bo chyba można tak to powiedzieć (…). Moje pierwsze spotkanie z krosnem żakardowym – pamiętam do dziś – polegało na tym, że moja wychowawczyni [Weronika Banasik-Kostrzewa] postawiła mnie przed krosnem szerokości 90 centymetrów, na którym były tkane orły i powiedziała: „Dziecko, a teraz dorabiamy korony. Tutaj masz – patrz – jedną osnowę białą, drugą czerwoną (bo to była tkanina o konstrukcji podwójnej). Patrz, tu masz 3 wątki, jeden biały, czerwony i trzeci złoty i teraz wejdziesz i zrobisz te przerzuty. Powiem ci jak”. Wytłumaczyła mi zasadę i ja to zrobiłam. No, jak już to zrobiłam i udało mi się, to zakochałam się w tym mechanizmie, że on jest tak logiczny, tak prosty, że można nad nim zapanować. To była Pani miłość „od pierwszego wejrzenia”. Studia na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi tylko ją pogłębiły. (…) Pani z tej tradycji wyrosła, ale stanęła wobec niej „okoniem”.

Kropy, żakard (polipropylen, wiskoza, bawełna, len), 300 x 145 cm, 2017 Dots, jacquard (polypropylene, viscose, cotton, linen), 300 x 145 cm, 2017

(…) mnie nie fascynowała (…) struktura splotu – wafelek, krepa, splot rypsowy i „wkładanie” tych splotów w różne elementy – romby, kółka, inne geometryczne formy. Podczas realizacji mojego Dyplomu w Żyrardowie (bo tam realizowałam część mojej pracy dyplomowej), podczas rysowania kartkówki, kiedy chciałam „oddać” wyraźnie wodę, desenatorka powiedziała mi: „Ty nie rysuj splotów, to twój rysunek ma mieć splot”. To mnie zafascynowało (…). Oczywiście, za tym rysunkiem poszło to, że chciałam każdy ślad pędzla, ruch matowego węgla czy grafiki przenieść właśnie w ten sposób. Mnie interesowały emocje (…). (…) Żakard, obok druku jest obecnie najpopularniejszą techniką tkactwa wzorzystego, zarówno odzieżowego, jak i dekoracyjnego. Żakard unikatowy, autorski, lub artystyczny – a taki przede wszystkim Pani uprawia – jest obecnie w Polsce arcyrzadki, a jego twórcze praktykowanie ograniczyło się do Łodzi. (…) Pani makaty (nazywa je Pani kuponami) mają najczęściej format 260 (często więcej) na 150 cm szerokości. W ich kompozycji stosuje Pani różne zabiegi, znane, ale stosowane rzadko. (…) Niezwykłością Pani tkanin jest wybitnie malarskie ich traktowanie. Malarski charakter wzoru wynika nie tylko z dynamicznej, emocjonalnej jego budowy i rysunku, ale przede wszystkim koloru i olbrzymiej rozmaitości jego walorów, których źródłem jest gęstość osnów, pokryć wątkowych i skomplikowanie splotów, z bardzo przez Panią lubianymi długimi, kilkucentymetrowymi przerzutami wątków nie przychwytywanych osnową. Ze względu na znaczne obniżenie walorów użytkowych tkanin, rozwiązania takie są nie do zaakceptowania w żakardach przemysłowych i programy komputerowe eliminują je automatycznie jako błąd; Pani natomiast ubolewa, że pewnych „błędów” nie można w ogóle zaprojektować, a jej praca doktorska ma tytuł „Zabłądziłam? Inspiracja błędem tkackim w procesie tworzenia tkaniny dekoracyjnej”. (…) Mnie poprawność techniczna nie interesuje. Nie interesuje mnie bezduszne, cyfrowe „przenoszenie” projektu, jak to się teraz robi – przenoszenie obrazka, czyli wytkanie „pocztówki” na żakardzie… Oczywiście, to może mieć swój cel, choćby w postaci pamiątek reklamujących miasto (…). Szukam czegoś innego dla siebie. Też chciałabym być rozpoznawalna, ale też chciałabym, no zaznaczyć…, no co? Jak bardzo kocham ten żakard, jak bardzo ta technika nie jest dla mnie straszna. Nie chcę już tak mówić…, bo to już jest… Nie ukrywam, że właśnie to najbardziej by mnie interesowało, ale skoro nie chce Pani mówić…

