Nav magazine april 2017 by Navigators NL

3e JAARGANG APRIL 2017

1 NAVIGATORS MAGAZINE Wat kunnen wij leren van Ron van der Spoel?

VERDER: 03 Ontmoeting 09 De toekomst bestaat niet 10 God laten zien 11 Groei 14 Geloof heeft invloed

GOD KEERT OM

Mijn ouders konden geen kinderen krijgen, ik had nooit gedacht dat kinderloosheid ook in mijn leven zou gaan spelen, maar het was wel zo.’ Margé van der Spruit is …

In de zwaarste omstandigheden is Jezus echt dichtbij FOTO: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY

COLUMN/ACTIVITEITEN

Joost

ZIJN LIEFDE...

JOOST VAN HEUSDEN (WAARNEMEND) DIRECTEUR NAVIGATORS

‘SPREEK HEER UW DIENAAR LUISTERT’

eroemde woorden van een jonge jongen met een ontvankelijke houding. Een jongen die later een van de grote profeten van Gods volk zou worden. God riep hem herhaaldelijk bij zijn voornaam en het duurde even voordat Samuel doorhad dat God zelf persoonlijk met hem wilde praten. God de schepper van hemel en aarde is ook onze hemelse Vader. En welke liefdevolle vader praat nu niet graag met zijn kinderen? Welke liefdevolle vader verlangt niet dat zijn kinderen tot rust komen in onvoorwaardelijke liefde en steeds opnieuw ontdekken welke wegen tot leven, vrijheid en vrucht leiden. Twee vragen staan in ons werk centraal in ‘discipelschap’: 1. Heer, wat wilt U zeggen? 2. Heer, wat wilt U dat ik doe? In kleine en grote dingen dagelijks leren leven met deze vragen. De antwoorden serieus

nemen. Alleen en samen met je partner, kinderen of anderen. Discipel worden en discipel blijven. Zeker niet makkelijk, daar was Jezus heel eerlijk over. Maar wel rijk. Een zegen voor jezelf en je omgeving. Een stukje Koninkrijk wordt zichtbaar, een glimp van de Koning zelf. Deze NAV. staat vol met eerlijke en inspirerende verhalen van mensen die op belangrijke momenten Gods stem hebben gehoord. Soms op een directe en onverwachte manier. Verwarring en duisternis nemen misschien toe. Om ons heen en soms ook in onszelf. Maar het licht van God schijnt krachtig en helder. Hij is opgestaan, leeft en Hij spreekt. Ik zie een jonge generatie christenen opstaan die verlangt om vertrouwd te raken met zijn stem. Door de Bijbel heen, maar ook in luisterend bidden en op andere manieren. Woord en Geest komen meer samen, en dat is een krachtige combinatie. Laten we hen ondersteunen in het leren kennen en volgen van Jezus en laten we samen het voorbeeld van Samuel volgen.

solcon.nl

Het is voorbij … Hij is niet meer … Rest ons alleen te wachten … Waarop? En Hoe? Zijn dood doet zeer Kunnen wij iets verwachten? Het licht breekt door ... Zijn graf is leeg … De tranen zijn verdwenen! Ik hoor zijn stem … Hij leeft! Hij leeft! Hij is aan ons verschenen. Hij leeft! Hij blijft! Gaat met ons mee, Is bij ons alle dagen. Bij elke stap. en handeling, Zijn liefde zal ons dragen.

TEKST: MARIEKE BOERSMA-LENSEN

ACTIVITEITEN ■ NAVIGATORS STILTEACTIVITEITEN

aukjeverwijs.nl

STILTEWEEKENDEN VOOR MANNEN: • 31 MAART - 2 APRIL,

supervisie en coaching bij werk en zingevingsvragen gesprek mogelijk in Goutum en Amsterdam

KLEIN SION LEUVENHEIM, BESLOTEN WEEKEND solcon Provider met een hart

MET TEHUISGEMEENTE GRONINGEN • 29 SEPTEMBER - 2 OKTOBER, KLEIN SION LEUVENHEIM, € 150,-

17360000462-SOL-Adv-Navigators.indd 1

13-03-15 12:20

• 2 – 5 NOVEMBER,

✔ Vernieuwd eigentijds sanitair ✔ Kleine rustige familiecamping ✔ Kindvriendelijk ✔ Prachtige natuur ✔ Wandelen vanaf de camping ✔ Ook verhuur van huisjes, chalets, stacaravans en trekkershutten

www.valdor.lu

Sibbing & Wateler verzorgt o.a. de pensioenen voor de Navigatorstaf info: Martijn Brands FFP of Thom Dijkstra, Tel. (0318) 544 044 (Veenendaal) E-mail: partners@sibbing.nl wwww.sibbing.nl

KLEIN SION LEUVENHEIM, € 200,(VERDIEPINGSWEEKEND VOOR MANNEN DIE VAKER ZIJN GEWEEST) INFO EN AANMELDING: ERNST HAAGSMAN, 06-47980440, EMAIL: E@HAAGSMAN.COM. ZIE OOK: WWW.NAVIGATORS.NL/STILTEWEEKEND OPGAVE IS MOGELIJK TOT 10 DAGEN VOOR AANVANG.

KEERPUNT

NR1.• APR 2017

Toen ik mijn hoofd op het kruis legde voelde ik een overvloed van liefde

BIJZONDERE ONTMOETINGEN ... Juliette Wendt komt tijdens haar middelbareschooltijd in aanraking met de kerk. De manier waarop mensen daar met elkaar omgaan ervaart ze als erg bijzonder. Latere andere ontmoetingen vergeet ze echter nooit meer.

Als Juliette halverwege het seizoen naar een andere school gaat raakt ze het contact met deze vriendinnen kwijt. Vervolgens gaat ze in Utrecht studeren. De eerdere belevenissen verdwijnen in eerste instantie op de achtergrond en ze heeft het niet makkelijk: ‘Ik zat niet zo lekker in mijn vel en ik blokkeerde in mijn studie. Toen bedacht ik dat ik naar een plek moest waar ik rust zou kunnen vinden.’ Juliette denkt aan het schoolreisje naar Taizé en besluit om daarheen te gaan.

INTERVIEW: JEANETTE VOS FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY

In Taizé realiseert ze zich dat het geloof mogelijk ook voor haar bedoeld is. Juliette wil daarover nadenken en besluit daarom de volgende morgen voor het ontbijt en voor de eerste dienst in de kerk te gaan zitten. Ze bedenkt: ‘Als God er is dan wil ik er wel voor gaan.’ Lange tijd zit ze met haar ogen dicht. ‘Op een gegeven moment deed ik mijn ogen open en daarna weer dicht: toen zag ik een fel wit licht. Ik voelde een hand op mijn schouder. Het was heel intens: ik werd overtuigd dat God er is.’ Tegelijkertijd vindt ze het ook bizar omdat ze nog maar weinig weet van het geloof.

