1
MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
2
MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Stichting in Opdracht, Amsterdam / post editions, Rotterdam, 2010
6
7
Brushface (Blush and Blue) 2009 97 x 80 cm
8
9
Paper Tear
Paint Cloth
Two Fingers Writing
2009 55 x 53 cm
2007 50 x 36 cm
2009 50 x 40 cm
10
11
Bic Smile 2
Bic Smile 1
2009 71 x 53 cm
2008 53 x 40.5 cm
12
13
Back and Forth 1
Two Letters
Back and Forth 2
2009 120 x 100 cm
2009 40.5 x 30.5 cm
2009 140 x 1 10 cm
14
The Full Story 2009 43 x 34 cm
15
16
17
Severed
Folding Blade
Centerfold
2010 80 x 60 cm
2010 40 x 30 cm
2007 40 x 30 cm
18
19
Thorns 2007 120 x 100 cm
20
Ditch 2007 160 x 120 cm
21
Backyard Rock 2007 160 x 120 cm
22
Inside Out 2008 150 x 120 cm
23
24
25
Stacked
Full House
2010 1 20 x 85 cm
2010 38 x 50 cm
26
Loud Shirt 2007 90 x 70 cm
27
28
29
Empty Head 1
Small Plane
2007 90 x 70 cm
2007 50 x 60 cm
30
31
House Plant
Soundboard
Songseed
2007 50 x 40 cm
2007 40 x 30 cm
2007 50 x 40 cm
32
The Fugue 2007 50 x 40 cm
33
34
35
Paper Seedlings
Paper Tower (Salvatore Scibona)
2006 1 20 x 100 cm
2009 105 x 93 cm
36
37
Mother of Pearls
Drum Skin
2008 90 x 70 cm
2007 60 x 50 cm
38
Night Painting 2010 100 x 68 cm
39
40
Minor Key
Broken Stereo
2007 40 x 30 cm
2007 1 20 x 100 cm
41
42
43
Sundown 2008 50 x 39 cm
44
45
Saddle Up!
The Conductor
2010 75 x 60 cm
2007 50 x 60 cm
46
Empty Head 2
Ghost Pudding
2007 1 20 x 100 cm
2008 57 x 67 cm
47
48
49
Woodgrin
Dialogue
2010 80 x 60 cm
2009 88 x 68 cm
50
51
Double Edge Folding 2010 90 x 70 cm
52
Wood on Wood
Paper Cut
2007 70 x 90 cm
2009 56 x 71 cm
53
54
55
Spooky Hands 2008 60 x 50 cm
56
Paint Rag 2009 71 x 61 cm
57
59 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
RijksakademieOPEN 2007 Amsterdam
60 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
RijksakademieOPEN 2007 Amsterdam
6 3 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
RijksakademieOPEN 2007
The Full Story
MKgalerie
Amsterdam
Hudson D. Walker Gallery, Massachusetts, VS
2010, Rotterdam
64 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
The Present of the Future MKgalerie, 2009, Berlijn, DE
66 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
The Full Story Hudson D. Walker Gallery, Massachusetts, VS
EEN BEELD DAT KANTELT DIANA WIND Directeur Stedelijk Museum Schiedam
De schilderijen van Micha Patiniott verbeelden een wereld die vaak bestaat uit de alledaagse werkelijkheid, maar dan weergegeven met een twist. Vanuit persoonlijke beleving en zijn eigen verbeelding doen voorwerpen, lichaamsdelen, mensen en dieren iets wat in het echt niet voorkomt. Patiniott kantelt het beeld door datgene toe te voegen wat slechts een seconde een associatie bij het onderwerp is. Wie heeft niet de neiging om de lange oren van een hond vast te pakken en er de vleugels van een vliegtuig van te willen maken zoals in Small Plane (p.27)? Doet de hond ons denken aan de vroegere televisieserie De Vliegende Non of komt het van de vliegende olifant Dumbo? In Bic Smile 1 en 2 (p.9 / p.8) verbeeldt Patiniott een angst die we hebben wanneer we op een ballpoint kauwen? ‘O god, zit ik nu helemaal onder en heeft iedereen het door behalve ik?’ Telkens weer komt die gedachte naar boven en toch blijven we doorkauwen. In sommige schilderijen brengt Patiniott objecten en planten tot leven. In een theedoek ziet hij een gezicht (Paint Rag, p.55) uit een gelatinepudding reikt een hand naar een servet dat eruitziet als een spookje (Ghost Pudding, p.45). Het is Belgisch Surrealisme van het zuiverste soort, maar dan wel met een goed gevoel voor humor waarbij het absurdistische van de werkelijkheid subtiel aanwezig is. Een aantal werken treft mij in het bijzonder. Hierin aanschouwt Patiniott niet de kleine wereld van alle dag maar de kunstgeschiedenis en geeft hij zijn visie op belangrijke kunstenaars of schilderijen. Een werk in dit genre is Inside Out (p.2 1) tot nu toe het enige werk waarin een architectonische omgeving de compositie bepaalt. Het werk refereert aan Frau am Fenster (1822) van Caspar David Friedrich (1 174 – 1840). Patiniott zegt hierover in Kunstbeeld: ‘Friedrich is voor mij nog steeds relevant. Hij maakt op een vergelijkbare manier gebruik van tegenstellingen. Laatst zag ik zijn Woman at the Window (…). Het contrast tussen het donkere interieur en de lichte lucht en de compositie van het bovenste raam: dat is eigenlijk heel actueel.’
69 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
In Inside Out is het donkere interieur bijna de omlijsting van het schilderij, ware het niet dat Patiniott het raam, zoals bij Friedrich, in drieën heeft gedeeld. Als toeschouwer neem je niet letterlijk de plaats in van de vrouw bij Friedrich maar kijk je van iets verder weg schuin naar de wanden rondom een binnenhof. Het uitzicht op een zeilschip dat langs de kade voor de deur ligt en iets verder de populieren die de horizon maken bij Friedrich hebben plaatsgemaakt voor het uitzicht dat Patiniott had vanuit zijn artist-in-residence in Provincetown (Massachusetts) in 2008. De schilderijen van waterlelies en waterpartijen met en zonder bruggen die Claude Monet (1840 – 1926) in Giverny maakte zijn eindeloos vaak gereproduceerd en toegepast op merchandising als affiches, T-shirts, bekers en paraplu’s. Monet maakte van 1900 tot aan zijn dood in 1926 van de tuinen in Giverny maar liefst 250 schilderijen. Tegenwoordig krijgt dit idyllische dorp in het voorjaar en de zomer busladingen toeristen te verwerken. Zij komen kijken of zijn schilderijen nog terug te zien zijn in het dorp. Het lijkt of Patiniott zich door de schilderijen van Monet en in het bijzonder door The Japanese Footbridge (1899) uit de National Gallery of Art in Washington, heeft laten inspireren voor het werk Sundown (p.40). Patiniott geeft in dit werk een variant op de merchandising die musea van Monet verkopen door het water-landschap te gebruiken voor een stofontwerp van een zonnige blouse. Het hangt aan een metalen klerenhanger en linksonder in beeld zien we nog zo’n hangertje als een verwijzing naar het Japanse bruggetje. De titel Sundown zou kunnen refereren aan de werkmethode van de Impressionisten in de buitenlucht. Nog zo’n kunsthistorisch werk is het portret Stacked (p.22), dat nog niet af was toen ik het in het atelier zag. Een jonge man is frontaal afgebeeld. Zijn hoofd is naar links gedraaid maar hij kijkt de toeschouwer vanuit zijn ooghoeken aan. Als kraag en manchetten draagt hij schilderdoeken op spieramen. De doeken zijn leeg. De blauwe broek en het gele jasje met opengewerkte mouwen zijn vrij neutraal, maar doen toch denken aan kleding uit de Barok. Hoewel kunstenaars als Anthony van Dijk,
