Φρανκενστάιν

Marion Mousse

ΜΕΡΗ Α’-Γ’

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ

9786185531362

ΜΕΡΟΣ Α’

Σενάριο & Σχέδιο:

Χρώμα:

Marion Mousse

Marie Galopin

3

Στον JDM και στη μικρή οικογένεια Γκοτιέ.

4

Αγαπητή αδελφή, πόσο αργά κυλά ο χρόνος εδώ, αποκλεισμενος όπως είμαι από τον πάγο και το χιόνι.

Αφήσαμε τον Αρχάγγελο πριν από τρεις μέρες. Κατάφερα να ναυλώσω πλοίο και να βρω πλήρωμα.

Μπροστά μας ξεπροβάλλει ο Βόρειος Πόλος, ένα γλυκό όνειρο που είχα για χρόνια…

Οι ναύτες που βρήκα φαίνονται άνθρωποι που μπορείς να βασιστείς πάνω τους και διαθέτουν απαράμιλλο θάρρος.

5

…αγαπητή γλυκιά μου αδελφή, δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματά μου.

Όλα είναι τόσο όμορφα και εντυπωσιακά, που αναλογιζόμενος αυτό μου το εγχείρημα…

Όμως, όλη αυτή η μεγαλοπρέπεια δεν πρέπει να με κανει να ξεχνώ τον λόγο που, για τόσα χρόνια, θυσίασα τη ζωή μου και απαρνήθηκα τη συντροφιά των υπόλοιπων ανθρώπων: Άραγε θα σας ξανασυναντήσω όταν πλέον θα έχω διασχίσει απέραντες θάλασσες και θα έχω επιστρέψει διάμεσου του νοτιότερου ακρωτηρίου της Αφρικής ή της Αμερικής;

Αν δεν ξανάχετε νέα μου, να με θυμάστε με στοργή.

Ο στοργικός αδελφός σας, Ρόμπερτ Γουάλτον.

6

Καπετάνιε… έρχεται παγωνιά… μην κάθεσαι στο κατάστρωμα, θα τα τινάξεις.

Όντως, βρισκόμαστε μακριά από τον κήπο της Εδέμ, σωστά, Γούντσγουερθ;

Καπεταν Γουάλτον;

…πριν από εκείνη την εποχή λοιπόν, σύμφωνα με τη συγκριτική εξέταση της περιστροφής της γης και την ελαφρά ελλειπτική τροχιά της, οι αγαπητοί μου συνάδελφοι επιστήμονες…

Ναι, ξέρω πως ακούγεται τελείως παράλογο, αλλά προτού οι άνθρωποι εξερευνήσουν αυτόν τον τόπο που το λευκό καταβροχθίζει τη νύχτα, Γούντσγουερθ…

Τον κήπο της Εδέμ, καπετάνιε;

Χα, χα! Αστείο δεν είναι, Γούντσγουερθ;

Πράγματι, καπετάνιε, να τρως τη ζωή σου και να σου βγαίνουν τα μάτια από το διάβασμα και στο τέλος να καταλήγεις να μπερδεύεις τον Παράδεισο με την Κόλαση.

Είναι αστείο.

…συμπέραναν πως ο ήλιος έλουζε με τις ακτίνες του αυτή την εσχατιά του αγαπητού πλανήτη μας.

…και γι’ αυτό, ο Βόρειος Πόλος ήταν, όπως εξυπακούεται, ένας τροπικός παράδεισος.

Σαν τον κήπο της Εδέμ!

7

Την περασμένη Δεύτερα (31 ιουλιου), ήμασταν σχεδόν ολοσχερώς περιτριγυρισμένοι από πάγο. Η κατάσταση μας ήταν αρκετά επικίνδυνη, καθώς μας περικύκλωνε μια ιδιαίτερα πυκνή ομίχλη.

Αγαπητή αδελφή, κάτι τόσο παράξενο μας συνέβη, που δεν μπορώ να μη σας το αναφέρω.

Κατά τις δύο, η ομίχλη ξεκαθάρισε και αντικρίσαμε να εκτείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, μεγάλα και ακανόνιστα κομμάτια πάγου, που δε φαίνονταν να τελειώνουν πουθενά…

…ένα έλκηθρο που το τραβούσαν σκυλιά, να κατευθύνεται προς τον Βορρά…

…τότε, κάποιοι από τους συνταξιδιώτες μου άρχισαν να αναστενάζουν. Διακρίναμε σε απόσταση μισού μιλίου…

Το παρακολουθήσαμε, αποσβολωμένοι, ωσότου χάθηκε μέσα στις μακρινές ασύμμετρες μορφές πάγου.

Ένα πλάσμα που είχε σχήμα άνθρωπου, γιγαντιαίου σε μέγεθος όμως, καθόταν πάνω του.

8

Το πρωί, μόλις ξημέρωσε, ανέβηκα στο κατάστρωμα και βρήκα όλους τους ναύτες απασχολημένους. Φαίνονταν να μιλούν με κάποιον που βρισκόταν στη θάλασσα.

Ένα έλκηθρο με έναν επιβάτη πάνω του, που οι ναυτικοί προσπαθούσαν να πείσουν ν’ ανεβεί στο πλοιο!

Πράγματι, κάτω από το σκάφος, ήταν ένα έλκηθρο σαν εκείνο που είχαμε δει πριν…

Ήρθε ο καπετάνιος μας…

…και δεν πρόκειται να σ’ αφήσει να χαθείς στο πέλαγος.

… Προτού ανέβω στο πλοίο σας…

Φυσικά, βρισκόμαστε σε αποστολή εξερεύνησης…

…θα είχατε την καλοσύνη να με πληροφορήσετε προς τα που κατευθύνεστε;

…με προορισμό τον Βόρειο Πόλο.

Κύριε…

9

Γύρω μας, ο πάγος έσπαζε απαλά…

Μόλις ανέβηκε πάνω, ο άγνωστος, πιθανόν εξαιτίας έντονης υποθερμίας, λιποθυμησε. Προτού βυθιστεί εξαντλημένος σ’ έναν βαθύ ύπνο, μου είπε πως τον έλεγαν Βίκτορ Φρανκενστάιν και πως ήταν επιστήμονας από τη Γενεύη.

;

Τι τρέχει, Γούντσγουερθ; Τι φασαρία είναι αυτή στο κατάστρωμα;

Συγχωρέσετε τους άντρες, καπετάνιε, είναι λίγο φοβισμένοι.

Φοβισμένοι; Και γιατί;

Προσπάθησε να τους καταλάβεις… ο καλεσμένος μας ξεπρόβαλε μέσα απο τους πάγους, σ’ ένα μέρος που κανείς δε θα φανταζόταν ότι μπορεί να εντοπίσει σημεία ζωής…

10

Για εκείνους… αυτός… αυτός ο άνθρωπος είναι καταραμένος. Είναι ο γέρο ναυτικός του Κόλεριτζ!

Χαχα!

Βίκτορ;!

Ο γέρο ναυτικός;

Ο γέρο ναυτικός του Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ, τόσο όμορφη μπαλάντα…

Δεν πειράζει, Γούντσγουερθ. Χα, χα…

Δεν πειράζει.

Χαχα χαχα!

Χαχα χαχα!

Α, ναι, βέβαια…

Λυπάμαι, κύριε, μη θυμώνετε μαζί τους, είναι απλοϊκοί άνθρωποι και…

Τι στο κάλο μου λες, Γούντσγουερθ;

Δίκιο έχουν, ναι, δίκιο έχουν, πράγματι, είμαι ο γέρο ναυτικός!!

11

Έχοντας σκοτώσει χωρίς κανέναν λόγο ένα θαλασσοπούλι που ακολουθούσε το πλοίο και συνεπώς έχοντας εγκλιματίσει ενάντια στη φυσική τάξη των πραγμάτων…

Ο γέρο ναυτικός που διασάλεψε τη φυσική τάξη!

…ο γέρο ναυτικός καταδικάζεται να περιπλανιέται αιώνια. Χα!

Βλέπετε εκείνο το παγόβουνο, Γουάλτον;

…σκοτεινά, γεμάτα εφιάλτες.

Έτσι είμαι και γω… νιώθω σαν να περιπλανιέμαι αιώνια, βουλιάζοντας σε απροσμέτρητα βάθη…

Και είστε και το ίδιο μυστηριώδης όσο και εκείνα τα παγόβουνα…

Ό,τι και αν κάνω είναι μάταιο… αναπόφευκτα λιώνω, όπως το χιόνι από το φως του ήλιου.

Θα μπορέσετε όμως να δεχτείτε πως θα δείτε μόνο εκείνο το κομμάτι της ψυχής μου που εξέχει στην επιφάνεια;

Και λυπάμαι γι’ αυτό, Γουάλτον. Με σώσατε, ή μάλλον, μου προσφέρατε προσωρινή ανακούφιση. Δικαιούστε μετά βεβαιότητος, να σας εξιστορήσω τις ατυχίες μου.

…που αποκαλύπτουν μονό ένα μικρό μέρος αυτού που πραγματικά είναι…

Πείτε μου, Βίκτορ.

Και ακόμα παραπέρα.

Παραπέρα από τον κόσμο.

12

Ποιο δραματικό γεγονός είναι αυτό που σπρώχνει έναν άνθρωπο να χαθεί στις εσχατιές του κόσμου;

Η υγεία του ολοένα και βελτιώνεται… αν και ακόμα είναι αρκετά αδύναμος.

Αρκετές μέρες πέρασαν από τότε που σώσαμε τον δόκτωρ Φρανκενστάιν.

Απ’ όλες τις ενδείξεις, μια ασθένεια με λιγότερο γήινα αίτια όπως οι στερήσεις και το κρύο τον καταβάλλει.

Υπάρχει κάποιο τρομερό βάσανο μέσα του που τον κατατρώει. Δεν τολμώ να τον ρωτήσω γύρω από αυτό το θέμα.

Θα ήταν πολύ άπρεπες και απάνθρωπο εκ μέρους μου να τον ταλαιπωρήσω με την περιέργειά μου.

Που είσαι, δαίμονα;!!

Γούντσγουερθ, είδες τον Βίκτορ; Όχι, καπετάνιε.

Βίκτορ!!

;! …

13

Βίκτορ;

Που είσαι;!! Που είσαι λοιπόν, άθλιο πλάσμα;!!

Για να αναζητήσω κάποιον που μου ξέφυγε!

Ηρεμήστε, Βίκτορ, ηρεμήστε, σας ικετεύω.

Βίκτορ, γιατί ήρθατε τόσο μακριά μ’ ένα τόσο ασυνήθιστο όχημα;

Και εκείνος ο άνθρωπος που καταδιώκατε ταξίδευε με τον ίδιο τρόπο;

Τότε νομίζω πως τον είδαμε, γιατί μια μέρα προτού βρούμε εσάς, είδαμε κάτι σκυλιά να σέρνουν ένα έλκηθρο και…

14

Προς τα που πήγαινε;!! Τι πορεία ακολούθησε ο δαίμονας;!! Δεν… δεν μπορώ να ξέρω… να επέζησε άραγε; Είναι γεγονός πως ο πάγος δεν είχε σπάσει ως τα μεσάνυχτα περίπου, αρά θα μπορούσε να είχε φτάσει σε κάποιο ασφαλές σημείο.

Καπ… καπετάνιε Γουάλτον…

Σας ικετεύω ειλικρινά να μου νοικιάσετε την πλησιέστερη σωσίβια λέμβο σας.

Βίκτορ, με συγχωρείτε, αλλά δεν είσαστε εις θέση, είναι θαύμα και το ότι επιζήσατε. Σαλπάρουμε βόρεια, Βίκτορ…

Σας… σας ικετεύω… καπετανιε…

…εκεί που κατευθύνθηκε και ο δαίμονας σας.

…

Βίκτορ…

Στο μεταξύ, πρέπει να παραμείνετε στην καμπίνα. Σας υπόσχομαι πως κάποιος θα έχει τον νου του για εκείνον και θα σας ενημερώσει άμεσα αν κάτι εμφανιστεί ενόψει.

Βοήθα με, Γούντσγουερθ…

...

Ααρργκχ!

15

Εύκολα μπορείτε να καταλάβετε, δόκτωρ Γουάλτον, πως υπέστην μεγάλες και απαράμιλλες συμφορές.

Ως ένα σημείο σας καταλαβαίνω, Γουάλτον. Έχετε φιλοδοξίες… διαφορετικά γιατί να έρθετε σ’ αυτή την παγωμένη κόλαση;

Είχα πάρει την απόφαση ότι η ανάμνηση όλων αυτών των κακων θα πέθαινε μαζί μου.

...

Αναζητείτε τη γνώση και τη σοφία.

16

Δεν ξέρω αν η αφήγηση των δυστυχιών μου θα σας φανεί χρήσιμη…

Αλλά με κάνατε ν’ αλλάξω γνώμη.

Εντούτοις...

Εντούτοις, όταν αναλογίζομαι πως ακολουθείτε τον ίδιο δρόμο, πως εκτίθεστε στους ίδιους κινδύνους που με έφεραν στο σημείο που βρίσκομαι…

…φαντάζομαι πως πιθανόν να αντλήσετε κάποιο ηθικό δίδαγμα από την ιστορία μου, ικανό να σας κατευθύνει στο να επιτύχετε στο εγχείρημά σας…

Ορίστε!

Ετοιμαστείτε να ακούσετε συμβάντα που μπορούν να θεωρηθούν θαυμαστά.

Αν βρισκόμασταν σε κάποιο πιο ήρεμο μέρος και είχα απέναντί μου κάποιον που αγνοούσε την πολυμορφία των δυνάμεων της φύσης…

Αλλά για εσάς, αγαπητέ Ρόμπερτ…

17

…δε θα έλεγα το παραμικρό… Ίσως να φοβόμουν πως θα εισπράξω τον χλευασμό σας.

Και να σας παρηγορήσει σε περίπτωση που αποτύχετε.

Γεννήθηκα στη Γενεύη και η οικογένειά μου είναι από τις πιο διάσημες αυτής της Δημοκρατίας.

Αλλά πέρασα το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών μου χρονών στο εξοχικό μας, στο Μπελρίβ…

Γεννήθηκα στην οδό Λα Τρεγιέ, κοντά στα τείχη της πόλης.

Περίπου μια λεύγα απόσταση από την πόλη, πίσω από μεγαλοπρεπείς φυλλωσιές που προσέδιδαν πολυτέλεια.

18

Οι γονείς μου πέρασαν τη ζωή τους απομονωμένοι, με την πρόθεση να διαφυλαχτεί η εύθραυστη υγεία της μητέρας μου.

Ο κάλος μας πάστορας Ντεσουάρ από τη Γενεύη.

Πάτερ, πόσο χαίρομαι που σας βλέπω εδώ. Μαντάμ Φρανκενστάιν…

Η χαρά είναι όλη δική μου, αγαπητή Καρολάιν, πιστέψτε με.

Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ, είσαστε πολύ ευγενική, αλλά πρώτα, πείτε μου γρήγορα…

Πως είναι η υγεία σας αφότου φύγατε από τη Γενεύη;

Καθίστε όμως, σας παρακαλώ, είναι τόσα αυτά που θέλω να σας ρωτήσω. Λοιπόν, οφείλω να ομολογήσω πως η ιδέα να κλειστούμε σ’ αυτό το μέρος μέσα στη φύση, λειτούργησε μάλλον ευεργετικά πάνω μου. Σαν ένα λουλούδι μετά τον χειμώνα, ξαναβρίσκω αργά την ισορροπία μου μέσα από την καλοσύνη της μητέρας φύσης.

Εξαίρετα, εξαίρετα, βλέπεις στ’ αλήθεια πόσο ενθουσιασμένος είμαι.

Και πάλι σας ευχαριστώ, πάτερ, που κάνατε τόσο δρόμο για να μάθετε για την υγεία μου. Χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπω.

Κι εγώ. Η επίσκεψη μου δεν έχει να κάνει με τα ιερατικά μου καθήκοντα...

19

Βίκτορ;!

Φαίνεται πως δεν είσαστε η μόνη που επωφελείται από τη ζωή στην ύπαιθρο, αγαπητή μου Καρολάιν.

Ευχαριστώ, Ρίτσαρντ.

;

Όντως, για τον Βίκτορ, αυτή η ατέλειωτη πρασινάδα είναι πραγματικός παράδεισος. Είναι σαν ένας Ροβινσώνας Κρούσος που ναυάγησε οικειοθελώς στην ακτή κάποιας ηπείρου.

Και απ’ ό,τι παρατηρώ, είναι το ίδιο ζωηρός, όσο ήταν και στο ιερατικό σχολείο…

Και ακόμα πιο πολύ, καλέ μου πάτερ.

Η διψά του για γνώση έχει βρει εδώ μια ανεξάντλητη πηγή, με τόσα μυστήρια για να λύσει, όσα και ερωτήματα για να επιδείξει.

Όλη αυτή η φυσική φιλοσοφία εξάπτει την άκρατη φιλοδοξία της νιότης: δε συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από το ξεκλείδωμα των μυστικών της φύσης!

