Positieve en negatieve ervaringen rondom toetsen en beoordelen‌
versus
Positieve en negatieve ervaringen rondom toetsen en beoordelen. Positieve ervaring van Antoinetta:
Negatieve ervaring van Nicole (van haar vriend):
Ik had een 8 voor wiskunde i.p.v. de “gebruikelijke” 9 of 10. Je kreeg vijf sommen met voor elke som twee punten.
Beoordelen op: woordspelling
Hoewel mijn uitkomst goed was, had ik een andere methode gebruikt. Ik ben met mijn docent gaan praten, hij vond het aannemelijk genoeg om “mijn methode” met zijn collega’s te bespreken. Vervolgens kreeg ik de reactie terug en prijkte er een “10” op het proefwerk.
Woordrijtejs leren en dictees maken heb ik altijd moeilijk gevonden. Ik haalde altijd slechte cijfers hoe lang ik er ook voor leerde.
De leerkracht zei tegen mij: Je doet je best niet, want bij alle andere vakken score je wel goed, je moet maar meer gaan oefenen en lezen. Gevolg: Het lukte toch niet dus waarom zo ik nog leren? Dit had gevolg op alle gebieden en daardoor paste de leerkracht op een gegeven moment het niveau aan van de andere vakken waardoor ik er helemaal geen zin meer in had. Pas veel later op de middelbare school werd er bij mij Dyslexie geconstateert.
De zelfdeterminatie theorie, motivatie theorie De herinnering van Antoinetta gekoppeld aan deze theorie, kan zij het volgende zeggen: “Ik ben geïnteresseerd in de logica. (intrinsiek gemotiveerd) Wiskunde is logica. Ik wilde het ook echt graag begrijpen, weten, kunnen en vond heel vaak zelf logische (andere, nieuwe) methodes uit om tot dezelfde uitkomst te komen (intrinsieke motivatie).” Gevoelens: “Ik voelde vrijheid om andere methodes uit te proberen en ook ervaarde ik de welwillendheid van mijn leerkracht om zich te verdiepen in mijn redenatie”. Haar relatie met de leerkracht was goed, ze voelde zich gewaarderd en gerespecteerd in haar manier van wiskundige sommen oplossen.
“Ik vond het leuk om de logica zelf te ontdekken zonder de boekmethode. Ik vertrouwde op mijn eigen kunnen.” Doordat de leerkracht haar serieus nam en met zijn college’s ging ontdekken, kwam hij tegemoet aan haar gevoel van competentie. Dat ze het zelf ook op deze manier kon en daardoor bleef ze intrinsiek gemotiveerd. Hierdoor heeft zij success ervaren.
Autonomie: “Ik had zelf invloed op het eindresultaat met “mijn” methode”. De docent heeft hierin ook een begeleidende rol aangenomen. Hij heeft zijn methode los gelaten en haar verder laten ontdekken.
Positieve en negatieve ervaringen rondom toetsen en beoordelen. Positieve ervaring van Antoinetta:
Negatieve ervaring van Nicole (van haar vriend):
Ik had een 8 voor wiskunde i.p.v. de “gebruikelijke” 9 of 10. Je kreeg vijf sommen met voor elke som twee punten.
Beoordelen op: woordspelling
Hoewel mijn uitkomst goed was, had ik een andere methode gebruikt. Ik ben met mijn docent gaan praten, hij vond het aannemelijk genoeg om “mijn methode” met zijn collega’s te bespreken. Vervolgens kreeg ik de reactie terug en prijkte er een “10” op het proefwerk.
Woordrijtejs leren en dictees maken heb ik altijd moeilijk gevonden. Ik haalde altijd slechte cijfers hoe lang ik er ook voor leerde.
De leerkracht zei tegen mij: Je doet je best niet, want bij alle andere vakken score je wel goed, je moet maar meer gaan oefenen en lezen. Gevolg: Het lukte toch niet dus waarom zo ik nog leren? Dit had gevolg op alle gebieden en daardoor paste de leerkracht op een gegeven moment het niveau aan van de andere vakken waardoor ik er helemaal geen zin meer in had. Pas veel later op de middelbare school werd er bij mij Dyslexie geconstateert.
De zelfdeterminatie theorie, motivatie theorie De herinnering van de vriend van Nicole gekoppeld aan deze theorie, kan zij het volgende zeggen:
“De relatie met de leerkracht was niet optimaal. Het gevoel van waardering of respect was er niet. Ook al deed ik nog zo mijn best, de leerkracht zag het niet en daardoor werd er ook niet gekeken naar wat ik wel kon”. Hij ervaarde keer op keer geen succes. Waardoor de moed in de schoenen zakte en hij dacht: waarom zou ik er nog iets voor doen. Het zelfvertrouwen, gevoel van competent zijn, werd hierdoor aangetast. Autonomie: “Ik had geen keus,leerkrachten gingen niet met mij in gesprek om te onderzoeken waar het aan lag. Alleen de restultaten gelden. Ik had er geen invloed op. Waardoor dat later ook effect had bij de andere vakken. In deze situatie had de leerkracht geen begeleidende rol. Je moest het gewoon vaak oefenen want de rest gaat wel goed. In deze situatie wordt ook niet voldaan aan de basisbehoeftes: autonomie, relatie en competentie. De attributies te geven worden zijn ook intern en niet beïnvloedbaar, want het falen wordt toegekent aan zichzelf in negatieve zin. De motivatie is niet intrinstiek (vanuit hem zelf). Het heeft toch geen zin. Hierdoor wordt de druk uit de omgeving wel steeds hoger. Het gevolg is dat hij alleen nog maar extrinsiek gemotiveerd is. (omdat het moet van de leerkracht) Het is zelfs zo dat hij in de drie niveaus van extrisieke motivatie, hij in de laatste categorie valt: externe verplichting. Falen gebeurde al, daar kon je niks aan veranderen dus kom je bij de externe verplichting terug. En dat is eigelijk wel heel erg. Doordat later Dyslexie geconstateerd werd, was het fijn om te weten dat hij er niks aan kon doen. Maar hij heeft zelfs nu nog een hekel aan taal, omdat het toch niet lukt. Daarom is dit een mooi voorbeeld over begeleiding van leerlingen. Als je niet goed begeleid wordt, heeft het gevolgen.
Onderwijs veranderd, maar het is belangrijk om de leerlingen te zien en te sturen. Hier enkele passende afsluitende woorden: