Alice Cooper’s Nightmare Castle

Spooky Pinball

In Spinner 1 2020 was te lezen dat Errol Klein (zeldzameflippers.nl) als distributeur van Spooky Pinball aan de slag is gegaan. De bezoekers van het clubhuis kennen één van de Spooky kasten: Total Annihilation. Een kast met een retro karakter en een geweldige sound. Maar verder? De nieuwe Rick & Morty is nog niet gearriveerd. De productie (zevenhonderdvijftig stuks) is vertraagd omdat de fabriek in de VS stilligt. Maar Errol had in het voorbije jaar al wel een aantal exemplaren van de voorganger naar Nederland gehaald: Alice Cooper’s Nightmare Castle. Eén van die kasten hield hij zelf en staat in zijn gameroom in Tuk. Van die kast werd er slechts vijfhonderd gemaakt. Ik wilde ‘m graag eens spelen en reed zo op een donderdagavond van Vinkeveen naar het noordoosten van Nederland.

Alice Cooper – wie kent ‘m niet? Tijdens de rit van zo’n honderddertig kilometer belde ik met razende reporter Rens om te horen of er nog speciale zaken waren om op te letten bij deze kast. Rens vertelde dat hij de kast één keer gespeeld had, tijdens Pinball Expo en dat was alweer even geleden. ‘Niet verkeerd’, was het typisch Hollandse compliment. Hij had ‘m graag nog eens willen spelen. Hij hoorde van een exemplaar in Zuidwest-Nederland, maar tot spelen kwam het nooit omdat de eigenaar de kast ‘ruk’ vond.

Alice Cooper als thema voor een flipperkast past in de trend om thema’s te kiezen rond populaire (hard) rockers uit de jaren 70-80-90 van de vorige eeuw. Flipperliefhebbers van 50+ hebben meer geld te besteden dan de jeugd en dit soort thema’s zorgt voor nostalgische gevoelens.

Bij Alice Cooper kwam ik persoonlijk niet verder dan ‘How you’re gonna see me now?’ en ‘Poison’. Nog wat langer nadenken, tijd genoeg tijdens de lange rit, en ik kwam op ‘Halo of Flies’ en ‘School’s out’. Qua uiterlijk was Alice ook wel een aparte gozer, zo herinnerde ik me. Geschminkt gezicht, zwarte tekening rond de ogen. Als die man in TopPop langs kwam, moest mijn vader vooral niet meekijken.

De begroeting in Tuk is hartelijk. Leuk om het huis en de gameroom van Errol te zien. Toen we tien jaar geleden een locatie zochten voor het DPO had hij ons met zijn enthousiasme overgehaald om naar Steenwijk te komen en ontmoette ik hem tijdens een DPO-voorbereidingsvergadering in zijn gameroom die toen nog in aanbouw was. Nu staan er een kleine twintig kasten en is de ruimte sfeervol aangekleed. Het bezoek krijgt zo een tweeledig doel: spelen op de Alice Cooper en ook foto’s maken voor een artikel in de reeks ‘De gameroom van’, welke in één van de volgende Spinners geplaatst zal worden. De eerste indruk van Spooky’s Alice Cooper Terwijl Errol de koffie haalt, kan ik al eens even de kast bekijken. Het artwork op de zijkant is best aardig, maar geen echte eyecatcher. Het artwork op de kopkast is lekker felgekleurd, terwijl het speelveld en de opbouw daarvan donker is zoals je bij een ‘Nightmare Castle’ zou verwachten. Er zijn lange schoten te maken op links, op rechts en in het midden. Ik schrijf niet zoveel artikelen over nieuwe kasten, maar ik weet intussen dat dit wordt aangeduid als de ‘traditionele fan layout’. Achterin de kast zit een klein verhoogd minispeelveld met een miniflipper. Helemaal achterin verscholen zit Frankenstein. De kast zal qua uiterlijk geen allemansvriend zijn, maar de kwaliteit zal iedereen waarderen: het ziet er heel verzorgd uit met veel oog voor details, zoals de speciale panels voor de speakers. Ook het speelveld voelt goed afgewerkt aan.

“Als die man in TopPop langs kwam, moest mijn vader vooral niet meekijken”

Het kasteel wordt met de 3D-printer vervaardigd

Introductie van Alice’s flipperkast tijdens Texas Pinball Festival

Als na de koffie de glasplaat eraf gaat, wordt dat beeld bevestigd. De onderdelen die op het speelveld zijn gebouwd voelen robuust aan.

Leuk detail is de afwerking van de wireforms en de siderails. Die hebben een goud/zwarte look en ook dat past goed bij het thema van een donker kasteel. De plastics maken ze zelf, gewoon met een 3D-printer. Zo houd je de kwaliteit echt in eigen hand. Extra plastic nodig? File opzoeken, printen, inpakken en opsturen.