Ζάχαρη;

Όχι, σας ευχαριστώ.

20

Φοβάμαι, αγαπητέ πατέρα, πως ο Βίκτορ είναι περισσότερο γεννημένος για επιστήμονας παρά για ιερέας.

Χαχαχα! Δε θα απογοητευτώ, Καρολάιν. Η επιστήμη, κατά μείζονα λόγο, όταν φτάνει στο θέμα της δημιουργίας, ξεμένει γρηγορα από επιχειρήματα.

Και τότε είναι που η Αγία Εκκλησία μας, για ακόμη μια φορά, αναλαμβάνει από εκεί δικαιωματικά.

Αχα!

;

Να ‘σαι λοιπόν, αγροίκε!

Βίκτορ;!

Εδώ σε βρίσκω λοιπόν, ειδωλολάτρη;

Βίκτορ;

Σωστά, άθλιε! Έχεις πάρε δώσε με τον διάβολο;!

Αρρ!! Βρομερό κερασφόρο κτήνος!

!!!! Χένρι;!!

Χένρι!! Γιατί;!

Γιατί το ‘κανες;!

Το κακόμοιρο το πλάσμα δε σου ‘χε κάνει τίποτα! Σε πέρναγα για ιππότη! Με ποιο δικαίωμα αποκτάς εξουσία στη ζωή και στον θάνατο σε οτιδήποτε βρίσκεται γύρω σου;!

;

Νόμιζα ότι η «καλοσύνη και η ευγένεια είναι το μόνο που αποζητάς»!

21

Βίκτορ…

Και όμως, δε δίστασες να λιώσεις αυτό το άκακο πλάσμα. Αν δεν οφείλεται σε ανοησία, πως το δικαιολογείς;!

Κάθαρμα, παραλίγο να μου τη φέρεις!

Εμ!

Μα όμως…

…

Αν και τα σαλιγκάρια και τα ερπετά, πλάσματα του Θεού είναι και αυτά, τυχαίο δεν είναι πως και τα δυο σέρνονται.

… Γιατί;

Τώρα αμύνσου καλά, αγροίκε!

Γιατί ο Κύριος, με την αιώνια σοφία Του, μας άφησε ξεκάθαρα σημάδια για να ξεχωρίζουμε και να εξαλείφουμε το Κακό!

Χένρι, είσαι μεγάλος βλάκας! …

Βίκτορ;

Δεν πρόκειται ούτε εσύ να γλιτώσεις το παλούκωμα, αιρετικέ!

Το κάνω για να αντιληφθείτε τις αρχικές μου προθέσεις…

Σας ζητώ συγγνώμη που σας υποχρεώνω να ακούτε τόσο ξεκάθαρα γελοίες ιστορίες, Γουάλτον.

22

…αμόλυντες, ακόμα, από κάθε υποψία Κακού.

0 Χένρι Κλερβάλ, ο πιστός μου φίλος…

Πιστός φίλος πράγματι, αλλά αδύναμος σύντροφος.

Τον αναφέρω συγκεκριμένα, γιατί ποτέ δεν έπαψε να στέκεται δίπλα μου σε όλη τη διάρκεια της τρομερής πτώσης που υπήρξε στη ζωή μου.

Ο Χένρι ήταν ένα αγόρι με ξεχωριστές ικανότητες και φαντασία. Λάτρευε την περιπέτεια και τις δυσκολίες.

Υποκρινόμασταν τους ήρωες της παλιάς εποχής που έχυσαν το αίμα τους για να σώσουν τον Άγιο Τάφο από τα χέρια των απίστων.

Έναν χρόνο μεγαλύτερός μου, ο Κλερβάλ ήταν ο μοναδικός μου φίλος στο Μπελρίβ.

Διάβαζε φανατικά ρομαντικά βιβλία για ιππότες. Έγραφε ηρωικά τραγούδια και άρχισε να γραφεί ιστορίες με μαγείες και ιπποτικά ανδραγαθήματα.

Ο φίλος μου ασχολείτο με τα έργα των ανθρώπων, με τις αρετές των ηρώων που η ιστορία έκανε αθάνατους.

23

Όσο για μένα… με ενδιέφερε να εισχωρήσω στο εσώτερο πνεύμα της φύσης, τους απόκρυφους νόμους της, τους μυστικούς μηχανισμούς της.

Όμως, συγχωρέστε με, ας τελειώνουμε με τις εισαγωγές… ας μιλήσουμε για εκεινη… ας μιλήσουμε για την Ελίζαμπεθ.

Καρολάιν, αγαπημένη μου, μου λείψατε τόσο.

Ποια είναι αυτή;

Αγάπη μου, γλυκέ μου Φιλίπ, γυρίσατε επιτελούς.

; Φιλίπ…

Η κόρη σας, αγαπημένε μου σύζυγε, αν το επιθυμείτε.

Βίκτορ, εδώ…

Ω;! Μια Philacterigna Caratisa.

Η Ελίζαμπεθ…

24

…δεν μπορούσα να αντέξω το άδικο, όχι όταν η Θεία Πρόνοια της προσέφερε την προστασία μας.

Έτσι, όταν έμαθα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ορφάνεψε αυτό το χαριτωμένο παιδί…

Ό,τι κάνατε το κάνατε εξαιτίας της ευγενικής φύσης σας… Αυτής της φύσης που με κάνει να σας αγαπώ κάθε μέρα και περισσότερο. Πως θα μπορούσα ποτέ να σας αρνηθώ κάτι;

Ω, Φιλίπ, πείτε μου πως δε θυμώσατε! Σας παρακαλώ… πείτε μου πως έπραξα σωστά!

Έτσι έγινε αδελφή μου η Ελίζαμπεθ… Και έτσι ξεκίνησαν τα ομορφότερα χρόνια της ζωής μου.

25

Τα χρόνια πέρασαν. Η Ελίζαμπεθ φώτιζε το ήρεμο σπιτικό μας, η παρουσία της ήταν ενα δώρο, ένας φάρος μέσα στις καταιγίδες, πάντα δίπλα μας για να μας ευλογεί και να μας εμπνέει.

! Μπ ουου ! !

Συγγνώμη, ξαδελφάκι.

Αχχχχ!

Δεν έγινε κάτι, όλα εντάξει!

Φωνάζαμε ο ένας τον άλλον ξαδελφάκι. Καμιά λέξη δεν μπορούσε να εκφράσει τη σχέση μας… Ήταν κάτι παραπάνω από αδελφή μου… αφού ώσπου να μας χωρίσει ο θάνατος θα ήταν αποκλειστικά δική μου. Συγγνώμη, ξαδελφάκι.

26

Δεν πιστεύω στον Θεό, Ο θάΡόμπερτ, όμως, νατος… αν όντως υπάρχει Θεία Πρόνοια, αν όντως τα πάντα είναι γραμμένα…

Δεν το συζητώ. Είμαι τελείως αντίθετος.

Ακριβώς. Σειρά σας τώρα να με ακούσετε, Φιλίπ. Δεν ξέρω ποτέ θα πεθάνω, ποτέ ο Άγιος Πέτρος θα αποφασίσει να με φωνάξει κοντά του…

Τέσσερις ημέρες πριν, η Ελίζαμπεθ είχε αρρωστήσει, ο γιατρός διέγνωσε οστρακιά.

…τότε η μοίρα μου ξεκίνα την 7η Ιανουαρίου του 1797… Ήμουν μόλις δεκαοκτώ χρονών…

Ακούστε με, αγάπη μου. Σας αγαπώ όσο και τα παιδιά μας και δεν αμφιβάλλω…

Ακούσατε, όπως και εγώ, τον γιατρό να απαγορεύει ρητά σε οποιονδήποτε να φροντίσει την κόρη μας.

…δεν αμφιβάλλω πως το ότι στέκεστε στο πλάι της Ελίζαμπεθ, τη βοηθά να αναρρώσει.

…αλλά αν πλησιάζει η ώρα μου, τίποτα δε θα ανάπαυε περισσότερο την ψύχη μου από το να περάσω τον καιρό μου με την αγαπημένη μου κόρη.

Και να τη βοηθήσω να ζήσει.

Καρολάιν…

27

Η οστρακιά είναι κολλητική ασθένεια… και μοιραία… και η κατάστασή σας…

Εκείνη η εβδομάδα ήταν αναμφίβολα, η χειρότερη των παιδικών μου χρονών. Την ώρα που μας απαγορευόταν να πλησιάσουμε το δωμάτιό της, η Ελίζαμπεθ έδινε μάχη με την ασθένεια…

…και η μητέρα μου, που μετά βίας είχε συνέλθει από τη γέννηση του Λούι, του αδελφού μου, αγωνιζόταν να ανακτήσει όση υγεία της είχε απομείνει.

Καλύτερα, κοιμάται τωρα. Ο πυρετός της έχει πέσει.

Μητέρα, πως είναι;

Εσύ όμως; Φαίνεσαι κουρασμένη. Οι μέρες πέρασαν. Η Ελίζαμπεθ ανέκτησε τις δυνάμεις της, τόσο ώστε να ξανασηκωθεί από το κρεβάτι της. Αύριο, παιδιά μου.

Μην ανησυχείς, τώρα μπορώ να ξεκουραστώ. Δε χρειάζεται να ανησυχώ πια, θα συνέλθω γρήγορα.

Πήγαινε να βρεις τους άλλους, Βίκτορ. Πες τους ότι η Ελίζαμπεθ θα γίνει καλά.

Το χειρότερο ήταν, πως εξαιτίας της αρρώστιας της, δεν μπόρεσα να δω για τελευταία φορά τη μητέρα μου, ούτε και κείνη τα λατρευτά της παιδιά.

Η μητέρα σας αναπαύεται.

28

Στο νεκροκρέβατό της, η μητέρα μου εξέφρασε την επιθυμία εγώ και η Ελίζαμπεθ να παντρευτούμε.

Για ένα διάστημα, ο θάνατος φέρνει πιο κοντά εκείνους που μένουν πίσω, μονάχα για να τους χωρίσει όταν έρθει ο καιρός, κάνοντάς τους να υποφέρουν περισσότερο… Διεστραμμένη φύση…

Αλλά έμεινα κλεισμένος στο δωμάτιο μου για μέρες ολόκληρες, ξαπλωμένος, να καταριέμαι τον Θεό…

Ναι, υποτίθεται πως όλες αυτές οι σύμφορες θα έφερναν πιο κοντά την ξαδερφούλα μου, την αδελφή μου, την αγάπη μου και μένα.

Την ανελέητη φύση, που κλείνει τα αφτιά της στις κραυγές των δημιουργημάτων που γεννά και κατόπιν σκοτώνει.

…τη ζωή, τον θάνατο, την πλάση όλη.

Και τότε κατάλαβα: κάποιος μηχανισμός.

Δεν είχε έρθει η «ώρα» της μητέρας μου, ούτε κανενός αλλού. Η φύση σκοτώνει αδιακρίτως.

Ναι, η ζωή δεν είναι παρά ένας μηχανισμός.

29

Το ήξερα! Συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχε Παράδεισος, τη στιγμή ακριβώς που η Κόλασή μου ξεκινούσε.

Βίκτορ, δεν καταλαβαίνω. Τι συνέβη; Γιατί;

Σας το είπα ότι θα καταλάβαινα! Το πεπρωμένο, η Θεία Πρόνοια, ακόμα και αυτός ο πολυδιαφημισμένος Παράδεισος, δεν υπήρχαν πια, όλα είχαν πεθάνει μαζί με τη μητέρα μου.

Υπομονή, Γουάλτον. Είναι το ίδιο σημαντικό για εμένα, όσο για εσάς να καταλάβετε… Να γνωρίζετε.

Από τη μέρα που η μητέρα μου πέθανε, ο Θεός έπαψε να υπάρχει.

Ήμουν συντετριμμένος από εκεί και περά από αυτή τη βεβαιότητα, τη σιγουριά γι’ αυτη την απάτη. Πως μπορεί να περιγραφεί τέτοιος τρόμος;

Δεν έβγαζε νόημα!

Καταλάβετε κάτι, Ρόμπερτ! Η μητέρα μου ήταν μια αγία! Χα, χα! Έκανε καλές πράξεις ολη της τη ζωή, γιατί λοιπόν;

Δεν ήταν λογικό ή, αν πράγματι ήταν λογικό, είχε τη λογική ενός μηχανισμού!

Σίγουρα με λυπάστε, Ρόμπερτ. Μαθαίνετε για εκείνη τη μέρα που τρελάθηκα, χα! Αν και στην πραγματικότητα, ήταν ο λόγος που τελικά θα με συνέφερε.

30

Ακολουθήστε τον συλλογισμό μου, Ρόμπερτ.

Θέλω να πω… ο Θεός δεν υπάρχει και η ζωή είναι απλά μια διαδικασία που Συνεπώς, στερείται όπως ο Θεός βούλησης. δε δίνει τον Θάνατο, έτσι δε δίνει και τη Ζωή.

Αν ο θάνατος δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής, τότε ούτε και η ζωή είναι.

Ω, γνωρίζω ποσό βλάσφημοι είναι αυτοί οι ισχυρισμοί και σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμώ να σας προσβάλλω, Ρόμπερτ. Πιστέψτε όμως, το είδα καθαρά.

Αλλά μπροστά στα ματιά μας.

we’d

Το μυστικό της ζωής δε βρίσκεται στον Παράδεισο.

Πιστέψαμε όλοι μας πως το μυστικό κρυβόταν ανάμεσα στ’ αστέρια, ενώ θα έπρεπε να κοιτάμε στη γη… Οι αλχημιστές το είχαν κατανοήσει αυτό.

…αλλά η φύση, μάλλον, είναι μια συνθέτη και θαυμαστή χημική διαδικασία! Καταλαβαίνετε, Ρόμπερτ. Όλες οι αποδείξεις ήταν εκεί.

Αν και δε διαθέτατε τη μαγική…

…δύναμη να δημιουργήσετε ζωή όπως ο Θεός, είχατε τη δύναμη και τα μέσα να αναπαράγετε τη συνθέτη διαδικασία, να αποσυναρμολογήσετε τον μηχανισμό.

Τα πάντα γεννιούνται εδώ! Δεν είναι δάχτυλος του Θεού…

…και από πίσω του βρήκα κρυμμένο το μυστικό της ζωής.

Ετοιμαζόμουν να σκοτώσω το θαλασσοπούλι.

28.

Ακριβώς, Ρόμπερτ. Σκότωσα τον Θεό…

31

Μια από τις ευτυχέστερες σκέψεις της μητέρας σου, της αγαπημένης μητέρας σου, ήταν η ελπίδα πως θα έβλεπε τον γάμο σου με την Ελίζαμπεθ.

Αυτή η σκέψη θα παρηγορεί από δω και στο έξης τον πατέρα σου. Με αυτή θα βρω το κουράγιο να περιμένω και συ, γιε μου, να εργαστείς σκληρά. Πήγαινε, γιε μου και είθε ο Θεός να σε φυλά.

Είμαι ευτυχισμένη, Βίκτορ … ευτυχισμένη που φεύγετε για το Ίνγκολσταντ. Όπως και σεις, θα πασχίσω να φανώ δυνατή. Όσο θα περιμένω να επιστρέψετε, θα κρύψω τη θλίψη μου…

…και θα φέρω παρηγοριά στους υπολοίπους. Όπως και σεις θα αντιμετωπίσετε τα καθήκοντά σας με θάρρος και ζήλο. Μη νιώθετε ενοχές, Βίκτορ.

Σε εμένα έπεσε ο κλήρος να γίνω μητέρα εκείνων που έμειναν πίσω. Και θα το κάνω με χαρά για εκείνους… και για εσάς, Βίκτορ, σας το υπόσχομαι!

Η Ελίζαμπεθ… ποτέ δεν ήταν τόσο μαγευτική όσο αυτή τη σκληρή στιγμή, που αποχωριζόμασταν ο ένας από τον άλλο.

32

…

Κύριε Γούντσγουερθ, από δω!

Η αρκούδα μας δεν είναι μακριά. Τα ίχνη ειναι φρέσκα.

Όλοι προς Νότο και μη σκορπίσετε. Και να μη χάσουμε το πλοίο από τα ματιά μας.

a

Μεγάλο θηρίο, αρκετό να θρέψει τους άντρες του πληρώματος για ολόκληρη εβδομάδα. Ας βιαστούμε προτού το χιόνι καλύψει τα πάντα.

33

Λυπάμαι ειλικρινά, αγαπητό μου παιδί.

Και η αποθήκη είναι από κει. Η οικογένεια του μακαρίτη του άντρα μου, στενού φίλου του πατέρα σας, το χρησιμοποιούσε για να βάζει σαβούρες… Εσείς, όχι.

Ελπίζω να σας κάνει, Βίκτορ. Η πίσω πόρτα επικοινωνεί με μια σκάλα που οδηγεί κατευθείαν στον δρόμο.

Έχει γεμίσει.

34

Τι συμφορά στ’ αλήθεια… Η μητέρα σας ήταν μια αγία.

Εδώ είναι το δωμάτιο. Μικρό αλλά αξιοπρεπές.