70 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Rembrandt, Gainsborough en vele anderen dit soort portretten maakten, vermoed ik dat Patiniott het schilderij Philips IV in Brown and Silver (1631 – 1632) van Diego Vélazquez (1599 – 1660) als uitgangspunt heeft genomen. De houding van het hoofd is hetzelfde en de kanten kraag en manchetten zijn, hoewel minder uitbundig, een onderdeel van de rijke kleding van Philips IV. Hij houdt een document, dat onleesbaar is, in zijn linkerhand. Het is waarschijnlijk een belangrijk document dat zijn positie als koning benadrukt. De jongen van Patiniott klemt een schilderij onder dezelfde arm. Dit opgeteld bij de spieramen om zijn nek en polsen zou Patiniott bedoeld kunnen hebben als attributen behorend bij een allegorie op de schilderkunst, zoals het document van Philips IV zijn attribuut is. Bij beiden zijn de handen donkerder van kleur dan het gezicht; bij Vélazquez draagt de man overduidelijk handschoenen, bij Patiniott is dat twijfelachtig. Is dit een ode aan Vélazquez? Vindt hij Vélazquez de schilder der schilders? Een laatste voorbeeld dat overduidelijk verwijst naar een beroemd schilderij is het werk Loud Shirt (p.25). Het is een zelfportret waarbij het hoofd in een ongemakkelijke houding is afgebeeld. Patiniott draagt een vrolijk shirt met bladen bloemachtige vormen op een donkere ondergrond. Rechts is een grijs vlak met een donkere horizon te zien. Linksboven is een staalblauwe hemel geschilderd. De zon schijnt vol in het gezicht. Ik ken maar één schilderij waarop een persoon staat in zo’n zelfde houding en dat is op De Kus (1907 – 1908) van Gustave Klimt (1862 – 1918). Op dit werk wordt de vrouw door haar geliefde gekust en is haar lichaam naar hem toegekeerd. Op haar kleding zijn eveneens florale vormen geschilderd. Patiniott lijkt meer gekust te worden door de zon die zijn wangen en voorhoofd doet oplichten. Gelukkig houdt de kunstenaar, in tegenstelling tot de vrouw van Klimt, zijn prachtige blauwe ogen open zodat wij daarvan kunnen genieten.
71 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Dit boek is een overzicht van de laatste vier jaar van het werk van Micha Patiniott. In deze korte tijd heeft hij een oeuvre van ruim vijftig werken opgebouwd, dat voor een groot deel door particulieren en voor bedrijfscollecties is aangekocht. Hoewel het handschrift van de kunstenaar herkenbaar is, is de keuze van genres en onderwerpen verrassend en veelzijdig, Gelukkig zijn we verlost van het juk van het Modernisme, waardoor zulke fantasierijke geesten als Micha Patiniott alle ruimte en waardering kunnen krijgen.
TUSSEN HET KARIKATURALE EN HET ABSURDE ROB PERRÉE Freelance auteur en curator
1. De Engelse essayist en karikaturist Max Beerbohm
tussen het schilderij van Patiniott en de tekening van
(1872 – 1956) maakte in 1896 een tekening van zijn
Beerbohm. Mother of Pearl is meer dan de
collega kunstenaar Aubrey Beardsley (1872 – 1898).
verbeelding van een humoristische situatie, het is een
Deze was bekend en berucht om zijn erotische prenten
werk dat nadrukkelijk een goed schilderij wil zijn.
en illustraties in Art Nouveau stijl, zijn (homo)erotische
Expressief en losjes geschilderd. ‘Aubrey Beardsley’
vertellingen en om zijn dandyachtige manier van leven.
is in de eerste plaats een karikatuur. De in het bruin
Beerbohm benadrukt diens overdreven hang naar
geklede dame van Patiniott is bij mijn weten geen
verfijning en zijn overgevoeligheid door zijn benen
bekende figuur, Beerbohm’s mannen en vrouwen zijn
bedacht elegant over elkaar heen te slaan en zijn
bekende tijdgenoten of voorgangers, dus gehoor-
voeten in smalle schoentjes-met-strik te steken.
zamend aan de wetten van de karikatuur. Impliceren
Beardsley zit kaarsrecht op een bed dat de allure
deze constateringen dat het onterecht is om het
heeft van een schouwtoneel. Uit zijn lichaam steekt
werk van Micha Patiniott in verband te brengen met
een lange dunne nek en daaruit rijst een hoofd dat
dit genre?
iedere detaillering mist. Een buitenproportioneel
Dat is daarmee niet gezegd.
