ΜΕΡΗ Α’-Γ’
ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ
9786185531348
Ροβινσώνας Κρούσος του Daniel Defoe
ΜΕΡΟΣ Α’
Σενάριο & Σχέδιο:
Christophe Gaultier Χρώμα:
Christophe Gaultier
3
Ευχαριστώ τον Ζαν Νταβίντ. Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον Ματίς και την Αμπρ.
Ο Christophe Gaultier έχει πτυχίο οπτικής επικοινωνίας. Μετά από δέκα χρόνια ενασχόλησης με τα κινούμενα σχέδια, στη διάρκεια των οποίων συνεργάζεται και στη μεγάλου μήκους παραγωγή Το Τρίο της Μπελβίλ, αποφασίζει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στα κόμικς. Το 2000 δημοσιεύει το Grise Μine, σε σενάριο του Alexandre Thomas. Ακολουθεί το Banquise το 2003 και στη συνέχεια το Kuklos το 2004, σε σενάριο του Sylvain Ricard, από τις εκδόσεις Soleil. Το 2003, κυκλοφορούν τα δύο πρώτα επεισόδια του Cirque Αléatoire από τις εκδόσεις Treize etrange/Milan και πάλι σε σενάριο του Ricard, για να συμπληρωθούν το 2005 με το Les Οrigines du Cirque Αléatoire. Το 2004, δουλεύει ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα: πρόκειται για το Clichés Beyrouth 1990, από τις εκδόσεις Humanoïdes Associés, πάντα με τον Ricard στο σενάριο. Το 2006, δουλεύει σόλο το Demi-course et Casquette Motul στις εκδόσεις Dupuis και μετά σχεδιάζει το Guerres Civiles σε πρωτότυπο σενάριο των Jean David Morvan και Sylvain Ricard, στις εκδόσεις Futuropolis.
Είναι η δεύτερη φορά που διασκευάζω τον Ροβινσώνα Κρούσο σε κόμικς. Την πρώτη φορά θα ήμουν ίσαμε δώδεκα χρονών και το έργο δεν είχε παρά μονάχα δύο σελίδες! Μόλις είχα διαβάσει το μυθιστόρημα, στη σειρά νεανικής λογοτεχνίας Bibliothèque Verte της Hachette. Αυτό το βιβλίο έκανε να γεννηθούν μέσα μου τα πρώτα συναισθήματα αναγνώστη λογοτεχνίας. Η μεγάλη δύναμη του Ροβινσώνα Κρούσου οφείλεται στο γεγονός ότι ταυτιζόμαστε αμέσως με τον ήρωα, μας κερδίζει την καρδιά πολύ γρήγορα. Και υπάρχει ένας ενδιαφέρων παραλληλισμός ανάμεσα στην κατάσταση αυτού του άντρα, μόνου στο νησί του να καταγράφει τη ζωή του, και στον σκιτσογράφο του κόμικς, μόνου μπροστά στο σχεδιαστήριο να σκιτσάρει τη δική του... Ο Ροβινσώνας μού έχει δώσει πάρα πολλά. Στην παιδική μου ηλικία θα πρέπει να διάβασα το βιβλίο καμιά δεκαριά φορές. Η αφήγηση της ζωής του σε κόμικς μού έδωσε μεγάλη χαρά και ελπίζω να μοιραστείτε τη χαρά μου διαβάζοντάς το. Ευχαριστώ, Ροβινσώνα!
Christophe Gaultier
4
Λιμάνι της Χαλ...
1η Σεπτεμβρίου 1651...
Γεννήθηκα στην Υόρκη το 1632...
Λέγομαι Ροβινσώνας Κρούσος...
Ο πατέρας μου ήθελε να με κάνει δικηγόρο. Αλλά εγώ έχω την περιπέτεια μέσα στην ψυχή μου. Αυτός υπήρξε και ο λόγος της αναχώρησής μου...
Είμαι από καλή οικογένεια...
5
Α
Α
Α
X
Ιδού. Για πρώτη φορά αφήνω τη στεριά. Αν και δεν ταξιδεύω για πολύ μακριά, αφού πηγαίνω στο Λονδίνο, νιώθω ήδη άρρωστος και ταλαιπωρημένος.
Χα χα! Για δείτε εδώ έναν ναυτικό του γλυκού νερού!
Ε, φιλαράκο!
6
Κύριε, θα πρέπει να επιστρέψετε στην καμπίνα. Ντροπιάζετε το Ναυτικό.
Πιες αυτό! Θα σε βοηθήσει να κρατηθείς όρθιος με το αεράκι!
Αεράκι; Αυτόν τον τυφώνα τον ονομάζεις αεράκι;
Χα! Χα! Άκου τυφώνα!
Χα! Χα! Μπορείς να κρατήσεις την μποτίλια.
Λοιπόν, ναύτη;
Τίποτα δεν είναι σαν μια γουλίτσα ρούμι, έτσι;
;
7
Βρίσκω πως το ποτό αυτό επιδρά θετικά στην ασθένειά μου.
Χα! Χα! Αυτό να λέγεται! Δε γίνεσαι καλός ναυτικός δίχως ρούμι! Γιατρεύει κάθε αρρώστια και κάνει καλό στις θέρμες...
Τις... θέρμες; Τους πυρετούς των τροπικών.
Μα... υπάρχει το ρούμι...
Πρέπει ν’ αποφεύγεις να πλησιάσεις τις ακτές εκεί κάτω. Η ανάσα των άγριων της Καραϊβικής μολύνει τον αέρα και οι άνεμοι τη μεταφέρουν. Μπαίνει μέσα σου απ’ το στόμα κι απ’ τον πισινό και περνάς απ’ τη ζωή στον θάνατο μέσα σε τρεις μέρες!
Ναι, για να γίνεις στουπί! Χα! Χα! Χα!
Την έκτη ημέρα του ταξιδιού, αντικρίσαμε τις ακτές του Γιάρμουθ...
8
Από την έβδομη ημέρα και μετά, ο καιρός άλλαξε απότομα, η θάλασσα αγρίεψε, ο άνεμος δυνάμωσε κι ο ουρανός πήρε μολυβένια απόχρωση.
Μαζέψτε τα πανιά!
Το οινόπνευμα δεν αρκούσε πλέον για να καλύψει την αγωνία μου... Όλα τελείωσαν.
Και όλα εξαιτίας της αλαζονείας μου. Ο θάνατός μου θα ήταν γελοίος κι εσείς, πατέρα και μητέρα, θα ζούσατε βυθισμένοι στην ντροπή.
Η αίθουσα των αξιωματικών
είναι άδεια. Εί... Είμαι μόνος. Έφυγαν όλοι, με εγκατέλειψαν.
9
Εγώ, που ονειρευόμουν περιπέτειες, είχα φτάσει στο τέλος του ταξιδιού μου. Πατέρα, μητέρα, συγχωρέστε με που δε σας άκουσα...
Ο ναύκληρος!
Ναύκληρε;
Ναύκληρε!
Εδώ είσαι!
10
Ναι.
Όλα τα άρμενα του πλοίου τρίζουν. Είναι ανυπόφορο. Το τομάρι μας δεν αξίζει και πολλά. Η θύελλα δεν παύει να θεριεύει. Κινδυνεύουμε να χάσουμε τα κατάρτια από στιγμή σε στιγμή. Είμαι τρομοκρατημένος.
Μα τι κάνετε;
Ναύκληρε! Βρες μου ένα τσεκούρι!
11
Βούλωσ’ το, εσύ! Γύρνα στην καμπίνα σου.
Θεέ μου!
Θα πεθάνουμε όλοι!
Ξεκουμπίσου! Αν ξανάρθεις, θα σε μαχαιρώσω!
Κύριε! Ελέησέ μας!
Όπως και να ’χει θα πάμε φούντο! Πάρτε τσεκούρια και κόψτε τα κατάρτια! Αν δεν ελευθερώσουμε το κατάστρω μα, θα πάμε φούντο!
12
Βούλωσ’ το, Σμιθ!
Τρύπα στα ύφαλα! Και τέσσερα πόδια νερό στο αμπάρι!
Ρίξτε μια κανονιά!
ΑΑΧ
13
Στις βάρκες! Στις βάρκες!
Άντε, μπες μέσα και πιάσε ένα κουπί!
14
ΑΑΧ
Εκείνη τη στιγμή, μου καρφώθηκε η παράλογη ιδέα ότι αυτοί οι άντρες είχαν βάλει σκοπό να με φάνε! Μα είχαμε ναυαγήσει κοντά στις ακτές. Αργότερα κατάλαβα τους λόγους της εχθρότητας του πληρώματος προς εμένα, της οποίας έγινα μάρτυρας.
Στην καρδιά της νύχτας, μέσα στην καταιγίδα, κυριολεκτικά εξουθενωμένοι, φτάσαμε στο Γιάρμουθ.
Ευτυχώς, ήμασταν όλοι σώοι και αβλαβείς.
15
Οι κάτοικοι μας φέρθηκαν με μεγάλο σεβασμό. Οι προύχοντες της πόλης μάς πρόσφεραν καλό κατάλυμα.
Μπλιαχ!
Ένα μόνο σκουληκιασμένο φρούτο και το παίρνει αυτός.
Εμένα αυτό μου φτάνει!
16
!
Νομίζω ότι είναι περιττό να σας πω να μην τον πλησιάσετε ξανά. Δεν ήταν στις προθέσεις μου.
Με έβαλαν μαζί με τον Φλέτσερ Πάτρικ, τον γιο του καπετάνιου μας, στο σπίτι του κυρίου Σίμπσον, δικηγόρου της πόλης.
Σε πρόσεξα πάνω στο πλοίο. Δεν έμοιαζες να αισθάνεσαι άνετα. Γιατί μπαρκάρισες;
Να... Έκανα αυτό το ταξίδι δοκιμαστικά. Τρέφω την επιθυμία να πραγματοποιήσω κι άλλα!
Λοιπόν, πώς αισθάνεσαι;
Πολύ καλά, μα την πίστη μου.
Άκουσέ με. Δεν πρέπει να ξαναγυρίσεις στη θάλασσα, δεν είναι η μοίρα σου να γίνεις ναυτικός. Σου το λέω φιλικά.
17
Μα... Κι εσύ; Δε θα ξαναβγείς στη θάλασσα;
Με μένα είν’ αλλιώς. Είναι η δουλειά μου και το καθήκον μου. Κοίτα τι άσχημη υποδοχή σου επιφύλαξαν οι ουρανοί. Αν επιμείνεις, η θάλασσα θα σε πάρει και δε θα ξαναδείς ποτέ τους δικούς σου!
Δεν καταλαβαίνεις; Αυτό το ναυάγιο! Έγινε εξαιτίας σου!
Κανείς δε με περιμένει. Οι γονείς μου με ξέγραψαν και οι δύο αδελφοί μου χάθηκαν στον πόλεμο. Είμαι ελεύθερος να πάω όπου θελήσω.
Δε θα δεχόμουν ούτε για 1.000 λίρες στερλίνες να ξαναπατήσω το πόδι μου στο ίδιο σκάφος με σένα!
Δεν πιστεύω στον Θεό!
Η οργή με έκανε να πω πράγματα για τα οποία αργότερα θα μετάνιωνα...
Η οργή του Θεού είναι εναντίον σου!
18
Αποφάσισα να αφήσω εκείνο το
Είχα ελάχιστα υπάρχοντα, καθώς πέρα από ένα μικρό ποσό χρημάτων,
κακοπροαίρετο πλήρωμα και να πάω από ξηράς στο Λονδίνο.
Η ανάμνηση των παθημάτων μου εξανεμιζόταν. Η καλή μπίρα και το κέφι του Λονδίνου με έκαναν να ξαναβρώ το ηθικό μου και την ανάγκη για δράση.
δεν είχα παρά τα ρούχα μου και ένα δερματόδετο ημερολόγιο, που ενημέρωνα καθημερινά αφότου μπαρκάρισα. Δεν ήξερα ποιο δρόμο να τραβήξω, ούτε με τι να καταπιαστώ, ούτε τι λογής ζωή να ζήσω.
Είχα περάσει πολλά πληκτικά χρόνια στο οικογενειακό μου σπίτι, τρέμοντας το μέλλον που μου επιφύλασσε η πατρική εξουσία.
«Υπάρχουν άντρες που ζουν περιπέτειες και ξεχωρίζουν επειδή γίνονται διάσημοι για τις θαυμαστές τους πράξεις, μα εσύ δεν είσαι τέτοιος, γιε μου!»
Αυτό μου είπε ο πατέρας μου πριν ξανακλείσει την πόρτα πίσω μου...
19
Σιγά σιγά, άρχισα να κωφεύω
στις φρόνιμες γνώμες, στις επιπλήξεις και στις συμβουλές του πατέρα μου.
...για πάντα!
Του πατέρα μου δεν του
έλειπε η σωφροσύνη. Μα μια ζωή δίχως κίνδυνο δε με έλκυε καθόλου.
Εξαντλημένος, πήγα να δοκιμάσω τις ανέσεις των πανδοχείων του Λονδίνου.
Ο ίδιος είχε φύγει από τη Γερμανία,
τη γενέτειρά του, για να κάνει την τύχη του εδώ, στην Αγγλία, και για να το πετύχει είχε περάσει πάνω από μια μέρα δίχως ψωμί.
Ξέρω βαθιά μέσα μου ότι ευχόταν το καλύτερο μέλλον για τον γιο του.
ΧΡ ΡΡ
ΑΑ ΑΑ Χ
20
Αν και η πόλη πρόσφερε κάποιες ανακαλύψεις και απολαύσεις, δεν ένιωθα να έχω την ψυχή ανθρώπου της πόλης.
Το κάλεσμα της θάλασσας επέστρεψε, τυραννώντας την ψυχή μου, πιο σύντομα απ’ όσο περίμενα.
!
Πληροφορήθηκα ότι γίνονταν ετοιμασίες για ένα ταξίδι στις ακτές της Αφρικής...
Όπως έλεγαν πιο απλά οι ναυτικοί, για ένα «ταξίδι στη Γουινέα».
Από εκείνη τη στιγμή, η ιδέα της αναχώρησης έγινε ο μοναδικός μου στόχος. Χμ... Μοιάζω σαν αλήτης με τούτα τα παλιόρουχα... Χρειάζομαι μια καλή φορεσιά.
21
Λένε πως οι Λονδρέζοι ράφτες είναι επιδέξιοι και πολύ γρήγοροι, θα είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω...
Ο κύριος έχει ωραίο παράστημα. Σίγουρα θα είστε απ’ αυτούς τους πλούσιους νέους ελευθέρων ηθών;
Ελευθέρων ηθών... δεν ξέρω, όσο για πλούσιος, όχι ακόμη, μα πάω να κάνω την τύχη μου και το κοστούμι σας θα με βοηθήσει σ’ αυτό.
Έχετε τα μέσα να με πληρώσετε, τουλάχιστον;
Όταν επιστρέψω από τις ακτές της Αφρικής, θα περάσω να σας δω και θα μου ράψετε μια πολυτελή φορεσιά με μεταξωτή κορδέλα στον λαιμό.
Πανούκλα; Δεν έχετε παρά να κλείσετε καλά τις ραφές των ρούχων μου για να μην μπορέσει να περάσει!
