Kwaliteitsbeeld 2023 Oranjeborg

KWALITEITSBEELD 2023

VOORWOORD

Beste lezer,

Als directeur van Oranjeborg reflecteer ik op het jaar 2023 met een gevoel van trots en waardering voor wat we samen hebben bereikt. Het was een jaar vol uitdagingen, maar ook een periode waarin de duurzaamheid en veerkracht van onze organisatie duidelijk naar voren kwamen. Dit rapport schetst niet alleen onze successen en de obstakels die we hebben overwonnen, maar benadrukt ook onze voortdurende inzet voor innovatie en gemeenschapszin binnen de zorg.

Een Nieuwe Norm in Zorgverlening

In 2023 heeft Oranjeborg zich onderscheiden door principieel geen zzp’ers in te zetten, een beslissing die de kern van onze zorgverlening raakt. Onze focus ligt op de betrokkenheid en verbondenheid met elke bewoner, wat essentieel is om hen de beste zorg te bieden. Onze aanpak zorgt voor een sterkere band tussen medewerkers en bewoners en bevordert een zorgomgeving waarin iedereen zich gewaardeerd en begrepen voelt.

Hoogtepunten van het Jaar

De beklimming van Mont Ventoux was een van de meest inspirerende gebeurtenissen dit jaar. Dit evenement bracht onze bewoners en medewerkers samen in een uitdaging die verder ging dan fysieke inspanning; het was een fondsenwervingsinitiatief dat meer dan €20.000 opleverde voor Stichting ALS. Dit toont onze externe impact en onze vastberadenheid om een verschil te maken, zowel binnen als buiten onze gemeenschap. De lancering van de documentaire “Ik kan het, PUNT!” was een ander cruciaal moment. Deze film trok meer dan

800 bezoekers en lichtte niet alleen de dagelijkse uitdagingen en triomfen van onze bewoners uit, maar versterkte ook het begrip en de waardering voor geestelijke gezondheidszorg door de kracht van visuele storytelling.

Duurzaamheid in Zorg

Onze belofte dat bewoners levenslang bij ons kunnen blijven wonen, is een fundament van onze zorgfilosofie. Deze continuïteit in zorg biedt onze bewoners stabiliteit en zekerheid, en versterkt het gemeenschapsgevoel binnen Oranjeborg. Onze toewijding aan duurzame zorg weerspiegelt onze diepe verbondenheid met het welzijn van onze bewoners op lange termijn.

Innovatie en Samenwerking

Dit jaar hebben we significante vooruitgang geboekt in het optimaliseren van onze zorgprocessen, mede dankzij de voortreffelijke leiding van Stephan Veldman, (Hoofd Zorg). Zijn expertise en aanpak hebben niet alleen onze zorgstrategieën verbeterd, maar ook gezorgd voor een diepere en meer

persoonlijke benadering van zorg die direct ten goede komt aan onze bewoners.

Een blik op de regiobijeenkomst

Tijdens de regiobijeenkomst in Havelte hebben

we onze aanpak van ‘doordachte eenvoud’ in de zorg kunnen delen en bediscussiëren met een breed scala aan zorgaanbieders. Deze bijeenkomst was een uitstekende gelegenheid om onze unieke benadering van complexe zorgvraagstukken, zoals de triple problematiek, te delen en samen te zoeken naar betere oplossingen.

Toekomstperspectief en Dankwoord

We waarderen de feedback van de inspectiebezoeken zeer, die ons waardevolle inzichten heeft gegeven voor verdere verbeteringen. We zien elk kritiekpunt als een kans om onze zorg verder te verfijnen en onze methoden te verbeteren. Ik wil afsluiten door iedereen te bedanken die heeft bijgedragen aan het succes van Oranjeborg dit jaar.

Jullie inzet, toewijding en harde werk hebben een omgeving gecreëerd waarin zowel onze bewoners

als onze teams kunnen groeien en bloeien. Ik kijk uit naar de voortzetting van onze missie in 2024, gedreven door innovatie, toewijding en onze onophoudelijke missie om ‘doordachte eenvoud en optimale zorg’ te bieden. Elk jaar biedt ons nieuwe kansen en uitdagingen en met de sterke basis die we hebben, ben ik ervan overtuigd dat we ook in de toekomst succesvol zullen zijn in het verbeteren van de levenskwaliteit van onze bewoners.

Met dit jaarverslag hopen we u een transparant beeld te geven van onze inspanningen en successen. Uw feedback en betrokkenheid

zijn essentieel voor onze voortdurende groei en verbetering. Samen bouwen we verder aan een zorgorganisatie die niet alleen voldoet aan de behoeften van vandaag, maar ook proactief inspeelt op de uitdagingen van morgen.

Henk Stokvis

MONT-VENTOUX

Oranjeborg beklimt Mont Ventoux voor Stichting ALS: een onvergetelijk avontuur

‘Fijn

dat we ons hart hebben gevolgd’

Het is een van de vele mooie en emotionele momenten tijdens de reis van Oranjeborg naar Zuid-Frankrijk: de ontmoeting tussen directeur Henk Stokvis en Ingur Zijlstra na afloop van de klim van de Mont Ventoux. Henk heeft de ‘Kale Berg’ zojuist wandelend bedwongen, Ingur is in zijn aangepaste fiets met hulp en ondersteuning van vrienden naar boven gereden. Hij weet sinds eind 2021 dat hij ALS heeft. De omhelzing in het speciaal voor deze dag gebouwde ALS-dorp in Malaucène raakt beide mannen zichtbaar.

De twee kennen elkaar al jaren, zijn collega’s geweest en hebben een hechte band. De ziekte van Ingur is ook de aanleiding geweest dat de bewoners en begeleiders van Oranjeborg hier nu zijn om mee te doen aan de Tour du ALS. Na maanden van voorbereiding is er de ontlading, maar tevens het besef hoe betrekkelijk het leven is. De tijdelijkheid en vergankelijkheid zitten verpakt in die paar minuten, waarin twee bevlogen mensen elkaar diep in de ogen kijken. De een weet dat zijn tijd er straks opzit, de ander heeft normaal gesproken nog tijd genoeg. Emoties worden gedeeld. Liefde en warmte komen op een prachtige manier samen aan de voet van de imposante reus in het departement Vacluse. Woorden zijn overbodig. In één zin vat Henk het gevoel van alle meegereisde collega’s samen: ,,Fijn dat we ons hart hebben gevolgd.”

HARTVERWARMEND

Terug naar het begin, terug naar de dag waarop het besluit valt dat Oranjeborg op donderdag 8 juni gaat meedoen aan de Tour du ALS. Het is ergens in december en de tocht is nog ver weg,

maar het enthousiasme binnen de zorginstelling is direct groot. De krachten worden gebundeld, initiatieven worden ontplooid om geld in te zamelen en natuurlijk beginnen de 46 deelnemers aan een trainingsschema. Wandelen en fietsen, kilometers maken. Afzien op de Holterberg en de Posbank, een loodzware spinningmarathon in het Deltion College in Zwolle. Het begint steeds meer te leven. Tijdens het jaarlijkse voetbaltoernooi in ’t Harde wordt de opbrengst bekendgemaakt van de acties die op de diverse locaties zijn gehouden: 6.250 euro. Er zijn auto’s gewassen, er is hout gekloofd, er zijn producten verkocht op een vlooienmarkt.

,,De club is ontzettend trots om wat weg te kunnen geven”, zegt Henk Stokvis op zaterdag 3 juni in de studio van RTV Meppel. Hij roemt de maatschappelijke betrokkenheid van de jongens. ,,Het is hartverwarmend.”

VLEKKELOOS

Dan is de grote dag aangebroken waarop Team Oranjeborg afreist naar Frankrijk. Een delegatie uit Havelte is al eerder vertrokken, het overgrote

deel van de mannen meldt zich op dinsdag 6 juni in alle vroegte in Loenen. In de luxe touringcar van de TCR Groep stappen ook Wouter Taal van Time Star Media en cameraman Thomas Liebe. Zij volgen gedurende de reis zes bewoners voor een documentaire, waarin Oranjeborg zich aan een breed publiek wil presenteren. NOS-verslaggever Gio Lippens heeft zich bereid verklaard de voiceover voor zijn rekening te nemen.

Voor de jonge cameraman is alles nieuw. Hij kent het bedrijf niet. Dat zorgt bij hem op de heenweg aanvankelijk voor een gezonde spanning. Na de verwondering volgt snel de bewondering. De mannen van Oranjeborg merken dat de nieuwkomer oprecht in hun verhalen is geïnteresseerd. Dat schept vertrouwen. Thomas is tijdens de eerste tussenstop al ‘one of the guys’ en rookt ontspannen een sigaretje met zijn reisgenoten. De sfeer onderweg is sowieso relaxed. Uit de boxen schalt met vaste regelmaat het nummer ‘Engelbewaarder’ van Marco Schuitmaker, wat uit volle borst wordt meegezongen. Bij Oranjeborg kennen ze hun klassiekers.

Hoewel de catering aan boord voortreffelijk is, klinkt er gejuich op het moment dat de buschauffeur een parkeerterrein opdraait voor een tussenstop bij McDonalds. Wat extra calorieën in de aanloop naar de klim, maar niemand maalt erom. Wanneer langzaam de avond over Frankrijk valt, doemen in de verte de contouren van Mont Ventoux op. De eindbestemming is in zicht. Dag 1 is vlekkeloos verlopen.

INTERVIEWS

Op dag 2 hebben Wouter en Thomas de eerste interviews gepland met de jongens. Alle apparatuur gaat in de camper en dan start de klim over de bochtige weg, die zich naar boven slingert. Het zoeken naar een geschikte locatie wordt bemoeilijkt door de toenemende bewolking en mist, waardoor het oorspronkelijke plan om te filmen met de markante toren van de Mont Ventoux op de achtergrond de prullenbak in kan.

Even gloort er hoop, wanneer de zon zich weer laat zien en een parkeerplaats de ideale plek lijkt voor mooie shots.

Helaas, een knappe Française houdt ons tegen. Ze steekt een heel relaas af, maar de boodschap is duidelijk: we zijn niet welkom. Wouter keert de camper en begint aan de afdaling. Henry Stuifzand is intussen in de gehuurde cabrio met de eerste twee jongens onderweg: Rodensio en Dennis Wildschut. Er is voortdurend contact over de plek waar we ons bevinden. Nadat de velgen van camper oververhit raken, wordt een gedwongen pauze meteen de plek om de filmset op te bouwen.

ANDER MENS

Rodensio wil graag het spits afbijten. Hij neemt plaats aan de picknicktafel in een bosrijk decor.

Wouter stelt korte, open vragen. Rodensio vertelt zijn levensverhaal. Een lieve jongen, die veel tegenslagen heeft gekend en de dood een paar keer recht in de ogen heeft gekeken. In zijn jeugd wordt hij door Feyenoord uitgenodigd voor een proeftraining, maar een carrière als profvoetballer zit er niet in. Dan overlijdt zijn vader en gaat het mis met Rodensio. Hij kan zijn verdriet niet kwijt, wordt opstandig, boos en agressief.

Rodensio belandt in de drugsscene. ,,Hangen op de hoek, bier drinken en wiet roken. Ik heb vier, vijf jaar van m’n leven verspeeld.” Hij raakt betrokken bij drugssmokkel, belandt twee keer in de cel, maar heeft inmiddels zijn leven weer op de rails, nu hij op de Oranjeborglocatie Loenen een nieuwe kans heeft gekregen.

Wouter vraagt hem naar de tattoos in zijn gezicht: een kruis en twee traantjes, de zogenaamde ‘teardroptattoo’, die door de buitenwereld veelal wordt geassocieerd met geweld en moord.

Rodensio zoekt naar de juiste woorden.

Hij heeft er spijt van dat hij ze ooit heeft laten zetten, omdat hij daarmee een totaal verkeerd beeld van zichzelf heeft geschetst: ,,De mensen denken nu dat ik een moordenaar ben. Dat vind ik heel erg.

Als ik goed mijn best doe, mag ik ze laten weghalen.” Hij kijkt enorm uit naar de dag van morgen. ,,Ik doe het voor mijn moeder.

Als ik boven op de berg ben, ben ik trots. Ik heb de dood in de ogen gekeken, maar ben nu een ander mens.”

TROTS

Dan is het de beurt aan Dennis. Het wordt voor

hem de eerste keer dat hij wandelend de Mont Ventoux gaat beklimmen. Wouter wil weten hoe hij zich denkt te voelen als hij boven is. ,,Ik denk dat ik vooral trots ben”, antwoordt Dennis. ,,Trots op mezelf, trots op ons team. Ik zal ook opgelucht zijn.

Wanneer het lukt, helpt het mee om zelfvertrouwen op te bouwen.”

In de aanloop naar de interviews heeft Wouter de jongens verteld dat ze zich vooral op hun gemak moeten voelen. Wat ze niet uitgezonden willen hebben, wordt eruit geknipt. Daarmee heeft hij de jongens een veilig gevoel gegeven, wat zich terugbetaalt in de gesprekken. Dennis vertelt openhartig over zijn drankproblemen, ontstaan nadat hij zonder werk is komen te zitten. Hij maakt schulden en komt vanwege winkeldiefstallen in aanraking met de politie. ,,Ik werd vaak gepakt.” ,,Dus je was geen goeie dief?”, vraagt Wouter. Dennis schudt het hoofd. Het is een juiste constatering. Wat volgt, zijn taakstraffen. Hij heeft het verleden inmiddels achter zich gelaten.

,,Het is fijn om bij Oranjeborg te zijn, ik heb nu weer structuur in mijn leven. Ik heb ook een andere kant, ik ben een zorgzame jongen.” Over de klim naar de Mont Ventoux zegt hij: ,,Ik ga mezelf uitdagen.”

VERTROUWEN

De filmploeg is tevreden. Er is in korte tijd een natuurlijke band met de jongens ontstaan. Rodensio maakt snel van de gelegenheid gebruik om zelf even achter de camera plaats te nemen. Het is kenmerkend voor de sfeer waarin de gesprekken worden gevoerd. Geen wantrouwen, maar vertrouwen. Het is de basis voor de komende dagen en kenmerkend voor de werkwijze binnen Oranjeborg. Verbinding en respect als belangrijke pijlers.

Nadat alle spullen weer in de camper zijn gestopt, wordt koers gezet naar de locatie waar de jongens uit Loenen deze week verblijven. Het valt niet mee het voertuig over de smalle, bochtige wegen te manoeuvreren en het laatste steile stuk naar de accommodatie waar de mannen verblijven, is zelfs ronduit lastig. De ontvangst is hartelijk. De broodjes

smaken goed en de verse koffie komt op een goed moment. De zon staat hoog aan de hemel en de meeste bewoners hebben verkoeling gezocht in het zwembad naast het hoofdgebouw.

ENERGIE

Wouter en Thomas bouwen de set weer op en nodigen Michael van Dijk als eerste uit om zijn verhaal te vertellen. ,,Mag ik mijn hoedje ophouden?”, vraagt hij. Niemand heeft er problemen mee. In het gesprek dat volgt noemt hij ‘Oranjeborg een vette plek om een nieuw leven op te bouwen’. Hij realiseert zich dat hij met zijn drugs- en cocaïnegebruik zijn ouders veel verdriet heeft gedaan. ,,Ik ben zelfs een keer knock-out gegaan, ik had wel dood kunnen zijn.”

Hij is opgegroeid in Hilversum en heeft zich, zo maakt hij duidelijk, mee laten slepen door verkeerde vrienden. ,,Ik deed mee om stoer te zijn. Zo ben ik in de narigheid gekomen. Ik stal dure Duitse biefstukken en blikjes bier, ik stal zelfs van mijn ouders. Zij hadden op een gegeven moment geen respect meer voor me. Je doet er alles aan om aan

drugs te komen. Het is heel veel liegen.”

Nu hij de knop heeft omgezet, heeft de schaamte plaatsgemaakt voor trots. ,,Ik ben blij met dit leven. Ik hoop clean te blijven. Ik zou graag een vriendin hebben en daarmee kinderen krijgen.” Hij geeft toe dat hij verslavingsgevoelig is. ,,Maar op een gegeven moment heb ik tegen mezelf gezegd: Michael, je moet ermee stoppen.”

De Mont Ventoux gaat hij beklimmen op zijn fiets. ,,Ik heb er de energie voor, onderweg goed eten, dan gaat het lukken. Als ik boven ben, ga ik hard juichen.”

OMA

Terwijl donkere wolken zich intussen samenpakken boven de prachtig gelegen accommodatie is het de beurt aan Stanley Rikken. Zijn trainingspak van NAC dat hij op de heenreis in de bus droeg, heeft hij ingeruild voor een modern zwart poloshirt. Hij is een diehard fan van de voetbalclub uit Breda, maar nadat de camera loopt, vertelt hij vooral over zijn diepere gevoelens en de reden van zijn aanwezigheid in Frankrijk.

,,Ik doe het voor mijn oma. Boven op de berg laat ik een traantje voor haar.” Hij mist zijn oma nog elke

dag en vertelt hoe hij haar in de laatste fase van haar leven heeft bijgestaan.

Hij is nu 27, van oorsprong een Rotterdammer, drie maanden te vroeg geboren met een spoedkeizersnee. In zijn jeugd wordt ADHD bij hem vastgesteld, alsmede PDD-NOS. Hij krijgt hersenscans, leeft lang in klinieken en wordt een periode opgevangen door het Leger des Heils. Het leven heeft hem lang niet altijd toegelachen. ,,Ik

ben vaak naar beneden gehaald, heb veel crack en heroïne gebruikt, tot ik tegen mezelf heb gezegd:

zover wil ik niet aftakelen. Oranjeborg is een plek waar ik mezelf kan zijn. Het gaat goed me, ik voetbal en heb sinds drie maanden een vriendin. Ze accepteert mij zoals ik ben.”

Op weg naar de laatste locatie van de dag constateren Wouter en Thomas dat het best uniek is dat de jongens zo openhartig en eerlijk zijn. Het zegt veel over de wijze, waarop ze bij Oranjeborg worden behandeld en hun zelfrespect hebben teruggekregen. Ze hebben weer perspectief, voelen

warmte en veiligheid. Hun levens hebben daardoor weer inhoud en betekenis.

Het weer laat zich intussen van een veel minder vrolijke kant zien. Slagregens beuken tegen de voorruit van de camper, waardoor voor de laatste sessie noodgedwongen een beschutte plek bij de kamer van de orthopedagogen Antoinet Brackenie en Dieke de Gier wordt gekozen.

COMPLIMENTEN

Radjin Ramnath maakt, voordat de camera loopt, eerst complimenten aan zijn gesprekspartners. ,,Mooi shirt heb jij aan”, zegt hij tegen Wouter. Ook de armband van de schrijver van dit verhaal wordt bewonderd. Het gesprek daarna verloopt stroever.

Radjin is wat nerveus en vindt het lastig om zijn verleden goed onder woorden te brengen.

Geen probleem. Dan maar vooruit kijken naar de beklimming van de Mont Ventoux. ,,Hoe duur denk je dat mijn fiets is?”, vraagt hij. Er worden meerdere bedragen genoemd, maar niemand heeft het goed. ,,Drieduizend euro!” Zijn ogen stralen. Hij vertelt ook nog even dat hij een groot fan is van Michael

Jackson. ,,Ik luister elke dag, zing mee, dans. Muziek is belangrijk voor mij. Het maakt me vrolijk.”

Hij kijkt ernaar uit om de volgende dag de strijd aan te gaan met de elementen. ,,Het is voor een goed doel. Als ik het haal, geeft me dat vertrouwen.”

TUSSEN WAL EN SCHIP

Een aangrijpend verhaal wordt daarna verteld door Adri Leiendecker van de locatie de Wijk.

Hij heeft voor het interview een modieuze witte blouse aangetrokken en gaat er eens goed voor zitten. Niet om de show te stelen, wel om uit te leggen ‘dat het met de hulpverlening in Nederland aardig slecht is gesteld’. Hij woont nu bijna negen jaar bij Oranjeborg en het bevalt hem nog steeds goed. Daarvóór is hij regelmatig tussen wal en schip beland. De banden met zijn familie heeft hij verbroken. ,,Ik was het enige kind dat géén drugs gebruikte.” De beelden van thuis staan op zijn netvlies gegrift: veel alcohol, zijn vader die zijn moeder klappen geeft. Het is een blijvend litteken.

Zijn levensverhaal is heftig: veroordelingen, een zwaar ongeval, twee keer onschuldig vastgezeten.

Het heeft diepe sporen nagelaten: ,,Ik was vroeger snel geïrriteerd. Ik ben de bak ingedraaid voor dingen die ik niet had gedaan. Dat was een zware tijd. Door de hulpverlening werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Het is een wonder dat ik er nog ben, maar ik heb het achter me gelaten.”

Voor het beklimmen van de Mont Ventoux gebruikt hij een mooie metafoor: ,,Onder is de ellende, boven is de top.” Hij is er trots op dat hij de uitdaging aangaat. ,,Ik heb al veel bereikt, dan kun je dit ook.”

WEDSTRIJDSPANNING

Op donderdag 8 juni gaat op de meeste kamers al vroeg de wekker. De wandelaars worden om half negen aan de start verwacht in het speciaal voor deze gelegenheid ingerichte ALS-dorp in Malaucène. Bij de meeste deelnemers is sprake van een gezonde wedstrijdspanning. Anja Stokvis staat al ver vóór het ontbijt klaar om te vlammen, maar constateert dat ze eigenlijk niet de juiste sokken heeft voor het avontuur. Gelukkig biedt cameraman Thomas uitkomst. Hij heeft er nog een paar in de tas liggen. De sokkenwissel wordt

met dezelfde precies en snelheid uitgevoerd als een bandenwissel bij Max Verstappen in het Formule 1-ciruit. Team Oranjeborg is er helemaal klaar voor. Reporter Joey Teekamp uit Steenwijk heet de lopers welkom in het dorp. ,,Iedereen gaat vandaag met een verhaal de berg op.” Op het middenterrein wordt cabaretier en zanger Thomas Acda geïnterviewd. Hij is een van de wandelaars. Zijn advies voor vandaag: ,,Als je ziet dat iemand het moeilijk heeft, steun hem dan. Dan vergeet je hoe moeilijk je het zelf hebt.”

Bij het verlaten van het dorp worden de wandelaars uitgezwaaid door mensen, die niet meer de kracht hebben zelfstandig de berg op te komen. Het maakt diepe indruk. Een lange rij bedden, waarin ALSpatiënten liggen. Ze applaudisseren en moedigen de deelnemers aan.

Veel lopers dragen op het shirt een naam of afbeelding van een familielid, dat aan de vreselijke spierziekte lijdt of is overleden. Wie nog twijfelt waarom we hier zijn, wordt met de keiharde realiteit geconfronteerd.

BEZEMWAGEN

In de bezemwagen van Oranjeborg is het dan nog lekker rustig. Chauffeur Wiljan Knoops stelt voor om eerst een kop koffie te gaan drinken in Malaucène. Op het terras voor een boulangerie, waar de plaatselijke bevolking vooral stokbrood koopt op dit vroege tijdstip, neemt hij met Dennis Spoelder en Wout van den Broek de mogelijke scenario’s door. Ze zijn op alles voorbereid.

Hebben eten en drinken aan boord en zijn uitgerust met portofoons om met elkaar te communiceren, wanneer hun wegen onverhoopt scheiden. Dat gebeurt snel, want de tocht omhoog is loodzwaar. Het is warm en de steile stukken

eisen al in het begin van de klim hun tol. Sommige jongens zitten op de grond, wanneer de bezemwagen passeert, maar het is zeker niet de bedoeling dat ze instappen. Dennis, Wiljan en Wout spreken al hun tact aan om de vermoeide lopers weer op weg te krijgen. Dit is mental coaching van de bovenste plank. Rodensio veegt het zweet van zijn voorhoofd. ,,Het is zwaar, maar ik ga het halen.”

KOPMAN

Tarieq is dan al lang uit het zicht verdwenen. Hij gaat als een speer en is de onbetwiste kopman van de Oranjeborg-ploeg. Amanuel heeft het een stuk zwaarder. Wout besluit om hem te vergezellen naar de top en keert niet terug in de bezemwagen. Met zijn megafoon moedigt Dennis onderweg de lopers aan, die we tegenkomen. ,,Goed zo, lekker bezig, je bent er bijna”, schalt het over de flanken van de Mont Ventoux. Bij een van de verzorgingsposten moet Jannie Bruin worden behandeld aan haar knie. Wiljan voorziet haar van een brace. Intussen zijn ook de fietsers van Oranjeborg aan de klim begonnen. Wiljan heeft aan één telefoon en portofoon niet genoeg. De voorbank van de bus is tijdelijk veranderd in een crisiscentrum, waarin talloze meldingen binnenkomen van Oranjeborglopers en wielrenners die in de problemen zijn geraakt. ,,Als het zo doorgaat, hebben we aan één bus niet genoeg”, reageert Wiljan. Marco is een van fietsers, die even rust nodig heeft. ,,Ik heb slijtage aan m’n heup, ik ben kapot. Ik heb nu dertien kilometer gefietst en onderweg een gierarend gezien.”

VERZURING

De jongens die denken dat de bezemwagen er is om ze naar de top te brengen, hebben het mis. ,,We gooien je er zo weer uit”, zegt Wiljan. Mooi hoe Oranjeborg een volledig eigen interpretatie geeft aan het begrip ‘bezemwagen’. Het is heel simpel: even uitrusten en weer doorgaan. ,,Eet een Twix tegen de verzuring”, luidt het advies.

Bij de verzorgingsposten wordt fruit uitgedeeld en natuurlijk krijgen de vermoeide helden water aangereikt.

Dan gaat opnieuw de telefoon. ‘Rob en Bastiaan staan ergens bij een boom’. De bus wordt gekeerd en de afdeling ingezet. De achterstand van het tweetal op de rest van het peloton is groot, maar van opgeven willen ze niet weten. ,,We gaan door hè topper?”, vraagt Rob. Het knikje dat volgt is veelzeggend. Opgeven is vandaag geen optie. We rijden weer naar boven en passeren Runaldo.

Het is voor hem een uitputtingsslag aan het worden.

Zijn gezicht tekent, de benen doen pijn. ,,Het is zwaar, maar ik doe mijn best man.” Er is niemand die daar aan twijfelt. Hier lopen en fietsen vandaag

alleen maar optimaal gemotiveerde mensen, die het beste uit zichzelf willen halen. ,,Het zijn allemaal toppers”, zegt Antoinet, wanneer ze ergens halverwege de klim is. ,,Hier doen we het voor.”

EMOTIES

Wiljan heeft dan besloten dat er even geen tijd meer is voor verzorging. We moeten snel naar de top, omdat Tarieq ieder moment kan finishen. Boven op de Mont Ventoux is het koud en heeft de wind vrij spel. Het duurt nog even, voordat Tarieq de laatste bocht uitkomt, maar dan is het grote moment toch daar. Onder een ovationeel applaus legt hij het laatste stuk van de klim in het maanlandschap af, op weg naar de eindstreep. Eenmaal boven reageert hij heerlijk nuchter: ,,Ik ga los vanavond…”

Ook een aantal fietsers van Oranjeborg komt binnen, onder wie Bas Bloemen en Willian Otten. ,,Vooral het begin was moeilijk”, hijgt Bas uit.

,,Normaal heb je een aanloop voordat je de berg opgaat, nu moesten we direct klimmen. Ja, het was zwaar, maar je lichaam kan vaak meer dan je denkt.”

Naarmate de minuten verstrijken, wordt het Oranjeborg-gezelschap op de top steeds groter. Er wordt geknuffeld, er vallen tranen. Dit is de ultieme beloning na maanden hard werken. Eén team, één taak. En die is volbracht. Het is een rollercoaster van emoties. Trots en blijdschap vechten om voorrang.

DIEPE BUIGING

Nico, die een paar indrukwekkende sprintjes heeft getrokken onderweg, arriveert in gezelschap van Stephan Veldman. Wout, die zich gedurende de gehele klim in dienst heeft gesteld van bewoners die het lastig hebben, is eveneens binnen. Hij is terecht trots op de bewoners. ,,Ze doen vandaag belangeloos iets terug voor de maatschappij, die soms zo hard voor ze kan zijn. Ik maak een diepe buiging.” Natuurlijk mag een groepsfoto na zo’n bijzondere dag niet ontbreken. Onder het bekende bord ‘Sommet de Ventoux’ klinkt een oerkreet van vreugde en voldoening. Hier staat een goed stel, allemaal winnaars, die hebben aangetoond tot veel, héél veel in staat te zijn.

Terug in het ALS-dorp in Malaucène worden de medailles uitgereikt en maakt Joey Teekamp het voorlopige eindbedrag bekend: 1.650.207 euro. Oranjeborg heeft daar met ruim 28.000 euro een mooie bijdrage aan geleverd. Dat bedrag kan verder oplopen, omdat doneren ook de komende weken nog mogelijk is. Volgend jaar wordt Tour du ALS gehouden op 13 juni. De strijd is nog niet gestreden.

’s Avonds genieten de vermoeide helden van de Mont Ventoux van een welverdiende barbecue en hebben de meeste wandelaars en fietsers al weer behoorlijk wat praatjes. ,,Spierpijn? Nee hoor, valt best mee”, is de bijna standaardreactie.

Toch duiken ze bijna allemaal op tijd hun bed in, nagenietend van een geweldig avontuur.

WAARDEVOL

Een dag later halen Wouter en Thomas de jongens uit de documentaire allemaal nog een keer voor de camera. Ze zijn moe, maar voldaan en kijken terug op een onvergetelijk avontuur.

,,Volgend jaar gaan we de Alpe d’Huez beklimmen”, dagen ze elkaar uit. Radjin heeft de schroom van zich afgegooid en laat vol trots de souvenirs zien, die hij zojuist heeft gekocht in Malaucène: een mok, een beeldje van de toren van de Mont Ventoux en een pet. ,,Ik heb thuis 36 petten, maar dit is de mooiste.”

Op een afstandje kijkt Henk Stokvis glimlachend toe. ,,Wat een geweldige week, een achtbaan aan emoties. Het was onbetaalbaar.”

Hij roemt de inzet van de medewerkers, die een stap opzij hebben gezet om de bewoners te laten schijnen. ,,Ik ben trots op de organisatie en de mensen. Iedereen heeft hier met hart en ziel aan bijgedragen. We laten dingen niet op z’n beloop, we laten dingen gebeuren. De basis daarbij blijft vertrouwen. Ik heb genoten van de warmte en de liefde naar de mannen en de collega’s. Zó waardevol. Heel fijn dat we dit hebben gedaan en ons hart hebben gevolgd.”

MISSIE EN VISIE

Oranjeborg is in 2008 opgericht door twee initiatiefnemers: Henk Stokvis en Frank Fagel, beiden al jaren werkzaam in de gehandicaptenzorg. Ze begonnen met een handvol vakgenoten; mensen met het hart op de juiste plaats en de drijfveer om mannen op te vangen die tussen wal en schip raakten in de samenleving. Ze startten met weinig middelen, maar wel met een sterke visie over hoe zorg voor deze doelgroep verleend zou moeten worden. Inmiddels is Oranjeborg een volwaardig zorgbedrijf met 138 bewoners en 120 medewerkers, verspreid over vijf locaties in Havelte, Epe, Biddinghuizen, De Wijk en Loenen. Er is een voortdurende wachtlijst, wat de noodzaak onderstreept voor het blijven zoeken naar nieuwe, geschikte locaties. Oranjeborg blijft groeien, maar de basisgedachte waarmee het begon, blijft in het DNA van elke locatie verankerd.

Missie

Oranjeborg biedt 24-uurszorg aan mannen met een zogenoemde dubbel- of triplediagnostiek, oftewel een combinatie van een verstandelijke beperking, psychische problematiek en/of verslavingsproblematiek. Onze missie is om onze bewoners weer onderdeel te laten zijn van de maatschappij en hun waardigheid te vergroten. We helpen onze bewoners het leven zo in te richten dat zij de balans terugvinden. We nemen tijdelijk hun draaglast over, vergroten hun draagkracht en werken samen aan succeservaringen.

Visie

Oranjeborg kenmerkt zich door maatschappelijk verantwoord te ondernemen. We hechten veel waarde aan een economisch gezonde organisatie die haar bewoners weer het gevoel geeft dat ze ertoe doen. Dit doen we in een ecologische, groene setting. Oranjeborg streeft ernaar om met haar bewoners maatschappelijk betrokken te zijn en iedereen zijn steentje te laten bijdragen aan een meer sociale en milieuvriendelijke maatschappij.

Dit wordt bereikt door diverse activiteiten en dagbesteding die onderdeel zijn van een stevige structuur. Oranjeborg biedt zorg op maat en werkt vanuit de individuele behoeften van de cliënt. Het doel is dat bewoners zoveel mogelijk regie krijgen over hun eigen leven en daardoor een hogere kwaliteit van leven ervaren.

Bewoners worden niet overvraagd en worden benaderd vanuit het ‘hier en nu’. Het gewone leven wordt waar mogelijk hersteld door het organiseren van rust, reinheid en regelmaat. Alle facetten van de organisatiestructuur zijn doordacht maar eenvoudig, en moeten leiden tot optimale zorg.

Doelgroep

De zorg van Oranjeborg richt zich op volwassen mannen met een lichte verstandelijke beperking (LVB), vaak in combinatie met psychische en/ of verslavingsproblematiek, de zogenaamde dubbele of triple diagnose. Deze mannen zijn door de complexiteit van de huidige samenleving vastgelopen en aan de rand van de maatschappij beland. Vaak is hun verstandelijke beperking (te) laat erkend, waardoor de problematiek zich over meerdere leefgebieden heeft verspreid. Er is vaak sprake van een disharmonisch profiel: significante verschillen tussen de cognitie van een cliënt en zijn sociaal-emotionele functioneren. De term ‘licht’ loopt daarom vaak niet synchroon met de aard en ernst van de problematiek. Moonen (2010), een

vooraanstaande deskundige op het gebied van LVB, pleit daarom al langer voor de vervanging van de term ‘lichte verstandelijke beperking’ door ‘(sociaal) kwetsbare mensen met beperkte cognitieve vaardigheden’. In de classificatie van verstandelijke beperkingen neemt het belang van het intelligentiecriterium af (American Psychiatric Association, 2014) en richt men zich meer op het adaptieve vermogen. Beperkingen in het adaptieve vermogen vergroten de kwetsbaarheid van deze doelgroep en het belang van daarop aansluitende zorg.

Om bij Oranjeborg te kunnen wonen is motivatie van essentieel belang. Vrijwillige opname is de basis voor een goede samenwerking, zelfs wanneer hier een voorwaardelijk kader vanuit justitie achter zit. Alle bewoners zijn klaar om hun traject voort te zetten in een begeleidingssetting waar acute behandeling niet noodzakelijk is. Dit betekent dat er geen sprake is van een inbewaringstelling (IBS), dat er geen afkickproces gaande is, en dat psychiatrische stoornissen onder behandeling zijn van een psychiater.

Setting

De locaties van Oranjeborg zijn meestal landelijk gelegen in een prikkelarme omgeving en beschikken over goede woon- en werkvoorzieningen. De relatief grote afstand tot een grote stad biedt bewoners de noodzakelijke bescherming tegen diverse verleidingen, zoals coffeeshops of uitgaansgelegenheden. De ruimtelijke indeling van het terrein biedt mogelijkheden voor geschikte dagbesteding, wat essentieel is voor het aanbrengen van dagelijkse structuur.

De gebouwen op het terrein zijn ontworpen met aandacht voor een huiselijke sfeer waarin bewoners zich thuis kunnen voelen. Bij Oranjeborg zijn er geen hoge muren en zware deuren, maar een open terrein met een toegankelijke entree. De muren zijn niet kil, zoals in een oude kliniek, maar behangen met foto’s van de bewoners en hun persoonlijke overwinningen. Iedere cliënt heeft een eigen kamer die hij naar eigen smaak en mogelijkheden mag inrichten. De gezamenlijke ruimten en het buitenterrein bieden diverse recreatiemogelijkheden. Veel locaties hebben ook

een fitnessruimte en een winkeltje, die aansluiten op de secundaire levensbehoeften van de cliënt.

Methodiek; doordachte eenvoud, optimale zorg!

Het is niet gemakkelijk om de eenvoud in de aanpak van Oranjeborg te beschrijven.

Het is voor Oranjeborg een uitdaging om eenvoud leidend te laten zijn in de begeleiding van de bewoners, de bedrijfsvoering en het contact met familieleden en ketenpartners.

De complexiteit van het landelijke zorgstelsel zorgt ervoor dat organisaties vaak verstrikt raken in een toename van nieuwe protocollen, commissies of managementlagen. Oranjeborg investeert veel in deskundigheidsbevordering en verbetermaatregelen, maar blijft daarbij kritisch beoordelen of deze ten goede komen aan de directe zorg voor de bewoners. Volledig uitgekristalliseerde oplossingen met veel deskundigen betekenen niet automatisch een kwaliteitsimpuls. Oranjeborg probeert daarom oplossingen te bedenken die doordacht maar eenvoudig zijn en die leiden tot optimale zorg.

Oranjeborg biedt bewoners veiligheid, geborgenheid en waardering voor hen als mens.

De uitgangspunten rust, regelmaat, respect en individuele ruimte vormen een solide basis voor de methodiek van Oranjeborg. Er is respect voor elkaar en voor ieders individuele verschillen.

Een duidelijke structuur in een prikkelarme en middelenvrije omgeving zorgt voor een prettige thuisbasis. Zowel in de dagbesteding als in het woonverblijf mogen de bewoners zijn wie ze zijn.

Ze worden niet overvraagd en worden benaderd vanuit het ‘hier en nu’.

Elke dag is een nieuwe dag waarin bewoners en begeleiders samen optrekken, ongeacht hoe lang het traject duurt. Oranjeborg stimuleert ontwikkeling, maar is ook realistisch wanneer stabilisatie het maximaal haalbare is. Voor een uitgebreide beschrijving van de gehanteerde methodiek en werkwijze wordt verwezen naar de Oranjeborg Methodiek (Brackenie-Boxem, Breukink, & Veldman, 2018), die kan worden opgevraagd bij Oranjeborg.

Kwaliteit

Oranjeborg streeft naar het verhogen van de tevredenheid van bewoners, medewerkers, ketenpartners en financiers. Samen met zowel interne als externe partners worden periodieke evaluaties georganiseerd om de kwaliteit van het zorgproces te bewaken. De organisatie heeft twee kwaliteitsfunctionarissen in dienst, maakt gebruik van een kwaliteitssysteem en stelt hiervoor voldoende middelen beschikbaar. Twee keer per jaar worden de doelstellingen geëvalueerd aan de hand van meet- en bewaakgegevens. Oranjeborg is HKZ-gecertificeerd, wat betekent dat er jaarlijks een interne en een externe audit plaatsvindt. Het hoofdkantoor in Meppel heeft een volwaardige backoffice die de organisatorische en administratieve taken verzorgt. De kwaliteit van de administratieve organisatie en interne beheersing, de getrouwheid van de jaarrekening en de verantwoordingen richting zorgkantoor en justitie worden gecontroleerd door een externe accountant die daarbij jaarlijks een goedkeurende controleverklaring afgeeft.

TERUGBLIK 2023

Speerpunt van Oranjeborg in 2023 was: blijven doen van dat waar we goed in zijn: zorg bieden aan mannen met een zogenoemde dubbel- of triple diagnose, hen weer onderdeel laten zijn van de maatschappij en hun waardigheid vergroten. We nemen u graag mee op een terugblik van 2023. Alle vijf de locaties van Oranjeborg bieden u een beknopt overzicht van hun activiteiten en bijzonderheden van hun locatie in 2023.

Vervolgens blikken we terug op een aantal bijzondere momenten voor Oranjeborg en gaan we in op de ontwikkelingen die Oranjeborg in 2023 te wachten stond. Daarnaast delen we graag hoe Oranjeborg gewerkt heeft aan de bouwstenen van het kwaliteitskompas. In 2022 heeft Flip Vellinga onderzoek gedaan naar het DNA van Oranjeborg, waarvan ook een boek is verschenen. In 2023 heeft Flip Vellinga opnieuw zowel bijzondere als alledaagse momenten bij Oranjeborg bijgewoond. De verhalen over deze gebeurtenissen worden in dit rapport dan ook verteld door Flip Vellinga zelf. Uiteindelijk zijn het de bewoners en medewerkers zelf, die het beste kunnen vertellen wat hun ervaring is binnen Oranjeborg.

Locatie Epe

In Epe werd in 2023 feestgevierd. Een belangrijke aanleiding was dat enkele bewoners inmiddels tien jaar bij Oranjeborg woonden. Naast een oorkonde kregen zij ook een etentje met het management en de directeur. Dit leverde veel trotse gezichten op, zowel bij de bewoners als het personeel. Blije gezichten waren ook te zien bij de talloze uitjes die dit jaar weer werden ondernomen: zwemmen, bowlen, zeevissen, de wandeldriedaagse, een bezoek aan het DAF-museum en diverse vakanties. Het jaar werd goed afgesloten met een bezoek aan het Glazen Huis van 3FM. Ook de kerstbingo was dit jaar extra speciaal, met zowel Sinterklaas als de Kerstman tegelijkertijd op bezoek.

Op facilitair gebied werd er continu ontwikkeld. In een van de gebouwen werden de badkamers opgeknapt. Na de eerdere verbouwing van de sportruimte, werd in 2023 de naastgelegen creatieve ruimte aangepakt. Waar dit voorheen een klushok met gereedschappen was, is het nu een prettige ruimte waar de bewoners dagelijks hun

creatieve kant laten zien, met activiteiten zoals tekenen, schilderen en diamond painten.

Op zorginhoudelijk gebied is er een steeds stevigere regelmaat gekomen in de bijeenkomsten rondom casuïstiek en het in kaart brengen van de emotionele ontwikkeling van de bewoners.

Deze beeldvorming geeft het team handvatten om nog beter aan te sluiten bij de behoeften en uitdagingen van de bewoners. In september bracht de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) een onaangekondigd bezoek aan locatie

Epe. Dit bezoek verliep positief en heeft het team op enkele punten weer scherper gemaakt op de zorgprocedures. Op enkele wisselingen in de bewoners- en personeelsgroep na, zien we een stabiele groep mensen op locatie Epe die plezier heeft in wonen en werken.

Locatie Loenen

In 2023 zijn er in Loenen weer stappen gezet om de zorg te verbeteren. Zo zijn in 2023 de tussentijdse evaluaties geïmplementeerd. Dit wordt positief ontvangen door de begeleiding. De

handelingsplannen blijven hierdoor meer ‘leven’ bij de bewoners en de persoonlijk begeleiders. Er is een vaste structuur neergezet waarbij elke maand of een casuïstiek bijeenkomst wordt gegeven of een SEO wordt afgenomen. De begeleiding krijgt zo beter inzicht in de bewoners en de bejegeningsaanpak kan op deze manier waar nodig worden verbeterd. Tijdens een langere vakantie van de orthopedagoog heeft

de voormalig stagiaire orthopedagoog, die 8 maanden stage heeft gelopen in Loenen en in april is afgestudeerd, de taken tijdelijk overgenomen. Hierdoor kon de zorg blijven doorgaan en bleef de kwaliteit gewaarborgd. In 2023 is het medicatieprotocol onder de loep gelegd wat heeft gezorgd voor minder verwijtbare medicatiefouten.