‘I

k ben niet christelijk opgevoed, maar een paar vriendinnen namen me mee naar de kerk.’ Juliette is verbaasd dat iemand bij de ingang van de kerk haar een hand geeft en zegt: ‘Wat leuk dat je er bent, je bent nieuw hier hè?’ ‘De hele zaal zat vol met mensen maar ze zagen mij en dat vond ik heel bijzonder.’ Het spreekt Juliette ook aan dat er in het gezin van haar vriendin veel gedeeld wordt: ‘Als het niet lekker op school ging, dan zat ze met haar ouders aan tafel en werd besproken hoe het anders zou kunnen. Ze refereerden aan Jezus en de Bijbel en hadden het geduld om allerlei gebeurtenissen te bespreken.’ Ook gaat ze met deze vriendinnen een keer op schoolreis naar Taizé. Dit alles maakt veel indruk op haar.

Als God er is, dan wil ik er wel voor gaan

Als Juliette naar buiten loopt merkt ze dat het al avond is. Ze vraagt zich af hoe het kan dat ze de hele dag niet heeft meegemaakt op die ontmoeting na. ‘De maaltijden werden altijd afgestreept en die had ik die dag gemist.’ Blijkbaar heeft ze er de hele dag gezeten zonder enig tijdsbesef. Op een andere avond heeft ze een nieuwe ervaring: ‘Het kruis werd midden in de kerk neergelegd en iedereen mocht bij dat kruis alles voor God neerleggen. Ik begreep niet wat het betekende, maar toen ik mijn hoofd op het kruis legde voelde ik een overvloed aan liefde en wist ik dat ik die mocht verspreiden.’ In die periode begint haar zoektocht en neemt ze zich voor om hiermee door te gaan als ze thuis is. Ze verruilt haar opleiding voor een lichtere variant en sluit zich aan bij Navigators. Daarnaast doet ze Alpha - Students waarbij ze veel leert over de Bijbel. Ook hoort ze dat je iets van God kunt ervaren: en dan kan ze de gebeurtenis in Taizé plaatsen en voor het eerst durft ze daar andere mensen over te vertellen. Nu organiseert Juliette zelf Alpha - Students, volgt ze Naventure en is ze de Bijbel grondig aan het doorlezen. ‘Ik kom weleens later op afspraken omdat ik zo geboeid ben door mijn Bijbel dat ik hem niet weg kan leggen! Ik wil maar blijven lezen en ontdek dingen die ik zo graag door wil vertellen!’

INTERVIEW

WAT ZOU IK GRAAG

BARNABAS HETEN…

Ik wist direct tot diep in mijn botten dat dit God was ...

Bemoedigen is de rode draad in zijn leven. In het vele wat hij doet springt dat er elke keer weer uit. Al die christenen in de frontlinie van het leven, studenten, ondernemers, onderwijzers enzovoorts, bemoedigen en helpen om als discipel van Jezus te leven. Dat is het verlangen van Ron van der Spoel. ‘Ik ben jaloers op Barnabas. De apostelen noemden hem op een gegeven moment ‘zoon van de bemoediging’, wat zou ik graag die naam dragen.’

INTERVIEW: MARIEKE BOERSMA-LENSEN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY

NR1.• APR 2017

on had al jong een diep geloofsleven. Hij wist al heel vroeg dat hij predikant zou worden. ‘Ik was tien en stond me aan te kleden toen ik opeens heel duidelijk een stem mijn naam hoorde zeggen: Ron! Ron! Het was een soort Samuel ervaring. Ik heb niets gezegd, maar wist direct tot diep in mijn botten dat dit God was en dat ik Hem moest dienen. Mijn ouders vertelden onlangs nog hoe mijn gezicht bijna licht gaf toen ik naar beneden kwam rennen. Als Mozes die van de berg kwam. Vanaf dat moment wist ik dat ik theologie zou gaan studeren, maar ik besefte niet hoe dat mijn wereld op zijn kop zou zetten.’ ‘Nadat ik mijn vooropleidingen op veilige, goed gereformeerde scholen had doorlopen, begon mijn studie in Utrecht. Tijdens het allereerste college wachtte mij ook de eerste grote schok. De professor zei: “En dan zijn er ook van die jongetjes die denken dat ze door God zelf geroepen zijn!” De hele zaal lag blauw van het lachen en ik dacht, maar dat heb ik meegemaakt. In die eerst fase stortte alles in. De Bijbel klopte niet, niets van wat ik altijd als zo waar had beschouwd klopte nog. Ik raakte mijn geloof totaal kwijt. Anderhalf jaar lang, de afschuwelijkste periode in mijn leven, want ik was God kwijt. Toch bleef ik theologie studeren, want mijn roeping was sterker dan mijn geloof. Mijn roeping kon ik niet ontkennen. Op een dag, terwijl ik een paper moest schrijven over Blaise Pascal, las ik zijn woorden: “Wie God zoekt met een hoogmoedig hart vindt Hem niet, maar wie God zoekt met een nederig hart, zal Hem ontdekken.” Ik ben letterlijk van mijn stoel op mijn knieën gevallen en heb gehuild als een kind. Ik wist opeens wat ik had gedaan. Ik wilde God alleen maar accepteren als ik Hem kon begrijpen. Ik was zo hoogmoedig geweest. Ik heb gesmeekt om vergeving en toen brak het licht weer door. Natuurlijk kwam de worsteling over al die tegenstrijdigheden in de Bijbel. Toch is de Bijbel voor mij alleen maar mooier geworden. Er gebeurt iets als ik erin lees, dan spreekt God, dus is dit van God!’ ‘Tijdens een theologiestudie leer je niet wat het betekent om geestelijk leiding te geven aan een gemeente, of hoe je moet preken. En ik was niet de enige dominee die daar tegenaan liep. Ik ontdekte dat in andere landen dominees elkaar daarom ontmoeten. Nadat ik in het Nederlands Dagblad had geschreven dat ik in Nederland zoiets miste, kwamen daar zo overweldigend veel reacties op, dat ik samen met Jos Douma ‘Passie voor preken’ heb opgericht. We trainden predikanten, en al snel werd het een bloeiende beweging waar meer dan 2000 dominees aan mee deden. Als gevolg daarvan werd ik ook gevraagd om zakenmensen te helpen met spreken. Samen met CBMC werden ook daar trainingen voor opgezet. Het belangrijkste was dat mensen spraken vanuit dat wat zij zelf hadden doorleefd. Geen show, maar echt uit je hart.’ ‘Terwijl ik daar mijn handen vol aan had, ontmoette ik Anne van der Bijl van Open Doors. Ik kende hem, en zijn organisatie niet, maar dat veranderde snel. Er bloeide een mooie vriendschap op en Anne nodigde me uit om dezelfde trainingen te gaan geven in andere landen. De eerste keer ging daar werkelijk alles mis en werd het hotel naast me zelfs getroffen door een zelfmoordaanslag. Maar wat heb ik genoten! Ik leer zoveel van de mensen die vervolgd worden voor hun geloof. Elke keer beginnen we daar met een dag of middag van gebed. Ik ga dan de diverse groepjes langs om met hen te bidden. Als ik vraag waarvoor noemen ze niet de moeilijke situaties waarin ze leven. Nee, ze noemen steevast hun stad of hun land. Ik besefte dat ik wel voor mijn gemeente bid, maar nooit voor Amersfoort of Nederland.

