3e JAARGANG SEPTEMBER 2017
2 NAVIGATORS MAGAZINE Wat kunnen wij leren van Carola Schouten?
VERDER: 07 08 11 12 15
Geen zorgen Peacemaker Impact Navigators Genezen! Afscheid
GOD IS GOED
Het was liefde op het eerste gezicht en als ik naar de blikken kijk die ze elkaar toewerpen is die liefde nog volop aanwezig. Toch is er wel iets veranderd, Riek heeft alzheimer …
God is machtig én dichtbij FOTO: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
02
COLUMN/ACTIVITEITEN
Joost
MICHATIP
JOOST VAN HEUSDEN (WAARNEMEND) DIRECTEUR NAVIGATORS
Micha schrijft in Micha 6:8: ‘… Weet wat de
WALK WITH ME AND WORK WITH ME – WATCH HOW I DO IT
D
eze uitnodiging van Jezus wordt door Eugene Peterson mooi verwoord in The Message in Mattheüs 11:28-30. Het zijn woorden die me blijven raken. ‘Are you tired? Worn out? Burned out on religion? Come to me. Get away with me and you’ll recover your life. I’ll show you how to take a real rest. Walk with me and work with me – watch how I do it. Learn the unforced rhythms of grace. I won’t lay anything heavy or ill-fitting on you. Keep company with me and you’ll learn to live freely and lightly.’ Dit raakt me omdat ik me af en toe vermoeid voel, fysiek, maar soms ook emotioneel en geestelijk. Het raakt me omdat ik na een kleine twintig jaar in
‘geestelijk leiderschap’ nog steeds en telkens opnieuw mag leren wat het betekent dat ik door mijn Hemelse Vader als ‘human being’ geschapen ben en niet als ‘human doing’. Het raakt me ook omdat ik geloof dat de wereld om ons heen wacht op het openbaar worden van de zonen en dochters van God die aantrekkelijk anders zijn, mede doordat ze ‘freely and lightly’ leven vanuit echte ontmoeting met Jezus. Jezus nodigt ons uit om steeds opnieuw tijd en ruimte met Hem te vinden, zodat we niet verstrikt raken in religie maar bewegen vanuit relatie. Hij belooft hierbij leven, vrede en ritmes van genade. Ik zie uit naar een nieuw seizoen waarin we mogen leven met deze uitnodiging en met deze uitdaging.
Heer van je wil, niets anders dan recht te doen …’. Naar aanleiding van de michacampagne plaatsen we elke keer een michatip. Heeft u voor ons een goede michatip, mail dan naar magazine@navigators.nl
We zijn er zo aan gewend, even de supermarkt in of naar de groenteboer om daar uit een ruime keuze aan groentes de maaltijd voor vandaag te kiezen. Niet iedereen weet dat het kopen van groentes buiten het seizoen ons milieu belast. Lang geleden waren ook alleen die groentes te verkrijgen die bij het jaargetijde horen en dat blijkt de meest milieuvriendelijke optie voor nu te zijn. Maar wie van ons weet nog welke groentes dat op welk tijdstip zijn? Daar is een handige oplossing voor. Voor wie ook met het eten van groente duurzaam wil leven heeft milieucentraal een
solcon.nl
aukjeverwijs.nl
www.groentefruit.milieucentraal.nl
ACTIVITEITEN
supervisie en coaching bij werk en zingevingsvragen gesprek mogelijk in Goutum en Amsterdam
handige jaarkalender, te downloaden via
■ NAVIGATORS STILTEACTIVITEITEN solcon Provider met een hart
STILTEWEEKENDEN VOOR MANNEN: • 29 SEPTEMBER - 2 OKTOBER, KLEIN SION LEUVENHEIM, € 150,-
17360000462-SOL-Adv-Navigators.indd 1
13-03-15 12:20
• 2 – 5 NOVEMBER,
Sibbing & Wateler verzorgt o.a. de pensioenen voor de Navigatorstaf info: Martijn Brands FFP of Thom Dijkstra, Tel. (0318) 544 044 (Veenendaal)
www.valdor.lu
E-mail: partners@sibbing.nl wwww.sibbing.nl
KLEIN SION LEUVENHEIM, € 200,(VERDIEPINGSWEEKEND VOOR MANNEN DIE VAKER ZIJN GEWEEST) INFO EN AANMELDING: ERNST HAAGSMAN, 06-47980440, EMAIL: E@HAAGSMAN.COM. ZIE OOK: WWW.NAVIGATORS.NL/STILTEWEEKEND OPGAVE IS MOGELIJK TOT 10 DAGEN VOOR AANVANG.
KEERPUNT
NR2.• SEP 2017
03
God wil een positieve rol in mijn leven spelen
IK NOEM HET DE GRAP VAN GOD ... Jarenlang dacht Nico Griffioen dat hij al heel wat wist over het christelijk geloof en men hem niet veel nieuws meer kon leren. Tot hij grote ontdekkingen deed ... INTERVIEW: JEANETTE VOS FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
‘M
ijn hele leven ben ik christelijk opgevoed, maar voordat ik ging studeren was dat niet mijn eigen geloof. Ik was ervan overtuigd dat God bestond, maar ik wist niet wat ik er zelf van vond en wat ik ermee moest. Eigenlijk geloofde ik dat God iets van mij wilde. Mijn geloof was vooral gericht op kennis en beredenering.’ ‘Na de middelbare school ging ik studeren en het leek me goed om lid te worden van een christelijke studentenvereniging. Natuurlijk trokken de feestjes mij en ik vond het fijn om mij te omringen met christelijke jongeren. Dat had ik echt gemist tijdens mijn middelbareschooltijd. Ik ging voor de gezelligheid en de contacten naar NSU. Wat ik nooit had kunnen vermoeden is dat er, door wat ik daar hoorde en zag, een inwendig groeiproces op gang zou komen waarbij ik God persoonlijk mocht ontmoeten.’
‘Tijdens de eerste viering van NSU was ik blij verrast dat er zoveel studenten waren en ook dat ze het zo naar hun zin hadden. God werd oprecht aanbeden door zang en muziek. Men bad met elkaar en onderling werd er volop gesproken over hun geloof en hoe ze God wilden volgen. Ik vond het zo bijzonder om te horen wat God in de levens van mijn medestudenten deed. Ook aan mij werd gevraagd waar ik mee bezig was. Dat zorgde ervoor dat ik onbewust een ontwikkeling doormaakte waarin geloven steeds persoonlijker werd. In dit proces ontdekte ik dat God niet iemand is die ons alleen maar heeft gemaakt om regels op te leggen, zodat wij uiteindelijk in de hemel kunnen komen. Nee, ik leerde dat God een positieve rol in mijn leven wil spelen: Hij is een God van liefde en dat betekent dat Hij voor me wil zorgen.’ Als Nico vervolgens besluit om met een goede vriend op reis naar Australië te gaan om daar tijd met God door te brengen, verandert er nog meer. ‘Het werd een persoonlijke reis met God: er was volop tijd om de Bijbel te lezen en te bidden. Ik merkte bij mezelf een
Dat ongrijpbare gevoel maakt mijn geloof levend
passie en blijdschap voor God zonder dat daar op het eerste gezicht een reden voor was. Ik ontdekte dat God goed is en echt. Dat Hij mij een rust en tevredenheid geeft die ik niet bij mezelf kan opwekken. Het is heerlijk om in zijn aanwezigheid te zijn en om me aan Hem over te geven. Door deze tijd in Australië werd de brandstof die ik bij NSU had gekregen aangestoken tot een vuur.’ ‘Soms zie ik mezelf als een soort Petrus. God betekent zoveel voor mij en dat maakte dat ik me tijdens die reis afvroeg wat voor groots ik voor Hem kan doen. Tijdens een van mijn momenten met God ontdekte ik dat ik gewoon zo bij God mag komen en dat de rest niet uitmaakt. Ik zoek nog steeds naar zijn bedoeling voor mijn leven, maar wel vanuit een soort rust. Het raakt mij dat ik bij God niets hoef, ik wil nog steeds veel, maar ik mag eerst echt ‘leren lopen’. Doordat ik in Nederland in de commissie van StudentAlpha zat, hielp me dat enorm bij het ‘leren lopen’, maar daarnaast heb ik vooral rust en tijd nodig, al is dat soms even zoeken in onze haastige Nederlandse cultuur.’ De wending in het leven van Nico blijft hem verbazen. ‘Ik noem het ‘de grap van God’ dat ik alles wil beredeneren, maar dat juist dat waar mijn geloof op is gebaseerd, totaal geen ratio is. En precies dat ongrijpbare gevoel maakt mijn geloof levend. En voor iedereen die God wil ontmoeten, ga op zoek en neem daar de tijd en rust voor!’