Daarnaast is er meer aandacht geweest voor gezonde voeding voor de bewoners. Het wordt o.a. gestimuleerd om te ontbijten en daarbij is het maken van gezonde keuzes makkelijker gemaakt.

Op deze manier hebben de mannen genoeg energie voor de dagbesteding.

Aan de sportieve prestaties uit Loenen ligt het niet, want juni hebben maar liefst tien bewoners en drie begeleiders uit Loenen de Mont Ventoux beklommen om geld in te zamelen voor onderzoek tegen ALS. Ook zijn er in 2023 abonnementen bij de sportschool aangeschaft zodat een groepje bewoners lekker kan gaan trainen. Tegenover die mooie prestaties moet ook een tegenhanger zijn.

Daarom hebben de mannen uit Loenen in mei een week vakantie kunnen vieren in een vakantiehuis

in Hoenderloo en zijn in september tien bewoners naar Kreta gevlogen om een week te relaxen.

Naast het zorgproces ontwikkelt het primaire proces zich parallel en zelfstandig. Om te voorkomen dat we reageren op de waan van de dag, hanteren we een duidelijke visie-gedreven leiderschapsstijl. We leggen de nadruk op talenten, krachten en samenwerking, zonder ons te laten leiden door hiërarchische lijnen of titels.

We noemen dit dienend leiderschap, dat geworteld is in de theorie van situationeel leidinggeven. We ondersteunen collega’s in hun rol en zetten hen in hun kracht door gebruik te maken van hun eigen talenten. We investeren tijd in elkaar begrijpen en het benutten van ieders kwaliteiten en krachten.

Hierdoor ervaren we een hoog rendement en blijven er geen zaken onbesproken.

We reflecteren zowel gezamenlijk als individueel door middel van teamreflectie of door het creëren van kleinere subgroepen om knelpunten aan te pakken. We maken gebruik van interne consultaties om te pauzeren, informatie te verzamelen en lessen te leren. Afgelopen jaar

zijn er uitdagende situaties geweest waarbij we gezamenlijk grip probeerden te krijgen om de regie te behouden. Door deze informatie en gedachten structureel binnen het team te delen, versterken we het gevoel van saamhorigheid. De sfeer en collegialiteit worden ondersteund door oprechte interesse in elkaar en waardering voor elkaars inspanningen. Informatie vormt hierbij de motivatie! Op 1 september vieren we ons vijfjarig bestaan! Dit biedt een uitgelezen kans om de tevredenheid te evalueren en samen te kijken naar de toekomst.

Locatie Havelte

Zo zijn de slaapkamers aangepast voor het gebruik van hulpmiddelen en zijn bewoners verhuisd naar deze vernieuwde kamers. Om de privacy te waarborgen, zijn de sloten veranderd, waardoor iedereen nu een eigen sleutel heeft en alleen toegang heeft tot noodzakelijke ruimtes. Er zijn keuringen uitgevoerd op het gebied van elektriciteit en brandveiligheid, en diverse knelpunten in de zorg zijn verholpen.

De buitenverlichting is aangepakt, het terrein is opgeruimd, en de medicatieruimte is verplaatst.

Het team heeft teamreflecties gehouden, wat heeft geleid tot grote tevredenheid en een sterke collegialiteit. We hebben geïnvesteerd in intervisie, nieuwe collega’s aangenomen en bestaande medewerkers versterkt door hun sterke punten te benutten. Een collega is afgestudeerd als verpleegkundige en een voormalige stagiaire is in dienst genomen, wat onze verpleegkundige tak aanzienlijk heeft versterkt. We hebben organisatiebreed klinische lessen verbeterd en spiegelgesprekken gevoerd. Het palliatiefproces

van een bewoner is gezamenlijk begeleid, waarbij bekende processen en ervaringen een belangrijke rol speelden.

Aan het eind van 2023 waren alle handelingsplannen up-to-date en we hebben nieuwe bewoners verwelkomd. Daarnaast hebben we de woningen van 2 bewoners verder opgeknapt en de kleine woonkamer intensiever gebruikt door een vaste begeleider in te zetten. We hebben ook een breed scala aan activiteiten en vakanties

georganiseerd voor onze bewoners, waaronder trips naar Mont Ventoux en Winterberg en diverse dagjes uit zoals klootschieten, zwemmen, en bezoeken aan Apenheul en Westerbork. Hiermee hebben we niet alleen de huidige zorg verbeterd, maar ook een sterke basis gelegd voor verdere groei en verbetering in de toekomst.

Locatie De Wijk

In het afgelopen jaar heeft locatie de Wijk een relatief rustig jaar beleefd. Hoewel niet alles zonder problemen verliep, kunnen we over het algemeen spreken van een stabiele voortzetting op onze locatie.

Een belangrijk aandachtspunt was de plaatsing van een kantoorunit om de orthopedagogen en het managementteam een rustige en geschikte werkplek te bieden. De huidige werkplek is vaak rumoerig door het komen en gaan van bewoners en personeel. Hoewel we deze verandering al langere tijd bepleiten, is het niet altijd mogelijk en wenselijk gebleken. De kantoorunit zou ook een representatiever karakter hebben, vooral voor

functionarissen van externe partijen die onze informele cultuur niet gewend zijn. Wij zijn echter gewend geraakt aan deze omgeving en het is onderdeel van onze dagelijkse routine geworden.

Daarnaast is er een bewoner vertrokken en een nieuwe bewoner vanuit Loenen gekomen, die zich steeds meer thuis voelt.

De sfeer is goed en de bewoners zijn kritisch, vaak op het personeel, en geven ongezouten hun mening over de regels.

Vorig jaar stond grotendeels in het teken van ALS. Deze ziekte kreeg veel aandacht binnen de activiteiten van de Oranjeborg, mede doordat

een bekende van Henk Stokvis met ALS werd geconfronteerd. Dit leidde tot intensieve trainingssessies om geld in te zamelen voor onderzoek naar ALS. Deze uitdaging bood zowel

een doel om de ziekte te bestrijden als een persoonlijke uitdaging voor onze bewoners. Voor velen was het een unieke kans om zichzelf te overtreffen en een bijdrage te leveren aan een belangrijk doel.

Geheel Oranjeborg, zowel bewoners als personeel,

heeft zich met volledige inzet ingezet om deze doelen te bereiken, en dit is met succes gelukt.

Time Star Media heeft een film gemaakt van deze inspanningen, die veel aandacht heeft gekregen onder bewoners, personeel en het Zorgkantoor, die onder de indruk waren van de toewijding. Een bewoner van onze locatie speelde een hoofdrol in de film “Ik kan het punt!”.

Ook dit jaar zijn er weer zowel binnenlandse als buitenlandse vakanties georganiseerd, waarbij de inzet van het personeel onmisbaar bleek.

De bewoners waren opnieuw enthousiast en hebben samen met het personeel gezorgd voor onvergetelijke ervaringen.

Locatie Biddinghuizen

De locatie Biddinghuizen heeft de koers van 2022 voortgezet, met veel aandacht voor de gebouwen, met name voor de woningen van de bewoners.

Alle bewoners kunnen nu genieten van een volledig nieuwe badkamer in hun huisje, waarbij

ook de portaaltjes zijn vernieuwd. Daarnaast zijn er nieuwe afzuigsystemen geïnstalleerd

in alle huisjes, waardoor het binnenklimaat veel aangenamer is geworden. Buiten heeft de locatie afscheid genomen van de dierenweide. Het hekwerk is verwijderd en de eerste stappen zijn gezet om er een echte ‘belevingstuin’ van te maken. Hier zullen verschillende activiteiten worden aangeboden, zoals vissen, een voetgolfparcours en zelfs een schildershutje. Er wordt veel aandacht besteed aan het terrein om het er prachtig uit te laten zien.

In 2022 heeft de locatie ervoor gekozen om de bewoners ook ‘vakantie’ te geven in de zomervakantie. Twee weken geen dagbesteding bleek echter te lang voor sommige bewoners omdat er structuur ontbrak. In plaats van twee opeenvolgende weken, is het verlof nu verdeeld over twee maanden; een week in juli en een week in augustus.

Dit is zeer goed bevallen, zowel bij de bewoners als bij de begeleiders. Gedurende deze twee weken zijn er tal van activiteiten georganiseerd, zoals bootje varen, bowlen, een bezoek aan de Orchideeënhoeve, Walibi en het Dolfinarium.

Daarnaast zijn vier bewoners een midweek naar

Landal geweest, waar ze enorm van hebben genoten, omdat ze hadden aangegeven een echte vakantie te missen.

De zorg op maat is nog verder verbeterd ten opzichte van voorgaande jaren. Er wordt nog nauwkeuriger gekeken naar de behoeften en kansen van elke bewoner. Meerzorg, individuele begeleiding, de vorming van een kernteam, casuïstiek om de behoeften verder te onderzoeken en teamreflecties om gezamenlijk te overleggen

over het grotere geheel, zijn enkele van de initiatieven die zijn genomen.

Ook is er meer nadruk gelegd op communicatie, omdat dit de basis vormt voor een goede dynamiek binnen het team en tussen de bewoners. Het elkaar durven helpen, aanspreken en een gevoel van veiligheid zijn hierbij belangrijke pijlers.

Op dit moment volgen zes collega’s de interne MZ4-opleiding, waarvan een vijftal in 2024 het diploma hoopt te behalen.

Frontoffice

2023 stond in het teken van borging en continuïteit in de samenwerkingsafspraken met ketenpartners aangaande duurzame zorgtrajecten en de verdere ontwikkeling van de interne werkwijze aangaande cliëntmutaties. Een duurzaam zorgtraject is voor Oranjeborg geslaagd als iemand een passende plek krijgt waar alle risico’s met de juiste zorg worden getackeld. Dit betekent dat er binnen bepaalde casussen samen met ketenpartners wordt onderzocht wat nodig is en wordt er een actieve samenwerking gezocht. Het welzijn van de bewoner staat altijd voorop.

De duurzame routes en de intensieve samenwerking hierin worden door ketenpartners herkend, maar praktische zaken en bepaalde regelgeving maken het opstellen van de routes complex. Namens Oranjeborg blijft de frontoffice zich inzetten om binnen zorgland meer aandacht te genereren en bruggen te slaan voor duurzame zorgtrajecten waarin het welzijn van de bewoner voorop staat. Uiteraard is het een utopie te denken dat al onze bewoners hun hele leven gebruik willen

maken van de zorg die Oranjeborg biedt. Bewoners hebben bepaalde ambities en zijn vastberaden deze na te streven. Het is van belang om continu de woonwens van de bewoners te monitoren. Dit betekent dat een goede samenwerking tussen bepaalde disciplines binnen Oranjeborg belangrijk is, waardoor duurzame zorg geborgd kan blijven en de bewoner mogelijk zijn wensen kan nastreven. Een andere woonwens hoeft nog geen einde van de zorg van Oranjeborg te betekenen. In 2024 blijft de frontoffice investeren in constructieve contacten met ketenpartners om de continuïteit van duurzame zorg zowel intern als extern te waarborgen.

ONTWIKKELINGEN ORANJEBORG

Activiteiten

Hoogtepunt van 2023 was het beklimmen van de Mont-Ventoux met een grote groep bewoners en medewerkers, maar ook het toeleven er naar toe was een mooie periode. Op verschillende manier is geld opgehaald, waarbij ook bewoners die niet meereisden zich in hebben gezet. Dit heeft uiteindelijk een mooi resultaat opgeleverd. Maar daarnaast zijn er ook een hoop andere activiteiten georganiseerd: voetbaltoernooien, bowling-toernooi, een MTB-dag in Loenen, wandelvierdaagse in Epe, bioscoop bezoeken, koningsspelen, zwemmen. Zo kunnen we nog wel even door gaan, maar dit is beter te vangen in beeld.

managementlaag zou worden toegevoegd, maar dat de bestuurder zich zou bezighouden met het aansturen van het management. Zorginhoudelijk wordt hij hierin ondersteund door een Hoofd Zorg. Per 1 januari 2023 is deze functie ingevuld door Stephan Veldman. Hij is eindverantwoordelijke geworden over het team van orthopedagogen, frontoffice en de opleidingscoördinator.

HKZ

Hoofd Zorg

Met het vertrek van de directeur externe zaken in oktober 2021, had Oranjeborg nog maar één directeur. De Raad van Commissarissen heeft gevraagd om na te denken over de organisatiestructuur en of hierin wijzigingen nodig waren. Besloten werd dat er geen extra

In juni 2023 vond er opnieuw een audit plaats in het kader van de (her)certificering van de HKZ. Oranjeborg kreeg hierbij een compliment voor de keuze om met een grote groep mee te doen aan de Tour Du ALS, een reis met een enorme positieve

impact voor bewoners en begeleiders. Dit was een mooi voorbeeld van maatschappelijke betrokkenheid. Daarnaast werd geconstateerd dat er ruimte is om te reflecteren en door te ontwikkelen op thema’s als gewenste structuur, taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden. De Academy is een goed voorbeeld van een werkende

PDCA-cyclus, terwijl Oranjeborg in de rest van de organisatie soms moeite heeft met de Check & Act (C&A).

De zij-instroming is uniek en heeft al geleid tot ruim 46 afgestudeerde begeleiders. Het persoonsbeeld wordt methodisch in beeld gebracht met het AAIDDmodel en de SEO, wat bijdraagt aan het vergroten van inzicht bij de begeleiding. De Wzd (Wet zorg en dwang) is geïmplementeerd en wordt getoetst middels interne audits. De preventiemedewerkers vormen een samenwerkingsverband waarin geleerd wordt van ervaringen. De frontoffice toont kennis van de doelgroep, ketenpartners en de mogelijkheden en beperkingen van het aanbod van de organisatie. Er werd één categorie 2 bevinding geconstateerd.

De bevinding van 2022 (RI&E) was onvoldoende opgevolgd, omdat nog niet alle locaties een plan van aanpak hadden. Dit is direct daarna wel opgepakt (zie kopje RI&E). Er zijn ook nog enkele andere observaties gedaan en deze zijn opgepakt door het management. Oranjeborg is trots dat we wederom een positief resultaat hebben behaald bij de HKZ-audit.

RI&E

Tijdens de HKZ-audit in 2022 kwam naar voren dat de toenmalige plannen van aanpak die uit de RI&E (Risico-Inventarisatie en -Evaluatie) voortkwamen

niet allemaal meer up-to-date waren. Tijdens de coronapandemie kwam de samenwerking met een externe partij stil te liggen. Om dit risico te verkleinen is Oranjeborg in 2023 overgestapt naar de zorgbranche erkende RI&E (ZorgRie). Alle locaties hebben eind 2023 de vragenlijsten afgerond, waardoor elke locatie weer een plan van aanpak heeft.

De doelstelling was om in 2023 ook de plannen van aanpak te laten toetsen door een externe

deskundige. Hoewel dit niet helemaal is gelukt in 2023, is er op het moment van schrijven van dit rapport in 2024 een toets- en adviesrapport beschikbaar, waarin wordt aangegeven dat Oranjeborg voldoet aan de vereisten van de Arbowet. Tijdens de rondgang van de hoger veiligheidskundige op de locatie werd bevestigd dat de organisatie oog heeft voor een veilige en gezonde werkomgeving.

Uit het rapport: “zowel het management als de medewerkers zijn leergierig en hebben naast een zorghart ook de focus op een veilige en gezonde werkplek. De werksfeer is op de locatie bijzonder goed, de werkdruk en de werkverdeling is goed in balans”.

Inspectiebezoek Epe

In september 2023 bracht de Inspectie

Gezondheidszorg en Jeugd een onaangekondigd bezoek aan Oranjeborg Epe. De aanleiding voor het inspectiebezoek was dat de inspectie deze locatie nog niet eerder had bezocht. De inspectie wilde een beeld vormen of de geboden zorg voldoet

aan wet- en regelgeving. Oranjeborg Epe scoorde grotendeels positief, waarbij veel aandacht is voor de individuele behoeften en dagbesteding van bewoners. Bewoners worden aangemoedigd tot zelfregie, met oog voor mogelijke risico’s zoals drugsgebruik.

Nabijheid en respectvolle behandeling worden overwegend goed ervaren, met aandacht voor individuele prestaties en ondersteuning bij verslavingsproblematiek. Persoonsgerichte zorg staat centraal en er wordt getracht een veilige omgeving voor bewoners te creëren. De organisatie heeft een open cultuur gericht op leren en verbeteren. Incidenten worden gemeld en er worden acties ondernomen om de kwaliteit van zorg te verbeteren.

De bewonerstevredenheid wordt regelmatig gemeten en er is ruimte voor inspraak van bewoners via de bewonersraad. De inspectie heeft enkele adviezen gegeven over verbeterpunten. Oranjeborg dient te blijven zoeken naar alternatieven voor en afbouw van (gedragsregulerende) medicatie. Oranjeborg moet onderzoeken welke bewoners zich

verzetten tegen de medicatie en in kaart brengen welke bewoners wilsonbekwaam zijn als het gaat om off-label psychofarmaca.

Daarnaast is het belangrijk dat alle medewerkers kennis hebben van onvrijwillige zorg en alert zijn op eventueel verzet.De inspectie heeft één punt aangegeven dat verbeterd moet worden: Oranjeborg heeft geen bewonersraad die met de bestuurder spreekt over bestuurlijke besluiten die bewoners kunnen raken. Oranjeborg moet zich inspannen om te voldoen aan de Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen (Wmcz). Dit onderwerp wordt verder besproken bij bouwsteen 2.

Nieuwe server

Oranjeborg heeft in 2023 geïnvesteerd in de veiligheid van het systeem. Zoals vorig jaar in het kwaliteitsrapport beschreven, is er in 2023 een nieuwe server in gebruik genomen. Deze overgang verliep zonder al te veel moeilijkheden. In 2023 zijn alle apparaten gescand door een externe partij, waarbij de beveiliging van deze apparaten is onderzocht.

Vervolgens zijn er een aantal aanpassingen gedaan om de veiligheid verder te waarborgen, zoals het aanpassen van netwerken binnen de locaties. In 2024 zal hiervan een herkeuring plaatsvinden en wordt onderzocht of Oranjeborg in staat is om zelf vergelijkbare scans uit te voeren om eerder zwakheden in het systeem te kunnen identificeren. Naast het beveiligen tegen invloeden van buitenaf, is er in 2023 ook meer aandacht besteed aan de

AVG binnen Oranjeborg.

De systeembeheerder is begonnen met het creëren van bewustwording binnen de lesgroep van Oranjeborg en zal dit in 2024 verder uitrollen binnen de algehele organisatie.

Daarnaast is onderzocht welke rechten mensen in het ECD (Elektronisch Cliënten Dossier) hadden. Het bleek dat dit ook anders georganiseerd kon worden, zodat mensen alleen toegang hebben tot de daadwerkelijk benodigde informatie, zonder toegang tot het gehele dossier. De doelstelling van 2023 om over te stappen op een nieuwe server en tijdens de migratie zo min mogelijk overlast te ervaren, is dan ook behaald.

Gastheer regiobijeenkomst: durven, denken, doen.

,,We zetten volle bak in op duurzame zorg en dat levert ons veel op.”

Flip Vellinga, oktober 2023

Het was een van de uitspraken van Oranjeborg-directeur Henk Stokvis tijdens de regiobijeenkomst Drenthe, waarbij Oranjeborg als gastheer optrad voor de zorgaanbieders van het Zilveren Kruis Zorgkantoor.

In de prachtig ingerichte vergaderruimte van de locatie in Havelte lieten de medewerkers van Oranjeborg zien dat zij werken vanuit hun hart, waarbij het primair gaat om het welzijn en de waardigheid van de bewoners en het verbinden van zorgkwaliteit.

Oranjeborg als voorloper van de zorg van de toekomst. Hoewel Hoofd Zorg Stephan Veldman zich bescheiden opstelde en opmerkte dat er de komende periode bijvoorbeeld geïnvesteerd moet worden in technologie, klonk er vanuit de vergadering vooral waardering voor genomen initiatieven.

De nieuwe zorg stond deze dag centraal. De zorg van Oranjeborg. Na een welkomstwoord door Henk Stokvis nam Stephan Veldman de gasten uit de zorgwereld mee op een reis door de tijd, waarbij hij expliciet inging op het karakter van Oranjeborg: niet lullen, maar poetsen. Bewoners en personeel krijgen de mogelijkheid het beste uit zichzelf te halen. ,,Exemplarisch voor de kracht van Oranjeborg. Je voelt je welkom.” Door unieke krachten ook naar de andere locaties te brengen, wordt kennis gedeeld en een breed draagvlak gecreëerd. ,,Hopelijk kunnen we in de toekomst meer bewoners een mooie plek geven.”

Mark van Pijkeren gaf de aanwezigen een kijkje in de werkwijze van de frontoffice. ,,We bezoeken bijna alle aanmeldingen. Door naar buiten te

treden, bouwen we een duurzame relatie op. We proberen proactief te werken en kijken altijd naar mogelijkheden en oplossingen. Het is belangrijk dat een cliënt uiteindelijk bewoner wordt.”

Met het tonen van de groepsfoto op de top van de Mont Ventoux ging Stephan Veldman in op de missie van Oranjeborg. ,,Dit zegt zóveel. Het gevoel hebben dat je er weer toedoet en belangrijk bent.

De dossiers van de meeste jongens stralen een faalervaring uit. Wij nemen ze de ballast uit handen en zorgen ervoor dat hun leven weer op orde komt. Wij reiken bouwenstenen aan en zien dat de jongens tot rust komen. Dat doen we samen, mét elkaar. Er heerst binnen Oranjeborg een grote mate van betrokkenheid. We denken in mogelijkheden, doen wat goed voelt. We gaan een levenslange verbinding aan met elkaar, bieden duurzame zorg. Dat betekent ook dat er een transitie moet plaatsvinden voor de mannen die op leeftijd zijn en bijvoorbeeld niet meer naar de dagbesteding kunnen. Wij passen ons aan.”

