Ο Αετός Των Γηπέδων

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΤΙΝΑ ΧΕΛΙΩΤΗ © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ Ε.Ε.

ISBN: 978-618-206-081-0 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2021 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ Ε.Ε.: ΑΛΤΑΝΗ 4, 153 51 ΠΑΛΛΗΝΗ ΤΗΛ.: 210-8983824 • E-mail: info@mikrosiros.gr • Site: www.mikrosiros.gr

Ο ΤΖ/ΜΜΥ ΧΟΛΜΤΑΙΗ, ΚΑΙΝΟΥΡ­ ΓΙΟΙ £:° ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΙ ΦΗΜΙ­ ΣΜΕΝΗΣ ΓΟΥΑΝΤΕΡΕΡ ΚΑΝΕ! ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΟΜ Α Γ9ΝΑ ΤΗΙ ΟΜΑΛΟΙ του Με ΤΗΝ ήΘΛΕΤίΚ.

το αριστερό του πόδι, ΜΕ ΤΗ ΓΝ9ΣΤΗ ΑΥίΡΙβε/Α ΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ....

9ΡΑΙΑ ΚΑΤΑ Τ2ΙΜΜΥ.1

ζηκονει

=3τ·/ Γ&α'ΛλΕ.

Ο ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΚΥΝΗΓΟΙ ΑΝΤΥΑΝ ΤΡ/ΟΥί. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΖΠΡ9 :Η ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ . ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ Ο ΤΖ/ΜΜΥ ΜΖίΙ ΤΟ 39 ΓΚΟΛ ! ΣΚΟΡ 3-ί ^ '+ΜΛΙ Η ΚΛ9ΓΚΟΛ ! 9ΡΑΙΑ ΨΤΣ1Α ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΝΤΥ'Ζ ΤΖ/ΜΜΥ ΤΟΝ ΔΟΗΘΗΕΕ! · ΝΙΚΗΣΕ Η ΤΟΥΑΝΤΕΡΕΡ!

ΧΥΗ£λΕ/Α ΣΤΗ ΖΕΛ. 33

Παράξενη απαγωγή

Μ ΕΣΑ σ’ ένα καταπράσινο χωράφι, κοντά ατόν ποταμό Τάμεοι, οτό Λονδί­ νο, δεκαπέντε Έγγλεζόπουλα, κλωτσάνε πέρα - δώ­ θε μια μπάλλα. Ξαφνικά εκείνο, πού έχει στά πόδια του τπ μπάλλα κατεβαίνει με τρίηλες προς την αντίπαλη περιοχή, στα­ ματάει. Τά μάτια του γουρ­ λώνουν. Καρφώνονται σ’ έ­ να σημείο κοντά στον άντικρυνό του τερματοφύλακα.

— ’Έ, παιδιά!, φωνάζει.

Βλέπετε ποιος είν’ εκεί πέ­ ρα; "Ολα τά μάτια στρέφονται εκεί πού είναι καρφωμένα και τά δικά του. Σ’ δλα τά βλέμματα αστράφτει μονομι­ άς ό θαυμασμός. «Αύτό πού κυττάζουν εί­ ναι ένας νεαρός λίγο μεγα­ λύτερος τους σέ ηλικία, γύ­ ρω στα δεκαεννιά του χρό­ νια. "Εχει κάπως σκουρότε­ ρα καστανά μαλλιά, και μά­ τια σέ χρώμα ακριβώς σάν του λουλακιού. Είναι ψηλός καί γεροδεμένος. Τό κορμί του δείχνει νάναι μια πολύ καλοδιατηρημένη καί... συν­ τονισμένη μηχανή από άτσα

4

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

λένια ελατήρια. Τά χείλη του είναι διαρκώς ξεχααμένα σ’ ένα εύθυμο και ειρω­ νικό μαζί χαμόγελο.

λα την άκουμπάει κάτω και κάθεται άπάνω της.

— ’Έντυ, λέει, θά παίξης μαζί μας, να μας μάθης κα­ νένα από τά κόλπα σου; — Θά τδθελα πολύ, άλλα δέ μ’ αφήνει ό μπαμπάς νά παίζω μπάλλα!, αποκρίνεται ό... «λουλακομάτης» πού πι­ στεύει, φαίνεται, δτι τον «δουλεύουν)). Τό πανδαιμόνιο πού ακο­ λουθεί αύτή τή δεύτερη άηάντησι, τον βεβαιώνει πε­ ρισσότερο γΓ αύτό. Άνασηκώνει τούς ώμους, κάνει με­ ταβολή καί προχωρεί προς τήν άσφαλτο, συνεχίζοντας τό δοόμο του. Δέ δίνει δεκαράκι για τά γέλια καί τις φωνές πού εξακολουθούν πίσω του. Τό αιώνιο εύθυμο χαμόγελό του βρίσκεται πάν τα κρυσταλλωμένο στα χεί­ λια του.

— Οι μάγκες έχουν εφεύ­ ρει καινούργιο τρόπο για νά κάνουν καζούρα σ’ όσους χάσκουν μαζί τους. μουουουρίζει. Έκτος πια κι’ άν όντως ύπάρχη κανένας ’Έν­ τυ Στήβενς, πού ό καλός Θεός τού έκανε τη μεγάλη τιμή νά τού έπιτρέφη νά... υοϋ μοιάζη τόσο! Θάναι πο­ λύ όμορφο παλληκάρι! Μ’ αύτή τή... γεμάτη με­ τριοφροσύνη παρατήρησι, στρίβει τή γωνία τού δρό­ μου. Πεονάει μπροστά από μια μαύρη κούρσα πού εί­ ναι ρταυατημένη στήν άκρη τού πεζοδρομίου. Τότε α­ κριβώς ' ή πίσω πόρτα αύτηνής τής κούρσας άνοίγει τέντα. Μια χερούκλα μα-

τους. Λέει εύθυμα: “ Κάντε τό παιχνίδι σας, παιδιά. Έκτος κΓ άν παθαί­ νετε... άναφυλαξία δταν σάς κμττάνε, οπότε μπορώ νά οάς αδειάσου τή γωνιά.

— Ποιος είπε πώς μάς ε­ νοχλείς, ’Έντυ!, φωνάζει όλος ένθουοιασμό αυτός πού κρατάει στην αγκαλιά του Τή μπάλλα. "Ένας ά/\λος πιτσιρίκος, προσθέτει, μιλώντας στον δι­ πλανό του: — Μά είναι ό ίδιος ό ’Έν­ τυ Στήβενς! Θεούλη μου!— καί φωνάζει δυνατώτερα: Καλώς ώρισες στη γειτονιά μας, ’Έντυ Στήβενς! Τό καστανό ηαλληκάρι ρω­ τάει μέ σοδαρή φωνή: — Δεν τον γνωρίζω τον ’Έντυ, αυτόν πού λέτε, άπό πάρτη μου! Εσείς τον ξέρετε καλά; Τά δεκαπέντε αγόρια ξε­ καρδίζονται στο χάχανο. Αυτός πού κρατάει τή μπάλ­

ΑΕΤΟΙ, 6 "Ηρως των Γηπέδων

κρυά οάν γορίλλα πετιεται άπό μέσα. Μαγκώνει τον α­ νύποπτο ήρωά μας και τον τραβάει τόσο δυνατά πού αυτός χάνει την ισορροπία του και βρίσκεται μέ τό κε­ φάλι στο πίσω κάθισμα του αμαξιού. Σαν αληθινό άτσαλένιο ε­ λατήριο τινάζεται έτοιμος ν’ άντιδράση, μά, την ίδια στι­ γμή, βλέπει τή σκοτεινή τρύ­ πα ενός πιστολιού μπροστά του.

— Καλώς τά μάτια μας τά δυό ί, τού λέει τρυφερά έκεϊνος ποϋχει τό πιστόλι ι­ διοκτησία. Πώς τά περνάς, "Εντυ; Πριν άπαντήσή, ό νεαρός ακούει νά κλείνουν την πόρ­

τα και καταλαβαίνει πώς ξε­ κινάνε μέ μεγάλη ταχύτητα, διαπιστώνοντας ταυτόχρονα ότι άλλος τον τράβηξε εκεί μέσα κΓ άλλος είν’ έκεΐνος πού κάθεται δίπλα του, μέ τό πιστόλι.

—Δέ μοϋ λέτε, παιδιά, ρω­ τάει παραξενεμένος, τό σκάσατε πολλοί μαζί άπό τό τρελλάδικο; ’Ή μήπως και άνήκετε σέ κανένα.... λόχο άναβαπτιστών; — Ησύχασε, ’Έντυ!, τού αποκρίνεται βαρυεστημένα αυτός μέ τό πιστόλι. Εκεί πέρα πού θά πας δέν πρό­ κειται νάχης καθόλου άπορίες! Θά τά περνάς θαύμα! Και μ’ αύτή την ύπόσχεσι, άνεβοκατεβάζει άξαφνα τό

^Βρίσκεται μέ τό κεφάλι στο πίσω κάθισμα του αμαξιού.

ΑΕ-ΤΟί, 6 'Ήρως τών Γηττέδων» χέρι και το σίδερο του πι­ στολιού του προσγειώνεται μέ δύναμι στο κρανίο του νέου... πού τρίζει επικίνδυ­ να... "Ενας γαλαξίας από πολύχρωμα αστέρια αστρά­ φτει ολόγυρά του κι* αυτός φτερουγίζει άνάμεσά τους, όάν πρωτοχρονιάτικο άγγελούδι. Τελικά όμως όλα γί­ νονται μαύρα κι* ύστερα πά­ λι άσπρα...

κεραυνός ΡΑΓΜΑ πού ση­ μαίνει ότι το παλληκάρι έ­ χει ξαναβρή τις αισθήσεις του. "Ενα δροσερό άεράκι χαϊδεύει το πρόσωπό του και τα λουλακιά μάτια του δεν βλέπουν άλλο τίποτα άπό τό γαλάζιο φόντο τ’ ου­ ρανού.

— Πολύ φίνα είναι στον Παράδεισο, λοιπόν!, μουρ­ μουρίζει συγκινημένος. Πριν όμως τελειώση καλά - καλά τη φράσι του, άνάμεσα στα μάτια του και στο γα­ λανό τ’ ουρανού, παρεμ­ βάλλεται τό άσχπμομούρικο κεφάλι τού κακοποιού πού τον είχε χτυπήσει μέ τό πι­

στόλι. Τον κυττάζει σαρκαστικά κΓ ένα φρικαλέο χα­ μόγελο φανερώνει ολόκλη­ ρη τή σάπια οδοντοστοιχία του.

— Οί άγγελοι όμως είναι για τα κλάματα!, συμπληρώ­ νει κατόπιν αυτού ό νεαρός «’Έντυ». Πώς παρουσιαζό­ σαστε οτόν "Αγιο Πέτρο μ’ αυτά τά μούτρα, παιδιά; Ή, έρώτησι απευθύνεται και ατούς άλλους δύο συν­ τρόφους τού πρώτου κακο­ ποιού, πού τούς βλέπει άμέσως ό νέος, στρέφοντας τό βλέμμα ολόγυρα.

— Τό ϊδιο σκεφτήκαμε κι* εμείς νά ξέρης!, τού άποκρίνεται με θαυμασμό ό έ­ νας. Και γΓ αύτό μάλιστα, άποφασίσαμε νά στείλουμε μονάχα εσένα νά παρουσιαστής στον "Αγιο Πέτρο, πού είσαι ομορφόπαιδο. Είσαι καθ’ όλα έτοιμος νά πάς νά τον συνάντησης! Κόβεις αύτήν εδώ την πολύ μεγάλη πέτρα; Θά σού τη δέσουμε μ’ ένα σκοινάκι άπό τά πό­ δια όταν θά σε ξαμολήσου­ με άπό τούτον τον γκρεμό κΓ έτσι θά φτάσης «τσιφ» στον πάτο τής θάλασσας και δεν θά ξαναβγής ποτέ οτήν επιφάνεια, ν’ άνησυχήσουν οί ζωντανοί για πάρτη σου μέ νοιώθεις; "Ελα, Τζών — προσθέτει στρέφοντας σ’ έ­ ναν άπό την παρέα του. Κά­ νε ένα κόμπο μέ τό σκοινί σου... στα κανιά τού κυρίου! Ό Τζών ζυγώνει στ’ αλή­ θεια κρατώντας μιά κουλού­ ρα σκοινί. Στο μούτρο του έχει ένα πολύ κακόγουστο

*

"

> £

Β <6 *Ηρως των Γηιτεοων χαμόγελο, πού κάνει τόν καστανομάλλη έφηβο νά μα* ζέψη οόν φοβισμένος τά πό­ δια, λυγίζοντας τά γόνατά του.

— Μά... Τί διάβολο!, κάνει προσπαθώντας νά διατηρήαη την ευθυμία του. "Ετσι θά μέ δόσετε στά ψάρια νά μέ κολατσίσουνε, χωρίς νά μοϋ πήτε τί σάς έκανα; ΙϋΝΑΣ κακοποιός αποκρίνεται στεγνά: — Θά σοΰ τό λέω την ώρα πού ό Τζών θά περιποιήται τόν κόμπο... "Οπως έννοεΐς ό χρόνος είναι πολύτιμος γι’ άνθρώπους έπαγγελματίες, όπως ή αφεντιά μας... Πού λές...

Αλλά ό έφηβος μέ τά λουλακιά μάτια, μ’ 5λο πού τόν τρώει πολύ ή περιέργεια, δεν μπορεί νά περιμένη ν’ άκούση περισσότερα. Ξέρει πώς, από τη στιγμή πού τό σκοινί του Τζών θά τυλιχτή γύρω άπό τά πόδια του, θά βρίσκεται πιά στο έλεος ε­ κείνων των κακούργων. Γιά ν’ άποφύγη ακριβώς αυτό έ­ χει προσποιηθή τόν φοβι­ σμένο κι’ έχει λυγίσει τά γόνατά του. Την ώρα λοιπόν πού ό φονιάς μέ τό σκοινί τόν πλησιάζει καί σκύβει ά­ πό πάνω του, τεντώνει τά πόδια μ’ δλη του τά δύναμι καί τόν τινάζει επάνω στόν ώπλισμένο σύντροφό του, μέ μιά τρομερή κλωτσιά. Ακολουθεί ένα κανονικό

§ ...ρεσιτάλ από βρισιές, λες κΓ οί τρεις κακούργοι συνα­ γωνίζονται ποιος θά ππ τη χειρότερη! Εκείνος μέ τό πιστόλι κατρακυλάει πάνω άτις πέτρες, κάτω από τό βά­ ρος του συντρόφου του. Κα­ ταφέρνει όμως νά μην άφή6η τό όπλο τού θανάτου νά του, ζεφύγη απ’ τό χέρι. Σ’ αυτό τό , διάστημα ρ τρίτος φονιάς κάνει ένα σάλτο κρι πέφτει πάνω στο δεκαεννιάχρόνό αγόρι. Εκείνο όμως κατρακυλάει στο, πλά" μ’ άπίστευτη γρηγοράδα κι’ έτσι δ άντρας αντί νά πέση πάνω του, όπως λογάριαζε,. στρώ­ νεται κΓ αυτός με τά μού­ τρα στο πετρώδες έδαφος. Ό έφηβος άρπάζει μιά πέτρα καί την τινάζει μέ δύνάμι. Ό κακοποιός μέ τό πιστό­ λι έχει άνασηκωθή στά γό­ νατά άπό κέί πού έπεσε κΓ αύτη τη στιγμή τον σημα­ δεύει έτοιμος νά πατήση τη άκάνδάλη. Ή πέτρα όμως τον χτυπάει άκριβώς πάνω άτόν καρπό. "Ενα λυσσασμέ νό έπιφώνημα πόνου άκολουθεί και τό πιστόλι ξεφεύ­ γει άπό τά δάχτυλά του και κατρακυλάει δίπλα του. Μέ μιά βουτιά άληθινοϋ πάνθη­ ρα τό καστανόμαλλο ηαλληκάοι ρίχνεται γιά νά τό άρπάζπ, άλλά δεν προλαβαί­ νει. Ό Τζών, δηλαδή ό κακο­ ποιός. πού λίγα δευτερόλε­ πτα π'ό πριν ετοιμαζόταν νά τοϋ δέση τά πόδια τον βλέ­ πει καί, μη φτάνοντας νά τό ηιάση μέ τό χέρι, δίνει στά

, ό "Ηρως των Γηπέδων

πιστόλι μιά γερή κλωτσιά. Τό όπλο κατρακυλάει ώς την άκρη τοϋ βράχου κΓ ά­ πό κεί εξαφανίζεται, πέφτον­ τας στον γκρεμό. Ό νέος στέκεται μιά στι­ γμή καί, στρέφοντας άστραπιαία ολόγυρα τό βλέμμα, ύπολογίζει την κατάστασι. Βρίσκονται σέ μιά άγρια ε­ ρημιάς, στο χείλος ενός τρο­ μερού γκρεμού. Φυχη δεν ύπάρχει σέ άπόστασι χιλιο-^ μέτρων. Δεν μπορεί νά περιμένη άπρ πουθενά βόή.θεια. Έκτος αυτού, σίγουρα οί παλιάνθρωποι αύτοί θάχουν κΓ άλλα όπλα επάνω τους. ’Ήδη αύτη τη στιγμή βλέ­ πει εκείνον πού είχε ξαπλώ σει στη γή, νάχη γονατίσει και νά τινάζη ορμητικά τό χέρι του. Μιά μεταλλική άστραπή σχίζει τόν άέρα, άλ­ λά ό έφηβος γρηγορώτερος άπό τή σκέψι έχει κάνει ένα καταπληκτικό άλμα στο πλάι. Τό στιλέτο περνάει σφυρί­ ζοντας λίγα εκατοστά δίπλα του. Μιά κραυγή πόνου άκού γέται άπ’ την άλλη πλευρά. Ό κακοποιός, πού έΐχέ δεχτή την πέτρα ΰτό χέρι, ούρλιάζει καί βλαστημάει άπαίσια, προσπαθώντας νά... ξεκαρφώση άπ’ τόν μηρό τοϋ δεξιού ποδιού του τό μαχαίρι πού πέταξε ό σύν­ τροφός του! Ό έφηβος χαμογέλα μέ τή λύσσα των τριών κακούρ­ γων.

- Ντροπή σας νά μαχαι­ ρώνεστε μεταξύ σας ί, τούς λέει εύθυμα. Προηγουμένως

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

εϊσαστε τόσο άγαπημένοι! Και μ’ αύτά τά λόγια άρχίζει να τρέχπ προς τό αυτο­ κίνητό τους, πού βρίσκεται σταματημένο καμμιά είκοσα ριά μέτρα πιο πέρα, εκεί πού σβήνει ή άκρη κάποιου χωματόδρομου. Οί δυο άντρες, ό Τζών κΓ εκείνος πού πέταζε τό στι­ λέτο, ρίχνονται πίσω του μέ καινούργια... σοδειά βλαστή­ μιες, άλλα ό «λουλακομάτης)) τρέχει σαν έπαγγελματίας σπρίντερ. Σε τρία δευτερόλεπτα είναι καθισμέ­ νος στη θέσι τού οδηγού και βάζει μπρος. Μαρσάρει δυνατά κΓ αφήνει απότομα τό άμπραγιάζ. Τό άμάζι τινά­ ζεται και ξεκινάει σάν άφηνιασμένο άλογο, άψήνοντας στη στιγμή πίσω τούς δυο φονιάδες, πού είχαν πλησιά­ σει κΓ άπλωναν τό χέρι ν’ άνοίζουν την πόρτα.

Ή». πΕρίπτωσι Ι¥!εΤΑ από μία ώρα φτάνει στην άνατολική ά­ κρη του Λονδίνου. Αφήνει τη μαύρη κούρσα σ’ έναν ά-

9

πόμερο δρόμο, άφου κρατάει τον άριθμό της. Μετά σταματάει ένα ταξί και λέει τού σωφέρ νά τον πάη στη Σκώτλαντ Γιάρντ. Λίγο πιο έπειτα μπαίνει απ’ τή μεγάλη πόρτα τού μεγάρου τού Χουάϊτ Χώλ δείχνοντας στον φρουρό μία κάρτα σέ τζελατίνα. Εκείνος τον κυττάζει πρώ­ τα μέ γουρλωμένα μάτια κΓ ύστερα συνέρχεται, στέκε­ ται προσοχή και χαιρετάει στρατιωτικά. Δεν έχει άδικο νά νοιώ* ση τέτοια έκπληξι. Ή κάρ­ τα πού τού έχει δείξει ό κα­ στανομάλλης έφηβος είναι μία ταυτότητα μυστικού έπιΘεωρητού τής Σκώτλαντ Γιάρντ 6' τάξεως —δηλαδή μιά ταυτότητα πού δεν τήν έχει ξαναδή ποτέ στά χέρια άνθρώπου νεαρώτερου άπό 30 χρόνων! Ό νέος όμως δέν δίνει σημασία στήν έκπληξί του. Προχωρεί πάντοτε χαμογε­ λαστός και φτάνει στήν πόρ­ τα ενός άλλου γραφείου, πού γράφει απ’ έξω μέ κε­ φαλαία γράμματα: «ΔΙΕΥ­ ΘΥΝΤΗΣ)). Χτυπάει διακριτικά κΓ ό­ ταν άκούη νά τού φωνάζουν «εμπρός)), ανοίγει και μπαί­ νει. Απέναντι του, πίσω άπό ένα πελώριο γραφείο, κάθε­ ται ένας γκριζομάλλης κύρι­ ος μέ επιβλητικό παρουσιαστικό πού, σηκώνει τά μάτια άπό ένα έγγραφο και τον κυττάζει.

— Γειά σου, πατέρα!, λέει ό έφηβος.

10

ΑΕΤΟΣ, ό 'Ή-ρως των Γηπέδων

— Σούχω ππ πώς σ’ αύτό τό γραφείο βρίσκεται ό δι­ ευθυντές σου μόνο!, απο­ κρίνεται εκείνος ζερά. Συ­ γχαρητήρια, κύριε Χρηστίδη! Πληροφορήθηκα άτι συ­ νέλαβες μόνος σου τον Λάϊονελ "Ελις, στη Μαδρίτη. Στην πρώτη άποστολή τής σταδιοδρομίας σου, σημείω­ σες μια άρκετά εντυπωσιακή επιτυχία... κΓ· αύτό είναι πο­ λύ άσχημο!

— "Ασχημο!, κάνει ό «λου λακομάτης)) άναυδος.

— Μάλιστα, κύριε! "Ασχη­ μο, γιατί συνήθως αύτές οί επιτυχίες σηκώνουν τά μυα­ λά πάνω άπ’ τό κεφάλι στούς νέους καί δεν θάθελα ποτέ ό γυιός μου...

— Μέ συγχωράτε!, τον δι­ ακόπτει συγκροτώντας μια άξιοθαύμαστη σοβαρότητα ό νέος. Σ’ αύτό τό γραφείο δεν βρίσκεται παρά μόνο ό ...ύφιστάμενός σας, Χαρίλα­ ος Χρηστίδης! Φ

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ Χρηστίδης— ξεκίνησε

Τζών άπό «πράχτωρ — ανταποκριτής;) τής Σκώτλαντ Γιάρντ στήν Κύπρο, πού είναι ή πατρίδα

του. Οί μεγάλες όμως ίκανότητές του τόν έφεραν στήν Αγγλία, μέσα στο περίφημο κτίριο τού Χουάϊτ Χώλ, διευ­ θυντή ολόκληρης τής Μυστι­ κής Υπηρεσίας τής Σκώ­ τλαντ Γιάρντ. Είναι ό μονα­ δικός ξένος πού κατέχει τό­ σο έμπιστευτική καί μεγάλη θέσι, μέσα στήν πρώτη άστυνομία τού κόσμου. Παντρε­ μένος μέ Άγγλίδα, δέν έχει άλλο παιδί άπό τόν Χαρίλαο πού, ώστόσο, δέν δίστασε νά τόν έκπαιδεύση ειδικά καί άπό πάρα πολύ νωρίς, γιά μυστικό επιθεωρητή. Οί απεριόριστες σωματικές καί πνευματικές ικανότητες αύτού τού παιδιού τόν ώδήγησαν στή δύσκολη άπόφασι. "Ετσι ό «Χάρυ», δύο μό­ λις χρόνια μετά τήν άποποίτησί του όπ’ τό Γυμνάσιο, έδωσε εξετάσεις καί πέρα­ σε μέ άριστα ολα τά άπίστευ τα δύσκολα «τέστ;; τού δια­ γωνισμού πού άπαιτούν κράσι άθλητού, μεγάλες εγκυ­ κλοπαιδικές γνώσεις καί ε­ πιστημονική έγκληματολογική κατάρτισι. Ταυτόχρονα άπέκτησε καί ένα ρεκόρ: Είναι ό νεαρώτερος άξιωματικός πού είχε ποτέ στή δύναμί της ή Σκώτλαντ Γιάρντ. Ό πατέρας του δέν μπο­ ρεί νά κρατήση περισσότε­ ρο τήν αύστηρότητά του, μετά τήν τελευταία του παρατήρησι, καί χαμογελάει. "Υστερα ρωτάει: — Μπορείς νά μου πής του λάχιστον, τί χάλια είν’ αύτά πού έχουν τά ρούχα σου;

ΑΕΤΟΣ, 6 "Ηρως των Γηττέβων — Φαίνεται, κύριε, άποκρίνεται ό Χάρυ, πώς είχατε την άτυχή έμπνευσι νά μέ κάνετε νά μοιάζω πολύ μέ κάποιον άλλο...

— Διάβολε!

— Όνομάζεται ’Έντυ Στήβενς και τρεις άνθρωποι έ­ χουν πληρωθή από κάποιον γιά νά τον στείλουν στον άλλο κόσμο! Κι* ό Χάρυ διηγείται στον πατέρα του άλα τά καθέκα­ στα μέ κάθε λεπτομέρεια. "Οταν τελειώνη, ό άνθρω­ πος πού τον έφερε σ’ αύτό τον κόσμο έχει γίνει έξω φρένων μ* έκείνους πού θέ­ λησαν νά... τον στείλουν οτόν άλλο! Βροντάει μέ τό χέρι του ένα κουδούνι. Ή πόρτα άνοίγει στό δευτερό­ λεπτο. Κάνει την έμφάνισί του ένας άρχιφύλακας. Χτυ­ πάει τά τακούνια φωνάζοντας: — Διατάξτε!

— Στείλε μου τον Γουώρκερ.

— Αμέσως, κύριε!

— Ό Γουώρκερ είναι ένα ζωντανό «άρχείο» όλων των παρανόμων τού Λονδίνου, λέει ό Τζών Χρηστίδης ξα­ ναβρίσκοντας σιγά - σινά την ψυχραιμία του. Θά μάς πή στη στιγμή ποιος είναι αυτός ό ’Έντυ Στήβενς... . Αλλά παραδόξως, δταν έρχεται ό υπάλληλος, δια­ πιστώνεται πώς ό Στήβενς τοϋ είναι έντελώς άγνω­ στος.

— Κανένας μ’ αύτό τό ό­ νομα δέν ύπάρχει στον ύπόκοσμο —κόβω τό κεφάλι

11

μου!, δηλώνει μέ πεποίθησι. Ό μοναδικός ’Έντυ Στή βενς πού έχω ακουστά, εί­ ναι ό μέσα δεξιά τής ’Άρσεναλ!

— Ποδοσφαιριστής!, φωνά­ ζει ό Χάρυ καί τά μάτια του πετοϋν... λουλακιές σπίθες. "Επρεπε νά τάχα σκεφτη κιόλας! Κύριε... διευθυντά, πρέπει νά τρέξω άμέσως στό σπίτι του, νά τον εϊδοποιήσω. Εσείς στό μεταξύ, φροντίζετε νά μάθετε σέ ποιόν άνήκει μιά μαύρη «Μόρρις» μέ άριθμό I879584... Καί, πριν ό πατέρας του προλάβη νά τοϋ πή λέξι, κά­ νει μεταβολή και χύνεται σαν σίφουνας έξω άπό τό δωμάτιο.

Ό «ομορφος»

2ΕΖ Ε ΛϊΓΟ δρόμο. Έχει

βρίσκεται στό όμως άλλάξει τόσο τό παρουσιαστικό του, πού καί ό ίδιος ό πατέ­ ρας του νά τον έβλεπε άξα­ φνα έμπρός του, δέν θά τόν

12

ΑΕΤΟΣ, ό #/Η·ρως των Γηπέδων

αναγνώριζε, "Εχει προσθέ­ σει ένα μεγάλο «υπαρξιστι­ κό)) μουστάκι και μούσι, έχει χτενίσει τά μαλλιά του έτσι πού νά πέφτουν ολόισια πά­ νω άπ’ τά μάτια του, έχει φο­ ρέσει μια τσαλακωμένη ρεπούμπλικα και γυαλιά μυωπί­ ας και κρατάει κάτω άπό τη μασχάλη του μια καφετιά, πέτσινη τσάντα. Φωνάζει έ­ να ταξί και διατάζει τον σω φέρ νά τον πάη στο Χάϊμπουρυ, τό περίφημο γήπε­ δο τής ’Άρσεναλ. Είναι Παρασκευή, παραμο­ νή ενός κρισιμότατου άγώνος για τό πρωτάθλημα, άνάμεσα στις δυο μεγαλύτε­ ρες ομάδες τού Λονδίνου, την ’Άρσεναλ και τήν Τόττεναμ. (*) Ή τελευταία προπόνησι των «κανονιέρη­ δων)) έχει γίνει τη χθεσινή μέρα και μετά τό τέλος της ό προπονητής τους Μπίλλυ Ράϊτ, έχει άνακοινώσει τό τελικό σχήμα τής ενδεκά­ δας πού θά παίζη στον αύριανό άγώνα. Γι’ αύτόν λοι­ πόν τό λόγο δεν υπάρχει κανείς άπό τούς παίκτες τής πρώτης όμάδος σήμερα στο γήπεδο. Άλλα ό Χάρυ έχει σκοπό νά μάθη μόνο τή διεύθυνσι του σπιτιού τοϋ Στήβενς. Γιά νά περάση, δείχνει μιά ταυ­ τότητα πού έχει τή φωτογρα­ φία του —έτσι ακριβώς όπως είναι τώρα -καί είναι βγαλ-

μένη στο όνομα τοϋ δημοσι­ ογράφου Τζάκ Κάρτερ. Πάνω πού κυττάζει δεξιάάριστερά γιά νά 6ρή τον κατάλληλο άνθρωπο πού θά ρωτήση γιά τή διεύθυνσι του Στήβενς ...τρακέρνει σχε­ δόν πάνω σ’ έναν παράξενο άνθρωπάκο, πολύ κοντό, σω στο νάνο. Είναι ντυμένος με μιά φόρμα με τά χρώματα τής ’Άρσεναλ. "Εχει κατακόκκινα μαλλιά καί πρόσωπο κοκκαλιάρικο, γεμάτο φακίδες. "Εχει μακρυά, αστεία μύτη, γυριστή στην άκρη, μεγάλα άραιά δόντια, τόσο πού λες ότι έχουν φυτρώσει στά ού­ λα του... ένα παρά ένα καί, πλέον, έχει καί μιά άρκετά υπολογίσιμη καμπούρα στην πλάτη, προς τον δεξιό του ώμο.

(*) 'Όττως είναι γνωστό, στην Αγγλία, οι αγώνες γιά τό πρω­ τάθλημα γίνονται κάθε Σάββατο καί οχι τις Κυριακές όπως έδώ.

8531*11 0ΙΟΣ είσαι τοϋ λό γου σου; ρωτάει ό νάνος με φωνή πού μοιάζει σάν χαλασμένη κορνέτα. ’Άν σ’ έχω ξαναδή ποτέ, νά με βαρέση κεραυνός κατακού­ τελα!

ΙΤΟΣ, ό 'Ήρως των Γηιπέδων

13

Άπό μπόί' όμως είμαι γιά — Γλυτώνεις τον κεραυνό, τά... έβδομα... δυστυχώς! τον διαβεβαιώνει εγκάρδια Καταλάβατε; Περιμένουμε ό... Τζάκ Κάρτερ. Αλλά κι’ τό λοιπόν νά ψηλώσω —μπή­ εσένα δεν έτυχε νά σε ξακατε ; “Ετσι καί πάρω τέσ­ ναδώ... Βλέπω, φοράς τά σερα - πέντε κεφάλια εις ύ­ χρώματα τής “Αρσεναλ. Παί­ ψος, γίνομαι σέντερ - φόρ ζεις... στην πρώτη ομάδα; Θρύλος, άρχιπυροβολητής Ό νάνος χαμογελάει καστούς κανονιέρηδες! Οί ε­ τευχαριστημένος. φημερίδες θά γράφουνε μέ — “Οχι ακριβώς!, λέει κάτι γραμματάρες σάν τό ντροπαλά. Είμαι, άς τό ποϋμπόϊ πουχω τώρα: «Πρίττης με έτσι, αναμεταξύ τής πρώ­ —δηλαδή “Ομορφος— ό Μέτης και τής δεύτερης! γας! Έγώ είμαι ό “Ομορ­ — Αναμεταξύ!, κάνει με φος. Δεν είναι τό κανονικό γουρλωμένα μάτια κάτω άπό μου άνομα, μέ φωνάζουν ό­ τούς φακούς του ό Κάρτερ. μως έτσι ένεκα ή γοητεία... Πώς γίνεται αύτό; Μ’ έχεις δή νά παίζω; —Γίνεται καί παραγίνεται!

- “Οχι... άπαντά άξϊοπρεπώς ό νά­ — Χάνεις! Είμαι μάγος νος. Άπό ταλέντο είμαι εκα­ τό τοίς εκατό για τά πρώτα. τής μπάλλας! Δώδεκα Στάν-

Πε/τάει τον ’ΌιμορΦο πάνω στον νεαρό αστυνομικό,

14 λεϋ Μάθιους δεν κάνουν έ­ ναν οάν κΓ έμενα! Κύττα δώ... Και λέγοντας έτσι ό " Ο­ μορφος ανακαλύπτει ένα κομματάκι ξύλου κάτω στο χώμα κι’ αρχίζει να το κλωτοάη μέ σιγανές πασίτσες και στριφογυρίζει και χορο­ πηδάει σάν νά... μαρκάρη έ­ να σωρό άόρατους αντιπά­ λους πού τον τριγυρίζουν άπό παντού. Σταματάει έπειτα λαχανια σμένος μπροστά στον ψευτο - Κάρτερ, πού διασκεδά­ ζει άφάνταστα.

— ”Ε; λέει μέ φωνή πού κόβεται σέ κάθε βαριά του άνάσα. Πώς σου φάνηκα; — Είσαι φαινόμενο!, πα­ ραδέχεται στά ϊσα έκεϊνος.

— Είμαι πού νά μέ πάρη ό διάολος!, συμφωνεί κι’ ό νάνος εύτυχισ μένος. Δεν πιάνομαι! Ξέρεις πόσα γκολ βάζω μέ... καμπουριές; Νά —έτσι! Και πηδάει πετώντας ψηλά τον δεξί του ώμο πού έχει την καμπούρα.

— Τσάκ! " Ετσι άκριβώς: Τσούκ! —κάνει την ίδια κίνησι. Καί βλέπεις τη μπάλλα στά δίχτυα, νά σπαρταράη σάν συναγρίδα. Τσάκ-τσούκ. Τσάκ - τσούκ! Μέ τη σέσου­ λα τά γκολ! Καμπουρωτά! Καί κανονικά έπιπλέον, διό­ τι δεν υπάρχει κανονισμός πού απαγορεύει νά σουτάρης μέ την καμπούρα! Ξαφνικά όμως ό νάνος σο­ βαρεύεται.

— Αυτός είμ’ εγώ, λέει στα ματώντας καί ταχτοποιώντας

ΑΕΤΟΣ, 6 "Ηρως των Γηττέδων

τη φόρμα του. Έσύ δέν μούπες άκόμα ποιος είσαι...

— Τζάκ Κάρτερ, δημοσιο­ γράφος.

— "Επρεπε νά το καταλά­ βω!, δηλώνει ό "Ομορφος ξερά. Τό Ελληνόπουλο παραξε­ νεύεται στ5 άλήθεια.

— Πώς δηλαδή έπρεπε νά τό καταλάβης; ρωτάει.

— Άπό τή... γενειάδ/α σου. Εσείς οί δημοσιογράφοι άραδιάζεται τόσες... τρίχες κάθε μέρα στις έφημερίδες. Κάπου έπρεπε νά τις βρίσκε τε! Μπορείς νά πηγαίνης τώρα. Δέν είναι ή μέρα... πού δίνω συνεντεύξεις στον Τύπο! Ό Κάρτερ σκάει στά γέ­ λια.

— Δέν ήρθα νά πάρω συνέντευξι άπό σένα, λέει με­ τά, παρά άπό τον "Εντυ Στήβενς.

— Κι* έσύ άπό τον " Εντυ; — Γιατί; "Ηρθε καί κανέ­ νας άλλος; ρωτάει άνήσυχος ό ψευτο - δημοσιογρά­ φος.

— Μόνο ένας; Τρεις μαζε­ μένοι. "Ηρθαν μέ μιά μαύρη κούρσα την ώρα πού άρχίζει συνήθως ή προπόνησι... Είχανε κάτι μούτρα πού δέ μ’ άρέσανε καθόλου, άπό λόγου τους όμως φαινόν­ τουσαν ευχαριστημένοι μ’ αυτά. Μάθανε πώς ό "Εντυ δέν έρχεται την Παρασκευή μέ ρώτησαν γιά τή διεύθυνσί του, τούς την είπα καί φύ­ γανε. "Αν θές κι’ έσύ τό ί­ διο, κάθεται στη γωνίρ των

ΑΕΤΟΣ, 6 "Ηρως των Γηττέδων

15

οδών Κενινγκτον Πάρκ καί Φλέμινγκ.

— Ευχαριστώ, "Ομορφε.

τό αρχηγείο.

— Χάρυ Χρηστίδης, λέει στο ακουστικό. Μάθατε σέ ποιόν ανήκει τό μαύρο «Μόρρις» μέ τόν άριθμό πού σάς έδωσα; — Μάλιστα, ΐνσπέκτωρ (έπιθεωρητά), δυστυχώς όμως άπεκαλύφθη πώς τό άμάξι ήταν κλεμμένο!

— Τζίφος δηλαδή!, κάνει ό νεαρός απογοητευμένος.

Τό ζωντανό... βαλιτσάκι ί

Φ ΤΑΝΟΝΤΑΣ στη γωνία των δρόμων τοΰ Κένινγκτον Πάρκ και Φλέμινγκ δεν δυσκολεύεται νά διακρίνη τούς ανθρώπους πού πα­ ρακολουθούν τό σπίτι του Στήδενς. Ό ένας στέκεται στο άντικρυνό πεζοδρόμιο και φαίνεται άπορροφημένος με τό διάβασμα της έφημερίδας του. Ό άλλος είναι ένας... τυφλός ζητι ά ν ο ς ό οποίος, κάθε φορά πού σιγουρεύεται πώς δεν τον βλέπουν, ρίχνει κι* άπό μια γοργή ματιά στις δυο άκρες τού δρόμου. "Ενας τρίτος πηγαινοέρχεται σάν άργόσχολος, άλλά ένδιαφέρεται πολύ γΓ αυτούς πού στρί­ βουν άπό την αντίκρυνή του γωνία. Ό ήρωάς μας περνάει αδιάφορος άνάμεσά τους και μπαίνει σ’ ένα τηλεφωνικό θάλαμο. Παίρνει

Κ ΑΘΩΣ μιλάει ανα­ πηδάει άξαφνα έκπληκτος βλέποντας κάποιον, πού, στρίβει απ’ τή γωνία του δρόμου. Είναι ό νάνος! Κλείνει τό τηλέφωνο καί, βγαίνοντας ορμητικά άπό τό θάλαμο, ετοιμάζεται νά τρέζη προς τό μέρος του αστεί­ ου νάνου, για νά τον έμποδίση νά χτυπήση τήν πόρτα του Στήδενς. Στο πρώτο βή­ μα όμως σταματάει. Βλέπει δτι και κάποιος άλλος, πιο μπροστά απ’ αύτόν, έχει τήν Ιδέα νά πλησιάση τόν "Ομορ φο. Είναι ό άνθρωπος πού περπατούσε τόση ώρα σάν άρχόσχολος. Αρπάζει τό νάνο άπό τό χέρι... σκύβον­ τας γιά νά τό φτάση. Ρωτά­ ει μέ άγρια φωνή: — Τόν "Εντυ γυρεύεις, τριπίθαμε; Ό "Ομορφος διαμαρτύρε­ ται γεμάτος άγανάκτησι: — Τί... αποτρόπαιος τρόπος είν’ αύτός; Τι μέ σηκώνεις άπ’ τό... χερούλι, κύριος; Τό... βαλιτσάκι σου είμαι; ΚΓ άλήθεια ό ψηλός άν­ τρας, για νά μήν είναι σκυμ­

16

ΑΕΤΟΣ, & "Ηρως των Γηπέδων

μένος, έχει άνασηκωθή κρα­ τώντας πάντοτε τό χέρι τοϋ νάνου, μέ αποτέλεσμα αυ­ τός ό τελευταίος νά βρεθή μετέωρος σαν πραγματικό βαλιτσάκι. Αδίκως όμως κλω­ τσάει τά ποδαράκια του στον άέρα. Ό άγνωστος δέν έχει καμμιά ηρόθεσι νά τον άφη­ σα. Μέ δυο βήματα φτάνει την πόρτα τοϋ σπιτιού τοϋ Στήβενς και χτυπάει συνθη­ ματικά. Ή πόρτα άνοίγει στη στιγμή. Σ’ ένα δευτερόλε­ πτο ό νάνος έχει πεταχτή σαν τσουβάλι μέσ’ άπό τό ά­ νοιγμά της πού ξανακλείνει μέ βρόντο, πνίγοντας την τρομαγμένη και τσιριχτή κραυγή του... Ψήφος·..

εμπιστοσύνης £3υΤΕ

στιγμή δέν

περνάει απ’ τό μυαλό του ήρωά μας, ότι μπορεί ν’ άφήση άβοήθητο τον "Ομορφο. Προσπαθεί μόνο νά συλλογιστή ποιος είναι ό καλύτερος τρόπος νά δράση άποτελεσματικά. Καί, ούτε αυτό δέν αργεί νά τό άποφασίση. Συ­ νεχίζει μέ βιαστικό βήμα τον δρόμο του. Στρίβει τήν πρώτη γωνία πού βρίσκει εμ­ πρός του και έπειτα τή δεύ­ τερη, από τήν άλλη μεριά τοϋ καινούργιου δρόμου πού έχει φτάσει. Σταματάει μπροστά σέ μια σιδερένια αύλόπορτα. Αδί­ στακτα πιέζει τό χερούλι και τήν άνοίγει. Ευτυχώς ή αυ­ λή είναι έρημη. Βρίρκει μια

σκάλα πού ανεβαίνει στή στέγη τοϋ σπιτιοϋ. Φτάνον­ τας όμως στο ϋψος τοϋ πρώ­ του όρόφου παύει ν’ άνεβαίνη. Πηδάει στον μαντρότοιχο πού χωρίζει τις δυο αύλές καί άπό εκεί σάν αίλου­ ρος, ρίχνεται στήν πλαϊνή. Δέν έχουν περάσει δυο λε­ πτά άπ’ τή στιγμή πού ξεκί­ νησε άπό τον τηλεφωνικό θάλαμο καί βρίσκεται μπρο­ στά στήν πόρτα τής ύπηρεσίας τοϋ σπιτιού τοϋ ’Έντυ Στήβενς. Σκύβει καί άκουμπάει τό αυτί του στήν κλει­ δαρότρυπα. Δέν ακούει τί­ ποτα άπό μέσα. Δοκιμάζει τό πόμολο. Διαπιστώνει πώς εί­ ναι κλειδωμένα. Τότε, ξαφνι­ κά, ακούει ένα πνιγμένο καί τσιριχτό βογγητό πόνου. Χω­ ρίς νά διστάση περισσότερο βγάζει άπό τήν τσέπη του ένα παράξενο μικρό έλασμα καί τό εφαρμόζει στήν κλει­ δαριά. Τό μετακινεί μια δυο φορές στρέφοντάς το πότε δεξιά καί πότε άοιστερά. "Υστερα ξαναγυρίζει τ© πόμολο καί ή πόρτα ανοίγει. Μπαίνει καί βρίσκεται στήν κουζίνα τοϋ σπιτιού. Στ’ αύτιά του φτάνει μιά ακόμα στρίγγλικη κραυγή πόνου τοϋ "Ομορφου, πολύ καθαρώτερα τώρα. ΊΓ ΡΑΒΑΕΙ £να πλα. κέ «γουέμπλεϋ» τής ύπηρε? σίας άπό τή μυστική τσέπη τοϋ σακκακιοϋ του καί προ­ χωρεί. Τον οδηγούν οί φω­ νές του νάνου, καθώς καί ιών βασςνιστων ταμ;

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

— Μίλα, φουκαριάρη τζου­ τζέ, γιατί χάθηκες! Που εί­ ναι ό Στήβενς; Λέγε!

— Ματάκια μου, παράτα τό κουλό μου και μην τό στρί6ης έτσι, γιατί θά μου τό ζεβιδώσης και μετά δεν θά μπαίνη στη 8έσι του οϋτε μέ ... γαλλικό κλειδί!, τσιρίζει ό "Ομορφος μέ θυμό καί πόνο μαζί.

— Πες ποϋ είναι ό ’Έντυ καί θά σοϋ τ’ άφήσω!

— Βρε μπουζοϋκο, ξεσπάει ό νάνος έξω φρένων, άν ή­ ξερα πώς είναι άλλου θά ερ­ χόμουνα εδώ νά τον ζητή­ σω; "Αχ! Τό χεράκι μου! Μην τό γυρίζης άλλο, μαν­ τράχαλε! Στην τιμή μου... δεν μοϋ περισσεύει Γ — Βρε σαμιαμίθι, γρυλλίζει μανιασμένος ό συνομιλη­ τής του, εσύ θά κοροϊδέψης έμενα σοϋ πέρασε ή _ίδέα; Σ’ έστειλε ό ίδιος ό Στηδενς εδώ, γιά νά κατασκοπεύσης άν είν’ ελεύθερος ό δρόμος γιά τό σπίτι του. Πες μου ποϋ είναι τώρα, γιατί θά σε κάνω κομμάτια!

— Ναί! Κάνε καμμιά τέ­ τοια σαχλαμάρα, νά δοϋμε πώς θά μέ συναρμολόγησης μετά!, λέει τρομαγμένος ό "Ομορφος. Ό νεαρός μυστικός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ έχει φτάσει στο τέλος ενός δια­ δρόμου. Άπό τη μισάνοιχτη πόρτα βλέπει τον κακοποιό πού κρατάει τό χέρι τοϋ νά­ νου στριμμένο μέχρι έξαρθρώσεως, καθώς καί άλλους δυο συντρόφους του πού πα­ ρακολουθούν τήν «άνάκρι-

17

σι» μέ σαδιστική εύχαρίστησι. "Ενας άπ’ αύτούς λέει: — Σίγουρα τον έστειλε ό "Εντυ! Σπάσε του τό χέρι νά μιλήση. Μή τον λυπάσαι. Τσά­ κισε του τά κόκκαλα! Ό νεαρός μυστικός άσσος δέν μπορεί νά συγκρατηθή περισσότερο. Μ’ ένα πήδη­ μα βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο. Προτείνει τό πιστό­ λι του.

— Πίάστε τό ταβάνι, παι­ διά !, διατάζει ξερά. Ό πρώ­ τος πού θά τό καταφέρη, θά φάη γλυκό! Οί δυο άπό τούς κακοποι­ ούς σπεύδουν νά συμμορ­ φωθούν μέ τή διαταγή του. Ό τρίτος όμως, πού κρατά­ ει στριμμένο τό χέρι τοϋ νάνου, δίνει στον "Ομορφο μιά τρομερή σπρωξιά καί τον πετάει πάνω στον νεαρό α­ στυνομικό. Οί άλλοι πάνε νά τοϋ όρμήσουν καθώς τον βλέπουν νά πέφτη αίφνιδιασμένος. Μά ό πρώτος έχει διαφορετική γνώμη.

—Άπό δώ!, φωνάζει βια­ στικά. Θάχη έρθει ή άστυνομία! Δρόμο! Σέ μιά στιγμή χύνονται ό­ λοι στο πλαϊνό δωμάτιο καί, πριν ό ήρωάς μας προλάβη νά ξαναπιάση τό πιστόλι πού τοϋχει ξεφύγει πέφτοντας στο πάτωμα, έχουν κλειδώ­ σει τήν ενδιάμεση πόρτα πί­ σω τους. Καταλαβαίνει πώς είναι μάταιο νά τούς κυνηγήση πιά. "Οσπου νά βγή στο δρό­ μο θάχουν γίνει άφαντοι.

18 . Στρέφει λοιπόν στο νάνο πού τρίβει το χέρι του μέ άστεΐες, πονεμένες γκριμάτσες.

— Πώς πάει τό χέρι; τον ρωτάει χαμογελώντας. Σου τό ξεκολλήσανε ή όχι ακό­ μα ; — Τό χέρι κράτησε, άπαντάει ό " Ομορφος. Ή ψυχή μου ξεκόλλησε από τούς πόνους! Έσύ όμως, κύριε δημοσιογράφε, πότε πρόκανες , κΓ άλλαξες τό στυλό σου... μέ κανόνι; "Οχι πού μοϋ πέφτει λόγος βέβαια! — προσθέτει βιαστικά. Τό σί­

ΑΕΤΟΣ, 6 "Ηρως των Γηπέδων

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

γουρο είναι ότι σε συμπά­ θησα και σοϋ είμαι και ύποχρεωμένος. "Αν δεν ήσουν έσύ, δεν θά τό είχα αύτό τώρα— τοϋ δείχνει τό χέρι του. Σά νά λέμε είσαι... τό δεξί μου χέρι! Τό Ελληνόπουλο χαμογε­ λάει πάλι.

—"Αν θές πραγματικά νά βγάλης την ύποχρέωσι, λέ­ ει στον "Ομορφο, τότε μην πής πουθενά κουβέντα γιά όσα έγιναν σήμερα. Ούτε στον προπονητή, ούτε σέ κανέναν. Μου φαίνεται πώς ό "Εντυ την έχει άσχημα

και μόνο όταν κρατήσουμε μυστικότητα μπορούμε νά τον βοηθήσουμε αποτελε­ σματικά. Αύτό, φυσικά, έφ’ όσον μοϋ έχεις έμπιστοσύνη. Ό νάνος ξύνει τό κεφάλι του και μετά λέει μουφλούζικα: — Περιέργως σοϋ έχω μου­ σάτε !

— Γιατι «περιέργως» ; — Διότι εγώ δεν έχω εμπι­ στοσύνη στή μάνα μου — δεν βλέπεις πόσον μ’ έκα­ νε;

Τον τινάζει πάνω στον ώπλισμένο σύντροφό του0

19

Μίά παράξενη Ιδέα Ε ΤΗ μορφή τού Τζάκ Κάρτερ και μέ τη δι­ καιολογία πώς ψάχνει νά τον βρή γιά νά τοϋ ύποβάλη ε­ ρωτήσεις γιά την έφημερίδα ίου, ό Χάρυ τρέχει ολόκλη­ ρη τήν ύπόλοιπη μέρα σ’ ό­ λους τούς γνωστούς καί φί­ λους του Στήβενς, όσους τουλάχιστον ήξερε νά τού πή ό κωμικός νάνος. "Αδικα όμως. Τά ϊχνη τοϋ ποδοσφαι­ ριστή έχουν χαθή άπό τή

20

στιγμή πού έφυγε από τό γή­ πεδο, μετά την τελευταία προπόνπσι. Και την επόμενη μέρα, τό Σάββατο συνεχίζει τις προσ­ πάθειες του, πάντα όμως χωρίς άποτέλεσμα. "Ετσι πλησιάζει ή ώρα τοϋ μεγά­ λου Λονδρέζικου ντέρμπυ, άνάμεσα στους «κανονιέρη­ δες» και τήν Τόττεναμ. Ό Χάρυ επιστρέφει στο γραφείο του, δπου άλλάζει τήν —άχρηστη πιά— μεταμφίεσί του. "Υστερα προχω­ ρεί νά πάρη τό τηλέφωνο. Θέλει νά ρωτήση μήπως ό Στήβενς εμφανίστηκε στο γήπεδο, άν και είναι σχεδόν βέβαιος ότι δεν πρόκειται νά συμβή κάτι τέτοιο. Τήν ώ­ ρα πού τό χέρι του έχει αγ­ γίξει τό άκουστικό τον προ­ λαβαίνει ένα δυνατό κου­ δούνισμα. Τό φέρνει στο αύτί του. Λέει άφηρημένα: —Εμπρός... ΤΙ φωνή πού φτάνει άπό τήν άλλη άκρη τού σύρμα­ τος είναι γεμάτη ταραχή: — Σκώτλαντ Γ ιάρντ εκεί παρακαλώ; — Μάλιστα, τι θέλετε; —Έδώ ’Έντυ Στήβενς! ’Άν δεν με γνωρίζετε, εί­ μαι... Ό Χάρυ άναπηδάει σάν νά τον κλώτσησε άλογο.

—’Άν σάς ξέρω!, φωνάζει. Διάβολε! ’Έχω φάει τον κό­ σμο νά σάς βρω! Ξέρω πώς κινδυνεύετε! Πού βρίσκε­ στε ; — Δεν καταλαβαίνω πώς ψάχνετε γιά μένα, μουρμου­ ρίζει ή φωνή τού Στήβενς.

ΑΕΤΟΣ, ο "Ηρως των Γηπέδων

Μά... δεν έχω τώρα καιρό νά σάς ρωτήσω. Είμαι στο σπίτι τοϋ άγροκτήματος ενός φί­ λου... Δεν φανταζόμουν νά μέ βρουν έδώ... Τώρα δά ό­ μως σταμάτησε μιά μαύρη κούρσα εκεί έξω... Είναι τρεις κΓ έρχονται προς τά ε­ δώ... Δεν προλαβαίνω νά σάς πω πιο πολλά! Θεέ μου. Χτυπούν τήν πόρτα κΓ ούτε καν είναι κλειδωμένη. Πρέ­ πει νά τρέξω νά χωθώ στήν κρύπτη. ” Ισως προλάβετε προτοϋ μέ άνακαλύψουν... Βοηθήστε με...

— Μά... ποϋ βρίσκεστε; φω­ νάζει ό Χάρυ μ’ όλη του τή δύναμι. Που είναι αύτό τό άγρόκτημα; Πώς θά έρθουμε όταν δεν ξέρουμε... Σωπαίνει γιατί καταλαβαί­ νει πώς μιλάει μόνος του. ’Έχει άκούσει τον χαρακτη­ ριστικό ήχο πού κάνει τό τη­ λέφωνο όταν τό κλείνουν άπ’ τήν άλλη μεριά. Στέκε­ ται σαστισμένος. Αφήνει τό άκουστικό πάνω στή συ­ σκευή, σάν νευρόσπαστο.

55 ΑΝΑΠΑΙΡΝΕΙ άμέσως. Ρωτάει νά μάθη άπό ποϋ τοϋ τηλεφώνησαν. Πλη­ ροφορείται όμως οτι τό τηλε­ φώνημα έγινε άπό άριθμό έκτος δικτύου καί δέν είναι δυνατό νά προσδιοριστή. Ξαναφήνει άπελπισμένος τό άκουστικό. Δέν μπορεί νά κάνη τίποτα πιά. Ή μόνη έληίδα είναι νά μήν άνακαλύ­ ψουν οί δολοφόνοι τήν «κρύ­ πτη» γιά τήν όποια έκανε κουβέντα ά ’Έντυ Στήβενς.

ΑΕΤΟΣ, 6 "Ηρως των Γηπέδων Μέ τήν ψυχή γεμάτη όργή για τήν ανοησία του πο­ δοσφαιριστή, νά μην του πή που βρίσκεται, βγαίνει απ’ τό γραφείο. Σέ λίγο βρίσκε­ ται στο δρόμο. Τό μυαλό του προσπαθεί απεγνωσμένα νά βρή μια Αύσι στο μεγάλο πρόβλημα. Υπάρχει άραγε λύσι; «Μάλλον όχι», συλλο­ γιέται μ’ αγωνία. «"Ενας άν­ θρωπος, κάπου, ίσως όχι μακρυά, απ’ τό Λονδίνο, κινδυ­ νεύει νά δολοφονηθή άπό στιγμή σέ στιγμή και δεν μπορώ νά κάνω τίποτα για νά τον σώσω. Και ζήτησε τή βοήθειά μου!... Καί... και μου μοιάζει κιόλας!». Ή σκέψι του σταματάει τραβηγμένη άπό τή δυνατή φωνή ένός σπήκερ πού έρ­ χεται άπό κάποιο ραδιόφω­ νο : «Τό μεγάλο μάτς θ’ άρχίση σέ μιά ώρα και θά μεταδοθή άπό τήν τηλεόρασι. Ωστόσο σάς άνακοινώνω τή σύνθεσι μέ τήν όποια θ’ άγωνιστοϋν οί ομάδες. Ή ’Άρσεναλ θά κατέβη μέ τούς: Κέλσεϋ, Ράμσταντ, Γκρόβερ, Σμίθ, Πάρκερ, Ούΐλλιαμσον, Κρόςς, Στήβενς, Τζώνς... Ό σπήκερ μιλάει άκόμα, άλλά ό Χάρυ έχει πάφει ν’ άκούη. Μιά άλλόκοτη ιδέα έ­ χει τρυπώσει στο μυαλό του καί τον έχει άναστατώσει. «Κανείς δέν ξέρει άκόμα πώς ό ’Έντυ δέν θά βρίσκε­ ται οτό γήπεδο σέ μιά ώρα!, συλλογιέται. Ό... "Ομορφος δέν είπε τίποτα, πιστός στο

21

λόγο του... Αυτό θά πή ότι τούτη τή στιγμή θά τον πε­ ριμένουν στό Χάϊμπουρυ καί θ’ άδπμονοΰν μέ την άργοπορία του. "Αν άργήση λίγο περισσότερο, μπορεί κΓ ό "Ομορφος νά τά πή όλα... "Αν άξαφνα... παρουσιαζό­ ταν ό ’Έντυ Στήβενς στό γήπεδο, τι θά μπορούσε νά συμβή;...». Χωρίς ν’ άπαντήση σ’ αύτή τήν έρώτησι πού έχει ύποθάλει στον εαυτό του, σταματάει ένα ταξί καί λέει στον σωφέρ νά τρέξη στό Χάϊμπουρυ. Ό ταξιτζής τον παρατηρεί μιά στιγμή μέ γουρλωμένα μάτια.

— "Ε'(! Άκόμα έδώ είσαι, "Εντυ; φωνάζει σχεδόν Τρο­ μαγμένος. "Εχεις άργήσει.

— Τό λοιπόν τρέξε! Τί κά­ θεσαι; τού κάνει μέ θυμό ό Χάρυ. Ό σωφέρ δέν Θέλει περισ­ σότερο γιά νά κάνη τό ταξί του... άεροπλάνο. Καθώς σχί­ ζουν τούς δρόμους σάν άστραπή, ό νεαρός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ συνεχίζει τις σκέψεις του: »"Ηδη θάχη άνησυχήσει ό άνθρωπος πού θέλει τό θά­ νατο τού Στήβενς, μέ τήν άνακοίνωσι τής συνθέσεως... "Οταν τον δή καί στήν τηλεόρασι, άσφαλώς θά τηλεφωνήση ατούς άνθρώπους του σ’ εκείνο τό άγράκτημα, νά τούς καλέση πίσω... "Ε­ τσι ό "Εντυ θά γλυτώση... Είναι ή μόνη έλπίδα... "Υ­ στερα βλέπουμε για τά πα­ ρακάτω.,.»

22 «

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

Ενα λάθος ΑΓΟΝΙΑ τοΰ Η την καρδιά καθώς

σφίγ­ γει μπαί­ νει στα άποδυτήρια. "Ολος ό κόσμος —ώσπου νά φτάση ώς εδώ— τοΰ φώναζε: — Γρήγορα, ’Έντυ! ’Άργη σες! Αυτό είναι σημάδι πώς ή ομοιότητά του με τον Στή6ενς θά πρέπει ναναι στ’ άλήθεια καταπληκτική. "Ο­ μως οί συνάδελφοι τοΰ διά­ σημου μέσα δεξιά δεν θά τον άναγνωρίσουν; Θά κά­ νουν κΓ αύτοί τό ϊδιο λάθος πού έκαναν ώς τώρα μόνο άνθρωποι πού δεν γνωρί­ ζουν καλά τον Στήβενς; Δεν έχει καιρό ν’ άπαντήση σ’ αύτές τις ερωτήσεις. Μέσα στ’ άποδυτήρια είναι μαζεμένοι καμμιά δεκαπεν­ ταριά παίκτες κι’ ένας γκρι­ ζομάλλης άντρας μέ άθλητική φόρμα, πού, μόλις βλέ­ πει τον Χάρυ, τό πρόσωπό του φανερώνει άνακούφισι. Γιά μιά στιγμή μονάχα ό­ μως. "Υστερα λέει αύστηρά: — "Αργησες, ’Έντυί ’Άν τό είχες έπαναλάβει έστω και μιά φορά προηγουμένως, νά τό ζέρης πώς θά σέ πετοΰσα έξω! ΚΓ αύτό θά συμ0ή άν άργήσης στο μέλλον έστω κΓ ένα λεπτό από τήν καθωρισμένη ώρα! Ό Χάρυ άνοίγει τό στόμα χωρίς νάχη σκεφτή ακόμα τι θά πρέπει νά πή καί... πώς να τό πή, γιά νά μήν άναγνωρίσουν τή φωνή του. Ό προπονητής τής ’Άρσεναλ

όμως τον βοηθάει άναπάντεχα.

— Ούτε λέξι!, δηλώνει ξε­ ρά. Γδύσου άμέσως! Δυο λεπτά πιο ύστερα, ό νεαρός μυστικός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ Χάρυ Χρηστίδης, βγαίνει άπό τήν κα­ ταπακτή στο καταπράσινο τα πέτο τοΰ κοσμοπλπμμυρίσμένου Χάϊμποσρυ, μαζί μέ τούς δέκα διάσημους «συμπαϊκτες» του. Μιά τρομακτι­ κή ιαχή ένθουσιααμοΰ ξεση­ κώνεται άνάμεσα στή λαοθά­ λασσα πού άναταράζεται τρικυμισμένη στις κερκίδες, μέ τήν έμφάνισί τους. Μιά μυριόστομη βροντερή κραυ­ γή πού λες πώς προσπαθεί νά σκίση τά σύννεφα που κρύβουν τον ήλιο. Συνηθισμένοι σ’ αύτές τις εκδηλώσεις οί ποδοσφαιρι­ στές τής λαοφιλούς ομάδας άρχίζουν νά τρέχουν δεξιά - άριστερά χοροπηδώντας γιά νά ξεμουδιάσουν. Τό Ελληνόπουλο όμως νοιώθει τό αίμα του νά παγώνη στις φλέβες του. "Ως αύτή τή στι­ γμή δεν είχε συλλογιστή τίποτ’ άλλο άπό τή σωτηρία τοΰ Στήβενς. Τό μυαλό του δεν είχε προχωρήσει παρα­ πέρα άπ’ τό δτι έπρεπε νά κατέβη στο γήπεδο στή θέσι τοΰ ’Έντυ, άφοΰ αύτή είναι ή τελευταία ελπίδα σωτηρί­ ας. Τώρα όμως ξαφνικά κα­ ταλαβαίνει ότι πρέπει νά... παίξη καί μπάλλα! Νάρθη αντιμέτωπος μέ τούς πιο διάσημους άσσους του βρε­ τανικού ποδοσφαίρου! Κυττάζει ανήσυχος τό ...τέρας

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

23

με τά ογδόντα χιλιάδες κε­ φάλια πού παραμονεύει στις κερκίδες, έτοιμο —θαρρείς— νά τού έπιτεθή, και ψιθυρί­ ζει ξεροκαταπίνοντας, μό­ νος του: — Σίγουρα, δεν είσαι κα­ λά, Χάρρυ!

νά σε βρούμε —ό Θεός καί τό... χέρι μου μόνο ξέρουνε τί τραβήξαμε! Δεν ξέρω άν τον ξέρης τό μουσάτο, πάν­ τως ό μουσάτος σε ξέρει κι’ έγώ ξέρω τό μουσάτο κΓ έσύ ξέρεις έμένα κΓ έγώ ξέ­ ρω έσένα κΓ έτσι είναι σαν νά ξέρης και τό μουσάτο, πολύ καλό παιδί καί — ποϋσαι! Ψίτ! Ό Χάρυ δεν στέκεται νά τον άκούση περισσότερο. Τρέχει προς τή σέντρα, ένώ στό μυαλό του χτυπάνε σαν σφυριές χιλιάδες ερωτηματι­ κά. Τί θά κάνη άν άξαφνα κα­ ταλάβουν την άπάτη του; Μήπως κινδυνεύση άκόμα καί ή σταδιοδρομία του, πού

ΗΝ ϊδια στιγμή άκούει μια γνώριμη, τσιριχτή φωνή νά του φωνάζη από δυο μέτρα πιο πέρα, πού εί­ ναι ή λευκή γραμμή τού άράουτ: — Πού γύριζες δλη μέρα τού λόγου σου από χτές, άν έπιτρέπεται κιόλας; Ό... μουσάτος ό δημοσιογράφος κΓ έγώ, φάγαμε τον κόσμο

24 ξεκίνησε μέ τόσο καλούς οίωνούς; Τού κάκου προσπαθεί να παρηγόρηση τον εαυτό του μέ μερικές άλλες σκέψεις πιο ευχάριστες. Θυμάμαι ότι πάντοτε τά κατάφερνε πάρα πολύ καλά στο ποδό­ σφαιρο. Θυμάται πώς κάθε φορά πού «χωρίζονταν» μέ τούς φίλους στη γειτονιά γιά νά παίζουν δίτερμα, πρώτον - πρώτον έπαιρναν όλες τις φορές αύτόν. Ξέρει πώς έ­ χει ψοδερά δυνατό κΓ ευθύ­ βολο σούτ. Θυμάται πώς μιά φορά τον ζήτησαν από κά­ ποια γνωστή επαγγελματική ομάδα, όταν είχε πρωτόρθει στο Λονδίνο, άλλά ό πατέ­ ρας του είχε γίνει έξω φρενών και τού άπαγόρεύσε νά ξαναγγίξη μπάλλα μέ τό πό­ δι του!... "Εχει εμπιστοσύ­ νη στις ποδοσφαιρικές του ι­ κανότητες, όταν πρόκειται νά παίξη μέ συνομπλίκους του ή έστω και μεγαλύτε­ ρους και γνωστούς άκόμα ποδοσφαιριστές. Έδώ όμως έχει νά κάνη μέ τούς ήμίθε­ ούς τού παγκοσμίου φούτ μπώλ. "Εχει νά κάνη μέ τούς άνθρώπους πού ή με­ γάλη τους τέχνη στή μπάλ­ λα τούς έχει κάνει γνω­ στούς στά πέρατα τής γης. Πώς θά τά καταφέρη νά μη ρεζιλευτή; Ακούει ένα σφύριγμα και ούτε τού πάει στο νοϋ ότι έχει σφυρίζει ό διαιτητής την έναρξι τού άγώνος. Βλέ πει τή μπάλλα ατά πόδια του και δέν έχει δή ότι την έσπρωξε προς τό μέρος του

ΑΕΤΟΣ, ό 'Ήρως των Γηττέδων

ό σέντερ φόρ, διάσημος Μπρινν Τζώνς, κάνοντας τή σέντρα. “Ενας άντίπαλος, ό περίφημος Ράμσεϋ, σέντερ φόρ τής Τόττεναμ, έρχεται και τού παίρνει τή μπάλλα μέσ’ από τά πόδια και τήν πετάει στον μέσ’ άριστερά Κόνελυ, πού χωρίς αργοπο­ ρία πασάρει στον δεξιό έζτρέμ ’Άρλινγκτον. Μιά θυμωμένη κραυγή άγανακτήσεως γιά τήν αφη­ ρημάδα τού «Στήδενς», πού ξεσηκώνεται άπ’ τις κερκί­ δες, επιδρά στο τολμηρό Ελληνόπουλο σαν ψυχρο­ λουσία. Ό ’Όμορφος πού, μ’ ένα φορητό φαρμακείο πηγαινο­ έρχεται κοντά στ’ άράουτ χοροπηδάει φρενιασμένος.

— Σερσέ λά φάμ !, τσιρί­ ζει μελοδραματικά. ΚΓ όσο σκέφτομαι πώς παραλίγο νάχανα τό χεράκι μου έζ αι­ τίας του! Τό παιχνίδι όμως συνεχί­ ζεται κΓ ή πρώτη βουερή δι­ αμαρτυρία των θεατών κα­ ταλαγιάζει, καθώς άλλες γοργές καί έντονες συγκι­ νήσεις, τούς κάνουν νά ξεχάσουν γρήγορα τό λάθος τού «Στήδενς». Άπ’ τή σέντρα τού Κόνελυ ό ’Άρλινγκτον κάνει μιά άριστουργηματική τραβέρσα στον έπερχόμενο δεξιό ντεμί Σπένσερ, πού μπαίνει σάν σίφουνας καί ετοιμάζεται νά σουτάρη. Ό Χάρυ κλείνει τά μάτια. ~έρει πώς άν «φάνε» αύτό τό νκόλ οί κανονιέρηδες.

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηττέδων

μπορεί νά... φάνε κι* αυτόν μετά απ’ τη λύσσα τους. Ευ­ τυχώς όμως πού ό αίλουρος Κέλσεϋ, μέ μια καταπληκτι­ κή βουτιά — ψαράκι ατά πό­ δια τοΰ Σπέναερ, προλαβαί­ νει και του άποσπά τη μπάλλα. Ζωηρά χειροκροτήματα υποδέχονται την υπέροχη άπόκρουσι. Τό παιχνίδι συνε­ χίζεται μέ τό βολέ τοΰ Κέλσεϋ προς τή σέντρα.

Δεν είσαι ό Στήβενς! Η ΤΟΤΤΕΗΑΜ παίζει μέ τερματοφύλακα τον διε­ θνή Ντίσμπουρν, οπισθοφύ­ λακες τούς Χάρρις, Πόρτερ και Ούώσλεϋ, μέσους τούς Ράττιγκαν καί Μώρφυ καί, κυνηγούς, τούς ’Άρλινγκτον Σπέναερ, Ράμσεϋ, Κόνελυ καί ’Άρνολντ. Ή μπαλλιά του Κέλσεϋ φτάνει ατά πόδια του Τζώνς πού, χωρίς αργοπορία πασά­ ρει στον προωθημένο Ούΐλλιαμοον. Εκείνος τριπλάρει έναν αντίπαλο καί δίνει στον Ντράμμοντ. Ό αριστε­ ρός έξτρέμ μέ γοργό τρέ­ ξιμο φτάνει στη γραμμή του άουτ κι* από κεί σεντράρει ψηλοκρεμαστά. Ή στρογγυ­ λή «θεά του ποδοσφαίρου)) φτάνει στον Χάρυ πού... νοι­ ώθει έναν κόμπο στο λαιμό καθώς τή βλέπει νάρχεται. «Πρέπει νά τή σταματήσω καί νά κάνω πάσα)), σκέπτε­ ται τρομαγμένος. «Δέν πρέ­ πει νά κάνω λάθος στο σταμάτημα. Πρέπει νά προσέξω

25

πάρα πολύ...)). Απλώνει τό πόδι τρέμον­ ιας άπό ταραχή καί... φυσι­ κά ή μπάλλα κάνοντας γκελ τοΰ ξεφεύγει καί, καθώς τι­ νάζεται στον σέρα, χτυπά­ ει στο απλωμένο χέρι του. Τό σφύριγμα τοΰ διαιτητοΰ είναι σάν ένα κομμάτι πά­ γος πού κατεβαίνει άπ’ τό λαρύγγι του. Μένει κόκκαλο καθώς βλέπει τις δυο εξέ­ δρες νά... τινάζωνται στον άέρα μ’ ένα τρομακτικό βρυ­ χηθμό οργής καί μυριάδες χέρια νά ύψώνωνται απειλη­ τικά εναντίον του, σάν νά προσπαθούν νά τον φτά­ σουν... Στέκεται άλαλος κοντά στη μπάλλα πού τή στήνει ό πανύψηλος Πόρτερ καί χτυ­ πάει τό φάουλ δίνοντας πά­ σα στον Ράττιγκαν. Εκείνος κάνει ένα έξυπνο μπάσιμο στον Σπέναερ κΓ αύτός δί­ νει γοργά στόν Κόνελυ, πού τή γυρίζει μέ υπέροχη τα­ κούνια στον Ράμσεϋ, ό όποι­ ος πιάνει μονοκόμματο ξε­ ρό σούτ. Ή μπάλλα σχίζει σάν σφαίρα τον άέρα, μερι­ κούς πόντους πάνω άπό τό πράσινο χαλί καί καρφώνεται βουερά στήν κάτω δεξιά γω­ νία τοΰ τέρματος τοΰ Κέλσεϋ, πού έχει επιχειρήσει α­ πελπισμένο πλονζόν. Τά δί­ χτυα τραντάζονται. Οί εξέ­ δρες χοροπηδάνε. Ή βοή κοντεύει νά συντρίψη τό Ελληνόπουλο πού κάνει τή σκέψι πόσο τυχερός θάτανε άν άξαψνα άνοιγε ή γή νά τον καταπιή! Αντί όμως νά γίνη αύτό,

26

ΑΕΤΟΣ, 6 "Ηρως των Γηπέδων

ένας συμπαίκτης του, ό δε­ ξιός χάφ Πάρκερ, περνάει έξω φρένων πλάι του και του λέει με φωνή πού τρέ­ μει από θυμό: — Ηλίθιε! Σέ πληρώσανε η ξενύχτησες σέ κανένα «νάϊτ κλαμπ)); ε ΝΑ

ΣΩΣΤΟ

διάπλατα από έκπληξι.

— Διάβολε!, μουρμουρίζει κυττάζοντάς τον σάν νάναι φάντασμα. Αυτή ή φο3νή!... Καί τά δόντια!... Πού είναι τά χρυσά δόντια τού ’Έντυ; Δέν είσαι ό Στήβενς; Ποι­ ος είσαι; Μίλα!

παν-

δαιμόνιο επικρατεί παντού. Οί κραυγές τού θριάμβου των οπαδών της Τόττεναμ άνακατευονται μέ τις έξαλ­ λες ώργιαμένες φωνές των φιλάθλων των «κανονιέρη­ δων)). Οί συμπαΐκτες τού Χάρυ προχωρούν μέ κατεβασμένα κεφάλια προς τή σέν­ τρα, ενώ ό Κέλσεϋ νευρια­ σμένος μαζεύει τη μπάλλα απ’ τά δίχτυα του και τούς την πετάει μέ τό χέρι. "Ολοι περνούν πλάϊ άπ’ τον Χάρυ και τον κυττάζουν μέ περιφρόνησι και θυμό. Παγωμένος, δέν έχει κέφι νά κάνη ούτε ένα βήμα, ό­ ταν βλέπη νάρχεται κοντά του ένας ποδοσφαιριστής τής όμάδος του. Είναι ό διά­ σημος Μπρίνν Τζώνς που, φαίνεται, έχει ιδιαίτερους φιλικούς δεσμούς μέ τον Στήβενς. Τον χτυπάει χαϊ­ δευτικά στην πλάτη.

— ΤΙ έχεις πάθει, ’Έντυ; τού λέει τρυφερά σχεδόν. Μη δίνης σημασία σ’ αύτούς τούς λυσσασμένους... Προσ­ πάθησε νά συνέλθης.

— Θά... θά κάνω ό,τι μπορώ άποκρίνεται άθελα ό Χάρυ. Την ίδια στιγμή όμως τά μάτια τού Τζώνς ανοίγουν

ΩΠΆ!, του κάνει ό Χάρυ μέ τρόμο. Μήν πής λέξι, γιατί... ό χάρος θά κά­ νη σέντρα άντί για σένα κΓ ό φίλος σου θά πεθάνη! Ό μόνος τρόπος νά τόν γλυτώ­ σουμε, είναι νά νομίζουν πώς βρίσκεται στο γήπεδο καί παίζει!

— «Νά νομίζουν!; Ποιοί; τραυλίζει άναυδος ό Μπρίνν.

— Δέν υπάρχει καιρός γιά εξηγήσεις, φίλε! "Ενα σοϋ λέω: Γιά νά σωθή ό Στήβενς, πρέπει νά νομίζουν όλοι πώς είμ’ εγώ, τουλάχιστον γιά μισή ώρα ακόμα! Κατα­ λαβαίνω πώς είσαι φίλος του. Βοήθησε με λοιπόν... Ή σφυρίχτρα τού διαιτη-

των Γηπέδων

27

τπ τους καλεί ζωηρά νά γυίΰ'ιοουν στη σέντρα, Αποφα­ σιστικά ό αρχηγός των «κα­ νονιέρηδων,» τραβάει τον 'Χάρυ άπ’ τό χέρι.

— Σέ Πιστεύω, τού λέει. Θά κάνω ο,τι λές. Μά για νά σέ νομίσουν γιά τόν ’Έντυ ;ως το τέλος πρέπει νά παίζης και λίγο. Δεν έχεις ξαναπαίξει μπάλλα; — Πολλές φορές. Ευχαρι­ στώ, φίλε! Φαντάζομαι πώς Θά τά καταφέρω καλύτερα τώρα...

— Σίγουρα θά τά καταφέρης. Μά σέ νοιάζη. Θά βοη­ θήσω κΓ εγώ. Θάρρος! "Εχουν σταθή πάλι δίπλα — δίπλα στη σέντρα, όπως ■.καί στην αρχή τού παιχνιδι­ ού. Τό ταμπλώ τού άγώνος

όμως γράφει τώρα ΤΟΤΤΕΝΑΜ - ΑΡΣΕΝΑΛ 1 - 0! Γ0 Τζώνς. με το σφύριγμα τού ρέφερυ. δίνει πάλι τή μπάλλα στο Χάρυ. Εκείνος προσποιείται ξανά τόν άφηρημένο, όπως και πριν, δί­ νοντας άλλη μια φορά την ευκαιρία στον Ράμσεϋ νά όρμήση επάνω του. "Ομως ένα χιλιοστό τού δευτερολέ­ πτου πριν ό φημισμένος άντίπαλος άπλώση τό πόδι στή μπάλλα, τό Ελληνόπουλο τήν παίρνει μέ μιά άστραπιαία κίνησι άριστερά και ξε­ φεύγει τόσο άέρινα πού ό Ράμσεϋ, μην προλαβαίνον­ τας νά «φρενάρη», γλιστρά­ ει στό χόρτο καί σωριάζεται μέ τά μούτρα. "Ενα δυνατό «μπράβο» άν-

ΑΕΤΟΣ, <6

Κανεις δεν προλαβαίνει «νά 6ή τήν πορεία τής μπάλλας..,

28

τηχει από χιλιάδες οτόματα καί είναι ή καλύτερη... ένεσι για τά τεντωμένα νεύρα του Χάρυ. Χαμογελάει. Στην ψυ­ χή του ατσαλώνεται ή πεποίΘησι πώς ολα θά πάνε καλά. Πρώτα — πρώτα έχει πάψει να νοιώθη ολομόναχος μέ­ σα σ’ αυτή την άνταριασμένη θάλασσα. Ξέρει πώς έχει ένα σύμμαχο τώρα. "Υστερα έχει ζεχάσει πώς έχει νά κάνη με διασημότητες καί μέ ημιθέους. Θυμάται μόνο πώς γύρω του είναι άνθρω­ ποι πού τον πρόσδα/\αν άδι­ κα καί πρέπει νά τούς τιμωρήση! ΛΕΠΟΝΤΑΣ τό πά­ θημα τού Ράμσεϋ, ό Ράττιγκαν, χύνεται μέ πείσμα κα­ ταπάνω του. Ό Χάρυ στρέ­ φει προς τά δεξιά πού έχει προχωρήσει ό Τζώνς κΓ ε­ τοιμάζεται νά του κάνη πά­ σα, καθυστερώντας επίτη­ δες. "Οπως τό περιμένει, ό Ράττιγκαν κάνει ένα μεγάλο άλμα για νά κόψη στη μέση αύτή τή μπαλλιά. Τότε τό Ελληνόπουλο την παίρνει γοργά, στρέφοντας άλλη μιά φορά προς τ’ άριστερά κι’ ε­ νώ ό Ράττιγκαν κυλιέται στο «γκαζόν», αυτός προχωρεί ελεύθερος μέ τή μπάλλα στα πόδια καί, βλέποντας τον Κρόςς αμαρκάριστο τού ανοίγει μπροστά γιά νά τρέ'ξη. Καθώς όμως έχει 6ρεθή κοντά στην εξέδρα, ακούει κάποιον πού φωνάζει τόσο δυνατά ώστε ή φωνή του ξε­ χωρίζει καθαρά;

ΑΕΤΟΣ, ό "Βρως των Γηπέδων

—Αφού τούς χάρισε τό γκολ ό πληρωμένος, τώρα κάνει πώς παίζει! Τρομερός θυμός φουντώ­ νει στο στήθος του. Χύνεται μανιασμένος προς τό κέν­ τρο τής αντίπαλης περιοχής σαν λιοντάρι πού χυμάει πά­ νω στο θύμα του. Σ’ αύτό τό μεταξύ ό Κρόςς έχει σεν­ τράρει μέ άκρίδεια στον Τζώνς πού, δλέποντας τον Χάρυ νά καλπάζη ολοταχώς προς τό τέρμα τού Ντίσμπουρν, τού στέλνει μιά έ­ ξοχη σύρτη πάσα. Τό Ελλη­ νόπουλο σουτάρει μέ λύσ­ σα. Άκούγεται ένας ύπόκωφος κρότος μέσα στη σιωπή πού γιά μιά έλάχιστη στιγμή έχει άπλωθή στις εξέδρες, εξ αιτίας τού μεγαλείου πού είχε αύτή ή έπέλασι τού «κανονιέρη» ντεμί. "Ενας κρότος, πού, λές δέν είναι ό χτύπος τού παπουτσιού πάνω στή μπάλλα, άλλα ή έκρηξι τής ώργισμένης ψυ­ χής εκείνου πού έχει σου­ τάρει. Μιά λάμψι σχίζει τον αέρα διαγράφοντας στιγμι­ αία τήν ευθεία πορεία πού ακολουθεί ή σφαίρα. "Υστε­ ρα τά δίχτυα τού κατάπλη­ κτου Ντίσμπουρν, πού ούτε έχει σαλέψει από τή θέσι του, τραντάζονται λαφιασμένα, ενώ καμμιά δεκαριά πο­ δοσφαιριστές των Ούο ομά­ δων κυττάζουν σαστισμένοι ό ένας τον άλλον, ακίνητοι σαν αγάλματα τής απορίας, γιά ένα — δυο δευτερόλε­ πτα. "Υστερα, δσοι φορούν ό-

ΑΕΐόί, ό “Η ρως των ΓηπέΒων

λοκόκκινες ψανέλλες μέ λευκά μανίκια και λευκά παντελόνια, ρίχνονται μονο­ μιάς πάνω ατόν... πράκτορα της Σκώτλαντ Γιάρντ καί τον γεμίζουν φιλιά καί συγ­ χαρητήρια, κοντεύοντας νά τον πνίξουν! Τό τί γίνεται στις εξέδρες σ’ αυτό τό διάστημα, δεν εί­ ναι δυνατόν νά περιγραφή. Μέ τύψεις οί Αονδρέζοι φίλα­ θλοι πού, τόσο γρήγορα, γιά ένα — δυο λάθη του, είχαν βιαστή νά καταδικάσουν τον «’Έντυ Στήβένς», ζητωκραυ­ γάζουν τώρα διπλά καί ουρ­ λιάζουν ρυθμικά τ’ όνομά του άποθεώνοντάς τον, θέ^ λοντας νά τον αποζημιώ­ σουν. Ό Μπρίνν Τζώνς τον παίρ­ νει σχεδόν σηκωτό στην άγκαλιά του καί τον κουβαλά­ ει στή σέντρα, ψιθυρίζοντας στ’ αύτί του: — Μπορείς νά... τό ξανακάνης αύτό, νά γελάσουμε; "Οσο γιά τον ’Όμορφο, αυτός έχει παρατήσει στή γή τό φορητό φαρμακείο καί κάνέι μια σειρά άπό ακρο­ βατικές τοΰμπες ,τσιρίζοντας σάν μαϊμού πού τής χα­ ρίζουν ένα βουνό μπανά­ νες.

Θρίαμβος

Τ ο ΠΑΙΧΝΙΔΙ ξαναρχίζει. Τό χρονόμετρο τού γηπέδου δείχνει 4ο λε­ πτό καί τό ταμπλώ τού σκόρ ΤΟΤΤΕΝΑΜ - ΑΡΣΕΝΑΑ 1-1. Ό Ράμσεϋ σπρώχνει άνάλαφρα τή μπάλλα στόν μέσα

δεξιά Σπένσερ πού, γυρίζει καί πασάρει στον χάφ Ράττιγκαν πού βρίσκεται πίσω του. Ό Ράττιγκαν προχωρεί ώς τή στιγμή πού βλέπει νά τον ζυγώνη ό μέσα αριστε­ ρά τόϊν κανονιέρηδων, ’Όκλεϋ. Τότε δίνει στόν Μώρφυ — ή μάλλον επιχειρεί νά δώση στόν αριστερό χάφ τής όμάδος του. Μιά άνθρώπινη βολίδα επεμβαίνει τήν ϊόια στιγμή καί τού άποσηά τή μπάλλα άπό τά πόδια, κατε­ βαίνοντας όλοταχώς προς τήν περιοχή του. Είναι ό... ’Έντυ Στήβενς... "Απιαστος σάν τον άέρα περνάει άνάμεσα άπό τρεις άντιπάλους πού, τού κάκου προσπαθούν νά τον άνακόψαυν. Ακόμα δεν έχουν κο­ πάσει οί ζητωκραυγές άπό τό γκολ πού πέτυχε καί βρί­ σκεται άλλη μιά φορά στο ύ­ ψος τής μεγάλης περιοχής τής Τόττεναμ, έτοιμος νά σουτάρη. "Ετσι τουλάχιστον πιστεύει ό γιγαντόσωμος Πόρτερ καί κυλιέται μέ αύτοθυσία μπροστά στα πόδια του, γιά νά άποκρούση τό σούτ μέ τό σώμα του. "Ο μως ό Χάρυ πετάει αστραπι­ αία τή «στρογγυλή θεά» άριστερά του πού έχει τρέξει ό Τζώνς καί ταυτόχρονα πη­ δάει επάνω άπό τό πεσμένο κορμί τού Πόρτερ, τήν ώρα πού ό Μπρίνν, προλαβαίνον­ τας τήν προβολή του Χάρρις τήν ξαναγυρίζει α’ αύτόν. "Οπως έρχεται ψηλοκρεμα στή ή μπά\λα, τό τρομερό πόδι τού Χάρυ τήν άρπάζει στόν άέρα μέ μανία κι’ ά-

ΑΕΤΟΙ, 6 "Ηρως των Γηττέ§ών

36 κούγεται ένας δεύτερος ύπόκωφος γδούπος. Τούτη τη φορά τίποτα δεν διακρίνεται στόν αέρα, μονάχα όλοι βλέπουν τά δίχτυα της Τόττεναμ πού σπαρταράνε ά­ γρια και τη μπάλλα πού χο­ ροπηδάει επάνω τους, σαν νά προσπαθη νά έλευθερωθή. Ό Ντίσμπουρν έχει κεραυνοβοληθή. Οί εξέδρες κοντεύουν νά καταρρ ε ύσουν από τον ενθουσιασμό τού πλήθους. Οί «κανονιέρη­ δες)) κάνουν δεύτερη άπόπειρα νά... πνίξουν εκείνον πού νομίζουν γιά ’Έντυ Στήβενς, καθώς πέφτουν ό­ λοι μαζί επάνω του γεμίζοντάς τον μέ φιλιά. Τό ταμπλώ τού σκορ γράφει ΑΡΣΕΝΑΑ - ΤΟΤΤΕΝΑΜ 2 - 1. Τό χρο­ νόμετρο 5ο λεπτό! Ό Τζώνς συνοδεύει πάλι τον θριαμβευτή στή σέντρα καί δέν παραλείπει νά τού ψιθυρίση ξανά: — Τούτη τή φορά μου φαί­ νεται πώς δέν πρέπει νά τό ζανακάνης, γιατί... πάλι κιν­ δυνεύεις νά σε καταλάβουν ότι δέν είσαι ό Στήβενς. Ε­ κείνος... δέν έχει καταφέρει ποτέ του νά βάλη τέτοια γκόλ! Λ.ΥΝΕΠΑΡΜΕΝΟΣ άπό την επιτυχία ταυ, μεθυ­ σμένος από την άποθέωσι πού τού κάνουν οί φίλαθλοι σέ κάθε καινούργια του προ­ σπάθεια, δέν είναι υπερβο­ λή νά πούμε ότι έχει ξεχάσει άκόμα καί ποιός είναι.

"Εχει ξεχάσει

τόν

“Εντυ

Στήβενς. Τό λόγο γιά τόν ό­ ποιο βρίσκεται μέσα σ’ αύτό τό κοσμοπλημμυρισμένο γήπεδο. Τόν κίνδυνο πού πι­ θανόν νά διατρέχη ή ζωή του. Τόν φόβο πού ύπάρχει νά μην έχη πετύχει τό σχέ­ διό του καί ό καημένος ό Στήβενς νά είναι κιόλας νε­ κρός. ’Έχει μ-πή μέ όλη του την ψυχή στο παιχνίδι καί άποδίδει ένα ποδόσφαιρο πού έχει άφήσει κατάπληκτους τούς πάντες. Τούς άντιπάλους πού δέν μπορούν νά τόν σταματήσουν ούτε μιά φορά, τούς συμπαίκτες πού δέν έχουν συνηθίσει νά βλέπουν τό Στήβενς σέ τέ­ τοια τρομακτική φόρμα καί πιο πολύ άπ’ όλους τόν Μπρίνν Τζώνς, πού ξέρει πώς αύτός ό καταπληκτικός ποδοσφαιριστής πού έχει άνατρέψει ένα σωρό φορές τούς πάντες καί τά πάντα, είναι... ένας άγνωστος — έ­ νας πού έπεσε μέσα στο Χάϊμπουρυ σάν... μετεωρόλι­ θος άπό άλλο πλανήτη! Υπέροχες προσποιήσεις, θαυμάσιες σέντρες καί πά­ σες άκριβείας, τρομερά σούτ άπό κάθε θέσι, δύο ά­ πό τά όποια τραντάζουν τά δοκάρια τού... δυστυχισμέ­ νου Ντίσμπουρν πού έχει Ι­ δρώσει, συνθέτουν ένα πρω­ τοφανές «ρεσιτάλ ποδοσφαί­ ρου)), πού κανείς δέν περίμενε πώς θά παρακολουθού­ σε σήμερα άπ’ αύτόν τόν παίκτη — καί πολύ λιγώτερο απ’ όλους τούς άλλους ό ί­ διος ! Όστόσο οί ύπόλοιποι συμπαίκτες του, έμπνευσμέ-

ΑΕΐόΣ, 6 Ήρως των Γηιτέδων νοι από το δαιμονισμένο αυ­ τό παιχνίδι, αποδίδουν τον καλύτερο εαυτό τους και ε­ κείνοι σήμερα. Ή άτυχη Τόττεναμ έχει έξαφανιστή μέσα στο γήπεδο. Στο 23ο λεπτό ό ’Ώκλεϋ σημειώνει νό τρίτο γκολ με ηλασαριστό σούτ, μετά άπό μια υπέ­ ροχη προσποίησι και κοντηνή πάσα του Χάρυ καί στο 36ο ό Τζώνς πετυχαίνει καί τέταρτο με κεφαλιά, ύστερα άπό μακρυνή σέντρα τοϋ Κρόςς. Τό παραλήρημα των φιλάθλων τής θρυλικής ’Άρσεναλ, έχει φτάσει στο κατακόρυφο.

Έπαγγελματίας Θέλει έξη λεπτά ακόμα νά τελείωση τό ήμίχρονο. Ό Χάρυ μέ τή μπάλλα στα πόδια κατεβαίνει πλάϊ στη γραμμή του άράουτ. Για μια στιγμή ή ματιά του στρέφεται προς την πλευρά των άποδυτηρίων τοϋ γηπέδου καί... μαρμα­ ρώνει. Άπό ένα παράθυρό τους βλέπει νά εξέχουν δυο χέρια ώπλισμένα μέ πιστό­ λια, πού οί κάννες τους εί­ ναι στραμμένες κατά πάνω του. Πιο γρήγορος άπό τή σκέφι προσποιείται πώς έχει στραμηουλήξει τό πόδι του καί κυλιέται σάν βαρελάκι στο χορτάρι, ώσπου περνάει τή γραμμή τοΰ άράουτ. Βρί­ σκεται άνάμεσα στους παρά­ γοντες πού κάθονται έξω άπό τον άγωνισπκό χώρο»

Μ

Καθώς τον περικυκλώνουν δλοι, δεν διατρέχει γιά τήν ώρα κίνδυνο νά τον πυρο­ βολήσουν. Πάντως, καθώς έ­ νας γιατρός προσπαθεί — μάταια— νά άνακαλύψη που είναι ή βλάβη στον άστράγαλό του καί, καθώς ό διαι­ τητής δίνει μ’ ένα σφύριγμα τό σύνθημα νά συνεχιστή τό παιχνίδι, δεν παραλείπει νά κυττάξη άλλη μιά φορά, μέ τρόπο, σ’ εκείνο τό παρά­ θυρο. Αντί όμως νά δή δεύ­ τερη φορά τά ώπλισμένα χέ­ ρια, βλέπει... δυο άντρες τής Σκώτλαντ Γιάρντ μέ στολή καί πηγαίνει ή καρδιά του στή θέσι της. Μήν καταλαβαίνοντας τί έχει συμβή, άλλά τρελλός ά­ πό περιέργεια νά τό μάθη, δηλώνει πώς νοιώθει τρομε­ ρούς πόνους στο πόδι καί ζητάει νά τον πάνε στο νοσκομείο. Στο δρόμο όμως διατάζει νά αλλάξουν πο­ ρεία καί νά τον πάνε στο αρχηγείο τής Σκώτλαντ Γι­ άρντ. Καθώς φτάνουν έκεΐ μόλις προλαβαίνει νά διακρίνη έναν... άλλον ’Έντυ Στήβενς —τόν πραγματικό— νά μπαίνη στήν κεντρική είσοδο τοΰ μεγάρου... ΗΝ ΑΛΛΗ μέρα τό πρωί ό νεαρός Χρηστίδης βρίσκεται στο γραφείο του πατέρα του. Κάθεται σέ μιά πολυθρόνα απέναντι του. Ό Τζών Χρηστίδης διαβά­ ζει μιά άθλητική εφημερίδα. Λέει άξαφνα: —«Ό ’Έντυ Στηβενς έπΐα

Α£?6ί, ό "Ηρως των Γηττέίών ___

- .

'Τ»—

— — ■■.

..

τυγχάνει, μέ τρομερό σούτ, Τό πρώτο γκολ τής ’Άρσενάλ))! Ποιος ’Έντϋ Στήβενς τσαμπουνάνε! Ετούτος δώ -^Τσ’ έσύ, γιε μου! Σέ ξέ'ρώ άρκετά καλά μοϋ φαίνεται. Μά κι’ άν υπήρχε ένας ά­ γνωστός μου δίδυμος αδελ­ φός σου, πάλι θά αέ γνώρι­ ζα άπό την έκφρασι και τήν κίνπσί σου!... Απαιτώ νά μου έξηγήσης τϊ δουλειά έ­ χεις έσύ μέσα σ’ αύτή τήν... καραγκιοζίστικη στολή! Μοϋ είπες πώς άποκάλυψες τή μυστική όργάνωσι παραχα­ ρακτών τοϋ Πήτ Φάνσγουωρθ κΓ εδώ σε 6λέπω στις εφημερίδες νά παίζης ποδό­ σφαιρο ! Χάρυ άπάντησέ μου χωρίς περιστροφές: "Εχεις γραφτή στην ’Άρσεναλ μέ ψευδώνυμο, κρυφά άπό μέ­ να ; Ό γιος Χρηστίδης βάζει Τά γέλια.

— Είναι άλήθεια πώς ή φω­ τογραφία πού κρατάτε είναι δική μου, άποκρίνεται εύθυ­ μα. Πιστέψτε με δμως ότι δεν είμαι γραμμένος στην Άρσεναλ...

— Μέ κοροϊδεύεις; Μά εί­ ναι αυθεντική φωτογραφία ά­ πό τον χτεσινό άγώνα!

—"Αν μοϋ έπιτρέψετε νά σάς διηγηθώ ολόκληρη τήν Ιστορία μέ τις λεπτομέρειές της, όπως μόϋ τις διηγήθηκε ό Στήβενς, θά καταλάβετε...

— Αύτό άκριβώς σέ ρωτάω κΓ έγώ τόση ώρα...

—Ό " Εντυ Στήβενς —Κα­ ναδικής καταγωγής— είναι δεξιός ένδιάμεσος κυνηγός ϊής Άρσεναλ...

— Τι πάει νά πή «δεξιός ένδιάμεσος κυνηγός)); κά­ νει απορημένος ό διευθυν­ τής τής Μυστικής Υπηρεσί­ ας. Ό γιός του δαγκώνέι τά χείλια του γιά νά μή γελάάη: — Προτιμάτε νά σάς εξη­ γήσω τούς... κανονισμούς ποδοσφαίρου ή νά σάς πώ γιά τον Πήτ Φάνσγουωρθ; ■— Ηά μοϋ πής γι’ αυτόν τον παραχαράκτη, αποκρίνε­ ται ό πατέρας του πού, μή καταφέροντας νά θυμώση τούτη τή φορά, ·χαμογέλάει κι’ εκείνος* —"Οπως προτιμάτε. Λοιπόν ό ’Έντυ Στήβενς είχε τήν τύχη ν’ άγαπήσπ καί ν’ άρραβωνιαστή τήν Άλις, κόρη τοϋ Φάνσγουωρθ, χωρίς βέ­ βαια νά γνωρίζη ότι ό μέλλων πεθερός του ήταν πα­ ραχαράκτης. Πολύ περισσό­ τερο δέν ήξερε πώς ή ’Άλις — πού τή φανταζόταν άγνή κΓ άθώα— ήταν συνένοχος καί βοηθός τοϋ πατέρα της. Μόλις τό άνακάλυψε — εντε­ λώς τυχαία— πριν άπό μερι­ κές μέρες, διέκοψε κάθε σχέσι μέ τήν οικογένεια. Επειδή όμως άγαποϋσε τήν ’Άλις, άποφάσισε νά μήν πή λέξι στήν άστυνομία. Αλλά ό Φάνσγουωρθ, φοβούμενος πώς θά ερχόταν κατ’ εύθεΐαν στή Σκώτλαντ Γιάρντ, έ­ βαλε τούς άνθρώπους του νά τον άπαγάγουν καί νά τον σκοτώσουν. Αντί γι’ αύτόν όμως —όπως γνωρίζετε — πήγαν νά φουντάρουν έμένα, έπειδή τοϋ έμοιαζα,

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

Εκείνος είχε καταφύγει ο’ ένα αγρόκτημα κάποιου φί­ λου του, πού ή ’Άλις γνώρι­ ζε την ϋπαρξί του και τον πρόδωσε. "Οπως λοιπόν στε­ κόταν στο παράθυρο, χτες τ’ απόγευμα, τούς είδε νά φτάνουν καί... μου τηλεφώ­ νησε άμέσως.

— Πού σέ ήξερε; — Δεν τηλεφώνησε γιά μέ­ να, άλλα για τή Σκώτλαντ Γιάρντ. ’Έτυχε νά βρίσκωμαι εκείνη την ώρα στο τη­ λέφωνο. Δεν πρόλαβε νά μοϋ έξηγήση πού άκριβώς βρισκόταν τό άγρόκτημα και άναγκάστηκε νά κλείση, γιατί οί κακοποιοί έμπαιναν κιόλας μέσα. Μόλις πρόφτασε νά κυλήση κάτω άπό τό ντιβάνι τοϋ δωματίου άπ’ ό­ που τηλεφωνούσε. Οί δολο­ φόνοι άρχισαν νά τού φωνά­ ζουν προσπαθώντας νά τον κάνουν νά φανερωθή. Τέλος άρχισαν νά ψάχνουν τις πιο άπόμερες γωνιές τοϋ σπιτι­ ού, , ενώ ό άρχηγός τής πα­ ρέας είχε καθήσει... στο ντιβάνι, πάνω άπό τό κεφά­ λι τοϋ κρυμμένου παρακο­ λουθώντας τηλεόρασι. Ξα­ φνικά είδε στην οθόνη τον ’Έντυ Στήβενς, δηλαδή έμένα, στό γήπεδο τής ’Άρσεναλ. "Αρχισε νά βλαστημάη θυμωμένος, φών α ζε τούς συντρόφους του καί έ­ φυγαν τρέχοντας. Κατά τό τέλος τοϋ ημιχρονίου είχαν φτάσει στό Χάϊμπουρυ καί προσπάθησαν νά δολοφονή­ σουν εμένα —δηλαδή τον ’Έντυ Στήβενς. Στό άναμεταζύ όμως ό πραγματικός

33

’Έντυ, πού είχε άπαλλαγή άπό τήν παρουσία τους, εί­ χε τηλεφωνήσει σχετικά στή Σκώτλαντ Γιάρντ καί έτσι έ­ καναν όμορφη ύποδοχή εις τούς δολοφόνους. Πάντως ό ’Έντυ έφυγε σήμερα τό πρωί κιόλας γιά τήν πατρί­ δα του, τον Καναδά. Δεν θέ­ λησε νά μείνη στιγμή περισ­ σότερο στό Λονδίνο, πρώτον γιατί φοβάται τήν έκδίκησι των παλιανθρώπων αύτών καί δεύτερο γιατί θέλει νά ξεχάση τήν άτυχη άγάπη του...

— ΚΓ εσύ πώς βρέθηκες στό Χάϊμπουρυ, στή δική του θέσι; — Πώς άλλοιώς θά τον γλύ­ τωνα άπ’ τούς φονιάδες, άφοϋ δεν ήξερα ποϋ βρισκό­ ταν ; Ό πατέρας του τον κυττάζει μιά στιγμή με θαυμασμό. "Υστερα θυμωμένος μέ τον εαυτό του —πού φανέρωσε τά αίσθήματά του— λέει αύστηρά: — Διάβασα όμως ότι έπαι­ ξες εξαιρετικής ποιότητος φούτ — μπώλ! Φαίνεται ότι, παρά τις άπαγορεύσεις μου θάπαιζες κρυφά κάθε φορά πού σοϋ δινόταν ή εύκαιρία. ’Από δώ καί ^έρα πόντιος νά ξέρης πώς άν τολμήσης νά ξαναγγίζης μπάλλα μέ τό πόδι σου... Δέν προφταίνει νά συνέ­ χιση. Ή πόρτα ~τοϋ γραφείου ανοίγει άπότομα καί μπαίνει ορμητικά ό διοικητής τής Σκώτλαντ Γιάρντ σέρ Ρόμπερτ Χάξλεϋ. ’ — Αύτό πού έγινε ήταν

34

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέβων

θαϋμα!, φωνάζει ένθουσιασμένος. Ό γιός οου θά μάς αώση, κύριε Χρηστίδη! Μάς βασάνιζε έδώ καί δυο έβδό-* μάδες ένα τρομερό πρόβλη­ μα: Γιά νά διαλευκάνουμε μιά πάρα πολύ οπμαντικά ύηόθεσι, μάς χρειαζόταν έ­ νας μυστικός πράκτω/} πού νά είναι συγχρόνως κα(... έπαγγελματίας ποδοΟφαι ρ Iοτής! Καταλαβαίνεις... Κάτι τέτοιο κι5 εγώ ό ίδιος τό θε­ ωρούσα τερατώδες... Καί νά πού γίνεται πραγματικότης: Ό γιός σου θά γραφτή μέ ψευδώνυμο στην "Αρσεναλ — τηλεφώνησα κιόλας στόν πρόεδρό της πού είναι φίλος μου, νάρθη νά μέ συνάντη­ ση... Φυσικά όμως έπρεπε νά ρωτήσω καί τον ίδιο γιατί ή άποστολή πού θά τού άνατεθή είναι θανάσιμα έπικίνδυ-

νη καί μόνο άν δεχτή εθε­ λοντικά.

— Κύριε, δεν έχω άντίρρησι, δέν ξέρω μόνο άν ό... κύ­ ριος διευθυντής θά δεχόταν πάει νά πή ό Χάρυ, — Τό ζήτημά έχει λήξει!, δηλώνει παγερά ό _ πατέρας του. Ό, τι δήποτε είναι άπάραίτητο γιά τήν Υπηρεσία τό εγκρίνω!

-Τότε έλα, φίλε μόυ, νά οοϋ συστήσω τον μέλλοντα πρόεδρό σου καί νά σου εξ­ ηγήσω τήν άποστολή σου, λέει ό σερ Χάξλεϋ ατό Ελ­ ληνόπουλο. Ούτε αύτός, ούτε ό Τζών Χρηστίδης μπορούν νά φαν­ ταστούν δτι από τή στιγμή αυτή έχει γεννηθή τό μεγα­ λύτερο άστέρι πού έλαμψε στόν ποδοσφαιρικό ούρανό τής Μεγ. Βρεταννίας!...

ΤΞΛ Ο Σ (Άττόδοσις: Γ. ΜΑΡΜΑΡΙΔΗ)

ΟΕΟΚΟΕ $ΤΟΝΕ

ΑΕΤΟΣ, ,0 ΗΡΩΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ — ΤεΟχος 1 — Τιμή 2 δραχ. Γεν. Εκδοτικοί Επιχειρήσεις Ο,Ε.' — Λέκκο 22 Άθήναι (125)

Ο ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ 7η £ΕΛ *ΔΑ 2) ΕΝΑΣ ΜΕΣΟΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ Ε­ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ίΝ9 Ο/ ΠΑΙΚΤΕΣ Π6' ΝΑ ΓΗΜίΙΡΜΑ ΙΑΡΙΟ ΓΙΑ ΝΆ ΤΠ0-__ ΡΙΑΥΥΙΑ9Χ0ΝΤΑΙ ΑΪΤΟ ΦΙΠΑΘΡΟΥΙ ΡΡΑψΗ Ν^ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΝ ΣΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΓΑΤ9 ΑΠΟ Τ?Ν ΕΥΚΠΑΙ^ ΚΤΡΠ ΣΟΥ ΤΖΙΠΜΥ!

