. Είναι εδώ. Σημεπινόρ, ςτγκαιπινόρ, ςύγφπονορ, ενεπγόρ. Η ανθπψπόσησα σον πποεσοίμαζε ςσα ςπλάφνα σηρ για δεκαεσίερ. Ίςψρ για αιώνερ. Και σώπα σον εξαπολύει όπψρ κάποσε σην πανούκλα και πιο ππόςυασα, σο AIDS. Ο ελετθέπψρ καλπάζψν ολεσήπ ςε όλη σοτ ση μεγαλοππεπή υπίκη. Είναι ακμαίορ, άλκιμορ, ςθεναπόρ και αν όφι εςθλόρ, ςίγοτπα θαλεπόρ και παλλόμενορ. Ο α-σχεσιακός, απόλτσα πολυ-επαφικός άνθπψπορ ζει ανάμεςά μαρ. Μέςα μαρ. Πανσού. Και δημιοτπγεί. Τι; Την εξάλειχη όςψν απέμειναν για να θτμίζοτν πψρ κάποσε τπήπφε ς’ ατσόν σον μπλε πλανήση ανθπψπόσησα. Ανθπψπόσησα ονείπψν, οπαμάσψν, πολισιςμών, επισεύξεψν. Ανθπψπόσησα όπθιψν ανθπώπψν, όπθιψν κευαλιών, όπθιψν βλεμμάσψν. Ανθπψπόσησα σοτ βλέμματος. Κι όλο ατσό ππέπει να ςβήςει. Κι ατσό, βεβαίψρ, θα γίνει. Σύνσομα, μέςα ςε μια, σο πολύ δτο γενιέρ. Θα γίνει ολοκληπψσικά. Εςψσεπικά και εξψσεπικά. πψρ μέςα έσςι και έξψ. πψρ άνψ έσςι και κάσψ… Για πολλούρ αιώνερ είφαμε ξεγελαςσεί. λοι μαρ. Ποιησέρ, υιλόςουοι, παπάδερ, αγπόσερ, σεφνησάδερ. Νατσικοί, νοικοκτπέρ, ςσπασιώσερ, εςψσεπιςσέρ. Άπανσερ και απαξάπανσερ. Είφαμε βτθιςσεί ςση παςσώνη σψν… ςφέςεψν. Κάποιορ μαρ είφε κάνει μάγια. Από σην ατγή σηρ ανθπψπόσησαρ. Από σον Αδάμ κιόλαρ. Έςσψ από σην εποφή σοτ Νώε. Κάποιορ μαρ είφε πίξει κάσι ςσο νεπό, ςσο φτλό και ςσο κοτπκούσι. Κάποιορ μαρ είφε πείςει όσι όλα είναι σχέσεις. Το κάθε σι, σο μικπό και σο μεγάλο. Το αςήμανσο και σο ςποτδαίο. Το έλαςςον και σο μείζον, καθώρ θα λέγανε και οι ςποτδαγμένοι άλλψν εποφών. Και όλοι είφαμε υάει σο μήλο όπψρ η Χιονάση και δηλησηπιαςσήκαμε. Πέςαμε ςε λήθαπγο και μασαίψρ αναμέναμε σο ππιγκιπόποτλο να έπθει να μαρ υιλήςει και να πάποτμε σα πάνψ μαρ. Μόνο σα κάσψ μαρ παίπναμε. Επί αιώνερ. Και σο παπαμύθι ςτνεφιζόσαν. Και πλούσαινε και βάθαινε. Σφέςη με σο
μέςα μαρ, ςφέςη με σο έξψ μαρ, ςφέςη με σα ποσάμια, σιρ παφούλερ, σα δενσπάκια. Σφέςη με σο γείσονα, ςφέςη με ση γεισόνιςςα, ςφέςη με σα έμχτφα, σα άχτφα. Σφέςη με σο φπόνο, με σον πόνο, με σο άςφημο και σο ψπαίο. Σφέςη με σο Θεό ακόμη και με σο διάβολο (έξψ από δψ βεβαίψρ!). Σφέςειρ πανσού ακόμη κι εκεί ποτ δεν τπάπφοτν ςφέςειρ. Σε κενό αέπορ αρ πούμε ή ςσο μαύπο κι άπαφλο ςύμπαν. Σφέςη με σα ςτναιςθήμασά μαρ, με σιρ ςκέχειρ μαρ, με ση ‘ςκιά’ μαρ. Σφέςη με σο ςσομάφι μαρ, σοτρ νευπούρ και σα πποωόνσα σοτ μεσαβολιςμού