Μην ανησυχείτε.
Θεέ μου!
Στις ακτές της Αφρικής, είπατε; Λένε πως έχει πανούκλα εκεί κάτω! Δε θα γυρίσετε πίσω ζωντανός!
Καλύτερα θα ήταν να σας κόψω ένα σάβανο απ’ αυτό το ύφασμα και για μένα ένα ράσο, για να προσευχηθώ στον Θεό να υποδεχτεί την ψυχή ενός επιπόλαιου νέου. Πφφφ...
Θα ξαναπεράσω σε τρεις μέρες να πάρω το καινούριο μου κοστούμι. Καληνύχτα.
ΓΚΡΜΠΛ
22
Εκτός απ’ την καινούρια φορεσιά μου, αγόρασα ένα ωραίο τσόχινο καπέλο για να ολοκληρώσω την εμφάνισή μου.
Κύριε;
Εσείς είστε ο καπετάνιος αυτού του πλοίου;
Ναι.
23
Καλή σας μέρα, κύριε, θα επιθυμούσα να μπαρκάρω με το πλοίο σας.
Είστε ναυτικός; Έχετε κάποια γνώση σχετικά με τη δουλειά του ναυτικού;
Ειλικρινά, όχι, επιθυμώ να ταξιδέψω με την ταπεινή ιδιότητα του επιβάτη, δίχως άλλα χαρίσματα πέρα από την καλή μου συντροφιά.
Πείτε μου την τιμή σας και θα σας πληρώσω αμέσως.
Χα Μα δεν είναι ταξίδι αναψυχής. Είμαστε έμποροι. Δε φαντάζομαι να είστε δραπέτης; Μην τυχόν έχετε μπλεξίματα με τις αρχές;
Δεν είμαι παρά ένας νέος που δραπετεύει από τη μονοτονία. Ονειρεύομαι περιπέτεια και δράση.
Χα χα! Να μια απάντηση που μ’ αρέσει! Να ξέρετε όμως πως αυτό το ταξίδι δε θα είναι χωρίς κινδύνους. Η Γουινέα είναι ωραία μα άγρια.
ΩΩ... όχι!
Λίγο μ’ ενδιαφέρει ο προορισμός. Από τα μικράτα μου ονειρεύομαι να ταξιδέψω στο νερό κι αυτή η κλίση είναι τόσο δυνατή, που κανείς και τίποτα δε θα μπορέσει να με αποτρέψει.
Καλό αυτό! Αν θέλετε να ταξιδέψετε μαζί μου, δε θα έχετε καθόλου έξοδα, θα είστε ομοτράπεζος και σύντροφός μου.
24
Καλώς λοιπόν, δέχομαι.
Πολύ καλά. Πηγαίνετε στην πόλη και αγοράστε λίγα μικροπράγματα. Φτάνοντας στη Γουινέα, θα μπορέσετε να τα πουλήσετε στο δεκαπλάσιο της τιμής τους. Θα δείτε, με αυτό το εμπόριο θα κάνετε γρήγορα περιουσία.
Σαλπάρουμε αύριο. Να είστε εδώ με την αυγή.
Θα είμαι.
Την επομένη, την αυγή, άφησα τη γη της Αγγλίας για δεύτερη φορά, σκοπεύοντας αυτή τη φορά να διαβώ τα σύνορα των χωρικών υδάτων της.
Τη δέκατη μέρα του ταξιδιού, ήσυχος καιρός, απαλή αύρα...
Καπετάνιε. Πλέουμε κοντά στις ακτές των Βερβερίνων.
Α, νεαρέ μου φίλε!
Δεν καταλαβαίνω, συμμετείχα ακόμη και στις μανούβρες. Σας ευχαριστώ ωστόσο για την πληροφορία αυτή.
Χάρη στον βορειοδυτικό άνεμο, σύντομα βγήκαμε στην ανοιχτή θάλασσα.
Ένας άντρας λέει πως διάβασε στο ημερολόγιό σας ότι είχατε ήδη ναυαγήσει και ότι...
Πρέπει να σας μιλήσω, Ροβινσώνα...
Ναι. Πράγματι ναυάγησα... μα κανείς δεν πέθανε.
Κατάλαβα...
Δεν ξέρω τι να κάνω...
25
Δε φταίτε εσείς, μα το πλήρωμά μου φαίνεται πως δε σας αποδέχεται...
Μη φοβάστε τίποτα. Μόνο εγώ κάνω κουμάντο στο πλοίο.
Παρά την εχθρότητα του πληρώματος, κατόρθωσα να αποσπάσω κάποιες πληροφορίες σε αυτό το ταξίδι.
Όσο ο καπετάνιος απολάμβανε να με διδάσκει, τόσο εγώ απολάμβανα να μελετώ.
Απέκτησα ικανή γνώση μαθηματικών και κανόνων ναυσιπλοΐας.
Ωστόσο, έζησα και κάποιες δυστυχίες. Το υπερβολικά θερμό κλίμα με έκανε να αρρωστήσω με δυνατό πυρετό των τροπικών.
Ο καπετάνιος και προστάτης μου δε με επισκέφθηκε στη διάρκεια του παραληρήματος, αναμφίβολα από τον φόβο της μετάδοσης.
Γλίτωσα χάρη στις αφαιμάξεις που έκανα και στη γερή κράση της νεαρής μου ηλικίας.
Καλημέρα.
Χ ΑΑ
!
Έμαθα να υπολογίζω το στίγμα του σκάφους και να μετρώ το ύψος του ήλιου με τον εξάντα.
Εεε... Συγγνώμη.
26
Ντυθείτε παρακαλώ, για να τιμήσετε τον καπετάνιο σας και την Αγγλία.
Η οργή του Θεού είναι εναντίον σου!
Πειρατές!
27
Το πλοίο είναι τουρκικό!
Οι Τούρκοι!
Μα την πίστη μου! Τι κακοτυ χία! Είναι κατάρα!
28
Ό... Όχι... μη...
Είσαι νέος και εύρωστος, θα σε πάρω μαζί μου στο Σαλέ, θα είσαι σκλάβος μου.
Όλοι εσείς! Ακούστε! Εγώ, ο Σουλεϊμάν Ογλού, πειρατής, παίρνω στην κατοχή μου αυτό το πλοίο και όλο του το φορτίο!
Σύμφωνα με τις πειρατικές συνήθειες, μπορείτε να έρθετε στο πλήρωμά μας. Θα έχετε καλή μεταχείριση, όπως όλοι μου οι άντρες. Θα έχετε μια μερίδα παστό κρέας και ρούμι κάθε μέρα που θα είμαστε στη θάλασσα...
29
Ένα μέρος από τα λάφυρα θα είναι δικό σας σε κάθε κούρσεμα.
Η μοίρα του δεύτερου καπετάνιου του πλοίου μας, που φερόταν άσχημα στο πλήρωμα, ήταν να τον κρεμάσουν στο μεγάλο κατάρτι κάποιοι άντρες που είχε κακομεταχειριστεί.
Όσο για εκείνους που δεν επιθυμούσαν να στραφούν στην καριέρα του κουρσάρου, σάλπαραν μέσα σε λέμβους μαζί με έναν σάκο γαλέτες και λίγα γαλόνια νερό. Την τρίτη μέρα έφτασαν στη στεριά.
Κατά την άφιξή τους, οι διασωθέντες έδωσαν τη θέση του τουρκικού πλοίου στις τοπικές αρχές.
Με βάση τον υπολογισμό της απόστασης που θα μπορούσε να διανύσει ένα πλοίο ίδιας χωρητικότητας με εκείνο των πειρατών και με βάση τη θέση και την κατεύθυνσή του, μπόρεσαν να προσδιορίσουν σε ποια περιοχή του ωκεανού βρισκόταν.
Κισμέτ! Όλοι σε θέσεις μάχης.
Βρήκε το τέλος που βρίσκουν όλοι οι πειρατές.
Ένας στόλος αποτελούμενος από ελαφρά και γρήγορα καΐκια, πολύ καλά οπλισμένα, ανέλαβε να καταδιώξει τους Τούρκους πειρατές. Μετά από 4 εβδομάδες αναζήτησης και ύστερα από μια σύντομη και βίαιη μάχη, ο καπετάνιος Σουλεϊμάν και το πλήρωμά του συνελήφθησαν.
Προφανώς όμως, αυτό δεν ήταν το δικό μου τέλος. Οφείλω τώρα να αφηγηθώ την ευκαιρία που μου δόθηκε και που δεν παρέλειψα να αρπάξω... Πφφ...
30
Συνέβη γύρω στις δύο ημέρες πριν τη σύλληψη του Τούρκου πειρατή και των κουρσάρων του.
Χα χα χα! Για κοίτα με, Άγγλε!
ΧΑ ΧΑ ΧΑ Πφρρρ...
Χα χα! Βλέπεις, οι πειρατές δεν ξέρουν μονάχα να πίνουν, να λεηλατούν και να σκοτώνουν. Ξέρουν και να διασκεδάζουν!
Το... εμ... Το φόρεμα που φοράτε... Είναι ανάποδα.
ΧΑ ΧΑ Γκλουπ
Εσύ, δεν ξέρεις να διασκεδάζεις.
!
!
Και να φανταστείς ότι σε κράτησα για να με διασκεδάζεις! Είσαι βουτηγμένος στη θλίψη, Άγγλε! Τι να σε κάνω;
Μφφφ...
Ίσως να σε κρεμάσω... Χουμφ
!
ΑΚ ΚΡ
ΚΡ ΑΚ
ΧΙΚ
ΚΡΑ Κ
Αν σου έδινα την επιλογή να γίνεις πειρατής ή σκλάβος ή να φύγεις, τι θα έλεγες;
!
Να φύγω; Πότε;
Απάντησε!
Τώρα δα, εδώ, στην ανοιχτή θάλασσα, μέσα στη νύχτα, ανάμεσα στους καρχαρίες! ΧΙΚ
31
Λοιπόν... Αν μπορούσα να διαλέξω, θα έφευγα!
Ανόητε...
Φύγε!
;
Άντε, φύγε αμέσως, πριν αλλάξω γνώμη.
Μπορείς να πάρεις πίσω τα λεφτά σου.
Ε! Ε... εσύ!
!
Μα...
Για έλα εδώ... θα... Θα...
32
Φύγε, σου λέω!
Πάνω στη βιασύνη μου, είχα
ξεχάσει να πάρω προμήθειες νερού και τροφής, όταν ξανοίχτηκα στον ωκεανό...
...δίχως να ξέρω πού βρισκόμουν και σε τι απόσταση από τις πλησιέστερες ακτές.
Συνειδητοποίησα, πολύ αργά, τις συνέπειες της ανυπομονησίας μου. Μόλις είχα υπογράψει τη θανατική μου καταδίκη. Μόνος, χωρίς τρόφιμα, χωρίς τίποτα πέρα από ένα παλιό, στομωμένο μαχαίρι κι ένα κομμάτι σπάγκο...
33
Τουλάχιστον, θα πέθαινα ελεύθερος και πάνω στο νερό, όπως τόσο πολύ είχα ποθήσει!
Πφφφ...
Με κυνηγά η ατυχία...
Μα τι περιμένεις από μένα πια;
Μα...!
34
Η Θεία Πρόνοια που
Μα ναι!
πάντα με σώζει.
Καλωσορίσατε στο πλοίο μου, νεαρέ μου ναυαγέ!
Λέγομαι Ροβινσώνας Κρούσος, είμαι Άγγλος και...
Είμαι ο πλοίαρχος Σινφορόζα, από την Πορτογαλία.
Α... Άγγλος... Εμείς έχουμε ρότα για Βραζιλία, φοβάμαι ότι θα κάνετε μεγάλη παράκαμψη.
Ίσως να διασταυρωθούμε με κάποιο καράβι της χώρας σας... Όχι... Όχι... Είναι μια χαρά έτσι.
35
Επιθυμία μου δεν είναι να επιστρέψω στην Αγγλία. Θέλω να δω τον κόσμο και η Βραζιλία είναι πολύ καλός προορισμός. Είναι μια χώρα που θα χαιρόμουν να γνωρίσω.
Εννοείται ότι του αφηγήθηκα όλες μου τις περιπέτειες. Όσο για εκείνον, με πληροφόρησε ότι είχε αποσυρθεί από μια μακριά και επική καριέρα κουρσάρου και ότι πήγαινε να εγκατασταθεί στη Βραζιλία για να κάνει εμπόριο ζαχαροκάλαμου.
Γνωρίζετε τι θα κάνετε όταν φτάσετε εκεί κάτω; Όχι...
Δεν το ξέρω.
Ακούστε, γυρεύω έναν συνεταίρο. Οι περιουσίες χτίζονται γρήγορα σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις.
Δεν ξέρω... Τα χρήματά μου είναι λίγα και...
Με το στρογγυλό ποσό που διαθέτετε και με αυτό που μπορώ να σας δανείσω ως συμπλήρωμα, θα μπορέσετε να αγοράσετε αρκετή γη...
Θα γίνετε πολύ καλός κτηματίας.
Ναι, φυσικά! Με συγχωρείτε, παρέλειψα τα καθήκοντά μου...
Θα μου τα επιστρέψετε με τους καρπούς της πρώτης σας σοδειάς.
36
Λοιπόν; Πώς το βλέπετε;
Ας τακτοποιήσουμε αμέσως αυτό το θέμα των χρημάτων...
Λοιπόν, νέε μου, ποια είναι η απάντησή σας; Χμ;
Μια φυτεία...
Λοιπόν; Συνέταιροι; Ναι.
Χα χα! Έχετε προσωπικότητα, θα διοικείτε πολύ καλά τους ανθρώπους σας!
Επιμένω να σας επιστρέψω το ποσό μαζί με τους τόκους. Όχι, όχι, αποκλείεται. Το ποσό που σας δάνεισα, τίποτε παραπάνω!
Μετά από 22 ημέρες ταξιδιού, φτάσαμε στην Μπαΐα ντε Τόδος λος Σάντος...
37
Θα το δούμε!
Χρειάστηκαν άλλες δυο ώρες πορείας μέσα στη ζούγκλα για να φτάσουμε στις φυτείες...
38
Στη συνέχεια με καθοδήγησε ο Σινφορόζα και απέκτησα
Πολύ ωραία! Η πρώτη μας σοδειά μάς περιμένει!
μια έκταση γης μαζί με μια κατοικία, που γειτόνευε με τη δική του.
39
Ωστόσο, προχωρούσαμε λίγο λίγο και η γη
Στη διάρκεια των δύο επόμενων ετών, φυτεύαμε μονάχα
μας άρχισε να βελτιώνεται.
τα αναγκαία για να τραφούμε.
Αλλά και οι δύο είχαμε ανάγκη από βοήθεια...
Μετά από τρία χρόνια, σπείραμε καπνό
και ετοιμάσαμε ένα ωραίο κομμάτι γης για να καλλιεργήσουμε ζαχαροκάλαμο την επόμενη χρονιά.
Οφείλαμε να παραδεχτούμε πως η δουλειά
Αλίμονο! Το να κάνω λάθος εγώ, που ποτέ μου δεν έκανα κάτι σωστό, ήταν η φυσική τάξη των πραγμάτων...
