Ζωγραφική: Μίλτος Παντελιάς Γλυπτική: Ειρήνη Γκόνου
Μουσική: Μιχάλης Ανδρονίκου
ΔΙΟΣΗΜΕIΑ
Σημείο, σήμα, σημάδι, σύμβολο, πατημασιά, ορόσημο, φθογγόσημο,νεύμα, ένδειξη, προμήνυμα, οιωνός.
Δίας, Ζευς, ο μέγιστος των Oλύμπιων θεών, ο «πατήρ ανδρών τε θεών τε». Κατά την μυθολογίαν ανήκει εις την τρίτην γενεάν των θεών. (Πρώτη ήτο η γενεά του Ουρανού, δευτέρα δε η του Κρόνου). Είναι υιός του Κρόνου και της Ρέας. Η Ρέα δια να σώσει τον υιόν , τον οποίον επρόκειτο να γεννήσει από τον Κρόνον, όστις κατεβρόχθιζε τα γεννώμενα τέκνα του (κατά προφητείαν τινά, εν εξ αυτών επέπρωτο να τον ανατρέψει), μεταφέρεται εις την Κρήτην, ένθα επί άντρου του όρους Δίκτη (ή Ίδη) γεννά τον Δία. Κατά μίαν άλλην εκδοχήν η Ρέα μετεφέρθη εις την Νάξον όπου και εγέννησεν τον Δίαν εις σπήλαιον του όρους Ζας (το οποίον και φέρει το όνομά του). Εξαπατήσασα δε τον Κρόνον δίδει εις αυτόν αντί του γεννηθέντος τέκνου, εσπαργανωμένον λίθον, τον οποίον και κατεβρόχθισεν. Ο Ζευς άμα τη γεννήσει του, παραδίδεται υπό της Ρέας προς ανατροφήν εις τους Κουρήτας και εις τας νύμφας Αδράστειαν και Ιδην αι οποίαι τον έτρεφον δια του γάλακτος της αιγός Αμάλθειας. Πάπυρος - Λαρούς, 1964
Ιωνικό κιονόκρανο αγνώστου κτηρίου 2ο ήμισυ 5ου π.Χ αι.
THE CYCLADES or Life among the insular Greeks by J. Theodore Bent, B.A.Oxon , London 1885
In the mountains of Naxos “…Today with a prospect of fine weather we determined to make the tour of Mount Jupiter-Mount Zia (ΔΙΑ), as they call it now. Naxos in former ages was called Zia(Δία), and on a large stone on the northern slope of the mountain we read the following inscription: ΟΡΟΣ ΔΙΟΣ ΜΗΛΩΣΙΟΥ (the mountain of Milosian Jupiter). It is a peaked conical mountain, only 3,290 feet in height, but as it rises almost straight from the sea-level it appears exceedingly lofty. Its slopes are rugged and covered with the holly oak (Ilex aquifolium), with the prickly leaves of which the peasants feed their cattle. We first climbed up to a steep cave, which goes deep into the heart of the mountain: at its entrance is an altar called “ the church of Zia”, where a priest goes once a year in the summer time and holds a liturgy for the mountain shepherds; around it are a few incense pots and bits of wood which have been sacred pictures in days gone by. At this altar a shepherd is accustomed to swear to his innocence if another charges him with having stolen a sheep or a goat. An oath by the altar of Zia is held very sacred by the mountaineers, and is an earnest of innocence. It is curious still to find the actual word ZEUS existing in this form, and the idea of a supreme God has been transferred from Zeus to the present religious tenets. “God is shaking His hair” say the peasants when there is an earthquake, as if He were the Olympus-throned Zeus of the Iliad. This cave and mountain of Ju-
