oznewsgoodnews
#03#
Νικ. Κοντολέοντος 3, Χίος / dimlykos@yahoo.gr
#03#
oznewsgoodnews Διμηνιαια εκδοση
διανεμεται δωρεαν
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Μερικοί παράξενοι τύποι Φρέσκες ιδέες Λίγο χρόνο από τον προσωπικό μας κήπο Φρεσκοκομμένη όρεξη Αρκετές πρέζες έρευνας ανακατεμένες με προσωπικές γνώσεις Μπόλικη αγάπη Μαγειρεύουμε τα υλικά για μερικές μέρες και κυρίως νύχτες ποτισμένες με μπύρες και κοκτέιλ, μέχρι να δέσουν καλά. Διαλέγουμε προσεχτικά μέρος από το μίγμα μας και το σερβίρουμε σε μπόλικες σελίδες. Επαναλαμβάνουμε ανά δίμηνο προσθέτωντας συνεχώς τα υλικά μας. Απολαύστε (και σχολιάστε) υπεύθυνα…. Cheers!
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ημερομηνίες λήξης… .............. 04 Come together… .............. 06 Το ποτο των αλκοολικων; .............. 08 Φλερτ στα μπαρ .............. 12 Κάνε μου τη ζωή... ποδήλατο .............. 15 Monophonics. In your Brain .............. 16 1440 minutes .............. 18
02/03
Ημερομηνίες λήξης... Από τον Σ.Π.
…. - Παιδιά είναι απλό! Όταν πρωτοφορέσεις ζακέτα σημαίνει ότι τελείωσε! - Ζακέτα φοράς και τον Αύγουστο και δε νομίζω να έχει τελειώσει το καλοκαίρι τότε. - Τι ζακέτες λέτε ρε παιδιά; Για μένα το καλοκαίρι τελειώνει όταν σταματήσουν τα μπάνια. - Κάποιοι κάνουν μπάνια και το Δεκέμβρη! Άστο! Τέλος καλοκαιριού σημαίνει αρχή πρωταθλήματος! Στην πρώτη αγωνιστική ξέρεις πια ότι χειμώνιασε και κοροϊδεύετε όσο θέλετε!
editorial - Η αλήθεια είναι ότι για μένα παιδιά, αν δεν ξεκινήσει η Μενεγάκη το πρωινάδικο δεν καταλαβαίνω ότι τελείωσε το καλοκαίρι. - Α καλά! Εσείς περιμένετε το χαζοκούτι να σας πει πότε χειμώνιασε! Ας είμαστε λογικοί.. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν οι μήνες. Πρώτη Σεπτέμβρη σημαίνει τέλος καλοκαιριού! Απλό! - Και αν σου πω ότι υπάρχουν μέρες του Σεπτέμβρη πιο ζεστές από εκείνες του Αυγούστου; - Παιδιά μη σκάτε! Εγώ μια μέρα πριν τελειώσει η καλοκαιρινή μου άδεια ξέρω ότι το καλοκαίρι θα τελειώσει μαζί της.. - Αν δε ρίξει μια καλή βροχή δεν τελειώνει τίποτα! Ομπρέλα στην τσάντα σημαίνει τέλος καλοκαιριού! - Εκτός αν είναι ομπρέλα θαλάσσης! Μη γελάτε! Εγώ μέχρι τον Οκτώβρη κολυμπάω! - Ότι και να λέτε τα πάντα καθορίζονται από το στομάχι για κάποιους... Σου έφυγε η όρεξη για καλαμαράκι; Άστο φίλε, χειμώνιασε! - Σιγά μη φεύγει ποτέ η όρεξη για καλαμαράκι! Παιδιά είναι πολύ απλό... Ο παππούς μού έλεγε, θυμάμαι, ότι με τη σπορά των μαρουλιών αποχαιρετάμε και το καλοκαιράκι. Οι παλιοί ξέρουν. - Σιγά ρε μπάρμπα Στάθη! Μην το κουράζετε παιδιά. Ο καφές τα δείχνει όλα. Κόβεις τον κρύο καφέ και το γυρνάς σε ζεστό σημαίνει ότι έχεις ήδη μπει σε διάθεση χειμωνιάτικη και το καλοκαίρι πάπαλα! - Καλαμαράκια ο ένας, καφέ ο άλλος. Εσείς δεν έχετε στομάχια, ημερολόγια έχετε! - Μόνο όταν μικρύνει η μέρα, καταλαβαίνεις το τέλος του καλοκαιριού παιδιά.. - Και έτσι ξεκινάς να κρυώνεις τα βράδια και να και η ζακέτα που σας έλεγα. -Καλά εσύ κόλλησες εκεί... Περίπου δέκα εκτιμητές καλοκαιριού και σίγουρα πολλοί περισσότεροι σε άλλες παρέες, συμφωνούν μέσα από την διαφωνία τους… Το καλοκαίρι τελειώνει μόνο όταν εσύ το αποφασίσεις ότι τελείωσε. Είτε λοιπόν διαβάζεις το τρίτο τεύχος μας μέσα από γυαλιά ηλίου ξαπλωμένος στην παραλία, είτε μετά από έρευνα αγοράς για τις τιμές του πετρελαίου με τα κοντομάνικα σου κρυμμένα στην ντουλάπα... enjoy! 04/05
oznewsgoodnews
Come together… Από τον Σ.Π.