δεν πήγαινε τόσο καλά όσο είχαμε φανταστεί.
40
Μα την πίστη μου! Όλα όσα θέλουμε, μπορούμε να τα αποκτήσουμε... Κι εσύ εξακολουθείς να έχεις αυτή την έκφραση...
Δεν υπήρχε άλλη λύση παρά να επιμείνουμε.
Κι επιτέλους, την επόμενη χρονιά είχα αρκετή επιτυχία στη φυτεία μου. Η σοδειά από τη γη μου ήταν 50 χοντρές μπάλες καπνού...
...σαν ετοιμοθάνατος!
Λοιπόν, δε σε καταλαβαίνω, Ροβινσώνα...
Δεν είναι για μένα όλ’ αυτά. Άφησα τον πατέρα μου γιατί ονειρευόταν να κάνω περιουσία, ήθελε να τακτοποιηθώ! Ξέφυγα απ’ αυτό κι έγινα πλούσιος, μα τρομερά θλιμμένος...
Είναι αλήθεια, οι δουλειές πάνε καλά. Μα αυτή η ενασχόληση απέχει πάρα πολύ από τη ζωή που περίμενα. Αισθάνομαι πολύ δυστυχισμένος...
Έλα τώρα... Παραλογίζεσαι...
Μιλάω σοβαρά... Σου λείπει λίγη δράση. Αύριο θα σε πάω να κυνηγήσουμε ιαγουάρους.
Κοίταξε όλ’ αυτά τριγύρω σου. Η φύση είναι πανέμορφη και είναι δική σου.
...
41
Αυτό που κάνω εδώ, θα μπορούσα εξίσου καλά να το είχα πετύχει και στην Αγγλία, κοντά στους φίλους μου... Ήταν περιττό να διανύσω 20.000 λεύγες και να έρθω ανάμεσα σε ξένους, σε αγρίους, σε τέτοια απόσταση που δεν μπορώ να μάθω νέα από κανένα μέρος του κόσμου, όπου να με γνωρίζουν έστω και στο ελάχιστο!
Μα... για εκείνους είσαι νεκρός...
Θεέ μου... αυτή είναι η καθαρή αλήθεια...
!
Για τους δικούς μου, είμαι νεκρός. Για τη χώρα μου, για όλο τον κόσμο...
...νεκρός...
Μην το σκέφτεσαι πλέον, φίλε μου...
Η μητέρα μου θα έχει πεθάνει από τη θλίψη της και για όλ’ αυτά φταίω εγώ!
42
Έτσι, συνέχισα να βασανίζομαι με μια ακατανίκητη
Δεν μπορούσα πλέον να νιώσω ικανοποίηση με την κατάστασή μου και γνώριζα ότι η δυσφορία μου ήταν αποτέλεσμα της άρνησής μου να γυρίσω τον κόσμο, της απάρνησης της αληθινής μου φύσης...
αίσθηση του ανικανοποίητου.
Να φύγω, μόνο και μόνο για να ακολουθήσω
Έπρεπε να φύγω, να εγκαταλείψω τα ωραία σχέδια
τον τρομερό και υπέρμετρο πόθο μου να ξεπεράσω τα όρια της φύσης.
που είχα να πετύχω στις δουλειές μου...
...καθώς επίσης και με τους εμπόρους του Σαν Σαλβαντόρ, του λιμανιού μας.
Έχοντας μείνει γύρω στα τέσσερα χρόνια στη Βραζιλία και έχοντας αρχίσει να ευημερώ και να πλουτίζω, είχα μάθει τα πορτογαλικά και είχα αποκτήσει γνωριμίες με άλλους ιδιοκτήτες φυτειών...
43
Α, ορίστε, να ο Κρούσος!
Σας χαιρετώ! Συγχωρέστε με για την καθυστέρηση και την πρόχειρη εμφάνιση...
Ροβινσώνα, κάτσε και άκου προσεκτικά. Έχουμε να σου ανακοινώσουμε ένα σπουδαίο νέο. Θα λύσει τόσο τα προβλήματά σου όσο και τα προβλήματα όλων όσων είμαστε εδώ.
Την τελευταία φορά που μαζευτήκαμε, είχαμε μιλήσει για τις δυσκολίες μας, κυρίως για την έλλειψη εργατικών χεριών που επιβραδύνει σημαντικά την παραγωγή μας...
Είναι καταστροφικό...
...θέτει όλο και περισσότερο σε κίνδυνο τις καλλιέργειές μας. Έχω πολλά στρέμματα ζαχαροκάλαμου να θερίσω και πολλές ρίζες καπνού που σαπίζουν στο χωράφι... Κάτι πρέπει να γίνει γρήγορα!
Ακριβώς, έχουμε μια πρόταση να σου κάνουμε, που θα σώσει τη φυτεία σου και τις δικές μας και θα εξανεμίσει τα βάσανά σου.
44
Θα αρματώσουμε ένα πλοίο για την ακτή της Γουινέας.
Χρειαζόμαστε σκλάβους, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιο εμπόριο, γιατί δεν επιτρέπεται να πουληθούν δημόσια οι νέγροι αφού ξεμπαρκάρουν. Θέλουμε να κάνουμε μόνο ένα ταξίδι, να τους φέρουμε κρυφά ως εδώ και να τους χρησιμοποιήσουμε στις φυτείες μας.
Φυσικά! Θα πάω με όλη μου την καρδιά! Αλλά θα σας ζητήσω να αναλάβετε τις δουλειές μου κατά την απουσία μου...
Κρούσο, θα είσαι ο εκπρόσωπός μας. Είναι ευκαιρία να ξαναβρεθείς στο αγαπημένο σου στοιχείο, χε χε. Σε αντάλλαγμα, θα έχεις ένα μερίδιο νέγρων χωρίς να πληρώσεις τίποτα γι’ αυτούς.
Αυτό εννοείται...
Λοιπόν, πώς το βλέπεις;
Αν τυχόν ναυαγήσω, μπορείτε να μοιραστείτε τη γη μου. Ονομάζω γενικό μου πληρεξούσιο τον φίλο μου τον Σινφορόζα, που είναι παρών.
Καλά, καλά...
45
...δέχομαι, αλλά μη μιλάς πια για ναυάγια, φίλε μου, σκέψου καλύτερα την αποστολή σου και πιες στην υγειά μας!
Στη Γουινέα!
Και στη Θεία Πρόνοια!
Στη Γουινέα!
...αλλά, καθώς είχα γεννηθεί για να καταστρέφω τον εαυτό μου, βούτηξα με τα μούτρα στη θλιβερή μου μοίρα.
Έχοντας γύρω στις 4.000 λίρες, έκανα τη διαθήκη μου και το πληρεξούσιο στον Σινφορόζα, όπως είχα πει. Ένα τέτοιο ταξίδι ήταν ό,τι πιο ανόητο μπορούσε να διαπράξει ένας άντρας κάτω από τέτοιες συνθήκες...
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1658, ακριβώς 8 χρόνια μετά την αναχώρησή μου από τη Χαλ, σαλπάρισα πάνω σε ένα πλοίο μεταφοράς σκλάβων, το «Σάντο Εβαρίστο». Εγώ έκανα κουμάντο στο σκάφος, μετά τον Θεό και τον καπετάνιο...
46
...χάντρες για κολιέ, κομματάκια γυαλιού, κοχύλια, φτηνά μπιχλιμπίδια, καθρεφτάκια, μαχαίρια, τσεκούρια κι ένα σωρό άλλα παρόμοια πράγματα.
Το σκάφος μας, περίπου 120 τόνων, είχε 6 κανόνια
και 14 άντρες, τον καπετάνιο, τον υπηρέτη του κι εμένα. Το αμπάρι μας ήταν γεμάτο μικροπράγματα που θα χρησίμευαν για το εμπόριο με τους νέγρους...
Το πλοίο ανέβαινε κατά μήκος των ακτών της Βραζιλίας. Μπόρεσα έτσι να θαυμάσω την ομορφιά της χώρας που άφηνα.
18 ημέρες αργότερα, ο καιρός χάλασε, ένας σφοδρός
Μετά από 12 ημέρες ταξιδιού, φτάσαμε στο ακρωτήριο
τυφώνας μας έκανε να χάσουμε τη ρότα μας...
του Αγίου Αυγουστίνου, όπου βγήκαμε στην ανοιχτή θάλασσα.
47
Πάνε δέκα μέρες που παρασερνόμαστε. Αδύνατον να πάρουμε το στίγμα. Δεν ξέρουμε πια πού βρισκόμαστε. Θα τα τινάξουμε!
Βούλωσ’ το, Μπέικερ!
Είμαστε πέρα απ’ όλες τις γνωστές περιοχές στους χάρτες!
Και μας τελειώνουν οι προμήθειες τροφίμων.
Λένε πως σ’ αυτή την περιοχή του ωκεανού ζουν τα πιο αιμοβόρα τέρατα...
Ηρέμησε, Στίλσον!
Ο Ναθάνιελ Νορθ το αναφέρει αυτό στις αφηγήσεις των περιπετειών του. Δεν ξέρεις να διαβάζεις, Μπέικερ.
Μαζέψτε τα πανιά! Να πάρει η ευχή!
48
Ο άνεμος εξακολουθούσε να λυσσομανά. Βρεθήκαμε στην καρδιά μας διαβολεμένης θαλασσοταραχής...
Το πλοίο δεν κουνιέται πια! Πήγαινε να δεις τι συμβαίνει, Μπάροου!
...Κύριε, λυπήσου τις αμαρτωλές ψυχές μας.
ΣΤΙΣ ΒΑΡΚΕΣ!! ΣΤΙΣ ΒΑΡΚΕΣ!!
Μα τι συμβαίνει; Για πού τρέχετε όλοι έτσι; Εξοκείλαμε σε μια αμμουδερή ξέρα κι έχουμε πολλές διαρροές. Πρέπει να την κοπανήσουμε, αλλιώς η φουσκοθαλασσιά θα μας ξαποστείλει στην κόλαση!
49
Αυτό ήταν...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Έτσι θα πεθάνω...
50
Είμαι νεκρός.
9786185531348
Ροβινσώνας Κρούσος του Daniel Defoe
ΜΕΡΟΣ B’
Σενάριο & Σχέδιο:
Christophe Gaultier Χρώμα:
Christophe Gaultier
3
Ευχαριστώ τον Ζαν Νταβίντ. Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον Ματίς και την Αμπρ.
Περίληψη του προηγούμενου τεύχους Προτιμώντας την περιπέτεια από την καριέρα του δικηγόρου για την οποία τον προορίζουν, ο Ροβινσώνας Κρούσος μπαρκάρει για να κάνει την τύχη του στα νησιά. Αντί να αποθαρρυνθεί από το πρώτο του ναυάγιο, βάζει πλώρη για τη Γουινέα, με σκοπό να κάνει εμπόριο εκεί. Όταν οι Τούρκοι πειρατές κάνουν ρεσάλτο στο πλοίο, ο Ροβινσώνας πιάνεται αιχμάλωτος. Κατορθώνει να ελευθερωθεί και τον περισυλλέγει ένα πλοίο με ρότα για Βραζιλία. Ο Ροβινσώνας γίνεται συνέταιρος του καπετάνιου σε μια επιχείρηση ζαχαροκάλαμου. Πλουτίζει, αλλά πλήττει και βασανίζεται ξανά από όνειρα φυγής. Έτσι, δέχεται να πάει να φέρει σκλάβους, για να καλύψει την έλλειψη εργατικών χεριών για τις φυτείες. Όμως, το πλοίο του αντιμετωπίζει μια τρομερή καταιγίδα...
4
Χαχ... ΧΧΧ... Χ... ΧΧ Χ...
Χ...
Χ... Χ...
5
Χ
ΧΧ
ΧΧΧ
ΑΑ Χ
6 ΑΑΑ
ΑΑ Α
A
A
ΑΑΑΧΡ. .
Αχ!
Zω... Ευχαριστώ, Θεέ μου.
Τους δύσμοιρους.
7
Τι τεράστιο λάθος κάναμε όταν αφήσαμε το πλοίο! Θα ήμασταν όλοι ζωντανοί αν είχαμε μείνει μέσα του.
Είμαι ζωντανός! Χα χα!
Δεν είχα τίποτε πάνω μου πέρα από ένα μαχαίρι, μια πίπα και λίγο ταμπάκο σ’ ένα κουτί.
Άρχισα να κοιτάζω γύρω μου για να δω
Ήμασταν τόσο κοντά στην ακτή...
σε τι είδους τόπο βρισκόμουν και τι έπρεπε να κάνω.
Ζωντανός!
Πολύ σύντομα ένιωσα τον ενθουσιασμό μου να μειώνεται και συνειδητοποίησα πόσο φρικτή ήταν η σωτηρία μου.
Η ψυχή μου βυθίστηκε σε μια τόσο τρομερή απόγνωση, που για αρκετή ώρα έτρεχα δώθε κείθε σαν τρελός.
Ι Χ ΟΟ ΟΟ
8
Άρχισα να αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η τύχη μου αν υπήρχαν άγρια θηρία σ’ αυτό το μέρος.
Η πρώτη μου νύχτα στο νησί ήταν φρικτή. Κοιμήθηκα ελάχιστα και θρήνησα πολύ για την κατάστασή μου.
9
Οι νύχτες ήταν παγωμένες και οι ημέρες καυτές...
Η καταιγίδα έφερε το πλοίο κοντά στην ακτή.
Καθώς ένιωθα έντονη επιθυμία να φάω, πήγα ως το ντουλάπι του ψωμιού... Γαλέτες!
Και ρούμι!
Πήρα τρία ναυτικά μπαούλα που βρήκα.
Το πρώτο το γέμισα με προμήθειες: δυο ψωμιά, ρύζι, τρία ολλανδικά τυριά, πέντε κομμάτια αποξηραμένο κατσικίσιο κρέας και λίγο ευρωπαϊκό στάρι που απόμενε.
Αμέσως σκέφτηκα τα όπλα. Βρήκα δύο πολύ καλά κυνηγετικά τουφέκια και δυο πιστόλια, καθώς και λίγα χωνιά με μπαρούτι, ένα σακούλι σκάγια, δύο βαρέλια μπαρούτι καθώς και δύο παλιά σκουριασμένα σπαθιά που πήρα.
Βρήκα το σεντούκι του μαραγκού, ένα εύρημα πραγματικά μεγάλης αξίας.
Τρία πράγματα μου έδιναν κουράγιο: η γαλήνια και αρυτίδωτη θάλασσα, η πλημμυρίδα που ανέβαινε προς τη στεριά και ο απαλός άνεμος που φυσούσε κατά την ακτή. Έχοντας βρει δυο-τρία σπασμένα κουπιά, δυο πριόνια, ένα τσεκούρι κι ένα σφυρί, μαζί με τα εργαλεία που βρίσκονταν μέσα στο σεντούκι του μαραγκού, ρίχτηκα στη θάλασσα με όλο το φορτίο μου.
Μ’ αυτά εδώ θα μπορώ να κοιμάμαι πιο ήσυχος.