piter, I have little doubt, had much to do with the ancient worship of Jupiter. The old myth related how the king of the gods was brought from his birthplace in Crete to Naxos, where he was brought up, and from whence he removed to take up his kingdom on Olympus. We have seen the above-mentioned in inscription, the cave with the altar still in it; is not highly probable that this is the cave in which Zeus was supposed to have spent his youth? It runs a very long way into the rock, and we had lighted up for us by brushwood, but it contains nothing remarkable, save a spring of hot water, which in ancient times
Εμείς, αντίθετα με τον Theodore Bent, είχαμε δεδομένο τον καλό καιρό και αναζητήσαμε την κατάλληλη ώρα. 5:00μμ Τα όργανα φορτώθηκαν και ξεκινήσαμε. Ένας τζουράς, ένα κλαρίνο, ένα μπεντίρ, μία φλογέρα από καλάμι, κουδουνάκια για τα πόδια. Η πομπή είχε κάτι από παλιό pelerinage και σύγχρονη περιέργεια. Ο δρόμος από την Άνω Ποταμιά στο Χαλκί με το απόλυτα πέτρινο τοπίο κάτω από το Τσικαλαριό και τις αιωνόβιες ελιές του κάμπου της Τραγαίας ήταν εικόνες μύησης. Προετοιμαζόμαστε. Στην άλλη στροφή το Φιλότι κι ύστερα ο δρόμος που κόβει δεξιά για την πηγή της Αριάς. 6:00μμ Συνεχίζουμε με τα πόδια. Από δω και πέρα όχι μόνο βλέπουμε αλλά πατάμε και αγγίζουμε το τοπίο. Στην πηγή ένα κοπάδι πρόβατα επιβεβαιώνει την επιγραφή που υπάρχει στη βορινή πλαγιά του βουνού, «Όρος Διός Μηλωσίου»,βουνό του Δία των κοπαδιών. Το μονοπάτι που οδηγεί από την πηγή στη σπηλιά, ορατό και πετρόχτιστο στην αρχή για να μην αποκαρδιώνει, μετά από λίγο χάνεται και ο μόνος τρόπος για να συνεχίσεις είναι το απότομο σκαρφάλωμα από το ίδιο μέρος που το βουνό κατεβάζει το χειμώνα τα νερά του, ένα είδος ξεροπόταμου με πέτρινη κοίτη. Πίσω μας ο ήλιος χαμηλώνει προς τη θάλασσα. Eίμαστε πολύ μακριά της και ήδη αρκετά ψηλά, με τα όργανα στην πλάτη. Η δυσκολία της ανάβασης προσθέτει ένα είδος ιερότητας. Δίπλα μας πουρνάρια. Ξαναθυμάμαι τον Theodore Bent: Ilus aquifolium. Στα εκατό μέτρα άλλη μια πηγή και πίσω της η σπηλιά. Η είσοδος της σπηλιάς είναι κάτι σαν όριο που χωρίζει δύο κόσμους. Τα μάτια μας με δυσκολία ψηλαφούν το χώρο μέσα στο πηχτό σκοτάδι. Υγρασία. Το έδαφος γλιστράει. Δεν ακούγεται τίποτα. Νάξος, Ιούλιος 2005.
Αδράστεια «…νύμφαι μιν θρέψουσιν ορεσκώοι βαθύκολποι, αι τόδε νεαιτάουσιν όρος μέγα τε ζάθεόν τε…»
Τελετουργικό ιδιόφωνο Κουρήτων «…εξ ών ούρειαι Νύμφαι θεαί εξεγένοντο… Κουρήτες τε θεοί φιλοπαίγμονες, ορχηστήρες…»
Κέρας της Αμάλθειας «…όπη ποτέ κούρος αθύρων μαζόν Αμαλθείης κουροτρόφον αιγός αμέλγων…»
Ο μίτος του μύθου συνδέει όλα τα κομμάτια ανεξάρτητα από το ύφος που έχει το καθένα. Οι ίδιες μουσικές ιδέες αναμειγνύονται και καταλήγουν στους «ήχους του μύθου», που άλλοτε είναι τελετουργικοί, άλλοτε μυστηριώδεις, άλλοτε ηχούν σαν νανούρισμα ή σαν κλάμα μωρού και άλλοτε σαν ήχοι από τις ασπίδες των Κουρητών για την προστασία του μικρού Δία. Η διαφορά στη χρονική περίοδο της δημιουργίας, η ανάγκη για αναθεώρηση, η ανταλλαγή απόψεων, ιδεών και η εμβάθυνση στην προσωπική και τη συνολική σημασία του μύθου, είναι μερικά μόνο θέματα που συμβάλλουν στη διαφοροποίηση του ηχητικού αποτελέσματος. Η διαδρομή της δημιουργίας, με τα στοιχεία που παρουσιάζει στην πορεία, είναι καθοριστικής σημασίας για το τελικό αποτέλεσμα , και παραμένει απρόβλεπτη μέχρι την τελευταία στιγμή.