ΕΠΕΙΤΑ Μ ΤΟ η/0 ΠΕΡΑ Ο ΑΠΥΡΕΤΟΣ χΗΚ?ι/£ΐ το ηρρτο φυλά ο του ΙΗΜΕΙΡΠΑΤΑΡΙΟΥ ΤΤΟΥ ΕΜΡΥΰΕ ΟΜΟΛΟΓΙΑ .. ί-----:

(

'α'μ*,/

κλ'Γ*!,

, νΜοοάξ.

ία-

. Νο-Ο':

"*&%«$«** <*?.'

3.* ^

ΧΥΛ/Π/Π/Α ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Θέλεις

νά άπολαύσπς τις π ιό έκλεκτές καί πιο άπολαυσηκές αυτοτελείς περιπέτειες ήρωϊαμοϋ, κατασκοπείας, πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως;

-Κ

Ζ

ά V Ο Ο (X ε κάθε έβδσμάδα τό πε▼ * Γ ριοδικό Μικρός ΗΡΟΣ. Αυτή τήν έβδσμάδα θό βρής ατά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζόμενο τεϋχος:

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρής άνεζάντλητπ σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικό μικρό βιβλία περιπετειών (άστυνομικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολεμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπλπκτική τιμή τής 1 ή τών 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός της Στοάς) - "ΦΘΗΝΟ ^ΒΙΒΛΙΟ»

ΧρωμολιΒογράφησις—Έκτύπωσις ΛΙΘ. "Β. ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ.,

I

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ - ΑΒ3ΒΗΜ*··*» ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

ι

Λ

.^ · ν Λ : ·'■/<■ · *·■

^

“

/«η,

ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

Ο ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ- (ΖΥΝΕ/Ε/Α ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ) ε-ο Οπό ΤΟ ΓΗΠΕΔΟΣΥΝΑΝΤΑ Δ/Ο φίλους του. .., η εχο/πε 'μΪα Ερχεσαι μαιυ για/)) μπαλλα ΤΖίΜΜΥ; Γι^ ήΛ2' ΐΔ/ηπίο ,---- ^!η/ηηε.

λίγο αργότερα το τόπι πέφτει αναμεςα σε κάτι θάμνο/ζ οπον κάποιου παραμόνευε -

ΚΑΙ ξΤΖΐ ΙΟ ΤΡ,Ο πΡΟΧΫΡΟΥΣβ ΚΑ2' ΤΖ9ΜΤ4Σ ΤβΙϊΖ ΜΠΑΠΑΙΤΖΑ ΪΊ&2ΥΗ£ ΤΟ Ζ^ΥΛΟ ΤΟΥ ΤΖΙΜΜ/. .

ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ Σ.ΝΑ) ΜΙΚΡΟ ΔΙΧΤΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, Ο ΑΤΜΟ­ ΣΤΟΣ ΤΟ ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΟ ΣΚΥΛΟ.. .

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΖΤΗΣΤΕΛ· 5Σ

"Αγγελος.,, υπό κράτησιν Η ΟΜΙΧΛΗ κρέμεται 6αρειά πάνω από τό Λονδί­ νο. "Εχει μια παράξενη μυ­ ρουδιά, οάν νοτισμένη κα­ πνιά. Ό Χάρυ Χρηστίδης άνοίγει την πόρτα τοϋ παραρτή­ ματος τής Σκώτλαντ Γιάρντ στο Χάμερσμιθ. Δείχνει την ταυτότητά του στον άζιωματικό υπηρεσίας.. Εκείνος τον χαιρετά με σεβασμό.

— Μια στιγμή, κύριε Χρηστίδη, λέει. Θά δώσω έντολή νά οδηγήσουν τον κρα­

τούμενο στην αίθουσα άνα κρίσεων. Εκεί θά μπορέσε τε νά τον δήτε χωρίς νά σάς δή, σύμφωνα με τις δια­ ταγές πού έχω άπό τη Διοίκησι. Θέλετε νά περιμένετε λίγα λεπτά, ώσπου νά οάς ειδοποιήσω; — Εύχαριστώ, άποκρίνεται ά π λ ά ό δεκαεννιάχρονος άσσος τής Μυστικής Υπη­ ρεσίας τής Σκώτλαντ Γι­ άρντ (*). Ό ύπαστυνόμος φεύγει καί μένει μόνος. Κάθεται (*) Διάβασε το προηγούμενο, πρώτο τεύχος, μέ τίτλο: «0 ΧΑ* ΡΟΣ ΘΑ ΚΑΝΗ ΣΕΝΤΡΑ:».

4 στην άκρη ενός στενόμα­ κρου μπάγκου κοντά στον τοίχο. Ξαφνικά, τό άπότομο ά­ νοιγμα της πόρτας τοϋ «θα­ λάμου αναμονής)) άναγκάζει τό παλληκάρι με τά λουλακιά μάτια νά κυττάζη προς τά έκεί. Μπαίνει μέσα με παράξε­ νη φόρα μια μικρή μελαχροινή με υπέροχα ματάκια, πο­ λύ άθώο ύφος, πολύ ξεχτέ­ νιστα μαλλιά, πολύ θυμωμέ­ νο βλέμμα και πολύ νευρι­ κές κινήσεις. Είναι τυλιγμέ­ νη ολόκληρη μέσα σ’ ένα μαύρο αδιάβροχο, ϊσο πάνω — ίσο κάτω, πού την κάνει ίδια καμινάδα. Πίσω της έμφανίζεται έας πελώριος αστυφύλακας, ολύ άγριεμένος, και τής δίνει μιά γενναία σπρωξιά, πράγμα πού κάνει άμέσως τον Χάρυ νά έννοήση την αιτία τής «παράξενης φό­ ρας)) μέ την όποια ή μικρή μπήκε στο δωμάτιο.

—’Άοε τά νάζια, δεν περ­ νάνε μαζί μου!, τής έξηγεϊ ζόρικα τό όργανο τοϋ Νό­ μου. Πρόσεχε, γιατί άνάβω χαστούκι — σπούτνικ!

— Παράτα με: παλιό...γορίλλα!, τοϋ κάνει αύτή μέ περιφρόνησι καί ξεσκονίζει κιόλας τό αδιάβροχο της στο σημείο πού την έσπρω­ ξε. Ό άστυ φύλακας μουγγριζει σάμπως νά τό πίστεψε πώς είναι γορίλλας. Μέ Θι­ γμένο τον έγωϊσμό του, ρί­ χνει μιά άγρια ματιά στον Χάρυ, πού τον κυττάζει χα­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ μογελώντας. Σκέπτεται ότι δεν θαναι κι’ άσχημα νά τά βάλη μαζί του, μιά καί δέν τοϋ έπιτρέπεται νά χτυπήση κοπέλλα. Έξ άλλου, ό μπάγ­ κος πού κάθεται ό ήρωάς μας είναι αυτός όπου, συν­ ήθως, περιμένουν όσοι έ­ χουν συλληφθή για μικροπαραπτώματα.

— Κάνε πιο πέρα, εσύ!, τοϋ λέει άγρια. Ό Χάρυ ύπακούει στη στι­ γμή, γλεντώντας μέ τη γκάφα τοϋ κατωτέρου του.

— ΚΓ εσύ, κάθησε εκεί καί μην κουνήσης γιατί θά σοϋ τις βρέξω!, εξηγεί ό άστυφύλακας στον ξεχτένιστο... άγγελο. Τής δίνει μάλιστα καί μιά τελευταία σπρωξιά καί την καθίζει μέ τό ζόρι πλάϊ στον νεαρό πράκτορα.

— Μην τό κουνήσης!, επα­ ναλαμβάνει ξερά καί ύστε­ ρα, κάνοντας άπότομα μετα­ βολή, άνοίγει μιά πόρτα κΓ εξαφανίζεται.

Η ΟΜΟΡ Φ Η δαγκώ­ νεται νά μή γελάση μέ τό ϋφος τοϋ Χάρυ.

— Τον φοβήθηκες; τοϋ λέ­ ει διασκεδάζοντας.

— Αστειεύεσαι; άποκρίνετ’

§

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

εκείνος σοβαρά. Κρύος ι­ δρώτας μ* έλουσε! Έσύ, δη­ λαδή, δεν τον φοβήθηκες; — Μπά! Δεν είχα ζαναδή αστειότερο άστυφύλ α κ α 1, τον βεβαιώνει ή μικρή γε­ λώντας. Σ’ έχουν «στριμώξει)), έ; — Τι είπες; — Σ’ έχουν «στριμώξει))!, τοϋ ζαναλέει. Σ' «έκαναν τσακωτό)) δηλαδή. Είσαι κρα­ τούμενος, χριστιανέ μου; Ό Χάρυ πάει νά διαμαρτυρηθπ, άλλά, χωρίς κΓ ό ί­ διος νά ξέρη γιατί, άποψασίζει νά συνέχιση τό γλέντι του. Χαμογελάει.

— Κρατούμενος!, τής κά­ νει ξερά — ξερά.

— Γ ιατί;

— Κατά σύμπτωσι!

— Τι πάει νά πή αύτό; ρω­ τάει περίεργη καί φαίνεται πώς έχει πολύ μεγάλο κέφι για κουβέντα, ενώ με τον ά­ στυφύλ ακα δεν ήταν καθό­ λου ομιλητική.

— Νά: "Αν ετούτος εδώ ό μπάγκος, βρισκόταν σέ θά­ λαμο άναμονής νοσοκομεί­ ου, θάμουν άρρωστος, τής λέει ό Χάρυ. Επειδή όμως βρίσκεται στο «φρέσκο)), γι’ αύτό είμαι κρατούμενος! Τό κορίτσι πατάει τά γέ­ λια καί, για νά καταφέρη νά σταματήση, βάζει... για φρέ­ νο στο στόμα τον γιακά του αδιάβροχου της. Ό Χάρυ παρατηρεί πώς ή μικρή είναι έξαιρετικά χαριτωμένη. Τό

«...μέ ττετάει σηκωτή σ’ ενα κάρο τής άστυνοίμίας!»

πρόσωπό της είναι πολύ ό­ μορφο καί, παρά τούς κά­ πως μάγκικους τρόπους της γεμάτο αγνότητα.

— Μ’ αρέσεις γιατ’ είσαι άστεΐος!, τοϋ κάνει.

— Σάν τον αστυφύλακα; — Μπά! Ούτε σύγκρισι! Εκείνος είναι... σάν γορίλλας τοϋ αίρκου! Έσύ είσαι χαριτωμένος. Κρίμα πού ό μπάγκος είν’ εδώ μέσα και δεν είναι στό... Χάϋντ Πάρκ. Συμφωνείς; — Ναί, είναι άδικία και για μας και για τον μπάγκο!, παραδέχεται σοβαρά ό Χάρυ. Πόσων χρόνων είσαι στ’ αλήθεια, κούκλα; — Δεκαοχτώ. Έσύ; — Σαρανταπέντε!, τής λέ­ ει σοβαρά κΓ ή μικρή κον­ τεύει νά πνίγη από τά γέ­ λια. Γιατί σοϋ φέρθηκε έτσι αύτός ό «γόρίλλας»; —Επειδή είναι χωριάτης! Είδες, έσύ, άλλη ψορά κύ­ ριο νά μεταχειρίζεται έτσι τις δεσποινίδες; — Ποτέ μου!, τής λέει μέ τό χέρι στην καρδιά. Είσαι μπλεγμένη άσχημα; Ή μικρή πού σίγουρα δέν είναι περισσότερο άπό δεκάζη χρόνων, όσο κΓ άν θέλη νά παραοτήση τή μεγάλη — άνασηκώνει τούς ώμους γεμάτη απορία.

— Μακάρι καί νάξερα, άποκρίνεται μ’ ένα αναστενα­ γμό. Λογαριάζω όμως πώς, σίγουρα 8ά μέ «ξαναχώσουν μέσα». Ησουν οτή φυλακή; ρω­ τάει ό Χάρυ μ’ άληθινό θαυ­ μασμό, άλλα ή κούκλα φαί­

νεται θιγμένη.

—"Οχι και φυλακή! Γιά ποια μέ πέρασες; διαμαρτύ­ ρεται. Είμαι σέ άναμορφωτήριο όμως, άπό όώ καί πολ­ λά χρόνια... Είμαι ορφανή...

— Λυπάμαι, μουρμουρίζει ό νέος χάνοντας τό κέφι του. Εκείνη όμως φωνάζει εύ­ θυμα : —’Ά μπά! Δέν είναι για λύπησι! Φαίνεται πώς θάναι στενάχωρο πράγμα νά έχης γονείς και να τούς χά­ σης, άλλά, όταν δέν τούς έ­ χης γνωρίσει ποτέ, ξέρεις τί... φυσικό πού έρχεται; Αυτό ώστόσο δέν κατα­ φέρνει νά κάνη τον Χάρυ νά ξαναβρή τή χαρούμενη διάθεσί του.

— Μπορεί, τής λέει κάπως άηότομα. Πώς όμως βρέθη­ κες στό δρόμο; — Πήδηξα άπό τό παράθυ­ ρο καί κάτω άπό τό παράθυ­ ρο ήταν ό δρόμος! Μ’ είχα­ νε μόνη μου στό. θάλαμο, τι­ μωρία. Οί άλλες ήταν εκδρο­ μή. Προηγουμένως είχα οι­ κονομήσει ένα σφυρί κι* ένα σκαρπέλο: Ξεκάρφωσα ένα κάγκελλο από τό παράθυρο, τύλιξα τά σεντόνια κορδό­ νι καί κατέβηκα. Εύκολη δουλειά!

— Θάσαι καπετάν — φασα­ ρίας γιά νά σέ τιμωρούν τό­ σο συχνά, έ; —"Οχι καί τόσο. Μόνο πού είχα δαρεθή πιά εκεί μέσα. ”Εκανα επίτηδες μια «ζαβο­ λιά» γιά νά μέ τιμωρήσουν τή μέρα πού ήξερα πώς θά πήγαιναν εκδρομή, ΓΓ αύτο

είχα οικονομήσει και τά έργαλεϊα.

— Μόνο επειδή είχες 0α= ρεθή «την κοπάνησες»; — Πέφτανε κάτι περιοδικά πότε — πότε στα χέρια μου, αποκρίνεται ή μικρή μ’ εν­ θουσιασμό. Σ’ αύτά έβλεπα πώς ή ζωή είναι πολύ ώραιότερη έζω... Πες μου, σέ παρακαλώ: Δικό μου φταίξιμο είναι πού δεν έχω μπαμ­ πά και μαμά; Μέ μάζεψαν άπό τούς δρόμους πιτσιρίκα, επειδή ήμουν όρψανη και με καταδίκασαν νά μείνω στο ορφανοτροφείο μέχρι τά εϊκοσιένα. Πρώτη φορά τοακασα όταν ήμουν δεκατεσσά­ ρων κι’ άλλες δύο όταν ή­

μουν δεκαπέντε χρόνων. Τότε λοιπόν μέ μετέφεραν στο άναμορφωτήριο... Αλλά καί νά μέ γυρίσουν εκεί πέ­ ρα, εγώ πάλι θά τό σκάσω! Δεν τοθελα νά μήν έχω γο­ νείς — στο λόγο μου! Καί στα λαμπερά μάτια της πάει νά ξεμυτίση ένα δάκρυ πού, όμως, το σκου­ πίζει γρήγορα — γρήγορα μέ την ανάστροφη τής πα­ λάμης της.

Διπλή δραπέτευσις *

Ο

ΧΑΡΥ έχει ξεχώ­ σει τον πραγματικό λόγο πού βρίσκεται στο άστυνο-

«ι0 Χάρυ τούς ξαπλώνει και τούς δύο... ιμέ -μια γροθιά, επειδή 4 ένας κάνει λάθος καί πέφτει γρηγορότερα!»

Λ

8 μικό παράρτημα. Ή περίπτωσις της παράξενης και όμορφης εκείνης κοπέλλας τοϋ έχει κινήσει βαθειά το ενδιαφέρον και τόν έχει συγκινήσει Αποφασίζει λοι­ πόν νά μάθη περισσότερα γΓ αύτή.

— Πώς σέ πιάσανε; τή ρω­ τάει, παρασταίνοντας τόν άδιάφορο.

— Γνωρίστηκα μέ μιά πα­ ρέα, τοϋ άποκρίνεται άνασηκώνοντας τούς ώμους. Κά­ τι άγόρια και κάτι κορίτσια ατά χρόνια μου πάνω — κά­ τω. Διασκέδασα πολύ φίνα δυο μέρες. Σήμερα τό πρωί ό Πήτερ μου έδωσε μιά τσάντα νά την πάω σέ μιά διεύθυνσι, έπειδή έκεΐνος είχε δουλειά. Βλέπεις τίπο­ τα κακό σ’ ολ’ αύτά; — Τό παραμικρό!

— Κι’ όμως έμπλεξα! Μό­ λις έφτασα μέ την τσάντα σ’ έκείνη τή διεύθυνσι κι’ ένώ ετοιμαζόμουν νά χτυπή­ σω τό κουδούνι, νάσου ό γορίλλας))!

— Ποιος! !

—Ό άστυφύλακας ντέ! «Μπορώ νά δώ τ! έχετε στην τσάντα, δεσποινίς;)) μού λέ­ ει κΓ ούτε πού τόν ξανά­ κουσα νά μιλάη στον πλη­ θυντικό άπό τότε. Την άρ­ παζε μόνος του άπό τά χέ­ ρια μου, χωρίς νά περιμένη άδεια. Την άνοιξε, έρριξε μέσα μιά ματιά και κοκκίνησε σάν Ινδιάνος! «’Έλα μαζί μου, μού κάνει και μην κυττάζης νά τό σκάσης, για­ τί θά σέ κάνω τόπι!)) Δεν έ­ χω καμμιά δουλειά μαζί

Αετός των γηπελωκι σας!, διαμαρτυρήθηκα έγώ. «Θά κοπάζουμε μήπως σοϋ βρούμε έμείς!)), μού λέει έκεϊνος καί μέ πετάει σηκω­ τή σ’ ένα κάρρο τής άστυνομίας πού μ’ έφερε έδώ πέρα.

— Τ’ είχε έκείνη ή τσάντα μέσα; ρωτάει ό Χάρυ ζύνοντας τ’ αυτί του.

— Καί πού θές νά ξέρω; .Η άδερφή Έλεονώρα λέει πώς δεν ειν’ ευγενικό ν’ άνοίγης τις ξένες τσάντες καί νά κυττάς τί έχουν μέ­ σα... Έσύ; —Έγώ, τί; κάνει παραξεμένο τό Ελληνόπουλο.

— Γιατί «σ’ έκαναν τσακω­ τό)) ; Είσαι πορτοφολάς ; — Τ’ είν’ αύτά πού λές!

— Διαρρήκτης; — Ούτε!

—"Εδειρες κανέναν; Όδηγούσες μεθυσμένος;... ή μήπως ξελόγιασες καμμιά πιτσιρίκα; — Γιά νά μην παιδεύεσαι, σκότωσα δυο νομάτους!, τής κάνει ζόρικα ό Χάρυ. Ή μικρή μένει κόκκαλο. Τόν κυττάζει μέ θαυμασμό και κάποιο φόβο.

— Καί δεν σού φαίνεται στάλα !, άποφαίνεται στο τέ­ λος. Καί γιατί τούς «κανόνι­ σες)), άν δεν γίνωμαι άδιάκριτη; —Ή μία ήτανε τό κορίτσι μου καί ό άλλος ό... φίλος της!

— Σέ κοροΐδευε δηλαδή!, κάνει ή κοπέλλα. Χμ! Τώρα όμως θά πας φυλακή, έ; — Δέν τό άποκλείω!

— Πολύ;

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ — Τά δέκα χρόνια πρέπει νά τά λογαριάζω σίγουρα.

-τΔέκα χρόνια I, κάνει χλωμιάζοντας εκείνη. Τόσα σχεδόν έχω κάνει στο άναμαρφωτήριο. Είναι φρίκη! Σέ συμβουλεύω νά μην πας!

— ΚΓ εγώ τό σκέπτομαι άκόμα, τής λέει ό Χάρυ.

— Μην κοροϊδεύεις, μουρ­ μουρίζει αύτή κυττάζοντας γύρω. Νά τό σκάσης! Θές νά σέ βοηθήσω; Θά πάω σ’ εκείνη την πόρτα καί θά πα­ τήσω τις φωνές: "Οταν τρέζουν νά δουν τι έχω, εσύ την κοπανάς από την άλλη. Πριν σέ μανταλώσουν σέ κανένα κελλί, γιατί μετά δέν γίνεται τίποτα! Ό Χάρυ δαγκώνεται καί μέ πολύ κόπο καταφέρνει νά μή γελάση.

—”Ας τό άναλάβουμε γιά πιο ύστερα, τής λέει, γιατί τώρα μέ φωνάζουν...

του προς τό μέρος τού ύπάστυνόμου πού έρχεται καί προλαβαίνει νά τού ψιθυρίση σιγά κλείνοντας τό μάτι μέ νόημα:

9

— Νά μην καταλάβη ή μι­ κρή πώς έχουμε φιλίες!... Ό άλλος μπαίνει στο νόη­ μα σέ_ μια στιγμή.

— Πάρε τά πόδια σου, παλιόμουτρο, τού φωνάζει. Ό κύριος διοικητής δέν μπορεί νά περιμένη εσένα! ΚΓ άνοίγει μιά πόρτα καί τον σπρώχνει βάναυσα μέ­ σα. Λίγα λεπτά αργότερα, μέσα στο γραφείο τού διοικητοϋ παρουσιάζεται ό με­ γαλόσωμος άστυφύλακας πού έφερε τη δεκαεξάχρονη κοπέλλα στά τμήμα. Μαθαί­ νουν άπ’ αύτόν πώς ή παρέα της είναι «μπερδεμένη)) μέ μιά μεγάλη συμμορία λα­ θρεμπόρων ναρκωτικών καί πώς απ’ αύτήν ελπίζουν νά φτάσουν στά μεγαλύτερα «στελέχη)) καί στον άρχηγό τής συμμορίας. Ό Χάρυ τούς εξηγεί πώς άπ’ τη μι­ κρή δέν μπορούν νά περιμέ­ νουν νά μάθουν τίποτα. Εί­ ναι βέβαιο πώς μετέφερε ε­ κείνη την τσάντα χωρίς νά έχη ιδέα γιά τό περιεχόμε­ νό της.

— Αφήστε τη σ’ έμένα, τούς λέει. ’Έχω μιά καλύ­ τερη ιδέα γιά νά φτάσω στον άρχηγό τής συμμορί­ ας. Πρέπει δμως νά μέ βο­ ηθήσετε...

—"Ο,τι θέλετε, κύριε έπιθεωρητά!, λέει ό ύπαστυνόμος, ένώ ό άστυφύλακας τον κυττάζει «ζεματισμένος)) καθώς θυμάται τον τρόπο πού τού είχε μιλήσει έξω, στην αίθουσα αναμονής.

— Θέλω νά «σκηνοθετή­ σουμε)) μιά δραπέτευσι, έξη-

το γεί χαμογελώντας ό Χάρυ. Πρέπει νά «δραπετεύσουμε» εκείνη καί εγώ... Σέ άλλα πέντε λεπτά ό­ λες οί λεπτομέρειες έχουν συμφωνπθπ καί ό Χάρυ, α­ φού βλέπει άπό ένα μυστι­ κό παραθυράκι τον άνθρω­ πο για τον όποιο έχει έρ­ θει οτό τμήμα, ξαναγυρίζει οτήν αίθουσα αναμονής και πάει και κάθεται κοντά οτή μικρή.

— Πόοο σε καταδικάσανε; τον ρωτάει χωρίς περιστρο­ φές εκείνη, σημάδι του πό­ σο μεγάλη ιδέα έχει άπό δίκες καί δικαστήρια.

—Ισόβια!, άποκρίνεται μελαγχολικά τό παλληκάρι. Καθώς τό κορίτσι μαρμα­ ρώνει, μπαίνει ό πελώριος αστυφύλακας. Σύμφωνα με τις οδηγίες πού έχει, πλη­ σιάζει τον νεαρό μυστικό πράκτορα. Στέκεται ολόρ­ θος από πάνω του.

— Τί γυρεύεις έσύ· εδώ πέρα, κανάγια; γρυλλίζει ά­ γρια. ” Επρεπε νά πάς στο κελλί σου!

— Δέν... ήξερα τό δρόμο!, δ ικα ι ολ ογείτα ι μ ισοκακόμ ο ιρα ό Χάρυ. Ό αστυφύλακας του τρα­ βάει ένα Φεύτικο χαστούκι, πού φαίνεται όμως σαν άληθινό κΓ ό νέος μουγγρίζει σάν νά πόνεσε.

— Νά, για νά μάθης νά κοροϊδεύης!, του λέει τό όρ­ γανο του Νόμοι;. Ό Χάρυ όμως κάνει τον εξαγριωμένο άπό τό χαστού­ κι. Πετιέται όρθιος καί τρα­ βάει μια τρομερή γροθιά...

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ δίπλα στο σαγόνι τοϋ άστυφύλακα. Κάνει κΓ εκείνος σάν νά την άρπαζε ατ’ αλή­ θεια. Μουγγρίζει πονεμένα καί κατρακυλάει ώς την άλ­ λη άκρη του δωματίου. Ή μικρή γουρλώνει τά ά­ μορφα μάτια της.

— Μπράβο μπουνιά!, λέει χάσκοντας. Λες νά τον σκό­ τωσες ; — Δέ βαριέσαι; κάνει τό παλληκάρι άνασηκώνοντ α ς τούς ώμους. Τό ίδιο κάνει για μένα τώρα πιά. Τί δυο τί τρεις; Τις τσιγκουνιές θ’ άρχίσουσε; Παραπάνω άπό ισόβια, τιμωρία, δέν υπάρ­ χει... ’Έλ’ άπό δώ γρήγορα. Τήν πιάνει άπ’ τό χέρι καί τρέχει προς τήγ πόρτα τής εξόδου. Μια άλλη πόρτα άνοίγει τήν ίδια στιγμή πίσω τους καί βάζουν τις φωνές. Χύνονται καταπάνω στους «φυγάδες».

— Τήν πατήσαμε!, άποφαίνεται ή μικρή μ’ απελπισία.

—’Όχι άκόμα!, λέει ό Χά­ ρυ μοβόρικα. Στάσου καί κύττα: Μέ τρεις γροθιές πού ού­ τε άγγίζουν τούς άστυφύλακες, τούς ξαπλώνει καί τούς τρεις κάτω, ενώ τό κορίτσι πάει νά παλαδώοη άπό θαυ­ μασμό. Μετά, καθώς άνοίγουν τήν πόρτα, δυο άλλοι άστυφύλακες τούς φράζουν τή δίοδο. Αυτούς ό Χάρυ τούς ξαπλώνει καί τούς δύο μόνο μέ μια γροθιά, _έπειδή ό ένας κάνει λάθος καί πέ­ φτει νωρίτερα. Μέοα στή σαστιμάρα της όμως ή κοπέλλα δέν άντιλαμβάνεται

11 τίποτα. Βγαίνουν οτό δρόμο. Άπ’ έξω είναι αταμστημένη ή κούρσα τού διοικητοϋ. Ό Χάρυ πηδάει στο τιμόνι κι* ή μικρή θρονιάζεται πλάϊ του. Τ’ αμάξι ξεκινάει σά βολίδα.

σιαστή ή κούκλα εκείνη, πού χοροπηδάει στο κάθισμά της και χτυπάει τά παλαμά­ κια.

— Βάρα και τη σειρήνα I, του φωνάζει του Χάρυ.

— Τρελλάθηκες; τής λέει αύτός. Θές νά μάς πάρουν όλα τά περιπολικά άπό πί­ σω ; “Στρίβει δυο — τρεις γω­ νίες τρέχοντας σάν παλα­ βός κΓ άξαφνα φρενάρει.

— Τέρμα!, δηλώνει. Κατέ­ βαινε ! “Κιόλας; διαμαρτύρεται αύτή μουτρωμένη, άλλα υ­ πακούει ταυτόχρονα. Αρχίζουν νά τρέχουν κα!

δεν σταματάνε ώσπου χώ­ νονται οέ κάτι στενοσόκακα. Τότε ό Χάρυ σταματάει έξω άπό ένα εστιατόριο.

— Μου άνοιξε ή όρεξι δη­ λώνει. Έξ άλλου είναι και μεσημέρι. Πεινάς; ~ Πεινάω του φόψου. Δυ­ στυχώς όμως είμαι άπένταρη καί λοιπόν... γειά σου!

—”Ελα μέσα. Θά σου κά­ νω τό τραπέζι!, τής λέει γένναιάδωρα ό Χάρυ. Παρέα δεν είμαστε; Ή μικρή ανεβαίνει ατό πρώτο σκαλοπάτι τοϋ εστια­ τορίου για νά τον φτάση σέ ύφος και τοϋ δίνει στα πετα­ χτά ένα φιλί. “Ή κοινωνία έχει γίνει... σμπαράλια!, λέει μετά. Αυ­ τοί πού τούς κυνηγάνε για φόνο είναι τζέντλεμαν κι* όλοι οί χωριάτες έχουν μ ά­ ζευτη στη Σκώτλαντ Πιάρντ. Τΐ θά φάμε; ■ “"Ο,τι τραβάει ή φυχή σου, άποκρίνεται γελώντας ό Χάρυ.

Α ΠΟ ’ το έσ αστάρια βρίσκονται σ’ ένα παγκάκι τοϋ Χάϋντ Πάρκ, πίσω άπό έναν πελώριο λουλουδιασμένα θάμνο. Μόλις κάθον­ ται ή μικρή βάζει τά γέλια.

— Με τούς χωριάτες πού μπλέξαμε, χωριατέψαμε κΓ εμείς, λέει εύθυμα. Τό ξέ­ ρεις οτι ξεχώσαμε νά συστηθουμε; Εμένα μέ λένε Τζήν Κλίφτον. Εσένα; “Χάρυ Μάρβελ...

— Πάρε με μαζί σου, Χάρυ Μάρβελ!

Μ

— Μαζί μου; Σέ ποιό μέ­ ρος; ρωτάει απορημένος.

—"Οπου νάναι. "Οπου πας.

— Δηλαδή... θές νά γίνης τό κορίτσι μου; — Μμ!, άπαντάει κουνών­ τας προς τά κάτω τό κεφάλι της σαν άλογο. Εκτός κΓ άν μέ βρίσκης πολύ χάλια.

— Σέ βρίσκω πολύ όμορ­ φη!, τής αποκρίνεται σοβα­ ρά, χωρίς νά τό θέλη. Εκείνη όμως σηκώνεται απ’ τό παγκάκι μουτρωμένη.

— Νά λείπη τό ((δούλεμα;), λέει μέ παράπονο. Καλύτε­ ρα νά τού δίνω! Γειά!' Την πιάνει άπ’ τό μπράτσο χαμογελώντας.

—"Ακου, Τζήν, τής λέει. Δυστυχώς δέ γίνεται νά σέ πάρω μαζί μου. Μέ κυνηγά­ νε για φόνο. Θά πρέπει νά κρυβώμαστε όπου πηγαίνου­ με... Τι ζωή θά περάσης; — Κατάλαβα. Θά σου είμαι βάρος....

— Δέν κατάλαβες τίποτα. 'Άν είχα λεφτά νά πηγαί­ ναμε στην Ευρώπη, λόγου χάριν, θά σ’ έπαιρνα. Αλλά εσύ που θά πάς; Δέ φαντά­ ζομαι νά γυρίσης σ’ εκείνη την παρέα...

—"Οχι, άποκρίνεται μέ σταθερή φωνή. Μου φέρθη­ καν πολύ πρόστυχα. Ξέρεις τ’ είχε μέσα εκείνη ή τσάν­ τα πού σοϋλεγα; Ναρκωτι­ κά! ”Αν θές, πίστεψέ το! Μοΰ τό είπε ό ((γορίλλας)) στο αύτοκίνητο. Μου είπε πώς θάτρωγα χρόνια φυλα­ κή, εκτός άν τούς έλεγα ποιός μου τάδωσε. Καταλα­

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΟΝ

βαίνεις γιατί έστειλαν εμέ­ να.

— Συνηθισμένο κόλπο, τής λέει ό Χάρυ. Τούς μαρτύρη­ σες λοιπόν; —’Όχι. Αυτές τις δουλειές δέν τις κάνω. ”Αν μπορού­ σα νά τούς εκδικηθώ μόνη μου, μάλιστα. ’Όχι όμως νά τούς ((καρφώσω)) στην άστυνομία. Ό νέος τής σφίγγει τό χέρι. Τά μάτια του άστράφτουν.

— Τζήν!, φωνάζει. Αυτό είναι! Ό μόνος τρόπος νά βρούμε χρήματα για νά πά­ με στην Εύρώπη.

— Ποιός τρόπος ; —Ό ϊδιος γιά νά πάρης καί την έκδίκησί σου. Πήγαινέ με στον Πήτερ, πού σούόωσε την τσάντα... Τά ναρκωτικά κάνουν πολλά λε­ φτά...

Τό μάθημα

.Ο. ΠΗΤΕΡ

άνοίγει λί­ γο την πόρτα, άλλα βλέπον­ τας τή Τζήν την ανοίγει διά­ πλατα. Τότε χύνεται μέσα ό Χάρυ — πού ώς τώρα βρισκό­ ταν κρυμμένος στο πλά.Ι Τού αρπάζει τό χέρι και μέ μιά άπίστευτη δύναμι τού τό στρίβει καί τό γυρίζει πίσω άπό την πλάτη του.

— Σπιούνα !, μουγγρίζει ό ((τέντυ - μπόϋ)) μελανός άπό θυμό. Τό Ελληνόπουλο του τρα­ βάει ένα τρομερό χαστούκι μέ τό ελεύθερο χέρι, έτσι όπως βρίσκεται πίσω του.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ -Νά μιλάς μέ τό πιδ κα­ λό τρόπο ατη Τζήν!, του λέ­ ει συμβουλευτικά. Δεν είναι σπιούνα, μόνο δεν της άρεσει νά τη «δουλεύουν». "Ε­ πρεπε νά τής είχες ηή τί α­ κριβώς περιείχε έκείνη ή τσάντα.

— Δεν τό έπιτρέπει ό άρ~ χηγός για τούς καινούργι­ ους... ώχ! Τό χέρι μου!

— Εγώ δεν ξέρω κανέναν αρχηγό!, λέει θυμωμένη ή Τζήν. Και ναι μέν δεν σε πρόδωαα πού μέ κορόϊδεψες ήρθα όμως νά κανονίσουμε τούς λογαριασμούς μας. ΓΓ αύτό μέ βλέπεις εδώ μέ την παρέα μου...

— Θά σάς «περιποιηθή» καί τούς δύο ό αρχηγός, λέ­

13 ει απειλητικά ό Πήτερ. Ταυτόχρονα όμως πατάει ένα μούγγρισμα, γιατί ό Χάρυ τού στρίβει λίγο παρα­ πάνω τό λυγιομένο χέρι του ώσπου αρχίζουν κΓ άκούγονται τριξίματα. Τού παίρ­ νει κι’ ένα πιστόλι πού έχει στην τσέπη του καί μέ μια σπρωξιά τόν' πετάει στην άλλη άκρη του δωματίου, πάνω σ’ έναν καναπέ. Πίσω τους ή Τζέην έχει κλείσει την πόρτα.

— Πάρε βαθεια ανάσα, γι­ ατί έχεις νά μοϋ πής μερι­ κά πράματα, λέει ό Χάρυ στον Πήτερ, σημαδεύοντάς τον μέ τό πιστόλι του.

— Δέν · πρόκειται νά σού πώ λέξι!, ισχυρίζεται έκεί-

— Πάρε βαθεια ανάσα, γιατί εχεις νά μου πής μερικά πράγματα, ^έει 6 Χάρυ,

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ νος μέ πείσμα. Πρόσεξε μόνο μη βρεθής κοντά μου καμμιά ©ορά χωρίς αυτό — του δείχνει τό πιστόλι. Ό Χάρυ χαμογελάει και τό βάζει στην τσέπη. Ό Πήτερ μουγγρίζει σάν βόδι καί τοϋ ρίχνεται μέ τό κεφά­ λι. Ό ήρωάς μας όμως ση­ κώνει τό πόδι. Τό γόνατό του βρίσκει τό κεφάλι του τέντυ — μπόϋ πού τρίζει ε­ πικίνδυνα. "Ενα ουρλιαχτό πόνου ξεφεύγει απ’ τα χεί­ λια του,, καθώς κυλιέται σπα­ ράζοντας , στο πάτωμα. Ό Χάρυ ανοίγει ένα τρανζί­ στορ πού βλέπει επάνω σ’ έ­ να μπουφέ για νά μην άκούγωνται οί φωνές. Ο ΠΗΤΕΡ

έχει

με­

γάλη άντοχή. Στη στιγμή βρίσκεται πάλι όρθιος καί κάνει δεύτερη έπίθεσι, τρί­ ζοντας τά δόντια. Ή Τζην έχει κουρνιάσει, τρομαγμένη, σέ μια γωνία. Μια γροθιά του τέντυ — μπόϋ περνάει σφυρίζοντας πάνω άπό τό κεφάλι τού Χά­ ρυ, πού σκύβει την τελευ­ ταία στιγμή. Ή γροθιά τοϋ Χάρυ όμως σφηνώνεται στο στομάχι τοϋ άντιπάλου του πού τον πιάνει βήχας καί διπλώνεται στα δύο. Πάλι ό­ μως παίρνει άναπνοή κΓ άναοηκώνεται. Ζυγώνει τον μυστικό πράκτορα τής Σκώτλαντ Γιάρντ μέ άπειλητικές διαθέσεις. Τούτη τή φο­ ρά προσέχει πολύ περισσό­ τερο άπό τις προηγούμενες γιατί έχει καταλάβει Οτι...

τον έχει φάει ή βιασύνη του. Υπολογίζει την άπόστασι καί εξακοντίζει τή γροθιά του σημαδεύοντας τό στήθος τοϋ Χάρυ. Εκεί­ νος πηδάει προς τά πίσω. Ταυτόχρονα πιάνει άπό τον καρπό τό τεντωμένο χέρι τοϋ άλλου καί τό στρίβει μέ εκπληκτική ταχύτητα, εφαρ­ μόζοντας ένα άπό τα πιο εντυπωσιακά κόλπα τοϋ ζίου — ζίτσου. Ό Πήτερ παίρνει μια θεα­ ματική στροφή στον άέρα καί σκάει σάν καρπούζι στο πάτωμα, ουρλιάζοντας σάν Ινδιάνος. Τούτη τή φορά δεν έχει καμμιά διάθεσι νά ξαναδοκιμάση την τύχη του. Ό Χάρυ σκύβει άπό πάνω του καί ρωτάει σκληρά: — Ποιος είναι ό άρχηγός σου καί που θά τον 6ρώ; — Τον λένε Λή Μπρόνστον αποκρίνεται κ ο μπιάζοντας. Θά τον βρής στο καμπαρέ «Λουζιτάνια)) τής 8 ί ν σ ε τ Στρήτ... Στο υπόγειο γίνεται τό νταραβέρι μέ τά ναρκω­ τικά. Μην πής λέζι πώς ο’ έ­ στειλα εγώ, γιατί θά μέ σκο­ τώσουν...

—"Εννοια σου,, τον παρηγορεί ό Χάρυ. Κοιμήσου τώρα! — καί τοϋ τραβάει έ­ να άπερκατ πού τον στέλ­ νει στη χώρα των ονείρων.

μο τρέχοντος. Μόλις όμως έχουν φτάσει οτήν παρακά-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τω γωνία ό Χάρυ σταματάει.

— Είμαι ηλίθιος!, δηλώνει μέ κάθε μετριοφροσύνη. “Ε­ τσι όπως τον άφησα, μπορεί νά τηλεφωνήση σ' αυτόν τον Αη Μπρόνστον μόλις ξυπνήση και νά μάς ετοιμά­ σουν υποδοχή...

— Καί τι νά κάνουμε; λέ­ ει άνήσυχη ή μικρή.

— Θά πάω νά τον κάνω κουβάρι!, δηλώνει ό Χάρυ. Έσύ, στο μεταξύ, πήγαινε νά ψέρης ένα ταξί. Ή Τζήν τρέχει νά κάνη αύτό πού τής λέει κι* εκεί­ νος ξαναγυρίξει στο σπίτι τοϋ Πήτερ. “Εχει επίτηδες αφήσει άνοιχτή την εξώπορ­ τα, γιατί στην πραγματικό­ τητα, δεν ξέχασε τίποτα, άλλα είχε από πριν σκοπό νά ζαναγυρίση. Παίρνει στη στιγμή στο τηλέφωνο τον ύπαστυνόμο τοϋ παραρτήμα­ τος 6 π ου βρισκόταν πριν λίγες ώρες. Τοϋ λέει τά καθέκαστα καί δίνει οδηγίες για τό τι άκριβώς πρέπει νά κάνουν. Μετά άφήνει τό α­ κουστικό στη συσκευή. Παίρ­ νει τό μεταξωτό κορδόνι μι­ ας ρόμπας και δένει χειρο­ πόδαρα τόν... νοικοκύρη τοϋ σπιτιού πού ροχαλίζει. Πάνω στην ώρα άκούγεται τό φρενάρισμα τοϋ ταξί έξω από την πόρτα. Βγαίνει καί θρονιάζεται δίπλα στη Τζήν.

— Είσαι πολύ εντάξει, κα­ μινάδα μου!, τής λέει χαμο­ γελώντας. Καί χαμηλώνοντας τή φω­ νή του για να μην άκούση ό σωφέρ, προσθέτει: —’Εκεί πέρα πού θά πάμε

τώρα, τα πράματα είναι πο­ λύ περισσότερο ζόρικα. Θέ­ λεις νάρθης μαζί ή νά δώ­ σουμε ραντεβού πουθενά άλλοϋ, αργότερα; — Νά σοϋ λείπουν αύτά! Δεν μοϋ τή οκάς τώρα πιά!, τοϋ εξηγεί τό κορίτσι παρα­ τηρώντας τον μέ υποψία. Είπαμε: Μαζί ώς τό θάνα­ το !

την ώρα πού είναι άπαραίτητη για νά έκτελεσθοϋν οί οδηγίες του, ό Χάρυ καθυ­ στερεί νά φτάση στη «Λουζιτάνια». Περνάει πρώτα άπό δυο — τρία ύποπτα σημεία τοϋ Λονδίνου, ΐσχυριζόμενος ότι ψάχνει γιά κάποιον φίλο του, πού θά τούς 0οηΘήση δήθεν νά φύγουν γιά την Ευρώπη. Τελικά όμως ά= ναβάλλει γιά αϋριο αύτό τό ζήτημα. Φτάνουν κατά τίς δέκα τό βράδυ στό καμπα­ ρέ πού βρίσκεται στήν Τούλεϋ Στρήτ, κοντά στον Τάμεσί καί κοντά στη γέφυρα τοϋ Πύργου τοϋ Λονδ(νομ

16

Επάνω είναι κανον:*-ύ καμ­ παρέ. Ό Χάρυ όμως ξέρει, άπ’ όσα τοΰ είπε ό Πητερ, ότι τό Οποπτο κέντρο βρί­ σκεται στο υπόγειο. Πηγαί­ νει οτό μπάρ, σέρνοντας απ’ τό χέρι τη Τζήν. Παραγ­ γέλνει ένα διπλό ούΐσκυ, για νά κάνη «έφέ». 'Η κοπέλλα όμως δεν έχει καμμιά διάθεσι νά κάνη κΓ έκείνη έντύπωσι και παραγγέλ­ νει μόνο μιά πορτοκαλάδα. Τό Ελληνόπουλο τραβάει μ(ά γουλιά και ύστερα σκύ­ βει στ* αύτΐ τού μπάρμαν.

— Μ' έστειλε ό Πητερ, του λέει. Μοΰ είπε οτι σ’ αυτό τό μαγαζί μπορεί νά βρή κα­ νείς καλά «τσιγάρα ))... Τό πρόσωπο τοϋ μπάρμαν παραμένει άπαθές σάν νά τοϋχη πη απλώς «καλησπέ­ ρα».

—Ό Πητερ ξέρει πώς πρέ­ πει νά φέρνη ό ίδιος τούς καινούργιους!, λέει ζερά — ξερά.

-· Μοϋπε νά σάς πώ ότι ό/ου νάναι έρχεται κΓ εκεί­ νος, άπαντάει μέ σταθερή φωνή ό Χάρη Πρόκειται νά φέρη κΓ άΛΛοος πελάτες.

— Τότε άλλάζει, συμφωνεί ό μπάρμαν. _Περάστε στο βάθος. Θά σάς όδηγήσουν. Κάνουν άκριβως έτσι πού ιούς έχει πη, Ενα ύποπτο μούτρο τούς πηγαίνει σέ μιά στενή σκαλίτσα μέ κατάμαυρο πυθμένα, πού λές οτι κατεβαίνει στην κόλασι. Φτάνουν σ’ έναν ύποχθόνιο διάδρομο μ’ ελάχιστο φως. Όλόγυρα ύπάρχουν πόρτες σκεπασμένες μέ παραβάν α­

ΑΕΤΟΣ Ιία: 0 ΗΓΊΕΑΩΝ

πό μπαμπού. Πίσω άπ’ αύτά τά παραβάν διακρίνονται κορμιά ακίνητα, πεσμένα πάνω σέ στενά καί χαμηλά ντιβάνια. Ή Τζην δεν καταλαβαίνει τίποτ’ άπ’ όλ’ αύτά. Τό μέ­ ρος ώστόσο είναι τόσο σα­ τανικό, πού της έχει σφίξει την καρδιά. Ό Χάρυ όμως ξέρει καλά πώς βρίσκονται μέσα σ’ ένα άπό τά άπόκρυφα έκείνα «άντρα» πού, ένα σωρό δυστυχισμένες ύπάρζεις έρχονται γιά νά «καπνίσουν» όπιο... “Ενα ά­ πό τά κέντρα τής φρίκης, πού ή Σκώτλαντ Γιάρντ άλωνίζει άδιάκοπα όλο τό Λον­ δίνο γιά νά τ’ άνακαλύφη. “Αξαφνα άνοίγει μιά πόρ­ τα. Τούς σπρώχνουν μέσα σ’ ένα «γραφείο». Είναι κΓ αύτό σχεδόν κατασκότεινο. Στο βάθος μόνο διακρίνεται κάποια -άκαθόριστη σκιά καί οί δυο νέοι άνακαλύπτουν πώς ό οδηγός τους δέν εί­ ναι πιά στο πλάϊ τους. Είναι ολομόναχοι, απέναντι σ’ έκείνη τή σκιά. 'Η φωνή πού άκούγεται είναι απόκοσμη κι* έρχεται άπό τό μέρος της: — Είπες πώς σάς έστειλε ό Πητερ; —Ακριβώς, λέει στεγνά ό Χάρυ.

— Καί είπες πώς θέλετε «τσιγάρα»; — Κι* αύτό τό είπα, μονά­ χα γιά νά μέ φέρουν έδώ κάτω όμως, τοϋ εξηγεί τό Ελληνόπουλο μέ απαθή φω­ νή. Ή άλήθεια είναι άλλη πάντως, άν σ’ ένδιαφέρη,..

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Πά λίγο ή σκιά δεν μιλά­ ει. Στο τέλος ξαναλέει: — Μ’ ενδιαφέρει! Ποια εί­ ναι αυτή ή... άλλη άλήθεια; — Θέλω πολύ εμπόρευμα,, για μεταπώληοι!, δηλώνει ό Χάρυ.

— Πόαα λεφτά διαθέτεις; — Νά ύπολογίζης πώς πρέ­ πει νά βγάλω κΓ εγώ από τη δουλειά, του θυμίζει το παλληκάρι μισοκακόμοιρα. Άλ­ λο ιώς νά λείπη... Ή σκιά χτυπάει κάποιο κουδούνι και λέει: — Φέρε τέσσερα πακέτα, Τόνυ. Μια άλλη πόρτα ανοίγει σχεδόν αμέσως μέσ’ στο σκοτάδι καί τά τέσσερα «πακέτα» βρίσκοντ’ εμπρός ατά πόδια του νέου. Ή σκιά λέει: ~Άν τό πουλήσης λιανικώς, θά βγάλης άλλα τόσα άπ’ οσα θά δώσης, δηλαδή ένα χιλιάρικο. Εϊσ’ ευχαρι­ στημένος ; — Και τό ρωτάς; φωνάζει μ’ ενθουσιασμό τό Ελληνό­ πουλο. Καί καθώς αυτός πού έφε­ ρε τά πακέτα ξαναφεύγει άηό την ϊδια πόρτα πού ήρθε ό Χάρυ τραβάει άπό την τσέπη του τό πιστόλι πού εί­ χε πάρει άπό τον Πήτερ και τό στήνει άπέναντι στον ί­ σκιο, λέγοντας εύθυμα: — Πάνω τά ρημάδια! Πιο καλά είναι νά χάσης ένα χι­ λιάρικο, πού έχεις τόσα, πα­ ρά τή ζωή σου πού την έχεις μονάκριδη! Ή σκιά γελάει τόσο σαρ­ δόνια, πού δεν έχει ξαναγε-

π

λάσει άλλη σκιά ποτέ.

—Ηλίθιε!, λέει μετά. Πέ­ τα τό «σίδερο» γιατί θά γίνης κόσκινο άπό τά καυτά μολύδια! Υπάρχουν πολλές κάννες πού σέ σημαδεύουν μέσ’ άη’ τό σκοτάδι!

— Την «πατήσαμε» !, κάνει τρομαγμένη ή Τζήν καί κρε­ μιέται στο μπράτσο τοϋ Χά­ ρυ. Την ίδια ώρα όμως άκούγεται μεγάλος σαματάς. Γοερές κραυγές ξεσπουν σ’ ε­ κείνη την υποχθόνια κόλασι, σάμπως οί κολασμένοι νά μετάνοιωσαν καί νά θέλουν νά μεταναστεύσουν στον κόσμο. Ή σκιά βλαστημάει χυ­ δαία. Κάνει μια κινησι προς την πόρτα, άλλα ό Χάρυ μ’ ένα τεράστιο σάλτο βρίσκε­ ται^ στο πλά'1 της. Τό χέρι τοϋ ανθρώπου εκείνου πού είναι κουκουλωμένος μ’ ένα μαύρο μανδύα, κατεβαίνει σέ κάποια τσέπη ψάχνοντας νά βρή κάτι. Δεν προλαβαί­ νει όμως. Ή λαβή τού πι­ στολιού του Ελληνόπουλου βουλιάζει μέσα στο κρανίο του, πού τρίζει σάν γινωμέ­ νο καρπούζι. "Ενας ύπόκωφος βόγγος βγαίνει απ’ τό ατήθος του καί πέφτει πάνω στο τραπέζι πού είχε εμ­ πρός του. "Ερχεται έτσι άνάσκελα στο πάτωμα καί τό τραπέζι τον σκεπάζει τιμη­ τικά μέ τά τέσσερα πόδια προς τό ταβάνι. Ό Χάρυ αρπάζει άπ’ τον καρπό τή Τζήν πού τάχει εντελώς χαμένα και τήν τραβάει μέ δύναμι.

18 — Σβέλτα ί, της φωνάζει. Πίσω άπ’ τό μέρος πού καθόταν ή σκιά είναι μια πόρτα. Βγάζει σ’ έναν διά­ δρομο πού οδηγεί σέ μια άλλη πόρτα, ή οποία οδηγεί κατ’ ευθείαν στον δρόμο. Ό νέος παίρνει θαθειά α­ νάσα καί λέει γελώντας στη Τζήν: — Δεν φαντάζομαι νάθελες νά μείνουμε στο πάρτυ! "Οπως βλεπεις ό αρχη­ γός της συμμορίας είχε φροντίσει ναναι εύκαιρος νά την κοπανίση, άλλά δεν είχε προβλέφει πώς θά μπο­ ρούσε κανείς νά... τόν κο­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

πανίση στο κεφάλι. Τώρα οΐ αστυφύλακες θά τού βγά­ ζουν την κουκούλα νά δούν τά μούτρα του. Είχες περι­ έργεια νά τά δής καί έσύ; — Καθόλου μάλιστα, Πάμε άπό δώ πέρα, γιατί πήρα με­ γάλη τρομάρα, δηλώνει ή μικρή με ειλικρίνεια. Ξαίρνικά όμως στέκεται καί τόν κυττάζει με γουρλωμένα μάτια.

— Πώς ξέρεις πώς ήρθαν οί άστυφύλακες; ρωτάει μέ υποψία.

— Τί άλλο μπορεί ναταν γιά νά γίνη τέτοιο κακό μέ­ σα στο «άντρο» τους; Αλ­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

λά στη βιασύνη μου δεν πρόλαβα νά πάρω καί τά ναρκωτικά!...

— Καλύτερα! Νά μάς λείπουνε!, λέει ή Τζήν ευχαρι­ στημένη. Προτιμώ νά περά­ σω δλη μου τη ζωή μέσα στο αναμορφωτήριο, παρά νά ξαναμπλέζω μέ τέτοιους άνθρώπους... Ό κόσμος πού διάβαζα στά περιοδικά πού σού έλεγα, ήταν πιο ώραΐος άπ’ αύτόν πού γνώρισα...

—Υπάρχει όμως κΓ άλλος πολύ καλύτερος!, τή βεβαι­ ώνει ό Χάρυ χαμογελώντας μέ συγκίνησι. Πάμε νά σού τόν γνωρίσω!...

Τον "Ομορφο τδν πιάνει κάτι σάν ΰστβοιιΛ κρίσι...

19

Κι’ άρπάζοντάς την άπό τό χέρι την τραβάει μέσα σέ μιά μαύρη κούρσα πού στέκει εκεί άπ’ έξω καί πού είναι... αύτοκίνητο τής Σκώτλαντ Γιάρντ μέ δυο έν στο­ λή άστυφύλακες στις μπρο­ στινές θέσεις. 'Η Τζήν ξεφωνίζει κατά­ πληκτη, άλλά καθώς τ’ αύτο­ κίνητο ξεκινάει καί βλέπει τούς δυο άστυφύλακες νά γελάνε χαρούμενοι, τά χά­ νει άκόμα περισσότερο. Ε­ κείνο πού τήν κάνει καί μέ­ νει πραγματική στήλη άλα­ τος, είναι πού ό οδηγός γυ­ ρίζει καί λέει στον Χάρυ:

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΑΟΗ

— Θερμά συγχαρητ ή ρ ι α, κύριε έπιθεωρητά! ""Ηταν μια τρομερή σπείρα λαθρεμ­ πόρων ναρκωτικών. Μια 5αθειά πληγή στην καρδιά τοΰ Λονδίνου, πού έκλεισε, χάρι σ’ εσάς!

— Χάρι στη δεσποινίδα άπό δώ!, διορθώνει ό νέος σο6αρά, άλλα, βλέποντας τά ύπέροχα ματάκια της Τζήν πού άστράφτουν άπό θυμό, δέν μπορεί νά κράτη­ ση τά γέλια του. Προτιμού­ σες λοιπόν νάμενα δλη μου τή ζωή στη φυλακή, παρά πού άνήκω στην αστυνομία: τή ρωτάει. Εκείνη άνασηκώνει τούς ώμους σάν νά τόχη πάρει ξαφνικά άπόφασι. Δέν έχει σημασία τι προ­ τιμώ, λέει σταράτα, άφοϋ έ­ τσι κΓ άλλοιώς στο άναμορφωτήριο θά κλειστώ πάλι...

— Θά προσπαθήσουμε νά βρούμε τρόπο νά μην ξαναπάς πιά εκεί μέσα, Τζήν τής λέει με τρυφερότητα ό Χάρυ. Και ή κοπέλλα τον κυττάζει μαγεμένη, μη μπορών­ τας νά πιστέφη τ’ αύτιά της.

«Δαυίδ και Γολιάθ..))

Α ΠΟΓΕΥΜΑ τής έπόμενης μέρας πού είναι Σάββατο, σε δυο διαφορετι­ κές μεριές τού Λονδίνου: Ή πρώτη είναι στο Νόρφολκ Σκουαίαρ, στο σπίτι της κυ­ ρίας ’Έθελ Μπαρτόλομυ, θείας τού Χάρυ. Ή δεύτερη

στο Χάϋμπουρυ, στο περίφη­ μο γήπεδο τής ’Άρσεναλ. Στο σπίτι τής κυρίας Μπαρ­ τόλομυ, μέσα σ’ ένα δωμά­ τιο, βρίσκεται ή Τζήν Κλίφτον. Ό Χάρυ την έχει άφήσει έδώ άπό χτές τή νύ­ χτα καί άπό τότε δέν έχει ξαναφανή. Τής έχει ύποσχεθή ώστόσο πώς θάρθη γρή­ γορα νά τή δή καί νά τής πή ώραϊα νέα. Ή Τζήν άνυπομονεί καί μή έχοντας τι άλλο νά κάνη για νά διασκεδάση την πλήξι της, άνοίγει τήν τηλεόρασι. Μένει κατάπληκτη όμως. Τό πρώ­ το πράγμα πού άντικρύζει είναι ό νεαρός φίλος της πού, ντυμένος μέ τή δοξα­ σμένη στολή τής ’Άρσεναλ βγαίνει αύτή τή στιγμή στον άγωνιστικό χώρο, άνάμεσα στούς άλλους συμπαϊκτες του! (*). (*) Πώς όμως ό πανέξυπνος και παράτολμος ιμυστ ικόίς πράιχτωρ τής Σκώτλαντ Γιάρντ, Χάρυ Χρηστίδης, εΐναι ταυταχρόνως καί πο­ δοσφαιριστής τής θρυλικής "Αρσενάλ; Μέ λίγα λόγια ή ιστορία του —πού δημοσιεύτηκε στο προ­ ηγούμενο τεύχος τοΰ «Άετοΰ των Γηπέδων», είναι αυτή: Γιος τοΰ Τζών Χρηστίδη— διευθυντοΰ τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώ­ τλαντ Γ ιάρντ— καί Εγγλέζας μητέρας ό Χάρυ έχει έκπαιδευτή ειδικά για μυστικός πράκτωρ, χά­ ρι στα μοναδικά προσόντα καί τις εκπληκτικές ικανότητές του. "Ετσι σέ ήλικία μόλις 19 ετών έ­ χει τον τίτιλο τοΰ «ίνσπέκτωρ», τοΰ «έπιθεωρητοΰ» δηλαδή καί εί­ ναι ό νεαρώτερος αξιωματικός πού εΐχε ποτέ ή Σκώτλαντ Γ ιάρντ. Έπιστρέφοντας στο Λονδίνο ό Χά­ ρυ, μετά άπό μ ι ά έπιτυχή άπο-

21

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Στέκεται ακίνητη για με­ ρικά δευτερόλεπτα μαρμαρωμένη. "Υστερα, σάν νά έχη πάρει άξαφνα την άπόφασί της, αρπάζει τη ζακέτα της, τη φοράει καί, περπα­ τώντας στα νύχια των ποδι­ ών της για νά μην την άκούση ή θεία τοϋ Χάρυ, βγαί­ νει στον δρόμο, πηγαίνον­ τας για τό Χάϋμπουρυ... ...Σημερινά άντίπαλος τής ’Άρσεναλ είναι ή Μάντσεστερ Σίτυ, πού έχει κατέβει καί πρώτη, σάν φιλοξενούμε­ νη, στον άγωνιστικό χώρο. Ή ομάδα τοϋ Μάντσεστερ στολή του, πέφτει στα χέρια άπαγωγέων, πού θέλουν νά τον σκο­ τώσουν, νομίζοντας πώς έχουν νά κάνουν μέ άλλον. 'Ο άλλος αυτός, πού μοιάζει τόσο πολύ στον Χάρυ, ώστε νά γελαστούν οί κακοποιοί, είναι ό Έντυ Στήδενς, μέσα δε­ ξιά τής ’Άρσεναλ. Στην έξέλιξι τής Ιστορίας ό Χάρυ, γιά νά σώση τή ζωή τού Στήβενς, αναγκά­ ζεται νά... παίξη μπάλλα στη θέσι του, ξεγελώντας τούς συμπαΐκτες του καί τούς δολοφόνους. Καί ό μέν Στήβενς σώζεται στ’ αλήθεια έτσι καί φεύγει γιά την πατρίδα του τον Καναδά, του δέ Χάρυ Χρηστίδη ανακαλύπτεται τό μεγάλο... ποδοσφαιρικό ταλέντο. Ταυτόχρο­ να ό Διοικητής τής Σκώτλαντ Γιάρντ χρειάζεται εναν πράκτορά του, πού νά είναι μαζί κΓ έπαγγειλματίας ποδοσφαιριστής, γιά νά του άναθέση κάποια σημαντική ύπόθπσι. Καλύτερη εύκοηρίά δεν μπορεί νά -βρεθή κΓ έτσι ό Χάρυ —μέ τό ψευδώνυμο Αώρενς— γρά­ φεται στήν ’Άρσεναλ, γιά νά άνα­ βε ιγθή ό μεγαλύτερος ποδοσφαιρι­ στής τής Αγγλίας, δλων τών ε­ ποχών... καί ό ίκανώτεοος μυστι­ κός πράκτωρ του άνέδειξε ποτέ ή πρώτη αστυνομία του κόσμου!....

μέ τις μπλε φανέλλες καί τά λευκά παντελονάκια, πα­ ρατάσσεται στη σέντρα καί χαιρετά τά πλήθη. Τερματοφύλακας είναι ό πανύψηλος, θρυλικός Σουΐφτ ένας άπό τούς μεγαλύτε­ ρους γκολκήπερ τοϋ κό­ σμου. Μπάκ, οί Μπένσον, Ούάλλας καί Μπαίηκερ. Χάφ οί Χώθορν καί Κλίνμπορν καί κυνηγοί οί Χαίημαν, Γκοϋντερ, Λήζλ, Μάκ Φάρλαν καί Χόπτον. Την ώρα πού οί παίκτες τής φιλοξενούμενης ομάδας παίρνουν θέσεις γύρω άπό τό ένα τέρμα τοϋ γηπέδου στο Χάϋμπουρυ γίνεται άληθινός σεισμός. Οί κανονιέρηδες έχουν 6γή άπό την καταπακτή στο πράσινο ταπέτο. Πρώτος πη­ γαίνει ό Μπρίνν Τζώνς, άρχηγός τής όμάδος κι’ άκολουθοϋν ό τερματοφύλακας Κέλσεϋ, οί Ράμσταντ, Γκρό0ερ καί Σμίθ, ό Ούίλλιαμσον καί οί Κρόςς, Χήθ, Χάρυ Λώρενς, ’Ώκλεϋ καί Ντράμμοντ. Μέ τήν πρώτη ματιά οί φί­ λαθλοι πού άποθεώνουν τά ϊνδάλματά τους, παρατηρούν τήν άπίστευτη ομοιότητα πού έχει ό Αώρενς, ό και­ νούργιος παίκτης τους, μέ τον ’Έντυ Στήβενς (*). Τα περισσότερα βλέμματα εί­ ναι στραμμένα έπάνω του. Έκτος άπό τήν περιέργειά τους γι’ αύτή τήν παράξενη ομοιότητα τοϋ καινούργιου (*) Διάβασε τεύχος.

τό

προηγούμενο

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

22 άσσου πού ήρθε, μέ τον λαιό πού έφυγε, έχουν την ανησυχία άν 6 νέος τός παίκτης θά δικαιώαη προσδοκίες τους...

πα­ καί αύτις

πάμε έχει ό Χάρυ στην "Αρσεναλ. Πέντε μέρες έπίσης βρίσκεται στα πρόθυρα... τής τρέλλας ό κωμικός νάνος και «μασκώτ)) τής όμάδος "Ομορφος. Κάθε φορά πού βλέπει εμπρός του τον νεα­ ρό ήρωά μας άλλοιθωρίζει. Τό ίδιο κάνει και τώρα κα­ θώς βρίσκεται μέ τό άχώριστο φαρμακείο του πλάϊ στις γραμμές του άράουτ.

— Ψίτ, άγόρι!, φωνάζει τού Χάρυ. Εκείνος σταματάει χαμο­ γελώντας : — Τί συμβαίνει, "Ομορφε; Ό νάνος τον πλησιάζει. Σκύβει στ’ αυτί του. Τού λέ­ ει έμπιστευτικά: —"Ελα τώρα! "Ασε τη σα­ χλαμάρα πού δέν... είσαι ό "Εγτυ!

— Δέν είμαι — στην τιμή μου! Είμαι ό Χάρυ Αώρενς!

— ΚΓ έγώ είμαι ό Δαυίδ πού... τή μπουμπούνισε τού Γολιάθ!, διατείνεται νευρια­ σμένος ό "Ομορφος.

— Τί μου λές! Διάβασα τό κατόρθωμά σου σ’ ένα βι­ βλίο! Μπράβο! Συγχαρητή­ ρια!, του λέει ό Χάρυ.

— Μερσί!, κάνει ό νάνος ξυνίζοντας κωμικά τά... άστεία μούτρα του. Γιατί κά­ νεις αύτό τό κόλπο, "Εντυ; Πές μου καί δέν θά τό πώ κανενού — εγώ ’μαι τάφος στά μυστικά! Δέν μ’ εμπι­ στεύεσαι εμένα πού είμα­ στε πρώτοι φίλοι; ΚΓ άν δέ θέλης νά μοϋ πής την αίτια, δέν πειράζει. Πές μονάχα πώς είσαι έσύ, για νά μήν τρελλαθώ προώρως!

—"Ε, καλά! Έγώ είμαι!, παραδέχεται γελώντας αυ­ τός.

-Ό "Εντυ;...

— "Οχι, αδερφέ! Ό Χάρυ! Τον "Ομορφο τον πιάνει κάτι σάν υστερική κρίσι. Βγάζει την τραγιάσκα του, τή φέρνει στο στόμα καί τή δαγκώνει σάν νά θέλη νά τή φάη. Ό Χάρυ φεύγει γελών­ τας προς τή σέντρα, γιατί ό διαιτητής έχει άρχίσει νά σφυρίζη γιά νά μαζευτούν όλοι οί παίκτες. Σέ λίγο αρχίζει ό μεγά­ λος άγών. Πάνω στο σφύρι­ γμα τής ένάρζεως, ό "Ο­ μορφος δίνει μέ την παλάμη μιά στράκα στο κούτελό του, ενώ τά ματάκια του γυ­ αλίζουν.

—Εννόησα!, δηλώνει μι­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ λώντας στον εαυτό του. Ό Χάρυ Λώρενς είναι... τό δεύ­ τερο ημιχρόνιο τοϋ ’Έντυ Στήβενς!

Δυο μεγάλοι δΠ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Σίτυ είναι μιά από τις πιο δυ­ νατές και τεχνικές ομάδες στην ιστορία τού Εγγλέζι­ κου ποδοσφαίρου. Πρωταθλήτρια της χώρας τό 1937, παί­ ζει πάντα πρωτεύοντα ρόλο ατό συγκλονιστικό αύτό πρω­ τάθλημα και ποτέ δεν ύπηρξε εύκολος αντίπαλος για κανένα συγκρότημα. Ωστόσο ή ’Άρσεναλ, τίς χρονιές της μεγάλης της

23 δόξας, είναι μιά ομάδα πού μπορεί νά «διάλυση» και την πιο φημισμένη ενδεκά­ δα τού κόσμου — και ή επο­ χή πού διηγιόμαστε είναι άκριδώς μιά από τις χρονιές της πιο μεγάλης δόξας των κανονιέρηδων. Τό νέο αστέρι πού πρό­ κειται σέ λίγο νά λάμψη στο ποδοσφαιρικό στερέωμα της ύφηλίου, ό Χάρυ Λώρενς, παίρνει τη μπάλλα άπό τον "Αλαν Χηθ —τον διάβολο Ούαλό, όπως τον φωνάζουν οί φίλαθλοι— και επιχειρεί την πρώτη κατεβασιά. Μπαί­ νει σαν σίφουνας στην πε­ ριοχή της Μάντσεστερ. Τη στιγμή πού ό δεξιός χάφ Χώθορν όρθώνεται εμπρός

Ή μπάλλα καρφώνεται στην άριστερή γωνία Τά δίχτυα σείσνγ$ϊ.

24 του για νά τον άνακόψη, ό Χάρυ πασσάρει μέ ακρίβεια στον ’Ώκλεϋ, πού άνοίγει στον Ντράμμοντ. Ό έζω α­ ριστερά των κανονιέρηδων κάνει μια γρήγορη κούρσα στη γραμμή του άράουτ και πριν τον φτάση ό μπάκ τής Μάντσεστερ, Μπένσον, κά­ νει μια καλοζυγισμένη σέν­ τρα. Τρεις πηδάνε για κε­ φαλιά: Οί Ούάλλας και Μπαίηκερ άπό τή Μάντσεστερ και ό Κρόςς άπό τήν ’Άρσεναλ. Ή μπάλλα χτυπάει δια­ δοχικά σε δύο κεφάλια και καταλήγει κόρνερ. Οί φίλαθλοι εν τώ μεταξύ έχουν κυριολεκτικά φρενιά­ σει και παρακολουθούν τή φάσι μέ κομμένη τήν άναπνοή. Τό χτυπάει ό ίδιος ό Κρός άπό τήν πλευρά του, άλλά ό πανύψηλος Σουίφτ βγαίνει καί μπλοκάρει μέ άνεσι πά­ νω άπό ένα σωρό κεφάλια. Οί φίλαθλοι τον χειροκρο­ τούν μ’ όλο πού είναι άντίπαλος καί μ’ όλο πού δεν έπιασε τίποτα σπουδαίο. Τυ­ χαίνει όμως ό θρυλικός γκολκήπερ νά είναι τό ίν­ δαλμα καί ό άγαπημένος ό­ λων των φιλάθλων τής Αγ­ γλίας. Τό παιχνίδι συνεχίζεται μέ τό δυνατό βολέ τού Σουίφτ πού φέρνει τή μπάλλα μέ­ χρι τά καρρέ τής ’Άρσεναλ. Ό γιγαντόσωμος σέν τ ε ρ μπάκ τής γηπεδούχου, Γκρόβερ, άποκρούει μέ κεφαλιά καί συγχρόνως τροφοδοτεί μέ άκρίβεια τον Μπρ ί ν ν Τζιί>νς.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Ό Τζώνς —ό μόνος άπό τούς ποδοσφαιριστές τής ’Άρσεναλ πού ξέρει ότι τό δεκαεννιάχρονο παλληκάρι πού έπαιξε ώς ’Έντυ Στήβενς τό περασμένο Σάββα­ το, είναι τό ίδιο πού παίζει ώς Χάρυ Λώρενς— δίνει σ’ αύτόν τή μπαλλιά. Ό Χάρυ έλίσσεται άνάμεσα σέ τρεις άντιπάλους. Γιά μιά στιγμή φαίνεται σάν νά μπερδεύεται καί νά πρόκει­ ται νά χάση τή μπάλλα. Οί χιλιάδες των θεατών πού τον παρακολουθούν μέ ξεχωρι­ στό ένδιαφέρον, βγάζουν έ­ να επιφώνημα άπογοητεύσεως, τό όποιο όμως δεν προ­ λαβαίνει νά κατασταλάξη γι­ ατί, ό Χάρυ, χύνεται μπρο­ στά μέ τή μπάλλα στά πόδια προκαλώντας άμέ σ ω ς τό θαυμασμό. Δίνει στον ’Ώ­ κλεϋ καί ταυτόχρονα τρέχει εμπρός γιά νά ξαναπάρη τή μπαλλιά. Ό ’Ώκλεϋ καταλα­ βαίνει τον σκοπό του καί πα­ ρά τήν προβολή τού Μπαίηκερ, καταφέρνει νά τού ρίζη τή σφαίρα μπροστά. Ό Λώρενς πιάνει σούτ έτσι ό­ πως έρχεται. Είναι ένα ζερό βολέ πού στέλνει τή μπάλ­ λα σάν βολίδα προς τήν άριστερή, κάτω γωνία τού άντιπάλου τέρματος. «Γκολ!», ούρλιάζουν τά πλήθη καί πετάγονται άπό τίς κερκίδες. Μόνο πού έ­ χουν λογαριάσει χωρίς τόν... ξενοδόχο... "Ενα άνθρώπινο βέ λ ο ς πού λέγεται Σουίφτ κάνει μιά άπίθανη βουτιά καί άπρ-

25

αετός τον γηπέδων

κρούει μέ τή γροθιά του σέ κόρνερ. Μετά άπό την πρώτη κατάπληξι στις εξέδρες, οί θε­ ατές αποθεώνουν μέ χειρο­ κροτήματα και τον σουτέρ και τον τερματοφύλακα. Τό παιχνίδι συνεχίζεται ορμητικό και τεχνικό μαζί. Γεμάτοι δύναμι, άλλά χωρίς άντιαθλητικές ένέργειες, οί 22 ποδοσφαιριστές διεκδικουν την πολύτιμη νίκη. Ή “Αρσεναλ έχει την εδαφική και τεχνική ύπεροχή, άλλά ή Μάντσεστερ κάνει ξαφνι­ κές καί πολύ επικίνδυνες άντεπιθέσεις. Εκείνος πού ήδη έχει διακριθή στο πρώτο εικοσάλε­ πτο τού παιχνιδιού, είναι ό Σου'ίφτ, πού έχει αποκρούσει τέσσερις κεραυνούς, δύο τού Λώρενς καί άπό έναν τού ’Ώκλεϋ καί Χήθ, πού γιά όποιονδήποτε άλλον τερμα­ τοφύλακα θά έπρεπε νά λο­ γαριάζονται γ ι ά σίγουρα γκόλ. Οί φίλαθλοι πού βρίσκον­ ται στο γήπεδο έχουν σήμε­ ρα την τύχη νά παρακολου­ θούν τό καλύτερο παιχνίδι τού πρώτου τερματοφύλακα τής Εύρώπης. Ταυτόχρονα όμως παρακολουθούν κατά­ πληκτοι τό ποδοσφαιρικό «ρεσιτάλ» ενός «τρομερού» νέου παιδιού, τού Χάρυ Λώ­ ρενς, πού άλωνίζει τό γήπε­ δο, κάνει μπαλλιές άκριβείας στούς συμπσΐκτες του καί φαρμακερά σούτ άπ’ όλα τά σημεία καί μέ άπίστευτη ευκολία. Τό πιο περίεργο ό­ μως είναι ότι σχεδόν όλεο

τις φορές δημιουργεί τήν έντύπωσι ότι πρόκειται νά χάση τή μπάλλα — έΥώ αύτό δέν συμβαίνει ποτέ!

|\^1θΝΟ

παρακολου­

θώντας τον σπήκερ τού Ρα­ διοφωνικού σταθμού όπως άναμεταδίδει τον άγώνα, μπο­ ρούμε νά πάρουμε άκριβή ι­ δέα τής έντυπώσεως πού δημιουργεί τό σημερινό παι­ χνίδι στούς θεατές του: «Αγαπητοί μου φίλοι —φω­ νάζει ό σπήκερ μέ τά μάτια πεταγμένα άπό τήν έκπληξι καί τό μικρόφωνο τόσο κοντά στο στόμα του, πού λές ότι άπό στιγμή σέ στι­ γμή θά τό καταπιή— αύτό είναι άνω ποταμών! Αύτός ό καινούργιος σέν τερ φόρ τής ’Άρσεναλ είναι πολύ παράξενος! Τό στύλ του θάλεγα πώς είναι... γιά κλά­ ματα ! Κάθε φορά φαίνεται νάχη χάσει τή μπάλλα καί στο τέλος όλο βρίσκεται νά τήν κρατάη στά πόδια του καί νά τή δίνη έκεϊ πού πρέ­ πει!... Μοιάζει σάν νά μήν έχη καθόλου τεχνική κατάρ-

26

τισι. Θάλεγε κανείς πώς εί­ ναι τό πρώτο παιχνίδι πού παίζει στη ζωή του!... Κι* ό­ μως αυτός ό τρόπος του ξε­ γελάει συνεχώς τούς αντι­ πάλους του καί... Αυτή τη στιγμή, αγαπητοί μου άκροαταί, περνάει άνάμεσα άπό τούς Ούάλλας, Χώβορν καί Μηένσον! Μπερδεύεται μέ τή μπάλλα, δέκα φορές ό­ πλων ουν τό πόδι νά τού την άποσπάσουν, ' άλλα εκείνος τήν ύστατη στιγμή, μέ μια άπίστευτη ταχύτητα αντιδράοεως, προλαβαίνει καί την τραβάει πρώτος προς τό μέ­ ρος του... Σουτάρει έξω άπό τήν περιοχή... ’Άααχ! ^Η­ ταν κάτι τό καταπληκτικό! "Ενας άληθινός κεραυνός! Δέν προλάβαμε καλά — κα­ λά νά δούμε τή μπάλλα, πρόλαβε όμως ό Σουΐφτ νά τή δή γρηγορώτερα — ευτυ­ χώς για τή Μάντοεστερ !... "Ενα απίθανο μακροβούτι στο δεξί «Γ» τής εστίας του έσωσε τήν κατάστασι!... Τά μάτια μας σήμερα παρακο­ λουθούν ένα ποδοσφαιρικό θαύμα πού ξετυλίγεται πάνω στο πράσινο χαλί τού Χάϋμπουρυ! Αύτό δέν είναι άγώνας ποδοσφαίρου! Είναι μιά μονομαχία δύο μεγάλων. Δύο τιτάνων τού άθλήματος: Τού νεαρού Χάρυ Λώρενς καί τού λαστιχένου Σουΐφτ!... »’Αλλά τό παιχνίδι ξαναρ­ χίζει. Βρισκόμαστε στο 25ο λεπτό τού πρώτου ημιχρονί­ ου καί τό άποτέλεσμα εξα­ κολουθεί νά παραμένη ισό­ παλο μηδέν - μηδέν. “Αν

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τά δίχτυα τής Μάντοεστερ Σίτυ υπεράσπιζε οποιοσδήπο­ τε άλλος τερματοφύλακας, τό «ταμπλώ» θάγραφε αυτή τή στιγμή τό λιγώτερο τέσ­ σερα γκολ εις βάρος της! Ή ’Άρσεναλ, οδηγούμενη άπό τον «άλλόκοτο» Χάρυ Λώρενς έκτος άπό τις άλ­ λες παραξενιές του νομίζει κανείς πώς βλέπει τόν... άποδημήσαντα στον Καναδά ’Έντυ Στήβενς!— παίζει έ­ να άριστουργπματικό ποδό­ σφαιρο σήμερα. Οί περισσό­ τεροι άσπρογάλαζο! εκπρό­ σωποι τού Μάντοεστερ είναι συγκεντρωμένοι μηρ οστά στο τέρμα τους καί αγωνί­ ζονται γενναία γιά νά τό διαφυλάξουν απαραβίαστο. »Άκόμα μιά φορά κατε­ βαίνουν οί «κανονιέρηδες». "Ενας περίτεχνος συνδυα­ σμός: Ό Ράμσταντ, πού έ­ χει κατέβει κάτω άπό τή σέντρα, δίνει στον Μπρίνν Τζώνς. Ό πολύπειρος «αρ­ χηγός» περνάει μέ έξυπνο τρόπο τον Λήζλ καί κάνει μιά υπέροχη μπρο σ τ ι ν ή μπαλλιά στον ’Όκλεϋ. Εκεί­ νος γυρίζει καί ψάχνει μέ τό βλέμμα ν’ άνακαλύψη τόν... Λώρενς! Ναί, ψάχνει για τόν Λώρενς, πού είναι καί πάλι άμαρκάριστός καί τού πετάει τή μπάλλα — φαί­ νεται δλοι τόχουν χωνέψει πώς μονάχα αύτός είναι ι­ κανός νά παραβιάση τό οχυ­ ρό τού γίγαντα Σουΐφτ!... Ό νεαρός σέντερ —φόρ όμως, δέν είναι εγωιστής— ίσως έπειδή είναι καινούργιος άκόμα!... Καθώς δέν έχει έ-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ λεύθερο πεδίο για σούτ, προτιμάει ν ά ξαναγυρίση τη μπάλλα στον "Αλαν Χήθ, πού βρίσκεται σέ εύνοϊκώτερπ θεοί. Ό διάβολο - Ούαλός πιάνει έναν «κεραυνό)) αλλά... ό Σουΐφτ ϊπτατσι μια φορά ακόμα και κουλουριάζεται σαν αγριόγατος γύρω από τη «στρογγυλή θεά))!... Φίλοι μου, είμαι υποχρεωμέ­ νος νά ξαναπώ ότι ποτέ ά?\λοτε δεν είχα την τύχη νά παρακολουθήσω τόοο συναρ­ παστικές φάσεις, όσο στο σημερινό παιχνίδι μέ - τούς δυο μεγάλους πρωταγωνι­ στές: Τον τρομερό Σουΐφτ καί τον νέο σέντερ φόρ των «κανονιέρηδων)), Χάρύ Λώρενς...)).

»

27

βυό παράξενοι θεατές... ,ΗΔΕΝ - ΜΗΔΕΝ τελειώνει τό ημίχρονο, παρ’ όλο πού ό Δώρενς, ό Χήθ και ό ’Ώκλεϋ επιχειρούν τουλάχιστον δέκα άκόμα σούτ ώς τή Λήξι του. "Οταν οί είκοσιδύο παίκτες κατε­ βαίνουν στ* άποδυτήρια, οί φίλαθλοι στις εξέδρες συζη­ τούν πολύ ζωηρά τις άπίστευτες φάσεις πού παρακο­ λούθησαν. Κανείς δέν έμει­ νε ασυγκίνητος από τή πλή­ θη ή μάλλον, γιά νά είμα­ στε πιο ειλικρινείς, μό­ νο ένας: Είναι ένας ψηλός μελα-

Στίς εξέδρες γίνεται σεισιμός. Οί φίλαθλοι είναι έξαλλοι.

28 χροινός άντρας, ντυμένος άριστοκρατικά. Βρίσκεται εις την έζέδρα των «κοινών» εισιτηρίων, χαμένος ανάμε­ σα στην τρικυμισμένη από συγκίνησι— λαοθάλασσα. Δεν έχει καμμιά παρέα καί φαί­ νεται σάν νά... τον έχη νυ­ στάζει ολη αύτη ή ιστορία. Τούτη τη στιγμή μάλιστα χασμουριέται τ ε ν τώνοντας τό στόμα του τόσο πού κιν­ δυνεύει ή μασέλα του. Κυττάζει τό ρολόϊί του.

— Τί έχουν πάθει καί φω­ νάζουν; μουρμουρίζει άνάμεσα στα δόντια του, μιά καί δεν έχει κανέναν νά μιλήση. Τρέλλα πού δέρνει τούς άνθρώπους! Κυττάζει ολόγυρά του σάν νά έχη ζωηρότατη έπιθυμία νά φύγη. Βλέπει όμως πώς, άν έπιχειρήση κάτι τέτοιο, Θά πρέπει νά ταλαιπωρηθή πάρα πολύ ώσπου νά φτάση στον δρόμο. Βρίσκεται πολύ χαμηλά στην έζέδρα, στη δεύτερη σειρά καί είναι τό­ σος ό συνωστισμός παντού πού τον άπογοητεύει. Μιά κοπέλλα όμως, πού κρατάει στο χέρι της ένα τριαντάφυλλο, δεν φαίνεται νά δείχνη τον ίδιο φόβο γιά τον συνωστισμό. Κατεβαίνει τις κερκίδες σπρώχνοντας καί ζητώντας καί συγγνώμη πού καί πού. Την ώρα πού φτάνει κοντά στον σοβαρό καί άσυγκίνητο άνθρωπο, δι­ απιστώνει πώς δίπλα του ύπάρχει λίγος χώρος — ή πο­ λύτιμη θέσις πού γύρευε ό­ λη αύτη τήν ώρα γιά νά κα-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Θήση. Χωρίς πολλά — πολλά λοιπόν, θρονιάζεται πλάϊ του δίνοντάς του μάλιστα 4 καί μιά γερή σκουντιά. Ό άντρας γυρίζει καί την κυττάζει κατάπληκτος. Τό κορίτσι όμως δεν τού δίνει καμμιά σημασία, έτσι αύτός αναγκάζεται νά κάνη πιο πέρα, γιά νά της δημιουργήση χώρο. Ή μικρή παίζει τό τριαν­ τάφυλλό της στά χέρια, κυττάζει δεξιά καί άριστερά μέ γουρλωμένα τά άμορφα μά­ τια της, σάν νά μην έχη ξαναδή άλλη φορά τόσον κό­ σμο καί τέτοια έορταστικη άτμόσφαιρα. Στο τέλος Θυμάται πώς κάποιος κάθεται πλάϊ της καί γυρίζει καί τον ρωτάει μέ την κρυσταλλένια φωνή της: — Θ’ άργήση νά ζαναρχίση; — Μακάρι καί νάξερα!, άποκρίνεται βλοσυρά ό άν­ τρας.

— Κι* άφοΰ δεν ξέρετε, τό­ τε γιατί ερχόσαστε στο γή­ πεδο ; ρωτάει πολύ άβώα ή μικρή. "Ενας παράξενος βόγγος βγαίνει άπ’ τό στήθος τού άνθρώπου, πού όμως, ξαφνι­ κά, φαίνεται άποφασισμένος νά δώση «τόπο στην οργή».

— ΚΓ έσείς, νεαρή μου κυρία, μουρμουρίζει ειρωνι­ κά, άφού δεν ξέρετε, γιατί ερχόσαστε; Τό κορίτσι κοκκαλώνει. Μετά γελάει.

ΑΕΤΟΙ ΤΠΝ ΓΗΠΕΑΑΝ — Δίκιο έχετε!, κάνει χα­ ρούμενα. Δεν το σκέφτηκα οτι μπορούσε κΓ άλλος νάρχεται για πρώτη φορά!...

. Τ Ο ΔΕΥΤΕΡΟ ημι­ χρόνιο άρχίζει. Για μια στι­ γμή στο γήπεδο γίνεται κά­ ποια ησυχία, σάμπως οί ε­ ξήντα χιλιάδες θεατές νά παίρνουν όλοι μαζί άνάσα, γιά νά προετοιμαστούν για τή συνέχεια τής τιτανομα­ χίας. Τούτη τη φορά ή Μάντσεστερ φαίνεται άποφασισμένη νά άνατρέφη την κατάστασι τού πρώτου ημιχρονίου. Μέ τή σέντρα οί κυνηγοί της χύνονται προς την άντίπαλη εστία. Είναι ολοφάνερη ή έπιδίωξί τους: Μ’ έναν τερματο­ φύλακα σάν κΓ αύτόν πού έχουν σήμερα, άν καταφέ­ ρουν νά πετύχουν άξαφνα ένα γκολ, μπορούν νά κρα­ τήσουν ολόκληρο το ήμι-

Ϊ9

χρόνιο και νά πετύχουν μιά ιστορική έκτος έδρας νίκη, έπι τής επικεφαλής τής βα­ θμολογίας ’Άρσεναλ. Ό Λήζλ δίνει στόνΓκοϋντερ κΓ εκείνος στον Μάκ Φάρλαν. Ό διάσημος Ιρλαν­ δός μέσα άριστερά, ανοίγει στον έξω δεξιά Χαίϋμαν, που κάνει ώραία σέντρα άκριβείας. Ό Λήζλ ετοιμάζεται γιά κε­ φαλιά, άλλά ό Κέλσεϋ τον προλαβαίνει βγαί ν ο ν τ α ς μπροστά του και μπλοκάροντας τή μπάλλα πρ'ιν φτάση στο κεφάλι του. Ό κόσμος χειροκροτεί μ’ ενθουσιασμό τή σωτήρια έπέμθασί του, γιατί ή φάσις ή­ ταν πραγματικά πολύ επικίν­ δυνη, καθώς ή άμυνα τής ’Άρσεναλ δέν είχε άκόμα καλοκαταλάβει πώς... άρχισε το παιχνίδι. Ό Κέλσεϋ δίνει στον Μπρίνν Τζώνς μέ το χέρι. Ό αρχηγός των «κανονιέρη­ δων» κατεβαίνει, περνάει έντεχνα τον Χώθορν καί δί­ νει στον ’Ώκλεϋ πού γυρί­ ζει άμέσως στον Λώρενς. Ή πάσσα όμως είναι πολύ κακή. Ό Κλίνμπορν βρίσκε­ ται πολύ πιο κοντά στή μπάλ­ λα καί τήν άπομακρύνει προς τον Χόπτον, παρά τή γρήγορη προβολή του Λώ­ ρενς. Ό Χόπτον δίνει στον Μάκ Φάρλαν πού, μέ δύο ύπέροχες προσποιήσεις περνάει τον Γκρόβερ καί τον Σμίθ καί κάνει ένα φαρμακερό σούτ άπό τα πλάγια.

"Ομως η στρογγυλή «θεά του ποδοσφαίρου)) περνάει ελάχιστα εκατοστά άουτ, ξύνοντας σχεδόν τό αριστερό κάθετο δοκάρι τοΰ Κέλσεϋ... Ό γκολκήπερ της γηπεδούχου στήνει τή μπάλλα στη γωνία τής μικρής περιο­ χής, ενώ οί θεατές δεν έ­ χουν άκόμα καλά — καλά συνελθεί άπά τό σοκ πού ύπέστησαν άπ’ αυτό τό σούτ. Τό ελεύθερο χτύπημα βρίσκει τον Ούΐλλιαμσον στο κέντρο του γηπέδου. Ό άριστερός χάφ τής ’Άρσεναλ δίνει στον Ντράμμοντ. Εκεί­ νος περνάει μέ τρίπλα τον Κλίνμπορν και μπαίνει προς τά μέσα. Προσπαθώντας ό­ μως νά περάση και τον Ούάλλας χάνει τή μπάλλα. Πλά'ί στή γραμμή τού άράουτ ό... νοσοκόμος "Ομορ­ φος έχει άρχίσει ν’ άνησυχή. "Οπως πάντα όταν βρί­ σκεται σέ αγωνία, έχει βγά­ λει τήν τραγιάσκα του και τή δαγκώνει!

—"Αστε τά κάλπα, χαρα­ μοφάηδες!, τσιρίζει νευρια­ σμένος. Δέ γίνεται δουλειά έτσι! Πρέπει... ένας νά κρα­ τά η εκείνον τον ψηλό —εν­ νοεί τον Σουΐφτ— και οί άλ­ λοι νά σουτέρνουν! "Αχ, μανούλα μου, νάχα λίγο μπόϊ άκόμα —ϊσαμ’ ένα μέ­ τρο!— θάμπαινα μέσα καί θά τούς γέμιζα γκολ! Θά τούς τύλιγα καί στο χαρτί μερικά... νά τά φάνε σπίτι I

δ

ΕΚΑΠΕΝ Τ Ε

ολό­

κληρα λεπτά κρατάει ή επι­ θετική δραστηριότης των φι­ λοξενούμενων. Σ’ αύτό τό διάστημα όμως ή ’Άρσεναλ έχει κάνει καί μερικές πο­ λύ επικίνδυνες άντεπιθέσεις. Ό Σουΐφτ όμως έχει σώσει δυο βέβαια γκολ άκόμα, δί­ νοντας τήν ευκαιρία στους φιλάθλους νά τον θαυμά­ σουν και νά τον χειροκρο­ τήσουν μ’ ενθουσιασμό. Μετά τό 15' τό παιχνίδι άλλάζει ρυθμό. Σιγά — σιγά ή ’Άρσεναλ περνάει στήν άντεπίθεσι. Ό Χήθ, ό ’Όκλεϋ κι* ό Λώρενς κάνουν μερι­ κές κατεβασιές πού φέρ­ νουν άναστάτωσι στήν άμυ­ να τής Μάνταεστερ, αλλά τά σούτ πού κάνουν ή περνάνε λίγο άουτ ή τά αποκρούει μέ καταπληκτική άνεσι ό τρομερός Σουΐφτ. Καί ή πίεσι των «κανονιέ­ ρηδων)) συνεχώς αυξάνει. Τό σκορ όμως παραμένει τό

Α£Τ0Σ ΤΩΝ ΓΗΓϋΔΩΝ ϊδιο. Ή άγωνία στις κερκί­ δες μεγαλώνει. Άλλα δεν είναι άγωνία γιά τή νίκη. 01 Λονδρέζοι φίλαθλοι δεν άγωνιοϋν τόσο για τον ένα βα­ θμό πού κινδυνεύει νά χά­ ση ή αγαπημένη τους ομά­ δα — σέ περίπτωσι ισοπαλί­ ας. Αφωνοι όμως από θαυ­ μασμό για τις υπεράνθρω­ πες επεμβάσεις τού μεγά­ λου Σουΐφτ και για τά τρομα­ κτικά, άπό κάθε σημείο τού γηπέδου, σούτ τού Χάρυ Αώρενς, άγωνιοΰν νά δουν ποιος θάναι ό νικητής αυ­ τής τής τιτάνιας μονομα­ χίας. Και ό νεαρός Αώρενς έ­ χει καταλάβει κΓ αυτός πώς είναι τό κέντρο τού ενδια­ φέροντος μαζί μέ τον άντίπαλό του τερματοφύλακα. Αυτή τή στιγμή κάνει ω­ ραία σέντρα για τον Χήθ, ό οποίος περνάει σαν άληθινός δαίμονας άνάμεσα σέ δύο άντιπάλους του κι’ άνοι­ γε ι στον Μτράμμοντ. Εκεί­ νος γυρίζει στον χάφ Μπρίνν Τζώνς πού βρίσκεται ελεύ­ θερος κΓ αυτός πασσάρει ψηλοκρεμαστά στον Αώρενς. Ό Χάρυ πιάνει στον άέρα ένα τρομερό άνάποδο ψαλί­ δι, επάνω άκριβώς άπό τή γραμμή τής μεγάλης περιο­ χής τής Μάντσεστερ. Ή μπάλλα κατευθύνεται σάν άστραπή στο άριστερό Γ τού τέρματος. Τό άνθρώπινο ελατήριο πού λέγεται Σουΐφτ ώστόσο, τινάζεται σάν νά τον πέταξε καταπέλτης, τήν ίδια στι­ γμή πού εξήντα χιλιάδες

άνθρωποι τινάζονται στις έζέδρες, έτοιμοι νά φωνάξουν «γκάλ))... Ή γροθιά του σπρώχνει τή μπάλλα και τήν πετάει κόρνερ, ενώ ό ίδιος σκάει στο χορτάρι άπό ψηλά, παίρ­ νοντας τρεις τούμπες. Νέκρα πέφτει όλοϋθε. Ό θαυμασμός κΓ ή κατάπληξις έχουν βουλώσει όλα τά στό­ ματα. Ό Χάρυ Αώρενς πού, πε­ σμένος άνάσκελα, έχει πα­ ρακολουθήσει αύτή τήν άπίστευτη άηόκρουσι τού άντιπάλου του, δεν μπορεί πια νά ^ κρατηθή περισσότερο. Σηκώνεται καί τρέχει κοντά στον πεσμένο. Σουΐφτ. Τον βοηθάει νά σηκωθή, τον άγκαλιάζει καί τον φιλάει γε­ μάτος θαυμασμό. Τώρα ^ ή λαοθάλασσα ζεσπάει σέ μια πραγματική άποθέωσι των δύο ήρώων.

ίι ΕΝΤΕ λεπτά θέλει νά τελειώση τό συγκλονιστι­ κό μάτς. Τουλάχιστον πέντε άκόμα φαρμακερά σούτ τού

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Λώρενς έχει αποκρούσει ό Κέρβερος της Μάντσεστερ.

"Ορθιοι πια επάνω στις εξ­ έδρες οί θεατές περιμένουν με γουρλωμένα μάτια τό τέλος του αφάνταστου αυ­ τού άγώνα, πού θά μείνη στή μνήμη τους ώς τό τέλοα τής ζωής τους. 'Η ’Άρσεναλ κάνει άκόμα τρεις κατεβασιές. Χωρίς άποτέλεσμα. Οί αμυνόμενοι προλαβαίνουν καί άποκρούουν όλες τις φορές, πριν οί έπιτεθέμενοι προλάβουν νά σουτάρουν. Πλησιάζει τό τελευταίο λεπτό καί οί γηπεδουχοι άκόμα δεν φαίνονται νά τοχουν «βάλει κάτω)). Επιτί­ θενται μέ τρομακτική σφοδρότητα, ελπίζοντας στά δευτερόλεπτα πού άπομένουν πιά νά καταφέρουν ε­ κείνο πού δεν κατάφεραν ενενήντα λεπτά. Ό Κρόςς κάνει μιά άστραηιαία κούρσα πλάϊ στή γραμ­ μή τού άράουτ καί φτάνει στή γραμμή τού κόρνερ. Α­ πό κεΐ σεντράρει μέ δύναμι. 'Η μπάλλα φτάνει στή μικρή περιοχή τής Μάντσεστερ. Οί Ούάλλας καί Μπένσον πηδά­ νε ύψώνοντας τείχος μέ τά κορμιά τους εμπρός στον έφορμουντα Λώρενς. Αύτός όμως πηδάει ψηλότερα άπ’ αύτούς. Τό κεφάλι του ετοι­ μάζεται νά καρφώση τή μπάλλα στή δεξιά γωνία τού Σουΐφτ κΓ εκείνος τό βλέ­ πει καί σπεύδει προς τά ε­ κεί. Μέσα σ’ ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου ώστόσο 6 Χάρυ συγκρατεί τή φόρα

τού κεφαλιού του καί τό στρέφει αστραπιαία άντίθετα. Ή μπάλλα καρφώνεται στήν άριστερή γωνία τού τέρματος, παρά τήν προσ­ πάθεια τού καταπληκτικού Σουΐφτ, πού καί πάλι προλα­ βαίνει νά τιναχτή προς τά ε­ κεί. Τά δίχτυα συγκλονίζον­ ται. Στις εξέδρες γίνεται σεισμός. Ό τσιμεντένιος κολοσ­ σός πού ονομάζεται Χάϋμπουρυ, λες ότι κινδυνεύει νά γκρεμιστή. Οί άνθρωποι είναι έξαλλοι. Πετούν στον άέρα καπέλα, σακκά κ ι α, παλτά, δ,τι κρατούν. Είναι μιά εικόνα εντελώς άσυνήθιστη γιά Εγγλέζικο γήπεδο. Ό πίνακας τού σκόρ γράφει: ΑΡΣΕΝΑΛ I ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΥ 0 Ό Σουΐφτ σηκώνεται καί τρέχει πρώτος ν’ άγκαλιάση τό Ελληνόπουλο πού βρίσκεται ξαπλωμένο στο χορτάρι, ανίκανο νά κινηθή από τήν κούρασι. Οί συμπαίκτες τού Λώρενς, πού ή­ ταν έτοιμοι κΓ εκείνοι νά τρέξουν νά τον συγχαρούν, στέκουν ακίνητοι στις θέσεις τους. Συγκινημένος ό Σουΐφτ τον φιλάει καί στά δυο μά­ γουλα καί τον βοηθάει νά σηκωθή. Κανείς δεν τολμά­ ει νά τούς πλησιάση καί νά διακόψη αύτή τήν ύπέροχη σκηνή. Οί δυο γίγαντες αγ­ καλιάζονται καί προχωρούν

33

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

έτσι προς τα αποδυτήρια, γιατί στο μεταξύ ό διαιτητής σφυρίζει τή λήξι τού παιχνι­ διού. Πολλοί κλαίνε στις εξ­ έδρες. Καθώς πλησιάζουν στην άκρη του γηπέδου, μια ά­ μορφη κοπέλλα πετάει στον Χάρυ ένα τριαντάφυλλο. Ε­ κείνος τό βλέπει, βλέπει καί τό κορίτσι καί... μένει μέ τό στόμα άνοιχτό.

— Βρε... καμινάδα!, μουρ­ μουρίζει μέσ’ απ’ τά δόντια του. Πού βρέθηκες έσύ έδώ εδώ πέρα; — Σ’ αγαπώ!, του φωνάζει έκείνη μ’ όλη της τή δύναμι, χωρίς νά δίνη δεκαράκι για τούς γύρω της. Είσαι σπουδαίος, ό πιο σπουδαίος άπ’ δλους τούς άντρες καί σε λατρεύω!

— Αηδίες!, φωνάζει μέσα στ’ αυτί της ό σοβαρός κύ­

ριος πού βρίσκεται πλάϊ της όρθιος τώρα καί έκεϊνος. Δέν σοϋ έπιτρέπεται νά φωνάζης τέτοιες κουταμάρες, κορίτσι πράμα! Ποιά είσ’ έ­ σύ πού λατρεύεις αύτόν... τον άσσο τής κλωτσιάς; — Είμαι ή άρραβωνιαστικιά του καί θά γίνω γυναίκα του!, λέει μέ παγερή άξιοπρέπεια ή Τζήν — γιατί αύτή είναι.

— Μπά!, κάνει μ’ άνοιχτό τό στόμα ό κύριος.

— Μάλιστα! ΚΓ έσείς ποιος εϊσαστε πού άνακατεύεστε; Μήπως εϊσαστε ό δικηγόρος του, αύτουνού τού... «άσσου τής κλωτσιάς)); —"Οχι, είμαι ό πατέρας του!, άποκρίνεται παγερά έκείνος. Την αμέσως έπόμενη στι­ γμή όμως, αναγκάζεται νά άρπάξη στην άγκαλιά του τή... λιποθυμισμένη Τζήν!...

ΤΕΛΟΣ (Άπόδοσις: Γ. ΜΑΡΜΑΡ ΙΔΗ)

ΟΕΟΚΟΕ 3Τ0ΝΕ

Γ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ 3ο ΤΕΥΧΟΣ

"Ενας Ιστορικός διεθνής αγών τής 'Άρσεναλ στη Μαδρίτη. Μια απίστευτα δραματική περιπέτεια του ήρωά μας, στην προσπάθειά του νά έλευθερώση εναν ατομικό επιστήμονα από τα χέρια σατανικών κακοποιών.

0 ΑΕΤΟΣ Μ Δράσις — Μυστήριο — Αγωνία που κόβει την ανάσα — Απίστευτη λόσις! ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ — Τεύχος 2 — Τιμή 2 δραχμαι Γ$ν. Εκδοτικά! Επιχειρήσεις Ο.Ε. — Λέκκα 22 Άθήναι (125)

ο

ε-μβμχτηι:

{ΣΥΝΕΧΕΙΑ Αηο ΤΗ££±2)

ι (λ//)Γ/?//9 ΨΑΧΝΟΥΝ ΟΠΡΕΙί Φίλ01 ΓΙΑ 10 Ι/1ΥΑ0, Χ9Ρ1Σ ΑΤϊ07Ε/ίίήΑ 0Μ9Ϊ ήΑΐ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΜΕΡΑ ί1Α/ί± ΗίΙ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ. «

·

. .. ^

<

^

μ

ΤΛΓ / ^

Λι / ^ Λι I

■

ί°ν·«;

/Ί 1/Λο Ο

Λ<

ΘΥΡ19ΜΕΝΟΣ Ο Τ2ΙΜΠΥ ΥΤΕΤΑΕΙ λ

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ..................

0 ηΡΟΟΠΟ/Υ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΠΑ ΜΙΑ ΕΥΑ­ ΠΟΡΙΑ ΕΛΆΙΑΖΤ9Ν ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙ­ ΡΟΥ!

'^ω * οκύ3,

V

6γ^

,

,

Ζ5/0 ·εοι?

^°^ίΡι,

4ί 70 ^ρωϊ Ρ λρ0θν£ο\Τ.

οι εροποηεκεί

λοαεμιςτρες

ΤΟΥ ΚΥΡΤΟΥ ΤΟΥ ΘΥΜΙΣΑ/Υ ΕίΥΔΟΗΐ. Μ ΗΧΕΙ Τ?λΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝ9Ν ΕΠ0λ9ίΥ, Γ5ΑΘ92 ΕΦΤΑΝΕ ΕΤΗ Μ/ΣΟΣΑΠΙΣΜί'ΝΗ ΓΕΦΥΡΑ !

ΧΥΑ/ΕΧΕ/Α ΧΤΟ ΕΠΟΜΕΑ/Ο

-Κ Θέλεις

νά άπολαυσης τίς ηιό έκλεκτές καί πιό άπολαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες ήρωϊσμοϋ, κατασκοπείας, πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως; >¥■ ά V ό Ρ (X ζ Ε κάθχε £βδομάδα τό πεV & ί “ ριοδικό Μικρός ΗΡΟΣ. Αυτή τήν έβδσμάδα θά βρής ατά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζάμενο τεύχος:

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν 6δό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρήσ άνεζάντλητη σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικά μικρά βιβλία περιπετειών (άστυνομικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολειμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπληκτική τιμή της 1 ή τών 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός τής Στοάς) - «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ» 1 ι Χρωμολιβογράφησις—Έκτύπωσις ΑΙΘ. "Β. ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ..

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ - ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

61 I

ν'

^ ■&> ' Β. «Τ/«*Γ^· «· #* V 3\Ι1» > # ^5^ >%;* δ __ Ή>. ΛΓ>"

·“· *’ΚΓ V ·« 3ή>.

7'Ρ ^ //ϊΓ*

Ο ΕΜΒΙΑΈ.ΤΗΧ. (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ Το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ)

ο τζιημυ Ελειπε ΛποίζοΜΜεκοζ. .. ΠΑΙ &Κ ΚθΤΒΛήΜ ΟΤΙ Ο IIΡΟΟΠΟΛ τοη είχε Μοει ηα υττογραψη αυτή επιστολή εηεΐχΗ τρπ ήμερα τιον τουεΔΰεε τοεημ£ι9ματαριο τη//

'έγώ ό

1α3"Ια1η

ίη^άίναΓ ίν0ρΜ<^5 0?6 "ί^ηασα ιά «3*ιδ;<χ πού- ρ*.ε«*χαρίσιια-ΚαγΓ ^ιοί εή ^^σζεία ζών

Γ/λ ΗΑ ΥΠΟΓΡΑΨΑ. . [ ~ μ2 νότε Δεκ λ. Ίαε.■ 0Μ9ί ΗΗ~ ΕΠΙΣΤΟΛΗ.

μπΗζ

ΠΜ ΜΠΟγ.

(?θκ. εατοι ΜΚΑΐίΚ Αντο ηοϊθβ/ο.

^'ου/αρίΚ.κίν 6?ο ^ουί/Γ Λορι Γ

βήί 25 Μαρτίου 1969-

Τ|ίρ.|Λ.υ ,Χα^ινκϊίη..

I ΕΞΑΛΛΟΣ Ο ΤΖΙΜΜΚ ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΑ

ΗΤΥΠαρ/ΤΑΙ ΣΤΟΠ ΤΟΙΧΟ, ΠΑΤΡΑΗΥΛΗΤε ΧΑΜΟ ... ιζοχ Εβαλες μυαλό τρρα, θα περ/Λ/ΕΝΟ η/Ο ΑΕΡΑ, ΝΑ ΜΟ/ ΠΗί ΜΟ/Ιΐέ ΤΥΝΈΛΘΗΣ.........

