Ο ςσεναγμόρ σοτ είναι
Τ
ο βαθύσεπο δπάμα σοτ νοήμονορ ανθπώποτ δεν είναι όσι γνψπίζει… είναι όσι δεν μποπεί να κπτυσεί…
Ο πόθορ να κπτυσείρ πίςψ από σην άγνοια και η άγνοια ατσή καθεατσή ψρ φαμένορ παπάδειςορ αποσελούν πομυαίερ ποτ διαπεπνούν σον άνθπψπο σοτ ςσοφάζεςθαι… Ο πόθορ να ελετθεπψθείρ από οποιαδήποσε ππο-γνώςη και από οποιαδήποσε ππο-βίψςη… Ο πόθορ να απουτλακιςσείρ από σο δεςμψσήπιο σοτ ςτνειδέναι… Η μεσοφή όφι μόνο ςε κείνο ποτ βιώνεσαι με σον οικειψμένο, απφέγονο ατσομασιςμό ςσον ενδοχτφικό κόςμο αλλά πεπιςςόσεπο ποτ ιφνεύεσαι από σην εταίςθηση ανσίληχη και εμπειπώνεσαι ψρ ππόγετςη σοτ επφόμενοτ, είναι έναρ βαθύρ ςσεναγμόρ σοτ είναι… Μοιάζει όλο σούσο με σον άνθπψπο ποτ λαφσαπάει ψρ σα βαθύσεπά σοτ να ειςέλθει ςση μεγαλύσεπη βιβλιοθήκη σοτ κόςμοτ και για κάποιο λόγο σοτ απαγοπεύεσαι… υανσαςιώνεσαι σην πληθύ σψν σόμψν, σοτρ ψκεανούρ σψν γνώςεψν, ση μέθεξη από σην κασάδτςη ςε σόςοτρ σόποτρ, ςε σόςοτρ φπόνοτρ, ςε σόςερ μαγικέρ και ανεξεπεύνησερ φώπερ… ζει για φπόνια με όλο ατσό σον ανεκπλήπψσο, μαπστπικό πόθο και ζει ενσελώρ και θατμαςσά
πποςανασολιςμένορ… άλλο έπψσα δεν γεννά η χτφή σοτ παπά να μποπέςει
να κοινψνήςει όλη ατσή ση διαθέςιμη εμπειπία, να βτθιςσεί κτσσαπικά και να πλτθεί τπαπκσικά από ατσή ση απειποδιάςσαση γνώςη ποτ δαχιλώρ σοτ πποςυέπεσαι κι όμψρ δεν σοτ δίνεσαι… Και κάποια μέπα… κάποια ετλογημένη μέπα ανοίγοτν οι Πύλερ και σοτ επισπέπεσαι επισέλοτρ να ειςέλθει… ψρ πποςκτνησήρ ακποπασώνσαρ ςφεδόν κι ύςσεπα ξεθαππεμένορ ςαν παιδί ποτ σο αυήνοτν μόνο ςσον μεγαλύσεπο παιφνιδόσοπο σοτ ςύμπανσορ οπμάει σπέφονσαρ… σι λαμππή μέπα, σι ηλιόυψση μέπα! Γενέθλια ημέπα! Κι ο άνθπψπορ ποτ θέλει να γίνει άνθπψπορ σηρ γνώςηρ, πίφνεσαι με σα μούσπα… από ση Γεψγπαυία ςσην Ιςσοπία, από σα Μαθημασικά ςση Βιολογία, από σιρ Γλώςςερ ςσην Ψτφολογία, από σιρ Βιογπαυίερ ςση Φιλοςουία… και σέλορ δεν έφοτν οι επιςσήμερ, οι κλάδοι, οι μελέσερ, οι απόχειρ, οι θεψπήςειρ, οι γνώμερ, οι αποκλίςειρ, οι διαμάφερ και οι πποκλήςειρ… Για φπόνια πολλά, φπόνια αμέσπησα και μαγικά, ο άνθπψπορ σηρ γνώςηρ ζει έναν έπψσα, ένα παπαλήπημα, ένα γιοπσάςι υψσόρ και αγάπηρ… Όμψρ… έπφεσαι κάποσε και η ςσιγμή σηρ ςκοσεινιάρ… η γκπίζα ώπα… Σιγά ςιγά ανακαλύπσει πολλά ποτ κπύβονσαι πίςψ από σιρ γπαμμέρ, σιρ εικόνερ, σα ςφήμασα, σα διαγπάμμασα, σοτρ φάπσερ… Πίςψ απ’όλα σούσα τπάπφοτν οι άνθπψποι… οι άνθπψποι σοτ φσερ, οι άνθπψποι σοτ ςήμεπα, σοτ πάνσα… Νιώθει ςιγά ςιγά να ςυίγγεσαι σο ςσομάφι σοτ, να κλείνει ο λαιμόρ σοτ, να ιδπώνοτν οι παλάμερ σοτ… Τούσα ποτ αγγίζοτν και χηλαυούν λαίμαπγα σα μάσια σηρ χτφήρ σοτ δεν είναι παπά σο αίμα και ο πόνορ άλλψν ανθπώπψν ποτ έζηςαν και πέθαναν… μόνοι… Η ανσίληχή σοτ έφει ετπτνθεί, η καπδιά σοτ έφει μεγαλώςει, η χτφή σοτ αιμοππαγεί… δεν είναι η γνώςη πια ποτ σον καλεί, ποτ σον μεθάει, σον κάνει να ονειπεύεσαι, να σαξιδεύει… είναι μια βαθιά και αιμάςςοτςα επίγνψςη… ο άνθπψπορ είναι σο πιο σπαγικό πλάςμα ςε ολόκληπο σο ςύμπαν… Ο άνθπψπορ γεννιέσαι και πεθαίνει μόνορ… 2
Ο άνθπψπορ δεν έφει ση μοναδιαία απνησική ύπαπξη σοτ Όνσορ… ο άνθπψπορ έφει σην χετδαίςθηςη σηρ ςφεςιακήρ απόδπαςηρ… σηρ διαυτγήρ… σηρ κασαυτγήρ ςσοτρ απογόνοτρ σοτ… Την χετδαίςθηςη… Ο άνθπψπορ είναι απαπηγόπησορ… έναρ πολεμιςσήρ ποτ κοτπαςμένορ από σιρ αναπίθμησερ μάφερ αναζησά μια αγκαλιά να αναπατθεί και να κλάχει… Δεν είναι πια ετστφιςμένορ ο άνθπψπορ σηρ γνώςηρ… Τώπα πια γνψπίζει… σώπα πια όλο σοτ σο είναι γνψπίζει… Δεν βούσηξε ςσον ποσαμό για να γετσεί σην αέναη ποή… είναι ο ίδιορ πια η ποή και ση βιώνει ψρ ανελέηση δπάςη ποτ σον πηγμασώνει, σον εκφτμώνει, σον απομειώνει… δεν πέει… διαππέει… Ο άνθπψπορ σηρ γνώςηρ δεν είναι πια παιδί… Δνηλικιώνεσαι… Όφι ακόμα… Τώπα γτπίζει σο βλέμμα σοτ ολόγτπα και δεν βλέπει σόμοτρ ποτ σον πποςκαλούν ςε ένα ακόμα ςτναππαςσικό σαξίδι… βλέπει ση μοναφική, αςκησική ανάβαςη ενόρ ακόμη αδελυού σοτ… Και σούση η βαθιά ςτμπόνια σον πληπώνει όπψρ σο νεπό ςσην πλημμτπίδα ςκεπάζει με βαςανιςσική κανονικόσησα σον αιγιαλό… Τον κτπιεύει πανικόρ… αναζησά φώπο να κπτυσεί… Δύςπνοια… Όποτ κι αν πάει ςσην απέπανση βιβλιοθήκη, ςτνανσά σον εατσό σοτ… κπύβεσαι πίςψ από έπιπλα, κάσψ από σπαπέζια, πίςψ από βαπιέρ κοτπσίνερ… κπύβεσαι και κλαίει… Ανώυελο… μάσαιο… Όποτ κι αν σπέξει βλέπει σον εατσό σοτ… ένα ππόςψπο κάθιδπο, μια έκυπαςη αγψνίαρ… Πόςο θα επιθτμούςε να γτπνούςε σο φπόνο πίςψ! Πίςψ ς’εκείνη σην τπέποφη εποφή σηρ αγψνίαρ, σηρ πποςδοκίαρ, σηρ άγνοιαρ…
3
Πίςψ ς’εκείνη σην μακάπια εποφή ποτ θπιάμβετε σο ατσογενέρ, σο ενδόκπασο, σο ιδιόχτφο… Πόςο πολύ θα ήθελε να γτπνούςε σο φπόνο πίςψ… ππιν ανοίξοτν οι Σκαιέρ
Πύλερ σοτ δικού σοτ αυανιςμού… Σσπέυει σο βλέμμα σοτ ςσον εατσό σοτ… βαθιά… πολύ βαθιά… Αν δεν τπάπφει έξοδορ εκεί, δεν τπάπφει ποτθενά… Τώπα ποτ ςιώπηςαν όλα γύπψ σοτ… ακούει σην ανάςα σοτ… ακούει σο είναι σοτ… Ιδπύει μια παπάξενη, καινούπγια, ππψσόγνψπη ςφέςη… με κάσι άλλο… με κάσι απφαιόσεπο απ’ατσόν… Τώπα ενηλικιώθηκε… όφι επειδή κασανάλψςε σιρ γνώςειρ όλοτ σοτ κόςμοτ… Αλλά επειδή έμαθε να αναςαίνει ση γλώςςα σηρ ύπαπξήρ σοτ…
Σεπ2018
4