Τελετουργικό ιδιόφωνο τύπου καμπάσα «…Ιω, Μέγιστε Κούρε, χαίρε μοι Κρόνιε, παγκρατές γάνους, βέβακες δαιμόνων αγώμενος. Δίκταν ές ενιαυτόν έρπε και γέγαθι μοληά ταν τοι κρέκομεν πακτίσι μείξαντες αμ’αυλοίσιν, και στάντες αείδομεν τεόν αμφί βωμόν ευερκή…»
Η ιδιότητα του Δία να μεταμορφώνεται, εξυπηρετεί τις ανάγκες της πλοκής της μυθολογίας, αλλά και τη δημιουργία διάφορων εκδοχών-παραλλαγών των μύθων. Η μυθοπλασία είναι μια τέχνη η οποία «τρέφει» με τη σειρά της άλλες τέχνες και τελικά μιλώντας κανείς για την τέχνη απλώς λέει ιστορίες… ίσως και μύθους! Η γέννηση του Δία, ως τίτλος ενός μύθου, εμπεριέχει κάτι το αντιφατικό: τη γέννηση του άναρχου και του ατελεύτητου. Αυτή η συνύπαρξη του ανθρώπινου με το θεϊκό, του ζωώδους με το μεταφυσικό, δημιουργεί απεριόριστες δυνατότητες εξέλιξης της μυθολογίας, κατά την οποία ο Δίας άλλοτε μεταμορφώνεται σε ταύρο για να κλέψει την Ευρώπη, άλλοτε σε αητό για να αρπάξει το Γανυμήδη, τον οινοχόο των Θεών και να τον ανεβάσει στον Όλυμπο, και άλλοτε σε βρέφος, για να θέσει μια αρχή στην ανθρώπινή του υπόσταση ή για να δώσει μια ευκαιρία στην ανθρώπινη φύση να τον καταλάβει. Το αυθαίρετο της θεώρησης της γέννησης ως μεταμόρφωσης -πουθενά στη μυθολογία δεν αναφέρεται η γέννηση του Δία ως μεταμόρφωσημπορεί να δικαιολογηθεί με την αντιμετώπιση κάθε μεταμόρφωσης ως μιας γέννησης. Και επειδή τίποτα δε δημιουργείται εκ του μηδενός, η κάθε γέννηση, κατά αυτήν την έννοια, είναι μια μεταμόρφωση. Στα πιο πολλά είδη της μουσικής, όλων των πολιτισμών, ακόμα και σε αυτοσχεδιαστική μουσική, η επεξεργασία-ανάπτυξη μιας μουσικής ιδέας είναι εξαιρετικά σημαντική διαδικασία που καταμαρτυρεί την αξία ενός μουσικού έργου. Η έννοια δηλαδή της μεταμόρφωσης μιας μουσικής ιδέας με την επέκταση, το σχολιασμό, την επεξεργασία και την ανάπτυξη, είναι στοιχείο της «εμπνευσμένης» μουσικής δημιουργίας. Ακόμα και το συνολικό έργο ενός δημιουργού πολλές φορές αντιμετωπίζεται εκ των υστέρων σαν ένα και μόνο έργο με τα στοιχεία της ανάπτυξης και της επεξεργασίας• με αρχή, μέση και τέλος, πράγμα που φαίνεται και από τις κατατεμαχισμένες περιόδους της ζωής των συνθετών σε διάφορες ιστορίες της μουσικής, με τίτλους όπως «η πρώιμη περίοδος του τάδε» ή ο «ύστερος δείνα» κλπ. Στα κομμάτια για πιάνο, το βασικό θέμα που έχει αφετηρία τη νότα ρε, για κάποιους τη νότα που αντιστοιχεί στον πλανήτη Δία (δεν υπήρξε καμία