Η πρώτη μου φροντίδα ήταν να εξερευνήσω το νησί και να βρω ένα μέρος όπου θα ήταν προφυλαγμένα τα πράγματά μου.
Ας αρχίσουμε σκαρφαλώνοντας σ’ αυτό το βουνό για να δούμε τριγύρω.
10
Ανεβαίνοντας στο βουνό, παρατήρησα πολλά και διάφορα είδη πουλιών. Σκότωσα ένα για το γεύμα μου. Θα πρέπει να ήταν η πρώτη τουφεκιά που έπεσε σ’ εκείνο τον τόπο από καταβολής κόσμου.
Ήταν κάποιο είδος γερακιού: είχε το χρώμα και το
ράμφος του, μα όχι τα γαμψά του νύχια. Το κρέας του ήταν βρομερό και ακατάλληλο για κατανάλωση. Μπλιαχ!
ΠΦΦ!
Στην κορυφή του βουνού, κατάλαβα τη μοίρα μου, προς μεγάλη μου θλίψη...
Ήμουν χαμένος καταμεσής του ωκεανού.
Τι φρικτή τύχη. Ποτέ κανείς δε θα με βρει εδώ!
Μόλις κατάλαβα ότι θα έμενα σ’ εκείνο το νησί επ’ αόριστον, αποφάσισα να χτίσω ένα καταφύγιο αρκετά γερό για να αντέχει στην κακοκαιρία και για να αποθαρρύνει τα πολυάριθμα άγρια θηρία που σίγουρα θα κατοικούσαν στο νησί.
Αποφάσισα να επιστρέψω στο πλοίο για να πάρω σχοινιά, πανιά και μαδέρια, για να οικοδομήσω το μελλοντικό μου οίκημα.
Στα διαμερίσματα του καπετάνιου, βρήκα το
Χρήματα, σε τι χρησιμεύετε; Ένα μονάχα απ’ τα μαχαίρια μου αξίζει περισσότερο για μένα.
ημερολόγιο του πλοίου (στο οποίο και γράφω αυτές τις σημειώσεις), ένα μεγάλο βάζο μελάνι και πέννες σε μεγάλη ποσότητα.
;
Παρόλ’ αυτά, πήρα την κασετίνα.
11
Μιιι
Πάντα μέσα στην καμπίνα του καπετάνιου, βρήκα μια ωραία Βίβλο που κράτησα, έναν σάκο με καρφιά κι ένα τρίτο κυνηγετικό τουφέκι.
ιιι
Μιιιιι
Μιι ι ιιι Μ ιιιιι
ΩΩΩ
;!
Η ανακάλυψη του σκύλου του καπετάνιου
Ε, με το μαλακό!
Γαβ!
μου ξανάδωσε ελπίδα και κουράγιο...
Είμαστε μόνοι μας στον κόσμο οι δυο μας, φίλε μου.
!
Επιστρέφοντας στη στεριά, άρχισα να αναζητώ κατάλληλο σημείο για να εγκαταστήσω την κατασκήνωσή μου.
Σίγουρα έχω τύχη σήμερα...
Ιδού ακόμη ένα πρόσωπο που μπορώ να του μιλάω.
Έπρεπε να λάβω υπόψη μου πολλά πράγματα στην επιλογή του σημείου: 1. τη διαθεσιμότητα γλυκού νερού, 2. την προφύλαξη από τη ζέστη του ήλιου, 3. την προστασία απ’ όλα τα πλάσματα, 4. τη θέα της θάλασσας για την περίπτωση που θα περνούσε κάποιο καράβι.
12
Βρήκα ένα μικρό ξέφωτο στους πρόποδες ενός λόφου, με πλαγιές που στο σημείο εκείνο ορθώνονταν κατακόρυφα σαν πρόσοψη σπιτιού, ώστε κανείς να μην μπορεί να με αιφνιδιάσει ερχόμενος από ψηλά. Στη βάση αυτού του βράχου υπήρχε μια κόγχη που θύμιζε είσοδο σπηλιάς, αλλά δεν υπήρχε βαθύτερο κοίλωμα ή σήραγγα πιο μέσα.
Γύρω απ’ αυτό το σημείο θα υψώσουμε έναν φράχτη με μια σειρά πασσάλων.
Εσύ τι λες, σκύλε; Θα είμαστε καλά εδώ.
Σε αυτόν τον βράχο θα σκάψω μια κοιλότητα αρκετά βαθιά για να προφυλάξω όλα μου τα υπάρχοντα.
Αφού καθάρισα μεθοδικά το έδαφος, άρχισα να υψώνω την περίφραξή μου.
Για να μπαίνω στον χώρο, έφτιαξα μια σκάλα με την οποία περνούσα πάνω από τον φράχτη.
Αφού έγινε αυτό, άρχισα να σκάβω τον βράχο για να δημιουργήσω μια σπηλιά.
Αυτό το έργο μου κόστισε πολύ σε χρόνο και εργασία. Με πολύ κόπο, μετέφερα μέσα στο οχυρό αυτό όλα μου τα πλούτη.
Με ένα από τα πανιά του πλοίου, κατασκεύασα μια σκηνή σαν προσωρινό κατάλυμα όπου έβαλα τα πράγματά μου. Επιτέλους, κοιμόμουν με απόλυτη ασφάλεια. Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, δεν υπήρχε καμία ανάγκη για όλες αυτές τις προφυλάξεις κατά των εχθρών που φανταζόμουν.
Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν πολύ σκληρός, μου πήρε πολλές εβδομάδες μέχρι να μπορέσω να βάλω τα έπιπλά μου σε ασφαλές μέρος.
13
Εκείνη την εποχή, ξέσπασαν σφοδροί τυφώνες, γι’ αυτό και ένιωσα ασφαλής μπορώντας να προφυλάξω το μπαρούτι μου, καθώς φοβόμουν μη γίνει έκρηξη.
Έβγαινα μια φορά την ημέρα, είτε για ψυχαγωγία, είτε για να σκοτώσω κάποιο ζώο και να τραφώ...
Από την πρώτη μου έξοδο, ανακάλυψα ένα ρυάκι με γλυκό νερό...
Βρήκα επίσης κατσίκες σχεδόν παντού.
14
Μέσα στη σπηλιά μου, έφτιαξα μια γωνιά για να ανάβω φωτιά κι έσκαψα μια τρύπα στον τοίχο σαν πηγάδι. Παρόλ’ αυτά, μου έμεναν πολλά ακόμη να κάνω.
Αυτή η κατσίκα έχει γεύση κατσίκας. Τουλάχιστον, δε θα πεθάνουμε της πείνας.
Να πεθάνω της πείνας...
Είχα σοβαρούς λόγους να πι-
στεύω ότι επιθυμία των ουρανών ήταν να τελειώσω τη ζωή μου μ’ αυτόν τον θλιβερό τρόπο, σ’ αυτόν τον έρημο τόπο.
Θα ήθελες να σε ευχαριστήσω που με έσωσες;
Ω, ξέρω τι σκέφτεσαι.
Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!
Βρίσκεις ότι είμαι αχάριστος...
Ευχαριστώ που σκότωσες όλους μου τους συντρόφους, ευχαριστώ που με εξόρισες σ’ αυτό το παρα δείσιο νησί όπου είμαι βασιλιάς, με υπηκόους τις κατσίκες.
Αυτό το νησί είναι ο τάφος μου!
15
Υποφέρω κάθε στιγμή, με κάθε μου ανάσα...
Εκείνη την ημέρα, βρήκα καταφύγιο στο
πιοτό. Το ρούμι μου έκανε καλό. Επίσης, ξεκίνησα να καταγράφω τη ζωή μου, σαν αντίδοτο κατά της πλήξης.
Χουμχνννν
«Ετοιμάζομαι να καταπιαστώ με τη μελαγχολική αφήγηση μιας σιωπηλής ζωής, ίσως μοναδικής στον κόσμο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, ήταν 30 Σεπτεμβρίου όταν πάτησα το πόδι μου σ’ αυτό το φρικτό νησί...»
Αφού έκανα γύρω στις 400 χαρακιές πάνω στον πάσσαλο, επέστρεψα. Καταπιάστηκα να χωρίσω σε μικρές ποσότητες το απόθεμα του μπαρουτιού μου, γιατί πάντα φοβόμουν μήπως πεταχτεί μια σπίθα ή πιάσει μια πυρκαγιά και με στείλει στον άλλο κόσμο. Θα μου τελειώσουν τα σακούλια.
Άδειασα έξω ένα σακούλι που περιείχε σπόρους για τις κότες μας, πάνω στο πλοίο. Δεν απόμενε πια παρά μόνο σκόνη.
Αφού το έκανα κι αυτό, εξακολούθησα να τακτοποιώ το οχυρό μου.
Καθώς μου έλειπαν τελείως τα κατάλληλα εργαλεία,
Μπα;!
όπως λόγου χάρη μια αξίνα ή ένα απλό φτυάρι, μου πήρε πολλές εβδομάδες για να ολοκληρώσω τις εργασίες μου.
16
Μα... Μα... Σιτάρι!
Είχε περάσει ένας μήνας από τότε
που είχα σπείρει κατά λάθος τη σκόνη. Οι δυνατές βροχές είχαν κάνει τους σπόρους να βλαστήσουν. Χα χα! Σιτάρι!
Το πνεύμα μου ήταν ταραγμένο.
Ίσαμε τότε, οι ενέργειές μου δε βασίζονταν σε καμία θρησκευτική αρχή. Ήμουν αδαής στον τομέα αυτό. Μέσα σε όλα όσα μου είχαν συμβεί, δεν έβλεπα παρά το αποτέλεσμα της τύχης.
Κύριε! Έλαβα το μήνυμά Σου. Ο άρτος! Το σώμα του Υιού Σου, του Ιησού. Ευχαριστώ, Κύριε και θεέ μου. Ορκίζομαι να προστατεύσω αυτό το αγαθό πάνω από κάθε άλλο.
Όταν είδα να μεγαλώνει το
σιτάρι σ’ ένα κλίμα που γνώριζα πως ήταν ακατάλληλο για τέτοια καλλιέργεια, ένιωσα έκπληξη και θαυμασμό. Απέδωσα το φαινόμενο αυτό στον Θεό. Ο Θεός υπήρχε και αποκαλυπτόταν επιτέλους! Κακομοίρη μου! Θα σε σκοτώσω αν ξαναπατήσεις στο σώμα του Χριστού!
17
Θα φτιάξω ψωμί! Ψωμί!
Χα! Χα χα! Ψωμί!
Ήταν εκεί, παρών, Aυτός που πάντοτε απαρνιόμουν. Παρά τις παραινέσεις των συντρόφων μου, τις καλές συμβουλές των γονιών μου, είχα κλείσει την καρδιά και την ψυχή μου στον Θεό.
Ρίξε κεραυνό να με κάψεις γιατί τόσον καιρό σε αγνοούσα, δεν είμαι αντάξιός σου! Συγχώρεσέ με!
ΠΕΝΓΚ!!!
Εκεί που άλλοι θα είχαν δει απλά κοράκια, εγώ έβλεπα όντα σταλμένα από την κόλαση για να με μεταστρέψουν από την πίστη μου στον Ιησού Χριστό. Ιδού τι παθαίνουν οι ιερόσυλοι δαίμονες!
Είχα αρχίσει να χάνω σιγά σιγά τα λογικά μου...
Αλλά πριν καταλήξω τελείως παράφρονας, έλαβα ένα νέο μήνυμα από τον Θεό...
18
Ένας ισχυρός πυρετός με γονάτισε...
ΑΑ Α!
Μόνος στη σπηλιά μου, εκείνη τη νύχτα, αντίκρισα ένα φρικτό όραμα...
19
...
ΥΤΑ ΑΦΟΥ ΟΛΑ ΤΟ Ε ΣΕ Δ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑΜΕΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ Α ΠΕ ΝΟΗΣΕΙΣ, Θ ! ΘΑΝΕΙΣ
ΚΡΟΥΣΟ!
20
Καταρρακτώδεις βροχές μαστίγωναν το νησί. Αυτό κράτησε δέκα ημέρες. Εγώ παρέμεινα κλινήρης.
Εκμεταλλεύτηκα λοιπόν αυτή τη
μεγάλη περίοδο αδράνειας, τις στιγμές που ξανάβρισκα τα λογικά μου ανάμεσα σε δύο παραληρήματα, για να συλλογιστώ την προσέγγισή μου προς τον Θεό...
Χωρίς να θέλω το Κακό, χωρίς συναίσθηση του Κακού, ίσαμε τώρα ήμουν βυθισμένος σε ένα είδος ψυχικής χαύνωσης...
Λογάριαζα να ξεκόψω από την έκλυτη ζωή που ζουν οι άνθρωποι της θάλασσας...
Με το ρούμι, θα περάσει καλύτερα.
Ωστόσο, δεν πήγα μακριά και κάθισα πάνω στην άμμο,
Γευμάτισα με τρία αυγά χελώνας. Ήμουν τόσο αδύναμος,
ατενίζοντας τη θάλασσα που απλωνόταν μπροστά μου, ήρεμη και γαλήνια.
που δεν μπορούσα ούτε καν να σηκώσω το τουφέκι μου. Εμπρός, σκύλε! Πρέπει να ξαναρχίσουμε την άσκηση.
21
Τι είναι η γη και η θάλασσα, που τόσα μέρη τους έχω αντικρίσει;
Τι είμαι εγώ ο ίδιος; Τι είναι όλα τα πλάσματα, άγρια και ήμερα, άνθρωποι και κτήνη; Από που προερχόμαστε;
Επέστρεψα στο καταφύγιό μου για Σίγουρα όλους θα μας έφτιαξε κάποια κρυφή δύναμη που έπλασε τη γη και τον ωκεανό, τον αέρα και τα ουράνια. Μα ποια είναι αυτή η δύναμη;
να ξαπλώσω, αλλά το πνεύμα μου ήταν αξιοθρήνητα ταραγμένο.
Είναι ο Θεός που δημιούργησε όλα αυτά τα πράγματα. Τα καθοδηγεί και τα κυβερνά. Αν είναι έτσι, τίποτε δεν μπορεί να συμβεί δίχως να το ξέρει Εκείνος. Γνωρίζει ότι βρίσκομαι εδώ, πάνω σε τούτο το απαίσιο νησί, εκείνος έδωσε την εντολή.
Το έκανες αυτό για να έρθω κοντά Σου, αυτό είναι;
22
Ο πυρετός είχε πέσει, αλλά δεν είχα συνέλθει ακόμη τελείως.
Έβαλα ένα φύλλο καπνού στο στόμα μου και το μάσησα. Δε γνώριζα αν ήταν κατάλληλο για την ασθένειά μου ή όχι.
Αυτό μου θόλωσε το μυαλό. Ο καπνός ήταν πράσινος και δυνατός.
Αμάν!
Άνοιξα τη Βίβλο μου κι έπεσα σ’ έναν ψαλμό που έμοιαζε να απευθύνεται σε μένα.
Ο ίδιος ο Θεός θα μπορούσε να με βγάλει από αυτή τη θέση;
«Και επικαλού εμέ εν ημέρα θλίψεως. Θέλω σε ελευθερώσει, και θέλεις με δοξάσει».
23
Εκείνο το βράδυ, έκανα κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ στη ζωή μου.