The extract of an interview with Dorota Taranek conducted by Norbert Zawisza in 2015. This conversation, perforce in parts – only far more extensive, is to be read in the album The Contemporary Polish Textile Art. Readings, letters and conversations. Published by the Mazovia Institute of Culture (2017). In this publication Dorota Taranek was one of the 38 interlocutors of the author. /Straight fond – words by Norbert Zawisza, Italics – Dorota Taranek/

(…) While speaking in public, you laughed and often said that in life you owe the most to two gentlemen who names are pronounced with a Ż, Frenchmen, and to your parents. The Frenchmen are Joseph Marie Jacquard, inventor of the jacquard loom, and Philippe de Girard who is sometimes called “the founder of Żyrardów”. You were born in Żyrardów, your parents worked there – your mother as spinning engineer, your father – as a visual artist, head of the Department of Design in the Central Laboratory of Linen Industry. (…) The interest of a cousin, and the example of your father, who, as you learnt, had been the student of the Secondary School of Arts in Nowy Wiśnicz, made you choose this very school. It was a secondary school which had excellent teachers and a great programme, the only one in Poland that offered the jacquard textile specialization. (…) I didn’t want to go to a secondary school of general education, because this simply didn’t “suit” me. Schools’ emblems on the sleeves… I have always been unruly, I always stepped out of line, and my conduct was never exemplary. (…) we went to the school together. I was fascinated by the place, (…) and the school itself, it was so relaxed. Everybody dressed how they wished, no uniforms, no numbers (…). After the test, it became evident I certainly wouldn’t go to an institution offering general education. (…) The school gave me a lot, because during the first two years I learnt all the weaving techniques. The reed kilim, the comb kilim, the hand-tied rug, all these were harness techniques, the double textile, rod textiles (…). We had a mechanical weaving mill, where we spun our own yarn. (…) But jacquard… It wasn’t so easy. (…) (…) We started to learn it in the third year, before, they taught us dyeing techniques, weaving techniques, so, we were fully prepared for the encounter with this “higher weaving culture”, I guess we can describe it like that (…). I still remember my first contact with the jacquard loom, my class teacher [Weronika Banasik-Kostrzewa] took me to a 90-centimetre-wide loom, on which eagles were being woven and said: “Child, now we will be making the crowns. Here – look – one white warp, one red (because it was a double textile). Look, here are 3 wefts, one white, one red, and the third is golden, now, you go in and make the transpositions. I’ll tell you how». She explained the rule and I did it. Well, after I’ve done it, and succeeded, I fell in love with the mechanism, it’s so logical, so simple, one can master it.

Kropy – fragment Dots – fragment

It was your “love at first sight”. The studies at the Academy of Fine Arts in Łódź made it even deeper. (…) Your

Kropy – fragment Dots – fragment

roots were in this tradition, but you opposed it. (…) I was not fascinated (…) by the structure of the weave as such – the wafer, the crepe, the rep, and “putting” those weaves in various elements – rhombuses, circles, other geometric forms. While I was making my diploma project in Żyrardów (because that is where I made a part of my diploma work), while drawing the cartoon, when I wanted to explicitly “render” water, the dessinateur told me: “You shouldn’t draw the weaves, your drawing is supposed to have a weave”. This made me fascinated (…). Of course, after this drawing, I wanted to transfer every trace of the brush, movement of the matt charcoal, or graphic, in this very way. I was interested in emotions (…). (...) Jacquard, along with print, is currently the most popular technique of patterned weaving, both in clothing and in decoration. Unique, proprietary, or artistic jacquard – and that is what you practise first of all – is now ultra-rare in Poland, and its artistic practise is limited to Łódź. (…) Your works most often have the format of 260 (or more) by 150 cm. In their composition, you use various tricks, known, but rarely used. (…) What makes your textiles remarkable is their painting-like treatment. The painting-like character of the pattern results not only from its dynamic, emotional build and design, but first of all from the colour and the huge variety of its values, whose source is the density of warps, weft covers, and the complexity of braids, with several-centimetre long throws of wefts not captured by the warp, which you like so much. Due to the considerable decrease of the utilitarian values of textiles, such solutions are unacceptable in industrial jacquards, and computer software automatically eliminates them as an error; you, on the other hand, regret that certain “errors” cannot be designed, and your doctoral thesis is entitled “Did I stray? Weaving error inspirations in the process of creating a decorative textile”. (…) I’m not interested in technical correctness. I’m not interested in the soulless, digital “transposition” of the design, which is practised today – transferring the picture, that is, weaving a “postcard” on jacquard… Of course, this can be useful, for instance as souvenirs advertising a city (…). I’m looking for something different for myself. I would also like to be recognizable, but I would like to mark… well, what? I love jacquard very much, I’m not scared of this technique. I don’t want to say that anymore, because it is… I’m not going to hide that this is what I would be most interested in, but if you don’t want to talk…