INTERVIEW

Mijn roeping was sterker dan mijn geloof ... Dat ben ik gaan doen. En mijn ervaring is dat als je voor iets gaat bidden dan word je bewogen. Ik ging anders naar de mensen kijken, naar de stad kijken. En God heeft die hartgesteldheid gebruikt. Ik werd gevraagd voor de ChristenUnie in de gemeenteraad. Als je bidt voor de stad gaat God je gebruiken. Voor studenten is dat ook belangrijk. Je woont als student lang genoeg in een stad. Ga iets betekenen en gebruik daar de lokale kerk bij, die heeft je nodig!’ ‘Bidden voor je stad is niet het enige wat ik leerde van vervolgde christenen. Ze vertellen de vreselijkste verhalen, maar toch stralen ze. Dan vraag ik hoe kan dat? De reactie is steevast: “We zijn alles kwijt, maar wij hebben Jezus! In de zwaarste omstandigheden is Jezus zo dichtbij, dat is een onwaarschijnlijke rijkdom. Jullie hebben het moeilijker, jullie moeten elke dag kiezen. Wij hebben geen keus, het is Jezus of niks. O ja, het doet pijn, elke marteling, maar Hij is zo dichtbij!” Wij houden zo vast aan ons comfort, en zij zeggen God zorgt voor ons, ook al raak je alles kwijt. Wij zijn vaak bang om te spreken, zij kunnen hun mond niet houden. Ellende hoeft niet de beroerdste periode in je leven te zijn. Ook wij zeggen vaak na een moeilijke periode, door bijvoorbeeld ziekte, ik had het niet willen missen. Jezus ging die route, dus neem je kruis op en wees bereid om dat samen met Jezus te doen. Dan ontdek je dat zijn last licht is en zijn juk zacht is. Als je nu kiest om in alle gewone dingen van de dag dichtbij Jezus te blijven en in alles van Hem afhankelijk te zijn, dan kun je dat ook als het moeilijk wordt.’ ‘Aan Navigators zou ik zeggen, als Jezus zegt volg mij dan heeft dat vooral te maken met luisteren en ontvangen. Mijn tip is, luister meer. Wij zijn nogal doenerig, dus luister meer!’

TEKSTAFETTE

Als je bidt voor de stad gaat God je gebruiken

Wat is de favoriete bijbeltekst van Ron van der Spoel en waarom?

Romeinen 8:15. Daar staat precies beschreven wie wij zijn als Gods kinderen en wat dat betekent voor je manier van leven. Ik vind de weergave van dit vers in de ‘vertaling’ van The Message erg mooi: ‘This resurrection life you received from God is not a timid, grave-tending life. It’s adventurously expectant, greeting God with a childlike ‘What’s next, Papa?’. God’s Spirit touches our spirits and conﬁrms who we really are.’

COLUMN

NR1.• APR 2017

WIE HEEFT DE CONTROLE?

Alycia

ALYCIA HOMEYER KOMT UIT TEXAS (USA) EN WERKT ALS NAVENTURE TRAINER BIJ NAVIGATORS IN NEDERLAND. IN DEZE COLUMN VERTELT ZIJ OVER HAAR ZOEKTOCHT.

‘G

od zegt: Want mijn plannen zijn niet jullie plannen. En Ik doe de dingen op een andere manier dan jullie, zegt de Heer. Want net zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn mijn plannen hoger dan jullie plannen. Mijn plannen gaan jullie verstand ver te boven. De dingen die Ik doe, zijn voor jullie niet te begrijpen.’ Jesaja 55: 8-9 (Basisbijbel) Er zijn twee types mensen in het lichaam van Christus. De eerste groep houdt van deze verzen omdat ze de soevereiniteit van God laten zien. De tweede groep heeft een hekel aan deze verzen omdat ze control freaks zijn en zich afvragen of Gods manier niet uitgezocht kan worden in een soort van stap voor stap methode. Ik geef het niet graag toe, maar ik heb een lange geschiedenis als lid van de tweede groep. Ik denk zo vaak: ‘Tjonge Heer, waarom vertelt U mij niet hoe en waarom U dingen wilt? Vertel gewoon hoe het moet, dan kan ik doorgaan met mijn leven.’ Maar meestal is het een mysterie voor mij. Waarom is dit vers zo irritant? Onderweg naar mijn volwassenheid vroeg ik God vaak om mij een soort van formule te geven in hoe ik moest leven, zodat ik gelukkig en succesvol zou zijn. Als ik a, b en c deed, dan zou x, y en z zeker gebeuren. Bijvoorbeeld: als ik elke dag tijd met Hem door bracht, bijbelverzen uit mijn hoofd leerde en bad voordat ik naar bed ging, dan zou ik trouwen met de man van mijn dromen, twee kinderen krijgen en een zeer gehoorzame hond als beloning. Ja ik weet het, dit klinkt belachelijk,

maar diep in mijn hart geloofde ik dat God mij mijn zin zou geven als ik zijn geboden zou volgen. Zo kwam ik op een weg vol teleurstelling. Mijn ‘perfecte man’ trouwde met iemand anders, dus de twee kinderen waren niet meer mogelijk, en uiteindelijk kreeg ik een blinde, niet zo gehoorzame hond (in ieder geval kreeg ik wel een hond). De formule liet me enorm in de steek. Er was een fundamenteel probleem met die formule. Het was niet bijbels! Zo hard als dit klinkt, het is nooit Gods bedoeling om ons ‘onze zin’ te geven. Controle hebben is een illusie - een aantrekkelijke, gevaarlijke illusie.

vrienden dan geen kind? Dat zijn toch heel veel goede dingen? Maar, zijn wegen zijn niet mijn wegen en ook al kiest Hij ervoor om mijn gebeden niet te beantwoorden, zijn goedheid is compromisloos. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik leer steeds beter om dit te accepteren. Ik heb het gevoel dat een van de dingen die God voor mij verlangt is dat ik een echte relatie met Hem heb. Hij wil dat ik zijn diepe liefde voor mij ervaar, vooral als ik mij totaal verslagen voel en de waarom vragen onbeantwoord blijven. De ultieme relatie is belangrijker voor Hem dan dat ik gelukkig zou zijn omdat ik ‘mijn zin’ gekregen heb.