X ΥΝΕΧΕ/Α. ΣΤΗ ΣΕΛ. 35

Ό «Αετός»

ταξιδεύει

τ

Ο ΠΡΟΤ ό Χάρυ Χρηστίδης γνώρισε κατά εν­ τελώς περίεργο καί... πρω­ τότυπο τρόπο τη Τζην Κλίφτον, μέσα στο αστυνομικό Τμήμα. Αργότερα, ό νεαρός άσσος επιθεωρητής της Σκώτλαντ Γιάρντ τα έθαλε μέ ο­ λόκληρη συμμορία λαθρεμ­ πόρων ναρκωτικών καί συνέλαδε όλους τούς ενόχους. Μετά άφησε τη Τζην στο σπί­ τι της αγαπημένης του θεί­ ας ’Έθελ κι’ εκείνος γύρισε στό δικό του. Άνέφερε στόν

πατέρα του όλα τά περί τη<_ συλλήφεως τής συμμορίας, δεν τόλμησε όμως νά τοϋ πη λέζι για τη νεαρή ορφανή, πού είχε δραπετεύσει άπό τό αναμορφωτήριο. "Ηξερε πώς ό πατέρας του, αύστηρός καί τυπικός σε όλα του, θά διέταζε την άμεση έπιστροφή τής Τζην στη φυλά» κή της, ενώ ή θεία του, πού δεν τοϋ χαλάει ποτέ χατήρι, άρχισε άπό την ϊδια μέρα κιόλας τις ενέργειες πού άπαιτοϋν οί εγγλέζικοι νόμοι γιά την υίοθέτησι μιας ορ­ φανής. Ωστόσο ή μοίρα θέ­ λησε νά άποκαλυφθοϋν όλα στον πατέρα Χρηστίδη, τό έ-

4 πόμενο άπόγεΟμα μόλις, ό­ ταν συναντήθηκε τόσο απρο­ σδόκητα μέ την ϊδια τή Τζήν .· στο γήπεδο Χάϋμπουρυ, τής ’Άρσεναλ..., (*).. Τό βράδυ τής θριαμβευτι­ κής αυτής μέρας οί δυο... Χρηστίδηόες, πατέρας καί γυιός, βρίσκονται στο γρα­ φείο του σπιτιού του πρώτου. Ό Χάρυ διηγείται τα όσα παρέλειφε στη χθεσινή του διήγησι, δηλαδή εκείνα πού αφορούν τή Τζήν. Περιμένει την κατηγορηματική και αυ­ στηρή διαταγή του πατέρα καί... διευθυντοϋ του,. . για τήν άμεση έπιστροφή τής κοπέλλας στο. άναμορφωτήριο. ΓΓ αύτό παραξενεύεται όταν βλέπη τον Τζών Χρηστίδη νά χαμογελά στο τέ­ λος τής διηγήσεώς του. Γι’ αύτό τά χάνει καί δεν πιστεύ­ ει τ’ αυτιά του, καθώς τον . άκούει νά λέη: — Πάντα ή αδελφή τής μά­ νας σου ήθελε μια. κόρη καί; λοιπόν, δεν είναι άσχημη ι­ δέα νά κρατήση αυτή τή μι­ κρή.., — Πώς!, τραυλίζει κατά­ πληκτος ό Χάρυ. Θέλετε νά πήτε ότι τό έγκρίνετε; — Φυσικά! Τό κορίτσι φαί­ νεται καλό. Δεν σόύ κρύβω ότι τή συμπάθησα.

— Εσείς !

— Ναί, διάβολε! Έγώ!, μουγγρίζει ψευτοθυμωμένος ('*) Διάβασε τς> προηγούμενο τεύχος μέ τον τίτλο: «ΚΛΩ­ ΤΣΙΑ, ΓΡΟΘΙΑ ΚΓ ΑΓΑΠΗ»,

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ό Τζών Χρηστίδης. Για ποιόν μέ πέρασες.; Γίά κανένα... κανν.ίβαλο; — Μάλιστα, κύριε!./. Δηλα­ δή... μάλιστα, πατέρα!... Θέ­ λω νά πώ ότι έχετε δίκιο..; Δηλαδή ποτέ δεν μου πέρα­ σε άπ’ τό μυαλό κάτι τέτοιο γιά σάς. ^Ηταν πολύ φυσικό νά τή συμπαθήσετε!

-Μίλησα άρκετά μαζί της, λέει χαμογελώντας κάτω ά~ πό τά μουστάκια του ό πατέ­ ρας Χρηστίδης. Μοϋ φαίνεται έξαιρετική κοπέλλα, παρ’ ό­ λο πού ή γλώσσα της... Θέλω νά πώ ό τρόπος πού έκφράζεται, είναι κάπως τόλμηρός...

— Μοντέρνος, πατέρα... , —’Έοτω,· μοντέρνος, άφοϋ ... ή μόδα άντΐκατέστησε τήν τόλμη! Πάντως νομίζω πώς γρήγορα θά ξεχάση ε­ κείνα πού έμάθε άπ’ τ’ άλ­ λα κορίτσια του αναμορφω­ τηρίου..·. Είναι φυσικό νά έχη έπηρεαστή απ’ τή συν­ τροφιά τους, είναι όμως κα­ λή «πάστα» καί σε λίγο καιρό θά έχη γίνει μιά πραγματική μικρή κυρία! Ό Χάρυ απομένει ακίνη­ τος. Κυττάζει τον Τζών Χρηστίδη γεμάτος έκηληξι, συγκίνησι.και θαυμασμό. Συλλο­ γίζεται ότι έχει έναν πατέ­ ρα, πού ποτέ δέν τού είχε περάσει από τό μυαλό πόαο ύπέροχος είναι! .. . ·, Ακόμα καταλαβαίνει πως, άπ’ αύτή τή στιγμή, ή άξιαγάπητη Τζήν Κλίφτον... κατεκυρώθη στην οικογένεια!

Α6Τ0Χ ΤΠΗ ΡΗΠΕΑβΝ Βϋ ΧΟΥΝ

πε ράο ει

τρεις μέρες. Είναι άπόγευμα. 'Η θρυλική όμάδα των «κανονιέρηδων)), ή ’Άρσέ* ναλ, ταξιδεύει αεροπορικώς για τή Μαδρίτη.- Την ερχόμε­ νη Κυριακή θ’ αντιμετώπιση την περίφημη και ,ίστορική ΆτΑέτικο Μαδρίτης, σ’ έναν αγώνα πού ,γίνεται κάθε χρό­ νο, τή μια φορά στήν έδρα τής 'Άρσεναλ και τήν άλλη στήν ισπανική πρωτεύουσα. Ανάμεσα στους ποδοσφαι­ ριστές τής Λονδρέζικης όμάδαό βρίσκεται καί ό Χάρυ Χρηστίδης. Κανείς όμως άπό τούς συναδέλφους του· δεν γνωρίζει τό πραγματικό του

_

________ __

§

όνομα. "Ολοι εδώ τον ξέ­ ρουν μέ τό ψευδώνυμο Χά­ ρυ Αώρενς. Ός Χάρυ Αώρενς είναι κιόλας γνωστό σ’ 5λή τήν Αγγλία τό καταπληκτικό Ελληνόπουλο,. Καί, κανείς δεν υποπτεύεται πώς· αότό τό δεκαεννιάχρονο άγόρι πού έθαυματσύργησε στον άγώνα μέ τήν Μάντσεστερ Σίτυ, τό περασμένο Σάββατο είναι συγχρόνως και έπιθεωρητής τής Μυστικής Υπηρε­ σίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ!... Νά, όμως, ή παράξενη Ι­ στορία του:.Ό Χάρυ Χρηστί­ δης ό νεαρώτερος πράκτωρ τής Μυστικής Υπηρεσίας Τής Σκώτλαντ Γιάρντ και γυιός τοΰ κυπριακής καταγωγής,

Μία καταπακτή ανοίγει ξαφνικά στο πάτωμα!

β διευθυντοϋ της, γύριζε μιά μέρα στο Λονδίνο, ύστερα άπό μία επιτυχή άποστολή του στο εξωτερικό. Τότε σ’ έναν κάπως απόμερο δρόμο της πρωτευούσης, τρεις κα­ κοποιοί ώπλισμένοι με πιστό­ λια, τον άπήγαγαν μέ τό αυ­ τοκίνητό τους καί προσπάθη­ σαν νά τον σκοτώσουν. Ό Χάρυ δεν άργησε νά διαπί­ στωση, κατάπληκτος, δτι ό λόγος τής άπαγωγής του ή­ ταν πώς... έμοιαζε άπίστευτα μέ τον ’Έντυ Στήβενς, τόν μέσα δεξιά τής Άρσεναλ! Εκείνον ήθελαν νά σκοτώ­ σουν οί κακοποιοί. Ό Χάρυ δέν άρκέστηκε νά τούς ξεφύγη, άλλά θεώρησε καθή­ κον του νά σώση καί τόν Στήβενς πού κινδύνευε ή ζωή του. Τελικά τά πράγμα­ τα μπερδεύτηκαν καί, μόνος τρόπος γιά τή σωτηρία του παίκτη, άπέμεινε νά παίξη μπάλλα ό Χάρυ στη θέσι τοϋ Στήβενς, μέ τή φανέλλα καί τ’ άνομα εκείνου. ’Έτσι άπεκαλύφθη πώς ό νεαρός άστυνομικός διέθετε ένα σπάνιο ποδοσφαιρικό ταλέντο! Κάτι άλλο όμως έμελλε νά τόν καθιερώση ώς ποδοσφαιρι­ στή: Οί άνάγκες τής... Υπη­ ρεσίας του! Πραγματικά, ό διοικητής τής Σκώτλαντ Γιάρντ, σερ Ρόμπερτ Χάξλεϋ, ήταν υπο­ χρεωμένος νά στείλη έναν πράκτορά του στή Μαδρίτη, γιά μιά πολύ λεπτή καί επι­ κίνδυνη άποστολή. ΣυνεννοήθηκΒ λοιπόν μέ τόν φίλο του, πρόεδρο της ’Άρσεναλ

ΑέΤΟΣ ΤίϊΝ ΓΗήίΔΑΜ

___ .1» .ν

··

.

Π

—

-

καί έγραφε τόν Χρηστίδη σ' αύτήν, μέ τό ψευδώνυμο Λώρενς. Ακριβώς, δηλαδή, τό σημε­ ρινό άεροπορικό ταξίδι του, είναι ή άφορμή γιά την ένδο­ ξη καρριέρα τού πιο μεγά­ λου σέντερ φόρ τής Αγγλί­ ας! Γιατί, ενώ ό Χάρυ Λώ­ ρενς μιλάει καί γελάει ξέ­ γνοιαστα μαζί μέ τούς άλ­ λους συναθλητές του, στήν πραγματικότητα παρακολου­ θεί άγρυπνα έναν άνθρωπο μέ άντιπαθητικό, γωνιώδες μούτρο, πού κάθεται μόνος του στήν άλλη άκρη του με­ γάλου άεροσκάφους...

Ή δεύτερη μορφή

α

ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός λέγεται Μπόμπ Κλίντον. Ε­ λάχιστοι, όμως, τόν γνωρί­ ζουν μ’ αύτό τό άνομα. Σ’ δλον τόν ύπόκοσμο τόν ξέ­ ρουν μέ τό παρατσούκλι «ό Ξυλομούρης», άκριβώς γιά τις πολλές καί παράξενες

Αΐΐ&ί ΤήΝ ΓΗΛΒΔΛΗ γωνιές πού έχει τό πρόσωπό του. Τακτικός πελάτης σέ πολλές αστυνομίες τής Ευ­ ρώπης, έχει ένα μητρώο άζιοζήλευτο — για ανθρώπους του συναψιοϋ του. Τούτη τη φορά ή Σκώτλαντ Γιάρντ είχε ενδείξεις πώς ό Ξυλσμούρης είχε κάπ ο ι α αχέσι μέ τή συμμορία πού άπήγαγε τον διάσημο, ηλικι­ ωμένο ατομικό έπιστήμονα Γίάρύ Ούώσλεϋ. Καμμιά άπόδειξις δέν ύπήρχε όμως, πράγμα πού τούς άνάγκασε νά τον άφήσουν ελεύθερο. Επειδή, ωστόσο, όταν τον συνέλαβαν, είχε στην τσέπη του ένα άεροπορικό εισιτή­ ριο γιά τή Μαδρίτη, κατάλα­

7 βαν πώς ήταν έτοιμος νά ταζιδέψη για τήν Ισπανία. Α­ ποφάσισαν νά τον άφήσουν ελεύθερο και νά τον άκολουθήση κάποιος Ικανός μυστι­ κός πράκτωρ. Δύσκολο όμως θά ήταν για όποιονδήηοτε. Τό κόλπο — ν’ άφήνη έναν ύ­ ποπτο ελεύθερο ή άστυνομία γιά νά τον παρακολούθηση είναι πολύ γνωστό πιά. Ή συμμορία πού έκανε τήν άπαγωγή άποτελεΐται άπό άνθρώπους άποφασισμέ νους γιά κάθε τι... “Ετσι, ό σέρ Χάζλεϋ σκέφτηκε... τήν ’Άρσεναλ πού, σέ λίγες μέρες, θά έφευγε γιά τή Μαδρίτη. "Εναν έπαγγελματία ποδο­ σφαιριστή διάσημης ομάδας,

8

Α£ΐθΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

. κανείς δεν θά τον υποπτευό­ στον δρόμο καμμιά κοπέλλα ξεφωνίζει τόσο δυνατά πού ταν, όσους συμμορίτες κι* άν έχη στείλει ό αρχηγός της έχουν κατακσκκινίσει τά μά­ σπείρας στό αεροδρόμιο. γουλά του:. Καθυστέρησαν λοιπόν, τήν ά— Είμαι ταυρομάχος! Όλέ.. πελεύθέρωσι. του Ξυλομουρπ, ' · Φυσικά, έκτος άπό · τούς περιμένοντας νά φτάση ή ή­ παίκτες τής ’Άρσεναλ^ γε-. μερα του ταξιδιού της ’Άρλοϋν καί όλοι οί άλλοι έπι.-' σεναλ. Ό Χάρυ Αώρενς,' προ­ , βάτες τού πούλμαν, μέ τον ηγουμένως,. πήγε· Οτό άατυ-. ' αστείο . νάνο. "Ολοι, εκτός νομικό Τμήμα πού τον κρα­ ,. άπό τάν Ξυλομούρη, πού δέν τούσαν “-εκεί όπου γνώρισε φαίνεται νά τού κάνη έντύτή Τζήν— για νά τον έχη. δή πωσι τίποτ’ άπ’ όσά συμβαί­ καί νά τάν ξέρη καλά,. ώστε νουν γύρω του. Γελούν καί νά μπρρή νά τον- γνωρίση τά 'κορίταια στον δρόμο καί * ί χαιρετούν τον /Όμορφο με έστω και μεταμφιεσμένο. Ε­ τά μαντήλια τους. κείνος· ρμως δεν έχει δή — Γιατί τούς λες πώς είσαι Ποτέ" του. τον Χάρυ καί, άσφαλώς, ό τελευταίος πού θά. ταυρομάχος; ρωτάει ό μέσα άριστερά των: κανονιέρηδων, ύ'ποπτεϋθή από τούς επιβά­ ’Όκλεϋ. . . τες τού αεροπλάνου, θά εί­ “ Γιατί έδώ.... ψοφάνε για ναι ό νεαρός σέντερ -φόρ τούς ταυρομάχους οί όμορ­ τής ’’Αρσεναλ... - ' · φες! , .δηλώνει έκείνος σοβα­ Το ταξίδι όμως ' κάποτε ρά — σοβαρά. Είμαι πού εί­ παίρνει τέλος. μαι ωραίος, θ’ ακούσουν καί ,-Φθάνουν λοιπόν στη Μα­ ταυρομάχος, .θά τούς έρθη δρίτη χωρίς, κανένα επεισό­ κατακούτελα! διο ή ανωμαλία. Περνούν ό­ — Τί.πράγμα; κάνει άθώα λοι τον έλεγχο διαβατηρί- . ό γκολκήπερ Κέλσεϋ. . ων. Τελικά τούς παίρνει, έ­ —Ό έρως, παιδί μου! Θά να πούλμαν γιά. νά τούς πάή μ’ άγαπήσουνε! ατό κέντρο τής πόλης. Ό — Λές·; Γ Ξυλομούρης κάθεται σ' ένα . . — Μά τί μπουμπούνας εί­ άπό τά πρώτα καθίσματα., σαι! Δέν έχεις μάτια νά δής κοντά στον οδηγό. Ό Χάρυ καί' μόνος οου;, Όλέ, σενοσ’ ένα άπό τά τελευταία κον-. ρίτα! Είμαι ταυρομάχος τσα­ τά στόν... ” Ομορφο πού, τό­ χπίνης ! Τορεαντόρ! Ξάνα — σες φρες στο αεροπλάνο, Όλέ! : δεν έχει .σταματήσει στιγμή . Καί στέλνει, ένα φιλί οέ τό στοματάκι του. Παρ’" όλ’ . μια κοπέλλα. Καί του στέλ­ αυτά δεν δείχνει καθόλου νει κιλ αυτή ένα. Καί όλοι κουρασμένος. Κατεβάζει το. κυττάζουν με μάτια γουρλωτζάμι του αυτοκινήτου" Καί, μ ένα άπό θαυμασμό τον κω­ κάθε φορά πού συναντούν μικά νάνο πού, μή καταλα­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ σκευές τους άπό τούς ύπαΑ­ λάλους. Οι ποδοσφαιριστές είναι οί μόνοι πού έχουν' άπό μιά τσάντα στά χέρια ό καθένας. Δέν περιμένουν λοιπόν γιά βαλίτσες.; .Ανεβαίνουν στο ξενοδοχείο τους πού είναι στήν ίδια πλατεία. Ό Χάρυ τρέχει πρώτος ·-*· •πρώτος στο δωμάτιό του. ”ΕΧΑΡΥ όλη αύτή •χει μόνος του ένα δωμάτιο, τήν ώρα γελάει μαζί με επειδή ό άρίθμός των παι­ τούς φίλους του, άλλα ταυτό­ κτών τής άποστολής είναι μο­ χρονα έχει το νού του καί νός;. Υποτίθεται ότι τυχαίως στον Ξυλομόύρη, πού κυττάέχει μείνει αυτός μόνος, ε­ ζει συνεχώς έξω από το πα­ νώ στήν πραγματικότητα αύράθυρό τού πούλμαν, βυθι­ τό είναι κανονισμένο άπό σμένος στις δικές του σκέ­ πριν, άπό τον πρόεδρο τής ψεις. Ταυτόχρονα ό νεαρός όμάδας. · άσσος της Σκώτλαντ Γιάρντ Μόλις βρίσκεται στο .δωμά­ βλέπει καί κάποιον- άλλον· τιο, ό Χάρυ, κάνει, κάτι παπού, φαίνεται ότι κΓ εκείνος 'ράξενο: Βγάζει ένα περίερ-’ παρακολουθεί μ’ ενδιαφέρον .γο άντικείμενο. άπό μιά μυ­ τον κακοποιό. Ό άνθρωπός στική τσέπη πού βρίσκεται' αύτός είναι ένας στρογγυλο­ στή φόδρα τοΰ · σακακκιοΰ πρόσωπος καί παχύσαρκος, του. Μέ μιά γοργή κίνησι τό κοντόσωμος άντρας, μέ μά­ φοράει .. στο πρόσωπό του, τια ξεθωριασμένα σαν νάσάν μάσκα. Τό τεντώνει, τό χουν ξεβάψει... στο πλύσιμο. . διορθώνει λίγο κοντά ατούς Έκτος άπό τον Ξυλομούρη, κροτάφους καί στ’ αύτιά καί στρέφει καί εξετάζει προσε­ κυττάζεται * , ικανοποιημένος κτικά · έναν — έναν καί - ό­ στόν . καθρέφτη. Εκεί ν ο ς λους τούς ύπόλοιπους επιβά­ πού είκονίζεται τώρα μέσα τες τού πούλμαν — εκτός ά­ στο κρύσταλλο, δέν · είναι πό τούς ποδοσφαιριστές τής. 'πιά ό ποδοσφαιριστής Χάρυ ’Άρσεναλ. Αύτή ή λεπτομέ­ Αώρενς. Είναι ένας .ώριμος ρεια κάνει τον Χάρυ νά τον άντρας; μέ ίσια μύτη καί προ­ ύποπτευθη.' τεταμένο πηγούνί, καθαρόαι­ Φτάνουν στήν πλατεία των μος τύπος Εγγλέζου άρίστοΚαρμελιτών,· όπου το ταξίδι κράτη.. Σύμφωνα μέ τή διατα­ τους τελειώνει. "Ενας — έ­ γή. του δίοικητοϋ του άπό ε­ νας οι επιβάτες κατεβαίνουν δώ καί έμπρός, κάθε φορά άπό το πούλμαν καί περιμέ­ πού θά πρέπει νά δράση νουν νά πάρουν τίς άποσάν αστυνομικός, θά φοράη βαίνοντας το δούλεμα, φου­ σκώνει σαν διάνος καί λέειϊ : - Κατάλαβες, τερματο φ ύ-. λαξ ;· Έσύ, κάτσε νά κάνης βουτιές γιά νά μαζεύης τη ' μπάλλα! Κόντρα — μπούφο!...· Γίνεται πανδαιμόνιο άπό τα γέλια. ·

α

ΑΒΤΘΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΑΩΝ αύτή τη μάσκα, πού θά άλλάζη εντελώς το πρόσωπό του, ώστε κανείς κακοποιός νά μη μάθη ποτέ δτι ό επι­ θεωρητής τής Σκώτλαντ Γιάρντ Χάρυ Χρηστίδης (Χάρυ Κρίςς, όπως τον γράφουν τά επίσημα μητρώα) καί ό πο­ δοσφαιριστής Χάρυ Λώρενς, είναι το ίδιο πρόσωπο... Δύο λόγοι έκαναν τον ήρωά μας νά προτίμηση αυτή τη μάσκα πού είναι μιά δεύ­ τερη μορφή πάνω άπό τή μορφή του — αντί γιά μιά όποιαδήποτε μεταμφίεσι: Ό ένας είναι ή αστραπιαία τοποθέτησί της καί ό δεύτερος ότι δεν πρόκειται νά πάθη ποτέ καμμία άλλοίωσι, ούτε πάνω σέ πάλη. Είναι ειδική κατασκευή άπό τον άρχιτεχνίτη τής πρώτης άστυναμίας τού κόσμου..»

Μ ΟΔΙΣ

φοράει αύτή τή μάσκα ξαναβγαίνει άπό τύ μ'κρό διαμέρισμά του, ά­ πό τή δεύτερη πόρτα όμως, πού βγαίνει στον διάδρομο υπηρεσίας. Παίρνει τό ασαν­

σέρ τού προσωπικού καί, φτά­ νοντας στον δρόμο, μόλις προλαβαίνει νά δή τον Ξυλο­ μούρη πού ξεκινάει μ’ ένα ταξί. Βλέπει καί τον στρογγυ­ λοπρόσωπο συνεπιβάτη τους στο πούλμαν, ό οποίος είναι σίγουρα Μαδριλιάνος. Χωρίς νά τού δώση σημασία σταμα­ τάει ένα ταξί ακριβώς μπρο­ στά του. Εκείνος ρίχνει μιά ματιά στο Έλληνόπου'λο άλλά, φυσικά, σιγουρεύεται πώς δεν έχει ξαναδή ποτέ τό πρόσωπό του.

— Ακολούθησε τό ταξί πού έφυγε πριν άπό σένα, λέει ό Χάρυ στον οδηγό, σέ άπται­ στα ισπανικά, άφοϋ μιλάει τό ίδιο καλά, σχεδόν όλες τις εύρωπαϊκές γλώσσες. Ό σωφέρ κουνάει καταφα­ τικά τό κεφάλι, χωρίς νά πή λέξι. Περνούν έτσι άρκετούς δρόμους τής Μαδρίτης καί βγαίνουν άπό τό κέντρο τής πόλης. Δέν πάνε μακρυά ό­ μως. Τό ταξί τού Ξυλομούρη σταματάει έξω άπό τήν πόρ­ τα μιας πανσιόν. Ό κακοποι­ ός μπαίνει έκεΐ μέσα. Ό Χά­ ρυ, πού έχει σταματήσει τό δικό του ταξί δυο γωνίες πα­ ρακάτω, πληρώνει τον σωφέρ του καί βαδίζει ως τήν παν­ σιόν μέ τά πόδια. Προλαβαί­ νει νά δή τον ύπάλληλο πού οδηγεί τον Ξυλομούρη στις σκάλες τού κτιρίου. Βλέπει άκόμα ότι στο θυρωρείο δέν υπάρχει κανείς άλλος αύτή τή στιγμή. Μόλις λοιπόν ό ξε­ νοδόχος καί ό κακοποιός εξ­ αφανίζονται στό κεφαλόσκα-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΒΑΑΝ Λο, ό Χάρυ μπαίνει στην πανσιόν μέ γοργά βήματα. Πηγαίνει στο θυρωρείο. Κυττάζει τό ανοιχτό βιβλίο των πελατών. Στήν τελευταία ό­ νο ιχτή σελίδα, βλέπει γραμ­ μένο τό όνομα: Μπόμπ Κλίντον. ((Ό Ξυλομούρης παρουσιά­ ζεται μέ τό πραγματικό του όνομα, σκέπτεται ό νεαρός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ. Αυτό θά πή ότι φοβάται πάν­ τα πώς τον παρακολουθούν και είναι προσεκτικός...)). Πλάϊ στο όνομα τού Κλίντον είναι γραμμένο τό νού­ μερο τού δωματίου του: 212. Ό Χάρυ δεν κυττάζει τίπο­ τε άλλο. Γυρίζει και φεύγει. Καταλαβαίνει πώς ό Ξυλο­ μούρης δεν θά έπιχειρήση προς τό παρόν νά έρθη σε έπαφή μέ κανέναν άπό τή ρυμμορία των άπαγωγέων τού Ρόβερς, ώσπου νά βεβαιωθή πώς δέν τον παρακολου­ θεί κανένας. Καιρός είναι, λοιπόν, νά έπιστρέψη κΓ ό Χάρυ στή... βάσι του, γιά νά μή γίνη αισθητή ή άπουσία του άπό τό ξενοδοχείο. Σέ μισή ώρα, ό Χάρυ Λώρενς βρίσκεται στο δωμάτιό του. Φοράει τις πυτζάμες του και έχει ξαπλώσει, όπως και όλοι οί παίκτες τής ’Άρσεναλ. Αλλά οί μέρες περνούν καί ό μυστικός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ δέν κατα­ φέρνει νά άνακαλύψη τίποτα τό ύποπτο στή συμπεριφορά και στις συναναστροφές τού Ξυλομούρη στή Μαδρίτη, μ’

όλο πού έχει διαθέσει πάρα πολλές ώρες στήν παρακολούθησί του. Ό κακοποιός έχει έρθει συστημένος άπό τό Λονδίνο καί έχει πιάσει δουλειά ώς σερβιτόρος στο νυκτερινό κέντρο «Κοπακαμπάνα)). Δέν κάνει τό παραμικρό έξω άπό τή δουλειά του καί δέν έρ­ χεται σ’ έπαφή μέ κανέναν. "Οσο γιά τόν στρογγυλοπρό­ σωπο Μαδριλιάνο, ό Χάρυ δέν τόν έχει ξανασυναντήσει ούτε μιά φορά. “Ετσι έρ­ χεται ή Κυριακή καί, τό κα­ τάμεστο άπό εκατό χιλιάδες φιλάθλους γήπεδο τής Άτλέτικο, περιμένει νά θαυμάση τούς "Αγγλους «κανο­ νιέρηδες))...

Μ ΕΣΑ στ’ άποδυτήό προπονητής τους τούς

ρια λέει: — Είναι ζήτημα τιμής γιά σάς νά κερδίσετε σήμερα. Πρόπερσυ, σ’ αύτό τό ίδιο γήπεδο, μάς είχαν κερδίσει τρία — μηδέν, όπως θυμώνται πολλοί άπό σάς καί, πέρισυ, μέσα στο Χάϋμπουρυ, ήρθαμε ισοπαλία. Λοιπόν ε­ δώ πρέπει νά πάρουμε τή ρεβάνς: Στον τόπο τους! Επειδή δέ είναι πολύ δύσκο­ λο, γΓ αύτό πρέπει νά τό πετύχετε. Βρίσκεστε σέ καλή φόρμα. Μόνο προσοχή χρει­ άζεται... Καί, τούς δίνει τις τελευ­ ταίες, προσωπικές στον καθέ­ να τους οδηγίες, γιά τόν ρόλο πού θάχουν στο παιχνί­

12 δι. Αμέσως μετά οι έντεκα λεβέντες , τής. ' ’Άρσεναλ βγαίνουν από τήν καταπακτή στον άγώνι.στικό χώρο. · .· Φυχρή ή υποδοχή. Αραιά χειροκροτήματα καί μερικά... ' ειρωνικά μουγγρίσματα άπό τις μυρμηγκιασμένες · έξέδρες. .· · ΟΓ Ισπανοί δέν ξέρουν ευγένειες. Δέν τούς ένδια-. φέρουν οί τύποι. Δέν · τούς νοιάζει τι θά πουν παραέξω γι’ αυτούς. Τό μόνο πού έχει σημασία, κατά τή γνώμη τους, είναι, ή νίκη. Και θεω­ ρούν χρέος τους νά βοηθή­ σουν όσο μπορούν γιά νά την. κατακτήσουν τά ινδάλματά τους. Είναι ικανοί νά ουρλιάζουν συνέχεια, χωρίς μιά στιγμή διακοπή, τά ένενήντα' ολόκληρα λέπτά 'τού μάτς. Τόσο άγρια πού οί ξέ­ νοι παίκτες, άμαθοι σ' αύτ.όν τον τρομακτικό θόρυβο, άκούν τις' φωνές τους · γιά. πολλές ώρες και μέρες άκόμα— μετά τό μάτς. Μέ μια κουβέντα, είναι οί Πιο άγριοι, οί χειρότεροι φί­ λαθλοι τής Ευρώπηςί

Ό δμοΡΦος... τρώει την τραγιάσκα του ϊ

Η ΑΡΣΕΝΑΛ έχει κατέβει μέ τή συνηθισμένη της σύνθεσι,· δηλαδή τούς Κέλσεϋ, Ράμσταντ,. Γκρόβερ, Σμίθ, Τζώνς, Ούίλλιαμσον, Κρόςς, Χήθ, Λώρενς, “Οκλεϋ καί Ντράμμογτ. Οι παίκτες παίρνουν τό έ­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ να τέρμα καί άρχίζουν . ν’ άλλάζόυν μηαλλιές γιά να . .«ζεσταθούν». Ξαφνικά γίνεται κάτι τρο­ μερό. "Ενας φοβερός, πάτα­ γος ξεσπά. Θαρρείς ότι γίνε­ ται σεισμός ή κάτι πολύ χει­ ρότερο. Δες πώς ή γή πρό­ κειται νά.σκάση στά δύο. Οί έξέδρες τού γηπέδου μοιά­ ζουν σάν νά... πηδούν, στον άέρα, ' σάν νά πρόκειται νά γκρεμιστούν ολόγυρά τους,, σέ εκατομμύριά κομματάκια. "Οπως καταλαβαίνει ό καθ­ ένας, όλ’ αύτά * συμβαίνουν .μόνο καί μόνο γιατί, άύτή τή στιγμή,· βγαίνουν στόν άγώ. νηστικό. χώρο; οί ποδοσφαιρι­ στές τής ’Ατλέτικο! Ό Χάρυ. παρατηρεί κατάπληκτός τό μεγαλειώδες θέ­ αμα καί βουλώνει τ’ αύτιά Του. ’.· Ό φίλος του Μπρΐνν Τζώνς ό μεγάλος χάφ πού έχει μεί­ νει στήν ιστορία τής .’Άρσετ 'ναλ καί τού εγγλέζικου πο­ δοσφαίρου, τον χτυπά χαϊ­ δευτικά στήν πλάτη.'

—"Εχεις τίποτα; τού φωνά-. ζεί μ’ όλη του τή δύναμι γιά νά μπορέση ν’ άκόυστή.

'0 Λώρενς. γελάει.

— Μού .είχες πή πώς θά τρομάξω μ’ αύτό πού γίνεται στά ισπανικά γήπεδα, μά δέν σέ πίστεψα, τού λέει. ΚΓ, ό­ μως... τά χρειάστηκα! Γιά μιά στιγμή έλεγα πώς είχε φτάσει ή τελευταία μας ώ­ ρα! ' Ό. Τζώνς βάζει τά γέλια, άλλά όχι μέ τά λόγια τού Χά­ ρυ. Απλώνει τό χέρι μέ τεν-

ΑΕΤΟ Σ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ' τώμένοτό δάχτυλο καί του τλέτικο Μαδρίτης, πού είναι δείχνει ατά άράόυτ. : αύτό τά χρονιά στο ισπανικό πρωτάθλημα πρώτη, έχει κάΕκεί,, ό άνεκδιήγητος ’Όμορφος, ό κωμικός νάνος ,τέβει μέ τη σύνθεσι πού έ­ χει κερδίσει /τις μεγαλύτε­ πού, είναι μασκώτ και συγ­ ρες νίκες της. χρόνως βοηθάς νοσοκόμου της ”■ Αρσεναλ,. έχει άκουμΤερματοφύλακας παίζει ό πήσει κάτω το αχώριστο φαρ­ αίλουρος Βιθέντε,: πού αντι­ μακείο του, έχει βγάλει ένα. κατέστησε τον ■ θρυλικό ΖάΠελώριο κομμάτι μπαμπάκι μόρα στά; δίχτυα της έθνικαί, μέ άπίστευτη ύπομονά, . κής. Μπάκ οί Όσαοούνα, Ραπροσπαθεί· νά τό χώαη ολό­ μόν κογ Φερναντέζ. Μέσοι οί κληρο σιγά — σιγά στ5 αυτιά ’Αστάριθ και Δεόν καί κυτου!

- ; . , ί· - νηγοι οί Βελάσκεθ, Μορένο, Ροσάριο, Έστεμπάν και Φε— Πρίτς, πού θά,'μέ. ξεκουρέρο. · · ' ψάνετε σείς έμένανε! , μουρ­ μουρίζει μοναχός του. Τώρα, Σχεδόν αμέσως1 ό Αύστριαγκαρίξετε * όσο θέλετε 1 /. κός διαιτητής καλεί τις Χ’ άύτό τό μετάξι): η Ά-· μάδες στη σέντρα. Οί δυο άρ-

'ΓΈνα άνάττοδο ψαλίδι και ή μττάλλα καρφώνεται ατά δίχτυα!

14 χηγοί, ό ΜπρΙνν Τζώνς και ό Όσασούνα, δίνουν τα χέρια. Μετά από λίγο γίνεται ή σέν­ τρα καί, μέ το σφύριγμα τοϋ Ρέφερυ πού κηρύσσει την έναρξι τού άγώνος, ξεσπάει ένας δεύτερος πάταγος ό­ μοιος μ’ εκείνον πού ξέσπα­ σε σαν φάνηκε ή Άτλέτικο νά βγαίνη άπό την καταπα­ κτή. Γιά μερικά λεπτά οί κανο­ νιέρηδες κινούνται σάν με­ θυσμένοι μέσα στο γήπεδο. Δεν τούς είναι εύκολο νά συνέλθουν άπό το τράκ. Δεν μπορούν νά συνηθίσουν αυ­ τόν τον τρομερό βόμβο πού δεν σταματάει δευτερόλε­ πτο και πού τούς ξεκουφαίνει. Σ’ αυτό το διάστημα οί Ι­ σπανοί, καταλαβαίνοντας την ταραχή των αντιπάλων τους, προσπαθούν νά την έκμεταλ λευθούν. Κάνουν γοργές κα­ θόδους και σουτάρουν μανια­ σμένα απ’ όπου βρίσκονται. Ό Κέλσεϋ όμως βαστάει γερά. Κάνει μία — δυο θεα­ ματικές άποκρούσεις καί μιά τρίτη πού είναι πραγματικά ακροβατική, σ’ ένα τρομα­ κτικό σούτ τού Μορένο πάνω στο Γ. 'Η άπόκρουσι αύτή δί­ νει θάρρος ατούς Αονδρέζους, πού άρχίζουν νά κι­ νούνται ζωηρότερα, ευθύς αμέσως. Στο πέμπτο λεπτό τό παι­ χνίδι ίσορροπείται κάπως. Άπό δώ καί πέρα άρχίζει ό μεγάλος διεθνής άγών καί εξελίσσεται ©έ αληθινή τπαν·μ**(ά·ι,

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ΗΝ ύπεροχή, πάν­ Τ εξακολουθεί νά έχη ή

τως, γηπεδοϋχος. Οί Μαδριλιάνοι, παροτρυνόμενοι άπό τις μυ­ ριάδες των φιλάθλων πού δέν έχουν σταματήσει ούτε στι­ γμή νά ούρλιάζουν ξέφρενα, χύνονται κατά κύματα, μα­ νιασμένα, εναντίον τής ε­ στίας τού Κέλσεϋ, άποφασισμένοι μέ κάθε τρόπο νά τήν παραβιάσουν. Μ’ όλα αύτά κινδυνεύουν νά δεχτούν γκολ δυο — τρεις φορές. Οί Δώρενς, ’Ώκλεϋ καί ’Άλαν Χήθ, κάνουν ξαφνικές, μεμονωμένες επι­ θέσεις, φθάνοντας πολύ κον­ τά στήν επιτυχία. Σέ μιά στιγμή ό Χάρυ παίρ­ νει τή μπάλλα άπό τή σέν­ τρα καί χύνεται μπροστά σάν λιοντάρι. Μάταια οί Άστάριθ καί Ραμόν προσπα­ θούν νά τον άναχαιτίσουν. Τούς περνάει μέ άέρινες προσποιήσεις καί μπαίνει άκάθεκτος στά καρρέ τού Βιθέντε. "Εχει άντιμέτωπο τον μεγάλο Όσασούνα, αλ­ λά μέ μιά τριπλά τον περ­ νάει και αύτόν καί βρίσκεται στή μικρή περιοχή τοϋ Ι­ σπανού γκολκήπερ. Ετοιμά­ ζεται νά έξαπολύση τον «κε­ ραυνό» του. "Ομως τό πόδι του κλωτσάει τον άέρα για­ τί, τήν τελευταία στιγμή, δυο μαζί άντίπαλοι, οί Όσασούνα καί Φερνάντεζ, στήν απελπι­ σία τους, τον άρπάζουν άπό τή φανέλλα καί τον τραβούν πίσω!

δι@ιτ^τής δέν... σφυρίζει

I5

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τίποτα! Μάλιστα κάνει νόη­ μα μέ τά χέρια στους ποδο­ σφαιριστές νά συνεχίσουν τό παιχνίδι τους. "Ενας πελώρι­ ος στεναγμός άνακουφίσεως σηκώνεται στις λαοπλημμυρισμένες εξέδρες. Πολλοί μά­ λιστα... χειροκροτούν τον άνόητο διαιτητή. Τό γκολ ώστόσο έχει χαθή. Ή μπάλλα έχει κυλήσει ανενόχλητα στά χέρια τοϋ ΒιΘέντε πού, την ίδια στιγμή τή στέλνει μέ 0ολέ στη σέν­ τρα. Αδιαμαρτύρητα οί κανονι­ έρηδες συνεχίζουν τον αγώ­ να. Ή μπάλλα έχει φτάσει πιό στον σέντερ φόρ Ροσάριο πού, μ’ ένα υπέροχο σέ ακρίβεια και έκτέλεσι άνοι­ γμα, τροφοδοτεί τον έξω δε­ ξιά Βελάσκεθ. Εκείνος σεν­ τράρει. Ή στρογγυλή θεά βρίσκει τον μέσα αριστερά Έστεμπάν, πού βρίσκεται σέ καταφανή 8έσι όφσάϊτ. "Ολοι περιμένουν τό σφύριγμα τού διαιτητή. Αντί γΓ αύτό όμως ό Έστεμπάν προχωρεί δυο βήματα καί, μόλις ένα μέ­ τρο προ τού Κέλσεϋ, καρ­ φώνει τή μπάλλα στά δίχτυα μέ πλασσαριστό σούτ. Ό Αύστριακός δείχνει τή σέντρα! Οί κανονιέρηδες άλληλοκυττάζονται μέ άπορία. Τά πλήθη, όταν κατα­ λαβαίνουν πώς ό άνεκδιήγητος διαιτητής τούς έχει κά­ νει δώρο ένα γκολ, ξεσποϋν σέ φρενίτιδα ζητωκραυγών. Οί Ισπανοί παίκτες άγκα-

λιάζονται καί φιλιούνται, Ό

Μπρίνν Τζώνς κάνει νά τρέξη προς τό διαιτητή. Ακούει όμως τή θυμωμένη φωνή τού προπονητοΰ του πού τον δια­ τάζει ξερά: — Τζώνς, στή θέσι σου! "Ολοι παίρνουν θέσι στή σέντρα. Τό παιχνίδι ξαναρ­ χίζει, ένώ τό ταμπλώ τοϋ γηπέδου γράφει: ΑΤΑΕΤίΚΟ 1 - ΑΡΣΕΝΑΛ 0. Ό "Ομορφος κρατάει τά μάγουλά του απελπισμένος. Τά μάτια του γουρλωμένα μέ τρόμο, βλέπουν τούς Ι­ σπανούς πού κατεβαίνουν καί πάλι. Βλέπει τον Λεόν νά δίνη στον Μορένο, εκείνος στον Βελάσκεθ καί αύτός στον Έστεμπάν. Είναι ή πιό γρήγορη και συνδυασμένη έπίθεσι τών Μαδριλιάνων. Τό σούτ τού Έστεμπάν είναι εύθύβολο καί δυνατό. Κατευθύνεται στή χαμηλή γωνία τού Κέλσεϋ. Εκείνος τινάζε­ ται σαν ελατήριο καί, τήν ύστάτη στιγμή, καταφέρνει καί αρπάζει τή μπάλλα. "Ο­ χι τόσο γρήγορα όμως γιά νά προλάβη καί τον... "Ομορ­ φο. Ό άτυχής νάνος, νομί­ ζοντας πώς... έφαγαν καί τό δεύτερο γκόλ, δαγκώνει μέ λύσσα τήν τραγιάσκα του καί... τής κόβει όλόκληρο κομμάτι! Αλλά... τό μάτς συνεχίζε­ ται.

Δύο - δύο

Ο

ΚΕΑ Σ ΕΎ* πετάει τή μπάλλα μέ τό χέρι στόν *

»

-*■

*

ΑΕΤΟΣ Τίϋ. . ΗΠΕΔΩΝ

16 Γ ^ '■

Χάρυ. Εκείνος τη στοπάρει άκαριαία. "Υστερα, βλέπον­ τας τον Δέον νά τρέχη κα­ ταπάνω του απ’ τό κέντρο, γέρνει- τό σώμα του δεξιά καί ξεκινάει γοργά. Γελα­ σμένος άπό τήν κίνησί του ό αριστερός χάφ τής Άτλέτικο τόν κυνηγάει χωρίς νά άντιληφθή δτι ό' διαβολεμέ­ νος Λώρενς έχει ξεκινήσει χωρίς... νά πάρη και τή μπάλλα μαζί του. "Οταν τό καταλαβαίνη είναι αργά πιά, για­ τί ό Μπρίνν Τζώνς .που έρχε­ ται πίσω άπό τόν Χάρυ, έχει πάρει εκείνος τή μπάλλα καί τήν πετάει μπροστά στο υπέροχο Ελληνόπουλο. Αυ­ τή τή φορά ό Χάρυ κάνει άστραπιαία, κοφτή πάσα στον ’ Ρκλεϋ καί εκείνος στον Ντράμμοντ. Ό άριστερός έ.ξ* τρέμ των κανονιέρηδων μπαί­ νει γοργά προς τά μέσα, κυ­ λώντας τή μπάλλα πάνω στη λευκή γραμμή του άουτ. Ό Όσασούνα τρέχει συγκρατη­ μένα προς τό μέρος του, γι­ ατί ξέρει πώς, μόλις τόν πλη· σιάση, εκείνος θά δώση· επι­ κίνδυνη πάσα. Πραγματικά ·ό Ντράμμοντ γυρίζει τή «στρογ­ γυλή θεά)) στον Ούΐλλιαμσον πού, χωρίς νά σταματήση τή στέλνει λίγο ψηλοκρεμαστά στόν Χάρυ. Ό ήρωάς μας στρέφει τό σώμα σάν νά- ε­ τοιμάζεται νά ξεφύγη μέ τή μπάλλα προς τά δεξιά. Τήν τελευταία στιγμή όμως γέρ­ νει τό κορμί πίσω καί τινά­ ζεται σάν αίλουρος. Πιάνει έ­ να 1 θεαματικό άνάποδο ψαλί­ δι καί ή μπάλλα καρφώνεται

στά δίχτυα τής Άτλέτικο, ενώ ό τερματοφύλακάς της, ό διάσημος Βιθέντε, γελα­ σμένος άπό τήν αρχική κίνησι του Χάρυ,. έχει ξεκινήσει προς τήν άντίθετη γωνία. Νέκρα πέφτει για μια στι­ γμή στις κερκίδες, καθώς οί. Λονδρέζοι ρίχνονται καί πνί!/ουν στά φιλιά τόν Λώρενς: 'Ο διαιτητής σφυρίζει καί δεΓ χνει τή σέντρα. Τό ταμπλώ γράφει τήν ισοπαλία. Φανερά νευριασμένοι ξεκι­ νούν άπό τή σέντρα οί 1 Ι­ σπανοί.

• Ό Ροσάριο δίνει στον μέ­ σα δεξιά Μορένο καί εκείνος άνοιγει στόν έξω αριστερά Φερέρο. Ό Φερέρο κάνει μιά γοργή κούρσα, άλλά χάνει τή μπάλλα άπό τόν Ράμσταντ ήού τή γυρίζει στόν Γκρόβερ Καί αυτός δίνει στόν Μπρίνν. *0· Τζώνς άνόίγει στόν Κρόςς και εκείνος προσπα­ θεί νά τροφοδοτήση τόν Αώρενς. Προλαβαίνει όμως ό Φερναντέζ μέ προβολή καί διώχνει τή μπάλλα προς τόν Αεόν. Ταυτόχρονα κί’ ό Χά. ρυ κάνει μιά άστραπιαία προ­ βολή καί αλλάζει τήν πορεία τής μπάλλας πού, άντί νά πάη στόν Λεόν, πηγαίνει στόν Χήθ.> Εκείνος σουτάρει δυνατά απ’ τό σημείο πού βρίσκεται καί ό Βιθέντε άποκρούει εύκολα καί θεαματι­ κά. Οί φίλαθλοι τόν χειρο,κροτούν ενθουσιασμένοι, χω·, ρίς νά ύπάρχη λόγος. Τό πανδαιμόνιο έξακολο υ θ- εϊ Πάντα. Τώρα, μετά τήν Ισοπα­ λία, οί θεατοί φωνάζουν ά-

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

:

κομά πιο μανιασμένα άπό πρίν. * Αποδοκιμάζουν μέ ο­ μαδικές κραυγές κάθε ενέρ­ γεια των φίλοξενόυμένων τους, προσπαθώντας νά τούς σπάσουν τά νεύρα και νά τούς κάνουν νά τα-χάσουν. Πραγματικά δέ, είναι τόσο έκκωφαντικός ό θόρυβος ώσ­ τε πολλές φορές οί κανονιέ­ ρηδες νοιώθουν τά πόδια τους νά. τρέμουν και αναγ­ κάζονται νά δώσουν λαθε­ μένες μπαλλιές! Ακόμα και ό "Ομορφος έ­ χει αρχίσει νά . ένοχλήται ράλι. Πιέζει απελπισμένα τά “μπαμπάκια στ’’ αυτιά του.

—Πώ, πω! Μωρέ τ’ είναιτούτοι ; μουρμουρίζει άνήσυ-; χος. Τό καλό πού μού θέλω, άς είμαι, κοντά στην καταπα­ κτή, ώστε μόλις κάνουν ότι...< μουρντάρουν στό γήπεδο, νά ήηδήξω κάτω νά γλυτώσω! Καί δόσ’ του καί. ζουλάει τά μπαμπάκια του, άλλα χω­ ρίς νά μπορή νά πάψη νά άκουη τίς αγριοφωνάρες.

— Μπά! Δέ . γίνεται τίποτα, άποφαίνεται τελικά μ’ άπογοήτευσι. Μόνο άν ρίξω.,, γκρο μπετόν στ’ αυτιά μου, μπορεί νά πάψω ν’ άκούω τον σαμα­ τά!

Τ 0 ΠΑΙΧΝΙΔΙ παίζε­ για λίγο στο κέντρο του

ται γηπέδου καί, μετά, οϊ Ισπα­ νοί γίνονται πάλι έπιβετικώτεροι, κάτω άπό τή θύελλα των παροτρύνσεων πού ξε­ σηκώνουν εκατό χιλιάδες μαινόμενοι άνθρωποι. "

·

·

· ΙΨ

"Ενα φοβερό σούτ του Μορένο περνάει σύρριζα άουτ, ρπ’ τή δεξιά κάθετη δοκό ίτού Κέλσεϋ. Νέες . κραυγές φανερώνουν την άπογοήτευσι τής άνθρώπινης θάλασσας πού κατακλύζει το γήπεδο. Ό γκολκήπερ των κανονιέ­ ρηδων στήνει τή μπάλλα καί ,ό Ράμσταντ σουτάρει. Ή μπάλλα πηγαίνει πρός τον ’Όκλεϋ, άλλά ό Ραμόν, πολύ ρίο ψηλός, πηδάει καί απο­ κρούει μέ κεφαλιά. Στέλνει ρτόν Άστάριθ πού τή μετα­ βιβάζει αμέσως στον Ροσάριο κάί εκείνος κοφτά στό> Φερέρο, ξεγελώντας τά Τκρόβερ. Ό. Φερέρο δίνι πίσω του στον Λεόν, πού τού τήν ξαναδίνει μπρρστά καί μ’ αύτό τον τρόπο ό έξω άριστερά των Μαδριλιάνων ξε­ περνάει τον Ράμσταντ καί φθάνει στή : γραμμή του ά­ ουτ. Κάνει σέντρα ακρίβει­ ας στο κεφάλι του Ροσάριο πού πιάνει, καρφωτή κεφαλιά πηδώντας πάνω άπ’ όλους, Ή. μπάλλα φεύγει σάν σφαί­ ρα, γιά νά καρφωθή στή δε­ ξιά γωνία τού Κέλσεϋ, πρίν αύτός προλάβη ούτε νά κινηθή. Είναι ένα ύπέροχο γΚόλ, αποτέλεσμα του πιο θαυμάσιου συνδυασμού πού. πέτυχαν οί γηπεδοϋχαι άπό τήν αρχή τού παιχνιδιού. Οί θεατές δεν ξέρουν τΐ νά κά­ νουν γιά . νά έκδηλώσουν τον ενθουσιασμό τους. Πη­ δούν στον, άέρα, πετοϋν τά καπέλα καί τά σακκάκια τους καί ό,τι. άλλο · βρίσκεται στά χέρια τους. Φιλιούνται, τρα-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

18 γουδάνε και ξεφωνίζουν ρυ­ θμικές, θριαμβευτικές κραυ­ γές. Οί παίκτες τής ’Άρσεναλ έχουν την έντύπωσι πώς έχουν βρεθή μέσα σ’ ένα πελώριο... πράσινο καζάνι, ό­ που εκατό χιλιάδες... διάβο­ λοι έχουν άναλάθει νά τούς βασανίζουν!... Ένώ οί παίκτες τής Άτλέτικο παύουν επιτέλους νά... κυνηγούν τον Ροσάριο για νά τον πνίξουν μέ φιλιά, οί κανονιέρηδες κάνουν σέν­ τρα. Ό Χάρυ Αώρενς δίνει στον Χήθ κΓ αυτός, βλέπον­

τας τούς Άστάριθ και Αεόν νά χύνωνται καταπάνω του κΓ από τις δυο πλευρές, άπέναντί του, τρομοκρατημέ­ νος από την εφιαλτική συν­ αυλία των κερκίδων, τη γυρίζει όπως — όπως στον Αώ­ ρενς. Τό Ελληνόπουλο κα­ ταλαβαίνει πώς οί συμπαΐκτες του έχουν χάσει τό η­ θικό τους. Αποφασίζει νά κάνη μια έπίθεσι γιά νά τούς δώση θάρρος, άδιαφορώντας για τό άποτέλεσμα πού θά έχη. Μόνο καί μόνο για νά τούς δείξη πώς πρέ­ πει νά παίξουν μέ ψυχή.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Σφίγγει τά δόντια καί χύ­ νεται άνάμεσα στούς Άστά­ ριθ καί Αεόν, πού, άφήνοντας τον Χήθ, όρμούν τώρα καταπάνω του. Ξεκινάει μέ τρομερή φόρα, σάν άποφασισμένος νά προλάβη νά περάση άνάμεσά τους. Οί δυο παίκτες εντείνουν καί αύτοί τό τρέξιμό τους, γιά νά μήν του τό επιτρέψουν. Γιά μιά στιγμή φαίνεται πώς ό Χάρυ θά είναι ό νικητής απ’ αύτή τήν περίεργη μονομαχία. Οί Άστάριθ καί Αεόν, σχεδόν μέ μανία πηδούν μπροστά, ταυτόχρονα, γιατί μόνο έτσι

19

μπορούν νά τον προλάβουν. Τό μόνο πού καταφέρνουν όμως είναι νά... πέσουν ό ένας επάνω στον άλλο καί νά κατρακυλήσουν στο χορ­ τάρι βλαστημώντας. Τήν ύ­ στατη στιγμή, ό Αετός των γηπέδων έχει σταματήσει ^οκκαλωμένος στή θέσι του κι’ έτσι, οί άντίπαλοι, άντί νά πέσουν επάνω του έχουν χτυπήσει μεταξύ τους. Ό Χάρυ δέν κάθεται νά τούς περιμένη νά σηκω­ θούν. Σάν ζαρκάδι άλλάζει κατεύθυνσι καί χύνεται άπ’ τ’ άριστερά προς τό τέρμα

Αρπάζει ενα σπαθί άπό μιά πανοπλία και το πετάει πος τό μέρος του Χάρυ, που τό πιάνει στον άέρα ···

20

ΑΕΤ0Σ ΤΠΗ ΓΗΠΕΔΩΝ·

τού Βιθέντε.' Φερναντέζ και ηλήξεως καί θαυμασμού ξε­ Ραμόν άναλαμβάνούν νά σηκώνεται ,στϊς εξέδρες. Έγ­ τόν συγκρατπσουν αυτή τή κατά χιλιάδες άνθρωποι άνα.φορά. Μόλις όμως τόν πλη­ ρωτιώνται ακόμα άν είδαν σιάζουν ό Λώρένς τούς κά­ Οτ’ αλήθεια αύτόν. τόν Αν­ νει δυο άστραπιαίες, κοφτές θρώπινο σίφουνα πού ηαρέτριπλές και τούς ξεφεύγει άσυρε ολόκληρη τήν Άτλέτι­ πό τα δεξιά. Κόβει προς τό κο μόνος, του καί πέτυχε Τήν τέρμα και εισβάλει στην πε­ ισοφάρισι, ή μήπως κΓ ήταν ριοχή τής Άτλέτικο., "Εχει κανένα άσχημο όνειρο. Τό . μόνο τόν Όσασούνα μπροσ­ ταμπλώ τών αποτελεσμάτων τά του, πριν άπό. τόν τερμα­ όμως πού γράφει: τοφύλακα. Ό περίφημος μπάκ ΑΤΛΕΤΙΚΟ 2 - ΑΡΣΕΝΑΑ 2, των Μαδριλιάνων, κάνει προ­ τούς άφαιρεί αύτή τήν. ελ­ βολή, · βλέποντας τό' πόδι πίδα καί τούς βεβαιώνει πώς τού κανονιέρη φόρ σηκωμέ­ τό παιχνίδι είναι καί πάλι ι­ νο, έτοιμο για σο,ύτ. Τελευ­ σόπαλο. Μάλιστα οί Λονδρέταία στιγμή όμως, τό πόδι αύ-, · ζοι έχουν πάρει κουράγιο τό φέρνει αριστερά τή μπάλώστε ..· στα τελευταία λεπτά λα αντί νά σουχάρη. Ξεπερ­ τού πρώτου ημιχρονίου έ­ νάει τόν Όσασούνα πού, έ­ χουν καί τήν ύπεροχή. καί χοντας χάσει τήν ισορροπία παίζουν τήν Άτλέτικο στα του δεν μπορει’ ν’ άντιδράκαρρέ της. Σέ λίγο ό διαιτη­ ση καί · φτάνει «τέτ—α—τέτ)) τής σφυρίζει, τή λήξι τού πρώ·* με τόν Βιθέντε. Σαν αίλου­ του μέρους. ρος εκείνος πέφτει στα πό­ δια του άπελπισμένα, τό Τό δεύτερο ' Ελληνόπουλο όμως έχει προ ημιχρόνιο. λάβει και τήν έχει σπρώξει στα δίχτυα κάτω άπό τό κορ­ ■ , ■ κ ΑΙ στήν έπανάλη-' μί του. · ' ' Για δεύτερη φορά άπό τήν ψι όμως, οί παίκτες τής ’Άραρχή τόϋ παιχνιδιού,· στις σεναλ βγαίνουν άποφασισμέεξέδρες πέφτει σιωπή τάφου. νοι νά πολεμήσουν σκληρά. "Εξαλλοι άπό' χαρά οί κανο­ . Νά μήν άφήσουν νά τούς πα­ νιέρηδες πέφτουν όλοι πά­ ν ικοβάλόυν οι. κραυγές τού νω στον Δώρενς καί τόν... βάρβαρου, κοινού. Τό νεαρό θάβουν κανονικά κάτω άπό Ελληνόπουλο, πού τ’ όνομά τά κορμιά τους,' στήν προσ­ του θά γίνη θρύλος στά γήπάθεια νά του δείξουν τήν πεοα τής Αγγλίας, τούς έ­ άγάπη τους καί τόν θαυμα­ χει εμψυχώσει καί τούς έχει σμό τους. κάνει νά ντραπούν γιατί έ­ '. Μετά τήν πρώτη έκπληξι χασαν τό θάρρος τους... Των Μαδριλιάνων φιλάθλων Άπ’ τήν αρχή τού δευτέ­ ένας ευνοϊκός ψίθυρος έκρου ημιχρονίου, ,ό άγων έξ-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

21

ελίσσεται σέ μάχη " γιγάν­ άπό. τή μεγάλη περιοχή-καί των, Στα πρώτα λεπτά, οί ε­ ή μπάλλα τραντάζει τό ορι­ πιθέσεις και των δυο δμά-. ζόντιο δοκάρι τοϋ' Βιθέντε δων διαδέχονται ή μια την πού, τινάζεται μάταια νά α­ άλλη, χωρίς καμμία νά μποπόκρουση.. Ή .. «στρογγυλή ,ρή νά άνΟλάβη μονόπλευρη θεά)> ξαναγυρίξει στο · γήπε­ υπεροχή. Και οί εικοσιδύο δο καί φτάνει ατά ποδιά τού ποδοσφαιριστές φαίνονται ά- . Κρόςς πού σουτάρει και άύποφα,σιάμένοι. 1 για τή. νίκη. τός κατ’ εύθείαν. Γιά δεύτε­ Αποφασισμένοι νά δώσουν ρη · φορά ή μπάλλα συγκλο­ ώς και τήζωή τους..για νά νίζει τό γκολπόστ .τού Βιθέν­ την αποκτήσουν. Πρέπει νά τε, τό κάθετο άπό τά δεξιά ύπάρχη, καί ή ίκανότης. Τό αύτή τή φορά;· 'Ύοτερα βγαί ταλέντο. Ή τεχνική ανώτερο νει άουτ, αφού οί εκατό χι­ της. Ή άντοχή. Ή άτομική λιάδες μαινόμενοι φίλαθλοι κας ομαδική κατάρτισις. „.· έχουν παγώσει γιά μερικές Καθώς, λοιπόν, αύτή τή στιγμές στις θέσεις τους. φορά, ή ’Άρσεναλ έχει άρ­ Ό Όσασούνα σουτάρει το χισε ι νά πάίζη καί μέ ψυχή, ελεύθερα χτύπημα καί ή σιγά — σιγά γίνεται ολοένα μπάλλα φτάνει ατόν Ροσάκαι περισσότερο φανερή ή. ,ριο πού προσπαθεί νά περά-' άνωτερρτητά της . απέναντι οη τον Γκρόβερ. Δεν τά . κα­ στην Άτλέτικο Μαδρίτης. Σι­ ταφέρνει. Ό σέντερ ' μπάκ γά — σιγά τούς κλείνουν τής ’Άρσέναλ διώχνει μέ στην περιοχή τους καί άρχίπροβολή τή μπάλλα, εκείνη ζουν νά τούς σφυροκοποϋν. όμως ξαναπηγαίνει αέ άντίΤό παιχνίδι .των κανονιέρη­ παλο' —τον Φερέρο— πού δων στρώνει.4 Γίνεται γοργό, σεντράρει άπό τά άριότερά. συνδυασμένο,· τεχνικό αλλά Μέ ακροβατική έκτίναξι ό καί δυναμικό ταυτόχρονα, Κέλσεϋ αποκρούει πάνω α­ ώστε νά μην τούς κάμψη ή πό τά κεφάλια των Μορέγο σκληρότητα των γηπέδουκαί Σμίθ, πρός γενικήν άποχων. γοήτευσι των... κερκίδων... Τά αυτιά τους έχουν συνη­ Τό βολέ τού Κέλαεϋ φέρνει θίσει στις έξαλλες κραυγές τή μπάλλα στον Χάρυ Δώρενς τού πλήθους ή ή ψυχή τόυς καί από τά πόδια τρϋ εκπλη­ έχει άτσαλωθή μέ την άπόκτικού φόρ ξεκινάει ένας νέ­ φασι τής. νίκης; ”0,τι άπό τά ος, /υπέροχος συνδυασμός δύο κι* άν' είναι αλήθεια, δέν των κανονιέρηδων: Δίνει μέ φαίνεται νά τούς έπηρεάζη ακρίβεια στον Κρόςς καί ε­ πια ό καταθλιπτικός ©όρυ° κείνος στον ’Άλαν Χήθ πού 6 ος: τρέχει πλάι του. Ό Χήθ· περ­ Ό Χάρυ Δώρενς στέλνει § νάει έντεχνα τον Φερναντέζ να φαρμάκερό · σούτ, άκρικαί δίνει κοντηνή πάσα, στον Λώρενς. ’Εκεϊνος, καθώς §* 0ώς στο δέκατο λεπτό, έξω

22 χει τρεις άντιπάλους ένα μέτρο εμπρός του, τή γυρί­ ζει γοργά στον ’'Οκλεϋ άριστερά του. Ό ’Ώκλεϋ άρπάζει τη μπάλλα και ρίχνεται αριστε­ ρά, ενώ ό Ντράμμοντ φεύγει από τά αριστερά καί μπαίνει προς τό κέντρο. "Ετσι ό μέ­ σα άριστερά τής ’Άρσεναλ παρασέρνει μαζί του δυο παίκτες από τήν άντίπαλη ά­ μυνα, γιατί τον κυνηγούν οί Ραμόν καί Άστάριθ. Πρίν τον ζυγώσουν όμως κάνει σέν­ τρα. Ή μπάλλα έρχεται ψη­ λοκρεμαστή πάνω άπό τά κε­ φάλια των Ραμόν καί Λώρενς. Ό Ραμόν περνάει περίπου δέκα πόντους τον Χάρυ σε ύψος κι’ όμως τό κεφάλι του κανονιέρη φόρ φτάνει ψηλό­ τερα καί κερδίζει τήν κεφα­ λιά πού στέλνει τή μπάλλα δίπλα του, ακριβώς στά πό­ δια τού Χήθ πού... σουτάρει μανιασμένα. Ή μπάλλα τραν τάζει τά δίχτυα, προηγουμέ­ νως όμως έχει άκουστή τό σφύριγμα τού διαιτητή πού χαρακτηρίζει όφσάϊτ τόν... Κρόςς, πού παρακολουθεί τή φάσι άπό τά δεξιά, πολύ μακρυά, κανονικός θεατής! Ό Κρός καί ό Χήθ, άλλά καί οί άλλοι κανονιέρηδες κυττούν τόν προπονητή τους ράν νά τού ζητούν τήν ά­ δεια νά διαμαρτυρηθούν. Ε­ κείνος όμως, μ* όλο πού κι’ ό ίδιος φαίνεται νευριασμέ­ νος αύτή τή φορά μέ τήν όλοκάθαρη αδικία, τούς κάνει μέ αυστηρότητα νόι^μα νά Κάνουν τφ παιχνίδι τρμς,

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Τό όφσάϊτ χτυπιέται καί τροφοδοτείται ό μέσα δεξιά τής Άτλέτικο, Μορένο. Προσ­ παθεί νά τριπλάρη τόν Σμίθ άλλά χάνει τή μπάλλα άπό τόν Αονδρέζο άριστ ε ρ ό μπάκ. Εκείνος τή δίνει στον Τζώνς καί αύτός στον ’Όκλεϋ πού, προσπαθώντας νά τροφοδοτήση τόν Λώρενς, τή χάνει άπό τόν Όσασούνα πού, μέ προβολή, τή διώχνει πλάγιο άουτ. Τό άράουτ κάνει ό ίδιος ό ’Ώκλεϋ καί δίνει στον Χήθ πού τού τήν ξαναγυρίζει μέ κεφαλιά. Ό ’Ώκλεϋ σεντρά­ ρει. Ό Κρόςς βρίσκεται στήν πορεία τής μπάλλας, μέσα στά καρρέ τής Άτλέτικο καί, πηδάει γιά κεφαλιά. Χωρίς ε­ πιτυχία όμως γιατί, ό Βιθέντε κάνει έξοδο καί πηδών­ τας, μπλοκάρει επάνω άπό τό κεφάλι του. Τό μάτς έχει ζωηρέψει κι’ έχει γίνει γρήγορο καί συν­ αρπαστικό. Τόσο πολύ πού, οί εκατό χιλιάδες Μαδριλιάνοι φίλαθλοι έχουν ζεχάσει νά φωνάζουν τόσο δυνατά. Παρατηρούν μέ μάτια γουρλωμένα άπό θαυμασμό τήν πρώτη όμάδα τής Εύρώπης, τή θρυλική ’Άρσεναλ καί, Ι­ διαίτερα, τόν άέρινο σέντερ φόρ της, Χάρυ Λώρενς καί τόν φημισμένο Μ π ρ ί ν ν Τζώνς. Αυτοί οί δυο είναι σή­ μερα οί άσσοι τού γηπέδου. Αύτοί καί ό Βιθέντε πού, ά­ πό δώ καί πέρα, πρόκειται νά άναδειχθή σέ πραγματικό η­ ρώα. Τέσσερα φοβερά σούτ των Λώρβν^, Ώκλβϋ, Τζώνς

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ και πάλι τοϋ Αώρενς, τά α­ ποκρούει μέ απίθανες εκτι­ νάξεις, σώζοντας τό τέρμα του από ισάριθμα, βέβαια γκόλ.

Τ0

ΠΑΙΧΝΙΔΙ αρχί­ ζει να ζυγώνη προς τό τέ­ λος του έτσι. Οί κανονιέρη­ δες παίζουν εδώ και άρκετη ώρα μ’ έναν άέρα άνωτερότητος. "Εχουν κλείσει τήν Άτλέτικο και τη σφυροκοποϋν άγρια, χωρίς δμως νά καταφέρνουν νά εκπορθή­ σουν τό τέρμα τοΰ υπέροχου Βιθέντε. Οί αντίπαλοι έχουν κατα­ λάβει πώς, μόνη τους ελπί­ δα, είναι νά κρατήσουν την

23 Ισοπαλία. "Εχουν μαζευτή σχεδόν όλοι σ’ ένα τείχος εμπρός στο τέρμα τους. Τό μεγάλο χρονόμετρο του γηπέδου δείχνει δτι έ­ χουμε φτάσει στο τεσσαρα­ κοστό λεπτό. Πέντε λεπτά ά πομένουν γιά νά τελειώση τό παιχνίδι. Στις εξέδρες οί άνθρωποι άρχίζουν νά σηκώνωνται όρθιοι. Οί παίκτες και τών δύο ο­ μάδων φαίνονται νάχουν πα­ ραδεχτή σάν τελικό άποτέλεομα την ισοπαλία. Κουρα­ σμένοι οί κανονιέρηδες άπό την ύπεράνθρωπη προσπά­ θεια, σέρνονται μέσα στο γήπεδο, περιμένοντας τή στι γμή πού θ’ άκούσουν τό σφύ­ ριγμα τής λήξεως. Ακόμα

Π 4 νΔ τον ^τρφατήο'ονν* οί άντίτταλοι τον ρφπάζονν ρστ’ τή φ<χν|λλ%

24

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

κΓ 6 Αώρενς άγωνίζεται χω­ καί σεντράρει γρήγορα. Ή ρίς δρεξι. Πολλές φορές η σέντρα του όμως είναι πολύ μπάλλα περνάει' κοντά του κλειστή. Πήγαινε/πολύ κον­ και δέν κάνει τον κόπο νά τά στον τερματοφύλακα Βιτρέζη νά την Πρσλάβη. θέντε πού, παρακολουθώνΟί Ισπανοί καταλαβαίνουν , τας. τήν πορεία της, βγαίνει πώς οί αντίπαλοί τους έχουν άνετα νά τή: μπλοκάρη.' Α­ κόυραστη καί έχουν βαρεθή πλώνει κιόλας τά χέρια του καί, ξαφνικά, κάνουν, τη σκέ- :. γιά νά τήν πιάσή,, άλλα ξα­ ψι πώς ίσως μπορέσουν νά φνικά; μιά ' ζωντανή βολίδα έκμέταλλευθοϋν αυτό τό γε­ , περνάει .άπό μπρος τού. Μ’ γονός , στην ελάχιστη .ώρα ένα πελώριό άλμα ό Χάρυ πού άπομένει.· , Ξαφνικά το Αώρενς, ό Αετός τών Γηπέ­ παιχνίδι τους ζωηρεύει. Φεύ­ δων, έχει άρπάξει τη μπάλ­ γουν μπροστά, άπό τό τέρμα λα στον άέρα, μ’ ένα τρομε^; τους πού; έχουν μαζευτή Ό­ ρό σούτ,· μόλις λίγους πόν­ λοι και επιχειρούν νά επιτε­ τους μπροστά άπό τά χέρια θούν μέ ανοιχτές μπαλλιές.; τού ΒιθένΤε πού... πιάνει μό­ Αύτό είναι τό λάθος τους νο τον άέρα καί βλέπει μέ γιατί. ό Χάρυ Αώρενς καρα- - γουρλωμένα μάτια τή μπάλ­ δόκεΐ σάν πεινασμένο λιον­ λα νά συγκλονίζη τά. δίχτυα τάρι/ Ή αδιαφορία του και η του καί τον νεαρό κανονιέ­ τεμπελιά του σέ '* ώρισμένες ρη/ νά... κατρακυλάη καί ε­ φάσεις ήταν πλάστη καί έπε- ; κείνος· μέσα. στο τέρμα του, δίωκε, άκριβώς αύτό: .Νά ξε­ μέ τή φόρα πού είχε! θαρρέψουν οί άντίπαλόί τους. > Ό ’Ώκλεϋ πανηγυρίζει μέ Καθώς ή συμπαγής άμυνα τά χέρια ύφωμένα, Οί Ισπα­ της Άτλέτίκο έχει άνοίξει, ό νοί κυττάζούν μέ τά μάτια Μπρίνν Τζώνς άποκρούει τον γουρλωμένα, μή πιστεύοντας Ροσάριο και δίνει άπό μαπώς ή ήττα τους είναι γεγο­ κρυά στον Χάρυ. . Εκείνος νός.

■· > ·· ·- * · άρπάζει τη μπάλλα στον ά­ Μέσα στο άπέραντο στά­ έρα. καί κάνοντας ■’ στροφή, διο άπλώνεται * ησυχία, λές χύνεται σάν αληθινός αετός · καί ξαφνικά έχει άδειάσει! . προς την αντίπαλη περιοχή. Τήν ώρα πού οί κανονιέρη­ Τρομοκρατημένοι οί "Ισπανοί δες χύνονται > νά^ άγκαλιάπού τον βλέπουν νά πληαιά-. σουν τον θριαμβευτή πού... ζη θυελλώδης τό τέρμα τους προσπαθεί-νά ξεμ.περδευτή σπεύδουν νά υποχωρήσουν άπό τά δίχτυα τής. ’Ατλέτικο πάλι. Είναι όμως αργά. ό κωμικός μασκώτ τής ’ΆρΌ Αώρενς,. μπροστά άπό σεναλ, ό "Ομορφος, · βγάζει τούς Ραμόν καί Όσασαύνα ·: μέ άνυπόμονες κινήσεις τά πού τού- φράξουν τό δρόμο μπαμπάκια άπό τά άύτιά Του, δίνει στον Κρόςς. Εκείνος μουρμουρίζοντας: .

φτάνει στη γραμμή τού άοστ

-Τϊ έγινε,' παιδιά ; Μπήκ§.

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

. 25

Είναι πολύ περασμένα με­ σάνυχτα. Προχωρεί *. αδιάφορα ώς την άκρη τού δρόμου ■ καί κρύβεται πίσω από την -πρώ­ τη γωνία. Σχεδόν αμέσως βγαίνει από τήν «Κοπακαμπάνα» καί ό . Ξυλομούρης. Κατευθύνεται προς τό Ίδιο δρόμο πού βρίσκεται κρυμ­ μένος ό Χάρυ. Ό νεαρός άσ­ σος. τής Σκώτλαντ Γιάρντ κρύβεται μέσα στο κούφωμα Φάντοομα ·’ μίας πόρτας. Ό άνθρωπός μέ πιστόλι .· του ; περνάει μπροστά ’ του χωρίς νά τόν άντιληφθή καί ΗΓ* 0 ,ΙΔΙΟ βράδυ ό . συνεχίζει τόν δρόμο του μέ γοργό βήμα. Στόν επόμενο Χάρυ . ΚρίσΤ, φορώντας την δρόμο μπαίνει σ’ ένα ταξί. προσωπίδα που του αλλάζει τή μορφή, βγαίνει1 στις, μύτες · Ό Χάρυ τόν- μιμείται. Δέει στόν,οδηγό του νά παρακοτων ποδιών του από τό ξενο­ λουθήση τό άλλο πού πηγαί­ δοχείο όπου μένει ή; ’Άρσενει μπροστά. Δεν * αντιλαμ­ ναλ. Βέβαιος ατι κανείς δεν βάνεται όμως ότι,-' ένα τρίτο τον υποπτεύεται, .προχωρεί ταξί φεύγει· αμέσως μετά,, άμέ άνεσι στον δρόμο. Καί. ό­ κρλουθώντας ί καί τό δικό μως, άν πρόσεχε, θά έβλε­ τού. ." ; ·· πε μια σκιά που λες πώς έ­ Τό αυτοκίνητο μέ τόν Ξυ­ χει γίνει σκιά του.;. λομούρη διασχίζει τήν ηόλι • Άλλα εμείς θά παρακο­ λουθήσουμε - τον ,ηρώα. μας.. καί βγαίνει στην έξοχή. Με­ Περπατώντας . φτάνει στην * τά. μιοή ώρα δρόμο άκόμα, «Κοπακαμπάνα», τό νυκτερι­ σταματάει έξω. από έναν μαν τράτοιχο., εμπρός σέ μιά με­ νό κέντρο που -εργάζεται ό; γάλη σιδερένια καγκελλόΞυλομούρης. Κάθεται σ’ ένα τραπεζάκι καί παραγγέλνει πορτα. Τό ταξί γυρίζει , καί ένα ποτό. Λίγο άργότερα φεύγει, ένώ ή πόρτα ανοίγει παίργεί τό μάτι του Τόν καΐ.,ό κακοποιός - χάνεται Μπόμπ Κλίντσν νά κρεμάη στο έσωτερικό τής... , ίτό ,έπίσημο σακκάκΐ του καί Ό Χάρυ έχει κΓ έκείνος άνά παίρνη ένα άλλο, πίσω- α­ φήσει Τό ταξί καί έχει πλησι­ πό, τόν πάγκο 1 του μπάρ. άσει τόν μαντρότοιχο Τρέ­ χοντος αθόρυβα. Μ’ ένα αι­ Χωρίς νά,.πή λέξι, τό Ελ­ ληνόπουλο, αφήνει ένα νόμι­ λουροειδές πήδημα βρίσκε­ ται στήν κορφή τού τοίχου. σμα πάνώ. στο τραπέζι του καί βγαίνει στόν δρόμο. "Υστερα πηδάει άπό τήν πίτ γκολ; Δεν.;, άχουσακαλά! Κανείς όμως δεν του δί­ νει σημασία καί, σέ λίγο, τό σφύριγμα τοϋ · διαιτητή βρί­ σκει τη θρυλική ’Άρσεναλ νικήτρια έκτος έδρας, με τρία — δύο. Οί κανονιέρη­ δες αρπάζουν θριαμβευτικά στους ώμους, τους τον Λωρενς και. κατεβαίνουν στ’ α­ ποδυτήρια. ' -.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

26 σω πλευρά του. Βρίσκεται μέ σα σέ πηχτό σκοτάδι.

Π ΑΡ'

όλο πού έδώ δεν υπάρχει ούτε ή παραμι­ κρά άκτίνα φωτός, ό ήρωάς μας οδηγείται άπό τον κρότο των βημάτων τού Ξυλομού­ ρη. "Ετσι, προχωρεί στα τυ­ φλά μέσα στις πυκνές φυλ­ λωσιές των δέντρων. Στό πέ­ ρασμά του δέν άκούγεται ούτε ένα τρίξιμο, λές καί είναι άληθινή σκιά, άντίθετα μέ τον κακοποιό πού προ­ χωρεί εμπρός του καί, περ­ πατώντας πάνω σ’ έναν χαλικό στρωτό δρόμο, κάνει ο­ λόκληρη φασαρία. Μια φορά ό Χάρυ στήνει τό αυτί του, γιατί έχει την έντύπωσι πώς άκουσε ένα αδι­ όρατο τρίξιμο καί άπό άλλη κατεύθυνσι. Δέν ακούει τίπο­ τε άλλο όμως. Την ί'δια στι­ γμή τά φυλλώματα των δέν­ τρων τελειώνουν. Βγαίνει στό δρομάκι πού ακολουθεί κΓ ό Ξυλομούρης. Αίγα μέ­ τρα πιο πέρα, ύψώνεται ένας πελώριος μαύρος τοίχος. Υ­ ψώνοντας τά μάτια, ό νεα­ ρός άσσος, βλέπει πολεμί­ στρες καί πυργίσκους - Κα­ ταλαβαίνει πώς βρίσκεται έμ προς σ’ έναν παλιό, μεσαιω­ νικό πύργο. Μια σκέψι φωτίζει σαν άστραπή τό μυαλό του: «Σέ τί άλλο μέρος θά μπο­ ρούσαν να κρατούν αίχμάλω το τόν Πάρυ Ούώσλεϋ. Πού άλλού θά μπορούσαν νά στή­

νουν κρυφά έπιστημονικά έργαστήρια;...)). Νοιώθει ένα ρίγος άπό τή συγκίνησι. "Αν πραγματικά έχη δίκιο καί έχει φτάσει τόρο κοντά στον διάσημο αι­ χμάλωτο, αύτό θά πή πώς (διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο: ’Έχει μπή, κυριολεκτικά μέ­ σα στό στόμα τού λύκου... Τήν ώρα πού κάνει αύτές τις σκέψεις, ό Ξυλομούρης έχει φτάσει στήν πόρτα τού πύργου, πού άνοίγει μόνη της, όπως είχε συμβή καί μέ τήν καγκελλόπορτα. Κανένα φως πουθενά. Ού­ τε στά καγκελλόφρακτα πα­ ράθυρα τού πύργου, ούτε στις πολεμίστρες, ούτε στήν πόρτα πού άνοιξε και έκλει­ σε πίσω άπό τόν κακοποιό. Παντού πηχτό, κολασμένο σκοτάδι. "Ενα τρίξιμο σάν ν’ άκούη άξαφνα, μέσα στήν νύχτα, κάπου άνάμεσα στά δέντρα πού πέρασε γιά νά φτάση ως έδώ. Στήνει τό αύτί. "Υστε­ ρα άνασηκώνει τούς ώμους. «Τίποτα τό περίεργο, συλ­ λογίζεται. Θά ύπάρχουν φρου ροί παντού ολόγυρα. Πρέπει νά είμαι προσεκτικός...)). Μ’ αύτή τή σκέψι προχω­ ρεί ώς τή μεγάλη πόρτα τού πύργου, βαδίζοντας όμως τοίχο — τοίχο καί όχι στόν ρνοιχτό χώρο. Φτάνει καί άνεβαίνει τά μεγάλα, πέτρι­ να σκαλοπάτια. Ζυγώνει τήν πόρτα καί στήνει τό αύτί του. Δέν άκούει τίποτα άπό μέσα. Τό άτρόμητο παλληκάρι σπρώχνει τότε τό θυρό-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ φύλλο... κι’ εκείνο υποχω­ ρεί αθόρυβα. Ό Χάρυ Κρίστ μπαίνει άποφασιστικά στον σιωπηλό, μυστηριώδη πύργο. Ή μεγά­ λη πόρτα κλείνει μόνη της πίσω του. ’Άθελά του τό θαρ ραλέο παλληκάρι νοιώθει έ­ να σιδερένιο χέρι νά τοϋ σφίγγη την καρδιά. Όλόγυρά του είναι σκοτάδι σάν νά βρίσκεται στην κόλασι. Λεν βλέπει και δεν ακούει τίπο­ τα, σάν νά έχη φτάσει στον άλλο κόσμο. Ή άνάλαφρη πνοή τοϋ άνεμου πού τοϋ φέρνει στο πρόσωπο τό άπαΛό κλείσιμο τής πόρτας, μοι άζει σάν την παγωμένη α­

27 νάσα τού σατανά. Ωστόσο τό γενναίο Ελλη­ νόπουλο προχωρεί μέσα σ’ εκείνο τό χάος, ψηλαφίζοντας μέ τά χέρια απλωμένα σάν τυφλός. Ξαφνικά, λίγα μέτρα έμπρός του, κάτι ξε­ χωρίζει: Είναι μιά ανεπαί­ σθητη φωτεινή χαραμάδα που σέρνεται σάν φίδι κάτω στη γή. Ό Χάρυ καταλαβαί­ νει πώς είναι τό κάτω μέ­ ρος μιας φωτισμένης πόρ­ τας. Προχωρεί ως εκεί. Αγ­ γίζει τό ξύλο τής πόρτας καί στήνει τό αύτί του. Δεν άκούγεται τίποτα. Στέκεται γιά μερικές στιγμές άναπο-

Ό "Ομορφος κόβει άττό τό κακό του ένα κομμάτι άπό την

τραγιάσκα του!

28 φάσιστος. Τελικά . · άνασηκώνει τους ώμους. Βγάζει τό πιστόλι του καί,· κρατώντας·* το ατό χέρι, πιέζει τό χερού λι τής πόρτας; Ανοίγει5 σιγά · «- σιγά. Ή πόρτα δέν τρίζει. παρ’ όλο πού ανήκει σέ πα­ λιό πύργο.· 1 Ό Χάρυ κρυφοκοιτάζει ά­ πό τή χαραμάδα πόύ δήμιρυργείται.. Δεν μπορεί νά διακρίνη τίποτα περισσότερο άπό ένα. δωμάτιο εντελώς ά δειο. Ανοίγει περισσότερο. Τό δωμάτιο είναι πραγματικά, έρημο. Μπαίνει και κλείνει πίσω . του, . παραξενεμένος. Προχωρεί μερικά βήματα στο εσωτερικό καί τότε... μιά φωνή αντηχεί ατά αυτιά του.; — Μην κυττάξης πίσω σου, γιατί θά την πάθης χειρότε­ ρα... άπό τή γυναίκα . του Αώτ! , Κοκκαλώνει. Δεν ■ γυρίζει νά κυττάξη. Καταλαβαίνει πώς κάποιος έχει ανοίξει χήν πόρτα πού μόλις έκλεισε αύ τός ό ίδιος. Αύτό θά πή οτι τόν παρακολουθούσαν .ατό σκοτάδι. .

— Πέταξε άύτό τό παιχνίδι πού κρατάς!, ξαναλέει ή φω­ νή παγερά. Ό Χάρυ άναγκάζεται νά ύπακούσπ., Πετάει τό ηλακέ «γουέμπλεϋ» τής Υπηρεσί­ ας δίπλα -του, "Ενα πόδι ό­ μως κλωτσάει τό πιστόλι, πού . φτάνει κοντά στόν τοίχοι Τό- · τε ή φωνή ξαναλέει σαρκα­ στικά : — Τώρα, μπορείς να κυτ­ τάξης, άν' θέλης!; Ό νεαρός μυστικός πρά-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κτωρ στρέφει τό κεφάλι του σιγά — σιγά καί γουρλώνει τά μάτια: Βρίσκεται μπροστά σ’ ένα... κανονικό\ φάντα­ σμα πού... κρατάει πιστόλι!

Ή ώρα τής μάχης

Τ ο ΦΑΝΤΑΣΜΑ είναι

-ψηλό- ώς... ένα κι* ογδόντα." . Είναι ολόκληρο ντυμένο μέ ■ άσπρο σάβανο . πού -..έχει μό' νο δυο τρύπες γιά τά μάτια. Ό Χάρυ Κρίστ σταυροκοπιέται.

- Μή μου πής δτ’ είσαι φάν τασμα!, λέει κατάπληκτος.* ·· — Κι? όμως, νά πού., είμαι!, καυχιέται τό λευκοφορεμένο ... φάντασμα. * Είμαι τό οικο-' • γενειακό φάντασμα των Άλ6αρόντο! — Δον Χουάν Έ-: στεμπάν Φελίππε ύ Γκαρσία Άλβαράντο ό 3ος Γ Μέ δολο­ φόνησαν τό .1487!

-Δηλαδή!... είσαι πεθαμέ­ νος του καλού καιρού!, λέ-. ει, μέ θαυμασμό ό Χάρυ. * -Βεβαίως! Καί άπό. τότε γυρίζω τις νύχτες στά δωμά­ τια τού πύργου, μου καί εκ­ δικούμαι, .σκοτώνοντας· μέ βασανιστήρια τούς άπρόσκλη τους έπισκεπτες πού μπαί­ νουν εδώ.μέσα...

-τ-Δηλαδή... κΓ ό -Ξυλομούρης θά πάθη τά ίδια ; ; ρωτά­ ει ό Χάρυ δσο μπόρεί πιο άθώα. :· Τό... φάντασμα δμωζ βγά­ ζει μιά άγρια * φωνή λύσσας καί τά μάτια του άστράφτουν πίσω άπό τις, τρύρ~ς τής κουκούλας του. ;- · '

ΑέΐΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΑΩΝ ταίο πράγμα πού άκούει εΤ —"Ωστε είσαι · χαφιές! Μ’ ναι τό σαρδόνιο γέλιο τού..; αυτό πού είπες υπέγραψες φαντάσματος. "Υστερα νοιώ­ την . καταδίκη σου!,. θρυχάθει έναν τρομερό πόνο καί; ται.. Τό μόνο πού θά μπορού­ κατρακυλάει σ’ ένα σκληρό, σε νά σε σώση, θά ήταν άν είχες 'μπη γίά νά. κλέψης! έδαφος...., . Και μέ τά λόγια αυτά... τό .

II φάντασμα υποχωρεί. προς ΕΝ χάνει ής αι­ τον τοίχο τού δωματίου.

— ΤΙ νά κλέψω ; Τά κόκκα-, σθήσεις του όμως γιατί; τήν| λα των άπογόνων σου; λέει τελευταία στιγμή, λυγίζει τά; εύθυμα ό Χάρυ. "Η μήπως γόνατα και άφήνει τό κορμί τό νά κυλήση σάν βαρελάκι/! κράτάτε και τίποτα ζωντα­ Είναι ένα γύμνασμα πού τό; νούς σ’ αυτόν τον πύργο; — Ξέρεις πολλά, άλλά δεν έχει κάνει έκατοντάδες φοθά σοϋ χρησιμεύσουν σέ τί­ , ρές στή σχολή της Χκώτλαντ; ποτα !, άποκρίνεται σαρκα­ Γιάρντ κ/ έτσι μ’ όλο πού έ-; στικά τό φάντασμα. Μόνο άν χει πέσει άπό πολύ ψηλά, κα-ί μού πής όλα όσα γνωρίζεις . ταφέρνει νά μή χτυπήση σο-Ι βαρά. · Σταματάει σ’ έναν καί, ποιοι άλλοι ξέρουν πώς βρίσκεσαι· εδώ, - μπορεί νά τοίχο μισοζαλισμένος. .· Στηλώνει τά αύτιά του καί τά σέ γλυτώσω άπό τά βασανι­ μάτια ι του,. κυττάζόντας όλό-1 στήρια... γύρα. Δέν μπορεί, νά δια-1 • Ό Χάρυ. Κρίστ γελάει κο­ κρίνη τίποτα.. Άκούει όμως ροϊδευτικά. κάποιον .ανεπαίσθητο θόρυ— Ποτέ δεν θά μιλούσε έ­ τσι ένα... καθώς πρέπει φάν­ * βο κάπου κοντά του/ Ψάχνει τις τσέπες του. Βρίσκει έτασμα ί, του λέει. Αυτά ■έ­ κεΐνο πού θέλει. * Είναι. ένα πρεπε .νά τα ξέρης ' μόνος στυλό πού είναι συγχρόνως· σου! καί κλεφτοφάναρο. Ρίχνει τή — Πολύ καλά! Πήγαινε τό λεπτή φωτεινή δέσμη του ο­ τε νά συναντήσης εκείνον λόγυρα. Σ’ ένα κρεβάτι είναι πού ήρθες νά . βρής και θά ξαπλωμένο . ένα ανθρώπινο τά ξαναπούμελέει σκλη­ κορμί, Στήν άκρη τού κρεβα­ ρά ό κακοποιός. τιού κάθεται μιά νέα κοπέλΤό. χέρι του πιέζει κάποι­ λα πού κυττάζει μέ τρόμο τή ον μοχλό πού βρίσκεται στο φωτεινή δέσμη τού φαναριού ' σημείο τού. τοίχου πού έχει προσπαθώντας νά ’ διακρίνη πλησιάσει. Ό νεαρός μυστι­ αυτόν πού κρύβεται πίσω κός πράκτωρ νοιώθει τότε τή της... γή νά ύποχωρή κάτω άπό τά πόδια Του. "Αδικα προσπα­ — Ποιος... ποιος :είστε; ρω­ τάει ή νέα μέ δροσερή άλλά θεί νά στη ριχτή άπό κάπου. Σέ μιά στιγμή βυθίζεται σ’ έ- ' φοβισμένη φωνή. να μαύρο χάος.. Τό τελευ­ — Δέν έχει, σημασία. ^Ηρ-

§§ θα νά σας βοηθήσω... ΤΙ κά­ νει ό καθηγητής; —Ό πατέρας είναι ηολύ άρρωστος, καθώς ξέρετε, του αποκρίνεται χωρίς φόβο πιά. Φοβάται πώς, άν τον άφήσετε περισσότερο σ’ αυτή τήν άνήλιαγη φυλακή, θά πεθάνη. Ό Χάρυ χαμογελάει.

— Βλέπω εϊσαστε δύσπιστη, λέει. Δεν πιστεύετε πώς εί­ μαι φίλος. Καλά κάνετε νά προσέχετε. Δεν έχουμε και­ ρό για νά σάς πείσω όμως. "Οπου νάναι θάρθουν νά μέ πάρουν — θά μέ φαντάζον­ ται γιά λιπόθυμο. Πρέπει νά βρούμε στά γρήγορα τον τρόπο πού θά τό σκάσουμε.

— Δέν υπάρχει κανένας τρόπος!, λέει μέ σταθερή φωνή τό κορίτσι. Είναι μιά πέτρινη φυλακή στά υπό­ γεια τού πύργου. Μιά σιδε­ ρένια πόρτα και ένα παρα­ θυράκι εκεί ψηλά... Ό Χάρυ εξετάζει μέ τό κλεφτοφάναρο όλα αύτά. Με τά χαμογελάει εύχαριστημένος.

— Βρήκαμε κιόλας τον τρό­ πο !, λέει θριαμβευτικά. Πρέ­ πει νά άλλάξουμε ρούχα μέ τον μπαμπά σας. Εκείνος, μέ τά δικά μου ρούχα, θά μείνη άκίνητος κάτω άπό τό παραθυράκι. ’Εγώ μέ τά δικά του, θά ξαπλώσω στο κρεβάτι και θά κάνω τόν... ψόφιο κο­ ριό...

— Τι θά κάνετε; — Θέλω νά πώ... Θά προσποιηθώ τον άρρωστο..0 “Ας μή χάνουμε καιρό όμως...

ΑΕΤ© Σ ΤΩΝ

γνπιαων

— Μά, δέν ξέρω άν..., πάη νά πή τό κορίτσι αλλά, ξα­ φνικά, ό Πάρυ Ούώσλεϋ άνασηκώνεται πάνω στο στρώμα του καί άρχίζει νά ξεκούμ­ πωνα τό σακκάκι του μέ δά­ χτυλα πού τρέμουν.

— Θά μπορέσετε νά τά βγάλετε πέρα μ’ όλους αύτούς, παιδί μου; ρωτάει κι’ ή φωνή του τρέμει όπως καί τά δάχτυλά του.

— Θά προσπαθήσω τουλάχι­ στον, κύριε καθηγητά. Δέν είστε λοιπόν καί τόσο άρρω­ στος; Ό διάσημος άτομικός επι­ στήμων, βγάζοντας τά ρούχα του, μουρμουρίζει; — Μου φαίνεστε ειλικρινής. ... λοιπόν θά σάς πώ...

— Πατέρα!, κάνει ή νέα άνήσυχα.

—"Ετσι κΓ άλλοιώς πήρα τό τελευταίο χαπάκι, κόρη μου, τής λέει ό γέρος. Α­ κούστε, κύριε... Ποιος είστε; —Ανήκω στή Σκώτλαντ Γιάρντ. "Εψαχνα νά σάς βρω.

— Πολύ καλά. Ξέρετε λοι­ πόν τούς λόγους πού μ’ έ­ χουν φέρει έδώ. Θέλουν νά εφαρμόσω τόν τύπο ενός νέ­ ου τρομερού άτομικού όπλου ... νά τόν τελειοποιήσω... "Ε­ χουν μετατρέψει τά ύπόγεια αύτού τού πύργου σέ τελειό­ τατα εργαστήρια. Αύτοί οί άνθρωποι δέν άνήκουν σέ καμμιά «μεγάλη δύναμι)). Εί­ ναι άπλώς κακούργοι πού θέ­ λουν νά πάρουν τό όπλο στά χέρια τους καί μετά νά τό πουλήσουν σέ μιά άπό τις μεγάλες δυνάμεις, όποια δώ°

§1

ΑΙΤ0Σ ΫΠΝ Γ^ηΠΜΕΑΑΗ οη τα περισσότερα... "Εηιασαν καί τη μικρή μου Μπέκυ μαζί μ' έμενα. Για νά μποροϋν νά μ’ εκβιάσουν. Μοϋ είπαν πώς, άν άρνηθώ νά τε­ λειοποιήσω τον «τύπο)), θά τή σκότωναν μέ βασανιστή­ ρια. Τότε, άρχισα νά παίρνω τά δέκα χάπια πού είναι στή φόδρα του σακακκιού μου. Είναι ένα φάρμακο δικής μου κατασκευής... Εντελώς άκίνδυνο, φέρνει όμως ψηλό πυρετό καί άλλα συμπτώμα­ τα άσθενείας. "Ετσι, πήρα παράτασι, δίνοντας καιρό στην άστυνομία νά μέ βρή. Αναγκασμένοι νά μ’ έχουν κρυμμένον στά υπόγεια, μ’ άφησαν έδώ μαζί μέ τη Μπέ­ κυ, γιά νά μέ περιποιήται. Άπό αύριο δμως^δέν θά μπο­ ρώ πιά νά έχω πυρετό. Τά χαπάκια τέλειωσαν. "Αν δέν έλευθερωθοϋμε, θά πρέπει νά άρχίσω τή δουλειά... Ξέ­ ρω πώς δέν θά μπορέσω ν’ άντέξω νά βλέπω νά βασα­ νίζουν την κόρη μου...

— Δέν θά χρειαστή νά γίνη τίποτ’ άπ’ ολ’ αυτά, καθηγητά, λέει ήρεμα ό Χάρυ, ένώ ή άλλαγή στις φορεσιές τους έχει γίνει κιόλας. Τώ­ ρα πηγαίνετε καί πέστε σέ μιά γωνία εκεί κάτω. Μείνετε άκίνητος. Έγώ θά καθήσω έ­ δώ καί ή μίς Μπέκυ κοντά μου γιά λίγο. Γρήγορα! Πραγματικά τό παραθυράκι ψηλά στον τοίχο φωτίζεται καί άκούγονται βήματα πού κατεβαίνουν πέτρινες σκά­ λες. Ή σιδερένια πόρτα άνοίγει τρίζοντας άπαίσια.

Θάνατος... «Σπαθί» ΐνΐίΠΑΙΗΟΥΝ

τρεις

άντρες κρατώντας κλεφτο­ φάναρα. Ό ένας —πού εί­ ναι ό Ξυλομούρης— φωτίζει τό σώμα τοΰ Ούώσλεϋ. 01 άλλοι δύο, άπό τούς οποίους ό ένας είναι έκείνος ό πα­ χύσαρκος στρογγυλοπρόσω­ πος άνθρωπος τοϋ πούλμαν φωτίζουν τό άκίνητο κορμί του έπιστήμονος πού φορά­ ει τά ρούχα τού Χάρυ. Δέν δίνουν περισσότερη σημασία στον «καθηγητή Ούώσλεϋ» καί την κόρη του. Προχω­ ρούν καί οί τρεις προς τον πεσμένο «χαφιέ». Ξαφνικά ό­ μως κοκκαλώνουν, άκούγοντας μιά εύθυμη φωνή νά λέη ψυχρά: — "Οποιος πετάζει πρώτος τό κανόνι του, κερδίζει ένα ζευγάρι βραχιόλια! "Οποιος κάνει ζαβολιά, κερδίζει... τήν Αιώνια Ζωή! Άκούγονται κραυγές λύσ­ σας. Κατάπληκτοι οί κακούρ­ γοι στρέφουν κι’ οί τρεις μα­ ζί, μή δίνοντας σημασία στήν άπειλή. Τό ύπόγειο ό­ μως γεμίζει άπό βροντές. Ό Χάρυ Κρίστ, έχοντας βγάλει τό δεύτερο πιστόλι τής ύπηρεσίας πού έχει πάν­ τα κάτω άπό τή μασχάλη, πυροβολεί άστραπιαΐα, φωτί­ ζοντας μέ τό κλεφτοφάναρο τούς στόχους του. Άκούγονται νέες κραυγές πόνου καί φρίκης κι’ οί κακοποιοί σω­ ριάζονται βλαστημώντας στό πέτρινο δάπεδο.

α ΓΗ Μπέκυ Ούώσλεϋ κρύβει τό πρόσωπα στις παλάμες της. .Ό πατέρας της σηκώνε­ ται μέ κόπο άπό κάτω. Κύττάζει μέ δέος τ’· ακίνητα κορμιά των κακούργων. "Υ­ στερα τον νεαρό αστυνομι­ κό άσσο. Εκείνος όμως δια­ τάζει άνήσύχος: — Γρήγορα επάνω! .. Καί τρέχει .πρώτος προς την πόρτα κι’ άνεβαίνέι τά πέτρινα στριφογυριστά σκα- · λιά. Πίσω του έρχονται άγκα λιασμένοι πατέρας και κόρη.· Ό Χάρυ σταματάει καί, τούς κάνει νόημα νά κολλή­ σουν στον τοίχο. Σβήνει τό φανάρι του. Άπό πάνω άκούγονται βήματα πού κατεβαί­ νουν. . Οί συμμορίτες έχουν άκού σει -τούς πυροβολισμούς καί κατεβαίνουν τρέχοντας νά δουν τί συμβαίνει. Μόλις έ­ χουν πλησιάσει άρκετά 'ό Χάρυ πετιέται απ’ τον τοίχο καί... ή στενή σκάλα γίνεται; νέο πεδίο μάχης. Δυο κακο­ ποιοί σωριάζονται κουτρου­ βαλώντας και βλαστημώντας προς τά κάτω. Οί δραπέτες . συνεχίζουν άνενόχλητοι την άνάβασι.

Αετοί

των γηπέδων

σφυρίζοντας πάνω άπό τό κεφάλι του. Αμέσως πυροβο­ λεί κι? αύτός. · Ό κακούργος ξεφωνίζει ξαφνιασμένος κα­ θώς καταλαβαίνει τό πιστόλι νά τινάζεται μέσ’ άπό τό χέ­ ρι του. Μανιασμένος χώνε­ ται σέ μιά πανοπλία καί ξεκρεμάει ένα σπαθί. Ρίχνεται ύστερα· σαν τίγρης έναντίον του.

• —· Ακίνητος!, λέει ό Χάρυ ζερά. Άλλα ό βολοφόνος είναι τόσο έκτος εαυτού πού άγνοεΐ τον κίνδυνο. Μ’ ένα τρομερό πήδημα βρίσκεται κοντά του καί ύφώνει τό σπα θί. Ό ήρωάς μας άδίστακτα πατάει τή σκανδάλη. Άκούγεται ένα «τσάκ». Τό πιστό­ λι πού κρατάει δέν έχει άλ­ λες σφαίρες! "Ενας βρυχηθμός θριάμ­ βου ξεφεύγει άπ’ τό λαρύγ­ γι τού κακούργου πού, κά­ νοντας άκόμα ένα βήμα ε­ τοιμάζεται νά σουβλίση .·τό; Ελληνόπουλο. Την ίδια στι­ γμή όμως γίνεται κάτι πού κανείς δέν τό περιμένει: . "Ενα τριπίθαμο πλάσμα πηδάει· στην ίδια πανοπλία, βγαίνοντας άπό μιά γωνιά τής αϊθρυσας. Ξεκρεμάει έ­ Η ΣΚΑΛΑ βγάζει, να δεύτερο σπαθί καί τό πετάει προς τό μέρος τού Χά­ σέ μιά μεγάλη αίθουσα τού ρυ φωνάζοντας: · πύργου, πού είναι φωτισμέ­ — Πώ, πώ, κάτι σέντρες νη. Μόλις βγαίνει στο κεφα­ 'πού σού τις κάνω! Απάνω λόσκαλο. ό Χάρυ βλέπει έ­ του, «Ξανθέ ’ Ιππότη))! Κάν-· ναν κακοποιό πού τον ση­ τόνε... · σουβλάκι τον ψηλοί μαδεύει μέ τό πιστόλι του. Καί, όπως καταλαβαίνει ό' Μόλις προλαβαίνει νά 1 σκύκαθένας, ό απροσδόκητος ψη καί ή σφαίρα περνάει αύτός./. τριπίθαμος, σύμμα­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ χος, δεν είναι άλλος άπό. τον. άνεκδιήγητο “Ομορφο! Φυσικά ό Χάρυ νοιώθει έκπληξι, άλλα δεν είναι και­ ρός νά ψάξη για την έξήγησι τοϋ αινίγματος. 'Αρπάζει τό σπαθί άπό τη λαδή του, πετώντας τό άχρηστο, πιστό­ λι καί στέκεται απέναντι στον κακοποιό, αποκρούον­ τας αστραπιαία τήν πρώτη έπί-θεσί του. Αρχίζει τότε μια καταπληκτική μονομαχία , μέ σπαθιά, πού αντηχούν παρά­ ξενα .στους, πέτρινους τόί-' χους μιας αίθουσας πού Βάχε ν1 άκούση αυτή τήν ϊδια κλαγγή, ποιος ξέρει · πόσες δεκάδες χρόνια... Άποδει* κνύεται δτί καί οί δύο άντίπαλοι.'είναι γεροί ξιφομάχοι. Ό Χάρυ όμως είναι πιο εύέλικτος, πιο γυμνασμένος καί πιο ψύχραιμος. Μιά .στιγμή αφήνει τάχα άπό άπροσεξία τό στήθος του ακάλυ­ πτο. Μ’ ένα επιφώνημα ά­ γριου θριάμδόυ χύνεται ό άρχισυμμορίτης νά έπωφεληθή. Ό Χάρυ πηδάει σάν· αί­ λουρος στο πλάι καί, ενώ ή άστραφτερή λεπίδα περνάει δίπλα του, τινάζει εμπρός τό δικό του ξίφος πού καρφώ νεγαι λοξά ατό στήθος του κακούργου. "Ενα άηδιαστι^ κό δογγητό βγαίνει άπ1 τά χείλια του, Τά μάτια του γουρλώνουν μέ φρίκη. Τό σπαθί γλυστράει άπό τά δά­ χτυλά του. καί βροντάει στό .δάπεδο. >- Τώρα μπορείς νά γίνης' άληθινό φάντασμα! τού λέει ό Χάρυ πρύ έχει γνωρίσει τά

. 33 μάτια τού άρχισυμμορίτη πού τον είχε'.ύποδεχτή πριν λίγη ώρα. · . Ό κακούργος σωριάζεται άψυχος. .Ό κωμικός νάνος έρχεται κοντά στό Ελληνό­ πουλό, σκύβει, κυττάζει. τον πεθαμένο καί άποφαίνεται σοβαρά - σοβαρά:. . Γ — Τον φουκαρ,ι.άρη!. Πήγε... άπό θάνατο σπαθί! Δικαίως όμως νά τά βρή μπαστούνια ...αφού τάκανε άπό κούπες! Δεν κύτταγε -πού ήταν... σάν «τρίο καρώ»! ■

α

ΧΑΡΥ δέν λέει τίποτα ώσπου νά ειδοποιηθή ή · άστυνομία καί νά παραδώση σε άοφάλεια τον καθηγη τή Ούώσλεϋ καί τήν κόρη του. Στον δρόμο του γυρι­ σμού όμως γιά τό ξενοδο­ χείο, πρώτη του δουλειά είνει νά ρωτήση τον "Ομορφο· πώς βρέθηκε στον πύργο των ντ’ Άλβαράντο.!