INTERVIEW
04
In mijn werk sta ik soms voor onmogelijke keuzes.
IK BEN HIER NIET
VOOR MEZELF… Ze vindt dat je als christen een taak hebt om op die plekken te zijn waar de dingen niet altijd vanzelf gaan. Ze vindt haar keuze om lid te worden van een christelijke studentenvereniging een van de beste keuzes uit haar leven. Ze was in 2011 politiek talent van het jaar. Ze is betrokken, moeder en probeert dicht bij de maatschappij te staan, o.a. doordat ze in een kwetsbare wijk in Rotterdam-West woont. Dat laatste voor zover ze tijd heeft, want als lid van de tweede kamer ben je vaak meer in Den Haag dan thuis. Carola Schouten (39), vertelt over haar leven. INTERVIEW: MARIEKE BOERSMA-LENSEN • FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
NR2.• SEP 2017
‘I
k heb het fijn gehad thuis. Mijn ouders hebben me laten zien hoe je als christen betrokken bent in je werk, je omgeving en de kerk. Je bent hier niet voor jezelf, je hebt een taak in het leven. Thuis heb ik hard leren werken. Mijn vader overleed door een ongeluk op onze boerderij toen ik negen was, en mijn moeder heeft samen met mijn twee zusjes en mij het bedrijf voortgezet. Meehelpen was vanzelfsprekend. Dat harde werken komt me nu goed van pas, want in de tweede kamer maak je lange dagen.’
GOD IS MACHTIG ÉN DICHTBIJ ‘Ik ben opgevoed met het beeld van een machtige God, maar ook een God die heel dichtbij komt. Toen mijn vader zo plotseling overleed was ik nog wat te jong voor heftige vragen. Maar later kwamen er die er wel. Als U dan zo dichtbij bent, waar was U dan? Ons leven werd zo anders en het was vooral zwaar voor mijn moeder. Waar was de dood van mijn vader nu goed voor? Die vraag is nooit beantwoord en ik denk dat je in dit leven niet alle vragen beantwoord krijgt. Tegelijkertijd heb ik gemerkt dat in die fase God juist dichtbij was. Dat is misschien wel het dubbele van geloof. Terugkijkend zie ik dat we het hebben gered, er veel lieve mensen om ons heen waren en er mooie dingen zijn ontstaan. Juist als we dachten dat het niet meer ging was er wel iets waar we ons weer even aan konden optrekken. En wat waren we trots als iets goed was gelukt. In die periode heb ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkeld en nu merk ik hoeveel ik daarvan heb geleerd. In mijn werk nu staan we weleens voor onmogelijke keuzes, soms ook keuzes die over leven en over dood gaan. Keuzes tussen twee kwaden, zoals militairen sturen naar oorlogsgebieden. Dat grijpt me aan, hoe moeten we daar nu in kiezen? Dan denk ik terug aan mijn jeugd, aan dat we het toen ook niet altijd wisten, maar dat God er altijd bij was. Dat geeft rust, in mijn beperking maak ik een keus, maar ik weet dat het niet alleen van mij afhangt, God is erbij, elk moment van de dag.’
DANKBAAR! ‘Op mijn zeventiende ging ik studeren en sloot ik mij aan bij VGSR (Vereniging van Gereformeerde Studenten), een van de beste keuzes in mijn leven. Ik heb daar zoveel geleerd door gesprekken over geloof, over het leven, over ingewikkelde vraagstukken waarmee ik te maken kreeg. Dat heeft enorm veel betekent voor mij en ik kan het iedereen aanraden om zich aan te sluiten bij een goede christelijke studentenvereniging.'
MOMENTEN VAN WANHOOP Ik vervolgde mijn studie aan de universiteit van Tel Aviv, toen ik terugkwam was ik zwanger. Ik had grootse plannen, reizen, voor een internationaal bedrijf werken, maar het leven komt zoals het komt en je kunt niet alles plannen. Dit was zwaar, maar het heeft me het mooiste geschenk gegeven wat er bestaat! Ik heb wel even momenten van wanhoop gehad.
05
INTERVIEW
06
Ik woonde met drie jongens in een studentenhuis, had geen werk en was nog niet afgestudeerd. Maar God heeft me bijzonder gezegend. Het ministerie van sociale zaken belde me (ik had daar eerder stagegelopen) en bood mij een baan aan. Eerlijk vertelde ik dat ik zwanger was en het toenmalige afdelingshoofd antwoordde: “Begin dan maar snel, dan heb je nog recht op zwangerschapsverlof”. Ik was zo dankbaar! Met een vriendin vond ik een huis, driehoog achter, piepklein, maar zo gezellig. We hadden niet veel, maar het was goed.’
NIET AAN DE ZIJLIJN! ‘Dat laatste helpt mij ook om mijn werk hier goed te doen. We komen uit een ingewikkelde tijd en natuurlijk hadden wij kunnen zeggen, we gaan aan de zijlijn staan roepen over alles wat niet goed is. Want als je meedoet brand je je vingers. Maar tegelijkertijd weet je dat dingen toch wel gaan gebeuren, en dan kun je beter meedoen en je zo maximaal mogelijk inzetten om de pijn van besluiten te verzachten. Dat blijft lastig, want je maakt vuile handen omdat je medeverantwoordelijk bent. Maar de uitkomst was erger geweest als we niets hadden gedaan. We hebben zo veel akkoorden kunnen beïnvloeden, zoals bijvoorbeeld dat Wajongers niet de bijstand ingaan, waardoor die wet werd verzacht. In dit alles moet je je ook bewust zijn dat er een ondergrens is waar je niet doorheen wilt zakken. En ja, soms maak ik fouten, niemand van ons is onfeilbaar. Van die fouten wil ik leren om dan weer door te gaan. Want volgens mij is dat het leven. Gebed is ook belangrijk in ons werk. Elke dinsdag, tijdens de fractievergadering, bidden we voor de debatten, voor mensen en voor persoonlijke zaken.’
