Seizoensbrochure / Seasonal brochure 22-23 by NTGent

Original image cover © Michiel Devijver

Voorwoord

2022—2023 EEN SEIZOEN VAN NIEUWE COLLECTIEVEN Ons nieuwe seizoen begint waar het vorige eindigde: na de tragische “terreur op zijn best” waarmee Luanda Casella in Ferox Tempus seizoen 21−22 afsloot, zoeken we komend seizoen samen naar nieuwe wegen richting een andere toekomst. En het is precies het woord ‘we’ dat het verschil zal maken. De schijnbaar eindeloze pandemie heeft ons teruggeplooid op onszelf, maar heeft ons ook opnieuw de schoonheid van het collectief doen voelen. Na jarenlang aangekondigde kantelpunten van ons ecosysteem, is de situatie van de wereld niet dramatisch, maar tragisch. Net daarom willen we bij NTGent een magische cirkel openen – vol rituelen, discussies en nieuwe projecten. In het seizoen 22−23 creëren we samen opwindende, experimentele en wonderlijke vormen van collectiviteit. Met ONE SONG — de vierde productie al in onze reeks Histoire(s) du Théâtre — gaat Miet Warlop op zoek naar de drijvende kracht in haar werk. Wat inspireert ons? Wat brengt ons samen? Warlop nodigt alle toeschouwers uit om samen een band te vormen en elke avond met haar mee te zingen. In Katie Mitchells voorstelling over de klimaatverandering, A Play for the Living in a Time of Extinction, wordt het publiek geconfronteerd met de miljoenen doden die onze westerse beschaving al heeft veroorzaakt. Samen met Martha Balthazar, die het stuk voor NTGent bewerkt, creëert Mitchell een diepgravend, donker en bedroefd requiem – maar wel een requiem dat zich uiteindelijk oplost in een utopisch koor, verenigd in het streven om een bewuster, duurzamer en menswaardiger leven te leiden. Maison Maeterlinck / Theater Immobiel van Thom Luz stelt de vraag welk theater na onze tragische, solipsistische tijdsgeest komt? Hij gaat op zoek naar een collectief, objectief theater, een nieuwe gemeenschap van mensen en dingen, gebaseerd op teksten van de Gentse symbolist Maurice Maeterlinck. “We weten pas wie we zijn in wisselwerking met anderen,” schreef de Duits-Amerikaanse filosoof Hannah Arendt ooit. Princess Isatu Hassan Bangura kijkt voor Great Apes of the West Coast terug op haar jeugd in Sierra Leone, haar vaderland dat ze twaalf jaar geleden verliet. Ze vindt zichzelf terug in een cultuur die vreemd is geworden en toch de hare is. En wat als we teruggaan in de tijd? Zo stellen Jesse Vandamme en Werktoneel zich de vraag wat er overblijft van het nihilistische naoorlogse universum van auteur Willem Frederik Hermans. Na het eenzame isolement uit Solipsists (2022) definiëren ze een collectieve en obsessieve chaos in hun nieuwe voorstelling Gruis / aan de twijfel. Met het laatste stuk van het seizoen, Antigone in de Amazone van Milo Rau, overschrijdt NTGent de grenzen van het westerse denken. “De filosofie van de toekomst zal uit de bossen komen, uit de favela's en de banlieues, uit kraakpanden en achtergelaten monoculturen,” schreef Rau na zijn laatste reis naar de Amazone, vlak voor Covid-19 het theater lamlegde. Samen met activisten van de Braziliaanse Beweging van Landloze Boeren trekt NTGent een wereld binnen van onverwachte nieuwe solidariteit en magisch denken los van alle beperkingen.

Join the magical journey of NTGent!

Editorial

2022—2023 A SEASON OF NEW COLLECTIVES Our new season starts where the previous season ended: after the tragic “terror at its best”, to quote the play by our house artist Luanda Casella, which ended season 21−22. Together, we search for new ways into a different future. And it’s precisely the ‘we’ that will make the difference. The seemingly endless pandemic has turned us on ourselves, but it has also made us feel anew the beauty of the collective. After years of announced tipping points of our ecosystem, the global situation is not dramatic, it’s tragic. That’s why we want to open a magical circle at NTGent – full of rituals, discussions, and new projects. In season 22−23, we will together create exciting, experimental, and wonderful ways of collectivity. With ONE SONG – already the fourth production in our series Histoire(s) du Théâtre – Miet Warlop goes on a journey to find the driving force in her work. What inspires us? What brings us together? Warlop invites all audience members to form a band and sing with her every night. In Katie Mitchell’s play about climate change, A Play for the Living in a Time of Extinction, the audience is confronted with the millions of deaths that our western civilisation already has caused. Mitchell — together with Martha Balthazar, who adapts the play for NTGent — creates a deep, dark, and distressed requiem — but one that resolves itself in the end in a utopic choir, united in the will to live a more conscious, sustainable, dignified life. Maison Maeterlinck / Theater Immobiel by Thom Luz poses the question of what comes after our tragic, solipsistic zeitgeist. He searches for a collective, objective theatre, a new community of people and things, based on texts of Ghentian symbolist Maurice Maeterlinck. “We only know who we are in exchange with others,” Hannah Arendt once wrote. In Great Apes of the West Coast, Princess Isatu Hassan Bangura looks back at her youth in Sierra Leone, her homeland she left 12 years ago – to find herself in a culture that has become foreign and yet is her own. And what if we go back in time? Jesse Vandamme and Werktoneel ask themselves what is left of the nihilistic post-war universe evoked in the works by author Willem Frederik Hermans. After the solitary isolation from Solipsists (2022), they define a collective and obsessive chaos in their newest performance Gruis / aan de twijfel. With the last play of the season, Milo Rau’s Antigone in the Amazon, NTGent crosses the borders of western thinking. “The philosophy of the coming time will come from the forests, from the favelas and the banlieues, from squats and abandoned monocultures,” as Rau wrote after his last trip to the Amazon, just before Covid. Together with the activists from the Brazilian Landless Movement, NTGent sets out into a world of unexpected new solidarities and magical thinking above all limitations.

Join the magical journey of NTGent!

Devijver

Nieuwe NTGent producties / New NTGent productions

ANTIGONE IN DE AMAZONE MILO RAU . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 63

& in

GRUIS / AAN DE TWIJFEL JESSE VANDAMME & WERKTONEEL . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 52

ets

GREAT APES OF THE WEST COAST PRINCESS ISATU HASSAN BANGURA . . . . . . . . . . . . . . . .p. 46

.B ENT

MAISON MAETERLINCK / THEATER IMMOBIEL THOM LUZ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 32

tick

A PLAY FOR THE LIVING IN A TIME OF EXTINCTION KATIE MITCHELL & MARTHA BALTHAZAR . . . . . . . . . . . .p. 18

NTG

ONE SONG — HISTOIRE(S) DU THÉÂTRE IV MIET WARLOP . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 14

Alle voorstellingen chronologisch / All performances chronologically

SEPTEMBER / SEPTEMBER . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 13 OKTOBER / OCTOBER . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 14 NOVEMBER / NOVEMBER . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 25 DECEMBER / DECEMBER . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 32 JANUARI / JANUARY. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 40 FEBRUARI / FEBRUARY . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 48 MAART / MARCH . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 51 APRIL / APRIL . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 52 MEI / MAY . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 64 JUNI / JUNE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 64 LIEVE KATIE, HALLO MARTHA DEAR KATIE, HI MARTHA. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 19 THOM LUZ: MAETERLINCK, MAGIE EN MUZIEK THOM LUZ: MAETERLINCK, MAGIC AND MUSIC . . . . . .p. 29

FILMSCHOOL IN MOSUL . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 37

‫مدرسة السينما في الموصل‬

DE VOLMAAKT ONVOLMAAKTE WERELD VAN THE PERFECTLY IMPERFECT WORLD OF PRINCESS ISATU HASSAN BANGURA . . . . . . . . . . . . . . . .p. 41 WERKTONEEL INTERVIEWT WERKTONEEL WERKTONEEL INTERVIEWS WERKTONEEL . . . . . . . . . .p. 53 KAY SARA: THIS MADNESS MUST END. . . . . . . . . . . . . . .p. 59 THEATERTABLET THEATRE TABLET. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 65 SPIEGELPROJECTEN MIRROR PROJECTS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 66 FINGERPRINTS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 67

Praktisch / Practical

Uitgelicht / Featured

WAAROM REFLECTIE? WHY REFLECTION? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 34

PRAKTISCH PRACTICAL . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 72 LOCATIES VENUES. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 72 KALENDER CALENDAR . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .P. 73 ABONNEMENTEN SUBSCRIPTIONS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .p. 74

Miet warlop - one song

GARDENIA, 10 JAAR LATER ALAIN PLATEL, FRANK VAN LAECKE, STEVEN PRENGELS / NTGENT & LAGESTE (= LES BALLETS C DE LA B + KABINET K)

! nl, en, fr herneming / reprise nl Zeven oudere personages die de en Seven older individuals who seemingly schemerzone tussen man- en vrouw-zijn effortlessly navigate the twilight zone between schijnbaar moeiteloos bewandelen, staan in being male and being female, stand in concontrast en harmonie met een ‘jonge kerel’ trast and harmony with a ‘young guy’ and a en een ‘echte vrouw’. Elk met een zoektocht. ‘real woman’. Each on a quest. Each with their Elk met een intrigerend verhaal. Na tien jaar own intriguing story. After ten years, the cast komt de cast van het wonderlijke Gardenia of the wonderous Gardenia meet again. To weer bij elkaar om nog één keer te schitteren. shine, one more time.

nl Van 8 tot en met 18 september komt Het TheaterFestival terug naar Gent! We duiken in de meest belangwekkende producties van het afgelopen seizoen, geselecteerd door een vakjury. Dans, circus, performance en theater voorstellingen wisselen elkaar af met inspirerende ontmoetingen & uitwisselingen, verdiepende debatten, masterclasses, pitches, prijsuitreikingen en workshops. En, er zijn nog zekerheden: het festival gaat van start met feestelijke en kritische toespraken: de ‘State of the Union’ wordt uitgesproken door een kunstenaar met renommée en met de ‘State of the Youth’ laat jong geweld een nieuw en fris geluid horen. Afspraak in De Vooruit bij Kunstencentrum VIERNULVIER, CAMPO, Kopergietery, De Koer, Opera Ballet Vlaanderen & NTGent.

en From 8 to 18 September Het TheaterFestival returns to Ghent! We dive into the most interesting productions of the past season, selected by a professional jury. Dance, circus, performance and theatre alternate with inspiring encounters & exchanges, in-depth debates, master classes, pitches, award ceremonies and workshops. And, there are still certainties: the festival kicks off with festive and critical speeches: the ‘State of the Union’ is pronounced by an artist with a renowned reputation, and with the ‘State of the Youth’, young violence creates a new and fresh noise. Meeting in De Vooruit at Kunstencentrum VIERNULVIER, CAMPO, Kopergietery, De Koer, Opera Ballet Vlaanderen & NTGent.

ETCETERA X NTGENT nl Vier keer per jaar organiseren Etcetera, het tijdschrift voor podiumkunsten, en NTGent een open redactie rond een vraag of probleem op de bühne van een van onze zalen. Tijdens de eerste edities reflecteerden we samen over de toekomst van de podiumkunsten, podiumkunstenonderwijs en psychische kwetsbaarheid in onze sector. De vierde editie strijkt op 10 september neer in NTGent Minnemeers. Denk met ons mee tijdens boeiende panelgesprekken, scherpe debatten en een groot Gents volksassemblee. We voorzien verschillende activiteiten (denk yoga, een muzikale stadswandeling, of een performance), een lekkere vegetarische maaltijd en natuurlijk: muziek!

en Four times a year, Etcetera, the magazine for performing arts, and NTGent organise a day to reflect on a question or problem, on the stage of one of our venues. During the first editions we reflected together on the future of the performing arts, performing arts education and psychological vulnerability in our sector. The fourth edition will take place on September 10th in NTGent Minnemeers. Join us for fascinating panel discussions, incisive debates and a large Ghentian assembly. We provide various activities (think yoga, a musical walk in the city, or a performance), a tasty vegetarian meal and of course: music!

SEPTEMBER

HET THEATERFESTIVAL

/ w ne

ONE SONG HISTOIRE(S) DU THÉÂTRE IV MIET WARLOP & IRENE WOOL

Première / Premiere

! en " nl nl Wat is je geschiedenis als theatermaker? Op uitnodiging van NTGent formuleert Miet Warlop een antwoord zoals alleen zij dat kan. In de reeks Histoire(s) du Théâtre is ze de vierde regisseur die — na Milo Rau, Faustin Linyekula en Angélica Liddell — de uitdaging aangaat om een werk te creëren waarin heden, verleden en toekomst elkaar op een verrassende manier ontmoeten. ONE SONG − Histoire(s) du Théâtre IV speelt zich af in het unieke universum van Warlop, waar een groep performers de arena betreedt voor een betoverend ritueel over afscheid, leven en dood, hoop en wedergeboorte. In deze nieuwe productie weerklinkt een geschiedenis die voor Warlop zowel een artistieke als een persoonlijke betekenis heeft. Haar reflectie over theater als kunstvorm leidt tot een fysiek concept waarin we elementen uit vorige producties herkennen. Zo vormde het rituele concert met choreografisch patroon de basis voor GHOST WRITER AND THE BROKEN HAND BREAK (2018). De uitnodiging om samen te ademen om onze angsten en demonen uit te drijven, zagen we in FRUITS OF LABOR (2016), een voorstelling die werd gebruikt als ‘een pijnstiller voor de wereld’. Het typeert Warlops artistieke signatuur dat dergelijke thema’s en motieven soms jaren later weer opduiken: in haar oeuvre is alles met elkaar verbonden, impliciet of expliciet. Het is circulair, zoals het leven zelf, in vele opzichten. De fysieke inspanning als metafoor is een ander element van het onderzoek dat Warlop startte in SPORTBAND / AFGETRAINDE KLANKEN (2005), destijds gemaakt als een requiem en eerbetoon aan haar overleden broer Jasper. Via de metafoor van een livewedstrijd/ concert, inclusief commentator en cheerleader, nodigt Warlop ons uit om een gemeenschap te vormen en onszelf als in een viering te overstijgen. Zo wordt het tijdelijke het universele en wordt het persoonlijke iets collectief. Dat is de subtekst van ONE SONG: hoe één lied betekenis kan geven aan een hele samenleving.

nieuw / new Festival d’Avignon en What is your history as a theatre maker? At the invitation of NTGent, Miet Warlop formulates an answer as only she can. In the series Histoire(s) du Théâtre, she is the fourth director to accept the challenge of a creation in which present, past and future meet each other in an unexpected way — after Milo Rau, Faustin Linyekula and Angélica Liddell. ONE SONG − histoire(s) du Théâtre IV is set in the unique universe of Warlop, where a group of performers enters the arena for a mesmerising ritual about farewell, life and death, hope and rebirth. In this new production a history resonates that has both artistic and personal significance for Warlop. Her reflection on theatre as an art form leads to a physical concept in which we recognise elements from previous productions. The ritual concert with a choreographic pattern was the basis for GHOST WRITER AND THE BROKEN HAND BREAK (2018). The invitation to breathe together to exorcise our fears and demons, is something we’ve seen in FRUITS OF LABOR (2016), using the performance as ‘a painkiller for the world’. It typifies Warlop’s artistic signature that such themes and motifs sometimes resurface years later: in her oeuvre, everything is connected, implicitly or explicitly. It is circular, like life itself, in many ways. The physical effort as metaphor is another element of the research that Warlop started in SPORTBAND / AFGETRAINDE KLANKEN (2005), made at the time as a requiem and tribute to her deceased brother Jasper. Through the metaphor of a live competition/ concert, including a commentator and a cheerleader, Warlop invites us to form a community and lift each other up, as in a celebration. The temporary thus becomes the universal, and the personal becomes something of the collective. That is the subtext of ONE SONG: how one song can give meaning to a whole society.

EENHEID IN VERSCHEIDENHEID

UNITY IN DIVERSITY

Coproductie / Coproduction Festival d’Avignon, DE SINGEL, La Comédie de Valence, TANDEM Scène nationale, Théâtre Dijon Bourgogne CDN, HAU Hebbel am Ufer, Teatre Lliure Barcelona, Frans Brood productions

OKTOBER / OCTOBER

e ni

15 FEROX TEMPUS TERROR AT ITS BEST

! en " nl herneming / reprise nl In de wereld van Ferox Tempus zijn steden en In the world of Ferox Tempus cities have gezonken, miljarden mensen zijn omgeko- sunk, billions of people have perished, and the men, en de overlevenden van de neoliberale survivors of the neoliberal culture cling to the cultuur klampen zich vast aan de ruïnes van ruins of civilisation. The character, Lua, played de beschaving. Het personage, Lua, een post- by Luanda Casella, is on a journey through this humanistisch wezen gespeeld door Luanda world. Along the way, she encounters extreme Casella, is op reis door deze wereld. Onder- weather conditions, treks through mountains weg krijgt ze te maken met extreme weersom- of mud and engages in sabotage inside a bilstandigheden, trekt ze door bergen modder lionaire bunker. Ferox Tempus plays with the format of a en gaat ze over tot sabotage in een bunker computer game. The performance floats on voor miljardairs. Ferox Tempus speelt met het format a dual scenario: a layered game of survival van een computerspel. De voorstelling situated in 2062 and in 1983. How will this drijft op een dubbel scenario: een gelaagd game end? overlevingsspel dat zich tegelijkertijd afspeelt in 2062 en in 1983. Hoe zal dit spel eindigen?

LUANDA CASELLA

Coproductie / Coproduction Kaserne Basel, DE SINGEL

GRIEF & BEAUTY ! nl, en " en, nl herneming / reprise nl Hoe gaan we om met de dood, in en en How do we face death in life and at its aan het einde van het leven? Hoe staan we end? How can we grieve and say farewell? Can bij, hoe rouwen we en nemen we afscheid? death be represented on stage? Four actors Kan de dood op de scène worden verbeeld? accompany a woman who decides to proceed Vier acteurs vergezellen een vrouw die voor with euthanasia and share their personal stoeuthanasie kiest, en vertellen ons hun meest ries about bidding farewell and rebirth, art and persoonlijke verhalen over dood en weder- love, memory and forgetfulness. A radical and geboorte, kunst en liefde, herinnering en tender production that explores the limits of vergetelheid. Een radicale en tedere voorstel- what can be represented on stage. ling die de grenzen opzoekt van wat theater kan verbeelden.

MILO RAU

Coproductie / Coproduction TANDEM Scène nationale, Romaeuropa Festival, Künstlerhaus Mousonturm

VLOEK! ! nl te gast / guest nl The curse of the starving class (VLOEK!) is en The Curse of the Starving Class (VLOEK!) een bitterzoete satire over een kwetsbaar mid- is a bittersweet satire about a vulnerable denklassengezin dat spartelt om te overleven. middle-class family struggling to survive. De De Roovers zetten hun tanden in deze moder- Roovers take on this modern classic of Sam ne klassieker van Sam Shepard en brengen Shepard, presenting a spirited version for een spetterende versie met een kleine be- a small group of four actors. Supported by zetting van vier acteurs. Ondersteund door explosive live music, written and performed explosieve livemuziek, gemaakt en uitgevoerd by the incomparable Bjorn Eriksson and door de weergaloze Bjorn Eriksson en Elko Elko Blijweert. Blijweert.

