Κόκκινο Και που να αποδράσουμε δηλαδή; σε ποιον εαυτό; ξαπλώσαμε κάτω από το δέντρο της ύπαρξής μας και το δέντρο αυτό σκιά δεν είχε… και που να ανοιχτούμε δηλαδή; σε ποια διάσταση; σηκωθήκαμε κάτω από ένα ματωμένο στερέωμα κι έχουμε στη γλώσσα τη γεύση του θανάτου μόνο και που να κοιτάξουμε δηλαδή; σε ποιον ορίζοντα που δεν μακέλεψε ο πόνος; αν έμειναν ακόμη ανέγγιχτα ας θηλάσουμε τα δυο ορφανά που δεν εκπόρνευσε ακόμη ο Χρόνος την πρωτανάσα ενός παιδιού και το κόκκινο παρθένο φιλί σου… ιουλ09
http://aream-nimertis.blogspot.gr/