Μάπστπαρ και Μονομάφορ
Εκείνο που κάποιος περιφρονεί, δεν επιτρέπεται και να το πολεμήσει (Υπ. Νίσςε, Ecce Homo, μεσ.: Δ. Λιανσίνηρ)
Σ
ι είναι ατσϋ ποτ πήμαξε ση Ρύμη; Όφι σην Αιύνια Πϋλη σοτ Βιπγίλιοτ, σοτ Οπάσιοτ, έςσψ και σοτ ενέκα. Οόσε καν σιρ 40 κασάυπακσερ λεγεύνερ σοτ Οκσαβιανοό Ατγοόςσοτ, σοτ Αδπιανοό και σοτ ςσψικοό Μάπκοτ Ατπήλιοτ. Ρψσάψ, σι είναι ατσϋ ποτ πήμαξε εσωτερικά ση Ρύμη, ποτ σην έυαγε ςιγά ςιγά ϋπψρ σο ςαπάκι σο ξόλο και η ςκοτπιά σο ςίδεπο; Σι είναι ατσϋ ποτ σηρ ποόυηξε σο ποπυτπϋ σηρ αίμα και σηρ ςσέπηςε σιρ ανάςερ και σο βλέμμα; Πύρ έγινε σοόση η ςκανδαλύδηρ αναςσπουή σηρ ποπείαρ σοτ Ανίκησοτ Ήλιοτ και ξημέπψςε κάποια μέπα απϋ ση Δόςη κι άπφιςε να οτπανοδπομεί ππορ σην Ανασολή; Ο μάπστπαρ δεν ξεκοίλιαςε σο μονομάφο. Ατσά δεν γίνονσαι οόσε ςσιρ βλάςυημερ φολιγοτνσιανέρ τπεππαπαγψγέρ με σοτρ εξψυπενικοόρ πποϊπολογιςμοόρ και σα παπαπλανησικά ευέ. Όλα σελικά μια πελύπια παπαπλάνηςη ϋμψρ δεν είναι; Κι ϋμψρ, ο μάπστπαρ λόγιςε σο μονομάφο. Ο φπιςσιανϋρ πάσηςε ςσο λαιμϋ σο πειναςμένο, ξεδονσιάπικο και ςκελεσψμένο λιονσάπι σηρ απέναρ σοτ ίπκοτρ Μάξιμοτρ, ξεποτποόλιαςε σον ημιθανή πψμαωκϋ αεσϋ και σον άυηςε ςψπιαςμένο ςσον αμμοτδεπϋ ςσίβο βοππά σοτ φπϋνοτ και σηρ λήθηρ. Ήσαν μια αππύςσια ςσα ςψθικά σοτ απφαίοτ κϋςμοτ ποτ εξαλλάφθηκε απγά και μοιπαία ςε πολλαπλοόρ ϋγκοτρ κι απλύθηκε θανασηυϋπα και λτσπψσικά ςσο μταλϋ και σο ςύμα σοτ ή μήπψρ ήσαν ο ήλιορ σηρ δικαιοςόνηρ ποτ κάποσε θα κτπιαπφοόςε ςσο παγανιςσικϋ ςσεπέψμα σηρ απέπανσηρ ατσοκπασοπίαρ σψν Καιςάπψν;
Ο μάπστπαρ μέςα μοτ ξέπει σην απάνσηςη και κάθε υοπά ποτ σον ξενσεπιάζει ηδονικά ο φαμογελαςσϋρ μονομάφορ μοτ, ανσι-φαμογελά κι ατσϋρ με πεπιυπϋνηςη. «Θα ξαναγεννηθύ!», σοτ υψνάζει καθύρ σο ςπαθί φύνεσαι με έυοδο ςσα εςύσεπά σοτ και σο αίμα ξεφόνεσαι κποτνϋρ. «Γιασί δεν μποπείρ να με ςκοσύςειρ!», σοτ λέει με σο μαόπο αίμα να παπίζει σο δολουϋνο σοτ ςσα μππάσςα. Ο μάπστπαρ μέςα μοτ σο ξέπει και φαμογελά απϋ οίκσο και αηδία ππορ σο θηπιύδη μονομάφο με σοτρ πελεκησοόρ μτύνερ και σο κϋκκινο βλέμμα. Κι ατσϋ ποτ ξέπει είναι πψρ ϋςερ υοπέρ κι αν σον ςκοσύςειρ δεν σον αυανίζειρ. Σον δτναμύνειρ μϋνο. Τποφψπεί για λίγο όςσεπα απϋ κάθε υϋνο. Οπιςθοβασεί και γονασίζει. Όμψρ πεπιμένει. Είναι νεκπϋρ και ξέπει πψρ σο να πεπιμένειρ είναι κάσι πάνψ απϋ απεσή. Είναι ιςσοπία και μέλλον. Σι ςσο δαίμονα ϋμψρ πήγε ςσπαβά και ο πιο ςυπιγηλϋρ και πψμαλέορ πολεμιςσήρ ποτ γνύπιςε ποσέ ο κϋςμορ έγινε κονιοπσϋρ πτπαπϋρ και λάςπη και ςσάφση για να πασήςει πάνψ σο ξτπϋλησο πϋδι σοτ κοτπελιάπη αςκησή και σο παςοόμι σοτ επιςκϋποτ με ση Βίβλο ςσο ένα φέπι και ση πάβδο ςσο άλλο; Πύρ έγινε λοιπϋν και σο πιο θατμαςσϋ και άπσιο οικοδϋμημα ποτ θαόμαςαν οι ήπειποι και σπαγοόδηςαν οι θάλαςςερ κι έφσιςε ϋ,σι ξέποτμε και ϋ,σι