linkeroor is zichtbaar, maar de ogen, de neus en de mond gaan op in een vuilwit, hoekig vlak dat groot
2. Lezers van Strand Magazine en andere tijdschriften
genoeg is om het hele lichaam van de kunstenaar
waarin Max Beerbohm publiceerde zullen bij het zien
achter te laten verdwijnen. Als je goed kijkt zijn de
van zijn karikaturen van Aubrey Beardsley, Oscar
scherpe punten van dat vlak als neus en kin te
Wilde en andere ‘gentlemen’ gereageerd hebben met
identificeren. Kennelijk wilde Max Beerbohm een
uitspraken als: ‘goed getypeerd, dat is hem’ of met:
illustratie geven van de bekende uitspraak van Aubrey
‘die vorige was toch beter’. Daarmee was voor hen de
Beardsley: ‘If I am not grotesque, I am nothing’.
kous af. Daar ging het om. Ze wisten vrijwel allemaal
Ik moest aan deze karikatuur denken toen ik Mother
wie Beerbohm voor ogen had. Hun fantasie werd niet
of Pearl (p.34) van Micha Patiniott voor het eerst zag.
door hem aangesproken. Hij bevestigde hun beeld of
Een vrouw met een laag decolleté, gekleed in een
ze werden teleurgesteld in hun beeld.
bruine jurk met pofmouwtjes zit voor een bord met
Bij Micha Patiniott is dat anders. Hij is toch vooral een
mosselsoep. Ze heeft een parelketting om haar
verteller van verhalen. Zijn schilderijen zijn aanzetten
extreem lange, dunne, door het leven getekende
tot een verhaal of scènes uit een verhaal. De kijker
hals. De parels hangen in het bord met soep. Alsof
mag er vrijelijk zijn eigen fantasie op los laten. Hij kan
ze tot de noodzakelijke ingrediënten behoren.
er zijn emoties in projecteren, hij kan de aangereikte
Haar hoofd ontbreekt.
ingrediënten gebruiken voor een eigen interpretatie.
Aanvankelijk moest ik om het schilderij lachen. Even
De verhalen van Patiniott zijn niet af, zoals de meeste
later ging er een vlaag van medelijden door me heen.
karikaturen af zijn. Ze bevestigen geen beelden, ze
Dezelfde emoties die Beerbohm met zijn Beardsley
creëren beelden.
teweeg had gebracht. Ondanks de onmiskenbare uiterlijke overeenkomsten zijn er grote verschillen
73 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Brushface (Blush and Blue) (p.4) is daarvan een
3. Wat ik met het bovenstaande wil zeggen is dat
ander goed voorbeeld. Opnieuw het portret van een
het werk van Micha Patiniott raakpunten heeft met
vrouw bij wie de proporties bewust zijn doorgeschoten.
een gekend genre, maar daar toch niet volledig in
Het betreft een jonge (amateur)kunstenaar die haar
wil passen.
mond vol heeft met penselen. Haar ogen zijn onder
Omdat hij voortdurend de werkelijkheid kantelt en
een klodder blauwe verf verdwenen. Haar linkerwang is
uitrekt, komt hij tot een absurditeit die hem ook doet
roze aangestipt. Haar trui en bloesje hebben dezelfde
raken aan de literaire wereld van schrijvers als Samuel
kleuren blauw en roze. De grootste kwast die uit haar
Beckett en Eugène Ionesco. Er zit een soort zinloosheid
mond komt, in witte verf gedoopt, maakt een blauwe
in de situaties die hij verbeeldt. Een treffend voorbeeld
haal op een fictieve, gele muur. Door de overdrijvingen
daarvan is Back and Forth 1 (p.10). Een jonge vrouw
dringt het genre karikatuur zich andermaal op. Het is
in groen staat met haar rug tegen de tafel. In haar
onmiskenbaar een ‘loaded portrait’. Omdat de jonge
rechterhand heeft ze een (woordloze) krant. Met haar
vrouw universeel is en haar onhandigheid herkenbaar,
linkerhand schrijft ze in een geforceerde, zoniet
heeft de kijker echter weer alle vrijheid om creatief
onmogelijke houding met een vulpen op een stukje
met het beeld om te gaan. De humor werkt in dat geval
papier dat op de tafel ligt. Haar hoofd heeft ze naar
als stimulerende factor.