Ściana, fragment The Wall, fragment

Ściana, żakard (polipropylen, len, wiskoza), 300 x 145 cm, 2018 The Wall, jacquard (polypropylene, linen, viscose), 300 x 145 cm, 2018

Patyki, awers, żakard (len, polipropylen, wiskoza, bawełna), 300 x 145 cm, 2018 Sticks, averse, jacquard (linen, polypropylene, viscose, cotton), 300 x 145 cm, 2018

Patyki, rewers, żakard (len, polipropylen, wiskoza, bawełna), 300 x 145 cm, 2018 Sticks, reverse, jacquard (linen, polypropylene, viscose, cotton), 300 x 145 cm, 2018

Patyki, awers – fragment Sticks, averse – fragment

Patyki, rewers – fragment Sticks, reverse – fragment

Patyki, awers – fragment Sticks, averse – fragment

Patyki, rewers – fragment Sticks, reverse – fragment

Dziury – fragment Holes – fragment

Dziury, żakard (len, polipropylen, bawełna, wiskoza), 300 x 145 cm, 2018 Holes, jacquard (linen, polypropylene, cotton, viscose), 300 x 145 cm, 2018

Kreski – fragment Strokes – fragment

Kreski, żakard (len, polipropylen), 300 x 145 cm, 2017 Strokes, jacquard (linen, polypropylene), 300 x 145 cm, 2017

Ściana I, fragment The Wall I, fragment

Ściana I, żakard (polipropylen, len, bawełna, wiskoza), 300 x 145 cm, 2017 The Wall I, jacquard (polypropylene, linen, cotton, viscose), 300 x 145 cm, 2017

Ściana II, fragment The Wall II, fragment

Ściana II, żakard (polipropylen, len, bawełna, wiskoza), 300 x 145 cm, 2018 The Wall II, jacquard (polypropylene, linen, cotton, viscose), 300 x 145 cm, 2018

Ponad przeciętność, żakard (polipropylen, len), 20 x 20 cm, 2015 Above Average, jacquard (polypropylene, linen), 20 x 20 cm, 2015

Pozory mylą, żakard (polipropylen, len), 20 x 20 cm, 2015 Appearances Can Be Deceptive, jacquard (polypropylene, linen), 20 x 20 cm, 2015

Długie języki, żakard (polipropylen, len), 20 x 20 cm, 2015 Long Tongues, jacquard (polypropylene, linen), 20 x 20 cm, 2015

Luźne tematy, żakard (polipropylen, len), 20 x 20 cm, 2015 Loose Threads, jacquard (polypropylene, linen), 20 x 20 cm, 2015

Pochodzi z Żyrardowa, mieszka w Łodzi. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi (dzisiejsza Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego). Obecnie jest adiunktem w Instytucie Architektury Tekstyliów na Wydziale Technologii Materiałowych i Wzornictwa Tekstyliów Politechniki Łódzkiej. Jej pasją jest realizowanie tkanin techniką żakardową nie tylko dla potrzeb przemysłu, ale także unikatowych, artystycznych. Maluje na jedwabiu.