— Θά σου πώ, άλλα νά μή τό μαρτυρήοης σε κανέναν, τού λέει ό νάνος. Έχτές, .μόλις όλοι πήγαν στα δωμά­ τιά τους νά κοιμηθούν, σκώ­ φτηκα πώς ήταν νωρίς καί, μπορούσα νά έρθω νά σοϋ κάνω λίγη παρέα. "Ηρθα λόι πόνστό δωμάτιό σου. Έσύ όμως είχες γίνει άφαντος! Στην άρχή σκάφτηκα πώς θάταν καμμιά _.κοριτσοδουλειά στή μέση.: Δέω, άς μην τον άναφέρω στον - προπονητή, θά τού κάνω όμως μόνος μου τήν παρατήρησι, σάν φί­ λος. Σήμερα ήρθα πάλι γιά

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

34 νά τά κουβεντιάσουμε. Έσύ δεν είχες άνέδει ακόμα, γιατί υπέγραφες αύτόγραφα κατά τά φαινόμενα. Κάθησα νά σε περιμένω. Για νά κάνουμε «πλάκα)) κρύ­ φτηκα πίσω από μιά κουρτί­ να. Έσύ όμως, μάτια μου, μόλις μπήκες στο δωμάτιο φόρεσες μιά μάσκα κΓ έγι­ νες άλλος άνθρωπος! Φο­ βήθηκα πώς κάτι κακό ετοί­ μαζες καί αποφάσισα νά σε πάρω άπό πίσω. "Ετσι έφτα­ σα στον πύργο —κι’ εύτυχώς δηλαδή, γιατί ούτε ξέρω τί θά γινόσουν χωρίς έκείνη την «πάσα - σπαθί))! Είμαι πολύ εύχαριστημένος, Χάρυ πού είσαι μέ τον Νόμο, για­ τί μου πήγε «τρία κΓ ένα)) (Άπόδοσις:

μήπως ήσουν κακοποιός!

— Μέ την περιέργειά σου όμως, έμαθες κάτι πού δεν έπρεπε, λέει στενοχωρημέ­ νος ό Χάρυ. Δεν πρέπει κα­ νείς στον κόσμο νά μάθη πώς ό ποδοσφαιριστής Δώρενς κι’ ό Χάρυ Κρίστ τής Σκώτλαντ Γιάρντ, είναι το ίδιο πρόσωπο...

— ’Έ, καί φοβάσαι μήπως το μαρτυρήσω εγώ; κάνει προσβλημένος ό "Ομορφος. Ό Χάρυ χαμογελάει.

— "Ο,τι έγινε - έγινε, λέει. Στο κάτω - κάτω, άν δεν ή­ σουν έσύ, θάμουν μακαρί­ της!

— Μπά! Θά τού έκανες... τριπλά! λέει μέ μετριοφρο­ σύνη ό νάνος.

ΤΕΛΟΣ Γ. ΜΑΡΜΑΡΙΔΗ)

6Ε0Κ6Ε 5ΤΟΝΕ

Την ερχόμενη έβδοιμάδα, στο τεύχος 4 τοΟ «’Αετού» ό Χάρυ παίζει μέ σφαίρες καί πολλοί κυριεύονται άπό τρό­ μο! "Αλλοι μέσα στα γήπεδα καί άλλοι μέσα στον υπόκο­ σμο! Γιοοτΐ υπάρχουν

ΔΥΟ ΛΟΓΙΩΝ ΣΦΑΙΡΕΣ! Μιά ύπερπεριπέτεια, πού θά κατάπληξη καί θά γοητεύση όσους αγαπούν τις δυνατές συγκινήσεις καί τό καλό ποδόσφαιρο!

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ — Τεύχος 3 — Τιμή 2 δραχμαί Γεν. Εκδοτικοί Επιχειρήσεις Ο.Ε. -— Αέκκα 22 3Αθήναι (125)

Ο ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ- (<?>//£/£//4 ΑΠΟ ΤΗ 2ΤΕΛ. 21 εητρηεταευ ο ηηιη γο/ρρετυ, μαηλτζερ της*γουάμτερερ» υλοςεχοηταη δυο σπουδαίους ετπσκα­ πτές, τον γουμτ.ίτιουρμ, ηαι τον ηοπίΜΡΝ, οι οηοιοι ηςαν υτιευθυ

εΥ,ΕΙΜΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, Σ\ΥΟ ΤήΠ}*/\ ΜΗ ΠΡΥΓΕΡ/), ΣΥ/ΓΕΡχοΗΤΑΗ Ο ΙΖΙΜΜΥ τίΡ! πυγτούςε το ΡοΛοϊτογ.. ’Α/ ' ■"νν Λύ " "

ΠΟΙ, ΡΑ ΤΗΔ/ΑΟΟΓΗ ΤΤΑΙΚΤΡΗ ΡΑ ΊΗΔΚ&ΜΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ···

Ο ΠΡΟΟΥΣΟΙΤ ΑΚΟΥΣΕ ΤΑ &ΗΜΑ Γη ΤΟΥ Τ2ΙΜΜΥ, 0Μ8Χ Δ ΕΣΥ 71ΡΟΛΆ ■ 8Ε ΝΑ ΚΑΚΗ ΤΙΠΟΤΕ. .

Ο ήΡΟΟΗΟΜ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΜΑ ΤΟΤΕ ΚγρΗΓΗΣΗ, ΔΙΟΤΙ 7η ΣΆΠΙΑ ΚΆΓΚΕΛΑ ΤΗΙ ΓΕΦΥΡΑΣ ΕΣΠΑ­ ΣΑ Μ. ΚΑθΡί ΕΠΕΣΕ ΣΠΑΡΟ ΓΟ/Σ ΑΠ' ΤΗ ΣΟΡΟΠΙΑ ΊΟΥ ΤΖ/ΜΗΪ

οουνε/Οα. εγο π πω με Νο

νά άπολαύσης τίς πιό έκλεκτές καί πιό άπολαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες ήρωϊσμοϋ, κατρσκοπείας, πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως;

·* Θέλεις

.Μ, ά V 0 Ο

(X Ζ £ κάβε έβδομάδα τό πε▼ ο * ριοδικδ Μικρός ΗΡΟΣ. Αυτή τήν έβδομάδα θά βρής στά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζόμενο τεύχος;

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδδ Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρήσ άνεζάντλητη σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικά μικρά βιβλία περιπετειών (άστυναμικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολεμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπληκτική τιμά τής 1 ή τών 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός τής Στοάς) - «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ»

Χρωμολιβογράφησις—Έκτύπωσις ΛΙΘ; "0; ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ,;

αυτοτελείς: ποδοσφαιρικές

λ|κΜΙ

1

/ΔρχΝ V ο )

Ο ΕΕΜΕΛ !Λ Ϊ.ΎΗΣ

Ε)(·ΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΜΟ)

ΜΑΖΙ ΤΟΥ Ε/ΙΕΖΑΜ ΐΤΗ*ΙπΦ/,°^3

ΤΡΕΙ^'ΞΥΑΑ, ΜΙΣΟΘΑϋΟΜΤΑΣ ΤΟΜ. Το

εοδϊ μου! λ εκ/ ΜΠΩΡΟ

ΕΝΤ9ΜΕΤΑΤΥ ΰ/ΤΑΝΑΤΖΕΡ ΠΑΡΟΥ­ ΣΙΑΖΕ ΤΟΥΙ ΤΤΑΙ^ΓίΙ ΓΗΣ «ΓΟΥΑΝΤΕΡΕΡ» ΖΤΟ/Σ ΔΥΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ. Λ^ΤΑΥΤοΓΎΡ \ΑΡ~ΟΧΙ~ΔαΤΠΟΥ£Ϊ~ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥ ΝΑΙ ΟΧΑΛΙΝΤΑΙΗ; ΤΑ ΙΟΙ ΜΑΣ / [Γ ΑΥΤΟΝ ΗΡΘΑΗΕ! ΠΑΙΚΤΗΣ.

ΑΙΤΙΑΑ ΑΠΟ ΤΟΜ ΠΥΡΓΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜI ΑΡΧΙΣΕ ΜΑ Φ0ΥΣ09ΜΗ Μ ΙΣΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΜΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΠΡΜ ΤΑΦΡΟ. .

κ,Γ ΕΚΕΙ ΠΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ . . · ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΗΣΕΣ ΤΖΙΜ ΜΥ, ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΖΙΜΜΥ

Λ

ΣΓΥΝ ΕλΕΙΑ ΣΤΗ ΧΕΔ. 35~

Στο Σόχο

Ο

ΤΣΙΓΚ ΣΟ είναι έ­ νας Κινέζος, χήρος, πατέ­ ρας τριών παιδιών, πού... δεν είναι Κινέζος, ούτε χήρος, ούτε πατέρας. Λέγεται Τσίγκ Σό, γιά νά μπορή νά μένη στην κινέζικη συνοικία του Λονδίνου, τό Σόχο. Είναι μυ­ στικός πράκτωρ τής Σκώτλαντ Γιάρντ, άλλα μόνο για νά δίνη πληροφορίες. Κατοι­ κεί. χρόνια σ’ αυτή τη γειτο­ νιά των κακοποιών στοιχεί­ ων. Γυιός Κινέζας καί Εγ­

γλέζου, διατηρεί τά χαρα­ κτηριστικά καί την υπομονή τής μητέρας του καί τή δι­ πλωματικότητα τοΰ πατέρα του. "Οσο γιά τά τρία... παι­ διά του, πού όλοι είναι βέ­ βαιοι πώς τά έχει από τήν πεθαμένη γυναίκα του, ή άλήθεια είναι πώς τά έχει πά­ ρει από' τό Όρφανοτροφεϊο καί τά έχει άναθρέφει, άφοϋ ό ίδιος δεν έχει παντρευτή ποτέ. Γνωρίζει τό Σόχο, ό­ πως εμείς οί άλλοι ξέρουμε τήν τσέπη μας, καί τό άληθινό του όνομα είναι γνωστό μονάχα στήν Υπηρεσία Άρ-

4 χείων τής Σκώτλαντ Γιάρντ, οπού είναι καταχωρημένο σέ μια μακρόστενη, κίτρινη καρτέλλα. Στο Σόχο, ό Τσίγκ Σό, έ­ χει ένα μαγαζάκι όπου που­ λάει παλιά μπιμπελό, κάδρα καϊ διάφορες άντίκες. Σ’ αυ­ τό τό μαγαζάκι μπαίνει ό Χά­ ρο .Κρίστ, ό μυστικός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ, ετού­ τη τή στιγμή, κατεβαίνοντας τά τέσσερα στενά σκαλοπά­ τια τής εισόδου. Ό Τσίγκ Σό τρέχει νά τον ύποδεχτή όλο χαμόγελα καί υποκλίσεις: — Σέ τι μπορεί νά σάς φανή χρήσιμος ό ασήμαντος ε­ αυτός μου, ευγενικέ μου κύ­ ριε ; ρωτάει μελιστάλαχτα.

— Μου είπαν ότι έχετε τά πιο σπάνια μπιμπελό, λέει ό Χάρυ. Ό Τσίγκ Σό κάνει την πιο βαθειά ύπόχλιαι απαντώντας: — Τό μαγαζί μου είναι σχε­ δόν τιποτένιο. Ό άνάξιος ε­ γώ 8 ά είμαι ευτυχής άν έχω έκεϊνο πού ζητάτε.

— Μου είπαν πώς μόνο έδώ θά μπορέσω νά βρω τον Γαλάζιο Δράκοντα με τά έ­ ξη χρυσά φτερά, ξαναλέει στον ίδιο τόνο ό ήρωάς μας. Τώρα ό Τσίγκ Σό χαμογε­ λάει παράξενα και τά μάτια του αστράφτουν.

— Από δώ περάστε, μουρ­ μουρίζει δείχνοντας μιά μι­ κρή πορτούλα, σχεδόν χαμέ­ νη πίσω άπό κάτι παλιούς πο­ λυελαίους. Ό Χάρυ υπακούει χωρίς

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ δισταγμό. Ανοίγει την πορ­ τούλα και προχωρεί σ’ ένα στενό, σκοτεινό διάδρομο. Ό Τσίγκ Σό έρχεται πίσω του. Περνούν άπό ένα παραβάν. Βρίσκονται σ’ ένα γραφείο επιπλωμένο μέ μον­ τέρνα έπιπλα. Ό «Κινέζος)) δείχνει στον Χάρυ μιά πολυ­ θρόνα και κάθεται κΓ αυτός σέ μιά άλλη. Λέει: — Καιρό είχα ν’ ακούσω τά συνθηματικά λόγια τής Υπη­ ρεσίας. Σέ τι μπορώ νά σάς έξυπηρετήσω; —”Εχετε ακουστά γιά τον Ντάβιντ Γκάβερσαμ; — Ναί, μά πάει καιρός πού λείπει άπό την Αγγλία, νο­ μίζω.

—’Έχουμε πληροφο ρ ί ε ς πώς έχει γυρίσει, λέει ό Χά­ ρυ. "Ηταν στο Σικάγο, αλλά τον είχε «στενέψε-ι)) ή Αστυ­ νομία. Συνελήφθησαν πολλοί άπό τούς συνεργάτες του.

■Κινδύνευε νά πιαστή κΓ αύτός, και προτίμησε νά φύγη. Έδώ κΓ έξη μήνες όλ’ αύτά. Άπό τότε χάθηκαν τά ί­ χνη του οτόν νέο κόσμο. "Ενας όμως άπό τούς δικούς του είπε στην Αστυνομία πώς ό Γκάβερσαμ θά ξαναγύριζε στο Λονδίνο. Άπό την αυξη.σι πού έχει παρου­ σιάσει ή λαθραία εισαγωγή ναρκωτικών, είναι φανερό πώς ό φίλος βρίσκεται έδώ κΓ έχει οργανώσει τήν παλιά του συμμορία. Τότε είχαν τή φωλιά τους στο Σόχο...

—Αληθινά, μουρμουρίζει ό Τσίγκ Σό καί τά στενά μάτια

Αΐί5Σ ΤΗΝ ΓΉΠίΔίίΗ του στενεύουν ακόμα περισ­ σότερο. Ό ασήμαντος εγώ είδα προχτές τον Σάμ Νιούγκατ. ^Ηταν πράκτωρ τού Ρκάβερσαμ πριν από έξη χρόνια. Γιατί όχι καί τώρα; Πέρισυ πού τον είχα ξαναδή στον «Κίτρινο "Ηλιο», δεν είχε καθόλου τη χτεσινή σι­ γουριά καί αισιοδοξία... Ναί, ό Ντάβιντ Γκάβερσαμ, καθό­ λου απίθανο νά βρίσκεται στο Λονδίνο...

— Στόγ «Κίτρινο "Ηλιο» συ­ χνάζει πάντα; — Και στ'ις καλές καί στίς κακές μέρες.

— Εύχαριστώ, Τσίγκ Σό..., λέει ό Χάρυ κΓ ετοιμάζεται νά ψύγη, άλλά ό «Κινέζος»

/

τόν πιάνει άπ’ τό μπράτσο: — Μιά στιγμή. Δέν πρέπει νά φύγετε μ’ άδεια . χέρια μιά καί μείναμε τόση ώρα μαζί. Οΐ άνθρωποι είναι πολύ καχύηοπτοι, ιδίως έδώ γύρω. Καί μ’ αύτά τά λόγια τού βάζει στά χέρια ένα μικροσκοπικό μπιμπελό, κάποιου κινέζικου δράκοντα.

— Πόσο κοστίζει; ρωτάει ό μυστικός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ.

— Είναι πληρωμένο άπό την Υπηρεσία.

— Εύχαριστώ, Τσίγκ Σό... Είναι ακριβώς

με­

σάνυχτα. Ή μεγάλη καί πο-

·ν

χ·. ···;,

ΜΚΒΒΒΜ &ί >·ϊ<&ίΧ

ΪΒ>>Λ»ΦίΑ·ίά-Β '-νν*,. Τρώει την μ-τταλλιά κατακούτελα καί σωριάζεται στο χορτάρι,

ΑΙΤΟΪ ΤΟΝ ΓΗΠΙΑΛΝ λυτελώς διακοσμημένη αί­ θουσα του ((Κίτρινου "Ηλιου)) είναι γεμάτη καπνούς και μυ­ ρωδικά οινοπνεύματος. Ό Χάρυ Κριστ μπαίνει μέ­ σα και πηγαίνει όλόϊσια στον πάγκο του μπάρ. Κάθεται πά­ νω σ’ ένα ψηλοπόδαρο σκα­ μνί καί, παραγγέλνει μέ βρα­ χνή φωνή: —"Ενα διπλό ούίσκυ. Ή κσπέλλα του μπαρ τον σερβίρει χαμογελώντας. Ό Χάρυ παίρνει τό ποτήρι, πί­ νει μια γουλιά καί ρωτάει, γυ­ ρίζοντας τό κεφάλι ολόγυρα: — Δεν είν’ εδώ ό Σάμ Νιουγκατ; — Καί βέβαια — δεν τον βλέπετε; Εκεί κάτω, στη γωνία, μέ την ξανθιά. Ό ήρωάς μας κυττάζει έκεί πού του δείχνει. Τά μά­ τια του γουρλώνουν. Σφυρί­ ζει σιγά, μέ θαυμασμό.

— Καί νά κύτταζα, δέν θάβλεπα παρά μόνο την ξαν­ θιά, εξομολογείται στην κοπέλλα. Είναι σπουδαία!

— Νά μην τό πής μπροστά στον Σάμ, γιατί ζηλεύει! Γί­ νεται θηρίο!, τού λέει τό κο­ ρίτσι ανήσυχα. "Ομως ό ήρωάς μας έχει πάψει νά ένδιαφέρετ'αι για τον Νιούγκατ καί τή ντάμα του. Παρατηρεί τό ρολόϊ του καί προσποιείται τον έκπληκοτ.

— Περασμένες δώδε κ α !, κάνει χάσκοντας. Ζήτημα άν θά προλάβω... Κι’ ενώ ή μικρή τον κυττά-

ζει παραξενεμένη, τής πε~ τάει ένα χαρτονόμισμα καί φεύγει τρέχοντος. Δέν πάει μακρυά όμως. Στην παρακά­ τω γωνία έχει αφήσει τό αύτοκίνητό του. Μπαίνει μέσα καί κάθεται, χωρίς ν’ άνάψη τά φανάρια. Τά μάτια του μέ­ νουν καρφωμένα στην είσο­ δο του «Κίτρινου "Ηλιου)). Εί­ ναι αποφασισμένος δτι πρό­ κειται νά περιμένη πολύ — για ώρες ίσως. Παραδόξως ό­ μως, δέν περνάνε ούτε πέν­ τε λεπτά καί ή πόρτα τού νυχτερινού κέντρου ανοίγει πάλι. Άπό μέσα βγαίνει ένας άντρας πού είναι ό Σάμ Νιού­ γκατ. Είναι μόνος του. Προ­ χωρεί προς τό μέρος τού Χάρ" καί περνάει άπό εμπρός του. Λίγο πιο πίσω είναι παρκαρισμένο τό αυτοκίνητό του. Βγάζει κάτι κλειδιά άπό την τσέπη του καί σκύβον­ τας, ψαχουλεύει στο σκοτάδι νά βρή τήν κλειδαριά. Ό Χάρυ βγαίνει άπ’ τ’ άμάξι του καί πάει καί στέκεται δίπλα του.

— Πώς θά φύγης μ’ αυτό τ’ αυτοκίνητο; τού λέει. "Εχει ηάθει βλάβη. Ό Σάμ Νιούγκατ τον παρα­ τηρεί άναυδος.

— Βλάβη; επαναλαμβάνει μέ ηλίθιο ύφος. Πού διάβολο είναι ή βλάβη; — Ακριβώς εδώ πέρα!, α­ παντάει εύθυμα ό ήρωάς μας δείχνοντάς του τό πλακέ «γουέμπλεϋ» πού κρατάει στο δεζί του χέρι.

9

ΑΙΐόί ΤΛΝ ΓΗίΐίΑβΝ

Τρία Λεπτά αγωνίας

Κ ΑΝΕΙ

οάν νάχη άποψασίση νά πολεμήση, άλ­ λα ό Χάρυ του καρφώνει στην κοιλιά την κάννη του πιστολιού του.

— Είσαι βλάκας!, τοΰ λέει. Μέ τέτοιο κορίτσι νά 8ές ν’ αύτοκτονήσης!

— Τι γυρεύεις άπό μένα; μουγγρίζει ό Σάμ.

— Νά σ’ έζυπηρετήσω θέ­ λω!, ισχυρίζεται εκείνος. Θά σε πάω στο σπίτι σου μέ το δικό μου αμάξι, μια καί τό δικό σου χάλασε. Εκεί πέρα είναι. Μην πής όχι, γιατί θά μέ προσδάλης!

Φαίνεται πώς, τού Νιούγκάτ κάτι του κόβει άπό ευγένεια. Δεν θέλει νά προσβάλη τον Χάρυ κΓ έτσι μπαίνει στο α­ μάξι του και κάθεται ό ίδιος στο τιμόνι. Τό σπίτι του είναι σε μιά άπόμερη συνοικία καί είναι όλο — όλο ένα διαμέρισμα μέ τρία δωμάτια, πολυτελώς όμως επιπλωμένα. "Οταν μπαίνουν εκεί μέ­ σα, ό Σάμ κάθεται πάντα στά καρφιά —παρ’ όλο πού είναι όρθιος— καί ό Χάρυ κρατάει ακόμα τό «γουέμπλεϋ» στο δεξΐ χέρι του.

— Λέγε λοιπόν, τώρα, τι θές άπό μένα, μουγγρίζει μέ θυμό ό Νιούγκατ, γιατί έχω

Βλέπει τον Ιδιοκτήτη τού σπιτιού πεσμένο ανάσκελα, νεκρά!

Α6Τ0Ι ΤήΝ ΓΗΠέΑΙΙΗ μια επείγουσα δουλειά...

— Δουλειά στη μία μετά άπό τά μεσάνυχτα!, κάνει έπιτιμητικά ό Χάρυ. Σά δεν ντρέπεσαι, Σάμ! Δεν πηγαί­ νεις μέ τό ^επίσημο ώράριο εργασίας του Υπουργείου; —“Εχω μια υποψία, λέει ό Νιούγκατ. Μήπως μ* έφερες εδώ πέρα για νά μου πής άστεϊα; — Μωρέ, για πότε ,τό κατά­ λαβες!, κάνει μέ θαυμασμό ό Χάρυ. "Ακου, μάλιστα, τό πρώτο: Ή βασιλεία σου στο λαθρεμπόριο τέλειωσε, Σάμ. Ξέγραψέ το! Τον Νιούγκατ τον πνίγει τό δίκιο και φωνάζει μ’ άγανάκτησι: — Λαθρεμπόριο εγώ ; Δεν βάμαστε με τά καλά μας! Ξέρω τι λένε για μένα. Εί­ ναι καιρός πού προσπαθεί νά μέ πιάση οκάρτο ή Αστυνο­ μία, άλλα εγώ είμ’ εντάξει κΓ άδικα χάνετε τον καιρό σας. Νομίζεις δεν τό κατάλαβα πώς είσαι χαψιές; —’Άν ήταν όλοι οί άστυνομικοί σαν κι.’ εμένα, τον πλη­ ροφορεί υπομονετικά ό Χά­ ρυ, οί πιο καλοί λαθρέμποροι θά παίρνανε... κύπελλα, ό­ πως στους ώγώνες! Πρόσεχε λοιπόν, μή δεν κάνης, δ,τι σοϋ πώ, γιατί θά χάσης τη ζωή σου πού δέν.άζίζει δε­ κάρα καί τό κορίτσι σου πού άξίζει ολόκληρο θησαυρό. Κάποιος γνωστός μου κύριος αποφάσισε ν’ άσχοληθή μέ τό εμπόριο τών ναρκωτικών...

— Ποιος εΐν’ αύτός; — Λύτή τή στιγμή μου δια­

φεύγει τ' όνομά του... "Ακου παρακάτω: Ό κύριος πού σοϋ λέω ξέρει πώς, σ’ αύτές τις δουλειές τό παν είναι οί γνωριμίες. Ξέρει 'άκόμα ότι έδώ, στο Σόχο, κανείς δεν γνωρίζει περισσότερο κόσμο από σένα. Καταλαβαίνεις τί «κόσμο)) εννοώ: Ανθρώπους πού νά μπορούν νά αγοράν ζουν καί νά διαθέτουν τά «προϊόντα)). Πράκτορες. Ξέ­ ρει βεβαίως καί πώς, όλοι αυ­ τοί, είναι οργανωμένοι κάτω άπό άλλο αφεντικό — μά ό­ σον αφορά γιά τον Γκάβερσαμ, θά τον «κανονίση)) 6 γνωστός μου, μή σε νοιάζη. Άπό σένα θέλει μονάχα νά του γράψης σ’ αύτό έδώ τό χαρτάκι, όλα τά ονόματα καί τις διευθύνσεις τών πρακτό­ ρων μέ τούς οποίους έρχε­ σαι σ’ επαφή. Ό Σάμ Νιούγκατ σκάει στα γέλια.

— Πιο μεγάλη βλακεία δεν έχω ξανακούσει!, λέει μετά. “Αν αύτά είχες νά πής, φύ­ γε καί παράτα με. Δεν έχω νά σοϋ πώ τίποτα. .· — Πραγματικώς τελείω σ Σάμ, μέ τά λόγια, τοϋ λέει ό Χάρυ. Γιατί τ’ αφεντικό μου μοϋ είπε πώς, άν δέν δε­ χτής νά γράψης αύτά πού σοϋ ζήτησα, νά πατήσω, λέ­ ει, αύτό τό «σιδεράκι)) έδώ καί νάχω αύτή την «τρύπα)) γυρισμένη καταπάνω σου! Μοϋ είπε νά σέ περιμένω καί τρία λεπτά ν’ άποφασίσης.

— Χάνεις τά λόγια σου, φί­ λε!, λέει σκληρά ό Σάμ Νι=

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ούγκατ. Οϋτ’ εγώ θά σοϋ πώ λέξι, οϋτ’ εσύ θά πυροβόλη­ σης, γιατί δεν έχεις κανέ­ να λόγο νά τό κάνης.

—Ό λόγος πού έχω, νά τον!, του εξηγεί ό Χάρυ* βγάζοντας μέ τό άριστερό χέρι άπό την τσέπη τοΰ σακκακιοϋ του ένα μάτοο χαρτο­ νομίσματα των εκατό δολλαρίων. Πέντε χιλιάρικα ! ·’Έχεις τρία λεπτά.

— Δεν θά σοϋ γράψω λέξι, άδικα θά περιμένης. "Αν πρόκειται στ’ αλήθεια νά μέ σχοτώσης, κάνε το από τώρα νά ξεμπερδεύης.

Ο

ΧΑΡΥ παίρνει ύ­ φος άγανακτημένο.

—"Οχι κι’ έτσι!, λέει ζωη­ ρά. Πήρα πέντε χιλιάρικα γιά τρία λεπτά τής ώρας — εννοώ, λοιπόν, νά τά δουλέ­ ψω ευσυνείδητα! Νά: Σοϋ α­ φήνω κι’ αυτό τό ρολόϊ εδώ πάνω στο τραπέζι, νά τό βλέπης. Πατώ τό χρονόμετρο: Ό χρόνος μετράει!

— Μπορώ νά καθήσω; ρω τάει σαρκαστικά ό Σάμ.

9 —"Οπως προτιμάς, άπαντάει ό Χάρυ άνασηκώνοντας τούς ώμους καί κάθεται πρώ­ τος σε μιά πολυθρόνα. Ζ\έν σέ καταλαβαίνω όμως: Εκεί πού θά πας, άν δεν γράψης αυτά πού ύποσχέθηκες, θά... τρελλαθής στην άνάπαυσι! "Ολο τό πρώτο λεπτό ό Νι­ ού γκατ χαμογελάει ειρωνικά. Τό δεύτερο τό χαμόγελο σβήνει απ’ τό μούτρο του. Καθώς αρχίζει τό τρίτο λε­ πτό, στα μάτια του καθρεφτί­ ζεται ή άνησυχία.

—"Αντε, ακόμα; λέει προσ ποθώντας νά κάνη τή φωνή του άτρομη. Πότε θά ρίξης; —Όλόκληρο λεφτό σοϋ μέ­ νει !, δικαιολογείται ό Χάρυ. Ζτό κάτω — κάτω, άν είχες τέτοια βία νά πεθάνης, για­ τί περίμενες εμένα; — καί μέ τά λόγια αυτά, βγάζει ά­ πό την τσέπη του, με άργές κινήσεις, ένα μαντήλι. Τό κουβαριάζει ατά δάχτυλά του καί τό πλησιάζει στην κάννη του πιστολιού λέγον­ τας: Μισό λεφτό ακόμα. Υ­ πομονή, Σάμ, τελειώνουν τά βάσανά σου.

— Τί... τΐ τό θές τό μαντή­ λι; ρωτά ό Μιούγκατ.

— Νά μην ενοχλήσουμε τούς γείτονες, του εξηγεί ό ήρωάς μας. "Οσο μικρό τό βλέπεις —του- δείχνει τό πι­ στόλι— τόσο σαματά κάνει. Τον λαθρέμπορο τον έχει πιάσει μιά μικρή, τρεμούλα. Τά μάτια τού καρφώνονται ε­ πάνω στο ρολόϊ. Τά δόντια του ξεσφίγγουν άξαφνα κι’ άρχίζουν νά χτυπάνε σαν

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ καστανιέτες. Τό στήθος του άρχίζει ν’ άνεβοκατεβαίνη σαν του λαχανιασμένου σκύ­ λου. Κάνει νά πεταχτή από την πολυθρόνα του, βλέπει όμως τή σύσπασι τού δακτύ­ λου του Χάρυ στη σκανδάλη και ξανακάθεται πανιασμέ­ νος. Τρέμει σαν νάναι με τά εσώρουχα στα χιόνια.

— "Αντε, καλή άντάμωσι!, τού λέει ό Χάρυ εγκάρδια. Εκεί πού θά πας θά σέ ρί­ ξουν σ’ ένα καζάνι μέ καυ­ τό λάδι καί. δεν θά κρυώνης. Φέρνει τό κουβαριασμένο μαντήλι εμπρός στήν κάννη καί άρχίζει νά πιέζη τή σκανδάλη.

— Μή!, ξεφωνίζει κατακίτρινος ό Νιούγκατ. Θά σοϋ γρά­ φω δ,τι θέλεις! Καί, πραγματικά, σκαριύνει ολόκληρο κατεβατό. Ό ήρωάς μας τό παίρνει καί τό κυττάζει Ικανοποιημένος. Με­ τά τό βάζει στήν τσέπη του καί παίρνει τηλέφωνο τή Σκιύτλαντ Γιάρντ.

—Έδώ Ινσπέκτωρ Κρίστ, λέ­ ει γελαστά. "Ενας φίλος μου δεν έχει που νά κοιμηθή α­ πόψε. Υπάρχουν δωμάτια; ...Μπράβο! Στείλτε λοιπόν έ­ να αμάξι νά τον πάρετε. Εί­ ναι στήν οδόν Κοπεγχάγης 34... Τούτη τή φορά, ό Νιού­ γκατ, από κίτρινος γίνεται μελανός. "Εν$ς βρυχηθμός σάν τού λιονταριού βγαίνει απ’ τό λαρύγγι του. Αψηφών­ τας τό πιστόλι πού κρατάει ό Χάρυ, κάνει μιά τρομερή βουτιά έναντίον του.

Ό “Ομορφος... ξυπνάει

Μ

ΠΟΡΟΥΣΕ νά τόν είχε στείλει κιόλας στον άλ­ λο κόσμο ό Χάρυ, άλλά δεν τό θέλει. Αντί νά πυροβόλη­ ση, κάνει ένα πήδημα στο πλάϊ. Ό Σάμ περνάει δίπλα του σάν βέλος καί πάει καί πέφτει μέ τό κεφάλι πάνω στο μπουφέ.

— Μπράβο κεφάλι! Βούλιαξες τούς καπλαμάδες!, λέει μέ θαυμασμό ό Χάρυ.

— Θά σέ σκοτώσω, παλιόσκυλο!, δηλώνει ύπόκωφα ό Νιούγκατ.

— Είσαι άδιόρθωτος! Τι θάλεγε ή γιαγιά σου άν σ’ άκουγε νά μιλάς έτσι σ’ έναν επιθεωρητή τής Αστυνομίας; — καί βάζει τό πιστόλι στήν τσέπη.

— Θά σέ στείλω νά τή βρής εκεί πού είναι, νά τής κάνης τά παράπονά σου !, γρυλλίζει ο Σαμ.

ΑέΤόί ΤΩΝ ΓΗΠΈΔΩΝ Κι’ άρπάζοντας μια 6αρειά καρέκλα, τη σηκώνει ψηλά και προχωρεί καταπάνω του. Ό Χάρυ σκύβει άστραπιαΐα. Αρπάζει χπν άκρη τού χαλι­ ού και την τραβάει άπότομα μ’ όλη του τη δύναμι. Ό Σάμ Νιούγκαστ βγάζει μια φωνή ζώου πού τό σφάζουν κι’ έρχεται σωρό κουβάρι, καπελωμένος άπό την καρέ­ κλα. ’Έχει, όμως άπίστευτη άντοχή. Στη στιγμή βρίσκεται πάλι στο πόδι. Αλλά ό νεα­ ρός άστυνομικός άσσος δεν τον άφήνει νά κάνη καινούρ­ για έπίθεσι. Βρίσκεται κοντά του και τό σιδερένιο χέρι του βυθίζεται με δύναμι στο στομάχι τού Σάμ πού, βογγώντας σαν έτοιμοΘάνατο θηρίο, διπλώνεται στά δύο. Με τό άριστερό ό Χάρυ τού τραβάει ένα φοβερό άπερκατ στο σαγόνι και τον άναγκάζει νά άνασηκωθή προς στιγμήν καί, μετά, νά κατρακυλήση άνάσχελα πάνω στο τραπέζι. Τό παρασέρνει μαζί μέ μια μπουκάλα καί κάτι ποτήρια πού είχε απά­ νω. Ό Σάμ Νιούγκατ, γρυλλίζοντας λυσσασμένα, κάνει μια τελευταία προσπάθεια ν’ άνασηκωθή, ενώ κυττάζει τον Χάρυ μέ μάτια κόκκινα σάν αΐμα άπό τό μίσος. Ε­ κείνος δέν τον άφήνει. Μέ μια φοβερή κλωτσιά στο πρό­ σωπο τον στέλνει οριστικά νά κοιμηθή πάνω στο κουβαριασμένο χαλί. Τού βγάζει τή ζώνη και τού δένει τά χέρια πίσω στήν πλάτη. Μετά φεύ­ γει. Σέ λίγα λεπτά θά έρθη

11 ή Αστυνομία νά τον παραλάβη... Μπαίνει στο αύτοκίνητό του. Ξεκινάει ολοταχώς, μ’ όλο πού ή ομίχλη έχει πυ­ κνώσει πάνω άπό τό κοιμι­ σμένο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, ενώ οδηγεί μέ τό ένα χέρι, .μέ τό άλλο κάνει κάτι παρά­ ξενο : Κάτι σκαλίζει κοντά στούς κροτάφους και κάτω, στον λαιμό του. Τελικά, μέ μιά άπότομη κίνησι, άφαιρεί τή λεπτότατη πλαστική μά­ σκα πού σκεπάζει όλο του τό πρόσωπο και ένα έντελώς διαφορετικό πρόσωπο φανε­ ρώνεται κάτω άπ’ αύτό'! Τώρα πιά δέν είναι ό μυ­ στικός έπιθεωρητής τής Σκώτλαντ Γιάρντ, Χάρυ Κρίστ, άλλά ένας κατάξανθος νέος δεκαεννιά χρονών γιά τον όποιο μιλάει όλη ή Αγγλία: Ό Χάρυ Λώρενς, ό έκπληκτικός σέντερ φόρ τής θρυ­ λικής ’Άρσεναλ! _ Η , ΙΣΤΟΡΙΑ του είναι παράξενη: Ό Χάρυ Χρηστίδης ή Χάρυ Κρίστ, όπως τον άναφέρουν τό. επίσημα άρχεία τής Σκώτλαντ Γιάρντ, είναι γύιός τού Κυπριακής καταγωγής διευθυντοΰ τής Μυστικής Υπηρεσίας καί, συγχρόνως, ό καλύτερος μυ­ στικός της πράκτωρ. Μιά μέ­ ρα, γύριζε στο Λονδίνο ύστε­ ρα άπό κάποια επιτυχή απο­ στολή του στο έξωτερικό. Τότε, σ’ έναν απόμερο δρό­ μο τής πρωτευούσης, τον άπήγαγαν τρεις ώπλισμένοι

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Μ κακοποιοί καί προσπάθησαν νά τον σκοτώσουν. Ό Χάρυ δεν άργησε νά διαπιστώση, κατάπληκτος, πώς αιτία για όλ’ αυτά ήταν ότι έμοιαζε α­ πίστευτα μέ τον ’Έντυ Στή6ενς, τον διάσημο μέσα δε­ ξιά τής ’Άρσεναλ! Εκείνον ήθελαν νά σκοτώσουν οί κα­ κοποιοί. Ό Χάρυ δεν άρκέστηκε νά τούς ξεφύγη, άλλά ■θεώρησε καθήκον του νά σώση καί τον Στήβενς πού κιν­ δύνευε ή ζωή του. Τά πρά­ γματα μπερδεύτηκαν καί, μό­ νος τρόπος για τή σωτηρία τού παίκτη, άπέμεινε νά παίξη μ η άλλα ό Χάρυ στη θέσι του Στήβενς, μέ τή ψανέλλα καί τ’ όνομά του. Μ’ αυτόν τον τρόπο ό μέσα δεξιά τής ’Άρσεναλ σώθηκε, άποκαλύψθηκε όμως καί κάτι άλλο : Πώς ό νεαρός άστυνομικός άσσος διέθετε κΓ ένα σπάνιο ανυπέρβλητο ποδοσφαιρικό ταλέντο. Κάτι άλλο, ώστόσο, έμελλε νά τον καθιερώση ώς ποδοσφαιριστή: Οί... άνάγκες τής Μυστικής Υπηρε­ σίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ! Πραγματικά ό διοικητής της, σερ Ρόμηερτ Χάξλεϋ, ή­ ταν υποχρεωμένος νά στείλη έναν πράκτορά του στη Μαδρίτη, για μιά πολύ λεπτή, .επικίνδυνη καί τεραστίας ση­ μασίας αποστολή. Τις ίδιες μέρες έπρόκειτο ή ’Άρσε­ ναλ νά πάη στην Ισπανική πρωτεύουσα για τον ετήσιο αγώνα της μέ την Άτλέτικο. Κανείς δεν θά μπορούσε νά ύποψιαστή γιά εκπρόσωπο του νόμου έναν ποδοσφαιρι­

στή κΓ ό σερ Χάξλεϋ συνεννοήθηκε μέ τον πρόεδρο τής ’Άρσεναλ, πού είναι φί­ λος του καί έγραψε σ’ αύτή την Χάρυ, μέ τό ψευδώνυμο Λώρενς. Ώστόσο, γιά νά μη μαθευ-1 τή ποτέ πώς ό Χάρυ Λώρενς κΓ ό Χάρυ Κρίστ είναι ένα καί τό αύτό πρόσωπο, ό αρχι­ τεχνίτης μεταμφιέσεων τής Σκώτλαντ Γιάρντ έφτιασε εις , τον ήρωά μας αύτή τήν πλα­ στική μάσκα πού τή φορά σε λίγα δευτερόλεπτα καί άλλάζει εντελώς τό πρόσωπό του. ’Έτσι, όημιουργήθηκαν δύο ήρωες: Ό Χρηστίδης μέ αληθινό όνομα καί... ψεύτικη μορφή καί ό Λώρενς μέ αλη­ θινή μορφή καί ψεύτικο όνο­ μα ! Καί οί δυο όμως είναι έξ ίσου διάσημοι καί ασυναγώνι­ στοι, ό καθένας στήν κατη­ γορία του. Τέλος, τά μόνα πρόσωπα πού γνωρίζουν αύ­ τή τή διπλή προσωπικότητα τού Χάρυ, είναι ό πατέρας του, ό σερ Χάξλεϋ, ό πρόε­ δρος τής ’Άρσεναλ, ή όμορ­ φη ορφανή Τζήν Κλίφτον (*) καί ό κωμικός νάνος (μα- μ σκώτ τής ’Άρσεναλ) ’Όμορ^

ψ°ς.

/1

Μέ τό άληθινό του πρόσω-, πο καί τό... ψεύτικο όνομά του λοιπόν, φθάνει σέ λίγο ό Χάρυ στο σπίτι του. * ’Εκεΐ τον περιμένει μιά δυσάρεστη έκπληξι. Στήν πόρτα τού διαμερίσματός (*) Διάβασε τό 2ο τεύχος του «ΑΕΤΟΥ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ» ■μέ τόν τίτλο: «ΓΡΟΘΙΑ ΚΛΩ­ ΤΣΙΑ ΚΓ ΑΓΑΠΗ».

13

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ του βρίσκει ένα καρφιτσωμέ­ νο χαρτί πού γράφει: «Μόλις έπιστρέφπς, Αώρενς, να με πάρης στο τη­ λέφωνο, ό,τι ώρα κι* άν είναι. Θέλω νά δώ πότε επιστρέφει στο σπίτι του ένας έπαγγελματίας ποδοσφαιριστής πού, αμριο, πρόκειται νά ταξιδέψπ πρωί — πρωί για τό Μάντσεστερ, οπού τό απόγευμα έχει αγώνα πρωταθλήματος. Ό προπονητής σου)). | Μένει για μερικά δευτερό­ λεπτα σκεπτικός. Μετά ό­ μως άνασηκώνει τούς ώμους. Δεν ξεναρφιτσώνει τό χαρτί, άλλά ούτε μπαίνει στο σπίτι του. Σε λίγο βρίσκεται πάλι στο άμάξι του. Σταματάει σ’

έναν άλλο δρόμο, λίγα χιλι­ όμετρα πιο δυτικά, μπροστά σ’ ένα κατασκότεινο σπίτι. Αδίστακτα χτυπάει τό κου­ δούνι καί, μάλιστα, επίμονα. Περνάνε μερικά δευτερό­ λεπτα χωρίς νά συμβή τίπο­ τα. Ό Χάρυ ξαναχτυπάει, ξε­ χνώντας τό δάχτυλό του ε­ πάνω στο κουμπί τού κουδου­ νιού. Άπ’ τό εσωτερικό τού σπιτιού άκούγονται κάτι κρό­ τοι. "Υστερα φθάνει ό ήχος βημάτων από* παντόφλες πού σέρνονται. Κατόπιν μιά γκρι­ νιάρικο, τσιριχτή φωνή πού μονολογεί: — "Αν δεν είναι 4 μιάμιση βράδυ κΓ είναι μιάμιση με­ σημέρι, άν ετούτη ή μαυρίλα

Έχεις ακόμη τριάντα δευτερόλεπτα νά πας στην κάλασι!

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ δέν είναι σκοτάδι και είναι φως άν αύτό πού χτυπάει δέν είναι το κουδούνι κι* εί­ ναι ή σάλπιγγα τής Δευτέ­ ρας Παρουσίας, άν εγώ δέν είμαι ό "Ομορφος κι* είμαι κανένας άλλος πού δέν... μέ γνωρίζει, τότε τι μ’ ενδιαφέ­ ρει ; Δέ βαρυέσαι! Αηδίες! Τά βιίματα σταματούν άκριβώς πίσω από την πόρτα. Ό ανεκδιήγητος νάνος φωνά­ ζει στρίγγλικα: —"Εχετε την καλωσύνη νά βγάλετε τό δάχτυλό σας απ’ τό κουμπί τού κουδουνιού μου, εύγενέστατε... βλάχο; — "Ανοιξέ μου, "Ομορφε — εγώ είμαι!, λέει τό Ελληνό­ πουλο, μέ κόπο συγκροτών­ τας τά γέλια κΓ άφήνοντας τό κουδούνι.

—"Ακου νοοτροπία!, κάνει ό νάνος. Επειδή είσ’ εσύ πρέπει νά σ’ άνοίξω; Καί γι­ ατί δέν μ’ άνοίγεις έσύ, άφού κΓ εγώ — είμ’ εγώ ; —"Ελα! Ξύπνα! Ακόμα δέν γνώρισες τή φωνή μου; — Καί βέβαια δέν τή γνώ­ ρισα. Είναι.-., σκοτεινά!

—"Ανοιξε. Είμαι ό Χάρυ.

—«"Ανοιξε», είναι μια κου­ βέντα, μουρμουρίζει ό "Ο­ μορφος. Έδώ, κάπου, ήτανε τό πόμολο. Τί διάολο έγινε; Στ’ αλήθεια είσαι ό Χάρυ ή μού κάνεις πλάκα; — "Οχι, σοβαρά μιλάω.

— Δέν αμφιβάλλω! Ή σοβαρότητά σου φαίνεται κι’ άπό τήν ώρα πού... διάλεξες για έπίσκεφι! Μού λες πώς γίνεται νά δής κάτι, όταν εί­ ναι σκοτάδι πίσσα;

— Ανάβεις τό φως.

— Πάει! Χάζεψες! Δέν βρί­ σκω κοτζά μου πόμολο καί Θά βρω έναν διακόπτη τόσον δά!... Στάσου! Τόπιασα! Βρέ τό άτιμο! Στη θέσι τηρ ήτανε — γι’ αύτό δέν τόβρισκα! Καλησπέρα, Χάρυ. Πώς έτσι... νωρίς — νωρίς; κΓ ή πόρτα ανοίγει.

"Αρσεναλ — Μάντσεστερ ΥΟ φορές τό χρό­ νο, τό μεγαλύτερο γεγονός γιά τήν ποδοσφαιρική Αγ­ γλία είναι τά παιχνίδια ανά­ μεσα στήν "Αρσεναλ καί τή Μάντσεστερ Γ ιουνάϊτεντ — τις δυο δημοφιλέστερες ο­ μάδες τής χώρας. Δέν είναι άνάγκη ή μία ή ή άλλη ή καί οί δυο μαζί νά διεκδικούν τον τίτλο. Καί στή μέση τού βαθμολογικού πίνακα νά βρίσκωνται --γιατί, σχεδόν ποτέ δέν πάνε πιο κάτω— πάλι γιά τούς φιλάθλους τά μάτς αυ­ τά άποτελούν πραγματικό α­ θλητικό. συναγερμό. "Αν δυό άλλες ομάδες παίζουν γιά τον τίτλο στο Λονδίνο καί ή "Αρσεναλ μέ τή Μάντσεστερ συναντιώνται σ’ ένα παιχνίδι χωρίς βαθμολογική σημασία, τήν ίδια μέρα, θά «κάνουν» τά διπλά εισιτήρια άπ’ τις ο­ μάδες πού Θά παίζουν τό «ντέρμπυ))! Εύκολο είναι νά καταλάβη κανείς τή λαχτάρα τού Χά­ ρυ, νά παίξη σ’ αύτό τον με­ γάλο αγώνα, πολύ περισσφ'τε-

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ρο γιατί τό μάτς, σήμερα, θά είναι και πραγματικό «ντέρμπυ». Μ’ ένα βαθμό προηγεί­ ται ή ’Άρσεναλ αύτή τη χρο­ νιά στόν βαθμολογικό πίνα­ κα, από τη δεύτερη Μάντσεστερ, πού όμως, .παίζοντας στην έδρα της, είναι αποφα­ σισμένη νά βρίσκεται επικε­ φαλής τό βράδυ τού Σαββά­ του... Περιττό νά πούμε ότι ό Χάρυ Λώρενς τά καταφέρνει. Μή έχοντας δικαίωμα νά πή την αλήθεια στόν προπονη­ τή του, μή μπορώντας νά του φανέρωση πώς ένα άλλο κα­ θήκον, ανώτερο άπό'τό άθλητικό του, τον έκανε νά κοιμηθή άργά, έμεινε στο σπίτι τού "Ομορφου και δι­ καιολογείται πώς κοιμήθηκε εκεί πέρα, στην κανονική του ώρα. Φυσικά, ό κωμικός νάνος πού γνωρίζει όλη τήν ώλήθεια, είναι τώρα πια σύμ­ μαχός του και βεβαιώνει τα λόγια του. Μετά άπό ένα πρωϊνό ζέ­ σταμα στο γήπεδο τού «Μάντοεστερ», έρχεται τό απόγευ­ μα καί φτάνει ή κρίσιμη ώρα. "Ενα πελώριο γήπεδο, κατά­ μεστο άπό φανατισμένους φι λάθλους, περιμένει τούς είκοσιδύο άσσους τού βρεταννικοϋ ποδοσφαίρου. Τή Θρυ­ λική ομάδα των «κανονιέρη­ δων;) υποδέχονται ζωηρά χει ροκοοτήματα, γιατί τήν έ­ χουν ακολουθήσει παραπά!νω άπό τρεις χιλιάδες «πι­ στοί» άπ’ τό Λονδίνο. Κατε­ βαίνει στο γήπεδο μέ τή γνω­ στή της σύνθεσι, μέ μόνη αλ­

ί5 λαγή τήν τοποθέτησι του Γικρέγκσον στή θέσι του άριστεροϋ μπάκ, άντί τού Σμίθ πού έχει ελαφρό πυρετό. Δη­ λαδή ή ενδεκάδα είναι: Κέλσεϋ, Ράμσταντ, Γκρόβερ, Γικρέγκσον, Τζώνς Ούΐλλιαμσον, Κρόςς, Χήθ, Λώρενς, "Ωκλεϋ καί Ντράμμοντ. "Οταν παρουσιάζεται ή Μάντσεστερ, Θαρρείς ότι πρό­ κειται νά γκρεμιστή τό γιγάντιο τσιμεντένιο οικοδό­ μημα. Τέτοιο κακό γίνεται. Καπέλα καί σακκάκια τινά­ ζονται στόν αέρα καί πανη­ γυρικές ομαδικές κραυγές ξεσηκώνονται άπ’ δλες τις άκρες. Πραγματικό παραλή­ ρημα. Ιδιαίτερα, άντικείμενο Θαυμασμού καί άγάπης γί­ νονται οί δυο κορυφαίοι τής όμάδος, οί διεθνείς Πήρσον καί ό σκόρερ Ρόουλεϋ πού, φέτος, έχει σημειώσει τά πε­ ρισσότερα γκολ ώς τώρα. Ή ενδεκάδα των γηπεδούχων είναι: Τερματοφύλακας ό Κάννιγκαμ, οπισθοφύλακες οί Τσάρλς, Πήρσον καί Ντίγκμπυ, χάφ οί Μάρτιν καί Χόμπτον καί, κυνηγοί, οί Μπάρκλεϋ, Ρόουλεϋ, ’Άγκα ρ, Κλάρενς καί Φόστερ. Ό διαιτητήσ, ό διάσημος ’Έλλις, σφυρίζει τήν έναρξι τ@ϋ άγώνος. Τή σέντρα έχει ή γηπεδούχος πού, σημειωτέον, έχει κατέβει μέ μπλέ φανέλλες σήμερα, γιατί οί κανονικές της είναι κοκκινόασπρες επίσης, όπως και τής ’Άρσεναλ. Ό σέντερ φόρ ’Άγκαρ δί­ νει τή μπάλλα στόν Ρόουλεϋ

ΑΕΤΟΙ ΤΩΚ ΓΗΠΕΔΩΝ κι* εκείνος σουτάρει με δύνα μι διαγώνια εμπρός. Στο ση­ μείο άκριβώς πού πηγαίνει ή μπάλλα, έχει ήδη τρέξει ό πιο γοργοπόδαρος παίκτης τής Μάντσεστερ ό· Κλάρενς. Τό «κόλπο» όμως είναι γνω­ στό ανάμεσα στις επαγγελ­ ματικές ομάδες. Μόνο σε πε­ ρί πτωσι αφηρημάδας ή άσυγχώρητης άμέλειας μπορεί νά πιάση και νά σημειωθή έτσι γκολ στο δέκατο δευτερόλε­ πτο του άγώνος. Τούτη τή φορά ό πανύψηλος Γκρόβερ, ό σέντερ μπάκ των «κανονι­ έρηδων» καιροφυλακτεΐ. Μ’ έ­ να άνετο άλμα άποκρούει, στλένοντας στον αρχηγό του τον διάσημο Μπρίνν Τζώνς. Ό Τζώνς δίνει αμέσως δί­ πλα του, στον Ούΐλλιαμοον, άποφεύγοντας την έπίθεσι τού Χόμπτον, αριστερού χάφ των γηπεδουχων. Ό Ούίλλιαμσον κάνει τραβέρσα για τον Αώρενς. Δεν ύπολογίζει όμως όσο πρέπει τον Πήρσον πού, έχοντας άντιληφθή τούς σκοπούς του, μπαίνει στη μέση καί μέ κεφαλιά άλλάζει την πορεία τής μπάλλας καί τή στέλνει στον ’Άγκαρ. Μ’ αύτή την πάσα τελει­ ώνει ή ελάχιστη δραστηριό­ τητα των φιλοζενουμένων. Ή Μάντσεστερ περνάει σε μια τρομακτική καί λυσσασμέ­ νη έπίθεσι διάρκειας. Είναι φανερό ότι οί παίκτες της, γεμάτοι ιερό φανατισμό, εί­ ναι αποφασισμένοι νά συντρί­ ψουν τούς μεγάλρυς άντιπάλους τους καί νά πάρουν στα

χέρια τους τήν πρωτοπορία καί τόν τίτλο τοϋ αγγλικοί) πρωταθλήματος.

Ο

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ των κανονιέρηδων κάνει νόημα στούς Χήθ καί ’Ώκλεϋ νά ο­ πισθοχωρήσουν. Αφήνει, έ­ τσι, προωθημένους κυνηγούς μονάχα τόν Αώρενς καί τούς δύο έζτρέμ, Κρόςς καί Ντράμμοντ. Τό παιχνίδι τής ’Άρσεναλ γίνεται αυτομά­ τως αμυντικό. ’Όχι πολύ κλει στο όμως. "Ολοι οί αμυνόμε­ νοι είναι κάθε στιγμή έτοιμοι νά τροφοδοτή σ ο υ ν τούς τρεις προαναφερθέντες κυ­ νηγούς, μέ μακρυνή πάσα. "Ετσι, ό αγώνας βρίσκεται σέ κάποια σχετική ισορρο­ πία. Οί γηπεδοϋχοι, έχον­ τας ακουστά άπό τούς συνα­ δέλφους τους τής Μάντσε­ στερ Σίτυ για τόν φοβερό καί τρομερό Αώρενς, τόν προσέχουν σαν τά μάτια τους. Τρεις αμυντικοί είναι διαρκώς έτοιμοι νά σταματή­ σουν κάθε ένέργειά του, οί Τσάρλς, Πήρσον καί Ντίγκμπυ. Στά δέκα πρώτα λεπτά τοϋ παιχνιδιού ό αίλουρος Κέλ-

Α6Τ0! Τ^Ν ΓΗΠΕΔΩΝ αεϋ υποχρεώνεται νά κάνη δυο απελπισμένες εκτινά­ ξεις για νά σώση την ϋστατη στιγμή την εστία του, σέ άουτ των Ρόουλεϋ και ’Άγκαρ. "Ενας άλλος κεραυνός τοϋ Ρόουλεϋ φεύγει άουτ ξύνοντας το κάθετο δεξΐ δο­ κάρι.. Οί θεατές κάθε άλλο παρά φλεγματικοί είναι. Χαλουν τον κόσμο στις φωνές. Δημι­ ουργούν άληθινό παινδαιμόνιο, παροτρύνοντας τά ίνδάλ ματά τους. Καί τά παιδιά τού Μάντσεστερ δυναμώνουν πραγματικά, ολοένα, τις προσπάθειές τους, χωρίς όμως αριθμητικό αποτέλεσμα, παρ’ όλη την ύπέροχή τους. Μα­ θημένοι σέ τέτοιες «μπάρες)) οί κανονιέρηδες, μάχονται ψύχραιμα, μέ σφιγμένα δόν­ τια. Τό μεγάλο χρονόμετρο του γηπέδου δείχνει εικο­ στό λεπτό καί ό πίνακας των άποτελεσμάτων μηδέν — μη­ δέν, μ’ ολο πού ή ’Άρσεναλ δέν έχει περάσει ούτε μιά φορά τη γραμμή της σέντρας, ύστερα άπό τό πρώ­ το λεπτό... Ή άγωνία δσο πάει δυνα­ μώνει καί άπό τις δύο πλέυρές. Ό Χάρυ βαρυέται νά περιμένη μόνος του στή μέση τοϋ γηπέδου και κατεβαίνει κΓ εκείνος στήν άμυνα. Φθά­ νει, μάλιστα, σέ πολύ επίκαι­ ρη στιγμή: Ό έξω άριστερά Φόστερ έ­ χει κατέβει θυελλώδης άπό τ’ άριστερά καί σεντράρει μέ

17 άκρίβεια. Ή μπάλλα φθάνει στο κεφάλι τοϋ ’Άγκαρ πού πηδάει καί πετυχαίνει δυνα­ τή, καρφωτή κεφαλιά. Ό Κέλσεϋ κάνει βουτιά καί μόλις προλαβαίνει νά την άποκρούση, τήν ώρα πού θά περνού­ σε τή γραμμή τοϋ τέρματός του, στήν κάτω δεξιά γωνία. Αλλά ή «στρογγυλή Θεά)) δέν βγαίνει άπό τον άγωνιστικό χώρο. Πηγαίνει στά πό δια τοϋ τρομερού «κανονιέ­ ρη)) Ρόουλεϋ. Τό τέρμα είναι άδειο εμπρός του καί ό Κέλσεϋ πεσμένος στήν άλλη ά­ κρη, άνήμπορος νά έπέμβη. Μ’ ένα θριαμβευτικό χαμόγε­ λο ό σέντερ φόρ τής Μάν­ τσεστερ σηκώνει τό πόδι, έ­ τοιμος νά σπρώξη τή μπάλ­ λα στά κενά δίχτυα. Τήν τε­ λευταία στιγμή δμως κάτι περνάει γοργά σάν τον άνε­ μο άπό έμπρός του καί τό πό δι του σπρώχνει μονάχα τον άέρα. Ή μπάλλα δέν ύπάρχει πιά σ’ έκεΐνο τό σημείο. Τήν έχει «κλέψει)) μέ ύπέροχο τρόπο ό Χάρυ Λώρενς,. άφήνοντας άναυδους επιτιθε­ μένους καί άμυνομένους. Μιά δυνατή κραυγή άπογοητεύσεως ξεσηκώνεται άπό τις μυρμηγκιασμένες εξέ­ δρες. "Ομως, ό Λώρενς, χω­ ρίς νά δίνη σημασία, έκμεταλλευόμενος θαύμάσια τή στιγμιαία έκπληξι τών άντιπάλων, περνάει σάν χέλι άνάμεσα στις γραμμές τους καί χύνεται μέ μανία προς τήν περιοχή τους. Ξαφνικά οί ποδοσφαιριστές της Μάντσεστερ καταλαβαί-

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ νουν τον κίνδυνο. Ή πολιορ­ κία γύρω άπό τό τέρμα του ΚέΛοεϋ λύνεται ώς διά μα­ γείας. "Ολοι ρίχνονται νά κυνηγήσουν τό φτερωτό Ελ­ ληνόπουλο, τον θρυλικό πιά Αετό των Γηπέδο^ν. Εκείνος όμως είναι πιο γρήγορος ά­ πό τον κεραυνό. Ή άηόστασι, αντί νά μικραίνη μεγαλώ­ νει άπό τούς διώκτες του. Περνάει τή σέντρα μέ θαυ­ μάσιο κοντρόλ. Οί Πήρσον κία Τσάρλς είναι δυο μέτρα πίσω του. Φτάνει τή λευκή γραμμή τής μεγάλης περιο­ χής τής Μάντσεστερ...

Τιτανομαχία ϋ ΟΜΟΡΦΟΣ έχει κά­ νει σήμερα μιά σημαντική... καινοτομία: Αντί νά κρατάη στά χέρια του τό άχώριστο φαρμακείο του, κρατάει μιά φωτογραφική μηχανή καί εί­ ναι στημένος πλάϊ στο τέρμα τοϋ Κάννιγκαμ. "Οπως κατα­ λαβαίνει ό καθένας, είναι ο­ λομόναχος. "Ολοι οί δημοσι­ ογράφοι φωτορεπόρτερς βρί­ σκονται στήν άντίθετη πλευ­ ρά τοϋ γηπέδου, στο τέρμα 'τοΰ Κέλσεϋ γιατί όλοι άπό

♦ ί

Γ'

I

κεΐ περιμένουν νά μπή τό γκολ καί θέλουν νά τό άπαθανατίσουν. Τά μάτια τοϋ κωμικού νά­ νου στριφογυρίζουν σάν... ρουλεμάν στις κόγχες τους. Ετοιμάζει γρήγορα — γρή­ γορα τή μηχανή του καί τή φέρνει στο μάτι του, μουρ­ μουρίζοντας : — Καμπούρα — καμπουρίτσα μου, κάνε τό θαύμα σου. Θεούλη μου, δός του φώτισι νά μήν τραβήξη καμμιά «άουτίλα» καί δός μου καί μένα λίγη, νά βγάλω ω­ ραία πόζα!...

'Ο "Ομορφος καί ή φωτογραφική, του μηχανή ταξιδεύουν στον αέρα καί βγαίνουν άουτ!

Ό Λώρενς πλησιάζει κΓ ό­ πως είναι λίγο λοξά, συγκλί­ νει προς τό κέντρο. Μ’ αύτό τον τρόπο όμως ό Πήρσον πού, μέ άπελπισμένη ύπερέντασι τον κυνηγάει, φτάνει ε­ πικίνδυνα κοντά του καί άπλώνει τό πόδι του σέ προβο­ λή.

— Σούτ, Χάρυ!, ψελλίζει ό "Ομορφος. Τον κεραυνό σου ν’ άστράψη τό σύμπαν! Μή μοϋ χαλάσης τό χατήρι εμέ­ να ποΰπα καί ψέματα στον προπονητή γιά χάρι σου, ε­ νώ ποτέ μου δεν είχα ζαναπή... άλήθεια! Βάρα τον

Α£Τ02 ΤΩΝ ΓΗΠέΔΠΝ κεραυνό νά δώ τη λάμψι! Ό Λώρενς σουτάρει, πρα­ γματικά, την ίδια ατιγμή. Τό πόδι του, όμως, πριν άγγίξη τη μπάλλα, βρίσκει τό απλω­ μένο πόδι τοϋ Πήρσον πού έχει περάσει εμπρός του. Ή μπάλλα φεύγει λοξά κΓ ό Χάρυ, μέ μια κραυγή πόνου κυλιέται στο χορτάρι κρατών­ τας τον αστράγαλό του. Στην πορεία της, ώστόσο, ή «στρογγυλή Θεά» βρίσκει τη φωτογραφική μηχανή πού •έχει μπρος στά μούτρα του ό "Ομορφος. Τοϋ δύστυχου τού νάνου τουρχεται ό ούρα νός σφοντύλι. Ή μηχανή του τινάζεται στον άέρα και αυ­ τός έρχεται ανάσκελα γκρινιάζοντας: —Έγώ φταίω! Δεν ζήτησα νά δώ τό γκόλ... άλλά τη λάμψι! Την είδα τό λοιπόν κΓ ησύχασα! Είμαι ηλίθιος! Με τή βλακεία μου... έχασα σίγουρο γκόλ! α

Ύ

0 ΠΑΙΓΝΙΔΙ συνε­ χίζεται δραματικό, χωρίς ό διάσημος διαιτητής νά τολμή ση νά σφυρίξη τό καταφανέ­ στατο αύτό πέναλτυ. Ό Χάρυ προσπαθεί νά ση· κωθή, αμέσως όμως, φοβεροί πόνοι τον αναγκάζουν νά κατρακυλήση δεύτερη φορά στο χορτάρι. "Ενα λεπτό άργότερα τον παίρνουν έξω άπό τον αγωνιστικό χώρο μέ τό φορείο και ή αγωνία των φίλων των «κανονιέρηδων» φτάνει στο κατακόρυφο. Ή συνέχεια είναι άκόμα πιο

τραγική γιά την ’Άρσεναλ. Καθώς έχει φύγει άπό τό παιχνίδι ό παίκτης πού απα­ σχολούσε τρεις αμυντικούς ποδοσφαιριστές τής Μάντσεστερ, ή πίεσις τής γηπεόούχου γίνεται τώρα πραγματικά τρομακτική. "Ολο τό μάτς παίζεται στη μεγάλη περιο­ χή των Δονδρέζων πού μά­ χονται απεγνωσμένα, σαν πραγματικά λιοντάρια, χωρίς όμως την ψυχραιμία πού εί­ χαν ώς τώρα. Τά σούτ των επιτιθεμένων πέφτουν βροχή. Τρομερές φάσεις δημιουργοϋνται μπρο στά στά δίχτυα του Κέλσεϋ πού δεν προλαβαίνει να πιάνη τή μπάλλα. Δυο φορές ε­ κείνη χτυπάει στά δοκάρια τού τέρματός τους, χωρίς νά κυλήση μέσα. Σ’ αύτό τό δι­ άστημα θά μπορούσαμε νά πούμε ότι ή Μάντσεστερ στέ­ κει άτυχη, γιατί τό ήμιχρόνιο κοντεύει νά λήξη κΓ άκό­ μα δεν έχει σημειωθή γκόλ πού νά άξιοποιήση αύτή την πρωτοφανή υπεροχή. Ακριβώς στο 44ο λεπτό, ό Μπάρκλεϋ σεντράρει από δε­ ξιά. Ό Τζώνς άποκρούει, άλ­ λά ή μπάλλα φτάνει στον "Αγκαρ πού σουτάρει άψυ­ χα. Ή μπάλλα κυλάει προς τό τέρμα όπου ό Κέλσεϋ την περιμένει μέ «ανοιχτός αγκάλας». Ξαφνικά όμως, ό Γκρέγκσον --πού έχει άναπληρώσει τον Σμίθ— πετάγε­ ται στη μέση καί προσπαθεί νά απόκρουση. Στην ταραχή του δεν «πιάνει» καλά τή μπάλλα στο πόδι του κι* εκεί

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ νή, άλλάζοντας πορεία, πη­ γαίνει καί καρφώνεται οτπν άριστερή γωνία του τέρμα­ τος του Κέλσεϋ, πού , μένει άναυδος. ’.'Αναυδοι μένουν κΓ ολοι οί παίκτες της "Αρσεναλ και περισσότερο ό ί­ διος ό Γκρέγκσον πού, τρα­ βάει ϊά μαλλιά του. Οί θεατές, καθώς και οί άντίπαλοι παίκτες, άργοϋν νά καταλάβουν τι άκριβώς έγινε καί πώς, ύστερα άπό τόση ώρα «μονότερμα)), προ­ ηγούνται αυτή τή στιγμή μέ ένα «γκολ — λαχείο)). Πάντως ή άγωνία των φι­ λάθλων για τό 0 — 0 ήταν τό­ σο μεγάλη πού, και αύτό άκόμα τό χλιαρό γκόλ, τό ύποδέχονται μέ ούρανομήκεις ζητωκραυγές καί πραγματι­ κή θύελλα ενθουσιασμού. Μετά τη σέντρα ό "Ελλις σφυ ρίζει τή λήξι τού πρώτου μέ­ ρους καί οί 21 ποδοσφαιρι­ στές κατεβαίνουν στ’ απο­ δυτήρια.

Τό δβύτβρο ημιχρόνιο .

κ ΟΝΤΕΥΕΙ νά σκά­

ση ό "Ομορφος. Γεμάτος θυ­ μό πηγαινοέρχεται πάνω — κάτω καί δέν έχει κέφι νά κατέβη στ’ αποδυτήρια μαζί μέ τούς παίκτες. Κάνει νευ­ ρικές χειρονομίες καί κατα­ ριέται την τύχη πού... έχασε τό γκόλ τού Χάρυ καί πού φάγανε άλλο γκόλ, τζαμπατζίστικο!

—'Άχ! Σαν νά μοΰ φαίνε­

21 ται πώς^ ή καμπούρα μου έπαψε νάναι γουρλίδικη! , μοιρολογάει. ” Αδικα · των αδί­ κων έτριψα τή μπάλλα επά­ νω της πριν άπό τό παιχνίδι. Μιά φορά κΓ έναν καιρό έκα­ νε θαύματα... Τί τά θές ό­ μως... Κάνανε κΓ αύτοί ένα σωρό κουταμάρες. Φοβηθή­ κανε! Αύτό είναι! Σου τό λέω εγώ κΓ ο,τι λέει ό ".Ο-’ μορφος είναι σωστό ή... λά­ θος ! Σταματάει. "Εχει φτάσει χωρίς νά τό καταλάβη στη σέντρα καί βλέπει εμπρός του τή μπάλλα πού τήν έχει στήσει έκεϊ πέρα ό διαιτη­ τής, πριν άποχωρήση γιά τά αποδυτήρια.

— Μπά!, κάνει έκπληκτος. Νά, ή άπιστη!... "Αχ! Νά ή­ μουν εγώ στή θέσι τους! Ε­ φτά θά τούς είχα ρίξει! "Αν δέν τούς είχα εφτά, νά μή μέ λέγανε "Ομορφο! Γεμάτος μεράκι καί, ξε­ χνώντας τελείως ότι τον πα_ρακολουθοϋν μυριάδες μά­ τια, αρχίζει νά κάνη πασίτσες καί νά τρέχη μέ τή μπάλλα στά πόδια, κάνοντας αστεία «κορδελλάκια)).

— Τσάκ! Τσούκ!, μονολο­ γεί ταυτοχρόνως. Δόσε, μά­ γε τής μπάλλας. Πίσω καί σάς έφαγα! "Εχ καί νάμουνα ένάμισυ μέτρο... ψηλότε­ ρος! "Εχ καί νά μήν είχα τήν καμπούρα καί θά σάς έ­ δειχνα ί... Ξαφνικά σταματάει πάλι. Ακούει τά τρελλά γέλια πού χαλάνε τον κόομο καί κατα­ λαβαίνει πώς οί χιλιάδες θε-

22 ατές του γιγαντιαίου γηπέ­ δου γελάνε μαζί του. Γίνεται κατακόκκινος. Αφήνει τή μπάλλα καί τρέχει προς την καταπακτή μονολογώντας: —”Ας ψηλώσω και τά λέμε!

Τ 0 ΧΤΥΠΗΜΑ τοϋ ποδιού του δεν είναι καί τό­ σο σοβαρό. Ό Χάρυ Λώρενς εμφανίζεται στο γήπεδο για τό δεύτερο ημιχρόνιο καί οί λιγοστοί οπαδοί τής ’Άρσεναλ ξεσποϋν σε ενθουσιώ­ δεις επευφημίες για να τοϋ δείξουν την άγάπη τους καί νά τον ένθαρύνουν. Οί παίκτες παίρνουν θέ σεις. Ό διαιτητής κυττάζει τό χρονόμετρο τοϋ χεριού του καί σφυρίζει. Τούτη τή φορά τή σέντρα έχουν οί φιλοξενούμενοι. Ό Χάρυ δί­ νει στον Χήθ καί τρέχει αμέ­ σως μπροστά. Ό Χήθ δίνει στον Κρόςς κΓ εκείνος πίσω στον Μπρίνν Τζώνς, πού τήν ξαναδίνει στον Κρόςς πού έ­ χει απαλλαγή μ’ αύτό τό «τρίγωνο» άπό τήν έπιτήρησι τοϋ Χόμπτον. Ό έξω δεξιά των κανονιέρηδων κατεβαί­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ νει με ταχύ διασκελισμό. Ό άριστερός μπάκ τής Μάντσεστερ, Ντίγκμπυ, τρέχει νά τον άνακόψη. Εκείνος όμως σεντράρει. 'Η μπάλλα φτάνει στο κεφάλι τοϋ Χάρυ πού - πιάνει «σημαδεμένη» κεφα­ λιά, στο δεξί Γ τοϋ Κάννιγκαμ. Εκείνος όμως πηδάει σάν ελατήριο καί κάνει μιά εκπληκτική, άκροβατική άπό κρουσι. Οί φίλαθλοι δικαιολο­ γημένα τον αποθεώνουν καί ό ’Όμορφος δικαιολογημένα ... τρώει γιά μιά φορά άκόμα τήν τραγιάσκα του άπό τό κακό του.

— Μπά, πού νά μή σοϋ πω, παιδάκι μου!, μονολογεί με θυμό. Πώς πηδάς έτσι; Δε φοβάσαι μή χτυπήσης; Κάτσε καλύτερα νά φάς... ένα γκολάκι! Τι ψυχή έχει; Φυσικά τό παιχνίδι συνεχί­ ζεται χωρίς νά άκούη κανείς τις κουταμάρες του. 'Η μπάλ­ λα έχει βγή κόρνερ μετά τήν όπόκρουσι τοϋ Κάννιγκαμ καί ό Ντράμμοντ ετοιμά­ ζεται νά τό χτυπήση. Καμμιά δεκαριά παίκτες μαζεύονται μπροστά στο τέρμα τής Μάντσεστερ. Ό Ντράμμοντ σουτάρει. Ή μπάλλα παίρνει ύψος κΓ έρ­ χεται πάνω άπό τό τέρμα. Πέντ — έξη παίκτες πηδούν σ’ ένα μπερδεμένο σύμπλε­ γμα. Τό κεφάλι τοϋ Χάρυ φτάνει ψηλότερ’ άπ’ όλα τ’* άλλα. 'Η μπάλλα χτυπάει σ’ αύτό καί άπό κεϊ κατρακυλά­ ει στά δίχτυα τοϋ Κάννιγκαμ πού μένει άκίνητος, μή έχον­ τας ορατότητα νά δή τίποτα

23

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Οί παίκτες τής ’Άροεναλ σηκώνουν θριαμβευτικά τα χέρια. Ετοιμάζονται νά τρέξουν νά άγκαλιάσουν τον Λώρενς. "Ομως ό διαιτητής, πού έχει σφυρίξει λίγο πριν σπό την κεφαλιά τού Χάρυ, δείχνει τη γωνία της μικρής περιοχής και δηλώνει πώς πριν άπό το γκόλ, προηγήθηκε φάουλ εις βάρος τής ’Άρσεναλ, γιατί ό ’Ώκλεϋ — έ­ νας άπό τούς πέντε πού πήδηξαν — είχε σπρώξει με τον άγκώνα τον Πήρσον! Ό Χήθ πάει νά διαμαρτυρηθή, άλλά ό Μπρίνν Τζώνς τον παίρνει εΐδησι και τον τραβάει άπό το χέρι, άπομακρύνοντάς τον. Μέ κάποια ά-

πογοήτευσι ύποχωροΰν καί οί ύπόλόιποι «κανονιέρηδες)) Τό φάουλ χτυπιέται γρήγορα και τό παιχνίδι συνεχίζεται. Μετά άπό μία, χωρίς άποτέλεσμα, κάθοδο τής Μάντσεστερ, ή μπάλλα ξαναγυρίζει στην περιοχή της. Οί φιλοξε­ νούμενοι έχουν κατέβει στο δεύτερο ήμιχρόνιο άποφασισμένοι νά ισοφαρίσουν μέ κάθε θυσία. Τουλάχιστον αύτό φαίνεται άπό τό πείσμα και τή δύναμι μέ τά όποια άγωνίζονται. Σιγά — σιγά οί γηπεδοϋχοι κλείνονται στά καρρέ τους, καί, δείχνουν πώς δεν τούς ένδιαφέρει τί ποτ’ άλλο, άπό τό νά διατηρή σουν τό πολύτιμο ένα — μη-

Ή μττάλλα καρφώνεται στο βάθος τών διχτυών!

24 δεν, πού τούς δίνει την πρω­ τοπορία και — ίσως — τον τί­ τλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο οί όροι αντιστρέφονται τελείως στο δεύτερο ημιχρόνιο. Ό Κάννιγκαμ και όχι ό Κέλσεϋ αυτή τη φορά, είναι πού πέ­ φτει συνεχώς στα πόδια των επιτιθεμένων, ■ με αύτοθυσία πολλές φορές για νά διατηρήση άνέπαφα τά δίχτυά του. Τό παιχνίδι των «κανονιέρη­ δων» γίνεται ολοένα πιο τε­ χνικό, άλλα και πιο δυνατό και πιο γρήγορο. Μαγεμένοι τούς παρακολουθούν οί φίλα­ θλοι. "Οσο βαθειά κΓ άν εί­ ναι ριζωμένη μέσα τους ή ε­ πιθυμία νά νικήση ή Μάντσεστερ, καταλαβαίνουν πώς ή ’Άρσεναλ είναι σήμερα ή πιο μεγάλη ομάδα τής Αγγλίας κι’ ολόκληρης τής Εύρώπης.

Τό ζευγάρι τής εξέδρας ΝΑΣ από τούς δύο ό Θεός ή ό ’Έλλις, έχει άποφασίσει νά δή ως πού φτά­ νουν τά νεύρα των Λονδρέζων άσσων -τής μπάλλας. Ό Λώρενς, άκριβώς στο 20ό λεπτό, καταφέρνει και ξεφεύγει μιά στιγμή τήν ά­ γρυπνη έπιτήρησι των... τρι­ ών σωματοφυλάκων του. Κα­ τεβαίνει σάν σίφουνας άπό τή δεξιά πτέρυγα με τή μπάλ λα στά πόδια. Τριπλάρει δια­ δοχικά τέσσερις άντιπάλους πού προσπαθούν μάταια νά τον σταματήσουν και μπαίνει στη μικρή περιοχή τού Κάν-

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ νιγκαμ άπό τό πλάϊ. Φαίνεται έτοιμος νά σουτάρη. Πανικό­ βλητοι οί Πήρσον και Ντίγκμπυ, πέφτουν μαζί στά πόδια του, εκείνος όμως, «κόβει» αριστερά στον αμαρκάριστο ’Ώκλεϋ. Αλλά τή στιγμή πού ό μέσα άριστερά τών «κανο­ νιέρηδων» σουτάρει μανια­ σμένα καί τά δίχτυα συγκλο­ νίζονται καί σπαρταράνε, έ­ χει άκουστή πάλι τό... παγω­ μένο σφύριγμα του ’Έλλις! Μέ τό χέρι τεντωμένο, ό δι­ άσημος διαιτητής, δείχνει τον νΟκλεϋ: «Όφσάίτ»! Καί αύτή τή φορά οί φιλο­ ξενούμενοι δείχνουν άξιοθαύμαστη ύπομονή καί άντοχή. Ξαναπαίρνουν τις θέσεις τους στο γήπεδο, χωρίς λέξι. "Ομως οί τρείς χιλιάδες Αονδρέζοι φίλαθλοι χαλούν τον κόσμο άπό τις εξέδρες. Αδιάφορος ό ’Έλλις, σφυρί­ ζει νά συνεχιστή τό παιχνίδι. Ή ’Άρσεναλ ύπερέχει καί στή συνέχεια. Ό ένθουσιασμός όμως έχει «πέσει». Ξα­ φνικά, οί παίκτες της, φαί­ νονται σάν νάχουν πιστέψει ότι άδικα αγωνίζονται. "Οτι ή σφυρίχτρα τού διαιτητή δέν πρόκειται νά τούς άφήση νά ισοφαρίσουν, μέ κανέναν τρόπο. Πάντως ή Μάντσεστερ δέν ξανοίγεται. Συνεχίζει νά παίζη αμυντικά, μέ ψυχραιμία καί άνεσι. Τό χρονόμετρο δείχνει 35ο λεπτό. Οί 22 πο­ δοσφαιριστές δείχνουν άδιαφορία. Καί τά δυο μαζί δεί­ χνουν ότι τό άποτέλεσμα θά μείνη αμετάβλητο. Άπό τούς

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ πιο αδιάφορους παίκτες του γηπέδου έχει γίνει ό Χάρυ Λώρενς. Δυο φορές ή μπάλλα περνάει δίπλα του και βαρυέται νά κουνήση καί τό πόδι του γιά νά τη σταματήση. Τόσο φανερά άπογοητευμένος είναι, ώστε οί ^σω­ ματοφυλακές)) του βρίσκουν περιττό νά τον επιτηρούν τόσο στενά. Ή προσοχή τους, σιγά — σιγά, μεταφέρεται σέ άλλους, πιο ζωηρούς παίκτες. Αλλά, ό Χάρυ αυτό άκριβώς περιμένει...

Λ ΕΠΤΟ 37: Ό κλοι­ της ’Άρσεναλ γύρω άπό

ός τό τέρμα τού Κάννιγκαμ, σπάει. Ό Πηρσον άποκρούει με κεφαλιά μιά σέντρα τού Κρόςς. Ή μπάλλα πηγαίνει στον Μάρτιν, άπ’ αύτόν στον ’ Αγκαρ και άπό τον ’Άγκαρ στον Ρόουλεϋ. Ό δαιμόνιος μέσα δεξιά τής Μάντσερτερ επιχειρεί νά μπή στά καρρέ των άντιπάλων του μέ άτομική προσπάθεια, γιατί οί άλλοι συμπαίκτες του βρί­ σκονται ακόμα πολύ πίσω. Περνάει τον Ούΐλλιαμσον καί τον Γκρέγκσον, άλλα χάνει τή μπάλλα άπό τον Γκρόβερ πού, μέ προβολή, τή διώχνει προς τον Μπρίνν Τζώνς. Ό άρχηγός των «κανονιέ­ ρηδων)) στρέφει αστραπιαία. Κάνει μιά μακρυνή, μπροστι­ νή τραβέρσα προς τον Ντράμ μοντ. Ό Τσάρλς τρέχει νά τον άνακόψη, άλλά ό Ντράμμοντ τόν ξεγελάει θαυμάσια καί στέλνει καλοζυγισμένη,

η ψηλοκρεμαστή σέντρα. Ε­ κεί πού πηγαίνει ή μπάλλα όμως, βρίσκονται μονάχα οί Πηρσον καί Ντίγκμπυ. Κοντά τους είναι κοί ό Λώρενς, άλ­ λά δεν φαίνεται διατεθειμέ­ νος νά διεκδίκηση τή μπαλλιά. Παρακολουθεί την πο­ ρεία της μόνο μέ τό μάτι κΓ έτσι, οί Πηρσον καί Ντίγκμπυ άρκοΰνται στο νά την περι­ μένουν νά «σκάση)) άνάμεσά τους. Ξαφνικά όμως ό λαρυ σκύ­ βει μπροστά καί τινάζει τις άτσαλένιες Ινες των ποδιών του. Όλόκληρο τό κορμί του βρίσκεται νά σχίζη τόν άέρα, σαν άνθρώπινο βέλος. Περνάει ανάμεσα άπό τούς δυο σαστισμένους μπάκ τής Μάντσεστερ καί τό κεφάλι του βρίσκει τή «στρογγυλή Θεά)) τού ποδοσφαίρου στήν πορεία της. Τήν άλλη στιγμή τά δίχτυα τής γηπεδούχου όμάδος σπαρταράνε, ενώ ό Κάννιγκαμ έχει άπομείνει μέ τό στόμα ανοιχτό, άκίνητος σάν τό άγαλμα τής απελπι­ σίας. Τήν ώρα πού οί συμπαίκτες τού Χάρυ πέφτουν όλοι επά­ νω του μέ άκράτητο ένθουσιασμό κι* ό Αετός τών Γη­ πέδων έξαφανίζεται κυριολε­ κτικά κάτω άπό τά κορμιά τους,* στο σημείο τής έξέδρας πού είναι μαζεμένοι οί περισσότεροι από τούς Λονδρέζους εκδρομείς γίνεται χαλασμός. Τ’ όνομα τού Λώ­ ρενς άκούγεται ρυθμικά ά­ πό χιλιάδες στόματα καί ση­ μαιούλες μέ τά δυο σταυρω-

2ό τα κανόνια —τό έμβλημα τής ’Άρσεναλ— άνεμίζουν θριαμ­ βικά. Εκείνο όμως πού, άν τό έβλεπε ό Χάρυ, θά μπο­ ρούσε νά πάθη από τή σαστιμάρα, είναι ένας έξαλλος από συγκίνησι και ενθουσια­ σμό άνθρωπος, πού έχει άγκαλιάσει, σαν τρελλός άπό τή χαρά του και φιλάει μια πανέμορφη νεαρή κοπέλλα. Ό άντρας είναι ό Τζών Χρηστίδης, διευθυντής τής Μυ­ στικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ και πατέρας του αύτός πού δεν ήθελε ούτε γΓ αστείο νά τ’ άκούση πώς ό γυιός του θά μπορούσε νά παίζη μπάλλα. Ή κοπέλλα εί­ ναι ή χαριτωμένη Τζήν Κλίφτον, πού την έχει υιοθετή­ σει ή θεία τού Χάρυ! Καί, ό Τζών Χρπστίδης, λέει στην Τζήν, μετά από λίγο πού συνέρχεται κάπως: — Ούτε λέξι στον Χάρυ πώς ήρθαμε στο γήπεδο και πώς με είδες... νά κάνω έτσι, γιατί θά χάση πάσα ιδέα... γιά τον πατέρα του! Σύμφω­ νοι, μικρή μου; — Δεν θά τού τό πώ ώφοϋ δεν τό θέλετε, λέει χαμογε­ λώντας ή νέα. Αλλά μού φαί­ νεται πώς δεν θά στενοχωρηθή καθόλου άν τό μάθη — κάθε άλλο μάλιστα!... Σέ πέντε λεπτά περίπου, τό μεγάλο «ντέρμπυ» τελειώ­ νει, βρίσκοντας τις δυο ομά­ δες ισόπαλες, τή Θρυλική ’Άρσεναλ νά προηγήται πάν­ τα στη βαθμολογία καί τον... ”Ομορφο νά χοροπηδάη σάν

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τρελλός καί νά καυχιέται στη διαπασών: — Όλα τάκανε ή καμπούρα μου! ’Άς μην ήτανε αύτή καί θά βλέπαμε!

— Τι θά γινόταν άν δεν ύπήρχε; ρωτάει γελώντας ό μπάκ Ράμσταντ.

— Θά ήταν ή πλάτη μου ί­ σια!, τού λέει σοβαρά — σο­ βαρά ό νάνος καί όλοι σκάνε στά γέλια.

Ή ώραία καί... τό τέρας Τ 0 ΑΛΛΟ βράδυ ό Χάρυ Κρίστ, κατά τά μεσά­ νυχτα, μπαίνει στην πνιγμέ­ νη άπό τούς καπνούς αίθου­ σα τού «Κίτρινου "Ηλιου». Κυττάζει ολόγυρα. Τά άετίσια μάτια του γυαλίζουν κα­ θώς βλέπει μόνη της, σ’ ένα τραπέζι, την ζανθιά πού είχε δή προχτές με τον Νιούγκατ. Χωρίς δ.σταγμό πηγαίνει κον­ τά της καί ύποκλίνεται, σάν τέλειος τζέντελμαν.

— Τι επιθυμείτε ; τον ρωτά­ ει αύτή.

— Δεν είναι καί τόσο δύ­ σκολο νά τό καταλάβετε. Εί­ μαστε καί οί δυο μόνοι, δαο καθόμαστε ένας — ένας. "Αν δμως καθήσουμε μαζί, θάχου με παρέα! Ή ζανθιά χαμογελάει.

— Δυστυχώς γιά σάς, εγώ έχω παρέα, τού λέει. Ό Χάρυ κουνάει τό χέρι σάν τυφλός πού ψηλαφεί εις

27

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τόν άέρα νά βρή κάτι.

— Τόν... Αόρατο "Ανθρω­ πο ; τη ρωτάει σοβαρά.

— Για την ώρα δεν υπάρ­ χει κανείς του εξηγεί εκείνη διασκεδάζοντας. "Οπου νάναι, όμως, θάρθη αυτός πού περιμένω.

— Εϊσαστε βέβαιη; — Τρελλαθήκατε; Άοφ ά­ λως και είμαι βέβαιη! "Ενα τηλεφώνημα πήγε νά κάνη και θάρθη.

— Θαύμα!, λέει ένθουσιασμένος ό Χάρυ. Μπορώ νά τόν περιμένω, λοιπόν, κι’ έγώ, μαζί σας! Ξέρετε από πότε ψάχνω για τόν προκομένο τόν Σάμ; — Καί ποιος σάς είπε ότι

ό Σάμ είναι ό καβαλλιέρος μου; ρωτάει ή ζανθιά.

— Γιατί; Δεν είναι; Μά... έ­ τσι μέ πληροφόρησαν έδώ μέσα.

— Τι τόν θέλετ’ έσείς τόν Σάμ; ρωτάει άξαφνα ή νέα αλλάζοντας ύφος.

— Είμαστε πρώτοι φίλοι! "Εχω νά τόν όώ άρ,κετό και­ ρό καί μοϋπαν πώς θά τόν εϋρίσκα στον «Κίτρινο "Η­ λιου.

— Εϊσαστε φίλος τού Νιούγκατ; ρωτάει παραξενεμένη ή ξανθιά, κυττάζοντάς τον απ’ την κορφή ως τή μέση — γιατί τόν υπόλοιπο τόν κρύ­ βει τό τραπέζι. Τι είδους φί­ λος του είστε; Δεν σάς είδα

Τρελλός άττό τη χαρά του αγκαλιάζει καί φιλάει τη Τζίν!

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

28 ποτέ μαζί του... Ο νεαρός άσσος κυττάζει ολόγυρα οάν νά διοτάζη νά μιλήση. ν Αξαφνα ή γυναίκα σηκώνεται όρθια.

— Δίκιο έχετε: Δεν μπο­ ρούμε νά συζητήσουμε εδώ πέρα, τοϋ λέει. Ελάτε μαζί •μου.

Π

ΕΡΝΟΫΝ ένα παρα βάν. Βρίσκονται σ’ ένα ευ­ ρύχωρο γραφείο πολυτελώς επιπλωμένο. 'Η ξανθιά βυθί­ ζεται σέ μιά πολυθρόνα καί τού δείχνει μιά δεύτερη ά.πέ­ ναντι της. 'Ο Χάρυ όμως μέ­ νει όρθιος.

— Λοιπόν; ρωτά εκείνη άνυπόμονα κάπως. Σάς ρώτησα τι φίλοι είστε μέ τον Σάμ...

— Κάτι παραπάνω άπό ά­ πλοι φίλοι, κάνει μασημένα ό Χάρυ. Κάναμε καί δουλειές παρέα.

— Τι είδους; — «Γενικού εμπορίου» άς πούμε... Έγώ τοϋδιγα κάτι πράματα καί αύτός τά μετά ηωλούσε. Αλλά στην τελευ­ ταία παρτίδα πού παρέλαβε, έμεινε κάποιο υπόλοιπο... "Ο ταν έψαξα νά τον βρω γιά νά μέ ζοφλήση, έγινε κα­ πνός.

— Πρώτη μου φορά ακούω τέτοια πράγματα γιά τον Σάμ, λέει παραξενεμένη ή ξανθιά. Συνήθως, ξέρω πώς είναι πολύ έντάξει στις συν­ αλλαγές του...

— Μπορεί. ’Ίσως νά τοϋτυχε τίποτα λοιπόν. Πάντως θά τον βρω. Δέν κινδυνεύει <ανείς γιά νά δίνη τό «εμ­

πόρευμα» χάρισμα.., — 0 φίλος μας έχει δίκιό, Λίζ, λέει μιά αντρική φωνή πίσω από τήν πλάτη τού Χά­ ρυ. "Οταν δίνης «εμπόρευ­ μα» πρέπει νά πληρώνεσαι την άξια του. Δέν άκούστηκε καθόλου πού μπήκε κΓ ή σκέψι ρύτή κάνει τον νεαρό άσσο νά νοι ώση ένα άθελο άνατρίχιασμα. Δέν δείχνει τίποτε ό­ μως. Αντίθετα χαμογελάει στήν κοπέλλα καί τής λέει, χωρίς νά γυρίση νά κυττάξη ποιός μίλησε: — Λίζ!... Ωραίο όνομα καί ταιριάζει μέ τά ύπέμοχα μα­ τάκια σου. Αισθάνεται μιά γερή σκουν τιά. Στρέφει καί βλέπει ένα πρόσωπο μέ τερατώδη ασχή­ μια, νά τον κυττάζη άγρια.

— Καλόπαιδο, τού λέει σαρ­ καστικά, μή γίνεσαι πολύ αι­ σθηματικός, γιατί αύτό μπο­ ρεί νά σέ βλάψη.

—"Ετσι είμ’ εγώ!, αποκρί­ νεται ό Χάρυ ήσυχα. "Οταν κάτι μ’ άρέση τό λέω άπό ♦τήν αρχή, όπως καί όταν δέν μ’ άρέση — όπως, λόγου χάριν, τά μούτρα σου! Μιά νευρική κίνησι τοϋ χε­ ριού τού άνθρώπου έκείνου, κατά τήν τσέπη του, παρά λίγο νά... τον στείλη στον άλλο κόσμο γιατί, ό Χάρυ, τον σημαδεύει ήδη άπό ώρα μέ τό πιστόλι πού κρατάει μέσα στη δική του τσέπη. Τελικά όμως μετανοιώνει καί... γλυτώνει.

—"Ακούσε, φίλε, λέει μέ ρυγκρατημένη λύσσα, μην

αετός

Των

γηΠΕδΛΝ

ξανακάνης τον έξυπνο, για­ τί θά σου βγή ξυνό. Έγώ θέ­ λω νά πας μπροστά. Φαίνε­ σαι άνθρωπος της δουλειάς. Θές νά δούλεψης παρέα μου μιά πού έχασες τον Σάμ; — Κι’ εσύ ανακατεύεσαι με το έμπόριο; ρωτάει με θαυ­ μασμό ό Χάρυ.

— Και χοντρικό εμπόριο, καυχιέται ό άλλος. Γιά νά καταλάβης, ό Σάμ, ήταν μο­ νάχα ένας άπό τούς πράκτορές μου.

— Αύτό τό «ήταν» που κολ­ λάει; Τόν πάτησε τό τραίνο μήπως; —"Ενας Θεός τό ξέρει! Ά­ πό προχτές πού έφυγε άπό δω, τόνε κατάπιε ή γή!

—Ή δουλειά πού μου έκα­ νες λόγο, μήπως είναι νά τόν άντικαταστήσω; ρωτάει ό Χάρυ.

—” ίσως άργότερα. Πρώτα πρέπει νά δώ τήν αξία σου.

— Και πώς θά γίνη αύτό; —”Αν είσαι πρόθυμος νά δούλεψης, έλα αύριο στις ο­ κτώ και νά ζητήσης τόν Μίλτων. Αύτός θά σε όδηγήση.

— Σέ ποιο μέρος; — Δεν είναι πιο καλά νά πεθάνης άπό γεράματα; λέ­ ει χαμογελώντας ό άσχημάνΘρωπος. Μή ρωτάς πολλά καί μόνο πές μου άν θάρθης.

— Θά τό σκεφθώ τή νύχτα πού κατεβάζω ιδέες!, τού άποκρίνεται με πείσμα ό Χά­ ρυ. Λίγο πιο ύστερα βρίσκεται στούς δρόμους τού Λονδί­ νου. Ή ομίχλη έχει νικηθή άπό τό φεγγαρόφωτο.

"Ενας πεθαμένος κι’ ένας ζωντανός ΕΝ είναι ούτε μία ακόμα. Ό Χάρυ βγάζει τό χαρτί με τις διευθύνσεις πού πήρε άπ’ τόν Νιούγκατ. Δια­ βάζει τήν πρώτη καί τό ξα­ ναβάζει στην τσέπη του. Όδηγεΐ τό αύτοκίνητό του στο ’Έλτζιν. Τό σταματάει σέ μιά γωνία, σβήνει τά φανά­ ρια του, τό κλειδώνει καί προχωρεί μέ τά πόδια. Φτά­ νει στον άριθμό τού σημειώ­ ματος. Μ’ ένα κλεφτοφάναρο προσπαθεί νά διπαπιστώση άν, στο κουδούνι, είναι γραμ ιμένο τό όνομα πού τόν ενδι­ αφέρει. Αντί νά δή αύτό ό­ μως, βλέπει κατάπληκτος πώς ή έξώπορτα τού σπιτιού είναι μισάνοιχτη. Τή σπρώ­ χνει άνάλαφρα μέ τό ελεύ­ θερο χέρι του καί... αισθά­ νεται μιά κρύα άνατριχίλλα: Μπροστά στά πόδια του ακρι­ βώς καί, στο λιγοστό φώς τού φεγγαριού πού φτάνει

άιτοι τύη γηπΙδΛΜ άη’ έξω, βλέπει τον ιδιοκτή­ τη του σπιτιού, ξαπλωμένον φαρδύ — πλατύ οτά πλακάκια φορώντας τις πυτζάμες του. "Ενας κόκκινος, μεγάλος λεκές, οτό άριστερό μέρος του στήθους του, εξηγεί πολλά πράγματα. Ό Χάρυ προχωρεί στο ε­ σωτερικό του σπιτιού. Οί έ­ ρευνες του όμως δεν οδη­ γούν πουθενά. Φαίνεται, ε­ κείνος πού έκανε τον άνθρω πο πτώμα, θά βρίσκεται μακρυά. Γυρίζει στο σαλόνι, κλεί­ νει την πόρτα, άνάβει τό φως και παίρνει ατό τηλέφω­ νο τον Τσίγκ Σό. Τουλάχι­ στον είκοσι φορές χτυπάει, ώσπου νά σηκώση τό ακου­ στικό ό ίδιος ό Κινέζος. Ά­ κου γεται ή φωνή του άγνώριστη άπό τή νύστα: —Εμπρός...

—Έδώ Χάρυ Κρίστ. Μέ συγ­ χωράς πού σοϋ διέκοφα τόν ...άσήμαντο ύπνο σου, Τσίγκ Σό!, λέει τό. .Ελληνόπουλο. Βρίσκομαι όμως μπροστά σ’ έναν άνθρωπο πού, έφυγε ά­ πό τόν κόσμο χωρίς νά έχη κάνει τίποτα άξιο λόγου στη ζωή του.

— Ποιος είν’ αύτός ό άν­ θρωπος ; — Τόν καιρό πού ζούσε τόν έλεγαν Τζών Βέλονκ.

—"Ενας ασήμαντος λα­ θρέμπορος, λέει ό «Κινέζος» Δεν άξίζει νά ερευνήσετε γι’ αύτόν.

— Γιά άλλο σέ ξύπνησα, τού εξομολογείται ό Χάρυ. Θέλω νά μέ βοηθήρης νά θυμηθώ

ένα πρόσωπο έτσι κΓ έτσι... Τόν συνάντησα σ’ ένα κέν­ τρο στο Σόχο... Καί, ό νεαρός άσσος τής Μυστικής Υπηρεσίας αρχίζει νά τού περιγράφη οσο μπο­ ρεί πιο πιστά τόν άσχημάνθρωπο πού γνώρισε στο κα­ μαρίνι τής ξανθιάς. Χωρίς νά σκεφτή πολύ ό Τσίγκ Σό καί πριν ό Χάρυ ολοκλήρωσή την περιγραφή του, ό «Κινέζος» λέει μέ βεβαιότητα: — Είναι ό Ντάν Ντόρσετ, τό πρωτοπαλλήκαρο τού Γκάβερσαμ.

— Εύχαριστώ, Τσίγκ Σό. Τώ­ ρα μπορείς νά κοιμηθής ήσυ­ χα, ώς αύριο.

— Τό σήμερα καί τό αύριο δύσκολα ξεχωρίζουν μετά α­ πό τά μεσάνυχτα, λέει ό Τσίγκ Σό. Είναι μιά κινέζικη παροιμία, κύριε Λώρενς. Κα­ λή τύχη μέ τά ερπετά... Ό Χάρυ άκουμπάει τό άκουστικό πάνω στη συσκευή καί... βλέπει αύτόν πού τόν σημαδεύει μ’ ένα πιστόλι τών σαρανταπέντε.

,ς:

ΤΕΚΕΤΑΙ πίσω α­ πό τή γωνία τής καμάρας πού χωρίζει τό λίβιγκ — ρούμ σέ δύο τμήματα. Προ­ χωρεί προς τό μέρος τού Χά­ ρυ μ’ ένα παγωμένο χαμόγε­ λο ,γεμάτο μοχθηρία. Είναι ένας νεαρός κακοποιός μέ σπουδαίο ύφος.

— Θές τή ζωή σου ; λέει. Άν ναί, προσπάθησε νά πιάσης τό ταβάνι.

— Τρελλός είμαι νά σέ

$1

ΑΕΤΟΣ Τ&Ν ΓΗΠ6ΑΩΝ στενοχωρήσω; κάνει ό ήρω» άς μας σηκώνοντας τά χέ­ ρια. Βλέπω τι όμορφα έχεις «κανονίσει» ι^ν Βένλοκ. Δεν θέλω νά γίνω έτσι.

- Είδες; μουρμουρίζει μέ καμάρι ό φονιάς, ενώ του παίρνει τό «γ-ουέμπλεϋ». Κατ’ ευθείαν στό... κουρδι­ στήρι τοΰ την έρριξα. "Ωστε του λόγου σου, είσαι χα­ φιές έ; Σέ είδα κΓ έχτές τό δράδυ σ’ ένα δικό μας μέρος που μιλούσες μέ τή Αίζ. Ό αρχηγός, νά ξερής, θά ένδιαφερθή πολύ για σένα... Στην ψυχή τής μάνας μου, δεν θάθελα νάμουν στη θέσι σου!

— Πέθανε ή μαμά σου; Συλλυπητήρια !, λέει ό Χάρυ. Προχώρα κατά την πόρ­ τα !, μουγγρίζει ζόρικα ό φο­ νιάς. Μην κάνης καμμιά βλα­ κεία, γιατί θά τό φας σίγου­ ρα τό κεφάλι σου, μ’ εμένα πούμπλεζες.

— Μήν άνησυχής, αποκρίνε ται ήρεμα ό νεαρός άσσος. Θέλω και εγώ νά συναντηθώ μέ τ’ άφεντικό σου πού λές. Εχουμε νά πούμε λίγα λό­ για οί δυό μας...

— Αλήθεια; Τι ευτυχία!

— Μόνο νά πάρουμε καί αυτό τό κουτί μαζί μας ξαναλέει ό Χάρυ. Τό περιεχό­ μενό του θά τον ένδιαφέρη πολύ... — καί δείχνει μέ τό χέρι σ’ ένα σημείο. Ό νεαρός κακοποιός ξε­ γελιέται. Γυρίζει καί κυττάζει προς τά εκεί. Ούτε ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο δέν διαρκεί ή κίνησίς του. Ό

χρόνος αύτός όμως είναι ύ­ περαρκετός γιά τον Χάρυ; Ή γροθιά του, πού έχει τή δυναμι καί τή γρηγοράδα τού κεραυνού, τον βρίσκει καταμεσής στό · πρόσωπο. Πέφτει άνάσκελα μουγγρίζοντας άγρια. Τό πιστόλι τού ξεφεύγει άπ’ τό χέρι, άλλά δέν τό βάζει κάτω. Τραβάει από την τσέπη του τό «γουέμπλεϋ» πού πήρε από τον Χάρυ καί τό στρέφει καταπά­ νω του. Ό άσσος τής Μυστι­ κής Υπηρεσίας άνάγκάζεται νά πυροβολήση πρώτος. Τό δεύτερο πιστόλι έχει κατρα­ κυλήσει στη φούχτα από τή θήκη τής μασχάλης του καί ό πυροβολισμός πετάει άνά­ σκελα τον φονιά, πού τά μά­ τια του δείχνουν τήν έκπληξι τής κολάσεως. Στην πτώσι του παρασέρνει τό τρα­ πεζάκι τού τηλεφώνου καί τουρχεται καί τό τηλέφωνο από πάνω καί τον καπελώνει. Ό Χάρυ, παίρνει τό «γουέμπλεϋ» άπό κάτω καί φεύγει σάν νά μή συνέβη τίποτα.

Τά βραχιόλια ΤΓ*0 ΑΛΛΟ πρωί στις όκτώ, βρίσκεται στον «Κίτρι­ νο "Ηλιο)). Τό κέντρο, φυσι­ κά, είναι κλειστό τέτοια ώ­ ρα. "Ομως ή πόρτα του άνοίγει ώς διά μαγείας, μόλις ό άσσος μας σταματάει εμπρός της. "Ενας άνθρωπος μέ σκληρά χαρακτηριστικά πα­ ρουσιάζεται στό άνοιγμα καί τον κυττάζει βλοσυρός.

ΑΕΪΟΖ ΤΛΝ ΓΗΠΕΔΩΝ —Ό Μίλτων; ρωτάει ό Χάρυ.

—Ό ί'διος λέει ζερά εκεί­ νος, μέ ύφος σάν νά είχε δηλώσει πώς είναι ό Ναπολέ­ ων. "Ελα μαζί μου.

— Για ποΰ, άν επιτρέπεται; — Για δουλειά δεν ήρθες; Θά οέ οδηγήσω έκεϊ πού σου είπε τ’ άφεντικό. Παίρνουν καί ταξί γιά νά φτάσουν στο μέρος τής «δου λείας». Μετά από είκοσι λε­ πτά διαδρομή, φτάνουν σέ μιά πολύ άπόμερη συνοικία του Λονδίνου. Σταματούν έ­ ξω άπό ένα μοναχικό σπιτά­ κι. Τό ταξί φεύγει και ό Μίλ των βγάζει άπό την ^τσέπη του ένα κλειδί καί ανοίγει.

—Εμπαινε!, κάνει τού Χάρυ μ’ ένα διαβολικό χαμό­ γελο. Ό ήρωάς μας μπαίνει πρα­ γματικά καί βρίσκεται σ’ ένα δωμάτιο εύρύχωρο καί φωτει νό, όλο παράθυρα καί... εκ­ λεκτό κόσμο. Μέσα βρίσκονται ή ζανθιά γόησσα ή Λίζ, ό τερατόμορ­ φος φίλος της, ακόμα δυο μούτρα πού ό Χάρυ τά έχει δή στον «Κίτρινο "Ηλιο» καί ό Ντάβιντ Γκάβερσαμ — πού τον ξέρει άπό φωτογραφίες του στο άρχείο τής Σκώτλαντ Γιάρτν. Αύτός ό τελευταίος είναι ξαπλωμένος φαρδύς — πλατύς σέ μιά πολυθρόνα καί παρατηρεί τον μουσαφί­ ρη μ’ ένα χαμόγελο ευδαι­ μονίας.

-Καλώς μάς ήρθες!, τού λέει σαρκαστικά. "Εμαθα πώς ψάχνεις νά μέ βρής, Χάρυ

Κρίστ. Σέ κάλεοα λοιπόν στο σπιτικό μου, γιά νά μπορώ νά σέ... περιποιηθώ πιο καλά. Τί έπαθες; Δέν ευχαριστιέσαι πού μέ βλέπεις; — Απεναντίας! ’Από την πολή χαρά τάχω σαστίσει, τον βεβαιώνει τό άτρό-μητο Ελληνόπουλο εύθυμα. Πώς όμως έμαθες τό όνομά μου Ντάβιντ; — Μή σπας τό κεφάλι σου καί δέν θά τό βρής!, άποκρί νετ’ εκείνος γελώντας. Ε­ σύ φταις πού τόμαβα. Μόνος σου τό είπες, άπό τηλεφώ­ νου. Κύτταξ’ εκεί πέρα καί θά καταλάβης. Ό Χάρυ στρέφει τά μάτια στο μέρος πού τού δείχνει. Στο άνοιγμα μιας εσωτερικής πόρτας στέκει ό νεαρός κα­ κοποιός πού τον πυροβόλησε την περασμένη νύχτα στο σπίτι τού Βέλονκ. Είναι τυλι­ γμένος μ’ επιδέσμους άπό τή μέση καί έπάνω. Ό Χάρυ δείχνει τόσο μεγάλη έκπληξι παύ, ό Γκάβερσαμ σκάει στα γέλια.