NAVIGATORS ‘Afgelopen januari hadden we een bijeenkomst met alle besturen van christelijke studentenverenigingen en daar waren veel Navigators aanwezig. Wij vinden het belangrijk om te weten wat er bij jullie speelt, welke thema’s jullie bezighouden om daar met jullie over te praten. Discussiëren over issues die deze samenleving aangaan en hoe je daar vanuit je christenzijn mee omgaat is zo belangrijk. Zet die issues ook op de agenda, zoals bijvoorbeeld voltooid leven. Die discussie gaat namelijk niet alleen over voltooid leven, maar over
hoe de samenleving tegen ouder worden aankijkt, of er plaats is voor lijden en wat je daarmee moet. Is iedereen wel geliefd en gewild in deze samenleving. Daar krijg je als Navigators van nu, maar ook jullie kinderen, mee te maken. Bepaal hoe je daar in staat. Als Navigators hebben jullie invloed tijdens een van de meest bijzondere periodes in iemands leven. Blijf dat vooral doen want dat is van onschatbare waarde.’
Is iedereen wel geliefd en gewild in deze samenleving?
TEKSTAFETTE Wat is de favoriete bijbeltekst van Carola Schouten en waarom? Micha 6:8: ‘Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.’ ‘Dit is bijna een politieke tekst. Hij gaat over de persoonlijke weg die je moet gaan. Het gaat over volhouden. Soms lijkt het in de politiek dat niemand echt hoort wat je wil zeggen. Dat was bijvoorbeeld zo bij ons wetsvoorstel rondom mensenhandel. Wij hebben daarover zolang aan de deur gerammeld en toch gebeurde er zo weinig. En dan komt er na jaren die doorbraak. Lodewijk Asscher zag in Amsterdam dat er wel degelijk onvrijwillige prostitutie is, en door zijn verhaal veranderde de discussie. We kregen uiteindelijk toch de noodzakelijke steun voor ons wetsvoorstel. Deze bijbeltekst is een oproep om trouw te zijn, vol te houden, en daarom is dit een enorm bemoedigende tekst voor mij.’
COLUMN
NR2.• SEP 2017
NIETS BEZORGD! S WEES OVER
tress en zorgen zijn twee levenslange reisgenoten van mij. We hebben sinds mijn kindertijd een liefde/haat relatie met elkaar. Zij houden van mij. Ik haat hen. Nog niet zo lang geleden deed ik samen met een aantal vrienden een behulpzame oefening om te ontdekken wat er gaande was in onze levens. Die oefening heet ‘Het Levens Whiteboard’. Het is vrij simpel: denk aan je leven als een whiteboard. Op dat whiteboard staan verschillende gebieden: familie, werk, vriendschappen, hobby’s, gezondheid, uitdagingen, dromen, geestelijk leven enzovoorts. Al deze gebieden zijn onderdeel van het hier en nu. In veel gebieden voelt het alsof er een rood licht brandt: een ouder die ziek is, een moeilijke relatie met je partner, een vriend met wie je maar niet kunt afspreken, een deadline, een kind dat slecht slaapt … Er zijn zoveel gebieden in ons leven die elke dag weer onze aandacht vragen. En zelfs als ik me op een gebied focus, zoals bijvoorbeeld werk, kan de stress van een ander gebied toch mijn focus daar vandaan halen en me enorm veel energie kosten. Ken je dat?
Alycia
ALYCIA HOMEYER KOMT UIT TEXAS (USA) EN WERKT ALS NAVENTURE TRAINER BIJ NAVIGATORS IN NEDERLAND. IN DEZE COLUMN VERTELT ZIJ OVER HAAR ZOEKTOCHT.
Terwijl ik op mijn whiteboard schreef ontdekte ik hoeveel gebieden in mijn leven een rood licht hebben. Ik zei tegen mijn vrienden: ‘Geen wonder dat ik ’s nachts naar droom en dat ik steeds het gevoel heb dat ik moet huilen’. Ik had geen idee hoeveel zorgen ik had, totdat ik het pal voor mijn neus op het whiteboard zag staan. Het was confronterend maar gaf tegelijkertijd ook opluchting. Ik had deze reality check nodig om mijn stress aan te pakken. En als een volgeling van Jezus weet ik dat wanneer ik mijn zorgen aan zijn voeten leg, dat de eerste stap is om de zorgen los te laten. Voor zover ik dat kan als een klassieke piekeraar. Deze ochtend luisterde ik naar een toespraak van Nicky Gumbel over vijf lasten die je niet hoeft te dragen. Zijn eerste punt ging over de last van het zorgen maken. Hij refereerde naar psalm 68:20: ‘Gezegend zij de Heer, dag aan dag draagt hij onze lasten, de God van onze redding!’ Direct wist ik dat deze bijbeltekst een cadeau van de heilige Geest was voor mij. God staat altijd klaar om onze lasten te dragen. Elke dag! Het lijkt
Deze bijbeltekst was een cadeau voor mij
07
zo simpel. Ik hoef alleen maar mijn lasten aan Hem te geven en ik ben vrij. Maar wat ik ook ontdekte is, dat ik zelfs als ik Hem de stressvolle gebieden van mijn leven geef, deze gebieden toch ervaar als zwaar en belastend. Maar ik draag ze niet meer alleen. Neem mijn huidige situatie. Ik ben in een periode van mijn leven gekomen dat stabiliteit voor mij van groot belang is. Ik vind het heerlijk dat ik al zeven jaar in hetzelfde huis woon. Ik zou hier graag nog drie of vier jaar willen blijven. Ik kan dit huis niet kopen, anders had ik dat al lang gedaan. Vorige week liet de eigenaar van het huis mij weten dat zij erover denken om het over een jaar te verkopen. Mijn hart zakte in mijn schoenen en ik werd enorm onrustig. Mijn eerste gedachten waren: ik vind nooit meer zo’n plekje als dit, ik wil niet weg uit deze omgeving, o en dan moet ik al mijn spullen verhuizen. AL mijn spullen, NEEEEEE!! Argh! Paniek! Die hele nacht draaide ik in mijn bed piekerend over hoe we hier toch kunnen blijven. Maar het gewicht van de realiteit woog zo zwaar. Sinds dat moment nodigt God me uit om Hem elke dag te vertrouwen voor mijn behoefte aan stabiliteit. Hij heeft altijd voorzien, zelfs meer en beter dan ik nodig had en dat kan Hij opnieuw doen. Ik hoef niet in angst te leven voor een toekomst die er nog niet is. Natuurlijk flikkert in dat gebied het rode licht op mijn whiteboard. Ik mag dan niet weten hoe of wanneer God zal voorzien, maar ik weet wel dat ik niet alleen ben. Hij draagt deze last met mij en Hij zal het elke dag dragen totdat Hij voorziet in wat ik nodig heb.
INTERVIEW
GOD WAS ALTIJD
08
ZO GOED VOOR ONS…
Het was in Amersfoort, tijdens Koninginnedag, waar ze elkaar voor het eerst ontmoetten, Riek (84) en Arend Post (87). Het was liefde op het eerste gezicht en als ik naar de blikken kijk die ze elkaar toewerpen is die liefde nog volop aanwezig. Toch is er wel iets veranderd … Riek heeft alzheimer INTERVIEW EN FOTOGRAFIE: MARIEKE BOERSMA-LENSEN
Ik besefte dat ik God niet kwijt kon zijn, Hij is altijd dezelfde
‘I
k was meteen weg van Riek’, vertelt Arend, ‘en ik heb nooit spijt gehad’, vult Riek aan. Toen ze elkaar leerden kennen was Navigators nog lang niet in beeld. ‘Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en God was eigenlijk altijd al in mijn leven’, vertelt Arend, ‘maar het verhaal hoe Riek tot geloof kwam is wel bijzonder.’ Riek knikt glimlachend. ‘Zij heeft altijd een verlangen in zich gehad om God te leren kennen, terwijl ze niet is opgegroeid in een christelijk gezin. Gelukkig vond haar moeder het prima als zij op zoek ging. Op elke plek waar ze woonden zocht Riek een kerk en probeerde ze in die kerk naar de catechisatie te gaan. Dat was niet altijd een succes. In de ene kerk voelde ze zich niet echt welkom en in de andere merkte ze dat het geloof niet serieus werd genomen. Uiteindelijk kwam ze in een kerk
terecht waar ze wel die aansluiting vond en daar heeft ze belijdenis gedaan.’
BILLY GRAHAM ‘Een aantal jaren later zijn we getrouwd, ik werkte als hoofdonderwijzer aan de basisschool en ons leven kabbelde rustig voort, totdat we in aanraking kwamen met de Billy Graham campagnes. We waren daar allebei zo enorm door aangesproken, dat we naar voren zijn gegaan om ons leven opnieuw toe te wijden aan God. Door de nazorg die daarop volgde kwamen we in contact met Navigators. De eerste jaren bleef ik werken als onderwijzer en daarnaast werkte ik met studenten voor Navigators, maar vanaf 1975 werd ons vrijwilligerswerk omgezet in een fulltime baan en werden we afhankelijk van giften. Alhoewel dat spannend was en een echte stap in
Ik kijk naar wat we wel hebben en niet naar wat er niet meer is
INTERVIEW/COLUMN vertrouwen, kunnen we getuigen dat God zo goed voor ons is geweest, en dat we nooit iets tekort zijn gekomen. Ik was verantwoordelijk voor, wat nu de Young professionals wordt genoemd en in die tijd het algemene Navigatorwerk (ANW). Door heel Nederland kwamen groepen oud-studenten bij elkaar voor bijbelstudie en zij hielpen vervolgens ook weer anderen met hun geloof.’
NR2.• SEP 2017
Daan
ALZHEIMER Dertig jaar geleden verhuisden Riek en Arend naar Veenendaal, en zo’n kleine tien jaar later kwam het pensioen. In 2011 merkte Arend dat er iets veranderde bij Riek. ‘Ze werd wel erg vergeetachtig en dat viel niet alleen mij op. Ook de kinderen merkten het. Na een uitgebreid onderzoek was er de diagnose Alzheimer. In diezelfde tijd werd onze dochter Josien behandeld tegen kanker, dat was een verdrietige tijd en ik was depressief. Het was alsof ik God kwijt was. Tijdens een zware nacht, ik kon niet slapen, vroeg Riek wat er toch was. Ik zei, ik ben God kwijt. Zei antwoordde, nee joh je bent God niet kwijt, kom maar mee, en ze bracht me weer naar bed. Ik kroop tegen haar aan en viel in slaap. Ze heeft de hele nacht voor mij gebeden en ik heb goed geslapen. Toen ik er later over nadacht besefte ik dat ik God niet kwijt kon zijn. Hij is altijd en eeuwig dezelfde, in elke situatie. Dat heeft mij geholpen, ook toen Josien overleed en ook nu Riek Alzheimer heeft.’
DANKBAAR ‘Riek is een tevreden mens, liefdevol en vol humor. Dat laatste is er nog steeds. Ze kan zich nog goed redden en haar eigen gang gaan. Ik ben daar zo dankbaar voor. Ze gaat drie keer per week met veel plezier naar een zorgboerderij, maar ze kan je niet vertellen hoe de mensen heten uit haar groep of wat ze daar heeft gedaan. Lezen kan wel, maar als ze een bladzijde uit heeft dan weet ze niet meer wat ze gelezen heeft. Maar als Riek de Bijbel voorleest is het alsof Jezus de Bijbel voorleest. Dat is zo mooi en zo echt. Dat raakt me diep en daar geniet ik enorm van. Natuurlijk weet ik niet hoe de toekomst zal zijn, maar ik kijk naar wat we wel hebben en niet naar wat er niet meer is. Tel je zegeningen is een grote en belangrijke waarheid voor ons.’ Riek glimlacht en zegt: ‘Het gaat echt wel goed met me hoor. Hier bij het raam heb ik mijn plekje, ik kan hier heerlijk genieten als de zon schijnt en Arend zorgt goed voor mij.’ Arend vult aan: ‘In Filippenzen 4 vers 6 staat: “Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.” Een vriend vroeg naar aanleiding van die tekst aan mij, wat zijn je wensen Arend? Ik dacht daar even over na en er was maar een wens die naar boven kwam, namelijk dat ik nog heel lang voor Riek mag zorgen.’
DAAN IS THEOLOOG, STUDEERT ‘PEACE, TRAUMA & RELIGION’ AAN DE VU EN WOONT IN HET JEANNETTE NOELHUIS (NOELHUIS.NL )
DE STEEN DIE DE BOUWERS AFKEURDEN... ‘Ik schrijf droevige verhalen’, vertelt Abdel mij. ‘Fictie of waargebeurd?’, vraag ik hem. ‘Waargebeurd. Ze gaan over hoe ik gevlucht ben.’ Net buiten de stad Suleimaniyah, in IraaksKoerdistan, ligt het Ashtikamp, waar ongeveer 13.000 vluchtelingen verblijven. Huis en haard hebben ze achtergelaten, op de vlucht geslagen voor ISIS. Abdel is een van hen, een jongen van ongeveer 17 jaar, opgegroeid in Yathrib. Met de Christian Peacemaker Teams bezoeken we het kamp en praten we met hem en een paar andere jongens over hun dromen en idealen.
‘Natuurlijk is Riek niet meer de vrouw waarmee ik trouwde. We hebben bijvoorbeeld geen gezamenlijk verleden meer. Dus samen herinneringen ophalen lukt niet want die is ze vergeten. Dan ben je ook weleens eenzaam in je huwelijk. Gelukkig heb ik fijne vrienden die me daarbij helpen, maar vooral heb ik ervaren dat God die eenzaamheid vult. God is in ons hele leven zo goed voor ons geweest. Hij is zo trouw en dat mochten wij op talloze manieren meemaken, en dat stopt niet als je ouder wordt. We merken dat nog steeds.’
Iraaks-Koerdistan is een complex gebied. Aan het eind van de jaren ’80 sloegen velen van de Koerden in dit gebied op de vlucht voor Saddam Hussein, die tijdens de zogenaamde AlAnfaloperatie ongeveer 182.000 Koerden liet vermoorden en 5.000 dorpen verwoestte. Irak moest volledig Arabisch worden en voor de Koerden was dus geen plek.
‘Als je in een situatie komt als de onze, dan is het vooral belangrijk dat je het leven neemt zoals het komt. Je kunt er echt niets aan veranderen. Geniet van wat er nog wel is, heb ook geduld, dat is wel belangrijk. Kijk naar de mooie momenten, maar bovenal kijk naar God. Hij is erbij en Hij is altijd en overal dezelfde.’