Dorota Taranek

Comes from Żyrardów, lives in Łódź. Graduated from the Public School of Fine Arts (at present The Strzemiński Academy of Art) in Łódź. Currently, she works as an associate teacher in the Institute of Architecture of Textiles for the faculty of Material Technologies and Textile Design at the University of Technology in Łódź. Her passion is creating jacquard not only for the industrial purposes but also the unique and artistic ones. She paints on silk. 35

Wybór wystaw indywidualnych i zbiorowych 1988 Łódź, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych – 5. Edycja Konkursu im. Wł. Strzemińskiego; Nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Łodzi 1990

Gorzów Wielkopolski, Salon Biura Wystaw Artystycznych – Wystawa prac studentów Wydziału Tkaniny PWSSP w Łodzi Łódź, Galeria PWSSP – Wystawa prac studentów Pracowni Gobelinu i Dywanu prof. A. Starczewskiego Łódź, Miejskie Galerie Sztuki – 3. Ogólnopolska Wystawa Miniatur Tkackich

1992 Łódź, Muzeum Historii Miasta Łodzi – 5. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej Łódź ’92 Kioto (Japonia) – 3rd International Textile Competition Kyoto Kowary – Karpacz – Jelenia Góra. Uczestnictwo w Międzynarodowym Plenerze Warsztat Tkacki – Kowary i udział we wszystkich wystawach poplenerowych w latach 1992–1995; na jednej z nich, w Jeleniej Górze w 1993 roku – Wyróżnienie 1993 Wrocław, Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria „Design” – Wystawa indywidualna Łódź, Państwowa Galeria Sztuki, Galeria Bałucka – Wystawa indywidualna 1994 Łódź, Państwowa Galeria Sztuki, Galeria Willa – Wystawa Kolekcji Miniatur Fundacji „Protextil” Warszawa, Instytut Wzornictwa Przemysłowego – Wystawa Polski Len Kioto (Japonia) – 4th International Textile Competition Kyoto Jelenia Góra, Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria Sztuki – Małe Formy Tkackie. Międzynarodowe Biennale Małych Form Tkackich; wystawa objazdowa eksponowana również: 1994 – Praha – Nowe Mesto (Czechy), Vysoka Školá Umeleckoprůmyslová; 1995 – Meiningen (Niemcy), Künstlerhaus, Galerie Ada 1995 Łódź, Muzeum Historii Miasta Łodzi, Galeria Łódzka – 6. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź ’95 Łódź, Galerie Miejskie – 4. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej 1996 Toruń, Muzeum Okręgowe, Oddział Dom Eskenów – Łódzka Tkanina Artystyczna (wystawa towarzysząca III Festiwalowi Muzyki i Sztuki Krajów Nadbałtyckich Probaltica ’96 Warszawa, Instytut Wzornictwa Przemysłowego – Wystawa Dobry Wzór Szombathely (Węgry), Savaria Museum – 11th International Triennial of Miniature Textiles Jelenia Góra, Biuro Wystaw Artystycznych – Międzynarodowe Biennale Małych Form 1997 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Salon Jesienny. Rzeźba. Tkanina Zamość, Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria. Medium Tekstylne – Wystawa Kolekcji Miniatur Fundacji „Protextil” oraz Tkanin Artystycznych ze Zbiorów Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi; wystawa objazdowa eksponowana również: 1997 – Płock, Państwowa Galeria Sztuki; 1999 – Leszno, Biuro Wystaw Artystycznych Kowary – Karpacz – Jelenia Góra – Szklarska Poręba. Uczestnictwo w Międzynarodowym Sympozjum Sztuki Włókna Warsztat Twórczy – Kowary i udział we wszystkich objazdowych wystawach poplenerowych w latach 1997–2004; na jednej z nich, w Jeleniej Górze w 1999 roku – II Nagroda 1998 Łódź, Muzeum Historii Miasta Łodzi – 7. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź ’98 Karpacz, Galeria Jana Pawła II – Wystawa indywidualna Bielszy odcień bieli Lincoln (USA), University of Nebrasca, Sheldon Memorial Art Gallery – Different Voices. New Art from Poland; wystawa objazdowa eksponowana również: 1999 – Chicago (USA), Polish Museum of America; Salina (USA), Art Center Bowling Green (USA), State University of Ohio; Kent (USA), Kent State University Museum; 2000 – Nowy Jork (USA), Consulate of the Republic of Poland; Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa 1999 Bielsko-Biała, Biuro Wystaw Artystycznych – Wystawa indywidualna – pokaz mody 2000 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Łódzki Salon Wiosenny 2000. Rzeźba. Tkanina 2001 Łódź, Muzeum Historii Miasta Łodzi, Galeria Łódzka – 8. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź 2001 2002 Olsztyn, Biuro Wystaw Artystycznych – Wystawa i pokaz mody Etniczne pokusy Krosno, Muzeum Rzemiosła, Biuro Wystaw Artystycznych – Z krosna do Krosna. II Międzynarodowe Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej; Wyróżnienie Honorowe; wystawa objazdowa eksponowana również: 2002 – Warszawa, Instytut Wzornictwa Przemysłowego; 2003 – Zalaegerszeg (Węgry), Göcseji Muzeum; Svidnik (Słowacja), Muzeum Kultury Ukraińsko-Ruskiej; Gorlice, Biuro Wystaw Artystycznych; Zakopane, 37