πρόθεση της σύνδεσης, αφού αυτό το έμαθα εκ των υστέρων), «γεννάει» ένα θέμα κυκλικό, το οποίο μεταμορφώνεται σαν ηχητικό αποτέλεσμα, ανάλογα με το υλικό που συνοδεύει. Η μεταμόρφωση όμως αφορά και στην ερμηνεία του κομματιού, όπου η ερμηνεύτρια καλείται να παίξει ελεύθερα, χωρίς εκφραστικούς περιορισμούς, ενώ κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης προστίθενται μικρά αυτοσχεδιαστικά μέρη, τα οποία οδηγούν σε ένα απροσδόκητο μουσικό αποτέλεσμα. Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα μεταμορφώνεται σε κάτι καινούριο για τον κάθε δέκτη, ενώ ο ίδιος ο δέκτης «μεταμορφώνεται» συναισθηματικά όταν αντιμετωπίζει τα διάφορα ερεθίσματα που του προσφέρονται από αυτή τη δουλειά. Η μεταμόρφωση της ιδέας από μυθολογική σε εικαστική και μουσική, έχει κυκλική μορφή όπως ακριβώς έχει η κύηση και τελικά η ίδια η ζωή. Ο μύθος δημιουργεί το ερέθισμα στους καλλιτέχνες, οι οποίοι με τη σειρά τους δημιουργούν το δικό τους μύθο, είτε με το έργο τους, είτε μιλώντας για το έργο τους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε να βιώσουν ή να μιλήσουν άλλοι γι’ αυτόν το μύθο, με τις δικές τους «παραλλαγές».
Δρυς Διός Ναϊ ΄ου (το Δέντρο) Ο θεός χρησιμοποιούσε το εσωτερικό της βελανιδιάς (quercus aegilops) ως την επίγεια κατοικία του και γι’ αυτόν το λόγο ονομαζόταν επίσης Νάιος και Φηγονάιος «αυτός που κατοικεί στη βελανιδιά». Οι ιερείς έδιναν τους χρησμούς τους ερμηνεύοντας το γουργουρητό των περιστεριών, τον ήχο μεταλλικών δοχείων ή το θρόισμα των φύλλων του ιερού Δέντρου. Γύρω απ’ αυτό ζούσαν οι προφήτες και οι συνοδοί τους, οι υποφήτες, οι οποίοι περπατούσαν ξυπόλυτοι, δεν έπλεναν ποτέ τα πόδια τους (ανιπτόποδες) και κοιμόντουσαν καταγής (χαμαιεύναι).
Θραύσματα πρόχου Πηλός ροδόγκριζος με προσμείξεις. Πρόκειται για τοπικής παραγωγής πρόχου τελετουργικής χρήσης με την επιγραφή «ΟΡΟΣ ΔΙΟΣ ΜΗΛΩΣΙΟΥ»
Θραύσματα τριφυλλόστομου αρυβαλλοειδούς ληκυθίου Πηλός ελαφρώς ροδόχρωμος με τεφρό πυρήνα, επίχρισμα εν μέρει κιτρινωπό, βαφή μελανή στιλπνή.Τα θραύσματα εντοπίστηκαν σε ρωγμές του βράχου.
Τράπεζα προσφορών
Το κομμάτι για τρία σαξόφωνα και κρουστά, είναι αυτό που αναπαριστά την κοινή μας δραστηριότητα στη σπηλιά του Δία. Η ίδια η σπηλιά, οι συνθήκες της πορείας μέχρι εκεί, η αγωνία, το μυστήριο και η αναζήτηση μας οδήγησαν στον ομαδικό μουσικό αυτοσχεδιασμό, που μαγνητοσκοπήθηκε για να μας αφήσει τα σημάδια της πρώτης μας αντίδρασης. Απόμακροι ήχοι από πνευστά ηχογραφημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη θυμίζουν σαξόφωνα και με την προσθήκη ήχων από πέτρες αέρηδες, φωνές κλπ αποτελούν μια ηχητική μαρτυρία, ένα μικρό ντοκουμέντο και μια αναβίωση της πρώτης εμπειρίας στη σπηλιά του Δία.