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς το σημείο όπου συγκεντρωνόταν το νερό, σχηματίζοντας φυσικές λεκάνες γεμάτες γλυκό νερό, σωστό κόσμημα για το νησί.
Είχαν περάσει περίπου 20 μήνες από τότε που βρέθηκα
πάνω σ’ αυτό το νησί της συμφοράς. Αποφάσισα να κάνω κανονική εξερεύνηση. Βρήκα πολλά ωραία λιβάδια και πεδιάδες, σκεπασμένα με χλόη.
Καθώς προχωρούσα όλο και πιο βαθιά στο εσωτερικό, είδα ότι το τοπίο άρχισε να γίνεται όλο και πιο δασωμένο.
Εκεί ανακάλυψα διάφορους καρπούς: άφθονα πεπόνια στο χώμα και σταφύλια να κρέμονται από τα δέντρα, όπου περιτυλίγονταν τα κλήματα.
Όλη αυτή η περιοχή έμοιαζε τόσο πράσινη, τόσο ανθισμένη, που θα μπορούσες να την περάσεις για τεχνητό κήπο. Τότε συλλογίστηκα πως όλα αυτά ήταν η περιουσία μου, ήμουν ο αφέντης αυτού του τόπου.
Στην επιστροφή, βρήκα ένα δέντρο γεμάτο παπαγάλους. Έριξα έναν κάτω χτυπώντας τον μ’ ένα ξύλο. Έτρεφα την ελπίδα να τον εξημερώσω.
24
Μου πήρε κάμποσους μήνες ώσπου να κατορθώσω να τον κάνω να μιλήσει. ...Ροβινσώνας... Ρο-βιν-σώ-νας...
Είχε έρθει πάλι η εποχή των
βροχών της φθινοπωρινής ισημερίας. Διέθετα επομένως άφθονο ελεύθερο χρόνο και υπομονή για τον σύντροφό μου.
Σημείωσα την επέτειο της 30ης Σεπτεμβρίου, της ημέρας που αποβιβάστηκα στο νησί. Έκλειναν κιόλας δύο χρόνια από τότε που έφτασα. Ρο-βιν-σώ-νας
Άντε!
Άρχισα να νιώθω βαθιά ότι η ζωή που ζούσα, παρά τις δυσχερείς συνθήκες, ήταν μακράν πιο ευτυχισμένη από την καταραμένη ζωή που είχα κάνει όσο ήμουν στον έξω κόσμο.
;!
Πολ
Πολ; Πολ
Ρο-βιν-σώ-νας Πολ
Με συντάραξε ένα ζωηρό συναίσθημα.
Ήταν η πρώτη λέξη που άκουγα να προφέρει στο νησί ένα άλλο στόμα πέρα από το δικό μου. Ρο-βιν-σώ-νας
Οι λύπες και οι χαρές μου είχαν αλλάξει, οι επιθυμίες μου ήταν άλλες, οι στενοχώριες μου δεν είχαν πια την ίδια σημασία. Η ζωή τώρα μου φαινόταν γλυκιά.
Πολ
25
Διάβαζα την Αγία Γραφή τρεις φορές την ημέρα. Μια μέρα που ήμουν ιδιαίτερα θλιμμένος, άνοιξα τη Βίβλο στο παρακάτω χωρίο: «Δε θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει». Για μια ακόμη φορά, μου φάνηκε πως αυτά τα λόγια απευθύνονταν σε μένα.
Κάτω από τη σκέπη του Θεού, βγήκα για μια εξόρμηση.
Όταν εξερεύνησα το νησί, είχα παρατηρήσει πως μια γλώσσα θάλασσας εισχωρούσε αρκετά βαθιά μέσα στη στεριά...
Καλά λοιπόν! Αφού ο Θεός δε με εγκατέλειψε, τι σημασία έχει αν με εγκατέλειψε ο κόσμος.
Το νερό εκεί ήταν αρκετά ήρεμο και η παλίρροια σχεδόν ανύπαρκτη. Υπήρχαν κάτι μεγάλα δέντρα που φύτρωναν εκεί. Αναγνώρισα κάποιο είδος κέδρου. Η τοποθεσία ήταν ιδανική γι’ αυτό που σκόπευα να κάνω.
Με πολύ ενθουσιασμό, βάλθηκα
να κατασκευάσω ένα πλεούμενο.
Ωραία. Αφού κανείς δεν πρόκειται να με αναζητήσει, θα αναχωρήσω με τα δικά μου μέσα. Ο Θεός βοηθά όποιον βοηθά τον εαυτό του.
Χρειάστηκα ατέλειωτες ώρες δουλειάς
για να ρίξω καταγής αυτό το δέντρο. Μου πήρε 20 μέρες να το κόψω με το τσεκούρι και 14 μέρες να το απαλλάξω από την τεράστια, πυκνή κορυφή του.
Μου πήρε έναν μήνα να το σκαλίσω, να του δώσω σχήμα και να του φτιάξω ένα είδος καρίνας για να μπορεί να πλέει με το σκαρί του όρθιο.
26
Κανένας άνθρωπος δεν είχε κάνει ποτέ παρόμοιο έργο με τέτοιο θερμό πάθος.
Είχα ένα τέλειο πλεούμενο τύπου πιρόγας.
Στη συνέχεια, μου χρειάστηκαν σχεδόν τρεις
Αρκετά μεγάλο για να χωρέσει 26 άντρες!
μήνες για να αδειάσω το εσωτερικό του...
Ιδού η ωραιότερη πιρόγα του Ειρηνικού! Για να μην πω η ωραιότερη όλης της υφηλίου! Χα χα!
Ωραία. Δε μένει τώρα παρά να τη ρίξω στη θάλασσα!
Η δουλειά αυτή ήταν εξαιρετικά
επίπονη. Αν και το σκάφος μου βρισκόταν μόλις 100 γιάρδες απ’ την όχθη, μεσολαβούσε μια ανηφόρα που έπρεπε να εξαλείψω για να το σύρω μέχρι τη θάλασσα.
Μα την πίστη μου! Έκανα υπερβολικά μεγάλα σχέδια!
Τώρα μέτρησα το μήκος του εδάφους και αποφάσισα να ανοίξω ένα κανάλι για να φέρω τη θάλασσα μέχρι το μονόξυλο.
Μου πήρε άλλον έναν μήνα να ισιώσω αυτή την επιφάνεια. Αφιέρωσα σ’ αυτό πολλή ενέργεια και κουράγιο. Παρά τις επανειλημμένες μου απόπειρες, η βάρκα δεν κουνιόταν ρούπι.
Επέστρεψα στη σπηλιά για να υπολογίσω το βάθος και το μήκος του χαντακιού που θα έπρεπε να σκάψω και να βρω με τι τρόπο θα μετέφερα τα χώματα. Μη μπορώντας να βασιστώ παρά μόνο στα χέρια και στα πόδια μου, υπολόγισα ότι θα μου έπαιρνε 10 με 12 χρόνια για να το ολοκληρώσω! Τόση δουλειά!
Για το τίποτα!
Αναγκάστηκα να τα παρατήσω.
27
Για πέντε χρόνια μετά από αυτό το περιστατικό, δεν μπορώ να πω ότι μου συνέβη τίποτε το ιδιαίτερο. Έλα, φίλε μου, πάμε μια βόλτα.
Μου ξανάρθε η επιθυμία να κατασκευάσω μια πιρόγα, αλλά τούτη τη φορά με λιγότερο φιλόδοξες αναλογίες και όχι πλέον για να φύγω από εκείνο το μέρος, παρά για να εξερευνήσω τον περίγυρο του νησιού.
Όσο για την άλλη πιρόγα, την άφησα εκεί σαν υπενθύμιση, για να μου διδάξει να είμαι πιο προσγειωμένος την επόμενη φορά.
Γαβ
Δεν απομακρυνόμουν από την ακτή,
αποφεύγοντας τα ρεύματα. Το νησί δεν ήταν πολύ μεγάλο. Όταν έφτασα στην ανατολική ακτή του, συνάντησα έναν μεγάλο βραχώδη ύφαλο.
Πιο πέρα, αποφάσισα να ρίξω την άγκυρα.
Θα πρέπει να κάνω μια μεγάλη παράκαμψη.
Αυτό το μέρος ήταν όμορφο και σχεδόν από κάθε
Προχωρώντας πιο βαθιά μέσα στη ζούγκλα, απολάμβανα
άποψη έμοιαζε με τη γωνιά όπου είχα εγκαταστήσει το φρούριό μου.
τη δροσιά και την εξαιρετική ομορφιά του τόπου.
Εδώ θα έπρεπε να είχα χτίσει το καταφύγιό μου.
28
ΤΣΑΚ! ΓΚΡΡΡ!
Δε θέλεις να έρθεις να δεις; Καλώς. Κατάλαβα.
Χσσ... Χσσσ... Χσσσ...
Εί... Είναι κανείς εκεί;
Χσσσ... Χσσσ... Χσσσ...
29
ΑΑΑ!
Μια αρκούδα!
Χσσ... Χ σσ... Καλά. Ας γυρίσουμε. Όλες αυτές οι περιπέτειες με εξάντλησαν.
Ώστε κι εσύ το είδες το τέρας;
Γαβ
Επέστρεψα στο σπίτι μου και ξάπλωσα να ξαποστάσω το κορμί μου. Ήμουν εξουθενωμένος και αποκοιμήθηκα αμέσως.
Ρ
ΚΑΗΜΕΝΕ, ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ ΚΡΟΥΣΟ! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ ΚΡΟΥΣΟ; ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ;
30
ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ ΚΡΟΥΣΟ, ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ ΚΡΟΥΣΟ!
ΡΟ Ν ΩΝΑ, ΒΙ Σ ΠΟ ΕΙΣ Υ ΑΙ;
Ε... Εδώ είμαι... Εσύ πού είσαι; Ποιος είσαι;
Ε; Ποιος... Ποιος μου μιλάει;
Μχ;
ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;
Αναθεματισμένο πουλί!
Χ
Α, Πολ! Εσύ είσαι! Χα χα!
Πολ!
Χρόνια ολόκληρα είχα να γελάσω. Χάρηκα ακούγοντας εκείνο το γέλιο, ένα γέλιο ανθρώπου ελεύθερου και ευτυχισμένου. Επιτέλους, είχα βρει την αρμονία στην ύπαρξή μου.
Πολ!
Χ
Πολ, Χα χα χα. Χα χα! Καλά, άσε με να κοιμηθώ.
Μχμ... Θα τα πούμε αργότερα.
31
Έφτασα σε εξαιρετικό επίπεδο δεξιοτεχνίας όσον αφορά την αγγειοπλαστική. Ήξερα να φτιάχνω κάθε λογής βάζα, δοχεία και άλλα σκεύη. Κατόρθωσα να φτιάξω και μια κεραμική πίπα: αν και ήταν πολύ βαριά, ήταν γερή και τραβούσε πολύ καλά.
Έμπαινα τώρα στην ενδέκατη χρονιά της διαμονής
μου εκεί. Πίστευα ότι ζούσα μια ευτυχισμένη ζωή, από κάθε άποψη. Στο διάστημα αυτό, τελειοποιήθηκα σε όλες τις μηχανικές εργασίες. Θα μπορούσα να έχω γίνει πολύ καλός μηχανικός.
Πολ.
Πέρασα από την παραλία με σκοπό να χωθώ αμέσως
Κατά την τελευταία απογραφή των προμηθειών
μετά σιωπηλά στο δάσος.
μου, διαπίστωσα ότι τα πυρομαχικά μου είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν. Αναζητούσα ένα τέχνασμα για να πιάνω τις κατσίκες. Καημένε γέρο μου, δεν μπορείς πια να κουνηθείς. Μείνε εδώ, θα πάω μόνος μου.
;!
32
Θεέ μου! Υπάρχει κάποιος εδώ!
Η σπηλιά μου!
Φρικτά τρομοκρατημένος, κοιτούσα
πίσω μου κάθε δύο ή τρία βήματα. Η αγωνία μου μεταμόρφωνε σε άνθρωπο κάθε μακρινό κορμό δέντρου.
33
Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ τη νύχτα.
Επέστρεψα ευθύς στο οχυρό μου.
Ποτέ κανείς δεν κρύφτηκε με τόση τρομάρα όση ένιωθα εγώ κατά την υποχώρησή μου.
Θεέ μου. Αν ανακάλυπτε τη βάρκα μου! Θα μπορούσα να την κάψω. Όχι, θα έβλεπε τον καπνό.
Πώς είναι δυνατόν να ήρθε ένας άνθρωπος εδώ;
Πού είναι το σκάφος που τον έφερε;
Ευτυχώς, δεν είναι στην παραλία, όπου θα φαινόταν.
Θα ξανάρθουν και θα είναι περισσότεροι. Θα βρουν την περίφραξή μου, θα σκοτώσουν τις κατσίκες μου και θα με φάνε.
Ο φόβος απόδιωχνε από την ψυχή μου όλη μου την πίστη. Η αρχική μου εμπιστοσύνη στον Θεό, που οφειλόταν στην καλοσύνη Του, κλονίστηκε από τη δοκιμασία που μου επέβαλλε τώρα.
Εγώ, ένα πλάσμα που ο ουρανός έκρινε ανάξιο να βρίσκεται ανάμεσα σε ομοίους του, έτρεμα στην ιδέα και μόνο να αντικρίσω έναν άνθρωπο. Πρέπει να ενισχύσω την ασφάλειά μου και να οργανώσω την αντίστασή μου.
Κύριε, μη μου πάρεις πίσω αυτά που τόσο κοπίασα να αποκτήσω.
Μου πήρε αρκετούς μήνες ώσπου να τελειώσω.
Διπλασίασα τη σειρά των πασσάλων μου και άνοιξα στον φράχτη εννέα πολεμίστρες.
34
Στο εξωτερικό του τείχους, φύτεψα στο χώμα μπαμπού που μεγάλωσαν γρήγορα.
Δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου πια. Είχα δημιουργήσει ένα μικρό κοπάδι από κατσίκες, που το φύλαγα μέσα σε ένα μαντρί, στο εσωτερικό της περίφραξής μου. Αυτό με απάλλασσε από την κούραση του κυνηγιού. Το σιτάρι μου ευδοκιμούσε και είχα καλές σοδειές.
Η ανακάλυψη μίας και μόνο ανθρώπινης
πατημασιάς, μου κόστισε όλες αυτές τις προσπάθειες. Δεν είχα δει κανένα ανθρώπινο πλάσμα μετά την ανακάλυψη της πατημασιάς και είχαν περάσει ήδη δύο χρόνια από τότε.
Τώρα, τη δωδέκατη χρονιά μου, με μεγάλη θλίψη γράφω ετούτες τις γραμμές. Ο σύντροφός μου, ο καλύτερος φίλος μου μόλις πέθανε. Παρόλο που ήμουν προετοιμασμένος για τον επικείμενο χαμό του, είμαι συντετριμμένος. Αυτή τη φορά, έχω πράγματι την αίσθηση ότι είμαι μόνος πάνω σ’ αυτό το καταραμένο νησί.
Για την τελευταία του κατοικία, διάλεξα μια γωνιά
Χννν. .. Χνν ν... Χννννν...