DE ROOVERS

DE ZAAK SHELL

Kunstencentrum VIERNULVIER

! nl te gast / guest nl Bosbranden, overstromingen en aardver- en Forest fires, floods and landslides are hapschuivingen zijn overal ter wereld aan de orde pening daily all over the world. Why are we not van de dag. Waarom wordt er niet collectief taking more responsibility collectively? Which meer verantwoordelijkheid genomen? Welke images, arguments and rhetoric are keeping beelden, argumenten en retoriek zorgen er- us from making rapid progress in solving the voor dat er zo weinig schot zit in het oplossen climate crisis? In De Zaak Shell, we see how van het klimaatprobleem? In De Zaak Shell cleverly and refined everyone in the debate zien we hoe geraffineerd iedereen in het debat shifts responsibility to another party. zijn verantwoordelijkheid doorschuift naar een andere partij.

REPORTERS DE GUERRE Coproductie / Coproduction

SÉBASTIEN FOUCAULT / THÉÂTRE DE LIÈGE & CIE QUE FAIRE?

NTGent ! bosnisch, kroatisch, fr, en " nl, en te gast / guest nl In het begin van de jaren 90 kwamen hon- en In the early 1990s hundreds of journalists derden journalisten uit de hele wereld naar from all over the world arrived in Bosnia to Bosnië om verslag uit te brengen van de bele- report on the siege of Sarajevo. Among them, gering van Sarajevo. Onder hen de Belgische the Belgian journalist Françoise Wallemacq. journalist Françoise Wallemacq. Vanuit een By re-listening, in her presence, Foucault herbeluistering, in haar gezelschap, creëert creates a performance about the responFoucault een voorstelling over de verantwoor- sibility of storytelling. How does journalism delijkheid van het vertellen van verhalen. Hoe tell a story in which one is not personally inbrengt de journalistiek een verhaal waarbij de volved? A performance about narration, its verteller niet persoonlijk betrokken is? Een limits, but also its battle against indifference voorstelling over de beperkingen van het ver- and oblivion. tellen en de strijd tegen onverschilligheid en vergetelheid.

PAR HASARD & NTGENT ! nl te gast / guest nl Theater dat in verschillende projecten de en Theatre that questions reality in various realiteit op een speelse, grappige en sterk projects from a playful, humorous and highly verbale wijze bevraagt. Mira Bryssinck, Laura verbal angle. In October and May Mira Vroom en Fred Libert nodigen in oktober en Bryssinck, Laura Vroom and Fred Libert invite mei makers, performers en muzikanten uit makers, performers and musicians to share om een work-in-progress te delen met het a work-in-progress with the public. From publiek. Van tekst tot gesprek, van scène tot script to conversation, stage to somersault salto en lied… and song... © Ezra Veldhuis

SUN$SET EZRA VELDHUIS & BOSSE PROVOOST / TONEELHUIS ! en te gast / guest nl In het begin was er slechts vormeloze en In the beginning there was only shapeduisternis. De mens vertelt zichzelf uiteen- less darkness. There are various stories about lopende verhalen over wat daarna kwam: het what came next: the birth of the world. SUNontstaan van de wereld. SUN-SET wil ach- SET tries to find out how the fragile moment terhalen hoe het fragiele moment waarop when ‘nothing’ turns into ‘something’ can ‘niets’ omslaat in ‘iets’ kan worden verbeeld. be imagined. An intimate performance that Een intieme performance die je tot net voorbij brings you to — or just beyond — the limits of de grenzen van je verbeelding brengt, in een your imagination, in a theatre hall that seems to be alive itself. theaterzaal die zelf wel lijkt te leven.

OKTOBER / OCTOBER

ANOEK NUYENS & REBEKKA DE WIT / FRASCATI & DE NWE TIJD

Copresentatie / Copresentation

PIXELATED REVOLUTION Lecture Performance

RABIH MROUÉ

! en " en te gast / guest nl “Syriërs filmen hun eigen dood”, zo begint en “Syrians are filming their own death”, de Pixelated Revolution. Een onderzoek naar that is how the Pixelated Revolution begins. het documenteren van gebeurtenissen met A study of mobile phone documentation, as mobiele telefoons, zoals gebeurde via Face- happened via the medium of Facebook and book en andere virtuele communicatiemid- other virtual communication tools, during the delen, tijdens het eerste jaar van de Syrische first year’s events of the Syrian revolution. A revolutie. Een niet-academische lezing door non-academic lecture by Lebanese actor and de Libanese acteur en regisseur Rabih Mroué. director Rabih Mroué.

OKTOBER / OCTOBER

↑ DOUBLE BILL ↓

BEFORE FALLING SEEK THE ASSISTANCE OF YOUR CANE RABIH MROUÉ

Lecture

Performance ! en " en te gast / guest nl Een affiche aan het Salzburger Kunst- en A poster at the Salzburg Kunstverein verein waarschuwt voor een luchtaanval. warns of an air raid. A passer-by alerts the poEen voorbijganger waarschuwt vervolgens lice. The police assume that there is an acute de politie. De politie gaat uit van een acute threat and begin to evacuate the building. The dreiging en begint het gebouw te ontruimen. poster actually belongs to an exhibition by the Maar de affiche hoort eigenlijk bij een ten- media and performance artist Rabih Mroué. toonstelling van de media- en performance- What are the boundaries between fiction and kunstenaar Rabih Mroué. Wat zijn de grenzen reality, when the artwork goes outside the art tussen feit en fictie wanneer het kunstwerk de institution and in a public space? kunstinstelling verlaat en de openbare ruimte betreedt?

/n ew

A PLAY FOR THE LIVING IN A TIME OF EXTINCTION KATIE MITCHELL / THÉÂTRE VIDY-LAUSANNE & MARTHA BALTHAZAR ! nl " en nl A Play for the Living in a Time of Extinction is gebaseerd op een en Based on a concept and original direction by British director Katie concept en oorspronkelijke regie van de Britse regisseur Katie Mitchell Mitchell and restaged by Ghent-based director Martha Balthazar, en wordt hier opnieuw opgevoerd door de Gentse regisseur Martha A Play for the Living in a Time of Extinction is a performance about Balthazar. Het is een voorstelling over duurzaamheid, de klimaatramp sustainability, ecological disaster, and everything we can (still) do to en al wat we (nog) kunnen doen om die te voorkomen. In een tijd prevent it. The play radically questions our legacy as human species waarin de totale uitroeiing zeer goed mogelijk is, stelt ze onze erfenis at a time when total extinction is very possible. This play is based on als menselijke soort radicaal in vraag. Het stuk is gebaseerd op een a text by American playwright Miranda Rose Hall and solely uses tekst van de Amerikaanse toneelschrijfster Miranda Rose Hall en de electricity generated by cyclists on stage. benodigde elektriciteit wordt live opgewekt met behulp van fietsen. This performance is part of the project Sustainable theatre?, conDeze voorstelling maakt deel uit van het project Sustainable ceived by Katie Mitchell, Jérôme Bel, Théâtre Vidy-Lausanne, with Theatre?, bedacht door Katie Mitchell, Jérôme Bel, Théâtre the collaboration of the Competence Centre in Sustainability of the Vidy-Lausanne, met medewerking van het Competentiecentrum voor University of Lausanne. Duurzaamheid van de Universiteit van Lausanne. Dit project maakt deel uit van een langer artistiek en organisatorisch traject dat NTGent samen met 12 partnertheaters aflegt in het kader van het Creative Europe Project STAGES − Sustainable Theatre Alliance for a Green Environmental Shift.

This project is part of a longer artistic and organisational trajectory that NTGent takes together with 12 partner theatres in the frame of the Creative Europe Project STAGES − Sustainable Theatre Alliance for a Green Environmental Shift.

Coproductie / Coproduction Théâtre Vidy-Lausanne, R.B. Jérôme Bel, STAGES − Sustainable Theatre Alliance for a Green Environmental Shift: Dramaten Stockholm, National Theater & Concert Hall Taipei, NTGent, Piccolo Teatro di Milano − Teatro d’Europa, Teatro Nacional D. Maria II, Théâtre de Liège, Lithuanian National Drama Theatre, Croatian National Theatre in Zagreb, Slovene National Theatre Maribor, Trafo

LIEVE Dear Katie KATIE HALLO Hi Martha MARTHA Een e-mailgesprek tussen Katie Mitchell en Martha Balthazar over A Play for the Living in a Time of Extinction An e-mail conversation between Katie Mitchell and Martha Balthazar on A Play for the Living in a Time of Extinction

Welke rol speelt theater in het creëren van een duurzame toekomst? Katie Mitchell stelt met A Play for the Living in a Time of Extinction een duurzaam productie- en tourneemodel voor zonder te reizen: in elke stad wordt het stuk opnieuw gecreëerd. Bij NTGent zal de Gentse theatermaker en activist Martha Balthazar de nieuwe versie maken en betrekt ze lokale perspectieven, spelers en ecologische bekommernissen op en achter de scène. nl

What role plays theatre in creating a sustainable future? Katie Mitchell proposes with A Play for the Living in a Time of Extinction a sustainable production and touring model without travelling — in each city the play is recreated. At NTGent the Ghentian theatre maker and activist Martha Balthazar will make the new version including local perspectives, players and ecological concerns on and behind the stage.

Martha Balthazar 3 maa 2022, om 17:01 Aan: Katie Mitchell Onderwerp: A Play for the Living in a Time of Extinction

nl Lieve Katie, Wat een plezier je te ontmoeten in deze 2D-wereld van woorden die we kennen als mail. Het is een vreemde werkelijkheid: mijn woorden zullen afstanden afleggen maar ik zal zelf geen vin verroeren. De woorden van dit theaterstuk reizen ook rond, jij kreeg ze op bezoek in Lausanne en nu zullen ze mij bezoeken in Gent. Ik hoop dat je sporen hebt achtergelaten en ik beloof je dat ik hetzelfde zal doen. Toen ik dit stuk voor het eerst las, moest ik denken aan die keer dat het noordpoolgebied in brand stond. Herinner je je dat? In september 2020 stond het werelddeel dat bestaat uit ijs letterlijk in brand. Het voelde als een vreselijk slechte grap, ‘Brand op de Noordpool’ klinkt meer als een verschrikkelijke titel voor een sciencefictionstrip of als een punkband op een middelbare school dan als een nieuwskop. Maar als je erover nadenkt, moeten zinnen als ‘de Noordpool smelt’, ‘het Amazonewoud verdwijnt’ of ‘de zee raakt leeg van vis en vol plastic’ ooit net zo gek hebben geklonken. Leerkrachten moeten ze ooit hebben gebruikt om hun studenten voorbeelden te laten zien van absurditeiten of van poëzie. En die brachten de leerlingen aan het lachen omdat absurde dingen grappig zijn en omdat het fijn is te weten dat sommige dingen gewoon niet kunnen. Dat vissen niet kunnen zingen. Maar we raken gewend aan de vreemdste dingen, aan woorden die reizen, aan wouden die verdwijnen en aan ‘plastic soep’. We accepteren deze lachwekkende dingen als een nieuwe werkelijkheid, we noemen het niet langer krankzinnig en stellen geen vragen meer. En dan merken we veel te laat dat we niet echt kunnen ademen in deze nieuwe vreemde werkelijkheid, net zoals een vis niet kon zingen in de vorige. Blijkbaar zijn wij nu de absurditeit die niet langer strookt met de werkelijkheid die we hebben aanvaard. Klimaatverandering heeft soms iets vreemd poëtisch, bijvoorbeeld toen het veel sneeuwde in april, het jaar waarin Prince stierf — een van zijn liedjes heet Sometimes it snows in April. Of de manier waarop een vervuilde lucht extra roze kleurt als de nacht valt. Klimaatverandering is enger dan de ergste apocalyptische film, griezeliger en onvoorstelbaarder dan alle sciencefiction die we kennen. Het is een onmogelijk verhaal om te brengen, want zelfs als we de feiten begrijpen, slagen we er niet in ze te geloven. Wat dus met klimaatverandering op de planken? Wat met een theater op een brandende planeet? Ik hoop snel van je te horen en ik weet zeker dat ik je tegenkom tussen de regels van het stuk. Veel groeten, Martha ▶

Katie Mitchell 14 maa 2022, om 14:38 Aan: Martha Balthazar Onderwerp: RE: A Play for the Living in a Time of Extinction

nl Hallo Martha, Het doet mij ook plezier om je in de ether te ontmoeten en ik ben heel blij dat je Miranda’s stuk bij NTGent gaat regisseren. Ik heb het gevoel dat alle betrokkenen bij deze productie deel uitmaken van een estafetteloop, waarbij het stokje van de tekst en het onderwerp wordt doorgegeven door de ene regisseur aan de andere of door het ene theater aan het andere. Jij schrijft over de sporen die lopen tussen de producties en ik zie het meer als een proces waarin fysieke inspanning wordt overgedragen. De inspanning die het vergt van elke regisseur om iets wezenlijks te maken, de inspanning van fietsers om trapkracht voort te brengen, de inspanning van de organisatie die op elke locatie een andere productie moet opzetten. Misschien focus ik op het fysieke aspect, omdat ik klimaatverandering als een fysiek probleem zie, als ik erover nadenk — ik associeer het onderwerp letterlijk met buiten in de natuur staan en het nieuwe geweld dat in die wereld voelbaar is en voortkomt uit de veranderingen van het klimaat. Ik denk aan hoe ik opnieuw leer koken zonder vlees of aan mijn poging om eten een nieuwe invulling te geven en zo te evolueren naar een afvalvrij leven. Ik denk dat klimaatverandering eerder iets is wat je moet doen en niet moet overdenken. Ik kan niet al te lang stilstaan bij dit onderwerp zonder er existentieel een beetje onder door te gaan. Ik moet het onderwerp omzetten in actie, en die actie kan zich vertalen in koken, schoonmaken, en ‘s nachts in de badkamer rondsluipen om de chemische inhoud van alle haar- en make-upproducten van mijn dochter te bekijken. Deze productie is ook een soort actie. En ik moet toegeven dat ik wel genoot van het moment toen ik opperde om niet te reizen. Dat als ik maar genoeg ‘niet reizen’ bleef zeggen er wel iets nieuws zou ontstaan. En hier zijn we dan, in gesprek over deze toerende niet-toerende productie. Maar elke actie heeft tegelijk iets vergeefs en hoopvols, vind je niet? Vergeefs omdat het voor de wereldgemeenschap nu te laat is om drastische veranderingen door te voeren. Maar hoopvol omdat er misschien nog een ommekeer kan komen, op een manier die nog niet is bedacht. Het is interessant, nietwaar, dat we verschillende leeftijden hebben en tot verschillende generaties behoren? Misschien voel ik me schuldig over de niet of te laat ondernomen actie met te weinig effect, de historische schuld waar mijn generatie onder gebukt zal gaan. Misschien is het anders voor jou, misschien heb jij hier een andere kijk op? Groeten, Katie Martha Balthazar 1 apr 2022, om 19:21 Aan: Katie Mitchell Onderwerp: RE: RE: A Play for the Living in a Time of Extinction

Beste Katie, Dank je voor je brief en om het stokje aan mij door te geven. Zoals je terecht opmerkte, behoren wij tot verschillende generaties. Het is waarschijnlijk een algemene regel dat er spanningen bestaan tussen generaties onderling, maar in het licht van deze klimaatramp is die spanning heel specifiek en intens. Jij kijkt naar je kind en ziet in haar de toekomst maar je gelooft niet meer dat die toekomst de belofte inhoudt van een betere wereld. Ik kijk naar mijn ouders, wetende dat zij ook naar mij kijken, en ik zie in hen deze verbroken belofte, ik zie hoe hun erfenis mijn vloek is. Dat is geen kwestie van schuld maar een kwestie van perspectief. Met veel van wat je in je tekst beschrijft, ben ik het eens. Dit klimaatprobleem is een fysiek en materieel probleem; op veel plaatsen leidt het nu al tot menselijke doden en maakt het er het leven onmogelijk. Maar, als inwoner van een Europese stad moet ik toegeven dat klimaatverandering nog steeds meer een mentale en emotionele kwestie is. Ik heb nog altijd het voorrecht dat ik de fysieke realiteit van klimaatverandering kan negeren. Ik merk wel dat jong zijn voor mij betekent dat ik niet meer mag dromen over oud worden, en dat mijn kinderwens iets is wat mij pijn doet. Klimaatverandering is voor mijn generatie fundamenteel emotioneel omdat het ons de toekomst ontzegt. Als je het hebt over de fysieke actie die je onderneemt door afvalvrij te gaan leven of door vegetariër te worden, kan ik me niet ontdoen van het onmiskenbare cynische gevoel van generatie Z dat deze op individualisme en optimisme gebaseerde acties nooit genoeg zullen zijn. Dit geloof in kleine veranderingen op individueel vlak is een van de fundamentele fouten in de hele aanpak van jullie generatie. Maar ik weet ook dat je gelijk hebt, het is alleen actie die er ons voor kan behoeden dat we verdrinken, in eerste instantie in de ruimere theoretische vraagstukken en later in een almaar uitdijende zee. Elke actie is een oproep tot nog meer actie, een oproep tot grote, massale verandering. Elke actie is een begin om de waanzin die ons hier heeft gebracht te stoppen en onderdelen van een nieuwe wereld te ontwerpen. De aanpak van deze gigantische crisis is niet alleen een fysiek probleem, maar ook een probleem van onze verbeelding. Het is moeilijk om je een klimaatneutrale wereld voor te stellen terwijl je in deze puinhoop leeft. Maar door te handelen, of het nu in de vorm is van doorgeefspelen of nieuwe vormen van koken, bouwen we een nieuwe wereld te midden van de overblijfselen van onze tijd. We maken ruimte om deze verbeelding te laten groeien, we belichamen het alternatief. Dit model van het niet toeren is een alternatief voor wat in de theaterwereld nauwelijks ter discussie staat. Het speelt met het idee van een verbonden wereld en laat ons zien hoe die er altijd anders zou kunnen uitzien. Wanneer de belofte van een toekomst, van een betere wereld, is verbroken, hebben we alleen nog maar het nu. In de vluchtigheid van het heden, in de schaarste van het moment, kunnen we alleen maar handelen. Je hebt het stokje aan mij doorgegeven en nu is het mijn beurt om voor even leven te schenken aan dit stuk. Ik doe dit graag samen met het team van NTGent, samen met jou en al die anderen die deelnemen aan de estafetteloop, en ten slotte samen met het publiek, zodat in Miranda’s woorden ‘niemand van ons vanavond in ondraaglijke eenzaamheid hoeft te verkeren’. Veel groeten, Martha ●