Het bijbelse verhaal suggereert dat God op veel verschillende manieren werkt. Hij is soeverein. Hij heeft de controle. Hij is ook stapelgek op ons. Hij geniet ervan om ons goede dingen te geven – dingen die ons verstand ver te boven gaan, veel meer dan wij kunnen bidden of bedenken (Ef. 3:20). Bijten zijn soevereiniteit en zijn goedheid elkaar? Nee. Maar soms lijkt dat wel zo in mijn leven. Ik worstel hier vaak met God over. Als Hij de controle heeft en Hij is goed, waarom neemt Hij dan de kanker bij mijn vriend niet weg, waarom geeft Hij mij geen echtgenoot, waarom geeft Hij mijn kinderloze

Juist vandaag las ik deze diepe waarheid in Job 19:25-26 (BGT): ‘Eén ding weet ik zeker: God zal mij redden. Ooit zal Hij komen en mij hier op aarde verdedigen. Ook al ben ik heel erg ziek, toch zal ik God nog zien, voordat ik sterf. Ik zal Hem zelf zien, met mijn eigen ogen. Daar verlang ik naar.’

Het is nooit Gods bedoeling om ons ‘onze zin’ te geven

Er komt een dag dat mijn pijn, gebrokenheid, en mijn diepste verlangens verdwijnen als ik oog in oog sta met God. Ik zal Hem in al zijn glorie zien. Zijn wegen zullen geen mysterie meer voor mij zijn. Die dag, zal ik eindelijk zijn bedoelingen voor mij begrijpen. Maar ik vermoed dat me dat niet meer kan schelen omdat ik dan direct in de ogen van de Vader kijk, die meer van mij houdt dan ik kan begrijpen. Tot die dag hoop ik dat doorga om de controle, waar ik zelf vaak zo naar verlang, los te laten en Gods onvoorstelbare soevereiniteit en onvoorwaardelijke liefde voor mij, volledig kan omarmen.

INTERVIEW

Ik heb God beter leren kennen door het lijden

GOD

‘Mijn ouders konden geen kinderen krijgen, ik had nooit gedacht dat kinderloosheid ook in mijn leven zou gaan spelen, maar het was wel zo.’ Margé van der Spruit is de jongste uit een gezin van drie. Haar broer en zus zijn geadopteerd en, als volkomen verrassing, werd haar moeder toch zwanger, en werd Margé geboren. Ze werkt op dit moment op het Landelijk Bureau van Navigators als HR-Manager. Dat is niet zo bijzonder, maar haar verhaal over het leven hiervoor wel … INTERVIEW EN FOTO’S: MARIEKE BOERSMA-LENSEN

KEERT OM! ‘T oen ik een jaar of vier was overleed mijn tante. Mijn wereld, die tot dan volmaakt was, was dat opeens niet meer. Ik zat bij mijn vader in de auto en vroeg waar mijn tante nu was. “Bij Jezus en daar heeft ze het heel goed”, antwoorde mijn vader. “Ik wil daar ook naar toe!” reageerde ik. “Dat kan”, zei mijn vader. Ik ben daar, terwijl mijn vader reed, op mijn knietjes gegaan en met mijn handjes gevouwen op de stoel heb heel bewust gezegd dat ik bij Jezus wilde horen. Op mijn dertiende heb ik die keus opnieuw gemaakt. Ik merkte dat er zonde tussen mij en God in stond en dat wilde ik niet. Een paar jaar later, ik was zeventien, werd ik op een ochtend wakker en merkte ik vanbinnen dat God wilde dat ik mij liet dopen. Het was een vertrouwde stem in mijn hart. God is altijd zo’n realiteit voor mij geweest dat dit normaal was voor me.’

LIEFDE ‘Ik kwam, vanwege mijn vader, die naast actief bij Navigators, later directeur van CBMC was, vaak op De Bron (nu Mooirivier) en ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn man daar tegen zou komen. Op een van de CBMC-weekenden zei God tegen mij: “Je toekomstige man staat achter de bar.”. Ik dacht echt dat het mijn eigen gedachten waren, maar heb wel een drankje

gehaald bij Stéphan. Voor mijn opleiding personeel en arbeid moest ik stagelopen, en daarvoor kwam ik op De Bron terecht. Stéphan was daar vrijwilliger voor een jaar, en hij wist nog wie ik was en wat ik had gedronken. Het was niet gelijk dikke mik, maar naarmate ik hem meer leerde kennen zag ik dat hij de speld in mijn hooiberg was. Lief, oprecht, humor, liefde voor God en veel potentieel.’

KINDERLOOS ‘Na ons huwelijk werd het snel duidelijk dat we geen kinderen konden krijgen. Dat was een klap, al voelde ik dat in het begin nog niet zo, omdat je dan nog in de roes van het net getrouwd zijn zit. Later, als je vrienden kinderen krijgen, en iedereen om je heen wel zwanger lijkt te zijn, gaat dat echt spelen. Blij zijn voor die ander, maar zo verdrietig om het eigen gemis. Mijn proces was echt heel anders dan dat van Stéphan. Hij heeft een heftige emotie met God samen gehad en toen was het klaar en kon hij het loslaten. Bij mij duurde dat echt jaren. Op een bepaald moment heb ik de vraag bij God gelegd. Niet het waarom, want dat bracht me verder van God vandaan, maar het hoe nu verder. Ik zocht Hem in deze situatie om samen met Hem hierin verder te komen. En God sprak, Hij zei: “Margé, wat is mijn koninkrijk, onderzoek dat”. Matteüs vertelt veel over het

INTERVIEW/COLUMN Koninkrijk en daar las ik onder andere hoe Gods hart uitgaat naar weduwen en wezen, en ook dat wie een kind (wees) in zijn naam ontvangt, Hem ontvangt. Wij moesten zijn Koninkrijk zoeken door onze kinderloosheid heen en ons richten op wezen. We zijn ons daarna uiteindelijk gaan richten op pleegzorg voor kinderen die bij ons mochten blijven. Al met al hebben we zes jaar gewacht op een kindje.’

NR1.• APR 2017

Daan

DE TOEKOMST BESTAAT NIET Lieve lezer,

HET LANGE WACHTEN

‘Ik had mijn werkgever de situatie uitgelegd en verteld dat ik wilde stoppen met werken als er een kindje kwam, om zo het kind alle ruimte en kans te geven om te wennen en te hechten. Na een poosje was er een baby’tje dat bij ons geplaatst kon worden. Het was voor 99% zeker, en de spulletjes voor de babykamer en de baby moesten snel aangeschaft worden, zodat we het direct konden opvangen. Ik had twijfels of het door zou gaan. En op het laatste moment ging het niet door. De babykamer was klaar, alles was ingericht, mijn baan had ik opgezegd, maar de baby kwam niet. Dat was een heftige en verdrietige tijd. Ik had dit kindje al helemaal toegelaten in mijn hart. Wat deed dat pijn. Toch moest ik echt heel bewust afscheid nemen. Natuurlijk had ik de deur van de babykamer kunnen sluiten, maar ik koos er bewust voor om die deur open te laten, want anders zou ik mezelf niet toestaan hierover te rouwen. Ik wilde dit rouwproces samen met God doen. Na veel tranen en verdriet stond ik daar en vroeg: “Heer, alles is er, wat voor kindje komt hier nu te liggen?” Toen zei God: “Er komt een iets ouder jongetje te liggen”. Het duurde nog negen maanden voordat hèt telefoontje kwam. Omdat het zolang duurde vroeg ik aan God of ik weer moest solliciteren. Hij zei: “Wacht nog maar een dag”. De volgende dag werd onze zoon aan ons voorgesteld.’

erwijl ik dit schrijf, ben jij er nog niet. Niet als lezer tenminste. Terwijl je dit leest, ben ik er niet meer. Niet als schrijver van deze column. Tegen de tijd dat je dit leest, heeft deze tekst alweer een andere betekenis dan terwijl ik dit schrijf. Wat moet ik schrijven om recht te doen aan het moment dat ik dit schrijf? En aan het moment dat jij dit leest?

