Ενδοφώπα
Ο Κήπορ σηρ Τπτυήρ Δεν τπήπξε Ημέπα ποτ να γεννηθεί φψπίρ σην πποςδοκία σηρ Νύφσαρ. Μέςα από σην Ημέπα χηλαυούμε σα ίφνη Σοτ. Μέςα από ση Νύφσα υιλοσεφνούμε σο μύθο Σοτ. Ο ημέπιορ λογιςμόρ μαρ μοιάζει με διςσακσικό βημασιςμό νηπίοτ ππο σηρ ςσεπέψςήρ σοτ. Ο νύφσιορ λογιςμόρ έγινε η αναπνοή σοτ είναι μαρ. Την ημέπα δεν ακούμε σην καπδιά μαρ καθώρ ο νοτρ υψναςκεί και επαίπεσαι. Θοπτβεί και μεγαλατφεί. Τη νύφσα ςτνσονίζοτμε όλοι σοτρ παλμούρ σηρ καπδιάρ μαρ. Και κλείνοτμε μέςα μαρ σιρ ασμώςειρ σοτ είναι μαρ. Τιρ ημέπερ κασαςσέλλοτμε σα πάθη και ονειπετόμαςσε σο αεί. Τιρ νύφσερ υοπούμε σο μανδύα σηρ ςάπκαρ μαρ και οπγώνοτμε σο ντν. Είμαςσε μια αδελυόσησα. Ό,σι έφοτμε είναι κοινό. Ό,σι βλέποτμε είναι κοινό. Ό,σι αγνοούμε είναι κοινό. Είμαςσε η νεοπαγήρ κοινόσησα σψν ππώσψν ανθπώπψν ποτ ιφνεύοτν σο δικό Σοτ βλέμμα πάνψ ςσο φώμα, ςσιρ ςκιέρ σψν δένσπψν, σο μοτπμοτπησό σψν ποσαμών, σιρ κασεβαςιέρ σψν ανέμψν, σιρ πστφώςειρ σοτ ήλιοτ πάνψ ςσο ίδιο μαρ σο ςώμα. Είμαςσε κι εμείρ ένα μεγάλο ςώμα. Ποπετόμαςσε όλοι μαζί, δαπανούμε σο αφνιςσό μαρ αίμα μαρ, λογιζόμαςσε σο ςπέπμα μαρ, υοβόμαςσε σο πέπαρ ατσήρ σηρ διαδπομήρ. Θα είναι ςύνσομη; Θα είναι μεγάλη; Θα είναι επώδτνη; Θα είναι μάσαιη; Ζούμε υιλοξενούμενοι ςσον Κήπο Σοτ.
Όλα είναι όμοπυα εδώ και όλα άγνψςσα. Εμείρ σα ονομασίζοτμε σην κάθε μέπα και επαναλαμβάναμε ςσα παιδιά μαρ σα ονόμασα σιρ νύφσερ. Όλα είναι πλούςια εδώ. Όλα δικά μαρ. Και όλα δάνεια. Όλα για μαρ. Και όλα ξένα. Ο Κήπορ ατσόρ τπήπξε σο λίκνο μαρ. Δίφψρ εμάρ όμψρ είναι απλά έναρ ολάνθιςσορ σάυορ. Ατσανάυλεξη Το ξέπαμε, σο νιώθαμε, σο έυεπνε ο αέπαρ ςσα ποτθούνια μαρ. Κάσι άλλαζε. Κάσι νέο γεννιόσαν. Κάσι διαυοπεσικό. Όφι έξψ από μαρ. Μέςα μαρ. Τα ςψθικά μαρ έβπαζαν από καιπό. Οι καπδιέρ φστπούςαν διαυοπεσικά και ςτνσονίζονσαν μτςσικά και αθέασα. Όλα ςτμμεσείφαν ςε ατσό. Όλα. Ήπθε σο ππψινό ποτ ςτνέβη η ππώση ανάυλεξη. Ακολούθηςε η επόμενη κι έπεισα όλερ οι άλλερ. Δεν έμεινε κανείρ αμέσοφορ ςσο υαινόμενο. Κανείρ δεν σο απνήθηκε, κανείρ δεν σο απέππιχε, κανείρ δεν σο απεμπόληςε. Μαρ ςάπψςε μια πύπινη θύελλα ποτ γέννηςαν σα έγκασά μαρ. Και μαρ έκαχε. Κάποιοι δεν άνσεξαν. Απανθπακώθηκαν, έγιναν ολοκατσώμασα, είδαμε σην πτππά σοτρ να τχώνεσαι ςσον οτπανό. Δεν πέθαναν. Δεν μποπούςαν να πεθάνοτν. Είφερ απαγοπέχει σο θάνασο. Έςβηςε όμψρ σο πνεύμα σοτρ. Θόλψςε σο υπόνημά σοτρ. Μολύνθηκε σο νεπό ποτ ποσίζει σιρ χτφέρ σοτρ. Οι πεπιςςόσεποι επιβίψςαν. Νέοι άνθπψποι γεννηθήκαμε μεσά απ’όλο σούσο. Πιο δτνασοί. Σκεπσόμενοι. Πιο ςτμπαγείρ. Ανάλγησοι. Οι αιςθήςειρ μαρ οξύνθηκαν. Οι λογιςμοί μαρ εκλεπσύνθηκαν. 2