Nu anno 2017 zien we hoe Arabieren op de vlucht slaan naar Koerdisch gebied. Bizar. Het is als Jozef die door zijn broers in put gegooid werd, in
KIJK NAAR GOD
09
Egypte belandt en daar later zijn broers weer tegenkomt. Het was hongersnood en in Egypte was er nog wel brood. En dan die cruciale keuze waar Jozef voor komt te staan: vergelding of vergeving? Ghassan, een andere jongen in het Ashti-kamp, vertelt over wat hij wenst voor zijn toekomst. Dat hij terug wil keren naar de plek waar hij vandaan komt in Irak. En dat hij dan nog steeds vriendschap wil onderhouden met Koerden. Pardon? Hij zegt het zo even tussen neus en lippen door, maar de pracht van zijn woorden ontgaat me niet. De mensen in het Ashtikamp zijn niet voor hun plezier weggegaan uit Irak. Het was er gewoon niet meer leefbaar. Iraaks-Koerdistan ontvangt hen echter ook niet met open armen. Van twee kanten gehaat. En dan deze Ghassan, die vriendschap met Koerden wil onderhouden. Wat kapot, afgekeurd, uitgestoten en veroordeeld is, lijkt vooraan te lopen in het Koninkrijk van God. ‘De steen die de bouwers afkeurden is een hoeksteen geworden’, zo staat het poëtisch beschreven in vers 22 van Psalm 118. De eerste apostelen gebruiken het jaren later als sleuteltekst om over Jezus te spreken. De veroordeelde rabbi, die door zowel de politieke als religieuze orde gekruisigd werd, had het hoogste gezag in het universum. Jezus deed het ultiem denkbare, waarmee hij de geschiedenis op z’n kop zette. Hij werd door allen gehaat en reageerde met vergeving en liefde. De steen die de bouwers afkeurden, is een hoeksteen geworden. En zo gebeurt het vandaag nog steeds: de meest kapotte, afgekeurde en veroordeelde mensen zetten vaak de grootste stappen naar een toekomst van vrede.
LEF
Ik wist niet meer wie ik zelf was of wat mijn kwaliteiten waren
10
A
ngela: ‘Ik herken mezelf enorm in de tieners van nu. De bekende thema’s in het leven van tieners zijn onzekerheid en eenzaamheid, niet jezelf durven zijn, vaak een masker dragen omdat je leuk gevonden wilt worden. Zo was ik ook. Ik droeg ook een masker, ik had ook onzekerheid en faalangst.’ Op het moment dat Margreet vroeg of ze met haar op wilde trekken, stond Angela precies op dat punt in haar leven. ‘Ik was afgestudeerd aan de dansacademie en dat is best een heftig wereldje. Ik had zoiets van: Wie ben ik, wat wil ik, waar ben ik goed in? Wat wil God met mijn leven? Ik wist niet meer wie ik zelf was of wat mijn kwaliteiten waren.’
MEEKIJKEN
TIENERS
HEBBEN DE GENERATIES BOVEN HEN NODIG
‘Margreet is er nogal goed in om vragen te stellen en dat was wat bij mij nodig was. Zij moedigde mij aan op zoek te gaan naar mijn identiteit in Jezus. Ze daagde me uit en stapje voor stapje nam ze mij mee in die zoektocht. Het klikte snel tussen ons en zo ging dat contact over in een vriendschap. Zij begon haar leven met mij te delen en ik mocht met haar meekijken.’ ‘Door middel van goede gesprekken leerden Margreet en ik elkaar steeds beter kennen. Uiteindelijk heb ik mijzelf gevonden en mijn identiteit en wat ik kan. Dat gaf rust. En daarna ben ik het zelf ook gaan uitproberen. Gewoon om bewust te kiezen om op mensen af te stappen en dingen juist wel te doen of te zeggen.’
BIJZONDER
Als een ding diep verankerd zit in het Navigators-DNA is het wel het idee van ‘doorgeven wat je zelf ontvangen hebt’. We ontvangen veel van God en eren Hem door dat aan anderen door te geven. In november maakte LEF een filmpje met Margreet Feitsma, jeugdwerkleider in de Bethelkerk in Drachten. Daarin verwoordde ze haar verlangen: Dat het vuur dat door het LEF-traject bij haar aangewakkerd werd ook verder zou groeien in de kerk. (lef.navigators.nl/margreet). Voor dit magazine spraken we daarom met iemand anders uit Drachten: Angela van Arendonk, 26 jaar, choreograaf en dansdocent. Margreet investeerde in haar en Angela geeft dat nu weer door aan tieners. INTERVIEW: MATTHIJS DEN DEKKER
‘Ik werk met tieners in een dansgroep en in het muziekteam van de kerk, dus dan heb je al een gedeelde interesse. Laatst zei ik tegen mijn dansteam dat ze voor de training bij mij mochten komen eten. Gewoon omdat ik mijn leven met hen wil delen, dat vind ik leuk en belangrijk. Ze waren helemaal flabbergasted! “Wauw, echt? En gratis, hoeven we niks te betalen?” Ze vinden het heel bijzonder dat ik dit doe.’ ‘Tieners maken veel mee en zijn zich daar bewust van. Ze weten ook dat ze nog niet volwassen genoeg zijn om daarmee om te gaan. Ik vind het een uitdaging om ze daarmee te helpen en lekker met ze te kletsen. Ik word er heel enthousiast van. Ik heb echt het gevoel dat God dit in mij heeft gelegd en dat dit een richting is die Hij met mij op wil. Tieners leven in een wereld die op z’n kop staat. Ze hebben die generaties boven hen nodig.’
WERKPORTRET
NR2.• SEP 2017
‘Het liet me niet meer los, die preek, dat dramastuk, alles wat ik op het schip van OM (Operatie Mobilisatie) zag en hoorde ... Ik was diep geraakt. Ik besefte dat dit de Here God was die tot mij sprak. Hij riep mij. Vanaf dat moment nam mijn leven een totaal andere wending.’
Sven Leeuwestein (1975) is directeur van Impact Navigators, een bediening van Navigators onder young professionals. Hiernaast adviseert hij de Morgenster, een volle evangelie gemeente op Urk, als co-interim voorganger en coacht hij medewerkers van kerken en stichtingen op het gebied van inhoud en marketing. Sven gaat als gastspreker regelmatig voor in kerken en geeft gastlessen op trainingscholen. Sven is getrouwd met fotografe Margrethe (www.5sproutz.photography) en trotse vader van Jesse, Lisa, Sem, Finn en Lily. Lees zijn blogs op www.svenleeuwestein.nl.