Να τους προσέχεις εκείνους. Είναι σωστοί μάγοι.

…

Θα σε δέσουν χειροπόδαρα χωρίς να σε αγγίξουν καν.

Όταν ήρθα εδώ και γω πίστευα πως ήταν ασυμβίβαστη με το λειτούργημα των Επιστημών…

Δεν… δεν πιστεύω στη μαγεία.

Χμμ…

Φοβάμαι πως έχεις άδικο.

…όμως το ίδιο και οι βεβαιότητες.

Το υγιές είναι ν’ αμφιβάλλεις.

Με συγχωρείς, ακούγομαι σαν γερό καθηγητής του Ινστιτούτου.

35

Θίοντορ ντε Λαγκάρντ, δευτεροετής.

Βίκτορ … Βίκτορ Φρανκενστάιν, πρωτοετής.

Τέλος, θα κλείσω με ένα τελευταίο συμπέρασμα.

Είσαστε νέοι φοιτητές, γι’ αυτό να θυμάστε καλά… …εκκολαπτόμενοι αλχημιστές, που ονειρεύεστε μετάλλαξη και αθανασία, γι’ αυτό είναι καθήκον μου να σας προειδοποιήσω… Με τέτοιο τρόπο σκέψης, δε θα σας επιτραπεί η παραμονή σας επί μακρόν σ’ ένα τόσο ευγενές μέρος. Η σχολή μας είναι ένας φάρος γνώσης…

…που αντιμετωπίζει με ανοιχτό μυαλό και σεβασμό την παράδοση…

…αλλά η αυτοσυγκράτηση και η σύνεση είναι οι κύριες άξιες ενός επιστήμονα. Τον συγκρατούν από το να αναλώνεται σε παραλογές φιλοδοξίες και να θαμπώνεται από ανακαλύψεις.

36

Για τους περισσότερους εδώ μέσα, ελάχιστα αμφιβάλλω πως είσαστε τυφλωμένοι από τη φιλοδοξία της επαναστατικότητας…

Από κτίσεως κόσμου, υπήρξαν πολλοί, όπως ο Προμηθέας, και θα υπάρξουν ακόμα περισσότεροι όσο η ανθρωπινή φιλοδοξία επιμένει…

Ποτέ μην το ξεχνάτε, εσείς οι νεαρές, άγουρες διάνοιες… Μονό διαμέσου του Θεού, η γνώση έχει δύναμη.

Φτύνουν τους προκατόχους τους, που αν δεν υπήρχαν θα ήταν ένα τίποτα και απαιτούν να ανταλλάξουμε χίμαιρες απεριορίστου μεγαλείου με πραγματικότητες μηδαμινής αξίας…

Τι θες να πεις;

Δεν το καταλαβαίνω. Καλά καλά δεν εχει αρχισει η χρόνια και οι καθηγητές μας, ο Κρέμπε ειδικά, μας κόβουν αδιάντροπα τα φτερά.

Η παράξενη λιτανεία του καθηγητή Κρέμπε, γεμάτη με φανατισμό, που πίστευα πως έχει εκλείψει από τον επιστημονικό κόσμο, μου προκάλεσε αμηχανία.

Παραδέχομαι πως αυτή η πρώτη μέρα στο Ινστιτούτο με μπέρδεψε ακόμα περισσότερο.

…φτάνοντας στο σημείο να επικαλούνται το χέρι του Θεού. Είναι γελοίο!

Ότι ακριβώς επειδή είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος της επιστήμης και γνωρίζει τη μεγάλη δύναμη της…

…η γριά αλεπού χρησιμοποιεί τον Θεό σαν δίχτυ ασφαλείας.

Ο Κρέμπε είναι ασυγκράτητος όταν αναπτύσσει το θέμα της θρησκείας.

Αυτό που θέλω να πω…

…είναι ότι ο Κρέμπε έχει ίσως, τη δείλια του σοφού.

37

Όμως, πίστεψε με, είναι περισσότερο δειλός παρά πιστός.

Διακριτικά κατέλαβα την αποθήκη που βρισκόταν δίπλα στο δωμάτιό μου.

Αθόρυβα, έστησα εκεί πάνω το εργαστήριό μου. Αγοράζοντας και συγκεντρώνοντας ό,τι χρειαζόμουν για να ολοκληρώσω τα σχέδιά μου.

Στο Ινστιτούτο ανακάλυψα με μια κάποια ανακούφιση πως δεν απαξίωναν ολοι οι καθηγητές το παρελθόν ως πηγη έμπνευσης.

Την ώρα που κάποιοι υποστήριζαν τους νεωτερισμούς, κάποιοι άλλοι, ιδιαίτερα ο καθηγητής Βάλντμαν, μας ενθάρρυναν να αναγνωρίσουμε στην αλχημεία μια ανοιχτη πόρτα για την κατανόηση των μυστηρίων της δημιουργίας.

38

Ο Παράκελσος, ο Κορνήλιος Αγρίππας και τόσοι άλλοι…

Είναι αλήθεια…

Μπορεί οι αλχημιστές να μην απέδειξαν τίποτα…

Οι αρχαίοι δάσκαλοι της επιστήμης αυτής, υποσχεθήκαν πράγματα αδύνατα και δεν παρουσίασαν τίποτα.

Οι σύγχρονοι δάσκαλοι υπόσχονται ελάχιστα. Ξέρουν ότι τα μέταλλα δε μετουσιώνονται και πως το ελιξίριο της νεότητας είναι μια χίμαιρα.

Σπρωγμένοι από τη διψά τους για γνώση, εισχώρησαν στις πιο μικρές εσοχές της φύσης.

Αλλά έδειξαν τον δρόμο για τον Παράδεισο.

Ήταν άνθρωποι που στον ακούραστο ζήλο τους, οι σύγχρονοι φιλόσοφοι χρωστούν τις περισσότερες βάσεις των γνώσεών τους.

Το να είσαι ένας επιστήμονας στις μέρες μας… δε συνεπάγεται ότι αγνοείς το παρελθόν… Ότι είσαι δεικτικός με τα όνειρα εκείνων που προηγήθηκαν από εμάς…

Η φιλοδοξία δεν είναι ελάττωμα. Ο τρελός είναι συνήθως ένας οραματιστής και μερικες φορές, ακολουθώντας το παράδειγμα των προγόνων σας, πρέπει να συνεχίσετε να ονειρεύεστε… για να καταφέρετε να αγγίξετε την πραγματικότητα.

39

Χα! Χαχα!

Προτείνω μια πρόποση, μια πρόποση στον φίλο μας τον Βίκτορ, τον πιο πιστό των αιρετικών.

Ωω, Βίκτορ!!

Τα παιδικά μου χρόνια στο Μπελρίβ, συχνά με έκαναν να μετανιώνω που έζησα τόσο προστατευμένος. Όντας περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που με αγαπούσαν, ανέπτυξα με τον καιρό μια αποστροφή για νέα πρόσωπα.

Φτάνοντας όμως στο Ίνγκολσταντ με τίποτα άλλο παρά μια φλεγόμενη επιθυμία για γνώση…

Μιας και σύντομα θα εχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις ζωή, άσε μας να πιούμε από το αίμα σου, Προμηθέα!

…και υποφέροντας, το παραδέχομαι, από μοναξιά, ανακατεύτηκα με τους συναδέλφους μου, διψασμένος για ζωή!

Χαχαχα

Χα, χα!

…όλοι τους διαφωνούσαν ασταμάτητα με τις θεωρίες μου, με τον ζήλο που νιώθει κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο.

Φυσικά, είχα επίγνωση ότι είχα μετατραπεί σε αντικείμενο μελέτης για τους συμφοιτητές μου.. Αυτό δεν ήταν όμως πρόβλημα, πεισμένοι από την τρελά μου και για να συνεχίσουν να το διασκεδάζουν…

40

…

Βίκτορ, Βίκτορ! Μιλάς για την αναζωογόνηση του περίφημου ζωικού υγρού, ο θάνατος όμως είναι η απόδειξη ότι αυτό έχει εξαντληθεί αμετάκλητα.

Έχει εξαντληθεί; Για κοιτά αυτή τη φλόγα, Φρέντερικ, κοίτα…

Το ζωικό υγρό στο οποίο αναφέρεσαι, η πηγή όλης της ζωής, δε βρίσκεται εκεί, Φρέντερικ!

Ακόμα μια, δεκανέα!!!

Εδώ έχουμε τα απολύτως βασικά, φιλέ μου… Η φλόγα καίει το οξυγόνο από τον αέρα…

Δεν είμαστε κάποια αυτόνομη ύπαρξη ξεκομμένη από τον κόσμο που μας περιβάλλει… Η δύναμη, η ζωή μας, πηγάζει από αυτόν τον κόσμο!

Όπως ακριβώς κάνει και ένα ζωντανό ον.

Αλλά εκεί!

Πως μια τέτοια πηγή θα μπορούσε να ξεραθεί, Φρέντερικ;! Πως;!

Δονείται γύρω μας, πανταχού

παρών!!!

Χαχαχαχα!!!!

Χα, χα! Χίλια δίκια έχεις, Βίκτορ! ε;!

Ακόμα μια!!!

41

Είμαστε μέρος των πάντων, πελώριοι όσο το σύμπαν!

…η υλη από την οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι εκφυλίζεται και συρρικνώνεται προτού εξαφανιστεί σαν από μαγεία.

Για πάνω από έναν χρόνο μελέτησα όλες τις μορφές και συνέπειες του θανάτου: η σάρκα αποσυντίθεται, σάπιζε αργά…

Ο Φρανκενστάιν…

Δοκτωρ Κρέμπε…

…η τοπική μας διασημότης εν ώρα σκληρής δουλειάς.

Οι ευφάνταστες θεωρίες σας έχουν γίνει περίγελος σ’ όλο το Ίνγκολσταντ, Φρανκενστάιν!

Ακόμα ακολουθείτε τους τρελούς ήρωες σας; Τον Κορνήλιο Αγρίππα, τον Παράκελσο…

…

Μη μου πείτε πως είσαστε οπαδός αυτών των γελοιοτήτων;!

Γιατί το κάνετε; Να προτιμάτε να σκάβετε μεσα στις σάρκες για να ευχαριστήσετε το αφελές ακροατήριό σας. Ο Φίλιπους Αουρέλιους φον Χόφενχαϊμ, γνωστός ως Παράκελσος, εκκολαπτόμενος αλχημιστής, που υποστήριξε οτι πειραματίστηκε πάνω στο περίφημο ελιξίριο της νεότητας και δημιούργησε…

Καλώς, λοιπόν! Σας απαγορεύω τότε απο δω και στο έξης να χρησιμοποιείτε υλικό διδασκαλίας, όπως ανθρώπινα υπολείμματα, εκτός μαθημάτων.

…το ανθρωπάριο, ένα μικρό ζωντανό ον με ανθρωπινή μορφή! Τα γνωρίζω όλα αυτα, Φρανκενστάιν!

Ώστε επιμενετε! Επιμένετε να γελοιοποιείτε τους καθηγητές σας. Να ντροπιάζετε το τιμημένο Ινστιτούτο μας.

Έως τώρα, δεν είχα προβεί σε εικασίες για τον χαρακτήρα σας, νεαρέ.

42

Ναι, δίσταζα… Ταλαντευόμουν ανάμεσα σε άξεστος και φωτισμενος επιστήμονας… Τώρα πλέον ξέρω.

Αυτός ο δήθεν, αυτός ο οπισθοδρομικός ανόητος μου φέρθηκε σαν…

Άξεστος!

Το άκουσες, Θίοντορ;

Θιο…

Βίκτορ, σταμάτα, σε ικετεύω.

Σταμάτα…

Δεν μπορείς, ακούς, Βίκτορ; Δεν μπορείς!

Το να επιλεγείς να ανοίξεις ένα πτώμα είναι ενάντια στην ιερή αρχή της μοναδικότητας που αποτελεί τη θεμελιώδη έννοια του ατόμου. Συμφωνά με την επιτροπή θεωρείται βλασφημία.

Αλλά να υποστηρίζεις πως θα αναδημιουργήσεις αυτή τη μοναδικότητα και θα της ξαναδώσεις ζωή…

…είναι καθαρή τρελά!

Υπάρχει μια βασική αλήθεια, κάλε μου Θιο, που επικρατεί του υπερβατικού στοιχείου.

…καθόλου θύματα για να διαπεράσω με τα εγκλήματα μου! Να χαίρεσαι λοιπόν!

Αυτό που λες είναι γελοίο! Ούτε εσύ ο ίδιος δεν το πιστεύεις!

Δε σε αναγνωρίζω!

Α! Βίκτορ … Πάντως, μην ανησυχείς, τα εργαστήρια πλέον είναι κλειστά για μένα, δεν έχω πια…

Θιο!

Σου άφησα αρκετά βιβλία στον πάγκο… Από τον δόκτωρ Βάλντμαν.

43

Ούτε εγώ, Βίκτορ! Ούτε εγώ.

Από δω, νεαρέ.

…

Το κλειδί…

Σιγά σιγά αποκόπηκα από όλους και μπήκα σε έναν άλλον κόσμο, που δε θα άφηνα ποτέ πίσω μου.

Α, το κλειδί του Παραδείσου! Χολέρα, τύφος, πνευμονοκονίαση κλπ. Δώρο εξ ουρανού για Βρυκόλακες.

Τώρα ακριβώς θα κριθεί αν θα πετύχει ή όχι. Πρέπει να δοκιμάσει, αλλιώς θα καταλήξει να τον τρώει ο φόβος και οι ενοχές.

Φαίνεται αρκετά νέος για να ασχολείται με τέτοια πράγματα.

Είναι ή τώρα ή ποτέ.

44

Είναι χαρισματικός, Μάρκους… Ίσως παραπάνω απ’ όσο θα ‘πρεπε μάλιστα.

45

Ο χειμώνας, η άνοιξη και το καλοκαίρι πέρασαν όσο εργαζόμουν σκληρά. Δεν παρακολούθησα όμως τη φύση ν’ ανθίζει ή τα φύλλα να μεγαλώνουν… Εικόνες που παλαιοτέρα με γέμιζαν με μεγάλη ευχαρίστηση.

Ξεθεωνόμουν πάνω από σαπισμένες σάρκες. Οι εφιάλτες μετρίαζαν τον ενθουσιασμό μου. Με συντηρούσε μονό η ενέργεια που πήγαζε από την αποφασιστικότητά μου. Προχωρούσα, αλλά το άγχος μου μεγάλωνε όσο περισσότερα ανακάλυπτα. Αργόσβηνα, αναζητώντας τη θαυματουργή σπίθα.

Στην αναζήτηση μου γι’ αυτή τη σπίθα, στρεφόμουν στους ουρανούς και τους ικέτευα να στείλουν μια καταιγίδα. Ειρωνικό δεν είναι; Περίμενα την ανάσταση από τον ουρανό.

46

Ελίζαμπεθ, εγώ είμαι.

Ελίζαμπεθ, είσαστε τόσο χλωμή. Αλίμονο, μπορώ να μαντέψω τον λόγο.

Χένρι…

Τίποτα… Κανένα νέο, Χένρι, πάνε σχεδόν δέκα μέρες τώρα!

Έβγαινα μονό τη νύχτα… Διέκοψα την αλληλογραφία μου. Εξαφανίστηκα σιωπηρά. Χωρίς να το κουνάω από το εργαστήριό μου, παρέμενα εξαφανισμένος!

Βίκτορ! Βίκτορ!

Άνοιξε!! Εγώ είμαι, ο Θίοντορ. Σε ικετεύω, άνοιξε!!

Βίκτορ! Βίκτορ!!

47

Είναι ανώφελο.

Έχω να τον δω δυο μέρες. Ούτε τα γεύματα του δεν αγγίζει… Εκεί είναι όμως. Τον ακούω να πηγαινοέρχεται μέρα νύχτα.

;!

Ήρθε η ώρα…

Επιτέλους!!

Σύντομα θα ακούσεις το μένος του ουρανού!

Το μένος αυτό δε θα ‘ναι μάταιο απόψε!!

48

Καταραμένε ουρανέ, ρίξε τους κεραυνούς σου!!

Το πως διέταξε τη φύση να σου χαρίσει ζωή.

Είναι ατυχές το ότι δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τον θρίαμβο του δημιουργού σου.

49

50

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Marion Mousse

ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ

Φρανκενστάιν

ΤΟ ΕΡΓΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ 3 ΑΛΜΠΟΥΜ

9786185531362

ΜΕΡΟΣ Β’

Σενάριο & Σχέδιο:

Χρώμα:

Marion Mousse

Marie Galopin

3

Στον JDM και στη μικρή οικογένεια Γκοτιέ.