rechts gedraaid, maar ze kijkt eerder naar de kijker dan
Bij Severed (p.14) ligt het minder duidelijk. Een
naar het papier. Dat lijkt op een wachten-op-Godot-
zittende, naar haar kleding oordelend, adellijke dame,
situatie. De zin ervan ontgaat me en ze leidt tot niets.
gekleed in een jurk in de kleuren wit, rozerood en
Opmerkelijk detail daarbij is nog, dat het schrijven
blauw wordt onthoofd door een schilderij. Daarop is
niet tot woorden voert, zoals ook de tekst bij Beckett
geen afbeelding te zien. Opnieuw een werk dat
ondergeschikt is aan de zich herhalende, zinloze
tenminste een glimlach ontlokt, zeker omdat het hoofd
handeling. In dit verband is het goed te wijzen op de
van het ‘slachtoffer’ geen enkele emotie, laat staan pijn
serie werken die Micha Patiniott in 2008 tijdens zijn
toont. Omdat de gebeurtenis specifieker is en omdat
artist-in-residence in Provincetown (VS) maakte.
de kleding naar een andere tijd verwijst, is het mogelijk
Daarbij staan het boek en het schrijven centraal. Geen
in de vrouw Mary, Queen of Scotland te zien. Zij werd,
van die werken laat echter gedrukte of geschreven
nadat ze drie keer had geprobeerd haar concurrente
woorden zien. Als ze al in beeld verschijnen, dan staan
Elizabeth te (laten) vermoorden, in 1587 geëxecuteerd
ze op de pols en de hand van iemand die aan het
wegens hoogverraad. Als de kunstenaar hieraan
schrijven is.
refereert, krijgt het schilderij meer de allure van een
Absurd is eveneens de piano met drie toetsen uit
karikatuur en kan bijvoorbeeld haar emotieloze gezicht
Minor Key (p.38). De bladmuziek is op een
geïnterpreteerd worden als symbolisch voor haar kille
onmogelijke afstand gezet, de pianokruk ontbreekt.
moordzucht. Waarom ze gedood is door schilderslinnen
De elegante pootjes passen precies in de decoratieve
blijft daarbij echter open voor wilde speculaties en een
vormen op de vloer. Een haast hilarisch, maar volstrekt
aanzet tot het verzinnen van verhalen.
zinloos beeld. Onlogisch, zonder plot, surrealistisch.
1
Dit werk illustreert een ander typerend kenmerk van
74 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Patiniott’s oeuvre. De context van de geschilderde
De Amerikaan George Condo (1957) maakt al vele jaren
figuren of objecten ontbreekt altijd. De achtergronden
en tegen de tijdgeest in narratief werk waarbij hij de
zijn altijd monochroom. Er zit wel levendigheid in de
werkelijkheid op een kubistische manier vervormt en
manier waarop ze geschilderd zijn, maar ze geven
vertekent en waarin personen figureren die alles
geen enkele indicatie van plaats en tijd. Dat maakt
hebben van karikaturen. Condo haalt zijn inspiratie
het fantaseren en interpreteren wellicht tot een
uit de kunstgeschiedenis, maar hij laat zich tevens
spannender bezigheid, het sluit ook aan op de traditie
inspireren door eigentijdse beroemdheden. Zo maakte
van het ‘Theater van het Absurdisme’: schrijvers als
hij onlangs een serie werken geïnspireerd op de
Samuel Beckett situeren hun stukken in een neutrale
beeltenis van de Engelse koningin Elizabeth. Hoewel
omgeving of, beter gezegd, in een gebrek aan
zijn manier van werken grotesker en platter is dan die
omgeving. “Their intention was to do away with art as
van Patiniott, zijn uitgangspunt – het weergeven van
a mere imitation of surface reality, instead demanding
de absurditeit van onze tijd – moet hem ongetwijfeld
that it should be more real than reality and deal with
aanspreken. De Amerikaan John Currin (1962) wordt
essences rather than appearances.