— Τέτοια γκάφα δέν την περίμενα άπό έναν πράκτο­ ρα τής Μυστικής Υπηρεσίας λέει μετά. Γιά νά τσιγκουνευ τής ένα «μολύβι» θά πεθάνης τώρα πάνω στην ανθησί σου. Κρίμα δέν είναι; Βλέ­ πεις, ό Ρέτζι δέν πέθανε καί μάς τηλεφώνησε καί πήγαμε καί τον παραλάβαμε. Δέκα πόντους παρακάτω έπρεπε νά στείλη τό «κουφέτο»!

— Δέν πειράζει, Ντάβιντ!, λέει ό Χάρυ ήσυχα. Μή στε­ νοχωριέσαι . Την άλλη φορά

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ θά σημαδέψω καλύτερα. ’Απδ εκεί που χαμογελού­ σε, ό αρχηγός της παλιοπα­ ρέας στ ρ α 6 ομουτσ ουνιάζε ι και τον παρατηρεί ύπουλα.

-Ποια άλλη φορά; λέει άβέβαια. Πού θά τό βρής τέ­ τοιο είδος; Ή καρριέρα σου θά τελείωση εδώ μέσα και τώρα δά. Και αυτός πού Θά σέ στείλη στην κόλασι Θάναι ό Ρέτζι, πού τόνε ζημίωσες τρία κιλά κόκκινο σιρόπι! Τό ζήτησε για χάρι. Καταλαβαί­ νεις; — Ασφαλώς! Για κουτό μέ πέρασες; τού κάνει προσβλπμένος ό Χάρυ. Αφού τό παιδί εΐν’ εντάξει καί ζητάει κάτι λογικό, γιατί νά τού χα λάσης τό κέφι; — Δεν μ1 αρέσει πού συμ­ φωνείς μέ ολα!, δηλώνει μέ καινούργια άνησυχία ό Γκά­ βε ρσα μ. Ντόρσετ, πάρε του πρώτα τό «κανόνι» του χαφιέ νά μή γίνη κανένα — επεισό­ διο. Ξέρεις, αύτοί οί «μυστι­ κοί» τής ,Σκώτλαντ Γ ιάρντ, εννοούν νά κάνουν ζαβολι­ ές ως την τελευταία στιγμή. Εσείς οί άλλοι, έχετε τό νού σας. Στην πρώτη κίνησι, βαράτε στο ψαχνό. Τέσσερα πιστόλια σημαδεύ­ ουν τον Χάρυ απ’ όλες τις μεριές. Ό Ντάν Ντόρσετ α­ πλώνει τό χέρι στη μέσα τσέπη τού νεαρού άσσου καί βγάζει ένα ζευγάρι... χει ροπέδες! ΕΦΤΕΪ ενός λε­ πτού σιγή. Οί κακοποιοί πάν­

33 τα, όταν βλέπουν «βραχιό­ λια» αισθάνονται φαγούρα.

— Δεν τδξερα δτι τα παιδιά τής Μυστικής Υπηρεσίας κου δαλάνε χειροπέδες λέει μουφλάζικα ό Γκάβε ρσα μ.

— Είναι ή τελευταία... λέξι τής μόδας!, τού εξηγεί ό Χάρυ γελαστός. Ό Ντόρσετ πετάει όλος θυ­ μό τα «βραχιόλια» σ’ έναν τής παρέας του, βάζει τό χέ­ ρι σ’ άλλη ταέπη τού Χάρυ καί βγάζει... άλλα «βραχιό­ λια».

— Τι αστείο είν’ αύτό ; μουγγρίζει ό Γκάβερσαμ καί πετιέται όρθιος από την πο­ λυθρόνα του, κιτρινίζοντας. Καί, ηρίν προλάβη νά πή περισσότερα, ό Ντάν Ντόρ­ σετ βάζει τό χέρι σέ τρίτη τσέπη καί βγάζει τρίτο ζευ­ γάρι χειροπέδες! Οί συμμο­ ρίτες παίζουν τ’ αγάλματα.

— Μην παραξενεύεστε, παι διά, τούς έξηγεϊ ό Χάρυ γε­ λώντας. "Ηθελα νά σάς κά­ νω από ένα δωράκι στον κα­ θένα, πριν χωριστούμε για πάντα. "Εχω κΓ άλλα τέτοια — για όλους αας! Μόνο μην τσακωθήτε για τό ποιος βά πρωτοπάρη, γιατί τα «παιδιά μέ τις στολές» μπορεί νά σας κάνουν καμμιά ζημιά! Καί πάνω σ’ αυτά τά λόγια σπάνε τά τζάμια ολόγυρα κι’ από τά παράθυρα μπαίνουν αστυφύλακες μέ οπλοπολυ­ βόλα. Οί συμμορίτες συναγω­ νίζονται ποιος θά πρωτοπετάξη τό πιστόλι του. Ό Γκάβερσαμ μοιάζει σαν

34

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

νά κατάπιε κατά λάθος... πα­ γόβουνο.

— Μά, στα σωστά σου, τοϋ λέει με καλή καρδιά ό Χάρυ, πίστεψες πώς ένας πράκτωρ της Μυστικής Υπηρεσίας θ’ αστοχούσε κατά δέκα ολό­ κληρους πόντους, από δυο μέτρα άπόστασι; ’Ή, κΓ άν άστοχοϋσα, θά τον παρατού­ σα μισοπεθαμένο, με τό τη­ λέφωνο μάλιστα κολλάρο, γιά νά σου τηλεφωνήση τά νέα την Ιδια στιγμή; — Τί... τι θές νά πής; τραυ λίζει χλωμός σάν πεθαμένος ό άρχισυμμορίτης.

— Θέλω νά πώ ότι έπίτηδες τοϋ έρριξα στον ώμο και τον άφησα νά σέ ειδοποίηση.

Μετά τά κανόνισα έτρι ώσ­ τε, σήμερα τό πρωί, νά μάς άκολουθήση ή μισή Σκώτλαντ Γιάρντ, καθώς θά ερχόμαστε μέ τον Μίλτων, νά σοΰ κάνου με έπίσκεψι. ΚΓ άν κάνω ό­ λες αύτές τις τριπλές, νά ζέρης, Ντάβιντ, είναι γιατί τυχαίνει ν’ άσχολοϋμαι μέ... δύο λογιών «σφαίρες»!;.. ΚΓ αφήνοντας τον άρχισυμμορίτη, πού έχει γίνει πραγματικό κουρέλι, πηγαί­ νει κοντά στην όμορφη Αίζ καί... προσπαθεί νά την παρηγορήση.

— Μην κλαίς, τής λέει τρυ­ φερά. Δεν πρόκειται νασαι στήν ίδια φυλακή μέ τόν... άσχημάντρα τόν Ντόρσετ!

ΤΕΛΟΣ (Άπόδοσις:

Γ. ΜΑΡΜΑΡΙΑΗ)

©Ε©Κ©Ε 5ΤΟΝΕ

Τό τεύχος 5 τοϋ «Άετοϋ των Γηπέδων», πού κυ­ κλοφορεί την ερχόμενη εβδομάδα, προσφέρει την πιο εκπληκτική σέ δράσι και άνωνία άστυνομική και ποδοσφαιρική περιπέτεια, πού έχετε διαβάσει ποτέ!

0 ΚΥΚΛΟΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ — Θύελλα ξεσπα στή γήπεδα!

—Θύελλα μαίνεται στον υπόκοσμο! Και ό άσσος τοϋ ποδοσφαίρου και των ντέντεκτιβ δρά σάν κεραυνός καί σαρώνει τά πάντα!

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ — Τεύχος 4 — Τιμή 2 Γεν. Εκδοτικά! Επιχειρήσεις Ο.Ε. — Αέκκα 22 Άθήνοα

δραχ.

(1211

Ο ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ {ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΆΠΟ 77/ΣΈΛ, 91 Μ ή/)ΐ 5/Μ5ΜΕΧ0Ε ΟΜήΡΑΤΣΕΡ ηρ Τμ/Γ ΑΡΓΟΠΟΡΙΑ ΤΟ/ Τ2/ΜΜΥ, ύ[Μ πηε τίποτε! ππο άρ είμαι ο ηγρ/οι κοτιι-

ΕΝΤΡ [ΙΕΤΑί / Ο ΤΡΟΜΟΣ Γί/Ρ/ΕΥΕ ΤΟΝ ΠΡΟΟΥίΟλΤ ΝΑΘ9Σ ΤΑ ΑΓΟΡΑ ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΦΡΟ. . .

ΜΡΝ Τ2/ΜΜ/, ΜΑΣ ΟΠΟ 71°ί Θβ Σι προζετπ ΣΓΟΓΙΡΙ/ΓΓΙΔΙ ΣΗΜΕ­ ΡΑ

"ο μομος που τον ακούε ομρς ΗΤΑ Μ Ο ΙΑΥΛΟΣ ΤΟΥΤΖΙΜΜΥ ΠΟΥ Ε)ΧΕ ΚΟΨΕ! ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΤΟΥ, Μ! ΕΣ­ ΠΑΖΕ Τ9ΡΑ ΤΑ ΣΑΠΙΑ 9/ΛΑ ΗIΑΣ ΠΟΡΤΑ I

..........

Ο! ώ?Ν£Σ ΤΟΥ ϋΡΟΰΥΣΟΝ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑφρο ΚΑΙ . .

,

ΕΛΑ ώ/Λ6. Η Η ΦΕΥΓΗΣ! ΝΑ ΠΑΣ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ Π ΑΦίΝΤΙΗΟ σου:

Χν/νε/Ε/Α ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Θέλεις

νά άπολαύσης τις πιό έκλεκτές καί πιό άπολαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες Λρωϊαμοϋ, κατασκοπείας, πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως;

ι

^

(X

V0Ο

Ζ

(X & *άθε έβδομάδα ^ “ οιοδικό Μικοόο ριοδικό Μικρός Αύτή τήν έβδομάδα θά βρής ατά περίπτερα τωθι είκονιζόμενο τεύχος:

τό πε­ ΗΡΟΣ. τό κά­

Τ10Ι0Σ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΡ/Ωξ#»

ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρήο άνεζάντλητη σειρά άπό 1000 περίπου διαφορετικά >ετικα μικρά βιβλία περιπετειών (άοτυνομικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολεμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπληκτική τιμή τής 1 ή τών 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός τής Στοάς) - «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ»

Χρωμολιβογράφησις—Έκτύπωσις ΛΙΘ. "Β. ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ.,

ί ι

η

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ -ΑΙΤΥΝΟΜΙΚΕΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

ο ΚΥΚλοτ

του

ΘΑ Μ ΑΤΟΥ

Ο ΕΗ5/Α1 ΤΗΣ. &ΥΝΕ/ΕΜ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ) η ΤΗΥΑΟΓ ΗΞΕΡΕ Η-ΣΡΕ Π ΟΙ ΘΑ ά/ρ/ι£ ΥΡΙΓΟ ΣΚΥΛΟΓ Π01 ηε ΊΟΝ Τ7ΙΜΜΥ..ΠΟ ΓΗΠε-

αο τον τονελ πορτ, οποτ οι τΗί<ποΥΑΝτεΡίΡ» ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΝ ΓΜ ΤΟ ΜΑΤΙ. μα σου λεο ΊΓίΤ... ο.' Γ ΜΟΥ... Ο ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ! παίκτες

ΕΚΠΛΗΚΤΟΣ Ο Τ2ΙΜΜΥ ΔΙΑΒΑΣΕΙ

το ΜΥΝΗΜΑ.

ί

,

Έ

Βοηο/ίκχ έψαι -χαπ-

Ι

όίυ^ίΥΟΕ χύ^α

* τ,. λ, ^ ^και , τοςμςες ε> γΑΤΑΦερεί ΜΠΡΑΒΟ Φίλε! ΜΑΤΙ ΕΙΜΑΙ Λ/ΓΟ; ΣΑΜ ΓΡΑΜΜΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ '

ΑΜΕΣΟΣ ΟΤΖΙΜΜν ΒΆΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ ί ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΣΟΔΟ.. · ΜΠΟΡΕΙ ΜΑ ΕΙΜΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ! . . 0/15Σ ΔΕΝ ΜΠ0Ρ9 ΜΕ) ΤΟΜ ΑΦΗΣ2 ΜΑ ΤΤΜΙΓΗ. . .

βζόγ

{ ~

Ί'' " 'ί_^1^η.

XΥΝΡ/ΕΙΑ ΣΤΗ ΤΕΛ. 5Μ

Απόφοιτος «Κολλεγίου»

Α ΥΤΟΣ

πού βγαί­ νει από την κεντρική πύλη των φυλακών του Ντέξτερ — λίγα μίλια δυτικά τοϋ Λονδί­ νου— είναι ένας νέος άνρας. Δείχνει ώς εΐκοσιπέντε χρόνων. Τό πρόσωπό του είναι σκληρό, μ’ ένα σημά­ δι από μαχαιριά στο δεξιό του μάγουλο. Τά μάτια του είναι ζωηρά, γεμάτα μέ μιά παράξενη ευθυμία, άταίριαστη μέ το παρουσιαστικό

του καί μέ τό μέρος άπ’ 'όπου βγαίνει — μέ τον σάκκο των άπολυομένων καταδί­ κων στον ώμο. Στο άπολυτήριό του γρά­ φει τό όνομα Ράλφ Πίμποντυ κΓ έχει έπάνω μιά πρόσ­ φατη φωτογραφία του. Παρ* δλη τή νεαρή ήλικία του, άν κανείς έρριχνε μιά ματιά στο ποινικό του μητρώο, που βρίσκεται στά αρχεία τής Σκώτλαντ Γιάρντ... θά σηκωνόταν ή τρίχα του! Εί­ ναι γεμάτο άπό καταδίκες καί κατηγορίες γιά ληστείες κΓ ένα σωρό άλλες παράξε­

4 . νες πράξεις. Ή δράσι του — σύμφωνα με τό μητρώο του — έχει- αρχίσει εδώ και έξη χρόνια μέ την κλοπή ενός πορτοφολιού πού περιείχε δεκαεπτά δολλάρια κΓ έξήντα χρόνια σέντς. Καταδίκη τριών μηνών. Τον ίδιο χρό­ νο καί ένα μήνα μετά την έκτισι τής ποινής του, διάρρηξις κοσμηματοπωλ ε ί ο υ. Καταδίκη τρία χρόνια καί, άπόλυσις στα δύο, λόγω κα­ λής διαγωγής. "Ενα χρόνο μετά τήν άπελευθέρωσί του, άδικος έπίθεσις. Κατόπιν κλοπή αύτοκινήτου, μή άποδειχθεΐσα. "Υστερα, κλοπή άλλου αύτοκινήτου —ά-ποδειχθεϊσα αύτή τή φορά— καί, άλλα δύο χρόνια στή φυλα­ κή τού Ντέξτερ, απ’ τήν ό­ ποια βγαίνει σήμερα. Μέ τον σάκκο του στον ώ­ μο,, προχωρεί αμέριμνος εις τον εξοχικό δρόμο. Φαίνε­ ται εξαιρετικά εύδιάθετος. Εύτυχισμένος, θά μπορούσε κανείς νά πή. Πηγαίνει κατ’ εύθείαν στον σιδηροδρομι­ κά σταθμό. Κόβει εισιτήριο γιά τό Λονδίνο. Δεν κάθε­ ται · μέ τούς άλλους επιβά­ τες, στήν αίθουσα άναμονής. Σουλατσέρνει έξω, πλά'ί στίς σιδηρογραμμές καί κυττάζει τον όλογάλανο ούρανό — τόσο σπάνιο γιά όποιαδήποτε εποχή στήν Αγγλία. Τελικά τό τραίνο έρχεται. Δυο ώρες αργότερα, ό Ράλφ Πίμποντυ φθάνει στο Λονδί­ νο. Έδώ, ό γαλάζιος ούρανός έχει έξαφανιστή ως διά μαγείας. Μια σκούρα — γκρί­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ζα όμίχλη κρέμεται στόν α­ έρα και δεν σ’ άφήνει νά δής τίποτα πάνω άπό τό κε­ φάλι σου. Ό Πίμποντυ φεύγει απ’ τον σταθμό μέ τά πόδια πάν­ τα. Προχωρώντας μέ . βήμα αργόσχολου, άπομακρύνεται άπό τό κέντρο τής πόλεως. "Υστερα παίρνει ένα λεωφορείο. Κατεβαίνει στό τέρμα, προχωρεί καί άλλο καί μπαίνει σ’ ένα ξενοδο­ χείο στό Γκρόσβενορ. Τού γράφουν τον άριθμό τού δωματίου του κι’ αύτός, ό ί­ διος, συμπληρώνει δίπλα σ’ αύτό τό νούμερο τ’ δνομά του: Ράλφ Πίμποντυ. Ό ξενοδόχος τού δίνει τό κλειδί καί τού λέει πώς τό δωμάτιό του είναι στόν δεύ­ τερο όροφο. Άνεβαί ν ε ι. Μπαίνει, * κλείνει τήν πόρτα πίσω του, πετάει τον σάκκο όπως είναι, στήν άλλη γω­ νία καί... ξαπλώνεται φαρ­ δύς — πλατύς στό κρεβάτι του. Δέν κουνάει απ’ αύτή τή θέσι, ώσπου νυχτώνει γιά τά καλά.

I Α ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ση κώνεται, ντύνεται καί βγαί­ νει στό δρόμο. Προχωρεί μέ τά πόδια μέσα στήν άδιαπέραστη όμίχλη πού σκεπά­ ζει τήν πόλι. Δέν πάει μακρυά. Καθώς στρίβει μιά γωνία, λίγο παρακάτω, βλέ­ πει μιά φωτεινή επιγραφή, ένός νυκτερινού κέντρου: «ΤΟ ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟ ΠΟΤΑΜΙ» Μιά καί δυο τραβάει καί

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ μπαίνει μέσα. Είναι ένα καμπαρέ πολυτελείας. Σ’ ο­ λόκληρη τήν κοσμοπλημμυρισμένη σάλα του, δεν θά ύπάρχη άλλος περισσότερο κακοντυμένος απ’ αυτόν. Ωστόσο δεν φαίνεται νά τον ένδιαφέρπ τό παρουσιαστικό του. Πάει καί κάθεται στόν πάγκο του μπαρ μέ φυ­ σικότητα, σαν νά μην έχη λείψει ούτε μιά βραδιά τά δύο τελευταία χρόνια, απ’ αύτό το μαγαζί. Ό μπάρμαν τον παρατη­ ρεί συνοφρυωμένος, προσ­ παθώντας, ίσως νά θυμηθη τό πρόσωπό του.

—"Ενα διπλό ούΐσκυ γρή­ γορα και πάψε νά μέ «κό-

9 θης)) μέ τέτοια άναίδεια για­ τί θά τό μετανοιώσης !·, τοϋ λέει ξερά ό Ράλφ.

— Πώς είπες; κάνει ό μπάρμαν γουρλώνοντας τά μάτια.

— Αύτό πού άκουσες! Βά­ λε τό ούΐσκυ, γορίλλα, καί άσχολήσου μέ κάτι άλλο! Κύττα τή μικρή πού τραγου­ δάει, πού είναι καί όμορφη. Δέν θέλεις; “Μήπως ήρθες γιά φασα­ ρία, φίλε; ρωτάει μέ απει­ λητική φωνή ό μπάρμαν, έ­ νας άντρας ίσαμε κεί πάνω.

—"Ετσι μοιάζω; του λέει ειρωνικά ό νέος. Κι* έού μοιάζεις σάν νά μή θές τίποτ’ άλλο, παρά νά μέ... βο-

I 4:„_................. ηθήσης για νά κάνω σαμα­ τά! Γιατί δεν βάζεις τό πο­ τά πού σου παράγγειλα, γορίλλα; Ό μπάρμαν αποφασίζει νά δώση τόπο στην οργή. Παίρνει μια μπουκάλα κΓ έ­ να ποτήρι καί τ’ άκουμπάει έμπρός του, πάνω στον πάγ κο. Γεμίζει τό ποτήρι άργά — άργά.

— Αλήθεια, πώς τή λένε τήν όμορφη πού λέει τό τραγουδάκι; ρωτά ό παρά­ ξενος πελάτης.

— Τΐ σέ νοιάζει; Δέν εί­ ναι για σένα!, απαντάει σαρκαστικά ό μπάρμαν καί, σπρώχνει τό γεμάτο ποτήρι προς τό μέρος του.

— Μπράβο!, κάνει με θαυ­ μασμό ό Ράλφ. Έγώ κάθησα στο ^κολλέγιο» καί έσύ έ­ μαθες τούς καλούς τρόπους νεράκι. Σου χρειάζεται, τό λοιπόν! Καί, μ’ αυτά τά λόγια, του αδειάζει τό ούΐσκυ στά μουτρα/'μέ μιά κίνησι πού ό άλ­ λος δέν καταφέρνει νά τήν άποφύγη. Ό μπάρμαν κάνει σαν τον Κύκλωπα, τήν ώρα πού ό Όδυσσέας του έβγαλε τό μά­ τι μέ τό καμένο παλούκι.

— Ν’ άπαντάς, όταν σέ ρω­ τάει κάτι ένας πελάτης, γιά νά μην παθαίνης τέτοια άτυχήματα!, τοϋ λέει ό Πίμποντυ ήσυχα — ήσυχα καί προσθέτει σπρώχνοντας τό ποτήρι προς τό μέρος του: Δόσε εδώ τό μπουκάλι! Καί, περιμένω νά μου πής τ’ όνο­ μα αύτηνής τής κούκλας!...

ΑέΤόΣ ΤΠΝ ΓΗΠέΔήΝ — Μαίρη!, μουγκρίζει ό μπάρμαν καί, παρ’ όλο τον τρομερό θυμό του πού αγω­ νίζεται πολύ γιά νά τον συγκρατήση, κυττάζει μέ περισ­ σότερο σεβασμό τον νεαρό πελάτη ·του, τώρα πιά. Γεμίζει μόνος τό ποτήρι του ό νέος καί ό υπάλληλος τού μπαρ κάνει ένστικτωδώς μιά κίνησι προς τά πίσω.

— Μή φοβάσαι, τοϋ λέει γε­ λώντας ό Ράλφ. Δέν είμαι καί κανένας ζουλού! Τό κα κό έγινε μιά φορά, λόγω τοϋ ότι φέρθηκες ανάρμο­ στα. Τούτη τή δόσι πού ή συμπεριφορά σου είναι... ά­ ψογη, θά πιω στην ύγειά σου. Τσίν τσίν! — καί, ύψώνοντας τό ποτήρι, κατεβάζει μιά γερή γουλιά, ένώ ό μπάρ­ μαν τον κυττάζει πάντοτε 'μέ γουρλωμένα μάτια.

Ό οαματος ΣΙΤΟ τέλος πετάει ένα νόμισμα πάνω στον πάγκο, παίρνει τή μπουκάλα μαζί του καί προχωρεί κατά τήν πίστα. Είναι ή στιγμή πού ή τραγουδίστρια έχει τελειώσει τό τραγούδι της. Ό κόσμος τή χειροκροτεί γιά νά πή κΓ άλλο. Εκείνη ούτε νά τ’ άκούση. Κάνει μιά ύπόκλισι —κι’ αυτή μουφλούζικη— καί πάει γιά τό καμαρίνι της. Στον δρόμο ό­ μως, πρέπει νά περάση μπροστά άπό τό νεαρό πε­ λάτη πού στέκεται μέ τό πο­ τήρι στο χέρι. Τή στιγμή ά-

ΑΕΤ02 ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κριβώς πού περνάει κοντά του, εκείνος οκύβει καί άρπάζοντας την άκρη της ού* ράς της τουαλέτας της, οάν νάναι.„ γκέμι, τη σταματάει σαν νάναι... άλογο!

— Τι κάνετ’ έκεΐ; γυρίζει καί τού λέει έκπληκτη καί θυμωμένη ή κοπέλλα.

— Μήπως βαρυακοϋς, κού­ κλα ; τής απαντάει αύτός. ϊ!έ χειροκροτάνε!

— Λοιπόν; Τί πρέπει νά κάνω; — Νά πής ένα τραγουδάκι γιά νά τούς εύχαριστήσης καί, μαζί μ’ αύτούς, κΓ εμέ­ να !

— Είσαι θεότρελλος!, άποφαίνεται ή νέα και οί θαμώ-

9 νεό γελούν μέ τήν καρδιά τους. Μετά άπ’ αυτό, ή τραγου­ δίστρια, γυρίζει πάλι για νά φύγη. Ό «ζωηρός)) πελάτης τραβάει, τότε, μέ δύναμι τήν άκρη τής τουαλέτας Της πού κρατάει πάντα στο χέρι του. Ή νέα έρχεται τρία βή ματα πίσω καί... κάθεται ά­ θελα πάνω σ’ ένα άδειά τραπέζι. Νέα, πιο ζωηρά γέ­ λια ύποδέχονται τήν απρόο­ πτη «άτραξιόν)). Ό «φασαρί­ ας)) δεν φαίνεται νά δίνη δεκάρά για όλ’ αυτά. 'Αρπάζει τό μικρόφωνο, τό στή­ νει εμπρός της καί τής λέ­ ει : —Εμπρός! Άρχίνα τοί

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΛΩΝ Θά κάτσουμε δλοι φρόνιμα και θά σ’ ακούσουμε» Έ, παιδιά; - γυρίζει κα\ ρωτά­ ει το κοινό πού, ξεκαρδίζε­ ται πάλι ατά γέλια. Ό μαέστρος της όρχήστρας, για νά βοηθήση νά μη γίνη φασαρία, βάζει τούς μουσικούς του ν’ άρχίσουνε ένα σκοπό. Ή τραγουδί­ στρια καταλαβαίνει πώς δεν τής μένει εκλογή. Αρχίζει νά τραγουδάη μέ μισή καρ­ διά. Στο κέντρο γίνεται με­ γάλο γλέντι. Ή κοπέλλα έ­ χει φτάσει πάνω — κάτω στη μέση του τραγουδιού της. "Ολοι φαίνονται εύχαριστημένοι, όταν, ένας ψηλός καί γεροδεμένος άντρας, έρχε­ ται καί στέκεται μπροστά στον νέο.

— Στρίβε!, τού κάνει μο­ νολεκτικά. Κι’ εσύ, Μαίρη, πήγαινε στό καμαρίνι σου!

— Τζίμ, μην κάνης φασα­ ρία, σέ παρακαλώ, μουρ­ μουρίζει τρομαγμένη ή τρα­ γουδίστρια.

— Κάνε αύτό πού σοϋ εί­ πα !, ξαναλέει, πιο άγρια, ό ψηλός. Ή νέα άναγκάζεται νά ύπακούση. Σηκώνεται καί κά­ νει νά ξεκινήση. Ό Ράλφ Πίμποντυ όμως, τραβάει πά­ λι τήν «ούρά της)) καί την αναγκάζει νά ξανακαθήση στό τραπέζι. Γυρίζει καί λέ­ ει, νευριασμένη, στον ψηλό: ““Γιατί δεν μ’ άψηνες νά τελειώσω τό τραγούδι μου, Τζίμ; Τώρα θά είχα φύγει χωρίς φασαρίες!

— Σωστά!, λέει κΓ ό Ράλφ

ζωηρά. "Ενα τραγουδάκι ζη­ τήσαμε άπό τή μικρή κι’ είχε φτάσει στό τέλος του. Τώρα πρέπει νά τό ξαναπή από τήν άρχή, έτσι πού τά κανό­ νισες. Κάθε συζήτησι έχει πάψει μεταξύ των θαμώνων τού «Αστραφτερού Π ο ταμιοϋ)). "Ολοι περιμένουν, χασκογελώντας, νά δούνε τί θά γί­ νη.

— Θά σέ γδάρω, δηλώνει τελικά ό ψηλός. Γιά τελευ­ ταία φορά σού λέω ν’ άφήσης τό φόρεμα τής Μαίρης καί νά ξεκουμπιστής, γιατί άλλοιώς θά σέ γδάρω ζων­ τανό !

—Άρχίνα το, μανίτσα μου, λέει ό Ράλφ στήν τραγουδί­ στρια, σάν νά είναι οί δυό τους ολομόναχοι. Ό Τζίμ χάνει τήν ύπομονή του. Τό μούτρο του γίνεται μελιτζανί απ’ τό κακό του. Σηκώνει τή γροθιά του καί τήν τινάζει μπροστά μ’ όλη του τή δύναμι. Ό Πίμποντυ σκύβει άξαφνα. Ή φοβερή γροθιά περνάει πάνω άπό τό κεφάλι του καί... βρίσκει στό στήθος τή Μαίρη πού κά­ θεται πάνω στό τραπέζι. Τήν τινάζει ανάσκελα, σάν α­ στροπελέκι. Ή μικρή ξεφω­ νίζει ύστερικά. Οί πελάτες ακάνε σέ τρανταχτά γέλια. Ό «ζωηρός)) ξένος φωνάζει μέ θυμό: ' — Δέν ντρέπεσαι, γάιδαρε, νά χτυπάς μιά γυναίκα; Καί, όπως ό Τζίμ, περνάει άπό μηρός του κατάχλωμος, τρέχοντας νά σηκώση τήν

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τραγουδίστρια, του δίνει μιά μέ τι5! μπουκάΛα του ούΐοκυ καί την κάνει θρύψαλα επά­ νω στο κεφάλι του. Ό ψηλός σωριάζεται στο έδαφος καί μένει άσάλευτος.

Ο ΡΑΑΦ βλέπει τέσσερα γκαρσόνια πού

τά έρ­ χονται καταπάνω του μέ α­ πειλητικές διαθέσεις καί χα­ μογελάει κουνώντας μέ πί­ κρα τό κεφάλι του.

— Κατάλαβα!, λέει μέ πα­ ράπονο. Εϊσαστε αχάριστα ανθρωπάκια! Έγώ θέλησα να βάλω τον άγγελο νά σας τραγουδήση καί εσείς, γιά τό εύχαρισώ, θέλετε νά μέ ηετάξετε έξω! Πολύ κα­ λά! Φεύγω μόνος μου. *-Θά πας καροτσάκι άπό κεί πού ήρθες!, τοϋ λέει ά­ γρια ένας άπό την παρέα. Καί κάνει νά τον άρπάξη άπό τη μασχάλη, άλλά τρώ­ ει τέτοια αγκωνιά ατό στο­ μάχι, πού άρχίζει τις μετά­ νοιες σάν μωαμεθανός. "Αλ­ λοι δύο χύνονται μανιασμέ­ νοι καταπάνω που, ό τρομε­ ρός ξένος όμως, μέ μιά γορ­ γή προσποίησι σάν... ποδο­ σφαιριστής πού τριπλάρει αντιπάλους τούς άναγκάζει νά βρεθούν άντιμέτωποι καί τότε, άρπάζει άξαφνα τά κε­ φάλια τους καί τά χτυπάει μέ όρμή μεταξύ τους. Άκούγεται ένα έπικίνδυνο τρίξιμο, δυο σπαρακτικά μουγγρητά, μιά βλαστήμια άπό τό τέταρ το γκαρσόνι, επιφωνήματα θαυμασμού καί γέλια άπό

τήν αίθουσα τού «Αστραφτε­ ρού Ποταμιού». Ό ξένος κάνει ένα βήμα καταπάνω στο τέταρτο γκαρ­ σόνι, εκείνο δμως ύποχωρεϊ κανονικά, κάνει μεταβολή καί τρέχει προς τήν κουζί­ να. Νέα γέλια καί ό «ζωη­ ρός» πελάτης όρθώνει μέ άξιοπρέπεια τό άνάστημά του καί προχωρεί κατά τήν έξο­ δο. "Εξω ένας θυρωρός μέ καπέλο καί έπωμίδες... στρα­ τηγού, τού λέει μοχθηρά: —"Αν ξαναπατήσης σ’ αύτό τό μέρος, Θά σέ σκοτώ­ σουν, πίθηκε!

— Μή σέ νοιάζει γιά μένα, Ιούλιε Καίσαρ, τού λέει μέ καλή καρδιά ό Ράλφ. Κύττα πιο καλά νά έξυπηρετήσης τον κύριο πού ψάχνει γιά τό καπέλο του. Ό Θυρωρός - στρίβει καί σκύβει νά δή τον «κύριο» στο βάθος τής σκάλας. Ό άλλος τού ρίχνει μιά γερή κλωτσιά στά μαλακά καί ό «στρατηγός» έρχεται σωρό κουβάρι στά σκαλοπάτια καί φτάνει ώς τήν ύπόγεια αί­ θουσα, άπ’ τήν όποια έρχον­ ται καινούργια, τρανταχτά γέλια. Ό φοβερός καί τρομερός πελάτης άνασηκώνει τούς ώμους καί άπομακρύνεται σφυρίζοντας άδιάφορα. Ωσ­ τόσο, δταν έχη φτάσει τρία στενά παρακάτω, δεν παρα­ λείπει νά ρίξη μιά κλεφτή ματιά πίσω του. Διαπιστώνει τότε πώς κάποια σκιά τον παρακολουθεί. Χαμογελάει I κανοποιημένος,

10

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Ό Πίμποντυ πάει για «δουλειά))... ΣΙ ΤΡΙΒΕΙ

στήν πα-

ρακάτω γωνία. Τραβάει ένά πιστόλι άπό την τσέπη του. Μένει άκίνητος καί περιμέ­ νει. Ακούει τά βήματα πού πλησιάζουν. Ό άλλος δεν υ­ ποψιάζεται καθόλου πώς ε­ κείνος πού παρακολουθεί μπορεί νά τον περιμένη. "Ερχεται με φόρα. Ό Πίμ­ ποντυ βγαίνει άξαφνα μπρο­ στά του. Τού καρφώνει τό πιστόλι στο λαιμό.

— Καλώς τόνε!, τού λέει εγκάρδια. Πώς άπό τά λημέ­ ρια μας; Ό άλλος τά χάνει.

— Τι... τι θέλετε άπό μένα; μουρμουρίζει σαστισμένος. Δεν κρατώ χρήματα έπάνω μου. Μόνο κάτι ψιλά... Τά μάτια τού Ράλφ άστράφτουν.

— Πώς έτσι; λέει σαρκα­ στικά. Μήπως τάχασες στά χαρτιά;

— Δεν παίζω χαρτιά, άποκρίνεται τρομαγμένος.

— Ελπίζω νά μην πίνης κιόλας, έ; -Ό... όχι!

— Μπράβο! Γιατί, άν έπι­ νες, θά καταντούσες και έσύ σάν εμένα στο τέλος: "Ενας κοινός δολοφόνος, πού ληστεύει τά βράδυα τούς ανθρώπους, γιά νά πάη νά πιή! "Ωστε, λοιπόν, δεν έχεις ούτε πέντε λίρες, γιά νά έξαγοράσης τή ζωή σου; —"Οχι, τραυλίζει ό άλλος. Δεν θά μέ σκοτώσης, βέ­ βαια,· έ; —"Εχεις φιλενάδα; — Δεν καταλαβαίνω, πάει νά πή, άλλά ό Ράλφ τον κό­ βει άγρια: Σέ ρώτησα άν έχης . φιλενάδα! ΤΙ διάβολο θές νά καταλάβης; Πές μου γρήγορα, ναί ή όχι; —"Εχω!, άποκρίνεται χα­ ζά ό άνθρωπος πού τον πα­ ρακολουθούσε.

— Φίνα! Τότε, δεν θά σέ σκοτώσω, γιατί δεν μ’ άρέσει ν’ άφήνω... χήρες καί ορφα­ νά ! Βγάλε τά ρούχα σου!

— Τί; — Είπα, «βγάλε τά ρούχα σου))! Βαρυακούς; — Δεν... δεν είναι δυνα­ τόν !, τραυλίζει ό άλλος χλω μιάζοντας. Πώς θά γυρίσω σπίτι; —Υπάρχουν πολλοί τρόποι καί, στο κάτω — κάτω είναι κΓ ή ομίχλη! Θά μοιάζης μ’ ένα... πρώτης γραμμής φάν­ τασμα. Σού ύποσχέθηκα ό­ μως νά μή σέ σκοτώσω, άλ-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ϋ

λά δέ βλέπω νά μέ βοηθάς Τ* ΑΛΛΟ βράδυ ή καθόλου νά κρατήσω τό λό­ σάλα στο «Αστραφτερό Πο­ γο μου... "Ενα κΓ ένα κά­ τάμι» είναι καί πάλι γεμάτη νουν δυο: ’Ή έχεις καιμμιά άπό «εκλεκτό» κόσμο. Σέ εικοσαριά λίρες ή μου χαρί­ ζεις τό κοστούμι σου. Προ- β μιά γωνία, γύρω άπό ένα τραπεζάκι, κάθονται πέντε χτες βγήκα από τό «κολλέάντρες. Ξαφνικά τά μάτια γιο» πού ήμουν γιά (^σπου­ του ένός γυαλίζουν παράξε­ δές)) και δεν ύπάρχει σελί­ να, καθώς κυττάζει κατά την νι! ’Εξ άλλου, έχουμε και πόρτα. Σκουντάει σιγά μέ τό ϊδιο μπόϊ, κατά πώς βλέ­ τον άγκώνα τον διπλανό πεις. του.

—’Άν έρθης ώς τό σπίτι — Τζάκ, τοϋ λέει ειρωνικά, μου, θά σοϋ δώσω χρήματα. έφτασε... τό κοστούμι σου!

—’Άν μετρήσω τρία και Ό ώζάκ στρέφει, κυττάζει δέν έχεις βγάλει τουλάχι­ καί αύτός στο ϊδιο μέρος στον τό σακκάκι, θά σοϋ εί­ καί γίνεται κατακόκκινος, ναι άχρηστο ύστερα, πιά... βλέποντας στήν είσοδο τον Ό άλλος ύπσκούει άποφαΡάλφ Πίμποντυ, ντυμένον σιστικά. Γδύνεται, μάλιστα, μέσα στο κοστούμι του. Δέν μέ πολύ βιαστικές κινήσεις, κάνει όμως καμμιά κίνησι ε­ θέλοντας νά δώση όσο γίνε­ ναντίον του. Δαγκώνει τά ται πιο γρήγορο τέλος στη χείλια καί σκύβει τό κεφά­ γελοιοποίησί του. Σέ λίγο έ­ λι. Ό Πίμποντυ πάει προς χει μείνει μόνο μέ ένα κί­ τό μέρος τους. τρινο παντελονάκι και μιά — Τζάκ!, κάνει μέ χαρού­ έπίσης κίτρινη, άθλητική φαμενη έκπληξι, σημάδι πώς νελλίτσα. άκουσε τά λόγια τοϋ συντρό — Σάν καναρίνι μοιάζεις!, φου τοϋ θύματός του. ’Εδώ τοϋ κάνει διασκεδάζοντας ό είσαι; Τι γίνεσαι, παλιόφι­ Πίμποντυ. Τοΰτο έδώ τό σακ λε; Τό Θυμάσαι τό κοστούμι κάκι είναι ασήκωτο — πόσα πού φοράω; Είναι εκείνο «κανόνια» έχεις μέσα; πού σοϋ είχα κερδίσει ατό — Δύο, αποκρίνεται μοχθη­ πόκερ ένα βράδυ! Θά τό πί­ ρά ό άλλος. Νά ξέρης δτι θά στευες ; μοϋ τό πληρώσης!... Ό Τζάκ προσπαθεί... όνε—Αποκλείεται, τοϋ λέει ό πιτυχώς, νά μιμηθή τον βρυ­ Ράλφ. ’Άν είχα νά τό πλη­ ρώσω... θά τόπαιρνα και άπό χηθμό λιονταριοϋ.

— Είσαι άρρωστος, Τζάκ; τό ράφτη! Στρίβε τώρα!... τον ρωτάει ό Ράλφ ολο άγάΚαί είσαι καί τυχερός: Δέν ήξερα οτι, έκτος άπό τά κί­ πη. τρινα φανάρια στ’ αύτοκίνη—Ό φίλος σου είναι πολύ τα υπήρχαν καί... εσώρουχα καλά στήν ύγεία του, λέει ομίχλης! ένας άπό τήν παρέα. Στενό-

14- ■ χωρέθηκε, μόνο, πού έχασε στα χαρτιά τό κοστούμι του.

— Δεν τό πιστεύω!, άπακρί νεται μέ πεποίθησι ό ΓΠμποντυ. Ό Τζάκ είναι λεβεντιά. Δεν τά λογαριάζει κάτι τέτοια. Έζ άλλου έκεϊνος έχει πολλά κοστούμια.

—Έσύ δεν έχεις; —"Οχι. Τά οικονομικά μου έπεσαν έξω τον τελευταίο καιρό.

— Δεν έργάζεσαί; —"Ως πριν δυο μέρες Ερ­ γαζόμουν κάπου... Βαρειά δουλειά, λίγος μισθός, κα­ κή τροφή.

— Και γιατί δέν σηκωνό­ σουν νά φύγης; — Δέν μ’ άφήνανε!, άπαν­ τά ό Πίμποντυ μ’ ένα χαμό­ γελο που φανερώνει δλα τά όλόϊσα, κάτασπρα δόντια του. Μου εϊχανε σηκώσει σί­ δερα στις πόρτες και τά πα­ ράθυρα!

—"Α! "Ησουνα στο «κολλέγιο»!, κάνει ό άλλος μέ κατανόησι.

— Ποϋ άλλου; Δέν φαίνο­ μαι πώς έχω άνωτέρα μόρφωσι; — Ούτε λόγος! Καί ό Φράνκ αυτό είπε χτές τό βράδυ: «Φαίνεται άνθρωπος μέ μεγάλη μόρφωσι! Μπο­ ρεί νά μάς χρειαστή στή δουλειά))! Είναι ακριβώς τά λόγιά του.

— Ποιος είν’ αυτός ό Φράνκ; —"Ερχεται ένα βαθμό κά­ τω άπό τον Αρχηγό. Είπε δτι θέλει νά σου μιλήση. Πρό

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κειται για δουλειά — τί λές; "Ερχεσαι; — Σαν τρελλός!, Απαντά­ ει ό Πίμποντυ χαρούμενος. Αύτός πού τού μιλάει σηκώνται άπό τό τραπέζι, παίρ νει τον Ράλφ άπό τό μπρά­ τσο καί φεύγουν μαζί.

Ό Πίμποντυ προσλαμβάνεταί ΙΪΙτΑΝΟΥΝ σέ

μιά ά-

πό τις άριστσκρατικώτερες συνοικίες τοϋ Λονδίνου, κον τά στό Πικαντίλλυ. Σταμα­ τούν έξω άπό ένα Αρχοντι­ κό σπίτι καί, ό συνοδός τού Ράλφ, χτυπάει την πόρτα μέ τρόπο πού είναι —χωρίς αμ­ φιβολία— συνθηματικός. Α­ νοίγει ένας «Ατσαλάκωτος# καμαριέρης μέ θεόρατες δι­ αστάσεις πού —κΓ αύτός χω­ ρίς άμφιβολία— δέν είναι κα μαριέρης, άλλά σωματοφύ­ λακας. Τούς οδηγεί σ’ ένα πολυτελέστατο καί επιβλητι­ κό γραφείο, πίσω άπό τό ό­ ποιο κάθεται ό άνθρωπος πόύ ό Πίμποντυ... τού έσπα­ σε στό κεφάλι τή μπουκάλα τού οΟΐσκυ.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Τά μάτια του «άποφοίτου» των φυλακών γυαλίζουν άν= ήσυχα. Κυττάζει ολόγυρα σαν παγιδευμένο ζώο. Ό Φράνκ χαμογελάει.

— Μήν άνησυχεΐς, Ράλφ Πίμποντυ, του λέει καλοδιά­ θετα. Δεν θέλω τό κακό σου. Τά χθεσινά τά ξέχασα.

— Ποϋ έμαθες τό όνομά μου; ρωτάει με γουρλωμένα μάτια ό Ράλφ.

— Κάθησε. Θά τά κουβεντι­ άσουμε ήσυχα!, κάνει ό «ύπαρχηγός». Έσύ, Αώου, πή­ γαινε. Δεν σε χρειάζομαι άλλο. Ό συμμορίτης φεύγει στη στιγμή. Ό Φράνκ λέει χαμο­ γελώντας :

13 —’Άκουσ’ έδώ, Ράλφ: Υ­ πάρχουν στον κόσμο δυο λογιών άνθρωποι:'Οί συναι­ σθηματικοί και οί πρακτικοί. “Αν ήμουν άπό τούς πρώ­ τους θάθελα νά σ’ έκδικηθώ γΓ αυτό πού μούκανες καί... δεν θά ζουσες τώρα! Κατά καλή σου τύχη, όμως, είμαι άπ’ τούς δεύτερους καί, λοι­ πόν, σκέφθηκα πώς, έκδικού μένος, δεν κερδίζω απολύ­ τως τίποτα. “Ισα — ϊσα μπο­ ρώ νά σε χρησιμοποιήσω και νάχουμε κέρδος καί ; οί δυό — έγώ μεγαλύτερο! “Ε­ χεις «προσόντα» πού μ* ένδιαφέρουν. Έπι πλέον, άπό έναν άνθρωπό μου στη Σκώτλαντ Γιάρντ, έμαθα πώς εΐ-

*0 Χάρν πηδάει πάνω άπό τά κάγκελα...

14 ααι «βίος καί πολιτεία)). "Ο­ λα αύτά είναι σπουδαία γιά τή δουλειά που σέ χρειάζο­ μαι. Θέλεις νά «δούλεψης)) γιά μένα; — Σάν τρελλός, Φράνκ!, ά η ο κ ρίνεται αδίστακτα ό Ράλφ Πίμποντυ. Αφού δεν κρατάς εσύ κακία, ήθελες νά κρατήσω εγώ; Μου είπαν όμως πώς είσαι ό ύπαρχηγός στην όμάδα. Ό άρχηγάς ποιος είναι; Ό Φράνκ χαμογελάει μ’ ένα διαβολικά χαμόγελο.

— Δέν είσαι άφελής, βέ­ βαια, άποκρίνεται. Θέλεις, άπλώς, νά δής μήπως... είμ’ ε­ γώ! Τον αρχηγό δεν τδν ξέ­ ρει και δέν τον βλέπει κα­ νείς άλλος εκτός άπό μένα, Ράλφ. Μην ζαναρωτήσης γι’ αυτόν ούτε μιά φορά, ώστε νά ζήσης καλά καί εμείς κα­ λύτερα. Σύμφωνοι; —Απολύτως, δηλώνει σταρότα ό Πίμποντυ. Πάνω στην ώρα μπαίνει στο γραφείο ή τραγουδί­ στρια τοϋ «Αστραφτερού Πο­ ταμιού)) καί ό Φράνκ κάνει τις συστάσεις με τό αιώνιο χαμόγελό του: —Ό κύριος Ράλφ Πίμποντυ ή δεσποινίς Μαίρη Μπάσγουελ. Καί τώρα, άς μιλή­ σουμε γιά την πρώτη δου­ λειά πού θά σε «δοκιμάσου­ με)), Ράλφ... Ή συζήτησι αύτή κρατάει απάνω — κάτω μιά ώρα. "Υ­ στερα ό . Πίμποντυ βγαίνει στόν δρόμο καί, περασμένα μεσάνυχτα, τραβάει γιά τό ξενοδοχείο του.,. "Οταν

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ μπαίνη στό δωμάτιό του καί ανάβει τό φως, κακκαλώνει: Επάνω στό κρεβάτι του εί­ ναι ξαπλωμένος φαρδύς — πλατύς ό Τζάκ!

15! ΤΗ

ΣΤΙΓΜΗ άνακάθεται καί χαμογελάει μ’ άγάπη.

—"Ηρθες επιτέλους! Κι* άνησύχησα !, λέει εγκάρδια.

— Τι γυρεύεις εδώ μέσα κάνει ζόρικα ό Ράλφ άντΐ ν’ άπαντήση.

—’Ά! "Ολα κι’ δλα. Τώρα είμαστε φίλοι πιά!, τού λέει ό άλλος μέ παράπονο. Μή νομίζεις πώς σου κρατάω κακία γιά τά χτεσινά. "Ηρθα μόνο, νά μου έπιστρέψης τά δυο «κανόνια)) μου. Τούς έ­ χω άδυναμία. "Όσο γιά τό κοστούμι, σού τό κάνω δώ­ ρο !

— Είσαι μεγάλο κουβαρ­ ντά παιδ ο, λέει μέ Θαυμασμό ό Ράλφ. Υποτίθεται δτι καί τά «σιδερικά)) σου μπορώ νά τά κρατήσω, άφοΰ τά πήρα μέ τό «σπαθί μου)). Αλλά, χαλάλι! . Φυσικά, μέ παρακαλδς νά σού τά δώσω, δέν εί­ ναι έτσι; —"Ετσι!, άπαντάει ό Τζάκ τρίζοντας τά δόντια.

— Τότε νά τά πάρης, για­ τί εγώ είμαι αίσθηματίας καί δέν αντέχω στά παρακά­ λια! — καί βγάζοντας άπό την τσέπη δυο σαρανταπεντάρια, τά πετάει κοντά του. Εκείνος τά παίρνει μ’ άληθινή τρυφερότητα, τά χαϊ­ δεύει καί, μετά, τά ρίχνει 1

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ στις τσέπες του. Σηκώνεται καί λέει: — Θά σέ ζαναδώ σύντομα. Γειά και χαρά. Ονειρα γλυκά, τοϋ λέει κι* ό Πίμποντυ. Καί, μόλις ή πόρτα κλεί­ νει πίσω του, αυτός παίρνει τό ακουστικό τοϋ τηλεφώ­ νου καί σχηματίζει έναν άριθμό στο καντράν. Περιμέ­ νει λίγο ώσπου κάποιος λέ­ ει : — Ντίκινσον, άρχιφύλαξ υ­ πηρεσίας.

—Έδώ Κρίστ, Ντίκινσον, λέ ει ό... Πίμποντυ. Ό κύριος διευθυντής ειν’ εκεί; —Έδώ είναι ό πατέρας σας, κύριε Χάρυ!, άποκρίνεται ζωηρά ό άρχιφύλακας τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκιύτλαντ Γιάρντ. Δέν πήγε καθόλου σπίτι σας απ’ την αγωνία... Σάς συνδέω αμέ­ σως !

— Ευχαριστώ... "Ενα «κλικ» άκούγεται στο ακουστικό καί, αμέσως μιά γνώριμη φωνή, γεμάτη άνυπομονησία: — Τι νέα; Χάρυ; — Πολύ καλά, κύριε*διευθυντά, άποκρίνεται τυπικά ό νέος. "Ολα έγιναν σύμφωνα μέ τις διαταγές: "Εκανα τσημεία και τέρατα» στο «Αστραφτερό Ποτάμι» καί, όταν κάποιος μέ παρακολού θησε μετά, τοϋ ... πήρα τά ροϋχα! Φυσικά έτσι, κίνησα την προσοχή τής συμμορίας πού είχατε πληροφορίες άτι λυμαίνεται αύτό τό κέντρο. Κάποιος Φράνκ ζήτησε νά

15 μέ δή κι’ απόψε μέ προσέλα0ε στη συμμορία. Ό άρχη= γός παραμένει άγνωστος. Ετοιμάζουν όμως μιά μεγά­ λη ληστεία στην Τράπεζα τοϋ Λονδίνου. Θά γίνη οέ δεκάζη μέρες. Φαντάζομαι, ώς τότε, νάχω μάθει κάτι γιά τόν μυστηριώδη άνθρω­ πο πού διευθύνει τή συμμο­ ρία...

— Νά προσέχης, Χάρυ, Λέ­ ει μέ ξαφνική άνησυχία ό «σκληρός» διευθυντής τής Μυστικής Υπηρεσίας. Μήν ξεχνάς τι έπαθε ό πράκτοράς μας πού, πρώτος άνακάλυψε τά ίχνη τής τρομερής αυτής έγκληματικής όργανώ σεως...

— Μήν άνησυχήτε, πατέρα αποκρίνεται ό νέος. Οί συμ­ μορίτες κΓ ό Φράνκ, δέν έ­ χουν καμμιά άμφιβολία γιά μένα. Τό μητρώο πού φρον­ τίσατε νά μοϋ «κατασκευά­ σουν» στά γραφεία Αρχεί­ ων, είναι τό καλύτερο «πι­ στοποιητικό». Έξ άλλου τό εισιτήριο τοϋ τραίνου άπό τό Ντέξτερ, βεβαιώνει πώς ήρθα στο Λονδίνο άπό τή φυλακή. Απόψε αύτός πού τοϋ πήρα τά ροϋχα έχτές, ήρθε δήθεν γιά νά πάρη πί­ σω τά πιστόλια του. Στήν πραγματικότητα έκανε έρευ­ να στά πράγματά μου καί δέν πρόλαβε νά φύγη. Ή έρευνα μέ ώφέλησε, γιατί θά βρήκε τό είσιτήριο καί τ* άλλα χαρτιά πού πήρα άπ* τή φυλακή. "Οσο γιά τό μη­ τρώο μου, τούς τό είχε κιό­ λας... διηγηθή μέ τό νί κα!

16 μέ τό σίγμα ένας άνθρωπός τους απ’ την Υπηρεσία Αρ­ χείου !

— ΔιάβοΑε! Είναι τρομερό, κάνει έκπληκτος ό Τζών Χρηστίδης. Θά φροντίσω ε­ γώ γι’ αυτό, Χάρυ. Έσύ φρόν τισε για τον έαυτό σου... Μήν τηλεφωνήσης άν δεν είναι απόλυτη άνάγκη.

— Δέν Θά ξανοπάρω, παρά μόνο για νά σάς πω τά σχέ­ διά τους για τη ληστεία. Στο μεταξύ όμως, πρέπει νά βρω τρόπο νά πάω στο γή­ πεδο τής ’Άρσεναλ για προπόνησι και για τον αγώνα!

— Χάρυ! Τρελλάθηκες; λέ ει με αγωνία ό κ. Χρηστί­ δης. Δεν μπορείς νά λάβης μέρος σ’ αυτό τό μάτς, παι­ δί μου! Θά κινδυνεύσης πο­ λύ, άν άνακαλύψουν την άηουσία σου!

— Θά φροντίσω νά είμ’ εν­ τάξει, πατέρα, αποκρίνεται ό νέος. Μην ξεχνάτε και ε­ σείς πώς τό Σάββατο έχου­ με τον τελικό Κυπέλλου Αγγλίας μέ τή Γουλβερχάμπτον! Μπορώ νά λείψω; (*) • (*) Πώς γίνεται όμως ό πανέξυ­ πνος και παράτολμος ττράκτωρ, τής^ Μυστικής Υπηρεσίας, τής Σκώτλαντ Γυάρντ, Χάρυ Χρηστί­ δης (η Χάρυ Κρίστ, όποος είναι γραμμένος στά επίσημα αρχεία της) νά εΐναι ταυτόχρονα και πο­ δοσφαιριστής τής θρυλικής "Αρσε ναλ; Νά, μέ λίγα λόγια ή ιστορία τοιρ πού δημασιεύθη,κε στο πρώτο τευχρς τορ «5Αετού τών γηπέδων»: «ΠόςΛΤου Τζών^ Χρηστίδη, διευθυν τοΰ τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γ> ιάρντ και Εγγλέζας μητέρας, ό Χάρυ έχει έκπαιδευτή γιά^ ειδικά μυστικός πράκτωρ, έξ αίτιας τών μοναδικών προσόντων

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Ή μεγάλη μέρα

ΓΊ ΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, όταν φθάνη ή μεγάλη μέρα του τελικού Κυπέλλου Αγγλίας, ό περίφημος πλέον Χάρυ Αώρενς βρίσκεται μέ τή θρυ λική ομάδα του οτό Γουέμπλεϋ οπού, απαραίτητα, γίνεταΓ πάντοτε αύτό τό παι­ χνίδι. και τών έκπληκτικων Ικανοτήτων του. "Έτσι, σέ ηλικία μόλις 19 έτών έχει τόν τίτλο τοΰ «ίνσπέκτωρ» δηλαδή του «έπιθεωρητοΰ» καί εΐναι ό νεαρότερος αξιωματι­ κός πού εΐχε ποτέ ή πρώτη άστυνομία τοΰ κόσμου, Σκώτλαντ Γυάρντ^ Μια μέρα πού έπέστρεφε στο Λονδίνο, μετά άπό κάποια επιτυ­ χή αποστολής του στο εξωτερικό, έπεσε στα χέρια άπαγωγέων πού, ήθελαν ^ νά τον σκοτώσουν νοιμ ίζοντας πως^ είχαν νά^ κάνουν μέ άλ­ λον. 'Ο άλλος αυτός, πού ^έμοιαζε τόσο πολύ μέ τόν Χάρυ, ήταν ό "Εντυ Στήίβενς, ό μέσα δεξιά τής "Αρσεναλ. Στην έξέλιξι τής Ιστο­ ρίας ό ήρωάς μας, γιά νά σώο η τόν Στήβενς, αναγκάζεται νά... παίξη μπάλλα στή θέσι του ξεγε­ λώντας καί τούς δολοφόνους καί τούς συμπαίκτες του, μέ την τρο­ μακτική ομοιότητά τους. Καί, ό μέν Στήδενς σώζεται πραγματικά καί φεύγει, αργότερα,λ γιά ^τήν πα τρίδα του, τόν Καναδά, τοΰ δε Χά ρυ ^ Χρηστίδη, αποκαλύπτεται ένα απίστευτο... ποδοσφαιρικός ταλέν­ το!^ Ταυτόχρονα ό διοικητής τής Σκώτλαντ Γυάρντ ^ έχρειάζετο έναν πράκτορά του πού νά είναι μαζί καί ποδοσ-φαιριστής, γιά νά τοΰ άναθέση κάποια σημαντική ύπόθεσι. Καλύτερη ευκαιρία δέν μπορεί νά βρεθή κ Γ έτσι ό Χάρυ^— μέ τό ψευδώνυμο Λώρενς — γράφεται εις την ’Άρσεναλ γιά νά άνοδε ιχθή σέ λίγο καιρό, μεγαλύτερος ποδο­ σφαιριστής τής Αγγλίας όλων τώμ εποχών... καί, συγχρόνως, ό ικανότερος μυστικός πράκτωρ πού άνέδειξε ή τελειότερη άστυνομία τής οικουμένης,

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗίΙΕΛΩΝ

\Τ.

ό Ούΐλλιαμσον καί κυνηγοί "Ενας τελικός κυπέλλου οί Κρόςς, Χήθ, Λώρενς, ’Όκείναι οπωσδήποτε έθνικό γε λεϋ καί Ντράμμοντ. γονός για την Αγγλία, όποι­ Ό διαιτητής σφυρίζει καί ες ομάδες και άν πρόκειται ό Ιστορικός άγων άρχίζει νά βρεθούν αντιμέτωπες. ζωηρός καί από... τις τρεις Πόσο μάλλον, σήμερα, πού πλευρές: ΚΓ άπό τούς Λύ­ πρόκειται νά άνομετρηθοϋν κους κι’ άπό τούς κανονιέρη οί δυο πιο φημισμένες, πιο δες κι’ άπό τούς θεατές ισχυρές και πιο λαοφιλείς πού χαλούν τον κόσμο στις ενδεκάδες τής Βρεταννίας: εξέδρες, γιά νά δώσουν Ή ’Άρσεναλ και ή Γούλβς κουράγιο στην ομάδα πού — ή ομάδα των Λύκων. Ακό­ συμπαθούν. Χιλιάδες εκδρο­ μα ένα στοιχείο πού προσ­ μείς έχουν άκολουθήσει τή θέτει σέ αγωνία καί ενδιαφέ­ Γούλβς στο Λονδίνο, άλλα ρον για τον σημερινό άγωκαί πολλές χιλιάδες Λονδρέ να, είναι ότι, μέ τις δύο άντίπαλες ομάδες θ5 άγωνι- * ζοι, οπαδοί τής Τόττεναμ καί τής Τσέλζυ ώς επί τό σθοϋν οί δυο μεγαλύτεροι πλείστον, ζητωκραυγάζουν κανονιέρηδες πού έχει άυπέρ των φιλοξενούμενων. ναδείξει ποτέ τό εύρωπαΐκό ’Έτσι οί εξέδρες παρουσιάποδόσφαιρο: Μέ την ’Άρσε­ ζουν μιά οψι πού τή συναν­ ναλ ό Χάρυ Λώρενς και μέ τά κανείς μόνο στά μεγάλα τή Γούλβς ό Μπίλλυ Ράϊτ! «τοπικά» ντέρμπυ. Οί προτι­ 01 Λύκοι κατεβαίνουν μέ μήσεις των φιλάθλων είναι την ομάδα - του πρωταθλήμα­ σχεδόν μοιρασμένες, μέ έτος, χωρίς καμμιά άποχή. Τερματοφύλακας είναι ό Σάλ λαφρά υπέρτερους έκείνους τής ’Άρσεναλ. λιβαν. Μπάκ οί Φέργκυσον, Λώου καί Άντλερ. Χάφ οί Τή σέντρα έχει κερδίσει ό Κίμπυ καί Πώλφορντ καί, κυ­ άρχηγός των Λύκων, ό θρυ­ νηγοί, οί ’Όσμπορν, Νόρτον λικός Μπίλλυ Ράϊτ. Ό ίδιος Ράϊτ Πάκινγκτον καί Ράϊντο. έκτελεϊ καί τό «έναρκτήριο Η ’Άρσεναλ θά έχη καί λάκτισμα» δίνοντας δίπλα αυτή τή φορά τον Γκρέγτου στον Νόρτον, πού τόύ Ό κσον στη θέσι τού Σμίθ, δη­ , τήν ξαναδίνει αμέσως. λαδή άριστερό μπάκ, γιατί Ράϊτ κάνει μιά έφόρμησι προς την άντίπαλη περιοχή ή κατάστασις τής ύγείας τού θέλοντας νά κάνη μιά έντυδεύτερου, δέν έπέτρεψε τη πωσιακή άρχή καί νά δώση συμμετοχή του. Κατά τά άλ­ κουράγιο καί ένθουσιασμό λα καί οί «κανονιέρηδες» θά είναι κομπλέ: Ό Κέλσεϋ ατούς συμπαΐκτες του. Ό τέρμα, οί Ράμσταντ καί Γκρό φημισμένος φόρ, όμως, δέν βερ θά είναι τά άλλα δύο έχει λογαριάσει όσο πρέπει μπάκ, χάφ ό Μπρίνν Τζώνς τον νεαρό συνάδελφό του, —άρχηγός της όμάδος— καί πού βρίσκεται άκριβώς άπέ-

18 ναντί του, στον λευκό κύκλο τής σέντρας, τον . υπέροχο κανονιέρη Χάρυ Αώρενς. Ό Αώρενς, στην προσποίησι τού Ράϊτ —ότι θά ξεφύγη άπό τ’ άριστερά— κάνει πώς πέφτει στην παγίδα, αμέσως δμως πηδάει δεξιά καί έτσι ό άρχηγός των Λύκων πού, ξαφνικά, σπρώχνει τη μπάλ­ λα δεξιά του, γιά νά περάση τον άντίπαλο, είναι στην πραγματικότητα σάν νά του ... δίνει πάσα! Ό Αώρενς παίρ ν ε ι τη «στρογγυλή Θεά)) τού ποδο­ σφαίρου άνάμεσα στά πόδια του καί χύνεται θυελλώδης

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ στην περιοχή τών Λύκων, ένώ μιά ιαχή θαυμασμού ξε­ σηκώνεται στην άνθρωποθάλασσα πού κατακλύζει τό τεράστιο γήπεδο. Ή "Αρσεναλ άναπτύσσεται γιά έπίθεσι, ένώ ό Μπίλλυ Ράϊτ έ­ χει άπομείνει σαστισμένος στη σέντρα καί παρακολου­ θεί καί αύτός, με μάτια γε­ μάτα θαυμασμό, τον νεαρό αντίπαλό του, πού κέρδισε την πρώτη άνάμεσά . τους μονομαχία.

Ο ΑΩΡΕΝΣ

περνάει γοργός σάν τον άνεμο άνά­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ίί *I / *

_ _

μεσα άπό τούς Κίμπυ, Πώλφορντ καί ’Άντλερ. Φτάνει μπροστά στον Αώου καί, τή στιγμή πού εκείνος χύνεται απελπισμένα στά πόδια του ν’ άποκρούση, γυρίζει τή μπάλλα στον έπερχόμενο άπό τά δεξιά του Χήθ. Εκεί­ νος έμποδίζεται . άπό τον Φέργκυσον νά σουτάρη κΓ άναγκάζεται νά δώση άκόμα δεξιότερα στον Κρόςς, ό όποιος κάνει σέντρα στο κέντρο τής περιοχής τών Λύκων. Προς στιγμήν ή μπάλλα φαίνεται νά πηγαίνη σε ένα σημείο πού δεν βρίσκεται

*Ένα άνάποδο ψαλίδι καί ή μπάλλα καρφώνεται στά δίχτυα τών Γουλβς!

_____________________ κανένας παίκτης γιά νά την πάρη άμέσώς στήν κατοχή του. "Αξαφνα δμως ό τρομε­ ρός Αώρενς... απογειώνε­ ται ! Τό κορμί του ολόκληρο τινάζεται σάν έλατήριο. Βρί­ σκεται στον άέρα σέ ύψος τουλάχιστον ένάμισυ μέτρο πάνω άπό τό χορταρένιο ταπέτο. Πιάνει ένα καταπλη­ κτικό άνάποδο «ψαλίδι)), πού στέλνει τή μπάλλα στά δί­ χτυα τού άναυδου Σάλλιβαν. Οί εξέδρες τινάζονται εις τον άέρα, ένώ οί συμπαϊκτες τού Χάρυ, χοροπηδών-

20 τας άπ’ τή χαρά τους, ρί­ χνονται καταπάνω του ποιος νά τον ηρωτοσυγχαρή. Αυτό που γίνεται είναι μιά άλπθινή καί ταυτόχρονα δίκαιη άποθέωσις της μεγάλης πο­ δοσφαιρικής τέχνης, της τέ­ χνης πού συναρπάζει εκα­ τομμύρια φιλάθλων σ’ δλα τά μήκη καί τά πλάτη τής γης... Ό κωμικός «μασκώτ» τής “Αρσεναλ, ό “Ομορφος, κά­ νει τοϋμπες από τή χαρά του ηλάϊ στη γραμμή του άράουτ. Τό κορμί του έχει μιά ευκινησία πού δεν θά τήν πίστευε κανείς, βλέπον­ τας τήν καμπούρα του. "Ενας πόλισμαν πού τον παρακολουθεί μέ τό βλέμμα του λέει μέ πραγματική άνησυχία: — Δέν φοβάσαι μή χτυπήσης, έτσι πού πηδάς καί στριφογυρίζεις στον άέρα; —“Ισα· — ϊσα, ελπίζω νά χτυπήσω!, αποκρίνεται ό “Ο­ μορφος ' σοβαρά — σοβαρά, σταματώντας τις τοϋμπες γιά νά μιλήση στον άστυφύλακα. Εκείνος τον κυττάζει μέ γουρλωμένα μάτια.

—Ελπίζεις Λ>ά χτυπήσης; ρωτάει σίγουρος δτι δέν α­ κούσε καλά. Πρώτη μου φο­ ρά άκούω κάτι τέτοιο!

— Νά* παιδάκι μου!, εξη­ γεί υπομονετικά ό νάνος. Βλέπεις εδώ τήν καμπούρα; Ελπίζω, πέφτοντας άπό φηΑά, νά χτυπήσω άκριβως έ-

ΑΕΤΟΙ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ πάνω της καί νά... Ισιώση! Τό όργανο του νόμου τον κυττάζει μέ συμπάθεια. .

— Δέν πρέπει νά σου κα­ κοφαίνεται καί τόσο πολύ αύτή ή μικρή άνωμαλία, τού λέει μέ καλωσύνη. Δέν εί­ ναι καί πολύ μεγάλη ή καμ­ πούρα σου... Μόλις φαίνε­ ται !

— Τό κακό είναι πού τή βλέπει ό... προπονητής μας, τοϋ εξομολογείται άναστενάζοντας ό “Ομορφος καί δέν μέ βάζει σήν πρώτη ο­ μάδα τής “Αρσεναλ. Δέν 8έ λει, λέει, νά... έξέχη ή καμ πούρα μου, όταν θάμαι στή γραμμή μέ τούς άλλους! Κατά τά άλλα, είμαι μοναδι­ κό ποδοσφαιρικό ταλέντο!

— Τι λές! Τότε είναι άδικία πού δέν σέ · βάζουν νά παίξης!

— Μεγάλη άνακάλυφι έκα­ νες! Τι σου λέω καί εγώ τό­ ση ώρα; Αύτό, ακριβώς, εί­ πα καί τοϋ προπονητή μας: «Τι σέ νοιάζει πού θά έξέχη ή καμπούρα μου;); τοϋ λέω. «Τό πολύ — πολύ νά γίνω... «εξέχων)) ποδοσφαιριστής!

— Πολύ καλά τοϋ είπες!, λέει ό άστυφύλακας βαστώντας μέ κόπο τά γέλια του.

— Δέν βαρυέσαι όμως!, κάνει πικραμένος ό νάνος. Σοϋ κουφοϋ τή... βρόντα!, ό σο θέλεις πόρτα! Αλλά σ’ αύτό τό μεταξύ τό παιχνίδι συνεχίζεται στο κατάμεστο άπό εκατό χιλιά­ δες φιλάθλους στάδιο τοϋ Γουέμπλεϋ...

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Τιτανομαχία

Γ

ΙΑ δεύτερη φορά μέσα σε δύο λεπτά, ό διά­ σημος Μπίλλυ Ράϊτ υποχρε­ ώνεται νά κάνη σέντρα, ένώ ό πίνακας των άποτελεσμάτων γράφει: ΑΡΣΕΝΑΑ 1 ΓΟΥΛΒΕΡ ΧΑΜΠΤΟΝ 9 Δίνει στον Πάκινγκτον αύ τή φορά κΓ εκείνος σεν­ τράρει διαγώνια στον ”Οσμπορν πού κατεβαίνει θυελ­ λώδης άπό τά δεξιά. Φτάνει σχεδόν στη γραμμή του ά­ ουτ και άπό κεΐ γυρίζει καί, παρακάμπτοντας τον Ράμσταντ με μια έξυπνη προσποίησι, στέλνει ψηλοκρεμα­ στή σέντρα ακρίβειας. Ή μπάλλα φθάνει πάνω άπό τούς Ράϊντον καί Γκρέγκαον πού πηδάνε μαζί γιά κεφα­ λιά. Ό πρώτος τά καταφέρ­ νει καλύτερα. ’Από τό κεφά­

21 λι του ή μπάλλα πηγαίνει πάνω στο «τρομερό» πόδι του Μπίλλυ Ράϊτ καί ούτε αγγίζει τά γή. "Ενα ξερό «γκούπ» άκοόγεται και τά δί χτυα της ’Άρσεναλ σπαρτα ράνε σάν νά τά χτύπησε κε ραυνός. Είναι ένα άριστουργηματικό γκόλ, σχεδόν όσο και τό προηγούμενο του Αώ ρενς. Τό αποτέλεσμα γίνε­ ται ένα - ένα. Οί φίλοι της Γούλβς ξεσπουν σέ ούρανομήκεις ζητωκραυγές καί οί συμπαίκτες του Μπίλλυ Ράϊτ ... τον θάβουν κάτω άπό τά κορμιά τους, καθώς σπεύ­ δουν , νά τον άγκαλιάσουν και νά τον φιλήσουν. Ό νάνος “Ομορφος στ’ άλήθεια άπόμεινε άκίνητος σάν άγαλμα. Ή μόνη κίνησις πού κάνει είναι στά δά­ χτυλά του, καθώς ξύνει σα­ στισμένος τό κεφάλι του.

— Τώρα πώς κάνουνε... άνάποδες τούμπες συλλυπη­ τήριες ; μονολογεί. Τό χρονόμετρο τού γηπέ­ δου δείχνει 5ο λεπτό καί γίνεται ... τρίτη σέντρα κιό­ λας. Την κάνει ή ’ΆραεναΑ. Ό Χάρυ Αώρενς τή δίνει στον Χήθ πού τή γυρίζει εις τον Τζώνς, πού άνοίγέι α­ στραπιαία στον Κρόςς. Ό δε ξιός έζτρέμ τής “Αρσεναλ, κατεβαίνει ταχύτατος Ό “Αν τλερ προσπαθεί άνεπιτυχώς, νά τον άνακόψη. Ό Κρόςς μπαίνει στήν περιοχή των Λύκων καί δίνει . στον Χήθ. Εκείνος τήν αφήνει νά περήση κάτω ήηό τά πφ§ια

11 και νά φτάση στόν Αώρενς πού σουτάρει έτσι όπως έρ­ χεται. Ή μπάλλα φεύγει σαν άληθινπ σφαίρα ανάμεσα στα πόδια τριών αμυνόμε­ νων καί, καρφώνεται εις την κάτω δεξιά γωνία τού Σάλλιδαν ό οποίος τινάζεται σαν αίλουρος, άλλα μάταια. Τά δίχτυα της Γούλβς σπαρ τα ράνε γιά δεύτερη φορά. Οί εξέδρες ξεσηκώνονται, γιά... τρίτη. Ό πίνακας των αποτελεσμάτων γράφει : ΑΡΣΕΝΑΛ 2 - ΓΟΥΛΒΕΡΧΑΜΠΤΟΝ 1. Νέα συγχαρητήρια και άγ καλιές, νέες τοϋμπες του “Ομορφου και νέα, Τρομερώ τερη έκπληξι στο αμέσως έπόμενο λεπτό: Ό Μπίλλυ Ράϊτ παίρνει τή μπάλλα άπό τον Ούΐλλιαμσον, μπαίνει σάν άνεμοστρό βιλος στην περιοχή των κα­ νονιέρηδων καί... ισοφαρίζει γιά δεύτερη φορά! Στο όγδοο λεπτό μόλις, αφού δηλαδή τό παιγνίδι δεν έχει άρχίσει ακόμα κα­ λά - καλά, τό σκορ είναι κι­ όλας δύο - δύο! Δίκαια οί εκατό χιλιάδες φίλαθλοι παραληρούν καί δί καια περιμένουν... βροχή ά­ πό γκόλ στη συνέχεια του άγώνος...

Ν Α, ΟΜΩΣ πού τά σύννεφα δεν φέρνουν πάν­ τα βροχή καί, νά πού ύπάρχουν μπόρες οί οποίες κρατόνε μόλο λίγα λεπτά. “Οχι μόνο δέν μπαίνουν «μέ τό

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τσουβάλι)) τά γκόλ, όπως έ* φαντάσθηκαν οί φίλαθλοι με­ τά την εντυπωσιακή αύτή άρ χή, άλλά τό ημιχρόνιο τε­ λειώνει με τό σκορ του 8ου λεπτού: Δύο - δύο! ΚΓ όχι μόνο αύτό, άλλά περνάει καί μισή ώρα άκόμα άπό τό δεύτερο ημιχρόνιο καί πάλι τό αποτέλεσμα δέν λέει νά μεταβληθή. ΚΓ ώσόσο, κάθε άλλο πα­ ρά λείπουν οί ευκαιρίες. Οί Χήθ, “Ωκλεϋ, Κρόςς καί Λώ ρενς άπό την “Αρσεναλ καί οί Νόρτον, Πάκινγκτον καί Ράϊτ άπό τή Γούλβς, έχουν χάσει τις περισσότερες εν­ τυπωσιακές. Τρεις φορές σούτ των κανονιέρηδων έ­ χουν βρή τά δοκάρια των άν τιπάλων των καί δύο κεραυ­ νοί τού .Μπίλλυ Ράϊτ έχουν τραντάξει τά γκολπόστ τού Κέλσεϋ! Τό παιχνίδι έχει έξελιχθή σέ πραγματική τιτανομαχία. Λουσμένοι στον ιδρώτα καί οί είκοσιδύο παίκτες — πα­ ρά τό τσουχτερό κρύο— μά­ χονται μ’ όλες τους τις δυ­ νάμεις γιά τό γκόλ πού 8ά τούς χαρίση τό πολύτιμο κύ­ πελλο. Τό μεγάλο χρονόμε­ τρο άρχίζει νά διατρέχη τό τελευταίο τέταρτο... Οί κυνηγοί καί των δύο ο­ μάδων έντείνουν τις προσπάθειές τους, τώρα στο τέ­ λος. Επιστρατεύουν τήν τε­ λευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, γιά νά μπορέσουν νά κερδίσουν τή νίκη, τήν ύστατη στιγμή.

01 δυο θρυλικοί μονομφ

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

23

χοι, ό Λώρενς καί ό Ράϊτ, οάν νά καταλαβαίνουν πώς αυτοί έχουν περισσότερο άπό όλους την ευθύνη, για νά οδηγήσουν την ομάδα τους στο θρίαμβο υπερβάλ­ λουν τούς εαυτούς των. Καί οί αμυνόμενοι όμως καί των δύο συγκροτημάτων παίζουν μέ αύταπάρνησι καί αυτοθυσία. Καταλαβαίνο υ ν πόσο μοιραίο θά ήταν καί τό παραμικρό λάθος τους, μιά τέτοια στιγμή. Βάζουν όλη τους την προσοχή καί όλη τους την αποφασιστικότητα σέ κάθε φάσι. Μ’ αύτούς τούς όρους όλοι καί οί θεατές καί οί ποδο­ σφαιριστές καί των δύο ομά­

’ΑτΤΟ τη %αρά του.

δων, πιστεύουν στο βάθος πώς ό τρομερός αύτός άγώνας θά τελείωση ισόπαλος. Οί μόνοι πού δέν τό έχουν «χωνέψει)) ακόμα αύτό, είναι ό Μπίλλυ Ράϊτ καί ό Χάρυ Λώρενς. Αγωνίζονται «λυσ­ σασμένα)) καί, κάθε τόσο, παρασέρνουν μέ τον ενθου­ σιασμό τους καί τούς άλλους συναδέλφους τους, τής έπιθέσεως, σέ αιφνιδιαστικές καθόδους. Ό Ράϊτ φαίνεται σαν νάχη σιδερένια πνευμόνια. Παί­ ζει μέ την ϊδια δύναμι καί ορμή πού άρχισε τό παιχνί­ δι. Τον φρουρούν όμως στε­ νά τρεις αμυντικοί τής ’Άρσεναλ καί δέν τον άφήνουν

Λ,0;μορΦος κρίνει

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΑΠΝ

24 ■να φτάση σέ θέσι σούτ. Παρ’ δτι ό Κέλσεϋ έχει κάνετ τρεΐς ακροβατικές άποκρούοεις για νά κρατήση άνεπαφη την εστία του, υστέρα άηό Ισάριθμους κεραυνούς του. Στην τελευταία απ’ αυ­ τές πιάνει σταθερά τη μπάλλα καί, βγαίνοντας στην ά­ κρη της περιοχής του, τρο­ φοδοτεί μέ τό χέρι τόν Τζώνς. "Οπως ολοι οί συμπαίκτες του, έτσι χΓ ό Μπρίνν, πρώ­ τη του δουλειά είναι νά ψάξη γιά τόν Χάρυ Λώρενς. Ό νεαρός «άετός των γηπέ­ δων)) έχει καταφέρει νά α­ ποφυγή την έπιτήρησι των Αώου και Φέργκυσον, πού έ χουν γίνει κανονική σκιά του. Τοΰ πετάει λοιπόν τή μπάλλα μπροστά και ό τρο­ μερός φόρ επιτίθεται οάν κε ραυνός. Μέ υπέροχο κον­ τρόλ φτάνει στη γραμμή τής περιοχής τής Γούλβς, τριπλάροντας τόν Κίμπυ. Τό· πό δι του σηκώνεται έτοιμο γιά κεραυνό. Ό Αώου ξεγελιέ­ ται και μ’ ένα εκπληκτικό άλμα πέφτει εμπρός του. Ό Χάρυ δμως παίρνει τή μπάλ­ λα στό άριστερό, αποφεύγει τό κορμί τού περίφημου αέν τερ μπάκ των Λύκων καί σουτάρει ένα δέκατο του δευτερολέπτου πρ'ιν τόν έμποδίση ή προβολή τού Φέργκυσον. Τό οούτ είναι τρο­ μακτικό. Ή μπάλλα φεύγει σάν οβίδα καί διαγράφει μιά άστραφτερή εύθεία στον άέχιλιάδες ήνθρι^

ποι τινάζονται σάν ελατήρια στις έξ έδρες φωνάζ όντας «γκολ)). "Ομως ή «στρογγυλή Θεά)) του ποδοσφαίρου χτυ­ πάει άξαφνα μέ πάταγο στό Γ άκριβώς τοΰ τέρματος του Σάλλιβαν καί τινάζεται άουτ. Μπερδεύεται στόν αέρα ή κραυγή άπογοητεύσεως των οπαδών τής ’Άρσεναλ, μέ τόν στεναγμό άνακουφίσεως των φίλων τής Γουλβερχάμπτον. Ή ευκαιρία ώστόσο έχει χαθή καί τό ρολόϊ δείχνει 36ο λεπτό: ΑΡΣΕΝΑΛ 2 - ΓΟΥΛΒΣ 2...

Εννέα

λεπτά

μέ-

νουν. Ξαφνικά ή έντασις τού παιχνιδιού πέφτει. Αές και τό πήραν άπόφασι καί οί τελευταίοι άπό τούς 22 δτι τό κανονικό παιχνίδι θά τελειώση ισόπαλο καί, μαζεύ­ ουν δυνάμεις γιά τήν ήμίωρη παράτασι πού θά δοθή. Χλιαρές πάσες στό κέντρο του γηπέδου καί μακρυνά, ά ρτοχρ ρούτ κάνουν τοΟς φι-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΑΠΝ ΑάθΑους νά έχουν τήν έντύπωσϊ πώς, σέ μια στιγμή, έ­ χουν έμφανισθή στο γήπεδο δυο άλλες ομάδες, άποτελούμενες άπό άρχαρίους ποδοσφαιριστές. Μέχρι τό 42ο Αεπτό δεν γίνεται καμμία απολύτως ενδιαφέρουσα φάσις. Σ’ αυτό τό λεπτό,, ό Μπίλλυ Ράϊτ, συλλογίζεται, φαίνεται, τί επιτυχία πού θά είναι άν καταφέρη νά αίφνιδιάση τούς άντιπάλους του. Σίγουρα δεν θά προλάβουν πιά νά ισοφαρίσουν και ή ο­ μάδα του θά κερδίση τό άνεκτίμητο έπαθλο. Παίρνει την μπάλλα άπό πάσα τού Νόρτον και χύνε­ ται μπροστά σάν άληθινός δαίμονας. Περνάει διαδοχι­ κά τούς Ούΐλλιαμσον, Γκρέγκσον καί Γκρόβερ καί βρί­ σκεται μπρος στον Κέλσεϋ ό όποιος με την καρδιά έτοι­ μη νά σπάση άπό άγωνία, πέφτει στά τυφλά στά πόδια του. Ή στιγμή είναι τρομερά κρίσιμη. Τό «τρομερό» πόδι του Ράϊτ χτυπάει τή μπάλλα, ή οποία προσκρούει στο γό­ νατο τοϋ Ιπτάμενου, αύτή τή στιγμή, Κέλσεϋ. Άπ’ τό γόνατο τοϋ τερματοφύλακα, ή «στρογγυλή Θεά» γλιστρά­ ει προς τό άδειο τέρμα. Στο γήπεδο πέφτει σιγή θανά­ του. Φίλοι καί άντίπαλοι πε­ ριμένουν τήν κατάληξι πα­ γωμένοι. "Ετοιμοι γιά θρίαμ­ βο καί γιά... πένθος. Ξαφνικά ή μπάλλα, έτσι ό­ πως άργοκυλάει, «γλείφει» τό δεζί, κάθετο δοκάρι καί,

Αλλάζοντας έλαφρά πορεία, βγαίνει κόρνερ. Στις κοσμοπλημμυρ ισ μ ένες εξέδρες ξεσήκώνεται ένας απερίγραπτος βόμβος πού λέει . πολλά. "Οταν ό Κέλσεϋ σηκώνεται άπό κάτω καί προχωρεί κάτω άπό τά γκολπόστ του, τά βήματά του τρέμουν σάν νάνοι στου πί στο μεθύσι! Ό διαιτητής σφυρίζει. Ό Πάκινγκτον χτυπάει τό κόρνερ, στο 44ο λεπτό. Ή μπάλλα έρχεται πολύ άνοιχτά άπό τέρμα τής ’Άρσεναλ, έξω άπό τό «κύριο σώ­ μα» των συγκεντρωμένων παικτών. Ό Μπρίνν Τζώνς άποκρούει με κεφαλιά καί στέλνει στον ’Όκλεϋ. Αύτός, χωρίς νά τή σταματήση καθόλου τή ρίχνει μπροστά στον Λώρενς. Ό «άετός τών γηπέδων» βλέπει πώς είναι μόνος μέ τον Αώου . στή γραμμή τής σέντρας, καθώς όλοι οί .άλ­ λοι παίκτες τής Γούλβς, έλπίζοντας σέ γκολ, είχαν συγ κεντρωθή στήν περιοχή, τοϋ Κέλσεϋ. Αποφασιστικά, ό Χάρυ, πετάει τή μπάλλα εμπρός καί χύνεται πίσω της. ι, Ο ΠΟΙΟΣ άπ’

τούς

δυο φανή πιο γρήγορος!» συλλογίζεται άστραπ ι α ί α. "Αν φτάσω πρώτος, μπορεί νά γίνη τό θαύμα!...». Σέ μιά στιγμή όμως άπο» δεικνύεται πώς ο! διαγωνιζό-

16 μενοι, ποιος θά πρωτοφτάση τη μπάλλα, δεν Θάναι δύο, άλλα τρεις. Σ’ ένα δέκατο τοϋ δευτερολέπτου, ό γκολκήπερ των Λύκων, Σάλλιβαν έχει καταλάβει τον τρομερό κίνδυνο και χύνεται έξω άπό τό τέρμα του! Άπ’ τη μία αύτός καί, άπό την άλλη, οί Αώρενς και Αώ­ ου, πλησιάζουν τη ^στρογ­ γυλά Θεά)) πού, σάν νά καταλαβαίνη τι τρομερή μάχη γίνεται γιά χατήρι της, στρι­ φογυρίζει αργά, ακατάδε­ χτα, πάνω στο πράσινο χάλι τοϋ γηπέδου. Ούτε δυο δευ­ τερόλεπτα δεν διαρκεΐ αύτη ή φάσις. Εκατό χιλιάδες άνθρωποι, όμως, θά μπορού­ σαν νά πάρουν όρκο πώς κράτησε ολόκληρο λεπτό! Ό Χάρυ Αώρενς δεν είναι άνθρωπος. Είναι ένα ζωντα­ νό βέλος πού τό έχει τινά­ ξει μιά ατσαλένια χορδή καί σχίζει ξέφρενο τδν άέρα. Δυο μέτρα μπροστά ά­ πό τόλ/ Αώου κΓ. ένα πριν ά­ πό τον Σάλλιβαν φτάνει τη μπάλλα. Ό τερματοφύλακας πέφτει μ’ απελπισία στά πόδια του, όπως είχε κάνει, μόλις ένα λεπτό πριν ό Κέλσεϋ, πέ­ φτοντας στά πόδια τοϋ Ράϊτ. Μόνο πού τό ορθωμένο γιά σούτ πόδι του Αώρενς, άντί νά χτυπήση τη μπάλλα με δύναμι, την παίρνει μα­ λακά στο πλάϊ. Τριπλάρει τον πεσμένο τερματοφύλα­ κα, πηδώντας πάνω άπό τό σώμα του καί μπαίνει μαζί μέ τη μπάλλα μέσα στο δί­

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΟΗ χτυα της Γούλβς. Στο Γουέμπλεϋ γίνεται κά τι σάν σεισμός. Σκηνές έξ­ αλλης χαράς διαδραματίζον­ ται στον αγωνιστικό χώρο. Σκηνές αλλοφροσύνης στις εξέδρες. Μέ σκυμμένα κεφάλια απ’ την άλλη πλευρά οί Δάκοι, φέρνουν τη μπάλλα στη σέν τρα γιά τό τυπικό «κλείσιμο)) της τιτανομαχίας. Ό δείχτης του μεγάλου χρονομέτρου έχει κολλήσει στο 45 καθώς ό διαιτητής σφυρίζει. Πρώ­ τες πάσες των φιλοξενουμένων, κΓ άκούγεται δεύτερο σφύριγμα. Τό μεγάλο μάτς πού βρήκε τούς κανονιέρη­ δες νικητές μέ τρία — δύο, ανήκει στην ιστορία τής πο­ δοσφαιρικής Αγγλίας. Δέκα λεπτά πιο ύστερα ό Μπρίνν Τζώνς, ώς άρχηγός τής όμάδος, παίρνει τό βα­ ρύτιμο κύπελλο άπό τά χέ­ ρια τής βασίλισσας τής Αγ­ γλίας. Αμέσως όμως πηγαί­ νει και τό δίνει στον Χάρυ Αώρενς, σάν άναγνώρισι οτι σ’ αυτόν τό χρωστούν. Συγκινημένοι οί ύπόλοιποι συμπαίκτες τους χειρο­ κροτούν τό ύπέροχο Ελλη­ νόπουλο πού, άπό τή συγκίνησι, ένας κόμπος έχει σταθή στον λαιμό του και δέν μπορεί ν’ άρθρώση λέξι. Οί Ράμσταντ και Κρόςς τον άρπάζουν τότε στούς ώμους τους καί μέ οδηγό ... τον άνεκδιήγητο ’Όμορφο πού χοροπηδάει σάν πα­ λιάτσος, ή θρυλική ομάδα τών κανονιέρηδων, κάνει

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

27

τον γϋρο τοϋ ' θριάμβου μέ­ σα στο Γουέμπλεϋ, πού μοι­ άζει σαν τρικυμισμένο πέ­ λαγος. Είναι μια άξέχαστη αποθέωσις. Κάτι πού άξίζει νά τό ζήση κανείς, έστω και μό­ νο μια φορά, γιά νά πή πώς ή ζωή του είχε κάποιο σκο­ πό !... Τέτοιες στιγμές, τόσο δυ­ νατής συγκινήσεως, μόνο ό άθλητισμός μπορεί νά προσφέρπ στούς πιστούς του...

ΚΓ ©ί άλλοι... Λύκοι

Μ ΟΛΙΣ τό παιχνίδι έχει τελειώσει καί οί ένδε­ κα

«κανονιέρηδες))

έχουν

άλλάξει στ’ αποδυτήρια κΓ έχουν φορέσει τά πολιτικά τους ρούχα, ό Χάρυ Δώρενς δικαιολογούμενος πώς έχει μια επείγουσα, οικογενεια­ κή του δουλειά, μπαίνει στο ιδιόκτητο αύτο κινητό του καί ξεκινάει ολοταχώς για τό Πικαντίλλυ. Καθώς τρέχει, κάνει ταυ­ τόχρονα. μια παράξενη έργασία: Βγάζει από την τσέ­ πη του μια πλαστική μάσκα πού τοϋ έχει φτιάξει ό άρχιτεχνίτης μεταμφιέ σ ε ω ν τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ καί τη φοράει προσεκτικά στο πρό­ σωπό του. Ή μάσκα αύτή, είναι σαν μια άλλη, εντελώς

40 Χάρρμ μπαίνει μαζί μέ την μπάλλα στα δίχτυα!

28 διαφορετική μορφή, πάνω ά­ πό τή μορφή του. Τή στρώ­ νει μέ τα . δάχτυλα ατούς κροτάφους καί κάτω από τον λαιμό. "Οταν τελειώνη είναι τελείως άγνώριστος. "Οχι μό νο αυτό, άλλα δεν μπορεί πια κανείς νά καταλάβη πώς είναι ένας έφηβος 19 ετών. Μοιάζει για είκοσπεντάρης τουλάχιστον κΓ άν τον έβλε­ πε κανείς άπό τούς τακτι­ κούς θαμώνες του νυχτέρι-* νού κέντρου «Τό Αστραφτε­ ρό Ποτάμι», θάλεγε κατά­ πληκτος : — Μπά! Ό Πίμποντυ καί μέ κούρσα! Τι θά δούμε α­ κόμα!... Δέν τον βλέπει δμως κα­ νείς άπ’ αύτούς, γιατί, πολύ πριν φτάση στη γειτονιά τού «Άστραφτερ ο 0 Ποτα­ μιού», άφήνει τό αυτοκίνη­ τό του σ’ έναν παράμερο δρόμο, τό κλειδώνει καί συ­ νεχίζει μέ τά πόδια. Δέν άργεί νά φτάση στο αρχοντικό σπίτι τού Φράνκ. Άπό περιέργεια σκύβει καί κυττάζει τΐ όνομα γράφει κάτω άπό τό κουδούνι. Δέν φωτίζεται όμως καθόλ ο υ, για τόν άπλούστατο λόγο 5= τι καί εκεί πέρα, γράφει μό­ νο ΦΡΑΝΚ. Χτυπάει μέ τόν συνθημα­ τικό τρόπο πού άκουσε άπό τόν Τζάκ — πού άκόμα φο­ ράει τό κοστούμι του. Τού ά­ νοιγε ι εκείνος ό πελώριος σωματοφύλακας. Τού χαμο­ γελάει σαν ναναι ή... παρα­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ μάνα του καί τού λέει νά περάση.

— Στο γραφείο τού Φράνκ βρίσκεται ένα σωρό «εκλε­ κτός» κόσμος. Δηλαδή ολό­ κληρη ή συμμορία, όκτώ άν­ θρωποι μέ επικίνδυνα μού­ τρα, άπό τά οποία τά πιο πολλά, ό ήρωάς μας τά έχει ξαναδή στο «Αστραφτερό Ποτάμι». Φαίνεται πώς δέν περιμέ­ νουν άλλον άπ’ αύτόν καί, είναι φανερό πώς έχει άργήσει. Ό Φράνκ τόν παρα­ τηρεί καχύποπτα. Ό... Πίμποντυ κυττάζει τό ρολόϊ του καί «άπαντάει» στο βλέμμα αύτό τού άρχηγού του: —"Οχι πολύ, Φράνκ. Μόνο τρία λεπτά άργησα. Ζητώ συγγνώμη. Δέν συνηθίζω ν’ αργώ ούτε μισό λεπτό, όμως ήταν «άνωτέρα βία»!

— Μπορώ νά μάθω τί λογής «άνωτέρα βία» ύπήρχε; ρωτάει μέ, τόν καλύτερο τρόπο εκείνος καί όλοι, κυττάζουν τόν Χάρυ μέ τό ίδιο βλέμμα πού οί καννίβαλοι παρατηρούν τούς... στρουμ­ πουλούς εξερευνητές. “Πήγα στο μάτς ’Άρσεναλ — Γούλθς!

— Τι έκανε λέει!, μουγκρί­ ζει ό Φράνκ μέ γουρλωμένα μάτια.

—Ασφαλώς σού .φαίνεται λίγο άνόητο... Μήν ξεχνάς όμως πώς, έκανα δυο χρό­ νια στο «κολλέγιο» καί πώς είχα _ κάνει «κρά» .για ένα

ΑΕΤΟ Σ ΐΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ μάτς... "Επειτα, έπρόκειτο νάρθω στήν ώρα μου. Άπ* τον συνωστισμό καθυστέρη­ σα Αίγα λεπτά...

— Πιστεύει κανείς πώς ή­ ταν στο ματς; λέει... μοβόρίκα ό Τζάκ. Ό Φράνκ ρωτάει ψυχρά: — Μήπως, κατά τύχην, έ: χεις τό απόκομμα του εισι­ τηρίου σου, Ράλφ; Ό Χάρυ δείχνει ταραχή.

— Δεν πιστεύω, μουρμουρί­ ζει χώνοντας τα χέρια στις τσέπες. Θυμάμαι πώς τό π έ­ ταξα, μόλις μπήκα.

— Εγώ δεν τό πιστεύω! Κάνεις δέν πετάει τό εισιτή­ ριό του, λέει ό Αώου και ό νεαρός μυστικός πράκτωρ, κάνει τή σκέψι πώς για δεύ­ τερη φορά, την Ιδια μέρα, έχει έναν άντίπαλο μ’ αύτό τό όνομα.

— Δέν τό έχεις λοιπόν, Ράλφ; —’Άκου, Φράνκ, κάνει όλο ταραχή ό Χάρυ, αύτά είναι ανοησίες. Τι νά τόκανα τό εισιτήριο νά τό κρατήσω; ’Άν θές νά μάθης άν ήμουν άλήθεια στο γήπεδο, μπο­ ρείς... νά... Μπά! Διάδολε! ’ Οχι, δέν τό πέταξα! Έδώ είναι! Νά το! Δείχνει θριαμβευτικά ένα τσαλακωμένο άπόκομμα εισι­ τηρίου άπό τον άπογευματινό τελικό τοϋ Κυπέλλου. Ή ήθοποιία του είναι καταπλη­ κτική. Τούς έχει ξεγελάσει όλους. Ό Φράνκ γελάει.

—Ό Τζάκ είναι πολύ φιλύ­

ποπτος, λέει σαρκαστικά. Δέν μπορεί νά ξεχάση πώς φοράς τά ρούχα του. Έγώ δέν είχα καμμιά άμφιβολία πώς είσαι εντάξει, Ράλφ!

— Ούτ’ εγώ είχα!, δηλώνει σταράτα ό Τζάκ. Ν’ άστειευθώ θέλησα μόνο...

— Πάει καλά, συμπληρώνει ό Φράνκ. Τό αστείο τελείω­ σε. Τώρα άς μιλήσουμε γιά τις λεπτομέρειες τής δου­ λειάς. Θά γίνπ οέ τρεις μέ­ ρες. Ό χρόνος συντομεύε­ ται, γιατί άπό μεθαύριο θά γίνουν κάτι επισκευές στό κτίριο της Τράπεζας και θά μάς είναι πιο εύκολο νά εξ­ ουδετερώσουμε τά σήματα κινδύνου. Ό Μπάρρυ Λάφερ, άπό δώ, πού είναι ειδικός στα ήλεκτρολογικά, θά σάς πή τί θά κάνη ό καθένας; "Υστερα ό «μηχανικός» θά μάς κατατόπιση μέ τό σχεδι­ άγραμμα των διαδρόμων πού οδηγούν στά χρηματοκιβώ­ τια... Γιά μιά ολόκληρη ώρα ό Χάρυ άκούει χωρίς νά-μιλάη. Ή «δουλειά» έχει έτοιμαστή επιστημονικά,. ώς την τελευ­ ταία της λεπτομέρεια;· Ή όργάνωσι είναι τέλειαν Ό καθένας άπ’ όλους τούς συ μ μορίτες έχει τον ρόλο του στην «έπιχείρησι».

—Άπ’ ότι καταλαβαίνετε, λέει ό Φράνκ, ένας νά μή δούλεψη «ρολόϊ», μπορεί νά χαθούν τά πάντα. Γι’ αύτά θά τά ξαναπούμε και αύριο και μεθαύριο τά Ιδια, νά τά μάθουμε καλά...

§ό

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Ο

ΧΑΡΥ ΚΡΙΣΤ γυ­ ρίζει ατό ξενοδοχείο του μέ βήμα αργόσχολου. Κάθε τόαο σταματάει στις φωτισμέ­ νες 6ιτρίνες των έρημων καταστημάτων. Στην πρα­ γματικότητα δέν ένδιαφέρεται για τά εκθέματα, άλλα προσπαθεί νά βεβαιωθή ότι δέν τον παρακολουθεί κανέ­ νας. "Οταν σιγουρεύεται γι’ αυτό, μπαίνει σ’ έναν τηλε­ φωνικό θάλαμο. Δέν θέλει νά τηλεφωνήση άπό το ξένο δοχείο. ’Έχει άρκετές μέ­ ρες σ’ αυτό και μπορεί, κά­ ποιος άπό τη συμμορία, νά παρακολουθή τά τηλεφωνήματά του άπό κεί. Παίρνει τον πατέρα του καί του λέει όλα όσα έμαθε, δηλαδή κάθε λεπτομέρεια γιά τή σχεδιαζομένη επι­ δρομή, έκτος άπό τήν κυριώτερη: Ποιος είναι ό άρχηγός τής τρομερής σπείρας.

— Πατέρα, καταλήγει το ύ πέροχο Ελληνόπουλο, έσείς νά οργανώσετε τήν ένέδρα για νά συλληφθοϋν όλοι κα­

τά τήν επιδρομή, χωρίς νά χυθή αίμα. Έγώ, σ’ αύτό το διάστημα, θά προσπαθήσω ν* άποκαλύφω ποιός είναι ό μυ οτηριώδης αρχηγός. Ελπίζω νά τά καταφέρω στις τρεις μέρες πού μου άπόμένουν.

— Νά προσέχης τον εαυτό σου.

— Μείνετε ήσυχος, απο­ κρίνεται ό Χάρυ. Μπορείτε νά έχετε σέ επιφυλακή μία δύναμι πάντα, ώστε νά τήν καλέσω μόλις παρουσιαστή απρόοπτη άνάγκη; —Ασφαλώς, Χάρυ. Έγώ μπορεί καί νά λείπω άπό τό γραφείο τή στιγμή πού θά χρειαστής εσύ. Θά άναθέσω άπό αυτή τή στιγμή στον ύποδιευθυντή Πέρκινς νά έχη στή διάθεσί σου ένα ά­ γημα δράσεως. ·— Ευχαριστώ... Μετά τό τηλεφώνημα ό Χάρυ φθάνει στο ξενοδοχείο του. Ανεβαίνει στο δωμάτιό του. Μόλις διαπιστώνει πώς, απόψε, δέν είναι κανείς ε­ δώ νά τον περιμένη, σβήνει τό φως, βγαίνει πάλι στο δι­ άδρομο καί ξαναφεύγει άπό τήν πίσω πόρτα τοϋ ξενοδο­ χείου. Προχωρεί μέ προφύλαξι γιά ένα διάστημα καί, μετά, παίρνει ένα ταξί καί πηγαί­ νει στο Πικαντίλλυ. Προχω­ ρεί καί λίγο μέ τά πόδια ώσπου νά στάση στο σπίτι τοϋ Φράνκ. Είναι δύο μετά τά μεσά­ νυχτα. Στούς δρόμουξ δέν ύπάρχει φυχή. Καί στο σπίτι του Φράνκ όλα είναι βυθι-

ΑΕΤ0Σ ΤΛΝ ΓΗΠΕΔήΜ σμένα ατό σκοτάδι. Ό Χάρυ, ωστόσο, δέν άπομακρύνεται. Πλησιάζει την πόρτα, βγάζει από την τσέ­ πη του ένα παράξενο έλα­ σμα καί, σέ δυο λεπτά, ή βα­ ρεία έξώθυρα τοϋ μεγάρου ανοίγει άθόρυβα. Μπαίνει εις τό εσωτερικό τοϋ σπιτιοϋ καί προχωρεί άθόρυβα, σάν φάντασμα. Μέ ένα κλεφτο­ φάναρο πού ρίχνει μια Ι­ σχυρή, άλλα' λεπτότατη δέ­ σμη, κατευθύνεται γρήγορα στο γραφείο τοϋ Φράνκ. Δεν υπάρχει ψυχή εκεί μέσα. Κά νει μια γοργή έρευνα στα συρτάρια του, χωρίς όμως ν’ άνακαλύψη τό παραμικρό στοιχείο γιά την ταυτότητα τοϋ «άρχηγοϋ». Αφήνει τό γραφείο καί πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα. Τό κρεβάτι τοϋ Φράνκ είναι στρωμένο καί άδειο. Ό Χάρυ Κρίστ νοιώθει ένα παγωμένο χέρι νά τοϋ χαϊδεύη τήν καρδιά. «Σίγουρα θά βρίσκεται μέ τον «άρχηγό» αυτή τη στι­ γμή, σκέπτεται. «Ποϋ όμως; ’Έπρεπε νά είχα γυρίσει νω ρίτερα!...». 'Ωστόσο καταλαβαίνει πώς δεν υπάρχει λόγος νά μείνη περισσότερο εδώ. Τό μό­ νο πού μπορεί νά πετύχη μέ κάτι τέτοιο, είναι νά κινδυνεύση νά άποκαλυφθή, μέ τήν επιστροφή τοϋ Φράνκ. Αφήνει λοιπόν τό σπίτι τοϋ «ύπαρχηγοϋ» καί φεύγει. Τό μυαλό του είναι γεμάτο χι­ λιάδες σκέψεις. Ή ύγρασία τής πυκνής ομίχλης τοϋ πε­

ϋ ρονιάζει τά κόκκαλα. Δέν παίρνει όμως αυτοκίνητο. Άφηρημένος, βαδίζει μιά ολόκληρη ώρα, ώσπου νά φτάσή κοντά στο ξενοδοχείο του. Καθώς πλησιάζει σ’ αύ% τό όμως, άναγκάζεται νά σταματήση παραξενεμένος...

'Ο άρχηγός Δ ΥΝΛΤΑ βήματα άκούγονται στον πλαϊνό δρό­ μο. Συνωμοτικές ομιλίες, α­ νάμεσα στις οποίες μιά φω­ νή, πού φαίνεται παράξενα γνωστή στο Ελληνόπουλο, χωρίς νά μπορή νά θυμηθή μέ τό πρώτο σέ ποιόν άνήκει. Ασυναίσθητα, ώστόσο, κρύβεται μέσα στο κούφωμα μιας πόρτας. Λίγο άργότερα περνάει από εμπρός του μιά παρέα άπό πέντε άτομα. Τό ένα απ’ αύτά είναι ό Τζάκ, τό άλλο ό Αώου καί τρεις άκόμα άπ’ αύτούς πού έλα­ βαν μέρος στο «συμβούλιο»

12

ΑΪΤΟΙ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

τής .συμμορίας, τό ϊδιο βρά­ δυ.

—Έγώ θά τόν «κανονίσω»! λέει ό πρώτος μ’ έναν άνατριχιαστικό απειλητικό τόνο στη φωνή του. Θά τόν καρ­ φώσω σάν κοτάπουλο} πάνω ατό κρεβάτι του.

—Άπ’ την άρκή τό είχα καταλάβει πώς ήταν σπιούνος!, λέει ό Αώου.

— Προσέχετε μόνο νά γίνη ήσυχα, νά μη σηκώσουμε τό ξενοδοχείο στο πόδι, προσθέτει ένας τρίτος.

