Για την ιερότητα της ζωής… [κάποιες σκέψεις με αφορμή τα τελευταία γεγονότα εκδήλωσης χυδαίας ρατσιστικής βίας…]
Ε
ίναι η αλήθεια πως μπορείς να αρνηθείς τους γεννήτορές σου, τις πνευματικές αναφορές σου, τις καταγωγικές αρχές σου, τον ίδιο τον Δημιουργό, την Κοσμική Σάξη, την Αλυσίδα του Όντος… τα πάντα μπορείς να τα αρνηθείς έστω κι αν δεν μπορείς να τα ακυρώσεις… δεν είναι δα τίποτε το πρωτότυπο αυτό… από μιαν έποψη μάλιστα, υποχρεούσαι να τα γκρεμίσεις όλα και να τα ξαναφτιάξεις απ’την αρχή, καθώς θα έλεγε και ο Ρεμπώ. Ένα πράγμα όμως δεν δικαιούσαι ούτε καν να διανοηθείς να αγγίξεις… κι αυτό είναι η ιερότητα της ζωής. Έτσι νιώθω τον Ιησού, οργισμένο απέναντι στην εμετική και ερπετώδη συμπεριφορά των Φαρισαίων να διατυπώνει έναν φοβερό αφορισμό που έμεινε στους αιώνες σχεδόν ως ‘σημείο’ αμφιλεγόμενο: Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι (Ματθ. 12,31-32).
Μπορείς ακόμη να αρνηθείς και τον ίδιο τον Πατέρα ή τον Λόγο και να μην έχεις συνέπειες… αν διανοηθείς όμως να προσβάλλεις την Ιερή Σάξη, σε παίρνει και σε σηκώνει, δεν έχεις τόπο να κρυφτείς και σπηλιά να αφανιστείς… στον αιώνα τον άπαντα… Και όλο τούτο, αισθάνομαι πολύ μακρύτερα πηγαίνει από θεολογικές ή άλλες σημάνσεις, ιδιαίτερα σε έναν κόσμο ‘μετα-ηθικής’ όπου έχουν αποδομηθεί σχεδόν τα πάντα… τα πάντα εκτός από το ιερό και απαραβίαστο δικαίωμα της ζωής. Όταν προσβάλλεις τούτο το δικαίωμα, όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν είσαι ή θεωρείς ότι είσαι, πετάγεσαι κατευθείαν στους αποθέτες του Αχανούς και δεν έχεις γλιτωμό… γιατί τούτο το πεδίο είναι ο εσώτατος πυρήνας του ανθρώπινου