Locatiemanager Teymur Rahimi vertelde in aansluiting daarop dat er in Havelte een Old Man’s

Cave is ingericht, een prikkelarme ruimte, waarin de bewoners die op leeftijd zijn geraakt zich prettig voelen.” Ook de aanwezigheid van een verpleegkundige zorgt voor rust. Jan van ‘t Zandt werkt in Havelte op de ouderengroep. ,,We weten wat er speelt, wat de problemen zijn. Er zijn korte lijnen. We hebben goede contacten met de huisarts en wanneer iemand naar het ziekenhuis moet voor een operatie gaat er altijd iemand mee.”

Opleidingscoördinator Sytske Zaalberg-van Berkum ging op enthousiaste wijze dieper in op de Oranjeborg Academy, de interne opleiding waarin medewerkers optimaal worden voorbereid op hetgeen ze kunnen verwachten. ,,Dat is ook kenmerkend voor Oranjeborg.

Wij bedenken, maken een plan en voeren het uit. Deze mannen hebben specifieke begeleiding nodig en dat vonden we te weinig terug bij de externe opleidingen. Wij gaan uit van een bepaalde methodiek en bewegen mee. Durven, denken, doen.”

Anja Stokvis nam de gasten mee in de personeelsopbouw binnen Oranjeborg en Veldman

stond daarna nog even stil bij de situatie op de arbeidsmarkt. Hij was daarin heel uitgesproken: ,,Wij moeten een aantrekkelijke werkgever blijven en ervoor zorgen dat zo weinig mogelijk personeel uitstroomt.” Hij nam daarmee een voorschot op het tweede deel van de bijeenkomst, waarin Geert Woltjer, onderzoeker naar zorgregio Drenthe van de toekomst, nader inging op deze materie. In diverse groepen werd gediscussieerd over het continueren van de zorg met minder personeel en het behoud van medewerkers door aantrekkelijk werk en ontwikkelingsmogelijkheden. Ideeën werden uitgewisseld en opgeschreven, waarmee Woltjer de komende maanden aan de slag gaat.

Het kan niet anders of de aanwezigen hebben zich laten inspireren door de werkwijze binnen Oranjeborg, waarin verbinding al heel lang een sleutelwoord is. Mooi was het compliment dat Stephan Veldman kreeg na zijn opmerking over het investeren in technologie: ,,Zonder dat jullie het zelf misschien altijd beseffen, lopen jullie nu op heel veel punten al voor in de zorg.”

BOUWSTEEN 1: ZORGPROCES

ROND DE INDIVIDUELE PERSOON

Flip Vellinga, april 2023

Nadat hij de tekst heeft gepakt en Jan de eerste akkoorden heeft aangeslagen, gaat het miniconcert van start. Jurn zingt vol overgave, het komt uit zijn tenen. Mooie uithalen, dan weer ingetogen. Hier zit een gepassioneerd mens.

Het applaus dat hij na afloop krijgt, neemt hij aarzelend in ontvangst.

Door te zingen krijgt hij steeds meer vertrouwen en zelfrespect, het is dé manier om zich te uiten.

Hij doet het nu een paar jaar en heeft de eerste optredens al achter de rug: voor de bewoners van de locatie De Wolden. Het was een doorslaand succes. ,,Jurn kan prachtig zingen”, had Jan in het voorgesprek al aangegeven. Zelf doet hij er liever geen uitspraken over, dat zit niet in zijn karakter. Het is de eerste keer dat hij als artiest wordt geïnterviewd en dat is best even wennen.

Verlegen, met het hoofd wat afgewend geeft hij aanvankelijk antwoord op de vragen, maar al vrij snel is het ijs gebroken. Hij voelt de waardering en vertelt dat hij vroeger ook zong, toen hij in

Amsterdam woonde. ,,Met de jongens in de buurt, rap en hiphop.”

Nu heeft hij voor een ander repertoire gekozen en zingt hij onder meer liedjes van Nick & Simon en Twarres. Dat is misschien nog wel het meest bijzondere aan Jurn: hij zingt niet alleen Nederlandstalige nummers, maar schakelt net zo gemakkelijk over naar Friese liedjes en Engelstalige songs. ,,En als ik vrolijk ben, zing ik Spaans”, verklapt hij. Doordat hij in het verleden Franse vrienden had, is het ook mogelijk een Franse chanson in de setlist op te nemen. Een van zijn favoriete liedjes is afkomstig van Suzan & Freek: ,Als het avond is.’

Met Jan als aandachtig luisteraar vertelt Jurn dat hij ‘graag artiest zou willen worden’. Hij verheugt zich erop om binnenkort ook op de andere locaties van Oranjeborg een optreden te verzorgen, hoewel hij ‘het behoorlijk spannend vindt.’ Zingen zit in zijn bloed. ,,Het is leuk als je eventjes kan zingen. Als ik op mijn kamer ben, luister ik op YouTube altijd naar popmuziek.”

Een tourschema zit er voorlopig nog niet in, maar

Werken en dagbesteding

Sociaal functioneren en sociale relaties

Praktisch functioneren

Psychisch functioneren

Lichamelijk functioneren

Financiën

Wonen en huisvesting

Zingeving

Jurn onthult wel dat Michel Kamminga bezig is wat lijntjes te leggen. Zo hoort het ook. Een goede artiest heeft een manager. En mochten er meer muzikanten aansluiten, dan heeft Jurn ook al nagedacht over de naam van de band: de Latino’s.

Het is zonder meer zijn grootste passie: muziek maken. Door in te spelen op die ambitie geeft

Oranjeborg hem alle mogelijkheden zijn talenten te ontplooien.

Het zorgproces in beeld

De eerste zes weken van het verblijf bij Oranjeborg staan voor een nieuwe bewoner in het teken van kennismaken en stabiliseren. Vanaf de eerste dag nemen de bewoners deel aan de dagbesteding.

De begeleiders en de orthopedagoog observeren de bewoner en maken een inschatting van zijn mogelijkheden, beperkingen en behoeften. Na vijf weken volgt een risico-inventarisatie, waarbij samen

met de bewoner wordt bekeken op welke gebieden de ondersteuningsbehoefte het meest noodzakelijk is. Deze informatie wordt een week later gebruikt tijdens de bespreking van het handelingsplan als ondersteunend kader.

Tijdens dit gesprek wordt, aan de hand van acht leefgebieden, samen met de bewoner, zijn persoonlijk begeleider en de orthopedagoog bekeken welke individuele zorg nodig is om zijn doelen te bereiken. Indien gewenst kan ook een familielid en, indien aanwezig, de wettelijk vertegenwoordiger bij deze bespreking aansluiten.

Aan de hand van deze bespreking wordt een handelingsplan opgesteld.

In het handelingsplan wordt een actueel

(nieuw) doel

proberen evalueren succes ervaren

persoonsbeeld geschetst en worden doelen gesteld en samenwerkingsafspraken gemaakt.

Veel bewoners van Oranjeborg hebben een uitgebreide hulpverleningsgeschiedenis en zijn in het verleden onderworpen aan meerdere psychologische onderzoeken, waarbij veel over hen is geschreven. Oranjeborg vindt het belangrijk om in het handelingsplan een actueel beeld te schetsen van de persoon. In dit persoonsbeeld van de bewoner staat een duidelijke beschrijving van de huidige zorgvraag en zijn onderliggende mogelijkheden en beperkingen. Bij het opstellen van dit persoonsbeeld gebruikt Oranjeborg het AAIDD-model. Om het handelingsplan continu te laten aansluiten bij de zorgbehoefte van de bewoner, wordt dit halfjaarlijks geëvalueerd. Tijdens de evaluatiemomenten staan de wensen en de behoeften van de bewoner centraal. Dit proces wordt in figuur 2 schematisch weergegeven.

Cijfers

Tweemaal per jaar – in mei en in novembermaakt Oranjeborg de meet- en bewaakgegevens

Actueel handelingsplan 86 83

Actueel risico-inventarisatie 95 77

Actueel zorgplan 99 97 inzichtelijk. Hierbij worden ook de actuele handelingsplannen (inclusief persoonsbeeld), risicoinventarisatie en zorgplannen (rapportagevragen) meegenomen. De doelstelling/indicator hierbij is 85%.

Zoals te zien, werd de indicator van 85% in november 2023 bij de risico-inventarisaties niet gehaald. Ook de indicator van 85% werd bij de handelingsplannen in november 2023 niet behaald. Hierbij moet wel opgemerkt worden dat dit een momentopname is. Het komt bijvoorbeeld voor dat een evaluatiegesprek een week later is, zodat een wettelijk vertegenwoordiger kan aansluiten. Alle bewoners van Oranjeborg hebben tweemaal

per jaar een evaluatiegesprek. De doelstelling voor 2024 is om deze indicator wel te behalen gedurende het jaar.

Doelen 2023

In 2023 had Oranjeborg twee doelstellingen op bouwsteen 1, namelijk het vernieuwen van de missie en visie van Oranjeborg, en het waarborgen van psychiatrische zorg binnen Oranjeborg.

Hieronder volgt een terugblik op hoe er in 2023 aan deze doelstellingen is gewerkt en of ze zijn behaald. Vervolgens wordt vooruitgeblikt op 2024 en eventuele nieuwe doelen geformuleerd.

Doelen 2023

Hernieuwen missie en visie van Oranjeborg Psychiatrische zorg borgen

Hernieuwen missie en visie Oranjeborg

In 2022 werd het boek ‘Het DNA van Oranjeborg’ uitgebracht. Hierop volgend zijn de orthopedagogen gestart met het kritisch bekijken van de missie en visie, met als centrale vraag: past het huidige DNA nog bij de missie en visie van Oranjeborg?

Wat zijn de sterke punten en valkuilen van Oranjeborg? Sluit de missie en visie nog aan bij het huidige kwaliteitskompas en de geldende weten regelgeving binnen de gehandicaptenzorg?

Het doel voor 2023 was om dit proces voort te zetten, waarbij de rest van de organisatie ook kon meedenken. In 2023 zijn de (assistent-) locatiemanagers gestart met heidagen, waarbij ook zij hebben nagedacht over de strategieontwikkeling.

De uitkomst hiervan omvat een SWOT-analyse, kernwaarden, een vernieuwde missie en een gevormde visie op verschillende onderwerpen. Nadat de locatiemanagers en orthopedagogen gezamenlijk tot een document waren gekomen, vonden er verschillende focusgroepen plaats waarbij begeleiders de kans kregen om mee te denken over een vernieuwde missie en visie.

Het gestelde doel om hiermee verder te gaan is bereikt, maar het proces is nog niet afgerond. Het uiteindelijke doel van de vernieuwde missie en visie is het herschrijven van het methodiekboek. Het doel voor 2024 is dan ook om verder te gaan met het uitwerken van de hernieuwde missie en visie van Oranjeborg en een start te maken de revisie van het methodiekboek.

Psychiatrische zorg binnen Oranjeborg Oranjeborg biedt huisvesting en dagbesteding aan bewoners met een dubbele- of drievoudige diagnose, wat betekent dat zij vaak ook kampen met psychiatrische problemen. Naast de begeleiding van Oranjeborg ontvangen zij ook consultatie van een psychiater.

De afgelopen jaren heeft Oranjeborg samengewerkt met een zelfstandig gevestigde psychiater, die eens in de zes weken op locatie kwam voor consulten met bewoners die psychiatrische zorg nodig hadden. Tijdens deze consulten was de orthopedagoog van de locatie ook aanwezig, aangezien zij de bewoners goed kennen.

Alle bewoners van Oranjeborg ontvingen consultatie van dezelfde psychiater. Een kwetsbaarheid van Oranjeborg, vooral met het oog op mogelijke groei, is de afhankelijkheid van slechts één psychiater. Het wegvallen van deze psychiater zou betekenen dat veel bewoners met complexe problemen geen farmacotherapie meer ontvangen, wat kan leiden tot ontregeling. Sinds 2021 heeft Oranjeborg gezocht naar een nieuwe psychiater. Het doel voor 2023 was dan ook om ten minste één nieuwe psychiater aan te nemen, wat gelukt is. Sinds april 2023 heeft locatie Epe een psychiater in dienst. Echter, de aanwerving van deze psychiater verliep via een andere constructie dan de huidige (via de zorgverzekeringswet), wat eind 2023 is geëvalueerd.

Helaas heeft de huidige psychiater aangegeven dat zij in 2024 zal stoppen met het verlenen van psychiatrische zorg aan de bewoners van Oranjeborg. Het doel voor 2024 is daarom om op locaties De Wijk, Havelte, Biddinghuizen en Loenen de juiste psychiatrische zorg te blijven bieden aan de bewoners. Voor deze locaties zullen diverse samenwerkingen met verschillende psychiaters en partijen worden onderzocht om risicospreiding te bevorderen.

Handreiking ondersteuningsplannen

In 2023 werd een hernieuwde handreiking voor ondersteuningsplannen uitgebracht. Oranjeborg heeft kennisgenomen van deze handreiking en heeft deze in oktober 2023 besproken met de orthopedagogen. De conclusie was dat de handreiking een goede leidraad vormt voor de handelingsplannen en dat er elementen in staan die Oranjeborg mogelijk kunnen verbeteren.

Een van de direct doorgevoerde aanpassingen is het noteren van de namen van de aanwezigen bij de evaluatie van de bewoner. Daarnaast is het sinds 2018 niet meer verplicht om de handelingsplannen

te ondertekenen. Oranjeborg hecht echter waarde aan deze handtekening als blijk van betrokkenheid en blijft dit voorlopig handhaven, gezien de verbintenis die hiermee wordt uitgedrukt ten opzichte van het plan.

De handreiking legt vooral de nadruk op goede en persoonsgerichte zorg. Dankzij de betrokkenheid van de orthopedagogen bij de evaluatiegesprekken en het opstellen van de handelingsplannen, liggen er gedegen plannen met voor elke bewoner een

aantal SMART-geformuleerde doelen. Een uitdaging voor Oranjeborg is om de handelingsplannen begrijpelijker te maken voor de bewoners, wellicht met ondersteuning van afbeeldingen. In oktober 2023 zijn twee projectleiders aangesteld die bezig zijn met het ontwikkelen van een nieuw ondersteuningsplan. Het doel van Oranjeborg is om eind 2024 te werken met een nieuwe ondersteuningsplan dat inzichtelijk en begrijpelijk is voor de bewoners en de werkwijze voor de begeleiders optimaliseert.

Wet Zorg en dwang (Wzd)

Nu de opstartjaren van de Wzd achter de rug zijn, kan Oranjeborg stellen dat de wet en het bijbehorende beleid inmiddels goed geïmplementeerd zijn binnen de organisatie. Per locatie van Oranjeborg wordt er eenmaal per twee jaar een audit gehouden omtrent de Wzd. Doel hiervan is om enerzijds te toetsen aan de hand van het Toetsingskader onvrijwillige zorg van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, en anderzijds om van en met elkaar te leren. In 2023 hebben de

Ingezette onvrijwillige zorg

Biddinghuizen Epe Loenen Havelte De Wijk Oranjeborg

Overige beperkingen eigen leven in te richten

Fysieke fixatie

Beperking in gebruik communicatiemiddelen

Overige beperking van de bewegingsvrijheid

Wzd-auditoren een bezoek gebracht aan de locaties

Epe, Havelte en Biddinghuizen.

Onder het kopje ‘reflecteren, leren en verbeteren’ wordt hier verder op ingegaan. Eerst wordt ingegaan op de cijfers omtrent de Wzd binnen Oranjeborg.

Wzd-cijfers

In onderstaand overzicht staat welke categorieën van onvrijwillige zorg zijn ingezet, in welke frequentie en op welke locatie dit heeft plaats gevonden. Tevens wordt ook de totale

hoeveelheid ingezette onvrijwillige zorg binnen de organisatie weergegeven onder de noemer ‘Oranjeborg’.

In totaal is in 2023 binnen Oranjeborg dus zeven keer onvrijwillige zorg ingezet. Het aantal unieke

Duur van onvrijwillige zorg

<1 maand 1-3 maanden 3-6 maanden 6-12 maanden > 12 maan

bewoners op wie de verschillende vormen van onvrijwillige zorg zijn toegepast is zes.

Op een bewonerspopulatie van 143 bewoners heeft dus vier procent van de bewoners te maken gehad met onvrijwillige zorg. In onderstaand grafiek wordt weergegeven hoe lang elke maatregel van onvrijwillige zorg ingezet heeft kunnen worden. De maatregelen van onvrijwillige zorg die korter dan een maand hebben geduurd, betreffen de drie gevallen van fysieke fixatie. Eén maatregel van onvrijwillige zorg loopt langer dan een jaar en wordt ieder half jaar geëvalueerd en stapsgewijs (waar mogelijk) afgebouwd. De resterende drie maatregelen zijn ingezet voor een periode van drie maanden en binnen die periode ook weer afgebouwd en beëindigd.

Reflecteren, leren en verbeteren

Zoals hierboven beschreven is er in 2023 een interne Wzd-toetsing uitgevoerd. Hier zijn diverse verbeteradviezen gekomen die in 2023 zijn opgevolgd. Zo heeft de Wzd-functionaris een mapje met ‘Wzd-tools’ gemaakt voor alle

zorgverantwoordelijken. Dit zijn acht pagina’s beknopte informatie over de hoofdlijnen van de Wzd waar de zorgverantwoordelijken van op de hoogte moeten zijn. Dit maakt het werken met de Wzd toegankelijker voor ze. Voor de bewustwording bij de begeleiders is geïnvesteerd in informatievoorziening naar hen toe. In december is een klinische les georganiseerd waar achttien begeleiders aan hebben deelgenomen. Aansluitend daarop is voor één specifieke locatie dezelfde klinische les georganiseerd, voor nog eens veertien begeleiders.

Deze klinische les heeft ingezet op bewustwording, het belang van multidisciplinair overleg en de aandachtspunten op de werkvloer: hoe herken je verzet en wat zijn dan de te volgen stappen?

Op de agenda van het overleg dat de orthopedagogen elke twee maanden hebben, is de Wzd een vast punt geworden. Dit betekent dat de zorgverantwoordelijken en de Wzd-functionaris elke twee maanden een toetsmoment hebben om met elkaar bespreken wat de stand van zaken is van de lopende onvrijwillige zorg. In 2023 is het contact

met de cliëntvertrouwenspersonen onderhouden en waar nodig verder uitgebouwd.

Als we kijken naar de afgelopen jaren, dan schommelt de hoeveelheid ingezette onvrijwillige zorg ietwat op en neer. In 2020 werd bij zeven bewoners onvrijwillige zorg ingezet en in 2021 was dat negen keer.

In 2022 en 2023 was het aantal terug bij zeven. Over de jaren heen betreft het grotendeels dezelfde onderwerpen: telecommunicatie, rookwaar, watergebruik en enkele keren fysieke fixatie. De conclusies uit de analyse zijn geen reden om het beleidsplan aan te passen.

Het beleid op onvrijwillige zorg is inmiddels verankerd binnen de organisatie, maar dient blijvend onder de aandacht gebracht te worden.

Wat voor 2024 belangrijk blijft, is om de actuele

kennis op peil te houden en deze binnen de organisatie te verspreiden.

Daarnaast zal in 2024 opnieuw een interne

Wzd-toetsing uitgevoerd worden.

Vernieuwen handelingsplan

Indicator risico-inventarisaties en handelingsplannen behalen

Psychiatrische zorg borgen

Start maken met revisie methodiekboek

De Wijk en Loenen Doelen 2024 bij bouwsteen 1

Wzd audit locaties

BOUWSTEEN 2: ONDERZOEK NAAR DE

ERVARING VAN MENSEN MET EENBEPERKING

In zijn jeugd wordt hij door Feyenoord uitgenodigd voor een proeftraining, maar een carrière als profvoetballer zit er niet in. Dan overlijdt zijn vader en gaat het mis met Rodensio. Hij kan zijn verdriet niet kwijt, wordt opstandig, boos en agressief. Hij keert terug naar Suriname, waar hij in de drugsscene verzeild raakt. ,,Hangen op de hoek, bier drinken en wiet roken.

Rodensio: hoe een lieve jongen in de problemen raakte en nu weer gelukkig is.

Ik heb vier, vijf jaar van mijn leven verspeeld.” Hij raakt betrokken bij drugssmokkel, belandt twee keer in de cel, maar heeft inmiddels zijn leven weer op de rails, nu hij op de Oranjeborglocatie Loenen een nieuwe kans heeft gekregen. ,,Ik ben gelukkig hier.” Portret van een lieve jongen, die veel tegenslagen heeft gekend en de dood een paar keer recht in de ogen heeft gekeken.

Flip Vellinga, juni 2023.

De laatste woensdag in mei, het is rustig op het prachtige complex van Oranjeborg in Loenen.

Assistent-locatiemanager Wiljan Knoops staat al op de uitkijk en vertelt dat veel bewoners genieten op een vakantieverblijf in Hoenderloo. ,,Loop je mee naar boven, daar hebben we lekkere koffie.”

Even later, aan een van de picknicktafels bij het gebouw, schuift Rodensio (30) aan. Hij heeft uitgekeken naar het gesprek, maar zit aanvankelijk veel te gapen. ,,Ben je lui?”, wil Wiljan weten. ,,Ik was aan het pitten”, luidt het antwoord van de Surinaamse bewoner, die gekleed gaat in een trainingspak van zijn favoriete club Feyenoord. Het gedraaide shaggie gaat tijdens het gesprek van hand naar hand, maar wordt niet opgestoken. Ja, hij wil graag zijn levensverhaal vertellen, juist omdat het nu goed met hem gaat.