― Κοίτα κάτι τύποι που υπάρχουν! Σήκωσα το κεφάλι και είδα την παρέα δίπλα μου, να είναι καθισμένοι στα σκαμπό τους και να κοιτάζουν προς τη μεριά του. Λίγο πριν τα πενήντα, με πράσινα ολοστρόγγυλα γυαλιά οράσεως, να στέκονται πιο πάνω από ένα ασυνήθιστα κουρεμένο γένι που πρόδιδε την ηλικία του. Τζιν παντελόνι και ένα πολύχρωμο καρό πουκάμισο να αχνοφαίνεται κάτω από ένα λευκό σακάκι που ξεχώριζε σα λάμπα φθορίου στο σκοτάδι. Περπατούσε αργά μπαίνοντας στο μαγαζί και όλο κοντοστεκόταν να περιεργαστεί το χώρο, πριν καταλήξει σε ένα από τα κεντρικά τραπέζια. Δευτερόλεπτα μετά, σηκώθηκε και πλησιάζοντας τον τοίχο με τα γραφιστικά σχέδια, τον άγγιξε ψαχουλεύοντας το υλικό τους, πριν ξανακαθίσει με ένα χαμόγελο -εικαστικής θαρρείς- ικανοποίησης. ― Η τρέλα πάει σύννεφο… ξανακούστηκε από δίπλα. Ο σερβιτόρος περίμενε αρκετά, ώστε να καταλάβει ότι δε θα ερχόταν κάποια παρέα του, τουλάχιστον σύντομα και ακούμπησε ένα ποτήρι νερό στο τραπέζι αναμένοντας την παραγγελία του. Μερικά δευτερόλεπτα διαλόγου μετά, το δυνατό του γέλιο, έστρεψε πάνω του ακόμα περισσότερα βλέμματα. Ο σερβιτόρος έφυγε χαμογελαστός από το τραπέζι για να δώσει την παραγγελία στο μπαρ όσο η παρέα δίπλα μου κοιτάχτηκε σαν να είχε τρομάξει από το ξαφνικό γέλιο που σκέπασε ακόμα και τη μουσική. ― Πιο σιγά ρε φίλε! Μας κοψοχόλιασες! Είπε κάποιος τους χαμηλόφωνα, σπάζοντας την πολύωρη σιωπή τους, σαν να απευθυνόταν σε εκείνον.