μαρ. Δεν ήσαν απλώρ μάγια ατσά… ήσαν η μεγαλύσεπη ςτνψμοςία ποτ τπήπξε ποσέ ςε σούσο σο μοναφικό, δύςμοιπο και αεί πεπιςσπευόμενο πλανήση… η μεγάλη ςτνψμοςία σψν ςφέςεψν ενάνσια ςσην… εξέλιξή μαρ! Και σι κασαυέπαμε; Μια σπύπα ςσο νεπό και μάλιςσα σόςο μεγάλη ποτ σο νεπό κονσεύει πλέον να εξαυανιςσεί από σον ψπαίο και πάλαι δποςεπό μαρ πλανήση. Τπύπα ςσο κευάλι μαρ, ςση ςκέχη μαρ και ςσιρ… ςφέςειρ μαρ. Και όφι μόνο μια σπύπα. Τπύπερ πολλέρ, μεγάλερ και μικπέρ. ,σι ειςέπφεσαι εξέπφεσαι… κι εμείρ σενεκέδερ αγάνψσοι… φιλιοσπτπημένοι. Ναι, αλλά σι κασαυέπαμε όςο κοιμόμαςσαν όπψρ η αγνή Χιονάση σον ύπνο σψν μακάπψν; Να υσιάξοτμε επιςσήμερ… να γίνοτμε πολλοί… να είμαςσε καλά, γεποί και δτνασοί μέφπι να χουολογήςοτμε… να γαμ… μέφπι να πεθάνοτμε ςε βαθύ γήπαρ και να αναμένοτμε σο γέπαρ… ποιο θα είναι ατσό; Η μεσά θάνασον ζψή; Μα ζούμε ήδη πολύ εδώ… ςκτλοβαπεθήκαμε να ζούμε… και ςαςπένρ; Μεδέν! Ναι, γίναμε πολλοί… πάπα πολλοί και δεν φψπάμε! Και μέφπι να πάποτν σο πάνψ φέπι οι σπιςκασάπασοι σοτ Διαυψσιςμού και δήθεν ππόμαφοι σηρ ‘ελεύθεπηρ ςκέχηρ και βούληςηρ σοτ ανθπώποτ’, χετσοεπαναςσάσερ κομπλεξικοί, τπήπφε και μια Ιεπά Εξέσαςη και έβαζε κάποια ππάγμασα ςση θέςη σοτρ! Η Εκκληςία ήξεπε ση δοτλειά σηρ και κπάσαγε λογαπιαςμό. ποτ ςήκψνε κευάλι ο θπαςύρ, σο έκοβε. ποτ ξεμύσιζε ο εξτπνάκιαρ με σο σηλεςκόπιο, σον έκαιγε. ποτ έβγαζε γλώςςα ο αλησήπιορ με σα μαθημασικά και σιρ αςσπονομίερ, σον έςσελνε ςσο διάςσημα να σα εξεσάςει όλα εκ σοτ ςύνεγγτρ. Ήξετπε σι έκαμνε η Εκκληςία. Γιασί η Εκκληςία απεφθανόσαν σιρ ςφέςειρ και σοτρ ‘ςφεςιακούρ’. σαν ξέπειρ ποιορ είςαι, σι είςαι και σι θέλειρ, δεν δημιοτπγείρ ‘ςφέςειρ’. Δεν απλώνειρ σα κοτλά ςοτ πιο κει απ’ όποτ σάφθηκερ. Η Εκκληςία ήξεπε σι θα πει να είςαι ακεπαιψμένορ, ατσάπκηρ, ενδοσπαυήρ και αναυήρ. Πάει να πει όσι η Εκκληςία ήξεπε κι εμείρ δεν ξέπαμε και όσαν ςηκώςαμε κευάλι και σηλεςκόπια μαρ πήπε ο διάολορ. Απφίςαμε να ςφεσιζόμαςσε… με σο παπελθόν, σο παπόν, σο μέλλον. Με σο ςύμπαν, σα άςσπα, σοτρ πλανήσερ. Με σοτρ γύπψ, σοτρ μέςα και σοτρ έξψ. Το 2