BOOS

Het maakt me te boos om het er niet nu over te hebben. Het maakt me ook bang voor de toekomst. Wat staat de wereld nog te wachten?

‘Jawel, ik ben wel boos geweest op God, maar vooral over het lijden wat Hij toestond. Ik had daar geen zin in. Nu ben ik daar zo dankbaar voor. Ik heb God zelf hierdoor beter leren kennen. Gods aanwezigheid is zo groot in dat lijden. Ik leerde zijn karakter kennen, zijn persoonlijkheid. En door dit lijden maakte Hij ons klaar om ons te gebruiken om er echt te zijn voor onze kinderen. Hij heelt, dat mocht ik ervaren en Hij heelt onze kinderen door ons heen. Boos zijn is niet erg, geef ruimte aan je verdriet, ook binnen je huwelijk. De een rouwt anders dan de ander, accepteer dat van elkaar. Blijf met God en met elkaar in gesprek over wat het met je doet en ga de emoties niet uit de weg. God keert om! Hij kan er diepe vrede in geven. Hij maakt rouw tot vreugde. Daarvan ben ik zeker!’

DAAN IS THEOLOOG, STUDEERT ‘PEACE, TRAUMA & RELIGION’ AAN DE VU EN WOONT IN HET JEANNETTE NOELHUIS (NOELHUIS.NL )

De toekomst bestaat niet, wordt weleens gezegd. De toekomst wordt nu gemaakt. Op het moment dat ik dit schrijf heeft president Donald Trump net besloten mensen uit verschillende Moslimlanden de toegang tot de Verenigde Staten te weigeren. Een christelijke politieke partij heeft een manifest geschreven om de groei van de Islam in Nederland een halt toe te roepen. Vluchtelingen in Griekenland komen om van de kou, omdat we ze in Europa niet willen hebben. Als jij dit leest, hoop ik dat het anders is, dat het beter is.

Maar die toekomst bestaat niet. En is het niet juist angst voor de toekomst – angst voor wat zou kunnen gebeuren - die op dit moment leidt tot het beroerde beleid en de manische manifesten waar ik me zo boos over maak? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Jezus niet zoveel ruimte laat voor angst. Maak je geen zorgen voor de dag van morgen. De toekomst bestaat niet. Geloof, hoop en heb bovenal lief. Dat is genoeg. Leef nu de toekomst die je graag zou willen zien. Lieve lezer, als je dit leest, hoop ik dat je dat hebt gedaan. En dat ik dat heb gedaan. Ik kan het allemaal niet mooier zeggen dan in de woorden van verzetstheoloog Dietrich Bonhoeffer. Ik vermoed dat die nog kracht zullen hebben als jij ze leest:

Ik moest mezelf toestaan met God te rouwen

‘Er is geen weg naar de vrede op weg naar de veiligheid. Voor vrede moet je durven, dat is een groot risico en er is nooit zekerheid. Vrede is het tegenovergestelde van veiligheid. Zekerheid betekent wantrouwen hebben en dit wantrouwen leidt op zijn beurt tot oorlog. Zekerheid zoeken betekent zichzelf willen beschermen. Alleen uit de vrede tussen de mensen kan de grote vrede, waar we op hopen, ooit ontstaan.’

LEF

Ik dacht, leuk plan God, maar wat dan?

DAT DOET GOD, DAAR KAN IK ALLEEN MAAR AAN MEEWERKEN! INTERVIEW: MATTHIJS DEN DEKKER

‘Missionair zijn is voor mij dat God je een missie heeft gegeven en dat je die dan gaat doen. Je hebt een missie, die ga je uitvoeren en dat doe je omdat je die van God hebt gekregen.’ En dat deed Lianne van Dis (26 jaar, Rotterdam, getrouwd met Wouter). ‘Ik heb een aantal jaren geleden mijn baan opgezegd. Ik merkte dat God tegen me zei: “Je moet iets anders doen, iets voor Mij.” Ik dacht: Leuk plan, maar wat dan?’

ianne kwam bij The Mall in Delft terecht, een jongerencentrum van Youth for Christ. Ze werkt onder andere met basisschoolkinderen, coördineert het kinderwerk en begeleidt vrijwilligers. Ook is ze freelance danseres met een eigen christelijke dansschool. Ook bij The Mall heeft ze dansles gegeven. Waarom is ze uiteindelijk daar gaan werken? ‘Omdat ik van die jongeren houd; ik kan het niet anders brengen. Ik zag zoveel kids op straat hangen en van sommigen zie je ook dat ze veel hulp nodig

hebben. Hulpverleners doen fantastisch werk, maar wij kunnen op een relationele manier bezig zijn. We draaien doordeweeks inlopen. Dan zijn we open en kunnen jongeren gewoon binnenwandelen. We chillen met elkaar of doen een activiteit. We proberen iets van ons leven te delen en soms delen kinderen hun leven met ons.’

EXTRA HUISKAMER Het team van The Mall in Delft kwam bij LEF in de Learning Community vanuit een verlangen om als team te groeien. Lianne: ‘Dat was heel

tof en ook echt gezellig. Ik zie nu meer focus; we werken veel meer doelgericht. Door het traject wisten we goed elkaars dromen en wat iemand nou wilde. Er zijn best wel nieuwe toffe dingen ontstaan, die we zijn gaan ondernemen omdat we ontdekten dat iemand daar meer mee wilde doen.’ Het LEF-traject hielp om het team vrijwilligers meer te leren missionair te zijn. ‘We proberen bij The Mall een stukje van God te laten zien en iets te bieden van wat kinderen en jongeren nodig hebben. Op emotioneel vlak, sociaal vlak of heel praktische dingen zoals een stage vinden. Soms komt een kind uithuilen omdat het even niet goed gaat. Vaak zijn we echt een extra huiskamer waar jongeren even bij kunnen komen.’

KLEINE MOMENTEN ‘Steeds weer zijn er kleine momentjes die heel bijzonder zijn. De ene keer is dat een echt goed gesprek, de andere keer kun je voor iemand bidden en weer een andere keer is dat een intens potje Halli Galli. Dat maakt me ontzettend gelukkig.’ ‘Ik zie God door die kleine momenten heen werken. Dan denk ik: Oh, dat doet God, daar kan ik alleen maar aan meewerken. Laatst was een van de vrijwilligers aan het stoeien met een jongetje en ik weet gewoon dat dat heel bijzonder voor hem is. In één keer heeft hij een soort oudere broer met wie hij dat kan doen en is hij vrolijk. Dan is dit echt een thuisplek voor hem en zie ik God daar doorheen. Dan kunnen we een veilige plek bieden voor kinderen die dat niet altijd hebben.’