ιστοριεσ απο το oz Το ποτό του ετοιμάστηκε και ο σερβιτόρος το ακούμπησε στο τραπέζι όσο εκείνος κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι στο ρυθμό της μουσικής, έμοιαζε να παρακολουθεί με ενδιαφέρον όλη τη διαδικασία παραγωγής του από τον μπαρτέντερ. Δοκίμασε μια γενναία γουλιά από το ποτήρι του. Πλατάγισε τα χείλη του και με μια μικρή υπόκλιση του κεφαλιού του, κοίταξε το ποτήρι του επιδοκιμάζοντας το περιεχόμενο του. Αμέσως έψαξε τον σερβιτόρο και αφού κάτι τον ρώτησε, σηκώθηκε ξανά αυτήν τη φορά, για να πλησιάσει προς το μπαρ αποφασιστικά. Δεν άκουσα τι μπορεί να είπαν με τον μπαρτέντερ, αλλά τους είδα να δίνουν τα χέρια χαμογελαστοί και να μιλάνε για μερικά λεπτά κοιτώντας μερικά από τα μπουκάλια μέσα στο μπαρ. Η κουβέντα τους τού προκάλεσε άλλο ένα, δυνατό, σαν το προηγούμενο, γέλιο. ― Μα καλά τώρα, αυτός βγήκε μόνος; αναρωτήθηκε μια κοπέλα από τη διπλανή μου παρέα, αφού σήκωσε τα μάτια της από το κινητό της και κοίταξε προς το μέρος του, σαν να είχε ξυπνήσει απότομα από το γέλιο του. Εκείνος, μετά την κουβέντα, περπάτησε, σχεδόν χορεύοντας, προς το τραπέζι του και ξανακάθισε, δείχνοντας να απολαμβάνει κάθε σπιθαμή του χώρου. Πέρασε αρκετή ώρα όταν πλησίασε το «πόστο» του μουσικάντη για να μου μιλήσει. ― Φίλε, σήμερα ακούω μουσική του γούστου μου παρέα με όμορφα ποτά και αυτό μου αρέσει!.. μου είπε, ενώ η παρέα δίπλα μου, γύρισε προς το μέρος του. Τους περιεργάστηκε για λίγο έτσι παράξενα που τον κοιτούσαν και συνέχισε... ― Και χαίρομαι ακόμα παραπάνω που συναντάω ωραίους ανθρώπους σε τέτοια μέρη! Στην υγειά σας παιδιά!.. τους είπε και τσούγκρισε μαζί τους, σαν να τους ήξερε χρόνια, προκαλώντας τους αμήχανα χαμόγελα.. ― Από πού είστε παιδιά; συνέχισε και κάποιοι από την παρέα ξεκίνησαν να του μιλάνε όσο οι υπόλοιποι ήταν ακόμα ξαφνιασμένοι από τον αυθορμητισμό του.. Στιγμές αργότερα, εκείνος ο τύπος με το «παράξενο» ντύσιμο και το δυνατό γέλιο, που βγήκε για ποτό μόνος του και τα παιδιά από την παρέα δίπλα μου, που τον σχολίαζαν όσο δεν κάθονταν σιωπηλοί στο σκαμπό τους, κατέληξαν να μιλάνε, να χορεύουν και να γελάνε δυνατά όλοι μαζί πλέον.. ― Θύμισε μου, σε παρακαλώ, τον τίτλο του κομματιού που ακούγεται... μου είπε κάποιος τους αργότερα εκείνο το βράδυ. ― Come together από τους Beatles, του απάντησα, ενώ ακουγόταν οι στίχοι του: He says I know you, you know me One thing I can tell you is you got to be free Come together, right now over me… 06/07
oznewsgoodnews
αλκοολικεσ ιστοριεσ
το ποτο των αλκοολικων; Από τον Δ.Γ.
― Συγνώμη, να σας ρωτήσω κάτι; Μου είπε ανακόπτοντας ξαφνικά την κουβέντα που είχε με το διπλανό της σαν να ήθελε τη γνώμη μου για κάτι. ― Παρακαλώ, της απάντησα αφού σταμάτησα να ανακατεύω το ποτό. ― Το τζιν δεν είναι το ποτό των αλκοολικών; Με ρώτησε, με ένα όχι και τόσο σοβαρό ύφος, κοιτώντας το διπλανό της ο οποίος κατέβαζε και την τελευταία γουλιά του τζιν-τόνικ που του είχα φτιάξει. ― Συγνώμη, μας αποκαλείτε αλκοολικούς; λέω κοιτώντας το φίλο της, ο οποίος αναθάρρησε, μόλις διαπίστωσε ότι πρόκειται να πάρω το μέρος του. ― Ναι, έτσι έχω