Miejska Galeria Sztuki; Łódź, Poleski Ośrodek Sztuki, Galeria „526”; Iwonicz Zdrój, Galeria Pasaż; Kowary, Kowarski Dom Kultury Bielsko-Biała, Biuro Wystaw Artystycznych – Wystawa Design, design Wrocław, Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria „Design” – Wystawa Polka design, eksponowana również: Kraków, Galeria BB; 2003 – Berlin (Niemcy), Galeria Berlin

Krosno, Galeria BWA – Z krosna do Krosna. 8. Międzynarodowe Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej; nominacja do nagrody Nantong (Chiny), Cultural and Creative Industry Park – 8. Międzynarodowe Biennale Sztuki Włókienniczej From Lausanne to Beijing; Wyróżnienie Poznań, Concordia Design – Festiwal Tkanin. Wystawa indywidualna, wystawa prac studentów, wykład

2003

Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Międzynarodowa Wystawa Sztuki Włókna na Dolnym Śląsku z okazji 30-lecia Pleneru-Sympozjum Warsztat Twórczy – Kowary; wystawa objazdowa eksponowana również: Jelenia Góra, Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria Sztuki; 2004 – Wałbrzych; Wrocław, Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria „Design” i Galeria Tkacka „Na Jatkach”

2015 Ryga, The Latvian National Muzeum of Art – 5th Riga International Textile and Fibre Art Triennial Żelazowa Wola, Dom Urodzenia Fryderyka Chopina, Oddział Muzeum Fryderyka Chopina w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina w Warszawie – Projekt i wykonanie tkanin żakardowych i dywanu w pokoju muzycznym Kielce, Institute of Design Kielce – Żakardy zero jeden + szlachetna technika w interpretacji młodych projektantów Wystawa prac studentów Wzornictwa Politechniki Łódzkiej Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Pamięć utrwalona. Dary i nabytki Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi z lat 2003–2014 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Architektura wyobraźni. Tkaniny żakardowe. Kurator wystawy prac studentów Wzornictwa Politechniki Łódzkiej

2004 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 7. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 9. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź ’04 Gdynia, Centralne Muzeum Morskie, Fregata „Dar Pomorza” – 6. Międzynarodowe Nadbałtyckie Triennale Miniatury Tkackiej; wystawa eksponowana również: Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa Kamienna Góra, Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego – XXX Międzynarodowa Wystawa Sztuki Włókna WT Kowary 2003; eksponowana również: Löbau (Niemcy), Verein der Freunde und Förderer Kreativer Kunste; 2005 – Žaclėř (Czechy), Mĕstské Muzeum Kowary, Muzeum Stowarzyszenia Miłośników Kowar – Wystawa Dary Natury 2005 Kamienna Góra, Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego – Dary Natury. XXXI Międzynarodowa Wystawa Sztuki Włókna WT Kowary ’04; wystawa eksponowana również: Löbau (Niemcy), Verein der Freunde und Förderer Kreativer Kunste 2007 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 12. Międzynarodowe Triennale Tkaniny; Nagroda Fundacji AKAPI za najlepszy debiut 2009 Warszawa, Państwowe Muzeum Etnograficzne – Wystawa pokonkursowa Pamiątka z Polski; Wyróżnienie Honorowe 2010

Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 9. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej, Łódź 2010 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 11. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej. Łódź 2010 Łódź, Akademia Sztuk Pięknych, Galeria Kobro – Wystawa Górska – Uczniowie Gdynia, Muzeum Miasta Gdyni – 8. Międzynarodowe Nadbałtyckie Triennale Miniatury Tkackiej; II Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego; wystawa prezentowana również: Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Wystawa indywidualna Żakardy Taranek