Περίληψη του προηγούμενου τεύχους Ο Ρόμπερτ Γουάλτον, καπετάνιος ενός πλοίου με προορισμό τον Βόρειο Πόλο, περισυλλέγει στο σκάφος του έναν άντρα που περιπλανιέται στους παγετώνες. Αυτός ο άντρας, ο Βίκτορ Φρανκενστάιν, είναι ένας επιστήμονας από τη Γενεύη που μοιάζει να βασανίζεται από κάτι τρομερό. Ελπίζοντας η αφήγησή του να ωφελήσει τον καπετάνιο, του διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τη φρικτή ιστορία του... Ο Βίκτορ ζει μια ευτυχισμένη ζωή στους κόλπους μιας δεμένης οικογένειας, στο πλευρό της υιοθετημένης αδελφής του Ελίζαμπεθ. Ήδη εκδηλώνει μια έντονη φιλοδοξία: να διεισδύσει στα μυστικά της δημιουργίας. Ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του τον γεμίζει βαθιά θλίψη και αδυνατεί να τον κατανοήσει. Χάνοντας την πίστη του, προσηλώνεται σε έναν και μοναδικό σκοπό, να αποκρυπτογραφήσει τους μηχανισμούς της ζωής και του θανάτου. Φεύγει για το Ίνγκολσταντ, ξεκινά επιστημονικές σπουδές και κατασκευάζει ένα εργαστήριο, όπου επιδιώκει να ανακαλύψει τα μυστήρια της ζωής μέσα από την ανατομία πτωμάτων. Οι καθηγητές και οι φίλοι του τον θεωρούν τρελό, με αποτέλεσμα να απομονώνεται όλο και περισσότερο. Αλλά ο Βίκτορ πετυχαίνει τον σκοπό του. Ανακαλύπτει τον τρόπο να ξαναδώσει ζωή στην άψυχη σάρκα...

4

Ζωντανό, είσαι ζωντανό… Ζωντανό!

Βίκτορ…

Πατέρα… Βίκτορ …

5

Πατέρα!

Βίκτορ… Εγώ είμαι, ο Χένρι.

Βίκτορ…

ΑΑΑΑΑΑΑ

Χένρι;!

Χένρι, αγαπημένε μου φίλε!!

Χένρι, είσαι εδώ… όμως… που είμαστε; Είναι τόσο σκοτεινά.

Είσαι στο κρεβάτι σου, εκεί που σε βρήκαμε δηλαδή. Κοιμόσουν για δυο μέρες, Βίκτορ.

Τα ματιά σου δεν έχουν ακόμα συνηθίσει το φως.

Δόκτωρ Βάλντμαν;!

Βίκτορ.

Φοβάμαι πως έβαλες σε κίνδυνο την υγεία σου, νεαρέ μου. Είσαι εξαντλημένος και έχεις πυρετό.

Ο καθηγητής Βάλντμαν επέμενε να μείνει στο προσκέφαλο σου μαζί με μένα.

Τίποτα σοβαρό, θα χρειαστείς όμως μερικές μέρες ξεκούρασης και καθαρό αέρα.

Μα…

6

Είναι δυνατόν να επρόκειτο…

…για έναν εφιάλτη;

Χα!

Χαχαχα!

Χα, χα! Βίκτορ;

Εφιάλτης; Ώστε όλα ήταν ένα κακό όνειρο;! Η προβολή μιας ενδόμυχης επιθυμίας;

Αχ...

Έχετε δίκιο, Δόκτωρ Βάλντμαν, μερικές μέρες ξεκούρασης και καθαρός αέρας! Μπόλικος καθαρός αέρας!

Όχι, όχι, δεν είναι τίποτα, Χένρι. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Αντιθέτως μάλιστα!

Δόκτωρ;!

Φυσικά…

Χένρι… Χα!

Καταδιώκεις και καταδιώκεσαι από ένα τέρας που ζει μόνο μέσα στο μυαλό σου!

Χα! Χα, χα!

Παραδέξου το, Ρόμπερτ… παραδέξου το…

Ποτέ δεν αμφέβαλλες, παραδέξου το, ότι όλα δεν ήταν παρά γεννήματα της φαντασίας μου!

Ποτέ δεν πίστεψες οτι ο Βίκτορ Φρανκενστάιν ίσως να δημιούργησε ζωή!

Ασυναρτησίες ενός κακόμοιρου τρελού!

7

Πόσο θα ευχόμουν να ήταν έτσι.

Ο Χένρι έμεινε στο προσκέφαλό μου για όλο το διάστημα που διήρκεσε η ανάρρωσή μου. Εκείνη τη μέρα, τον έπεισα να με αφήσει να βγω. Μια βόλτα στο Ίνγκολσταντ θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα πάνω μου.

Ήταν ένα πρόσχημα για να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να επισκεφτώ το εργαστήριό μου, που είχα εγκαταλείψει από εκείνη την εφιαλτική βραδιά.

Ο πυρετός σου έχει υποχωρήσει.

Η ειρωνεία, Ρόμπερτ, είναι ότι τη στιγμή που ξεκλείδωνα την πόρτα του εργαστηρίου μου, θα έπαιρνα την απόφαση να εγκαταλείψω την παράλογη έρευνά μου…

Βίκτορ;

…και με επαινούσα που το έπραττα προτού να είναι πολύ αργά.

Δεν ομολόγησα τίποτα στον Χένρι, ήταν ανώφελο να κάνω κάτι τέτοιο. Όπως και να ‘χει, δε θα έβρισκα τη δύναμη να τον πείσω…

Ο φίλος μου, αποφάσισε να με πάει πίσω στη Γενεύη, πεπεισμένος ότι σ’ αυτή τη συγκυρία, η στοργή των αγαπημένων μου προσώπων θα ήταν το καλύτερο φάρμακο για την παράξενη κατάστασή μου.

…καθώς, ούτε και γω ο ίδιος δεν το πίστευα.

8

Όσο για το δημιούργημά μου, έμαθα πολύ αργότερα τι απέγινε.

Καλυμμένο με τον μανδύα μου, κατάφερε να το σκάσει από την πόλη και επωφελούμενο από την καταιγίδα, να χαθεί στο αχανές δάσος που ζώνει το Ίνγκολσταντ.

9

10

;

ΜΠΑΜ! ;

11

… …

Εεεε!!

12

13

Ήξερα όμως πως είναι η ζωή σε τούτη εδώ τη μικρή κοινωνία που είχα αφήσει πίσω μου. Συνεπώς, η όψη των απαράλλακτων μέσα στα χρόνια χιονισμένων βουνοκορφών της γενέτειράς μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά.

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που είχα αφήσει την οικογένειά μου.

Ελίζαμπεθ…

Βίκτορ!

Πατέρα…

Γουίλιαμ… ποσό μεγάλωσες, αδερφούλη. Ποσό χαίρομαι που σε βλέπω τόσο όμορφο!

Γιε μου!

Βίκτορ…

Σ’ ευχαριστώ, Χένρι.

Αγκάλιασε με, αδερφούλη…

14

Πόσο μάλλον, ξέροντας ότι ένα ζεστό σπιτικό με περίμενε ακόμα στους πρόποδές τους.

Και ύστερα είναι και η Τζαστίν. Αυτό το κορίτσι μου δίνει τόση χαρά.

Βλέπεις, Βίκτορ, τίποτα δεν άλλαξε από τότε που φύγατε… Εκτός από το ότι μεγάλωσαν τα παιδιά.

Να ‘ξερες μόνο τι παρηγοριά ήταν όσο λείπατε.

Ένα βλέμμα της μόνο ήταν αρκετό να μου διώξει τη στενοχώρια όταν ήμουν θλιμμένη. Είναι τόσο καλόβολη, τόσο χαρούμενη, παρά τις δυστυχίες που είχε περάσει στην παλιά ζωή της.

Δεν πειράζει, αγαπητή Ελίζαμπεθ.

Πιστέψτε πως είμαι πραγματικά χαρούμενος που ένα πλάσμα σαν τη Τζαστίν, βρίσκεται δίπλα σας.

Έχει μια τόσο ευφυή και γενναιόδωρη φύση. Θα τη λατρέψετε, Βίκτορ. Ο τρόπος που φέρεται και μιλά συνεχώς, μου θυμίζει την αγαπημένη μου θεία.

Δε θα αμελήσω να την ευχαριστήσω γι’ αυτό.

Είναι τόσα αυτά για τα οποία πρέπει να μου δοθεί συγχώρεση… πως θα μπορούσα να σας κατηγορήσω για οτιδήποτε;

Ω, λυπάμαι, Βίκτορ. Δεν ήθελα να σας θυμίσω τη θλιβερή απουσία της μητέρας μας.

Σταματήστε το αυτό, Βίκτορ, εντάξει; Ό,τι και αν συνέβη, μόνο το τώρα μετρά.

Από δω και μπρος, τίποτα πλέον δε θα μας χωρίσει.

15

Τι φρικτό συναίσθημα, Ρόμπερτ. Στην Ελίζαμπεθ, το πλάσμα που αγαπούσα περισσότερο από καθετί στον κόσμο, δεν μπορούσα ποτέ να αποκαλύψω το τρομερό μυστικό μου.

Ναι, αναμφίβολα, ήμουν ο γέρο ναυτικός του Κόλεριτζ… «Σαν κάποιον που σ’ έρημο δρόμο, περπατά με φόβο και δέος και έχοντας μια φορά γύρω κοιτάξει, να περπατά συνεχίζει και το κεφάλι του δε στρέφει πια…»

Ω! Κανένας θνητός δε θα μπορούσε να αντέξει την έκφραση εκείνη. Μια μούμια που θα της είχε δοθεί ξανά ψύχη, δε θα ήταν τόσο αποκρουστική όσο αυτό το άθλιο πλάσμα.

«Γιατί γνωρίζει πως δαίμονας τρομερός ξοπίσω του βαδίζει.»

Τον είχα κοιτάξει λιγάκι προτού τον ολοκληρώσω, ήταν άσχημος τότε, είναι αλήθεια.

Γούντσγουερθ…

Αλλά όταν οι μύες και οι αρθρώσεις του απέκτησαν την ικανότητα να κινούνται, δημιουργήθηκε κάτι που ούτε και ο Δάντης ακόμα δε θα μπορούσε να συλλάβει.

Ο δαίμονας είναι ζωντανός, καπετάνιε.

16

Σλουρπ

…

…

17

Συγγνώμη, πατέρα. Μ’ έχει πιάσει μελαγχολία, αυτό είναι όλο. Δεν περνά αυτός ο χειμώνας. Ανυπομονώ να γυρίσω στο χωρίο. Άγκαθα;

Τι τρέχει, Άγκαθα;

Νιώθω πως το πρόσωπο σου δε φωτίζεται από ίχνη χαράς, αλλά από μελαγχολία.

Αυτός που δε θα τον κάνουν να αποστρέφει το βλέμμα του τα άπλυτα χέρια και το σχισμένο, βρόμικο φόρεμα, όπως βλέπεις, πατέρα!

Όπως βλέπω; Ακόμα και αν μπορούσα να δω,

πάλι δε θα το έβλεπα.

Στους πατεράδες και στους ερωτευμένους, γλυκό μου παιδί… Αρκεί να είναι ειλικρινείς.

Έλα τώρα! Και ποιος θα θέλει μετά μια όμορφη νεαρά κυρία που το όμορφο δερματάκι της εχει καταστραφεί από τις ρυτίδες που προκαλούν οι έγνοιες, χμμ;

Ο πατέρας έχει δίκιο, Άγκαθα. Σκέψου τις αναθεματισμένες αρχόντισσες στα κάστρα τους, εκείνες τις αψεγάδιαστες, μεγαλοαστές, που θα περνάνε την ερωτική τους ζωή με την απορία αν οι κατακτήσεις τους εξαρτώνται από το γεγονός πως είναι μέλη της αυλής ή από τα ρούχα που φορούν.

Εκεί δε βρίσκεται η αγάπη του πατέρα, στο να μη βλέπει τα ελαττώματα του παιδιού του;

Ενώ εσύ, γλυκιά μου αδελφή, όταν ένας πρίγκιπας ζητήσει το χερι σου για να σε παρει μακριά από τη λάσπη, δε θα έχεις ποτέ την απορία αν το έκανε για τα χρήματα σου ή για τα ρούχα σου! Θα ξέρεις ότι είναι εξαιτίας της ειλικρινούς αγάπης του. Πόσο τυχερή είσαι!

Είσαστε χαζούληδες και οι δυο…

Ω, εκείνες οι κακομοίρες, πλούσιες, όμορφες πριγκίπισσες που ζηλεύεις!

Χαχα!

18

Άγκαθα; Τι έχεις πάθει; Δεν έχεις σταματήσει να κοιτάς τριγύρω από την ώρα που φύγαμε από την αγροικία.

Έχεις δίκιο, Άγκαθα. …

…

Είναι χαζό!

Χα, χα, χα!

Πφφ!

Χαζός είσαι και φαίνεσαι!!

Α… γλυκιά, αφελής, αδελφή μου, ποιος λες να μας ακολουθούσε; Κάποιος κακοποιός για να μας κλέψει τα ξυλά μας; Κάποιος πλούσιος άνθρωπος της πόλης από ζήλεια για τη ζωή μας στην ύπαιθρο; Ένας ντροπαλός μνηστήρας;

Όποιος και αν είναι, είναι αγενής, το παραδέχομαι.

19

Δεν ξέρω, Φέλιξ. είναι χαζό… αλλά νιώθω σαν να μας παρακολουθούν.

Άγκαθα;

Παραδέχομαι πως εκείνη η ιστορία για το τέρας που εμφανίστηκε στο χωριό επηρέασε τη φαντασία μου παραπάνω απ’ όσο θα ήταν λογικό.

Άγκαθα, με συγχωρείς, είμαι ανόητος, έχεις δίκιο! Δεν ήθελα να…

Το καταλαβαίνω. Πιστεύω πως δε συντρέχει λόγος ανησυχίας, αυτή η ιστορία πρέπει να είναι μέρος της τοπικής λαϊκής παράδοσης. Κοιτά τριγύρω σου, όλα εδώ πέρα είναι ικανά να εξάψουν τη φαντασία σου.

Δεν πειράζει, Φέλιξ.

Πιστεύω πως και κείνος ξεγελάστηκε από κάποιο ζώο με ασυνήθιστο μέγεθος, μια αρκούδα πιθανόν…

Παρόλα αυτά, ο επίσκοπος Γουίλγκεν ισχυρίζεται πως είδε έναν γίγαντα αφύσικου μεγέθους. Δε νομίζω να πιστεύεις πως λέει ψέματα;!

…και για κείνον, ο δαίμονας, είναι εξ’ ορισμού η πιο λογική ερμηνεία.

Πσστ!

Χρρρ

20

Φέλιξ, είσαι αθεράπευτα ασεβής! Ας πούμε ότι είναι προτιμότερο να φαντάζομαι πως συναντώ μια αρκούδα, παρά έναν δαίμονα.

Νομίζω αρκετά ξυλά μαζέψαμε γι’ απόψε. Θα αναλάβεις να τα πας μέσα, Άγκαθα; Θα προσπαθήσω να βρω τίποτα για να φάμε προτού πέσει η νύχτα.

Μην ανησυχείς, Άγκαθα. Αύριο θα ελέγξω τις παγίδες…

Θα αναλάβω τα ξυλά!

…και με λίγη τύχη, θα έχω κάνα δυο δέρματα και μερικές τσίχλες για να πουλήσω στο χωριό…

21

Φέλιξ, μονάχα λίγες πατάτες μας έχουν μείνει και…

Είχα κατά νου να μαζέψω μερικά μανιτάρια και να ρίξω και μερικά κάστανα στη φωτιά…

Το παιδί έμεινε εκεί, βρεγμένο και έτρεμε…

Τοκ οκ τ

Τοκ …

…

Τοκ

Τοκ

Φέλιξ…

22

Ταπεινά σας ευχαριστώ ξανά για την υποδοχή σας, φίλοι μου. Έρχομαι από το χωριό όπου όλοι μου αρνήθηκαν τη φιλοξενία για λογούς που αγνοώ.

Που καθυστέρει τη χειμερία νάρκη της; Αμφιβάλλω.

Μη θυμώνεις με τους γείτονες μας στο χωριό. Εδώ και εβδομάδες, όταν σουρουπώνει, οι πόρτες τους μένουν ερμητικά κλειστές, γιατί ακούγονται φήμες για ενα παράξενο πλάσμα που στοιχειώνει το δάσος.

Ό,τι και αν τρέχει, ας αφήσουμε το πλάσμα ήσυχο προς το παρόν. Ας προσπαθήσουμε να ζεστάνουμε τον φίλο μας όσο μπορούμε καλύτερα, παιδιά.

Κρίμα.

Άγκαθα, φέρε μερικά μανιτάρια για τον φίλο μας.

Κάποιο παράξενο ζώο, στην ουσία, τεραστίων διαστάσεων, που κάποιοι είδαν να τριγυρνά στην περιοχή.