ακούσει, ότι οι αλκοολικοί διαλέγουν το τζιν για να πίνουν και να μεθάνε πιο εύκολα και ότι αυτοί που πίνουν πολύ τζιν, είναι στα πρόθυρα του αλκοολισμού, κοιτώντας ξανά το φίλο της, ο οποίος με μία κίνηση μου έδινε το ποτήρι για να του το ξαναγεμίσω. Ο παραπάνω διάλογος είμαι σίγουρος ότι έχει γίνει τουλάχιστον μία φορά στα περισσότερα bar του κόσμου εκτός από το δικό μας. Είναι εκπληκτικό το πώς μπορεί να εξελιχθεί μία φήμη του 18ου αιώνα και να καταγράφεται σήμερα ως μία από τις πιο συνηθισμένες απορίες πελατών στα σύγχρονα bar. Το τζιν αρχικά, ένα από τα πιο εμπορικά αποστάγματα στον κόσμο και η βάση για πολλά cocktails, είναι ένα απόσταγμα από σιτηρά. Χαρακτηρίζεται ως απόγονος του ουίσκι γιατί χρησιμοποιείται η ίδια πρώτη ύλη, αλλά αντί να παλαιώνεται μέσα σε βαρέλια όπως το ουίσκι, δέχεται αρωματισμό από διάφορα βότανα και μπαχαρικά. Ένα από αυτά πρέπει να είναι οπωσδήποτε η άρκευθος ή αλλιώς γιουνίπερος. Η ζενέβα λοιπόν, όπως ονομαζόταν στην Ολλανδία από όπου και ξεκίνησε η παραγωγή του, όταν εισήλθε στην Αγγλία και επειδή οι αγγλικές αρ08/09
oznewsgoodnews
χές ήθελαν να αντιταθούν στο γαλλικό κονιάκ, έθεσαν πολύ χαμηλή φορολογία στο μετονομαζόμενο πλέον τζιν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το τζιν να αποτελέσει το ποτό των φτωχών αφού το έβρισκαν πιο φθηνά και από την μπύρα. Η αγγλική κυβέρνηση όμως, κάποια στιγμή αναγκάστηκε να αυξήσει τη φορολογία για να μειώσει τις αρνητικές συνέπειες με αποτέλεσμα η ζήτηση να οδηγήσει στο άνοιγμα πολλών παράνομων αποστακτηρίων. Τότε λοιπόν, στο μακρινό 1743, όντως το τζιν ήταν πολύ κακής ποιότητας και ήταν το ποτό που προκαλούσε μέθη στα λαϊκά στρώματα. Στην γκραβούρα του 1751, του William Hogarth, βλέπουμε μακάβριες σκηνές μεθυσιού και κάτω αριστερά στο βάζο χαρακτηρίζεται η ποιότητα του τζιν (gin royal). Πίσω στην πινακίδα γράφει: «Μεθύστε με μία πένα, πεθάνετε από το μεθύσι με δύο πένες, πάρτε μυρωδιά τζάμπα». Αυτή λοιπόν είναι η πηγή του μύθου που ακούγεται μέχρι και σήμερα στα bar μας. Σήμερα πλέον, υπάρχουν εξαιρετικά τζιν, από νόμιμα και πιστοποιημένα αποστακτήρια, που έχουν κατακλίσει μεγάλο μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς. Θα εκπλαγείτε δοκιμάζοντας μερικά από αυτά σκέτα, ή ακόμα και με την αγαπημένη σε πολλούς μίξη του τόνικ. Ορισμένα από αυτά είναι το Hendrick’s, το Tanqueray No 10, το G’vine (αγαπημένο και πολύ ιδιαίτερο), το Broker’s και το Plymouth gin. Αν βρεθείτε κάποια στιγμή στην πρωτεύουσα για ψώνια ή βόλτα, προτείνω να επισκεφτείτε το Gin joint στην πλατεία Καρύτση. Εκεί θα εκπλαγείτε τόσο από τη συλλογή του bar που είναι αφιερωμένο στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης με πολλά αποστάγματα τζιν, όσο και από τα «σοβαρά» cocktails που φτιάχνουν οι bartenders του. Εκεί, επίσης, συναντάς ανθρώπους χαμογελαστούς, πράγμα πλέον δυσεύρετο στην πρωτεύουσα… It’s still the same old story A fight for gin and tonic A case of do or die The world will always welcome lovers As gin goes by
αλκοολικεσ ιστοριεσ
10/11
oznewsgoodnews
θεμα
φλερτ στα μπαρ Από τον π.α.