Wanneer Wiljan is vertrokken, steekt hij van wal: chronologisch en zonder gêne. Wat geweest is, is geweest. Wat telt is nu. ,,Ik ben geboren in Paramaribo op 21 april 1993. Kort na mijn geboorte kwam mijn moeder te overlijden. Op mijn achtste ben ik naar Nederland gekomen, bij een pleeggezin

in Rotterdam. Een lief en zorgzaam gezin, maar er waren wel regels. Ik kreeg te horen dat ik tijdens het eten niet mocht smakken. Ik werd op een katholieke school geplaatst, maar daar zeiden ze dat ik naar het speciaal basisonderwijs moest. Zo kwam ik op de Lucas school in Rotterdam. Nee, ik begreep daar weinig van. School was voor mij school.”

In zijn vrije tijd ontpopt Rodensio zich als een talentvol voetballer. Hij wordt lid van de voetbalclub

Jai Hind in Rotterdam, waar hij als speler van de D1 indruk maakt en de kans krijgt zijn carrière te vervolgen bij SVVSMC in Schiedam. ,,Ik wilde me bewijzen.” Daarin slaagt hij, want de trainer van de C1-junioren neemt hem op in de selectie. ,,We speelden landelijk in de 2e divisie. Een mooie tijd.” Rodensio is een snelle buitenspeler met een passeeractie. Hij wordt gescout door ex-international Ben Wijnstekers en mag stage lopen bij Feyenoord. ,,Ik heb een proeftraining meegedaan, maar heb het helaas niet gehaald.”

Niets wijst er dan op dat de jonge sporter turbulente jaren tegemoet gaat. Hij bezoekt in 2010 zijn vader

in Suriname en maakt de afspraak een jaar later opnieuw naar zijn geboorteland af te reizen. Dan slaat het noodlot toe en overlijdt zijn vader. Met zijn pleegmoeder en pleegbroertje woont hij het afscheid van zijn vader in Suriname bij. Het laat een diepe wond na bij Rodensio, die eenmaal terug in Nederland merkt dat hij niet lekker in zijn vel zit. ,,Ik was verdrietig, voelde me alleen. Het is toch je vader die je hebt verloren. Ik was boos, agressief en brutaal, gaf een grote mond op school. Voetballen deed ik niet meer. Ik was op dat moment een probleemkind.”

Hij besluit terug te keren naar Suriname. Het is het begin van een donkere periode in zijn leven, waarin veel fout gaat. Hij raakt verslaafd aan de drugs en uiteindelijk ook verstrikt in zijn eigen leugens. Verkeerde vrienden, een verkeerd netwerk. En een toezegging dat hij wel bereid is om drugs te smokkelen naar Nederland. De eerste keer loopt hij probleemloos door de douane, de tweede keer wordt hij opgepakt. Hij belandt drie maanden in de Koepelgevangenis van Haarlem. ,,Het was een

moeilijke tijd. Elke dinsdag kregen we brood voor een hele week, maar dat was na twee dagen vaak al op. Ik kreeg problemen met m’n gezondheid. Hartproblemen en last van mijn borstkas.”

Hoewel hij een reisverbod van twee jaar krijgt opgelegd, slaagt hij er – nadat hij is vrijgekomen

– met hulp van buitenaf in het land te verlaten en terug te keren naar Suriname. Rodensio probeert een normaal leven te leiden in zijn geboorteplaats, werkt in een magazijn en hoewel hij af toe nog

softdrugs gebruikt, lijken de grootste problemen voorbij. Dan gaat hij toch weer voor de bijl. Hij

komt in contact met jongens uit Arnhem, die hem er opnieuw toe weten te verleiden mee te werken aan drugssmokkel, ditmaal naar Parijs. Hij slikt bolletjes en heel lang weet hij uit handen van de politie blijven. Wanneer hij getroffen wordt door Dengue (knobbelkoorts) is hij bang dat hij dood gaat, maar na een verblijf van een aantal dagen in het ziekenhuis gaat hij onverminderd verder als drugskoerier. ,,Het was het avontuur, ik had er niets van geleerd.”

Hij weet niet meer precies hoe vaak hij de douane heeft omzeild, hij denkt acht of negen keer, maar uiteindelijk loopt hij tegen de lamp. Hij belandt zes maanden in een cel in Parijs en beleeft daar hachelijke momenten, wanneer hij een hoogoplopende ruzie krijgt met een celgenoot. ,,Hij had een mes om me neer te steken. Ik was bang, realiseerde me toen pas dat het anders moest. Gelukkig werd ik na een aantal dagen overgeplaatst naar een andere unit.”

Met een andere mindset komt Rodensio op vrije voeten. Hij heeft dan niets meer. Geen huis, geen geld. Op straat vraagt hij een taxichauffeur of hij gebruik mag maken van diens telefoon. ,,Can ik call my mother on your phone?’’ Liftend gaat hij via België naar Rotterdam, waar een tante zich over hem ontfermt. In de havenstad beleeft hij opnieuw angstige momenten. ,,Ik zat bij een coffeeshop te blowen, toen ik ineens van achteren in mijn kraag werd gegrepen. Was een van de jongens van die connectie uit Arnhem. Ze wilden geld zien. Ik zag het einde al naderen en heb het op een rennen

gezet. Mijn tante heeft die dag de politie gebeld.”

Rodensio wordt daarna opgenomen in de afkickkliniek Bouman Schenkel en hoewel hij daar nog een keer wordt geschorst wegens het niet naleven van de regels durft hij nu rustig te zeggen dat hij ‘al vier jaar geen slechte dingen meer doet’. Hij verblijft nog tijdelijk in een opvanglocatie van het

Leger des Heils en mag zich inmiddels een jaar en drie maanden bewoner van de Oranjeborglocatie

Loenen noemen. ,,Natuurlijk mis ik soms mijn vrijheid en mijn biertje”, zegt hij, ,,maar het is goed dat ik hier ben. Ik ben blij met de dagbesteding, luister veel naar muziek en heb een goed contact met de andere jongens. Ik wil het verleden achter me laten. Volgende week ga ik mee naar de Mont Ventoux. Daar heb ik heel veel zin in.”

Tot slot droomt hij over de toekomst: ,,Ik zou heel graag een eigen huisje hebben, een vrouw en kinderen. Maar zolang ik hier zit, ben ik gelukkig.”

Voor de fotosessie wordt uitgeweken naar het grasveld voor het complex. Daar laat Rodensio zijn skills zien. Een toegeworpen bal heeft hij in

één keer onder controle, om het speeltuig daarna moeiteloos hoog te houden met zowel de linker- als de rechtervoet. Menig voetballer kan een voorbeeld nemen aan zijn techniek. Wanneer we teruglopen, vertelt hij dat hij ook als freestylevoetballer actief is geweest. Het is mooi om te zien hoe het kind in hem wordt wakker gekust, zodra hij een bal ziet. Geluk zit vaak in kleine dingen.

De bewoners mogen gezien worden!

Wat vinden mensen met een beperking van de zorg en ondersteuning die zij ontvangen, en van de kwaliteit van hun bestaan? Mensen met een beperking moeten gelijke kansen hebben om mee te doen, zich te ontwikkelen en een betekenisvol leven te leiden. Dit is één van de uitgangspunten in het VN-verdrag Handicap, maar ook de eerste alinea bij bouwsteen 2 in het kwaliteitskompas. In de zomer van 2023 hebben bewoners en begeleiders van Oranjeborg deelgenomen aan de Tour du ALS. Flip Vellinga was mee om hier verslag van te doen, en dit is vooraan in dit rapport te lezen. Daarin is ook te lezen dat zes bewoners tijdens

deze reis zijn gevolgd. Hiervan is een documentaire gemaakt: “Ik kan het, PUNT!” In deze documentaire vertellen bewoners zelf wat zij hebben meegemaakt, en ze stralen trots en wilskracht uit om hun ambitie, de top van Mont Ventoux te bereiken. Zij mogen hun verhaal delen met de buitenwereld, waarin ze laten zien waar zij toe in staat zijn. Oranjeborg heeft de ambitie om de documentaire “Ik kan het, PUNT!” aan zo veel mogelijk mensen te laten zien, zodat zij weten welke mogelijkheden en kwaliteiten de bewoners hebben.

Doelen 2023

Doel Cliënttevredenheidsonderzoek uit voeren aan de hand van een instrument uit ‘de waaier’.

Bewonerstevredenheidsonderzoek

De doelstelling van Oranjeborg was om in 2023 een bewonerstevredenheidsonderzoek uit te voeren met één van de methodes uit ‘de waaier’. In 2020 is dit gedaan met de methode van Customeyes, echter Oranjeborg vond de informatie die zij kon halen uit de resultaten hiervan te summier. Daarom is Oranjeborg in 2022 onderzoek gaan doen naar de andere methoden uit de waaier. Hierbij kwam de app MijnMening! naar voren als een betrouwbaar instrument dat het meest aansluit bij de doelgroep van Oranjeborg. Hierin kunnen bewoners aangeven hoe tevreden ze zijn over de zorg en begeleiding bij Oranjeborg.

Helaas is het niet gelukt om de implementatie hiervan in 2023 volledig klaar te hebben, mede vanwege een moeizame start en trage communicatie vanuit de applicatiebeheerder. Hierdoor heeft Oranjeborg niet voldaan aan haar eigen doelstelling. De doelstelling is om in 2024 wel dit onderzoek uit te voeren. Op twee locaties is nog een onderzoek uitgevoerd met het eigen ontwikkelde bewonerstevredenheidsonderzoek.

Bewoners van locaties De Wijk en Biddinghuizen hebben dit onderzoek ingevuld en aangegeven hoe tevreden zij zijn. Conclusie van dit onderzoek was dat de tevredenheid over het algemeen lijkt toe te nemen naarmate de verblijfsduur langer is en de leeftijd van de bewoners hoger is. Vooral op de gebieden van dagbesteding, stage/werk en de mogelijkheid om eigen keuzes te maken, worden hogere scores behaald naarmate de leeftijd hoger is. Er zijn enkele variaties in de waardering tussen de verschillende locaties.

Bij locatie De Wijk zijn de scores over het algemeen iets lager dan vorig jaar. Aan hen de taak te onderzoeken of de bewoners daadwerkelijk minder tevreden zijn dan voorgaande jaren. Indien dit zo is, is het van belang om te onderzoeken waar de mogelijkheden tot verbetering liggen. Zoals in de methode beschreven, zijn de resultaten van dit onderzoek een momentopname en geven ze een algemeen beeld waarbij de individuele tevredenheid van de bewoner niet is meegenomen. Het is daarom van belang dat zowel de locatiemanagers (algehele tevredenheid) als de orthopedagogen (individuele

tevredenheid tijdens het handelingsplan) de bewonerstevredenheid blijven onderzoeken en monitoren, om zo de tevredenheid onder de bewoners te verbeteren. Het advies aan de locatiemanagers is om de resultaten van dit onderzoek te bespreken met de bewonersraad en samen te onderzoeken waar de (on)tevredenheid vandaan komt.

bij het gesprek, worden de begeleiders zich meer bewust van hoe de bewoners de zorg ervaren.

Spiegelgesprekken

Het bewonerstevredenheidsonderzoek is een momentopname. Door de managementteams wordt aangegeven dat als een bewoner iets minder goed in zijn vel zit, deze de enquête minder positief invult. Dit maakt dat de resultaten niet altijd een juiste weerspiegeling geven van de tevredenheid. Oranjeborg hecht veel waarde aan wat de bewoner vindt, en dat staat altijd centraal in de individuele evaluatiegesprekken die elke bewoner twee keer per jaar heeft. Daarnaast houdt Oranjeborg spiegelgesprekken.

De spiegelgesprekmethode houdt de begeleiders letterlijk een spiegel voor. Door aanwezig te zijn

Deze methode kan concrete aanknopingspunten geven om de begeleiding te verbeteren. Voor een effectief spiegelgesprek is het belangrijk om een onafhankelijke gespreksleider aan te stellen. Dit werd tijdens de coronaperiode stilgelegd, maar in het najaar van 2022 zijn de spiegelgesprekken weer opgestart. Opmerkelijk was dat de gespreksleider mogelijk wat sturend is geweest, aangezien verbetermaatregelen werden genoemd die niet echt leefden onder de bewoners.

Daarom heeft Oranjeborg opnieuw gekeken naar de doelstelling van de spiegelgesprekken en hoe deze beter vormgegeven kunnen worden. Spiegelgesprekken blijven een goede manier om begeleiders bewust te maken van hoe bewoners de zorg ervaren. Oranjeborg kan echter zelf ook onafhankelijke gespreksleiders bieden door gebruik te maken van medewerkers van verschillende locaties. Vanaf 2024 zal Oranjeborg zelf de spiegelgesprekken organiseren in de vorm van Spiegelgesprekken 2.0.

(inf)formele bewonersparticipatie

“Je kunt hele dagen praten over ideeën, maar hier voeren we ze gewoon uit,” aldus een persoonlijk begeleider. Oranjeborg biedt veel ruimte aan begeleiders en bewoners om met creatieve ideeën te komen. Kan niet bestaat niet, dus indien het enigszins realistisch is, wordt de kans geboden om te ontdekken en uit te voeren.

Oranjeborg hecht waarde aan transparante communicatie met bewoners en het serieus nemen van hun inspraak. De flexibele opstelling vanuit de begeleiding en het locatiemanagement maakt dat bewoners veel kunnen inbrengen.

Elk bewonersidee wordt minstens overwogen en waar mogelijk uitgevoerd. Doordat het locatiemanagement zichtbaar is op de werkvloer, kunnen bewoners op een laagdrempelige manier hun wensen aangeven. Geen procedures en formulieren om iets voor elkaar te krijgen. Is het een goed idee, dan wordt er gekeken naar de haalbaarheid en uitvoering van het idee en waar mogelijk gelijk doorgevoerd. De begeleiders verzorgen de dagbesteding en zijn praktisch de

hele dag met de bewoners. Deze kleinschalige en praktische opstelling schept veel ruimte voor individuele participatie. Daarnaast is er ook ruimte voor formele bewonersparticipatie.

Op elke locatie is een bewonersraad actief die maandelijks bijeenkomt. Deze bewonersraad wordt geleid door de voorzitter van de bewonersraad en ondersteund door een begeleider. Doordat er nauw wordt samengewerkt met de bewoners, worden verbeterpunten vaak al opgevangen in het dagelijks contact en doorgevoerd voordat ze in de bewonersraad aan bod komen.

Bewonersraad

Oranjeborg

Zoals eerder in het rapport te lezen, heeft de inspectie tijdens haar bezoek aan

Oranjeborg Epe aangegeven dat één onderwerp beter moet. Oranjeborg heeft geen bewonersraad die met de bestuurder spreekt over bestuurlijke besluiten die bewoners kunnen raken. Oranjeborg moet zich inspannen om te voldoen aan de Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen (Wmcz).

Oranjeborg stelt zichzelf dan ook als doel om dit in 2024 op te pakken en een bewonersraad

Oranjeborg-breed op te zetten.

Nieuw ondersteuningsplan

Zoals beschreven bij bouwsteen 1, zal Oranjeborg in 2024 een nieuw ondersteuningsplan ontwikkelen. Centraal staan hierin de wensen van de bewoners.

Oranjeborg vindt het belangrijk dat het (nog meer) een plan van én voor bewoners wordt. Essentieel is dat de bewoners mogen meepraten over de ontwikkeling van dit plan.

De doelstelling voor 2024 is dan ook dat bewoners een stem krijgen in het ontwikkelen van het plan, waarbij zij hun eigen ervaringen mogen inzetten om hierover mee te praten.

Doelen 2024

Doelen 2024 bij bouwsteen 2

Bewoners laten meedenken over een nieuw ondersteuningsplan.

Spiegelgesprekken 2.0 vormgeven.

Bewonerstevredenheidsonderzoek uitvoeren met een methode uit ‘de Waaier’.

Een bewonersraad

Oranjeborg-breed opzetten

10 JAAR

ORANJEBORG:

Een oorkonde als blijvend aandenken

Het mag gerust een mijlpaal worden genoemd.

Op de Oranjeborg locatie Epe werd onlangs stilgestaan bij het heuglijke feit dat drie bewoners er inmiddels tien jaar verblijven. Reden voor een feestje, waarbij de mannen als verrassing een oorkonde kregen overhandigd. ,,De tranen sprongen bijna in mijn ogen”, zegt Radjin wanneer hij terugdenkt aan dat moment.

Flip Vellinga, oktober 2023

Na een bewolkt begin van de dag is de zon doorgebroken. Vakantiegangers fietsen door de bossen, een bejaard echtpaar heeft plaatsgenomen aan een van de picknicktafels voor een pauze. Het leven is goed op de Veluwe dat geldt zeker voor de mannen, die het geluk hebben gehad dat ze op de Oranjeborglocatie in Epe zijn terechtgekomen.

Voor een van de gebouwen rookt Redouan een sigaartje. Hij is in de tuin bezig en is eigenlijk wel benieuwd wie de man is, die zojuist zijn auto heeft geparkeerd op het terrein. Locatiemanager Ronny Tijs vertelt hem dat het bezoek mede voor hem is gekomen: Redouan is een van de bewoners, die de 10 jaar heeft volgemaakt.

,,Hij wil even met je praten”, zegt Ronny. ,,Is het al pauze dan?”, vraagt Redouan. ,,Hier maken we een uitzondering voor”, krijgt hij als antwoord. ,,Dat vind je toch niet erg? Je staat wel vaker met je handen in je zakken.” Redouan schiet in de lach. Hij kan de humor wel waarderen.

Ook Radjin heeft intussen door dat het een speciale dag is en dat hij – net als voor de documentaire die

wordt gemaakt over de beklimming van de Mont Ventoux – weer even in het middelpunt van de belangstelling staat. Niet geheel toevallig draagt hij de cap, die hij heeft gekocht in Zuid-Frankrijk. De begroeting is uitbundig.

De derde jubilaris Gordon laat het interview aan zich voorbij gaan. Uit een van de openstaande ramen verschijnt het hoofd van assistent-locatiemanager

René Schotman. ,,Gordon is gaan wandelen, hij had geen zin om zijn verhaal te vertellen”, schalt de stem van René over het terrein. Er is niemand die heeft geprobeerd hem op andere gedachten te brengen. Bij Oranjeborg krijgen de mannen elke dag de gelegenheid om zichzelf te zijn.

Intussen hebben Redouan en Radjin al een plekje gezocht in de zon aan een tafel voor de keuken. Natuurlijk hebben ze hun oorkonde bij zich. ,,Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zoiets heb gekregen”, zegt Redouan. ,,Ik ben er trots op wat ik hier heb bereikt.” Hij is een rasverteller, die zichtbaar geniet van de aandacht. Dat was in het

begin van zijn verblijf in Epe wel anders. Redouan kon – afkomstig van de zorginstelling Cordaan –maar moeilijk wennen op z’n nieuwe plek. Er is zelfs een moment geweest dat hij de deur achter zich dichttrok en lopend voor hem onbekende wegen ging bewandelen. De voettocht strandde in Apeldoorn. Nu is hij gelukkig bij Oranjeborg, al brandt van binnen het verlangen om in de toekomst ambulant te kunnen wonen.

Hij vertelt over zijn jeugd in Amsterdam. ,,Ik kom uit een groot gezin. Na de middelbare school heb ik in de groenvoorziening gewerkt. In die tijd heb ik veel dingen gedaan, die niet mochten. Het was een tijdje goed mis met me. Daarom ben ik er trots op hoe het nu met me gaat. Ik ben een stuk rustiger geworden, wil niet wéér in de problemen komen, heb geen zin om ruzie te zoeken. Klaar is klaar. Ik wil mezelf bewijzen. Ik moet dingen zelf doen, zonder dat het gezegd wordt. Ja, ik voel me hier op m’n gemak.”

Redouan is niet alleen de technische man van de locatie, hij mag ook graag in de tuin bezig zijn,

auto’s wassen en sleutelen aan de fietsen. In de werkplaats staat een skelter, die hij in elkaar heeft gezet. Hij zegt dat doorzettingsvermogen een belangrijke eigenschap van hem is. Daarbij weet hij ook dat hij het soms lastig vindt om veel mensen om zich heen te hebben. ,,Ik hou niet van drukte, dan krijg ik te veel prikkels. Wanneer de jongens gaan zwemmen, ga ik wel mee, maar niet in het busje. Dan pak ik de fiets.”

Radjin heeft aandachtig geluisterd naar de woorden van zijn medebewoner. Hij wil het vandaag zelf het liefst nog een keer over de Mont Ventoux hebben.

De reis naar Frankrijk en de beklimming van ‘de kale berg’ hebben veel indruk op hem gemaakt. ,,Voor herhaling vatbaar”, neemt hij alvast een voorschot op de plannen voor de komende jaren.

Over het moment dat hij zijn oorkonde kreeg, zegt hij: ,,Ik was trots, héél trots en blij.” Hier zit sowieso een tevreden bewoner. Radjin maakt graag van het moment gebruik om zijn dankbaarheid te tonen. ,,Ik ben blij, gelukkig, enthousiast en trots dat ik

hier mag wonen. Ik zou het iedereen aanraden: de omgang met elkaar, het bos, de mensen, de kamers.” Hij spreekt de zinnen uit op de van hem bekende manier, waarbij de intonatie ondergeschikt is aan de boodschap.

Waar Redouan zijn eigen skelter heeft gebouwd, werkt Radjin aan een eigen drumstel. ,,Ik geef de jongens ook drumles”, vertelt hij, wanneer we over het terrein lopen en onderweg zijn naar de werkplaats. Muziek speelt een belangrijke rol in zijn leven. Hij is een groot bewonderaar van Michael Jackson en geeft elk jaar tijdens het kerstdiner een treffende imitatie. Overdag is hij vooral met hout bezig.

Na de rondleiding is het tijd voor de mannen om weer aan de slag te gaan. ,,Ik vond het leuk”, zegt Redouan. ,,Tot de volgende keer. O ja, op YouTube staat nog een filmpje van mij. Die moet je even kijken.”