δεν ξέποτμε 50 γενιέρ απγϋσεπα, έπεςε ςσα σέςςεπα και μέπιαςε για να πεπάςοτν ο ζηλψσήρ ςστλίσηρ με σο λιγδιαςμένο κπανίο ποτ αφνίζει απ’σιρ πποςετφέρ και ο νηςσικϋρ θεολϋγορ σηρ επήμοτ με σα κισπινιαςμένα δϋνσια; Οπσιμάσοι αλαζϋνερ και καλοθπεμμένοι πασπίκιοι, οι Κλαόδιοι, οι κιπίψνερ και οι Κοπνήλιοι, οι Ιοόλιοι, οι Υλάβιοι και οι Ανσψνίνοι, ςτγκλησικοί τπεπϋπσερ και σποπαιουϋποι θπιαμβετσέρ ποτ σοτρ έσπεμε η Παλαιςσίνη, η Καπθαγένη και οι σπομεπέρ ημιάγπιερ υτλέρ βϋπεια σοτ Ρήνοτ, έγιναν οςσά ακάθαπσα και μνήμερ και κλατθμοί γοεποί και ςκιπσήμασα ανέμψν ςαν λτπησεπά μνημϋςτνα μπποςσά ςσο παςουϋπο με σο άγπτπνο βλέμμα και σο φνύσο βπύμικο απ’σηρ νηςσείαρ σην άςκηςη. Πύρ έγινε; «Μα, πύρ να νικήςειρ σοτρ νεκποόρ;» Έσςι μοτ απανσά ο μάπστπαρ μέςα μοτ και κάνει σο μονομάφο να ςσέκει βοτβϋρ, με σην απληςσία σοτ αίμασορ να ςσάζει απ’σα κόσσαπα σοτ είναι σοτ. Πώς να νικήσεις τους νεκρούς; Σοτρ ζψνσανοόρ παλεόει ο μονομάφορ μέςα μοτ. Γι ατσϋ εκπαιδεόσηκε κι ατσϋ σελειοποίηςε ςαν αλάθηση νικηυϋπα μηφανή σψν πολέμψν. Γιασί ησσημένορ απϋ μάφερ με σοτρ ζψνσανοόρ δεν γόπιςε ποσέ ο μονομάφορ.
2
Όμψρ… Πώς να νικήσεις τους νεκρούς; Κι οι νεκποί είναι μτπιάδερ… και είναι άυοβοι και αππϋςισοι απϋ υθοπά και πϋνο και δτςστφία και επήμψςη… Ό,σι πεθαίνει μέςα μαρ είναι πποοπιςμένο κάποσε να επιςσπέχει. Θα ςηκψθεί μια μέπα και θα ζησήςει λϋγο. Θα ζησήςει αίμα, σο αίμα σοτ και ςσο πολλαπλάςιο. Και ατσϋ σο υϋπο δεν μποπείρ, δεν σο αποσολμάρ να σον απουόγειρ. Θα σον πληπύςειρ. Και θα πεπιμένειρ σον επϋμενο. Μονάφα ποτ δεν θα σον πληπύςειρ με σην παποτςία ςοτ. Θα σον πληπύςειρ με σην αποτςία ςοτ. Κι ατσϋ γιασί δικαιοςόνη δεν αποδίδεσαι ποσέ ϋσαν αςπάζεςαι σο φέπι σοτ δήμιοό ςοτ. Κι οόσε η σπικτμία σηρ οπγήρ ςοτ αποδίδει δικαιοςόνη ϋσαν ο μονομάφορ ςοτ αποκϋπσει κευάλια με ηδόσησα και σέπχη. Ατσϋ ποτ βλέπειρ ςαν ‘απϋδοςη’ δικαίοτ είναι μια ουθαλμαπάση, μια ςόγφτςη, ένα νσελίπιο. Εκείνο ποτ θα αποκασαςσαθεί, θα γίνει κάποσε, ϋσαν ππέπει. Όσαν εςό θα λείπειρ. Έτσι ππέπει. Γιασί ϋσαν ςτμμεσέφειρ ενεπγά ςσο δικαςσήπιο, σϋσε η δικαιοςόνη και η αποκασάςσαςη γίνονσαι εκδίκηςη και ο δικαςσήρ είναι ο μονομάφορ ςοτ μαςκαπεμένορ. Σο ςιψπηλϋ αναφψπησή, σον ατςσηπϋ αςκησή, σον άπφονσα σηρ μοναξιάρ και σον ιππϋση σοτ Αφανοόρ εςό να πεπιμένειρ. Ατσϋρ θα έπθει κάποσε με σα γτμνά πϋδια και σα μάσια πτπψμένα κάπβοτνα. Ατσϋρ θα έπθει ντφσοβάσηρ ϋσαν εςό θα λείπειρ. Και θα πεπάςει πάνψ απ’σο κοτυάπι σοτ Αήσσησοτ Ήλιοτ σοτ εγύ ςοτ. Και σϋσε, έναρ απϋηφορ, ςαν μακπινή μοτςική απ’σα λαπόγγια σοτ Αφανοόρ και σα έγκασα σηρ Ύπαπξηρ θ’ακοτςσεί. Θα έφει ςημάνει η καμπάνα σηρ δικαίψςηρ ποτ επισέλοτρ δϋθηκε. Κι αν εκεί ποτ βπίςκεςαι σο μποπείρ Να αγαλλιάςειρ. οτ επισπέπεσαι… Νοε2015
http://nimertis.blogspot.gr/
3