Φέλιξ, έχεις την καλοσύνη να μας διαβάσεις μια ιστορία;

Κυνηγός είσαι, σωστά;

Για να δούμε…

Η ιστορία λαμβάνει χώρα το σωτήριον έτος 1516, στα βάθη του Μαύρου Δασούς του Φρόινχαϊμ... του πιο ψυχρού και ζοφερού ακατοίκητου δάσους…

…όπου ακόμα ακούγεται πως ζει εκεί…

23

…ένα φρικτό μαύρο πλάσμα, που με τη δύση του ηλίου - αν και το φως δεν περνά μέσα από τα δέντρα - ξεκινά για να στοιχειώσει την περιοχή στα όρια του δάσους… κυνηγώντας τους κακόμοιρους που τριγυρίζουν εκεί…

…ανθρώπους που ξεχνούν τους μύθους και τις ιστορίες του Φρόινχαϊμ.

Αρκούδα;

Ευχαριστώ…

Είναι φίλος. Για λίγα μάρκα θα σε φιλοξενήσει στον στάβλο του.

…

Σας ευχαριστώ πραγματικά, κύριε. Θα μείνω εκεί για λίγες εβδομάδες. Αρκετός καιρός για να περάσει ο χειμώνας.

Σχεδιάζω να επιστρέψω στην Ελβετία την άνοιξη. Ξέρω κάποια πολύ πλούσια μαύρα δάση εκεί πέρα.

;

…

Πατέρα… Ω, Θεέ μου…

…

Φέλιξ! ...

24

Είχα την τύχη να ταξιδεύω πολύ γι’ αυτό μου έφεραν τη Σάφι.

Λίγες μέρες αφότου έφτασαν, αυτή η τελευταία αρρώστησε βαριά. Συμφωνά με τη σπιτονοικοκυρά της, η Σάφι τη φρόντισε με μεγάλη αφοσίωση και στοργή.

Όταν χτύπησε την πόρτα της εκκλησίας μας, ήταν μόνη και απελπισμένη.

…όπου και ζούσε για μερικές μέρες παρέα με μια Γερμανίδα, ή Γαλλίδα ίσως, που αυτοσυστηνόταν ως υπηρέτρια της Σάφι.

Αργότερα, έμαθα ότι είχε έρθει από το Γκόλντσταντ…

Αλίμονο όμως, το φτωχό κορίτσι πέθανε και η Αραβοπούλα έμεινε μόνη, χωρίς να γνωρίζει τη γλωσσά και αγνοώντας τελείως τις συνήθειές μας.

Πέρα από το όνομά της, δε γνωρίζω τίποτα για τη Σάφι… Εσείς όμως θα καταλάβετε εύκολα, που ήσασταν κοντά της, το γιατί μόνο μέσα σε λίγες εβδομάδες αφοσιώθηκα στην ευγενική ψύχη της.

Ύστερα, άρθρωσε το όνομα σου.

Και εσείς, είσαστε ομοίως μια ευγενική ψυχή, μεσιέ Στάινερ, ένας καλός χριστιανός και οι ερωτήσεις που κάνετε για το μέλλον και το παρελθόν της Σάφι, είναι τελείως δικαιολογημένες.

Θα ήμουν τελείως αχάριστος αν δε σας καθησύχαζα για το πρόσωπο που εσείς, τόσο μεγαλόκαρδα, σώσατε από τη δυστυχία.

25

Σας ευχαριστώ, κύριε.

Η Σάφι είναι κόρη ενός πλούσιου Τούρκου εμπόρου και είναι Αραβοπούλα από τη μεριά της μάνας της.

Για κάποιον λόγο που δε γνωρίζω, έπεσε στη δυσμένεια της γαλλικής κυβέρνησης. Εκείνη την εποχή, ζούσαμε όλοι μας στο Παρίσι…

Ο τρόμος και η αγανάκτηση του γιου μου ήταν εκτός έλεγχου όταν άκουσε την απόφαση του δικαστηρίου. Εκείνη τη στιγμή, έδωσε όρκο στην αγαπημένη του πως θα έσωζε τον άτυχο Τούρκο.

Ο πατέρας της συνελήφθη και καταδικάστηκε εις θάνατο. Αγνοούμε τους λογούς, όπως σας είπα, αλλά η ποινή του ήταν ξεδιάντροπα άδικη. Όλο το Παρίσι είχε αγανακτήσει. Και φαινόταν πως ο λόγος της καταδίκης του είχε να κάνει με τη θρησκεία του και τον πλούτο του και όχι με το έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκε.

Μετά από κάποιο χρόνο που χρειάστηκε για να καταστρώσει το σχέδιό του, με τη συνεργασία φίλων του, ο Φέλιξ κατάφερε να βοηθήσει τον πατέρα της Σάφι να αποδράσει. Αυτός ο τελευταίος βρήκε καταφύγιο στο Λέγκχορν, όπου ο έμπορος αποφάσισε να περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να περάσει σε τουρκικά εδάφη.

Η γαλλική κυβέρνηση είχε εξοργιστεί με την απόδραση του θύματός της. Το σχέδιο του Φέλιξ ανακαλύφθηκε γρήγορα και αμέσως μας έριξαν, εμένα και την κόρη μου, στη φυλακή.

Και έτσι σου αφαιρέθηκε η περιούσια και καταδικάστηκες σε εξορία δια βίου.

Έτσι, ο Φέλιξ επέστρεψε στη Γαλλία και παραδόθηκε στις εκδικητικές ορέξεις των αρχών, ελπίζοντας ότι έτσι θα βοηθούσε να μας αφήσουν ελευθέρους. Δεν τα κατάφερε. Μείναμε για πέντε μήνες υπό κράτηση περιμένοντας τη δίκη.

Πράγματι.

26

Ο Φέλιξ ήταν ερωτευμένος με τη Σάφι.

Βρήκαμε καταφύγιο στη Γερμανία, σε αυτή τη φτωχική αγροικία.

Αλλά για τον γιο μου, τα χειροτέρα δεν είχαν έρθει ακόμα.

...

Προτού φύγει από το Λέγκχορν, ο Φέλιξ είχε ζητήσει το χέρι της Σάφι από τον πατέρα της και εκείνος του είχε δώσει την έγκρισή του.

Αγνοώ το πως η Σάφι κατάφερε να μας ξαναβρεί και να ξεφύγει από τα χέρια του πατέρα της.

…και κερδίσατε την αιώνια αφοσίωσή μου.

27

Όμως, μαθαίνοντας για την ατίμωση μας και πως ο σωτήρας του είχε χάσει την περιουσία του και είχε καταστραφεί, ο άνανδρος Τούρκος πρόδωσε τον λόγο του και έφυγε από την Ιταλία μαζί με την κόρη του χωρίς ν’ αφήσει ίχνη.

Αυτό που ξέρω, κύριε Στάινερ, ξαναφέρνοντας τη Σάφι πίσω σε μας, είναι ότι δώσατε νέα πνοή στη θανάσιμα πληγείσα ψυχή του γιου μου…

Πως;

Πως μπορούσες να ξέρεις για τη ζωή του πλάσματος σου, όσο βρισκόσουν στη Γενεύη;

Το ίδιο το πλάσμα μου είπε την ιστορία του όταν συναντηθήκαμε.

Πρέπει να κατανοήσεις πως αυτό το ον, σε αντίθεση με ένα νεογέννητο, δεν είναι τελείως χωρίς γνώση.

Το πλάσμα μου έχει δημιουργηθεί από πολλαπλές αναμνήσεις, από ανεξάρτητες πορείες, χαρακτηριστικά που πέρασαν σε αυτό από όλους τους νεκρούς που αποτελείται.

…και του ακούσματος των ιστοριών που διάβαζε ο Φέλιξ, από το υπόστεγο που ειχε βρει καταφύγιο…

Εξαιτίας αυτού, όλα όσα ανακάλυπτε για τον κόσμο ήταν αναμνήσεις που ξαναερχόντουσαν στην επιφάνεια.

Η γλωσσά, παραδείγματος χάρη, προϋπήρχε μέσα στο μυαλό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε το να τη μάθει ήταν απλά θέμα ανάμνησης.

…

…που το τέρας έμαθε… αυτά που ήδη γνώριζε.

28

Το μυαλό του, τα άκρα του και όλα τα μέλη του, έχουν ήδη ζήσει στο παρελθόν πριν απο τη γέννησή του.

Ήταν εξαιτίας της διαμονής του κοντά στην οικογένεια του τυφλού άντρα για πάνω από έναν χρόνο…

Άγκαθα;

Φέλιξ;

Δεν ξέρω τίποτα παραπάνω από σένα, Άγκαθα, εκτός του ότι δεν έκοψα ξύλα, ούτε και μάζεψα μανιτάρια απόψε.

…

Ένα κάλο τζίνι;

Πες το όπως θες, Άγκαθα, γεγονός είναι πως τέτοιου είδους χειρονομίες μου φαίνονται ιδιοτελείς.

Φέλιξ, παντού βλέπεις το κακό. Ίσως ήταν ο κυνηγός μας που έφευγε για Ελβετία;

Χμμ.

Γεια σου, Σάφι.

Άγκαθα…

;

… Ξύλο… Σάφι!

Ξύυλοοο…

Ξύλο…

Ξξυύλο… Ξύλο

Ξύλο Μανιτάρι…

Ξύλο Ξύλο

Ξύλο

Μανι… μανι… μανιτάρι.

Ξύλο Ξύλο

29

Ξύλο Ξύλο Ξύλο

30

Με τον ερχομό της άνοιξης, στην Ελβετία. Βίκτορ…

Βίκτορ, πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που επιστρέψατε στο σπίτι.

Με ξέρετε τόσο καλά, Ελίζαμπεθ.

Αλλά σας βλέπω ανήσυχο… με μια θλίψη που δε σας εγκαταλείπει ποτέ κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες.

Για να πω την αλήθεια, είναι σαν να μη γυρίσατε ποτέ από τη Γερμανία.

Βίκτορ!

Αγαπητό ξαδελφάκι, γλυκιά μου αγάπη.

Ελίζαμπεθ!

Βίκτορ, θα μου πειτε τι σας ταλαιπωρεί τόσο;

Όπως σας είπα, Ρόμπερτ, δεν αποκάλυψα το φρικτό μυστικό μου στην Ελίζαμπεθ.

Αλλά, αν θυμάμαι αυτή τη μέρα, είναι γιατί άφηνα την οικογένειά μου για ένα διάστημα, ειλικρινά, με κάποια ανακούφιση.

Την επομένη μέρα, αναχώρησα για το Ίνγκολσταντ. Έπρεπε να σβήσω το παρελθόν μου οριστικά… Τουλάχιστον, ό,τι μπορούσε ακόμα να σβηστεί.

31

Εκείνη την αναθεματισμένη μέρα!... που τους εγκατέλειψα.

Σ’ ευχαριστώ, Φέλιξ.

…

Που με περίμενες… Που πίστεψες στην αγάπη μας…

Γιατί μ’ ευχαριστείς, Σάφι;

Έλατε να κολυμπήσετε. Είναι τόσο ωραίο το νερό! Έρχομαι, Άγκαθα!

Σάφι;

Και ακόμα, γιατί αφιέρωσες τόσο χρόνο για να μου μάθεις τη γλώσσα σας.

Ο αέρας είναι πολύ πιο δροσερός εδώ απ’ ό,τι στο Λέγκχορν. Δώσε μου λίγο χρόνο, Φέλιξ και θα μάθω μέχρι και να κολυμπώ.

Πέτα!

Χιχιχιι

32

Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς, Σάφι. Δε μου έκανε κόπο, καθόλου κόπο, ήταν… Φέλιξ!

Σάφι!

Άγκαθα!

Χιιχιι

Γεια σας, ποιος είστε; …

Εγώ είμαι η Μαίρη.

Χμμμμ

Ελάτε…

33

Ε!

Κοιτάξτε!

ΑΑΑΑ

Ορίστε!

Χιιχιι

Χιιχιι

Κοιτάξτε τις βαρκούλες μου!

χιχι

Χιχι!

Χιχι

Χιχι Ξανά

Χι

Χιχι

Χι

Χι χι

34

;

Φέλιξ; Άγκαθα; Εσύ είσαι παιδί μου;

… Λοιπόν;

Σσς… σσσυγχωρέστε… συγχωρέστε με… είμαι ένας ταξιδιώτης που αναζήτα λίγη ανάπαυση.

Ποιος είναι;

35

Παρακαλώ.

Θα… με υποχρεώνατε… αν με αφήνατε να κάτσω λίγα λεπτά κοντά στη φωτιά.

Πέρασε και θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω όσο καλύτερα μπορώ, δυστυχώς όμως τα παιδιά μου λείπουν από το σπίτι και είμαι τυφλός. Φοβάμαι πως θα δυσκολευτώ να σου ετοιμάσω φαγητό.

Ω, εγώ… Μη σε ανησυχεί, ευγενικέ οικοδεσπότη! Έχω φαγητό και… …μόνο ζέστη και ξεκούραση έχω ανάγκη!

Από τον τρόπο που μιλάς, ξένε, υποθέτω πως είμαστε πατριώτες. Γαλλος εισαι; Όχι…

Όχι… …είναι Γάλλοι.

Όχι, αλλά απέκτησα τη μόρφωσή μου από μια οικογένεια Γάλλων και είναι η μόνη γλωσσά που καταλαβαίνω. Τώρα πηγαίνω να ζητήσω προστασία από κάποιους φίλους που αγαπώ ειλικρινά, ελπίζοντας ότι αυτή την προστασία τους δε θα μου την αρνηθούν.

Δεν έχω κανέναν γνωστό ή φίλο πάνω στη γη. Αυτοί οι αξιαγάπητοι άνθρωποι στους όποιους πηγαίνω δε με έχουν δει ποτέ και δε με ξέρουν, όπως και γω εκείνους.

Είμαι… ένα δύστυχο και εγκαταλελειμμένο πλάσμα, μεσιέ.

36

Πες μου…

…

Είμαι γεμάτος φόβους… βάσανα… γιατί… φοβάμαι πως αν δεν τα καταφέρω… θα είμαι ένας παρίας για όλη μου τη ζωή.

Γερμανοί είναι;

…

Μην απελπίζεσαι.

Είναι ευγενικοί.

Αυτό είναι όντως ατυχές… Όμως, αν πράγματι είσαι αθώος, δεν μπορείς να τους δείξεις την αλήθεια;

Το να μην έχεις φίλους είναι όντως ατυχές, αλλά οι καρδιές των ανθρώπων, όταν είναι ανεπηρέαστες από προσωπικά συμφέροντα, είναι γεμάτες αδελφική αγάπη και φιλανθρωπία.

Στηρίξου, οπότε, στις ελπίδες σου.

Δεν έχω ροπή προς το Κακό. Μέχρι τώρα είμαι άκακος…

Ναι, είναι τα πιο υπέροχα πλάσματα του κόσμου. Αλίμονο όμως, πιστεύω πως είναι προκατειλημμένοι εναντίον μου.

…δυστυχώς, όμως, η εμφάνιση μου λειτούργει εναντίον μου.

Αυτό το ρίσκο πρόκειται ακριβώς να πάρω, γι’ αυτό και με έχει κυριεύσει ο τρόμος.

Αγαπώ με τρυφερότητα αυτούς τους φίλους, εκείνοι όμως πιστεύουν ότι σκοπεύω να τους βλάψω και θέλω να τους κάνω να ξεπεράσουν αυτή την προκατάληψη.

Που μένουν αυτοί οι φίλοι;

37

Και αν αυτοί οι φίλοι σου είναι ευγενικά και γενναιόδωρα πλάσματα, δεν έχεις λόγους να απελπίζεσαι.

Ενω θα έπρεπε να βλέπουν έναν ευαίσθητο και ευγενικό φίλο, βλέπουν μόνο ένα αποτρόπαιο τέρας.

Εδώ κοντά.

Είμαι τυφλός και δεν μπορώ να σε κρίνω από την έκφρασή σου, όμως, υπάρχει κάτι στα λόγια σου που με πείθει πως είσαι ειλικρινής.

Αν μου εμπιστευτείς χωρίς επιφυλάξεις τις λεπτομέρειες της ιστορίας σου, ίσως να μπορέσω να σε βοηθήσω.

Είμαι φτωχός και εξόριστος, αλλά…

Θεός φυλάξοι! Ακόμα και αν ήσουν πράγματι εγκληματίας, αυτό θα σε οδηγούσε στην απελπισία και δε θα σε ωθούσε στην αρετή.

Έχω σταθεί και γω άτυχος, εγώ και η οικογένειά μου έχουμε καταδικαστεί αν και αθώοι. Κρίνε λοιπόν, αν δε συμπάσχω για τα βάσανά σου.

Πως μπορώ να σ’ ευχαριστήσω, μεγαλύτερε και μοναδικέ ευεργέτη μου;

Υπέροχος άνθρωπος! Σ’ ευχαριστώ. Μου ανύψωσες το ηθικό και πιστεύω πως με τη βοήθεια σου δε θα εκδιωχτώ από την κοινωνία των συνανθρώπων σου.

Η ανθρωπιά που δείχνεις με κάνει να νιώθω σίγουρος πως θα επιτύχω με εκείνους τους φίλους που σκοπεύω να συναντήσω. Σ’ ευχαριστώ.

Εμπιστέψου με…

Μπορείς να μου πεις τα ονόματα και την κατοικία των φίλων σου;

Εγώ…

Όπως θα έκανες με τους φίλους σου.

38

Ε! Ποιος είσαι εσύ; Άσε ήσυχο τον πατέρα μου!

…

Μεγαλοδύναμε! Ποιος είσαι;

Τέρας!

Φέλιξ… ;!

39

Βοήθα με, Θεέ μου! Εσείς είστε οι φίλοι που ψάχνω!

Πατέρα; Φέλιξ…

Δήμαρχε…

Όλοι οι άντρες μαζί μου! Και φέρτε τα σκυλιά!

40

Ο δαίμονας… σκότωσε τη Μαίρη μου…

Από δω!

Γαβ! ! Γαβ! !

Γαβ! Γαβ! Γαβ! Γαβ!

…

41

Εκεί πέρα!

42

;!

Τι απέγινε το πλάσμα; Πως κατάφερε να ξεφύγει από τους διώκτες του που το κυνηγούσαν;

Α! Να και ένα χαρούμενο σημείο της ιστορίας μας … Ξέρεις τι συμβαίνει, Ρόμπερτ;

Τα πλάσματα του διάβολου έχουν το δικό τους είδος Θειας Πρόνοιας… Α! Το τέρας αναγνώρισε τον κυνηγό που έμεινε εκείνο το βραδύ στο σπίτι του Φέλιξ.

Και θυμήθηκε τα τελευταία λόγια που είπε φεύγοντας. Τον ακολούθησε βήμα βήμα… Τόσο απλά…

43

…μέχρι την Ελβετία.

Νομίζω πως βρισκόμουν στο Ίνγκολσταντ δυο εβδομάδες όταν έλαβα ένα γράμμα από την Ελίζαμπεθ.

Συνέβη κάτι, παιδί μου;

Ο πατέρας μου…

Ήξερα πως η υγεία του πατέρα μου χειροτέρευε από τότε που πέθανε η μητέρα μου. Αλλά επίσης, ήξερα πως η Ελίζαμπεθ του στεκόταν και πάντα κατάφερνε να με καθησυχάζει.

Είναι άρρωστος. Πρέπει να επιστρέψω άμεσα στο Μπελρίβ.

Ελίζαμπεθ…

…

Πατέρα… Συννεφιάζει σιγά σιγά. Γιατί δεν πας έναν περίπατο με τον Γουίλιαμ και την Τζαστίν προτού πιάσει βροχή;

Μα…

44

Πήγαινε... ο Γουίλιαμ άρχισε να βαριέται. Και ανησυχεί, επίσης. Είναι και ο Βίκτορ εδώ. Θα με προσέχει εκείνος.

Όπως επιθυμείτε, πατέρα.

Λυπάμαι, μαντάμ, λυπάμαι πολύ.

Τζαστίν; Μαντάμ…

ΩΝΨΒΩΚΒΩΩ ΞΚΝΩΞΔΩΔΩΝΝΩ ΞΝΩΞΝΝΚΛΔΝΩΚΔ ΞΚΝΩΣΞΚΝΞΝΩΝΚΩ ΞΝΩΞΦΝΞΩΝΦΞΩΝ ΦΝΩΞΝΦΩΝΞΦ

Έλα τώρα, Τζαστίν, ξέρεις πολύ καλά ότι μπορείς να μου πεις τα πάντα.

Τι τρέχει λοιπόν; Δείχνεις τόσο ανήσυχη. Πρώτη φορά σε βλέπω τόσο θλιμμένη.

Πρέπει να φύγω, μαντάμ. Με στεναχωρεί πολύ αυτό, να είσαστε βέβαιη. Αλλά τρομεροί οικογενειακοί λόγοι με υποχρεώνουν να το κάνω.

Με τι έχει να κάνει, Τζαστίν; Χρήματα; Το ξέρεις πως…

Όντως έχει να κάνει με χρήματα. Θα φύγω αύριο αν δε σας πειράζει.

Γουίλιαμ;

Ναι…

Γουίλιαμ!!!

Ελίζαμπεθ…

Γουίλιαμ!!!

45

Μα…

Γουίλιαμ;

Η Τζαστίν δε θ’ αφήσει να πάθει κακό ο Γουίλιαμ. Πρέπει να βρήκε κάποιο προσωρινό καταφύγιο εξαιτίας της καταιγίδας.

Βίκτορ, που είναι; Που είναι ο Γουίλιαμ; Τα νευρά μου κοντεύουν να σπάσουν.

Γουίλιαμ!! Γουίλιαμ!

Τζαστίν

…

Χένρι;!!

Βίκτορ!!

46

«Πόσο παραπάνω από δολοφόνος πρέπει να ‘ναι όποιος κατέστρεψε μια τόσο εκθαμβωτική αθωότητα;!

Καημένε Γουίλιαμ. Αξιολάτρευτο παιδί, τώρα κοιμάται μαζί με την αγγελική μητέρα του. Να πεθάνει με τέτοιο θλιβερό τρόπο, νιώθοντας το σφίξιμο του φονιά!!!

Αυτά τα λόγια είπε, ο φίλος μου ο Κλερβάλ, κατά λέξη, προτού βάλουν τον Γουίλιαμ στο φέρετρο…

Φτωχό παιδάκι! Μόνο μια παρηγοριά έχουμε. Οι φίλοι του θρηνούν, αλλά εκεινος αναπαύεται εν ειρήνη.»

Το είδα, Ρόμπερτ.

Το πλάσμα;

Δεν τα ξέχασα ποτέ…

Τη νύχτα πριν τη δολοφονία του αδελφού μου, το είδα να τριγυρίζει γύρω απο το σπιτι!

Χάρη στη διεύθυνση που έγραφε το ημερολόγιό μου, αυτό το άτιμο κτήνος βρήκε τα ίχνη μου. Πλάσμα!

Που είσαι, τέρας;

47

Αυτό δολοφόνησε τον Γουίλιαμ!

«Δεν είναι πια αντικείμενο λύπης. Αυτό χαρακτηρίζει πλέον τους δυστυχείς που αφησε πίσω του.»

Ήταν σκοτεινά εκείνη την ώρα. Νόμισα πως ήταν άλλος ένας εφιάλτης, μια πλάνη του εξαντλημένου μου μυαλου.

Δεν μπορούσα πλέον να αντιληφθώ τίποτα… Βούλιαζα στην παραφροσύνη!

Θεέ μου!

Βίκτορ, σε ικετεύω… Για τελευταία φορά….

Δολοφόνησα το αγαπημένο μου παιδί! …

Και ύστερα λιποθύμησε. Όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις της, μου είπε πως εκείνο το βραδυ, ο Γουίλιαμ της είχε ζητήσει να φορέσει ένα πολύτιμο μενταγιόν με την εικόνα της μητέρας μας.

Το μενταγιόν έλειπε από τον λαιμό του παιδιού και δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό ήταν που έβαλε σε πειρασμό τον δολοφόνο.

Αλίμονο, Βίκτορ! Τώρα πια λέω, δόξα τω Θεώ…

…δόξα τω Θεώ που δεν έζησε να δει τον φρικτό, θλιβερό θάνατο του αγαπημένου παιδιού της!

Καημένη Ελίζαμπεθ…

Μεσιέ Βίκτορ…

Τι είναι, Ρίτσαρντ;

Αυτό, κύριε.

48

;!!

….

Το μενταγιόν του παιδιού βρέθηκε σε μια τσέπη σε ένα από τα ρούχα σου… Συνεχίζεις να το αρνείσαι; Επιπλέον, εξομολογήθηκες στην κύρια σου ότι χρειαζόσουν χρήματα επειγόντως.

Τι κάνουν τόση ώρα;

Όλοι την περνούν για ένοχη και αυτό μου φέρνει απελπισία. Ξέρω πως η Τζαστίν δεν είναι ικανή για κάτι τέτοιο. Δεν έχεις τίποτα να πεις, Βίκτορ;

Ο Γουίλιαμ… και τώρα την Τζαστίν, που ειλικρινά αγαπώ, πρόκειται να την πάρουν μακριά από εμάς… Όχι! Αν καταδικαστεί δε θα ξαναγνωρίσω ποτέ χαρά.

Σε ικετεύω ξαδελφάκι, πολυαγαπημένε μου, μην αφήνεις να σε τυφλώνει η θλίψη και το μισός! Βοήθησέ με να βρούμε έναν τρόπο να αθωώσουμε την Τζαστίν!

Ξέρω πως το φτωχό κορίτσι είναι αθώο. Θα… θα το αποδείξω.

Βίκτορ, ποιος είναι ασφαλής, αν εκείνη καταδικαστεί για έγκλημα; Είμαι τόσο βέβαιη για την αθωότητά της, σαν να επρόκειτο για εμένα την ίδια!

Ό,τι και αν μας κοστίσει αυτό.

Βίκτορ… τι θα είχα απογίνει χωρίς εσάς;

49

Ομολογήστε, μαντμουαζέλ Μόριτς, για να σώσετε την ψυχή σας, σας εκλιπαρώ.

50

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Marion Mousse

ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ

Φρανκενστάιν

ΤΟ ΕΡΓΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ 3 ΑΛΜΠΟΥΜ

9786185531362

ΜΕΡΟΣ Γ’

Σενάριο & Σχέδιο:

Χρώμα:

Marion Mousse

Marie Galopin

3

Στον JDM και στη μικρή οικογένεια Γκοτιέ.

Περίληψη του προηγούμενου τεύχους Ο Ρόμπερτ Γουάλτον, καπετάνιος ενός πλοίου με προορισμό τον Βόρειο Πόλο, περισυλλέγει στο σκάφος του έναν άντρα που περιπλανιέται στους παγετώνες. Αυτός ο άντρας, ο Βίκτορ Φρανκενστάιν, είναι ένας επιστήμονας από τη Γενεύη που μοιάζει να βασανίζεται από κάτι τρομερό. Ελπίζοντας η αφήγησή του να ωφελήσει τον καπετάνιο, του διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τη φρικτή ιστορία του... Ο Βίκτορ ζει μια ευτυχισμένη ζωή στους κόλπους μιας δεμένης οικογένειας, στο πλευρό της υιοθετημένης αδελφής του Ελίζαμπεθ. Ήδη εκδηλώνει μια έντονη φιλοδοξία: να διεισδύσει στα μυστικά της δημιουργίας. Ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του τον γεμίζει βαθιά θλίψη και αδυνατεί να τον κατανοήσει. Χάνοντας την πίστη του, προσηλώνεται σε έναν και μοναδικό σκοπό, να αποκρυπτογραφήσει τους μηχανισμούς της ζωής και του θανάτου. Φεύγει για το Ίνγκολσταντ, όπου επιδιώκει να ανακαλύψει τα μυστήρια της ζωής μέσα από την ανατομία πτωμάτων. Τελικά, πετυχαίνει να δώσει ζωή σε ένα πλάσμα, τρομοκρατημένος όμως από το τέρας που δημιούργησε, το απαρνιέται. Αντιμέτωπο με την απόρριψη αυτή, το πλάσμα δραπετεύει και βρίσκει καταφύγιο στην καρδιά των βουνών. Σκοτώνοντας άθελά του μια κοπέλα, αναγκάζεται ξανά να δραπετεύσει από την οργή και την έλλειψη κατανόησης των ανθρώπων. Πληγωμένο από το γεγονός ότι εμπνέει μόνο μίσος και απέχθεια, σχεδιάζει να εκδικηθεί τον δημιουργό του και σκοτώνει τον Γουίλιαμ, τον νεαρό αδελφό του, κάνοντας να ενοχοποιηθεί η Τζαστίν, η αφοσιωμένη τους υπηρέτρια. Βασανισμένος από ενοχές επειδή δημιούργησε ένα τέτοιο τέρας, ο Βίκτορ αναγκάζεται να παρευρεθεί στη δίκη της Τζαστίν, ενώ γνωρίζει ότι είναι αθώα...

4

Η ψηφοφορία τέλειωσε, όλα τα μέλη συμφώνησαν.

Ελίζαμπεθ…

Μα αυτό είναι σκέτη τρέλα! Δεν καταθέσαμε ακόμα! Η Τζαστίν… η Τζαστίν δεν είναι ικανή για… Μαντμουαζέλ Φρανκενστάιν…

Η Τζαστίν είναι αθώα, μεσιέ, το… Μαντμουαζέλ...

Ελίζαμπεθ…

5

...σας παρακαλώ…

Η Τζαστίν Λαγκάρντ καταδικάστηκε εις θάνατο.

Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα πια για κείνη… η Τζαστίν Λαγκάρντ ομολόγησε.

ΤΣΣ ΚΡΡ

Τζαστίν… Μαντμουαζέλ Ελίζαμπεθ!

Σήκω, φτωχό μου κορίτσι. Γιατί γονατίζεις έτσι; Τι έχεις κάνει; Πες μου πως είσαι αθώα!

Τζαστίν…

Ω, μαντμουαζέλ Ελίζαμπεθ…

Απειλούσε να με αφορίσει και μου έλεγε πως θα καώ στις φλόγες της Κολάσεως αν δεν υποχωρούσα. Με απειλούσε συνεχώς, ώσπου άρχισα να πιστεύω πως ήμουν το τέρας που εκείνος υποστήριζε.

Ομολόγησα, πράγματι, ομολόγησα όμως ένα ψέμα. Ομολόγησα για να μου δοθεί άφεση αμαρτιών.

Σήκω πάνω, Τζαστίν. Δεν ανήκω στους εχθρούς σου. Πίστευα πως είσαι αθώα, παρόλες τις αποδείξεις, μέχρι που άκουσα ότι εσύ η ίδια ομολόγησες την ενοχή σου.

Αλίμονο όμως…

Ω, Τζαστίν! Συγχώρεσέ με. Θα διακηρύξω την αθωότητά σου. Δε θα πεθάνεις! Εσύ που παίζαμε μαζί, η συντρόφισσά μου, η ξαδέλφη μου! Όχι, ποτέ! Μ’ άκουσες;

6

Βίκτορ…

Τώρα το ψέμα αυτό βαραίνει χειροτέρα την καρδιά μου απ’ όλες τις άλλες μου αμαρτίες. Ο Θεός στον ουρανό ας με συγχωρέσει! Ο εξομολογητής μου με πολιορκούσε από την ώρα της σύλληψής μου…

Ποιος; Υπήρχε δικαστής που θα πίστευε την ιστορία μου; Αυτή την απίστευτη ιστορία ενός πλάσματος γέννημα της Κολάσεως; Ούτε η οικογένειά μου δε θα με πίστευε.

Και το πρωινό που πέθανε η Τζαστίν.

Όλοι μας υποφέρουμε, γιε μου… Δεν είναι όμως καθήκον μας προς όσους έμειναν πίσω να συγκρατηθούμε από το να κάνουμε πιο δυσβάσταχτη τη δυστυχία τους με το να εκδηλώνουμε υπέρμετρα τη θλίψη μας;

Την ίδια ημέρα, ο πατέρας μου, ακόμα κλινήρης, ζήτησε να με δει.

Πατέρα…

Είναι και καθήκον προς τον ίδιο σου τον εαυτό, Βίκτορ, αλλά και προς τους υπολοίπους, γιατί η υπερβολική λύπη εμποδίζει τη βελτίωση των πραγμάτων ή τη χαρά.

Βίκτορ, όλοι μας βιώσαμε μια μεγάλη συμφορά, αλλά όσοι μείναμε θα δεθούμε με δεσμούς αγάπης, που θα γίνονται ολοένα και πιο ισχυροί… Ήδη μια φορά, ο χρόνος θεράπευσε τις καρδιές μας. Νέα, αγαπημένα πλάσματα θα έρθουν στον κόσμο γεμίζοντας το κενό που άφησαν όσοι με τόσο σκληρό τρόπο φύγαν απ’ τις ζωές μας.

7

Νέα πλάσματα…

Ο πατέρας μου πεθαίνει, Χένρι. Και προτού πεθάνει επιθυμεί να εκπληρώσω τον όρκο μου και να παντρευτώ την Ελίζαμπεθ.

Αυτός ο γάμος είναι η ευκαιρία που θα δώσει δύναμη σε ό,τι έχει μείνει από την ταλαίπωρη οικογένειά σας.

Και ιδού, ο μεγαλύτερος άθλος, στ’ αλήθεια. Ο επικείμενος γάμος σας, κάλε μου φίλε! Αχ!

Βίκτορ, καταλαβαίνω ότι ακόμα υποφέρετε… Όπως και η Ελίζαμπεθ. Πρέπει όμως να φανείτε δυνατός. Είναι καθήκον σας. Πρέπει να είσαστε στήριγμα στην οικογένειά σας σ’ αυτή τη θλιβερή δοκιμασία, για χάρη του πατέρα σας και της Ελίζαμπεθ.

Σαν ένα άτρωτο προπύργιο που σε προστατεύει από μια αδυσώπητη μοίρα.

Μεσιέ Βίκτορ! Μεσιέ!!

8

Πάντοτε ιππότης, Χένρι.

Και τι καλύτερος τρόπος να υποστηρίξετε την Ελίζαμπεθ από το να την παντρευτείτε κάτω από το καλοσυνάτο βλέμμα του πατέρα σας;

Α! Το ίδιο και σεις, αγαπητέ μου Βίκτορ! Σε αποστολή για έναν σπουδαίο άθλο!