στον κήπο μου όπου φυτρώνουν μαλακά και απαλά βρύα, για την πιο γλυκιά ανάπαυση. ...
35
Αφού φύλαξα σε ασφαλές σημείο ένα τμήμα των προμηθειών μου, αποφάσισα να εξερευνήσω το νησί, για να βρω ένα μέρος όπου θα άφηνα εφεδρικές προμήθειες, για την περίπτωση επίθεσης στο φρούριό μου.
!
Μα τι...;!
Που
να πάρει!
Άου!
36
ΓΚΡΑ ΑΑ !!
Ωωωχ!
ΑΡΓΚ!
;!!
37
ΜΠΛΜΠΛΑ
Α
Α
Ρ Χ
38
Γνωρίζοντας πλέον τις συνήθειες αυτών των αγρίων, μου έφυγε η αγωνία όσον αφορά το ενδεχόμενο να έλθουν να εξερευνήσουν το νησί. Ωστόσο, συντηρούσα το οπλοστάσιό μου με τη μεγαλύτερη δυνατή φροντίδα.
Ώστε λοιπόν, τρομεροί άγριοι είχαν διαλέξει
το νησί μου για τις ανόσιες πράξεις τους. Η αποστροφή μου προς αυτές ήταν τέτοια, που φοβόμουν τη θέα τους σαν τον ίδιο τον διάβολο.
Από τα τρία πιστόλια που είχα διασώσει
από το πλοίο, είχα πάντα τουλάχιστον τα δύο στη μέση μου, μαζί με ένα μεγάλο σπαθί. Ήμουν πραγματικά τρομερό θέαμα στις εξορμήσεις μου.
Κάθε μέρα ανέβαινα στην
κορυφή που έβλεπε στην παραλία και παρατηρούσα τον ορίζοντα.
Έμεινα εκεί δύο ολόκληρα χρόνια, δίχως να δω κανένα πλοίο να πλησιάζει στην επικράτειά μου, δίχως να ξαναβρώ ανθρώπινα λείψανα.
Ρρροβινσώνα!
Ήταν Δεκέμβριος της 23ης χρονιάς μου στο νησί,
πριν το χάραμα, όταν ξαφνιάστηκα από τη λάμψη μιας φωτιάς στην ακτή κοντά στην κατοικία μου.
!
39
Περίμενα δύο ώρες σ’ αυτή την κατάσταση. Άρχισε να με τρώει η ανυπομονησία για να μάθω τι συνέβαινε εκεί κάτω.
Οπλίστηκα και πήρα θέση άμυνας. Γέμισα όλα τα πυροβόλα όπλα μου, αποφασισμένος να πολεμήσω ως την τελευταία μου πνοή.
40
41
42
Μπλ... αρρ...
43
ΑΑ Α Α
oy
x
Βάρβαροι! Υπάνθρωποι! Θα γυρίσω εκεί κάτω και θα τους εξολοθρεύσω όλους, ως τον τελευταίο!
44
Αν το κάνω αυτό, ένας απ’ τους άγριους θα μπορούσε να ξεφύγει και να πάει να ειδοποιήσει τους ομοίους του και να αποβιβαστούν στο νησί μου 200 ή 300 ιθαγενείς, έτοιμοι να με κατακρεουργήσουν.
Ή μπορώ να βάλω στην άμμο, εκεί που κάνουν τη φρικτή τελετή τους, ένα βαρελάκι μπαρούτι και μόλις ανάψουν τη φωτιά τους δε θα απομείνει τίποτε από δαύτους...
Πολ!
Γύρω στα μέσα Μαΐου, μια πολύ σφοδρή καταιγίδα μαινόταν όλη την ημέρα, συνοδευόμενη από αστραπές και κεραυνούς.
Μ
ΜΠΟΥΜ
!
Ένα κανόν ι! 90. BOOOM ΜΠΟΥΜ
45
Ανέπτυξα δεκάδες σχέδια
εξόντωσης. Ωστόσο, δεν επρόκειτο να τους ξαναδώ σύντομα.
ΜΠΟΥΜ
Εεε! Οοο! Απ’ το πλοίο! Από δω! ΟΟΟΟ
ΑΑΑΑΑ!
Δε μ’ ακούνε, οι δύσμοιροι.
Ik hoor ver een stem aan!
ΕΔΩ!
ΕΔΩ!
ΕΔΩ!
46
ΟΟ Οx i
Να και δεύτερο πλήρωμα που κάλεσες κοντά Σου, ενώ τη φτωχή ζωή μου διάλεξες να τη σπλαχνιστείς...
...σ’ ευχαριστώ...
...μα...
47
...κάτω από τέτοιες συνθήκες, σκέφτομαι ότι η ζωή είναι ένα μαρτύριο.
Από το περιστατικό αυτό, η θάλασσα δεν άφησε κανένα ίχνος.
Ήταν Δεκέμβριος της ίδιας χρονιάς, όταν τους είδα να αποβιβάζονται.
Μερικές μέρες αργότερα, με θλίψη μου βρήκα το πτώμα ενός νεαρού στην αμμουδιά.
Να που ξανάρχονται να επαναλάβουν τους ανόσιους φόνους τους στο νησί μου.
Ετούτη τη φορά, δε θα αφήσω αυτούς τους άγριους να σπιλώσουν την επικράτειά μου.
48
Βρήκα πάνω του δώδεκα φιορίνια,
έτσι έμαθα ότι το πλήρωμα ήταν ολλανδικό. Κράτησα επίσης μια πίπα από σεπιόλιθο, που μου φάνηκε πολύ χρήσιμη.
!
Μα την πίστη μου!
!
49
Μη φοβάσαι...
Έλα.
!
Ναι, θα είμαι ο αφέντης σου.
Πάμε!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
50
9786185531348
Ροβινσώνας Κρούσος του Daniel Defoe
ΜΕΡΟΣ Γ’
Σενάριο & Σχέδιο:
Christophe Gaultier Χρώμα:
Christophe Gaultier & Marie Galopin
3
Ευχαριστώ τον Ζαν Νταβίντ. Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον Ματίς και την Αμπρ.
Περίληψη του προηγούμενου τεύχους Προτιμώντας την περιπέτεια από την καριέρα του δικηγόρου για την οποία τον προορίζουν, ο Ροβινσώνας Κρούσος μπαρκάρει για να κάνει την τύχη του στα νησιά. Αντί να αποθαρρυνθεί από το πρώτο του ναυάγιο, βάζει πλώρη για τη Γουινέα, με σκοπό να κάνει εμπόριο εκεί. Όταν οι Τούρκοι πειρατές κάνουν ρεσάλτο στο πλοίο, ο Ροβινσώνας πιάνεται αιχμάλωτος. Κατορθώνει να ελευθερωθεί και τον περισυλλέγει ένα πλοίο με ρότα για Βραζιλία. Ο Ροβινσώνας γίνεται συνέταιρος του καπετάνιου σε μια επιχείρηση ζαχαροκάλαμου. Πλουτίζει, αλλά πλήττει και βασανίζεται ξανά από όνειρα φυγής. Έτσι, δέχεται να πάει να φέρει σκλάβους, για να καλύψει την έλλειψη εργατικών χεριών για τις φυτείες. Μετά από ένα νέο ναυάγιο, ξεβράζεται σε ένα ερημονήσι. Μένοντας ολομόναχος, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει, παλεύοντας ενάντια στην τρέλα και την απομόνωση. Τα χρόνια περνούν, ο Ροβινσώνας εγκαθίσταται στο νησί και σιγά σιγά βρίσκει τη γαλήνη και την πίστη, μέχρι που ανακαλύπτει την εισβολή άγριων κανίβαλων. Αηδιασμένος από τις αποκρουστικές τους συνήθειες, επεμβαίνει σε μια τέτοια θυσία και σώζει έναν νεαρό άγριο από τον θάνατο που τον περίμενε...
4
Γρήγορα, σήκω πάνω. Οι άλλοι θα φτάσουν σύντομα.
Φαίνεται ότι δεν έβαλα αρκετή δύναμη στο χτύπημα με το κοντάκι.
Μα καλά, τι...;
;
Θέλεις τη σπάθα;
5
Εεε... ευχαριστώ...
Έλα!
Από δω.
6
!
Βρίσκεσαι στο σπίτι μου.
Βέβαια, δεν έχω τις ανέσεις ενός αληθινού σπιτιού, μα είναι καλύτερα σε σχέση με τις καλύβες σας από άχυρο και μπαμπού.
Κάθισε. Λίγο παστό κρέας κατσίκας; Ψωμί από τα χεράκια μου; Θα γευθείς και λίγο κρασί από φοινικόδεντρο σερβιρισμένο σε ποτήρι από κρύσταλλο Μπακαρά.
;
7
!
Θα πρέπει να τελειοποιήσουμε τη μόρφωσή σου. Θα σε κάνω καλό Χριστιανό, θα δεις.
Για να δούμε...
Για αρχή, πρέπει να αλλάξεις το ειδωλολατρικό σου όνομα.
Σήμερα έχουμε Παρασκευή, θα πάρεις λοιπόν το όνομα Παρασκευάς για να σε αποδεχτεί ο Θεός. Και οι άνθρωποι.
Ε...;
8
Πα-ρα-σκευ-άς.
Κι εμένα με λένε: Αφέντη.
Πα-λα-κε-βάας.
Ναι. Παρασκευάς.
Ξεκουράσου.
Και τώρα, Παρασκευά, πήγαινε να κοιμηθείς.
;
Έμεινα όλη νύχτα και τον
παρατηρούσα. Λογάριαζα να του δώσω ρούχα, γιατί δεν ήταν σωστό να τριγυρίζει έτσι, γυμνός.
;
9
Θα βγούμε να κυνηγήσουμε...
Βάλε αυτό το πουκάμισο κι αυτό το παντελόνι.
Αποφάσισα να επιστρέψω στην παραλία. Στην ίδια εκείνη όπου είχα κατατροπώσει τους άγριους κανίβαλους. Θα με βοηθήσεις να θάψω τα πτώματα.
ΟΧΙ! ΜΑ ΟΧΙ!
10
Παρασκευά... Μα τι κάνεις...;
Ποτέ ξανά, με κατάλαβες;! Αλλιώς θα σε ΣΚΟΤΩΣΩ!
!
Αφού ο Παρασκευάς μάζεψε ένα τόξο
και μια φαρέτρα γεμάτη βέλη, συνεχίσαμε την εξόρμησή μας. Του έδειξα την έκταση της επικράτειάς μας.
Δε φάνηκε να του ξυπνά κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Νιώθω καθησυχασμένος. Δε θα τρως πια ανθρώπινη σάρκα. Καλό... Καλό, τρώγε!
Ευτυχώς για μένα, είχα έναν μαθητή πολύ επιμελή και κυρίως έξυπνο, γεγονός που του επέτρεψε να κάνει γρήγορη πρόοδο στην εκμάθηση της γλώσσας μας.
Τρ... Τρώγε.
Οι βοτανολογικές του γνώσεις μου
Του ετοίμασα μια γωνιά στη σπηλιά μου για να αναπαύεται.
φάνηκαν πάρα πολύ χρήσιμες. Μου έμαθε ποια φυτά ήταν θεραπευτικά και ποια επικίνδυνα, ποια φυτά σκότωναν και ποια ήταν κατάλληλα για κατανάλωση.
Καλό, τρώγε... Τρώγε.
11
Αμέσως κατασκεύασα ένα πλαίσιο και προσάρμοσα μια πόρτα την οποία μαντάλωνα τις νύχτες, γιατί δεν είχα ακόμη απόλυτη εμπιστοσύνη στον σύντροφό μου.
Καταπιάστηκα να ξεριζώσω από τον Παρασκευά κάθε επιθυμία για ανθρώπινη σάρκα, γιατί ακόμη φοβόμουν για τη ζωή μου.
Τρώμε με το πιρούνι.
Ν... Ναι.
ΜΠ ΡΑ Α!
Προσθέτουμε λίγο αλάτι.
Καταραμένο μαχαίρι.
Δε θες αλάτι; Πώς είναι δυνατόν αυτό; Θα δεις, θα το συνηθίσεις και είναι καλύτερο.
12
Πολύ γρήγορα, είδα τον σύντροφό μου να ξεφεύγει από την κατάσταση του αγρίου.
Εγώ βοηθήσω εσένα, ανοίξω καρύδα...
Άφησέ το αμέσως!
Μα τι κάνεις εκεί;!
Δεν πρέπει να το αγγίζεις! Είναι ο Κύριός μας!
Κύριος;
Το όνομά του είναι θεός. Κυβερνά εμάς και τη φύση. Είναι εκεί και μας παρατηρεί...
Ωραία. Θα αναλάβω και τη θρησκευτική σου μόρφωση. Η πίστη μού έσωσε τη ζωή. Θα καθοδηγήσει και τη δική σου.
13
Ο Παρασκευάς άρχισε να μιλά αρκετά καλά τα αγγλικά και ήξερε να κατονομάσει σχεδόν όλα τα αντικείμενα γύρω μας. Πολ.
Καθώς με κεντούσε η περιέργεια και ένιωθα πολύ έντονη επιθυμία να μάθω περισσότερα για το παρελθόν του και για τη φυλή του, αποφάσισα να τον ρωτήσω. Η φυλή σου πολεμάει πολύ συχνά;
Χάρη σ’ αυτό το γεγονός, εγώ που δεν είχα μιλήσει σχεδόν είκοσι χρόνια, ξαναβρήκα τη λαλιά μου και την απόλαυση της συζήτησης.
Εμείς... πιο δυνατοί. Άλλες φυλές μάς φοβούνται.
Ναι, εμείς πάντα πολεμάμε. Σκοτώνουμε πολλούς εχθρούς!
Ήρθαν στο νησί μας. Μας επιτέθηκαν ξαφνικά. Γιατί οι δικοί σου δε σε πήραν πίσω;
Η φυλή μου τρώει ανθρώπους... όλους...
Οι εχθροί με πέταξαν σε μια πιρόγα. Εκείνη τη μέρα, οι δικοί μου δεν είχαν πιρόγα.
Ανακάλυψα ένα πλάσμα αθώο και απλοϊκό, βαθιά συναισθηματικό.
Αν η φυλή σου είναι πιο δυνατή, γιατί ήσουν αιχμάλωτος; Εκείνοι πιο πολλοί αυτή τη φορά. Πήραν ένα, δύο, τρία κι εμένα.
Τι κάνει η φυλή σου με τους αιχμαλώτους; Κι αυτή τους τρώει; Ναι.
Τρώμε και τους νεκρούς...
Τι;! Τους γέροντες της φυλής μου. Τους τρώμε όταν πεθαίνουν...
14
Τρώμε τα σώματα των γερόντων, γιατί περιέχουν τη γνώση της φυλής μας, έτσι η παράδοση περνά από τον γέροντα στο νεογέννητο.
;
Τρώμε και τους εχθρούς μας για να τους κλέψουμε τη δύναμη.
Ναι, πολλές φορές, αλλά σε μια άλλη παραλία.
Και... έχεις έρθει εδώ με τη φυλή σου;
Η ήπειρος είναι μακριά;
Όχι, αφέντη. Είμαι καλά, θέλω να μείνω.