— Μή φοβάστε... Δεν θά φαντάζεται τϊ τόν περιμένει ... Ό ύπνος των σπιούνων εί­ ναι βαρύς!... "Οταν οί συμμορίτες περ­ νούν άπό μπρος του καί στρίβουν στη διπλανή γωνία γιά νά πάνε στο ξενοδοχείο του, ό Χάρυ δεν φαίνεται καθόλου τρομαγμένος ή άπογοητευμένος, στή σκέφι πώς οί κακούργοι τόν έχουν άνακαλύφει, Αντίθετα, τά μάτια του λάμπουν θριαμ­ βευτικά. Ξεκινάει τρέχον­ τος προς τό μέρος πού έχει άφήσει τό' αύτοκίνητό του. Σέ πέντε ' λεπτά φτάνει. Μπαίνει μέσα καί ξεκινάει ο­ λοταχώς γιά τό σπίτι τού πα­ τέρα του... ίτΐνΐθΛΙΣ μιά ώρα άργότερα καί, λίγο πρίν άπό τό χάραμα τής καινούργιας μέρας, τρία, άστυνομικά αυ­ τοκίνητα γεμάτα ώπλισμένους άστυφύλακες, σταμα­ τούν έξω άπό μιά πολυτε­

λέστατη βίλλα τού Αέην Πάρκ. Μπροότά στό πρώτο αμάξι βρίσκονται ό Τζών καί ό Χάρυ Χρηστίδης — πατέ­ ρας και γυιός. Βγαίνουν άθόρυβα άπ’ τό άμάξι καί, οί άστυφύλακες κυκλώνουν στά γρήγορα τή βίλλα. Ό Χάρυ παίρνει ένα μαχαίρι καί κόβει ένα χον­ τρό καί ίσιο μακρύ κλαδί, ά­ πό ένα μεγάλο δέντρο.

— Τι θά τό κάνης αύτό ; ρωτάει έκπληκτος ό πατέ­ ρας του.

— Συνήθως οί άνθρωποι τού «είδους» αύτού πού πά­ με νά έπισκεφθούμε, κύριε άποκρίνεται τό Ελληνόπου­ λο, παίρνουν πολλές προφυ­ λάξεις. "Αν τό κιγκλίδωμα τού κήπου καί ή καγκελλόπορτά του δεν έχουν ρεύμα πού νά συνδέεται μέ κου­ δούνια καί, άν δέν έχη μυ­ στική έξοδο άπ’ τήν οποία νά μπορή νά τό σκάση σέ ώρα άνάγκης, θά είναι πάρα πολύ περίεργο...

— Καί... μ’ αυτό τό κλαδί θά τά έξουδετεριύσης αύτά τά κουδούνια; ρωτά μέ γουρ λωμένα μάτια ό πατέρας Χρηστίδης.

—Ακριβώς, κύριε!, άποκρίνεται μέ τό πάντοτε τυπι­ κό του ύφος ό νέος. Θά πηδήξω πάνω άπό τό κιγκλίδω­ μα καί θά άπομονώσω τό ρεύμα άπό μέσα γιά νά έρ­ θετε κι’ εσείς μέ τό σύνθη­ μά μου, "Ετσι καί γίνεται. Σ’ ένα λεπτό, δυο τρεις άστυφύλα­ κες πού βρίσκονται κοντά

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

33

τους,. βλέπουν με άνυπόκριτο θαυμασμό τον τρομερό νεαρό πράκτορα της Μυστι­ κής Υπηρεσίας νά κάνη ένα υπέροχο άλμα επί ικοντώ μέ τή βοήθεια τοΰ κλαδιού καί νά περνάη επάνω άπό τό ψηλό, σιδερένιο κιγκλίδωμα, χωρίς νά τό άγγίξη καθό­ λου. Ακόμα πέντε λεπτά πιο ύστερα βλέπουν ένα φω­ τάκι ν’ άναβοσβήνη από τό μέρος του σπιτιού. Σκαρφα­ λώνουν όλοι στά κάγκελΑα καί μπαίνουν στον κήπο. Μέσα σ’ ένα .γραφείο στο εσωτερικό τής βίλλας, την ί­ δια στιγμή, δυο άντρες πού τά πρόσωπά τους δείχνουν ανησυχία, πίνουν μέ αργές κινήσεις ένα κόκκινο ποτό σε δυο ψηλά ποτήρια. Τά βλέμματά τους την περισσότερη ώρα γυρίζουν στην τη­ λεφωνική συσκευή.

— Κοντεύει νά ξημερώση καί ακόμα δέν γύρισε; ρω­ τάει ό ένας πού φοράει ρόμ­ πα καί φαίνεται οίκοδεσπό­ της.

—"Οπου καί νά πάη θά γυρίση, άποκρίνεται ό άλλος, πού είναι ό Φράνκ. Αφού εί­ ναι χαφιές δέν είναι περίερ­ γο νά λείπη. Μόλις γυρίση όμως, τά παιδιά θά τόν ηεριποιπθούν. Δέν πρέπει νά άνησυχής...

— Κανείς δέν πρόκειται ν’ άνησυχήση πιά, Πέρκινς, λέει μιά δυνατή, νεανική φωνή άπό τήν πόρτα, άφου

ό πιο ύπουλος κακούργος βρίσκεται πιά στά χέρια τής Δικαιοσύνης! Χρησιμοποιή­ σατε τήν υψηλή σας θέσι γιά εγκλήματα, κρυμμένος πίσω άπό τό προσωπείο τού νόμου! Απόψε, όμως, κά­ νατε τό λάθος νά στείλετε πολύ γρήγορα νά μέ σκοτώ­ σουν, όταν άκόμα κανείς άλλος έκτος άπό σάς —πού σάς άνέθεσε ό πατέρας μου νά έχετε έτοιμο ένα άπάσπασμα στή διάθεσί μου— δέν μπορούσε νά γνωρίζη τή διπλή προσωπικότητά μου. "Ηξερα πώς ύπήρχε κάποι­ ος παλιάνθρωπος στή Σκώτλαντ Γ ι ά ρ ν τ. "Ομως ό Φράνκ τόν είχε όνομάσει «άνθρωπό του», γιά νά μή σάς άποκαλύψη, βέβαια. Δέν θά φανταζόμουν ποτέ έσάς. Ό ύποδιευθυντής τής Μυ­ στικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ έχει γίνει κά­ τασπρος σάν νεκρός. Είναι εξουθενωμένος καί αύτός, δπως καί ό ύπαρχηγός του. Καμμία σκέψι γιά άντίστασι δέν μπορεί νά περάση άπό τό μυαλό τους, άφού δέκα ώπλισμένοι άστυνομικοί . έ­ χουν μπή μέσα στο γραφείο καί ιούς σημαδεύουν. Ό νόμος έχει Θριαμβεύσει γιά μιά άκόμα φορά, χάρις σ :6 ανυπέρβλητο Έλληνόπου\ο, πού έβαλε τέλος οτή σταδιοδρομία ένός ύπουλου καί τρομερά επικίνδυνου κακούργου...

ΤΕΑΟΙ

£8Απ@§οξπς: Γ, ΜΑΡΜΑΡΙΔΗ) .

Τό τεύχος 6 του «Αετού», που κυκλοφορεί την ερχόμενη έβδομάδα, είναι ανώτερο από κάθε προηγούμενο:

ΕΧΘΡΟΙ... ΠΟΥ ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ Είναι μια παράξενη αυτοτελής περιπέτεια, γεμάτη δράσι αγωνία, μυστήριο, πλούσια πλοκή, αίνιγμα καί γέλιο! Κανένας δεν πρέπει να χάση τό τεύχος 6!

ΑΕΤΟΣ

ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

—

Τεύχος

5

—

Τιμή

2

δραχ.

Γεν. Εκδοτικά! Επιχειρήσεις Ο.Ε, — Λέκκα 22 Άθήναι (125)

ο ΕΜΒ/ΑΤΤΠΕ (ΕΥΝΕΥΕΙΑ 4Π0 ΤΕ ΖΕΛ. 2)

ηηο°ι

ομοζ ο τζ/μμυ πηγαία μ πηρη το ροδηοατο του, τολ

ΙΤΑΜΑ ΤΗΪΕ Ο ΑΛΑΝ ΜΑΚ <ΡΗ\ Ο ιγροάοματ-κς τους..................

χεϊ Τ2/ΜΜΥ, τιουμς; λίγο

ιε

ΑΡ/ιζει

Τΰ ΜΑΤΣ.!

ΣΥΝΕΠΕΙΑ χΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

^ /Οί

ο Λ Ο τ /^»

νά άπολαύσης τΙς π ιό ϋ Ο /V. Ο 11. έκλεκτές καί ηιό άπο* ' λαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες ήρωϊαμοϋ, καταοκοπείας. πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως;

^1. (X V Ο Ο (X Ζ ε

κάθε έβδομάδα τό πε▼ · ~ ^ ριοδικό Μικρός ΗΡΟΣ. ΑΟτή τήν έβδαμάδα θά βρής ατά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζόμενο τεύχος: Ό Μικρός

I «X- ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΦΑΝΤΑΤΜΑ

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρήσ άνεζάντλητη σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικά μικρά βιβλία περιπετειών (άστυνομικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολεμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπληκτική* τιμή τής 1 ή τών 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός τής Στοάς) - «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ»

Χρωμολιβογράφησις—Έκτϋπωσις ΛΙΘ. "Β. ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ.,

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ -ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ 6

Ο^ΧΒΜΣΤ-Η-Ζ (ΣΥΝΕΧΕΊΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΡΟΗΓΟΥΜΤ^Ο£ ΓΡΗΓΟΡΑ ΰ 7ΖΙΜΜΥ ΕΔΕΣΕ Μ'ΕΓΤΑ

ΙήΟίΗΙ ΤΑ ΞΥΛΑ, Λ/9/ ΓΙΕ ΤΗ δΟΡ ΘΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΤΟΣΜ/ΙΕΤΑΙ. . .

ΑΠΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΦΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΤΟΤΕ ΛΡΟΟηΟΚ ί'ΕΠΑ ΚΟΣΟΓίΟΜΕΠ), Ο ΠΡΟΤΤΟλΑΗΤΗΖ ΠΥΤΤΑΞΕ ΤΟ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ- . .

Χ^Α/εΧΕΙΑ -ΣΤΗ ΣΈλ

"Ενα μάτς... άλλου είδους! ΕΝ πηγαίνει συν­ ήθως σε τέτοια κέντρα ό Χάρυ Λώρενς. Απόψε όμως τον έχει παρασύρει ό "Ο­ μορφος, ό άνεκδιήγητος νά­ νος φίλος του.

—"Ελα!, του έχει ππ. Πρέ­ πει νά γλεντήσουμε τή νίκη κι’ εκείνη τή... γκολάρα ποϋ· βγαλες στη Γούλβς. Νά πάρης λοιπόν άπόψε καί την Τζήν καί νά πάμε στο «Τρελ-

λό Μουλάρι)), το κέντρο τοϋ 'Γίμοθυ Γκάρλεστον!

—Αγαπητέ μου "Ομορφε, έγώ δεν πηγαίνω σέ νυκτε­ ρινά κέντρα, έχει απαντήσει ό Χάρυ.

— Μια φορά θά έρθης γιά νά μοϋ κάνης το χατήριΓ Ό Τίμοθυ πού σοϋ λέω είναι σύμβουλος μιας ομάδας Β' κατηγορίας τοϋ Λονδίνου. Πρέπει νά τον ύποστηρίξουμε, άφοϋ προέρχεται άπό την ποδοσφαιρική οικογέ­ νεια ! "Οχι πού έχει πιστέψει ό

4 Χάρυ ότι ό διαβολεμένος νάνος ένδιαφέρεται, άν ό Γκάρλεστον προέρχεται α­ πό την ποδοσφαιρική οικο­ γένεια. Τέλος — πάντων ό­ μως, αποφασίζει νά τοϋ κά­ νη τό κέφι. Καθώς τό βράδυ της Κυριακής είναι πάντα ε­ λεύθερο γιά τούς ποδοσφαι­ ριστές καί,, καθώς ή δεύτερη προσωπικότητά του ώς μυ­ στικού έπιθεωρητοΰ τής Σκώτλαντ Γιάρντ (*), δεν τον ύ(*) Πρσγματιικά ό διάσημος πο­ δοσφαιριστής τής * "Αρσιενάλζ ό σέντερ φό.ρ των «κανονιέρηδων, Χάρυ Λώρενς, ανήκει και στη δύναμι τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ. Τό πραγμα­ τικό του όνομα είναι Χάρυ Χρηστίδης ή Χάρυ Κρίστ —όπως εί­ ναι καταχωρηιμένο στα Εγγλέζι­ κα Αρχεία. Ή ιστορία του, που δημοσιευθηκε σ'τό πρώτο τεύχος τού «’Αετού, τών γηπέδων» είναι ή έξής: Γιος τού Τζών Χριστίδη, διευθυντού τής Μυστικής Υπηρε­ σίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ και Εγγλέζας μητέρας, ό Χάρυ έχει έκπαιδειυτή ειδικά διά μυστικός πράκτωρ, έξ αιτίας τών μοναδικών προσόντων και τών εκπληκτικών Ικανοτήτων του. "Ετσι, σέ ηλικία μόλις 19 χρονών, έχει τον τίτλο τού «ίνσπέκτωρ», δηλαδή τού «ε­ πί θεωρητού» καί, είναι ό νεότερος αξιωματικός πού είχε πότε στη δύναμί της ή καλύτερη αστυνομία τού κόσμου. Νά, όμως, πώς έγινε ταυτόχρονα καί ποδοσφαιριστής: Μια μέρα που γύριζε στο Λονδίνο μετά από κάποια έπιτυχή αποστο­ λή του στο εξωτερικό, έπεσε στα χέρια όσταγωγέων που ήθελαν νά τον σκοτώσουν νομίζοντας πώς εί­ χαν νά κάνουν μέ άλλον. Ό άλλος αυτός που έμοιαζε τόσο πολύ μέ τον Χάρυ, ήταν ό *Έντυ Στήβενς,

ΑΕΤΟΣ ΤΩ-Ν ΓΗΠΕΔΩΝ ποχρεώνει νά βρίσκεται που­ θενά αύτή τή νύχτα, παίρ­ νει τήν Τζπν και τον νάνο και πάνε στο «Τρελλό Μου­ λάρι)). Μπαίνουν, κάθονται σ’ ένα τραπεζάκι καί παραγγέλ­ νουν... λεμονάδες, πράγμα πού κάνει τούς πλαϊνούς τους νά γελάσουν ειρωνικά. Ό Χάρυ δεν δίνει τήν πα­ ραμικρή σημασία καί ή Τζήν τό ϊδιο. Ό "Ομορφος όμως δαιμονίζεται.

— Μά τήν πίστι μου, μουρ­ μουρίζει οτ’ αυτί του Έλλη^ νόπουλου, θά σηκωνόμουν καί θά τούς έκανα τά μού­ τρα μπλε καί στους πέντε... μέσα δεξιά τής "Αρσεναλ. Στην έ^ξέλιξι τής- ιστορίας, ό ήρωάς μας, γιά νά σώση τή ζωή τού Στήβενς, αναγκάζεται νά... παίξη μπάλλα στη θέσι του, ξεγελώντας και τούς φονιάδες καί τούς συμπαΐκτες του, μέ τήν τρομακτική ομοιότη­ τά τους. Καί, ό μέν Στήβενς σώ­ ζεται πραγματικά καί φεύγει αρ­ γότερα γιά τήν πατρίδα του τον Καναδά, τού δε Χάρυ αποκαλύπτε­ ται τό... καταπληκτικό ποδοσφαι­ ρικό του ταλέντο! Τήν ίδια έποχή, ό διοικητής τής Σκώτλαντ’ Γιάρντ χρειάζεται εναν μυστικό πράκτορα του πού ινά είναι συγχρόνως καί ποδοσφαιριστής, γιά νά τού ανά­ θεση κάποια σημαντική ύπόθεσι. Καλύτερη ευκαιρία, «δεν μπορεί νά βρεθή κΓ έτσι ό Χάρυ —μέ τό ψευδώνυμο Λώρενς» γράφεται στην θρυλική "Αρσεναλ, γιά ν’ άιναδειχθή σέ λίγον καιρό ό μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής τής Μεγάλης Βρε ταννίας δλων τών εποχών καί... ταυτόχρονα ό ικανότερος μυστικός πράκτωρ πού άνέδειξε ή Σκώτλαντ Γ ιάρντ!

ΑΊΐΘί ΤηΝ ΓΗΠ£ΔίίΝ

άλλα δς έχουν χάρι!

— Πού έΐν* έδώ ή Τζήνι —"Οχι αύτό.

-Αλλά; —’Άς έχουν χάρι ηού το μαγαζί είναι τού καλού κό­ σμου !, δηλώνει ό νάνος. Δεν σηκώνει καβγάδες έδώ μέσα, ξέρεις...

— Μπά; • —Βεβαίως! Ό Τίμοθυ έχει νά τό λέη ότι ποτέ δεν έχει γίνει καί ούτε θά γίνη κα­ βγάς στο μαγαζί του!

— Τι μου λές! Αύτό είναι σπουδαίο. Δείχνει πώς . ό Γκάρλεστον αυτός, πού μου λές, θά πρέπει νά έχη έξο­ χο χαρακτήρα!

— Πρώτης τάξεως, λέει ό

I

Μ

νάνος καί δέν αυνεχίξει τήν κουβέντα του, γιατί άναγκάΔ ζεται νά στρίψη καί νά κυττάξη μια παρέα πού ,μπαίνει εκείνη τή στιγμή στο «Τρελ·* - λό Μουλάρι)). Α ΥΤΟΙ

πού

μπαί­

νουν είναι τύποι... «χειρίστου είδους)). " Εχουν άνασηκωμένους γιακάδες καί χέρια στις τσέπες. Στέκον­ ται σε παράταξι πίσω άπό την είσοδο. Κάτι άλλοι «τύποι)) πού τά πίνανε ώς αυτή την ώρα στο βάθος τής σάλας, άφήνουν στη στιγμή τά τραπέζια τους καί τρέχουν προς το μέρος

Το κρασί άπό τό τρύπιο βαρέλι- χύνεται στο στόμα του !

£

_

.

........ μ

.ΑΙΤ^ί ΤΟΝ ΓΗΓΙΒΑΠΝ

τβν κακνουρνιοφβρμίνων. Ακολουθεί τότε 6 παρακά­ τω διάλογος πού, γίνεται τό-

ναι βτό γήπεδο, - Είναι πού τόν θέλουμε

αο δυνατά, ώστε τον παρα­ κολουθούν θέλοντας και μη όλοι οί θαμώνες του «Τρελλοΰ Μουλαριού»: — Γουστάρετε τίποτε, αγό­ ρια; ρωτάει ένας από τούς «ντόπιους» — δηλαδή από κείνους πού ώς τώρα βρί­ σκονταν μέσα στη σάλα.

— Κάτι γουστάρουμε!, άπσκρίνεται άόριστα ένας άπό τούς έπισκέπτες με τούς άνασηκωμένους γ ι α κάδες και φαίνεται πώς είναι εξ­ ουσιοδοτημένος νά , μιλάη για όλους. ΚΓ εκείνος άπό τούς «ντό­ πιους», όμως, πού τού μίλη­ σε την πρώτη φορά, μοιάζει νάχη κΓ αύτός τέτοια έξουσ ι ο δ ότησ ι. Ξαναλέει; — Καί τ’ ειν’ αύτό, άν επι­ τρέπεται ; — Θέλουμε νά κουβεντιά­ σουμε με τον Τίμοθυ Γκάρλεστον!

— Πολύ καλά, άγοράκι! Ό Τίμ βρίσκεται σ’ εκείνο το γραφείο εκεί κάτω, πίσω άπό τον 'διάδρομο. Μπορείς νά πάς νά του πής ο,τι σ’ άρέσει!

— Εϊμαστε όλοι μιά παρέα όμως καί... δέν βαστάει ή καρδιά μας νά χωρίσουμε!, του λέει ό άλλος σαρκαστι­ κά.

— Δυστυχώς, τό γραφείο του είναι στενό και δέν σάς παίρνει τόσους, άποκρίνεται ό «ντόπιος» ψυχρά. Νά πάτε νά τόν βρήτε αύριο πού θά-

τώρα! 8 κάνει στενοχωρημέ­ να ό μουσαφίρης. Καί, γιά νά έννοήσης ότι δέν παίρ­ νει άναβολή τό ζήτημα, σέ πληροφορώ πώς μάς έστειλε ό Πήνγκλυ, γιά νά τού πού­ με κάτι κουβεντούλες...

—Ό . Τίμοθυ, γρυλλίζει τότε ό άλλος μέ θυμό, δέν δέχε­ ται κουβέντες τού Πήνγκλυ, παρά μονάχα άπό τόν ίδιο τον Πήνγκλυ!

— Δυστυχώς έχει... αμυγδα­ λές ό άρχηγός μας, άποκρίνεται ειρωνικά ό άλλος και ό γιατρός τού είπε νά μή βγάζη λέξι!... Εμάς, ό,τι εί­ ναι νά μάς πή, τό γράψει σ’ ένα δεφτέρι. Μάς έγραψε τό λοιπόν πώς, άν δέν παρουσιαατή ν’ άκούση μέ τό κα­ λό, νά τόν βρούμε μέ τό ζό­ ρι και νά τού ρίξουμε κΓ έ­ να καλό «σοπάκι» γιά τή χώ­ νεψή Σβήσε, επομένως, νά τόν είδοποιήσης, γιά νά μή γίνη σαματάς κι’ ένοχληθή ή αξιότιμος πελατεία σας! Αντί νά σβήση όμως ό «ντόπιος»... άναβε ι μιά μπου­ νιά ατά μούτρα τού μουσα­ φίρη καί τόν φέρνει κορώ­ να — γράμματα. Φυσικά αυ­ τό είναι σάν νάχη δώσει τό σύνθημα. Σέ μιά στιγμή έρ­ χονται όλοι στά χέρια. Χύ­ μανε οί απ’ έξω ατούς άπό μέσα κΓ οί άπό μέσα ατούς απ’ έξω, τσιρίζουν ύστερικά οί θαμώνες τού «Τρελλοΰ Μουλαριού» καί σκορπίζουν στις γωνίες, οπότε οί καρέ­ κλες μένουν μόνες τους

ΑΙΐόϊ ίΛΝ ΓΗΰέΑβΜ καί τά δύο... στρατόπεδα, ά* ποφασίζουν νά τΙς χρηοιμ©ποιήσουν.., Αρπάζουν όλοι ,άπό μία κι’ ό... "Ομορφος ξε* ψωνίζει κατενθουσ ι α σ μ ό* νος: —"Εχει νά πέση... φύρα στα κεφάλια — ό Θεός ξέρει πόση! Ό Χάρυ γυρίζει και τοϋ λέει χαμογελώντας: — Μήπως ξέρεις κανένα κέντρα πού νά... τσακώνουνται κιόλας λιγάκι;

Άπό ποιους είναι ό Χάρυ

Λ ΕΓΟ Ν Τ Α Σ

σηκώνεται

Πάνω

και

στο

αυτά πιάνει τή

τραπέζι

είναι

Τξήν άπό τό μπράτσο γιά νά τήν άδηγήση έξω. Τήν Ι­ δια στιγμή όμως ένας άπό τούς μουσαφίρηδες μέ τούς άνασηκωμένους γ ι οκάδες, έρχεται φουριόζος καταπά­ νω του. Επειδή όλοι οι πε­ λάτες έχουν χαθή, τον λογα­ ριάζει φαίνεται κΓ αυτόν γιά άνθρωπο τοϋ καταστήματος και θέλει νά πολεμήση. Ό Χάρυ, χωρίς νά γυρίση νά τον κοιτάξη καθόλου, σπρώχνει μιά καρέκλα μέ τό πόδι καί τήν πετάει μές στά πόδια του. Εκείνος, μέ τή φόρα πού έχει, μπερδεύεται κι* έρχεται σωρό κουβάρι 6λ αστημ ώντ α ς. Ό "Ομορφος σηκώνει τότε τή μπουκάλα τοϋ νεροϋ άπό

ολόκληρο

τό

εκατομμύριο*

ί

ΑΙΪ5Σ 1ΑΝ·η4ΜΑ0Ν

το τραπέζι .καί του... τή σπά­ κινος άπό θυμό. * Αρπάζει στη στιγμή μιά καρέκλα καί ει στο κεφάλι δηλώνοντας τήν κάνει... «οδοντογλυφί­ αυστηρά: δες» πάνω στο ' κεφάλι του — Δεν θέλω ν’ άκούω... κα­ δράστη. κά λόγια, μπροστά στη δε­ Είναι ή ώρα πού ή μάχη έ­ σποινίς Τζήν! χει φτάσει . στο ζενίθ της. "Ενας άλλος από τους Καθρέφτες, ποτήρια, πιάτα, «μουσαφίρηδες» τότε, πού καρέκλες, τραπέζια, γίνον­ βλέπει τό νάνο νά χτυπάη τον σύντροφό του, χύνεται ται κομμάτια μ’ έναν τρομα­ εναντίον του φοβερός. Ό κτικό θόρυβο, λές και γίνε­ ται αληθινός πόλεμος. φουκαράς ό "Ομορφος δεν προλαβαίνει νά άμυνθή. Ή Ό Χάρυ παίρνει άπ’ τό χέ­ γροθιά του ξένου υψώνεται ρι τήν Τζήν και τήν Τραβάει παράμερα, μήν τήν χτυπή­ πάνω απ’ τό κεφάλι του τρο­ σουν. Ό "Ομορφος ξανασημερή.- Ό " Ομορφος κλείνει κώνεται τρικλίζοντας καί ψά­ τις ματούκλες του και προσ­ χνει ολόγυρα μέ... άγριεμέεύχεται : νο μάτι.

— Μαντόνα μία, Μαντόνα δύο, Μαντόνα τρεις... και τό — Ποιος βάρεσε φάπα; ρωτάει άγρια. "Ας παρουσιαλουρί τής μάνας! Κάνε τό στή μπροστά μου, άν είναι θαύμα σου! Μια σβουριχτή γροθιά βρί­ άντρας! σκει κατάμουτρα αύτόν πού Μπροστά του βρίσκεται είναι έτοιμος νά χτυπήση τό κατά σύμπτωσιν ένας άπό νάνο. Τού την έχει δώσει έ­ τούς μουσαφίρηδες — πρα­ νας άπό τούς «ντόπιους» γματικός γίγαντας. Ό "Ο­ μορφος παθαίνει... ντελίριο. πού βρέθηκε κοντά του καί τον πετάει στο πάτωμα σάν —Αστειεύτηκα. Δέν μίλη­ νάταν κεραυνός. Ό Ομορ­ σα σ’ έσένα! Πολύ καλά έ­ φος άνοίγει τά μάτια, τον κανες και μου τράβηξες βλέπει κάτω και «πήζει». μπουνιά!, τού λέει. Δέν ξέ­ — Για δές, λέει, τι καλές ρεις πόσο μ’ άρεσε! σχέσεις πού έχω μέ τον ού­ — Αλήθεια; Νά κΓ άλλη!, ρανό! Μπράβο, άγοράκι! μουγγρίζει ό γίγαντας καί Σου εκφράζω τήν εύαρέτό χέρι του χτυπάει τό νάνο στά μούτρα, σάν έμβολο μη­ σκειά μου! χανής. ' Ό «ντόπιος» δμως, πού δεν έχει ξαναδή ποτέ τό Τόν σηκώνει στον άέρα νάνο, νομίζει πώς είναι μέ και τόν πετάει πίσω άπό τόν τούς επιδρομείς. Του τραβά­ πάγκο τού μπάρ. Εκεί που πέφτει ένα βαρέλι είναι σπα­ ει λοιπόν μιά ξαφνική γρο­ θιά και τον στέλνει νά σκά­ σμένο καί όλο τό κρασί χύ- νεται μέσα στο άνοιχτό στόση επάνω στον άλλον. . Ό Χάρυ γίνεται κατακόκ-,. , μα του λιπόθυμου νάνου. “0-

ΑΗΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ταν καμμιά φορά —αρκετά γρήγορα— συνέρχεται, είναι ... στουπί στο μεθύσι!

— Που είναι οί εχθροί; μονολογεί με παραμορφω μένη φωνή και παραπατών­ τας προχωρεί άνάμεσα στις σπασμένες καρέκλες καί τά τραπέζια. Τό ίππικό νά έπιτεθή, παρακαλώ! Τί διάβολο γίνανε τ’ άλόγατα;

Κ ΑΤΑ

τά άλλα, τό γλέντι δίνει καί παίρνει α­ κόμα. Οί μπουνιές πέφτουν ολόγυρα... σύννεφα — σύν­ νεφα! Οί καθρέφτες έχουν γίνει · ΕΓρύψαλα όλοι. Καρέ­ κλα δέν ύπάρχει γερή ούτε μία. Μόνο τά φώτα έχουν άφήσει^ άθικτα, γιά νά βλέ­ πουν... νά τσακώνωνται. Σβή­ νουν όμως άξαφνα κΓ αύτά, όταν κάποιος στριγγλίζη μ’ όλη του τή δύναμι, ότι έρχε­ ται ή Αστυνομία. Μέσα στο σκοτάδι γίνεται, γιά μερικά δευτερόλεπτα, τρισχειρότερο πανδαιμόνιο. Γρήγορα όμως τή φασαρία την ακολουθεί νεκρική ήσυχία, σημάδι πώς όλοι τόσκασαν ήδη.

— Τζήν!, " Ομορφε!, λέει μέ κάποια άνησυχία ό Χάρυ. Που είστε; — Εδώ είμαι, άκούγεται πο­ λύ κοντά του ή φωνή τής κοπέλλας. Είσαι καλά, Χάρυ; — Μιά χαρά. Ό "Ομορφος πού είναι; — Δέν ξέρω... Δέν τον βλέ­ πω... "Ομορφε! "Ομορφε! Τότε άκούγεται ή φωνή

§ τού άνεκδιήγητου νάνου πού λέει: —” Ομορφε! "Ομορφε! Πού στην εύχή είμαι; Οϋτ’ έγώ δέν μέ βλέπω. Πώ πώ, σκοτάδι, παιδάκι μου! Πή­ χτρα ! Παιδιά, έδώ είμαι ; Δέν μπορώ νά διακρίνω κα­ λά, άν καί... μοΰ φαίνεται πώς... άγγίζω τό χέρι μου! Μάλιστα! Φαίνεται πώς είμ’ έδώ! Δέν προφταίνει νά πή πε­ ρισσότερες άνοησίες, γιατί άνάβουν τά φώτα, τό ίδιο ά· πότομα, όπως έσβησαν. Στο «Τρελλό Μουλάρι)) δέν ύπάρχει πιά ψυχή άπό πελάτες ή άπό έκείνους πού έπαιζαν ξύλο. Είναι μόνο τά έρείπια καί τά συντρίμμια, καθώς καί καμμιά δεκαριά άστυφύλακες μέ στολή. "Ε­ νας απ’ αύτούς πού έχει καί τρεις «σαρδέλες» στο μανίκι έρχεται μέ φόρα καταπάνω στον Χάρυ. Τό πρόσωπό του είναι βλοσυρό καί αύστηρό. Άκουμπάει βαρύ τό δεξί του χέρι στον ώμο του Ελληνό­ πουλου καί ρωτάει ξερά: —Έσύ άπό ποιούς είσαι; Άπ’ τά παιδιά τού Τίμοθυ Γκάρλεστον ή τού Νάτ Πήνγκλυ; —"Εχασες!, τού άποκρίνεται ό Χάρυ μελιστάλαχτα, δείχνοντάς του την ταυτό­ τητά του. Ούτε τό ένα, ού­ τε τό άλλο! Είμαι άπό τά παιδιά τής Σκώτλαντ Γιάρντ. Ό Χάρυ Κρίστ, άν έχης άκουστά... Καί φαίνεται πώς ό άρχιφύλακας έχει στ’ αλήθεια ά-

αΕΤΟΣ

κουστά για τον δαιμόνιο άσ­ σο της Μυστικής Υπηρεσίας γιατί μένει «κλαρίνο», με γουρλωμένα μάτια, ώσπου ό ηρωάς μας μαζί με την πα­ ρέα του φεύγουν άπό κεί μέσα. Στον δρόμο ό Χάρυ υπο­ χρεώνεται νά κρατάη αγκα­ ζέ τον νάνο που, μη μπο­ ρώντας νά σταθη στα πόδια του άπό τό μεθύσι, παραπα­ τάει κΓ όλο κινδυνεύει νάρθη κάτω.

— Δεν μ’ άρεσε καθόλου αύτό τό κέντρο!, δηλώνει ξεκάθαρα, με την παραμορ­ φωμένη απ’ τό μεθύσι φωνή ταυ. Αύριο, Χάρυ μου, θά σε πάω σ’ ένα άλλο πού ξέρω καί πού δέν καυγαδίζουν πο­ τέ! Στό... «Θεοπάλαβο ”Αλο-

Ό Χάρυ πάει έπίσκεψι Τ" ΗΝ ΩΡΑ πού πέφτει στό κρεβάτι του ό Χάρυ 3τό μυαλό του άνακατεύονται πολλές σκέψεις. Πρώτα συλλογιέται δτι άπό την άλνη μέρα τό πρωί ή άγαπημένη του φίλη Τζήν Κλίφτον

ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

θά βρίσκεται στό γραφείο του πατέρα του, όπου θά εί­ ναι ιδιαιτέρα γραμματεύς του. Μετά ξανασκέπτεται, για εκατοστή τουλάχιστον φορά άπό τή στιγμή πού τούς ηρωτόειδε, δυο γνωστά του πρόσωπα. Πρόκειται γιά δυο άπό ε­ κείνους τούς ανθρώπους μέ τούς άνασηκωμένους γιακά­ δες πού μπήκαν τήν περα­ σμένη νύχτα στό «Τρελλό Μουλάρι» κΓ -έκαναν τή φα­ σαρία. Ό ένας είναι Γάλλος καί λέγεται Πιέρ Κλεμάν κΓ ό άλλος είναι Πορτορικανός κΓ ό Χάρυ δέν θυμάται τ' ό­ νομά του, παρά μονάχα ότι κι* αύτός, όπως κι* ό Γάλλος έχουν κακά προηγούμενα μέ τούς νόμους. Μάλιστα, γιά τον Κλεμάν ξέρει άκόμα ότι έχει κι* ένα σιδεράδι­ κο στή Χάλφορντ Στρήτ, πλάϊ στό πάρκο Κλέϋτον, ο- ' που βρίσκεται καί τό σπίτι του. Ούτε καταλαβαίνει ποιά ώρα τον παίρνει ό ύπνος. Νομίζει όμως ότι δέν είναι ούτε ένα λεπτό πού έκλεισε τά μάτια του, τή στιγμή πού τον ξυπνάει τό κουδούνισμα τού τηλεφώνου καί, βλέπει κατάπληκτος ότι έχει ξημε­ ρώσει ! Παίρνει τό άκουστικό κΓ άκούει τή φωνή τής Τζήν: — Δέν χόρτασες άκόμα τον ύπνο, άστυνόμε; —Έσύ ’σαι, κούκλα; λέει χαρούμενος. Καλορίζι κ η ! Κάνεις σέντρα άπό μάνα στό τηλέφωνο;

ΑΕΤΟί ΤΛΝ ΓΗΓΚΑήΝ

11

—Άπό ποιόν άλλον θάκανα; Άφου μοΰ είπε, ό κ. Δι­ ευθυντής νά οου τηλεφωνήσω! Σέ Θέλει άμέσως. Τρέχα! Και κλείνεΓ. Ό Χάρυ αναστενάζει. "Α­ σχημο πράγμα νά σοϋ κό­ βουν τον ύπνο πάνω στη γλυκά. Τι νά κάνη όμως; Ή υπηρεσία — υπηρεσία. Σηκώ­ νεται στη στιγμή, ντύνεται σάν νεοσύλλεκτος καί νό­ σου τον στο περίφημο κτί­ ριο τού. Χαυάϊτχωλ. Μπαίνει μέ λαχτάρα στον προθάλαμο οπού ξέρει ότι θά βρίσκεται ή Τζήν, άναγκάζεται όμως νά συγκράτηση τή φόρα του γιατί, εκεί μέσα, βρίσκονται και δυο σοβαρές και ξερα­ κιανές κυρίες του «Στρατού τής Σωτηρίας», πού τον κυττάζουν έξεταστικά άπό τά νύχια ως τό κεφάλι.

— Καλημέρα σας, κύριε Κρίστ, λέει ή μικρή δαγκώ­ νοντας τά χειλάκια της γιά νά μή γελάση μέ τό ύφος του.

— Καλημέρα σας, δεσποι­ νίς Κλίφτον. Είναι ό Κύριος διευθυντής μέσα; ρωτάει τυπικώτατος ό Χάρυ.

— Σάς περιμένει.

— Θένκ γιοϋ - (εύχαριστώ) ! Και μπαίνει. Ό διευθυν­ τής -^δηλαδή· ό πατέρας του— σηκώνει τό κεφάλι άπό ένα βουνό άναφορές. Τον παρατηρεί χαμογελώντας.

—'Ί-ίρθες κιόλας; ρωτάει. Σου βρήκα δουλειά.

1 ΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ μιά καρέκλα καί, άφου ό Χάρυ κάθεται, συνεχίζει: Εχεις άκουστά γιά κά­ ποιον Σάρλ Γκουνώ; —Τόν συνθέτη; —"Οχι. Σοϋ λέω /ιά έναν Γάλλο διαρρήκτη πού έχει ρημάξει τήν Κυανή Ακτή καί δέν καταφέρνουν νά τόν βάλουν στο χέρι ούτε μιά φορά.

— Αύτόν τόν έχω άκουστά περισσότερο άπό τόν άλ­ λον!

— Μπράβο! Λοιπόν ό Γκου­ νώ βρίσκεται, στο Λονδίνο!

— Τι σούφρωσε; — Ξεσήκωσε τήν Κεντρική Τράπεζα έχτές τό βράδυ! Ύπόθεσις ένα εκατομμύριο λίρες!

— Πολλά λεφτά!, μουρμου­ ρίζει μέ δέος ό Χάρυ.

—’Από σένα περιμένουμε νά μήν του έπιτρέψης νά τά... ξοδέψη!, λέει ό πατέ­ ρας του : λακωνικά. Πρέπει

η νά συλλαβής τον Γκουνώ, πρίν μετακόμιση γιά' την πα­ τρίδα του.

— Λέτε νά πάη εκεί πέρα; — Γιατί όχι, αφού έχει τρό­ πο νά κρύβεται, χωρίς νά μπορούν νά τον πιάσουν; Καί, μ’ αυτά τά λόγια, ό διευθυντής τής Μυστικής Υ­ πηρεσίας βγάζει άπό ένα συρτάρι μιά φωτογραφία καί τή δείχνει στον γυιό του.

— Αυτός είναι ό Γκουνώ, τοϋ λέε** Αύτόν πρέπει νά βρής. Ό Χάρυ σηκώνεται χωρίς λέζι καί, τραβάει γιά την πόρτα. Ό πατέρας του λέει έκπληκτος: , — Που πάς; Περίμενε νά μου φέρουν τον σχετικό φάκελλο! Πρέπει νάχης μερικά στοιχεία στά χέρια σου γιά νά τον βρής... Έκτος κΓ άν είσαι... μάγος!

— Μπορεί νά είμαι λίγο!, αποκρίνεται με μυστηριώδες ύφος ό Χάρυ. "Εχω μιά Ιδέα, κύριε διευθυντά, πού, άν δεν πιάση, θά έρθω νά μοϋ δώ­ σετε τά στοιχεία πού λέτε. Γιά νά πιάση όμως, πρέπει νά τρέξω!... Καί μ’ αυτά τά λόγια, βγαί­ νει τρέχοντας άπ’ τό γρα­ φείο. Περνάει σάν τον άνε­ μο άπό τον προθάλαμο πού κάθεται ή Τζήν καί βγαίνει στον δρόμο, ένώ οί δυο κυ­ ρίες τοϋ «Στρατού Σωτηρίμς)> τον κυττάζουν απορημέ­ νες. Πηγαίνει γ ρ α μ μη στο Πάρκ Κλέϋτον. Είναι νωρίς ακόμα κι’ είναι κλειστά. Δέ­

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ει τοϋ φύλακα πώς είναι Γάλ λος καί έχει φέρει ένα γράμ μα άπό την μητέρα τοϋ Π ι­ έ ρ Κλεμάν καί, τον καταφέρ­ νει νά τοϋ άνοίζη καί νά τοϋ πή ποϋ άκριβώς βρίσκε­ ται τό δωμάτιό του. Πηγαί­ νει όλόϊσια σ’ αύτό καί, μά­ λιστα άνοίγει την πόρτα του χωρίς νά χτύπήση, μ’ ένα δι­ κό του άντικλεΐδι πού κάνει γιά όλες τις κλειδαριές. Ό Κλεμάν είναι στο κρε­ βάτι του καί κοιμάται τοϋ καλού καιρού. Ό Χάρυ άναγκάζεται καί τοϋ τραβάει τις κουβέρτες. Τότε, ό Γάλλος πετιέται όρθιος με γουρλωμένα μάτια καί λέει αύτά:' — Ποιος διάβολος είσαι; Τί θές εδώ μέσα; Πώς βρέ­ θηκες; Πώς μπήκες; Τί τό θές αύτό τό πιστόλι πού κρα­ τάς; —"Ολο έρωτήσεις έβλεπες στον ϋπνο σου, Πιέρ; τοϋ λέει γελώντας ό Χάρυ.

— Ποιος είσαι; επιμένει ε­ κείνος μέ πείσμα. Δέν τό λέει ψέματα πώς δέν θυμάται, γιατί όταν εί­ χαν ζαναϊδωθή στη Σκώτλαντ Γιάρντ, ό Χάρυ είχε τό πραγματικό του πρόσω­ πο, ένώ τώρα φοράει τή μάσκα τοϋ «ίνσπέκτωρ Κρίστ», ή οποία τον αλλάζει τε­ λείως (*). (*) Επειδή ώς ποδοσφαιριστής ό Χάρυ είναι διάσημος καί τό πρό­ σωπά του εΐναι γνωστό σ’ όλάκληρη την Αγγλία καί εξω οπτ’ αυτήν καί, έπειδή είναι θανάσιμος κίνδυνος νά ιμάθη κανείς ότι άιτοτελεί

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Τοΰ απαντάει εύθυμα: — Είμαι ό έ π ιθεωρητής Κρίστ της Σκώτλαντ Γιάρντ.

— Καί τοΰ δείχνει, με τό ε­ λεύθερο χέρι την ταυτότητά του.

— Σκώ... Σκώ... Σκώτλαντ Γιάρντ!, ψελλίζει άνήσυχος ό Κλεμάν. Καί, τί ζητάς άπό μένα; — Πληροφορίες.

— Δεν ξέρω τίποτα!

— Σχετιικά μέ ποιό πρά­ γμα; ρωτάει ό Χάρυ ζερά. ένα και το αυτό άτομο μέ τον ττερί-ψηιμο επιθεωρητή της Σκώτλαντ Γ ι άρντ, ψοράε ι μια πλαστ ι κή μ άσικα πού προσαρμόζεται γρήγορα καί ταν αλλάζει τελείως, κάθε φο­ ρά πού θέλει νά δράση ώς «ίνσπέκτωρ 1 Κρίστ».

13

Ό Κλεμάν λέει... αλήθεια... Α ΝΟΙΓΕΙ

τό

στόμα

του νά μιλτίση, μπερδεύεται καί τό ξανακλείνει.

— Τρελλαθήκατε; λέει με­ τά, μέ ξαφνικά άπόφασι. Ε­ γώ ζώ ήσυχα πιά! ’Έχω τό μαγαζάκι μου, είμαι κύριος!

— Καί που καί ποΰ μονάχα τοΰ κάνει ό Χάρυ ήσυχα, για ν’ ανάψουν τά αϊματα, πάς μέ την παρέα σου καί Ισοπεδώνεις νυκτερινά κέν­ τρα σαν τοΰ Γκάρλεστον! Μην έτοιμάζεσαι νά τ’ άρνηθης, γιατί δέν σέ είδαν άλ­ λοι — έγώ σέ είδα, μέ τά μά­ τια μου!

'0 Χάρυ κατεβαίνει σαν τίφουνας προς τό τέρμα τών Ισπανόν,

ΑΕΤΟΙ ΤΠΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Ό Κλεμάν αυτή τή στιγμή μοιάζει... τής Μαγδαληνής, τήν έποχή πού είχε μετανο­ ήσει.

—’Έστω, κάνει ταπεινά. Δέν ήταν κανένα έγκλημα. Ό Νάτ... ξέρεις είναι στα μαχαίρια με τον Γκάρλεστον. Λόγω ανταγωνισμοί). Μάζευε ανθρώπους για νά πάνε νά τσακωθούνε στο κέντρο τοϋ Τίμοθυ. «Ούτε σουγιάδες, ούτε πιστόλια)), είπε. «Κανονικός καβγάς)). Καί πλήρωσε ήγεμονικά. Γι­ ατί νά μην έπωφεληθώ; Δεν ήταν έγκλημα...

— Συμφωνώ μαζί σου!, τον βεβαιώνει ό Χάρυ ζωηρά. Γιά άλλο πράγμα ήρθα σ’ ε­ σένα, Πιέρ.

—"Εχει κΓ άλλο; ρωτάει άνήσυχα.

— Το πιο σπουδαίο: Θυμή­ θηκα δτι, μιά φορά πού ή­ σουν στη Γαλλία, ανήκες στην συμμορία του Γκουνώ... Ό Κλεμάν κιτρινίζει σε μιά στιγμή, τόσο ανάλαφρα, πού ίσως ένας άλλος νά μην πρόσεχε.

—’Έ... Αύτό είναι άλήθεια, μά... Σοϋ είπα δτι... πάνε αύτά πιά. Τά ξέχασα! Τώρα ζώ τίμια...

— ΚΓ έχτές, πού λές, συν­ εχίζει ό πρωάς μας, σάν νά μην ακούσε ούτε λέξι απ’ τά λόγια του, αύτός ό Γκου­ νώ, ό πρώην αρχηγός σου, λήστεψε μιά μεγάλη Τράπε­ ζα στό Λονδίνο καί σήκωσε ένα εκατομμύριο λίρες, πο­ λύ πιθανόν επειδή... σιχάθηκε πιά τά φράγκα!

—"Ενα έκατομ μ ύ ρ ι ο!, μουμουρίζει ό Κλεμάν γλεί­ φοντας τά ξεραμένα χείλια του. Πολλά λεφτά! Ό Χάρυ τοϋ καρφώνει στην κοιλιά τήν κάννη του «γουέμπλεϋ)) καί τοϋ λέει με φωνή πού, άξαφνα, έχει γίνει σκληρή καί άπειλητική: —"Ακου, Πιέρ: Μιά τέτοια ληστεία προϋποθέτει βοη­ θούς. Ό Γκουνώ ήρθε άπό τή Γαλλία έδώ καί συναντή­ θηκε μέ παλιούς του φίλους. Τον βοήθησες λοιπόν στήν ληστεία καί γΓ αύτό δέχτη­ κες νά πάς στόν χτεσινό καυγά, γιά νάχης ένα άλ­ λοθι! Θά διαπιστωθή όμως πώς, προλάβαινες ’ νά βρεθής καί στις δύο μεριές.

— Κρίστ, έχεις λάθος...

— Σκάσε κΓ άκου! 'Η λη­ στεία, πάει — τέλειωσε! Εύτυχώς δεν καθαρίσατε κανέναν, όπότε, βέβαια, δέν θά μπορούσα νά κάνω τίποτα γ-ιά νά σέ βοηθήσω. Νά, τί σοϋ προτείνω: "Αν μοϋ πής ποϋ βρίσκεται ό Γκουνώ μέ τά λεφτά, θά σ’ άφήσω καί δέν θά σέ κυνηγήση κανείς. Άλλοι ως θά σέ κάνω μακα­ ρίτη ! Διάλεξε. Ο ΚΛΕΜΑΝ μένει μέ το στόμα άνοιχτό καί τό μούτρο του άπό κόκκινο - κί­ τρινο γίνεται κιτρινόασπρο.

— Δέν θά πυροβολήσης!, λέει αβέβαια.

— Αυτό θά πή πώς ξέρεις εκείνο πού σέ ρωτάω!, τοϋ

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κάνει άγρια ό Χάρυ. Λοιπόν, Πιέρ, θά μετρήσω ώς τό τρία μόνο, γιατί βιάζομαι! Μετά θά πατήσω αύτό έδώ τό σι­ δεράκι πού βλέπεις καί δλα τ’ άλλα θά τ’ άφήσω σ’ εσέ­ να. Θά σου βάλω καί τό πι­ στολάκι στό κουλό σου καί θά πω πώς πήγες νά μοΰ ρί­ ζας καί σέ πρόλαβα — μ’ αύτά τά λόγια παίρνει ένα πι­ στόλι άπό τήν τσέπη του σακκακιοϋ του Κλεμάν, πού βρίσκεται πάνω σέ μιά κα­ ρέκλα, πλάϊ στό κρεβάτι του. Καταλαβαίνεις ότι, δχι μόνο δεν θά με μαλλώσουν, άλλά θά μοϋ δώσουν καί παράση­ μο γι’ αύτό. Δεν μπλοφάρω καί θά τό διαπιστώσης ύστε­ ρα άπό τό «μπάμ». Μόνο, γιά νά σέ βοηθήσω ν’ άποφασίσης, σέ πληροφορώ δτι ή Σκώτλαντ Γιάρντ ένδιαφέρεται περισσότερο γιά τά λεφτά καί ύστερα γιά τον Γκουνώ καί γιά σένα. Αύτός είναι κι’ ό λόγος πού θά σοϋ κάνω τή χάρι νά σ’ άφή­ σω, άν μιλήσης. Αρχίζω τό μέτρημα: "Ενα...

—Εντάξει!, φωνάζει πα­ νιασμένος ό Κλεμάν. Ό Γκουνώ ήρθε άλήθεια σ’ ε­ μένα ' καί τον βοήθησα στη ληστεία. "Εχεις δίκιο, διά­ βολε! Εύχαριστήθηκες τώ­ ρα; — Είναι νά τό ρωτάς; Άλ­ λά θά μοϋ πής καί πού θά τον βρω. Τό ζέχασες; —"Οχι, θά σοϋ τό πω κι* αύτό. "Εφυγε τήν ϊδια στι­ γμή γιά τήν Καζαμπλάνκα. "Εχουμε ραντεβού εκεί πέ­

15 ρα μεθαύριο τό βράδυ, στό καμπαρέ «Ραμόνα». Στις έννέα ή ώρα. Λέει καί, τό βλέμμα του, γυρίζει άθελα στήν καρέκλα πού βρίσκονται τά ροϋχα του. Άπό τό γιλέκο του κρέ­ μεται ένα χρυσό ρολόϊ, άπό μιά. χρυσή άλυσιδίτσα πού καταλήγει σ’ ένα χρυσό έλεφαντάκι.

— Στίς εννέα στη «Ραμόνα)) λοιπόν, κάνει ό Χάρυ παρατηρώντας άθελά του έκείνο τό χρυσό έλεφαντάκι. Χαμογελάει καθώς θυμά­ ται κάτι πού τον βασανίζει.

— Ναι, Κρίστ. Στήν τιμή μου!

— Τώρα ήσύχασα!, τόν βε­ βαιώνει ό Χάρυ.

— Σοϋ είπα δλη τήν άλήθεια.

Γεγονότα μέ αίμα Τ" ο ΑΤΡΟΜΗΤΟ Έλληνόπουλο φεύγει. Δέν πάει μακρυά δμως. Είναι βέβαιος

16 δτι ό Γάλλος τον κοροΐδεψε. Μόλις φτάνει στήν παρακά­ τω γωνία, μπαίνει σ’ ένα τα­ ξί καί περιμένει. Δεν περι­ μένει πολύ. Ούτε τρία λεπτά δεν έχουν περάσει καί, ό Κλεμάν, βγαίνει από την πόρτα του σάν άνεμοστρό­ βιλος. Φωνάζει ένα ταξί. Πη­ δάει μέσα καί ξεκινάει. Ό Χάρυ βάζει τόν οδηγό του νά τόν άκολουθήση. Περνούν μέσα από κεν­ τρικούς δρόμους της πόλης. Τελικά φτάνουν σ’ ένα άλλο νυκτερινό κέντρο πού, φυσι­ κά, αύτή την ώρα είναι κλει­ στό καί φαίνεται έρημο. Τό κέντρο αύτό λέγεται «Άλκατράζ)) κΓ απ’ δ,τι ξέρει ό Χάρυ άνήκει στον Νάτ Πηνγκλυ, δηλαδή τόν άνθρωπο πού έστειλε την παρέα τού Κλεμάν, νά κάνη φασαρία στο κέντρο τού Γκάρλεστον τό «Τρελλό Μουλάρι)). Ό Γάλλος έχει κατέβει έ­ να στενό πιο πριν από τό «Άλκατράζ)) καί πάει ώς εκεί με τά πόδια. Ό Χάρυ τόν άκολουθει. Πηγαίνει άπ’ την πίσω πόρτα τού καταστήματος. Την ανοίγει μ’ ένα δικό του κλειδί καί μπαίνει μέσα. Ό ήρωάς μας, αδίστακτα, μπαίνει κΓ αυτός πίσω του. Ό Κλεμάν περνάει έναν μισοσκότεινο καί μακρόστε­ νο διάδρομο. Ό Χάρυ τόν περνάει κι’ αύτός στα νύχια των ποδιών του, πού δεν βγάζουν τόν παραμικρό ήχο, λες κΓ είναι γάτα.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Ό Κλεμάν χώνεται κάτω από μιά σκάλα. Κάτι ψαχοϋλέύει με τό χέρι του . καί, ξαφνικά, άνοίγει ένα τετρά­ γωνο κομμάτι τού τοίχου σάν συρτάρι. Μπαίνει μέσα καί χάνεται. Τόν Χάρυ τόν πιάνει... ή ζήλεια καί μπαίνει κΓ αύτός. Είναι ένα μικρό, τετράγω­ νο δωματιάκι μ’ άσοβάντιστους ^ τοίχους. Δεν έχει καθόλου έπιπλα. Μόνο κάτω στο χωματένιο δάπεδο, εί­ ναι πεσμένος κάποιος πού μιά φορά ήταν άνθρωπος καί τώρα είναι πτώμα. Τό Ελληνόπουλο τραβάει τό «γουέμπλεϋ)) καί λέει του Γάλλου: — Γιά νάναι ό Σάρλ Γκουνώ εδώ πέρα, πάει νά πή ά­ τι καί τούτο τό μέρος θά εί­ ναι ή Καζαμπλάνκα! Φέματα; Ό Γάλλος κάνει κάτι πού ό Χάρυ δεν θά τό περίμενε ποτέ απ’ αύτόν, ύστερα άπό τόν ώς τώρα μισοκακόμοιρο τρόπο του: Γυρίζει, τόν βλέπει, βγά­ ζει μιά λυσσασμένη κραυγή καί, τινάζεται πλάϊ σάν σαλ­ τιμπάγκος. Ταυτόχρονα τρα­ βάει ένα πιστόλι απ’ την τσέπη του καί πιέζει τή σ,καν δάλη. Ή σφαίρα του δμως καρφώνεται σ’ έναν άπό τούς τέσσερις τοίχους, πολύ δεξιώτερα άπ’ τό σημείο πού βρίσκεται ό νεαρός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ. Αύτό γίνεται γιά τόν άπλούστατο λόγο δτι ό Χάρυ έχει ρίξει πρώτος καί ή δική του σφαί-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ Π4ΠΕΑΛΝ ρα έχει περάσει απ’ τη μια μεριά στην άλλη την καρδιά του δολοφόνου. "Οταν ό Πιέρ Κλεμάν πέφτη στη γη, είναι τό ϊδιο πε­ θαμένος με τον Σάρλ Γκουνώ, πού... άναπαύεται δίπλα του. Ό Χάρυ άνασηκώνει τούς ώμους και βάζει το «γουέμπλεϋ)) στην τσέπη του.

— Κρίμα, μονολογεί. Δεν πρόφτασα νά τού πώ πώς ί­ σως νά έπιανε τό κόλπο του νά μέ στείλη στην Καζαμπλάνκα, άν δεν είχε κάνει τη βλακεία νά πάρη τό χρυ­ σό ρολόι μέ τό χρυσό έλεφαντάκι τού Γκουνώ, άφοϋ τον σκότωσε. Γιατί τό είχα δη... σήμερα τό πρωί στη φωτογραφία του μακαρίτη, πού μου έδειξε ό πατέρας μου! "Υστερα ό Χάρυ παρατη­ ρεί γύρω του και τά φρύδια του ενώνονται μέ υποψία.

— Για νάρθη τρέχοντος έ­ τσι νά έξαφανίση τό πτώμα, μουρμουρίζει μετά, θά πή ό­ τι κΓ εγώ πρέπει νά βιαστώ. Βγαίνει στον δρόμο, πηδά­ ει στο ταξί πού τον περιμέ­ νει καί λέει: — Στο «Τρελλό Μουλάρι!)) Ε ΔΟ Η Π ΙΣΟ πόρτα τού κέντρου είναι Θωρακι­ σμένη κΓ έτσι ό Χάρυ ύποχρεώνεται νάρθη από την κυρία είσοδο καί νά χτυπήση, γιατί μέσα άπό τό κρύ­ σταλλο βλέπει μια σκιά καί,

φυσικά, δεν μπορεί νά έπιχειρήση διάρρηξι. "Ερχεται καί τού-άνοίγει ένας ψηλός μέ απαίσιο μού­ τρο. Βλέποντάς τον ξυνίζει τά μούτρα του γιατί, όπως φαίνεται, περίμενε κάποιον άλλον.

— Τί γυρεύεις; τον ρωτά­ ει όλο... εύγένεια.

— Τον Γκάρλεστον θέλω, τού έξηγεί τό Έλληνόπου·^ λο. Χωρίς ν’ άπαντήση λέξι ό ψηλός, σπρώχνει την πόρτα νά την κλείση. Ό Χάρυ τη σπρώχνει κΓ έκείνος απ’ έ­ ξω, πιο δυνατά καί πιο ξα­ φνικά καί ή πόρτα άνοίγει. Ό μαντράχαλος πάει ν’ άνοι­ ξη τό στόμα νά φωνάξη, ένώ ταυτόχρονα έτοιμάζει καί τις χερούκλες του γιά νά «κανονίση)) τον άναιδή νεα­ ρό. Τίποτ’ άπό τά δύο, όμως δεν προλαβαίνει. Τό χέρι τού Χάρυ άνεβοκατεβαίνει μέ τέτοια ταχύ­ τητα πού... χάνεται! Χτυπά­ ει μέ την κόψι τής παλάμης στο λαιμό τον γίγαντα κι’ έ­ κείνος πέφτει ά ν ά σκελα σάν σανίδα, χωρίς νά υγάλη «κίχ)). Ό Χάρυ μένει μιά στιγμή άναποφάσιστός ,κ υ τ τάζον­ τας γύρω του. Ή έρημη σάλλα τού «Τρελλού Μουλα• ριού)), είναι άκόμα σε κακό χάλι, μετά την χτεσινοβρα^ δυνή μάχη. Θυμάται έκείνον πού είχε πή, έχτές, ότι ό Γκάρλεστον βρισκόταν στο τάδε γραφείο τού βάθους. Χωρίς χασομέρι λοιπόν. πρς·

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ χωρεί πρός αύτό, αφήνοντας ολάνοικτη την εξωτερική πόρτα του κέντρου. Δίνει μιά κΓ ανοίγει τέν­ τα. Μέσα στο γραφείο υπάρ­ χει εκλεκτός κόσμος: Είναι ό Τίμοθυ Γκάρλεστον, άλλα μαζί του βρίσκε­ ται κΓ ό... Νάτ Πήνγκλυ. Άνάμεσά τους, πάνω σ’ ενα τραπέζι, έχουν ένα βουνό χαρτονομίσματα καί τά με­ τράνε καί τά χωρίζουνε σε τρία Ισα μέρη.

— Μέ συγχωράτε πού έπεμ βαίνω, τούς λέει ό Χάρυ μέ τό γουέμπλεϋ στο χέρι, ήρ­

θα όμως νά σάς πω ότι, άπό δω κΓ έμπρός, πρέπει νά τά μοιράζεται στά δύο! Ό κα­ κομοίρης ό ΚΑεμάν τρακάρισε απάνω σε μιά σφαίρα καί πέθανε! Ό Νάτ Πηνγκλυ ξεστομί­ ζει μιά φοβερή βλαστήμια καί πετιέται όρθιος, κατακόκ κινος άπ’ τό κακό του, σάν ίνδιάνος. Στο χέρι του έχει εμφανιστή άστραπιαία ένα «μπράουνιγκ», ό πυροβολι­ σμός όμως άκούγεται άπό τό «γουέμπλεϋ» τοϋ Χάρυ καί, ό κακοποιός, πέφτει μέ τά μούτρα πάνω στό τραπέ­ ζι καί τό άναποδογυρίζει μα­

Ή καρέκλα γίνεται... οδοντογλυφίδες στό κεφάλι του ζάρικου

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ζί μέ τό... έκατομμύριο.

- Φυσικά, ό Γκάρλεστον θέ­ λει κι* αύτός νά πολεμήση. Τήν ώρα πού γίνονται αύτά λοιπόν, έχει απλώσει τό χέρι σ’ ένα άνοιχτό χρημα­ τοκιβώτιο πλάϊ του κι’ έχει τραβήξει ένα πιστόλι. Ρίχνει δυό άπανωτά μολύβια πρόςτό μέρος τοϋ Χάρυ, εκείνος όμως έχει πηδήξει πρός τά πίσω καί βρίσκεται άπό τήν έξω μεριά τής πόρτας. Βγάζει τήν άκρη τού κεφα­ λιού του μόνο άπό τό κού­ φωμα καί λέει τοϋ Γκάρλε­ στον: — Ρίχνεις κανα - δυό άκό-

κακοττοιοΰ,

ενώ

γύρω

ή

μάχη

μα, σέ παρακαλώ, μήπως δέν άκουσαν καλά οί άστυφύλακες άπ’ έξω; — Θά σέ στείλω στήν κόλασι, χαφιέ!, γρυλλίζει λυσσα­ σμένος ό Τίμοθυ.

— Δέν πρέπει νά μοϋ μι­ λάς έτσι, τοϋ λέει μέ παρά­ πονο ό Χάρυ. Έγώ ϊσα — Ι­ σα ήθελα νά σοϋ πω ότι μού άρεσε πολύ τό κόλπο σας. Δυό άρχηγοΐ συμμοριών πού μισούνται θανάσιμα καί πού, τό Ιδιο βράδυ τής ληστείας στήσανε έναν μεγάλο καυ­ γά μέ σκοπό νά έξοντώσουν ό ένας τον άλλον, στήν πρα­ γματικότητα είναι συνεταί-

μαίνεται...

V

20 ροι σέ μεγάλα κέρδη καί... αγαπιούνται μέ αίσθημα! Α­ γάπα τον εχθρό σου! "Ενα ρητό πού τό μετατρέφατε οέ ένα εκατομμύριο λίρες! Μου άρεσε, επίσης καί τό άλλο κόλπο, πού βάλατε τον Κλεμάν νά φωνάξη τον πρώ­ ην άρχηγό του, τον Γκουνώ, από τη Γαλλία, τάχα για μια «μεγάλη δουλειά)). Θά τον θάβατε σ’ εκείνο τό δωματιάκι τού «’Αλκατράζ)) καί, ένώ ή Αστυνομία θάφαχνε επ’ ά πειρον για τον πεθαμένο Γκουνώ, έσεΐς οί τρεις θά ροκανίζατε μέ την ησυχία σας τις λίρες!... Ό Γκάρλεστον θυμώνει πού εκείνος ό άγνωστός του νεαρός έχει τόσες γνώσεις καί τού ρίχνει άλλες δυο σφαίρες πού, ξεφτίζουν τη γωνία της πόρτας.

— Ρίξε μέ την φυχή σου !, τού λέει ό Χάρυ πού ξαναφανερώνεται αμέσως μετά. Φαίνεται πώς οί πολιτσμάνοι στη γειτονιά σας, δεν άκούνε καλά.

— Ποιος δαίμονας είσαι τού λόγου σου; μουγκρίζει ό Γκάρλεστον μέ κάποιο θαυμασμό άνάμεσα στη λύσ­ σα του. * — Αυτό άκριβώς ήθελα νά σού πω τώρα δά, άποκρίνεται χαμογελώντας ό ηρωάς μας. Ένώ τά λογαριάσατε τόσο καλά όλα, ζεχάσατε τον Χάρυ Κρίστ πού μένει σ’ αυτή την πάλι. Τά λάθη άνθρώπινα — θά μού πής. Συμφωνώ μαζί σου καί γι’ αύ-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΟΝ τό, έξ άλλου, έχουμε καί τις κρεμάλες! Κι* απάνω σ’ αύτό έρχονται, καμμιά φορά, δυο άστυφύλακες καί παίρνουν τον Γκάρλεστον, πού έχει γίνει ένα ανθρώπινο ράκος. Ό Χάρυ φορτώνει τά χρή­ ματα σ’ ένα ταξί καί τά πη­ γαίνει δώρο στον διευθυντή τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ, γιά νά τά δωρήση μέ τή σειρά του στον διευθυντή τής Κεντρι­ κής Τράπεζας τού Λονδίνου.

’Έκπληξι

ΜΕ

ΜΙΑ παράξενη συγκίνησι τον κυττάζει ό πατέρας του όταν, άφού έ­ χουν παραδώσει κανονικά τά χρήματα στούς άρμοδίους, μένουν οί δυό τους μέσα στο γραφείο του.

— Σέ συγχαίρω διπλά, λέει κυττάζοντάς τον μέ άσυνήθιστη αγάπη. Πρώτα γΓ αυ­ τή τή σπουδαία επιτυχία σου καί ύστερα γιά τήν άλλη, πού δέν ξέρω άν είναι πιο

21

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ πολύ η πιό λίγο σπουδαία..,.

— Ποια είν’ αυτή; ρωτάει ό Χάρυ απορημένος κΓ αυ­ τός... διπλά, πρώτα για το μυστήριο πού του κρύβει ό πατέρας του και ύστερα για τά τόσα μαζεμένα... καλά του λόγια, στα όποια, κάθε άλλο παρά συνηθισμένος εί­ ναι.

— Τό Σάββατο παίζει ή Ε­ θνική ομάδα τής Μεγάλης Βρεταννίας, με την Ισπα­ νία, αποκρίνεται ό διευθυν­ τής τής Μυστικής Υπηρεσί­ ας. Ό έκλέκτωρ σε κάλεσε γιά τή Θέσι του σέντερ φόρ τής Εθνικής μας! Ό ήρωάς μας μένει μαρμαρωμένος. Τό πρόσωπό του γίνεται μέσα σε μιά στιγμή χλωμό από τή συγκίνησι. Τόσον καιρό έχει πού παί­ ζει στην πρώτη ομάδα τής ’Άρσεναλ, των θρυλικών «κα νονιέρηδων» πού προηγούν­ ται στο πρωτάθλημα, "τόσον καιρό συναρπάζει τις μυριά­ δες τών φιλάθλων, τόσες φο­ ρές οί συμπαίκτες του τον έχουν πάρει ατούς ώμους τους και του έχουν κάνει θριαμβευτικά τον γύρο του γηπέδου, κάτω άπό μιά άληθινή άποθέωσι τών θεατών καί, ούτε τού είχε περάσει καθόλου άπό τό μυαλό, πώς θά μπορούσε νά τού γίνη μιά τέτοια τιμή: Νά φορέση τή φανέλλα τής Εθνικής ο­ μάδας τής Αγγλίας! Αύτό δείχνει πόσο μετριόφρων και μετρημένος είναι στο βάθος καί δείχνει, άκόμα, πώς μόνο εκείνοι πού εΐ-

ναΓ μετρημένοι καί μετριόφρονες, μπορούν νά γίνουν πραγματικοί ήρωες καί άληθινά μεγάλοι...

2Ε·ΤΗ διάρκεια

τής

έβδομάδος πού περνάει, ό Χάρυ Λώρενς, συμμετέχει σε τρεις προπονήσεις τής προεθνικής. Ό προπονητής διαπιστώνει σ’ αυτές δτι ό έκλέκτωρ είχε δίκιο νά τον καλέση για τή θέσι τού σέν­ τερ φόρ. Τήν Παρασκευή τό βράδυ άνακοινώνει σέ ό­ λους τήν τελική σύνθεσι μέ τήν όποια θ’ άγωνιστή ή Αγ­ γλία τήν άλλη μέρα — έκτος φυσικά, άπροόπτου. Ή συ^θεσις αύτή είναι: Τερματο­ φύλακας ό Σουΐφτ τής Μάντσεστερ Σίτυ, άριστε ρ ό ς μπάκ ό Φρόγκατ τής Πόρτσμουθ, κεντρικός ό Πήρα ον τής Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ καί δεξιός ό Σμίθ, τής ’Άρ­ σεναλ. Αριστερός χάφ ό Μπρίνν Τζώνς, επίσης τής ’Άρσεναλ καί δεξιός ό Μάννιον, τής Μίλντεσμπρο. “Εξω δεξιά ό Μάθιους τής Στόουκ Σίτυ, μέσα δεξιά ό Λάουτον τής ’Έβερτον, σέντερ φόρ ό Χάρυ Λώρενς, μέσα άριστερά ό Μπίλλυ Ράϊτ τής Γουλβερχάμπτον καί έξω άριστερά ό Κάρτερ, τής Φούλχαμ Σίτυ. Οί έντεκα αυτοί άσσοι θά άντιμετωπίσουν τούς έπιλέκτους τής Ισπανίας πού έ­ χουν μιά πολύ δυναμική καί τεχνική ομάδα, μέ επικεφα­ λής έναν ημίθεο τών γηπέ-

22

- -

-

- — ■ -----

—......

δων, τόν θρυλικό Ζαμόρα! Νά, λοιπόν, ή σύνθεσις τής Εθνικής Ισπανίας: Τέρμα, ό Ζαμόρα. Μπάκ, από τά δεξιά, οί Ό σασούνα, Τορέζ και Ραμιρέζ. Χάφ, οί Άλόνσο και Φελίτσιο. Κυνηγοί, πάντοτε άπό τά δεξιά, οί Χουαρέζ, Έσκέντο Βάργκας, Έστεμπάν καί Άσσάριο. Ό Λώρενς έχει άντιμετωπίσει μιά φορά δυο απ’ αυ­ τούς τούς^ έντεκα διεθνείς, τόν άριστέρό μπάκ Όσασούνα και τόν έξω άριστερά Έ­ στεμπάν. "Οταν έρχεται ή ώρα και οί δυο όμάδες εμφανίζον­ ται στο γήπεδο -“άποθεούμενες άπό τούς εκατό χιλιά­ δες φιλάθλους τοϋ Ρουέμπλεϋ— Ό ήρωάς μας διαπι­ στώνει πώς... έχει τράκ! Βλέποντας άπέναντί του τόν μυθικό Ζαμόρα, νά άρ~ πάζη μέ άφάνταστη εύκολία τή μπάλλα σέ' σούτ κά­ ποιου συναδέλφου του, πού πήγαινε προς τό Γ, νοιώθει έναν κόμπο νά κατεΘαίνπ δύσκολα άπό τόν λαιμό του. Δεν έχει κι’ άδικο, γιατί είναι άκριβώς ή εποχή πού ό «τρομερός» Ζαμόρα βρί­ σκεται άκριβώς έπάνω στο «ζενίθ» τής φόρμας του. Ή εποχή πού τ’ όνομά του βρίσκεται στά χείλια εκατομ­ μυρίων άνθρώπων σ’ όλο τόν κόσμο, πού τό προφέρουν μέ δέος καί' θαυμασμό.

'9στόσο δλ’ αύτά τελειώ­

ΑΕΤΟΧ ΤΩΝ ΓΗ Π ΕΛΩΝ

.................. ...................... «η------------—

νουν. Οί δυο άρχηγοί, ό Ζα­ μόρα καί ό Δάουτον, άλλάζουν τά άναμνηστικά λάβα­ ρα καί δίνουν τά χέρια. Αμέσως έπειτα ό Ούγγρος διαιτητής Ούγκο Λάνσκυ, σφυρίζει τήν έναρξι_τοϋ άγώνος. Γίνεται νεκρική σιγή, κα­ θώς ό σέντερ φόρ Βάργκας, δίνει στον Έσκέντο κΓ αύτός τή «γυρίζει» στον Φελίτσιο. "Ολη αύτή ή θάλασσα των άνθρώπων έχει κατακλύ σει τό πελώριο στάδιο όχι τόσο γιά νά παρακολουθήση έναν διεθνή άγώνα, όσο για νά θαυμάση έναν ανθρω π ο πού οί άλλοι άνθρωποι προφέρουν τ’ όνομά του σάν νάναι Θεός: Τόν Ζαμό­ ρα.

Μάχη γιγάντων 3£τηΝ άρχή τό παι­ χνίδι είναι μιά προσπάθεια «άναγνωρίσεως» των δυνά­ μεων των δυο στρατοπέ­ δων. Μετρημένοι οί κυνηγοί

23

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ καί οί άμυνάμενοι καί των δύο ομάδων, προσέχουν μή­ πως κάνουν κανένα «μοι­ ραίο); σφάλμα τώρα, στήν άρχή του αγώνα καί τούς στοιχίσπ πολύ ακριβά... Κανένας δεν ξανοίγεται πολύ καί όλοι, λές καί είναι έτοιμοι, στήν πρώτπ δυσκο­ λία, νά υποχωρήσουν, γιά νά υποστηρίξουν τήν περιο­ χή τους. ■ Ό Χάρυ εξακολουθεί νά αισθάνεται αυτό τό περίερ­ γο σφίξιμο στό στήθος του. Αυτό τό σφίξιμο πού είναι τό «τράκ». Ή συγκίνησι δηλαδή γιά τήν άτομική συμμετοχή του σ’ έναν μεγάλης σοβα­ ρότατος άγώνα. Σ’ έναν ά-

Τρομακτικςί

σούτ

γώνα πού καί ή απλή αυτή συμμετοχή είναι ύψίστη τι­ μή γιά έναν ποδοσφαιριστή. Είναι ή πρώτη φορά άπό τον καιρό πού φόρεσε τή φανέλλα των «κανονιέρη­ δων», πού δέν νοιώθει έπιτακτική τήν άνάγκη νά χυθή στά άντίπαλα καρέ, νά μπή σάν σίφουνας στήν περι­ οχή των Ισπανών καί νά σου τάρη προσπαθώντας νά παραβιάση εκείνα τά δίχτυα πού διακρίνει άντίκρυ του... «ΚΓ άν σουτάρω, ό Ζαμόρα θά πιάση τό σούτ οπωσ­ δήποτε !», συλλογί ζεται. «Πώς είναι δυνατόν νά κά­ νη κανείς ένα σούτ πού νά μήν τό πιάση αυτός; Κύττα-

βομβαρδίζουν

τό .τέρμα

τού Ζαμόρσ!

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

24 ξέ τον πώς γεμίζει ολόκλη­ ρο τό τέρμα μέ την παρου­ σία του!... Νομίζεις ότι δέν άψήνει άδεια ούτε μιά τρυ­ πίτσα από τήν οποία νά χωράη π μπάλλα νά περάοη...)). Καί, πραγματικά, αυτή ή­ ταν ή ψυχολογία των περισ­ σοτέρων ποδοσφαιρι σ τ ώ ν πού είχαν άπέναντί τους τον μεγάλο Ζαμόρα. Καί μό­ νο π παρουσία του τούς έκα­ νε νά τά χάνουν πολλές φο­ ρές καί νά μπ μπορούν νά σουτάρουν εύθύβολα... Ή πρώτη επικίνδυνη φάσι μέσα στά Ισπανικά καρέ, γί­ νεται στο 8ο λεπτό. Ό Πήρσον πετάει μιά μακρυνή μπαλλιά στον Τζώνς κι’ εκείνος, παρακάμπτοντας μέ μιά προσποίησι τού κορ­ μιού του τον Φελίτσιο, άνοίγει στον Χτάνλεϋ Μάθιους, τον θρυλικό επίσης «μάγο τής μπάΛλας)). Ό Μάθιους περνάει μέ άσύλληπτες τριπλές τούς Τορέζ καί Ραμιρέζ καί, πάνω άπό τή γραμμή τού άουτ, σεντράρει μέ ακρίβεια πάνω στο πόδι τού Λώρενς. Ό Χάρυ παίρνει φόρα καί σουτάρει. Κάτι νεύρα τού ποδιού του όμως έχουν ένα παρά­ ξενο σφίξιμο. Δέν τ’ αφήνει έλεύθερο, όπως συνήθως. 'Η μπάλλα τινάζεται μέ δύναμι λοξά καί φεύγει άουτ, ένώ ό μεγάλος Ζαμόρα πα­ ρακολουθεί γιά καλό καί γιά κακό τήν πορεία της. Μία κραυγή άπογοητευσε-

ως γεμίζει τις μυρμηκιασμένες έξέδρες, καθώς οΐ φίλα­ θλοι είσαν έλπίσει, γιά μιά στιγμή, ότι θά έβλεπαν ένα γκολ άπό τον φοβερό στά σούτ Λώρενς ή —έστω— μια καταπληκτική άπόκρουσι ά­ πό τον μυθικό Ζαμόρα. Ή άποτυχία τού Ελληνόπουλου ώστόσο, δέν τον απογοητεύ­ ει, ούτε τον κάνει νά φοβηθή. Αντίθετα σφίγγει τά δόν­ τια πεισματωμένος καί απο­ φασίζει νά καταπολεμήση τον ίδιο του τον εαυτό* στή σκέψι πώς κάτι διαφορετικό συμβαίνει σήμερα, άπ’ όλες τις άλλες φορές πού παίζει μέ τήν κανονική του ομάδα. Οί Ισπανοί κάνουν μιά ε­ πικίνδυνη κατεβασιά, ύστε­ ρα άπό τό έλεύθερο χτύπη­ μα πού δίνει ό Όσασούνα, ό δεξιός μπάκ τους. Ή μπάλλα πηγαίνει στον Χουαρέζ πού τήν πετάει έ­ ξυπνα μπροστά στον Βάργκας. Ό σέντερ φόρ τών Ισπα­ νών μπαίνει ταχύτατος καί, καταφέρνοντας νά γλιστρήση ανάμεσα άπό τούς Πήρ­ σον καί Μάννιον, εξαπολύ­ ει έναν κεραυνό επάνω άπό τή γραμμή τής μεγάλης πε­ ριοχής τών Εγγλέζων. Ή μπάλλα φεύγει μέ τρομερή δύναμι προς τό δεξιό Γ τού Σουΐφτ. Αύτός όμως τινάζε­ ται σάν ζωντανό βέλος καί τή διώχνει σέ κόρνερ μέ τις άκρες τών δαχτύλων του καί μέ απίστευτη ύπερέντασι. Είναι ή πρώτη, άληθινά συγκλονιοτική φάσι τού ίστο-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ρικοϋ αύτοΰ παιχνιδιού. 'Η άριστουργηματκή άπόκρόυσι πού περίμεναν οί φίλαθλοι ν’ άντικρύσουν από τον Ζα­ μόρα, ήρθε από τή μεριά τοϋ δικού τους τερματοφύλα­ κα, πού ϊσως δεν είναι καθ­ όλου κατώτερος από τον άντίπαλό του. Καμμιά φορά ό­ μως ή διφήμισι φτάνει γιά νά άνεβάση πολύ ψηλότερα έναν από δύο ίσης αξίας α­ θλητές...

Μ ΕΤΑ την άποθέωσι

πού τού κάνουν οί φίλαθλοι ό Σουΐφτ παίρνει θέσι κάτω άπό τά γκολπόστ. Κοντά του μαζεύονται καμμιά δεκαριά παίκτες και των δυο αμάδων. Τό κόρνερ χτυπιέται ψηλο­ κρεμαστό. Ή μπάλλα έρχε­ ται πάνω άπό τό «μπουλού­ κι», κανείς τούς όμως δεν σκέπτεται νά τή διεκδίκηση άπό τον πανύψηλο και επι­ βλητικό Σουΐφτ πού, κάνον­ τας έξοδο πηδάει και τή μπλοκάρει άνετα. Καινούργια χειροκροτήμα­ τα άπό τϊς έξέδρες καί τό μάτς συνεχίζεται. Ό Σουΐφτ πετάει τή μπάλ­ λα με τά χέρια στον Πήρσον κΓ αύτός άνοίγει άμέσως στον Κάρτερ. Ό άριστερός έξτρέμ των "Αγγλων, κλει­ σμένος άπό δύο άντιπάλους άναγκάζεται νά τή γυρίση στον Μάννιον. Αύτός δίνει στον Μπίλλυ Ράϊτ κΓ έκεΐνος πραγματοποιεί μιά βολίδα, άπό πολύ μακρυά όμως, πού ό

25 Ζαμόρα τήν αποκρούει μέ πολύ μεγάλη εύκολία καί δί νει στον Άλόνσο. Ό Άλόνσο" πασάρει στον Χουαρέζ κΓ εκείνος" κάνει νά άνοιχτή προς τό τέρμα των "Αγγλων. Δεν προλα­ βαίνει όμως ούτε ν’ άνοιγοκλείση τά μάτια του. Κάτι σαν ζωντανή άστραπή περ­ νάει άπό εμπρός του καί ή μπάλλα... «κάνει φτερά» μέ­ σα άπό τά πόδια του. . Είναι ό Χάρυ Λώρενς, ό ό­ ποιος μετά τήν πρώτη άποτυχία του, έχει πεισμώσει κΓ έχει .κατέβει στήν άμυνα νά πάρη μόνος του τή μπάλλα. . Τήν παίρνει καί γυρίζει στήν έπίθεσι. Περνά μέ ύπέροχες διαδοχικές τριπλές τον έναν μετά τον άλλον, τούς Φελίτσιο, Όσασούνα και Τορέζ καί φθάνει σε άπόστασι βολής άπό τον Ζαμό­ ρα. Ή θέσις του όμως είναι πλάγια καί προτιμά νά πασάρη κεραυνοβόλα στον επερχόμενο άπό τό κέντρο, Αάουτον. Ό περίφημος διεθνής φόρ σουτάρει μέ λύσσα. Ή μπάλ­ λα φεύγει άστραπιαία προς τήν κάτω άριστερή γωνία τού Ζαμόρα καί συναντάει... τή γροθιά τού Ισπανού τερ­ ματοφύλακα, πού έχει τιναχτή κιόλας έκεί κάτω, γρηγορώτερος άπό τή σκέψι, σάν ναταν καμμιά... άτσαλένια σούστα! Ή στρογγυλή «Θεά» τοϋ ποδοσφαίρου χτυπάει στο - κάθετο δοκάρι καί άπό κεί βγαίνει κόρνερ.

ΑΕΤΌΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Μια καινούργια άποθέωσι γίνεται αυτή τη φορά άπό τούς τυχερούς φιλάθλους πού παρακολουθούν αύτό τό ποδοσφαιρικό ρεσιτάλ, των δύο ισχυρότερων ομάδων τής Εύρώπης... Κανείς δεν ένδιαφέρεται άν, μέ τήν άπόκρουσι έτούτπ, ή Αγγλία έχασε ένα σί­ γουρο γκόλ. "Ολοι αισθά­ νονται τή συγκίνπσι των άνθρώπων πού καταλαβαί­ νουν πώς παρακολουθούν κάτι μεγάλο... Πώς βλέπουν μέ τά ίδια τους τά μάτια κά­ τι τό θαυμαστό, γιά τό όποίο οί άνθρωποι θα μιλάνε πολλά χρόνια καί θάναι ύποχρεωμένοι μονάχα νά τό φαντάζωνται, άφού δέν πρό­ κειται νά ζαναγίγπ ποτέ.

λίγη ώρα, έγινε ένα θαύμα. 'Εκατό χιλιάδες άνθρωποι ζοϋσαν τήν ίδια άκριβώς δυ­ νατή συγκίνπσι! Εκατό χιλιάδες καρδιές χτυπούσαν στόν ίδιο ρυθμό. Είχαν τον ίδιο πόθο! Αύτό δέν θά ζαναγίνη πουθενά άλλού! Μόνο σ’ αύ­ τό τό ίδιο γήπεδο, κάτω άπ’ αύτές τις εξέδρες, σ’ όποια γωνία τής γης κι’ άν βρίσκε­ ται !...

ΚΓ αύτή, άκριβώς, είνα^ ή μαγεία τού ποδοσφαίρου: Κάθε του φάσις, κάθε στι­ γμή, όσο κΓ άν ένθουσιάση όσο κΓ άν άπογοπτεύσπ, εί­ ναι κάτι πού δέν θά ζαναΆποθέωσις γίνη ποτέ. Είναι μιά κίνησι πού περνάει σ’ ένα δευτερό­ 12Η ΧΟΥΝ περάσει εί­ λεπτο στην ιστορία... κοσι λεπτά άπό τήν έναρξι Οί καρδιές Χτυπούν γορ­ τού παιχνιδιού. Τώρα καί οί γά. δύο ποδοσφαιριστές έχουν Πάνω στις έξέδρες. μπή μ’ όλη τους τήν ψυχή Κάτω στο πράσινο ταπέτο. στον άγώνα. Συνεπαρμένοι Γιά λίγπ ώρα. Γιά λίγα λε­ άπό τις ύπέροχες αποκρού­ πτά. "Οσο κρατάει ό πυρε­ σεις των δύο γκολκήπερ, τός - τού ημιχρονίου. Τού σάν νά νοιώθουν κΓ αύτοί μάτς... "Υστερα οί παίκτες άπώς παίζουν σ’ ένα παιχνίδι ποσύρονται, οί κερκίδες μέ­ τό όποιο οί φίλαθλοι δέν νουν άδειες, θλιβερές, όλο παλιόχαρτα καί σκουπίδια... . πρόκειται νά τό ζεχάσουν ποτέ/ Κανείς δέν μπορεί νά καταλάβη πώς έδώ μέσα, πριν Ό Χάρυ δέν θυμάται πιά

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

27

τούς φόβους του.. Σαν τον στρατιώτη πού σιγά — σιγά μεθάει στη μάχη και δέν λο­ γαριάζει τον κίνδυνο, έτσι κΓ αύτός ρίχνεται τώρα μπροστά, πρός τήν αντίπαλη περιοχή. Τό παιχνίδι έχει γι­ ' νει ταχύτατο. Τρελλό. Οί φάσεις διαδέχονται ή μιά την άλλη μέ φανταστική γρηγοράδα. Ή μπάλλα έρχε­ ται τόσο γοργά από την πε­ ριοχή τής μίας ομάδας στην περιοχή τής άλλης,' πού οί φίλαθλοι δέν προλαβαίνουν καλά — καλά νά τήν παρα­ κολουθούν. Καμμία άπό τις δύο ενδε­ κάδες δέν μπορείς νά πής οτι παίζει πιο συνδυασμένα

Η

μπάλλα

ξετινάξει

τά

ή δτι έχει τήν υπέροχή. Ή άτμόσφαιρα είναι τόσο ζεστή, οί θεατές χειροκρο­ τούν τόσο θεμά τον θρυλικό Ζαμόρα, πού λες κι* είναι Ι­ σπανοί φίλαθλοι κΓ όχι Εγ­ γλέζοι. Τουλάχιστον οί φιλο­ ξενούμενοι παίκτες έχουν ξεχάσει πώς δέν παίζουν στον τόπο τους. ’Έτσι τό παιχνίδι τους είναι γοργό, δυνατό, ένθουσιώδες. Καί οί Εγγλέζοι όμως, έ­ χουν δώσει όλη τους τήν ψυ­ χή γιά τή νίκη. Οί κυνηγοί χύνονται λυσσασμένα νά εκ­ πορθήσουν τά δίχτυα τού ήμιθέου! Καταλαβαίνουν τι μεγάλη δόξα θ’ άποκτήση εκείνος

δίχτυα

της

Εθνικής

Ισπανίας!

28 πού θά τό κατορθώση... Ό Λάουτον και ό Μπίλλυ Ράϊτ, δυο άπό τούς μεγαλύ­ τερους φόρ πού έχει παρου­ σιάσει ποτέ ή Αγγλία, ύστε­ ρα από τον Χάρυ Αώρενς, με περισσότερη πείρα όμως, σήμερα, άπό διεθνείς άγωνες, προσπαθούν με άτομικές προσπάθειες νά κατα­ κτήσουν αύτή τη δόξα. Τριπλάρουν τούς αντιπά­ λους μπάκ καί κάνουν σούτ απ’ όλες τις θέσεις, προσ­ παθώντας νά πετύχουν τό γκολ. Μόνο ό «μάγος» Στάνλεϋ Μάθιους παίζει με σύνεσι. "Αν καί βρίσκεται στήν αρχή τής καρριέρας του, ή νεαρή του ήλικία δεν τον κάνει δούλο τού εγωισμού του. Οί εφορμήσεις του γίνον­ ται πάντοτε άπό τά άκρα καί οι σέντρες του έχουν πάντα θανυαστή ακρίβεια. Μιά απ’ αύτές βρίσκει τό Φοβερό πόδι τού Λάουτον. "Ενας δυνατός γδούπος άκούγεται κΓ αμέσως άλλος ένας —δυνατότερος— καθώς ή στρογγυλή «Θεά)), άποκρούεται άπό τό οριζόντιο δοκάρι τού Ζαμόρα. Τό δυνατό «άχ)) εκατό χι­ λιάδων άνθρώπων γεμίζει τον άέρα. Τό παιχνίδι όμως συνεχί­ ζει νά παίζεται, γιατί ή μπάλ λα άπό τό δοκάρι, έχει ξαναγυρίσει στο γήπεδο. Ένώ ό «διαβολεμένος)). Λάουτον τραβάει τά μαλλιά του γιά τήν άτυχία του, ό αριστερός έξτρέμ Κάρτερ

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τρέχει νά ζαναπάρη τη μπάλλα. Πιο μπροστά άπ’ αύτόν όμως ό δυνατός ΌΟασούνα, αποκρούει στέλνον­ τας στον Χουαρέζ.

£3 ΔΕΞΙΟΣ

χάφ

των

1 Ισπανών έζορμά μόνος του,^ πιο πολύ γιά νά λύση τήν ε­ πικίνδυνη πολιορκία των Εγ­ γλέζων γύρω άπό τό τέρμα τους. Περνάει με τριπλές τον Μάννιον καί τον Σμίθ, ό' ό­ ποιος, ώστόσο, καταφέρνει τήν τελευταία στιγμή καί, με προβολή, πετάει τή μπάλ­ λα άράουτ. Τό άράουτ χτυπάει ό ίδιος ό Χουαρέζ καί τροφοδοτεί τον Έσκέντο. Ό Έσκέντο σεντράρει με άνάποδο χτύπημα τής μπάλλας προς τό κέντρο. Φυσικά ή σέντρα του έχει γίνει σχήν τύχη, αφού έχει γυρι­ σμένη τήν πλάτη προς τό μέρος πού τήν κάνει. "Ετσι, ή μπάλλα πηγαίνει στον Πήρ

ΑΐΤόί ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ «

=

Π'

-ΙΜ.ΙΪ

2* Ιί, ι 1 Ι",

©©ν ηού,.όηως Είναι ησνύψη* λος, άποκροόει άνετα, κά­ νοντας πάσα με τό κεφάλι στον Τζώνς* Εκείνος τη γυρίζει άστραπιαΐα στον Χάρυ Λώρενς κΓ αυτός χύνεται σαν γεράκι προς τό τέρμα τοϋ Ζαμόρα. Περνάει μέ άέρινες τρι­ πλές τούς Άλόνσο και Τορέζ καί σουτάρει γερά άπ’ τό ύψος τής μεγάλης περιο­ χής. Ή μπάλλα παίρνει ύψος ενός μέτρου άπό τό γκαζόν καί κατευθύνεται σαν βολίδα^πρός τό δεξιό κάθετο δοκάρι τοϋ τέρματος των Ισπανών. Είναι φανερό ότι μάλλον άπό τη μέσα μεριά τοϋ γκολπόστ θά περάση, για νά καταλήξη στά δίχτυα. Ό μέγας Ζαμόρα όμως δεν άφήνει νά μάθη ποτέ κανείς, άν πράγματι θά περ­ νούσε μέσα, άν θά βγαίνε σύρριζα άουτ η άν θά χτυ­ πούσε επάνω στο ξύλινο δο­ κάρι. Σάν κανονικό... άεροπλάνο έχει άπογειωθή καί ϊπταται σε οριζόντια θέσι, ώσ­ που τά στιβαρά του χέρια άρπάζουν τη μπάλλα. Τη φέρνει μετά στην αγκαλιά του καί σκάει μαζί της στο χορτάρι. Καινούργιο πανηγύρι άπό ζητωκραυγές στις έξεδρες. Σωπαίνουν όμως αμέσως για­ τί, μέσα σέ μιά στιγμή, και­ νούργιος κίνδυνος, πολύ τρομερώτερος, έχει διαγρα­ φή γιά τό τέρμα τών φιλοξενουμένων.

' Νά, -πώς: Ό Ζαμόρα έχει δώσει μέ τά χέρια στον Όσαοούνα; Εκείνος έτοιμάζεται νά κά­ νη πάσα στον Άλόνσο, ξα­ φνικά όμως, άπό λανθασμέ­ νο ύπολογισμό, πατάει τη μπάλλα καί ξαπλώνεται ανά­ σκελα στο γκαζόν! Ή μπάλλα πηγαίνει στον Λάουτον πού, χωρίς νά τή σταματήση, σουτάρει κατ’ ευθείαν στο κενό τέρμα — μιά πού ό Ζαμόρα βρίσκεται πολύ εκτός θέσεως. Εκατό χιλιάδες στόματα τινάζονται στις έξεδρες. Διακόσιες χιλιάδες χέρια έτοιμάζονται νά χτυπήσουν τά μισά τ’ άλλα μισά, γιά τον θρίαμβο. Αντί γι’ αύτό... έκατό χι­ λιάδες μάτια μένουν έκθαμ­ βα. Ό Ζαμόρα κάνει μόνο δυο βήματα γιά νά πάρη φόρα καί, άμέσως έπειτα, πραγμα-· τοπριεΐ ένα τόσο τεράστιο άλμα, πού, χωρίς ύπερβολή άν τό είχε κάνει σέ στίβο θά πλησίαζε τό παγκόσμιο ρεκόρ. Φτάνει τή μπάλλα μέ τή γροθιά του τή στιγμή άκριβώς πού θά περνούσε τή νοητή γραμμή τοϋ τέρματος καί τήν πετάει κόρνερ! Είναι άδύνατον νά περι­ γραφή αύτό πού γίνεται* μό­ λις οί φίλαθλοι συνέρχονται άπό τήν πρώτη τους κατάπληξι. 'Όλοι μαζί, όρθιοι, τον χειροκροτούν γιά πολλή ώρα καί, φωνάζουν ρυθμικά τ’ ό­ νομά του. Σάν νά είναι Έγ-

Ιθ

Μ

ϋϊ**#6

γΛ4ξ©ς ή οάν νά είναι αύ» τ©1 Ισπανοί. "Εχουν δίκιο αύτο! πού πιστεύουν πώς μόνο μέ τόν άθλητισμό είναι δυνατό νά έπιτευχθή ή παγκόσμια £νωσις και είρήνη... «

«

V

"Ενα γκολ

ΤΟ

ΠΡ0ΤΟ ήμιχρόνι© τελειώνειν σχεδόν άμέσως, μόλις ό Ζαμόρα απο­ κρούει με γροθιά και τό κόρ­ νερ πού χτυπήθηκε άπό τόν Μάθιους. Κουρασμένοι οί είκοσιδύο ποδοσφαιριστές κα­ τεβαίνουν στ* αποδυτήρια για τή λιγόλεπτη άνάπαυσι, πού θά τούς δώση κουράγιο γιά τό δεύτερο, δυσκολώτερο μέρος τής μάχης. "Ολοι ρίχνουν νερό στά πρόσωπά τους καί, μετά, άφού ακοϋνε τήν κριτική των προπονητών τους γιά τό παιχνίδι τού πρώτου ήμιχρονίου καί τις συμβουλές τους γιά τό δεύτερο, ξανανεβαίνουν άπό τήν καταπακτή 9ΐ© καταπράσινο τερραίν.

ΑΪΤΟΣ ΤΠΝ ΓΗΠΙΔΟΗ Τό μάτς .ξαναρχίζει.

01 Εγγλέζοι έχουν αότή τή φορά τή σέντρα, Ή μπάλλα στά πόδια τού νεαρού σέντερ φόρ Δώρενς. Δίνει στόν Δάουτον, δεξιά του κΓ εκείνος άνοίγει, χω­ ρίς νά τή σταματήση καθό­ λου, στόν Μάθιους, ό όποιος έχει ξεκινήσει κιόλας σάν... σιδηρόδρομος, π α ράλληλα μέ τή γραμμή τού άράουτ. Τή φθάνει πριν άπό τόν Ραμιρέζ πού έχει τρέξει νά τόν άνακόψη. Τού «σκάει;) μιά πανέξυπνη τρίπλα καί κυριολεκτικά τόν «αδειάζει)) πίσω . του. Μπαίνει γοργά στο κέντρο καί πασάρει συρτά στόν Δώρενς. Τό Ελληνόπουλο όρμά σάν γεράκι πρός τή μπάλλα. Δύο άντίπαλοι μαζί, ό Όσασούνα καί ό Τορέζ, πη­ δούν νά τόν έ μποδίσουν νά σουτάρη. Είναι φανερό δτι εκείνος θά προλάβη νά δώση τό σούτ. Καθώς όμως έρχονται κΓ οί δυο απέναντι του, ύπάρχει κίνδυνος ή μπάλλα νά χτυπήση στά σώματά τους. Μέσα σ’ ένα χιλιοστό τού δευτερολέπτου τό συλ­ λογίζεται ό Χάρυ αύτό καί νοιώθοντας λίγο πίσω του τήν παρουσία τού Μπίλλυ Ράϊτ, πηδάει επάνω άπό τή μπάλλα. Μέσα σ’ ένα γενικό επι­ φώνημα Θαυμασμού' γιά τήν ταχύτητα τής ενέργειας τού Δώρενς, ό Μπίλλυ πιάνει έ­ να φοβερό σούτ. Δέν είναι όμως καί τόσο καλά «σήμα-

ΑΒΤβί ΤήΝ ΓΗΠΒΑΛΝ

II

δεμένο». Δέν στέλνει, βέ« βαια, τή μπάλλα, μές στά χέρια τοΟ Ζαμόρα, όχι όμως

πού ύηερασπίζουν τά άντί· παλα τέρματα. Ό αίλουρος Σουΐφτ ηετά*

καί πολύ μακρυά του. Ό θρυλικός γκολκήπερ τι­ νάζεται καί τή μπλοκάρει στην κοιλιά του, πέφτοντας αμέσως μετά ατό πράσινο ταπέτο. Νέα χειροκροτήματα, άλ­ λα καί κάποια άπογοήτευσι γιά την άστοχία τομ λαοφι­ λούς Μπίλλυ Ράϊτ, έτούτη,τή φορά. 'Οστόσο, ό Ζαμόρα έχει δώσει στόν Όσασούνα, πού πασάρει στον Φελίτσιο κΓ εκείνος δίνει στόν Βάργκας. Ό σέντερ φόρ των Ισπα­ νών τη γυρίζει εύστοχα στόν Έσκέντο. Αύτός προσ­ ποιείται ότι θά σουτάρη, ξε­ γελάει τον Πήρσον πού πη­ δάει έπάνω του ν’ απόκρου­ ση καί δίνει δίπλα του, στόν αμαρκάριστο πιά Βάργκας. Τό σούτ είναι ζερό καί γρήγορο. Ή μπάλλα μετα­ μορφώνεται σέ... μία εύθεΐα γραμμή στόν άέρα, με στό­ χο τήν άριστερή γωνία τού άγγλικοΰ τέρματος. Καί' ό Σουΐφτ όμως μετα­ μορφώνεται έγχαίρως... σέ αίλουρο, γιά νά τήν άρπάξη με τις άκρες των σιδερέ­ νιων δακτύλων του και νά κά νη, ·στή συνέχεια, . μαζί της, τρεις τούμπες στο χορτάρι από τή φόρα πού είχε! "Αναυδοι οί φίλαθλοι γιά τις ύπέροχες φάσεις πού πα­ ρακολουθούν, δεν προλαβαί­ νουν νά χειροκροτούν τούς καταπληκτικούς γκολκήπερ

ει μέ τά χέρια τή μπάλλα στόν Τζώνς κι* έκεϊνος τρο­ φοδοτεί .τον Μάννιον. Ό άριστερός μέσος των "Αγγλων δίνει στόν Κάρτερ κΓ ό Κάρτερ, εμποδιζόμενος άπό τον Άλόνσο, τήν ξαναγυρίζει στόν Μάννιον πού, αύτή τή φορά, δίνει πρός τόν Μπίλλυ Ράϊτ. Μπροστά άπ* αύτόν όμως ζοπετάγεται ό Τορέζ. Κλέ­ βει τή μπάλλα καί άνοίγει ώραία στόν Φελίτσιο, πού δί­ νει μέ θαυμαστή άκρίβεια στόν Βάργκας. Ό φόρ τών φιλοζενουμένων χύνεται πρός τήν περιο­ χή τού Σουΐφτ καί, καθώς οί Πήρσον καί Φρόγκατ όρμούν νά τόν άνακόψουν, πασάρει έξυπνα στόν Έσκέντο. Ό περίφημος μέσα δεξιά σουτάρει μέ δύναμι. Ή μπάλλα «ξύνει» τό δεξί δοκάρι καί βγαίνει άουτ. "Ενα δυνατό έπιφώνημα άνακουφίσεως, δείχνει τό χτυποκάρδι πού πέρασαν οί φίλαθλοι, Ό Έσκέντο κάνει μιά νευ­ ριασμένη κίνησι πού φανε­ ρώνει όλον του τό θυμό γιά τήν άτυχία του. Τό παιχνίδι' συνεχίζεται. Τώρα οί Ισπανοί παίζουν πιο δυνατά. Πιο ζωντανά ά­ πό τούς γηπεδούχους. Λές κΓ έχουν άποφασίσει άξα­ φνα, όλοι μαζί, νά .βάλουν τά δυνατά τους γιά νά πετύχουν τό γκολ τής νίκης. Ή

II-

Λ

ταχύτητα

καί; ή

άποφασι*

στικότητά τους · κάνει τούς Εγγλέζους· νά όπισθοχωρήσουν και νά παίζουν για ένα άρκετά μεγάλο διάστημα κα θαρά αμυντικά, μέ σποραδι­ κές μόνο αντεπιθέσεις. Στο ■διάστημα αυτό ό ΣουΙφτ άναδεικνύεται τίρως καί... τυχε­ ρός, άφοΰ και δύο σούτ των Ισπανών τραντάζουν τά δοκάρια του. Επίσης όμως και ένα σούτ του Στάνλεϋ Μάθιους, άπό τά δεξιά, συγκλονίζει τό άριστερό κάθετο δοκάρι του Ζαμόρα...

Φ

Μ ΕΝΟΥΝ κάπου δώ­ δεκα λεπτά γιά νά τελείω­ ση τό μάτς. Και οί είκοσιδύο παίκτες φαίνονται πραγματι­ κά ράκη άπό τήν κούρασι. ΚΓ όμως, κάθε στιγμή πού βρίσκονται σέ μιά, οπωσδή­ ποτε ευνοϊκή θέσι, μέ ύπερέντασι των δύνάμεών τους προσπαθούν νά την άξιοποιήσουν. Οί Ισπανοί, πάντως, έ­ χουν παραιτηθή προς τό τέ­

ΑΕΤΟ £ ΤΛΗ

λος άπό

κάθε

προσπάθεια

νά πετύχουν γκόλ. Σκοπός τους είναι πιά νά κρατήσουν τό τιμητικό έκτος έδρας ι­ σόπαλο αποτέλεσμα. Οί Εγγλέζοι τό άντιλαμβάνονται αυτό καί επιτίθεν­ ται μέ καινούργιες δυνά­ μεις. Στό 34ο λεπτό μιά μακρυνή μπαλλιά φτάνει στήν αγ­ καλιά τού Σουΐφτ, πού την πετάει μέ τό χέρι — σπάνια μεταχειρίζεται τά πόδια του ό διάσημος γκολκήπερ στον Μάννιον. Ό άριστερός χάφ δίνει στον Λώρενς κΓ αύτός, γλι­ στρώντας μέ εκπληκτική εύλυγισία άπό την παρακολούθησι τού Τορέζ, πασάρει στον Αάουτον. Εκείνος στρίβει καί ψά­ χνει γιά πεδίο νά κάνη σούτ. Εμπρός του όμως βρί­ σκεται ό Όσασούνα καί άπό τ’ άριστερά έρχεται νά τον άνακόψη ό Ραμιρέζ. Ή άπόστασι πού τούς χωρίζει εί­ ναι έλάχιστη. Αναγκάζεται ν’ άφήση τή σκέψί γιά σούτ καί, μέ ξαφνικό- «μύτο»,- τή διώχνει δεξιά, όπου παρα­ μονεύει ό Στάνλεϋ Μάθιους. Ό «μάγος» την πιάνει μέ έκπληκτικό τρόπο, μέ τό τα­ κούνι του, όπως έρχεται καί χύνεται προς τή γραμμή τού άουτ, παρασέρνοντας μαζί του όλη τήν άριστερή άμυντική πτέρυγα των Ι­ σπανών. Καί τότε, άπότομα, στρέφει, ύπολογίζει μιά στι­ γμή μονάχα τήν άπόστασι καί σεντράρει.

33

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Σαν κανονισμένη μέ επι­ στημονικά όργανα, έρχεται ή μπάλλα ακριβώς ατό ση­ μείο που βρίσκεται ό Χάρυ Λώρενς, λίγο άριστερότερα από τη λευκή βούλα του ηέναλτυ. Άλόνσο και Όσασούνα ρίχνονται τρομαγμένοι προς τό μέρος του, δεν προφταί­ νουν όμως ούτε ένα βήμα. Ό νεαρός φόρ έχει έξάπολύσει τον κεραυνό του, πιάνο ντας τή μπάλλα ό/τως έρχεται, στον άέρα. Άκούγεται ένας ξερός κρότος, σαν κανονιά. Κανείς δέν βλέπει την “πορεία τής μπάλλας. "Ολοι βλέπουν μόνο τά δί-' χτυα τού άναυδου Ζαμόρα πού σπαρταρούν σαν νά τά χτύπησε αστροπελέκι. Είναι ένα καταπληκτικό γκόλ, τό πρώτο τού μεγά­ λου Χάρυ Λώρενς, μέ τά χρώματα τής Εθνικής Αγ­ γλίας. "Ενα γκολ πού δημιουργεί μια καινούργια ύστερία εν­ θουσιασμού στις μυρμηγκια­ σμένες από φιλάθλους κερ­

κίδες. Τό μοναδικό τού άγώνος Αγγλίας — Ισπανίας ένα — μηδέν! ΚΓ όταν, μερικές στιγμές άργότερα, ό διαιτητής σφυρίζη τή λήζι τού παιχνιδιού, ό μεγάλος Ζαμόρα τρέχει καί άγκαλιάζει καί φιλάει συγκινημένος τό υπέροχο Ελληνόπουλο, πού ή μεγά­ λη τιμή κάνει τά μάτια του νά βουρκώσουν. Κι’ οί συμπαΐκτες του τον παίρνουν θριαμβευτικά εις τούς ώμους τους καί τρέ­ χουν γύρω — γύρω στο Πουέμπλεϋ, μεθυσμένοι άπό τή χαρά τής νίκης. "Οσο γιά τον Τζών Χρηστίδη τον πατέρα του, αύτός πού δεν ήθελε ούτε ν’ άκούση νά τού μιλούν γιά μπάλλά, δέν λείπει χ^ιά πο­ τέ, άπό κανένα μάτς πού παίρνει μέρος ό γυιός του καί χειροκροτεί μαζί μέ ό­ λους τούς άλλους γεμάτος ξεχωριστό καμάρι. Κοντά του, μέ τά μάτια δακρυσμένα άπό περηφάνεια, στέκει καί ή ιδιαιτέρα του γραμματεύς, ή χαριτω­ μένη Τζήν Κλίφτον...

