Cynthia en haar zussen

Cynthia en haar zussen

De dertigjarige Cynthia Xanthoulis heeft tweejongere zussen, Selena (23 jaar) en Mickaela(21 jaar). Haar twee zussen hebben muco. Hoeheeft ze als ‘de zus van’ haar jeugd ervaren?

Cynthia Xanthoulis groeide op temidden van muco. Zelf heeft ze de ziekte niet, maar de ziekenhuisopnames en behandelingen van haar twee zussen plaatsten muco op een prominente plek in het gezin. Cynthia woont vandaag nog altijd dicht bij haar familie: één straat ver van het huis van haar moeder en haar zussen. Hen ondersteunen neemt nog steeds veel van haar tijd in beslag. Cynthia Xanthoulis: “Selena en Mickaela kregen de diagnose bij de geboorte, dus ik leef al 23 jaar in een gezin met muco. Het maakt integraal deel uit van mijn leven, wat er ook daarnaast gebeurt.”

Heb je je soms schuldig gevoeld tegen over je zussen? “We hebben niet dezelfde vader, dus onze genetische samenstelling is anders. Maar ik heb nooit gedacht dat ik ‘meer geluk’ had. Vooral omdat ik zelf gezondheidsproblemen heb, met mijn reumatoïde artritis. We zijn altijd een hecht gezin geweest, we steunen elkaar. Als oudste van de drie kon ik sneller begrijpen wat er met hen aan de hand was, ook al kon ik toen als klein meisje nog niet veel doen – maar ik voelde wel dat ik een verantwoordelijkheid in het gezin droeg.”

Je blijft heel aanwezig voor je zussen en je moeder. Heeft dat een invloed op je privé leven? “Je moet constant ‘stand-by’ zijn en je aanpassen aan de evolutie van hun gezondheid. Dat heeft tot gevolg dat ik sommige zaken opzij moet schuiven, of ze gewoon niet meer kan doen. Op een gegeven moment verwaarloosde ik mezelf te veel, en dat had gevolgen voor mijn eigen gezondheid. Sindsdien ben ik voorzichtiger, als mijn eigen persoonlijke projecten in gevaar komen.”

Heeft de ziekte van je zussen een positieve invloed gehad? “Vandaag ben ik een sociaal begeleidster en die keuze is niet toevallig. Onderschat niet hoeveel administratie een aandoening met zich meebrengt, de stapel papierwerk waar je door moet. Met die realiteit werd ik al snel geconfronteerd en het motiveerde me om een job te kiezen waarin ik anderen met de paperassenkan helpen. Meer algemeen is er tussen ons, de drie zussen, een echte solidariteit gegroeid en een positieve ingesteldheid waarmee we in het leven staan. Als je het positieve bekijkt, haal je meer uit het leven. Daarom blijven we dicht bij elkaar en zullen we altijd blijven lachen.” •