Onder het speelveld zitten de kabels keurig verwerkt. De aansturing gaat via P-ROC. ‘Proven technology’, die we ook kennen van The Big Lebowski. Er draait fanatiek en hoorbaar een koelventilator onderin het kabinet. Tijdens het spel merk je daar (natuurlijk) niets van. Bij een Spooky al helemaal niet, want ook deze kast heeft een geweldig geluid: uit de speakers naast het display maar vooral ook door de zware basbox die onderin het kabinet is ingebouwd. De songs die langskomen tijdens het spel ken ik niet, maar ik weet wel dat het heel lekker klinkt.

De animaties op het tv-scherm zijn goed verzorgd. Het zijn veel platen en teksten als in een stripverhaal. Ongelooflijk eigenlijk dat ze deze kasten met een team van een man of zes maken. Een serie van vijfhonderd lijkt heel wat, maar in het bedenken, ontwerpen en uitwerken gaat een heleboel tijd zitten. De prijsstelling van Spooky is anders dan bij bijvoorbeeld Stern. Hier gaat het om een op zich al rijkuitgevoerde kast, waar de koper uit een accessoireslijst nog wat hebbedingen aan toe kan voegen, zoals ingekleurde sideblades of een shakermoter. De prijs ligt boven de EUR 8000. De gedachte zal ongetwijfeld zijn: als je er maar vijfhonderd maakt, zijn er genoeg fans die zo’n bedrag willen betalen. Dat is de beste reclame die er is, een advertentiebudget is dan niet nodig!

There’s never a second chance for a first impression Tijd om de glasplaat weer terug te plaatsen en de kast te spelen. Errol vertelt dat hij net de nieuwste versie van de software heeft geïnstalleerd, dus één ding is gegarandeerd: ik mag een highscore gaan noteren. Afdrukken maar! Tijdens de eerste ballen blijkt het skillshot nog niet zo eenvoudig. Da’s prima, zoiets moet je onder de knie krijgen. Errol legt uit hoe je een mode start. Eerst een schot op drie targets rechts van het midden, daarna een hole in het midden en dan linksom een loop. Echt? Echt!

De inserts van de mode zitten op een vertrouwde plek centraal op het speelveld. De ledverlichting is fel zonder dat het hinderlijk is. De schoten lopen soepel, de ramps gaan vlot. Op het minispeelveld de ramps en targets raken is lekker uitdagend. Eén schot moet met de backhand gemaakt worden en is vooral leuk tijdens de ‘guillotine’-mode, want dan gaat er een hakmes in de wireform naar beneden. Alle modes centraal op het speelveld

Ondertussen sta ik lekker te ballen. De flippers voelen vertrouwd aan. Errol legt uit: ‘Ze gebruiken zoveel mogelijk standaardonderdelen, ook bij de flippermechanieken’. Dat merkt je. Beter goed gekopieerd dan slecht verzonnen. Alle schoten zijn goed te maken, maar je krijgt niets cadeau. De callouts van Alice zijn geinig. ‘You’re a real ghostbuster, aren’t you?’ De man schijnt er meer dan tweehonderd ingesproken te hebben. Het zal wel even duren voor je die allemaal gehoord hebt. De songs klinken top dankzij de prima boxen. Er is geen shakermoter, maar de basklanken zorgen ervoor dat het kabinet toch meeresoneert.

De captive-ball-multiball komt regelmatig voorbij, maar de andere multiballen zijn zeker niet eenvoudig te halen. Eerst presteren, dan pas een beloning en zo hoort het. Door een slijmbeursontsteking in de schouder staat het flipperen de laatste tijd op een laag pitje. Heerlijk om weer te spelen en een nieuwe kast is altijd extra leuk. Die combinatie van factoren zorgt er vast voor dat de eerste indruk extra positief is. Het eerste spelletje duurt een kwartier, mede dankzij de vriendelijke extra-ballinstelling. Alice vertelt dat ik het vooral nog eens moet proberen.

Aan het eind van de avond, als ik nog een paar potjes heb gespeeld, concludeer ik dat ik positief verrast ben. Die Total Nuclear Anihilation was leuk, maar deze vind ik leuker. Het goede geluid is gebleven, het spel is beter. Ik moet erkennen dat ik nog maar twintig procent van de spelregels begrijp, maar dat deert niet. Gewoon nog een keer proberen. Hoe zegt Rens dat ook alweer? Hij koppelt de waardering aan de gretigheid waarmee hij nog een spel wil afdrukken. Dat zit wat mij betreft goed!

Conclusie Spooky Pinball is goed bezig. Van een paar vrienden met een uit de hand gelopen hobby ontwikkelen ze zich tot een bedrijf met een eigen schare fans in de flipperwereld. Deze Alice Cooper stamt alweer uit 2018. De kast speelt prima, heeft leuke uitdagende schoten en kenmerkt zich door prima kwaliteit en afwerking. Spooky laat zien dat ze weten wat nodig is om een goed product aan de man te brengen. Dat maakt de nieuwsgierigheid naar de nieuwste kast nog groter. Errol is erin geslaagd om een deel van de productie van zevenhonderdvijftig kasten van Rick & Morty te reserveren. Als Spooky straks weer mag produceren komen die zijn kant op. Ik kan me voorstellen dat hij ook nog een paar exemplaren van Alice Cooper laat meekomen! Onderzijde speelveld

Speciale afwerking van de wireforms

Het minispeelveld