A
INTERVIEW EN FOTOGRAFIE: MARIEKE BOERSMA-LENSEN
an het woord is Sven Leeuwestein, getrouwd, vader van vijf kinderen en sinds 1 april Directeur van Impact Navigators. ‘Als puber leidde ik een leven dat niet zo best was, maar nadat God mij zo aangeraakt had veranderde alles. Hans van Baaren, toenmalig directeur van OM, nam mij onder zijn hoede en liet mij alle vragen stellen die ik had. Hij stimuleerde mij om hbo-theologie te studeren, iets waar ik hem nog steeds diep dankbaar voor ben.’ ‘Tijdens mijn hbo-opleiding ging ik regelmatig naar YWAM (Jeugd met een Opdracht) en maakte ik kennis met aanbiddingsliedjes. Ik leerde ik hoe je Gods stem kon verstaan. Dat raakte mij echt dat je God zo kon beleven. Uit die vriendengroep is later Soul Survivor ontstaan. Het was de perfecte aanvulling op mijn studie.‘
OPEN DOORS ‘Vier jaar na mijn afstuderen werd ik gevraagd om het jongerenwerk voor Open Doors op te zetten, een aantal jaren later kreeg ik een functie als relatiemanager kerken. Dat deed ik met plezier, maar op een bepaald moment wist ik dat ik op zoek moest naar iets nieuws. Vorig jaar was er een denktank over de toekomst van Impact. Ik werd gevraagd om mee te denken. Ik had geen idee dat deze functie vrij zou komen, maar toen die voorbij kwam besefte ik dat dit weleens een mooie mogelijkheid voor mij kon zijn. Mijn talent ligt namelijk in het bouwen en projecten opzetten. Als alles uitgedacht is trekt het mij niet meer zo.’
WAT IS JOUW ROL IN DE MAATSCHAPPIJ? ze kunnen. Daarvoor willen wij een omgeving creëren waarin ze elkaar ontmoeten, samen ontdekken wat hun plek in deze maatschappij is en hoe God hen kan gebruiken. Dat is de kern van wat we gaan doen. Impact Navigators gaat een landelijk netwerk van kleine groepen vormen waarbij er samen met een mentor wordt nagedacht, over hoe het leven met God, privé en in het werk, vormgegeven kan worden. Naast dat netwerk van ontmoeting en verbinding, zorgen wij voor onderwijs, content en speciale projecten. Bijvoorbeeld door seminars en borrels, maar ook door online Webinars.’
INTERESSANTE CONTENT ‘Ik denk dat als je in deze tijd met mensen in contact wilt blijven over inhoud waarvan jij gelooft dat het belangrijk is, dat dit veelal via social media, online cursussen en Webinars
IMPACT NAVIGATORS ‘Het enthousiasme wat ik zie bij jonge mensen die hun bestemming gaan ontdekken en daarin stappen maken vind ik het mooist in dit werk. Dat is precies wat Impact Navigators wil doen. Er zijn zoveel jonge mensen met potentieel die vol vragen zitten over wie ze zijn en wat
11
Impact Navigators is geen term die alleen met Alumni te maken heeft, maar met discipelschap
moet gebeuren. Dat is een mooie aanvulling op de kleine groepen. De kunst is vooral dat we voldoende interessante content aanreiken en dat we goed luisteren naar waar de behoefte ligt. Wat heeft deze doelgroep nodig en wanneer voelt zij zich bereikt.’ ‘Impact Navigators is geen term die alleen met Alumni te maken heeft, maar met discipelschap. Dat is wel een dingetje. We praten vaak in terugkijktaal, maar het gaat er juist om dat we nù iets gaan doen, dat we in het echte leven Christus’ Koninkrijk zichtbaar maken. Waar heeft God je geplaats, waar leidt Hij jou in dit seizoen van je leven naar toe? Impact is een netwerk van mensen die herstel van Gods Koninkrijk najagen, niet een lokale kerk. Je mag een tijdje mee dienen, zoeken, leren en groeien, maar diezelfde vraag wordt je hele leven en in elke situatie gesteld. Waar is jouw plek in de samenleving en in de kerk. In de kerk zitten is niet jouw rol in het Koninkrijk. Het is andersom, de kerk heeft een rol in het koninkrijk en uitvinden wat die rol is en wat jouw plek daarin is, daar wordt je enthousiast van. Dan ga je nadenken, waarom wil ik verhuizen, waarom trouw ik met die persoon, waarom doe ik dingen? En dat is precies waar Impact Navigators je mee wil helpen.’
NSV/INTERVIEW
12
Na haar eindexamen wilde Luca Meima er tussenuit. Een tussenjaar, het liefst in het buitenland. Het werden acht maanden Israël: wonen en werken in de leefgemeenschap Nes Ammim. ‘Ik was daar echt gelukkig’ INTERVIEW: ANNE GRIJZENHOUT
ACHT MAANDEN IN
ISRAËL
H
et moment dat een tijdje wonen in Israël een serieus plan werd, weet de Utrechtse Luca nog goed: ‘Israël stond hoog op mijn lijstje, want dat is het land van de Bijbel. Dat is waar alles gebeurde. Op een avond van Navigators Studenten Leiden, raakte ik in gesprek met een vriendin van mijn zus. Zij vertelde over Nes Ammim. Dit zag ik als leiding van God, ik dacht: hier wil ik naar toe.’ Ondanks dat Luca zich vol enthousiasme aanmeldde, wist ze niet goed wat ze kon verwachten: ‘Natuurlijk had ik wel gegoogeld en verschillende blogs gelezen, maar wat ik daar precies ging doen en meemaken? Nee, dat wist ik niet. Ik dacht: dit moet gewoon goed zijn, ik ga ervoor en mocht het toch helemaal niks zijn, dan ga ik weer naar huis.’ En zo komt ze terecht in de internationale werk- en leefgemeenschap Nes Ammim. Deze gemeenschap in Galilea is gericht op ontmoeting en dialoog, leren en gastvrijheid en wordt gerund door talloze vrijwilligers uit de hele wereld. De tijd in de leefgemeenschap valt niet tegen, integendeel, Luca heeft daar de tijd van haar
leven: ‘Je leeft, werkt en eet daar met dertig vrijwilligers. Dag in, dag uit. Het is echt een leefgemeenschap. De andere vrijwilligers worden je vrienden. In die tijd ervoer ik heel weinig stress. Ik was daar echt gelukkig. Je hoefde even helemaal niks, alleen de taken in de leefgemeenschap. In Nederland heb je zoveel dingetjes waar je aan moet voldoen. Die had je daar niet.’
ONTMOETINGSPLEK ‘Nes Ammim is een ontmoetingsplek waar dialogen kunnen plaatsvinden tussen Arabieren en Joden. Het werk wat wij deden maakte het mogelijk dat die gesprekken plaats konden vinden. Ik werkte voornamelijk in het hotel, als gastvrouw, in de keuken of ik maakte de kamers schoon. Ons werk was ondersteunend. Veel kreeg ik dan ook niet mee van deze gesprekken. Je was met andere dingen bezig.’ Toch krijgt ze wel wat mee van het conflict wat zich afspeelt in het land: ‘Als je Nes Ammim uitrijdt, heb je aan je rechterhand een moslimdorpje en aan je linkerhand een joods dorp. Dat is op steenworp afstand van elkaar. Deze mensen gaan echt niet bij elkaar naar
de supermarkt of bij elkaar op bezoek in het dorp. Ik zag geen gevechten op straat, maar je merkt wel een scheiding tussen deze twee bevolkingsgroepen. Als onderdeel van de studieprogramma’s waaraan we meededen, bezochten we verschillende gebieden in Israël. Zo ben ik ook in de Westbank geweest en heb ik geslapen bij een Arabisch gezin. Dan hoor je hun kant van het verhaal. Zij zien de Joden als de bezetter van hun land. Het is wel verhelderend om hun beleving te horen. Toch vind ik het moeilijk om een kant te kiezen in het conflict: Het is zo complex. Het is niet zomaar dit of dat. Ik vind het lastig om hierin een kant te kiezen.’