Είχε φορέσει και τις πέντε δεκαετίες στο βλέμμα του και χαμογελώντας, με ύφος πάντα μποέμ, μου είπε: «Η απουσία συντροφικότητας, να ξέρεις, είναι αυτή που γεμίζει συνήθως τα μπαρ καθώς και το δικό μου ποτήρι». Από τότε, έχω βρεθεί αρκετές φορές, όπως όλοι μας, νομίζω, σε διάφορα μπαρ, ανάμεσα σε παρέες με διάθεση το φλερτ, ανάμεσα σε κλεφτές ματιές και χαμόγελα, ανάμεσα σε τυχαία σκουντήματα με διάθεση να αγγιχτούμε, δήθεν τυχαία, και γιατί όχι, να ξυπνήσουμε το πρωί και να ανταλλάξουμε αμήχανες καλημέρες. Το φλερτ, ειδικά στα μπαρ, που το κάνει ακόμα πιο απρόβλεπτο και ανατρεπτικό, είναι εκείνο ίσως που μπορεί να σταθεί η αιτία για να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή στιγμή μέσα στην καθημερινότητα μας ή γιατί όχι και ένα μέσο για να αντιμετωπίσει τη μοναχικότητα του ο κάθε ένας και η κάθε μια από μας. Όταν ένας άντρας φλερτάρει μια γυναίκα στο μπαρ, είναι σαν να ενώνονται δύο στοιχεία για πρώτη φορά μαζί, με σκοπό να δημιουργήσουν μια χημική ένωση, οι συνέπειες της οποίας, μπορεί να είναι απρόβλεπτες. Είναι όπως όταν αναδεύεις για πρώτη φορά δύο ποτά μαζί με σκοπό να δημιουργήσεις ένα καινούριο κοκτέιλ, αν πετύχει στη γεύση τότε γίνεται περιζήτητο και καθιερώνεται. Όποιο και να είναι όμως το αποτέλεσμα, στην πραγματικότητα η ουσία κρύβεται στο να δημιουργήσεις μια ωραία όσο και διασκεδαστική ατμόσφαιρα, να κάνεις μια όμορφη κουβέντα που, στο τέλος της νύχτας, θα αφήσει και στις δυο πλευρές μια ευχάριστη αίσθηση. Εκ φύσεως συμβαίνει από τους άντρες, ή τουλάχιστον συνέβαινε, όπως μου 12/13
oznewsgoodnews
αναφέρει η φίλη μου η Κωνσταντίνα και μου συμπληρώνει λέγοντας, ότι το ωραίο φλερτ πάντα θα είναι ευπρόσδεκτο από μια γυναίκα αν και στα μπαρ δύσκολα πλέον τα αγόρια το «κερνάνε». Από την άλλη ο Γιάννης υποστηρίζει ότι προφανώς και συμβαίνει και πως πάντα η πράξη προηγείται, αυτό που οδηγεί στην θεωρία είναι η απόρριψη ή η επιτυχία. Για την Νατάσα, η αρχή του φλερτ για έναν άντρα, αν δει ανταπόκριση πρέπει να είναι απλή, πρέπει να σκεφτεί να πει κάτι καλό και ειλικρινές και να αποφύγει τετριμμένες ατάκες που, όπως λέει, είναι ξεπερασμένες και πάνε περίπατο χέρι - χέρι μαζί με τα κερασμένα σφηνάκια. Ο Νικόλας πιστεύει πως το φλερτ συμβαίνει για να κάνει τη διαδικασία της αυτοεπιβεβαίωσης στα μάτια μας πιο αθώα και χωρίς τύψεις και πάντα θα πρέπει να έχεις καβαντζωμένη μια καλή ατάκα στη φαρέτρα του μυαλού σου που ίσως χρειαστεί να την πεις την κατάλληλη στιγμή. Ότι και αν ισχύει από τα παραπάνω, προσωπικά, θεωρώ, ότι το φλερτ όποτε και όπου συμβαίνει, αλλά ειδικότερα στο χώρο του μπαρ, δεν έχει συνταγές και ίσως αυτό να είναι που του προσδίδει μια διαφορετική ομορφιά και ένα αλλιώτικο ενδιαφέρον. Είμαι της άποψης πως, όπως όλα τα παιχνίδια έτσι και αυτό πρέπει να παίζεται στο γήπεδο και δεν πρέπει να περικλείεται από θεωρίες και διάφορα κλισέ που το κάνουν πιο φτωχό. Το φλερτ, συνοψίζεται σε 3 λέξεις αέρας, μυρωδιά και κίνηση. Το μοναδικό σημείο που παρατηρώ να επιβεβαιώνεται συχνά, νομίζω, κατά τη διάρκεια του είναι πως: «Αν μπορείς να κάνεις μια κοπέλα να γελάσει, μπορείς να την κάνεις να κάνει οτιδήποτε». (Marilyn Monroe).