ΤΕΛΟΣ ΟΕΟΒ0Ε 3ΤΟΝΕ

(Άπόδοσις:

Γ. ΜΑΡΜΑΡΙΔΗ)

Ερ' ★

ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΕΜΠΤΗ, μέ τό τεύχος 7 του «Αε­ τού», θά γελάσετε και θά κλάψετε! Μιά νέα υπέροχη, γεμάτη αγωνία και ζεχαρδιστικά επεισόδια περιπέτέια του

Χάρυ

Χρηστίδη...

και ένας νέος μεγάλος θρίαμβος γιά τον ποδοσφαι­ ριστή Χάρυ Αώρενς:

ΚΡΕΜΑ!ΜΑ ΚΑΙ . ΚΡΕΜΑ2ΜΑ Λ

*

Ή π ιό δυναμικά και πιό συναρπαστική ιστορία, πού έχετε διαβάσει ποτέ!

&

ΑΕΤΟΣ- ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

—

Τεύχος

6

—

Τιμή

2

δραχ.

Πεν. Έκδοτικαί Επιχειρήσεις Ο.Ε. — Λέκκα 22 'Αθήναι (125}

Ο ΕΚ&/ΑΣ.ΤΗΣ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 9) Η ΜΟΤΟΣΥΧΟΕΓΑ ΖΓΑΜΑΤΗΣΕ ΗΜ· ηεΙγρΝΡεϊτε ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΑ.. Ε1ΑΥΑ] ΟΛΟΗΑΗ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΤΖ ΑΡ/ΐΖΕΐ. ί/4£Ζ ΑΡΕ ΑΗΡΕ Ο Τ/ΙΜΜΥ ΤΗΑ/ ΜΠΑΓΙΑ Α;

?Η ΙΙΤΟΡ/Α....

//αι.' ΑλΓ ΑΑιζΑ £Τί! ΐγχεχοι ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΤΑ 70Μ ΥΡΗΖΙΜΟ ■ ΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ■

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Στο ΣΓ7ΟΝΕΝ0

π λ ρ τ νά άπολαύσης τίς πιό Ο Ιί έκλεκτές καί πιό άπο' λαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες ήρωίσμοϋ, κατασκοπείας, πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως;

Ζ

ά οV0^Ο (X € κάθε έβδομάδα τό πε▼^ ^ •** ριοδικό Μικρός ΗΡΟΣ. Αύτή τήν έβδομάδα θά βρής στά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζόμενο τεύχος:

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρήσ άνεζάντλητη σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικά μικρά βιβλία περιπετειών (άστυνομικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολεμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπλπκτική τιμή τής 1 ή τών 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός τής Στοάς) - «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ))

Χρωμολιβογράφησις— Έκτύπωσις ΛΙΘ: "Β: ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ,,

I

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

Ο ΕΥΡΙΑΤΤΗΖ, (ΖΫΝΕΪ.Ε1Α ΑΠΟ τ0 ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ) ΞΑΦΝΙΚΑ. ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΧΑΙ\ ΛΙΝΤΑΙΗ ΕΠείΕ. ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΑΟ Τργ γηπεαου. ..__________ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ) ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ !ΚΙ'Ο ΗΡΟ­

Η ΜηΑΛΛΑ ΕΦΤΑΝΑ ΕτΑ ΑΥ/Τ/Α ΤΗΕ «ΓϋΥΑΗΤΕΡΕΡ» ΝΑΙ ΤΟΤΕ ΣΥΝΗΛΘΕ Ο ΤΖ'ΜΜΥ. ΑΠΕ/ΉΡΖΜΕ1ΥΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΛΑ Φ ΤΑ­ ΣΗ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΠΑΛΑ Α ΤΤΟΥ ΕΙΧΑΝ Τ2ΡΑ Ο/ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ. .

Η ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΦΗΡΗΜΑΔΑ ΤΟΥ Τ2/ΜΜΥ ΙΪ1ΝΙ Ε/ΙΙΚυ/α/ΛΉ ΓΙΑ ΤΗ «ΓΟΥΑΝΤΕΡΕΡ). ________

0Μ2Ε ΗΤΑΝ ρ/Α ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, Ο £59 ΑΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΕΑ9ΖΕ ΠΆΣΑ ΠΟΜ ΣΕΝΤΕΡ-ΦΟΡ.. ΠΟΥ ΑΕΝ ΕΜΑΝΕ ΛΑΘΟΣ. .

Η Χάρυ

ΠΡΩΤΗ έμφάνισις του Λώρενς μέ τά χρώματα τής Εθνικής όμάδας τής Αγγλίας ήταν, όπως είδαμε, (*) θριαμβευτική. Την ίδια μέρα δμως πού, αυ­ τός, τόσο επαξίως εκπροσώ­ πησε τα εθνικά χρώματα, ή Αρσεναλ, παίζοντας στο πρωτάθλημα χωρίς τούς τρ^Ις καλύτερους παίκτες ) Διάβασε, τό προηγούμενο τεύχος του «ΑΕΤΟΥ ΤΩΝ ΓΗΠΕ­ ΔΩΝ».

της, τον ίδιο τον Λώρενς κοι τους Μπρινν Τζώνς καί ^Μί8, εχασε μέ τέσσερα δύο άπό τή Λίβερπουλ, μέσα στο Λίβερπουλ. Αντίθετα, η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ πού βρισκόταν δυο βαθμούς πί­ σω, κέρδισε μέ το ϊδιο σκορ τη δική της άντίπαλο, Πόρτσμουθ καί, τώρα, ισοβαθμεί στην πρώτη θέσι μέ τούς «κανονιέρηδες» και έχει μάλιστα, καλύτερη «διαφορά τερμάτων». , Σαν νά μην έφτανε αύτή η ατυχία, ή θρυλική ’Άρσεναλ πρόκειται νά παίξη καί

4 ακόμα ένα ματς χωρίς τούς βασικούς παίκτες πού προαναφέραμε, γιατί τήν επομέ­ νη άκριβως Κυριακή, ή εθνι­ κή Αγγλίας θά αγωνιστή στο Παρίσι μέ την αντίστοιχη Γαλλική. "Ωστόσο, τό παιχνίδι αύτό τής εθνικής, έχει τεράστια σημασία για τούς Εγγλέζους γιατί είναι για τά προκριμα­ τικά τού Παγκοσμίου Κυπέλ­ λου. Οί Γάλλοι προκρίνονται γιά τά τελικά, άν νικήσουν μέ δυο γκολ διαφορά, γιατί οί ” Αγγλοι τούς έχουν κερ­ δίσει στο Λονδίνο μόνον μέ δύο — ένα. Καταλαβαίνει εύκολα ό α­ ναγνώστης πόσο δικαιολογη­ μένος είναι ό φανατισμός των έκατό χιλιάδων φιλά­ θλων περίπου, πού έχουν γε­ μίσει τό περίφημο «Πάρκ ντέ Πρένς)), γιά νά παρακο­ λουθήσουν τή σπουδαία συνάντησι. Στα περισσότερα από τά μάτς πού έχουν δοθή ανά­ μεσα στις ομάδες των δύο χωρών, ή Αγγλική έχει κερ­ δίσει μέ σημαντική διαφορά τερμάτων καί μέ σχετική ευκολία — ιδιαίτερα στά παι­ χνίδια του Γουέμπλεϋ, δπου τό σκόρ καθόλου σπάνια ξε­ περνάει τά έξη γκόλ... "Ολοι, λοιπόν, οί Παριζιάνοι πού γεμίζουν τις εξέ­ δρες, πιστεύουν δτι, σήμε­ ρα, έχει ξημερώσει ή μέρα τής έκδικήσεως. Ή μεγάλη μέρα πού θά άποκλείσουν τούς αιωνίους άντιπάλους των από τά τελικά τού Παγ­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

κοσμίου Κυπέλλου, γιά νά πάνε εκείνοι στή Θέσι τους. "Ετσι, από τήν κρισιμότη­ τα και μόνο αυτού του παι­ χνιδιού, εξηγείται πώς οί συνήθως εύγενείς Γάλλοι φίλαθλοι ύποδέχονται τή φι­ λοξενούμενη ένδεκάδα, ό­ χι μόνο χωρίς ζητωκραυγές ή χειροκροτήματα, άλλα καί μέ κάτι υπόκωφα μουγγρητά ειρωνείας και άπόδοκιμασίας! . . Προσπαθούν νά τούς προκαταβάλουν άσχημα, γιά νά τούς σπάσουν τό ηθικό καί νά βοηθήσουν έτσι τήν ομά­ δα τους νά θριαμβεύση... Ευτυχώς γρήγορα βγαί­ νουν καί οί Γάλλοι διεθνείς καί οί αποδοκιμασίες τελει­ ώνουν, δίνοντας τή θέσι τους στήν άποθέωσι. Τό πελώριο στάδιο πηγαί­ νει κι’ έρχεται από τήν τρι­ κυμία πού ξεσηκώνουν... δι­ ακόσιες χιλιάδες χέρια πού χτυπούν μεταξύ τους. Τά τσιμέντα τρίζουν έπικίνδυνα από τον όγκο τής ζωντανής θάλασσας πού τά κατακλύ­ ζει... Ωστόσο, πριν άπό τις ένδεκάδες, μέσα στον άγωνιστικό χώρο έχουν κάνει τήν έμφάνισί τους οί διαιτηταί τού άγώνος, πού είναι καί οί τρείς Ελβετοί. Ό ρέφερυ, κύριος Χέρμπερτ, σφυρίζει πσρατεταμένα καλώντας τούς αρχηγούς στή σέντρα. Ό ύπέροχος γκοΛκήπερ Σουίφτ, γιά τήν -Αγγλία καί ό σέντερ φόρ Μαριβώ, γιά

I

ΛΙΤΟΣ ΤΩΝ ΤΗΠΙΑΩΝ τούς Γάλλους, δίνουν τά χέ­ ρια καί, ύστερα, στρίβουν το νόμισμα για νά διαλέξουν τό τέρμα. Κερδίζει ό Σουΐφτ ή μικρή αυτά εύνοια τής τύ­ χης δμως, είναι τελείως τυ­ πική: Ούτε πνοή άνεμου φυσάει από πουθενά, ούτε ήλιος υπάρχει, πού νά ενο­ χλεί κανέναν από τούς τερ­ ματοφύλακες. Είναι συννεφιά και ψύχρα, όχι πολύ αισθη­ τή. Ιδανικός καιρός για πο­ δόσφαιρο. Ό κ. Χέρμπερτ σφυρίζει. Οί δυο ομάδες ρίχνονται στον άγώνα.

α

ί Φ ΪΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΪ παίζουν με τήν ίδια εν­ δεκάδα πού κέρδισε τούς

Ισπανούς, τήν περασμένη εβδομάδα. Μόνο μία αλλαγή έχει κάνει ό εκλέκτωρ. Στή θέσι τού έξω άριστερά. Αν­ τί γιά τον Κάρτερ πού δεν άπέδωσε δσο οί άλλοι συνά­ δελφοί του, έχει αποφασί­ σει νά όοκιμάση ένα και­ νούργιο ποδοσφαιρικό ταλέν­ το πού άνατέλλει στον ούρανό τής Αγγλίας: Τον Τόμ Φίννεϋ ’Έτσι, ή Μεγάλη Βρεταννία παίζει με τήν εξής σύνθεσι; Σουΐφτ, Φρόγκατ, Πήρσον, Σμίθ, Τζώνς, Μάννιον, Μάθιους, Λάουτον, Αώρενς, Μπίλλυ, Ράϊτ καί Τόμ Φίννεϋ. Οί Γάλλοι δεν έχουν τόσα ένδοξα ονόματα στις γραμ­ μές τους. Αποτελούν δμως

Πηδάει τον τοίχο εδκολα σάν ένας μεγάλος άλτης!

μία ομοιογενή ομάδα, «δυνα­ τή» και «δεμένη» πού, τελευ­ ταία, έχει αρχίσει νά σημειώνη εντυπωσιακές καί απρο­ σδόκητες επιτυχίες, χάρι στο ομαδικό της παιχνίδι. Τερματοφύλακας παίζει ό αίλουρος τής Λυών, Ζώρζ Κλεμάν. Ηπάκ, άπό τά δεξιά ό ’Αντρέ Ροζέ, τής Σέντ Έτιέν, ό Σάρλ Λουϊζόν τής Ρασίγκ καί ό Κορνέϊγ, πάλι τής Ρασίγκ. Χάφ δεξί ό Πιέρ Λερού, τής Στάντ Φρανσαί καί αρι­ στερό ό Κλερμόν τής Τουλούζ. Κυνηγοί, ό Κλώντ Συμανιάκ, τής Χάδρης, ό Άνατόλ Κολονά, τής Ρέμς, ό Μαριδώ τής Ρασίγκ, ό Ζάν Λεσολέτ,. τής Ρέμς καί ό Λουΐ Μπεατρίς, επίσης τής Ρέμς. Μέ το σφύριγμα του Χέρμπερτ, ό Μαριδώ δίνει στον Κολονά κι* εκείνος γυρίζει τή μπάλλα στον Λερού, πού προχωρεί καί, προ του Λάουτον, πασάρει στον Λεσο­ λέτ. Εκείνος δίνει στον Μπεατρίς καί αυτός πάλι στον Μαριδώ, πού, άπό τή γραμμή τής μεγόιλης περιο­ χής κάνει ένα σούτ. Απο­ κρούει χωρίς Ιδιαίτερη προσ­ πάθεια ό μεγάλος Σουΐφτ. Παρ’ δλ’ αύτά οί φίλαθλοι, ένθουσι αισμένο ι ύπε ρ6 ολ ικά άπό τήν πρώτη, συνδυασμέ­ νη έπίθεσι τής ομάδας τους αρχίζουν νά χειροκροτούν σάν δαιμονισμένοι καί νά ουρλιάζουν το όνομα τής Γαλλίας...

ΕΜ φαίνεται νά πτοοϋνται καθόλου οί Εγ­ γλέζοι άπό τό παινδσιμόνιο πού δημιουργούν οί θεατές. Τό παιχνίδι τους είναι ψύ­ χραιμο καί μετρημένο, κα­ θώς καί συγκρατημένο. Γιά τήν ώρα, προσπαθούν νά σφυγμομετρήσουν τις δυνά­ μεις των άνχιπάλων, κρατών­ τας συμπαγή άμυνα, ώσπου νά κοπάαη ό μεγάλος εν­ θουσιασμός τους. Ό Σουΐφτ, ό όποιος στις δέκα φορές πού πιάνει τή μπάλλα, τις εννέα τήν πετάει μέ τό χέρι στούς συμπαϊκτες του, τροφοδοτεί καί τώ­ ρα έτσι τον Μάννιον. Αύτός κάνει . ωραίο άνοιγμα στον Λώρενς, πού πιάνει στον α­ έρα ένα στριφτό σούτ καί ά­ νοιγε ι ύηέροχα μπροστά εις τον Τόμ Φίννεϋ. Ό «καινούργιος» προσπα­ θεί νά τή σταματήση, αλλά

ΑΜΤ0Ι ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ή μπάλλα τοϋ ξεφεύγει καί βγαίνει άράουτ, ενώ μια κο­ ροϊδευτική ιαχή δονείς τις εξέδρες. Είναι φανερό ηώς ό νεοφώτιστος έξω άριστερά των ” Αγγλων έχει ξεκινήσει μέ πολύ τρακ τον αγώνα. Οί γηπεδουχοι επιτίθενται. Ό Λερού κάνει τό άράουτ καί πετάει τή μπάλλα στον Συμανιάκ, πού δίνει αστρα­ πιαία στον Μαριβώ καί εκεί* νος στον Κολονά. Ό μέσα δεξιά των Γάλλων τριπλάρει γοργά καί μέ πο­ λύ μεγάλη τέχνη τούς Πήρ­ α ον καί Φρόγκατ καί μπαίνει θυελλώδης προς τό άνυπερά σπιστο τέρμα τού Σουΐφτ. Ό μεγάλος γκολκήπερ δεν τά χάνει, παρ’ όλο πού «ολόκληρο τό γήπεδο)) έχει

σηκωθή στο ποδάρι καί οί φίλαθλοι ξεφωνίζουν προκα­ ταβολικά «γκολ))! Σάν γεράκι τινάζεται στά πόδια τού έφορμοϋντος Κο­ λονά, την ίδια στιγμή πού ε­ κείνος εξαπολύει τον κε­ ραυνό του. 'Η φάσις είναι εκπληκτική καί συναρπαστική, από κεί­ νες πού κάνουν τό ποδόσφαι­ ρο «μαγνήτη)) γιά τις μεγά­ λες μάζες των φιλάθλων: "Ολα βρίσκονται μετέωρα γιά μια στιγμή. ΚΓ ό Κολο­ νά κι’ ό Σουΐφτ και ή μπάλ­ λα πού, καθώς χτυπάει στη γροθιά · του, τινάζεται στο γκολπόστ των Εγγλέζων κι­ σσό κεί άουτ! Τό άλλο δευτερόλεπτο ό Σουΐφτ κυλιέται σάν βαρελά-

0 "Ομορφος άττ’ τή μεγάλη χαρά του χορεύει χορό ,. τής κοιλιάς!

ΑΪΤΟΣ ΤΩΝ ΠΙΠΙΛΩΝ

κι ατό χορτάρι, από τη φόρα πού είχε καί, ό Κολονά, μη μπορώντας νά συγκράτηση τη φόρα του κΓ αυτός, πέ­ φτει μέ τό κεφάλι μέσα στα άδεια δίχτυα των "Αγγλων καί... μπαίνει αυτός γκολ άντί για τη μπάλλα! 'Η τρομακτική κραυγή άπογοητεύσεως πού δονεί τον αέρα, δείχνει ολοκάθαρα τό μέγεθος της άπελπισίας των Γάλλων για την «άτυχία» τους. Τό παιχνίδι όμως συνεχί­ ζεται. Ό Σμίθ φέρνει τη μπάλλα καί την τοποθετεί στη γωνία της-μικρής περιο­ χής. Ό Σουΐφτ παίρνει φόρα καί σουτάρει. Στέλνει στον άμαρκόιριστο Αάουτον. Αυ­ τός πηδάει καί δίνει ώραία κεφαλιά για τον Μπίλλυ Ράϊτ. Πιο κοντά στη μπάλλα ό­ μως ό Λουϊζόν, πηδάει μαζί του καί αποκρούει. Ή άπόκρουσι πηγαίνει στον Αώρενς. Ό Χάρυ παίρνει τή μπάλ­ λα μέ τό σώμα του, στρίβει δεζιά μαζί της καί ξεκινάει κιόλας προς αυτή την κατεύθυνσι. Τό πόδι του, καθώς σηκώνεται, δείχνει ολοκάθα­ ρα ότι σκοπεύει νά κάνη ά­ νοιγμα στον έξω δεξιά Μάθιους. Δυο άντίπαλοι προσ­ παθούν νά «παρεμβληθούν» γιά νά μην τού τό επιτρέ­ ψουν. "Ομως ό Αώρενς περ­ νάει ξαφνικά τό πόδι έπάνω από τη μπάλλα καί άντί νά τη χτυπήση προς τά εμπρός τη χτυπάει μέ τό τακούνι

προς τά πίσω. Τή στέλνει έ­ τσι, μέ θαυμαστή ακρίβεια, ρτόν Τόμ Φίννεϋ, πού μ’ αυ­ τόν τον τρόπο έχει μείνει αμαρκάριστος. Ό Φίννεϋ μπαίνει ακάθε­ κτος ατά καρέ τού Κλεμάν, ενώ οί Ροζέ καί Λουϊζόν τρέ­ χουν νά τον άνακόψουν. Ό νεαρός έξω άριστερά τούς άποφεύγει μέ μιά έν­ τεχνη προσποίησι καί σεν­ τράρει. Πολλοί πηδούν διεκδικώντας τή μπάλλα στον άέρα: Οί Αώρενς καί Ράϊτ άπ’ τούς Εγγλέζους καί οί Κορνέϊγ καί Κλεμάν άπό τούς άμυνομένους. "Οπως είναι καί τό πιο φυσικό, ύπεριαχύει τό χέρι τού γκολκηπερ πού, μέ γροθιά, διώχνει μακρυά τή μπάλλα. "Οχι πολύ μακρυά όμως. Εκεί πού πηγαίνει βρίσκεται ό Μάθιους, πού «πιάνει» ένα φοβερό σούτ. "Ενας ψίθυρος τρόμου άκούγεται στο γήπε­ δο καί ύστερα ένας στενα­ γμός γεμάτος άνακούφισι. Ή μπάλλα έχει περάσει μό­ λις μερικά χιλιοστά έξω άπό τό αριστερό κάθετο δοκάρι τού Κλεμάν... ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

είναι

απίστευτα γοργό. Ή μπάλλα μεταφέρεται αστραπιαία άπό τή μιά στήν άλλη άκρη τού γηπέδου. Καί οί δυο ομάδες δημιουργούν ώραίους καί έ­ ξυπνους συνδυασμούς καί φτάνουν σέ άπόστασι «βο­ λής» συχνά.

9

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

"Εχουν συμπληρωθή μόλις πέντε λεπτά παιχνιδιού καί οί φίλαθλοι έχουν κιόλας θεβαιωθή πώς πρόκειται νά παρακολουθήσουν ένα εξαι­ ρετικά ώραΐο παιχνίδι. Ό Κορνέϊγ στήνει τη μπάλ λα καί σουτάρει ό ϊδιος. Στέλνει προς τον Μαριβώ πού, πηδάει γιά κεφαλιά, μαζί με τον Πηρσον. "Οπως είναι φυσικό, ό πανύψηλος σέντερ μπάκ των “Αγγλων ύπερισχύει στη μονομαχία. Ή μπάλλα πηγαίνει στον Μπρίνν Τζώνς πού την «κό­ βει» στον Μάννιον, περνών­ τας τη κάτω άπό τά πόδια τού Λερού. Ό Μάννιον τριπλάρει έναν άντίπαλο πριν άνοιξη στον Τόμ Φίννεϋ. Εκείνος κάνει σέντρα πού, όμως, δεν εί­ ναι καθόλου εύστοχη. Ή μπάλλα, αντί νά πάη σε συμπαίκτη του, πηγαίνει κατ’ εύθείαν στο κεφάλι τού Λουϊζόν πού αποκρούει με άνεσι δίνοντας στον Κλερμόν. Ό Κλερμόν στον Συμανιάκ, εκείνος στον Μαριβώ, ό Μαριβώ στον Κολονά πού, τριπλάρει τον Σμίθ καί δίνει στον Λεσολέτ κΓ αύτός, άπό πολύ κοντά, γυρίζει την μπάλλα προς τον Μαριβώ, πού έχει άπομείνει ολομό­ ναχος μπροστά στο τέρμα, έτοιμος γιά σούτ. Ωστόσο ή μπάλλα δεν φτάνει ποτέ σ’ αύτόν. Σάν γεράκι ό Σουΐφτ έχει τιναχτή . καί πέφτει, μπλοκάροντας άνάμεσα εις τούς Κολονά καί Λεσολέτ, έχοντας καταλάβει τι θά έ­

κανε ό πρώτος. "Ενα ακόμα σίγουρο γκολ έχει σώσει ό μεγάλος τερ­ ματοφύλακας των ” Αγγλων. Μιά ακόμα φορά οί μυριά­ δες των φιλάθλων εκφρά­ ζουν την άπογοήτευσί τους μ’ ένα πελώριο «άχ». "Ομως τό περίτεχνο καί γεμάτο συνδυασμούς παιχνί­ δι των Γάλλων, τούς γεμίζει με ξαφνικό ένθουσιαομό καί όλοι μαζί, αρχίζουν νά φω­ νάζουν ρυθμικά, γιά νά εμ­ ψυχώσουν ακόμα περισσότε­ ρο τούς παίκτες των. Γιά δέκα λεπτά οί γηπεδοϋχαι έχουν κλείσει κυριο­ λεκτικά στην περιοχή τους τούς Εγγλέζους καί τούς σφυροκοποϋν με άδιάκοπα σούτ πού, άλλα βγαίνουν ά­ ουτ κΓ άλλα τά αποκρούει ό τρομερός Σουΐφτ. “Εχομε ψτάσει στο εικο­ στό λεπτό τομ άγώνος καί τό ταμπλώ των αποτελεσμά­ των δείχνει άκόμα Γαλλία 0 — Αγγλία 0. Μέσα στο πράσινο τερραίν οί φάσεις διαδέχονται μέ α­ φάνταστα γοργό ρυθμό ή μιά την άλλη, μπροστά στις δυο άντίπαλες εστίες. Γίνεται μία αληθινή «μάχη έκ τού συστάδην».

Έπέλασις Χορ ϊ Σ

αμφιβολία,

εκείνος πού νοιώθει την πιο μεγάλη-άγωνία άπό τούς εκατό χιλιάδες άνθρώπους πού βρίσκονται μέσα ατό

10

μΕΤΟΣ

ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

πελώριο «Πάρκ ντε Πρένς)), ό... Χάρυ Λώρενς. είναι ό "Ομορφος! Τό ύπέροχο Ελληνόπου­ Ό συμπαθής και κωμικός λο, καταλαβαίνοντας πώς οί νάνος έχει ακολουθήσει την συμπαικτες του έχουν χάσει εθνική ομάδα ώς... ιδιωτικός τό ηθικό τους, κάνει αύτή τή μεγαλειώδη έξόρμησι, γιά νά μάνατζερ των τριών παικτών τούς ένθαρρύνη. τής ’Άρσεναλ καί, ιδιαίτερα Χύνεται προς τό τέρμα τοϋ καλυτέρου φίλου του, τού Κλεμάν, άλλα ό Ροζέ Χάρυ Λώρενς. και Κορνέϊγ καταφέρνουν Ή καρδιά του κοντεύει νά καί τού κλείνουν τον δρόμο. σπάση δσο βλέπει τούς Γάλ­ Ό πρώτος ρίχνεται κιόλας λους νά σφυρσκοπούν τό επάνω του, νά τού αποσπάΕγγλέζικο τέρμα καί, τούς ση τή μπάλλα, ενώ ό δεύτε­ συμπατριώτες του νά μή ρος καιροφυλακτεί, προς τά μπορούν νά βγουν παραέξω που θά έπιχειρήση νά ξεφύαπό τη μεγάλη περιοχή τους. γη ό Αετός τών Γηπέδων, Κάθε φορά πού, ένα σούτ για νά έπιτεθή μέ τή σειρά φεύγει από τό πόδι Γάλλου του νά τού την πάρη. κυνηγού, φεύγει καί... τό Ό Χάρυ άναγκάζεται νά χρώμα από τά μούτρα τού γυρίση προς τά πίσω, περινάνου, πού γίνονται κάτα­ μένοντας τούς συμπαίκτες σπρα σάν τό πανί. "Υστερα, του νά φτάσουν στην έπίθεόταν ή μπάλλα περνάη ά­ σι. Βλέποντας τον Στάνλεϋ ουτ ή άποκρούεται από τον Μάθιους νά χύνεται σάν άΣουΐφτ, ό "Ομορφος αρπάζε­ στραπή από τή δεξιά τού γη­ ται από τά κάγκελα τού κιγ­ πέδου, τού κάνει ένα θαυμά­ κλιδώματος τού γηπέδου, σιο άνοιγμα. για νά μην πέση κάτω. Ό ((μάγος)) σταματάει τή Τούτη τη στιγμή όμως, τά μπάλλα έτσι όπως τρέχει, μ’ μάτια του γουρλώνουν καί, έναν τρόπο πού λές κΓ έ­ τό μούτρο του, άπό άσπρο χει... κόλλα επάνω στο πα­ γίνεται κατακόκκινο. πούτσι του. Συνεχίζει τό Ό Πήρσον αποκρούει μια τρέξιμό του μέ τον ίδιο ρυ­ μπαλλιά με δυνατό σούτ και θμό, ώσπου φτάνει στή γραμ­ στέλνει τη μπάλλα κοντά μή τού άουτ καί, άπό έκεϊ στη σέντρα. κάνει σέντρα άκριβείας στο Ό Αουϊζόν είναι έτοιμος Χάρυ Λώρενς. νά άποκρούση μέ τή σειρά Αύτός, όπως έχει στραμμέ­ του, ένα ζωντανό βέλος ό­ να τά νώτα του προς τό άνμως περνάει άπό μπροστά τίπαλο τέρμα, πιάνει ένα κα­ του καί, ώσπου ν’ άνοιγοταπληκτικό ανάποδο ((ψαλί­ κλείση τά μάτια του, ή μπάλ­ δι)). Ή μπάλλα φεύγει μέ τήν λα έχει χαθή άπό τά πόδια ταχύτητα τής αστραπής καί του. Τό ζωντανό βέλος είναι περνάει σύρριζα επάνω άπό

ή

τό οριζόντιο δοκάρι του Κλεμάν. Στί εξέδρες άκούγεται έ­ νας στεναγμός άνακουφίσεως. Τούτη τη ρορά ό δυστυ­ χής ’Όμορφος είναι, ασφα­ λώς, ό πιό... τσατισμένος άνθρωπος τού γηπέδου! Πη­ δάει στον άέρα από τό κα­ κό του και φέρνοντας την τραγιάσκα του στο πελώριο στόμα του, μέ μια δαγκωνιά την κόβει... σέ δυο ϊσα μέρη. Τό παιχνίδι, ώστόσο, συνε­ χίζεται. ΤΙ κάθοδος του Λώρενς, κάθε άλλο παρά έχει πάει χαμένη, γιατί ή πολιορ­ κία έχει λυθή καί οί Εγγλέ­ ζοι ποδοσφαιριστές έχουν ξαναβρη ένα μεγάλο μέρος από την αύτοπεποίθησί τους.

IV· ΟΛΪΣ ό Κλεμάν στήνει τη μπάλλα καί ό Ρο­ ζέ δίνει τό ελεύθερο χτύπη­ μα, ό Πήραον έφορμά καί την αποσπά επάνω άπό τό κεφάλι σχεδόν τού Μαριβώ, μέ μιά υπέροχή προσπά­ θεια. Ή μπάλλα φεύγει λοξά, ο’ ένα σημείο πού, πιό κοντά της, βρίσκεται ό Γάλλος Λεοολέτ. Ό Μάννιον όμως επι­

11

τίθεται άπσφασιστικά. Την άπσσπα από τά πόδια τοϋ αν­ τιπάλου κυνηγού καί πασά­ ρει στον Αώρενς πού, αστρα­ πιαία, τη «γυρίζει» ατόν Αάουτον. Εκείνος την αρπάζει μέ τό τακούνι του, την πετάει μπροστά του, ξεγελώντας τον Κορνέϊγ καί, από τά δε­ ξιά πού έχει φτάσει, κάνει ψηλοκρεμαστή σέντρα στο κέντρον. Οί Ππρσον καί Λερού βρί­ σκονται στο σημείο πού έρ­ χεται ή μπάλλα. Γιά ένα δέ­ κατο τού δευτερολέπτου παρατηρείται άδράνεια. Επει­ δή καί οί δυο απέχουν τό ί­ διο ακριβώς άπό τή στρογ­ γυλή «Θεά» τού ποδοσφαίρου ό ένας νομίζει δτι θά πηδήξη ό άλλος προς τό μέρος της, γιά νά τήν πάρη στήν κατοχή του. Τό μάτι τού Χάρυ Αώρενς παρατηρεί πιό γοργά καί ά­ πό τή σκέψι τήν άδράνεια αύτή. Τό υπέροχο κορμί του τι­ νάζεται σαν ατσαλένιο ελα­ τήριο καί περνάει, οάν 6έ λος άνάμεσα άπό τούς δυο Γάλλους μπάκ. Ή μπάλλα βρίοκει τό κεφάλι του καί ά­ πό κεί, τινάζεται μέ τρομερή δύναμι στη δεξιά γωνία τοϋ τέρματος τού Κλεμάν. Ό δυστυχής γκολκήπερ των Γάλλων κάνει απελπι­ σμένη _έκτίναξι, άλλά, οί ά­ κρες των δαχτύλων του, μό­ λις πού προλαβαίνουν ν’ αγ­ γίξουν τή μπάλλα, χωρίς νά τής άλλάξουν ούτε χιλιοστό τήν πορεία της.

12

Τά δίχτυα σπαρταράνε. Οί θεατές κοκκαλώνουν στις εξέδρες. Ό Χάρυ Αώρενς... χάνεται κάτω από τά σώματα των συμπαικτών του πού τοϋ ρίχνον­ ται για νά τον άγκαλιάσουν και νά τον γεμίσουν φιλιά. Ό ”Ομορφος κάνει τούμπες άπό τη χαρά του καί, ύστερα, κάνοντας τη σκέψι πώς αύτη ή έκδήλωσις είναι πολύ... συνηθισμένη για ένα τόσο σημαντικό γεγονός, παρατάει τις τοϋμπες καί άρχίζει νά... χορεύη τό χορό τής κοιλιάς, μέ μια επιτυχία σαν νά είναι... τουρκάλα χα­ νούμισσα !

—Αμάν, γιαβρούμ, γλύκες μονολογεί κιόλας, κατά τη συνήθειά του. Πολλή ζάχαρι είχε αύτό τό γκόλ καί μέ λί­ γωσε !... Είναι τό 27ο λεπτό του πρώτου ημιχρονίου. Στον πί­ νακα άποτελεσμάτων τό σκορ διαμορφώνεται: Γαλλία Ο - Αγγλία 1.

1 Ο ΓΚΟΑ αύτό αν­ τί νά άπογοητεύση τούς Γάλλους, τούς κάνει νά... λυσσάξουν κυρ ιολε κ τ ι κ ά. Δεν σκέπτονται πώς, τώρα, βρίσκονται ακόμα πιο μακρυά άπό την επιτυχία καί πώς ή πρόκρισί τους είναι πια κάτι πού ραίνεται άκατό ρθωτο. Σκέπτονται μονάχα δτι επί μισή ώρα παίζουν τούς άντιπάλους των μονότερμα σχε­

ΑΪΤΟΙ ΤΠΝ ΓΗΠΕΔΩΝ δόν καί αντί νά βγάλουν αυ­ τοί γκόλ, τό έβγαλαν εκεί­ νοι. Όρμουν λοιπόν μέ απί­ στευτη άποφασισηκότητα, νά εκπορθήσουν τά δίχτυα τού εκπληκτικού Σουΐφτ, χωρίς νά υπολογίζουν τίποτα πε­ ρισσότερο καί χωρίς νά κά­ νουν λογαριασμούς... Αυτή ή «ίερή μανία)) πού τούς έχει καταλάβει έξαφνα δέν άργεΐ ν’ άποδώσπ τούς καρπούς της. "Ετσι, τέσσε­ ρα λεπτά πριν νά λήξη τό πρώτο ημιχρόνιο, ό Αεσολέτ άπό καταπληκτικό άνοιγμα τού Μπεατρίς, χύνεται ατά καρέ τού ’Άγγλου γκολκήπεδ, μέ τόση όρμή καί δύναμι, ώστε ό Φρόγκατ άναγκάζεται νά τον μαρκάρη σκλη­ ρά γιά νά τον άνακόψη. Τό μαρκάρισμα όμως έχει άποτέλεαμα την άνατροπή τού Αεσολέτ καί, ό διαιτητής κ. Χέρμπερτ, χωρίς τον παρα­ μικρό δισταγμό, σφυρίζει πέναλτυ. Μία τρομερή κραυγή θρι­ άμβου ξεσηκώνεται άπό τις εξέδρες. Οί φίλαθλοι προε­ ξοφλούν τό γκόλ καί μέ τό δίκιο τους. Ξέρουν πώς ό Συμανιάκ είναι ένας μεγά­ λος σπεσιαλίστας στο άπ’ ευθείας χτύπημα, πού δέν χάνει ποτέ του ούτε ένα πέναλτυ. Ή μ,πάλλα στήνεται γρήγο­ ρα. Οί ”Αγγλοι δέν διαμαρτύ­ ρονται στιγμή στον διαιτητή μ’ όλο πού τό σφύριγμα τού πέναλτυ σ’ αυτή τή φάσι, ή­ ταν κάπως αυστηρό.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Παρατάσσονται όλοι, μαζί μέ τούς Γάλλους, έξω άπό τη μεγάλη περιοχή τού Σουΐφτ. Ό Χέρμπερτ σφυρίζει μέ μιά ξεχωριστή ζωηρότητα, για νά κάνη τό σφύριγμα πιό... επίσημο! Ό Συμανιάκ τρέχει μέ «ζίκ — ζάκ)) προς τη μπάλλα. .Ό Σουΐφτ περιμένει μέ τα γόνατα λογισμένα, έτοι­ μος, σαν πάνθηρας πού πα­ ραμονεύει τό θύμα του. ” Αδικα όμως. Τό χτύπημα τής μπάλλας είναι ξερό καί δυνατό. Τά δίχτυα σπαρτα­ ράνε δίχως καλά — καλά νά φανή ή τροχιά της. Είναι έ­ νας κεραυνός πού κάνει τό σκορ νά ίσοφαρισθή και τις εξέδρες νά κινδυνεύσουν

*

13 νάρθουν κάτω άπό τό παρα­ λήρημα των εκατό χιλιάδων φιλάθλων πού χοροπηδάνε πάνω τους, σάν δαιμονισμέ­ νοι καί ουρλιάζουν ύστερικά. Ό διαιτητής σφυρίζει πάλι παρατετάμένα, γιά νά κάνη τούς Γάλλους νά παρατή­ σουν τό κυνηγητό του... Συμανιάκ, πού κοντεύουν νά τόν... ξεκάνουν άπό τις πολ­ λές εκδηλώσεις αγάπης. ’Έτσι, γίνεται σέντρα άπό τούς φιλοξενουμένους. Ό Λώρενς δίνει στον Λάουτον κΓ αυτός τήν περνάει στον ΜπΆλυ Ράϊτ πού άνοίγει έ­ ξυπνα στον Φίννεϋ. Ό νεαρός έξω αριστερά τρέχει σάν σίφουνας, άλλά ή τρίπλα πού έπιχειρεί επί

|να περίστροφο τόν σημαδεύει άπό έλάχιστα ,μέτρα!

14 του Ροζέ, είναι ανεπιτυχής. Ή μπάλλα χτυπάει στο δεξί του πόδι κατά Λάθος. Σαστι­ σμένος ό Τόμ Φίννεϋ παρα­ κολουθεί τούς Γάλλους πού κάνουν τό άράουτ. Τό δίνει ό Λερού στον Συμανιάκ. Ε­ κείνος σεντράρει αστραπι­ αία στον Μαριβώ πού, χύνε­ ται ορμητικά νά σουτάρη. Ό Πήραον προσπαθεί νά τού φράξη τον δρόμο μέ τό σώ­ μα του. Ό Μαριβώ όμως, πη­ δάει την ύστατη στιγμή πά­ νω από τη μπάλλα πού φτά­ νει, έτσι, στά πόδια τού α­ μαρκάριστου Μπεατρίς. Α­ κολουθεί ένας νέος κεραυ­ νός, λίγο έξω από τη μικρή περιοχή τού Σουΐφτ. Ό περίφημος γκολκήπερ τινάζεται απεγνωσμένα, ή μπάλλα όμως δεν είναι δυ­ νατόν να συγκρατηθη. Τό δύο — ένα ύπέρ των Γάλλων είναι γεγονός, τη στιγμή πού —τρία λεπτό πριν— όλοι είχαν αποφασί­ σει ότι τό ημιχρόνιο θα τε­ λείωνε μέ ένα — μηδέν ύ­ πέρ των Εγγλέζων. Ό ενθουσιασμός των φιλά­ θλων είναι αδύνατον νό πε­ ριγραφή. Κάνουν ό,τι είναι δυνατόν να όάλη ό νους του ανθρώπου, για να εκδη­ λώσουν τη χαρά τους: Πετοΰν τα ρούχα και τό καπέλλα τους στον άέρα, φι­ λιούνται —άγνωστοι άνθρω­ ποι μεταξύ τους— χορεύουν τραγουδούν καί, πολλοί κλαί νε ακόμα! Τό σφύριγμα της λήξεως δεν αλλάζει το οκορ. Μέσα

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

σέ θριαμβευτική —για τ.ούς Γάλλους— ατμόσφαιρα, οί εΐκοσιδύο ποδοσφαιριστές κα­ τεβαίνουν . στ’ αποδυτήρια για την δεκαπεντάλεπτη ά= νάπαυσι.

Ο

ΤΑΝ οί δυο ομά­ δες ξαναβγαίνουν στον άγωνιστικό χώρο, κανείς δέν είναι δυνατόν να φανταστή εκείνο πού θ’ άκολουθήση. "Ολοι πιστεύουν —ακόμα καί οί Εγγλέζοι εκδρομείς πού υπάρχουν στο γήπεδο— ότι οί γηπεδούχοι, έστω καί μ’ ένα γκολ ακόμα, θά προκριθούν γιοι τα ημιτελικό τού παγκοσμίου Κυπέλλου. Τό πολύ — πολύ πού ελπίζουν, είναι να μπορέσουν οί συμ­ πατριώτες τους να κρατή­ σουν αυτή τή διαφορά τής ήττης, ώστε να ελπίζουν σ’ ένα τρίτο παιχνίδι σέ ούδέτερο έδαφος. Άπό τις πρώτες μπαλλιές κιόλας, όμως, γίνεται φανε­ ρό πώς κάτι έχει αλλάξει. Αντί οί Γάλλοι νά ριχτούν

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ με πείσμα για την επιτυχία ενός γκολ, οί άντίπαλοί τους χύνονται σαν πραγματικά γεράκια εναντίον της εστί­ ας τους, με τόση μανία πού λες πώς δεν θέλουν νά πετύχουν άπλώς γκόλ, άλλα νά ... καταβροχθίσουν τον Κλεμάν! Ασφαλώς τούς έχουν επη­ ρεάσει τά λόγια πού ακόυ­ σαν ί>Τ αποδυτήρια άπό τον προπονητή τους. Σίγουρα βρήκε τρόπο νά τούς φέρη στό φιλότιμο και νά ξυπνήση τις κοιμισμένες ικανότη­ τάς τους καί, ειδικά, τή μαχητικότπτά τους. Ή άνωτερότητά τους επι­ βάλλεται πολύ γρήγορα. Μέσα σέ πέντε λεπτά παι­ χνιδιού οί Γάλλοι καταλα­ βαίνουν πώς μόνο μια ελ­ πίδα υπάρχει γι’ αυτούς, νά μπορέσουν νά διατηρήσουν τό δύο — ένα... Μαζεύονται όλοι στην άμυ­ να. Καί τότε αρχίζει ένα τρομακτικό σφυ-ροκόπημα. Δεν περνάει λεπτά, χωρίς ένα τρομερά σούτ νά ξεφύγη άπό τό πόδι Εγγλέζου κυνηγού προς τό τέρμα του 'Κλεμάν πού, κάνει τρεις πραγματικά καταπληκτικές ά ποκρούσεις, άποθεούμενος από τά πλήθη. "Οσο όμως περνάει ή ώ­ ρα, τόσο ή λύοσα των επιτι­ θεμένων μεγαλώνει. Τά κύ­ ματα των Αγγλικών επιθέσε­ ων έχουν ξεσηκώσει αληθι­ νή τρικυμία εμπρός στη Γαλ­ λική περιοχή. Το παιχνίδι πού άναπτύ-

15 σουν οί φιλοξενούμενοι, εί­ ναι φανταστικό. Ό Χάρυ Δώρενς κάνει υ­ πέροχα ανοίγματα δεξιά κΓ αριστερά. Επιμένει ιδιαίτε­ ρα νά τροφοδοτή τον Τόμ Φίννεϋ. Τό υπέροχο Ελλη­ νόπουλο θυμάται τον εαυτό του, μέ τί τρακ έπαιζε τή μέρα πού είχε πρωτοφορέσει τά χρώματα τής θρυλι­ κής ’Άρσεναλ. Καταλαβαί­ νει οτι κάτι παρόμοιο θά νοιώθη τώρα καί ό Φίννεϋ πού δεν έχει ξανα — αγωνι­ στή στην Εθνική ομάδα. Με την επιμονή του δέ αύ τή, καταφέρνει στο τέλος ε­ κείνο πού επιδιώκει. Ό νεο­ φώτιστος έξω άριστερά --πού είναι ένα σπάνιο ποδοσφαιρι­ κό ταλέντο, τό όποιο γρήγο­ ρα θά λάμψη στο διεθνές στερέωμα— πετυχαίνει με­ ρικές σέντρες, άπό τις πολ­ λές καί παίρνει θάρρος. Α­ ποκτά αύτοπεποίθησι καί, άρχιζει νά > συναγωνίζεται τον «μάγο» Μάθιους, σέ κουρ σες, τριπλές καί μπαλλιές α­ κρίβειας ατούς συμπαΐκτες του. Στο 18ο λεπτό έρχεται τό μοιραίο για τούς Γάλ­ λους. Ό Δώρενς κάνει ένα μα­ κρύ νό άνοιγμα στον Φίννεϋ πού, μέ άσύλληπτη ταχύτη­ τα μπαίνει διαγώνια προς τό κέντρο. Περνάει άέρινα τούς Λερού καί Λουϊζόν καί φτάνοντας στη γραμμή τού άουτ, γυρίζει τή μπάλλα πί­ σω προς τον έπερχόμενο μέ ... καλπασμό Μπίλλυ Ράϊτ. Ή μπαλλιά είναι κοντινή

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ και ακριβέστατη. Τό γκολ είναι «στο πιάτο», όπως ΑέΚαι ό Μπίλλυ Ράϊτ δεν είναι άπ’ αυτούς πού χαρίζουν γκολ. Μέ τό εσωτερικό του πα­ πουτσιού πλασάρει τον Κλεμάν πού μένει ακίνητος, κα­ ταλαβαίνοντας πώς κάθε προ απάθεια θαναι μάταιη. Νέκρα πέφτει στο πελώριο γήπεδο, την ώρα πού οί Εγ­ γλέζοι παίκτες φιλιούνται δακρυσμένοι άπό χαρά. Με­ ρικές θριαμβευτικές φωνές μόνο άκούγονται έδώ καί ε­ κεί. Στον πίνακα των αποτελε­ σμάτων τό σκορ έχει γίνει δύο — δύο. "Ομως, στην ουσία, οί φιλοξενούμενοι προ­ ηγούνται τώρα μ’ ένα γκόλ? πού τον έχουν πετύχει στο Λονδίνο...

έ τή σέντρα, οί Γάλλοι προσπαθούν νά άντιδράσουν, σ’ ένα λεπτό ό­ μως έχουν παραιτηθή κιό•

-

1

λας ώπό την προοπάθειά τους καί υποχωρούν πανικό­ βλητοι στην άμυνα. Καθώς ό Πήραον αποκρούει πάσα τού Μαριβώ προς τον Λασολέτ καί στέλνει απ’ ευθείας άνοιγμα στον Φίννεϋ, έκείνος κάνει δεύτερη έζόρμησι σαν την ηροηγουμένη. Αληθινός σίφουνας σαρώνει την άριστερή πτέρυγα τού γηπέδου, στον όποιον είναι ανίκανοι νά άντισταθούν οί οπισθοφύλακες των Γάλλων. Ό νεαρός έζτρέμ φτάνει δεύτερη φορά στο άουτ καί πάλι ξαναγυρίζει προς τά πίσω τή μπάλλα. Τώρα εκεί­ νος πού... καλπάζει είναι ό Χάρυ Λώρενς. Δυο μαζί αν­ τίπαλοι, ό Λουϊζόν καί ό Κορνέϊγ, ρίχνονται τρομαγμένοι νά σταματήσουν τή μπάλ­ λα. Ό Λώρενς όμως είναι μια άνθρ.ώπινη θύελλα τούτη τή στιγμή. Πηδάει σαν δαί­ μονας άνάμεσά τους καί τό πόδι του, πάνω άπό τή γραμ­ μή τής περιοχής, πιάνει έ­ ναν κεραυνό. Για μια άκόμα φορά ό ΚΑεμάν μένει άκίνητος καί μέ γουρΑωμένα μά τια καί κατωχρο πρόσωπο, βλέπει τά δίχτυα του νά σπαρταράνε απελπισμένα, Ό Χάρυ καί ό Φίννεϋ χά­ νονται για λίγο κάτω άπό τά κορμιά των συμπαικτών τους. Ό κ. Χέρμπερτ σφυρίζει πά­ λι παρατεταμένα.

01 ποδο­ σφαιριστές ζαναγυρί ζ ο υ ν στις θέσεις του. Γίνεται σέν­ τρα. Τό ταμπλώ δείχνει: Γαλ­ λία 2 - Αγγλία 3, 4

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ 01 φίλαθλοι παρακολου­ θούν τό παιχνίδι με... θρη­ σκευτική κατάνυξι! Ούτε «κίχ)> δεν άκούγεται από τις μυρμηγκιασμένες έξέδρ ε ς πιά... 'Ος κΓ ό "Ομορφος έχει πάψει νά χοροηηδάη και νά χορεύη καί νά κάνη τούμπες καί νά τρώη την τραγιά­ σκα του πού έχει πιά... σωθή. Κάθεται ακίνητος πάνω σ’ ένα σκαμνάκι καί θαυμά­ ζει μέ τά μάτια γουρλωμέ­ να. Που καί πού αφήνει μερι­ κά επιφωνήματα πού δεί­ χνουν τήν κατάπληξι καί την ευτυχία πού νοιώθει.

— Νταντέλλα πλέκουν τά παιδιά!, ψελλίζει μέ ηλίθιο ύφος. Πώ πώ πώ! Κεντάνε! Καί- σκέψου... νάπαιζα κι’ ε­ γώ! Παρ’ δλο όμως πού... δεν παίζει αυτός, ή ομάδα του τά καταφέρνει πραγματικά θαυμάσια. Οί Γάλλοι ποδο­ σφαιριστές έχουν χάσει κά­ θε ελπίδα κι’ έχουν αφήσει κάθε σκέψι γιά... πρόκρισι ή έστω καί για ίσοφάρισι μό­ νο. Τό μόνο πού επιδιώκουν είναι νά συγκρατήσουν τήν ήττα τους μέσα σέ πλαίσια «τιμητικά)) κάπως, ώστε νά μή γίνουν τελείως ρεζίλι. Μά ή ενδεκάδα πού οδη­ γεί τό υπέροχο Ελληνόπου­ λο, ό Χάρυ Λώρενς, πετάει. Τίποτα δεν είναι δυνατόν νά τη σταματήση. Ό δείχτης τού μεγάλου χρονομέτρου τού γηπέδου, δείχνει πώς μένουν άκόμα δεκαεπτά λεπτά παιχνιδιού*

17 όταν ό Μάννιον ποσάρη στον Μάθιους κΓ εκείνος, γλιστρώντας μ’ αφάνταστη τέχνη καί ταχύτητα ανάμεσα στους Κλερμδν καί Κορνέϊγ, κάνει μια καταπληκτική σέ 'ακρίβει σέντρα, πάνω στο κεφάλι τού Λάουτον. Ό μέσα δεξιά των Εγγλέζων, πιεζόμενος από τον Λουϊζόν, δέν μπορεί νά έπιχειρήση νά χτυπήση κεφαλιά προς τό τέρμα. Γυρίζει λοιπόν τη μπάλλα προς τά πίσω, σ’ ένα σημείο πού παραμονεύει ό Λώρενς. Ό περίφημος σέντερ φόρ ... ϊπταται. "Ενα καταπληκτι­ κό άνάποδο ψαλίδι, από τά σπεσιαλιτέ του, επακολου­ θεί καί ή μπάλλα, φεύγοντας σάν βολίδα, συγκλονίζει τό δεξιό, κάθετο δοκάρι τού Κλεμάν πού... τρέμει... Μικρή παρηγοριά, ώατόσο για τούς θεατές, γιατί οί Εγγλέζοι επανέρχονται άμέσως. Τό ελεύθερο χτύπη­ μα πού κάνει ό Ροζέ, τό άποκρούει ευχερέστατα ό Πήρσον, παρά την πίεσι του Κολονά. Δίνει στον Τζώνς. Ό Τζώνς πού τη γυρίζει στον Μάννιον, γιά νά τή δώαη στον Φίννεϋ πού, χωρίς τήν παρα­ μικρή κσθυστέρησι, πασάρει στον Μπίλλυ Ράϊτ καί αύτός πάλι στον Λώρενς. Ό δλος συνδυασμός έχει γίνει μέ απίστευτη ταχύτη­ τα, τέχνη, άκρίβεια καί., πο­ δοσφαιρική στρατηγική. Ό Λώρενς ετοιμάζεται γιά σούτ, καθώς ρίχνεται αάν

18

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

λιοντάρι προς τό άντίηαλο τέρμα. - Ό γκολκήπερ Κλεμάν και ό Δουϊζόν πέφτουν κυριολεκτικά στα πόδια του για ν’ αποκρούσουν στα τυ­ φλά. Αστραπιαία, δμως, ό Χάρυ άντι νά σουτάρη, άφήνει τη μπάλλα νά περάση κάτω·άπό τά πόδια του και νά φτάση στον Τόμμυ Λάουτον πού δυο μόλις μέτρα πιο πέρα, έχει 6ρεθή μ’ αυτόν τον τρό πο, ολομόναχος μπροστά σέ ένα άδειο τέρμα. Δεν έχει παρά νά «σπρώξη)) τη στρογ­ γυλή «Θεά» τού ποδοσφαί­ ρου στα κενά δίχτυα, γιά

νά γραφτή τό 4 — 2 υπέρ των ” Αγγλων. Οί φίλαθλοι, αυτή τη ψορά, χειροκροτούν την πανέξυ­ πνη προσποίησι του Λώρενς καί, οί συμπαΐκτες του, μέ πρώτον καί καλύτερο τον ί­ διο τον Λάουτον, έρχονται νά σφίξουν τό δικό του χέρι αναγνωρίζοντας ρτι τό γκολ είναι «δικό του)). | ΙΑ μια ακόμα φο­ ρά οί γηπεδοΰχοι αναγκά­ ζονται νά παραταχθούν στη σέντρα, ενώ τό χρονόμετρο δείχνει πώς απομένουν μό­

Αίγο ττρίν πυροβόληση τό στι

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

νο δεκατέσσερα λεπτά για νά τελείωση τό πειχνίδι. Προς στιγμήν έχουν ζεχά σει, φαίνεται, την προηγού­ μενη διάθεσί τους νά παί­ ξουν αμυντικά ως τό τέλος γιά νά μην άφήσουν νά μεγαλώση πολύ τό σκορ. Τό τέταρτο γ.κόλ, σάμπως νά τούς πείσμωσε λίγο καί μέ τό σφύριγμα τού κ. Χέρμπερτ, ρίχνονται αποφασιστι­ κά στην επίθεσι, μέ φανερό σκοπό νά μειώσουν τη δια­ φορά. Ή έπιθετικότης είναι τό­ σο δυνατή, πού πραγματικά για λίγο, οί Εγγλέζοι άναγ-

ο σάν σφαίρα φεύγει καί καρφώνεται στο μπράτσο του μ5 ορμή.

\9 κάζονται νά ύποχωρήσουν στην άμυνα. Ό Μαριδώ έχει δώσει πά­ σα ατόν Λεσολέτ κΓ αύτός αμέσως στον Κολονά πού έχει τρέξει μόνος του μπρο­ στά, γιά νά δήμιουργήση «σφίνα» στην άντίπαλη παράταξι. Ό Κολονά παίρνει περίφημα τή μπάλλα μέ τό τακούνι του. Τή φέρνει εμ­ πρός καί, αφού τριπλάρει μό­ νο μέ την κλίσι τού κορμιού του τον Μάννιον, συνεχίζει νά προχωρή, μέ θαυμάσιο κοντρόλ. ’Έχει φτάσει και ξεπερνά­ ει τή λευκή γραμμή τής με-

20 γάλης περιοχής. Ό κίνδυνος είναι σοβαρός από δώ καί πέρα, άν βρή κατάλληλη στι­ γμή και θέσι για σούτ. Γι’ αυ­ τό καί οί Πήρσον καί Φρόγκατ ρίχνονται αποφασιστικά νά τον άνακόψουν. Ό Κολονά καταλαβαίνει πώς δεν μπορεί νά επιχεί­ ρηση σούτ, γιατί ή μπάλλα θά άποκρουστή σίγουρα άπό τά κορμιά τους. Στρέφει λοι­ πόν καί τή γυρίζει άρκετά πίσω, στον Μαριβώ. Ό σέντερ φόρ των γηπεδούχων είναι ό μόνος πού τον έχει πλησιάσει. ΚΓ εκεί­ νος ώστόσο, είναι στενά μαρκαρισμένος άπό τούς Τζώνς καί Μάννιον. Αναγ­ κάζεται νά «γυρίση» ακόμα πιο πίσω, προς τον Λερού, πού βρίσκεται κοντά στη σέντρα. Ό Λερού κάνει ώραία «τρύπα» πρός τον Μαριβώ πού, τινάζεται όλο μο­ νάχος μπροστά, μαζί με τή μπάλλα. Τήν τελευταία στι­ γμή όμως, τό πόδι τού Μάννιον άπλώνεται, ό Μαριβώ σκοντάβει επάνω του καί... έρχεται σωρό κουβάρι μέσα στήν περιοχή τού Κλεμάν. Τό σφύριγμα του διαιτητοϋ άκούγεται στή στιγμή. "Ομως, επειδή ή τρικλοπο­ διά είχε γίνει έξω άπό τήν περιοχή, άσχετο άν ό Μαρι­ βώ μέ τή φόρα του έφτασε μέσα σ’ αύτήν, δεν είναι πέναλτυ ή ποινή, άλλά φάουλ μόλις δυο μέτρα έξω άπό τήν περιοχή καί, άπό θέσι κάπως άριστερά. Ό Μαριβώ ετοιμάζεται νά

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ χτυπήση ό ίδιος τό ψάουλ καί οί ύπόλοιποι παίκτες μα­ ζεύονται καί προσπαθούν νά τοποθετηθούν σε «επίκαι­ ρες» θέσεις. Τήν ώρα πού γίνεται αύτό καί, ενώ ολοι περιμένουν τον Μαριβώ νά πάρη φόρα για νά σουτάρη, ξεκινάει ξαφνικά ό Κολονά άπό τά δεξιά καί δίνει ένα τρομε­ ρό σούτ πού ξαφνιάζει τούς πάντες. Ή μπάλλα, όμως, φεύγει πολύ λοξά, άουτ. "Ενα μουρμουρητό άπογοητεύσεως, ύποδέχεται τή νέα αύτή άποτυχία. Καί οί Γάλλοι ξαναρίχνονται στήν έπίθεσι, ύστερα άπό άπόκρουσι τού Λουζόν στον βο­ λέ ' τού Σουΐφτ. Τώρα όμως δεν φτάνουν κοντά στήν ε­ πιτυχία. Γρήγορα, ό Μάννιον, μέ τή βοήθεια τού Λώρενς, απο­ σπούν τή μπάλλα άπό τον Λεσολέτ καί, μέ κοντηνές «άλλαγές», άνάμεσα στούς Μαριβώ, Λερού, Κλερμόν καί Ροζέ, μπαίνουν στήν πε­ ριοχή των γηπεδούχων. Ή Γαλλική άμυνα τώρα έ­ χει σημάνει γενικό συναγερ­ μό. Οί γηπεδοΰχοι συσπει­ ρώνονται σχεδόν οί περισ­ σότεροι στήν εστία τής όμάδος τους. Ό Λώρενς, τελευταίος κά­ τοχος τής μπάλλας, άνοίγει μέ ώραιότατο βολεδάκι στον άέρα, στον έξω άριστερά Φίννεϋ. Ό νεαρός Τόμ παίζει χω-

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ρίς τρακ τώρα πιά. Οί κατε­ βασιές του, γεμάτες ταχύ­ τητα, ευκινησία και τεχνική, δείχνουν τό μέγεθος τοϋ ταλέντου του. ’Έτσι και τώ­ ρα, ξεφεύγει άηό την έπιτήρησι τού Ροζέ και σεντρά­ ρει. 'Η μπάλλα παίρνει ύψος καί πηγαίνει, σημαδεμένη, πάνω στο κεφάλι τού Μπίλλυ Ράϊτ. Ό τρομερός Ρά.ϊτ πη­ δάει για κεφαλιά. Κι! εκείνος όμως, ακολουθεί τό «κόλπο» πού έκανε ό Λώρενς προη­ γουμένως: Την τελευταία στιγμή, δηλαδή, σκύβει άπότομα τό κεφάλι, άφήνοντας τή μπάλλα νά περάση άπό πάνω του καί νά καταλήξη στον έπερχόιμενο «μάγο» Στάνλεϋ Μάθιους. ] 0 μεγαλύτερος έξω δεζιά όλων των εποχών ρίχνε­ ται διαγώνια προς τό κέντρον. Πιάνει τή μπάλλα έτσι όπως έρχεται. "Ενα τρομερό, διαγώνιο σούτ φεύγει άπό τό πόδι του πού, πηγαίνει καί καρφώνε­ ται στο Γ τής άντίΘετής γω­ νίας άπό εκείνη πού στέκε­ ται ό άπολιθωμένος Κλεμάν. ^ωστό πανηγύρι γίνεται άνάμεσα ατούς Εγγλέζους παίκτες. Αγκαλιάζονται, φι­ λιούνται σαν τά μικρά παιδιά καί μέ τό δίκιο τους έτούτη τή φορά, γιατί, πρόκειται γιά έναν μεγάλο έκτος έδρας θρίαμβο, γιά ένα μάτς πού Θά περάση στις πιο ένδοξες καί εντυπωσιακές επιτυχίες τής Εθνικής Αγγλίας. Νίκη μέ πέντε γκολ - κα­

21

τά δύο, μέσα στο άστρον των Γάλλων, στο περίφημο Πάρκ ντέ Πρένς. Μ’ αύτό τό σκορ τελειώ­ νει τό μάτς μετά άπό τρία λεπτά καί οί εκατό χιλιά­ δες Παριζιάνοι πού ήρθαν νά χειροκροτήσουν μιά Θριαμ­ βευτική πρόκρισι τής ομάδας τους, χειροκροτούν τώρα τούς φιλοξενουμένους τους, μέ βαρειά καρδιά είν’ άλήΘεια, αλλά μέ πραγματικό θαυμασμό...

Μ ΕΤΑ τό μάτς όλοι παίκτες γυρίζουν στο ξε­

οί νοδοχείο γιά άνάπαυσι. ΚΓ ό Χάρυ Αώρενς, όπως καί όλοι οί άλλοι συμπαίκτες του, είναι άρκετά κουρασμέ­ νος άπό τό παιχνίδι καί θέ­ λει νά ξαπλώση μερικές ώ­ ρες ώς τή βραδινή έξοδο πού λογαριάζει νά κάνη, στή φημισμένη Γαλλική πρωτεύρυασ,

22 Φαίνεται όμως πώς, ή μοί­ ρα του, δεν του έχει γραμ­ μένο νά μπόρεση νά πρα­ γματοποίηση το πρόγραμμά του. Μόλις έχει κλείσει την πόρτα του δωματίου του κΓ ετοιμάζεται νά 6γάλη τα παπούτσια του, χτυπάει το τηλέφωνο. Αναγκάζεται νά σηκωθή και νά πάη νά πάρη το ακου­ στικό : —Εμπρός!...

— Εσείς εισθε, Λώρενς; — Μάλιστα. Ποιος στό τη­ λέφωνο ; — Σερ Ρίτσαρντ ’Έλσνερ, είμαι ό ”Αγγλος επιτετραμ­ μένος έδώ, στο Παρίσι.

— Τά σέβη μου, σέρ!, μουρμουρίζει το Ελληνόπου­ λο. Σέ τι έχω την τιμή...

—"Ο, μη φοβάσθε, φίλε μου! Δεν πρόκειται γιά καμμιά αγγαρεία. Παρακολού­ θησα, άπλώς, τον αγώνα καί ήθελα νά σέ συγχαρώ γιά την άπόδοσί σου...

— Μέ κολακεύετε, Έξοχώτατε!, λέει συνεσταλμένα ό Χάρυ.

— Κάθε άλλο! Ξέρω τι λέω — ήμουν κΓ εγώ ποδοσφαιρι­ στής κάποτε! Τό παιχνίδι σου μέ γέμισε συγκίνησι καί... εθνική υπερηφάνεια! Τά συγχαρητήριά μου, Λώ­ ρενς !

— Εύχαριστώ, κύριε...

— Ξέρω πώς θά φύγετε άμέσως καί, τον λίγο καιρό πού σοϋ μένει, θά τον χρειαστής ασφαλώς γιά νά γυρίσης τ’ άξιοθέατα. Πάντως, όροτ§ ξανάρθης στο Παρίσι,

νά ζέρης δτι μπορείς νά μου ζητήσης όποιαδήποτε διευ­ κόλυνα ι περνάει άπο τό χέ­ ρι μου. Αρκεί νά μου τηλεψωνήσης και νά πής τ’ όνομά σου.

— Δέν ξέρω πώς νά σάς εύχαριστήσω,* Εξοχότατε.

— Δέν χρειάζεται. Γειά σου, φίλε μου. Σοϋ εύχομαι πάντα έπιτυχίες. Καληνύχτα. Ό Χάρυ λέει κΓ αύτός «καληνύχτα)) κΓ ύστερα, κά­ πως συγκινπμένος γιά τήν τιμή πού τοΰ έγινε, προχω­ ρεί προς τό κρεβάτι του. Κά­ θεται στήν άκρη του καί, γε­ μάτος σκέψεις, ετοιμάζεται νά λύση τά κορδόνια των παπουτσιών του γιά νά πέση νά ξεκουραστή. Τήν ίδια στιγμή χτυπάει ή πόρτα. Αναστενάζει καί πηγαίνει ν’ άνοιξη. Ό επισκέπτης του είναι ό Τόμ Φίννεϋ.

— Μπά!, κάνει ό Χάρυ. Ε­ λεγα πώς θά ήσουν στό κρε­ βάτι σου! Ό Φίννεϋ χαμογε7\άει.

— Αύτό σημαίνει ότι ετοι­ μάζεσαι νά πέσης εσύ στό δικό σου!, του λέει. "Εννοια σου και δέν θά σέ καθυστε­ ρήσω πολύ... Χάρυ, ήρθα νά σ’ εύχαριστήσω...

— Εμένα; Μά... Γιά ποιο λόγο ; — Γιά το παιχνίδι...

— Δέν τό κανόλ/ισα έγώ. Ή... ΦΙΦΑ!, αποκρίνεται ά­ στε ιευόμενος ό ήρωάς μας. Ό Φίννεϋ χαμογελάει μιά στιγμή, ύστερα όμως σοβα­ ρεύεται.

— Ξέρω τι λέω, κάνει, ϊτήν

23 αρχή είχα τά χάλια μου... Δεν ξέρω τι είχα πάθει... Βέ­ βαια... καταλαβαίνω πώς, θαναι εκείνο πού λένε «τρακ))... Δεν τό είχα ξανανοιώοη ποτέ. Δεν μπορούσα νά πάρω τά πόδια μου. "Ε­ βλεπα τη μπάλλα νάρχεται κοντά μου καί πιανόταν ή καρδιά μου!... Καί, ύστερα από κάθε καινούργια βλα­ κεία πού έκανα, τόσο πιο δύσκολη γινόταν ή συνέχεια.

— Δέ βαρυέσαι, Τόμ! "Ο­ λοι τό ίδιο παθαίνουν στην αρχή, μουρμουρίζει ό Χάρυ κάπως στενοχωρημένος. Τΐ τά σκέπτεσαι πιά; "Ολα πέ­ ρασαν... "Επαιξες περίφημα στο μεγαλύτερο μέρος τού

παιχνιδιού. Τά πιο πολλά γκολ εσύ τάφτιαξες...

—"Ολα τάφτιαξες έού, Χά­ ρυ!, λέει μέ θέρμη ό Φίννεϋ πιάνοντάς του μέ αγάπη τό χέρι. Την ώρα πού οί άλλοι είχαν πάψει νά μού δίνουν τή μπάλλα, εσύ έφερνες ό­ λο αριστερά τό παιχνίδι κι* έ­ δινες όλο σ’ εμένα, άκόμα κΓ όταν θαταν πιο καλά νά άνοιξης προς τά δεξιά... Εί­ χες καταλάβει τί μού συνέβαινε κι* ήξερες πώς, άν δεν μέ τροφοδοτούσαν, θ’ απο­ τύγχανα καί δέν θά μπορού­ σα ίσως ποτέ πιά νά παίξω στην εθνική... Μέ την επιμο­ νή σου μέ κατάφερες νά πετύχω καί νά διώξω τό φόβο

^γελάει τούς άντ στάλους του μέ μιά ξντέχνη πρρσποίηςπ \

ΑΕΤΟΊ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

24

μου... Γι’ αύτό σ’ εύχαριστώ Δώρεγς...

—Εντάξει, Τόμ... Δεν ήταν τίποτα τόσο σπουδαίο πού το θεωρείς. ' Απλώς, βρέθηκα στη θέσι σου μόλις μια εβδο­ μάδα πριν καί γΓ αυτό θυμώμουν τόσο καλά πόσο δυσά­ ρεστη ήταν... Οί υπόλοιποι συμπαίκτες μας έχουν παί­ ξει τόσες φο.ρές, πού δεν τά σκέπονται πια αυτά...

— Είσαι σπουδαίος, Χάρυ! λέει ό Φίννεϋ. Νά ξέρης δτι για πάντα θμμαι φίλος σου!

— Σ’ ευχαριστώ, μ’ αρέσει πάρα πολύ καί με τιμά πού τό ακούω, Τόμ!

— Καληνύχτα... Ό Φίννεϋ φεύγει κΓ ό Χά­ ρυ μένει για λίγα δευτερό­ λεπτα ακίνητος, νοιώθοντας νά τον πνίγη ή συγκίνησι. Δεν ύπάρχει τίποτα πιο σπου δαίο από τό .νά άναγνωρίζονται οί καλές προθέσεις καί οί προσπάθειές μας...

.Ο

ΥΜΑΤΑΙ όμως, ξα­ φνικά, την κούρασί του καί πηγαίνει καί κάθεται στην ά­ κρη του κρεβατιού γιά νά βγάλη τά παπούτσια του. Μόλις αγγίζει τά κορδόνια, χτυπάει διαπεραστικά τό τη­ λέφωνο.. Μ’ έναν βαθύ αναστενα­ γμό ό Χάρυ σηκώνεται καί πάει καί παίρνει τό άκουστικό.

—Εμπρός, λέει βαρετά.

—Έδώ ύπηρεσία έξυπηρετπφδως τού ξενοδοχείου,

τον πληροφορεί μιά ανδρική φωνή. Τι νά κάνουμε τά λου­ λούδια πού φέρνουν οί θαυ­ μαστές σας, κύριε; —Λουλούδια ; Θά κάνετε λά θος!, μουρμουρίζει. Ξέρετε ποιος είμαι; —Ό κ. Χάρυ Λώρενς, σέν­ τερ φόρ τής Αγγλίας...

— Καί μου στέλνουν λου­ λούδια, σάν νάμαι... τραγου­ δίστρια ; —’Εδώ, στο Παρίσι, γιά ά­ λες τις περιστάσεις στέλ­ νουν λουλούδια, κύριε! Θέ­ λετε νά φέρουμε στο δωμά­ τιό σας τά δικά σας; "Ή προ­ τιμάτε νά τά κάνουμε τίπο­ τε άλλο; — Αύτό είναι τό καλύτερο. Κάντε τα... ο,τι θέλετε!, λέ­ ει ό Χάρυ. ’Όχι όμως στο δωμάτιό μου λουλούδια, για­ τί είναι ανθυγιεινό.

— Πολύ καλά, κύριε. Σάς ευχαριστούμε, κύριε... Μέ συγχωράτε!... Καί τό τηλέφωνο κλείνει. Καί ό Χάρυ δέν άκουμπάει τό ακουστικό στη συσκευή, άλλά τό άφήνει δίπλα, γιά νά μήν τον ξαναενοχλήσουν. Πηγαίνει, ήσυχος πιά στο κρεβάτι του καί κάθεται νά βγάλη τά παπούτσια του. Τότε... χτυπάει ή πόρτα! "Ενα μουγγρητό τού ξε­ φεύγει, σάν ναναι λιοντάρι. Ωστόσο δεν μπορεί νά κά­ νη τίποτε άλλο καί, πηγαίνει καί άνοίγει. Ό επισκέπτης του, αύτή τη φορά, είναι ό ”Ομορφος!

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Αύτος πού

Θά... κρεμαστή

Δ ΕΝ προλαβαίνει ό­ ό Χάρυ, νά πη τίποτα,

μως, γιατί ό άοτείος νάνος τον προλαβαίνει. Χύνεται στό δωμάτιό μέ τά μάτια γουρλωμένα και τό πρόσωπο κάτωχρο, κρατώντας ατά χέρια μια εφημερίδα.

— Πάει! Πάει!, μουρμουρί ζει κομπιαστά. Πάει ό φου­ καράς ό θειος μου!

—Ό θειος σου; κάνει έκ­ πληκτος ό Χάρυ.

— Μάλιστα. "Εχω έναν μπάρμπα πού είναι ό μισός Γάλλος καί ό μισός "Αγγλος. Μ’ άλλους λόγους παντρεύ­ τηκε Παριζιάνα καί έμεινε ε­ δώ πέρα. Τώρα, δαβάζω ά­ ξαφνα στην εφημερίδα ότι αύριο... θά τον κρεμάσουνε!

— Ξαναπαντρεύεται δηλα­ δή; ρωτάει κομπιάζοντας ό Χάρυ.

25 —"Οχι! Κανονικό κρέμα­ σμα! Μέ... σκοινί,- απαντάει ό " Ομορφος.

— Χριστός καί Παναγία! Καί γιατί θά τον κρεμάσουν; — Πάντως όχι γιά νά... στεγνώξη!, κάνει σαστισμένος ό νάνος. Επειδή, λέει έδώ, στην εφημερίδα, δολοφόνη­ σε τή Αιζέτ — δηλαδή τή γυ­ ναίκα του! Έγώ όμως πού τον ξέρω τον μπάρμπα — Τίμ Πέτερσον, σέ βεβαιώνω πώς δεν τή σκότωσε. Καί ό ίδιος λέει πώς είναι άθώος, Χάρυ! Κάνε κάτι, σέ παρα­ καλώ !

— Νά κάνω κάτι;, ψελλίζει έκπληκτος ό ήρωάς μας. Σάν τι μπορώ νά κάνω δηλαδή; — Νά τον σώσης! Είναι ά­ θώος ! Πάω τό κεφάλι μου στοίχημα! Ό μπάρμπα — Τίμ δεν είναι Ικανός νά σχοτώση ούτε σπουργίτι! Νά α­ πόδειξης την άθωότητά του, Χάρυ!

— Είσαι στά καλά σου, "Ο­ μορφε; Μιά νύχτα μάς μένει όλη κι’ όλη! Μόνος σου εί­ πες ότι αύριο θά...

— ΓΓ αύτό ακριβώς πρέπει νά κάνης γρήγορα!, εξηγεί φυσικώτατα ό νάνος. Επειδή μένει μόνο μιά νύχτα!... Ε­ σύ, όλα μπορείς νά τά πετύχης, Χάρυ! Σώσε μου καί τον μπάρμπα μου! Σέ παραλώ! Είναι άθώος! Στην τιμή μου! Είναι τόσο σπαρακτικός ό τρόπος τού νάνου, αλλά καί γιά τον Χάρυ, ή ιδέα ότι μπορεί νά εκτελεστή ένας άθώος, τόσο άπεχθής, ώστε

ξεχνάει μονομιάς δλη του την κούρασι.

— Καλά... Έού δεν ήξερες τίποτα γΓ αυτό; ρωτάει.

— Τίποτα. Δεν έγραφε για νά μή μάς στενοχωρήση φαί­ νεται, λέει ό νάνος.

— Μήπως πρόκειται για καμμιά συνωνυμία; με τρελλαίνεις! Έ δώ πέρα έχει κοτζάμ φωτο γραφία του!, λέει ό "Ομορ φος θιγμένος. Είναι ό μπάρ μπας μου ό Τίμ — φτυστός!

— Θά ήταν αδύνατο νά κά νω, δ,τιοήηοτε γι’ αυτόν μουρμουρίζει ό Χάρυ αάν νο μιλάη στον εαυτό του, γιατ δεν θά υπήρχε περίπτωσκ νά πάρω άδεια νά τον δά και νά ρωτήσω μερικά πρά γματα... Κι* όμως... Εκείνο τό τηλεφώνημα... ’Ίσως νο τον έβαλε ό Θεός νά με πά ρη.

— Δεν είναι κακό νά σέ πάρη ό Θεός! Τό άσχημο εί­ ναι νά... σέ πάρη ό διάβο­ λος!, λέει ό "Ομορφος συγχισμένος. Θά κάνης τίποτα και ν’ άφήσης τά λόγια; Ό Χάρυ, χωρίς νά τού άπαντήση, σηκώνει τό τηλέ­ φωνο και σχηματίζει τον άριθμό τής Αγγλικής Πρε­ σβείας. Ζητάει τον σερ "Ελσνερ καί, σέ λίγα δευτερό­ λεπτα μιλάει μαζί του.

—Έξοχώτατε, λέει, πειρά­ ζει άν σάς ζητήσω τη χάρι πού προφητεύσατε, τώρα και δχι δταν ξανάρθω στή Γαλ­ λία;.,. Θέλω... είναι απόλυ­

τη άνάγκη νά δώ γιά λίγο τον Τίμ Πέτερσον... Μάλι­ στα... τον κατάδικο... Τό ξέ­ ρω. Γι’ αυτό πρόκειται. Εί­ ναι θείος του μάνατζέρ μας. Ευχαριστώ πολύ, Έξοχώτατε. Καλπνύχτα!... Καί, γυρίζοντας στο νάνο, λέει χαρούμενος: —Εντάξει!... Θά άνταλλάξω εύχαρίστως μιας νύχτας δική μου άνάπαυσι, τήν... αι­ ώνια άνάπαυσι του μπάρμπα σου — άν φυσικά, είναι α­ θώος, όπως λές...

—Άπ’ τό Θεό νά τδβρης!, λέει συγκινημένος ό "Ομορ­ φος. Είσαι πολύ φίνο παιδί. ΚΓ ό μπάρμπα — Τίμ είναι σπουδαίος μπάρμπας! Μά... πολύ σπουδαίος! "Αν δέν τον κρεμάσουν λέω νά... τον έχουμε γιά θείο μισό — μι­ σό ! Θές;

ΧΑΡΥ φοράει στή στιγμή εκείνη τήν καταπλη­ κτική μάσκα πού τού άλλά-

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ζει τη μορφή (*) και σέ λί­ γο, βγαίνοντας άπό την πί­ σω πόρτα του ξενοδοχείου, ανακατεύεται με το πλήθος. Κανείς, άν τον έβλεπε τού(*) 'Ο περίφημος σέντερ φόρ τής εθνικής όμάδος τής Αγγλίας είναι στην πραγματικότητα ένα •και τό αυτό πρόσωπο μέ τον διά­ σημο καί παράτολμο πράκτορα τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ, Χάρυ Χρηστίδη ή Χάρυ Κρίστ, δπως είναι γραμ­ μένος στά επίσημα άρχεΐα. Νά, ή παράξενη ιστορία του πού δημοσιεύΘηκε στο πρώτο τεύχος του «ΑΕΤΟΥ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ»: Γυιός τού Τζών Χρηστίδη, διευθυντού τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γ ιάρντ καί Εγγλέζας μητέρας, ό Χάρυ έχει εκπαιδευτή ειδικά για μυστικός πράκτωρ, έξ

27 τη τη στιγμή, δεν θά μπορού­ σε νά φανταστή δτι έχει μπροστά του τον σέντερ φόρ τής Εθνικής Αγγλίας, αιτίας τών μοναδικών προσόντων καί τών εκπληκτικών ικανοτήτων του. "Έτσι, σέ ηλικία μόλις 19 ετών, έχει τον τίτλο τού «ίνσπέκτωρ», δηλαδή τού «έπιθεωρητού» καί, είναι ό νεαρότερος αξιωματι­ κός πού είχε ποτέ στη δύναμί της ή πρώτη αστυνομία τού κόσμου, Σκώτλαντ Γιάρτ.Μιά μέρα πού έπέστρεψε στο ΛσνδΤνο μετά άπό κάποια επιτυχή αποστολή του στο εξωτερικό, έπεσε στά χέρια άπα~ γωιγέων πού ήθελαν νά τον σκοτώ­ σουν, νομίζοντας πώς εΤχαν νά κά­ νουν μέ άλλον: Τον "Ε·ντυ Στή6ενς, μέσα δεξιά, τότε, τής "Αρσεναλ. Στην έξέλιξι τής ιστορίας, ό ήρωάς μας γιά νά σώση τον

Ίοορά τό μττλονζόν τού γκαλκήττερ ή μπάλλα καρφώνεται στά δίχτυα

28 αυτόν πού μόλις μιά ώρα πριν, διέλυε τη Γαλλική ά­ μυνα μέσα στο Πάρκ ντε Πρένς. Τώρα είναι ό δαιμό­ νιος πράκτωρ τής Μυστικής Υπηρεσίας τής Σκώτλαντ Γιάρντ, Χάρυ Κρίστ. Είκοσι λεπτά πιο έπειτα βρίσκεται κοντά στον Τϊμ Πέτερσον, ό όποιος έχει τό θάρρος νά χαμογελάση πι­ κρά, όταν άκούη τι θέλει ό ήρωάς μας.

—Ό Θεός τόχει αποφασί­ σει πώς έζησα όσο έπρεπε, μουρμουρίζει. Δεν γίνεται τίποτα πιά. Τί μπορείτε νά κάνετε σε μιά νύχτα; Σε λί­ γες ώρες;... Πέρασαν μήνες μέ τή δίκη καί με τις έρευ­ νες και τις άνακρίσεις ολό­ κληρης τής Αστυνομίας. Όλόκληροι μήνες καί, κάθε νέο στοιχείο πού έβρισκαν ήταν πάντα εις βάρος μου. Ή παγίδα πού μοϋ έστησε ό σατανάς... είναι καλά στημέΣτήβιεΥς, αναγκάστηκε νά παίξη μπάλλα στη θέσι του, ξεγελώντας καί τους δολοφόνους και τούς συμπαΐκτες του, μέ την τρομακτι­ κή ομοιότητά τους. ’Έτσι άποκαλύφθηκε καί τό απίστευτο ποδο­ σφαιρικό ταλέντο του Χάρυ ενώ, ταυτόχρονα, ό διοικητής τής Σκώ­ τλαντ Γιάρντ, έτυχε νά χιρειαστή, τον ίδιο καιρό, έναν πράκτορά του... ποδοσφαιριστή, γιά νά του άναθέση κάποια σημαντική υπόθεσι. ’Έτσι ό Χάρυ βρέθηκε στήν "Άρσεναλ μέ τό ψευδώνυμο Λώρενς καί, σέ λίγο καιρό, άναδεικνόεται ό μεγαλύτερος σέντερ φόρ του κόσμου καί, συγχρόνως, ό καλύτε­ ρος μυστικός πράκτωρ πού άνέδειξε ποτέ ή τελειότερη αστυνομία τής οικουμένης...

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ νη! 'Η φάρσα του διαβόλου θά τελείώση αύριο, όταν θά κρέμωμαι άπό την άκρη τού σκοινιού. Καί, καθώς μιλάει έτσι, γί­ νεται κίτρινος σάν νάναι α­ πό τώρα νεκρός.

— Λεν ξέρει ποτέ κανείς, λέει ό Χάρυ συγκινημένος. Ό λαός λέει πώς, όσα φέρ­ νει ή ώρα, δεν τά φέρνει ό χρόνος... Θάθελα νά μοϋ πή τε μερικές λεπτομέρειες γύ ρω άπ’ αύτή την ύπόθεσι... Τελικά, ό Τϊμ Πέτερσον, χωρίς πολύ κέφι, διηγιέται ώστόσο την ιστορία του στόν Χάρυ μέ όσο μπορεί πιο λί­ γα λόγια: — Τά κανονίσανε μιά χαρά αύτοί πού κάνανε τή δουλειά κύριε Κρίστ... Σίγουρα τή σκότωσε κάποιος άπό τούς φίλους πού είχε. Δέν ξέρω τήν αιτία. Μπορεί και νά ή­ θελε νά τον έκβιάση. Τότε, ό λεγάμενος, έκανε τό εξής κόλπο: Μοϋ έστειλε μιά έπι^ στολή καί, μούγραφε μέσα μέ ονόματα καί λεπτομέρει­ ες γιά όλους τούς φίλους πού είχε ή Λιζέτ .. Καταλα­ βαίνετε πώς μοϋ ήρθε. Έ' γώ δούλευα άπό δύο μήνες σ’ ένα έργοστάσιο μακρυά άπό τό Παρίσι αύτόν τον και­ ρό. Πήρα τό τραίνο κΓ έτρεξα σάν τρελλός στο σπίτι. Τή βρήκα έκεί. Τήν έσπασα στο ξύλο καί μετά, έφυγα πάλι σάν τρελλός. Πήγα στο μπάρ πού σύχναζα καί άρ­ χισα νά πίνω. Τότε, ήρθαν καί μέ βρήκαν έκεί πέρα οί αστυφύλακες καί μοϋ είπαν

ΑΒΤΟΣ ΙΏΝ ΓΗΠβΔΛΝ πώς... μέ συλλαμβάνουν για τό φόνο της γυναίκας μου! Καταλάβατε; Ό Χάρυ έχει καταλάβει καί πολύ καλά. "Εχει άποκτήσει —κατά παράξενο τρόπο— τή βεβαιότητα πώς, αυτός ό άν­ θρωπος, λέει την άλήθεια. Ρωτάει: — Μέ πιστόλι τη σκότωσαν η μέ μαχαίρι; — Μέ μαχαίρι. "Αν τή σκό­ τωναν μέ πιστόλι, θάπρεπε νάχε ακουστή κΓ ή πιστόλια. Είχαν μελετήσει καλά τι θά» καναν...

— Τό μαχαίρι βρέθηκε; —"Οχι, γιατί θάπρεπε νά­ χε απάνω τά άποτυπώματά μου. Είπαν όμως στη δίκη πώς, εύκολα θά μπορούσα νά τό είχα πετάζει κάπου στον δρόμο ή νά τό έδωσα σέ καν έναν γνωστό μου... Ό Χάρυ δέν ρωτάει τίπο­ τα περισσότερο, μόνο λέει αποφασιστικά, μέ μιά τρομε­ ρή λάμψι στά μάτια: — Γράψτε μου σ’ ένα χαρ­ τί τά ονόματα καί τις διευ­ θύνσεις όλων των φίλων τής γυναίκας σας.

— Λέν θυμάμαι σχεδόν κα­ νένα — ιδιαίτερα διευθύν­ σεις, απαντάει ό Τίμ. Θά τά βρήτε όμως όλα, μέ λεπτο­ μέρειες, στο γραφείο τού δικηγόρου μου, Πώλ Σενζάν, οδός Σαλαζάρ 16. Αλλά δέν υπάρχει λόγος νά κουραστήτε άδικα. 'Η Αστυνομία τούς τρέλλανε όλους στις άνακρίσεις — χωρίς αποτέ­ λεσμα.

— Όσο μπορείτε καί άνα-

πνέετε, μή χάνετε τις έλπίδες σας!, του λέει ό Χά­ ρυ καί φεύγει βιαστικός.

ΤΟ σπίτι του Σεν­ ζάν του λένε ότι ό δικηγό­ ρος λείπει στήν έξοχή καί θά γυρίση άργά τό βράδυ. Ό Χάρυ νευριάζει μέ τήν τύχη πού, ως τήν τελευταία στιγμή κατατρέχει τον καη­ μένο τον Τίμ Πέτερσον. Κα­ τεβαίνει στον δρόμο προσ­ παθώντας νά οκεφτή καμμιά καινούργια ιδέα. Κάποιος ε­ φημεριδοπώλης διαλαλεί τήν αύριανή έκτέλεσι καί ό Χάρυ άγοράζει τή «Φράνς Σουάρ)). Πηγαίνει σέ ένα μπάρ καί, πίνοντας τή λεμονάδα του, διαβάζει τή συνοπτική ιστο­ ρία τής ύποθέσεως. Τήν πε­ ριγράφουν από τήν αρχή μέ τήν εύκαιρία πού, αύριο τό πρωί, πέφτει ή αύλαία της.... "Εχουν καί φωτογραφίες. Μιά τού Πέτερσον, μιά τής Αιζέτ καί άλλη μιά τής Λιζέτ πού, όμως εδώ δέν είναι μό­ νη της. Χορεύει μαζί μέ κά­ ποιον Πιέρ ντέ Κορβέν, πού

κρατάει από μεγάλο σόϊ, σ’ ένα κέντρο, μάγουλο μέ μά γουλο. Είναι ή φωτογραφία πού «έκαψε)), λένε τον Τΐμ Π έτερο ον, γιατί τοϋ την εί­ χαν στείλει μέσα στην άνώνυμη επιστολή. Ή Λιζέτ, σέ αυτήν, φοράει ένα μεγάλο, τετράδιπλο κολιέ, σαν και αυτά πού φορούσαν οί δούκισσες. Είναι πολύ όμορφη. Τού Χάρυ τοϋ έρχεται ή ιδέα πού ζητούσε. Αντί νά περιμένη ώς αρ­ γά νά δ ή τον δικηγόρο γιά νά τοϋ πή τούς φίλους τής μακαρίτισσας, μπορεί νά άρχίση άπ’ αυτόν τον Πιέρ ντε Κορβέν πού τον έμαθε ήδη. Βρίσκει τη διεύθυνσί του από έναν τηλεφωνικό κατάλογο, παίρνει ένα ταξί καί, σέ πέν τε λεπτά, βρίσκεται έξω άπό μια επιβλητική βίλλα, σαν άνάκτορο. Χτυπάει τό κου­ δούνι. Παρουσιάζεται ένας λακές μέ ύφος καρδιναλίου και τού λέει πώς, ό κύριος ντε Κορβέν λείπει απόψε καί νά ξαναπεράση αύριο. Ό Χάρυ ζητάει συγγνώμη γιά την ένόχλησι καί, φεύ­ γοντας από την μπροστινή μεριά τής βίλλας, πηγαίνει από πίσω. Χωρίς δισταγμό πηδάει τον μαντρότοιχο καί βρίσκεται στον κήπο. Μετά από λίγο σκαρφαλώνει καί σέ μιά βεράντα, παραβιάζει αθόρυβα ένα παράθυρο καί βρίσκεται... στο «μπλε σαλό­ νι)) τού άνακτόρου. Μοιάζει σαν νάχη γυρίσει αιώνες πίσω. "Ολα εδώ μέσα θυμίζουν ίπποτικό έργο τής

«Σινεντσιτά)). Τά έπιπ λ α, στύλ Λουδοβίκου τού... τά­ δε. Πανοπλίες καί συλλογές όπλων καί εγχειριδίων.' Καί ένας τοίχος γεμάτος, απ’ τή μιά μεριά μεριά ώς τήν άλλη, μέ κάδρα τών προγό­ νων. Δεξιά οί αρσενικοί καί άριστερά οί κυρίες, όλες πα­ χουλές καί γεμάτες στολί­ δια. Ό Χάρυ χαμογελάει. Υ­ ποκλίνεται μέ... σεβασμό μπροστά σέ μιά άπ’ αύτές καί διαβάζει από κάτω τήν ταμπελίτσα πού λέει: «"Άννα ντε Κορβέν, έξαδέλφη τού δαυκός ντε Μονμορανσύ, 1540 — 1579)).

— Φηλά τά χέρια!, λέει τήν ίδια -στιγμή μιά άγρια φωνή πίσω από τον Χάρυ, στήν άλλη άκρη τού δωμα­ τίου, πλάι από μιά άνοιχτή πόρτα. Εκεί πέρα στέκεται ένας άριστοκ ρ ά τ π ς μέσα στή «ρόμ ντε σάμπρ)) του καί, κρατάει στο χέρι του ένα ηιοτόλι.

Π ΧΑΡΥ

χαμογελάει.

—"Ολο ζαβολιές είσαι, Πι­ έρ!, του λέει. Δεν έχεις τό

δικαίωμα νά μέ απειλής, άΦοϋ... δεν είσαι στο σπίτι, κατά πώς μέ βεβαίωσε εκεί­ νος μέ τό σπουδαίο ύφος πού ανοιγοκλείνει τις πόρ­ τες... Και —άλλη ζαβολιά— πού κρατάς πιστόλι αύτη τη φορά, ενώ την προηγούμε­ νη τά κανόνισες τι ώραία μέ τό μαχαίρι!... Ό Πιέρ ντε Κορδέν πρασι­ νίζει σαν σαύρα.

— Δεν καταλαβαίνω τί θές νά πής!, τραυλίζει. Σ’ έπιάσα νά κλέδης και θά σέ πα­ ραδώσω στην αστυνομία!

— ΚΓ εγώ της Αστυνομίας είμαι!, του λέει γιά νά τον παρηγόρηση ό Χάρυ. "Ηρθα γιά νά σέ παραδώσω στον δήμιο, πού άμα τού πάρουν τον Πέτερσον θά κλαίη και θά θέλη κάποιον άλλον! Τό πιστόλι άρχίζει νά τρέμη επικίνδυνα στο χέρι του ντέ Κορβέν, μετά άη’ αύτά τά λόγια. Ό Χάρυ τοϋ λέει ανήσυχος: — Πρόσεχε! Θά πατήσης τή σκανδάλη έτσι όπως πας. "Αν μέ σκοτώσης χάθηκες! Βλέπεις —και νά εξαφάνι­ σης τό πτώμα μου— θά σου λείπη τό κολιέ τής προ — για γιάς σου!

— Πιό... πιό... πιο κολιέ; ρωτάει ό Πιέρ, σάν νά μαθαίνη τά Γαλλικά τώρα.

— Αύτό είναι, ντέ! Αυτό πού βλέπεις στά κάδρα καί πού τό φορέσανε κατά σει­ ρά όλες οί ντέ Κορδέν, άπό μάνα σέ κόρη. Ξέχασες ότι τό είχες χαρίσει στη Αιζέτ και μετά, όταν κατάλαβες

πώς δέν έκανε γιά σύζυγός σου, τής τό πήρες και την έ­ στειλες γιά διακοπές στην κόλασι; Ό Πιέρ έχει γίνει κάτα­ σπρος καί λέει άποφασιστικά: — Θά σέ σκοτώσω! Και σηκώνει κιόλας τό πι­ στόλι και σημαδεύει τον Χά­ ρυ στην καρδιά.

— Καί τό κολιέ ποΰ θά τό δρής ύστερα; ρωτάει εκεί­ νος χαμογελώντας πάντα. Ό άριστοκράτης άρχίζει νά τρέμη άπό την αρχή καί ή κάννη τοϋ πιστολιού του χαμηλώνει λίγο.

— Τί... τί θές νά πής; τραυ λίζει.

— Μά, εσύ δέν «παίρνεις» κι’ εύκολα!, τοϋ λέει γελών­ τας ό Χάρυ. "Ακου μιά Ιστο­ ρία: Καθένας μπορεί νά χά­ ριζε ένα κολιέ σέ μιά γυ­ ναίκα καί νά τό ξαναπάρη πίσω μετά, όταν θά τή χώρι­ ζε. "Οχι όμως αύτό τό κολιέ πού τό χάριζαν πάντα οί ντέ Κορδέν σ’ αύτές πού έπρόκειτο νά παντρευτοϋνε. Μέ τή Αιζέτ λοιπόν τήν είχες πάθει άσχημα καί είχες σκο­ πό νά τή χωρίσης άπό τον άντρα της καί νά τήν πάρης εσύ, πιστεύοντας ότι σ’ άγαποϋσε. "Οταν όμως έμαθες τί λογής χαρακτήρα είχε, πήγες καί ζήτησες νά σοϋ δώση πίσω τό κολιέ. Δέν ξέ­ ρω τί άχριβώς έγινε τότε, "ίσως νά σοϋ ζητούσε πολλά χρήματα πού δέν τά εί­ χες, γιά νά σοϋ τό έπιστρέψη. Αποφάσισες λοιπόν νά

τη οτείλης στον άλλο κό­ σμο καί, περιττό νά σου πώ τον τρόπο μέ τον όποιο τό έκανες, γιατί τον ξέρεις κα­ λύτερα από έμενα. Εκείνο πού δεν ξέρεις είναι ότι ξα­ νά ρθα εδώ μέσα και βρήκα τό κολιέ και πήγα μαζί του στο σπίτι τής μακαρίτισσας. Λοιπόν, όλες οί γειτόνισσές της τό είχαν δή νά τό φοράη καί θά τό μαρτυρήσουν στο δικαστήριο καί εκτός απ’ αύτό υπάρχει καί φωτογραφία του δημοσιευμένη στην εφη­ μερίδα, στο λαιμό τής Λιζέτ. Τό ότι τό είχες στα χέρια σου, άποδεικνύει πώς τή σκότωσες καί τής τό ξαναπήρες. Μπήκες; Ό Πιέρ ντε Κορβέν αλλά­ ζει χρώματα* τόσο γρήγορα, σαν νά είναι... φωτεινή δια«ρήμισι.

— Λες ψέματα ί, γρυλλίζει άξαφνα στο τέλος, βγάζον­ τας τό συμπέρασμα των συλ­ λογισμών του. Τό κόσμημα είν’ εδώ ! Μπλοφάρεις! Σή­ μερα τό πρωί τό είχα στά χέ­ ρια μου!

— Κύτταξε λοιπόν μονά­ χος σου, νά βεβαιωθής, τού λέει ό. Χάρυ ήσυχα. Λεν λέω πώς δεν τό είχες τό πρωί, αλλά τώρα είναι καί βράδυ... ’Έχουν περάσει τόσες ώρες ... Δεν έχεις άκου στά ούτε εσύ την παροιμία πού λέει πώς, όσα φέρνει ή ώρα δεν τά φέρνει ό χρόνος; Χωρίς νά πάψη νά τον σημαδέψη μέ τό πιστόλι, ό ντέ Κορβέν υποχωρεί σιγά — σι­ γά μερικά βήματα. Φτάνει σ’

ένα παμπάλαιο, βαρύ γρα­ φείο μέ* υπέροχα σκαλίσματα. Ψαχουλεύει κάτι έκεΐ πά­ νω μέ τά δάχτυλα του ελεύ­ θερου χεριού του. Σέ κάποια άκρη τά δάχτυλα σκαλώνουν καί πιέζουν ένα σκάλισμα. "Αξαφνα πετιέται τότε ένα συρταράκι, σάν ναναι κούκος ρολογιού. Τήν ώρα πού κοπάζει έκεί μέσα, ό Χάρυ κινείται μέ γρηγοράδα αίλούρου. Κάνει ένα βήμα πίσω καί κολλάει πλάι σέ μιά συλλογή όπλων στον τοίχο.

— Εδώ είναι!, φωνάζει ό Πιέρ καί φεύγουν τά μάτια του. Λεν μπόρεςε νά μέ ζεγελάσης! Καί τώρα... θά πεθάνης!

.Ο

ΡΙΝ πεθάνη όμως,

ό Χάρυ, σηκώνει τό χέρι του μέ τή γρηγοράδα τής άστρα πής. Τραβάει ένα μαχαίρι σάν στιλέτο από τή συλλογή καί τό τινάζει μέ όύναμι καί ακρίβεια. Τό αστραφτερό έγχειρίδιο διαγράφει μιά στι­

33

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

γμιαία ευθεία στον άέρα καί, πάει και καρφώνεται μέχρι τη λαδή, στο μπράτσο του Πιέρ ντε Κορβέν. Αύτός άφήνει τό πιστόλι νά κυλήση στο πάτωμα άπό τά δάχτυλά του πού παραλύ­ ουν καί, δγάζει ένα μουνγρητό σπαραγμού, πάνω κά­ τω σαν καί αύτό πού Θάβγαλε ή Αιζέτ, όταν τή μαχαί­ ρωσε προ καιρού. Ό Χάρυ πηγαίνει κοντά του καί σκύβει άπό πάνω του όλος... τρυφερότητα. Τού λέει παρηγορητικά: —"Οταν θά ξεθάψουμε τό πτώμα τής Αιζέτ για νεκρο­ ψία, θά δροϋν ότι ό φόνος έ­ γινε μ’ αύτό τό ϊόιο μαχαί­ ρι πού έχεις στο μπράτσο σου — ψέματα; Γιατί, άφού γιά νά τό πάρης μαζί σου τό ξεσκόνισες, θέλοντας καί μή, κρύβοντάς το στά ρούχα σου, έπρεπε νά ξεσκονίσης καί τά ύπόλοιπα, όταν τό ξα­ νάβλεπες στη θέσι του. “Αν σού δοθή —πού δεν τό φαν­

τάζομαι— άλλη φορά ή εύκαι ρία νά ξαναδοκιμάσης την τύχη σου μ’ έναν φόνο, νά τά προσέξης περισσότερο αύτά τά πράγματα... Αλλά ούτε ό Πιέρ ντέ Κορ βέν ελπίζει πιά, ότι θά τού ξαναδοθή τέτοια ευκαιρία. Μουγγρίζει μόνο άπό τούς πόνους καί είναι ένας άληθινός ζωντανός — νεκρός. Λί­ γο άργότερα βρίσκεται στά χέρια τής Δικαιοσύνης καί τό άλλο πρωί, όταν βγάζουν τον Τίμ Πέτερσον άπό τό κελλί του, δέν είναι γιά νά τον κρεμάσουν, άλλά γιά νά τον άφήσουν ελεύθερο! Εκεί, απ’ έξω άπό τή φυ­ λακή, τον περιμένουν όλο χαρά ό Χάρυ κΓ ό άνηψιός του ό νΟμορφος. Ό μπάρμπα — Τίμ, άφού ευχαριστεί καί τούς δύο, λέει: — ΚΓ άλλη φορά, δέν πρό­ κειται νά τήν ξαναπάθω καί νά πάω νά κρεμαστώ — έννοώ, δηλαδή, ότι δέν θά ξα­ ναπαντρευτώ! .

ΤΕΛΟΣ 6Ε0Κ0Ε δΤΟΝΕ (Άττόδοσις:

Γ. ΜΑΡΜΑΡΙΔΗ)

I" ★

Ρίγη κυριεύουν τά πλήθη όταν άρχίζη τό παιχνίδι! Και δέος τους καταλαμβάνει ολους ατοον...

0 ΝΕΚΡΟΙ ΒΑΖΕI Θά χάσουν πολλά, δσοι χάσουν

ίο

έπόιμενο τεύχος, το

8' Είναι μια άριστουργηματίική αυτοτελής περιπέτεια ποδοσφαιρι κης δράσεοος καί άστυνοιμι κή ς πλοκής!

¥

ΑΕΤΟΣ

ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

—

Τεύχος

7

—

Τιιμή

2

δραχ.

Γεν. Εκδοτικά! Επιχειρήσεις Ο.Ε. — Λέκκα 22 ’Αθήναι (125)

ο ΕΚ&ΙΑ'ΖΤΉΖ. (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΓΙΟ ΤΗΖΓ£Λ. 2) ΧΑΘ9Ι ΠΗΓΑΙΝΕ ΖΤΗ ΣΕΝΤΡΑ Ο

ΤΖ/ΜΜΥ, ΚΥΤΤΑΕΕ ΠΑΛΙ ΖΤΗΗ

ε/ιοΔο. ■ ■ ΑΚΟΜΑ ΕΗΕ/ ΕΙΝΑΙ Η ΑίΤ/ΛΌΜ/Α.

XΜΟΥΡΑ ΜΟΥ ΤΗ/V ΕΦΟΡΕ Ο ΚΡΟΟΥΙΟΝ! ΝΑ ΔΟΥΜΕ Π9Ζ ΘΑ Ξ£Μ■ΛΜΕ Τ9ΡΑ. .

ΤΟ ΣΚΟΡ ΗΤΑΝ 1-1 ΟΤΑΝ ΕΛΗΞΕ ΤΟ ΠΡ5Τ0 ΗΜΙΧΡΟΝΟ, ΗΑ! Ο ΤΖ/Η ΜΥ ΙΕΙΟΙΕ ΤΟΥΙ 9Μ0ΥΣ ΤΟΥ ΗΑΘ°Ζ ΡΡ0Χ9ΡΗΕΕ Τ1Α0Ι ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ·· κάντε γρήγορα.

■ ■ ρΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑ ΖΤΗ..

ΑΉΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΰΕ Ο ΤΖΙΜΜΥ ΑΝΤΙ ΚΡΥΕΕ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ . . ΖΑΣ Αί? ΜΕ ΣΕΓΕΑΑΣΕ ΝΑ ΥΥ10ΓΡΑΨ9 ΤΗΝ ~ ΟΜΟΛ ΟΠΑ ί ΕΙΜΑΙ ΑΘ90Ζ Τ'ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ! '

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ε

ΤΟ ΓΠΕ ΜΕΝΟ

Θέλεις &£&

άπολαυσης τΙς πιό καί πιό άπολαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες ΛρωϊαμοΟ, κατασκοπείας, πολέμου καί ’Εθνικής Άντιοτάσεως; «

ά V 0 Ο (X Ζ £

*άθε έ6δομάδα τό πε▼^ 6 ^ ριοδικό Μικρός ΗΡΟΣ. Αύτή τήν έβδομάδα θά βρής ατά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζάμενο τεύχος:

ΌΜιηρό* ** ΕΝΑΝΤΙΟΝ

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά βρής άνεζάντλπτη σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικά μικρά βιβλία περιπετειών (άστυνομικών, ζούγκλας, διαπλανητικών, πολεμικών, ποδοσφαιρι­ κών κ. ά.)μέ τήν έκπληκτική τιμή τής 1 ή των 2 δραχμών! ΛΕΚΚΑ 22 (έντός της Στοάς) — «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ»

Χρωμολιθογράφησις—Έκτύπωσις ΛΙΘ: "Β: ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ,,

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ - ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

0 ΝΕΚΡΟΣ

ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ/

Ο ΕΜβΜΣΤΜΣ (^ΝΕΥΕίΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ) ΚΑΙ Τΰ Τ£ Ο ή Ρΰ ΟΥΙΟΜ ΜΕ ΙΠΠΕΠίΝΗ ά9ΗΗ .... ΝΑΙ ΧΑΠΑΙΝΤΑΙΗ,ΔΕΝ. ..ΔΕΝ «ΠΟ­ ΡΕΙΑ ΝΑ ΤΗ ΔΗ :9.■ ΜΟΥ ΕΣ°· 2(1 ΤΗ Ζ9Η'. <2 Τ0Υ2 ΕΙΠΑ Π91 \Χ9Ρ!Σ ΝΑ ΞΕ­ ΝΗΣ ΕΦΤ/ΑΣΕί « -ΗΧΑΜΕ/ΠΙή \ -^ΤΓ^Λ. Μ Κ«ί τα ΛΗΣ­ ΤΕΙΑ, ΘΑ Δ°'19 ΣΤΗΝ ΑΪΤΙ­ ΝΟ ΜΙΑ ΤΑ ΟΝΟΝΑ ΤΑ Και Τ9Ν ΑΛ­ Α ?ν πογ ΠΗ Ραν ήΐΡοι ΣΤΗ ΛΗΠΕΙΑ ΗΑΙ ΠΟΥ ΗΘΕ­ ΛΑΝ ΝΑ ΚΑ­ ΙΗ ΤΟ ΗΑΤΙ.