BOUWSTEEN 3:

Voor de oudere bewoners op de locatie in Havelte is een speciale ruimte ingericht

‘De mannen ervaren dat ze er weer toe doen’

Flip Vellinga, januari 2024

De natuur heeft vandaag geen rekening gehouden met Blue Monday. Een licht sneeuwdek zorgt voor een idyllisch decor op weg naar de Oranjeborglocatie in Havelte op wat, volgens ooit als marketingstunt gelanceerde kreet, de meest deprimerende dag van het jaar zou moeten zijn. In de ‘old mancave’ is daar weinig van te merken. Aan de stamtafel zit Willy aan het hoofd.

Markante kop, prachtige rode trui. Een man van weinig woorden. Hij observeert. Groepsleider en verpleegkundige Jan van ’t Zand schenkt de koffiebekers vol. Hij is een van de vaste gezichten in de ouderenruimte, waarin een echte huiskamersfeer is gecreëerd.

Tijdens de regiobijeenkomst vorig jaar heeft locatiemanager Teymur Rahimi enthousiast verteld over het initiatief: een prikkelarme ruimte, waarin de bewoners die op leeftijd zijn geraakt zich prettig voelen. ,,We weten wat er speelt, wat de problemen zijn. Er zijn korte lijnen. We hebben goede contacten met de huisarts en wanneer een bewoner naar het ziekenhuis moet, gaat er altijd iemand mee”, lichtte hij die dag een tipje van de sluier op.

Nu het is de dag aangebroken om sfeer te proeven en te ervaren hoe het is om onderdeel te zijn van de ‘old mancave’. Teymur gaat zijn bezoek voor naar de ruimte, waarin de bewoners die binnen Oranjeborg werden aangemerkt als ‘de verloren groep’ weer een fijne invulling van hun leven hebben gekregen.

,,Ze ervaren dat ze er weer toe doen”, zegt Jan van ’t Zand.

Op dit moment is Havelte de enige locatie binnen

Oranjeborg die op deze manier een ruimte heeft ingericht voor de oudere bewoners. De pilot is twee jaar terug van start gegaan, nadat studenten die de opleiding persoonlijk begeleider volgden met aanbevelingen kwamen. Nu is de ‘old mancave’ niet meer weg te denken. Jan: ,,Het geeft de bewoners structuur. Ze zaten vaak dagenlang op hun kamer, deden niet meer mee met de dagbesteding. Nu hebben ze weer een zinvolle invulling. Deze mensen hebben veel zorg nodig en die kunnen wij ze bieden.

Wij zien elke verandering. Ze hebben een vast ritme en een vaste stek. Daar voelen ze zich heel erg prettig bij.”

Hij pakt een papier waarop de dagplanning van de ouderruimte staat ingevuld. Het is een vast stramien dat de bewoners zekerheid geeft. Op dit moment maken vijf bewoners gebruik van de ouderenruimte:

Klaas, Frans, Geert, Willy en Dennis. Met de laatste gaat het niet zo goed. Jan heeft hem eind vorig jaar een onvergetelijke dag bezorgd door een wens in

vervulling te laten gaan via de Stichting Ambulance Wens. In de Zwarte Dennen kon Dennis weer even ervaren hoe heerlijk het is om buiten te zijn, koffie met wat lekkers te nuttigen en een sigaartje te roken.

Het is veelzeggend voor de warmte en empathie binnen de muren van de zorginstelling. Iedereen telt mee. Jan is blij dat ook collega Harry Klaver, eveneens groepsleider en verpleegkundige, nauw bij het project is betrokken. Ze vullen elkaar aan, stimuleren elkaar en zoeken telkens naar invalshoeken om het de bewoners zo goed mogelijk naar de zin te maken. Jan: ,,Het is soms moeilijk om ze te enthousiasmeren, maar het is bijvoorbeeld heel belangrijk dat ze elke dag beweging krijgen.”

Vanaf de bank in het woongedeelte heeft Geert flarden van het gesprek opgevangen. ,,Ik heb gisteren al gefietst”, laat hij weten. ,,Dan hoeft het vandaag niet weer.” Het blijkt een misvatting. Even later gaat Geert, samen met Harry, naar de prachtige sportruimte en zitten de twee een kwartier lang naast elkaar op een hometrainer. ,,Het is voor de bewoners goed dat er vaste gezichten op de groep zitten”, benadrukt Jan. ,,Dat zorgt voor een veilig gevoel.

De mannen voelen zich weer gehoord en we proberen ze grenzen te laten opzoeken. Frans houdt van zwemmen. Dat gaan we dan ook elke week doen. We hebben vaste dagen voor de boodschappen. We stimuleren dat ze hun eigen boodschappenbriefje maken.”

Hij staat op om vanuit de kast de activiteitenmap te pakken. Uiteraard staan daarin veel spelletjes, zoals kaarten en sjoelen. ,,Het is mooi om te zien hoe bloedfanatiek ze dan zijn.” Harry knikt. ,,Wij zorgen voor rust en continuïteit in hun leven.” Wat beide aanjagers vooral enorm prettig vinden is dat er binnen Oranjeborg volop wordt meegedacht en steeds wordt gekeken welke voorwaarden nodig zijn om tot een optimaal resultaat te komen. ,,Wij zijn de enige locatie met vier verpleegkundigen”, vertelt Harry.

Een van de wensen voor de komende periode is om met de bewoners te gaan koken. ,,Wanneer ze twee keer in een pannetje roeren, is dat voor hen al een activiteit.”

Dan is het tijd om even in te grijpen. Geert heeft zonder overleg de tv aangezet. ,,Wie heeft je daar toestemming voor gegeven?”, wil Harry weten.

,,De radio staat ook al aan en we zijn hier in gesprek.” Onmiddellijk wordt het toestel weer uitgeschakeld.

Het wederzijds respect is groot. Dan maar even naar buiten om een sigaretje te roken. Jan ziet het goedkeurend aan. Hij had niet kunnen verwachten dat deze baan op de ‘old mancave’ hem zoveel uitdaging zou blijven bieden. ,,Ja, dit geeft veel voldoening.” De lach op zijn gezicht is veelzeggend.

Doelen

Doelen 2023

Elke locatie minimaal

twee keer een teamreflectie

Alle begeleiders minimaal één

klinische les volgen

Oranjeborg Academy

Lesgroep 6 van start

In november 2023 is vanuit de Oranjeborg Academy wederom een nieuwe lesgroep gestart.

Negen personen zijn begonnen met de opleiding

Persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg niveau

4. De afgelopen jaren heeft Oranjeborg 46 collega’s

klaargestoomd voor het mooie werk dat binnen

Oranjeborg gedaan wordt.

Klinische lessen

In 2022 is de Oranjeborg Academy van start gegaan.

De doelstelling van 2023 was om alle begeleiders een klinische les te laten volgen. In totaal zijn er in 2023 acht klinische lessen gegeven over de thema’s: gehechtheid, trauma, oplossingsgericht werken, functie van gedrag, emotionele ontwikkeling, autisme, dementie en ‘zorg en dwang’.

Eén klinische les (thema: schizofrenie) heeft vanwege ziekte geen doorgang kunnen vinden en is doorgeschoven naar het voorjaar van 2024.

Het merendeel van de begeleiders heeft in 2023 een klinische les gevolgd, maar er zijn ook begeleiders

die geen klinische les hebben gevolgd. De laatste les van het jaar zat overvol, waarschijnlijk omdat veel medewerkers zich op het laatst nog hebben ingeschreven om aan de doelstelling te voldoen.

De doelstelling voor 2024 is om eerder inzichtelijk te hebben welke medewerkers nog geen les hebben gevolgd, zodat er een betere spreiding kan plaatsvinden.

Na elke klinische les wordt door de deelnemers een enquête ingevuld. Deze enquêtes zijn geanalyseerd en er is een rapport van geschreven om de lessen te optimaliseren en beter te laten aansluiten bij de leerbehoeften van de begeleiders. Het gemiddelde cijfer voor de algehele waardering van de lessen is een 8,5, wat aangeeft dat de lessen goed worden gewaardeerd.

Begeleiders geven aan dat de interactieve en praktische benadering van de lessen, met een focus op de uitwisseling van praktijkcasussen en toepasbaarheid in de dagelijkse werkzaamheden, met name wordt gewaardeerd. Suggesties voor verbetering hadden vooral betrekking op de behoefte aan meer uitwisseling van ervaringen en

Autisme

Deelnemers per klinische les

Gehechtheid

Ouderwordende LVB-er

WZD (31)

Emotionele ontwikkeling -2 (11)

Functie van gedrag (11)

Oplossingsgericht werken (9)

Trauma (8)

Emotionele ontwikkeling -1 (15)

de implementatie van de aangeboden theorie in de praktijk. Doordat de klinische lessen nu vanuit de Oranjeborg Academy worden gegeven, ontmoeten begeleiders ook collega’s van andere locaties, wat als prettig wordt ervaren. Teamreflectie

De doelstelling van 2023 was om op elke locatie minimaal één, bij voorkeur twee of meer teamreflecties te organiseren. Tijdens de teamreflectie kan het team stilstaan bij wat goed gaat en wat beter kan.

Er is een gesprekslijst beschikbaar en de locatiemanager faciliteert dit.

De teamreflecties worden goed ontvangen en medewerkers zijn blij om hierover met elkaar te kunnen praten.

Vier van de vijf locaties hebben één of meerdere teamreflecties gehad in 2023. Op één locatie heeft er geen teamreflectie plaatsgevonden. De doelstelling voor 2024 is dat ook op deze locatie een teamreflectie plaatsvindt.

ZZP’ers

Een van de speerpunten op dit bouwsteen in het kwaliteitskompas is de professionele ontwikkeling van zzp’ers. Oranjeborg is er trots op dat het nog niet te maken heeft met personeelskrapte en dat er in principe niet gewerkt wordt met zzp’ers.

Oranjeborg vindt het belangrijk dat begeleiders de bewoners daadwerkelijk goed kennen, wat niet mogelijk is als er veel wisselende begeleiders zijn. In 2023 is op één locatie gebruikgemaakt van vier zzp’ers vanwege een meerzorg-bewoner die dagelijks 1-op-1 begeleiding kreeg. Ook hierin heeft Oranjeborg gekozen om met vaste zzp’ers te werken, die samenwerkten met het team, zodat zij ook een vast gezicht werden (al dan niet tijdelijk) op de locatie.

Medewerktevredenheid & functioneringsgesprek In het onderzoek naar de medewerkerstevredenheid zijn de medewerkers gevraagd welk cijfer zij Oranjeborg als werkgever geven. Gemiddeld werd in 2023 een 8,5 gescoord, waarbij op alle locaties hoger dan een 7,6 werd gescoord. Tevens werd

de medewerkers gevraagd wat Oranjeborg zou kunnen doen om een hoger cijfer te ontvangen. Vaak werden geen verbeterpunten aangedragen.

De verbeterpunten die wel werden genoemd, hadden vaak betrekking op salariëring en reiskostenvergoeding.

Omdat medewerkers volgens de cao worden uitbetaald, worden er op deze verbeterpunten geen acties ondernomen. De afgelopen jaren is de medewerkerstevredenheid met name gemeten tijdens de functioneringsgesprekken.

Het afgelopen jaar is het format van het functioneringsgesprek door de locatiemanagers onder de loep genomen. Het bleek dat dit format verouderd was en dat er vragen dubbel in stonden.

De doelstelling voor 2024 is om dit format te herzien, zodat er meer ruimte is om stil te staan bij wat er individueel nodig is om goed te blijven functioneren en vitaal te blijven (één van de speerpunten uit bouwsteen 3).

Startbijeenkomst calamiteitenoverleg: wat gebeurt er na een incidentmelding?

‘Je blijft met je tengels van elkaar af’

Flip Vellinga, september 2023

Dinsdag 5 september. Na een aantal weken waarin de zomer zich niet heeft laten zien, belooft het een prachtige dag te worden. ,,Wat ga je vandaag doen?”, vraagt orthopedagoog Dieke de Gier bij het hoofdgebouw aan een van de bewoners van de locatie Biddinghuizen. ,,We gaan naar het strand”, luidt het antwoord. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. ,,Jullie hebben het maar zwaar”, zegt Dieke plagend.

Ze is zelf, met een mok koffie in de hand, op weg naar haar kantoor, waar die ochtend de startbijeenkomst van het calamiteitenoverleg staat gepland. Naast orthopedagoog is Dieke kwaliteitscoördinator binnen Oranjeborg en vandaag gaat ze met een aantal collega’s in gesprek over een incident, dat zich op 4 augustus heeft voorgedaan op de locatie Biddinghuizen.

In het gesprek voorafgaand aan de vergadering legt ze uit dat Oranjeborg verplicht is melding te doen aan de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd van een situatie, die in de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz) wordt gedefinieerd als geweld in de zorgrelatie. In dit geval zijn twee bewoners slaags geraakt met elkaar, waarbij een van hen een gapend gat onder het oog heeft opgelopen. De wond moest worden gehecht en nu volgt het hele protocol, waarbij twee onafhankelijke collega’s onderzoek moeten doen naar het incident. Dat zijn in dit geval assistent-locatiemanager Dennis Spoelder van de locatie in de Wijk en orthopedagoog Mark van den Berg uit Epe.

Het is een heel proces dat nu doorlopen moet

worden en waarvan de vechtersbazen amper weet hebben. Zij zijn het conflict dat ze hadden waarschijnlijk al lang weer vergeten, maar van de onafhankelijke commissie wordt verwacht dat zij het incident methodisch en systematisch onderzoeken. Daarbij wordt binnen Oranjeborg gebruik gemaakt van de PRISMA-methode. De managers, assistent-managers en orthopedagogen binnen de zorginstelling hebben allemaal deze cursus gevolgd, die hen handvaten geeft om calamiteiten die zijn geweest te onderzoeken, te analyseren en om te zetten in verbetermaatregelen.

De PRISMA-methode haalt de emotie en schuld uit het incident en richt de aandacht op het vinden van onderliggende oorzaken. Het levert uiteindelijk een rapport van twaalf tot veertien pagina’s op, dat ter goedkeuring aan de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd wordt voorgelegd. Daarbij wordt, zo benadrukt Dieke, vooral gekeken naar de manier waarop het onderzoek is verricht.

Van de man die het incident heeft veroorzaakt, is bekend dat hij een alcoholprobleem heeft. Hij was die dag net teruggekeerd van verlof, waarna het die

dag tot twee keer toe fout ging. In de vergadering zegt locatiemanager Jamie Tanahatoe, in dit geval de opdrachtgever voor het onderzoek, dat ‘het om een psychotisch aangelegde man’ gaat. Hij heeft een verleden met harddrugs en alcohol en is eerder betrokken geweest bij geweldsincidenten. ,,Alcohol is in dit geval zeker een issue”, stelt Jamie. Of hij die dag van het incident ook had gedronken, is niet bekend. De begeleiders hebben aangeven dat ze niets bij hem hebben geroken. De onderzoekscommissie kan aan de slag. Tijdens de vergadering komen Dennis en Mark al met veel relevante vragen, maar uiteraard gaan ze komende periode in gesprek met de begeleiders die op de dag van het incident werkzaam waren op de locatie Biddinghuizen. De man die wordt gezien als aanstichter van de vechtpartij heeft inmiddels vrijheidsbeperkende maatregelen opgelegd gekregen. ,,Het is een tot op het bot verslaafde jongen”, licht Dieke toe. ,,Alcohol is zijn leven.

Hij vindt dat hij een biertje mag drinken, maar viereneenhalf liter in een kwartier is wat veel.”

Naar verluidt heeft hij voorafgaand aan de

vechtpartij een medebewoner gespuugd, waarna de zaak is geëscaleerd. Om hem rustig te krijgen, heeft een van de begeleiders daarna een potje met hem gedamd, maar bij het vertrek naar de huisartsenpost vloog de vlam opnieuw in de pan. Dennis wil weten in hoeverre het zinvol is met beide vechtersbazen in gesprek te gaan. Het kan ook voor te veel spanning zorgen. ,,Misschien met één van ons erbij”, oppert Jaimie. Een van de begeleiders die op de dag van de vechtpartij dienst had, is vandaag aanwezig. Dennis en Mark stellen voor direct na afloop van de vergadering met hem om tafel te gaan.

Ze krijgen zes weken de tijd om het gehele incident in kaart te brengen. Afgesproken wordt dat op 16 oktober de slotbijeenkomst is. In het officiële document dat op tafel ligt, staat dat van hen wordt verwacht dat het onderzoeksproces adequaat en zorgvuldig verloopt en er geconcludeerd kan worden

dat eventuele tekortkomingen leiden tot SMART geformuleerde verbetermaatregelen.

Dieke: ,,Er wordt kritisch gekeken naar hoe wij de zorg hebben ingericht.” Ze heeft in de jaren dat ze nu als kwaliteitscoördinator actief is binnen

Oranjeborg een aantal van dit soort escalaties meegemaakt.

Het zorgt voor veel werk en soms ook voor een dubbel gevoel, omdat deze problematiek

nu eenmaal bij deze jongens hoort en onderzoeksrapporten dikwijls in de la belanden.

Per saldo zijn er binnen Oranjeborg heel weinig incidenten, geeft Jaimie aan. ,,Met de doelgroep die we hebben is het echt minimaal.” Die constatering stemt alle aanwezigen tevreden. Dieke: ,,Het is niet altijd te voorkomen, maar onze stelregel is duidelijk: je blijft met je tengels van elkaar af.”

Fouten maken is menselijk. Oranjeborg is zich hiervan bewust en daarom worden medewerkers niet op een belerende toon aangesproken indien er iets niet goed is gegaan. Oranjeborg vindt het belangrijk dat de meldcultuur veilig is en blijft, zodat mensen zich vrij voelen om een incidentmelding te maken. Alleen dan is het mogelijk voor het managementteam om de incidenten te analyseren en eventuele verbetermaatregelen te nemen.

Naast incidenten waarbij iets fout is gegaan, worden ook incidenten gemeld zoals weglopen van bewoners, drugsgebruik, enz. Door deze meldingen te analyseren kan er betere zorg worden ingezet voor de bewoner om dit in de toekomst te voorkomen. Elke twee maanden worden de incidenten geanalyseerd en besproken in het managementteamoverleg.

Incidentmeldingen

Oranjeborg kent een open cultuur als het gaat om het melden van incidenten. Het werken in de zorg is mensenwerk en dat maakt dat fouten voorkomen.

Opvallend is het hoge aantal in de categorie ‘agressie richting personeel’. Dit heeft te maken met een bewoner die 1-op-1 begeleiding ontvangt. De context van Oranjeborg is voor deze bewoner niet de juiste en dit maakt dat begeleiders vrijwel dagelijks

te maken hebben gehad met verbale agressie. Ondanks de maximale inspanning van de frontoffice en de inzet van het CCE, is het in 2023 niet gelukt om een geschikte plek te vinden voor deze bewoner. De organisaties die wel een geschikte plek kunnen bieden, zijn helaas overvol en hebben lange wachtlijsten, waardoor er op korte termijn geen perspectief geboden kon worden. Oranjeborg blijft zich inzetten om een geschikte plek voor de bewoner te vinden.

Meldingen IGJ

In 2023 heeft Oranjeborg vier meldingen gedaan bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ). In januari 2023 vonden er twee incidenten plaats, één in Havelte en één in De Wijk. Bij beide incidenten ging het om conflicten tussen twee bewoners, waarbij minimaal één van de bewoners medische behandeling nodig had (bij de huisarts). Volgens de voorschriften van

Incidentmeldingen 2023

de inspectie moeten dergelijke incidenten worden gemeld als ‘geweld in de zorgrelatie’. Oranjeborg

heeft naar aanleiding van deze meldingen uitgebreid onderzoek gedaan volgens de PRISMAmethode. Het oordeel van de inspectie was dat aanvullend onderzoek niet nodig was, maar dat er wel verbeterpunten waren. De inspectie vond dat het persoonsbeeld van de betrokken bewoners zeer uitgebreid was, wat ten koste ging van de leesbaarheid van de onderzoeksrapportage. Daarnaast miste de inspectie informatie over de inhoud van het signaleringsplan en risicotaxatie.

Ook merkten zij op dat de verbetermaatregelen weliswaar navolgbaar waren uit de rapportage, maar niet SMART geformuleerd. Tot slot vond de inspectie de bestuurlijke reflectie te beperkt. In augustus 2023 vonden opnieuw twee incidenten plaats, één in Biddinghuizen en wederom één in De Wijk. Ook bij deze incidenten ging het om conflicten tussen twee bewoners waarbij medische behandeling noodzakelijk was voor één van de bewoners, wat resulteerde in meldingen bij de IGJ. Deze incidenten zijn eveneens onderzocht met de PRISMA-methode,

waarbij de feedback van de eerdere incidenten is meegenomen. De onderzoeksrapportages zijn ingediend bij de IGJ. Het oordeel van de IGJ was dat er voldoende onderzoek is gedaan en passende verbetermaatregelen zijn voorgesteld.

De onderzoekers toonden hiermee aan te hebben geleerd van eerdere onderzoeken en de daarop ontvangen feedback.

Doelen 2024

Doelen 2024 bij bouwsteen 3

Eerder inzichtelijk hebben wie nog geen klinische les heeft gevolgd. Nieuw format functioneringsgesprek ontwikkelen. Alle locaties teamreflecties laten houden.

Ook na een incident wordt gedacht in oplossingen

‘Het blijven toch je kinderen’

Flip Vellinga, november 2023

Het is een enorme klus geweest. Samen hebben ze er zeker veertig uur in gestoken. Voor zowel locatiemanager Dennis Spoeler van de locatie in de Wijk als orthopedagoog

Mark van den Berg uit Epe was het een nieuwe ervaring: onderzoek doen naar een incident dat zich heeft afgespeeld binnen

Oranjeborg en daar een gedetailleerd verslag van maken. Nu ligt het 23 pagina’s tellende onderzoeksrapport op tafel om besproken te worden met de mensen van de locatie in Biddinghuizen, waar het incident zich op 4 augustus heeft voorgedaan.