θεμα
κανε μου τη ζωη... ποδηλατο Από τον δ.π.
Η προοπτική της βιώσιμης κινητικότητας δεν θα μπορούσε ποτέ να κατακτηθεί μόνο με διοικητικές πρωτοβουλίες προερχόμενες από κέντρα αποφάσεων. Θα είναι κύρια μια κοινωνική επιλογή που θα «καλλιεργηθεί» με πολιτικές ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης καθώς και με λειτουργία θεσμών συμμετοχής των κατοίκων στους σχεδιασμούς. Οι στορικές πόλεις έχασαν την ανθρώπινη κλίμακά τους και παραμορφώθηκαν. Οι δημόσιοι ανοικτοί χώροι, που άλλοτε ήταν τόποι αναφοράς και συλλογικότητας, σήμερα μετατράπηκαν σε πάρκινκγ. Οι μετακινήσεις σε πόλεις απρόσωπες και άψυχες, δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν ανθρώπινες και συλλογικές. Σημαντικοί λόγοι για να βάλεις την ποδηλασία στην καθημερινή σου ζωή: 1. Η ποδηλασία είναι ο πιο αποδοτικός τρόπος μετακίνησης που εφευρέθηκε ποτέ. 2. Τα ποδήλατα αυξάνουν την κινητικότητα για αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση σε μηχανοκίνητη μετακίνηση. 3. Η μετακίνησή σας θα είναι το καλύτερο κομμάτι της ημέρας σας, αντί το χειρότερο. 4. Πάνω από το 30% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης προέρχεται από τα αυτοκίνητα. 5. Ευκολότερο παρκάρισμα που μειώνει την ζήτηση σε χώρους πάρκινγκ. 6. Μειώνει την κατανάλωση ενέργειας, τη ρύπανση του αέρα, τη ρύπανση των υδάτων, την ηχορύπανση, τη φθορά των δρόμων, την ανάγκη για περισσότερο μπετό και άσφαλτο, επιβραδύνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. 7. Η συντοφικότητα των ποδηλατών είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να γνωρίσεις ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα. 8. Είναι απόλαυση! 14/15
oznewsgoodnews
Monophonics In your Brain Από τον Μ.Τ.
Ε ναι, δε γινόταν να μη γράψω κάτι για το συγκρότημα που απογειώθηκε η φήμη του στην Ελλάδα με την καταπληκτική διασκευή του περίφημου «Bang Bang» των Sonny and Cher, που κατά τη γνώμη μου είναι μια από τις καλύτερες που έγιναν ποτέ. Ο Αρχισυντάκτης μού βάζει περιορισμό λέξεων ώστε να περιγράψω τι συμβαίνει στο «In your Brain» και γενικά για την καταπληκτική μπάντα και γι’ αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο γίνεται περιεκτικός... Οι Monophonics λοιπόν, για τα πρακτικά, είναι μια 6μελής μπάντα από το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ και αποτελούν το σήμα κατατεθέν της νεο-ψυχεδελικής σκηνής της πόλης. Το τελευταίο τους λέγεται «In your Brain». Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 2005. Στην αρχική ομάδα των Ian McDonald, Myles O’ Mahony, Alex Baky, Ryan Scott και Austin Bohlman, προστέθηκε και ο Kelly Finnigan στα πλήκτρα αλλά και τα φωνητικά. Ως μουσικές τους επιρροές αναφέρουν ονόματα όπως οι George Clinton, Sly Stone, Norman
music