Κορμός νύμφης Το απόσπασμα πιθανότατα ανήκει σε σύμπλεγμα γλυπτών αναπαραστάσεων των νυμφών Αδράστειας και Ίδης.
Τελετουργικό ένδυμα με μυθόγραμμα Μυθόγραμμα: η εγγραφή-μεταφορά ενός μύθουιστορίας πάνω σ’ένα ιερό αντικείμενο, στο σώμα, σε ενδύματα, τοίχους σπιτιών. Η ένταξή του στην καθημερινότητα επιτρέπει την συμβίωση με αυτόν.
Ίδη «…οδμή δ’ ημερόεσσα θυηέντων από πέπλων σκίδνατο…»
Τα κομμάτια για δυο κιθάρες αποτελούν έναν πιο μελωδικό και ξεκάθαρο τρόπο προσέγγισης του μύθου. Η αναζήτηση της παιδικότητας ή του μητρικού χαδιού είναι ιδέες που κάνουν πιο οικείο το μύθο και πιο εύληπτη τη μουσική. Θα μπορούσε κανείς να αντιληφθεί τα κομμάτια αυτά ως τη «θηλυκή» πλευρά της μουσικής σε σχέση με τα κομμάτια για πιάνο και αυτοσχεδιασμούς που είναι ίσως η «αρσενική» πλευρά της ίδιας μουσικής. Το γεγονός ότι ο ίδιος μύθος εξετάζεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες ή γίνεται πιο προσωπικός στην πορεία της ενασχόλησης μ’αυτόν, είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό και στη μουσική.
Τελετουργικό ιδιόφωνο Κουρήτων
Θραύσματα τρίωτου πιθαμφορίσκου Πηλός ροδόχρωμος καστανός, επίχρισμα κιτρινωπό, βαφή καστανή στιλπνή. Σώζεται μέρος γραπτής διακόσμησης.
Εσπαργανωμένος Λίθος «…Τω δε σπαργανίσασα μέγαν λίθον εγγυάλιξεν Ορανίδη μέγ’ άνακτι, θεών προτέρω βασιλήι…»
Αιγίς δέρμα αιγός με προστατευτικές γραφές
Ρέα «...Ρείη δε δμηθείσαι Κρόνω τέκε φαίδιμα τέκνα...»
Τελετουργικό ένδυμα με μυθόγραμμα «…Ζευ Κρόνιε, σκηπτούχε, ομβριμόθυμε, παντογενέθλ’, αρχή πάντων πάντωντε τελευτή, σεισίχθων, αυξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα, αστραπαίε, βρονταίε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεύ, κλυθί μου […] δίδου φρέσιν αίσιμα πάντα ζωήν τ’ ολβιόθυμον, ομού θ’υγιείαν άνασσαν ειρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, αγλαότιμον, και βίον ευθύμοισιν αεί θάλλοντα λογισμοίς.»
Οι δύο αρύβαλλοι Χειροποίητοι αρύβαλλοι και πλακίδιο από ψαμμόλιθο. «…η δ’ αμβρωσία ύδωρ ακραιφνές, έλαιον, παγκαρπία…»
Μια μικρή μουσική ενότητα αποτελούν τα κομμάτια στα οποία χρησιμοποιείται μελοποιημένος ή αφηγηματικός λόγος, και στο κομμάτι για σόλο κιθάρα που ουσιαστικά λειτουργεί ως αναμνηστικό των όσων έχουν ειπωθεί στα άλλα δύο με το λόγο και τη μουσική. Η πιο μελωδική πλευρά της όλης δουλειάς φανερώνεται σ’ αυτά τα κομμάτια, σαν απάντηση στα μυστηριώδη και ίσως λιγότερο εύληπτα κομμάτια για πιάνο. Οι δύο αυτές «κατευθύνσεις» αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, για να ολοκληρωθεί μια μουσική περιπλάνηση στο μύθο. Το κομμάτι με την αφήγηση, την κιθάρα και το πιάνο, όπως και το τραγούδι, παρουσιάζουν μια εκδοχή του μύθου που παραπέμπει σε πολλές ερμηνείες και μπορεί να ταυτιστεί με πολλές ανθρώπινες ιστορίες. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον ακροατή να νιώσει μέρος της ιστορίας ή να φτιάξει στο μυαλό του τη δική του ιστορία. Μ’ αυτήν την έννοια εξυπηρετεί και το θεατή των εικαστικών έργων που παρατηρεί τα «σημάδια» του μύθου ακούγοντας τους ήχους και το «σενάριό» του.