Martha Balthazar 3 Mar 2022, at 17:01 to: Katie Mitchell Subject: A Play for the Living in a Time of Extinction

en Dear Katie, What a pleasure meeting you in this 2D world of words called mail. It’s a strange reality, my words will travel lengths, but I won’t move a bit. The words of this play are also traveling, they have visited you in Lausanne and will now visit me in Ghent. I hope you left some traces behind, and I promise to do the same. When I first read this play, I had to think about that time the arctic was on fire. Do you remember this? In September 2020 the continent of ice was literally burning. It felt like such a bad joke, ‘arctic fire’ reads more like an awful title for a science fiction comic or a high school punk band than as a news headline. But if you think about it, sentences like: ‘the north pole is melting’, ‘the Amazon Forest is disappearing’ or ‘the sea is getting empty of fish and full of plastics’ must have once sounded equally crazy. Teachers must have once used them to show their students examples of the absurd or of poetry. And then pupils laughed because absurdities are funny and because it’s nice to know that some things just can’t be. That fish can’t sing. But we get used to the strangest things, to traveling words, disappearing forests and ‘plastic soups’. We accept this ridiculousness as a new reality, we stop calling it insane and stop asking questions. And then we notice way too late that we can’t really breathe in this new strange reality, the same way a fish couldn’t sing in the last one. Turns out we’re the absurdity now, no longer matching with the reality we have accepted. Climate change is weirdly poetic sometimes, for example when it snowed a lot in April, the year Prince — who has a song called Sometimes it snows in April — died. Or the way a polluted sky turns extra pink when the night falls. Climate change is scarier than the worst apocalypse movie, uncannier and more inconceivable than all the science fiction we know. It’s an impossible story to tell because even when we understand the facts, we can’t manage to believe them. So, what to do with climate change on a stage? What to do with a theatre on a burning planet? I hope to hear from you soon and I’m sure I’ll run into you in the blank lines of the play. All the best, Martha

Katie Mitchell 14 Mar 2022, at 14:38 to: Martha Balthazar Subject: RE: A Play for the Living in a Time of Extinction

Hi Martha It is a pleasure to meet you too in the ether and I’m so happy that you will be directing Miranda’s play at NTGent. I feel as if everyone involved in this production is part of a relay race, passing the baton of the text and the subject from one director or theatre to another. You write about traces between the productions, and I see it more as a process connected with transmitting physical effort. The effort each director undergoes to make something material, the effort of the cyclists to pedal the power, the effort of the organisation to have to produce a different production in each venue. Maybe I focus on the physical, because when I think about climate change, I think about it as a physical problem — I associate the subject literally with standing outside in the natural world and feeling the new violence in that world generated by the change in the climate. I think about the way I am re-learning how to cook without meat or the effort to re-imagine eating, so I can go to zero-waste. I think climate change is sort of something you need to do and not to think. I can’t hold the subject in my imagination for too long without a sort of existential collapse. I must convert the subject into action, and that action can be cooking, cleaning, creeping around the bathroom at night looking at the chemical contents of all my daughter’s hair and make-up products. This production is a sort of action too. And I must admit I did enjoy the moment when I suggested there should be No Travel. That if I just kept saying ’no travel’ enough, then something new would emerge. And here we are in conversation about this touring non-touring production. But all action is sort of futile and hopeful at the same time, don’t you think? Futile because it’s too late now for the world community to make the drastic changes. Yet hopeful because there may be some way of turning it around which hasn’t been imagined yet. It’s interesting, isn’t it, that we are different ages and belong to different generations? Maybe I feel the guilt of action not taken or taken too late and with too little impact, that guilt that will be the historical burden of my generation. Maybe it’s different for you, maybe you have a different view? Best, Katie ▶

23 Martha Balthazar 1 Apr 2022, om 19:21 to: Katie Mitchell Subject: RE: RE: A Play for the Living in a Time of Extinction

en Dear Katie, Thank you for your letter and for passing the baton to me. As you rightfully observed, we belong to different generations. It’s probably a generic rule that generations have a tension between them, but in the face of this climate collapse that tension is a very specific and intense one. You look at your child and see in her the future, but you no longer believe that this future holds the promise of a better world. I look at my parents, knowing that they look at me as well, and see in them this broken promise, I see how their heritage is my curse. This is not a question of guilt, but it is a question of perspective. I do share a lot of what you describe in your text. This climate problem is a physical and material one; in many places it already kills people and makes life impossible. But I must admit, being a citizen of a European city, climate change is still more of a mental and emotional issue. I still have the privilege of ignoring the physical reality of climate change. I do notice that for me being young today means that I do not allow myself to dream about growing old, and that my desire to have children is something that hurts. Climate change is fundamentally emotional for my generation because it denies us the future. When you talk about the physical action that you take by going zero waste or by becoming vegetarian, I can’t help but have this manifest cynical gen-z feeling that these actions grounded in individualism and optimism will never be enough. Believing in these small individual changes is one of the fundamental faults in the whole approach of your generation. But I also know you are right, it’s only action that keeps us from drowning, first in the broader theoretical questions and later in an ever-rising sea. Every action is a call for more action, a call for big, massive change. Every action is the beginning of stopping the madness that brought us here and designing parts of a new world. Besides being a physical problem, dealing with this gigantic crisis is also a problem of our imagination. It’s hard to envision a climate-neutral world while living in this mess. But by acting, whether in the form of pass-through plays or new kinds of cooking, we are building a new world amid the ruins of our time. We make room for this imagination to grow, we embody the alternative. This model of not touring, is an alternative to what is hardly questionable in the world of theatre. It plays with the idea of a globally connected world and shows us how this world could always look different. When the promise of a future, a better world is broken, all we have is the now. In the fleetingness of the present, in the scarcity of the moment, we can only act. You passed me the baton and it’s my turn to, for a moment, give life to this piece. I’m happy to do this together with the team of NTGent, with you and all the others who are in the relay race, and eventually with the audience, so that in Miranda’s words: ’none of us has to be unbearably lonely tonight.’ All the best, Martha

NOVEMBER

DESPAIR IS TOO EASY

EEN DUURZAAMHEIDSFORUM / A FORUM ON SUSTAINABILITY GEORGANISEERD DOOR STAGES, EEN SAMENWERKINGSVERBAND VAN 10 EUROPESE PARTNERS / ORGANISED BY STAGES, A COLLABORATION BETWEEN 10 EUROPEAN PARTNERS nl In november vindt in Gent en Luik het duurzaamheidsforum Despair is Too Easy plaats. Elke dag zijn er performances en artistieke interventies die het drie uur durende forum begeleiden, gecureerd door regisseur en programmamaker Lara Staal. Voor Despair is Too Easy worden kunstenaars, activisten en academici uitgenodigd om nieuwe terminologieën, alternatieve perspectieven en diverse verbeeldingswerelden voor te stellen om het te hebben over een mogelijke toekomst die duurzaam, ecologisch en inclusief is. Toespraken zullen worden afgewisseld met een koor, een meditatief ritueel, hekserij en een popsong...

en In November the sustainability forum Despair is Too Easy will take place in Ghent and Liege. Each day contains performances and artistic interventions that accompany this three-hour forum, curated by director and program-maker Lara Staal. For Despair is Too Easy artists, activists and academics are invited to propose new terminology, alternative horizons and diverse imaginaries to speak about a possible future that is sustainable, ecological and inclusive. Speeches will be alternated with a choir, a meditative ritual, witchcraft and a pop song…

komt naar

8–18 2022

tickets vanaf 7 juni theaterfestival.be

THE SORROWS OF BELGIUM TRILOGIE LUK PERCEVAL ! multi " en, nl herneming / reprise nl In de trilogie The Sorrows Of Belgium, bestaande uit de nationale en In the trilogy The Sorrows of Belgium, consisting of the three coldriekleur Black / Yellow / Red, zoomt regisseur Luk Perceval in op drie ours of the national flag, Black, Yellow and Red, director Luk Perceval donkere passages uit de Belgische geschiedenis. Met deze histori- focuses on three dark periods in Belgian history. These historical sche feiten als uitgangspunt wordt een portret geschetst waarin een situations form the starting point for a portrait of a country where a politieke agenda telkens opnieuw de aanleiding vormt voor menselijk political agenda leads to human suffering in each case, where surleed, waarin het surrealisme nooit ver weg is en waarin een klein land realism is never far away and where a small country tries to hold its zich staande probeert te houden tussen grote internationale mogend- own among major international powers: sometimes with craftiness heden: soms op sluwe wijze, maar veel vaker op een krampachtige but more often with desperation... manier… On 2 July 2022, the entire trilogy will be performed in one theatrical Op 2 juli 2022 speelt, op het Malta Festival in Polen, de trilogie marathon at the Malta Festival in Poland. You can also experience the voor het eerst als één theatrale marathon. Ook bij ons kan je de trilogie trilogy, and much more, in NTGent. beleven, en veel meer. The Trilogy Arrangement

Black, Yellow en Red op één en dezelfde dag zien? Je kan de drie indrukwekkende voorstellingen na elkaar bekijken in november ’22. We ontvangen je in onze Schouwburg om 10u met ontbijt en het eerste deel van de trilogie: Black. Tussen Black en Yellow bieden we je een lunchmenu aan bestaande uit een voorgerecht, hoofdgerecht, koffie en dessert. Na Yellow kan je weer in onze Foyer terecht voor een aperitief en een hapje. We sluiten de dag feestelijk af met livemuziek en een receptie na Red, het laatste deel van de trilogie. Je kan deze theater-marathon (de beste plekken voor drie top-voorstellingen, en heel wat lekkers) beleven voor 195 euro. Tickets reserveren kan via de website, en met vragen kan je steeds terecht bij tickets@ntgent.be

Want to see Black, Yellow and Red on the same day? You can see three impressive performances one after the other in November ’22. We welcome you in our theatre at 10 a.m. with breakfast and the first part of the trilogy: Black. Between Black and Yellow we offer you a menu consisting of a starter, main course, coffee and dessert. After Yellow you can return to our Foyer for an aperitif and a snack. We conclude the day festively with live music and a reception after Red, the last part of the trilogy. You can experience this complete day — the best seats for three top performances, and lots of yummy food — for 195 euros. Tickets can be booked via the website, and if you have any questions, please contact tickets@ntgent.be. © Sofie Grodecki

Het Trilogie-arrangement

NOVEMBER

BLACK

THE SORROWS OF BELGIUM I: CONGO LUK PERCEVAL ! multi " en, nl herneming / reprise nl Een waargebeurd verslag van één van en A true account by one of the first travelde eerste Congoreizigers in de geschiedenis: lers to Congo in history: African American de Afro-Amerikaan William Henry Sheppard. William Henry Sheppard. After his adventure, Na zijn avontuur, op compleet onbekend ter- across completely unknown territory, he was rein, is hij één van de eersten om de mens- one of the first to denounce Leopold II’s disonterende exploitatie van Leopold II aan te graceful exploitation. A story that testifies of klagen. Een verhaal dat getuigt van een diep- a deep-seated fear for the unknown and an gewortelde angst voor het onbekende en van ubiquitous racism. een alomtegenwoordig racisme.

YELLOW

THE SORROWS OF BELGIUM II: REX © Fred Debrock

LUK PERCEVAL ! multi " en, nl herneming / reprise nl 1933-1936. Een jonge generatie Vlamingen en 1933-1936. A young generation of Flemdroomt van een nieuwe wereldorde. Velen ish people dreams of a new world order. Many sluiten zich aan bij de nazi-ideologie en trek- joined the Nazi ideology and go to the eastern ken naar het oostfront. Waren ze werkelijk zo front. Were they really that naive? A play about naïef? Een stuk over de Vlaamse collaboratie the Flemish collaboration during WWII. A multijdens WOII. Een meertalig koor dat de grim- tilingual choir that evokes the grim zeitgeist mige tijdsgeest van de jaren 1930 evoceert, of the 1930s, supported live by the music of live ondersteund door de muziek van com- composer and multi-instrumentalist Sam ponist en multi-instrumentalist Sam Gysel. Gysel. Coproductie / Coproduction Landestheater Niederösterreich, Le Manège Maubeuge

RED

THE SORROWS OF BELGIUM III: HOLY WAR © Michiel Devijver

LUK PERCEVAL ! multi " en, nl herneming / reprise nl Op 22 maart 2016 vielen 35 doden en 340 en On 22 March 2016, 35 people were killed gewonden bij bomaanslagen in Brussel en and 340 wounded in bombings in Brussels Zaventem. De daders waren teruggekeerde and Zaventem. The bombers were fighters Syriëstrijders, gelinkt aan terreurgroep IS. who had returned to Belgium from Syria, Ze gebruikten spijkerbommen om zo veel linked to the terrorist group IS. They used mogelijk slachtoffers te maken. Veeleer dan nail bombs to make as many casualties as een reconstructie van de feiten is Red een possible. Rather than a reconstruction of the reconstructie van geweld. Wat gaat er vooraf facts, Red is a reconstruction of violence: what aan een terroristische aanslag? Welke narra- precedes a terrorist attack? Which narratives tieven zijn dominant, en al zeker in de media? are dominant, especially in the media? Coproductie / Coproduction Le Manège Maubeuge

FINDING WILLARD TOM STRUYF / WATMARSWAS

" nl, en ! en nl Theatermaker Tom Struyf komt per toeval aan in een dorpje bij de grens met Canada. Willard ligt aan de oevers van een uitgestrekt meer, in de schaduw van de ruïnes van een voormalige psychiatrische instelling. Een toevallige kennismaking met een bijzondere plek mondt uit in een meeslepende trip. Welke plek geven we mensen die afwijken van de norm in onze samenleving? Wat betekent het om voor elkaar te zorgen in veranderende tijden?

Coproductie / Coproduction

NTGent te gast / guest en Theatre maker Tom Struyf finds himself by chance in a village on the Canadian border. Willard is on the shore of a huge lake, overshadowed by the ruins of a former psychiatric institution. A coincidental encounter with an unusual place results in an engaging trip. What place do we afford people who deviate from the norms of our society? What does it mean to care for each other in changing times?

THE WAVES KHADIJA EL KHARRAZ ALAMI

Coproductie / Coproduction

NTGent ! nl te gast / guest nl Een ritueel, een manifest, een immersieve en A ritual, a manifesto and an immersive ervaring waarin de vrouwelijke schoonheid, experience centred on feminine beauty, pain pijn en kwetsbaarheid centraal staan. Samen and vulnerability. With four female actors, El met vier actrices onderzoekt El Kharraz Alami Kharraz Alami explores how deeply internalhoe diep geïnternaliseerde ervaringen van ised experiences of oppression, and the abuse onderdrukking en machtsmisbruik omge- of power can be transformed into creative zet kunnen worden in een creatieve kracht. power. A physical space in which we dare to Een fysieke ruimte waarin we trauma’s in de look traumas in the eye, celebrate pleasure, ogen durven kijken, genot gevierd wordt, het bless the body and share the power of crealichaam gezegend en de kracht van creëren tion. Expect an urgent and ruthless theatre gedeeld. Verwacht je aan een urgente en experience. nietsontziende theaterervaring.

VIJAND VAN HET VOLK ! nl te gast / guest nl Een dokter ontdekt dat het water van en A doctor discovers that the water at the het kuuroord in zijn stad ernstig vervuild spa in his town is seriously polluted, making is en de bezoekers dodelijk ziek maakt. Hij visitors fatally ill. He wants to publish his findwendt zich tot de lokale politiek om in te grij- ings in the interests of public health. He asks pen. Deze wrange komedie roept brandend local politicians to intervene. This wry comedy actuele echo’s op van recente milieuschan- evokes acutely topical echoes of recent envidalen dichtbij huis. Het toont genadeloos de ronmental scandals close to home. It mercimanipulatiemachinerie achter de schermen lessly exposes the manipulative machinations van de besluitvorming, en het gekonkelfoes behind the scenes of decision making and the in de wandelgangen. intrigues in the corridors of power.

OLYMPIQUE DRAMATIQUE / TONEELHUIS

IK BEN MIJN STRAAT

MOKHALLAD RASEM & JESSA WILDEMEERSCH / Copresentatie / TONEELHUIS Copresentation

Bij’ De Vieze Gasten ! nl te gast / guest nl Rasem en Wildemeersch keren beiden en Rasem and Wildemeersch each return terug naar de straat uit hun kindertijd. Huis to the street where they grew up. House by per huis roepen ze de bewoners in hun ver- house, they evoke the residents in their imagbeelding op, de ene uit zijn straat in Irak, de inations, some from his street in Iraq, others andere uit haar straat in België. En wat blijkt? from her street in Belgium. And what do they De verhalen van de bewoners zijn meer dan find? The residents’ stories are surprisingly eens verrassend verwant. Ze verbinden via alike on more than one occasion. They conwoorden, beelden en herinneringen hun leef- nect their surroundings in Iraq and Belgium wereld in Irak en België met elkaar. Zo komen with words, images and memories. They end ze uit bij vandaag, bij wie ze nu zijn, bij schoon- up in the present day, as the people they are now, in beauty and transience. heid en vergankelijkheid.

ATROPA NAOMI VELISSARIOU / TONEELHUIS

NOTALLWHOWANDER ARELOST BENJAMIN VERDONCK / KVS & TONEELHUIS

Alexia Leysen (→ p 67)

! nl " en te gast / guest nl Geestdrift (een vrolijk plezier in de ab- en Enthusiasm – a cheerful delight in the surditeit van de menselijke conditie) en een absurdity of the human condition – and a prevoorliefde voor het onzegbare. Weinig woor- dilection for the unspeakable. A few words, a den, veel touwtjes, sneeuw, kleuren en hoe- lot of strings, snow, clothes and angular figkige figuren, deuren die opengaan en weer ures, doors that open and close. Sit down and toe. Ga zitten en aanschouw dit weifelend en watch this hesitant and restless, capricious rusteloos, wispelturig en vluchtig werk. Een and ephemeral work. A diorama, a cabinet of diorama, een kijkdoos, een ‘Wunderkammer’. curiosities, a Wunderkammer.

NOVEMBER

! nl te gast / guest nl “De paradox der vrede is dat ze veroverd en “The paradox of peace is that you have to fight for it. With violence.” (Tom Lanoye) moet worden. Met geweld.” (Tom Lanoye) De taboes van een generatie die gekenThe taboos of a generation characterised merkt wordt door haar zucht naar emanci- by its desire for emancipation, in one of the patie, worden bezongen in een taal die zij het languages it understands best: pumping best verstaat: die van pompende beats en beats and razor-sharp poetry. Atropa is a messcherpe poëzie. Atropa is een bacchanaal bacchanal of language in which the struggle van taal waarin de strijd om de macht plaats- for power makes way for a celebration of vulmaakt voor een viering van de kwetsbaarheid. nerability. Greek women meet Trojan women Griekse vrouwen komen in aanraking met who choose death after the siege of their city Trojaanse vrouwen, die na de bezetting van rather than a life of repression. hun stad de dood verkiezen boven een leven in onderdrukking.