Η φρίκη των τελευταίων γεγονότων ήταν το τελειωτικό χτύπημα για τον πατέρα μου.

Ο πατέρας είχε απαγορέψει στους υπηρέτες να αγγίζουν τα λουλούδια της μητέρας.

Ήμουν αποκλειστικά υπεύθυνη γι’ αυτά. Ξέρω πως η πρόθεσή του ήταν να με βοηθήσει να ξεπεράσω τη θλίψη, να μην παραδοθώ, να ακολουθήσω τα βήματα της πολυαγαπημένης μου θείας.

9

Η ίδια η Τζαστίν με βοηθούσε στο πότισμα, στο ν’ αλλάζουμε γλάστρες, στο… Βίκτορ…

Μαραθήκαν. Μαραθήκαν όλα!

Η Ελίζαμπεθ δυσκολευόταν να ξεπεράσει τον θάνατο του πατερά μου, αν και το είχε σκεφτεί πως εκείνος δε θα άντεχε τους θανάτους του Γουίλιαμ και της Τζαστίν.

Ήταν ξεκάθαρο πως όσο το τέρας έμενε ζωντανό, θα ήταν αδύνατο να ξεπεράσουμε το κακό που μας στοίχειωνε.

Το πλάσμα ήταν εκεί, τριγυρνούσε στα περίχωρα του Μπελρίβ.

Ήξερα ότι ήμουν ο μονός που θα μπορούσα να της ξυπνήσω ξανά το ενδιαφέρον για τη ζωή, αλλά ήμουν τελείως εξουθενωμένος… Ξεζουμισμένος από τη θλίψη… και το μίσος.

Έκανα πράξεις απερίγραπτης φρίκης. Εγώ έφταιγα, αλλά όσο και αν προσπαθούσα σφοδρά να χαθώ, δεν μπορούσα να αποφύγω τη ζωή.

Υποκρίθηκα ότι πήγα στη Γενεύη να τακτοποιήσω κάποια περιουσιακά ζητήματα…

10

Έπρεπε να πάρω την εκδίκησή μου εξολοθρεύοντας μια για πάντα την πηγή των δεινών μας, εξασφαλίζοντας έτσι το μέλλον της Ελίζαμπεθ.

…και ξεκίνησα το κυνήγι του τέρατος.

Για μέρες, ασχολήθηκα με το να επισκεφτώ όλες τις κρυμμένες σπηλιές του Μπελρίβ…

…ψάχνοντας όλες τις κρυφές τοποθεσίες που θα μπορούσε να βρει καταφύγιο το πλάσμα.

Υστέρα από πολλές μέρες πορείας για να εντοπίσω τα ίχνη του τέρατος… …

Ανακάλυψα ότι ήταν εκείνο που με ακολουθούσε.

11

…

Εκείνα τα βουνά ήταν το βασίλειο του. Ήμουν στο έλεός του.

Το πλάσμα σας οδήγησε σ’ εκείνο το απόμερο καταφύγιο. Για ποιο λόγο; Είναι το μέρος που είχε διαλέξει, μακριά από τις κατοικημένες περιοχές, για να αντιμετωπίσει τον δημιουργό του.

Με μένα στριμωγμένο στη φωλιά του, ήταν ελεύθερο να μου πει όλα όσα είχε βιώσει… Είχα τρομοκρατηθεί σαν το μαθητούδι που περιμένει την τιμωρία του. Αχ!

…από τη μέρα που το εγκατέλειψα στο κατώφλι της ζωής. Γιατί όντως ήμουν ο πατέρας και κείνο, το παιδί που είχα αποκηρύξει.

Πως, παρά τα όσα ήλπιζε, πηρέ απόφαση ότι για τους ανθρώπους…

Μου είπε τότε την ιστορία της φυγής του από το Ίνγκολσταντ… για εκείνα τα δυο χρόνια που πέρασε δίπλα στην οικογένεια του τυφλού άντρα οπού και έμαθε τι ήταν οι άνθρωποι.

…δε θα μπορούσε παρά να είναι ένα τέρας.

12

Και το τι ήταν το ίδιο.

Πως, συνέλαβε την ιδέα να με κάνει να πληρώσω για τη δειλία μου..

Βίκτορ Φρανκενστάιν…

Τυφλωμένος από οργή, το έπιασα από το λαιμό και το σήκωσα στον αέρα. Τιναζόταν απο τον πόνο, όσο περισσότερο αγωνιούσε, τόσο περισσότερο έσφιγγα.

Δημιουργέ μου, πατέρα μου, είχα υποπτευτεί πως εκείνο το παιδί ανήκε στην οικογένειά σου και… όταν ήμουν απόλυτα βέβαιος… σκέφτηκα πως θα ήταν ένας κάλος τρόπος να σε εκδικηθώ.

Τέρας, θα σε σκοτ…

Εσύ είσαι το τέρας! Και θα τα ακούσεις όλα, ακόμα και αν αυτό σε σκοτώσει!!

Σιωπή!

Είδα ένα μενταγιόν στο λαιμό του αγοριού. Το πηρά…

Σιωπή!

Έδειχνε τόσο αθώα. Όλοι δείχνουν αθώοι όταν κοιμούνται.

Εκτός από μένα, φυσικά.

Τζαστίν!

13

Έβαλα το μενταγιόν στην τσέπη της γνωρίζοντας πως έτσι θα κατηγορηθεί αυτή… Και τότε…

Ψάχνοντας κάπου να κρυφτώ, μπήκα σ’ έναν στάβλο που μέσα του κοιμόταν μια νεαρή κοπέλα πάνω στ’ άχυρα.

ΑΡΓΚ! Βούλωσέ το!

ΑΡΡΓΚ!

Πότε θα σταματήσεις;

Αν και δεν έχω τη διάθεση να σε σκοτώσω, δε θα διστάσω να μετατρέψω σε πτώματα όλους όσους αγαπάς, Φρανκενστάιν!

…Θέλω… Πρέπει να δημιουργήσεις ένα θηλυκό για μένα…

Δεν μπορούσα…

Από τον πατέρα σου έως την Ελίζαμπεθ!

Που να μπορώ να ζήσω μαζί του, ανταλλάσσοντας μ’ αυτό τα αισθήματα εκείνα που έχω ανάγκη για να υπάρχω. Αυτό μπορείς να το κανείς.

Δεν πρέπει ν’ αρνηθείς.

Δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ…

Συμφωνήσατε… Συμφωνήσατε να του δώσετε μια θηλυκή σύντροφο;

Βίκτορ… Δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ…

14

Ήμουν ανίκανος ν’ αντιδράσω. Ήξερα πως έπρεπε να κάνω ό,τι ήταν απαραίτητο για να κρατήσω αυτό το τέρας μακριά από τους αγαπημένους μου.

Να έχει ψύχη, όπως ο άνθρωπος;

Μήπως απέφευγα να παραδεχτώ πως αυτό το τέρας ίσως να μην ήταν τέτοιο… αλλά απλά ένα ον με τα αισθήματα και τα βάσανά του;

Αλλά βλέποντας τη συμπεριφορά του, ένιωθα πως ήμουν χαμένος.

Ή απλά χαιρόταν να επαναλαμβάνει φράσεις απ’ όσα βιβλία είχε διαβάσει και που αδυνατούσε να κατανοήσει το βαθύτερο νόημα τους;

Μήπως απέφευγα να παραδεχτώ πως για τα βάσανά του, εγώ ήμουν ο αποκλειστικός υπαίτιος; Ο μοναδικός υπαίτιος για τις απεγνωσμένες πράξεις του που το έκαναν να σκοτώσει;

15

Ήταν δυνατόν, αυτό το πλάσμα να έχει αισθήματα;!

…

Η αλήθεια είναι πως, βάση όσων είπατε, η επιλογή φράσεων, δείχνει μάλλον να προέρχεται από τη μελέτη βιβλίων, παρά σαν αποτέλεσμα εμπειρίας.

Ότι ο μοναδικός φονιάς σ’ αυτή τη φρικιαστική ιστορία, ήμουν εγώ;

16

Το σημαντικότερο για μένα ήταν να κρατήσω το τέρας μακριά από την Ελίζαμπεθ…

Ήταν ένα μέρος ταιριαστό στις ανάγκες του τέρατος…

Καθώς ήταν η σκιά μου, ένας διαβολικός δίδυμος αδελφός, έπρεπε να φύγω και να βεβαιωθώ πως θα το παρασύρω μαζι μου…

Για μέρες, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από το να περιμενω…

17

Έτσι, αποφάσισα να φύγω για τη Σκωτία, για τις Ορκάδες Νήσους, εκεί που ο πατερας του Χένρι διατηρούσε μια φάρμα για να αφιερώνεται στο μεγάλο πάθος του, την ορνιθολογία.

Ήταν άραγε πιθανό, το πλάσμα μου να με είχε ακολουθήσει, όπως μου είχε πει, σ’ αυτά τα απομακρυσμένα εδαφη;

ΚΡΡΡ

Τι;!

ΓΚΡΡ

ΚΡΡΡ

Ποιος… Ποιος είσαι;

Δόκτωρ Φρανκενστάιν, είμαι ο Φίλμορ. Είμαι ο επιστάτης της περιούσιας του μεσιέ Κλερβάλ.

Χένρι;!

18

Ο μεσιέ Κλερβάλ θα επιθυμούσε να σας αναγγείλει την άφιξή του.

Που είσαι τέρας;! Τι περιμένεις λοιπόν;! Τι περιμένεις;

;;

Προς μεγάλη μου έκπληξη, σύντομα έμαθα ότι βρισκόταν όντως στο νησί, σε πολύ κοντινή απόσταση…

Κάθε εβδομάδα, πάνω κάτω με την ίδια συχνότητα, μου άφηνε τη συγκομιδή του από μέλη πτωμάτων…

Ήταν ξεκάθαρο πως το τέρας δε θα εμφανιζόταν μέχρι να ανοίξει τα ματιά της η σύντροφός του…

Η απόδειξη της παρουσίας του ήταν ιδιαιτέρως μακάβρια…

Όσο για μένα, έπαψα να ελπίζω ότι θα ξανασυναντήσω το πλάσμα μου, και αποφάσισα να ξεκινήσω για να το ψάξω στους βαλτούς…

Υστέρα από τόσα χρόνια που ζούσε σαν ζώο…

19

Αλλά μου έδωσε τεραστία παρηγοριά, γιατί ήξερα πως το τέρας ήταν μακριά από την οικογένειά μου…

Έπρεπε να το παρασύρω σ’ αυτή την αγροικία, οπού θα είχα την ευκαιρία να αποκτήσω πλεονέκτημα απέναντί του.

…ήξερε πως να κινείται χωρίς να το ακούν ή να το βλέπουν.

Πέρασαν πολλές μέρες, αλλά το πλάσμα μου δεν είχε ξανακάνει την εμφάνισή του.

Αλλά πολύ γρήγορα ήρθα στα συγκαλά μου. Είχα δημιουργήσει έναν δαίμονα, που η βαρβαρότητά του γέμισε την καρδιά μου με τύψεις.

Ήξερα πως ήταν πρακτικώς αδύνατον να δημιουργήσω ζωή τόσο μακριά από το εργαστήριό μου στο Ίνγκολσταντ. Αλλά σκέφτηκα να ικανοποιήσω την επιθυμία του τέρατος…

Και εγώ στεκόμουν εκεί, έτοιμος να επαναλάβω αυτή την ανίερη πράξη, να δημιουργήσω ακόμα ένα πλάσμα, που θα το γεμίζει χαρά η αμαρτία και το μίσος.

ΑΧ!

…ελπίζοντας κατά βάθος πως θα τηρήσει τον όρκο του, να απομακρυνθεί από τους ανθρώπους για να ζήσει στην άγρια φύση με τη σύντροφό του.

Και όταν πράγματι αυτά τα δυο παραμορφωμένα πλάσματα βρουν ηρεμία και αγάπη… Η λογική συνεπεία θα είναι να κάνουν παιδιά!

Είχα μείνει άφωνος από τον αντίκτυπο της υπόσχεσής μου, που μου φανερώθηκε σε ολόκληρη τη διαστροφικότητά της.

Και μια φυλή δαιμόνων θα ξεχυθεί πάνω στη γη… Α! Αλλά δε θα επιτρέψω να με κυρίευσει η εμμονή! Ποτέ ξανά!

Με ακούς, τέρας;

Θα σου δώσω μια σύντροφο, με ακούς;! Όπως ονειρεύτηκες…

20

Και θα παρακολουθήσουμε παρέα την κηδεία της.

Την επομένη μέρα, έβαλα σε εφαρμογή το σχέδιό μου…

Γύρισα όλο το νησί. Δεν ήθελα να ρισκάρω να χάσει το πλάσμα την τελική μας συνάντηση.

21

ΑΑΑΑΡΡΡΡΧΧΧ

ΑΑΑΑΑΑΑΡΡΡΡΡ

ΧΜ Ν ΧΝ

Ήταν εκείνο… Το τέρας είχε ξεσπάσει σε λυγμούς…

ΑΑΑΑΑΡΡΓΚ

ΟΥΟΥ Υ ΟΥΟΥΟ - ΟΟΟ

Τέτοια κραυγή… Εκείνη τη νύχτα, έγινα χειρότερος από εκείνο το πλάσμα, Ρόμπερτ…

Αυτό το τρομακτικό ουρλιαχτό, αυτή την απερίγραπτη οδύνη, όπως θα τη βίωνα και γω… Όχι λιγότερο δυνατά, τη ζούσε εκείνη τη στιγμή το τέρας μου…

Αλλά ο σκοπός μου είχε επιτευχθεί…

22

Εκείνη τη στιγμή, ήμουν πεπεισμένος πως θα επέστρεφε για να εκδικηθεί, πως, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, θα ξερίζωνε την καρδιά του δημιουργού του!

Για ακόμη μια φορά, οι μέρες περνούσαν χωρίς το τέρας να εμφανίζεται…

Η αναμονή ήταν αβάσταχτη για μένα. Φοβόμουν πως το είχα κάνει να επιστρέψει τυφλωμένο από οργή στην Ελβετία…

23

24

...

Βίκτορ Φρανκενστάιν!!! Έχουμε διαταγή να σας οδηγήσουμε στον δικαστή… Τον κύριο Κέργουιν! Πρέπει να σας ανακρίνει για τον θάνατο ενός ευγενούς που δολοφονήθηκε εδώ χθες τη νύχτα.

25

Τον έλεγαν Κέργουιν και μιλούσε άπταιστα Γαλλικά.

Εκείνη τη στιγμή, δεν ήμουν σε θέση να αντιδράσω… Όλα είχαν συμβεί τόσο γρήγορα, που συνειδητοποίησα την πραγματικότητα μόνο όταν βρέθηκα ενώπιον του δικαστή.

Δεν έχει πει τίποτα… Ούτε λέξη από την ώρα που τον συλλάβαμε, κύριε.

Ονομάζεστε Βίκτορ Φρανκενστάιν, μεσιέ;

Ας είναι.

Οδηγήστε τον στο θύμα.

Αρχιφύλαξ… Χένρι!

26

κλικ

Βίκτορ; Εμμένετε στην κατάθεση σας; Συνεχίζετε να ισχυρίζεστε ότι βρεθήκατε στην ακτή από κάποιο αιφνίδιο ατύχημα;

Βίκτορ; Αυτό ισχυριζόσαστε;

Ότι ο φίλος σας, ο Χένρι Κλερβάλ, την παρουσία του όποιου αγνοούσατε, παρόλο που διαμένατε στην εξοχική του κατοικία, δολοφονήθηκε από κάποιον κακούργο…

…που εσκεμμένα τον τοποθέτησε στον δρόμο σας;

Υπό αυτές τις συνθήκες, η δίκη σας θα είναι σύντομη, Βίκτορ και η ποινή…

Βίκτορ, με ακούτε;

Χθες, κάποιος Φίλμορ Άιγκιλ κατέθεσε πως σας άκουσε να αποκαλείτε τον Χένρι Κλερβάλ τέρας…

Ναι… …

…αφού είχατε αποπειραθεί να τον μαχαιρώσετε!

Αν δηλώσετε ένοχος, μετανιωμένος, η τιμωρία σας θα είναι πιο ευσπλαχνική…

Είμαι ένοχος.

27

Καμιά από τις καταδίκες σας όμως δε θα’ ναι αρκετή για να εξιλεωθώ… Ο θανατος… θα είναι λιγότερο επώδυνος απ’ ό,τι η ζωή για μένα.

Έφτασε η μεγάλη μέρα… ο Γάλλος φίλος μας ξεκίνα για το τελευταίο του ταξίδι.

Φαίνεται μάλιστα πως επίτηδες καθυστερούσε τη διαδικασία για να μπορέσει να διευρύνει το λεξιλόγιό του.

Πάντως, ποτέ δεν είναι ευχάριστο να βλέπεις κάποιον που ετοιμάζεται να τα τινάξει.