Έφοτμε επψσήμασα. Έφοτμε λέξειρ. Έφοτμε αυηγήςειρ. Έφοτμε φπόνο. Έφοτμε ανηςτφία. Όλα σούσα είναι αληθινά; Ή είναι απλά μια πελώπια πλάνη; Υπάπφειρ; Υπάπφοτμε; Ή ψρ και σο είναι αποσελεί μια λαίλαπα πλάνη; Πέπα από σην ακσή ποτ μάρ άυηςερ μια μέπα, σώπα γνψπίζοτμε πψρ τπάπφει και ενδοφώπα. Η Μέθεξη σοτ ΑνσιΚειμένοτ Κάποσε θα γινόσαν. Τώπα σο γνψπίζοτμε. Μεσά ση ςπλαφνική και ςτνάμα σπατμασική ανάυλεξη, σο γνψπίζοτμε. Κάποσε θα ςτνέβαινε. Δεν ήμαςσαν μόνοι μαρ ςσον Κήπο. Ατσό ήσαν σο ππώσο Σοτ χέμα. Μαζί μαρ ζούςε και ο ΑνσιΚείμενορ. Δεν ήμαςσαν ελεύθεποι ςσον Κήπο. Ατσό ήσαν σο δεύσεπό Σοτ χέμα. Δεν είφαμε Βλέμμα. Κι ατσό ήσαν σο σπίσο Σοτ χέμα. Τοτρ ππώσοτρ ποτ επιςκέυσηκε ο Έππψν ήσαν οι ονειπετσέρ. Σσοίφειψςε σον ύπνο σοτρ, λέπψςε σα αγγίγμασά σοτρ, μόλτνε σα όνειπά σοτρ. Τον επψσεύσηκαν. Έπεισα επιςκέυσηκε σα παιδιά. Έπαιξε μαζί σοτρ ςκοσεινά παίγνια, φώθηκε ςσην καπδιά σοτρ, ςτνσάπαξε σα θεμέλιά σοτρ. Τα γοήσετςε. Ύςσεπα μόφλετςε σοτρ ππεςβτγενείρ από όλερ σιρ οικογένειερ. Ατσοί θα ανσιμάφονσαν πλέον ειρ σο διηνεκέρ για σα ππεςβεία ανάμεςά μαρ. Τοτρ εξαγόπαςε. Κι έπεισα μίληςε μέςα από σα ςσόμασα σψν διδαςκάλψν και σα σπαγούδια σψν γτναικών. Και η υψνή σοτ έγινε ςεβαςσή, μεθεκσή, σο σπαγούδι σοτ πλημμύπιςε σο είναι μαρ. Μαρ δηλησηπίαςε όλοτρ με βούληςη, διεκδίκηςη, υιλοδοξία. Μαρ μέθτςε με οπάμασα ελετθεπίαρ. Μαρ αποκάλτχε σο Βλέμμα. 3
Μαρ αποκάλτχε σο Θάνασο. Όσαν μποπούςαμε πια να δούμε, να μεσπήςοτμε, να κασανοήςοτμε σην ιεπή γεψμεσπία, σην απφαία σάξη, σον Μτςσικό Σκοπό, είφε ςημάνει η δική μαρ ώπα. Φεύγοτμε από δψ. Τούσορ ο κόςμορ δεν μαρ ανήκει. Τούσορ ο Κήπορ δεν είναι δικόρ μαρ. Τον εσοίμαςερ για μαρ όμψρ δεν σον αιςθανθήκαμε ποσέ δικό μαρ. Μαρ σον παπαφώπηςερ όμψρ μαρ ήθελερ στυλούρ και άβοτλοτρ. Μαρ σον δώπιςερ όμψρ δεν μαρ εμπιςσεύσηκερ σα κλειδιά σοτ. Τον δημιούπγηςερ για εμάρ. Όμψρ δεν σο έκανερ από αγάπη. Από μοναξιά σο έκανερ. Από απέπανση, άφπονη, αβάςσαγη, απλήπψση, ανείπψση μοναξιά. Και μαρ έπλαςερ αθάνασοτρ για να μην ςοτ λείχοτμε ποσέ. Έξοδορ Δεν μαρ διώκειρ Εςύ. Εςύ παπαμένειρ πάνσα εν ςιγή. Σσην ιεπή ςιγή Σοτ ανιφνεύοτμε σον ππώσο μαρ έπψσα. Όμψρ όφι και σον σελετσαίο. Σσην ιεπή ςιγή Σοτ ενδοςκοπούμε ση γέννηςή μαρ. Όφι όμψρ και σο θάνασο. Σσην ιεπή ςιγή Σοτ ςσοφαζόμαςσε σιρ ππψσατγέρ σηρ ύπαπξηρ. Όφι όμψρ και σο λτκόυψρ σοτ βίοτ. Δεν μαρ διώφνειρ Εςύ. Αιςθανόμαςσε πψρ ςτμβαίνει σο ανσίθεσο. Θέλειρ να παπαμείνοτμε ςσον Κήπο Σοτ. Θέλειρ να είμαςσε εδώ, κονσά Σοτ. Θέλειρ να μαρ νιώθειρ πληςίοτρ ςσο βλέμμα Σοτ. Για πάνσα. Δεν μαρ διώκειρ Εςύ. Φεύγοτμε ατσοθέλησα. Δεν υεύγοτμε γιασί θέλοτμε να ζήςοτμε μακπιά Σοτ. Φεύγοτμε γιασί θέλοτμε να πεθάνοτμε. Γιασί θέλοτμε να μποπούμε να πεθαίνοτμε…
Ιουν2018
4