Thom Luz

Maeterlinck, Magie en Muziek © De Zendelingen

Maeterlinck, Magic and Music

nl Komend seizoen mag NTGent een nieuwe theatermaker verwelkomen: de Zwitserse regisseur Thom Luz. Nadat hij internationaal furore maakte met voorstellingen als When I Die (2013) en Girl from the Fog Machine Factory (2018) — twee producties die ook in België te zien waren — begint hij binnenkort aan zijn debuut op Belgische bodem: Maison Maeterlinck / Theater Immobiel. en In the upcoming season, NTGent welcomes a new theatre maker: the Swiss director Thom Luz. After causing an international furore with plays such as When I Die (2013) and Girl from the Fog Machine Factory (2018) — two productions that toured the Belgian theatres as well — he will soon begin to work on his debut on Belgian soil: Maison Maeterlinck / Theater Immobiel.

nl ‘België leek mij altijd al een theaterparadijs’, antwoordt Thom Luz enthousiast op de vraag wat hem hier brengt. ‘Telkens wanneer we in Zwitserland de kans kregen om een voorstelling uit België te zien was dat fantastisch, wild en onverwachts. Onze Zwitserse breinen ontploften.’ Nu kan hij op uitnodiging van NTGent voor het eerst zelf een voorstelling maken in ons land. Luz duikt meteen in de lokale theatergeschiedenis: zijn oog is gevallen op het oeuvre van Maurice Maeterlinck. Deze Gentse Nobelprijswinnaar voor de literatuur publiceerde heel wat theaterteksten en -theorieën die de Zwitser fascineren: ‘Maeterlinck was er bijvoorbeeld van overtuigd dat het theater volledig “stil” zou moeten zijn om de grootste emoties en waarheden uit te drukken. Geen luide monologen of expressief acteerwerk dus, maar stilstand en stilte. Dat was zijn théâtre immobile.’ Luz begrijpt Maeterlincks visie maar al te goed: ook zijn theaterpraktijk is er een van vertraging en verstilling. Dat wordt bij deze nieuwe voorstelling niet anders: ‘Het zal gaan over dingen die trager bewegen dan we gewend zijn. Denk aan een gletsjer: die beweegt uiteindelijk ook.’ De werktitel van Luz’ nieuwe voorstelling bij NTGent is Maison Maeterlinck / Theater Immobiel. In zijn lezing van Maeterlincks oeuvre spelen huizen namelijk een cruciale rol. Zo schreef hij een drama getiteld Interieur, over een gezin dat opgesloten zit in een huis en zich angstig verschuilt voor een onbenoemde dreiging die opdoemt uit de tuin. Zijn oeuvre lijkt zelf ook wat op een huis, vol deurtjes die nergens heen leiden en met trappen die eindeloos omhooggaan. Daarom hebben we die bedacht, Maison Maeterlinck. Zo wordt het een immobiel theater én een immobiliëntheater.’ Luz vindt Maeterlincks oeuvre zo aantrekkelijk omdat het bulkt van de ‘onmogelijke claims’. Zo meende de Gentenaar dat het verboden zou moeten zijn voor een acteur om een rol op de scène te spelen. ‘Want van zodra een acteur Hamlet speelt, “vermoordt” hij de Hamlet die de lezer in zijn gedachten geconstrueerd heeft’, parafraseert Luz zijn inspiratiebron. ‘Eigenlijk zegt Maeterlinck dus dat er geen mensen op het podium mogen staan. Dat is alsof je wolken in de lucht zou verbieden. Het is onmogelijk, en ik ben benieuwd naar wat het zou kunnen betekenen. Want uiteindelijk stelt het de vraag naar ons menszijn. Als de hele wereld een schouwtoneel is en Maeterlinck zegt dat er geen mensen op de bühne mogen staan, wat doen wij dan op deze aarde?’ Voor deze productie zet Luz slechts één acteur in. Daartegenover staan wel vier muzikanten. Muzikaliteit is dan ook een van de rode draden in zijn oeuvre. Wanneer we naar de reden daarvoor vragen, beginnen de klokken van de Sint-Baafskathedraal te luiden. ‘Dat is nu precies wat ik bedoel’, zegt hij lachend. ‘Muziek komt vaak op momenten dat je niet weet wat te zeggen. Waarom ze in al mijn producties zo’n belangrijke rol speelt, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat muziek ons helpt om gebieden te verkennen die we anders niet zouden kunnen verkennen.’ Maeterlinck was als symbolist evenzeer geïnteresseerd in die schijnbaar onverkenbare gebieden. ‘Zijn werk is bijna magisch’, zegt Luz. Dat is ook een omschrijving die bij zijn eigen praktijk past. De pers noemt hem al eens een ‘theatertovenaar’, een onofficiële titel waar hij wel om kan lachen: ‘Ik word liever een tovenaar genoemd dan een fraudeur. Magie draait om de onverwachte combinatie van symbolen. Ik vind het vooral interessant wanneer het theater via dat onverwachte iets kan veranderen in de manier waarop ik naar de wereld kijk. Er wordt tegenwoordig vaak gedebatteerd over wat theater is, kan of zou moeten zijn. Maeterlinck geeft ons een prachtig antwoord: hij herinnert ons eraan dat theater altijd nutteloos is en dat de waardevolste dingen in het leven de meest nutteloze zijn. Ik vind dat heel inspirerend.’ ●

“IK WORD LIEVER EEN TOVENAAR GENOEMD DAN EEN FRAUDEUR”

“I’D RATHER BE CALLED A MAGICIAN THAN A FRAUD”

en ‘Belgium always seemed to be a theatre paradise to me’, Thom Luz enthuses, when we ask what has brought him here. ‘Whenever we got the chance to see a play from Belgium in Switzerland, it would be something fantastic, wild and unexpected. Our Swiss brains used to explode.’ Now he has been invited by NTGent to make a play here himself for the first time. Luz has dived straight into local theatre history, and Maurice Maeterlinck has caught his eye. This winner of the Nobel Prize in Literature from Ghent published many plays and theories about theatre that fascinate the Swiss director: ‘For example, Maeterlinck was convinced that theatre should be completely “silent” in order to express the greatest emotions and truths. No loud monologues or expressive acting, but stillness and silence. That was his théâtre immobile.’ Luz understands Maeterlinck’s vision better than anyone: his own theatre practice is also based on slowing down and falling silent. His new play will be no exception. ‘It will be about things that move more slowly than what we are used to. Like a glacier: ultimately it moves too.’ The working title of Luz’ new play at NTGent is Maison Maeterlinck / Theater Immobiel. In his reading of Maeterlinck’s oeuvre, houses play a crucial role. For example, he wrote a drama entitled Interieur, about a family locked in a house, fearfully hiding from an unnamed threat that looms in the garden. His oeuvre itself is like a house in a way, full of doors that lead nowhere and stairs that reach upwards forever. That’s why we came up with the title, Maison Maeterlinck. It’s a pun on the Dutch word for immobility, ‘immobiel’, and real estate, ‘immobiliën’. Luz is so attracted to Maeterlinck’s work because it is full of ‘impossible claims’. For example, the Ghent playwright believed it should be forbidden for an actor to play a role on stage. ‘Because as soon as an actor plays Hamlet, he “murders” the Hamlet that the reader has constructed in their mind’, Luz explains, paraphrasing his source of inspiration. ‘So actually Maeterlinck is saying that nobody should be allowed to stand on stage. It’s like forbidding clouds to be in the sky. It’s impossible, and I’m curious about what it might mean. Because ultimately it asks a question about our humanity. If all the world is a stage and Maeterlinck says nobody is allowed to stand on it, what are we doing on this earth?’ Luz will only be using a single actor for this production. In contrast, there will be four musicians. Musicality is one of the ongoing themes of his theatrical oeuvre. When we ask why that is, the bells of St Bavo’s Cathedral start to ring. ‘That’s exactly what I mean’, he says, laughing. ‘Music often comes at times when you don’t know what to say. I don’t know why it plays such an important role in all my productions. What I do know is that music helps us to explore areas we would not be able to explore otherwise.’ As a symbolist, Maeterlinck was equally interested in these apparently unexplorable areas. ‘His work is almost magical,’ Luz says. That is also a description that fits his own practice. The press has been known to refer to him as a ‘theatre magician’, an unofficial title that makes him laugh. ‘I’d rather be called a magician than a fraud. Magic is all about the unexpected combination of symbols. The main thing that interests me is when theatre can change something about the way I look at the world by means of that unexpectedness. There are many debates today about what theatre is, can be or should be. Maeterlinck gives us a magnificent answer: he reminds us that theatre is always useless and that the most valuable things in life are the most useless. I find that very inspiring.’ ●

ni e

MAISON MAETERLINCK / THEATER IMMOBIEL THOM LUZ ! multi " nl, en nl In 100 jaar is er geen tijd verstreken: gevoelens van naderend onheil, en No time has passed in 100 years: feelings of impending doom, uitputting door de snelheid van de technische ontwikkeling, hopeloos- exhaustion from the speed of technical development, hopelessness. heid. Het lijkt alsof er geen verschil is tussen de levenshouding van It seems as if there is no difference between today’s attitude towards vandaag en het sentiment van de vroege 20ste eeuw, dat beschreef de life and the sentiment of the early 20th century, which the Ghent Nobel Gentse Nobelprijswinnaar voor literatuur Maurice Maeterlinck in zijn Prize winner for literature Maurice Maeterlinck describes in his mysmysterieuze, symbolistische teksten. Zijn enige antwoord: stilstaan, terious, symbolist texts. His only answer: stand still, be silent, maybe zwijgen, misschien zingen. De Zwitserse theatertovenaar Thom Luz sing. Swiss theatre magician Thom Luz uses music and Maeterlinckian gaat aan de hand van muziek en maeterlinckiaanse teksten op zoek texts to search for a contemporary immobile theatre. naar een hedendaags immobiel theater.

Coproductie / Coproduction Muziektheater Transparant

DECEMBER

/n ew

FIRE WILL BECOME ASHES, BUT NOT NOW PITCHO WOMBA KONGA & MIKE VAN ALFEN / KVS te gast / guest en What does it mean to be Black? Is it about overcoming racism and insecurity? The culture of the oppressed? What defines who we are: the life we live today, or our origins? Immerse yourself into the universe of this performance — a hybrid of music, slam, beatbox, dance and theatre — and see tomorrow through new eyes.

! multi " nl, en nl Wat betekent het om zwart te zijn? Gaat het erom racisme en onzekerheid het hoofd te bieden? De cultuur van de onderdrukte? Wat bepaalt wie we zijn: het leven dat we vandaag leven of onze origines? Ga kopje onder in het universum van deze voorstelling — een mix van muziek, slam, beatbox dans en theater — en kijk met een andere bril naar morgen.

4 LEGS GOOD

DECEMBER

CLAIRE CUNNINGHAM

! en te gast / guest nl Deze lecture performance van multi- en This lecture performance by multidisciplinair kunstenaar Claire Cunningham disciplinary artist Claire Cunningham exverkent het gebruik/misbruik, de studie en plores the use/misuse, study and distortion vervorming van krukken en hoe die haar werk of crutches and how they shape her work. We vormgeven. We bewegen van verkenningen shift from explorations about the connection naar de verbinding tussen de krukken en het between the crutches and the body — what lichaam. Hoe bepalen de krukken de verhou- is possible in the combination of the crutchding tot andere lichamen? Hoe verbinden ze es with her and other bodies — to how the het lichaam met de wereld rondom? crutches connect her to the world.

WIPCOOP te gast / guest nl Tijdens WIPCOOP (Work in Progress en Within WIPCOOP (Work in Progress CoCoöperatie) van Mestizo Arts Platform, tonen operative), initiated by Mestizo Arts Platform, een 4-tal artiesten of collectieven aan een four artists or collectives show an audience of publiek van professionals en nieuwsgierige professionals and curious viewers the state of kijkers waar ze staan met de ontwikkeling van their current stage creations. The main goal? hun nieuwe podiumcreaties. Het voornaam- Making new artistic work visible through the ste doel? Vanuit de kracht van de coöperatie power of the cooperative, opening a dialogue nieuw artistiek werk zichtbaar maken, hier and matching artists and organisations. dialoog rond opzetten en artiesten en organisaties matchen.

I PUT A SPELL ON YOU EHSAN HEMAT ! persian, jp, en nl Drie individuen zitten opgesloten in een ruimte waar aan de aanwezigheid van de opperwaarnemer niet te ontkomen valt. Hun broze lichamen, die elke notie van privacy verloren hebben, zijn onderworpen aan een strikt regime van zelfdiscipline. Hemat verwoordt één van de sleutelproblemen van de wereld van vandaag, die steeds verder afdrijft van de humanistische idealen en steeds autoritairder wordt: het probleem van controle en manipulatie door technologie en media.

te gast / guest en Three individuals are locked up in a space where the presence of the supreme observer is inescapable. Their fragile bodies, having lost all notion of privacy, are subject to a regime of self-discipline. Hemat articulates one of the main problems of the contemporary world that keeps moving away from humanistic ideals and turning towards authoritarianism: the control and manipulation exerted by technology and media.

Leni Van Goidsenhoven (→ p 67)

reflectie

Artistieke praktijken verweeft NTGent al langer met reflectie en activisme; iets wat van onmisbare waarde bleek tijdens de pandemie, maar wat we blijven doen, ook in het nieuwe seizoen. Als verzet tegen de wanhoop.

NTGent has been interweaving artistic practices with reflection and activism for some time now; this is something that proved its indispensable value during the pandemic, and we continue with it in the new season as well. As resistance to despair.

“Kunst is verzet. Vooral in een situatie waarin bestaan op zich al betekent dat je weestand biedt.” “Art is resistance. Especially in a situation in which to exist already means to resist.” Srécko Horvat

“We moeten ons vermogen tot dromen terugwinnen.” “We need to recover our capacity to aspire.” Achille Mbembe

nl “You have to act as if it were possible to radically transform the world. And you have to do it all the time.” Het zijn deze woorden van professor, auteur en activist Angela Davis die ons de voorbije jaren door de wereldwijde stilstand hebben geloodst veroorzaakt door de pandemie. Plots kwam er ruimte vrij om na te denken over onze westerse levenswijze, die we zo lang als gewaarborgd zagen. Maar niets bleek minder waar. De verschillende crises, gaande van de gezondheidscrisis over de ecologische- tot de migratiecrisis, maakten duidelijk dat het koppig vasthouden aan onze levenswijze niets meer zou zijn dan een naïeve zelfmoordmissie. Het waren onder andere ook de woorden van Angela Davis die in 2020 leidden tot de oprichting van School of Resistance, een symbolisch instituut dat artiesten, activisten, denkers en geëngageerde burgers samenbrengt om te brainstormen over een duurzame toekomst voor onze planeet en samenleving. Want als we niet langer terug kunnen naar het oude, hoe moet dat nieuwe normaal er dan uitzien? En welke rol kan theater daarin spelen? Hoe kan theater een impact hebben als de problematieken die zich op globale schaal afspelen zo moeilijk te verbeteren lijken? Hoe kan theater bijdragen aan die prachtige en dringende transformatie van de wereld waar Angela Davis zo overtuigend naar verwijst? Wij geloven dat theater één van de vele pistes is richting die transformatie. Activisten, hulpverleners, burgers én theatermakers voeden elke dag opnieuw de voedingsbodem van waaruit verandering tot stand komt. NTGent is ervan overtuigd dat theater meer moet zijn dan een platform voor toneelstukken. Theater is een agora, een plaats waar alle stemmen en alle verhalen van onze samenleving gehoord worden. Het is de blauwdruk voor een ideale maatschappij in wording. Komend seizoen werken we net om die reden verder aan de Golden Books, een boekenreeks met programmateksten over theater, esthetiek en politiek. Naast onze gebruikelijke samenwerking met de Duitse uitgever Verbrecher Verlag, beginnen we bovendien een nieuw traject, met de Belgische uitgever EPO. Ook de vraag Why Theatre?, waarmee we in 2020 meer dan honderd internationale kunstenaars bestookten, blijven we stellen, om zo onze eigen praktijk tegen het licht te blijven houden. Ontdek onze steeds groeiende online bibliotheek via www.whytheatre.eu. Net zoals in het seizoen 21−22 blijven we ook het komende jaar in nauw contact met de theatermagazines Etcetera en Rekto:Verso, waarmee we dit najaar al opnieuw samenwerken in het kader van het Theaterfestival. Ook de mensen achter de Humanities Academie blijven we verwelkomen in onze zalen, net zoals onze vrienden van Oikos. En uiteraard houden we de deuren van onze School of Resistance wagenwijd open voor waardevolle gesprekken.

“Vechten tegen het patriarchaat vergt kwetsbaarheid. Het vergt mildheid voor elkaar en berouw voor wat we verkeerd doen.” “Working against patriarchy involves vulnerability. It involves tenderness for each other and mourning for what we get wrong.” Gail Bradbrook

Daarnaast wordt seizoen 22−23 ook de start van een nieuw traject rond duurzaamheid. Samen met twaalf internationale partners wordt NTGent één van de drijvende krachten achter STAGES (Sustainable Theatre Alliance for a Green Environmental Shift): een vierjarig project waarin kunstenaars en wetenschappers wereldwijd worden uitgenodigd om alternatieven te formuleren voor een gezonde en groene theaterpraktijk. Dankzij de steun van Creative Europe wordt het project officieel gelanceerd tijdens Despair is Too Easy, een internationaal forum georganiseerd door NTGent en Théâtre de Liège in het najaar van 2022 (zie ook p. 23). Waarom theater? Voor de Syrische theatermaker Mohammad Al Attar ligt een deel van het antwoord in de kracht die theater heeft als schepper van hoop. In de Catalogue of Resistance, een magazine dat we publiceerden tijdens de tweedaagse School of Resistance rond regularisatie die in maart neerstreek in Gent, formuleerde hij zijn persoonlijk antwoord. Volgens Attar moeten we verzet tegen wanhoop als een politieke daad zien. Hij vraagt zich af of theater hier een rol in kan spelen. Hij moet bekennen dat hij dat antwoord niet weet. Maar hij weet wel zeker dat het is wat we proberen. And we do it all the time. ● en “You have to act as if it were possible to radically transform the world. And you have to do it all the time.” These are the words of professor, author and activist Angela Davis, who guided us through the worldwide standstill over the past couple of years caused by the pandemic. Suddenly there was space to think about our western lifestyle that we had taken for granted for so long. And it turned out to be an illusion. The various crises, ranging from the health crisis to the ecological and migration crises, have made it clear that hanging on stubbornly to our way of life would be nothing more than a naive suicide mission. Angela Davis’ words were one of the things that lead to the founding of the School of Resistance in 2020, a symbolic institute that brings together artists, activists, thinkers and committed citizens to brainstorm on a sustainable future for our planet and society. Because if we can’t go back to the old way of doing things, what should the new normal look like? And what role can theatre play in it? How can theatre have an impact if the issues playing out on a global scale seem so difficult to address? How can theatre contribute to this magnificent and urgent transformation of the world that Angela Davis evokes so convincingly? We believe that theatre is one of the many routes towards this transformation. Every day anew, activists, aid workers, citizens and theatre makers fertilise the soil from which change emerges. NTGent is convinced that theatre must be more than a place where plays are staged. The theatre is an agora, a place where all the voices and stories in our society are heard. It is the blueprint for an emerging, ideal society.