Whitfield, Funkadelic, Rotary Connection και όπως λένε σε μια συνέντευξη τους, αν ακούσετε αυτά τα συγκροτήματα, υπάρχει μια καταπληκτική ατμόσφαιρα και ο ήχος ήταν πολύ διαφορετικός και νέος, αρχές δεκαετίας ’70 και τέλη δεκαετίας ’60. Η μουσική μιλάει σε τόσους πολλούς διαφορετικούς τύπους ανθρώπων οι οποίοι είναι ερωτευμένοι με τη μουσική και ο ήχος τους συνεπώς, είναι κυρίως psychedelic soul & heavy funk. Εκτός από το αγαπημένο Bang Bang και τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ, όσο τα ακούς τόσο τα αγαπάς. Δύσκολα ξεχώρισα τα «Foolish Love», «Deception», «Say you love me». Η απόσταση, εκμηδενίζεται μέσω της μουσικής... Οι Monophonics επισκέφθηκαν το φετινό Ιούλιο για πρώτη φορά τη Θεσσαλονίκη και εντυπωσίασαν το κοινό της πόλης. Ο Kelly Finnigan, εκστασιασμένος σαν να επρόκειτο για το τελευταίο του live, το αναφέρει και σε μια συνέντευξη του, «ότι αυτό είναι το σωστό και το μυστικό ανάμεσα σε μπάντα και κοινό. Να πραγματοποιείς μια εμφάνιση σαν να είναι η τελευταία σου». Είναι η δεύτερη φορά στην Ελλάδα. Έπαιξαν σε τρεις περιοχές στην Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη) και όπως ακριβώς την πρώτη φορά (2012), πέρασαν πολύ όμορφα και μαγικά ευχαριστώντας πολύ τον κόσμο γι’ αυτό. Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία των Monophonics; σύμφωνα με τον Kelly Finnigan, «να δίνεις στον ακροατή και το κοινό το 110% των δυνατοτήτων σου, της καρδιάς σου και της ψυχής σου. Να μη δειλιάσεις και μείνεις πίσω. Διασκέδασε το. Παίξε σε κάθε συναυλία σαν να είναι η τελευταία σου. Γράψε κάθε τραγούδι που θα μπορούσε να αποτελέσει την κληρονομιά σου. Να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου και ειλικρινής με τη μουσική. Είναι προνόμιο και τιμή να εργάζεται κάποιος ως μουσικός για να επιβιώσει, ανεξάρτητα από τα πόσα χρήματα θα κερδίσει. Δεν έχει σημασία.» Θεωρώ, πως αυτό το είδος μουσικής δεν είναι και τόσο δημοφιλές και αγαπημένο στο ελληνικό κοινό, ωστόσο οι Monophonics είναι ένα φαινόμενο και περιμένω, όχι μόνο την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά, αλλά να βρεθώ επιτέλους στο επόμενο live τους!!! 16/17
last page
1440 minutes Από τον σ.σ.
Μια ολόκληρη μέρα έχει 24 ώρες. Κατά τη διάρκεια μιας ημέρας συμβαίνουν διάφορα. Καλά και άσχημα. Για αρκετά από αυτά έχουμε κάνει σχέδια και είμαστε προετοιμασμένοι, ενώ άλλα συμβαίνουν ξαφνικά και χωρίς να αφήνουν περιθώρια αντίδρασης. Κάθε ημέρα έχει μία χειρότερή της και μία καλύτερή της. Πάντα υπάρχει η θετική και η αρνητική πλευρά. Το ποτήρι είναι μισογεμάτο και μισοάδειο ταυτοχρόνως. Και η μέρα εξακολουθεί να έχει 24 ώρες. Κάποιοι προσπαθούν να προβλέψουν το μέλλον και κάποιοι αναπολούν το παρελθόν. Άλλοι συζητούν για γεγονότα που συνέβησαν και άλλοι συζητούν για άλλους. Άλλοι παραπονιούνται, άλλοι υπομένουν, άλλοι περιμένουν, άλλοι ονειρεύονται και άλλοι πράττουν. Όλοι, όμως, ζουν στο «σήμερα». Και η μέρα εξακολουθεί να έχει 24 ώρες. Τα πράγματα είναι απλά. Ζούμε στο «σήμερα». Ούτε το μέλλον μπορούμε να προβλέψουμε, ούτε το παρελθόν μπορούμε να αλλάξουμε. Έχουμε να διαχειριστούμε 24 ώρες. Είναι στο χέρι μας αν θα εστιάσουμε σε παράπονα, σε υπομονή, σε επιμονή, σε όνειρα ή σε πράξεις. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η επιλογή, καθορίζει εν τέλει και τη ζωή μας. Και η μέρα εξακολουθεί να έχει 24 ώρες... 18/19
cocktail?
Stoa Fragaki, Aplotaria, Chios / T: (+30) 22710 80326 / www.ozcocktailbar.gr