ΟΤΖΙΝΜΗ Ε&ΓΑΑΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ! ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ. ■ ■ ίΛ ίΛρ’ξν ·’, 4ύρα.

|.

ΝΑΙ ΠΡΙΝ ΦΥΓΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΥ^

ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΟΜΡΟΟΚΙΟΝ ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΤΙΙΜΜΤ-. ■ Γ ~ IΕΕΡΕΙΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ) Τ’>?*! 1° ΕΠΕΙΣΑ ΤΗΠ ΟΜΟ·. ΚΟΠΑ ΤΣΙΜΜΫ) Θ/ΜΑ-) 2£Ι 9ΡΕΙ ΙΑ! ΤΟ ΓΡΑΜΜΗ Η ΟΥ \ΕΠΑΗ9 ΖΗΤΑΓΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΣΕ λ Μ0γ. ΝΑ ;Η ΤΑΝ Η Δ Η81Μ ΟΜΟ ΛΟΠΑ 3 ΟΥ- ■ ·. ι'αυτήναπο τη19 σου νίΓΡ/) ΙΡΑ

•Λ

ΗΤΑΝ ΠΟΠΥΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ 0 ΤΖΙΠΜΥ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟ­ ΝΟ. ____________________ _ ΜΠΡΑΒΟ , τζιΜΜΥί

ΣΜη7ί’

X, .(«ϋροΰν'δύχ

ένορκοι °Τ<- ^4 χο ν

XΥΝΕ/Ε/Α

ΔΕΤΗ ΣΕΑ. 3Χ

Αποστολή στην Καζαμπλάνκα ^ΤΗΝ

Αγγλία,

δ-

που επιστρέφει μαζί μέ την Εθνική ποδοσφαιρική ομά­ δα (*), ό Χάρυ Λώρενς, δεν είναι γραφτό του νά ήσυχάση, ούτε μια στιγμή. Μόλις φθάνει στο σπίτι του άκουει τό κουδούνι τού τη­ λεφώνου πού, έχει άρχίσει νά χτυπάη, πριν άκόμα αύι(*)

Διάβασε τό

τεύχος τού «3Αετού δοοιν^.

προηιγούμεν-ο

τ&ν Γηπέ-

τός μππ μέσα. Τρέχει καί σηκώνει τό ά­ κου στ ικό : — Εμπρός...

—’Ά! Γύρισες, επιτέλους, Χάρυ; λέει μέ ευχάριστη έκπληξι ή φωνή τού πατέρα του. Κι* ο,τι έτοιμαζόμουν νά «κλείσω».

— Αύτή τή στιγμή μπήκα σπίτι, άποκρίνεται ό ήρωάς μας χαμογελώντας. Συμβαί­ νει τίποτα, πατέρα; — Θά σέ ήθελα νά περάσης άπό τό γραφείο μου, άν δέν είσαι πολύ κουρασμέ­ νος..., λέει ό Τζών Χρηστίδης, διευθυντής τής Μυστι­

4 κής Υπηρεσίας της Σκώτλαντ Γιάρντ, μασώντας τά λόγια του ένοχα. Ό Χάρυ καταλαβαίνει: —Άπό τό ένα ταξίδι έρχο­ μαι και στο άλλο φεύγω, κύ­ ριε; ρωτάει εύθυμα.

—Έκτος, φυσικά, άν προ­ βάλλετε λόγους... ύγείας!, αποκρίνεται ψυχρά ό «διευ­ θυντής» του.

— Αύτό ξέρετε πώς δεν θά τό κάνω ποτέ!, λέει κρα­ τώντας τά γέλια του ό Χάρυ. Μην άνησυχήτε. Σε λίγο θά βρίσκομαι εκεί... Καί, πραγματικά, πριν περάση ούτε μισή ώρα από τή στιγμή πού γίνηκε ή παρα­ πάνω συζήτησι, ό Χάρυ... Κρίστ (αύτή τή φορά, δηλα­ δή ό Μυστικός άσσος τής Σκώτλαντ Γιάρντ με τή δεύ­ τερη μορφή του, πού* ελάχι­ στοι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν πώς αποτελεί ένα και τό αύτό πρόσωπο μέ τον διάσημο σέντερ φόρ τής “Αρσεναλ και τής Εθνικής Αγγλίας) άνοιγει την πόρτα του προθάλαμου τού γραφεί­ ου του Τζών Χρηστίδη, στο φημισμένο κτίριο τοϋ Χουάϊτχωλ. Τον · ύποδέχεται τό γλυκό χαμόγελο τής Τζήν Κλίφτον πού κάθεται —ώς γνωστόν— στή θέσι τής ιδιαιτέρας γραμματέως τοϋ κ. Διευθυντοϋ.

— Καλώς ώρισες, Χάρυ — καί συγχαρητήρια.

— Ευχαριστώ, Τζήν, άποκρίνεται μέ αγάπη ό νέος. Στά μπουρίνια του είναι ό κ. Διευθυντής;

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΈΔΩΝ — Μάλλον. Δεν μπορώ ό­ μως νά καταλάβω μέ ποιόν «τάχει))...

— Πηγαίνω νά μοϋ πή μό­ νος του, λέει ό ήρωά μας καί, χτυπώντας τυπικά την πόρτα τοϋ γραφείου τοϋ Διευθυντοϋ, άνοίγει και μπαί­ νει.

Ο

ΠΑΤΕΡΑΣ του ση­ κώνει τό κεφάλι άπό ένα βουνό έγγραφα καί άναφορές.

-Καλώς ώρισες, λέει μέ μιά άδιόρατη τρυφερότ?ττα στη φωνή του. Καί., τά συγχαρητήριά μου για την άπόδοσί σου στην τελευταία άποστολή... Ξαφνικά, σάν νά νευριάζη, χτυπάει τό χέρι στο γρα­ φείο καί λέει προστακτικά: — Πάντως, δέν ύπάρχει άλλος πράκτοράς μας^ δια­ θέσιμος αύτή τή στιγμή — έ­ νας πράκτωρ πού νά συγκεντρώνη καί τά απαραίτητα προσόντα. “Ετσι, μοϋ φαίνε­ ται πώς δέν μπορώ νά κάνω τίποτ’ άλλο, άπό τό νά σέ στείλω στή σφηκοφωλιά τής Καζανμπλάνκας...

— Μά, τί σάς έκανε.νά υπο­ θέσετε άτι δέν θά ήθελα νά πάω, κύριε ρωτάει ό Χάρυ

ώ χαμογελώντας. Πιστέψτε με δτι δεν είμαι καθόλου κου­ ρασμένος.

—Έγώ δεν ήθελα νά όέ στείλω. Ξέρω πολύ καλά δτι δεν θά άρνηθης ποτέ μια άποστολή. Ξέρω, δμως, επί­ σης, δτι τό Σάββατο ή ’Άρσεναλ δίνει τό κρισιμότερο παιχνίδι της. "Ηδη, μέ τις δύο συμμετοχές σου στην Εθνική ομάδα, έχασε δύο πολύτιμους βαθμούς και βρί­ σκεται τώρα ένα πόντο πίσω άπό τη μεθαυριανη άντίπαλό της, την Μπλάκπουλ. Κιν­ δυνεύεις, λοιπόν, νά βρεθης έξω άπ’ αύτό τό παιχνί­ δι, γιατί, βέβαια, τίποτα δεν μάς βεβαιώνει πώς, μέσα σε

δυό — τρεις μέρες, θά ηετύχης αύτό πού δεν έχουν καταφέρει ως τώρα δλες οί Α­ στυνομίες τού κόσμου... ^Ποιό άκριβώς, κύριε; — Νά ουλλάβης τον ’ΈττΟρε Μπιάνκι...

— Αύτόν τον 5 Ιταλό άρχιγκάγκστερ, πού περιοδεύει την ύδρόγειο, κάνοντας λη­ στείες ; —Ακριβώς. Πιό καλά δμως ν’ αρχίσουμε άπό τον Αρ­ το ιμπαλντ Μπούλσμπερυ — τον ξέρεις; ΡΤ^ί —Ακουστά τόν έχω, άπαντάει ό Χάρυ. Δεν είναι, νο­ μίζω, ένας πράκτοράς μας αύτός πού έχει τό όνομα; — Ναι. "Ενας πράκτοράς

Διατάζει τους άνθρώπους του νά καρφώσουν τό φέρετρο!

0

ΑΪΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΓΐβΛΩΝ

μας στήν Καζαμπλάνκα. Αυ­ τό Ελληνόπουλο καί σηκώ­ νεται όρθιο. Πρέπει νά πάω τός μέ ειδοποίησε δτι ό Μπιστήν Καζαμπλάνκα, νά -πάρω άνχι έχει κουβαληθή σέ έτό εκατομμύριο του Μπιάνκι κείνο τό μέρος. Κάνει δου­ και νά τό φέρω νά τό φάνε λειές σχετικές μέ λαθρεμ­ οί δικοί μας — έτσι; πόριο... Τά κεφάλια πού δια­ — Περίπου αύτό!, παραδέ* θέτει δμως, για τις δουλειές χεται προσπαθώντας νά κρατου, ανήκουν στον Αγγλικό τήση σοβαρότητα ό πατέρας λαό... του. Καί, πρώτα, άπ’ όλα, Θά — Πώς αύτό; ρωτά μέ περι­ έρθης σέ επαφή μέ τόν έργεια ό Χάρυ. Μπούλσμπερυ, πού θά σέ πε— Πάντα υπήρχε ύπόνοια ριμένη στο αεροδρόμιο α­ πώς αύτός ένήργησε τή λη­ πόψε στις δέκα, την ώρα δη­ στεία τής Τραπέζης τής Κοι­ λαδή πού θά φτάσης..,. νοπολιτείας, πριν δυο χρό­ νια. Τώρα όμως έγινε βεβαιότης: Κάτι λίρες πού κατάφερε να πάρη στά χέρια του ό Μπούλσμπερυ, τό άποδεικνύουν: Τά νούμερά τους συμπεριλαμβάνονται σ’ εκείνα τού καταλόγου πού μας έδωσε ή Τράπεζα.

— Πόσα λεφτά σήκωσε ό Μπιάνκι σ’ εκείνη τή ληστεία κύριε; —"Ενα εκατομμύριο λί­ ρες!, άποκρίνεται ξεροκα­ ταπίνοντας ό πατέρας του. Καταλαβαίνεις τώρα, νεαρέ μου, γιατί πρέπει νά ένερΣτη «Μαύρη γάτα» γήσης κατεπειγόντως και κεραυνοβόλα..... άν είναι δυ­ Τ Α ΠΡΑΓΜΑΤΑ γίνατόν... Δέν μάς νοιάζει τό­ σο για τον Ιταλό γκάγκστερ νονται ακριβώς έτσι. οσο για τά χρήματα. "Ισως Ό ’Άρτσιμπαλντ Μπούλ­ νά έχη ξοδέψει πολύ λίγα σμπερυ είναι στήν ώρα του ως τώρα. Καί, κατά τά φαινό­ στο μέρος πού πρέπει καί μενα, τώρα αρχίζει νά τά χαιρετάει τόν ήρωά μας μ’ ξοδεύη, γιατί τά δυό χρόνια έγκαρδιότητα. Σ’ αύτή τη χει­ τά άφησε νά περάσουν γιά ραψία, ωστόσο, ό Χάρυ αι­ νά ξεχαστή ή Ιστορία. Κατά­ σθάνεται τό χέρι του συνα­ λαβες ; δέλφου του νά τρέμη άνε— Κατάλαβα, κύριε Διευ.παίσθητα. Δέν δείχνει πάν­ θυντά!, λέει χαμογελώντας τως νά κατάλαβε τίποτα.

Α&Τ02 ίΉΝ Τήν ώρα πού, έχοντας πά­ ρει τη βαλίτσα του, προχωροϋν προς την έξοδο τοϋ α­ εροδρομίου, παρατηρεί μέ την άκρη τοϋ ματιού του τον "Αρτσιμπαλντ. Καταλαβαίνει πώς είναι φοβισμένος καί, κάνει τη σκέψι πώς, Ισως ό Μπιάνκι νά έχη άνακαλύψει τις ενέργειες του και νά κινδυνεύη ή ζωή του. Ό Χάρυ κάνει ώς το τέλος οτι δεν έχει άντιληφθή τίπο­ τα και τον αφήνει νά πή μό­ νος του, δ,τι θέλει. Ό "Αρτσιμπαλντ, πάλι δεν δείχνει νά βιάζεται καθό­ λου. "Εξω άπό την πόρτα τοϋ αεροδρομίου περιμένει ένα

σκούρο άμάξι χωρίς σωφέρ μέσα, έπειδή — άσφαλώς— θά πρόκειται νά τό όδηγήση ό Μπούλσμπερυ. Πραγματικά, έτσι γίνεται. Δίχως νά βγάλη λέξι, ό πράκτωρ τής Μυστικής Υπη­ ρεσίας, κάθεται στη θέσι τοϋ όδηγοϋ καί, ό Χάρυ πηδάει δίπλα του άμέριμνος — κατά τα φαινόμενα. Ξεκινοϋν. Ό ήρωάς μας βλέπει τον Αρτσιμπαλντ νά ^δυσκο­ λεύεται)). Δεν ξέρει, δηλαδή πώς ν’ άρχίση την κουβέντα καί δλο κάνει κάτι περίερ­ γες γκριμάτσες, αάν νά πίνπ λεμονάδα. "Ωσπου ό Χά-

Καϊ ξαφνικά τραβάει ενα «γουέμττλεϋ» και του ρίχνει!

Αϋΐ5ι τάπ ΓΉίιβΑήΝ ρυ νικιέται καί του λέει πρώ­ τος: -Τι συμβαίνει, κύριε συν­ άδελφε; Κάπως... ζεματισμέ­ νο σέ βλέπω! Μήπως έχει μυριστή τίποτ’ από τις ένέργειές σου ό ’Έττορε; Μά δεν πρέπει νά φοβάσαι τώ­ ρα πιά. Τώρα πού ήρθα καϊ κΓ άν συμβαίνη κάτι τέτοιο, εγώ εδώ πέρα, οι δυό μας μαζί, θά τον κάνουμε νά χορέψπ τον Ίταλιάνο καί θά τον άναγκάσουμε... νά εξό­ φληση τό χρέος του στην Τράπεζα τής Κοινοπολιτεί­ ας...

—’Έτσι είναι όπως τά λές, Κρίστ, συμφωνεί χλιαρά ό άλλος. Δεν έχω κανένα φό­ βο πλέον πού ήρθες! ΕΙμ"\ όμως ακόμα ταραγμέ’ ; γιά όση αγωνία πέρασ' . Φ. / νά έρθης. ” Εκανες μερικές ώρες καί μου φάνηκαν μήνες!... Ναί... Είμαι σίγουρος ότι ό ’Έττο­ ρε κάτι έχει μυριστή... "Ο­ που καί άν πηγαίνω, ό,τι κι* άν κάνω, νοιώθω διαρκώς μάτια καρφωμένα στη ράχι μου... Καί τώρα πού ερχό­ μουν γιά τό άεροδρόμιο, Κρίστ, πρόσεξα πώς μέ πα­ ρακολουθούσαν. Τό είδα κα­ θαρά αύτη τή φορά!... Είδα καί έπαθα ώσπου νά τούς ξεφύγω καί νά βεβαιωθώ πώς δέν ήρθε κανείς άπό πίσω μου... Θέλει καί δέν θέλει ό Χάρυ; σ’ αύτά τά τελευταία λό­ για, νοιώθει κάτι κρυάδες νά κατρακυλάνε στη σπονδυ Λική του στήλη. Γυρίζει καί

κυττάζει μπρος καί πίσω καί στα πλάγια.Παντού ύπάρχουν δεκάδες αυτοκίνητα πού τούς λούζουν μέ τά φώτα τους καί τά λούζουν καί ε­ κείνοι μέ τά δικά τους.

—“Αντε νά βρής, μήπως κανένα απ’ όλ’ αύτά είναι τό «πονηρό»!, μουρμουρίζει ά­ θελα.

— Μη φοβάσαι! Σού λέω πώς τούς ξέφυγα!, λέει μέ πεποίθησι ό ’Άρτσιμπαλντ, Είμαι σίγουρος γι’ αύτό.

—Ό κέϋ!,_ κάνει χαμογε­ λώντας ό Χάρυ. Αφού είναι έτσι, γιά πές μου τά σχετι­ κά, “Αρτοι... Πώς πήρες μυ­ ρωδιά τον πολύ ’Έττορε Μπι άνκι εδώ στην Καζαμπλάνκα; Πώς άνακάλυψες τί δου λειές ετοιμάζει; "Οταν ξέ­ ρω τις λεπτομέρειες καί ε­ γώ, θά σκεφτούμε καλύτερα καί οί δυό παρέα, τΐ είναι τό καλύτερο νά κάνουμε... Καί, νάσαι βέβαιος ότι δέν ξανακάνη πιά άλλες άταξίες αύτό τό φίδι!... Τά μάτια τού ’Άρτσιμπαλντ λάμπουν.

— Μην τον ύποτιμάς, Χά­ ρυ!, λέει. Είναι τρομερός καί πολύ ύπουλος! Δέν ειν’ εύκολο νά τά θάλης μαζί του! Αληθινό φίδι σέ όλα του!

—Ό κέϋ, ξαναλέει κάπως νευριασμένα τό Ελληνόπου­ λο. Μά, πές μου όμως τίποτ’ απ’ αύτά πού σέ ρώτησα, ’'Αρτοι. Ό συνάδελφός του στρί­ βει άριστερά τό τιμόνι καί μπαίνουν σ’ ένα στενώτερο

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ δρόμο. Στο βάθος υπάρχουν χρωματιστά φώτα. Μια μεγά­ λη οριζόντια επιγραφή με γράμματα μπλε και κόκκινα λέει: ΚΑΜΠΑΡΕ. ’Από τη μέ­ ση αυτής τής επιγραφής, κα­ τεβαίνει μιά άλλη, κάθετη με γράμματα άκόμα πιο χον­ τρά, κίτρινα και πράσινα πού άναβοσβήνουν και λένε «Η ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ)).

— Φτάσαμε!, λέει ό "Αρ­ το ιμπαλντ. ’Εδώ είναι τό «στέκι)) μου και μπορούμε νά κουβεντιάσουμε άφοβα, χωρίς κίνδυνο νά μάς κατα­ σκοπεύουν.

— Πάλι καλά!, μουρμουρί­ ζει ό Χάρυ καί —καλού - κα­ κού— ρίχνει μιά τελευταία, κλεφτή ματιά προς τά πίσω. Βλέπει άτι, πραγματικά, δεν έχει στρίψει κανένα άλλο άμάξι πίσω τους, στο δρόμο, πράγμα πού σημαίνει ότι ό "Αρτσιμπαλντ είχε δίκιο ό­ ταν έλεγε πώς ξέφυγε άπ’ αυτούς πού τον παρακολου­ θούσαν.

Π

ΟΛΛΑ αύτοκίνητα είναι σταματημένα έξω άπό τή «Μαύρη Γάτα)), γι’ αύτο τό κέντρο είναι... απόκεντρο — βρίσκεται δηλαδή σέ προά­ στιο καί μόνο με τό αύτοκίνητό του μπορεί νά πάη κα­ νείς. Ό Μπούλσμπερυ άφήνει καί τό δικό του κοντά στ’ άλ­ λα καί πάνε γιά μέσα. Ό ήρωάς μας, μόλις προ­ λαβαίνει νά δή τά λιγοστά ζευγάρια πού χορεύουν εις

© τήν πίστα μέσα στο ήμίφως καί τις γκαρσόνες, πού είναι όλες τους ντυμένες με μαύ­ ρα παντελόνια, μιά ούρά ά­ πό πίσω, σκουφάκι με αύτιά στο κεφάλι καί ζωγραφισμέ­ να μουστάκια, γιά νά είναι τέλειες γάτες καί νά «πη­ γαίνουν)) μέ τον τίτλο τού κέντρου. Ό Χάρυ δεν πηγαίνει πο­ τέ του σέ τέτοια κέντρα, στήν Ιδιωτική του ζωή. Άπεχθάνεται θανάσιμα αύτού τού είδους τή νυκτερινή ζωή πού μόνο στον κακό δρόμο μπορεί νά όδηγήση τούς νέ­ ους. Ωστόσο, ή δουλειά του είναι τέτοια, πού τον ύποχρεώνει —σέ περιπτώσεις σάν τήν αποψινή— όχι άπλώς νά μπαίνη σέ καμπαρέ, άλλά καί νά δείχνη κατενθουσιασμένος. Πραγματικά φέ­ ρεται μέ τρόπο πού λές καί δέν πέρασε μιά νύχτα τής ζωής του πού νά μήν πάη σέ τέτοιο κέντρο!

—"Ενα μαρτίνι, παιδί, πα­ ραγγέλνει ό Μπούλσμπερυ. Ό Χάρυ, άρπάζοντας άπ’ ... τήν ούρά μία γκαρσόνα κάνει καί αύτός τήν παραγ­ γελία του: —"Ενα διπλό ούίσκυ μέ πά­ γο, ψιψινούλα μου! Ό "Αρτσιμπαλντ δέν συμ­ μερίζεται τήν εύθυμία τού ήρωά μας. Εξακολουθεί νά κυττάζη ολόγυρα καχύπο­ πτά. Είναι φανερό πώς τον έχει ξαναπιάσει τό συναί­ σθημα πού διηγιόταν στον Χάρυ. "Οσο πάει, άντί νά συνέρχεται, δείχνει περισ­

10 σότερο φοβισμένος και άρχίζει πάλι νά τρέμπ... Τελικά, γυρίζει στον Χάρυ καί, σκύβοντας στο αύτί του, τού ψιθυρίζει αποφασιστικά λες καί τό κέντρο είναι γε­ μάτο άπό κατασκόπους, πού θά μπορούσαν νά άκούσουν τά λόγια τους: — Λοιπόν, Κρίστ, ό Μπιάνκι ήρθε έδώ πριν μερικές μέρες καί έφερε μαζί του έ­ να έκαταμμύριο λίρες: Λύ­ τες πού σήκωσε άπό την Τράπεζα τής Κοινοπολιτείας. ... "Αρχισε νά μαζεύη άνθρώπους για νά διοργάνωση μιά κολοσσιαία δουλειά λα­ θρεμπορίου με την Κεντρι­ κή Αφρική. "Οπως ξέρεις, δεν είναι καθόλου δύσκολο νά βρής παλιανθρώπους σ’ αύτά έδώ τά μέρη. Εύτυχώς έμαθα γρήγορα γιά τις κι­ νήσεις του καί την άφιζί του στήν Καζαμπλάνκα. "Οπως ξέρεις, όλοι έδώ πέρα, με νομίζουν για άνθρωπο πού δεν έχω αγαθές σχέσεις με καμμιά Αστυνομία τού κό­ σμου καί, πολύ περισσότερο κανείς δεν μπορεί νά φανταστή τήν πραγματική μου ιδι­ ότητα... Με λίγα λόγια, λό­ γω άκριβώς τής «φήμης» μου κατάφερα νά μπώ καί στη συμμορία τού 'Έττορε! Α­ πέκτησα μάλιστα καί σημαν­ τική Θέσι! Ό Μπιάνκι έξετίμησε τά προσόντα μου καί μ’ έκανε... «δεξί του χέρι»! Πάνω σ’ αύτά τά λόγια έρ­ χεται ή μαύρη «ψιψι-νούλα» νά τούς σερβίρη καί ό ”Αρ-

ΛΐίΤΟΧ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ τσιμπαλντ ύποχρεώνεται διάλειμμα...

σε

...Παρασπονδία

Ο

ΧΑΡΥ άναστενάζει πού τή βλέπει νά φεύγη σιώντας τή γατίσια ούρά της. Πίνει μιά γουλιά άπό τό πο­ τήρι του καί, λέει στον ’Άρτσιμπαλντ με βαριά καρδιά: — Λοιπόν; Τι γίνηκε παρα­ κάτω ; Τί σε κάνει νά πιστεύης ότι ό ’Έττορε πήρε μυρω­ διά τήν πραγματική σου ταυ­ τότητα ; Ό συνάδελφός του άδειάζει τό δικό του ποτήρι μονο­ ρούφι, ως τον πάτο καί φαί­ νεται πώς έχει ιδιότητες... στυπόχαρτου γιατί, μόλις τό πίνει, τό μούτρο του γεμίζει μικρούς νερένιους θρόμ­ βους.

— Πάμε νά φύγουμ’ άπό δώ πέρα, Κρίστ!, μουρμου­ ρίζει με τρεμάμενη φωνή. Είναι ικανοί νά μάς καρφώ­ σουν έδώ πέρα πού καθόμα-

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΤΗΠΙΑΟΝ οτε στον κόσμο! Πίσω οπό κείνη την πόρτα υπάρχει έ­ να «ιδιαίτερο». Θά είμαστε πιο ασφαλείς... Μ’ όλο τό φόβο του είναι ήρεμος και μετρημένος, τό­ σο πού, κανείς άλλος, έ­ κτος άπό τον Χάρυ πού κά.θετοί τόσο κοντά του, δεν θά μπορούσε νά παρατήρη­ ση την ταραχή του. Πετάει ένα νόμισμα επά­ νω στο τραπέζι καί προχω­ ρούν ήσυχα προς την πόρ­ τα πού έχει δείξει με τό βλέμμα. Πρώτος φτάνει ό Χά ρυ καί την άνοίγει με ένα σπρώξιμο. 'Η πόρτα έχει μια ταμπέ­ λα επάνω, πού λέει δτι ο­ δηγεί στην τουαλέτα. 01 δύο πράκτορες όμως δεν πηγαί­ νουν στην τουαλέτα. Στρί­ βουν σ’ ένα στενό διάδρομό κο δεξιά καί, μετά, μέ πρώ­ τον πάντοτε τό Χάρυ, άνεβαί νουν μιά μικρή σκαλίτσα στρι φογυριστή. Στέκονται μπρο­ στά σε μιά άλλη πόρτα, άπό σανίδι. Δηλαδή ό Χάρυ στέκέται πάλι καί, ξαφνικά, κάνει ένα γοργό πήδημα στο πλάϊ καί κολλάει τό κορμί του στή γωνία τού τοίχου. Αύτό γίνε­ ται τή στιγμή άκριβώς πού ό ’Άρτσιμπαλντ, κατεβάζει μ’ ολη του τή δύναμι τό μαχαί­ ρι πού κρατάει στο χέρι του. Μή βρίσκοντας σμως τον ήρωά μας στή Θέσι του, τό μαχαίρι καρφώνεται ως τή μέση της λάμας του στο σα­ νίδι, καί, ό ίδιος ό Μπούλσμπερυ πέφτει μέ τά μούτρα

πάνω στήν πόρτα. Βγάζει καί ένα βογγητό, σαν νά ή­ ταν αύτός τό... σανίδι καί έ­ φαγε τή μαχαιριά καί, προσ­ παθεί νά τό ξεκαρφώση, άλλά δεν μπορεί, γιατί τό είχε καρφώσει μέ πολύ μεγάλη φόρα! "Οσο για τον Χάρυ, θυμω­ μένος μέ τό δίκιο του, πού ό συνάδελφός του φέρθηκε τόσο σκάρτα, σηκώνει τό χέ­ ρι καί τού τραβάει μιά γερή μέ τήν κόψι τής παλάμης στο λαρύγγι. Βγάζει ένα δεύτερο βογγητό, τρισχειρότερο άπό τό πρώτο. Πάει καί κολλάει στον απέναντι τοίχο, οπού μένει λαχανιασμένος σάν σκύλος καί κυττάζει μέ γουρ λωμένα μάτια τό πιστόλι πού έχει βγάλει ό Χάρυ και τον σημαδεύει κατάστηθα. Τό μούτρο του είναι γεμάτο τρό μο, αλλά καί έκπληζι. Κάτι πάει νά πή, αλλά δεν τά κα­ ταφέρνει καί κάνει μόνο μιά σύσπασι πόνου καί ό Χάρυ, γιά νά τον εξυπηρέτηση, τού έξηγεί: — Σοΰ φαίνεται περίεργο πού σέ... ψώνισα, ’Άρταιμπαλντ, άλλά δέν έχεις δίκιο. Σ’ έχω καταλάβει άπό πολ­ λή ώρα τί παιχνίδι παίζεις. Καί, μάλιστα, τώρα καταλα­ βαίνω γιατί έδειξες τόση τρομάρα όταν μέ πρωτόδες στο άεροδρόμιο... Περίμενες έναν όποιονδήποτε άλλον πράκτορα καί, βλέποντας ε­ μένα, εννόησες οτι δέν θά σού ήταν καθόλου εύκολο νά μέ ξεγελάσης. Κατάλα-

12 βες πώς κινδύνευες νά βρεθής σε μιά θέσι... σαν αύτή ακριβώς πού βρίσκεσαι τώ­ ρα πού μιλάμε! Σε συγχαί­ ρω μόνο γι’ αύτό: Πού τό κατάλαβες! Ό άλλος πάλι κάτι πάει νά πή, άλλα ούτε αύτή τή φορά καταφέρνει νά βγάλη συλ­ λαβή από τό στόμα του, για­ τί τό λαρύγγι του δεν έχει άρχίσει ακόμα νά εργάζεται. Κρατάει τον λαιμό του μ’ α­ πελπισία και παίρνει με τό ζόρι άναπνοή καί έχει γίνει σχεδόν μελανός.

— Μέ πειράζει, μόνο, πού μέ πήρες γιά βόδι, ’Αρτσιμπαλντ!, του ξ αναλέει σκλη­ ρά ό ίίρωάς μας. Μοϋ λές πώς θά μέ πας σε ένα κέν­ τρο πού είναι τό «στέκι)) σου άλλά δεν είναι καθόλου εύ­ κολο σ’ εσένα, πού μένεις στο κέντρο τής πόλης, νάρχεσαι κάθε βράδυ σ’ έτουτο τό προάστιο. "Υστερα, άκόμα και άν πούμε πώς συνέβαινε αύτό, γιά λόγους πού δεν μοϋ περνούσαν απ’ τό μυαλό, την ώρα πού κατεβαί­ ναμε στην είσοδο, ή κούκλα πού κάθεται στη γκαρνταρόμ πα χαμογέλασε σ’ εμένα, ε­ νώ εσένα, πού είναι τόσο.... τακτικός πελάτης, σέ άγνόησε! Καί ούτε είχες την έξυπνάδα νά τής πιάσης την κουβέντα γιά νά θολώσης τά νερά, σημάδι πώς ταχείς χά­ σει τελείως από τό φόβο σου πού κάνεις παρέα μέ τον Χάρυ Κρίστ!... Μέσα, τά άποκάνεις μούσκεμα! Λεν ξέ­ ρεις ότι τό κέντρο διαθέτει

ΑΕΤΟ 2 ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ σερβιτόρες καί, ούτε κάνεις τόν κόπο ν’ άνοιξης τά στρα­ βά σου, παρά φωνάζεις «παι δί)) —γιά νά παραγγείλης τό μαρτίνι σου— μιά κοπελλάρα ίσαμε κεί πάνω, επειδή φο­ ράει παντελόνια καί τά φώ­ τα είναι μισοσβηστά γιά τό χορό. Άπ’ τή στιγμή πού εξ­ ακρίβωσα πώς, άπό τό χτυ­ ποκάρδι σου, δεν βλέπεις ούτε πώς τά γκαρσόνια είναι θηλυκά στό... κέντρο πού συχνάζεις, έχω καταλάβει πώς έχεις πολύ άσχημα πρά­ γματα στό μυαλό σου, γιά τόν φίλο σου τό Χάρυ!... Κι* όταν είπες νά πάμε στό «ι­ διαίτερο)), μπήκα στό νόημα, ’Άρτσιμπαλντ. Πήγαινα μπρο στά, άλλά σέ κύτταζα συνε­ χώς μέ τήν άκρη τού ματιού μου. ’Ήθελα νά βεβαιωθώ άν θά κράταγε ή καρδιά σου ως τό τέλος. Ξέρεις τί είμαι ύποχρεωμένος νά κάνω τώ­ ρα, άφού πρόδωσες τήν Όργάνωσί μας, Μπούλσμπερυ!... ’Ή όχι; Σκύβει τό κεφάλι, σημάδι ότι ξέρει πολύ καλά.

— Πάντως τόστησες ώραία τό δίχτυ σου, μούτρο, τού λέ ει μέ άγανάκτησι ό Χάρυ, τόν όποιον κάθε άλλο παρά τόν εύχαριστεί τό «καθήκον)) πού είναι ύποχρεωμένος νά έκτελέση. ’Ίσως, αύτή τή στιγμή, άν ήταν άλλος στή θέσι μου, νά τόν είχες ξεκά­ νει!... Δέν άξίζεις νά σέ λυ­ πηθώ, άν σκεφθώ ότι, άπό τό πρωί φροντίζεις νά δολοφονήσης τό βράδυ έναν συνά­ δελφό σου!

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔ0Ν *-Χάρυ... Σκασμός!, λέει κοφτά ό ήρωάς μας. Γιά νά ξερής τά κατατόπια έδώ μέσα, χωρίς •νά ξέρης τό παραμικρό γιά τό προσωπικό καί τη λειτουρ­ γία του κέντρου, θά ππ πώς είχες ζανάρθει τό πρωί. Σάν νυκτερινό πού είναι τό κέν­ τρο, δέν είχε καν έναν μέσα εκείνη την ώρα καί είχες ό­ λη την άνεσι νά μελετήσης τό σχέδιο τού μαγαζιού, γιά νά καταστρώσης τά δικό σου... Μήπως, πρίν πεθάνης ’Άρτσιμπαλντ, θά μού πής τούς λόγους πού σ’ έκαναν ν’ άποφασίσης νά προδώσης την Υπηρεσία;... Τό χρήμα; Ό Μπούλσμπερυ έχει πάν­

13 τα σκυμμένο το κεφάλι. Τώ­ ρα, όμως είναι πιό ήρεμος καί, φαίνεται νά φοβάται λιγώτερο από πρίν, πού κρα­ τούσε τό μαχαίρι στη φού­ χτα του...

—’Όχι τό χρήμα, Κρίστ..., μουρμουρίζει. "Ολα γίνανε 5 πως ακριβώς σού τά είπα... ως χτές. Ό ’Έττορε όμως μέ είχε ύποψιαστή. Είναι τρομε­ ρός άνθρωπος! "Οταν έστει­ λα στην Υπηρεσία τό κρυ­ πτογραφικό σήμα, μέ παρα­ κολουθούσαν. Μ’ έπιασε καί μ’ άνάγκασε νά όμολογήσω...

— Δέν άξιζες γιά τή δου­ λειά πού έκανες!, τού λέει ό Χάρυ μέ πίκρα.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ —’Όχι, Κρίστ!, λέει ζωη­ ρά, σηκώνοντας για πρώτη φορά τά μάτια. Θά προτιμού­ σα νά μέ γδάρουν και δεν θάλεγα λέζι! Αλλά... Αλλά μαζί μ’ έμενα έπιασε και τη μνηστή μου αύτός ό σατα­ νάς!... Θά τη βασάνιζαν και μετά θά τη σκότωναν, άν δεν μιλούσα... Σου ορκίζο­ μαι πώς...

— Σώπα, τού λέει ξερά ό ήρωάς μας. Σώπα, γιατί είμαι πολύ αναίσθητος καί θά μέ πάρουν τά κλάματα! Τί θά έ­ κανες άπό δώ καί μετά, ’Άρτσιμπαλντ; Πες δτι αύτή τή στιγμή, βρίσκομαι στά πόδια σου μέ τό μαχαίρι αυτό καρ­ φωμένο στήν πλάτη. Τί θάχες νά κάνης άπό κεί καί με­ τά; (Καί, ξεκαρφώνει κιόλας τό φονικό όπλο άπό την πόρ τα, λέγοντας αύτά τά λό­ για).

—”Εξω είναι ένα φορτηγό μέ επιγραφές, δήθεν ότι άνήκει σέ εταιρία ποτοποιίας, άποκρίνεται ό Μπούλσμπερυ. Στο πίσω μέρος του έχει ένα κασόνι... Λίγο πιο μακρύ άπ’ αύτά πού έχουν τά αύτοκίνητα πού κουβαλάνε λεμονά δες...

—Σάν αύτά πού κουβαλά­ νε οί νεκροφόρες πάνω — κάτω; — Περίπου... Θά σ’ έβαζα έκεί μέσα, θά σέ πήγαινα νά σέ δή ό ’Έττορε καί... μετά.; — Κατάλαβα !, τόν κόβει ό Χάρυ πού βλέπει ότι ό άλ­ λος δυσκολεύεται νά τό άποτελειώση μόνος του. Μαζί

μέ τό κασόνι γιά κολύμπι — ναί; Ό άλλος κουνάει μόνο τό κεφάλι καταφατικά.

— Γύρισε προς τόν τοίχο, ΜπούλσμπερυI, του ξαναλέει μ’ επίσημη φωνή ό Χάρυ. Σέ ποιο μέρος σέ περιμένει ό Μπιάνκι ; Ό ’Άρτσιμπαλντ του πε­ ριγράφει λεπτομερώς τό μέ­ ρος πού έχουν ραντεβού μέ τόν άρχιγκάγκστερ. Μετά ρωτάει ήρεμα: > — Θά μέ σκοτώσης, δέν είν’ έτσι, Κρίστ; —”Εχο3 καθήκον... ”Αν καί σέ συμπαθούσα, Μπούλσμπε­ ρυ !...

— Δέν μέ νοιάζει γιά μέ­ να, Χάρυ... Μόνο, σέ παρα­ καλώ νά φροντίσης γιά τή ΙΝάνσυ...

νβκρος ΚΑΙ

ή

συνέχεια

γίνεται τό ϊδιο βράδυ πάλι, μόνο περασμένα μεσάνυ­ χτα,

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Δίπλα, σπάνε με Θόρυβο τά κύματα στα βράχια της παραλίας. Ό ’Έττορε Μπιάνκι άνοίγει τό καπάκι τού κασονιού, για νά δη τον πεθαμένο πρά κτορα τής Μυστικής Υπηρε­ σίας και νά βεβαιωθή ότι, ό­ λα έγιναν όπως τά επιθυμεί. Τά μάτια του φωτίζονται άπό εύχαρίστησι.

—Ό Χάρυ Κρίστ!, μουρ­ μουρίζει μέ... θριαμβευτική συγκίνησι. Έκανες φίνα δου λειά, άδερφάκι μου ’Άρτσιμπαλντ! Ησυχάζουμε μια γιά πάντα απ’ αυτόν τον δαίμονα! Δεν έχει καί άδικο νά εί­ ναι τόσο χαρούμενος, επει­ δή βλέπει στό κασόνι έναν Χάρυ Κρίστ... τής κακίας συμφοράς! "Ενα στιλέτο εί­ ναι καρφωμένο στήν καρδιά του ως τή λαβή καί τό που­ κάμισό του κατακόκκινο άπό τά αίματα.

— Καρφώστε τον!, διατάζει αμέσως τούς ρέστους τής παρέας, πού. στέκουν ολόγυ­ ρα καί περιμένουν διαταγές. Πιάνουν, λοιπόν, τά παι­ διά τά σφυριά καί άρχίζουν -γκάπα καί γκούπα— νά καρ φώνουν τον μακαρίτη. Τήν ίδια ώρα γυρίζει ό Έτ τορε Μπιάνκι —πού είναι θη­ ρίο μέχρι εκεί πάνω— άπό τήν άλλη πλευρά. Βγάζει δεύτερο άνακοινωθέν, μι­ λώντας στον "Αρτσιμπαλντ, — Σ’ εύχαριστώ γιά τήν έξυπηρέτησι, τοϋ λέει. Τώρα πού κανόνισες έτσι καλά

σύτή τη δουλειά, δ#ν φοβά­

15 μαι καθόλου πώς ύπάρχει περίπτωσι νά μέ προδώσης! Σοϋ έχω πλέον έμπιστοσύνη, φιλαράκο! Τώρα πιά, είσαι σίγουρα ένας άπό μάς. Ό Μπούλσμπερυ γελάει κ ατευ χα ριστημένος.

— Χαίρω, πού τό άκούω ό­ τι μου έχεις εμπιστοσύνη, Έττορε!, τού λέει. Καί... τραβάει τό «γουέμπλεϋ)) τής Υπηρεσίας καί ρίχνει, χωρίς περιστροφές, δυο μολύβια στήν καρδιά του άρχιγκάγκστερ καί ό ’Έττορε Μπιάνκι δέν υπάρ­ χει άπό δώ καί μετά. Στό μεταξύ,· τ’ άλλα τά παιδιά πού καρφώνανε τον μακαρίτη, βάζουνε κάτι ξε­ φωνητά, σάν νά τούς πάτησε στον κάλο ό ’Άρτσιμπαλντ. Πετάνε σφυριά καί πρόκες καί τραβάνε όλοι πιστόλια. Τότε ό μακαρίτης -πού εί­ ναι ό Χάρυ ολοζώντανος, μέ τον σουγιά περασμένο στό πουκάμισο καί στερεωμένρν μέ κόλπο άπό μέσα καί μ’ έ­ να μπουκάλι κόκκινο μελάνι αδειασμένο στό πουκάμισο— πετάει τό καπάκι τής κάσας, μαζί μέ τά πλαϊνά της! (Αύτό γίνεται, γιατί άπό πριν είχε φροντίσει νά έ­ χουν ξεκαρφώσει τον... πάτο της!)... Μέ δυο «γουέμπλεϋ)) ατά χέρια λοιπόν, κάνει έμφάνισι καταπληκτική ό ήρωάς καί στέλνει, πρώτα — πρώτα στον άλλο κόσμο, αύτούς πού έτοιμάζονταν νά στείλουν στό ίδιο μέρος τον ’Άρτσιμπαλντ. Μετά βοηθάει Λ· '

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩ

16 καί εκείνος στα υπόλοιπα και οί κακούργοι, πριν προλά βουν , καλά — καλά νά συνέλθουν από τον τρόμο καί τήν κατάπληξί τους γι’ αύτη τή.;. νεκρανάστασι, πέφτουν όλοι πεθαμένοι στά βράχια... «ευχαριστημένοι που ή ιστο­ ρία τέλειωσε με τό μέρος του Νόμου)), όπως λέει εύθυ­ μα ό Χάρυ.

α ΠΩΣ καταλαβαίνει ό καθένας, ό Χάρυ, την τε­ λευταία στιγμή, είχε πάρει την άπόφασι πώς, με τό νά του τή χαρίση του ’Άρτσιμπαλντ, όχι μόνο δεν θά βρισκόταν στη δυσάρεστη θέσι νά έκτελέση ένα —ο­ πωσδήποτε— απαίσιο καθή­ κον, όχι μόνο θά φαινόταν γενναιόψυχος, άλλά θά ώφελοϋσε κιόλας περισσότερο τήν ύπόθεσι γιά τήν όποια ήρθε στην Καζαμπλάνκα, ξαναπαίρνοντας τον προδότη μέ τό μέρος του. Ξαναμπαίνουν λοιπόν καί ο'| άυό στο φορτηγό μέ τό ό­

ποιο ήρθαν καί τραβάνε ολο­ ταχώς πίσω, στήν πόλι. Φτάνουν στο μέρος πού εΐ χέ τή «σφηκοφωλιά)) του ό μακαρίτης ό Μπιάνκι. Εκεί πέρα, δεν άργοϋν ν’ άνακαλύψουν τή Νάνσυ, μνηστή του ’Άρτσιμπαλντ — πού είναι δεμένη χειροπόδα ρα καί φιμωμένη σ’ ένα ύπόγειο— καί, ό Χάρυ Κρίστ, βρίσκει, μέ τή σειρά του αύτό πού τον ενδιαφέρει: "Ε­ να κιβώτιο μέ ένιακόσιες χι­ λιάδες λίρες καί κάτι ψιλά.... Παίρνουν ό ένας τή... μνηστή κΓ ό άλλος τά χρή­ ματα καί φεύγουν. Ό Χάρυ Κρίστ ύπόσχεται στον ’Άρτσιμπαλντ νά μήν άναφέρη λ έξι στήν Υπηρε­ σία γιά τήν «παρασπονδία)) του, μέ τήν ύποχρέωσι, ό­ μως, μέσα σέ μιά εβδομάδα, ό δεύτερος νά έχη ύποβάλη τήν παραίτησί του άπό τήν έμπιστη θέσι του, μέ τό αίτιολογικό ότι θέλει νά παντρευτή.... Αλλά, ό «άνήσυχος)) νε­ κρός πού εξόντωσε τή συμ­ μορία τού ’Έττορε Μπιάνκι έφερε πίσω στήν πατρίδα του, σχεδόν ολόκληρο τό ε­ κατομμύριο τής Τράπεζας τής Κοινοπολιτείας, έκτος ά πό αύτά τά δύο, έκανε καί άλλα... συνταρακτικά κατορ­ θώματα τις ίδιες εκείνες μέ­ ρες!... Μέσα σ’ ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, φυσικά! Στο γήπεδο τοϋ Μπλάκπουλ, πού είναι ασφυκτικά γεμάτο, καθώς όγδόντα χ;»

ΑΕΤΟΣ ΤΗΝ ΓΗΠΕΔήΝ λιάδες άνθρωποι έχουν τρέξει νά χειροκροτήσουν την πρωταθλήτρια ομάδα τους και τον «μάγο)) έξω δεξιά της, τον νέο διεθνή Στάνλεϋ Μάθιους... ___

ΜπΑάκπουΆ — ’Άρσεναλ Τ 0 ΠΑΙΧΝΙΔΙ θά ειναι περισσότερο «άγων επι­ θέσεων)), λέει ό προπονητής των κανονιέρηδων, καθώς οί ποδοσφαιριστές του φοροϋν τή στολή τους μέσα στ’ απο­ δυτήρια τής Μπλάκπουλ. Αυ­ τό σημαίνει δτι τό ματς Θά κριθή από... τις αμυντικές μας γραμμές! Εξηγούμαι: "Ενα μεγάλο «ατού)) έχει ή άντίπαλός μας: Τον Μάθι­ ους! Αύτός ό ποδοσφαιρι­ στής είναι ένα φαινόμενο και βρίσκεται πάνω στο ξεκί­ νημα τής δόξας του. Έδώ στο Μπλάκπουλ τον λατρεύ­ ουν. Σέ κάθε τού έξόρμησι θά τον συντροφεύουν οί κραυγές ογδόντα χιλιάδων άνθρώπων! Είναι ικανός νά δημιουργήση ρήγματα στην άμυνά μας. Πόσες φορές; Αυτό είναι τό έρώτημα! Πό­

17 σες φορές θά ,περάση ό Μά­ θιους και πόσες ό Λώρενς; " Ισως δλο τό παιχνίδι νά κριθή μόνο άπ’ αύτούς τούς δύο παίκτες!. ΓΓ αύτό, ή ευ­ θύνη τού Λώρενς είναι τερά­ στια σήμερα. Πρέπει νά κά­ νη σούτ καί νά μοιράση πά­ σες για σούτ ατούς συναδέλ φους του. Μήν ξεχνάτε πώς βρισκόμαστε έξω άπό την έδρα μας. Αύτό όμως δεν είναι... θανάσιμο. Χρειάζεται απλώς, περισσότερος κόπος καί πιο πολύ πείσμα!... Πη­ γαίνετε στις θέσεις σας, τώ ρα.... "Ετσι, ή ’Άρσεναλ άνεβαίνει άπό τήν καταπακτή στή μέση τού πράσινου, άγωνιστικού χώρου. Μπαίνει πρώτη στο γήπε­ δο, σάν φιλοξενουμένη όμάς πού είναι καί τήν ύποδέχονται αρκετές ζητωκραυγές, γιατί ή ’Άρσεναλ είναι ή πιο λαοφιλής ομάδα στήν Αγ­ γλία. Ή σύνθεσί της είναι ή γνω­ στή στούς άναγνώστες μας, δηλαδή, τερματοφύλακας παί ζει ό Κέλσεϋ, μπάκ οί Ράμπσταντ, Γκρόβερ καί Σμίθ, χάφ οί Μπρίνν, Τζώνς (άρχηγός) καί Ούΐλλιαμσον και κυνηγοί άπό τά δεξιά πάντα, οί Χήθ, Κρόςς, Χάρρυ Λώρενς, "Ο­ χλε καί Ντράμμοντ. Ή Μπλάκπουλ, πού βγαίνει αμέσως ύστερα στο πράσινο ταπέτο, έχει κΓ αύτή πλήρη τή σύνθεσί της για τό μεγά­ λο ντέρμπυ: Τέρμα: Μόργκαν. Μπάκ: Γουώρσπαϊτ, Σόβε-

18 ρεϊν και Κάλντγουωλ. Χάφ: Μπράντ και Γκάρνερ. Κυνηγοί: Μάθιους, Ντρέϊκ, Μόρτενσεν, Μπένοον καί Ούέλλιγκτον. Ή γηπεδούχός ομάδα, δη­ λαδή, εκτός άηό τον περίφη­ μο Στάνλε Μάθιους, έχει κΓ άλλο ένα «νούμερο» στη σύνθεσί της, τον μέσα δεξιά Μόρτενσεν, πολλές φορές δι­ εθνή. Ό Ντρέϊκ, πού είναι κι* αύτός διάσημος και πολλές φο­ ρές διεθνής, όσο κΓ ό Μόρ­ τενσεν, είναι — ώστόσο — πο­ λύ νέος στο παιγνίδι πού πε­ ριγράφουμε σήμερα. Είναι ή

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

ή πρώτη ή ή δεύτερη έμφάνισί του σέ ομάδα πρώτης κατηγορίας!...

α

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ σφυ­ ρίζει την έναρζι του άγώνος πού θά άναδείζη την πρωταθλήτρια Αγγλίας γι’ αύτή τή χρονιά. "Οπως γίνεται πάντα στα μεγάλα «ντέρμπυ», έτσι και τώρα, μέ τό σφύριγμα μιά πα­ ράξενη μουγγαμάρα καλύ­ πτει τις κοσμοπλημμυρισμένες έξέδρες, για μερικά δευ­ τερόλεπτα. "Επειτα, αμέσως, καθώς μάλιστα ό Μόρτενσεν

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

7 1

έχει δώσει στον Ντρέϊκ κΓ έκείνος άνοίγει στον Στάνλεϋ Μάθιους πού χύνεται σαν γεράκι άπό τά δεξιά, άρχίζουν όλοι μαζί, μέ ένθουσιώδεις ρυθμικές κραυγές, νά ενθαρρύνουν τούς άγαπημένους των ποδοσφαιρι­ στές. Άλλα πάνω στη σέντρα τού «μάγου» τής μπάλλας, ή σφυρίχτρα του διαιτητή συλ­ λαμβάνει όφσάϊτ τον έφορμουντα Ούέλλιγκτον καί ή φάσις διακόπτεται. Ό Κέλσεϋ στήνει τή μπάλλα στο σημείο τού όφσά'Ίτ και ό Ράμπσταντ άναλαμβάνει

Μέσα σέ λίγες στιγμές οι δολοφόνοι του Μπιάνκι, πέφτουν δλοι νεκροί!

19

την έκτέλεσί του. Ή κλωτσιά του είναι γερή και φτάνει τή στρογγυλά «θεά» του ποδοσφαίρου στήγ άλλη άκρη τού γηπέδου, ει τούς κυνηγούς των κανονιϊ ρηδων καί, συγκεκριμένα, στον Χήθ. Ό Χήθ γυρίζει έξυπνα εις τον Λώρενς, ύστερα άπό έ­ να θεαματικό στοπάρισμα. Ό Λώρενς χωρίς χρονοτρι­ βή δίνει, μέ τή σειρά του, στον αμαρκάριστο "Ωκλεϋ. Εκείνος, όμως, προσπαθεί νά τριπλάρη έναν άντίπαλο γιά νά σουτάρη άπό πιο κον­ τά κΓ έτσι, ό πανύψηλος Σό-

20 βερεϊν τοϋ κάνει ένα είδος «φράγματος», χωρίς νά είναι και φάουλ, όσο χρειάζεται μόνο για νά δώση την ευ­ καιρία οτόν τερματοφύλακά του νά μαζέψη τη μπάλλα, μπροστά άπό τά πόδια τοϋ ” Οκλεϋ. "Ετσι, ή περίφημη «τρύπα» πού έστρωσε ό Χάρυ στάν συμπαίκτη του, πήγε χαμένη άδοξα. Πολλά τέτοια όμως γίνον­ ται σ’ ένα ματς καί... άλλοίμονο άν καθήση κανείς νά τά μετρήση. Ό Μόργκαν έχει κιόλας σουτάρει, βγαίνοντας με γκελάκια ώς την άκρη της περιοχής του. Ή μπάλλα έ­ χει φτάσει στο κέντρο τοϋ γηπέδου, οπού τη διεκδικοϋν με κεφαλιά ό Γκρόβερ και ό Μόρτενσεν. Χτυπάει και στα δυο κεφά­ λια μαζί, κυλάει μετά στους ώμους τοϋ Μόρτενσεν καί, πηγαίνει λίγο προς τά πίσω όπου την παραλαμβάνει ό Μπράντ, ό δεξιός χάφ τής Μπλάκπουλ. Δίνει στον συνάδελφό του Γκάρνερ και εκείνος στον Ντρέϊκ, πού τή γυρίζει στον Μάθιους. Ό «μάγος» χύνεται σάν γεράκι προς τή γραμμή τοϋ άουτ. Κάνει μιά φανταστική κούρσα. Ό Ούίλλιαμσον και ό Σμίθ πού προσπαθούν νά τον άνακόψουν, άναγκάζονται πολύ γρήγορα νά παραι­ τηθούν άπ’ αύτή τήν προσπάθειά τους. Ό άγαπημένος «Στάν»,

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ των ’Άγγλων φιλάθλων, φθά­ νει στή γραμμή τοϋ άουτ κΓ από κει γυρίζει μιά ύπέροχη σέντρα, ακριβώς επάνω στο κεφάλι τοϋ Μόρτενσεν, πού, αύτή τή φορά, είς μάτην προ σπαθεΐ νά τον έμποδίση ό —ερχόμενος με κάποια καθυστέρησι— Γκρόβερ. Ή κεφαλιά είναι δυνατή και ευθύβολη. Ή μπάλλα κατευθύνεται στο δεξιό Γ τοϋ τέρματος τοϋ Κέλσεϋ. Αλλά... ό αίλουρος τής ’Άρσεναλ καιροφυλακτει. Κά νει ένα τεράστιο καί έκπληκτικό πήδημα καί, οί άκρες των δακτύλων του στέλνουν τή μπάλλα νά περάση λίγους πόντους έξω από τό ξύλινο δοκάρι. Κόρνερ. Τό «άχ» των φιλάθλων δεί­ χνει τήν άπογοήτευσί τους, ενώ πολλοί — βιαστικοί — φώ­ ναζαν κιόλας γκόλ!

Ό «Μάγος» ...κΓ δ «Αετός»

Ο

ΣΤΟΣΟ ή μπάλλα έχει ήδη στηθή στή γωνία

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ του κόρνερ καί ό Μάθιους παίρνει φόρα νά τό έκτελέση. Οί φίλαθλοι —πού χειροκρο τοΰααν ακόμα, άλλοι τον «μάγο)), γιά τήν υπέροχη σέντρα του, άλλοι τόν Κέλσεϋ, για την εκπληκτική του άπόκρουσι—, σωπαίνουν τώ­ ρα, για νά παρακολουθή­ σουν την καινούργια ενδια­ φέρουσα φάσι. Τό κόρνερ είνα θαυμάσια τραβηγμένο. Ή μπάλλα έρχεται μέ φάλτσο ακριβώς άπό την ο­ ριζόντια δοκό τού Κέλσευ. Οί Μόρτενσεν και Ντρέϊκ ρίχνονται καταπάνω του, άπειλητικά. Φύχραιμος όμως αυτός, πη δάει ψηλότερα από όλους καί άρπάζει τη στρογγυλή «Θεά)), επάνω άπό τά κεφά­ λια τους. Τή φέρνει στην άκρη τής περιοχής του μέ διαδοχικά γκελάκια καί ξαφνικά, βλέ­ ποντας αμαρκάριστο τον Μπρίνν Τζώνς, τού την πετάει μέ τό χέρι. Ό Τζώνς κοντρολάρει θαυ μάσια. Μέ μιά μόνο ματιά κα­ ταλαβαίνει τις θέσεις καί τις δυνατότητες των παικτών μέ­ σα στο γήπεδο. Κάνει μιά μεγάλη, διαγώνια, μπαλλιά προς τον έξω αριστερά Ντράμμοντ. Ό Γουώρσπαϊτ τρέχει νά τόν άνακόψη, μά Ντράμμοντ κάνει στοπάρισμα καί πάσα ταυτόχρονα, σπρώχνοντ α ς τή μπάλλα προς τον ” Ωκλεύ

-

21

?————

πού έχει τρέξει νά τόν βοηΘήση. Ό ’Όκλεϋ τού την ξαναδί­ νει αμέσως μπροστά, όταν ό Ντράμμοντ έχη έλευθερωΘή άπό την πίεσι τού Γουώρσπαϊτ. Ό έξω άριστερά των κανο­ νιέρηδων σεντράρει εύστο­ χα στο κέντρο. Ό Δώρενς καί ό Χήθ πη­ δούν γιά κεφαλιά μαζί μέ τούς Σόβερεϊν καί Κάλντγουωλ. Ή μπάλλα χτυπάει στο κεφάλι τού Δώρενς καί καρφώνεται προς την άριστε ρή κάτω γωνία τού Μόργκαν, ό όποιος όμως κάνει μιά γοργή βουτιά καί την αγκα­ λιάζει στον άέρα, άποθεούμενος άπό τούς φιλάθλους. Τό παχνίδι συνεχίζεται ζω ηρό, γρήγορο, τεχνικό καί άθλητικότατο. Είναι ένα ύπέροχο ποδο­ σφαιρικό μάτς, άπό αύτά πού μένουν στην ιστορία καί; οί φίλαθλοι, πολλά χρόνια με­ τά, τά ξαναθυμούνται καί τά ξαναδιηγούνται, κάνοντ α ς σύγκρισι μέ τούς καινούργι­ ους άγώνες πού δέν μπο­ ρούν νά φτάσουν την τέχνη καί τό ήθος, αύτών — των ξεχωριστών παιχνιδιών. Ή μπάλλα άνεβοκατεβαίνει από τή μιά περιοχή στην άλλη μέ γρήγορες καί άκριβέστατες πάσες. Οί ογδόντα χιλιάδες φίλα­ θλοι είναι ενθουσιασμένοι. Γά την ώρα, ό Μόργκαν έ­ χε σηκωθη καί έχει στείλει μέ τό χέρι τή μπάλλα στον Ρκάρνερ, πού τή δίνει οτφν

η Μπράντ και εκείνος στον Μόρτενσεν, που την ξάναγυρίζει στον Μπράντ, γιά νά δώση στον Μάθιους. Ό «μάγος» έπελαύνει. Αύτή τη φορά όμως, δεν άκολουθεί τη συνηθισμένη του κατεύθυνσι, προς τη γραμμή του άουτ. Κόβει διαγώνια καί ρίχνεται πρός τό κέντρο, προς τό τέρμα του Κέλσεϋ. Καί μόνο με αυτό, την κλί σι του σώματός του, έχει α­ φήσει πίσω του τούς Σμίθ και Γκρόβερ, πού έτρεχαν νά τον άνακόψουν άπό τά άκρα. Μπαίνει στη μεγάλη περιο­ χή καί προχωρεί πρός τή μι­ κρή. Ό Ράμσταντ πέφτει στά πόδια του, άλλα ό «μάγος» με μιά άσύλληπτη τρίπλα έ­ χει περάσει πλάι του. Ξεγε­ λάει και τον Μπρίνν Τζώνς πού* έχει φτάσει εκεί πίσω καί βρίσκεται μόνος προ τοϋ Κέλσεϋ. Υψώνει τό πόδι. Ό γκολκήπερ των κανονιέ­ ρηδων πλονζάρει μέ αύτοθυ σία. Ό Μάθιους δμως δεν σου­ τάρει. Παίρνει τή μπάλλα ά­ πό τά δεξιά, περνάει καί τον πεσμένο τερματοφύλακα καί χώνεται μαζί μέ τή μπάλλα στά δίχτυα τής ’Άρσεναλ. Δεν φτάνει νά ποϋμε «άποθέωσις» γιά νά δώσουμε τήν εικόνα εκείνου πού γί­ νεται αυτή τή στιγμή μέσα 3τό γήπεδο τοϋ Μπλάκπουλ. Κι’ όμως ό Στάνλεϋ Μάθ ι­ ούς, είναι πραγματικά ένας

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ «Θεός» πού έχει περάσει μέ­ σα από τά ποδοσφαιρικά γήπ εδα. "Ενας π ρ αγμ ατ ικό ς «Θεός», πού νίκησε ακόμα καί τον χρόνο — γιατί ή πο­ δοσφαιρική του ζωή κράτησε τον διπλό καιρό απ’ όσο κρα τάει όλων των άλλων ποδο­ σφαιριστών! ... Στον πίνακα των άποτελεσμάτων τό σκορ έχει μετα­ τροπή : ΜΠΛΑΚΠΟΥΛ 1 ΑΡΣΕΝΑΛ 0 Ό Μάθιους ξεφεύγει άπό τούς συμπαίκτες του, πού θέ­ λουν νά τον πνίξουν στις αγκαλιές καί τά φιλιά καί πηγαίνει πρός τή σέντρα. Τό μεγάλο χρονόμετρο τοϋ γηπέδου δείχνει 12ο λε­ πτό.

ο

ΛΟΡΕΝΣ σπρώχνει τή μπάλλα στον Χήθ καί ε­ κείνος σουτάρει διαγώνια, μπροστά, πού έχει τρέξει ό "Ωκλεϋ. Πάνω στή γραμμή τής με­ γάλης περιοχής τής Μπλάκ­ πουλ, ό Σόβερεϊν αποκρού­ ει προ του ’Ώκλεϋ καί ξαναγυρίζει μέ ένα βολέ τή στρογγυλή «Θεά», στό κέν­ τρο τοϋ γηπέδου. Ό Τζώνς τήν παίρνει αύτή τή φορά καί κατεβαίνει. Τό γήπεδο ολόκληρο σείεται πάντα άπό τον θρίαμβο τοϋ γκολ καί άπό τήν άποθέωσι τοϋ έκτελεατοϋ του... Γίνεται ένα πανδαιμόνιο, άσυνήθιοτο γιά Εγγλέζικο γήπεδο.

23

ΑΕΤΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Οί κανονιέρηδες παίζουν μέ ανάλαφρο «τρακ)), μη μπο­ ρώντας νά συνέλθουν άπό την έκπληξι γι’ αύτό πού εί­ δαν τά μάτια τους. Σιγά — σιγά, βέβαια, συν­ έρχονται. Ό Τζώνς — πού είναι ό π ιό παλιάς καί ψύχραιμος της ’Άραεναλ — δίνει μέ ακρί­ βεια στόν Κρόςς. Ό Κρόςς προσπαθεί νά τη γυρίση στόν Χήθ, άλλα επεμ­ βαίνει ό Κάλντγουωλ καί, μέ προβολή, τη βγάζει άράουτ. Την επαναφέρει ό Μπρίνν καί δίνει στον Κρόςς, πού του την επιστρέφει μέ κεφα­ λιά, πιεζόμενος άπό τον Κάλντγουωλ.

Μείνει κΓ 9^τος

Αυτή τή φορά ό Μπρίνν Τζώνς δίνει άπό μακρυά, άλλά μέ ακρίβεια, στόν Χάρυ Λώρενς, πού τήν κοντρολά­ ρει μέ υπέροχο τρόπο. Θαρ­ ρείς πώς κολλάει τή μπάλλα έπάνω στο παπούτσι του και προχωρεί. Ό Μηράντ πρώτα καί μετά ό Γκάρνερ πού τρέ χει άπό τ’ άριστερά, ξεγελιώνται άπό τις προσποιήσεις του καί μένουν πίσω. Ό Γουώρπσπαϊτ την παθαίνε χειρότερα, γιατί ξεγελιέ­ ται τόσο άσχημα πού τρώει μια μεγαλόπρεπη τούμπα μπρος στα πόδια του θυελλώ­ δους Λώρενς. "Ενας πελώριος ψίθυρος θαυμασμού ξεσηκώνεται άπ’

τη μττάλλςχ στς* φντιττς&$ βί^τναί

24 τις κοομοπλημμυριθ|4έν ε ς κερκίδες τοΰ γηπέδου. "Ενας ψίθυρος όμως πού, σχεδόν αμέσως σταματάει καί γίνε­ ται... συγκροτημένη άγωνία. Ό Χάρυ Λώρενς έχει μπή έπικίνδυνα στην περιοχή των γηπεδούχων. Ό γιγαντόσωμος Σόβερεϊν πού, μέ τη σειρά του, χύνε­ ται κατά μέτωπον νά τον άνακόψη, δέν καταφέρνει τί­ ποτα καλύτερο από τούς προ ηγούμενους. Σαν τόν Γουώρσπαϊτ καί αύτός κινδυνεύει νάρθη κάτω άπό την προσποίησι του Χάρυ καί, τη γλυ­ τώνει μονάχα βάζοντας κά­ τω τό ένα χέρι... Ό Λώρενς φαίνεται άποφασισμένος νά μη σταματήση πουθενά άλλου, παρά μό νο στα δίχτυα. Ό Κάλντγουωλ πού έχει καταφέρει νά ζαναφτάση πί­ σω τρέχοντας μέ την ψυχή στο στόμα, δεν κάνει καί κείνος τίποτ’ άλλο άπό τό νά κουραστή περισσότερο. Ό νεαρός σέντερ φόρ των κανονιέρηδων τόν «άδειάζει» δεύτερη φορά και καί, ολομόναχος πιά, μπαίνει είς τόν μικρή περιοχή του Μόργκαν. Ή μπάλλα βρίσκεται πάν­ τα κολλητη στά πόδια του. Ό τερματοφύλακας της Μπλάκπουλ δέν ξεκολλάει τά μάτια άπό πάνω της. "Α­ ξαφνα τινάζεται σάν βέλος πρός τό μέρος της, γιά νά τήν άποσπάση άπό τον αντί παλό του. Τό πλονζόν του

§1νφ κεραυνοβόλο καί τεχνι

ΑΕΤΟΣ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κό. Καί νά σουτάρη ό Χάρυ έΓσ γρήγορα πού έχει ένερ γήσει ό Μόργκαν, ή μπάλλα θά χτυπήση σίγουρα έπάνω ο το σώμα του καί 9ά άποκρουσθή. Ακόμα καί ό χρό­ νος γιά πλασάρισμα έχει πε­ ράσει, γιατί, όλοι βλέπουν πώς, ή μπάλλα, είναι άκόμα στά πόδια τού Χάρυ Λώρενς. Μιά κραυγή θριάμβου πάει νά άνέβη στά χείλια τών όγδόντα χιλιάδων άνθρώπων. Γά μιά άπειροελάχιστη στι­ γμή, δλο έχουν φανταστή, ότι ό Χάρυ Λώρενς τάχασε άξαφνα, μπροστά στον τερματοφύλακά τους κΓ έχασε την πιο σημαντική εύκαιρία τής ζωής του, γιά ένα γκολ πού θά χάριζε στήν ομάδα του τήν πιθανότητα νά διεκ­ δίκηση τήν πολύτιμη νίκη καί, σ’ αύτό τόν ίδιο τήν πιο μεγάλη ποδοσφαιρική δόξα. "Ολ’ αύτά, γιά όλους, έ­ χουν χαθή πιά... Γιά όλους έκτος άπό τόν Χάρυ Λώρενς, πού ένα — άληθινά διαβολικό — χαμόγε­ λο άνθίζει στά χείλια του. "Οπως ή μπάλλα βρίσκεται άνάμεσα στά πόδια του, τήν άρπάζει καί μέ τά δυό του παπούτσια καί πηδάει στον άέρα. Ό γκολκήπερ Μόργκαν, μέ τή φόρα πού έχει, περ­ νάει άπελπισμένος τό ση­ μείο πού βρίσκεται ό τρομε­ ρός του άντίπαλος! Ό Χάρυ Λώρενς, πάλι μέ τή σειρά του, προσγειώνε­ ται πίσω άπό τόν πεσμένο Μόργκαν, Ή μπάλλα, πού

ψ

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ χει τιναχτή στον άέρα κα­ θώς άνοίγει τά πόδια του ψηλά πάνω από τη γη, βρί­ σκεται στο ύψος τοϋ στήθους του. Παίρνει λοιπόν φόρα καί, αρπάζοντας τή μπάλλα με τό στήθος, μπαίνει μαζί της στα άντίπαλα δίχτυα καί μπερδεύεται σ’ αυτά σάν ψάρι καί κατρακυλάει στο καταπράσινο βάθος τους! Άπό κεί πέρα έρχονται με αλαλαγμούς οί συμπαϊκτες του νά τον άνασύρουν ενώ ολόγυρα, στις εξέδρες, οί ο­ γδόντα χιλιάδες άνθρωποι έ­ χουν μείνει κυριολεκτικά ά­ ναυδοι. Καί, ξαφνικά, όλοι αύτοί οί φίλαθλοι, αισθάνονται την α­ νάγκη νά χειροκροτήσουν τον νέο πού πέτυχε τό καταπληκτικώτερο γκολ πού έ­ χουν δή ποτέ, άσχετο άν εί­ ναι άντίπαλος. Καί, σ’ ένα μάτς «ντέρμπυ» στήν έδρα τής Μπλάκπουλ, μετά άπό τον * Στάνλεϋ Μάθιους οί θεαταί άποθεώνουν αύτή τή στιγμή καί τον Χάρυ Λώρενς, τον σέν­ τερ φόρ τής "Αρσεναλ, κα­ θώς επιστρέφει τρέχοντας στη σέντρα. Τό μεγάλο ταμπλώ των άποτελεσμάτων γράφει: ΜΠΛΑΚΠΟΥΛ 1 - ΑΡΣΕΝΑΛ !

Ρεσιτάλ ποδοσφαίρου Ρ I ΠΑΛΙΟΙ

Εγγλέ­

ζοι, πού έχουν δή πάρα πολ­ λούς ποδοσφαιρικούς άγώ-

25 νες στη ζωή τους, λένε πώς αύτός ό τελικός τοϋ πρωτα­ θλήματος άνά μέσα στη Μπλάκπουλ καί την ’Άρσεναλ, είναι τό πιο ώραΐο παι­ χνίδι πού έχουν κάνει ποτέ Εγγλέζικες ομάδες. Ισως καί νά μήν είναι απόλυτα βέ βαιο. Τό βέβαιο πάντως, εί­ ναι οτι τό μάτς αύτό εΐνα ένα ύπέροχο ποδοσφαιρικό ρεσιτάλ καί αύτοί πού τό πα­ ρακολούθησαν στάθηκαν τυ­ χεροί. "Ενας απ’ αύτούς τούς τε­ λευταίους, άπ’ αύτούς δηλα­ δή πού παρακολουθούν τό ύπέροχο παιχνίδι τής Μπλάκ­ πουλ εναντίον τής Άρσεναλ, είναι καί ό περιλάλητοό "Ομορφος! Ό νάνος δη­ λαδή... «άνθυπομάνατζερ » των «Κανονιέρηδων», όπως αύτοαποκαλείται. Αύτό πού κάνει μόλις ό Λώρενς βγάζει τό γκόλ, εί­ ναι τό... συνηθισμένο είδος του πανηγυρισμού του: Αφήνει δίπλα του, τό φαρμακείο του καί αρχίζει νά κάνη τοϋμπες στον άέρα με έξαιρετική, άκροβατική δεινότητα. Ξαφνικά, όμως, σταματάει τις τοϋμπες, σάμ­ πως κάποια σκέψι τού πέρα­ σε άπό τό μυαλό καί, κυττάζει μέ μισό μάτι τον φίλο του τον Χάρυ, πού έρχεται, δπως είπαμε, τρέχον τ α ς προς τό κέντρο τού γηπέ­ δου, γιά νά γίνη ή σέντρα. «Γιά σκέψου!, συλλογίζε­ ται ό "Ομορφος. Αύτόν τον άνθρωπο, έδώ καί δύο — τρεις μέρες, τόν είχαν μέσα

26 ο’ ένα νεκροκρέβατο καί τον είχαν καί καρφώσει κιό­ λας άπό πάνω — τάκα τάκα, με τό σφυρί και με κάτι τέ­ τοιες προκάρες! Είχε καί έ­ να σουγιά καρφωμένο ώς τό «μανίκι» στο στήθος καί τώ­ ρα.... έβγαλε γκολ! Μνήσθητί μου, Κύριε! Θά τρελλαθώ έγώ, μ’ αύτό τό παιδί!... Εί­ ναι άνω ποταμών! ΚΓ όχι μό νο έβγαλε γκολ, άλλά θά βγάλπ καί άλλο! Νά τό δής. Δπλαδή... νά τό δώ! Γιατί κα­ νείς άλλος από τον φίλο του τον "Ομορφο, δεν γνωρίζει τό μυστικό τής δεύτερης ταυτότητάς του, μέ την οποία κάνει άλλου είδους σχέδιο — δηλαδή, πάλι έγώ! — όταν πρόκειται γιά τό μυστικό του φίλου του του Χάρυ, εί­ ναι τάφος! Κανονικός τά­ φος!... Σκοτεινός καί μουγγωτός...».

-"Α λα, Χάρυ! Λύτη την κραυγή δεν την έχει σκεφτή βέβαια. Τή φω­ νάζει μέ όλη του τή δύναμι ό κωμικός νάνος, καθώς βλέ πε τό ίνδαλμά του νά ξαναπαίρνη τή μπάλλα καί νά χύ­ νεται δεύτερη φορά προς τό τέρμα τοϋ Μόργκαν, περνών τας τον Σόβερεϊν καί τον Γουώρσπαϊτ. "Ομως, τώρα ό τελευταίος αύτός — δηλαδή ό Γουώρσπαϊτ, βλέποντας πώς ό τρο­ μερός άντίπαλός του τον έ­ χει περάσει καί, ετοιμάζεται νά μπή μέσα στή μεγάλη πε­ ριοχή του τέρματός του άπό τά δεξιά, πέφτει καί τον άρπάζει άπό τό πόδι.

ΑΕΤΟΙ ΤΟΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Πέφτουν μαζί καί οί δυο λοιπόν, στο χορτάρι. Ό Χάρυ σηκώνεται άμέσως χαμογελώντας. Ό νάνος όμως, δηλαδή ό "Ομορφος, γίνεται έξι» φρέ­ νων. Τό μούτρο του κοκκινίζει σάν τομάτα άπό θυμό καί τά μάτια του κινδυνεύουν νά χυθούν έξω άπό τις κόγχες τους. Τελικά όμως μένουν στή θέσι τους καί ό "Ομορφος ώρύεται: —"Ατιμε! Παλιάνθρωπε! Δεν θάρθης άπό τή γειτονιά μας, μωρέ; Θά σού δείξω ε­ γώ! Κάτι παιδιά τής Μηλάκπουλ πού εΐν’ εκεί πέρα, μέ φόρ­ μες ποϋχουν τά χρώματα τής όμάδος τους, γνωρίζουν πολύ καλά τον "όμορφο καί δέν θυμώνουν μαζί του.

— Τί θά τού κάνης, τριπί­ θαμε, όταν έρθη στή γειτο­ νιά σου; τον ρωτάνε. Ό "Ομορφος άνασηκώνει τούς ώμους.

—"Ωσπου νάρθη έχω και­ ρό ν’ άποφασίσω, λέει. "Οσο γιά σάς, άνόητοι, σάς πλη­ ροφορώ ύπευθύνως ότι., δέν είμαι τριπίθαμος! Είμαι τρεις πιθαμές καί έξη δάχτυλα! Μάλιστα!

— Νά μάς συγχωρής! Αλ­ λά δέν μάς είχες πή τίποτα γι’ αύτά τά έξη δάχτυλα!, δι καιολογούνται γελώντας τά παιδιά καί κάνουν μεγάλο^ γλέντι. Ό νάνος όμως, δέν τούς δίνει σημασία πιά.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Τό παιχνίδι συνεχίζεται γε­ μάτο αγωνία στο καταπράσινο τερραίν. Οί συγκλονιστι­ κές φάσεις ακολουθούν ή μια την άλλη μπροστά στα δυο τέρματα.

Τ

Ο ΦΑΟΥΑ έχει χτυ •πηθή χωρίς αποτέλεσμα α­ πό την ’Άρσεναλ καί ή μπάλ λα έχει γυρίσει στην περιο­ χή της, οπού ό Κέλσεϋ απο­ κρούει ένα καταπληκτικό, αλλά μακρυνό σούτ τοϋ Μόρτενσεν. Τιί>ρα ό κανονιέρης γκολκήηερ στέλνει τη μπάλλα μέ τό χέρι στο κέντρο του γη­ πέδου, όπου βρίσκεται αμαρ­

27 κάριστος ό Ούίλλιαμσον. Ό Ούίλλιαμσον τή στοπά­ ρει τέλεια. Γυρίζει στον Μπρίνν Τζώνς, πού ψάχνει ά μέσως γιά τον Λώρενς. "Ομως, διαπιστώνει ότι, πλάϊ στον Χάρυ, έχουν φυ­ τρώσει ώς διά μαγείας δύο «σωματοφύλακες)), πού δεί­ χνουν ολοφάνερα πώς δεν είναι διατεθειμένοι νά ξε­ κολλήσουν ούτε στιγμή άπ’ αύτή τή θέσι!... Μετά άπ’ αύτό τό καταπλη­ κτικό γκολ πού πέτυχε ό φο­ βερός σέντερ φόρ τής έθνικής ομάδας, ό προπονητής τής Μπλάκπουλ καταλαβαίνει τά «σκούρα)) καί έχει διατά­ ξει τούς Σόβερεϊν καί Κάλντ

Τραβιέται πίσω καί τό δολοφονικό μαχαίρι καρφώνεται στο ξύλο!

28 γουωλ, νάχουν συνεχώς τό νου τους στον Λώρενς. Φυσικά, για νά χαραμι­ στούν δυο σωματοφύλακες σ’ έναν αντίπαλο παίκτη," τό επιθετικό σύστημα της αμά­ δας πρέπει νά χωλαίνη. Ή πεντάδα έρχεται πιο πίσω καί οί δυό ντεμί άναλαμβάνουν νά βοηθούν καί σύτοί στην άμυνα. Μονομιάς τό παιχνίδι της Μπλάκπουλ γίνεται λιγώτερο επιθετικό απ’ δ,τι ήταν ως τώρα καί, οί φιλοξενούμενοι βρίσκουν καιρό ν’ άναπνεύσουν. Βρισκόμαστε στο 35ο λε­ πτό τού άγώνος. Τό παιχνίδι είναι πάντα μοιρασμένο, με περισσότερο έπιτιθεμένη την Άρσεναλ τώρα. Τά παιδιά τού Λονδί­ νου προσπαθούν νά έκμεταλλευθουν καί νά άξιοποιήοουν κάπως, την ύπεροχή τους αύτή, πού δεν είναι βέ­ βαιο πώς θάναι καί γιά πάν­ τα. Αλλά οί γηπεδούχοι κρατάνε καλά. Καί κάθε τόσο, με άνοιχτές μπαλλιές στά δυό έξτρέμ τους καί, Ιδιαίτερα στον «μάγο)) Μάθιους, προσ­ παθούν νά δημιουργήσουν ρήγματα στην αντίπαλη ά­ μυνα. Κάθε φορά δέ, πού ό Μά­ θιους παίρνει τη μπάλλα στά πόδια του καί χύνεται μπρο­ στά σάν γεράκι, δπμουργείται αμέσως τρομακτικός κίν­ δυνος γιά την ’Άρσεναλ. Ό άέρινος αυτός παίκτης

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κάνει καταπληκτικά περά­ σματα καί τριπλάρει τούς άν τπάλους του... τρεις — τρεις. “Ωρες — ώρες πιστεύεις πώς τίποτα δεν είναι ικανό νά τον σταματήση. Απορεί κανείς, γιατί αύτός ό παίκτης νά δίνη τόσο συχνά σέντρες, άφού είναι δυνατόν, ολομόναχος νά πε ράση όλους τούς αντιπάλους του καί νά πάη νά βγάλη έ­ να γκολ. Καί όμως δεν είναι έτσι. Κανείς δεν μπορεί μό­ νος του νά νικήση τήν άντίπαλη ομάδα. Είναι μοιραίο σ’ εκείνον πού κάνει πολλές τριπλές νά τού πάρουν στο τέλος τη μπάλλα, όσο σπου­ δαίος παίκτης καί άν είναι. Γι’ αύτό οί ενέργειες τού Μάθιους, είναι πάντα σωστές γιατί, όταν φτάνη στήν κα­ τάλληλη θέσι γιά σέντρα, πάντα φεύγει μιά μπαλλιά άκριβείας άπό τά πόδια του, πού πηγαίνει σε πόδι ή σε κε φάλι συμπαίκτου του, σάν ύπολογισμένη με μοιρογνω­ μόνιο. Ό Μόρτενσεν παίρνει μιά τέτοια σέντρα αύτή τη στι­ γμή καί σουτάρει > ισχυρά στη δεξιά, κάτω γωνία. Ό Κέλσεϋ πέφτει. Τά δά­ χτυλά του δέν προλαβαίνουν τή μπάλλα, πού περνάει με­ ρικά έκατοστά δεξιώτερά τους. Περνάει όμως καί με­ ρικά έκατοστά χιλιοστά πλάϊ στην κάθετη δοκό τού τέρ­ ματός του καί έτσι, ή γωνία του τελειώνει. Οί φίλαθλοι άφήνουν νά τούς ξεφύγη ένα βαθύ «άχ))

ΑϋΐόΣ ΤΩΝ ΓΗ51ΔΩΝ πού δείχνει τήν άπογοήτευσί τους γι’ αύτή τή μικρή άοτοχία. Οί φίλαθλοι, έτσι είναι πάν τα. εύκολοι στα επιφωνήμα­ τα. Φωνάζουν «άχ)> σχεδόν πάντα όταν ή μπάλλα περνάπ σύρριζα άπό το κάθετο δοκάρι, χωρίς νά σκέπτον­ ται, ότι ό τερματοφύλακας πού καλύπτει τό γκολπόστ, θά τήν έπιανε οπωσδήποτε, άν ερχόταν προς τά μέσα. Αύτά είναι μέσα στις συγ­ κινήσεις τού ποδοσφαίρου. Καί, ή ϊδια άκριβώς φάσι πού επαναλαμβάνεται χιλιάδ ε ς φορές στα γήπεδα, συγκινεί περισσότερο π λιγώτερο, άνάλογα με τό ποιοι είναι οί αντίπαλοι και ακόμα, ποια εί­ ναι ή βαθμολογική τους θέσι τήν ημέρα τού άγώνος....

Θρίαμβος

Τ ο ΠΡΩΤΟ ήμιχρόνιο τελειώνει χωρίς τίποτα ι­ διαίτερα εντυπωσιακό. Αρχί­ ζει τό δεύτερο μέσα σέ άτμόσφαιρα πού, ή έπικρεμάμενη ισοπαλία τήν κάνει πε­ ρισσότερο ηλεκτρισμένη. Τά πρώτα λεπτά περνούν καί πάλι μέ άψιμαχίες καί, καμμιά όμάδα δεν τολμά νά «άνοιξη» περισσότερο τό παι χνίδι της. Οί άντίπαλοι κυνηγοί στα­ ματούν συνήθως έξω άπό τις ... άντίπαλες περιοχές... Σιγά — σιγά, βέβαια, πάλι τό παιχνίδι στρώνει. Ή "Αρσεναλ πρώτη αύτή

τή φορά περνάει στήν έπίθεσι, άντίθετα μέ τό πρώτο ήμιχρόνιο πού είχε έπιτεθή πρώτα ή Μπλάκπουλ. Οί φιλοξενούμενοι φαίνον ται άποφασισμένοι νά άποσπάσουν τή νίκη, άφού καί ή διαφορά τού ένός βαθμού πού τούς περνάει αύτή τή στιγμή ή γηπεδούχος στή βαθμολογία, κάνει καί τήν Ι­ σοπαλία άκόμα, νά στρέφε­ ται είς βάρος τους. Οί γηπεδούχοι, ώστόσο, βλέποντας πόσο δύσκολη άν τίπαλος είναι σήμερα ή "Αρ­ σεναλ, σκέπτονται πιθανώς πώς, ή διατήρησις τής ισοπα­ λίας πού θά τούς δώση καί τον τίτλο τής πρωταθλητρίας, είναι εξ ϊσου μεγάλος άθλος, όπως καί ή νίκη. Γι’ αύτό κλείνονται περισσότε­ ρο, καί χωρίς νά τό καταλα­ βαίνουν, στήν άμυνα. Αύτό είναι ένα σύστημα πού σπάνια φέρνει καλό άποτέλεσμα. Τις περισσότε­ ρες φορές ζημιώνει τήν ό­ μάδα πού τό άκολουθεΐ. ” Ε­ τσι, φαίνεται, θά γίνη καί τώ ρα. Ή "Αρσεναλ, βλέποντας πώς ή άντίπαλός της έχει «φοβηθή», αρχίζει νά κερδίζη όλο περισσότερο έδα­ φος. Τήν κλείνει στά καρέ της καί τή σφυροκοπεΐ. "Ενα σούτ τού Λώρενς στο 12ο λεπτό, χτυπάει στο δεξί δοκάρι. "Ενα άλλο του Χήθ, στο 14ο, περνάει σύρ­ ριζα άουτ, κόβοντας τήν άνάσα... ογδόντα χιλιάδων άτόμων. "Αλλο τού ’Όκλεϋ έ­

χει την ίδια τύχη ατό 15ο λε­ πτό και δύο άουτ του Λώρενς ατό 17ο και τά δύο, τό ένα βγαίνει μόλις άουτ και τό άλ λο, αποκρούεται μέ ύστατη και άκροβατική προσπάθεια από τον Μάργκαν, σέ κόρ­ νερ. Τό κόρνερ όμως περνά άν εκμετάλλευτο. Τό χτυπάει ό Ντράμμοντ και είναι άστοχο, γιατί ή μπάλλα πηγαίνει όλόϊσια εις τον Γουώρσπαϊτ, πού δίνει βολέ στην τύχη. Ή στρογγυλή «Θεά» τού ποδοσφαίρου λοιπόν, σπρω­ γμένη άπό την τύχη, πηγαί­ νει στη δεξιά —για την Μπλάκπουλ— άκρη τού γη­ πέδου καί βρίσκει τον ξεχα­ σμένο εκεί, «μάγο» του Βρεταννικοϋ ποδοσφαίρου. Ό Στάνλεϋ Μάθιους μέ μια ματιά μόνο, βλέπει πώς όλοι οί άντίπαλοι παίκτες είναι πί σω άπό τά γραμμή της σέν­ τρας, πάνω στην οποία στέ­ κεται αύτός. Βέβαια αύτός είναι λοξά καί οί άλλοι σέ εύθεϊα. Δύο στοιχεία δμως θά εί­ ναι ύπέρ αύτου: Ό αιφνιδιασμός είναι τό πρώτο καί ή τρομερή του τα χύτητα, την όποια δέν πι­ στεύει πώς μπορεί νά φτάση κανένας άντίπαλος μπάκ, τό δεύτερο. Χωρίς σκέψι λοιπόν, άρπάζει τη μπάλλα σάν άρπακτικό όρνεο καί ρίχνεται μέ άληβινή μανία πρός τό κέν­ τρο.

01 εξέδρες άλαλάζουν.

Μέσα σέ μιά στιγμή, σέ κάτι λιγώτερο άπό ολόκληρο δευτερόλεπτο, ενώ ώς τώρα οί ογδόντα χιλιάδες καρδι­ ές σφίγγονταν άπό αγωνία, στήν ιδέα ενός δευτέρου γκολ πού θά τούς έκοβε τά πόδια, τώρα, σ’ ένα δευτερό­ λεπτο, ή νικήτρια κραυγή άν τηχεΐ πάλι άπ’ άκρου σ’ ά­ κρη καί οί καρδιές αύτές, έχουν ξαναγεμίσει αισιοδο­ ξία!

—Επάνω τους, Μάθιους! Ασκεί μιά πραγματική μα γεία καί μόνο τ’ δνομά του αύτου τού παίκτη, για τούς ’Άγγλους, μά ιδιαίτερα για τούς δικούς του, τής ομά­ δας του. Καί, ό Στάνλεϋ ρίχνεται σάν τό λιοντάρι. Πολλοί άπό τούς φιλά­ θλους βλέπουν ακόμα καί τά πελώρια... φτερά του πού άναδιπλώνονται ατούς ώμους του, καθώς φτερουγίζει πρός την επιτυχία. Φτάνει, οπωσδήποτε, μπρο στά στο τέρμα του Κέλσεϋ πριν νά έχη προλάβη κανείς αμυνόμενος, νά έρθη σέ θε­ οί πού νά μπορή νά τον άνακόψη. Ό καημένος ό Κέλσεϋ α­ ναγκάζεται νά κάνη έξοδο, μέ αβέβαια βήματα. Πρός τά που νά πάη; Ό Μάθιους υψώνει τό δ έ­ ξι πόδι καί τον πλασάρει. Τά δίχτυα σπαρταράνε καί οί εξέδρες σπαρταράνε καί αυ­ τές. Ό Στάνλεϋ Μάθιους χάνε-

ται κάτω άπό τά κορμιά των ουμπαικτών του...

αποτελεσμάτων γράφει τό νούμερο «δύο» πλάϊ στο ό­ νομα τής Μπλάκπουλ, ενώ στής ’Άρσέναλ παραμένει τό ένα. Τό πανδαιμόνιο πού γίνε­ ται στις εξέδρες δεν είναι δυνατόν νά περιγραφή. Στην Αγγλία είναι τρομε­ ρά δύσκολο σέ μια ομάδα νά βγή πρωταθλήτρια. Τό πρω­ τάθλημα είναι ένας πραγμα­ τικός μαραθώνιος. Κάθε ομά­ δα πρέπει νά δώση σαρανταδύο άγώνες, των όποιων ό­ λες σχεδόν τις φορές τό άποτέλεσμα, δεν μπορείς νά τό προδικάσης. Ή τελευταία ομάδα τής βαθμολογίας, καθ όλου σπάνια νικάει την πρώ­ τη και μάλιστα μέσα στην έδρα της και μάλιστα μέ... μεγάλα σκορ! Είναι δικαιολογημένη λοι­ πόν ή χαρά των ογδόντα χι­ λιάδων φίλων τής Μπλάκπουλ πού βλέτΐουν την ομάδα τους πρωταθλήτρια — σίγου­ ρη πρωταθλήτρια, άφοϋ προ­ ηγείται στο 23ο λεπτό του Β' ημιχρονίου καί, άφοϋ κερ δίζει τον τίτλο και μέ ισο­ παλία. Τίποτα όμως δέν είναι σί­ γουρο σ’ αύτό τό παιχνίδι, ώσπου νά άκουστη ή σςουρίχτρα, πού δηλώνει τό τέλος ένός μάτς... Ή ’Άρσεναλ κάνει σέν­ τρα.

Οί παίκτες της είναι όμοΑογουμένως μουδιασμένοι. Τό γκολ του Μάθιους τούς έχει κόψει τά πόδια. Σέ μιά τέτοια περίητωσι χρειάζεται ένας παίκτης πού νά πάρη στούς ώμους του τήν αποστολή νά έξυψώση τό ηθικό των ουμπαικτών του. ’Άν δέν βρεθή, ή ομάδα θά κατάρρευση οέ λίγο ολό­ κληρη καί θά συντριβή. Ό παίκτης αύτός σήμερα βρίσκεται: Είναι ό Χάρυ Δώρενς. Δίνει τή μπάλλα στον Χήθ κα'ί τήν ξαναπαίρνει απ’ αύ~όν. Χύνεται σάν γεράκι μα­ ζί της, μέσα στήν άντίπαλη περιοχή. Τά σφιγμένα του δόντια, δείχνουν τό πείσμα καί τήν άποφασιστικότητά του. Περνάει τον Μπράντ καί τον Σόβερεϊν, αλλά δέν μπο ρεί νά περάση καί τον Κάλνγουωλ, πού τον άνακόπτει, Άνακούφισι στις εξέδρες, γιατί αύτόν τον Αώρενς τον τρέμουν σήμερα, όπως τρέ­ μουν τον Μάθιους οί λιγοστοί οπαδοί τής ’Άρσεναλ. Ωστόσο ό Χάρυ δέν τό βά ζε. κάτω. Γυρίζει προς τά πίσω, για νά έπαναφέρη τή μπάλλα μό νος του στήν άνάγκη. Δέν χρειάζεται όμως αύτό Ό Μπρΐνν Τζώνς, ό αρ­ χηγός τής όμάδος καί προ­ σωπικός του φίλος, άποσπά τή στρογγυλή «Θεά» άπό ιόν Μόρτενσεν καί τοϋ στέλ νει μια περίφημη μπαλλιά.

η

Ό Χάρυ σταματά καί δίνει στδν Κρόςς. Μετά χύνεται ατό κέντρο, καθώς ό Κρόςς κατεβαίνει άπό τά δεξιά. Ό έξτρέμ κάνει σέντρα. Ό Σόβερεϊν βιάζεται νά πηδήξη για κεφαλιά μπρο­ στά άπό τον Χάρυ. Εκείνος δέν πηδάει. Μέ μιά ματιά μο­ νάχα, υπολογίζει δτι ό άντίπαλος δέν θά ψτάση τη μπάλ λα, έτσι άστοχα πού πήδηξε. Περιμένει λοιπόν. Βρίσκε­ ται ακριβώς επάνω στη γραμ μη της μεγάλης περιοχής. Ή μπάλλα πέφτει επάνω στο πόδι του ακριβώς. Άκούγεται ένας ξερός κρότος, σάν μακρυνη κανο­ νιά. Κανείς δέν βλέπει τίπο­ τα ! Μόνο τά δίχτυα τού Μόργκαν πού πάνε κι’ έρχονται σάν νάπιασε δυνατός άνε­ μος!... Λίγο άργότερα, τό ταμπλώ τών αποτελεσμάτων γράφει τήν ισοφάρισι της ’Άρσεναλ. Καί μένουν ακόμα 17 λε­ πτά παιχνιδιού!

Κ Γ έπαθαν

ΕΚΕΙΝΟ πού δέν οί παίκτες τής ’Άρσεναλ μετά τό δεύτερο γκολ τού Μάθιους, τό παθαί­ νουν οί άσσοι τής Μπλάκπουλ. Τά πόδια τους κόβον­ ται άπό τήν τρομάρα. Κλείνονται όλοι γύρω άπό τό τέρ μα τους, μέ άπόφασι νά δια­ φυλάξουν μέ κάθε θυσία τήν Ισοπαλία πού τούς εύνοεϊ, μιά καί ό χρόνος ώς τή λήξι τού άγώνος είναι τόσο λίγος πιά.

Αλλά τώρα ολόκληρη ή ο­ μάδα τών κανονιέρηδων έ­ χει πάρει έναν άλλο «άέρα» αισιοδοξίας. Κυριολεκ τ ι κ ά «πετάει» μέσα στο γήπεδο. Οί πάσες ηού άλλάζουν μεταξύ τους οί Λονδρέζοι άσσοι, είναι ακριβέστατες και γρήγορες καί άπλές, άπ’ αύτές πού κάνουν τό ποδό­ σφαιρο νά είναι, χωρίς αμ­ φιβολία, τό ώραιότερο άπ’ ό­ λα τά σπόρ. Οί γηπεδουχοι ολοένα καί μαζεύονται. Όλοένα καί., φο βοϋνται περισσότερο. Ωστόσο γιά καλό — κακό, οί Γκρόθερ καί Σμίθ δέν τό κουνάνε πάρα πέρα άπό τή μεγάλη περιοχή τους, γιά νά μήν πάθουν καμμιά καινούρ­ για... λαχτάρα, σάν τήν προ­ ηγούμενη καί πάρει καμμιά... αμπάριζα ό Μάθιους καί βγά­ λει καί τρίτο γκόλ... Μέ τή βάσι καλά προφυλαγιμένη, οί κανονιέρηδες παί­ ζουν «σίγουρα» καί άνετα. Τριγυρίζουν σάν άληθινοί διάβολοι τήν εστία τού Μόργκαν καί τά σούτ διαδέχον­ ται τό ένα τό άλλο, μέ άπίστευτα ταχύ ρυθμό. Ωστόσο περνούν εννιά λε πτά καί τό σκορ δέν μετα­ βάλλεται. Απελπισμένα άποκρούουν όπως — όπως οί αμυνόμενοι τής Μπλάκπουλ — πού είναι ... ένδεκα. “Εξη λεπτά μένουν άκόμα.

•Μιά αίσιοδοξία αρχίζει νά ζωγραφίζεται στά πρόσωπα τών παικτών πού καταβάλ­

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ λουν υπεράνθρωπες προσπά­ θειες για νά κρατήσουν άνέπαφη την εστία τους, ώς τό τέλος. "Εξη λεπτά και ύστερα πρωταθλητές! Είναι τόσο μεγάλο διάστη­ μα τά έξη λεπτά ή μήπως κι’ υπάρχει καμμιά μαγεία στο ποδόσφαιρο; "Ολα τά μάτια πηγαίνουν από τό πράσινο ταπέτο στο μεγάλο χρονόμετρο και από τό χρονόμετρο στους παί­ κτες. Αγωνία, άνείπωτη άγωνία ζωγραφίζεται σε εκατόν ε­ ξήντα χιλιάδες κόρες ματι­ ών... Τά χέρια είναι σφιγμέ­ να σε γροθιές. Ή ’Άρσεναλ όλο πάει ν’ άγγίξη τή Νίκη καί ολο έκείνη φτεροκοπάει με σκέρτσο καί τής ξεφεύ­ γει ! ’Άλλο ένα σούτ στο δοκά­ ρι, χτυπημένο άπό τό πόδι τού ’Ώκλεϋ. Μένουν τέσσερα λεπτά... Τρία... Αντί νά αισιοδοξούν δσο περνάνε τά δευτερόλεπτα, τόσο οί καρδιές τους σφίγ­ γονται... Γιατί; Μήπως είναι κανένα κακό προαίσθημα; ίσως ναί. "Αν καί, συνή­ θως, τό φριχτότερο λεπτό γιά την ομάδα πού θά άνακηρυχθή πρωταθλήτρια καί χάνει τό στέμμα μ’ ένα γκολ είναι τό τελευταίο! Ή πιο μεγάλη άγωνία, τή στιγμή πού περιμένουν ν’ άκουστή τό σφύριγμα του τέ­ λους... Καί αμέσως ύστερα... μισό δευτερόλεπτο μετά, ό

33 θρίαμβος, ή άγαλλίασι, ή συγκίνησι, τό κλάμα άπό χα­ ρά. Ό Λώρενς δίνει μιά ύπέροχη μπαλλιά στον Κρόςς πού τή γυρίζει στον Χήθ κΓ αύτός ξεγελώντας τον Σόβερεϊν τήν ξαναδίνει στον δεξιό έξτρέμ πού κατεβαίνει. Μένουν δύο λεπτά. "Ολοι είναι όρθιοι στις εξ­ έδρες. "Ολοι κρατουν τις α­ νάσες τους, περιμένοντας τόν Κρόςς νά σεντράρη. Είναι μιά θαυμάσια σέν­ τρα. Οί Χήθ καί Κάλντγουωλ πη­ δούν γιά κεφαλιά. Μέ πολύ πείσμα μονομαχούν. Ή μπάλλα φεύγει κΓ άπ’ τούς δύο καί πέφτει στά πόδια τού Λώ­ ρενς. Βρίσκεται περίπου στο ύφος τού πέναλτυ. Σηκώνει τό φοβερό του πόδι. "Εντρομος ό Γκρόβερ χύ­ νεται επάνω του, νά τού κό­ ψη τήν ορατότητα καί τό πε­ δίο γιά σούτ. Τό πόδι τού Λώρενς κατε­ βαίνει αστραπιαία, άλλά όχι στή μπάλλα. Στηρίζεται στή γή καί παίρνει μιά άξαφνη στροφή όλο του τό σώμα. Τώ­ ρα σηκώνεται τό άριστερό του πόδι καί τό κορμί τού Γκρόβερ δεν τόν εμποδίζει πιά. Ό σέντερ μπάκ τών γηπεδούχων τινάζεται πάλι, μά­ ταια όμως, τούτη τή φορά. Ό κεραυνός έχει τιναχτή άπ’ τό παπούτσι. Ή μπάλλα σχί­ ζει τά δίχτυα καί τινάζεται μακρυά. Τό γήπεδο μένει άφωνο.

34

ΑΕΤΟΣ, ό "Ηρως των Γηπέδων

* Ογδόντα χιλιάδες ζευγάρια μάτια κυττοϋν έκθαμβα. Δεν έχουν καλοκαταλάβει άκόμα. "Ομως οί παίκτες της Άρσεναλ τό κατάλαβαν: Είναι οί πρωταθλητές της χρονιάς. ΚΓ ό "Ομορφος τό κατάλα­ βε καί λέει επιγραμματικά, σκουπίζοντας... τά δόκρυά του: —Ό... νεκρός έβγαλε τρία

γκόλ! Χαλάλι του! Καί εγώ γΓ αυτό υστερώ στα σούτ. Γιατί... δεν πέθανα άκόμα! Δυο λεπτά πιο υστέρα τό ματς τελειώνει. "Ενα σφύρι­ γμα άκούγεται και από κεί καί ύστερα, αγκαλιές, χαρές, λύπες, όλα άνήκουν στην ι­ στορία. "Οπως καί τό χρυσαφένιο όνομα του μεγάλου Χάρυ Λώρενς!...

ΤΕΛΟΣ (Άπόδοσις:

Γ. ΜΑΡΜΑΡΙΔΗ)

©ΕΟΚΟΕ 5ΤΟΝΕ

|

ΑΝΔΚΟΙΝΩΣΙΣ

ί

Με τό τεύχος αύτό τελειώνει ό «'Αετός των Γη­ πέδων)), μια άκόμη ώραία σειρά άπό τις διαλεχτές εκδόσεις του εκδοτικού Οίκου τού «Μ. "Ηρωος)). Καί συμπληρώνεται ένας υπέροχος τόμος μέ οκτώ συν­ αρπαστικές αύτοτελεΐς ποδοσφαιρικές, αστυνομικές περιπέτειες! "Οσοι θέλουν νά δέσουν τον τόμο τού «Αετού των Γηπέδων)), μπορούν νά αποταθούν στά γραφεία μας (Αέκκα 22) η νά μάς γράφουν (Μικρός "Ηρως, Αέκκα 22, ’Αθηναι — 125). Ή βιβλιοδεσία κοστίζει 5 δραχμές.

|

ΤΑ ΕΚΔΟΟΕ^ΤΑ ΤΕΥΧΗ 1) Ό Χάρος θά κάνη σέντρα.

2) Γ.ροθ ά, κλωτσιά καί άγάπηι!

3) 'Ο Αετός μέ τό σπαθί!

4) Δυό· λογιών σφαίρες.

ΑΕΤΟΣ

ΤΩΝ

ΓΗΠΕΔΩΝ

—

5) Ό κύκλος τοΟ θανάτου.

6) Εχθροί που... άιγαπιοΟνται.

7) Κρέμασμα -καί... κρέμασμα 8) Ό νεκρός βάζει τρία γκόλ.

Τεύχος

8 —

Τιμή 2 δραχ.

Γεν. Έκδοτικαι Επιχειρήσεις Ο.Ε. — Αέκκα 22 'Αθήναι

(125)

ο ΕΗΒΙΑΧΤ-Η-ΐ. {ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 9) ΣΆ Θυεααα π(Μχε <?/)&/; η/μ ΟΤΑΝόΝΤΑΣ ΣΤΟ ΓΕΡΜΑ ΤΟΥ ΑΝ­ ΤΙΠΑΛΟΥ. . . .

Γ# Ένα λεατο ΠΡΙν απο τη λ// ' ΕΗ ΤΟΥ ΑΓΟΝΟΣ Ο ΤΧΙ/ΙΜΥ Σ­ ΑΡΑΣ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡίΟΛ ! ποτ Εφερε τη μίση ττην “ΓργΑ/γτερερυ>.

ΤΟ ΘΥΕΑΛΡΑ£Ε Τ1ΑΙΣ/Μ0 ΤΟΥ ΧΑΑΛίΝΤΑΙΗ, ΧΥΜΕΓΐΗΡΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙ/1ΓΣΣ ΤΟΥ, ΜΑ/ 0/ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΜΟΫΑ/ΑΣΑΝ·

0/ΛΥΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑ! 0/ ΑΘΛΗΤΙΜΣΣ ΕφΗΜΣΡίΑεχ ΤΗΣ ΑΓ­ ΓΛΙΑΣ ΚΥΗΛΟώοΡΗίΑΝ Μξ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ Ε/ΑΗΣΕΙΣ. .

'?=-·· Λ»·*·»·

I

-Κ Θέλεις

πιό _ άπο. λαυστικές αυτοτελείς περιπέτειες ηρωισμού, κατασκοπείας, πολέμου καί Εθνικής Αντιστάσεως; ^ (X V Ο Ο (X Ζ £ κύθε έβδομάδα τό πεβΤ , , * _ ριοδικό Μικρός ΗΡΟΣ. Αυτή τήν έθδομάδα θά βρης ατά περίπτερα τό κά­ τωθι είκονιζόμενο τεύχος;

• ΕΠΙΣΗΣ, στήν όδό Λέκκα 22 (έντός τής Στοάς), θά δρήο άνεζάντλπτη σειρά άπό 1000 περίπου δια­ φορετικά μικρά βιδλία περιπετειών (άστυνομικών, κών κ. ά.)μέ τήν έκπληκτική τιμή τής 1 Λ τών 2 δραχμών! ΛΕΚΧΑ 22 (έντός τής Στοάς) - «ΦΘΗΝΟ ΒΙΒΛΙΟ»

Χρωμολιδογράφησις—Έκτύπωσις ΛΙΘ. "8. ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ,;