Όχι.
Πώς ονομάζεται η φυλή σου;
Α... Καρίμπ! Εμείς τους λέμε Καραΐβες! Ζουν στην Αμερική!
Καρίμπ.
Θα ήθελες να γυρίσεις στη φυλή σου;
Είμαι κοντά στην Αμερική.
Έχω ξαναδεί άντρες σαν εσένα: με μαύρα μαλλιά και μαύρες τρίχες στο πρόσωπο.
Εμείς σκοτώσαμε πολλούς τέτοιους.
Αργότερα, είδα σε έναν από τους
χάρτες μου ότι η περιοχή της Καραϊβικής εκτεινόταν από τις εκβολές του Ορινόκου μέχρι τη Σάντα Μάρτα. Ισπανοί! Ξέρεις πώς να πας μέχρι αυτούς τους άντρες;
Ναι.
Αλλά χρειάζεται μια βάρκα μεγάλη σαν δύο πιρόγες.
15
Θα μπορέσω να φύγω απ’ αυτό το μέρος.
Αλίμονο, είχε ξανάρθει η εποχή των βροχών, ήταν αδύνατον να επιχειρήσουμε παρόμοια εκστρατεία.
Α, είναι ο γέρος Ονονγουακέ, που ζει πάνω από το καθετί. Είναι πολύ πιο γέρος από τη γη και τη θάλασσα.
Μόνο οι γέροντες έχουν δικαίωμα να μιλάνε στον Ονονγουακέ. Πηγαίνουν πάνω στο βουνό και του μιλάνε...
Ήταν μια ωραία ευκαιρία να του μιλήσω για τον ΑΛΗΘΙΝΟ Θεό και να του διδάξω τις αντιλήψεις της θρησκείας μου.
Ναι;
Παρασκευά; Υπάρχει κάποιος θεός που λατρεύει η φυλή σου;
Ο πατέρας των Καρίμπ. Αυτός που πιστεύετε.
Του μιλάς καμιά φορά;
Όσοι πεθαίνουν, πηγαίνουν κοντά του. Ακόμη κι αυτοί που τρώτε;
Θεός;
Όχι. Αλλά... οι όμοιοί σου, αυτοί του μιλάνε;
Ναι.
Όταν γυρίζουν, μας λένε τι θέλει ο Ονονγουακέ κι εμείς το κάνουμε.
;!
Με άκουγε με μεγάλη προσοχή και δέχτηκε με χαρά την ιδέα του Χριστού.
Μα αυτό είναι ανέντιμο: Ο Ονονγουακέ δεν είναι ο αληθινός Θεός! Οι γέροντες σάς εκμεταλλεύονται. Είναι πλάσματα που κατευθύνει ο διάβολος. Ο διάβολος είναι το ΚΑΚΟ και παρασύρει τους ανθρώπους για να κυριεύσει τη γη.
Μπορείς να μιλάς στον Θεό. Σε ακούει και σε βλέπει... Τότε είναι μεγαλύτερος θεός από τον Ονονγουακέ.
16
Ο διάβολος είναι ένα ον ικανό να πάρει την εμφάνιση όλων των πραγμάτων. Ο Ονονγουακέ είναι μία από τις πολυάριθμες ενσαρκώσεις του.
Ο δαίμονας είναι ο εχθρός του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. Χρησιμοποιεί την πονηριά του για να αλλάξει την πορεία της Θείας Πρόνοιας.
Ο Θεός θριαμβεύει πάντα πάνω στο Κακό.
Μα ποιος είναι πιο δυνατός, ο διάβολος ή ο Θεός;
Αν ο Θεός είναι πιο δυνατός από τον διάβολο, γιατί δεν τον σκοτώνει;
Ναι, αφέντη.
Θα έπρεπε να ρωτάς γιατί ο Θεός δε μας σκοτώνει, εσένα κι εμένα, όταν κάνουμε κακές πράξεις...
Γιατί;... Λοιπόν... δηλαδή... να...
Άντε φέρε μου λίγο κρασί, εντάξει; Αυτή η κανάτα άδειασε.
Χμμ... Ο Θεός θα τιμωρήσει τον διάβολο στο τέλος. Περιμένει την ημέρα της Κρίσεως. Μετά, θα ρίξει τον διάβολο στην άβυσσο για την αιωνιότητα.
Μας κρατά στη ζωή για να μπορέσουμε να μετανοήσουμε και να μας συγχωρήσει.
17
Θα τον τιμωρήσει στο τέλος... Δεν καταλαβαίνω. Γιατί δεν τον σκοτώνει τώρα;
Καλά, καλά, εντάξει. Εσύ, εγώ, ο διάβολος, όλοι είμαστε κακοί, αλλά ο Θεός θα μας συγχωρήσει όλους.
Υπήρχε περισσότερη ειλικρίνεια παρά γνώση στις διδασκαλίες μου. Εγώ ο ίδιος έμαθα πολλά, εμβαθύνοντας σε ορισμένες ιδέες, τη σημασία των οποίων είχα παραμελήσει στο παρελθόν.
Γιατί να φύγω απ’ αυτόν τον επίγειο παράδεισο; Δε θέλεις να ξαναδείς τη φυλή σου;
Αν φτιάξουμε μια βάρκα αρκετά μεγάλη, μπορούμε να πάμε στην ήπειρο κι εκεί να περιμένουμε να περάσει ένα καράβι κοντά στις ακτές.
Ξέρεις, νομίζω ότι είμαι ευτυχισμένος εδώ. Τώρα νιώθω ολοκληρωμένος.
Έχω ένα άνετο κατάλυμα, άφθονη τροφή και τέλος έχω κι εσένα, τον υπηρέτη μου και σύντροφό μου.
Θα μπορούσα να μείνω.
Πάνε τώρα σχεδόν 27 χρόνια που μένω εδώ, κανείς πια δε θα με θυμάται.
Στο κάτω κάτω, έχω ανάγκη από άσκηση και η καλή εποχή ξανάρθε. Αύριο θα ξεκινήσουμε να υλοποιήσουμε αυτό το σχέδιο.
18
Αλλά βέβαια, αν μου δινόταν η παραμικρή ευκαιρία να φύγω απ’ αυτό το νησί, θα μπορούσα να ξαναγυρίσω στη χώρα μου.
Ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο που μας έφερε μαζί.
Ο Παρασκευάς ήταν τέλειος μαθητής. Πάντα πρόθυμος και γεμάτος όρεξη για γνώση. Ανέλαβα να του αποκαλύψω το μυστικό αυτού που οι όμοιοί του ονόμαζαν «μπαστούνι με φωτιά». Οπλίζεις τον κόκορα, έτσι.
Κλι κ!
Ορίστε, κράτα γερά τη θέση σου και μην κινείσαι καθόλου, για να σημαδέψεις.
Κράτα το τουφέκι, σαν ανταμοιβή για το πρώτο σου θήραμα. Ω, ευχαριστώ, αφέντη.
Άργησε κάπως να μάθει αυτήν
την τέχνη, γιατί έπρεπε να τιθασεύσει τον φόβο του, αλλά με τον καιρό έγινε αρκετά καλός στη σκοποβολή.
Ωραία. Σου έμαθα να πυροβολείς, σε αντάλλαγμα, εσύ θα μου μάθεις πώς να φτιάξω μια πιρόγα, σύμφωνα με τη μέθοδο της φυλής σου. Σύμφωνοι.
Άφησα στον Παρασκευά την ευθύνη να διαλέξει την ιδανική πρώτη ύλη. Στάθηκε μπροστά σε ένα δέντρο που ονομάζουν «φουστόκ». Αυτό εδώ. Το ξύλο του είναι πολύ σκληρό.
19
Ναι. Είχα ήδη παρατηρήσει αυτό το κομμάτι που προσθέτουν στις πιρόγες. Είναι ευφυέστατο.
Μας χρειάστηκαν δύο μήνες σκληρής δουλειάς για να φτιάξουμε το πλεούμενο και πέντε μέρες για να το μεταφέρουμε στην ακτή.
20
Μου πήρε άλλον έναν μήνα για να αρματώσω τη βάρκα μας και να στερεώσω το κατάρτι.
Όρισα τον Νοέμβριο ως τον μήνα
της αναχώρησής μας. Περιμένοντας, προφύλαξα τη βάρκα μας από τη βροχή κάτω από ένα υπόστεγο καμωμένο με φύλλα φοίνικα.
Οι μήνες της προετοιμασίας
πριν τη μεγάλη μέρα αφιερώθηκαν στη συγκέντρωση προμηθειών και αντικειμένων που ήθελα να μεταφέρω.
Παρασκευά! Θα πας να βρεις αβγά χελώνας για το δείπνο.
ΑΦΕΝΤΗ! ΑΦΕΝΤΗ!
Πιρόγες στη θάλασσα!
Τι;! Πόσες; Τρεις... Τρεις πιρόγες!
21
21 άντρες!
Αφέντη, τι θα κάνουμε; Είσαι έτοιμος να δώσεις μάχη;
Ναι. Και να πεθάνω για τον Θεό!
Πάρε μαζί σου τρία μουσκέτα κι ένα πιστόλι. Πάρε κι ένα μεγάλο σάκο μπαρούτι και σφαίρες.
Ορίστε, πάρε κι αυτό.
22
Ωραία. Θα με βοηθήσεις να ετοιμάσουμε τα όπλα.
Σκύψε!
Θα κάνεις ακριβώς αυτό που θα σε διατάξω. Ναι, αφέντη.
23
Πάρε ένα μουσκέτο γεμάτο σκάγια.
Αφέντη!
Ας αρχίσουμε ρίχνοντας στον αρχηγό.
Όχι τόσο δυνατά, θα μας ακούσουν!
Λοιπόν... Τι τρέχει;
Κοίτα εκεί κάτω, στην άκρη της παραλίας... ο άντρας. Περίμενε, να πάρω το κιάλι.
Παρασκευά. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο!
Κάνε ακριβώς ό,τι κάνω κι εγώ. Σήκωσε το όπλο.
Ένας λευκός άντρας!
24
...σημάδεψε έναν στόχο...
ΤΩΡΑ!!!
Μάζεψε τα τουφέκια! Συνέχισε να ρίχνεις! Έλα!
25
Πορτογάλος;
Πώς λέγεστε;
Ισπανός.
Χουάν ντε Ντίος ντε Νάβας.
Κλικ!
Είστε σε θέση να πολεμήσετε;
Τότε, πάρτε ένα σπαθί κι ένα πιστόλι και πάρτε εκδίκηση.
Ναι.
26
ΡΑΑ
27
Σκοτώθηκαν 19.
Δύο άντρες ξέφυγαν με βάρκα.
Δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ στον τόπο τους. Κοίτα, έρχεται καταιγίδα.
Καλά θα κάνουμε λοιπόν να προφυλαχτούμε κι εμείς.
Κύριε;
Πιείτε, έχετε ανάγκη να ανακτήσετε δυνάμεις.
Θα μου αφηγηθείτε την ιστορία σας; Ναι... Θα σας αφήσω να κοιμηθείτε, να ξεκουραστείτε. Θα κουβεντιάσουμε αργότερα.
Gracias, señor.
28
Πληροφορήθηκα από τον νέο μας σύντροφο ότι ταξίδευε με το «Τόσκα ντέλα μαρ», με προορισμό την Αβάνα.
Το πλοίο ναυάγησε κοντά στις ακτές, στα βορειοδυτικά της θέσης μας...
Το πλήρωμα απαρτιζόταν από 22 άντρες, μόνο 17 επέζησαν από το ναυάγιο...
Και πώς επιβιώσατε;
;
Είχαμε μερικά όπλα και οι Ινδιάνοι μας έδιναν τροφή.
29
Διατηρούσαμε καλές σχέσεις μαζί τους. Μάλιστα, μας είχαν παραχωρήσει και ένα μέρος όπου είχαμε χτίσει τις καλύβες μας.
Με αιχμαλώτισε μια εχθρική φυλή ενώ ψάρευα κοντά στην κατασκήνωσή μας.
Το νησί μου τώρα ήταν κατοικημένο. Ζούσαμε αρμονικά οι τρεις μας, καθένας μας συνεισέφερε στην ευημερία της ύπαρξής μας.
Θα μπορούσαμε να ξεβοτανίσουμε νέες εκτάσεις και να τις καλλιεργήσουμε, για να αυξήσουμε την παραγωγή μας.
Μου σώσατε τη ζωή μου, κύριε, σας είμαι υπόχρεος. Θα σας στηρίξω με όλη μου την αφοσίωση. Θα πολεμήσω για σας ως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου!
Είχε περάσει περίπου ένας μήνας από τότε που ο Χουάν ντε Ντίος βρέθηκε κοντά μας. Του έδειξα πώς είχα καλύψει τις ανάγκες μου, με τη βοήθεια της Θείας Πρόνοιας.
Έτσι, με αυτό το σχέδιο της αύξησης της αγροτικής παραγωγής μας, άφησα πολύ πίσω μου το σχέδιο της φυγής από το νησί μου.
Ναι, δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Φυσικά, δέχτηκα με χαρά την υπόσχεση αφοσίωσης του νέου μου συντρόφου. Όλη τη νύχτα μιλούσαμε για τις περιπέτειές μας.
Αυτό που βλέπω εδώ είναι εκπληκτικό. Σιτάρι, ρύζι, κριθάρι, ακόμη και καπνός! Σας θαυμάζω. Ναι, μόνο που φοβάμαι ότι οι ποσότητες θα είναι ανεπαρκείς για τους τρεις μας.
Ο κύριος ντε Νάβας προερχόταν
από μεγάλη οικογένεια πλούσιων αγροτών και οι ικανότητές του μας βοήθησαν πολύ. Εργαζόμασταν και οι τρεις μας με πολύ ενθουσιασμό. Θα χρειαστεί να μεγαλώσουμε και το κοπάδι μας. Θα πάω αύριο με τον Παρασκευά να πιάσουμε μερικές κατσίκες.
30
Εγώ θα αναλάβω την περίφραξη.
;!
Εκείνο το πρωινό, στο δάσος, συνέβη το πιο σημαντικό περιστατικό της ζωής μου, μετά το ναυάγιο.
ΒΟΥΛΩΣΤΟ, ΓΚΑΘΡΙ! Προσοχή!
Τι είναι...
Θα σε κρεμάσουν γι’ αυτό, Γουίλιαμ Νοξ!
Χε! Χε!
31
Άλλη μια λέξη και θα σου σπάσω το σαγόνι!
Αυτοί εδώ θα τους φάνε;
ΓΑΒ !
Όχι. Αλλά φοβάμαι μήπως τους δολοφονήσουν!
Εσείς οι δύο μείνετε εδώ.
Κάσπερ;
Δεν είναι τίποτα. Βρομόσκυλο!
Πάμε γρήγορα να βρούμε τον Χουάν ντε Ντίος!
Γιατί δεν τους επιτεθήκαμε, αφέντη;
Δε μπορούμε να ρίξουμε με τα όπλα, γιατί σίγουρα θα έχουν αποβιβαστεί κι άλλοι κακοί άνθρωποι στο νησί μας.
32
Αυτό που φοβόμουν επαληθεύτηκε...