vaak genoemd als een navolger van Condo. Ook hij
2
is een meester van de overdrijving. Hij gaat echter 4. Het is niet eenvoudig het werk van Micha Patiniott
verder. Zijn figuratieve werk is vrij van iedere
te duiden. Het flirt met tradities, maar laat zich er niet
subtiliteit, zodat het negatieve reacties uitlokt vanuit
in vangen. Datzelfde probleem speelt bij een poging
vele hoeken. Van vrouwen, tot biblebelters, tot
het binnen een hedendaagse, internationale context
linksdenkenden. Bovendien is zijn stijl van schilderen
te plaatsen.
haast fotorealistisch, terwijl die van Patiniott zich meer
Lang heeft het Modernisme werk zoals hij dat maakt
herkent in die van kunstenaars als Michaël Borremans
naar het tweede plan verwezen. ‘Zo sterk is het
en Luc Tuymans. De lach-of-ik-schiet-humor van John
dogma van het modernisme steeds geweest – alles
Currin vraagt terecht om harde beeldtaal, de tongue-
wantrouwend dat subjectief, literair en anekdotisch
in-cheek van Micha Patiniott voelt zich beter thuis bij
is – dat iedere vorm van “verhalende” of expliciet
een ‘zachte’ stijl.
verbeeldende aanpak anachronistisch en “verdacht”
Misschien is zijn werk wel het meest verwant met dat
was. Pas de laatste tien jaar zien we steeds meer
van de Brit Neal Tait (1965). Ze hebben dezelfde stijl
kunstenaars die er voor kiezen een eigen wereld te
van schilderen. Beiden passen het middel van de
scheppen, waarin gerefereerd wordt aan literaire
vertekening of de overdrijving toe. Bij beiden gaat de
bronnen, de fantasie, sprookjes en de folklore.’ En dan
glimlach vooraf aan andere emoties. Bij beiden vraag
noemt Roos, de geestelijke vader van dit citaat, nog
ik me af of er sprake is van zin of van onzin, van logica
niet eens de humor als extra bezwarende factor. Die
of van een gebrek aan logica, van een ontroerende
maakte de acceptatie en de appreciatie nog moeilijker.
situatie of een groteske. Waar, bijvoorbeeld, komt die
Humor werd en wordt door velen in verband gebracht
extra hand op de heup bij Tait’s Olivia vandaan? Een
met ‘low art’ en entertainment.
foto waar in woede de minnaar van afgeknipt is?
3
Waarom is het gezicht van de jonge vrouw in White
75 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Bunches vrijwel onzichtbaar en moet haar haast witte haar alle aandacht trekken? Een parodie op het domme blondje? Komen zijn raam- en deurloze Dead Houses niet verraderlijk in de buurt van de woordloze boeken van Patiniott? De meeste schilderijen, gouaches en tekeningen van Neal Tait geven evenmin uitsluitsel over tijd en plaats van handeling. Het suggestieve karakter ervan maakt het mogelijk, als bij zijn Nederlandse collega, er mijn fantasie op los te laten. Alsof ik mee mag gaan in hun surrealistische droomwereld. 5. Het figuratieve, verhalende, fantastische schilderij is volledig terug, in al zijn vormen en varianten. Het werk van Micha Patiniott staat in het hart van deze ontwikkeling. Het lijkt te proeven van verschillende genres, het lijkt te flirten met het verleden en het lijkt zich te schurken aan dat van diverse tijdgenoten, maar uiteindelijk is het zo eigen en zo persoonlijk, dat het al die invloeden toch weer achter zich laat. Het voelt zich het beste thuis bij zijn absurde zelf.