“Theater is belangrijk voor het mobiliseren van affect.” “Theatre is important for the mobilisation of affect.” Chantal Mouffe

“Mijn pen zal altijd de muren neerhalen die jij opbouwt.” “My pen will always break the borders you build.” Parwana Amiri

This is precisely why we will be continuing to work on the Golden Books in the coming season: a series of publications containing programmatic texts about theatre, aesthetics and politics. Alongside our usual collaboration with the German publisher Verbrecher Verlag, we will also be starting a new partnership with the Belgian publisher EPO. We will also keep asking the question Why Theatre? which we put to more than a hundred international artists in 2020, in order to continue holding our own practice up to the light. Find our ever-growing online library via www.whytheatre.eu. As we did in the 21−22 season, we will stay in close contact in the coming year with the theatre magazines Etcetera and Rekto:Verso, which we will be working with this autumn for the Theaterfestival. We will also continue to welcome the people behind the Humanities Academy to our auditoria, along with our friends from Oikos. And of course the doors of our School of Resistance will be flung wide open for valuable conversations. Next to that, season 22−23 will also be the start of a new trajectory on sustainability. Together with twelve international partners, NTGent will be one of the driving forces behind STAGES (Sustainable Theatre Alliance for a Green Environmental Shift): a four-year project in which artists and scientists worldwide are invited to formulate alternatives for a healthy and green theatre practice. Thanks to the support of Creative Europe, the project will be officially launched during Despair is Too Easy, an international forum organised by NTGent and Théâtre de Liège in autumn ’22 (see also p. 23). Why theatre? For the Syrian theatre maker Mohammad Al Attar, the answer lies partly in the power theatre has to create hope. In the Catalogue of Resistance, a magazine that we published in March during the two-day School of Resistance in Ghent on the regularisation of undocumented people, he formulated a personal response. Attar believes that we must see resistance to despair as a political act. He asks whether theatre can play a role in this. He has to admit that he doesn’t know the answer. But he does know for certain that it is what we are trying to do. And we do it all the time. ●

“Het feit dat we met weinigen zijn, wil niet zeggen dat we machteloos zijn.” “The fact that we are few doesn’t mean that we are powerless.” Vanessa Nakate

A filmschool in Mosul

8 kortfilms met de steun van NTGent! Samen met het Institute of Fine Arts in de Iraakse stad Mosul en UNESCO richtte NTGent het voorbije jaar een filmafdeling op. Twintig studenten werden opgeleid door een Iraaks-Belgisch team van filmdocenten, het gebruikte materiaal bleef ter plaatse. Het eindproduct: acht sterke kortfilms gemaakt door studenten, gedraaid in een verwoeste stad. Maar, de samenwerking loopt gewoon verder. We organiseren een filmfestival rond de kortfilms in Mosul en brengen de kortfilms naar verschillende festivals in Europa.

8 short films with the support of NTGent! Together with the Institute of Fine Arts in the Iraqi city of Mosul and UNESCO, NTGent set up a film department last year. Twenty students were trained by an Iraqi-Belgian team of film teachers, the used material remained on site. The end product: eight strong short films made by students, shot in a destroyed city. But the cooperation continues. We will organise a film festival with the short films in Mosul and bring them to different festivals in Europe.

! NTGent ‫ أفالم قصرية بدمع من مرسح الفنون‬8 ‫ أنشأ مرسح الفنون‬،‫ يف العام املايض‬NTGent ‫قمسا لألفالم بالتعاون مع معهد الفنون امجليلة‬ ً ‫ وقد مت تدريب عرشين طال ًبا عىل يد فريقٍ عرايق‬.‫يف مدينة املوصل العراقية ومنمظة اليونسكو‬ ‫ مت االنهتاء‬:‫ املنتج الهنايئ‬.‫ وبقيت املواد املُستخدمة هناك يف املوقع‬،‫عل األفالم‬ ِّ ‫بلجييك من ُم‬ ‫ ولكن‬.‫ وقد مت تصويرها يف إحدى املُدن املُد َّمرة‬،‫ أفالم قصرية قوية من إخراج الطالب‬8 ‫من إنتاج‬ ،‫ وسوف ُننظم مهرجان أفالم حول األفالم القصرية يف املوصل‬.‫التعاون املشرتك يظل مسمت ًّرا‬ ! ‫أكتوبر‬/‫وسوف نعرض األفالم القصرية يف مهرجان ِغنت السيمنايئ يف ترشين األول‬ @FilmschoolinMosul

‫‪38‬‬

‫مدرسة السينما في الموصل‬

Scant elke week het cultuurlandschap op zoek naar de beste tips ALBUM

BOEKEN

CONCERT

FILM

PODIUM

EXPO

SERIES

PODCAST

Met RADAR hebt u elke week verse cultuurtips bij de hand. Wilt u niets missen van de meest recente boeken, films, albums en series, of laat u zich graag inspireren door tips voor opmerkelijke concerten en tentoonstellingen?

RADAR

U vindt onze selectie uit al wat nieuw is, elke dag in onze nieuwsapp DS Nieuws.

De beste cultuurtips altijd op zak? Scan de QR-code en download de app DS Nieuws.

Ontdek nu onze podcasts Alles begint bij luisteren

THE INTERROGATION © Michiel Devijver

MILO RAU & ÉDOUARD LOUIS / IIPM

! nl " en herneming / reprise nl Auteur Édouard Louis en regisseur Milo en Author Édouard Louis and director Milo Rau presenteren met deze voorstelling een Rau present with this performance a personal persoonlijke tekst over twijfelen en falen — een text about doubting and failing — an exchange uitwisseling over theater en werkelijkheid, fic- on theatre and reality, fiction and truth, on tie en waarheid, over worden en zijn. Kunnen becoming and being. Can we escape our biowe door middel van kunst ontsnappen aan graphy through art, or is art only the record of onze biografie, of is kunst slechts het verslag a failed liberation? van een mislukte bevrijding? Coproductie / Coproduction NTGent, ITA — International Theatre Amsterdam, oorspronkelijk in opdracht van / originally commissioned by Kunstenfestivaldesarts

LUANDA CASELLA " en ! nl herneming / reprise nl Een verhalende performance over bedrog en A narrative performance about deceit and en de kracht van verhalen om de werkelijkheid the power of stories to interpret and manipte kaderen en te manipuleren. In de vorm van ulate reality. In the form of a TEDTalk, Short een TEDTalk vestigt Short of Lying de aan- of Lying focuses attention on the art of oradacht op de redenaarskunst en legt het de tory and exposes the different mechanisms verschillende mechanieken van misleiding of deception, thus creating a playful tension bloot om een speelse spanning te creëren between deception and awareness. The piece tussen bedrog en bewustwording. Het stuk is situated in the discordant world of online situeert zich in de conflictueuze wereld van publishing, which since the 1990s has approonline publishing, die zich sinds de jaren priated narrative thinking and storytelling to 1990 het verhalend denken en de story- serve the neoliberal logic. telling toe-eigende om de neoliberale logica te dienen. Coproductie / Coproduction workspacebrussels, wpZimmer, CAMPO, De Grote Post

VENUS IN LIBRA © Daphne Okon

JAOUAD ALLOUL / TONEELHUIS ! nl te gast / guest nl Als de nacht valt, komt onze dierlijke kant en When the night falls, our animal side naar boven. Met een mix van muziek, spoken emerges. With a mixture of music, spoken word en dans geven creaturen van de nacht word and dance, creatures of the night submit toe aan hun ware ik. De roaring twenties in to their true selves. The Roaring Twenties in volle orgie. Geen (on)deugd wordt vergeten, full-on orgy mode. No vice or virtue is neglectgeen roesmiddel blijft onaangeroerd. Maar ed, no intoxicant remains untouched. But the vele toeters en bellen verbergen een diepe glitter and glamour conceal a deep malaise. malaise.

EEN LEUK AVONDJE UIT JETSE BATELAAN / HET ZUIDELIJK TONEEL, hetpaleis Copresentatie / & THEATER ARTEMIS

Copresentation

! nl te gast / guest 8+ Kopergietery nl Een gefluisterde musical over alles wat en A whispered musical about everything ingewikkeld is in het leven. Pech, verdriet, that is complicated in life. Bad luck, sadness, angst, schaamte, jaloezie en eenzaamheid fear, shame, jealousy and loneliness all get krijgen allemaal hun eigen spetterende show- their own sparkling show tune. The actors nummer. De spelers dansen en zingen alsof dance and sing as if their lives depend on it. hun leven ervan afhangt. Aan de zijlijn broeit Something is brewing on the sidelines. None er ook nog wat. Beetje onduidelijk allemaal. of it really matters. But what is happening Maar wat gebeurt er nu? Wordt daar stiekem now? Has somebody stolen the show? Stop, de show gestolen? Houd de dief! thief!

JANUARI / JANUARY

SHORT OF LYING

41 De volmaakt onvolmaakte wereld van

The perfectly imperfect world of

Princess

Isatu Hassan Bangura

Great Apes of the West Coast is het verhaal dat Princess Isatu Hassan Bangura altijd heeft vermeden te vertellen, tot op vandaag. Vandaag zal ze echter in haar zoektocht naar het kunstenaarschap terugblikken op de plaats waar zij vandaan komt, Sierra Leone, op de jaren die zij doorbracht in die “volmaakt onvolmaakte wereld” en op haar reis naar Europa. Dit is een poging om niet zomaar een verhaal te vertellen, maar om samen met het publiek een kant van zichzelf te omarmen die ze altijd heeft afgestoten: een Zwarte Afrikaanse vrouw zijn. Deze poging om eindelijk haar diepe Afrikaanse wortels te vermengen met haar ervaringen in de westerse wereld, kan maar op één plaats gebeuren: het podium. nl

Great Apes of the West Coast is the story Princess Isatu Hassan Bangura has always avoided to tell, until now. In her quest to be an artist, Bangura will look back at where she comes from, Sierra Leone, to the years spent in that “perfectly imperfect world.” And to her journey to Europe, in an attempt not to simply tell a story, but to embrace together with the audience, a side of herself that she has been refusing: being a Black African woman. This attempt of finally mixing her deep African roots with her experience in the Western world, can only happen in one place: on stage.

43 1 Lumley beach nl Mijn vaderland, Sierra Leone, kent prachtige witte zandstranden, zout water en tropische lucht. Zo nu en dan reden we langs de kust, maakten we een wandeling op het strand of gingen we zwemmen. Mijn favoriete strand was Lumley Beach. Mijn tante woonde daar vlakbij en als ik er op bezoek kwam, kleedde ze me op en liepen we naar het strand. Deze foto is genomen tijdens een van onze wandelingen. Ik zag een puntige rots en daar wou ik op klimmen. Ik kan me niet herinneren waar ik naar wees, maar ik weet zeker dat het naar iets moois was. en My country, Sierra Leone, is surrounded by beautiful white sandy beaches, salty waters, and tropical air. Every now and then, we would drive by the seaside, take a walk on the sand or go swimming. My favorite beach was Lumley beach. My aunty lived close by, and when I went for a visit, she would dress me up and we would walk to the beach. This picture was taken during one of our walks. I saw a pointy rock and decided to jump on top of it. I can’t remember what I was pointing at, but I am sure it was beautiful.

2 De schoolvoorstelling / The pageant nl Als klein meisje was ik heel impulsief – eerlijk gezegd ben ik dat nog steeds. Dit was op de dag van onze jaarlijkse schoolvoorstelling. Ik besloot twee dagen voor de voorstelling om mee te doen en vertelde het mijn vader en tantes pas de dag voordien. Het was een complete chaos. Mijn vader en tantes lieten alles vallen waar ze mee bezig waren, namen me mee naar de stad, kochten vier nieuwe outfits voor me, kookten een heleboel eten, verpakten het en legden het in de koelkast. Ze regelden een fotograaf om foto’s te maken voor en tijdens de voorstelling. Deze outfit droeg ik tijdens de voorstelling. De koelkast waar ik tegenaan leunde, was gevuld met al het heerlijke Afrikaanse eten dat mijn tantes hadden klaargemaakt en As a little girl, I was very impulsive. To be honest, I still am. This was the day of our annual pageant show in school. I decided to apply two days before the show and told my dad and aunties one day before the show. It was complete chaos. My dad and aunties dropped everything they were doing, took me into town, bought me four new outfits, cooked a lot of food, packaged it and put it into the fridge. They arranged a photographer to take pictures before and during the show. I wore this outfit to the pageant. The fridge that I was leaning on was stuffed with all the delicious African food my aunties prepared.

3 Trots / Proud nl Deze foto is genomen op de dag dat mijn vader aankwam uit zijn thuisstad Makeni. Hij bracht een nieuw salon naar ons huis in Freetown en richtte de woonkamer opnieuw in. Het was ook op deze dag dat we naar de St. Joseph Primary School in Freetown gingen en mijn rapport kregen. Mijn leraar vertelde mijn vader dat ik bij de beste drie leerlingen van mijn klas hoorde. Dat maakte mijn vader heel trots en hij liet een foto van ons maken in onze nieuw ingerichte woonkamer. en This picture was taken on the day my father arrived from his hometown Makeni. He brought some new armchairs to our home in Freetown and re-decorated the living room. It was also on this day that we went to the St. Joseph Primary School in Freetown and got my report card. My teacher told my father that I was one of the top three students in my class, he was a very proud and arranged for a picture to be taken of us in our newly decorated living room.

45 3 Afstudeerfeest / Graduation nl Ik studeerde af aan de St. Joseph Primary School en stond op het punt om aan een nieuw avontuur te beginnen op de St. Joseph Secondary School. Ik nodigde mijn hele klas en de buurt uit op mijn afstudeerfeest. Opnieuw bracht ik chaos en verwarring in het leven van mijn vader en mijn tantes. Op vier dagen tijd moesten ze een feest plannen voor bijna 40 gasten. De jurk die ik op deze foto draag, is voor mij gemaakt door mijn tante M’balu. Ze kleedde me van top tot teen, zodat ik me “vanbuiten net zo mooi zou voelen als ik vanbinnen ben”. Ze gaven mij het beste afstudeerfeest dat ik me kon wensen. en I graduated from St. Joseph Primary School and was about to start a new adventure at St. Joseph Secondary School. I invited my whole class and the neighborhood to my graduation party. Yet again, I brought chaos and confusion into the life of my dad and my aunties. They had to plan a party for almost 40 people in four days. The dress I wore in this picture was created for me by my Aunty M’balu. She dressed me from head to toe, to make me feel “as beautiful on the outside as I am on the inside.” They created the best graduation party I could wish for.

nl Ik wist niet dat dit mijn laatste impulsieve daad zou zijn en mijn laatste feest in Sierra Leone. Niet lang daarna verhuisden mijn vader en ik naar Nederland en I didn’t know this would be my last impulsive act, and my final celebration in Sierra Leone. Not long after, my dad and I moved to the Netherlands..

Foto’s / Photos

Agneskena

/n ew uw ni e

GREAT APES OF THE WEST COAST PRINCESS ISATU HASSAN BANGURA ! en "nl nl Een rauwe en krachtige solovoorstelling van Princess Isatu Hassan Bangura, een regisseur en performer die afstudeerde aan de Toneelacademie Maastricht en deel uitmaakt van de cast van Grief & Beauty. Voor het eerst vertelt Bangura het verhaal van haar overlevingstocht van Sierra Leone naar Nederland. Tegelijkertijd vertelt ze een verhaal over de ontdekking van theater als middel om haar eigen identiteit als Zwarte en Afrikaanse vrouw te omarmen. Uiteindelijk wordt Great Apes of the West Coast een voorstelling om terug te keren naar het punt van oorsprong. Een poging om, samen met het publiek, een ruimte te creëren voor inclusie.

nieuw / new en A raw and powerful solo performance by Princess Isatu Hassan Bangura, a director and performer that graduated from Toneelacademie Maastricht and is a part of the cast of Grief & Beauty by Milo Rau. For the first time, Bangura tells the story of her survival journey from Sierra Leone to the Netherlands. At the same time, she tells a tale about the discovery of theatre as a tool to embrace her own identity as a Black and African woman. Ultimately, Great Apes of the West Coast will be a performance to go back to the point of origin. An attempt, together with the audience, to create a space for inclusion.

Coproductie / Coproduction VIA ZUID, Fashionclash, Likeminds

JANUARI / JANUARY

KILLJOY QUIZ LUANDA CASELLA

! en " nl herneming / reprise nl Deelnemers beantwoorden vragen en Participants answer questions during a tijdens een mind game met punten. Maar mind game in which points are handed out. wat betekent het om een quiz te winnen? But what does it mean to win a quiz? One Je kan dingen over de wereld weten maar might know things about the world, but not niet noodzakelijk de complexiteit achter de necessarily understand the complexities feiten vatten. De aangename voorspelbaar- behind the facts. The pleasant predictability heid van een televisiequiz maakt plaats voor of a television quiz gradually gives way to a een moeilijkere denkoefening. Woorden zijn much tougher thought exercise. Words are machtig en welsprekendheid is een wapen. powerful and eloquence is a weapon. The Geslepen meerkeuzevragen leggen genade- cunning multiple choice mercilessly exposes loos onze veronderstellingen bloot. our assumptions.

Coproductie / Coproduction De Grote Post, workspacebrussels

DISSIDENT LARA STAAL

! nl " en herneming / reprise nl Vijf jongeren, op school bekend als en Five young people, known at school as ‘probleemgeval’, nemen het podium over. Ze ‘problem cases’, take over the stage. They are zijn experten in de provocatie van de heer- experts in provoking the ruling authority, but sende autoriteit, maar dit keer onderwijzen this time, they are the ones teaching. A mix of zij. Een mix van spel en filmmateriaal waar- live acting and film in which parents, teachers in ook ouders, docenten en de school aan and the school are also involved, transforms bod komen, transformeert het toneel naar de the stage into the sanctuary young people so vrijplaats waar de jongeren zo naar verlangen. deeply long for.

BOVARY CARME PORTACELI & MICHAEL DE COCK / KVS © Danny Willems

A IN THE ROLE OF B WHEN C DIDN’T MAKE IT © Michiel Devijver

EHSAN HEMAT ! perzisch " en nl Bij het doorkruisen van het historische landschap van het Iraanse theater delen vier mannen – een danser, een acteur, een schrijver en een regisseur – een precair podium dat op de een of andere manier, ondanks alle verbroken verbindingen, toch niet uit elkaar valt. Door het verborgen netwerk van relaties tussen de vier performers te betreden, probeert deze voorstelling de historische en professionele implicaties van deze verbindingen zichtbaar te maken. Alexia Leysen (→ p 67)

Coproductie / Coproduction

NTGent e.a. te gast / guest en Traversing the historical landscape of Iranian theatre, four men – a dancer, an actor, a writer and a director – share a precarious stage that somehow holds together despite all disconnections. By entering the hidden network of relations, woven between its four performers, this performance bids to make the historical and professional implications of these connections visible.