Τι νόμιζε ο Γάλλος; Πως θα μπορούσε να σκοτώνει όποιον του καπνίσει, εδώ στη Σκωτία;

Μονό ο Κέργουιν θα ενοχληθεί… Του άρεσε που μιλούσε κάθε μέρα Γαλλικά, εδώ και δυο μήνες. Χα!

Αν ήταν έτσι, θα σε είχα ξεκάνει εδώ και καιρό, χοντρέ τεμπελχανά! Σωστά! ΑΑ!

ΧΑ!

ΧΑ!

ΧΑ! ΑΑ!

28

Είχαν τελειώσει όλα, η ώρα μου είχε έρθει.

Θα πέθαινα εγκαταλείποντας την Ελίζαμπεθ στο τέρας.

Τυφλωμένος όμως από τον πόνο, την εξάντληση και την τρέλα να με κυριεύει ολοκληρωτικά…

29

…παραδέχομαι πως, εκεινη τη στιγμή που η ανθρωπινή δικαιοσύνη με οδηγούσε στην κρεμάλα, ένιωσα ανακούφιση.

…

30

Περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να επιτύχει την απόδρασή μου…

Τους είχε σκοτώσει όλους… Το πλάσμα είχε σφάξει τους δεσμοφύλακές μου. Το να εκτελεστώ, σαν συνεπεία των εγκληματικών πράξεών του, δεν ήταν στα σχέδιά του.

ΤΟΚ ΤΟΚ!

Θα έπρεπε να το ‘χα καταλάβει τότε…

…να είχα καταλάβει πως δε θα το έβαζε κάτω μέχρι τέλους.

Γούντσγουερθ…

…έτσι ώστε η καταδίωξη να συνεχιστεί.

Κατάφερα να εντοπίσω νέα ίχνη, καπετάνιε!

Όχι μονό έδειχνε ικανό να σκέπτεται έξυπνα, αλλά και να καταστρώνει σχέδια με διαβολική πονηριά, επίσης!

Και όμως, ο δόκτωρ Φρανκενστάιν τρελάθηκε… Επιπλέον, ποιος άνθρωπος που τριγυρνά μέσα στα παγωμένα βουνά θα διατηρούσε σώας τας φρένας του;

Φρέσκα! Λίγα μετρά μονό από το πλοίο…

Θέλω να τα δω με τα μάτια μου!

Δεν πρόκειται για πόδια αρκούδας, καπετάνιε, αλλά ανθρώπινα… και μάλιστα, τεραστία.

31

Αλλά, καπετάνιε…

Αργότερα, Γούντσγουερθ, θα αναχωρήσουμε αργότερα.

Πρέπει να σαλπάρουμε, κύριε Γούντσγουερθ! Αν κόψουμε τους κάβους, θα συντρίβουμε πάνω στους παγους!

Που είναι ο Καπετάν Γουάλτον;

Οι κάβοι θα κοπούν έτσι και αλλιώς και αν η μετζάνα δεν είναι εντάξει, δε θα υπαρχει τρόπος να κρατήσουμε την πορεία μας και να βγούμε από το κανάλι.

Σήκωσε τους φλόκους, Γουίλις! Θεού θέλοντος, θα μας σπρώξει ο άνεμος!

Βουαλά!

Ακόμα και αν δε βρω ίχνος από το πλάσμα μου, ξέρω πως μονό αυτό θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο…

32

Θυμάμαι που έλεγα πως, εκτός από την Ελίζαμπεθ, αυτό το τέρας ήταν το μονό ον στον κόσμο που νοιαζόταν για μένα, που θα θυσιαζόταν για να με σώσει… Είχα αρχίσει να τα χάνω…

Περιπλανήθηκα για καιρό, ίσως για μέρες, εξουθενωμένος διέσχιζα αυτή τη χώρα που δε γνώριζα τίποτα και κανέναν.

Ήξερα πως θα μπορούσα να μπω εύκολα σαν μάστορας στο πλήρωμα κάποιου πλοίου που θα μπάρκαρε για Γαλλία…

Με αυτή την ελπίδα, επέστρεψα στο Λονδίνο.

Αργότερα, βοηθώντας για λίγες στερλίνες τους ψαράδες να ξεφορτώνουν στην προβλήτα.

33

Πέρασα πολλούς μήνες εκεί, στην αρχή ζώντας με τα λεφτά που πηρά από την πώληση του σπιτιού μου…

Τελικά, συγκέντρωσα αρκετά χρήματα για να πληρώσω για το ταξίδι μου.

Γάλλος; ... …Ελβετός.

Δεν έχετε σταματήσει λεπτό να κοιτάτε τον δυτικό ορίζοντα, παρακολουθώντας τα απόνερα του πλοίου, από την ώρα που ξεκινήσαμε.

Γνωρίζετε τον Λόρδο Βύρωνα;

Προσπαθώ να σιγουρευτώ ότι δε μας ακολουθεί.

Ένα τέρας.

Πηγαίνω να βρω τον μεγάλο ποιητή, που τυγχάνει να είναι φίλος μου, στην υπέροχη βίλα του στα ελβετικά σύνορα.

34

Ούτε μια μερα δε φύγαμε και ήδη σας έπιασε νοσταλγία, φιλε μου;

Σοβαρά; Ακολουθεί;

Γιατί το λέτε αυτό;

ΧΑ! ΧΑ!

ΧΑ, ΧΑ! Μας ακολουθεί ένα τέρας;

Θα θέλατε να μοιραστούμε την καμπίνα μου ως τότε…; Και να κουβεντιάσουμε για θαλάσσια τέρατα και για αλλά πιο κοινότυπα θέματα;

Φυσικά…

Όπως όλους μας.

Περίπου δυο εβδομάδες μετά, έφτασα στην είσοδο του Μπελρίβ…

Μητέρα... Πατέρα… Ποσό οικτρός γιος είμαι…

Πατέρα… Πως μπορώ να ξανανακατευθώ με τους ανθρώπους; Από τη στιγμή που απελευθέρωσα ανάμεσα τους έναν εχθρό που βρίσκει ευχαρίστηση με το να χύνει το αίμα τους και να ακούει τα βογγητά τους…

Πρέπει να χαίρομαι που δεν το μάθατε ποτέ; Που ποτέ δε γνωρίσατε πραγματικά τον ίδιο σας τον γιο;

Νομίζετε πως τρελάθηκα, αγαπημένοι μου γονείς;

Πως;

35

Όχι, μα τω Θεώ! Τους σκότωσα, τον Γουίλιαμ, την Τζαστίν, τον Χένρι… Όλοι πέθαναν από τα χέρια μου!

Αν εξαρτιόταν από μένα…

…θα ερχόμουν κοντά σας.

Αν η αγαπημένη, γλυκιά μου Ελίζαμπεθ δε βρισκόταν εδώ…

Μιας και δεν μπορώ να πεθάνω, για να μη ραγίσω για πάντα την καρδιά της ξαδέλφης μου, από τη στιγμή που ακόμα και το διαβολικό πλάσμα μου, μου το απαγορεύει… Και αφού ούτε μπορώ να ζήσω με την καρδιά μου γεμάτη ψέματα και ντροπή…

Αύριο θα αποκαλύψω τα πάντα στην αγάπη μου και θα παραδοθώ στις αρχές.

Μεσιέ Βίκτορ;!

Μεσιέ Βίκτορ, δε σας αναμεναμε. Ωστε ο μεσιέ Κλερβάλ σας επεισε…

Ο Χένρι;!

Μπορεί αυτό να σημαίνει πως δεν το έμαθες;

36

Η Ελίζαμπεθ; Για την άφιξη σας; Μα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, φυσικά και θα είχα στείλει την άμαξα να σας παραλάβει.

Που ειναι η Ελίζαμπεθ;

Μεσιέ! Ελίζαμπεθ;

Μεσιέ…

Που είναι η ξαδέλφη μου, Καρλ;

Η μαντμουαζέλ αναπαύεται στην αγροικία σας στο Γκστάαντ, για το οποίο αναχωρήσαμε την ίδια μέρα με τον μεσιέ Κλερβάλ. Μόλις είχαμε επιστρέψει και… Στο Γκστάαντ; Την άφησες μόνη της στο Γκστάαντ;!

Ώστε ακόμα δεν ξέρεις τίποτα, λοιπόν…

Ετοίμασε την άμαξα, Καρλ. Πρέπει να έχω φτάσει στο Γκστάαντ ως το σούρουπο.

Αμέσως, μεσιέ Βίκτορ.

Πως είπατε;

Καρλ;

Ναι, μεσιέ;

Θα έρθεις μαζί μου και φόρτωσε όλο τον κυνηγετικό εξοπλισμό μας.

Τον κυνηγετικό εξοπλισμό, μεσιέ;

37

Ακριβώς, Καρλ… …τον κυνηγετικό εξοπλισμό.

Για όνομα του Θεού, όχι. Έμεινε εκεί η Ενριέτα. Η ίδια η μαντμουαζέλ ζήτησε…;

Μεσιέ Βίκτορ;

Βίκτορ! Συγχωρέστε με που δε σας περίμενα στο Μπελρίβ, αλλά…

Βίκτορ! Ελίζαμπεθ…

Δεν πειράζει, δεν πειράζει, μείνετε ήσυχη!

Κοιτάξτε!

Θεέ μου, είχα τόσο απελπιστεί πως δε θα σας ξαναδώ. Υποσχεθείτε μου ότι δε θα ξαναφύγετε. Να…

Δεν είναι υπέροχα; Στο χωριό Γκστάαντ ράβουν απίστευτα ρούχα. Ω, Βίκτορ, δεν μπορούσα να πάψω να σκέπτομαι τον επερχόμενο γάμο μας.

38

Άρχισα έτσι να διαλέγω κάποια δείγματα από υφάσματα για το φόρεμα, την αίθουσα, τα τραπεζομάντηλα…

Με κάνει να ξεχνιέμαι, καταλαβαίνετε, την ίδια στιγμή που η καρδιά μου γεμίζει ξανά χαρά για το μέλλον.

Το ξέρω, Βίκτορ.

Αφήστε με να τελειώσω, σας ικετεύω. Περάσατε πολλά χρόνια μακριά μας και παραδέχομαι πως όταν σας είδα τόσο δυστυχή στην επιστροφή σας, μέσα στη μοναξιά σας, αποτραβηγμένο από κάθε ζωντανό πλάσμα, δεν μπορούσα να μην υποθέσω…

Μήπως… Μήπως είμαι πολύ ανυπόμονη; Απλώς… Για την επιστροφή σου, ήθελα να σας δείξω πόση χαρά αισθάνομαι γι’ αυτό μου το όνειρο.

Ακόμα και αν δεν είμαι η εκλεκτή της καρδιά σας…

Βίκτορ, πείτε μου την αλήθεια… Αγαπάτε κάποια άλλη;

Πιστέψτε με, σας έχω συνεχώς στον νου μου. Η ένωση μας ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία των γονιών μας, από τότε που ήμασταν παιδιά ακόμα. Όσο για μένα, ποτέ δε φαντάστηκα να ζήσω με κάποιον άλλον Ελίζαμπεθ… εκτός από εσάς.

Και γνωρίζοντας πως είστε ευτυχισμένος, τίποτα πάνω στη γη δε θα μπορούσε να διαταράξει τη γαλήνη μου.

…δεν παύει η ευτυχία σας να είναι η μοναδική μου έγνοια.

Η αλήθεια είναι πως…

Ελίζαμπεθ, είσαστε η μοναδική μου αγάπη… Ποτέ μην το αμφισβητήσετε αυτό.

Όμως… Έχω ένα μυστικό, Ελίζαμπεθ, τρομακτικό μάλιστα, που πρέπει να…

ΣΣΣΣΣΣ…

Λίγη σημασία έχει. Μου είπατε το μόνο πράγμα που θα με έκανε να αγαπήσω ξανά τη ζωή.

39

Σας ικετεύω με όλη μου την ψύχη, Βίκτορ, θα μου πείτε τα πάντα την επομένη μέρα του γάμου μας και τότε θα έχουμε τη χαρά να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα από κοινού.

Καθαρίζεις τα όπλα;

Καρλ;

Ο πατέρας σας δεν τα είχε χρησιμοποιήσει για χρόνια, μεσιέ.

Αν επιθυμείτε να αποφύγετε ατυχήματα και να έχετε την ελαχίστη αποτελεσματικότητα, θα πρέπει να τα επιθεωρήσω. Είναι στοιχειώδες…

Φυσικά, αν ο μεσιέ επιθυμούσε να με κατατοπίσει σχετικά με το τι ακριβώς είναι αυτό που τόσο ανυπομονεί να κυνηγήσει…

…ίσως να μπορούσα…

Δε…

Δε θα μπορούσες να κανείς κάτι, Καρλ…

Άκουσες κάτι;!!

Ε…; Μεσιέ Βίκτορ;

Ελίζαμπεθ!!

40

Όλα καλά, μεσιέ;

Ναι, μεσιέ.

Ναι, Καρλ… πήγαινε για υπνο.

…;

41

Ελίζαμπεθ!!

Ελίζαμπεθ!!

Μεσιέ…;!

Ψόφα, τέρας!!!

42

Τι περιμένεις, τέρας;

Όχι, Φρανκενστάιν… Πρέπει να ζήσεις…

Ας μπει ένα τέλος! Σκότωσε με! Άντε, λοιπόν.

Να ζήσεις και να υποφέρεις!

Αλλά, αν και για σένα, η εκδίκηση είναι ο μονός λόγος για να συνεχίσεις να ζεις… Ακολούθησέ με.

43

Θα σε οδηγήσω εκεί οπού ο πόνος θα ικανοποιήσει το μίσος μας!

Εκεί, θα γευτούμε την Κόλαση που περιμένει και τους δυό μας.

Ρόμπερτ…

44

Γουάλτον!

Δόκτωρ Φρανκενστάιν, μη μένετε εδώ, για όνομα του Θεού!

Του Θεού;!!

Δόκτωρ, πρέπει να γυρίσετε πίσω… ΑΑΡΡΡΧΧ!! Αφήστε με!

Άντε να προσευχηθείτε στον Θεό σας, κακόμοιρε ανόητε!

Κύριε Γούντσγουερθ, πρέπει να βγούμε από τον πάγο τώρα!

Ζητήστε του να κατευνάσει την οργή του, αν φαντάζεστε πως σας ακούει.

Τι στο…;

Γουάλτον…

45

Αφήστε με να φύγω, δεν μπορείτε να καταλάβετε!

Πρέπει να περιμένουμε τον καπετάνιο.

Γουάλτον!

Δεν πέθανε!!

Δεν πέθανε!!

Βίκτορ;!

Δόκτωρ;!!

Δεν πέθανε!!

Βίκτορ!

Που είναι; Που είναι, Γουάλτον;

Πέθανε! Έλατε, δεν έχουμε άλλο χρόνο… Οχι!

46

Βίκτορ, σας ικετεύω! Πιστέψτε με, τέλειωσε!

Γούντσγουερθ…

Ρόμπερτ…

…

Πι… Πίστεψα πως με καταλαβαίνατε…

Δεν έχει πεθάνει.

Γκουχ, γκουχ!

Βίκτορ…

Αναπαυτείτε, Βίκτορ. Επιστρέφουμε στο νησί.

Κάνετε λάθος, Γουάλτον. Γκουχ, ήθελα να ξεπεράσω τον Θεό. Με θεωρείτε κάλο άνθρωπο, μπερδεύετε όμως την καλοσύνη με την περηφάνια, γκουχ. Και πιστεύοντας πως πέθανε, κοροϊδεύετε για ακόμα μια φορά τον εαυτό σας, γκουχ.

Όμως… μου είπατε ψέματα.

Είτε το τέρας επέζησε, είτε όχι, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι επί του παρόντος.

…

47

Πρέπει να φύγουμε, καπετάνιε.

Γκουχ! Γκουχ!

Σου… Σου απαγορεύω να…

Ρόμπερτ!

Λυπήσου τον. Κάνε ό,τι θέλεις σε μένα, αλλά… Γκουχ, γκουχ!

ΑΑΡΡΓΚ

Γιατί;

Γιατί δεν έδειξες ποτέ τέτοια συμπόνια και για μένα;

Εμένα, το δημιούργημά σου;

48

;!

49

Δυστυχώς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι γέννημα της φαντασίας μου, τουναντίον, είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Αγαπημένη μου αδελφή Μάργκαρετ, δεν παγώνει από φόβο το αίμα στις φλέβες σας διαβάζοντας αυτή την παράξενη και τρομακτική ιστορία; Ή μήπως πιστεύετε ότι ο αδελφός σας έχασε το μυαλό του εξαιτίας της απομόνωσής του μέσα στους πάγους;

Πιστέψτε με, λατρεμένη μου αδελφή, πως όσα σας περιέγραψα είναι αληθινά.

Ή μάλλον, ήταν. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν άλλα ίχνη του θαύματος που δημιούργησε ο Βίκτορ Φρανκενστάιν.

50

Έτσι τουλάχιστον, ελπίζω.

ΤΕΛΟΣ