WERKPORTRET

NR1.• APR 2017

HET MEEST IMPACTVOLLE JAAR VAN JE LEVEN ‘Geloof was altijd al belangrijk in ons gezin, maar na de komst van Alpha en de veranderingen in onze kerk kregen we steeds meer echte gesprekken over geloof. Het ontdekken van hoe reëel God is en hoeveel impact de heilige Geest kan hebben, veranderde ons vanbinnen.’ INTERVIEW EN FOTO: MARIEKE BOERSMA-LENSEN

sther Westerkamp is 16 als ze tijdens de allereerste Alpha conferentie in Nederland haar eerste geloofservaring heeft. ‘Met de tienergroep hielpen we met kofﬁezetten. Aan het einde van de dag wilden we weleens zien wat er gebeurde. We gingen achterin de kerk op het balkon zitten toen Nicky Gumbel net begon te bidden. Opeens gingen mensen op een rare manier zingen. Later begreep ik dat het tongentaal was, maar op dat moment wisten we niet wat er gebeurde. Onze hele groep ging lachen, ik ook, ik moest enorm lachen. We begrepen niet wat daarbeneden aan de hand was. Vervolgens sloeg dat lachen bij bijna iedereen om in huilen. We ervoeren God zelf! Het was het moment dat ik echt begreep dat al die verhalen geen verhalen zijn, maar echt, Hij leeft echt! De predikant en zijn vrouw kwamen naar ons toe en trokken ons allemaal bij elkaar en zo hebben we gebeden en God bedankt voor wat we hadden ontdekt. Dat is voor veel van ons het startpunt geweest om te gaan geloven.’

Deze ervaring zorgt er mede voor dat ze, na haar studie orthopedagogiek, samen met haar man Jonathan zoekt naar de weg die God met hen gaan wil. Zo komt Esther bij Navigators terecht, eerst als staf bij N.S.U. en nu bij Naventure. ‘Naventure is een leiders- en discipelschapsjaar voor (bijna) afgestudeerden. Tijdens dat jaar helpen we hen om na te denken over hoe ze de rest van hun leven willen invullen. Wie wil ik zijn binnen mijn werk, gezin, buurt en kerk? Vanuit welke waarden wil ik leven? Hoe kan ik een getuige zijn? Maar ook, wie ben ik als leider en als mens? We dagen uit, geven elkaar feedback en in die veilige setting ontdek je je blinde vlekken en ga je groeien. Alle trainees begeleiden een jongere student

In die veilige setting ontdek je je blinde vlekken en ga je groeien

en doen een activiteit waarin ze graag willen groeien, zoals Alpha of het leiden van een dispuut.’ ‘Het is fantastisch om bezig te zijn met deze changemakers die God echt in het centrum van hun leven willen zetten. Doordat we samen optrekken groei ook ik er enorm door en houdt het me heel dicht bij God. Op Focus kwam iemand naar onze stand die vertelde: “Mijn huisgenoot zei dat dit het meest impactvolle jaar van zijn leven was, dus daar moet ik ook bij zijn!” Er zijn veel tussenjaren na de middelbare school en die zijn echt goed. Het verschil met dit jaar is dat je anders start. Je hebt inmiddels al veel ontdekt over wie je zelf bent, wat je wilt gaan doen en wie God voor jou is. En daarmee is er een meer volwassen basis om volop te groeien tijdens dit jaar en je dingen eigen te maken die je de rest van je leven helpen. Omdat je Naventure in je eigen context doet, kun je wat je leert ook meteen toepassen in je eigen dagelijkse leven.’ ■ MEER WETEN OVER NAVENTURE, KIJK DAN OP NAVIGATORS.NL/NAVENTURE

NSV/INTERVIEW

Als zoon van een Somalische moslim en een Nederlandse christen is het voor Elian Yahye (18) een droom: werken bij de Verenigde Naties. ‘Daar kan ik wereldproblemen als ongelijkheid en armoede oplossen’. Nu, op zijn achttiende, lijkt deze droom al uitgekomen. Sinds dit jaar is Elian VN-jongerenvertegenwoordiger: ‘Ik zie het als een test, is dit echt wat ik wil?’

Je identiteit kun je nooit scheiden van je daden.

INTERVIEW EN FOTO’S: ANNE GRIJZENHOUT

OPKOMEN VOOR

MINDERHEDEN

s Elian Yahye de nieuwe Barack Obama? Allebei opgegroeid in twee werelden, dezelfde idealen en allebei willen ze mensen met elkaar verbinden. ‘De vergelijking met Barack Obama wil ik zelf niet trekken, maar er zijn overeenkomsten. We zijn allebei opgegroeid in twee werelden. Ik als zoon van een moslimvader en een moeder die in Jezus gelooft. Als klein jochie hoorde ik de verhalen van mijn vader die moest vluchten naar Nederland. In Somalië had hij te maken met armoede en oneerlijke machtsverhoudingen. Ik was nieuwsgierig naar zijn verhalen, ik vond het ook wel fascinerend. Naarmate ik ouder werd begon ik mij steeds meer te interesseren in de wereldpolitiek en groeide bij mij het besef: hier wil ik wat aan doen. Mijn kinderdroom was dan ook om Secretarisgeneraal te worden bij de Verenigde Naties.’

Bij de droom wordt een passende studie gezocht en Elian komt uit bij Internationale Betrekkingen en Organisaties in Leiden. Daar komt hij ook in aanraking met Navigators. ‘Eigenlijk wilde ik geen lid worden van een christelijke studentenvereniging, ik was het christelijke wereldje een beetje zat. Toch merkte ik tijdens de kennismaking dat de vereniging mij aansprak en wilde ik het een kans geven. Sindsdien ben ik lid.’

ook op campagne om stemmen te winnen.’ Tijdens de Nacht van de VN wint de ambitieuze student de verkiezing en is hij voor de komende twee jaar voor de Nederlandse jongeren de stem bij de VN. Opkomen voor minderheden is het doel van Elian in zijn nieuwe functie. En dat is een onderwerp wat uit zijn hart komt: ‘Ik weet hoe het is om een minderheid te zijn. Doordat ik ben opgegroeid in twee werelden, voelde ik

MINDERHEDEN De functie van jongerenvertegenwoordiger bij de Verenigde Naties kwam vorig jaar op het pad van Elian: ‘Ik heb er niet bewust naar gezocht, ik zag de vacature en ben gaan solliciteren. Toen ging het heel snel. Het is ook een soort verkiezing. Je gaat met andere kandidaten in debat, kiest een onderwerp waar jij je hard voor zou willen maken en gaat

Ik was het christelijke wereldje een beetje zat

NSV/INTERVIEW/UITGELICHT

NR1.• APR 2017

mij nooit ergens echt thuis. Ik wil in New York (hoofdkantoor van de VN) aandacht vragen voor kwetsbare minderheden. Voorbeelden zijn jongeren met een handicap of jongeren die kampen met een drugsverslaving. Hoe zit dat in andere landen? Hoe kunnen we hen beschermen of helpen? Dit onderwerp wil ik op de agenda zetten en ik wil hen een stem geven in de VN.’ Of er geluisterd wordt naar die jongen uit Nederland? ‘Je bent onderdeel van de Nederlandse delegatie en die wordt serieus genomen bij de Verenigde Naties, dus dat zit wel goed.’