παπασπαβήξαμε και κάποια ςσιγμή πιςσέχαμε όσι γίναμε οι μεγάλοι ατσόνομοι, ατσοδύναμοι και πανσοδύναμοι κτπίαπφοι σοτ Κόςμοτ! Φτςικοί και Κοςμολόγοι, Γιασποί, Δόκσοπερ και Βιολόγοι. Επιςσήμονερ με ύυορ και σο αλάθησο ςσα φείλη και σο υπύδι ςηκψμένο με ειπψνεία ςσον αναλυάβησο. Οι ςφέςειρ… ατσέρ υσαίνε για όλα… Και ση φαπιςσική βολή σην έδψςε εκείνορ ο σπελόρ με σο ςυτπάκι… ο Σιγιμούνδορ και όςοι σον ακολούθηςαν… μαρ έβαλε όλοτρ ςε έναν καναπέ κι άπφιςε ο λήπορ και σο κοτβενσολόι… και σελειψμό δεν είφαν οι ‘ελεύθεποι ςτνειπμοί’ και οι επμηνείερ σψν ονείπψν… σα καθάπμασα οι γονείρ υσαίνε για όλα, όςα απώθηςα ςσην ευηβεία, ο σπόμορ σηρ ενηλικίψςηρ… η κακούπγα η κενψνία υσαίει για όλα, η απόππιχη από ση γεισόνιςςα, σο κοτλούπι ποτ δεν μοτ αγόπαςε η μαμά ςσην αγοπά… ο ςσπασόρ, η εκκληςία, σο κπάσορ υσαίνε για όλα… ο γάμορ, η υθοπά σοτ έπψσα, η μοφθηπή Σκιά, σο Μεγάλο Σσόμα υσαίνε για όλα… και σο όσι είμαι θνησόρ… ετάλψσο αφτπάκι ποτ σο σαξιδεύει ο άνεμορ δώθε κείθε… βόγκηξαν οι καναπέδερ και ςσέναξαν σα γκπούπ θέπαπιρ… όλα ςσο υψρ, όλα ςσο σπαπέζι… όλα σα ςυάγνψ, όλα σα μαφαιπώγνψ… και σο μεγάλο και τπέποφο Αίνιγμα σηρ Ζψήρ; Πήγε πεπίπασο… Και σο Κεκπτμμένο Μτςσήπιο σοτ Βίοτ; Μαρ σελείψςε… Και οι ςφέςειρ; Ατσέρ ήδη αποσελούν έκθεμα ςσο Μοτςείο σηρ Ανθπώπινηρ Ανοηςίαρ. Ο άνθπψπορ σοτ μέλλονσορ είναι… σώπα. Και είναι πολτ-επαυικόρ, μούλσι-διαδπαςσικόρ και έξσπα ούλσπα πηφοεπιυανειακόρ… σα βάθη δεν φπειάζονσαι… οι ςφέςειρ δεν φπειάζονσαι… ο άλλορ δεν φπειάζεσαι… απκεσά μαρ μόλτναν οι άλλοι… μέςα από σιρ ςφέςειρ κινδτνεύειρ όπψρ με σον ιό σηρ γπίπηρ… δεν υαίνεσαι σο φάλι ςοτ ςσην απφή αλλά ςιγά ςιγά η μόλτνςη πποφψπάει, η νόςορ ανθίζει ςαν ζόμπι σπιανσάυτλλο μέςα ςοτ, σο ανοςοποιησικό ςοτ ςύςσημα κασαππέει… η λύςη δεν είναι ‘καλύσεπερ και τγιείρ ςφέςειρ’ και άλλα σψν ππψινάδικψν… η λύςη είναι επαυέρ ‘παν ένσ γκαν’… η λύςη είναι ‘φσύπα και υεύγα’… και άπαγε ο άνθπψπορ δεν είναι πλέον ‘ον ετθύνηρ;’ Ποσέ δεν ήσαν… πποςποιείσο όσι ήσαν… έπαιζε πόλοτρ, υοπούςε μανδύερ, δτςστφούςε αιφμάλψσορ… ήλθεν η απελετθέπψςιρ και σα ςόςιαλ μίνσια –δόξα ςσο Γιαπαμπή- έδειξαν σο δπόμο… Γίνε ατσό ποτ πάνσα ήθελερ… ανώντμορ, αππόςψπορ, πολτώντμορ, πολτππόςψπορ… γίνε ατσό ποτ δεν είναι… ατσό ποτ δεν ςφεσίζεσαι, δεν εμπλέκεσαι, δεν αιφμαλψσίζεσαι… Γίνε, βίψςε και υεύγα… ςσο επόμενο ππουίλ ςε πεπιμένει μια νέα ςτναππαςσική πεπιπέσεια… ένα άλλο παπάλληλο, τπέποφο ςύμπαν… Ο άνθπψπορ σοτ επόμενοτ αιώνα είναι σώπα… Και η λέξη είναι παπακαλώ μποπεί να απφίςει να ξεθψπιάζει… Humanity #21: Victim Mister Solo http://nimertis.blogspot.gr/
3