Να νιώθεισ καλά… όχι να είςαι καλός…
The Egalitarians Art Print by Roswitha Schleicher-Schwarz
Είναι οπωςδιποτε δφςκολο να διατυπωκεί, να αρκρωκεί, να αποδοκεί δια των λζξεων και τθσ ςυναρμογισ τουσ ςε ζνα δομθμζνο ςφνολο όμωσ, τελικά, όλα με κάποιον τρόπο αποδίδονται και διατυπϊνονται. Εδϊ με απαςχολεί η επίθεςη που δζχεται η ανθρώπινη προςωπικότητα τισ τελευταίεσ δεκαετίεσ… οι επικζςεισ για τθν ακρίβεια… επικζςεισ που ρθγματϊνουν τθν όποια ςυμπάγειά τθσ, τραυματίηουν τθν ακεραιότθτά τθσ και υποςκάπτουν τθν ίδια τθν υπόςταςι τθσ. Σε δυο άλλεσ αναρτιςεισ μου, λίγο καιρό πριν (‘Ενςυναίςκθςθ και απο-ιεροποίθςθ του προςϊπου’ και «Η ‘χριςθ’ του άλλου» ) κάνω κάποιεσ νφξεισ που ιδιαίτερα αφοροφν τθν προβλθματικι και ςθμαντικι τθσ ςχζςθσ. Πρϊτα ςε δυαδικό μοντζλο, ζπειτα τισ όλεσ ςχζςεισ… τισ ςχζςεισ ςτθν ίδια τουσ τθν προοπτικι, απ’τα κεμζλια ωσ τθν εκδιλωςθ… ςχεδόν ό,τι γράφω, κα πει κάποιοσ που ζχει τθν καλοςφνθ και τθν υπομονι να με διαβάηει, ςτθν ουςία αυτό με απαςχολεί εντονότατα… αυτό που κα απζδιδα ςυμπυκνωτικά με τον όρο ‘αποπροςωποποίηςη’… Κι αυτι είναι θ ςυνιςταμζνθ όλων των επικζςεων που δζχεται ο ‘ςθμερινόσ’ και ςυγκαιρινόσ άνκρωποσ… η επίθεςη ςτο πρόςωπό του. Θα παρακζςω κάποιεσ ςκζψεισ… ζτςι, παρατακτικά αν και ανάκατα… χωρίσ να κουράςω, ελπίηω… Μεταπολεμικά θ ανκρωπότθτα βίωςε τοφτθ τθν ςυντεταγμζνθ επίκεςθ τόςο μαηικά όςο και ατομικά. Ο κακζνασ τθν ζηθςε, τθν ειςζπραξε, τθν ζνιωςε ‘ςτο πετςί’ του, είτε τθν αντιλιφκθκε είτε όχι. Συνικωσ όχι. Ο νζοσ κόςμοσ που