,,Het is de bedoeling dat we het rapport vandaag vaststellen en vervolgens indienen bij de Inspectie”, opent Dieke de Gier de vergadering. Dieke is naast orthopedagoog kwaliteitscoördinator binnen Oranjeborg. Ook locatiemanager Jamie Tanahatoe van de locatie in Biddinghuizen is aangeschoven. Het incident heeft zich tenslotte afgespeeld op zíjn locatie. Uiteraard heeft iedereen al kennis genomen van de bevindingen van het onderzoeksteam. Dit is het moment voor de finetuning, soms kan een zin door een ander woord te gebruiken nét even een andere lading krijgen. Op deze herfstachtige middag

wordt het onderzoeksrapport kritisch tegen het licht gehouden.

Oranjeborg is verplicht melding te doen aan de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd van een situatie, die in de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz) wordt gedefinieerd als geweld in de zorgrelatie. In dit geval zijn twee bewoners slaags geraakt met elkaar, waarbij een van hen een gapend gat onder het oog heeft opgelopen. De wond moest op de eerste hulp van het ziekenhuis in Harderwijk worden gehecht, waarna twee onafhankelijke

collega’s volgens het geldende protocol onderzoek hebben gedaan naar het incident.

Er is een heel proces doorlopen waarvan de vechtersbazen geen weet hebben. Zij zijn het conflict al lang weer vergeten en rookten een dag na het incident gezellig een sigaretje met elkaar, alsof er niets was gebeurd. Van de onafhankelijke commissie wordt verwacht dat zij het incident methodisch en systematisch onderzoeken. Daarbij wordt binnen Oranjeborg gebruik gemaakt van de PRISMA-methode. De managers, assistent-managers en orthopedagogen binnen de zorginstelling hebben allemaal deze cursus gevolgd, die hen handvaten geeft om calamiteiten die zijn geweest te onderzoeken, te analyseren en om te zetten in verbetermaatregelen.

De PRISMA-methode haalt de emotie en schuld uit het incident en richt de aandacht op het vinden van de onderliggende oorzaken. Het is dan ook geen toeval dat vandaag extra aandacht wordt besteed aan de ‘oorzakenboom’, waarin veel te herleiden valt en de problematiek van de bewoners in kaart is gebracht. Dieke, zelf betrokken bij een onderzoek

van een incident op de locatie in de Wijk, stelt dat voortdurend de waarom-vraag moet worden gesteld.

In dit geval is bij een van de vechtersbazen spraken van psychotische klachten in combinatie met drankgebruik. Hij was de dag van het incident net teruggekeerd van verlof, waarna het tot twee keer toe fout ging.

Dennis en Mark hebben de afgelopen maanden via gesprekken met onder meer de begeleiders een goed beeld kunnen krijgen van wat zich die avond heeft afgespeeld. Met de vechtersbazen, van wie eerdere incidenten ook in het rapport zijn weergegeven, is niet gesproken. ,,Dat heeft geen meerwaarde en zorgt zelfs voor meer schade”, is de algemene conclusie.

Een van de onderwerpen die voorbij komt deze middag is de risico-inventarisatie. Het is een punt van aandacht en kan, zo wordt geconcludeerd, beter worden omschreven.

Gevraagd naar de filosofie ten aanzien van deze mannen is Dieke heel duidelijk: ,,Er is daarin een kentering gemaakt. Het is niet zo dat we ze op de trein zetten met de boodschap: vertrek maar. We gaan tot het uiterste om ze binnen Oranjeborg

te houden. Soms halen we ze even weg uit de situatie. Dan plaatsen we ze tijdelijk op een andere locatie. Er moet wél perspectief zijn. Er wordt een grens overschreden wanneer de veiligheid van het personeel en medebewoners in het geding komt, maar dat was hier niet het geval.” Dennis: ,,Het blijven toch je kinderen…”

Bij het bespreken van het rapport oppert Mark om in het vervolg wellicht een moment te kiezen om tussentijds bij elkaar te komen. Nu hebben de onderzoekers bewust voor een andere strategie gekozen. Er wordt gesproken om bij een van de vechtersbazen, van wie bekend is dat zijn drankgebruik tijdens verlof voor onrust en incidenten zorgt, bij terugkomst een UC-test af te nemen. Dennis: ,,Maak een samenwerkingsafspraak: bij verdenking krijg je een UC-test. En beloon hem: geef hem na tien keer plassen iets leuks. Maak er een feestje van.”

In het rapport wordt geschreven dat het goed is (ook voor een volgende keer) het incident na te bespreken en te analyseren, zodat alle partijen goed geïnformeerd zijn. Dieke is van mening dat op

de dag van het incident de juiste interventies zijn ingezet. Aan tafel ontstaat een mooi gesprek over bewustwording, de eigen regie van de bewoners, gekoppeld aan vrijheid, waarbij het altijd gaat om de juiste balans te vinden. Wat betreft de manier van rapporteren is iedereen heel stellig: er wordt op inhoud gerapporteerd. Wellicht, zo wordt geopperd, is het een idee hierbij in de toekomst stil te staan op de Oranjeborg Academy.

Uiteraard worden in het rapport verbetermaatregelen voorgesteld. Samengevat komt het neer op een breed gedragen aanpak, gericht op de-escaleren en kalmeren van de ene vechtersbaas en een tweeledige aanpak bij zijn opponent, bij wie het belang van medicatie essentieel is en er tegelijkertijd culturele sensitiviteit nodig is.

Tijdens de startbijeenkomst heeft Dieke al laten weten dat de Inspectie vooral kijkt naar de manier waarop het onderzoek is verricht. ,,Krijgen we écht een cijfer?”, vraagt Mark vol ongeloof. Nee, maar het rapport moet wel de toets der kritiek kunnen doorstaan, zegt Dieke. ,,Er wordt kritisch gekeken naar hoe wij de zorg hebben ingericht.”

Ze heeft in de jaren dat ze als kwaliteitscoördinator actief is binnen Oranjeborg een aantal van dit soort escalaties meegemaakt. Het zorgt voor veel werk en soms voor een dubbel gevoel, omdat deze problematiek nu eenmaal bij dit soort jongens hoort en de onderzoeksrapporten dikwijls in de la belanden. Met de doelgroep die Oranjeborg heeft zijn er per saldo weinig incidenten. Dat stemt tevreden.

In zijn slotwoord in het onderzoeksrapport schrijft directeur Henk Stokvis dat hij ‘trots is te lezen dat bij deze melding is gekeken en gedacht wordt in oplossingen’. ,,Ik heb de ‘hoofdrolspeler’ in dit verhaal al lang weer samen activiteiten zien doen.

Sterker nog, een dag later of dezelfde dag hebben

zij elkaar de hand geschud.

De schrik zat er goed in. Het idee dat wij ze weg willen sturen, omdat wij dit gedrag absoluut niet accepteren, is wat deze mannen gewend zijn. Het

zijn mannen van de straat, die verbaal niet sterk

zijn. Wanneer er alcohol in het spel is, kan het gedrag snel negatief omslaan.

Wij realiseren ons dat het moeilijk is om buiten het terrein van Oranjeborg je aan deze regels te houden, maar wij hebben hier mee te maken. Daarom zetten wij in op duurzame zorg en ik complimenteer iedere betrokkene voor zijn bijdrage aan dit stuk.”

Hij verzekert de mensen van de Inspectie dat de verbetermaatregelen zijn volledige aandacht hebben. ,,Ik zal regelmatig updates vragen over onze vooruitgang. Samen kunnen we een veiligere en ondersteunende omgeving creëren voor zowel onze bewoners als ons personeel.”

BOUWSTEEN 4:

Doel 2023

Begeleiders

betrekken strategie

Oranjeborg

Externe visitatie

In 2023 heeft geen externe visitatie plaats gevonden. Dit betekent dan ook dat Oranjeborg in 2024 weer een externe visitatie zal organiseren met een andere organisatie.

Focusgroepen

Zoals beschreven bij bouwsteen 1, heeft Oranjeborg

kritisch gekeken naar de missie en visie van Oranjeborg met als centrale vraag: past het huidige DNA nog bij de missie en visie van Oranjeborg? Met het formuleren van een strategie voor de komende jaren, wil Oranjeborg dat alle bewoners dezelfde kwaliteit zorg ontvangen. Hierbij heeft Oranjeborg voor het eerst ook begeleiders uitgenodigd om mee te denken in dit proces. Dit heeft geleid tot

twee focusgroepen in oktober 2023 en hiermee is de doestelling van vorig jaar behaald. Oranjeborg zal ook in 2024 focusgroepen organiseren, waarbij begeleiders mee mogen denken met ontwikkelingen binnen Oranjeborg. Concreet in 2024 zal dit het vernieuwde ondersteuningsplan zijn. Ook bewoners zullen mogen denken in dit proces. Zoals beschreven in bouwsteen 2 is er binnen Oranjeborg veel ruimte voor informele bewoners- en/of medewerkersparticipatie op de locaties. Doelstelling voor 2024 voor Oranjeborg is om na te denken hoe de bewonersraad breder ingezet kan worden binnen Oranjeborg en dit daadwerkelijk te organiseren.

Doelen 2024 bij bouwsteen 4

Organiseren van een Oranjeborg-brede bewonersraad

Externe visitatie organiseren

Raad van commissarissen

De RVC heeft ook dit jaar weer met interesse en plezier kennis genomen van het kwaliteitsrapport.

Evenals de voorgaande jaren is het rapport helder geschreven en geeft een goed inzicht in de ontstaansgeschiedenis van Oranjeborg en in de visie en missie.

Tevens wordt inzichtelijk beschreven, hoe deze visie in de praktijk wordt vormgegeven. Een van de hoogtepunten van 2023 was de beklimming van de Mont Ventoux.

Bewoners en medewerkers gingen samen deze uitdaging aan en heeft meer dan 25.000 euro opgeleverd voor de stichting ALS. Er is een prachtige documentaire film over gemaakt, die in de bioscoop in Meppel door meer dan 800 bezoekers is gezien. De reacties waren allemaal zonder uitzondering zeer positief.

In de organisatie is per 1 januari de hoofd zorg begonnen en dit functioneert prima. Het hoofd zorg heeft goede contacten met de orthopedagogen , waardoor de algemeen directeur meer tijd heeft gekregen voor andere zaken. De verbouwingen in

de verschillende vestigingen zijn afgerond. Hierdoor is een stuk achterstallig onderhoud ingehaald.

Vermeldenswaard is nog, dat de Academy, de opleiding waarbij zij-instromers opgeleid worden tot afgestudeerde begeleiders zeer goed werkt. Er zijn reeds 46 medewerkers afgestudeerd.

Het is goed om te lezen, dat zowel de HKZ audit als de inspectie bezoeken goed zijn verlopen. De ICT afdeling heeft de overstap naar de nieuwe server goed begeleid en alles functioneert goed.

De psychiatrische hulp ondervindt wel problemen. De huidige psychiater wil stoppen. Het is lastig om andere psychiaters te vinden. In Epe is dit gelukt en de zoektocht naar een 2e en evt een 3e psychiater is in volle gang. Wij hopen dat dit op korte termijn kan worden afgerond.

Op de agenda van de Raad van Commissarissen wordt veel tijd ingeruimd voor kwaliteitsonderwerpen. Deze onderwerpen worden ons aangeboden door de directie en worden door de directie toegelicht.

Wij spreken eenmaal per jaar met de bewoners raad en dit levert evenals voorgaande jaren een interessant beeld op van de denkwijzen en problemen van de bewoners.

Een belangrijk deel van onze vergaderingen is de bespreking van de financiële situatie van het bedrijf en wij bespreken eenmaal per jaar de jaarrekening in aanwezigheid van de accountant. Het is een taak van ons om deze jaarrekening goed te keuren en de directie te dechargeren. Ook dit jaar hebben wij dat weer kunnen doen.

Wij zijn als Raad van Commissarissen zeer tevreden over de gang van zaken. Zowel van de directie als van de rest van de organisatie. Wij complimenteren de gehele organisatie opnieuw met de zorg en aandacht voor kwaliteit. Wij zijn er trots op, dat wij daar ons steentje aan mogen bijdragen

Namens de Raad van Commissarissen, Frans van Kesteren

Voorzitter Raad van Commissarissen Oranjeborg

KWALITEITSVERSLAG FORENSISCHE ZORG

Inleiding

Met ingang van 1 oktober 2022 is het

Kwaliteitskader Forensische Zorg 2022-2028 in werking getreden. Omdat Oranjeborg in 2023

bewoners in zorg heeft gehad met een forensische titel, moet aan dit kwaliteitskader worden voldaan.

Voor een deel bestaat het kwaliteitskader uit al bestaand beleid, waar zorginstellingen vanaf 1

oktober 2022 meteen aan moesten voldoen. Een ander deel betreft nieuwe afspraken, waarvoor zorginstellingen tot eind 2028 de tijd krijgen om deze te implementeren. Elke zorginstelling moet een meerjarenplan opstellen waarin beschreven wordt hoe ze ervoor gaan zorgen dat ze eind 2028 aan alle eisen voldoen. In dit hoofdstuk wordt beschreven hoe Oranjeborg op dit moment al

invulling heeft gegeven aan het Kwaliteitskader Forensische Zorg en op welke aspecten er nog verbetering nodig is.

In het Kwaliteitskader Forensische Zorg wordt de volgende visie op kwaliteit beschreven: “Door het bieden van behandeling en begeleiding gericht op recidivevermindering in combinatie met persoonsgerichte zorg, dragen professionals en organisaties in de Forensische Zorg bij aan een veilige terugkeer naar of passende deelname aan de maatschappij van patiënten/cliënten. De

Forensische Zorg biedt ruimte aan patiënten/ cliënten met complexe problematiek om een terugval in delicten te voorkomen en te werken aan hun re-integratie en herstel. Dit vindt waar nodig onder toezicht en waar mogelijk met hun naasten plaats. De sector faciliteert professionals en organisaties om zich binnen een veilige en lerende omgeving verder te ontwikkelen en te werken aan kwalitatief goede Forensische Zorg. Samenwerken, zowel binnen de sector als daarbuiten met netwerkpartners, is essentieel voor de continuïteit en het succes van de zorg.”

Vergelijkbaar met het Kwaliteitskompas

Gehandicaptenzorg kent ook het Kwaliteitskader

Forensische Zorg een aantal pijlers waarmee

handvatten worden geboden om in de praktijk mee te werken:

Pijler 1: Veiligheid en persoonsgerichte zorg

Pijler 2: Forensisch vakmanschap

Pijler 3: Organisatie van de zorg

Pijler 4: Samenwerken

Pijler 5: Informeren over resultaten

Algemene informatie

Uit de beschrijving van de missie, visie, doelgroep, setting en methodiek van Oranjeborg blijkt dat mannen met een forensische titel die verblijfszorg nodig hebben, goed bij Oranjeborg passen.

Oranjeborg heeft (sinds 2016) een contract met Dienst Justitiële Inrichtingen voor het perceel

Ambulante begeleiding en verblijfszorg en specifiek voor de ZZP’s VG6 en VG7 inclusief dagbesteding.

In het jaar 2023 heeft Oranjeborg gemiddeld 4 bewoners in zorg (gehad) met een Forensische Zorgtitel. Het aandeel van de Forensische Zorg op het totaal aantal bewoners in 2023 bedroeg gemiddeld 3%. Het aantal bewoners met een Forensische Zorgtitel is in 2023 gedaald,

Bewoners per maand 2023

dit betekent echter niet dat zij niet meer bij Oranjeborg wonen. Van de 5 bewoners wiens

Forensische Zorgtitel in 2023 afliep, hebben er 4 besloten om ook daarna bij Oranjeborg te blijven wonen. Wij zijn er trots op dat deze mannen ervoor kiezen om bij ons te blijven wonen, dit bewijst voor ons dat wij goede zorg leveren en daarmee het recidive risico beperken.

Per 31 december 2023 had Oranjeborg nog 2 bewoners in zorg met een Forensische Zorgtitel. Beiden verbleven op de locatie in Loenen.

Pijler 1: Veiligheid en Persoonsgerichte Zorg

In het kwaliteitskader wordt pijler 1 als volgt omschreven: “In de Forensische Zorg staat de balans tussen veiligheid en persoonsgerichte zorg centraal. De behandeling/begeleiding is primair gericht op het reduceren van het recidiverisico en daarmee de veiligheid voor de maatschappij. Dit wordt gedaan door persoonsgerichte herstelzorg te leveren aan patiënten/cliënten binnen de Forensische Zorg.”

Oranjeborg hecht veel waarde aan de persoonsgerichte zorg zoals beschreven in pijler 1. Na de eerste vijf weken verblijf bij Oranjeborg wordt een risico-inventarisatie uitgevoerd, waarbij samen met de bewoner wordt gekeken op welke gebieden de ondersteuningsbehoefte het meest noodzakelijk is.

Deze risico-inventarisatie wordt een week later in de bespreking van het handelingsplan gebruikt als basis. Aan de hand van acht leefgebieden (zoals beschreven in onze methodiek) wordt tijdens dit gesprek samen met de bewoner, zijn persoonlijk begeleider en de orthopedagoog bekeken welke individuele zorg nodig is om zijn doelen te bereiken. In het handelingsplan wordt een actueel persoonsbeeld geschetst en worden doelen gesteld en samenwerkingsafspraken gemaakt (waar nodig ook over vrijheidsbeperkende maatregelen).

De beperking van het recidiverisico is geen specifiek onderwerp in het handelingsplan en de dagelijkse begeleiding. Wel wordt met de setting waarin de zorg van Oranjeborg wordt

geleverd (zoals beschreven in het hoofdstuk “Over Oranjeborg” in dit kwaliteitsrapport) beoogd de bewoners te beschermen tegen diverse verleidingen, zoals coffeeshops of uitgaansgelegenheden, en daarmee ook het recidiverisico te beperken. Tevens heeft Oranjeborg geen schriftelijk vastgelegd beleid op het wel/niet en wanneer inzetten van een delictanalyse. De komende jaren zal worden gekeken hoe hieraan op een voor Oranjeborg passende manier invulling kan worden gegeven in de methodiek.

Pijler 2: Forensische vakmanschap

De tweede pijler zorgt ervoor dat medewerkers die werken met bewoners vanuit de Forensische Zorg, weten wat er van ze verwacht wordt in termen van methodisch werken, competenties en leerdoelen.

Ondanks het feit dat het recidiverisico geen specifiek onderdeel uitmaakt van het handelingsplan, kan gesteld worden dat er minder recidive heeft plaatsgevonden omdat veel bewoners die ooit met een Forensische Zorgtitel bij Oranjeborg zijn komen wonen, nu nog steeds bij Oranjeborg wonen. Zij zijn door de zorg die Oranjeborg levert niet teruggevallen in hun oude gedrag en zijn daarmee uit de Forensische Zorg gebleven.

Daarnaast maakt deze pijler inzichtelijk hoe de zorginstellingen die Forensische Zorg leveren, het forensisch vakmanschap dienen te stimuleren en op het gewenste niveau krijgen en houden. Deze tweede pijler sluit goed aan bij bouwsteen 3 van het Kwaliteitskompas Gehandicaptenzorg. Voor de uitwerking van deze pijler wordt dan ook verwezen naar hetgeen reeds beschreven in het hoofdstuk “Bouwsteen 3: Professionele ontwikkeling” van dit kwaliteitsrapport.

Naast het MBO4-diploma, dat medewerkers ook kunnen behalen via de interne opleiding (Persoonlijk Begeleider Maatschappelijke Zorg), wordt van de medewerkers die met bewoners met een Forensische Zorgtitel werken, ook verwacht dat zij modules volgen vanuit de Forensische Leerlijn. De modules Risicomanagement en Forensische scherpte dienen daarbij sowieso

Bewoners die na hun Forensische Zorgtitel bij Oranjeborg zijn gebleven

gevolgd te worden, daarnaast zijn medewerkers

vrij om ook de andere modules te volgen.

Middels de Oranjeborg Academy en de klinische

lessen die daar worden aangeboden, worden de medewerkers van Oranjeborg gestimuleerd om continu te blijven leren.

Het volgen van modules uit de Forensische Leerlijn heeft tot nu toe geen verplichtend karakter gehad.

Om aan het Kwaliteitskader Forensische Zorg te voldoen, zullen deze modules wel verplicht worden gesteld en zal ook gemonitord worden of medewerkers aan deze verplichting hebben voldaan.

Pijler 3: Organisatie van de zorg

De derde pijler gaat over wat organisaties zelf of gezamenlijk moeten organiseren om kwalitatief goede en veilige Forensische Zorg mogelijk te maken. Zowel voor de patiënt/cliënt als voor de professionals en de maatschappij. Het gaat hierbij onder andere om het hebben van een werkend kwaliteitsmanagementsysteem en het op orde hebben van de volledige bedrijfsvoering.

Voor de uitwerking van deze pijler wordt onder andere verwezen naar hetgeen beschreven onder “Kwaliteit” in het hoofdstuk “Over Oranjeborg” en het hoofdstuk “Bouwsteen 3: Professionele ontwikkeling”. De aspecten 1 t/m 3 zoals benoemd bij de derde pijler van het Kwaliteitskader Forensische Zorg zijn voldoende geïmplementeerd

binnen Oranjeborg. Ten aanzien van de aspecten “bijdragen aan wetenschappelijk onderzoek” en de “expliciete vertegenwoordiging van de Forensische Zorg in

medezeggenschapsorganen” voldoet Oranjeborg nog niet (volledig) aan het Kwaliteitskader. De komende jaren zal Oranjeborg onderzoeken hoe hieraan op een voor Oranjeborg passende manier invulling kan worden gegeven.

