Η εκπνοή του Μπράχμα
Ο
αιϊνασ που πζραςε ιταν μια τρελι κοφρςα εξωςτρζφειασ… δεν το αρνείται κανείσ αυτό, ςτθν πραγματικότθτα αυτό ακριβϊσ ιταν που προςπάκθςαν όλοι να επιτφχουν… να βγουν προσ τα ζξω, να κινθκοφν προσ τα ζξω, να ψθλαφιςουν όρια, να αναπνεφςουν διαςτάςεισ, να απλωκοφν ςε μεγαλφτερεσ, ςε ευρφτερεσ, ςε άγνωςτεσ περιοχζσ… πικανόν ο 20οσ αιϊνασ να μπορεί να ςυγκρικεί μονάχα με τον 16ο ςτον τομζα αυτό… τον αιϊνα των καλαςςοπόρων και των εξερευνθτϊν ςτουσ άγνωςτουσ ωκεανοφσ και τα μυκικά αρχιπελάγθ τθσ Γθσ…
Η κίνθςθ προσ τα ζξω είναι φφςει επικετικι, κατακτθτικι, αρπακτικι… προχποκζτει μια ολόκλθρθ ςτάςθ, μια ‘φιλοςοφία’ ηωισ, ζναν τρόπο να ‘βλζπεισ’ τα πράγματα. Δθλαδι μια πυρετικι προετοιμαςία και εν τζλει και μια πνευματικι ετοιμότθτα… Εφόςον αδιαφορείσ – προςωρινά – για το μζςα και κινείςαι τόςο… ‘ερωτικά’ (με τθ φαλλικι ςθμαςία τθσ λζξθσ) προσ τα ζξω, αυτό ςθμαίνει πωσ ζχεισ τθν πρόκεςθ να μαχθκείσ, να πολεμιςεισ, να ςκοτϊςεισ. Διότι ζξω από ςζνα όλα είναι δυνάμει εχκρικά, άφιλα, καχφποπτα… Γιατί οι προκζςεισ ςου δεν είναι να γνωρίςεισ, είναι να κατακτιςεισ, να υποδουλϊςεισ, να καρφϊςεισ τθ ςθμαία ςου ςε ξζνεσ ηϊνεσ και να καμαρϊςεισ, να φωνάξεισ ‘από δω πζραςε ο άνκρωποσ’ και να γράψεισ ιςτορία… και αν ανταμωκείσ με τον οποιοδιποτε είςαι ζτοιμοσ να του πάρεισ το κεφάλι και μετά… να ςυηθτιςεισ…
Υπάρχει ζνα ενδιαφζρον παράδοξο εδϊ… ακριβϊσ τθν δεκαετία που ο Κζνεντι ‘δίνει το ςιμα’ ςε μια ιςτορικι του ομιλία να κατακτθκεί θ ςελινθ ("Whe Choose The Μoon", 1962), ζχουν φουντϊςει παγκοςμίωσ όλα τα κινιματα Εςωτεριςμοφ τθσ περίφθμθσ Νζασ Εποχισ. Μιασ εποχισ που για πρϊτθ φορά γεφυρϊνεται θ βαρφκυμθ και μυςτθριακι ςοφία τθσ Ανατολισ με τον ορκολογιςμό και τθν ‘πρόοδο’ τθσ νεωτερικισ Δφςθσ. Και ςτο τζλοσ αυτισ τθσ δεκαετίασ, θ μεν ςελινθ ωσ γνωςτόν πατιζται από τον Άρμςτρονγκ, τα δε κινιματα του Εςωτεριςμοφ πνζουν τα λοίςκια πλζον και αρχίηει θ περίοδοσ τθσ άμπωτθσ… τθσ ςυρρίκνωςθσ, τθσ… ειςπνοισ του Μπράχμα… Αυτι θ ενδιαφζρουςα ςφμπτωςθ – με
τθν κυριολεκτικι, μακθματικι ςθμαςία τθσ λζξθσ – είναι ταυτόχρονα και θ μεγάλθ και τραγικι ιττα του πνευματικοφ ανκρϊπου που τόλμθςε να ορκϊςει ανάςτθμα ςε κείνον τθσ επεκτατικισ του υπόςταςθσ και το αποτζλεςμα είναι αυτό που γνωρίηουμε όλοι και βιϊνουμε τισ τελευταίεσ δεκαετίεσ… αναρωτθκείτε μονάχα τι κα είχε ςυμβεί αν όλα πιγαιναν αντίςτροφα… αν τα κινιματα τθσ Νζασ Εποχισ είχαν επικρατιςει και όλθ αυτό το ντελίριο με τα Προγράμματα Απόλλων είχε πάει ςτον αγφριςτο… Αν το πνεφμα του Μάθ του ‘68 και του Γοφνςτοκ το 1969 (χρονιά που ο ‘αετόσ’ πάτθςε ςτθ ςελθνόςκονθ) είχαν ‘νικιςει’ ζςτω ςτα ςθμεία… αν είχαν ιςορροπιςει ζςτω τθν φρενιαςμζνθ αμερικανοςοβιετικι κοφρςα για τθν πιο ζξαλλθ και ακριβι υπόκεςθ ςτθν ιςτορία τθσ ανκρωπότθτασ… αν το μζςα είχε κερδίςει το ζξω… τι κα είχε ςυμβεί άραγε;
Η φάςθ τθσ εκπνοισ του Μπράχμα τελείωςε εκεί, κάπου ςτα τζλθ τθσ δεκαετίασ του 70 και νομίηω με τθν εποχι του Ριγκαν κάφτθκε οριςτικά μαηί με τα ςυντρίμμια του Τςάλεντηερ… και άρχιςε βζβαια πάλι θ φάςθ τθσ ειςπνοισ… τϊρα είναι που τθ ηοφμε πιο ζντονα από ποτζ αλλά ςφντομα κα τελειϊςει κι αυτι και ξεκινιςει θ φάςθ μιασ νζασ εκπνοισ…
Όλοι και όλα δείχνουν προσ αυτι τθν κατεφκυνςθ ξανά… όχι άλλθ πνευματικι ομφαλοςκόπθςθ και πνευματικό αυτιςμό… τα μάτια ανοίγουν ξανά για να αντικρίςουν το ςτερζωμα… το αιςκάνεται κανείσ πωσ ςυμβαίνει… ο μεγάλοσ φόβοσ είναι πωσ κα χρειαςτοφν πολλοί αιματθροί πόλεμοι για να ποτιςτεί και να ‘ανκίςει’… γιατί δυςτυχϊσ, θ γενιά των χίπισ και του Καςτανζντα, δεν άφθςε πίςω τθσ και πολλά πράγματα…
Μάλλον κυνιςμό και ςτεγνζσ καρδιζσ άφθςε… Και ορφανοφσ ανκρϊπουσ… ορφανοφσ από το Βλζμμα…
2