VINCENT RIETVELD GAAT VOOR DE LOUIS D’OR

TONEELGROEP AMSTERDAM (VOORHEEN DE WARME WINKEL) ! nl te gast / guest nl Waar de prijzenkast van het collectief en Although the trophy cabinet of the toneeltoneelgroep Amsterdam (voorheen De War- groep Amsterdam collective (formerly De me Winkel) langzaam volstroomt, staat Vin- Warme Winkel) is starting to get pretty full, cent Rietveld op persoonlijk vlak nog droog. Vincent Rietveld does not yet have a single Daar probeert hij met deze voorstelling personal trophy to his name. This producverandering in te brengen. De Louis d’Or is tion is an attempt to change that. The Louis een Nederlandse prijs die jaarlijks de meest d’Or is a Dutch prize awarded annually for indrukwekkende mannelijke, dragende rol be- the most impressive leading male role. In this loont. Rietveld zet alles op het spel om een performance, Rietveld goes all out to secure a nomination. nominatie in de wacht te slepen.

SAINT AMOUR © Dries Luyten

BEHOUD DE BEGEERTE ! nl te gast / guest nl Behoud de Begeerte wijdde al bijna en Behoud de Begeerte devoted almost 30 edities aan haar beroemde minne-avond. thirty editions to its famous lover’s evening. Maar dat de hartstocht ook minder heilige But we cannot and will not deny that paskanten heeft, dat kunnen en willen we niet sion also has less sacred sides. Earlier, the ontkennen. Eerder werd de hoogmis van de high mass of love had already been renamed liefde reeds eenmalig omgedoopt tot Chagrin Chagrin d’Amour to talk about all the things d’Amour om het te hebben over al wat mensen people do to each other in the name of love. elkaar in de naam der liefde aandoen. Saint Saint Amour in 2023 will be much more in Amour zal zich in 2023 veel meer afspelen in the twilight zone, balancing on the thin and de schemerzone, balancerend op de dunne sometimes indistinct line between love and en soms onduidelijke grens tussen de liefde its ugly opposite. en haar lelijke tegendeel.

FEBRUARI / FEBRUARY

! nl " en te gast / guest nl De roman van Gustave Flaubert over de en Gustave Flaubert’s novel about a rebelrebelse doktersvrouw Emma Bovary is al meer lious doctor’s wife is over 150 years old, but dan 150 jaar oud, maar het thema van Madame the themes of Madame Bovary are as relevant Bovary is nog altijd brandend actueel. Michael as ever. Michael De Cock rewrought the novDe Cock bewerkte de roman voor toneel en el for the stage and Catalan director Carme de Catalaanse regisseur Carme Portaceli Portaceli brings Madame Bovary to life in a brengt Madame Bovary tot leven met een contemporary adaptation that emphasises hedendaagse adaptatie die toont hoe relevant the story’s persistent relevance today. Maaike het verhaal vandaag nog is. Maaike Neuville Neuville plays Emma Bovary and Koen De speelt Emma Bovary en Koen De Sutter is Sutter her husband Charles. haar man Charles.

FLEMISH PRIMITIVES CHOKRI BEN CHIKHA & ACTION ZOO HUMAIN

Coproductie / Coproduction

NTGent ! nl, en artist in residence nl Onder het toeziend oog van het publiek en Under the watchful eye of the audience, ondergaan zes dansers, die enkel hun drang six young artists, who only share their drive naar succes én hun migratieachtergrond de- for success and their migration background, len, een reeks experimenten. Wie trekt zich undergo a series of experiments. Who will terug uit de ratrace? Wie bestendigt het geloof withdraw from the rat race? Who perpetuates in de ‘survival of the fittest?’ Een nieuw licht op the belief in the survival of the fittest? A new flitsende talentenjachten en de maakbaarheid light on flashy talent shows and the malleability of success. van succes.

WEZEN

JACKIE LIEN WILDEMEERSCH & THEATER MALPERTUIS

! nl artist in residence 10+ nl Een voorstelling over de zoektocht naar en A performance about the search for humenselijkheid en hoe we die in de ander drei- manity and how we risk forgetting the humangen te vergeten. Een man trekt door het land ity of others. A man travels around the country met een fabelachtige show, opgebouwd rond with a fabulous show centred on a unique, rare een uniek, zeldzaam object dat plots een bij- object that suddenly turns out to be a special zonder meisje blijkt te zijn. Is het beter voor girl. Is it better for the girl to go through life as het meisje om door het leven te gaan als een a miracle? Or is the man who does this to her wonder? Of is de man die haar dit aandoet a criminal of the worst kind? een misdadiger van de ergste soort?

WHO’S TUPAC? Jr.cE.sA.r / KVS ! multi " nl, en nl THUG’s out there! Who’s the greatest? Who’s the baddest? Who’s Tupac? Bring on your A-game voor deze talentshow op zoek naar de next Makaveli! Vier kandidaten, één MC en twee uur “all eyez on you”. In deze talentenjacht zien we vier jonge mensen die het koste wat kost willen maken. In een wedstrijd die balanceert tussen hemel en hel gaan ze tot het uiterste… Met slechts één doel voor ogen: de volgende Tupac worden.

te gast / guest en THUG’s out there! Who’s the greatest? Who’s the baddest? Who’s Tupac? Bring on your A-game for this talent show in search of the next Makaveli! Four candidates, one MC and for two hours “all eyez on you”. This talent show features four young people who are desperate to make it. In a competition that balances between heaven and hell, they go all out … with only one goal in mind: becoming the next Tupac.

! nl te gast / guest nl Onder de roepnaam Smiley reist de virtuo- en The British cello virtuoso Jacqueline du ze Britse cellist Jacqueline du Pré de wereld Pré, nicknamed Smiley, travels around the rond. Tot ze op 28-jarige leeftijd MS krijgt en ze world. But at the age of 28, she is diagnosed nooit meer cello zal kunnen spelen. Ze sterft with MS and can never play the cello again. na een meedogenloze aftakeling. Om dichter Her condition deteriorates mercilessly, ultibij de mens achter het genie te komen dook mately causing her death. To come closer Lien Wildemeersch intensief in het leven van to the human being behind the genius, Lien Jackie. Wat verbindt ons als mens en wat kan Wildemeersch immersed herself intensively je dragen in de soms gruwelijke onvoorspel- in Jackie’s life. What connects us as human baarheid van het leven? beings and what can we bear in the sometimes-hideous unpredictability of life?

MAART / MARCH

MAXIME WALADI & ACTION ZOO HUMAIN

DE BARBIER DESCHONECOMPANIE

! nl te gast / guest nl “Figaro, Figaro, Figaro, Figaro!” Il barbiere en “Figaro, Figaro, Figaro, Figaro!” The di Siviglia van Rossini is een van de bekend- Barber of Seville by Rossini is one of the most ste opera’s uit de geschiedenis. Met deze famous operas in history. With this perforvoorstelling maakt DESCHONECOMPANIE mance DESCHONECOMPANIE has created a een proloog op hun bewerking van Le Nozze prologue to their adaptation of Le Nozze from uit 2019. Het gezelschap gaat op zoek naar 2019. The company goes in search of the time de tijd waarin liefde nog een compromisloze when love still sparked an uncompromising strijd uitlokte, vol overgave werd bezongen, en battle, was praised with flair and abandon, geliefden allerlei leugenachtige misleidingen and lovers came up with all kinds of deceitful verzonnen om trouw te zweren aan hun meest tricks to be able to swear faithfulness to their most genuine feelings. oprechte gevoelens.

ABOUT ELLY

TG STAN ! nl te gast / guest nl Wanneer Elly plots verdwijnt, als gast op en When Elly suddenly disappears as a paseen reis aan de Kaspische Zee, ontstaat een senger on a trip to the Caspian Sea, the result kluwen van leugens en halve waarheden. Durft is a tangle of lies and half-truths. Does an ineen individu verraad te plegen tegenover een dividual dare betray another if she can protect ander als zij zo de groep in bescherming kan the group by doing so? Which truth is true, nemen? Welke waarheid is waar en voor wie? and for whom? A play about doubt, friendship, Een voorstelling over twijfel, vriendschap, eer honour and betrayal with eleven actors from en verraad met elf toneelspelers van verschil- different generations and backgrounds. lende generaties en afkomsten.

SARTRE & DE BEAUVOIR STEFAAN VAN BRABANDT / DE VERWONDERING & HET ZUIDELIJK TONEEL ! nl te gast / guest nl Frank Focketyn en Sien Eggers spelen en Frank Focketyn and Sien Eggers play Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir. Wel- Jean-Paul Sartre and Simone de Beauvoir. ke betekenis heeft hun filosofie vandaag nog? What significance does their philosophy Is de feministische strijd waar de Beauvoir have today? Is the feminist struggle which voor ijverde nog steeds actueel? Wat bedoelt de Beauvoir worked for still relevant today? ze met haar moraal van de dubbelzinnigheid? And what does she mean with her morality of Wat betekent het om een authentiek mens ambiguity? What does it mean to be an aute zijn? En waarom zijn de anderen volgens thentic human being? And why are the others Sartre de hel? hell according to Sartre?

KNAUS

Alexia Leysen (→ p 67)

ALEXIA LEYSEN & VALENTIJN DHAENENS

! nl te gast / guest nl In 3.500 pagina’s pende de Noor Karl Ove en The Norwegian Karl Ove Knausgård wrote Knausgård de strijd van zijn ziel neer. Voorbij 3,500 pages about the conflict in his soul. de schaamte en met de taal als instrument Beyond shame, with language as his tool, a probeert een man de banaliteit van zijn kleine man attempts to transcend the banality of leven te overstijgen, en spaart daarbij niets of his small life, sparing nothing and no one... niemand... Geïnspireerd op dit prikkelende Inspired by this stimulating material, Valentijn materiaal creëerden Valentijn Dhaenens en Dhaenens and Alexia Leysen created KNAUS. Alexia Leysen KNAUS. We zien een man die We see a man who tries to stay on his feet betussen de luiers en de sterren zichzelf staan- tween nappies and the stars, asking himself: de probeert te houden rond de vraag: ‘Wie ‘Who am I?’ ben ik?’

ARNE DE TREMERIE & ELEONORE VAN GODTSENHOVEN

CAMPO en NTGent presenteren dit seizoen samen het werk van Benjamin Verdonck. In NTGent kan je in november naar de herneming van notallwhowanderarelost (zie p. 28), uitgekozen door Fingerprints-curator Alexia Leysen, en in maart presenteert CAMPO de double bill Regenboog en Waldeinsamkeit. CAMPO and NTGent present the work of Benjamin Verdonck this season. In NTGent you can attend the reprise of notallwhowanderarelost (p. 28), selected by Fingerprints-curator Alexia Leysen and in March CAMPO presents the double bill Regenboog and Waldeinsamkeit.

REGENBOOG BENJAMIN VERDONCK & LUCAS VAN HAESBROECK / TONEELHUIS ! nl 📍 campo mobiele installatie / mobile installation nl Deze ingenieuze kijkkast buigt zich over de en This ingenious viewing box deals with the breking van het licht. In volstrekte duisternis refraction of light. In total darkness, shutters gaan er luiken open en dicht. Schaduwen op open and close. Shadows on the backdrop het achterdoek — de horizon — vallen in kleu- — the horizon — fall in colours of red orange ren van rood oranje geel groen blauw indigo of yellow green blue indigo or violet. The latest violet. De jongste nieuwkomer in Verdoncks newcomer in Verdonck’s ever-expanding immer uitbreidende mobiele repertoire. mobile repertoire.

MAART / MARCH

! nl te gast / guest nl De liefde moet opnieuw worden uitge- en Love must be reinvented. Welcome to the vonden. Welkom in de wereld van iconische world of iconic film images, absurd dating filmbeelden, absurde datingformats, stuk- formats, broken relationships, philosophical gelopen relaties, filosofische bespiegelingen, reflections, algorithmic coincidences, implaualgoritmische toevalligheden, ongeloofwaar- sible clichés and grotesque gestures. Are we dige cliché’s en groteske gebaren. Staren we still blinded by Hollywood romance? Or has ons nog steeds blind op de hollywoodiaanse love become a desire for desire itself? In Baby, romantiek? Of is de liefde een verlangen naar two characters investigate, going in search of een verlangen geworden? In Baby gaan twee a possible match. personages op (onder)zoek naar een mogelijke ‘match’.

BABY

WALDEINSAMKEIT BENJAMIN VERDONCK ! nl 📍 campo mobiele installatie / mobile installation nl Waldeinsamkeit wordt doorgaans vertaald en Waldeinsamkeit is usually translated as als de diepe verbondenheid die je voelt wan- the deep connection one feels when alone neer je alleen in het bos bent, maar ook als in the forest, but also as the feeling of being ongeborgenheid in een donkere en onvoor- unsettled in a dark and unpredictable space. spelbare ruimte. Beleef deze barokke minia- Experience this baroque miniature of light tuur van licht en donker met een bezwerende and dark with a mesmerising soundtrack, this soundtrack, deze magische machine die zich- magical machine that seems to operate itself zelf lijkt te bedienen in het duister. in the dark.

e ni

/ w ne JESSE VANDAMME & WERKTONEEL ! nl nl Schrijver en amateur-geoloog Willem Frederik Hermans hield zich bezig met het waarheidsprobleem. De figuren die zijn romans bevolken, stuiten op de grens van wat kenbaar is en komen als gevolg in bevreemdende situaties terecht. Zijn donker-poëtisch, nihilistisch universum wordt door collectief Werktoneel omgespit en met hedendaagse denkers verbonden. Een soundscape gebaseerd op geluiden uit de zware industrie (o.a. mijnbouw, machine- en chemie-industrie) kleurt de voorstelling. Na het eenzame isolement uit Solipsists (2022) gaat Werktoneel nu voor samenspel. Verwacht het opgewekt obsessieve en het collectief waanzinnige.

" en en Writer and amateur geologist Willem Frederik Hermans was concerned with the problem of truth. The characters that populate his novels are confronted with the limits of the knowable, ending up in alienating situations. His darkly poetic, nihilistic universe is dug over by collectief Werktoneel and linked to present-day thinkers. A soundscape based on the sounds of heavy industry (including mining, machinery and the chemical industry) colours the production. After the lonely isolation of Solipsists (2022), Werktoneel is now opting to work as a group. Expect excited obsessiveness and collective insanity.

APRIL

GRUIS/AAN DE TWIJFEL

WERKTONEEL INTERVIEWT WERKTONEEL

Laat de leden van collectief Werktoneel vragen stellen aan elkaar, en het gaat al snel over de toekomst van onze planeet. Maar minstens even vaak passeert de gedeelde ambitie om diep te graven, én de liefde voor elkaar als mens en theatermaker. “Er zit een enorme vreugde in de verbinding die we onderling voelen.” When the members of the Collective Werktoneel ask each other questions, it will soon be about the future of our planet. But at least as often, the shared ambition to dig deep and the love for each other as human beings and theatre-makers are treated. “There is enormous joy in the connection we feel with each other.”

nl Wat is de fijnste ontdekking die jullie al deden tijdens het werken met elkaar? lucie: “Vroeger – toen ik pas begon met acteren – dacht ik dat ik altijd degene zou zijn die dingen moest aannemen, van een regisseur bijvoorbeeld. Maar dat is niet zo bij Werktoneel. We werken met een regisseur maar het begint allemaal uit een gesprek, en daar zit een grote schoonheid in.” lucas: “Met elkaar praten. Dat is onze kracht, denk ik.” louise: “Er zijn tijdens een werkproces zot intieme momenten. Ik vind die magisch. Het gevoel dat je zó verbonden kan zijn met iemand… dat geeft je een bestaanszin. Een grote vreugde. Hoe jij kan connecteren met je spelers, Jesse, dat is je grote kracht als regisseur.” lucie: “Je zoekt ook telkens naar andere manieren van spelen. Je gaat voorbij het evidente, zodat er voor ons keer op keer nieuwe werelden opengaan.” jesse: “Voor mij is het belangrijk dat de voorstelling het resultaat is van de ontmoeting tussen wat ik heb voorbereid en wat dat met jullie verbeelding doet. Zo krijg je persoonlijkheid en noodzaak in het spel.” Wat heeft ervoor gezorgd dat jullie hier nu samen zitten als collectief? jesse: “Er is al van tijdens onze opleiding aan het KASK in Gent een wederzijdse aantrekking. Van alle mensen met wie ik al heb gewerkt, ken ik bijna niemand die zo ambitieus is. We willen allemaal ver gaan om iets uit te spitten. Ik hou er ook van om met dezelfde mensen te blijven werken. Het is een begrenzing maar dat is net verdiepend.” lucie: “Het is ook iets bodemloos, vind ik, tussen ons. We leren elkaar steeds beter kennen, maar ik heb niet het gevoeld dat het al op is. We blijven elkaar boeien.”

Wat voor vraag zouden jullie graag gesteld krijgen in een interview? joeri: “Ik zou in een interview iets moois over mijn familie willen vertellen. Over de woongemeenschap waar ik vandaan kom. Het is wellicht geen toeval dat ik als acteur in een collectief ben beland. Ik kan niet werken in mijn eentje. Dan begin ik snel aan mezelf te twijfelen en blijf ik geregeld liever in mijn bed liggen. Soms denk ik dat ik pas besta ten opzichte van andere mensen.” jesse: “Ik herken dat.” louise: “Lucas, welke vraag zou jij graag krijgen in een interview?” lucas: “Het lijkt mij leuk als je eens de tijd krijgt om te mijmeren over hoe het allemaal gelopen is in je leven. En dat er dan iemand heel geïnteresseerd luistert en overal meer achter zoekt.” joeri: “Jij was toch een verdienstelijk pianist vooraleer je besloot om toneel te studeren? Hoe kwam dat dan?” lucas: “Exact dat soort vragen, Joeri! Het leek me vooral leuker om toneel te spelen dan piano.” lucie: “En is het ook zo?” lucas: “Jawel. Het is meer fun. Pianospelen is heel ernstig.” joeri: “Is iets doen omdat het fun is legitiem genoeg, vraag ik me dan af. Ik vind alleszins van wel.” ▶

Wat betekent vrijheid op het podium voor jullie? louise: “Ken je de allereerste pornofilm ooit?” joeri: “Deep Throat!” lucie: “Dat ging snel, Joeri.” louise: “In die film is er een moment waarop de hoofdrolspeelster klaarkomt. Er weerklinken klokken, je hoort watervallen stromen, er is vuurwerk. Dat is voor mij vrij spelen. Dat je tegelijk een waterval én vuurwerk én luidende klokken bent.” lucie: “Het heeft te maken met het loslaten van je zelfbewustzijn. Dat tegelijk al je sensoren helemaal openstaan. Dat je energie en je focus op anderen gericht is, en op de sfeer in de ruimte, in plaats van op jezelf. Dat je durft te vertrouwen op het materiaal.”