Pijler 4: Samenwerken

De pijler samenwerken heeft betrekking op de samenwerking tussen en met (zorg)organisaties (in de keten) in het kader van de Forensische Zorg. Oranjeborg heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot een serieuze aanbieder binnen de zorgverlening.

Met het ontwikkelen van kwaliteit nemen ook de samenwerkingsverbanden toe. Partijen als het

Zorgkantoor en DJI zijn vaste partners geworden in het organiseren en invullen van nieuwe zorgplekken.

Naast deze zorginkopers worden door de frontoffice belangrijke samenwerkingsverbanden aangehouden met andere zorgaanbieders. Daarnaast was Oranjeborg op de locatie in Havelte dit jaar gastheer voor de regiobijeenkomst voor zorgaanbieders van Zilveren Kruis Zorgkantoor.

Naast het externe samenwerkingsproces betrekt

Oranjeborg ook expertise bij het interne proces.

In verband met de aanwezige dubbel- en triplediagnostiek vindt Oranjeborg het belangrijk dat de problematiek van de bewoner vanuit meerdere invalshoeken bekeken wordt.

Hiervoor is een aantal samenwerkingsverbanden ingericht die van belang zijn in het op- en afschalen van de juiste zorg. Dit betreft onder andere samenwerkingen uit de eerstelijnszorg, zoals de lokale huisarts, apotheker, wijkverpleegkundige, tandarts, fysiotherapeut en diëtist.

Vanuit de tweedelijnszorg is er bijvoorbeeld een nauwe samenwerking met een psychiater, met wie wordt afgestemd welke behandeling noodzakelijk is.

Andere belangrijke samenwerkingspartners zijn de wettelijke bewindvoerders, curatoren en mentoren.

Oranjeborg vindt het belangrijk dat zowel de bewoners als de organisatie een bijdrage leveren aan de maatschappij.

Dagelijkse activiteiten en dagbesteding moeten bijdragen aan een betekenisvolle invulling binnen de gemeenschap. Dit kan betekenen dat Oranjeborg ondersteuning biedt aan de organisatie van plaatselijke evenementen of het verrichten van groenwerkzaamheden voor Staatsbosbeheer. Oranjeborg weegt daarbij voortdurend af welke bijdrage dit kan leveren aan de waardigheid van zijn bewoners, alsmede aan het vervullen van zijn verantwoordelijkheid als ‘goede buur’.

Het mooiste voorbeeld hiervan in 2023 was de beklimming van de Mont Ventoux door bewoners en medewerkers voor het goede doel.

Pijler 5: Informeren over de resultaten

Deze pijler beschrijft hoe en op welke manier organisaties informatie verstrekken over de realisatie van de hiervoor genoemde pijlers middels het kwaliteitsverslag. Dit verslag dient jaarlijks te worden gepubliceerd.

Dit kwaliteitsverslag mag ook integraal onderdeel uitmaken van een reeds bestaand kwaliteitsverslag van de zorginstelling. Oranjeborg heeft ervoor gekozen om het kwaliteitsverslag voor de Forensische Zorg op te nemen in het kwaliteitsbeeld dat gepubliceerd wordt in het kader van het Kwaliteitskompas Gehandicaptenzorg.

Het bovenstaande kwaliteitsverslag betreft het verslag over het kalenderjaar 2023. Uit de beschrijving van de eerste vier pijlers is naar voren gekomen dat Oranjeborg op dit moment nog niet volledig aan de eisen van het Kwaliteitskader Forensische Zorg voldoet. Overigens betekent dit volgens ons niet dat Oranjeborg geen goede zorg levert aan de bewoners met een Forensische Zorgtitel. Het feit dat veel van de bewoners die ooit met een Forensische

Zorgtitel bij Oranjeborg zijn komen wonen nu nog steeds bij Oranjeborg wonen, toont wat ons betreft aan dat de zorg door onze bewoners als goede zorg wordt beschouwd. Immers, zij zijn na afloop van hun Forensische Zorgtitel niet verplicht om bij Oranjeborg te blijven wonen, maar kiezen hier vrijwillig voor.

Hoewel Oranjeborg veel belang hecht aan het voldoen aan kwaliteitseisen die het leveren van goede zorg voor de bewoners bevorderen, is het voor Oranjeborg ook belangrijk om deze in te passen zonder de eigen identiteit te verliezen. Gezien het beperkte aantal bewoners met een Forensische Zorgtitel in vergelijking tot het totaal aantal bewoners (gemiddeld over 2023 3%) zal een zorgvuldige afweging worden gemaakt welke aspecten van het kwaliteitskader opgepakt zullen worden en welke wellicht niet (tijdig) worden opgepakt.

Overweldigende reacties op documentaire

‘Ik kan het, PUNT!’

We hebben wat neergezet.

Alles klopte’

Flip Vellinga, november 2023

,,Dit is een dag die voor altijd in het geheugen gegrift zal staan.” Bioscoopbaas Albert Jan

Vos spreekt deze mooie woorden voor aanvang van de laatste voorstelling op de premièredag van de documentaire ‘Ik kan het, PUNT!’ in het Luxor Theater in Meppel. Hij heeft voor deze gelegenheid zijn bioscoop de gehele dag ter beschikking gesteld aan Oranjeborg. De rode loper ligt uit, aan de wand hangen posters van de helden van de Mont Ventoux. Het is een bijzonder decor voor een bijzondere dag.

Alle betrokkenen zijn vroeg wakker geworden vandaag. Bij Anja en Henk Stokvis gaat de wekker om zes uur af, op de verschillende locaties is het ook nog donker wanneer de bewoners opstaan.

Er hangt spanning in de lucht, hoewel de mannen een paar weken eerder al naar de ruwe versie van de film hebben gekeken. Dit voelt anders. Dit is het moment waarop het avontuur dat ze deze zomer hebben beleefd in Zuid-Frankrijk aan een breed publiek wordt gepresenteerd. De avond ervoor heeft documentairemaker Wouter Taal nog flink wat uren gesleuteld aan het eindresultaat. In de drang naar perfectie wordt niets aan het toeval overgelaten. Tijdens het bekijken van de preview zijn hem wat dingen opgevallen, die beter kunnen. Samen met cameraman Thomas Liebe heeft hij alles uit de kast gehaald om een documentaire te maken, die breed kan worden weggezet. Het is een megaklus geweest: 120 uur beeldmateriaal is teruggebracht tot een pakkend verhaal van vijftig minuten. De hoofdrolspelers druppelen één voor één binnen. Radjin heeft voor de première zijn mooiste pak uit de kast gehaald. ,,Ik voel me

gemotiveerd”, zegt hij, wanneer hij met een grote zak popcorn plaatsneemt aan een van de tafels in de ontvangstruimte. Hij heeft er zichtbaar in. ,,Normaal sta ik om half acht op, vanmorgen was ik er al om zes uur uit.” Voor Albert Jan Vos heeft hij een cadeautje meegenomen. ,,Ga ik hem straks geven.”

Fotograaf Paul Bink zoekt bij de entree naar de juiste lichtinval voor zijn portretten. Felle lichten zetten de bewoners die poseren voor de prachtige poster bij binnenkomst letterlijk in de schijnwerpers. Ook Maik, die fietsend de Mont Ventoux heeft bedwongen, hoort bij het gezelschap dat de eerste voorstelling bijwoont. Hij doet het met een dubbel gevoel. ,,Trots dat ik hier ben, verdrietig omdat mijn stiefvader net is overleden. Ik had zo gehoopt dat hij dit nog mocht meemaken.”

Henry Stuifzand krijgt intussen een telefoontje van een bezoeker, die het niet aandurft om met Storm Ciarán de reis naar Meppel te ondernemen. Er zijn ook een paar griepgevallen, maar daar staat de komst tegenover van een aantal mensen

dat zich op het laatste moment heeft opgegeven. Zeven keer een volle zaal, het is iets dat bij de initiatiefnemers op voorhand voor een brede glimlach zorgt.

Gejaagd door de wind arriveren Mas Boom en Gio Lippens in het Luxor Theater. De twee kennen elkaar onder meer van het Sportgala van de Meppeler Courant, waarvan Lippens vele jaren de presentator is geweest. Er ontstaat een geanimeerd gesprek over het ontstaan van Oranjeborg en de kansen, die de bewoners bij de zorginstelling krijgen. De NOS-verslaggever heeft de voice-over ingesproken van de documentaire en grijpt – voordat hij naar Hilversum afreist om jonge collega’s de fijne kneepjes van het vak bij te brengen – de gelegenheid maar al te graag aan om het eindresultaat te bekijken.

Dan is het tijd om naar binnen te gaan. Zaal 6 stroomt langzaam vol. Henk Stokvis spreekt zijn eerste welkomstwoord van de dag. Hij vraagt applaus voor het gulle gebaar van Albert Jan Vos de bioscoop beschikbaar te stellen en zegt dat de film veel méér is dan een verslag van de fietstocht.

,,Het is indrukwekkend geworden.” Voordat de lichten doven, sluit Vos zich bij die woorden aan: ,,We maken er één groot feest van.” Wouter Taal geeft eerlijk toe dat het hij ‘best spannend vindt’. ,,Je hebt zóveel materiaal, maak daar maar eens een verhaal van.” Hij bedankt de filmhelden voor het vertrouwen.

De documentaire die vervolgens wordt vertoond, maakt veel indruk op alle aanwezigen. Dit is het werkelijke verhaal van zes stoere mannen, die veel tegenslagen hebben gekend in het leven en in Frankrijk een overwinning op zichzelf hebben gehaald. Adri, Dennis, Maik, Radjin, Rodensio en Stanley stellen zich in de interviews kwetsbaar op, geven een inkijkje in hun verleden, maar stralen vooral trots en wilskracht uit in hun ambitie de top van de Mont Ventoux te halen.

Je ziet ze strijden en afzien op de flanken van de ‘kale berg’. De benen doen pijn, het lichaam schreeuwt om ermee te stoppen, maar opgeven is geen optie. Het is een film die keihard binnenkomt, ontroert en aangeeft hoe belangrijk Oranjeborg in het leven van deze mannen is. Ze durven weer

uitdagingen aan te gaan. Grenzen te verleggen. Belangrijk is de duiding die Hoofd Zorg Stephan Veldman in de documentaire aanbrengt. Het stemt tot nadenken. Gaan we in Nederland op een goede manier met deze mensen om? Krijgen ze de zorg die ze verdienen?

Mas Boom is er na afloop heel duidelijk in.

Hij roemt de maatschappelijke bijdrage van Oranjeborg en de voorbeeldfunctie van de zorginstelling. ,,Het is een indrukwekkende documentaire. Wie je ook bent: er gaat zóveel door je heen. Dit draagt bij aan het zelfvertrouwen en het zelfrespect van de bewoners. Het is de bevestiging van hetgeen wij jaren terug in gang hebben gezet: Oranjeborg gaat uit van wat de mannen wél kunnen. Een schouderklopje werkt zoveel beter dan straf.”

Gio Lippens noemt de documentaire eveneens ‘indrukwekkend’. Het is een woord dat deze dag veelvuldig zal vallen. ,,Ik ben gewend om topsporters te volgen op de Mont Ventoux, maar de prestatie die deze jongens hebben geleverd is zoveel groter.”

Bij het verlaten van de zaal krijgen de bezoekers een kaartje overhandigd, waarop ze kunnen schrijven wat ze van de film hebben gevonden en wat de eventuele verbeterpunten zijn. Een eerste blik op de reacties is veelzeggend: ‘Wauw, geweldig in beeld gebracht. Erg mooi. Respect voor de groep en de makers’. ‘Prachtige film, wat een doorzettingsvermogen. Toppers!’ Margriet Bakker-Oosting sluit zich daar graag bij aan. ,,Het zou goed zijn deze film op de scholen te vertonen en zo de leerlingen te waarschuwen voor de verleidingen waaraan ze kunnen worden blootgesteld.”

Inmiddels is de tweede groep bezoekers gearriveerd en zit zaal 6 van de prachtige bioscoop opnieuw helemaal vol. De enorme belangstelling overtreft stoutste verwachtingen. Ook de media zijn volop geïnteresseerd in de documentaire. Stefan Klomp van RTV Drenthe is de eerste die zich meldt in de bioscoop, niet veel later gevolgd door Daphne Eskes van de Meppeler Courant en een viertal stagiaires van RTV Meppel. Uiteraard willen ze allemaal de documentairemaker spreken

en moet ook Henk Stokvis tijd vrij maken om voor de camera te verschijnen. Hij legt geduldig uit dat het de intentie is om met de documentaire uiteindelijk de landelijke televisie te halen.

Een van de mensen die de eerste

middagvoorstelling bijwoont, is Nelson Petter uit Steenwijk. Als deejay heeft hij een enorme reputatie opgebouwd. Hij heeft zelfs gedraaid op de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen Pyeongchang en is een vaste gast tijdens de Formule 1-races op Zandvoort. Daarnaast reist hij jaarlijks samen met Joey Teekamp af naar de Mont Ventoux wanneer daar de Tour du ALS plaatsvindt.

Hij is onder de indruk van de documentaire. ,,Heel knap gemaakt. Prachtig weergegeven.

Naast de verhalen van de jongens word je echt meegenomen die berg op. Je beleeft het heel intens.”

De bioscoop is inmiddels veranderd in een doorgangshuis van geïnteresseerde bezoekers. Er zijn ’s middags maar liefst drie voorstellingen.

Oud-becommentariërend hoofdredacteur Ton Henzen van de Meppeler Courant arriveert met zijn

vrouw Wietje Doze. Aan een van de tafels nemen de voetbalmannen Jacob Botter, Eric Grotens en Roel Nekeman de kansen van Ajax door, dat die avond in actie komt tegen Volendam. Het voetbal verdwijnt volledig naar de achtergrond, nadat ze de documentaire hebben gezien. Op social media laten ze weten wat ervan hebben gevonden. ‘Heel indrukwekkend en klaar voor het International

Documentaire Festival in Amsterdam’, schrijft Nekeman op X, in de volksmond nog altijd Twitter genoemd. Ook Grotens heeft genoten. ‘Prachtig vastgelegd. Verdient groot nationaal tv-podium!

Geïmponeerde kijker’.

Bij de mensen van Oranjezorg stromen de complimenten intussen binnen vanuit de zorgwereld. Er zijn knuffels, omhelzingen en veel, héél veel appjes en reacties op social media. De film heeft, dat is nu al duidelijk, iets losgemaakt bij de mensen. Uiteraard worden de makers Wouter Taal en Thomas Taal niet vergeten. Zij krijgen het respect en de waardering, die ze verdienen, nadat ze een slordige 460 uur bezig zijn geweest om er een intrigerende documentaire van te maken.

Daarin zijn ze méér dan geslaagd.

‘Prachtig, ontroerend, confronterend. Zorg met een Ziel!’, reageert Ingur Zijlstra, een oud-collega en goede vriend van Henk Stokvis. Bij Ingur is ALS geconstateerd en zijn toestand is de afgelopen maanden verslechterd. Zijn ziekte is de aanleiding geweest dat Oranjeborg deze zomer met een groep van zestig mensen de Mont Ventoux heeft beklommen om geld in te zamelen voor de Stichting ALS. De omhelzing tussen Henk en hem in het speciaal voor de tocht gebouwde ALS-dorp in Malaucène, prachtig in beeld gebracht door de documentairemakers, is aangrijpend om te zien en zorgt bij menig bezoeker voor een brok in de keel. Bort Hartog, regiodirecteur algemene zaken Drenthe bij Accare, bezoekt de voorlaatste voorstelling van de dag en vat in vier woorden samen wat hij van de documentaire vindt: Puur. Eerlijk. Hoopvol. Voorbeeld. Beter had hij het niet kunnen verwoorden. Henk Stokvis, tot slot: ,,Het was zó mooi, al die trotse vaders, moeders, familie en vrienden. We hebben wat weggezet. Alles klopte. Wat een dag!”

VOORUITBLIK 2024

In dit rapport zijn bij de verschillende bouwstenen meerdere doelen geformuleerd.

Hiernaast een overzicht van alle doelen van Oranjeborg in 2024.

Naast de doelen zoals hiernaast beschreven, blijft het allerbelangrijkste speerpunt van Oranjeborgook in 2024: het doen van dat waar we goed in zijn: zorg bieden aan mannen

met een zogenoemde dubbel- of triplediagnose, hen weer onderdeel laten zijn van de maatschappij en hun waardigheid vergroten.

Ondersteuningsplan laten aansluiten bij de bewoner

Indicator risico-inventarisaties en handelingsplannen behalen

Psychiatrische zorg borgen

Start maken met revisie methodiekboek

Bewoners laten mee praten over het nieuwe ondersteuningsplan

Starten met bewonerstevredenheidsonderzoek uit ‘de Waaier’

Bewonersraad Oranjeborg-breed organiseren

Nieuw format functioneringsgesprek

Inzichtelijk hebben welke begeleiders er (nog) geen klinische les hebben gevolgd, met als einddoel: elke begeleider minimaal één klinische les

Teamreflecties op alle locaties organiseren

1

Externe visitatie organiseren

1

1

1

2

2

3

2 en 4

3

3

4

Voetbalwereld kan spectaculaire transfers verwachten

‘We geven elkaar complimentjes en lachen veel in de kleedkamer’

Hij voert vandaag het woord namens de jongens. Vriendelijke uitstraling, enthousiast verhaal. Hij zit nu bijna vier jaar in Havelte en dit is toch wel een geweldige kans om naast de dagelijkse activiteiten te integreren in de samenleving. Hij is een voetballer pur sang en droeg ook een flink aantal seizoenen het shirt van de voetbalvereniging

Flip Vellinga, april 2023

Ze staan sinds februari alle drie op dinsdagavond op het trainingsveld met de G-voetballers van Alcides in Meppel. Inmiddels zijn inspanningen verricht om Jurn van Ams, Donovan en Wesley Wervenbos na de zomer ook in competitieverband in actie te laten komen. Het zouden ronduit spectaculaire transfers zijn.

De drie bewoners van de Oranjeborg-locatie in Westerveld kijken ernaar uit om hun officiële

debuut te maken. ,,Het is hartstikke leuk om te doen”, zegt Wesley en zijn ogen stralen.

Transvalia uit Rotterdam. ,,Daar was ik eerst een paar jaar keeper, later speelde ik overal, in de verdediging en op het middenveld. Ik ben niet zo goed met aanvallen, maar als het moet ga ik naar voren. Ik ben behoorlijk snel.”

Wesley is nu dertig. Hij leerde voetballen op straat, op de pleintjes. Als rasechte Feyenoord-supporter vond hij het geweldig dat hij een tijdje in De Kuip mocht werken. ,,Ik deed events, concerten, de catering. De algemene dienst, zeg maar.”

Het is dan ook geen wonder dat hij Dirk Kuyt en Robin van Persie als zijn grote voorbeelden heeft. ,,Of Feyenoord dit seizoen kampioen wordt? Ik hoop het.”

Voorlopig concentreert hij zich eerst op zijn eigen uitdaging en dat is slagen bij de G-voetballers van Alcides. ,,Het is een leuk team, ik heb nu al een klik met de spelers. We geven elkaar complimentjes en lachen veel in de kleedkamer.”

Wat zijn rol in de ploeg wordt, is nog even afwachten, maar als het aan Wesley ligt kan de trainer hem probleemloos als keeper opstellen. Hij is het nog niet verleerd om de ballen tegen te houden. ,,Ze vinden dat ik goed mijn best doe. Het is allemaal goed geregeld.”

De voetbalavonden in Meppel maken hem blij. ,,Dat is ook precies wat we willen bereiken”, zegt zijn begeleider Jens Noppers. ,,Niet alleen het lichamelijke aspect is belangrijk, ook het sociale aspect speelt een grote rol in de ontwikkeling van de jongens. Het is goed dat ze contact hebben met andere sporters op andere locaties. Ik was al een tijdje op zoek voor ze en het is mooi dat ze nu op deze manier kunnen aansluiten.”

Wesley heeft het met een glimlach aangehoord. ,,Ik ben ook blij met Jens”, zegt hij. Het komt recht uit zijn hart.

REFERENTIES

American Psychiatric Association (2014). Classificatiecriteria en codes. Handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (5e ed.). Amsterdam: Boom Uitgevers.

Brackenie-Boxem, A., Breukink, M., & Veldman, S. (2018). Oranjeborg Methodiek. Meppel:

Oranjeborg B.V.

Moonen, X.M.H. (2010). Het behandelen van kwetsbare mensen met beperkte cognitieve vaardigheden. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 49(7/8), 332-335.

Moonen, X.M.H. (2015). Is inclusie van mensen met een verstandelijke beperking vanzelfsprekend? Inaugurele rede. Heerlen: Zuyd Onderzoek.

Schalock, R.L., Borthwick-Duffy, S.A., Bradley, V.J., Buntinx, W.H.E., Coulter, D.L., Craig, E.M., Yeager, M.H. (2010). Intellectual disability: definition, classification, and systems of supports (11th edition). Washington, DC: American Association on Intellectual and Developmental Disabilities.

Functionaris Gegevensbescherming/ Algemeen postadres

Blankenstein 110

7943 PE Meppel

T. 06 33 73 02 55

E. info@oranjeborg.nl

Locatie Westerveld Eursingerlaan 2

7971 RE Havelte

T. 0521 34 33 20

E. westerveld@oranjeborg.nl

Locatie Epe Centrumweg 8

8162 PT Epe

T. 0578 61 01 22

E. epe@oranjeborg.nl

Locatie Dronten Spijkweg 38 8256 RJ Biddinghuizen

T. 0321 74 00 64

E. dronten@oranjeborg.nl

Locatie De Wolden Commissieweg 9a

7957 NC De Wijk

T. 0522 76 90 12

E. dewolden@oranjeborg.nl

Locatie Apeldoorn

Beekbergerweg 46

7371 EW Loenen

T. 055-20 02 049

E. apeldoorn@oranjeborg.nl