VERRIJKING Luca is blij dat ze een aantal maanden in Israël heeft gewoond en raadt het andere
Juist door verschillen krijg je mooie gesprekken
God is veel groter dan mijn geloof en gedachten
NR2.• SEP 2017
13
EEN PLEK VAN
ONTMOETING INTERNATIONAL STUDENTS MINISTRY (ISM) ‘Eigenlijk geloofde ik niet zo dat God kan genezen. Maar dat veranderde behoorlijk tijdens het weekend met de groep internationals uit Amsterdam. Ik vond het goed dat ze voor me baden. Ik kan namelijk niet goed ruiken en dat heeft best wel invloed op je leven. Na dat gebed leek er niet echt iets veranderd, tot een paar dagen later. Ik ging naar het toilet en man daar stonk het toch! Het was overduidelijk dat God mijn reukorgaan genezen had. Wat een verandering bracht dat in mijn leven. Ik vind het geweldig om nu vol verwachting voor anderen te bidden die genezing nodig hebben.’
studenten ook aan: ‘De tijd in Israël heeft mij zo enorm verrijkt. Ik heb geleerd dat God veel groter is dan mijn eigen geloof en gedachten daarover. Juist in de leefgemeenschap kwam ik in aanraking met andere geloofsbelevingen. Elke zaterdag organiseerden we een dienst en die telkens op een andere manier werd ingevuld. Door die verschillen krijg je mooie gesprekken met elkaar. Dat helpt mij nu bij de geloofsgesprekken die ik heb met mensen van NSU. Daarnaast heb ik ontdekt dat een tussenjaar je helpt te ontkomen aan de drukte in Nederland. Ik had meer tijd met God. Israël is dan wel een aanrader. Voor mij is de Bijbel daar meer gaan leven. Het is de plek waar God begon met zijn volk en waar Jezus rondliep. Als je dat beseft, lees je de Bijbel weer heel anders.’
Nes Ammim wordt gerund door vrijwilligers uit Europa en medewerkers uit Israël. Nes Ammim is altijd op zoek naar mensen die een uitdaging aandurven. Net als Luca een jaar er tussenuit? Kijk dan op nesammim.nl.
D
eze bemoedigende gebeurtenis maakte Kurtis Schutter onlangs mee met een buitenlandse student. Kurtis is deel van een team dat werkt onder internationale studenten in Amsterdam. Hij werd uitgezonden via het iEdge programma van Navigators Amerika. Zij zenden wereldwijd jonge christenen uit om studenten te bereiken. Dit jaar kwamen er vijf nieuwe mensen voor de ISM naar Amsterdam. Kurtis zorgt samen met Alycia Homeyer en Andrea Fustolo voor de begeleiding en coaching van dit team: ‘Een paar keer per week zien we elkaar voor training en coaching en eenmaal per week gaan we erop uit om op de campus met buitenlandse studenten in gesprek te gaan over het geloof. Zo ontstaan er soms relaties met studenten met wie we vaker afspreken. Wie geïnteresseerd is wordt uitgenodigd voor een Alpha cursus. Na de Alpha bieden we iedereen een 1-op-1 bijbelstudie aan. Ondertussen zijn er al twee vaste groepen van internationale studenten die wekelijks bij elkaar komen.’
KOFFIE EN VRIENDSCHAP ‘Wat mij hier opvalt is de koffiecultuur. Het is hier heel normaal om ergens af te spreken voor een bak koffie en te praten over wat je bezighoudt. Afspreken zonder een duidelijke reden ben ik niet gewend. Wat ook echt anders is, is dat in Amerika studenten ver weg studeren en daardoor meer open staan voor nieuwe relaties. In tegenstelling tot hier waar alles relatief dichtbij is, waardoor iedereen al veel relaties heeft en daardoor minder ruimte voor nieuwe vriendschappen. Voor internationale studenten ligt dat anders, zij zijn vaak juist op zoek naar community. Daarom zijn we voor hen een plek van ontmoeting, verdieping en vriendschap’.
VERLANGEN ‘Op dit moment zijn er ISM groepen in Rotterdam, Vlissingen en Amsterdam. We verlangen ernaar om in elke grote stad internationale groepen op te zetten. We hopen dat betrokkenen een volwassen relatie met Jezus ontwikkelen en op hun beurt anderen helpen om Jezus te leren kennen door te getuigen en op te bouwen.’
FOTOGRAFIE: @MIRJAM VAN KLAARBERGEN PHOTOGRAPHY
NSV/INTERVIEW/UITGELICHT
CONNECT/INTERVIEW
14
KRINGHUIS WAS VOOR MIJ DE KERK Ooit won hij met zijn studentenbandje het NSV Songfestival, nu, tien jaar later, toert hij Europa door met de band Trinity. Het kan snel gaan. Bassist Bert Bos (32) heeft goede herinneringen aan zijn tijd bij Navigators: ‘Het kringhuis was voor mij de kerk’.
T
INTERVIEW: ANNE GRIJZENHOUT FOTOGRAFIE: WILLEM JAN DE BRUIN
ien jaar na zijn studententijd is Bert Bos een bekende ‘christen’. Dat heeft hij mede te danken aan de populariteit van de band Trinity. De muziek die de band maakt is niet standaard, Zuid-Amerikaanse invloeden zijn duidelijk te horen. En dat wordt goed ontvangen: cd’s vliegen over de toonbank en concerten zijn vaak uitverkocht. ‘We zijn in 2003 ontstaan, maar hebben in de eerste jaren veel tijd besteedt aan onze ‘dochterband’ Sela. We kregen de kans om met Sela een professionele cd te maken. Dat is heel leerzaam geweest, je wordt in het diepe gegooid en we kregen goede begeleiding. Nu ben ik fulltime bezig met muziek. Een aantal dagen met Trinity, een aantal dagen als muziekprogrammeur voor de radio en daarnaast geef ik nog les op de bas.’
STUDENTENTIJD ‘Mijn studententijd is echt belangrijk geweest. Ik kon loskomen van m’n ouders en ik dacht veel na over de vraag ‘wat wil ik met de kerk?’ Ik kon geen gemeente vinden die bij mij paste en daarom was het kringhuis voor mij de kerk. Ik ging daarheen om met andere Navigators God te zoeken en te vinden. En gelukkig, ik kan nu nog steeds wat met de studies die ik heb gedaan. Wat ik geleerd heb bij Ontwikkelingsstudies kan ik goed gebruiken in het ambassadeurschap van Trinity voor Tear en mijn studie Engels komt van pas in de liedjes die we schrijven.’