Hoe ziet jullie droomhuis eruit? jesse: “Ik woon nu met mijn lief op een plek die eigenlijk één grote kamer is, midden in de stad. Je hoort de hele tijd mensen ’s nachts. En taxi’s die voorbijrazen. Soms dromen we van een klein huisje, ver weg van alles. Weggevlucht. Al zouden we daar misschien tegelijk gek worden.” joeri: “Het lijkt me een droom die wel erg door angst is ingegeven.” jesse: “Ik vind het soms moeilijk om niét angstig te zijn. Ik hoorde onlangs dat we nog zes, zeven jaar tijd hebben om ons energiegebruik radicaal om te gooien. Zo niet belanden we onherroepelijk in een wereld gedomineerd door extreem weer en natuurrampen.” “Het idee dat de wereld naar de zak gaat, is voor mij nauw verwant met onze eigen sterfelijkheid. Al wil ik geen voorstellingen maken die alleen maar angstig zijn. Het moet ook grappig zijn. En moedig. Je kan angst en paniek ook op scène brengen met veel kracht, humor, en schoonheid.” lucie: “Wat is er dan nog belangrijk, vraag ik me af, als we in zo’n extreme situatie zijn beland?” joeri: “Ik zag onlangs een video van een oudere Oekraïense vrouw die sprak vanuit een schuilkelder. Ze zei heel kordaat: We komen er wel doorheen. Voor een pak mensen in grote delen van de wereld maakt het op dit moment geen reet uit dat ook die klimaatcrisis er nog aankomt. Omdat ze nu al zo erg in de shit zitten. Die chaos waar we nu zo voor vrezen, is er al veel langer. Alleen hebben wij dat in onze westerse bubbel nog niet door.”

Wat is Werktoneel? Werktoneel is een collectief dat bestaat uit regisseur Jesse Vandamme en spelers Louise Bergez, Lucas Van der Vegt, Lucie Plasschaert en Joeri Happel. Na Solipsists (2022) creëert Werktoneel met Gruis/aan de twijfel (2023) de komende maanden een tweede productie bij NTGent.

Wat voor voorstelling denken jullie dat Gruis / aan de twijfel wordt? lucas: “Ik hoop vooral dat het een voorstelling in majeur wordt. Vrolijk, maar niet uitsluitend. Ook met een soort weemoed. Schubert bijvoorbeeld vond dat majeur nog verdrietiger was dan mineur. Het deed hem aan de dood denken.” joeri: “Virginia Woolf schreef een essay On being ill na de Spaanse griep. Ze schreef dat poëzie niet te inhoudelijk moest zijn maar wel snel moest binnenkomen. Als je ziek bent, dan wil je geen eindeloze uiteenzettingen. Je wil dat het to the point gaat en dat het je treft. Daar hebben we na corona grote nood aan.” ●

What is Werktoneel? Werktoneel is a collective consisting of director Jesse Vandamme and actors Louise Bergez, Lucas Van der Vegt, Lucie Plasschaert and Joeri Happel. After Solipsists (2022), Werktoneel will create a second production at NTGent in the coming months with Gruis/aan de twijfel (2023).

What is the best discovery you have made while working together? lucie: “In the past — when I first started acting — I thought I would always be the one who had to accept things, from a director for example. But that’s not the case with Werktoneel. We do work with a director but it all starts with a conversation, and there is great beauty in that.” lucas: “Talking to each other. That is our strength, I think.” louise: “There are very intimate moments during a working process. I find those magical. The feeling that you can be so connected with someone... that gives you a sense of existence. A great joy. The way you connect with your actors, Jesse, that is your great strength as a director.” lucie: “You are also constantly looking for other ways of performing. You go beyond the obvious, so that new worlds open up for us time and time again.” jesse: “For me it is important that the performance is the result of the meeting between what I have prepared and what it does with the imagination of the actors. That’s how you get personality and necessity in the performance.” What has made you sit here together as a collective? jesse: “There has been a mutual attraction since our training at the KASK in Ghent. Of all the people I have worked with, I hardly know anyone who is as ambitious. We all want to go the extra mile to figure something out. I also like working with the same people. It’s a limitation but that’s just deepening.” lucie: “It’s also something bottomless, I think, between us. We get to know each other better and better, but I don’t feel like we’ve run out of steam yet. We continue to fascinate each other.”

What does freedom on stage mean to you? louise: “Do you know the very first porn film ever?” joeri: “Deep Throat!” lucie: “That was fast, Joeri.” louise: “In that film, there is a moment when the leading lady climaxes. At that moment, bells are ringing and you hear waterfalls flowing, there are fireworks. To me, that is playing freely. That you are at the same time a waterfall and fireworks and ringing bells.” lucie: “It has to do with letting go of your self-awareness. That all your sensors are fully open at the same time. That your energy and focus is on others and the atmosphere in the room, instead of on yourself. That you dare to trust in the material.” What kind of performance do you think Gruis / aan de twijfel will be? lucas: “I hope above all that it will be a performance in a major key. Cheerful, but not exclusively so. Also with a kind of melancholy. Schubert, for example, thought that major was even sadder than minor. It reminded him of death.” joeri: “Virginia Woolf wrote the essay On being ill after the Spanish flu. She wrote that poetry shouldn’t be too substantive but should be quick to hit home. When you are ill, you don’t want endless explanations. You want it to get to the point and to affect you. That is what we need after corona.” ●

What does your dream home look like? jesse: “I now live with my partner in a place that is actually one big room, in the middle of the city. You can hear people all the time at night. And taxis racing by. Sometimes we dream of a small house, far away from everything. Escaping. Even though this might drive us crazy.” joeri: “I think it’s a dream that’s very much motivated by fear.” jesse: “Sometimes I find it hard not to be afraid. I recently heard that we still have six, seven years to radically change our energy use. If not, we’ll end up in a world dominated by extreme weather and natural disasters. The idea that the world is going to the dogs is, for me, closely related to our own mortality. Although I don’t want to create performances that are just fearful. It has to be funny too. And brave. You can also put fear and panic on stage with a lot of power, humour and beauty.” lucie: “What is still important, I wonder, when we are in such an extreme situation?” joeri: “I recently saw a video of an elderly Ukrainian woman speaking from an air raid shelter. She said very firmly: we will get through this. For a lot of people in large parts of the world, it doesn’t really matter at the moment that the climate crisis is coming as well. Because they are already in such dire straits. The chaos that we now fear so much has been around for a long time. Only, in our Western bubble, we haven’t realised it yet.”

What question would you like to be asked in an interview? joeri: “I would like to tell something nice about my family in an interview. About the community where I come from. It’s probably no coincidence that I ended up in a collective as an actor. I can’t work on my own. I quickly start to doubt myself and often prefer to stay in bed. Sometimes I think I only exist in relation to other people.” jesse: “I recognise that.” louise: “Lucas, what question would you like to be asked in an interview?” lucas: “I think it would be nice if I could take the time to muse about how my life has turned out. And that someone listens with great interest and looks for more behind everything.” joeri: “You were an accomplished pianist before you decided to study theatre, right? How did that happen?” lucas: “Exactly those kind of questions, Joeri! I thought it would be more fun to perform plays than play the piano.” lucie: “And is it?” lucas: “Yes. It is more fun. Playing the piano is very serious.” joeri: “Is doing something because it is fun legitimate enough, I then wonder. I think it is.”

DANSE MACABRE MARTIN ZIMMERMANN

Copresentatie / Copresentation

Kunstencentrum VIERNULVIER dans, circus / dance, circus te gast / guest 12+ nl Drie tragikomische, fragiele personages en Three tragicomical, fragile characters zijn buiten de sociale norm gevallen en tref- have dropped out of the social norm and find fen elkaar in hun ontreddering op hetzelfde themselves in the same place at the same moment op dezelfde plek. Op die godvergeten time in their distress. In a godforsaken place, plek, die doet denken aan een verlaten vuil- reminiscent of an abandoned garbage dump, nisbelt, vestigt het onwaarschijnlijke trio zich the unlikely trio settles in to build a life. Defyom een leven op te bouwen. Ondanks zware ing severe setbacks and difficulties between tegenslagen en onderlinge moeilijkheden, them, the three characters keep getting back krabbelen de drie personages telkens weer up, pulling themselves together and comovereind, vermannen ze zich en komen ze op ing up with unusual solutions. They are no de proppen met ongebruikelijke oplossingen. longer united by similar outlooks on life, but Ze worden niet langer verenigd door dezelfde by their shared enemies: marginalisation, enkijk op het leven, maar door hun gedeelde dangerment, death. Only their humour can vijanden: marginalisering, bedreiging, dood. save them. Alleen hun humor kan hen nog redden.

MOBY DICK Leni Van Goidsenhoven (→ p 67)

dans / dance te gast / guest nl In een landschap zonder woorden laten we en In a wordless landscape, we let the stillons meevoeren door de geluidsloosheid en ness carry us forward and wash over us with overspoelen door een oorverdovende stilte. a deafening silence. We wait. For courage, We wachten. Op moed. Op iets nieuws. Op for something new. For the spark that will de vonk die het ritme van het lichaam zal doen make the body’s rhythm explode and then exploderen en dan rust zal vinden. Moby Dick find peace. Moby Dick is a place and a state is een plaats én een gemoedstoestand. Een of mind. A performance with an absolute presvoorstelling met een absolute aanwezigheid ence, existing in the borderlands between op het grensgebied tussen dans en installatie. dance and installation. The performance is De voorstelling is gemaakt door de veelgepre- created by the highly acclaimed italian coreozen Italiaanse choreografe Chiara Bersani, die grapher Chiara Bersani, who has garnered de voorbije jaren veel succes oogstte met haar success in recent years with her solo performance Gentle Unicorn. solovoorstelling Gentle Unicorn.

MIA KERMIS Leni Van Goidsenhoven (→ p 67)

STEFANIE CLAES / LUCINDA RA

te gast / guest +10 nl Vlak bij het vroegere huis van Stefanie en Near Stefanie Claes’ former home, there Claes is een vondelingenschuif, een plek die is a baby hatch: a place that fascinates her haar mateloos fascineert. Het beeld van een endlessly. The image of a newborn child with pasgeboren kind zonder aantoonbare wor- no apparent origins is the beginning of an tels is het begin van een belangrijk verhaal. important story. Everyone comes from someIedereen komt toch ergens vandaan? In een where, don’t they? In a unique way, Claes tells beeldene taal zonder woorden vertelt Claes the story of a child who grows up and goes het verhaal van een kind dat opgroeit en op in search of her own beginning so that she zoek gaat naar haar eigen begin om zo te kun- can grow. The result is an intimate miniature nen groeien. Het resultaat is een intieme mi- production for adults, to which children are niatuurvoorstelling voor volwassenen waarbij also welcome. kinderen welkom zijn.

APRIL

CHIARA BERSANI & DANSKOMPANIET SPINN

LONG DAY’S JOURNEY INTO NIGHT

KOEN VAN KAAM & JORGEN CASSIER / ZUIDPOOL ! nl te gast / guest nl Wat gebeurt er met ons als we elkaar niet en What happens to us when we cannot or do meer kunnen of willen verstaan? Wat zetten not want to understand each other? What do we op het spel als we stoppen met luisteren? we risk if we stop listening? This gripping auDit aangrijpend autobiografisch meesterwerk tobiographical masterpiece by the American van de Amerikaanse Nobelprijswinnaar Eu- Nobel Prize winner Eugene O’Neill describes gene O’Neill beschrijft één dag uit het leven one day in the life of the toxic Tyrone family. In van het toxische gezin Tyrone. In messcherpe razor-sharp dialogues, each tries to come to dialogen probeert elk van hen vat te krijgen op grips with the disappointments in himself and de teleurstellingen in zichzelf en de ander. Een others. A cry for love from people who cannot schreeuw om liefde van mensen die niet mét, live with, nor without each other. maar ook niet zonder elkaar kunnen leven.

24.03.2022 -08.01.2023

NORM& VORM EXPO + RONDLEIDINGEN + LIDWOORD + SALONGASTEN + WORKSHOPS + MEER

Kay Kay Kay Kay Kay Kay

Sara Sara Sara Sara Sara Sara

Kay Sara Kay

Kay Sara Kay Sara Kay Sara

Kay Sara, who should have celebrated the European premiere of Antigone in the Amazon at the Burgtheater Vienna, gave this speech online in the context of School of Resistance in May 2020, two months after the start of the Covid pandemic. The speech was translated since then in more than 10 languages and shared as text and video on the internet several hundred thousand times. Three years later she finally brings her Antigone to the stage of NTGent.

“ALS WE NU NIETS DOEN, STORT HET ECOSYSTEEM VAN DE AMAZONE BINNEN TIEN JAAR IN. HET HART VAN DEZE PLANEET ZAL STOPPEN MET KLOPPEN.” Kay Sara

Fragmenten uit This madness must end

nl Deze toespraak begint met een reeks werkwoordsvormen in de voorwaardelijke wijs. Ik had vandaag op het podium van het Burgtheater moeten staan om de Wiener Festwochen te openen. Ik zou daarmee de eerste inheemse vrouw zijn geweest die een toespraak zou hebben gehouden in dit theater, dat het grootste en rijkste theater ter wereld zou zijn. Ik zou begonnen zijn met een citaat uit een Europese klassieker, Sophocles’ toneelstuk Antigone: “Vele dingen zijn monsterlijk, maar niets is monsterlijker dan de mensheid.” Ik zou rechtstreeks naar jullie zijn gekomen van onze repetities in het Amazonegebied, waar we werkten aan een nieuwe Europees-Braziliaanse enscenering van Antigone. Ik zou daarin de rol gespeeld hebben van Antigone, die in opstand komt tegen koning Creon, die niet wil toestaan dat haar broer begraven wordt omdat hij als staatsvijand wordt beschouwd. Het koor zou bestaan hebben uit overlevenden van een door de Braziliaanse regering aangericht bloedbad onder landlozen. Het zou geen toneelstuk zijn geweest, maar een daad van verzet tegen de staatsmacht die de Amazone vernietigt. Ik behoor tot de derde stam van de Tariana, tot de Stam van de Donder. Ik ben een dochter van de Dondergod, de dochter van een koning, net zoals Antigone. Wij, de oorspronkelijke bewoners, worden indianen genoemd. Maar ik sta erop dat we inheemsen genoemd worden. Indiaan is een beledigend en pejoratief woord dat ons door de indringers is opgedrongen om uit te drukken dat we minderwaardig zijn. Dat wil ik dus veranderen. Ik ben acteur geworden om te kunnen praten over óns, over óns bestaan. Ons verhaal is lang verteld geweest met de woorden van de niet-inheemsen. Nu is het tijd om ons eigen verhaal te vertellen. Onze rampspoed begon toen de Spanjaarden en Portugezen naar ons land kwamen. Eerst kwamen de soldaten, daarna de priesters. Samen met de Europeanen kwamen de ziektes. Duizenden stamleden stierven. En nog miljoenen meer door toedoen van soldaten en geestelijken. Ze moordden in de naam van één God en één beschaving, in de naam van vooruitgang en winst. Maar deze gebeurtenissen zijn in de vergetelheid geraakt en werden nergens opgetekend. Sommigen verlieten het regenwoud om op het land te gaan werken. Maar zodra het werk gedaan was, werden ze gedood of tot slaaf gemaakt zodat ze niet hoefden uitbetaald te worden. En een paar weken geleden kwam opnieuw een ziekte vanuit de buitenwereld tot bij ons: covid. Misschien hebben jullie

Kay Sara, die in het Weense Burgtheater de Europese première van Antigone in de Amazone had moeten vieren, hield deze toespraak in mei 2020, twee maanden na het uitbreken van de coronacrisis, in het kader van de School of Resistance. Haar toespraak werd sindsdien in meer dan tien talen vertaald en als tekst en video enkele honderdduizenden keren gedeeld op het internet. Drie jaar later brengt ze haar Antigone eindelijk op de scène van NTGent. nl

61 vernomen dat in Manaus, de hoofdstad van de staat Amazonas, de ziekte heel hard toeslaat. Er is geen tijd voor fatsoenlijke begrafenissen. Mensen liggen in massagraven die met tractoren worden dichtgegooid. Anderen liggen op straat, onbegraven, zoals de broer van Antigone. Witte mensen maken gebruik van de chaos om nog dieper in onze bossen door te dringen. De ontbossing is nog erger geworden. Branden worden niet meer geblust. Door wie? Wie in handen van de houthakkers valt, wordt vermoord. En wat heeft Bolsonaro gedaan? Wat hij altijd doet: zijn aanhangers de handen schudden en de doden bespotten. Ik weet dat jullie gewend zijn aan dit soort berichten. Als het te laat is, verschijnen er zieners. Wanneer Cassandra of Teiresias opduiken in de Griekse tragedies, weet je dat de ramp zich al voltrokken heeft. Het probleem is niet dat jullie niet weten dat onze bossen branden en onze mensen sterven. Het probleem is dat jullie gewend zijn geraakt aan deze feiten. Maar wij niet. Ik zal jullie dus vertellen wat jullie al weten: een paar jaar geleden zijn de zijrivieren van de Amazone opgedroogd en dit voor het eerst sinds we weet hebben van hun bestaan. Als we nu niets doen, stort het ecosysteem van de Amazone binnen tien jaar in. Het hart van deze planeet zal stoppen met kloppen. Dat is wat ónze wetenschappers zeggen, en dat is wat ook júllie wetenschappers zeggen. Als we niets doen sterven we uit. We kunnen niet zo egoïstisch zijn om de komende generatie het belangrijkste wat we hebben, de natuur, te ontzeggen. We hebben de laatste weken veel pamfletten gekregen, ondertekend door beroemdheden. Jullie willen minder vliegen, minder stelen, minder doden. Maar hoe kunnen jullie geloven dat na 500 jaar kolonisatie, na duizenden jaren van onderwerping van de wereld, er een gedachte bij jullie kan opkomen die niet alleen meer vernietiging brengt? Als jullie naar jullie zelf luisteren, zullen jullie alleen jullie schuldige geweten vinden. En wanneer jullie de wereld rondreizen, zullen jullie alleen de rotzooi aantreffen waarmee jullie ons hebben besmet. Er is geen weg terug. Maar we mogen niet opgeven. En we mogen niet langer

toelaten dat het ons doodt en vernietigt. Ik ben niet bang voor mezelf, ik ben bang voor onze nakomelingen. Nu is het tijd voor jullie om te zwijgen. De tijd is gekomen om te luisteren. Jullie hebben ons, de gevangenen van jullie wereld, nodig om jullie zelf te begrijpen. Want het is zo simpel: er is geen winst in deze wereld, er is alleen leven. En daarom is het goed dat ik niet op het podium van het Burgtheater sta. Dat ik niet tot jullie praat als acteur, want het gaat niet meer om kunst, het gaat niet meer om theater. Onze tragedie gebeurt hier en nu, in de wereld, voor onze ogen. En misschien baart net dat me de meeste zorgen wanneer ik Creon hoor spreken: hij weet dat hij fout zit. Hij weet dat wat hij doet verkeerd is. Dat het in alle opzichten verkeerd is. Dat het zijn ondergang zal betekenen, de ondergang van zijn familie, de apocalyps. En toch doet hij het. Hij bekritiseert zichzelf, hij haat zichzelf, maar toch doet hij wat hij haat. Deze waanzin moet ophouden. Wees niet zoals Creon. Laten we zijn zoals Antigone. Want als wetteloosheid wet wordt, wordt verzet plicht. Laten we ons samen verzetten, laten we menselijk zijn. Ieder op zijn eigen manier en plaats, verenigd door onze verschillen en onze liefde voor het leven dat ons allen verenigt. ●

“NOW IT IS TIME FOR YOU TO BE SILENT. THE TIME HAS COME TO LISTEN.” © Heloisa Bortz

Kay Sara

62 Excerpts from This madness must end

en This speech begins in the conditional tense. I should have been on the Burgtheater stage today to open the Wiener Festwochen. I would have been the first Indigenous woman to give a speech in this theatre, which is said to be the largest and richest theatre in the world. I would have started with a quote from a European classic, Sophocles’ play Antigone: “Many things are monstrous, but nothing is more monstrous than mankind.” I would have come to you directly from our rehearsals in the Amazon, for a new European-Brazilian staging of the play Antigone. I would have played the role of Antigone, who rebels against the ruler Creon, who does not want to allow her brother to be buried because he is considered an enemy of the State. The choir would have consisted of survivors of a massacre of landless people caused by the Brazilian government. It would not have been a play, but an act of resistance: against that state power that is destroying the Amazon. I belong to the third clan of the Tarian people, the Clan of Thunder. I’m a daughter of the Thunder God, the daughter of a king, like Antigone. We Natives are called indians. But I insist that we are called Indigenous. ‘Indian’ is an offensive and pejorative word that was imposed on us by the invaders, to say that we are inferior. So, I want to change that. I became an actor so I could talk about us, about our existence. Our story has long been told by the words of non-Indigenous. Now is the time to tell our own story. Our misfortune began when the Spanish and Portuguese came to our land. First came the soldiers, then the priests. Along with the Europeans came the diseases. Thousands of tribes died. Millions more died at the hands of soldiers and clergy. They murdered in the name of one god and one civilisation, in the name of progress and profit. But these events have fallen into oblivion and are not recorded anywhere. Some left the woods to work in the fields. But at the end of the work they were killed or enslaved to avoid paying them. And a few weeks ago, the next illness came to us from abroad: Covid. You may have heard that in Manaus, the capital of the Amazon, the disease is particularly terrible. There is no time for proper funerals. People lie in mass graves filled up by tractors. Others lie in the streets, unburied like Antigone’s brother. The white people use the chaos to penetrate even deeper into the forests. The deforestation has become even worse. Fires are no longer extinguished. By whom? Whoever falls into the hands of the loggers is murdered. And what has Bolsonaro done? What he always does: shaking hands with his supporters, mocking the dead. I know you’re used to reports like this. When it’s too late, seers show up. When Cassandra or Teiresias appear in the Greek tragedies, you know that the disaster has already taken its course. The problem is not that you don’t know that our forests are burning, and our people are dying. The problem is you’ve gotten used to these facts. But we haven’t.