WERELDVERBETERAAR Zijn strijd voor een betere wereld komt voort uit geloof, maar Elian is ook eerlijk: ‘Ik ben nog zoekende. Anderen helpen is iets christelijks, maar in de VN spreek ik niet als christelijke jongere uit Nederland. Ik spreek als een Nederlandse jongere, dat is mijn taak: het vertegenwoordigen van alle Nederlandse jongeren. Maar je identiteit kun je nooit scheiden van je daden.’ Navigators helpt hem om verder te zoeken en zijn verhaal te blijven vertellen: ‘Door de vereniging blijf ik bezig met ‘serieuze’ dingen en leer ik om erover te praten. Naastenliefde en verantwoordelijkheid nemen. Daar draait het wat mij betreft om.’ Andere studenten zou Elian willen aansporen om meer naar buiten te treden: ‘We hebben de neiging om naar binnen gekeerd te zijn, maar houd een blik op de wereld, zoek naar je drijfveren en neem je verantwoordelijkheid om de wereld een stukje eerlijker te maken.’

FOCUSWEEKEND RIJP: HART VOOR DE OOGST ‘Al vanaf de eerste preek merkte ik dat het onderwerp mij meer raakt en aanspreekt dan ik van te voren had kunnen inschatten. Ik was ervan overtuigd dat het hele idee van arbeider zijn, en dan vooral speciﬁek evangeliseren, niets voor mij zou zijn. Tijdens het weekend ontdekte ik dat God steeds meer liet merken dat Hij een bepaald plan heeft met mijn leven. Tegen alle verwachtingen in sloot dat aan bij het onderwerp van het weekend: evangelisatie! Dat kon weleens een grotere rol gaan spelen in mijn leven dan ik ooit gedacht had. Elke ‘ja, maar ...’ die in mij opkwam, werd vervolgens bij een volgende preek, seminar of zelfs tijdens de aanbidding weer ﬂink onderuitgehaald. Wat God mij precies wil vertellen heb ik nog niet helemaal ontdekt, maar geduldig luisteren doe ik nu wel. Het vonkje is dit weekend wel ontstoken van binnen, en ik kan niet wachten totdat het vuurtje daadwerkelijk mag gaan branden!’ - Sabine

p het Focusweekend staat Gods hart voor de (studenten)wereld centraal. Ron van der Spoel, Miriam Swafﬁeld (VK) en Joost van Heusden vertellen de 1200 studenten over de liefde van God voor ons en de mensen om ons heen. Naasten, vrienden, we mogen hen vrijmoedig uitnodigen om Jezus te leren kennen. Centraal staat Mattheus 9:37-38: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’ Vurig gebed om arbeiders is het startpunt van een (harts)verandering. In de stad, bij vrienden en vaak in de eerste plaats bij onszelf. Het verlangen voor de uitwerking van Focus 2017 is dat de deelnemers onder de indruk raken van God en zijn liefde, zodat ze die liefde door gaan geven aan studiegenoten en stadsgenoten. De vele getuigenissen zoals die van Sabine laten zien dat het zijn uitwerking niet heeft gemist.

CONNECT/INTERVIEW

Bernardo Beijeman (27) groeit op in een veilige, christelijke omgeving, midden op de zogenaamde ‘Biblebelt’. In het Gelderse Oldebroek wordt hem het christelijk geloof met de paplepel ingegoten. Benauwend heeft hij deze periode niet ervaren: ‘Mijn jeugd was heerlijk, veilig en echt dorps.’ Nu probeert hij zijn geloof en werk in een seculiere omgeving met elkaar te verbinden. Navigators helpt hem daarbij.

WAT VRAAGT GOD VANDAAG VAN MIJ?

Geloof heeft invloed op alle aspecten van mijn leven

INTERVIEW EN FOTO: ANNE GRIJZENHOUT

en ruig studentenleven kent Bernardo niet. Tijdens zijn studie blijft hij thuis wonen bij zijn ouders: ‘Ik studeerde in Zwolle en in Oldebroek was de gedachte: als je met de bus naar je school kunt, waarom zou je dan op kamers gaan? Direct na mijn studie, op mijn tweeëntwintigste, ben ik gaan werken in de bouw als tekenaar. Je leven krijgt dan een andere structuur: vijf dagen werken, op een andere manier leren verantwoordelijkheid nemen en prioriteiten stellen.’ Bij het tweede bedrijf waar hij aan de slag gaat krijgt hij meer verantwoordelijkheden: ‘Ik ben nu lead engineer. Dat betekent dat ik verantwoordelijk ben voor het hele ontwerpen realisatieproces, zowel technisch, als ﬁnancieel en de planning. Ik houd ervan om mee te denken en beslissingen te nemen en om samen te werken met mensen. En niet iedereen communiceert even handig. Aan mij de taak om alles in goede banen te leiden.’

VUUR Zijn eerste ontmoeting met Navigators was een gala van de Edese studentenvereniging: ‘Eigenlijk kon ik me niet vinden in de manier waarop de Navigators-studenten hun leven inrichtten. Die kringavonden, de Bijbel en af en toe een feestje. Nee, dat hoefde van mij niet. Ik vond het wel prima zonder al die verplichtingen.’ Toch kwam daar verandering in: ‘Ik ben nu een Navigator geworden. Nadat ik met Alida trouwde, zijn wij in Ede gaan wonen, daarna zijn wij ook lid geworden van Navigators Netwerk Ede en dat heeft mij ontzettend goed gedaan. Sinds ik actief ben bij Netwerk merk ik dat ik niet alleen in mijn geloof aan het groeien ben, maar dat geloof invloed heeft op alle aspecten van mijn leven: gezin, hobby’s, werk en kerk. Het geloof verspreidt zich als een vuur in mijn leven. Ik heb geleerd om mijn leven te delen en geloof tot uiting te brengen in mijn dagelijks leven.’

Deze verandering merkt Bernardo ook op zijn werk: ‘Ik kan het niet zomaar inhoudelijk over mijn geloof hebben met mijn collega’s. Wel zoek ik naar een manier waarop ik mijn geloof dan kan delen, dat is bijvoorbeeld praktisch of over concrete onderwerpen praten zoals, hoe ik mijn geld besteed of hoe ik over vluchtelingen denk. Zo kan ik Jezus laten zien op mijn werk.’