1. De letterlijke vertaling van karikatuur 2. Theatercriticus Jerome Crabb in een artikel uit september 2006 op de website www.theatredatabase.com 3. Robbert Roos in de inleiding van Wonderland. Through the Looking
Glass, de catalogus bij de gelijknamige tentoonstelling in Kunsthal Kade in Amersfoort, 1 mei tot 30 augustus 2009
76 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
WERKEN Paper Seedlings
The Fugue
Bic Smile 1
2006 Acryl op doek op paneel 1 20 x 100 cm Courtesy Micha Patiniott p.32
2007 Olieverf op doek 50 x 40 cm Bouwfonds Kunstcollectie p.3 1
2008 Olieverf op doek 53 x 40,5 cm Eneco Kunstcollectie, Rotterdam p.9
Backyard Rock
House Plant
Ghost Pudding
2007 Olieverf op doek 160 x 1 20 cm Collectie Van de Velde, Berchem p.19
2007 Olieverf op doek 50 x 40 cm Collectie Vanduffel, Halle-Zoersel p.28
2008 Olieverf op doek 57 x 67 cm Privécollectie p.45
Broken Stereo
Loud Shirt
Inside Out
2007 Olieverf op doek 1 20 x 100 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p39
2007 Olieverf op doek 90 x 70 cm Bouwfonds Kunstcollectie p25
2008 Olieverf op doek 150 x 1 20 cm Courtesy MKgalerie Rotterdam / Berlijn p.21
Centerfold
Minor Key
Mother of Pearls
2007 Olieverf op doek 40 x 30 cm Collectie Deborah en Remco Campert, Amsterdam p.15
2007 Olieverf op doek 40 x 30 cm Collectie Willy Gobes p.38
2008 Olieverf op doek 90 x 70 cm Collectie Arthema Foundation p.34
The Conductor
Paint Cloth
Spooky Hands
2007 Olieverf op doek 50 x 60 cm Collectie Van Veenendaal p.43
Olieverf op doek 2007 50 x 36 cm Collectie Vanduffel, Halle-Zoersel p.7
2008 Olieverf op doek 60 x 50 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.52
Ditch
Small Plane
Sundown
2007 Olieverf op doek 160 x 1 20 cm Collectie Golebiowska, Brecht p.18
2007 Olieverf op doek 50 x 60 cm Privécollectie p.27
2008 Olieverf op doek 50 x 39 cm Courtesy MKgalerie Rotterdam / Berlijn p.40
Divingboard
Songseed
Back and Forth 1
2007 Olieverf op hout en polystyreen 150 x 70 x 50 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.57
2007 Olieverf op doek 50 x 40 cm Collectie Vanduffel, Halle-Zoersel p.29
2009 Olieverf op doek 120 x 100 cm Collectie Arthema Foundation p.10
Drum Skin
Soundboard
Back and Forth 2
2007 Olieverf op doek 60 x 50 cm Collectie Willy Gobes p.35
2007 Olieverf op doek 40 x 30 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.28
2009 Olieverf op doek 140 x 1 10 cm Collectie Heden, Den Haag p.1 1
Empty Head 1
Thorns
Bic Smile 2
2007 Acryl en olieverf op doek 90 x 70 cm Privécollectie, België p.26
2007 Olieverf op doek 120 x 100 cm Collectie Yves Tremmerie, Brecht p.16
2009 Olieverf op doek 71 x 53 cm Kunstcollectie Erasmus MC, Rotterdam p.8
Empty Head 2
Wood on Wood
Broken Vessels
2007 Olieverf op doek 1 20 x 100 cm Eneco Kunstcollectie, Rotterdam p.44
2007 Gouache op papier 70 x 90 cm Collectie Ronny Velter, Halle-Zoersel p.50
2009 Olieverf en lijm op polystyreen 150 x 90 x 30 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.59
77 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Brushface (Blush and Blue)
Folding Blade
2009 Olieverf op doek 97 x 80 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.4
2010 Gouache op papier 40 x 30 cm Courtesy MKgalerie Rotterdam / Berlijn p.15
Dialogue
Full House
2009 Olieverf op doek 88 x 68 cm Collectie Deborah en Remco Campert, Amsterdam p.47
2010 Olieverf op paneel 38 x 50 cm Courtesy Mkgalerie, Rotterdam / Berlijn p.23
The Full Story
Night Painting
2009 Gouache en potlood op papier 43 x 34 cm AMC Kunstcollectie, Amsterdam p.13
2010 Olieverf op doek 100 x 68 cm Courtesy MKgalerie Rotterdam / Berlijn p.37
Paint Rag
Saddle Up!
2009 Olieverf op doek 71 x 6 1 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.55
2010 Olieverf op paneel 75 x 60 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.42
Paper Cut
Severed
2009 Gouache op papier 56 x 71 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.51
2010 Gouache en potlood op papier 80 x 60 cm Collectie Nous Faes, Rotterdam p.14
Paper Tear
Stacked
2009 Olieverf op doek 55 x 53 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.6
2010 Olieverf op doek 1 20 x 85 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.22
Paper Tower (Salvatore Scibona)
Woodgrin
2009 Olieverf op doek 105 x 93 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.33
2010 Gouache en potlood op papier 80 x 60 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.46
Two Fingers Writing 2009 Olieverf op doek 50 x 40 cm Collectie Ankie Groenenboom p.7
Two Letters 2009 Olieverf op doek 40,5 x 30,5 cm Collectie Arthema Foundation p.10
Double Edge Folding 2010 Olieverf op doek 90 x 70 cm Courtesy MKgalerie, Rotterdam / Berlijn p.48
78 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
BIOGRAFIE Micha Patiniott Amsterdam, 1972, woont en werk in Amsterdam
Opleiding / Residenties Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam, 2006 – 2007 Fine Arts Work Center, Provincetown, VS, 2008 – 2009 Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, 1990 – 1996
Onderscheidingen 2009 Louise Bourgeois Fellowship 2006 – 2007 Stichting Schürmann-Krant Fellowship
Solotentoonstellingen 2010 Unisono 22: Micha Patiniott. Curiously Human, Stedelijk Museum Schiedam 2010 Curiously Human, MKgalerie, Rotterdam 2009 The Full Story, Art Amsterdam (met MKgalerie), Amsterdam 2008 The Full Story, Hudson D. Walker Gallery, Provincetown, Massachusetts, VS
Groepstentoonstellingen 2010 Art Amsterdam, MKgalerie 2010 Protection, The Forgotten Bar, Berlijn, DE 2010 Art Rotterdam, MKgalerie 2009 Focus, Focus, Amsterdam 2009 Quantumvis V, RC de Ruimte, IJmuiden 2009 FAWC Fellows, Provincetown Art Association and Museum, Massachusetts, VS 2009 Selection 2008, GIST, Brummen 2008 Nieuwe Schilders, Galerie LUMC, Leiden 2008 A person, a place II, GIST, Amsterdam 2008 The Present of the Future, MKgalerie, Berlijn, DE 2007 Open Ateliers 2007, Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam 2006 Rijksakademie at Parts, Parts, Xiamen City, CH 2006 Open Ateliers 2006, Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam 2005 Paint-a-Future, ABC Treehouse Gallery, Amsterdam
Bibliografie 2009 Mister Motley, ‘Het Kantoor’ 2009 What’s Up Magazine, Nr.3 2009 Dossier Journal, Issue 3 2008 Kunstbeeld, cover, p.22 ‘Nieuwe generatie schilders: terug naar de verbeelding’ 2008 Trouw, Sandra Spijkerman,’Nieuwe Oogst’
Collecties Bouwfonds Kunstcollectie Plancius Collectie Eneco Kunstcollectie AMC Kunstcollectie Collectie Arthema Foundation Kunstcollectie Erasmus MC Collectie Heden Privécollecties
80 MICHA PATINIOTT CURIOUSLY HUMAN
Deze publicatie is verschenen bij de tentoonstelling Unisono 22: Micha Patiniott. Curiously Human in het Stedelijk Museum Schiedam en is mede mogelijk gemaakt door Investore BV, BaseGroup BV, Realworks BV en MKgalerie, Rotterdam / Berlijn. www.michapatiniott.com www.stedelijkmuseumschiedam.nl www.mkgalerie.nl
Met dank aan Theo Dorresteijn Maarten Langeveld Emmo Grofsmid Karmin Kartowikromo
Teksten Rob Perrée Diana Wind
Grafisch ontwerp Minke Themans, Rotterdam
Fotografie Willem Vermaase Tom Haartsen Martijn te Winke Micha Patiniott
Lithografie en druk Lecturis, Eindhoven
Uitgegeven door Stichting in Opdracht, Amsterdam www.inopdracht.nl post editions, Rotterdam www.post-editions.com
© 2010 Micha Patiniott, de auteurs, Stichting In Opdracht en post editions ISBN 978 94 6083 024 2
83
84