LIEFDE Bert wil graag zijn christen-zijn uitdragen. Over de manier waarop is hij de afgelopen jaren anders gaan denken: ‘Ik merkte dat ik in een christelijke bubbel zat: ik kom uit een christelijk nest, ging naar een christelijke school, zat bij een christelijke studentenvereniging en speelde ook nog in een christelijke band. Niet-christenen zag ik niet zo vaak. Dat gaf mij een vertekend beeld van hoe niet-christenen denken over geloven. Met Trinity hebben we bewust de keuze
Hij las onze teksten en vroeg: Wat bedoel je? gemaakt om over te stappen naar een niet-christelijke producer. Toen we hem de teksten van onze liedjes lieten lezen, vroeg hij: “Wat bedoel je?”. We gebruikten jargon en termen die een niet-christen helemaal niet begrijpt. Hij daagt mij uit om anders over geloof te denken en het anders uit te dragen. Ik geloof dat God liefde is, dat Hij van ons houdt en die liefde wil ik uitdragen. Ook naar mijn buurvrouw van 81. Ik hoop dat ze bij mij iets van Gods liefde ziet. Dat er liefde is die alles overstijgt.’ De bassist moedigt de studenten van nu aan omdat ook te doen: ‘Ga ontdekken wie je bent in Jezus. Dat is wie je bent. En probeer daar in te gaan staan en kijk dan naar anderen met de ogen van God: Hij houdt van iedereen. Laat net als Jezus andere mensen tot bloei komen en probeer niet mensen in jouw vakje van jouw geloof te stoppen.’
Aan het einde van dit jaar wil Trinity kerst vieren op een bijzondere manier. Bert is enthousiast: ‘Wij willen kerst naar de stal brengen, daarom doen we een ‘Stallen Tour’. In allerlei stallen in Nederland zullen we ons podium opbouwen en de geboorte van Jezus vieren. Want dat is een feestje waard. We willen graag mensen aan elkaar verbinden, daar is kerst de ideale gelegenheid voor en ik hoop dat we dat weer gaan herontdekken.’ Meer informatie over Trinity en de komende tour is te vinden op bandtrinity.com.
NIEUWS
NR2.• SEP 2017
AFSCHEID EN EEN NIEUW GEZICHT OP HET LANDELIJK BUREAU
H
et is al weer vier jaar geleden dat we Jolanda Potman mochten verwelkomen als managementassistente. Vier mooie jaren waar nu een einde aan is gekomen. Jolanda gaat namelijk haar droom waarmaken. Sinds deze zomer is zij, met haar man en kinderen, verhuist naar Zierikzee om daar de B&B De Verwennerie (www. deverwennerie.nl) te gaan
runnen. Afscheid nemen doet altijd een beetje pijn, maar zo’n prachtige B&B nodigt gelukkig wel uit om haar nog eens op te zoeken. Dat afscheid betekende wel dat we op zoek moesten naar een ‘nieuwe Jolanda’ en die hebben we gevonden. We zijn erg blij met de komst van Raphaël Klok, hij heeft vanaf 12 juni Jolanda’s taak overgenomen.
15
COLOFON NAV. is het relatiemagazine van Navigators. Het verschijnt 3 keer per jaar en wordt aan donateurs toegezonden.
REDACTIE: Marieke Boersma-Lensen (hoofdredacteur) Djurre Verschoor
MEDEWERKERS: Matthijs den Dekker, Anne Grijzenhout, Joost van Heusden, Alycia Homeyer, Mirjam van Klaarbergen, Daan Savert, Jeanette Vos, Navigators
GRATIS BOEK VAN LEF Je hebt een groot hart voor jongeren, je bent enthousiast over jeugdwerk en wil daar graag met een mooi team invulling aan geven. Als kerk zie je graag het jeugdwerk bloeien en jongeren diepgaand groeien. Maar toch lukt dat niet altijd. Daarom heeft LEF een gratis E-book ontwikkeld met 10 tips om jeugdleiders te vinden, maar ook om jeugdleiders beter toe te rusten. Het is beschikbaar voor iedereen die vanuit leiderschap daarmee bezig is, als raad, gemeenteleiding, jeugdouderling of jongerenwerker. Vraag het aan via lef.navigators.nl/ebook-jeugdleiders.
VERWACHT • NIEUW NAVIGATORS BOEK
Postbus 18
In dit najaar publiceert Navigators Boeken de Nederlandse vertaling van The Making of an Ordinary Saint. My Journey from Frustration to Joy with the Spiritual Disciplines. Een persoonlijk relaas, geschreven door Nathan Foster, de zoon van Richard Foster (bekend van het boek Het feest van de navolging). Richard zelf schreef voor het boek van zijn zoon een voorwoord en een nieuwe (beknopte) introductie op elk van de disciplines.
Tel.: 0343 - 520104
Nathan doet verslag van zijn persoonlijke ervaringen met de ‘Celebration of Discipline’. Hij brengt feitelijk ‘Het feest van de navolging’ in de praktijk en probeert om op zijn eigen manier gewoonten te ontwikkelen die hem ertoe in staat stellen meer als Jezus te leven. Geleidelijk aan ontdekt hij creatieve nieuwe manieren om disciplines als vasten, mediteren en eenvoud in de praktijk te brengen.
IBAN: NL74 INGB 0000 0293 40
Interesse in dit boek? Houd dan onze website in de gaten: navigators.nl/boeken
IDD geeft aandacht
3970 AA Driebergen magazine@navigators.nl www.navigators.nl
ADRESWIJZIGINGEN: adres@navigators.nl
GIFTEN: De belastingdienst heeft Navigators aangewezen als ANBI en daarmee zijn uw giften aan ons aftrekbaar.
VORMGEVING: www.idd.nu
DRUKWERK: Den Hoed Quality Printing www.drukkerijdenhoed.nl Wijk bij Duurstede
ADVERTENTIES: Djurre Verschoor, tel.: 06 – 40 595 120, E-mail: advertentieverkoop@navigators.nl.
GEZOCHT… STAFMEDEWERKERS AMSTERDAM, GRONINGEN, ENSCHEDE EN NIJMEGEN
Onze tariefkaart kunt u downloaden via www.navigators.nl/tariefkaart De redactie is niet aansprakelijk voor de inhoud van advertenties en aanbiedingen in NAV.
Wil jij studenten(leiders) in bovenstaande steden helpen om dagelijks met Jezus te leven en, net als Hij, discipelen te maken die discipelen maken? Als stafmedewerker maak je een direct verschil in de levens van studenten en heb je alle mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen in discipelschap, training en coaching. Spreekt dit jou aan? Dan zijn wij op zoek naar jou. Voor meer informatie ga naar navigators.nl/vacaturesnsv
Overname van artikelen en/of illustraties en foto’s is uitsluitend toegestaan na schriftelijke toestemming van de redactie. ISSN: 2468-0222
G.P.S.
Go, Pray, Serve
Wanneer: 6 oktober 18:00 tot 8 oktober 15:00 Waar: Utrecht Kosten: €50 All-in. Geen kinderopvang Opgave en informatie: info@frontiers.nl
Frontiers nodigt jou uit Een weekend lang met andere christenen nadenken over Gods plan voor jou, Zijn hart voor de moslimwereld – en wat die twee met elkaar te maken kunnen hebben. Ervaren pioniers uit binnen- en buitenland delen hun passie en belevenissen met God. Studies, actie en gezelligheid wisselen elkaar af. Ben jij erbij?
Frontiers is een organisatie die met liefde en respect alle moslimvoken uit wil nodigen Jezus te volgen! Slechts een klein deel van de moslims heeft de kans om een volgeling van Jezus te ontmoeten die hem of haar het Goede Nieuws brengt. Wij werken samen met kerken en gepassioneerde pioniers en teamspelers om bewegingen van Jezus-volgelingen te zien ontstaan in de moslimwereld. Niet om deze onbereikte volken ‘Westers christendom’ op te leggen, maar door hen te laten ontdekken wat het betekent in hun eigen taal en cultur Jezus te aanbidden als Verlosser en Heer.
Met jouw hulp kan dat lukken!