Μεγάλο νυκτό χορδόφωνο Κουρήτων
Άκρα πόδια
Μέγιστου Κούρου
Παρατηρήσεις στο σύμφυτο βάθρο οδηγούν στην υπόθεση ότι εάν η μορφή ίστατο, ίσως προβαλλόταν μπροστά σε στήλη.
Μίλτος Παντελιάς Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Πρώτος του δάσκαλος ο χαράκτης Φώτης Μαστιχιάδης. Το 1978 πήρε το Δίπλωμα Χαρακτικής της Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Universite Paris VIII στο Παρίσι, όπου παρέμεινε για έντεκα συνεχή χρόνια. Από το 1978 έχει πραγματοποιήσει είκοσι πέντε ατομικές εκθέσεις και έχει συνεργαστεί με πολλές γκαλερί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Ερμούπολη, Λευκωσία, Λονδίνο, Παρίσι και Βρυξέλλες. Από το 1974 συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μερικές από αυτές είναι, το 1978 στο Salon de la Jeune Peinture στο Παρίσι, το 1983 στην Biennale Internationale de Gravure sur Bois, Croisysur-Seine, στη Γαλλία, το 1984 στη 6eme Biennale de Gravure στη Mulhouse της Γαλλίας, το 1994 στη Lineart της Γάνδης με τη Galerie Triskel, στο Βέλγιο, το 1995 στη SAGA’95 εκπροσωπώντας τη Galerie Michelle Guerin στο Παρίσι, το 1998 στην Art Athina 06 ’98 της Αθήνας με τη Γκαλερί Σκουφά, το 2001 στην Τριεννάλε Σύγχρονης Χαρακτικής στην Πινακοθήκη Πιερρίδη, Γλυφάδα. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ειρήνη Γκόνου Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. 1978 Δίπλωμα Γλυπτικής από την Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts. 1982 Δίπλωμα Γλυπτικής από την Ecole Nationale Superieure des Arts Decoratifs. Από το 1982 ως το 1984 δουλεύει ως βοηθός στο εργαστήριο της Renee Bossaert στον τομέα Γλυπτικής της ίδιας Σχολής. Έμεινε στο Παρίσι, για έντεκα συνεχή χρόνια σπουδάζοντας και δουλεύοντας ως μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Από το 1980 έχει συνεργαστεί με πολλές γκαλερί και έχει πραγματοποιήσει 23 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μονεμβασιά, Μύκονο, Χαϊδελβέργη, Λευκωσία, Λονδίνο, Παρίσι και Βρυξέλλες . Από το 1976 έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.Το 1982 συμμετέχει στην ΧΙΙeme Biennale de Paris και στο 1er Salon de la Sculpture Contemporaine, Croissy-sur-Seine στη Γαλλία. Το 1993 στην έκθεση «Πηλός και Πλαστική Δημιουργία» στο Ευρωπαικό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, το 1995 στη Flander’s Expo: Lineart της Γάνδης στο Βέλγιο με την γκαλερί Triskel. To 1998 πήρε μέρος στην Art Athina 6 ’98 με την Αίθουσα Σκουφά, το 2005 στην έκθεση «Μέτοικοι» στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου καθώς και σε πολλές άλλες. Έργα της βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Μιχάλης Ανδρονίκου Γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου το 1977. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατέχει Δίπλωμα Κλασικής Κιθάρας, Κλαρινέτου και Θεωρητικών από το Trinity College κι από το Royal Academy of Music του Λονδίνου και Δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής από το Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης. Είναι πτυχιούχος Αρμονίας Αντίστιξης και Φούγκας του Ελληνικού Ωδείου και σπουδαστής στην τάξη Σύνθεσης του Θ. Αντωνίου. Παράλληλα έχει μελετήσει παραδοσιακά όργανα όπως πολίτικο λαούτο, ταμπουρά κλπ. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει μουσική για θέατρο, μουσική για μικρά και μεγάλα σύνολα για σόλο όργανο, τραγούδια κλπ. Το 2003 κυκλοφόρησε την πρώτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο “Μια Καθημερινή Μουσική”, που περιλαμβάνει 12 τραγούδια για μικρό σύνολο ή σόλο όργανο και δύο τραγούδια σε ποίηση Κωστή Παλαμά. Το 2005 βραβεύτηκε σε διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης που πραγματοποιήθηκε στο Βόλο, ενώ τον ίδιο χρόνο παρουσιάστηκε ένα έργο του από το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Τέχνης υπό τη διεύθυνση του Θ. Αντωνίου στα πλαίσια των Workshops νέων συνθετών. Συμμετέχει ως μουσικός και ως μουσικός επιμελητής με καταξιωμένους δημιουργούς και τραγουδιστές τόσο σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό όσο και στη δισκογραφία.
Τίτλοι Μουσικής 1. 2. 3. 4. 5.
Σημείο Σημείο Σημείο Σημείο Σημείο
6. 7. 8. 9.
1ο 2ο 3ο 4ο
Α´ Β´ Γ´ Δ´ Ε´
παιχνίδι παιχνίδι παιχνίδι παιχνίδι
10. 11. 12. 13. 14.
Μεταμόρφωση Μεταμόρφωση Μεταμόρφωση Μεταμόρφωση Μεταμόρφωση
1η 2η 3η 4η 5η
15. 16. 17. 18. 19.
Η ανάμνηση ενός μύθου Διάλογοι Η σπείρα ενός μύθου Ηχόδραση στη σπηλιά Νανούρισμα
Απαγγελία: Δημήτρης Καταλειφός Τραγούδι: Ιροντίνα Στίχοι: Πέλα Σουλτάτου Έπαιξαν Ι. Κάλλια Παντελιά: πιάνο
(tracks 1,2,3,4,5,10,11,12,13,14,15)
ΙΙ. Γιώργος Μιχαλόπουλος: πιάνο (tracks 16,19)
ΙΙΙ. Θωμάς Δημητρακόπουλος: κλασική κιθάρα ΙV. Νίκος Βερίκοκος: βιολί V. Κώστας Κατωπόδης: σαξόφωνο VI. Αλέκα Εληώτη: κρουστά VII. Μιχάλης Ανδρονίκου: κλαρινέτο, ακουστική κιθάρα, πολίτικο λαούτο, τζουράς, μαντολίνο Ηχογράφηση-Μίξη Ήχου: Κώστας Κατωπόδης Mastering: Κώστας Κατωπόδης - Δημήτρης Μιχόπουλος
D A D Ευχαριστούμε • Το “Μελωδικό Καράβι” για την ευγενική παραχώρηση άδειας συμμετοχής της Ιροντίνας • Όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργία της δουλειάς αυτής
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΜΙΛΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΙA, ΕΙΡΗΝΗ ΓΚOΝΟΥ & ΜΙΧΑΛΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
ΔΙΟΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ Η ΕΡΙΦΙΛΗ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ 1.000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ PROVOLI PUBLICITY A.E. ΤΑΤΟΪΟΥ & ΠΑΡΝΗΘΟΣ 46, ΤΗΛ. 210-28.51.432
ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ Α.Ε.
Γ. ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ 3, 106 78 ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ. 210-38.09.712
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006
ISBN960-04-3224-4 © 2006 ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΑΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΓΚΟΝΟΥ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΊΚΟΥ