1
Bałwanek: „O, cześć! Jak dobrze, że Cię widzę. Bardzo miło wreszcie kogoś spotkać. Trochę się nudzę w tej lodówce stojącej na uboczu. Jak widzisz, jestem dość nietypowym bałwankiem. Mieszkam wśród wielu dziwnych przedmiotów i mam niesamowitych przyjaciół. Chętnie Ci o wszystkim opowiem!”
„Kiedy zbudowano dla mnie ten dziwny zegar wszystko się powyginało. Musisz wiedzieć, że czas i przestrzeń są ze sobą bardzo mocno związane. Zwariowany zegar przestawia czas, a wraz z nim przestawiają się przedmioty w przestrzeni. Możliwe, że przez to ta czarna wejściowa krata tak niesamowicie się powyginała.”
„Spójrz na zegar wiszący na ścianie – na jego tarczy brakuje kilku cyfr! To dlatego mam na wszystko mniej czasu.”
2
Bałwanek: „Chciałbym przedstawić Ci teraz moich maleńkich przyjaciół, którzy żyją w mikroświecie, czyli świecie niewidocznym na pierwszy rzut oka. Składają się z patyczków i zgubionych śrubek, z gumek, gwoździ i kawałków tektury. Są bardzo zapracowani, choć przyznam szczerze, że nie do końca rozumiem, czym się zajmują, biegając pośród pętelek szarej wykładziny. Z mikroświata pochodzi też mój serdeczny przyjaciel Kostuch, autor wielu psot i harców.”
ZASTANÓW SIĘ: Zanim ruszysz w dalszą podróż, wyobraź sobie, co by było, gdyby ktoś skrócił dzień o dwie godziny? Pomyśl, jak spędzasz swój typowy dzień i zastanów się, co możesz zrobić szybciej, a z czego możesz zrezygnować?
Po co ludzie odmierzają czas? Czy wszędzie płynie on tak samo?
Kostuch: „Kiedyś mój przyjaciel Bałwanek wyznał mi, że bardzo się nudzi. By nudził się trochę krócej, zbudowałem zegar, który skraca czas, ale wynikło z tego sporo zamieszania. Na przykład kiedyś chciałem wybudować drogę, ale okazało się, że nie wystarczy mi na to czasu, wziąłem więc asfalt i ulepiłem z niego kulę. I jest teraz na świecie miasteczko, do którego nie da się dojechać, a ja zostałem z wielką asfaltową kulą. Nie widziałeś jej gdzieś może, Bałwanku? A Ty nie wiesz może, gdzie ona jest?” ZASTANÓW SIĘ: Z czego jeszcze można lepić kule? Co innego można ulepić z tak dużej ilości asfaltu?
ZRÓB: Przy pomocy lupki zbadaj muzealny mikroświat. Spróbuj zajrzeć we wszystkie kąty i szpary! Może znajdziesz jakieś niesamowite rzeczy? Możesz natrafić na ciekawą rysę na ścianie, zagubiony guziczek, a może jakiś śmieszny kłębek kurzu lub zwariowaną pajęczynę! Stwórz mapę mikroświata muzeum.
3 ZRÓB: Narysuj kredą na tablicy stwora, który żyje w ciemnościach!
Bałwanek: „Jak widzisz, moi przyjaciele są całkiem zwariowani. Dość nietypowe jest też to miejsce, które opiera się na wielkiej metalowej konstrukcji. Te ogromne szare okręgi wiją się jak labirynt i przypominają mi szkielet jakiegoś olbrzymiego zwierza! A w samym środku tej plątaniny kryje się ciemny pokój, z którego wydobywają się tajemnicze dźwięki. Podobno to tam ukryte jest serce mikroświata, ale w ciemności nigdy nie udało mi się go odnaleźć.”
4
Bałwanek: „Gdy szukam odpowiedzi na jakieś pytanie, zawsze zwracam się do Maski, która jest moją najstarszą i najmądrzejszą przyjaciółką.”
Maska: „Noszę w sobie pamięć dawnych lat, a wspomnienia zapisuję na fotografiach, które chętnie wszystkim pokazuję. Bardzo wiele widziałam i długo mogłabym o tym opowiadać, chociaż nie lubię używać słów, wolę rozmawiać za pomocą obrazów. Razem z Kostuchem zbudowaliśmy dwa specjalne aparaty. Działają podobnie jak maszyna do pisania czy klawiatura, ale zamiast liter używają kolorów. Tworząc przy ich pomocy nowe kompozycje, możesz wysłać wiadomość do mnie, Bałwanka i wszystkich naszych przyjaciół.”
ZASTANÓW SIĘ: Spróbuj wyobrazić sobie dom zbudowany z takich metalowych obręczy. Z czego można zrobić ściany takiego domu i jak je zamontować?
ZRÓB: Za pomocą aparatu opowiedz Bałwankowi i jego przyjaciołom, jak się teraz czujesz. ZASTANÓW SIĘ: Jak inaczej można komuś coś przekazać bez pomocy słów?
Bałwanek: „Musimy koniecznie opowiedzieć o naszym dzisiejszym spotkaniu moim śpiącym przyjaciołom. Czasem się zastanawiam, o czym marzą osoby, które zasnęły w ruchliwym mieście i to w dodatku w środku dnia. Często jest tak, że Twoje sny zależą od miejsca, w którym śpisz. Sny moich przyjaciół muszą być bardzo ciepłe i słoneczne.”
5
„A czy wiesz jak wyglądają sny? Przypominają dziwne barwne kształty, które zmieniają się szybciej niż chmury na wietrze. Są jak plamy pięknych kolorów, które płyną, wirują i wybuchają. Lubię czasem na nie popatrzeć, choć kręci mi się od tego w głowie.” ZRÓB: Znajdź miejsce, gdzie możesz chwileczkę odpocząć. Może słodkie wylegiwanie sprawi, że wpadniesz na ciekawy pomysł?
ZASTANÓW SIĘ: Jak myślisz, skąd się biorą sny? Jaki był Twój najfajniejszy w życiu sen?
6
Bałwanek: „Mam nadzieję, że spodobała Ci się moja opowieść. Chętnie posłuchałbym Twojej. Od dłuższego czasu nie ruszam się z miejsca, ale to nie znaczy, że jestem nietowarzyski. Jestem chyba trochę inny niż wszyscy, ale myślę, że to nie powinno nikomu przeszkadzać. Słyszałem, że świat jest bardzo różnorodny i pełen wspaniałych miejsc, przedmiotów, postaci i przygód. Podobno to, co zupełnie wyjątkowe, nazywane jest sztuką. Czasem myślę sobie, że może ja też jestem wyjątkowy i niezwykły. Bardzo chciałbym posłuchać o innych niesamowitych miejscach i szalonych bohaterach. Opowiedz mi o swoich przygodach, a sprawisz mi wielką radość.
7
Bajka towarzyszy wystawie „Działamy z kolekcją!”
Tekst: Hanna Sabat Szymon Maliborski Korekta: Iga Fijałkowska Anna Roszman Ilustracje: Joanna Hedemann Projekt graficzny: Arletta Wojtala
ZRÓB: Opowiedz Bałwankowi o swoich przygodach, miejscach, które udało Ci się odwiedzić i które Cię zaciekawiły. Możesz to zrobić słowami lub za pomocą obrazków. Wiadomość możesz zostawić w Muzeum albo wysłać Bałwankowi na jego adres e-mailowy: balwanek@artmuseum.pl Jeśli zostawisz swój adres, Bałwanek z pewnością Ci odpowie.
O WYSTAWIE
PRACE
Wystawa „Działamy z kolekcją!” jest pierwszą w historii Muzeum próbą stworzenia przestrzeni edukacyjnej dla dzieci opartej na kolekcji sztuki współczesnej. Wystawa jest zaproszeniem do zapoznania się z dziełami sztuki stworzonymi przez współczesnych artystów – filmami, rzeźbami i instalacjami, w przestrzeni, w której przyswajanie wiedzy o sztuce łączy się z zabawą.
Oskar Dawicki, „Bałwan cytatów”, 2008, instalacja: śnieg, grawerowane metalowe guziki, zamrażarka (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie)
1.06-31.08.2015 wtorek-niedziela 12.00-20.00 ul. Pańska 3, 00-124 Warszawa Zapisy na warsztaty: www.artmuseum.pl
Ruth Ewan, „Mogliśmy być wszystkim, czym chcielibyśmy być”, 2011, metryczny mechanizm zegarowy, stal, pleksi (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) Monika Sosnowska, „Krata”, instalacja (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) Piotr Bosacki, „Film o Kostuchu”, 2008, wideo (Filmoteka Muzeum)
Żanna Kadyrowa, „Asfalt”, 2011, technika własna (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) Yona Friedman, „Ikonostas”, 2010, instalacja (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) Wojciech Bąkowski, „Widzę rzeczy, których nie ma”, 2009, instalacja dźwiękowa (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) Wiktor Gutt & Waldemar Raniszewski, „Wielka rozmowa”, 1976, wideo, (Filmoteka Muzeum) Mateusz Sadowski, „Przeciek”, 2012, wideo (Filmoteka Muzeum)
Oskar Hansen, aparaty z wystawy „W kręgu Formy Otwartej” w Muzeum Akademii Sztuk Pieknych w Warszawie, kopia ekspozycyjna, 1986 / 2014, technika własna
Tadeusz Kantor & Mieczysław Waśkowski, „Somnamulicy”, 1958, wideo (Filmoteka Muzeum)
Partner działu edukacji
Artur Żmijewski, „Na ślepo”, 2010, wideo (dzięki uprzejmości artysty i Fundacji Galerii Foksal) Francis Alÿs, „Śpiący”, 2011, projekcja 80 slajdów (kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie)
Partnerzy medialni działu edukacji
Kolor podstawowy fff: 59C5C7 R: 89 G: 197 B: 199 C: 60 M: 0 Y: 25 K: 0