WAT VRAAGT GOD? De verandering in geloven die hij zelf mee maakte, gunt Bernardo anderen ook. Daarvoor is het essentieel om God op de eerste plaats te zetten: ‘Steek tijd en energie in Hem en zet God op nummer 1 in je leven. Dan gaan mensen zien dat jij ergens voor staat. Ik probeer elke ochtend met de gedachte op te staan: ‘Wat vraagt God vandaag van mij?’

NIEUWS

UW GIFTEN

JAAROVERZICHT

NR1.• APR 2017

GROEIEN IN VERTROUWEN Omgaan met angst en bezorgdheid VAN NIEUW ORS AT NAVIG EN BOEK

Het is binnenkort weer de tijd om de belasting-aangifte in te vullen. Als Navigators zijn wij bijzonder dankbaar voor en gezegend met een trouwe, gevende achterban. Bent u gever en wilt u van ons een jaaroverzicht van uw giften ontvangen, stuur dan een mailtje naar gift@navigators.nl. Wij sturen uw jaaroverzicht dan zo spoedig mogelijk toe.

nze relaties, problemen op het werk, het milieu: we maken ons voortdurend zorgen. Krampachtig proberen we alles onder controle te houden. Maar de effecten van chronische stress zijn niet gering. Amy Simpson daagt ons uit om onze gebruikelijke reacties op stress onder de loep te nemen. Wat zegt de Bijbel over angst en bezorgdheid? Hoe kunnen we groeien in

vertrouwen? Groeien in vertrouwen, een boek om erbij te pakken wanneer je behoefte hebt aan inspiratie en bemoediging!

COLOFON NAV. is het relatiemagazine van Navigators. Het verschijnt 3 keer per jaar en wordt aan donateurs toegezonden.

REDACTIE:

- Inspirerende combinatie van diepgang en humor - Bijbels onderbouwd en praktisch

Marieke Boersma-Lensen

Als lezer van het NAV. Magazine kunt u dit boek bestellen voor € 15,70. Stuur hiervoor een e-mail met uw gegevens naar verkoop@novapres.nl.

Matthijs den Dekker,

(hoofdredacteur) Djurre Verschoor

MEDEWERKERS: Anne Grijzenhout, Joost van Heusden, Alycia Homeyer, Mirjam van Klaarbergen, Daan Savert, Jeanette Vos, Navigators Postbus 18 3970 AA Driebergen

STEEDS MEER STUDENTEN OP ALPHA

Tel.: 0343 - 520104

In 2016 hoorden bijna twee keer zoveel studenten over Jezus via Alpha – Students dan in het jaar daarvoor. Het aantal cursisten ging van 450 in 2015 naar 850 deelnemers in 2016. Voor een groot deel worden de Alpha’s bij Navigators studentenverenigingen en netwerken georganiseerd, maar ook door andere christelijke verenigingen of gezamenlijk opgezet.

ADRESWIJZIGINGEN:

Small Alpha doen. Dat is een variant die simpeler op te zetten is dan de cursus, bijvoorbeeld met vrienden van je studentenhuis. We zien dat er bij studenten meer openheid en enthousiasme ontstaat om te getuigen en huis- en studiegenoten uit te nodigen voor een Alpha.

magazine@navigators.nl www.navigators.nl

adres@navigators.nl

GIFTEN: IBAN: NL74 INGB 0000 0293 40 De belastingdienst heeft Navigators aangewezen als ANBI en daarmee zijn uw giften aan ons

NSV investeert sinds een aantal jaar extra in Alpha-Students, omdat we geloven dat het een laagdrempelig en beproefd middel is voor studenten om Jezus (beter) te leren kennen. Daardoor is er steeds meer ondersteuning, training en promotie mogelijk. Met als resultaat dat in vrijwel elke studentenstad een cursus wordt opgezet, en steeds vaker twee keer per jaar. Daarnaast zijn er meer studenten die een

aftrekbaar.

VORMGEVING: IDD Concept Creatie Communicatie www.idd.nu

DRUKWERK: Den Hoed Quality Printing www.drukkerijdenhoed.nl

VIJFTIEN STUDENTEN DOEN DE MUSKATHLON

‘Tijdens Focus vorig jaar trainde ik voor een halve marathon en toen ik vanaf het podium hoorde vertellen over de Muskathlon werd ik direct aangesproken. Dat is een uitdaging waar ik wat mee kan!’ Madelief is een van de vijftien studenten die dit jaar een stap in geloof zet door een Muskathlon te doen voor Compassion. Vier jaar geleden start NSV een partnership met Compassion. We geloven dat het belangrijk is om recht te brengen in de wereld en Compassion kan ons daarbij helpen. Eén van de mogelijkheden om de armoede in de wereld dichterbij studenten te brengen, is om hen kennis te laten maken met die landen. De Muskathlon blijkt daarvoor een beproefd middel en dit jaar doen er maar liefst vijftien Navigators studenten aan mee. Ieder met een eigen motivatie en verhaal, maar allemaal met als doel om hoop te brengen in de tien levens van de kinderen waarvoor ze de (halve) marathon lopen of een eind ﬁetsen, in de hitte van Rwanda, Oeganda, Ecuador of Indonesië. NSV is trots op deze studenten die sportief, ﬁnancieel en geestelijk grenzen opzoeken en hun vertrouwen stellen op God en zijn voorziening.

Wijk bij Duurstede

ADVERTENTIES: Djurre Verschoor, tel.: 06 – 40 595 120, E-mail: advertentieverkoop@navigators.nl. Onze tariefkaart kunt u downloaden via www.navigators.nl/tariefkaart De redactie is niet aansprakelijk voor de inhoud van advertenties en aanbiedingen in NAV. Overname van artikelen en/of illustraties en foto’s is uitsluitend toegestaan na schriftelijke toestemming van de redactie. ISSN: 2468-0222

Tussenjaar

Maak écht kennis met Israël Kom een jaar naar Nes Ammim. Werk, studeer en verblijf als vrijwilliger in een internationale christelijke gemeenschap. Vanaf 18 jaar. Kom werken in o.a. het restaurant, de keuken, de housekeeping, technische dienst of tuin en leer tegelijkertijd andere culturen kennen. Werk aan jouw persoonlijke ontwikkeling en ontdek Israël door middel van vele studietrips. Nes Ammim heeft een uniek studieprogramma! Eigen bijdrage: naar/vanuit Nes Ammim (enkele vlucht vanaf € 100,-), eenmalig startbedrag € 200,-, maandelijkse betaling € 80,-, reizen op eigen initiatief. Vergoed wordt: visa, eigen onderkomen (kamer of kleine woning), drie dagelijkse maaltijden, studieprogramma, ziektekostenverzekering (verblijf vanaf 4 mnd.)

Neem contact met ons op via: Tel.: 055 53 49 339 (NL) of +97 (0) 499 50 000 (ISR) E-mail: post@nesammim.nl of hrm@nesammim.com

Nes.Ammim.International