2016 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 13. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej; nominacja do nagrody Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 11. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej Gdynia, Muzeum Miasta Gdyni – 10. Międzynarodowe Nadbałtyckie Triennale Miniatury Tkackiej Krosno, Galeria BWA – Z krosna do Krosna. 9. Międzynarodowe Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej 2017 Łódź, Galeria Biblio-Art – WIELOŚĆ BRZMIEŃ. Wystawa prac pedagogów Instytutu Architektury Tekstyliów Politechniki Łódzkiej Kherson (Ukraina) – 8th International Biennial Exhibition of Mini Textile Art Scythia London (Wielka Brytania), London Design Fair – TEXTURA. A Polish touch Opatówek, Muzeum Historii Przemysłu – ŻAKARDY. Dzieła sztuki użytkowej XIX–XXI wieku 2018 Silkeborg Bad (Dania), Kunstcentret – European Tapestry Triennial Exhibition ARTAPESTRY5; wystawa prezentowana również: Ronneby (Szwecja); Daugavspils (Łotwa); Arad (Rumunia) Krosno, Galeria BWA – Z krosna do Krosna. 10. Międzynarodowe Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej

2011 Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Łódzki Żakard Praga, Instytut Polski – Folklor is alive Sztokholm, Czeskie Centrum Kultury – Folklor is alive Bratysława, Galeria ULUV – Folklor is alive Łódź, Poleski Ośrodek Kultury – IX Międzynarodowy Plener Przestrzenne Formy z Wikliny – Kolor i Przestrzeń; III Nagroda 2012

Szombathely (Węgry), Keptar – Wystawa Centralnego Muzeum Włókiennictwa Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Tkanina wraca; Wyróżnienie Brisbane (Australia), Pine Rivers Art Gallery Strathpine, TAFTA`s GALLERY 159 – Wystawa Kolekcji Muzeum Miasta Gdyni

2013

Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Pokolenia: Starczewski, Kowalski, Rudzka-Habisiak Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – 14. Międzynarodowe Triennale Tkaniny; Srebrny Medal Łódź, Poleski Ośrodek Sztuki – X Międzynarodowy Plener Przestrzenne Formy z Wikliny Łomża, Galeria Sztuki Współczesnej, Muzeum Północno-Mazowieckie – Tkanina Wraca Gdańsk, Nadbałtyckie Centrum Kultury – Malowane splotem żakardy Doroty Taranek Burra, Noosa, Gympie, Barossa (Australia), Regional Art Gallery – Wystawa Kolekcji Muzeum Miasta Gdyni

2014 San Jose (Kostaryka), Galeria Narodowa – Milagro Żyrardów, Galeria Resursa – Wystawa indywidualna Unikatowe Tkaniny Żakardowe Doroty Taranek Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – XL lat sztuki włókna na Dolnym Śląsku Łódź, Centralne Muzeum Włókiennictwa – Cud/Milagro Gdańsk, Akademia Sztuk Pięknych – Międzynarodowa Konferencja Sztuki Włókna. Eksperyment 38

ul. Marszałkowska 34/50, 00-554 Warszawa tel. +48 22 622 66 83, 622 70 97 test@mik.waw.pl, www.galeriatest.pl kurator programowy / chief curator Apoloniusz Węgłowski

WYSTAWA / EXHIBITION

DOROTA TARANEK. Tkaniny żakardowe / Jacquard Textiles 26.09 – 17.10.2018 projekt ekspozycji / display design Apoloniusz Węgłowski

KATALOG / CATALOGUE tekst / text Małgorzata Wróblewska Markiewicz tłumaczenie na język angielski / translation into English Gabriela Łukasiewicz, Katarzyna Zając (s./p. 15) projekt graficzny katalogu / graphic design of the catalogue Wojciech Bedyński (MIK) zdjęcia / photos Andrzej Domiza redakcja i korekta / editing and proofreading Anna Kowalska (MIK)

druk i oprawa / printing and binding Drukarnia DSS nakład / copies 300 © Galeria Test, Mazowiecki Instytut Kultury, Warszawa 2018 ISBN 978-83-63427-18-4 wydawca / publisher