Είναι πάρα πολλοί. Ναι...
Επειδή δε συμφωνούν μαζί τους. Γιατί δεν το συζητάνε;
...αλλά δεν μπορώ να εγκαταλείψω τους συμπατριώτες μου στη δύσκολη θέση που είναι. Θα αντιμετωπίσουμε τους στασιαστές για να επαναφέρουμε την τάξη.
Τις διαταγές δεν τις συζητάμε. Στην κοινωνία μας, κάποιοι διατάζουν και οι άλλοι τους υπακούνε.
33
Γιατί αυτοί οι άντρες θέλουν να σκοτώσουν τους αδελφούς τους;
Αυτοί που δεν υπακούνε, έρχονται αντιμέτωποι με την οργή του Θεού.
Φίλε μου, πρέπει να κάνουμε γρήγορα!
Πάρτε τουφέκια και πυρομαχικά!
Βρήκα το μέσον για να φύγουμε για πάντα απ’ αυτό το νησί! Αλήθεια;
Ναι. Αλλά αν αποτύχουμε, θα πεθάνουμε.
Εγώ θα είχα πεθάνει εδώ και πολύ καιρό.
Φρόντισα να εξηγήσω στον φίλο μου την κατάσταση, καθώς και το σχέδιο που θα ακολουθούσαμε για να ελευθερωθούμε. Θα εκμεταλλευτούμε το σκοτάδι της νύχτας.
34
Είμαι έτοιμος.
Ωραία. Πάμε.
Αρκετές έφαγε.
Θεέ μου!
Σίγουρα δε θα μας καταλαβαίνετε. Αλλά σας ζητώ να μας σπλαχνιστείτε...
Σας καταλαβαίνω. Το άγριο παρουσιαστικό μας σας τρομάζει. Παρά τα φαινόμενα, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είμαστε γνήσιοι τζέντλεμεν.
35
Μη φοβάστε τίποτα, είμαι Άγγλος, όπως εσείς. Και σας χαρίζω την ελευθερία σας.
Ο χρόνος μάς πιέζει. Θα κάνουμε τις συστάσεις στον δρόμο.
Ο ουρανός σάς έστειλε σε μας;
Είδα αυτούς τους άντρες να σας χτυπάνε. Μιλήστε μου για τα παθήματά σας.
Κάθε βοήθεια έρχεται απ’ τον ουρανό.
Θα έπαιρνε πολύ καιρό να σας εξηγήσω τα παθήματά μας... Εν συντομία, όμως, είμαι ο καπετάνιος του πλοίου που βρίσκεται αραγμένο στην ακτή.
Οι άντρες μου στασίασαν εναντίον μου. Δυσκολεύτηκα πολύ να πετύχω να μου χαρίσουν τη ζωή...
Τώρα είχαν την πρόθεση να με εγκαταλείψουν σ’ αυτό το νησί, που θεωρούσαν έρημο, μαζί με τους δύο συντρόφους μου.
Τον δεύτερο καπετάνιο, τον κύριο Τίπιτ...
...και τον κύριο Γουίταμ, που ήταν μαζί μας ως επιβάτης.
Σας είμαι υπόχρεος. Λέγομαι Ρέτζιναλντ Γκάθρι.
36
Ροβινσώνας Κρούσος, στις υπηρεσίες σας. Με συνοδεύει ο φίλος μου Χουάν ντε Ντίος, του ισπανικού ναυτικού, και ο πιστός μου υπηρέτης Παρασκευάς.
Μα αυτός είναι... χμ... χμ...
Αλλά μη φοβάστε, πάει πολύς καιρός που δεν τρώει πια ανθρώπινη σάρκα.
Αυτό που εμείς οι Ευρωπαίοι ονομάζουμε άγριος, ναι.
!
ΚΡΑ Κ!
Ο Παρασκευάς τώρα είναι καλός άνθρωπος. Προσεύχεται στον Κύριό μας και μιλά τη γλώσσα μας.
Ακριβώς, τώρα θα ρωτούσα πού είναι οι εχθροί μας.
Αυτό μας καθησυχάζει.
;
37
Δεν καταλαβαίνω. Ήμουν σίγουρος πως ήταν εδώ...
Υπήρχε φωτιά εδώ. Η θράκα είναι ακόμα ζεστή.
Θεέ μου... πλησιάζουν.
Δεν είναι φυσιολογικό αυτό.
Κόφ ιλντ !
Πετάξτε τα όπλα, αλλιώς ρίχνουμε! Ποιος είσ’ εσύ;
Είμαι ο κυβερνήτης αυτού του νησιού. Άσε κάτω το πιστόλι, αλλιώς σου ρίχνω.
ΑΧ! Έχω άλλη μια ομάδα αντρών πολύ κοντά. Αν ρίξετε, είστε χαμένοι.
38
Τους έχουμε ήδη εξουδετερώσει.
Ο στρατός μου τους κρατά αιχμάλωτους στο οχυρό μου.
Μην τον ακούς, Νοξ, μπλοφάρει.
Ο στρατός; Ποιος στρατός;
ΝΟΞ!!!
Είναι η τελευταία φορά που σας το ζητώ: αφήστε τα πιστόλια σας.
;
Δε θα ρίξει.
ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΝΟΞ!!! Γκάθρι!
Αυτό για σένα!
39
Είσαι αιχμάλωτός μου.
Καλά θα κάνετε να σκοτώσετε αυτό το παλιοτόμαρο επιτόπου! Πάρτε το σχοινί σας και δέστε τους, παρακαλώ.
Ο πυροβολισμός ήρθε από εκεί.
Πρέπει να φτάσουμε πριν τους άλλους εγκληματίες και να τους εμποδίσουμε να μας βλάψουν. Πάρτε τα όπλα του Νοξ και των υπασπιστών του.
Είσαι σίγουρος; Πάνε δυο ώρες που μας τραβολογάς!
Ένας λιγότερος.
Είναι η δεύτερη φορά που μου αντιμιλάς. Την επόμενη φορά, θα σε σκοτώσω! Σιγά, ηρέμησε, συφιλιάρη!
ΦΦΦ ΤΟΥ.
40
Αυτός είναι ο Σέλκιρκ, αυτός πρωτοστάτησε στην ανταρσία. Είναι ο πιο επικίνδυνος.
Δε θα κερδίσετε τίποτα πιάνοντάς τον αιχμάλωτο. Η ψυχή του είναι μαύρη. Πρέπει να τον σκοτώσουμε.
Μπορώ να σας ζητήσω το τουφέκι σας; Θα ήθελα να ηγηθώ της επίθεσης. Έρχομαι μαζί σου, καπετάνιε.
Το βλέπω.
Έλεος, καπετάνιε!
41
Θα κλειστείς μέσα στο αμπάρι μαζί με τους άλλους και θα δικαστείτε για τα εγκλήματά σας όταν επιστρέψουμε στην Αγγλία.
Αφού δέσαμε προσεκτικά τους στασιαστές, μπήκα επικεφαλής της πορείας και οδήγησα τη μικρή μας ομάδα ίσαμε την κατοικία μου.
Εκμεταλλεύτηκα αυτή την ξαφνική ηρεμία για να αφηγηθώ στον νέο μου φίλο σε τι λογής περιπέτειες είχα μπλεχτεί όλ’ αυτά τα χρόνια.
Αφού τελείωσα την ιστορία μου, τους συνόδευσα μέσα στη σπηλιά με τα πράγματά μου, εκεί όπου ζούσα εδώ και τόσο πολύ καιρό.
Με άκουσε με προσήλωση που άγγιζε τα όρια της κατάπληξης.
Χάρη στη βοήθεια του Θεού μπόρεσα να αντέξω τόσο καιρό.
Είναι όλα αξιοθαύμαστα!
Και βέβαια, χάρη στους συντρόφους μου.
Ροβινσώνα, σάς οφείλουμε τη ζωή μας. Γι’ αυτό, για να σας ευχαριστήσω, θέτω στη διάθεσή σας το πλοίο μου και το πλήρωμά μου.
Πριν φύγουμε απ’ αυτό το νησί, πρέπει να εξουδετερώσουμε τους δέκα ναύτες που απομένουν στο πλοίο.
Πρέπει να περιμένουμε να αποβιβαστούν εδώ.
Αύριο θα παρακολουθήσουμε τις κινήσεις τους.
42
Πολ.
Τώρα που πέθανε ο Σέλκιρκ, δε θα είναι πολύ δύσκολο να τους φέρουμε στα λογικά τους.
Φαίνεται πως έχουν αποδιοργανωθεί. Τους κυριεύει η ανησυχία.
Ρίχνουν μια βάρκα στη θάλασσα.
Α, ώστε εδώ είσαι!
43
Πολύ καλά. Μείνετε εδώ για να τους υποδεχτείτε. Εγώ με τον Παρασκευά θα αναλάβουμε την εκτέλεση του σχεδίου.
Ωραία. Θα σε χρειαστώ και σένα.
Ο πάτος της βάρκας τους είναι τρυπημένος.
ΝΟΞ!
Κ! ΟΞ! Ρ Ι Κ ΣΕΛ Ν Υ! Ν! ΚΡΟΟ Ε Τ Ν ΛΙ
Είναι ο σκύλος του Νοξ!
ΝΟΞ!
ΓΑ Β
Ας τον ακολουθήσουμε.
!
ΓΑ Β
44
Αυτός ο σκύλος μας οδηγεί ολόισια στο άντρο του διαβόλου, καλά θα κάνουμε να γυρίσουμε πίσω.
Επειδή φοβόμουν τον Σέλκιρκ, όπως κι εσύ άλλωστε.
Ξέρεις πολύ καλά ότι κανείς άλλος εκτός απ’ τον Νοξ, δεν μπορεί να κυβερνήσει το πλοίο.
Ξέχνα τον καπετάνιο μας, σίγουρα θα έχει τινάξει τα πέταλα τώρα πια. Αχ!
45
Θέλεις να πεις: εκτός απ’ τον καπετάνιο μας... Το μετάνιωσες; Τότε λοιπόν γιατί ενώθηκες με την ομάδα της ανταρσίας;
«Καταθέστε τα όπλα και η ζωή σας θα σωθεί, αλλιώς θα πεθάνετε!»
Σέλκιρκ!
Νοξ!
Κάντε τρία βήματα πίσω!
Δύο άτομα που θεωρήθηκαν επικίνδυνα φυλακίστηκαν μαζί με όσους είχαν ήδη συλληφθεί. Οι υπόλοιποι στασιαστές της ομάδας, αφού ορκίστηκαν πίστη στον καπετάνιο τους, βρήκαν ξανά την ελευθερία τους.
Οι άντρες χάρηκαν πολύ όταν έμαθαν ότι ο καπετάνιος τους ήταν ζωντανός και ανακουφίστηκαν όταν είδαν τον άκαρδο Σέλκιρκ να κρέμεται από το σχοινί.
46
Κάθε άντρας ξαναπήρε το πόστο του. Αφού καρενάρισαν το πλοίο, οι άντρες καταπιάστηκαν με τις ετοιμασίες της αναχώρησης.
Από πλευράς μου, ετοιμαζόμουν κι εγώ για αναχώρηση. Είχα ζητήσει σαν χάρη από τον καπετάνιο να με αφήσουν μόνο στο οχυρό μου, καθώς χρειαζόμουν λίγο χρόνο για να μαζέψω κάποια προσωπικά αντικείμενα.
Απ’ όλα μου τα υπάρχοντα, αποφάσισα τελικά
Είναι δύσκολο για μένα να περιγράψω τον πόνο που ένιωσα στην ιδέα και μόνο να αφήσω αυτόν τον τόπο που είχε παίξει τέτοιο ρόλο στη ζωή μου.
να πάρω μονάχα τέσσερα αντικείμενα: Το ημερολόγιό μου...
Τον Εσταυρωμένο μου...
Την Αγία Γραφή που με είχε θρέψει πνευματικά όλ’ αυτά τα χρόνια...
...που χωρίς Αυτόν δε θα είχα μπορέσει να επιβιώσω...
47
Και την κασετίνα με το χρυσάφι...
Φυσικά, πήρα μαζί μου τον παπαγάλο μου. Πολ.
Σε εκείνο τον άλλο κόσμο, που θα ξαναγίνει δικός μου, θα αποκτήσεις νόημα.
Επιθυμούσα να μείνουν τα υπόλοιπα υπάρχοντά μου στη θέση τους, σαν απόδειξη της παραμονής μου σ’ εκείνο τον τόπο, μακριά απ’ όλα.
Είχα ανοίξει μια τρύπα στο
τείχος, για να δώσω στα ζώα μου την ελευθερία τους.
48
Για μια τελευταία φορά, αγκάλιασα με το βλέμμα τον τόπο μου, όπου ζούσα και ανάσαινα επί 28 χρόνια.
Πάνω στο πλοίο, με υποδέχτηκαν θριαμβευτικά.
Φίλε μου, όπως σας είπα ήδη, το πλοίο μου είναι δικό σας. Διαλέξτε έναν προορισμό και θα τραβήξουμε αμέσως κατά κει.
Είπα να ετοιμάσουν την καμπίνα μου για σας. Τα μπαούλα και όλα όσα περιέχουν σας ανήκουν. Είναι υπερβολή. Δεν μπορώ να το δεχτώ.
Ένας άνθρωπος σαν εσάς, που έζησε τόσες στερήσεις για τόσο μεγάλο διάστημα, αξίζει με το παραπάνω κάποιες ανέσεις.
Πάψε να χαχανίζεις, εντάξει;
49
Είχα διαλέξει να βάλουμε ρότα για την
Αγγλία. Δεν περίμενα βέβαια να βρω εκεί κάποιον που να με γνωρίζει ακόμη, αλλά δεν ήξερα πού αλλού να πάω στον κόσμο.
Επικοινώνησα ξανά με τους φίλους
που μου απόμεναν στη Βραζιλία. Ο καπετάνιος Σινφορόζα ζούσε ακόμη.
Έτσι, στις 18 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 1686, έφυγα για πάντα από το νησί μου.
Μου έστειλε ένα γράμμα όπου
μου εξηγούσε ότι είχε συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τα κτήματά μου, αρνούμενος να πιστέψει ότι είχα πεθάνει. Με ενημέρωσε ότι θα μου έστελνε με πλοίο όσα δικαιούμουν.
Έζησα εκεί μαζί τους πολλά χρόνια γαλήνια, δίχως συγκρούσεις και δίχως στερήσεις κανενός είδους. Τώρα, στη δύση της ζωής μου, είναι καιρός να κλείσω αυτό το ημερολόγιο ευχαριστώντας τον Θεό για την ανάμνηση αυτών των περιπετειών που τόσο είχα επιθυμήσει.
TEΛΟΣ
50
Στις 11 Ιουνίου 1687, αράξαμε στην Αγγλία. Είχαν περάσει 35 χρόνια από τότε που άφησα την πατρίδα μου.
Η περιουσία μου ξεπερνούσε τις
50.000 λίρες στερλίνες, ήμουν απίστευτα πλούσιος. Αγόρασα μια κατοικία στο Γιόρκσιρ, όπου ο Χουάν ντε Ντίος και ο Παρασκευάς είχαν τα διαμερίσματά τους.