Η μζρα ανζβαινε αργά, μαηί με τισ υποςχζςεισ και τουσ κρινουσ τθσ. Μαηί με το χαμόγελο και τθ λφπθ τθσ. Θα μποροφςε κανείσ να ξεδιαλζξει από τισ αχτίνεσ του ιλιου εκείνεσ που ταιριάηουν ςτθ ψυχι του περιςςότερο μα, πϊσ να κρατιςεισ μερικζσ και άλλεσ να αγνοιςεισ; Ωσ και ςτισ πιο δροςερζσ κρφβεται το μυςτικό του βαςιλιά πατζρα… ωσ και ςτισ πιο καυτζσ φωλιάηει το καφμα του ηωοδότθ φίλου και αδελφοφ. Κάκονταν ςτο μοναχικό παγκάκι και απολάμβαναν το ςικωμα του ιλιου ςιωπθλοί… τι να πρωτοπείσ τοφτεσ τισ μαγικζσ ϊρεσ που ωσ και το Αχανζσ ςου επιτρζπει τθν πολυτζλεια τθσ μοναχικότθτασ… τι να ψελλίςεισ εμπρόσ ςτο αρχαίο μυςτιριο, το Μεγάλο Μυςτικό Θζαμα που τα ςάρκινά ςου μάτια ευλογικθκαν να αντικρίηουν και τα άλλα, εκείνα που ζχει το είναι ςου, αντιλαμβάνονται με το ρίγοσ τθσ πρϊτθσ φοράσ… «Όλα εκείνα που μασ μίλθςαν για πρϊτθ φορά… κάποτε… είναι πάντα εδϊ», είπε εκείνοσ ξαφνικά. Η φωνι του ιταν γεμάτθ από το δζοσ τθσ ςτιγμισ και ίςα που ακουγόταν. «Όλα εκείνα που γζννθςαν τον κόςμο, δεν πζκαναν ποτζ. Μποροφμε αν κζλουμε να τα ακοφςουμε, να τα αγγίξουμε, να τα δοφμε… μα για μια ςτιγμι μονάχα… τθ μαγικι ςτιγμι που οι κωρακίςεισ μάσ εγκαταλείπουν… μα είναι θ μεγάλθ μασ ευκαιρία να ςυνομιλιςουμε με το πιο ευαίςκθτο, το πιο λεπτοφυζσ και μαηί, το πιο όμορφο απ’όλα όςα μασ περικλείει και το περικλείουμε… δεν ζχει ςθμαςία τι κα ποφμε, δεν ζχει ςθμαςία ποιοσ μασ ακοφει ι τι μασ παρατθρεί… είναι θ ςπάνια και μοναδικι ςτιγμι που ζχουμε ςυνείδθςθ τθσ φπαρξισ μασ…», είπε και ςιϊπθςε ξανά. Εκείνθ αναηιτθςε το χζρι του με το δικό τθσ και το κράτθςε ςφιχτά. Ήξερε πωσ εκείνθ ακριβϊσ τθ ςτιγμι εκείνοσ πονοφςε πολφ. Και δεν μπόρεςε να ςυγκρατιςει ζνα δάκρυ ςτο πρόςωπό τθσ. «Όλοι αξιωκικαμε τοφτθ τθν ζκςταςθ και για όλουσ χαράχτθκε θ ατραπόσ…», είπε πάλι και ανταπζδωςε το ηεςτό τθσ άγγιγμα. Ο ιλιοσ ςκαρφάλωνε ςιγά ςιγά ςτο κρόνο του και μια γλυκιά ηζςτθ χάιδευε τα πρόςωπά τουσ. Η πόλθ ολόγυρα ξυπνοφςε ςιγά ςιγά. «Ασ μθν φφγουμε από εδϊ… ποτζ!», του ψικφριςε κι αμζςωσ μετάνιωςε για τα λόγια τθσ. «Ναι, ασ μείνουμε για πάντα εδϊ», τθσ απάντθςε εκείνοσ και αφζκθκε ξανά ςτθν απόλαυςθ τθσ ακριβισ τουσ εμπειρίασ…
John Fan Spirit of Light
http://nimertis.blogspot.gr/