So, I will tell you what you all already know: a few years ago, the tributaries of the Amazon dried up for the first time since we are aware that they exist. If we don’t act now, in ten years, the Amazon ecosystem will collapse. The heart of this planet will stop beating. That’s what our scientists say, and that’s what your scientists say too. We will disappear if we don’t act. We cannot be so selfish to deny the future generation the most important thing we have, nature. We’ve gotten a lot of flyers signed by celebrities in the last few weeks. You want to fly less by plane, steal less, kill less. But how can you believe that after 500 years of colonisation, after thousands of years of subjugation of the world, a thought can come to you that will not only bring more destruction? If you listen to yourself, you will find only your guilty conscience. And when you travel the world, you will find only the dirt with which you have contaminated us. There is no turning back. But we can’t give up. And we can’t let it destroy us anymore. I’m not afraid for myself, I’m afraid for our descendants. Now it is time for you to be silent. The time has come to listen. You need us, the prisoners of your world, to understand yourselves. Because the thing is so simple: there is no gain in this world, there is only life. And that’s why it’s good that I’m not on the Burgtheater stage. That I’m not talking to you as an actor, because it’s not about art anymore, it’s not about theatre anymore. Our tragedy happens here and now, in the world, before our very eyes. And maybe that’s what worries me most when I hear Creon speak: he knows he’s wrong. He knows what he’s doing is wrong. That it’s wrong in every way. That it will bring his fall, the fall of his family, the apocalypse. And yet he does it. He criticises himself; he hates himself, but he still does what he hates. This madness must end. Stop being like Creon. Let’s be like Antigone. Because when lawlessness becomes law, resistance becomes duty. Let’s resist together, let’s be human. Each in his own way and place, united by our differences and our love for the life that unites us all. ●

e ni

/ w ne

ANTIGONE IN DE AMAZONE MILO RAU ! nl, pt, tucano " en, nl nl Een politieke Antigone voor de 21ste eeuw, gemaakt met inheemse en A political Antigone for the 21st century, created by Indigenous mensen, activisten en acteurs uit Brazilië en Europa. Antigone wordt people, activists and actors from Brazil and Europe. Antigone is played vertolkt door de inheemse acteur Kay Sara, het koor door overleven- by the Indigenous actor Kay Sara; the choir is made up of survivors of den van het grootste bloedbad dat de Braziliaanse politie aanrichtte the biggest bloodbath caused by the Brazilian police against landless tegen landloze boeren. Voor Antigone in de Amazone reisden Milo Rau farmers in the region. For Antigone in the Amazon, Milo Rau and his en zijn team in 2020 naar de Braziliaanse staat Pará, waar de bossen team travelled to the Brazilian state of Pará in 2020, where forests are branden om plaats te maken voor de sojateelt en waar het kapitalis- being burned to make space for soybean cultivation and where capitalme de natuur verslindt. Een allegorisch stuk over de gewelddadige ism is devouring nature. An allegorical play about violent destruction verwoesting door de moderne staat, die privébezit belangrijker acht by a modern state that believes private property is more important dan het recht op land. than the right to land.

Coproductie / Coproduction Manchester International Festival, La Villette, Romaeuropa Festival, Künstlerhaus Mousonturm, TANDEM Scène nationale, Equinoxe Scène Nationale Châteauroux

JOHN AND GENA WUNDERBAUM

DEMOCRAZY te gast / guest nl NTGent prijst zichzelf voor zijn uitstekende en NTGent takes pride in its excellent taste in muzieksmaak. Naar goede gewoonte pre- music. True to tradition, we will be presenting senteren we weer een aantal concerten met several concerts with Democrazy, the only Democrazy, de enige muziekclub in België music club in Belgium with no venue of its zonder zaal. Smeer je stembanden en kom own. Warm up your vocal cords and come meezingen op concerten van Villagers, Lee and sing along to concerts by Villagers, Lee Rocker, Strand of Oaks en Meskerem Mees. Rocker, Strand of Oaks and Meskerem Mees. Woohoo! Woohoo!

SARA(H) SARA DE BOSSCHERE / DE ROOVERS

MEI / MAY

! nl te gast / guest nl Twee generaties acteurs, Elsie de Brauw en Two generations of actors, Elsie de Brauw en Bert Luppes, Wine Dierickx en Matijs and Bert Luppes, Wine Dierickx and Matijs Jansen, storten zich op het werk en leven van Jansen, immerse themselves in the life and het filmmakerskoppel John Cassavetes en work of John Cassavetes and Gena Rowlands. Gena Rowlands.In deze anti-Hollywood-tragi- In this anti-Hollywood tragicomedy they mirkomedie spiegelen ze het kunstenaarschap ror Cassavetes’ and Rowlands’ artistry with van Cassavetes en Rowlands aan hun eigen their own lives as theatre makers, deliberately levens als theatermakers, waarbij de grens blurring the border between fiction and reality. tussen fictie en realiteit vaag blijft. Welke rol What roles do success, love, intimacy and speelt succes, intimiteit en ouder worden voor ageing play for the different generations? This de verschillende generaties? Dit in de ruwe, in a raw, radical style that characterises the radicale stijl die de films kenmerkt en laat zien films and shows that life itself can be larger than life. dat het leven zelf larger-than-life kan zijn.

! nl te gast / guest nl De weg die iemand opgaat is een soort en The path someone takes is a kind of van reis naar de onderwereld. Je vertrekt op journey to the underworld. You start out on een tocht, zonder te weten waar je zal uitko- a trip without knowing where you will end up. men. Af en toe is er iemand die je begeleidt, Now and then, there is someone to guide soms word je misleid door jezelf of de ander, you, sometimes you are misled by yourself geregeld word je bezocht door demonen uit or someone else, and you are regularly visithet verleden. 4.48 Psychosis van Sarah Kane ed by demons from the past. 4.48 Psychosis ligt al 25 jaar bij De Bosschere op tafel: “Mijn by Sarah Kane has been on De Bosschere’s eerste ontmoeting met de tekst veroorzaakte desk for 25 years: “My first encounter with the een schok. De tekst kwam te dichtbij en het script caused a shock. The text got too close, feit dat iemand deze tekst ooit zou spelen leek and it seemed impossible to me that anyone would ever perform it.” voor mij onmogelijk.”

Leni Van Goidsenhoven (→ p 67)

IRIS BOUCHE

dans / dance ! nl te gast / guest nl Een performance waarin de relatie tus- en A performance exploring the relationship sen taal, beweging, waarneming en transfor- between language, movement, perception matie wordt onderzocht. Een experiment met and transformation. An experiment with audio audiodescriptie en het beschrijven van dans. description and descriptions of dance. The De beschrijving wordt een esthetische erva- description becomes an aesthetic experience, ring, waardoor beweging toegankelijk wordt making movement accessible to blind or visvoor mensen die slechtziend of blind zijn. ually impaired people. How do you listen to Hoe luister je naar beweging? Hoe kan taal movement? How can language be interpreted geïnterpreteerd worden als bewegingsvorm? as a dance form?

JUNI / JUNE

THE ISOMO PROJECT II

De Theatertablet / The Theatre Tablet

nl In 2020 lanceerden we de theatertablet: een technologische ondersteuning om ook blinden, slechtzienden, doven, slechthorenden en anderstaligen de best mogelijke theaterbeleving te bezorgen. Wanneer de voorstelling begint, start de tablet met audiodescriptie, een vertolking door een d/Dove tolk Vlaamse Gebarentaal of doorlopend Nederlandstalige boventiteling met vermelding van auditieve elementen uit de voorstelling (NL+). Ook anderstalige boventiteling kan via de tablet worden getoond. Deze ondersteuning wordt vanaf komend seizoen mogelijk gemaakt bij alle nieuwe producties van NTGent. We streven ernaar de tablets beschikbaar te maken vanaf de eerste voorstelling in de week volgend op de première. Op de toegankelijkheidspagina op onze website lees je bij welke producties we de theatertablet aanbieden: www.ntgent.be/toegankelijkheid Reserveren? Wil je zo’n voorstelling bijwonen en gebruik maken van de theatertablet, reserveer die dan op voorhand aan de balie van Tickets Gent, telefonisch op 09 225 01 01 of per mail via tickets@ntgent.be Weet dat onze voorstellingen standaard toegankelijk worden gemaakt met boventiteling in Engels en Nederlands op scène, wanneer er geen Engels/ Nederlands gesproken wordt. Volstaat dat voor jou, dan heb je de tablet niet nodig. Het gebruik van een tablet is gratis. Theater voor iedereen! en In 2020, we launched the theatre tablet: a technological aid to give the blind, visually impaired, deaf, hard of hearing and non-Dutch speakers the best possible theatre experience. When the performance begins, the tablet starts with audio description, an interpretation by a d/Deaf interpreter Flemish Sign Language or continuous Dutch surtitles which mention the auditory elements of the performance (NL+). Surtitles in other languages can also be shown on the tablet when available. This support will be made available for all new productions of NTGent. We strive to have the tablets ready by the first performance in the week following the premiere. On the accessibility page on our website you can read for which productions we offer the theatre tablet: www.ntgent.be/accessibility Want to book? If you would like to attend a performance and make use of the theatre tablet, please book in advance at the box office of Tickets Gent, by telephone on 09 225 01 01 or by e-mail via tickets@ntgent.be Please note that our performances are always accessible with surtitles in English and Dutch on stage when English/Dutch is not spoken. If this is sufficient for you, you do not need the tablet. The use of a tablet is free of charge. Theatre for everybody!

“HALLELUJAH! IK VOEL ME OPNIEUW WELKOM” “HALLELUJAH! I FEEL WELCOME AGAIN”

Spiegelprojecten / Mirror Projects

en We invest as much as possible in a qualitative engagement with the audience. We do this by offering introductions, open rehearsals, discussions, guided tours and workshops. Since 2008, NTGent has organised Spiegelprojecten (Mirror projects) for (class)groups in the context of its own productions. Participants, under the guidance of a professional theatre coach, rework a performance and bring it to the stage of NTGent themselves. In 2021 we organised a real Spiegelfestival (Mirror festival): six schools, of which five from Ghent and one from the Netherlands, adapted Dissident by Lara Staal and made their own version of it. In January 2023 we will organise another Spiegelfestival (Mirror festival) and participants will ‘mirror’ the themes, content and texts of Dissident in a performance of their own.

nl We zetten maximaal in op een kwalitatief engagement met het publiek. Dit doen we onder meer door het aanbieden van inleidingen, open repetities, nagesprekken, rondleidingen en workshops. Sinds 2008 organiseert NTGent Spiegelprojecten voor klasgroepen in het kader van eigen producties. Deelnemers herwerken, onder leiding van een professionele theaterdocent, een voorstelling en brengen deze zelf op de scène van NTGent. In 2021 organiseerden we een heus Spiegelfestival: zes scholen, waarvan vijf uit Gent en ééntje uit Nederland, bewerkten Dissident van Lara Staal en maakten er hun eigen versie van. In januari 2023 organiseren we opnieuw zo’n Spiegelfestival en ‘spiegelen’ deelnemers de thematiek, inhoud en teksten van Dissident in een eigen voorstelling.

nl Naast de theatertablet en het Spiegelfestival organiseert de Publiekswerking van NTGent honderden andere activiteiten doorheen het theaterseizoen. Alle informatie over inleidingen, rondleidingen, Theater in de klas, Theaterwandelingen, nagesprekken en zoveel meer kan je vinden via www.ntgent.be/publiekswerking en Besides the theater tablet and the Spiegelfestival, NTGent’s Public outreach organises hundreds of other activities throughout the theatre season. All information about introductions, guided tours, Theatre in the classroom, Theatre walks, discussions and much more can be found via www.ntgent.be/en/public-outreach

fingerprints Leni Van Goidsenhoven

Alexia Leysen

Vanaf dit seizoen laten twee curatoren hun vingerafdrukken na op onze programmatie. We nodigen mensen uit die vanuit hun eigen expertise voorstellingen kiezen rond thema’s die we in onze activiteiten willen verankeren. Dit seizoen leggen curatoren Leni Van Goidsenhoven en Alexia Leysen de focus op inclusie en duurzaamheid. Ze verrijken zo ons programma en scherpen onze blik aan. nl

Starting this season, two curators will leave their fingerprints on our guest programme. We invite people who, based on their own expertise, choose performances around themes that we want to embed in our activities. This season, curators Leni Van Goidsenhoven and Alexia Leysen focus on inclusion and sustainability, enriching our programme and sharpening our vision.

nl Alexia Leysen is fotograaf en theatermaker. Ze stichtte samen met Greet Jacobs BRUT, een open theatercollectief. In 2011 bezielde ze het burgerinitiatief Dagen Zonder Vlees, waarbij ze opriep om samen 40 dagen vegetarisch te vasten. Haar fotocolumn DE ZIN verschijnt sinds 2020 wekelijks in De Standaard Magazine. en Alexia Leysen is a photographer and theatre maker. Together with Greet Jacobs, she founded BRUT, an open theatre collective. In 2011 she inspired the citizens’ initiative Dagen Zonder Vlees (Days Without Meat), calling for 40 days of vegetarian fasting together. Her photo column DE ZIN appears weekly in De Standaard Magazine.

Alexia Leysen

nl Dat theater niets moet behalve boeien, daar heb ik eigenlijk altijd in geloofd. En wat boeit op een scène, is hoogstpersoonlijk. Theater is sowieso waardevol wanneer het ons in aandacht samenbrengt, onze verwondering versterkt, ons opnieuw connecteert met onze speelsheid, ons doet lachen, ons perspectief verruimt, of ons het plezier schenkt om aan iemands lippen te hangen. Als het ons onszelf laat herkennen in andermans problemen en zo onze blik op onze medemens en onszelf verzacht. Wanneer het ons loutert. Die waarde heeft elke theaterliefhebber al ervaren. Toch kunnen we er in het licht van de ecologische realiteit niet omheen: de podiumsector moet, net als elke andere sector, in een stroomversnelling verder verduurzamen. Ik geloof niet dat het ecologisch engagement van gezelschappen en makers per se in de inhoud van voorstellingen tot uiting moet komen. Maar wel in hun praktijk. Van belang is hoe ze concreet duurzamer proberen te werken en leven, en dat ze zich ook naast de scène uitspreken over deze zoektocht: bij de mensen die hen omringen, met de instanties waarmee ze werken, via de (sociale) media... Want vooral zo veroorzaak je verandering. Van enorm belang is natuurlijk ook hoe de omkaderende theaterhuizen, -organisaties en -festivals hun milieubelasting verkleinen. In Engeland verplicht de Arts Council alle organisaties die ze ondersteunt jaarlijks hun voetafdruk bij te houden. Hoewel er al veel verduurzaamd is, bleek dat zo’n 700 organisaties drie jaar geleden samen nog een energieverbruik gelijk aan 122.000 huishoudens hadden, net als een afvalberg van 150.000 ton. Hun CO2-uitstoot was zo groot als wat 115.000 bomen in 100 jaar opnemen. Van ons landje heb ik deze cijfers niet. Maar iedereen beseft dat, ook ons Vlaams theaterlandschap nog een lange weg te gaan heeft naar klimaatneutraliteit.¹ Ecologische vooruitgang boeken is een complexe zaak. Zelf vind ik nog steeds houvast in wat ik leerde uit m’n zeven jaar campagneleiding van Dagen Zonder Vlees, de bewustwordingsactie rond de impact van dierlijke voeding op het milieu. Dat na die zeven jaar de vleesconsumptie in België opmerkelijk meer was gedaald dan in de andere Europese landen, zeg ik niet om ons team nog eens te feliciteren. Enkele principes daaruit kunnen ook in de theatersector helpen. 1) Zorg voor een collectieve bewustwording. Spreek je erover uit: online en live rond de tafel, met je collega’s en alle instanties waarmee je werkt. Een gesprek aan het begin van elke samenwerking kan al veel betekenen. Zo zal elke acteur, technieker, scenograaf, kostuumontwerper, communicatieverantwoordelijke, tourplanner, productiemedewerker, cateraar,... gemotiveerd zijn doorheen het hele proces te zien waar het groener kan. 2) Zoek de voordelen. Veel kunstenaars weten dat in de beperking de verrijking schuilt, dus zoek naar wat het je oplevert. Wanneer zorgt minder verspilling van materialen, energie, transport of opslagruimte, ook voor geldbesparing op korte of lange termijn? Wanneer zorgt een minimaler decor misschien voor een grotere vertelkracht? Wanneer leidt een plantaardige biologische keuken ook tot een vitalere ploeg? Wanneer leidt hergebruik van materialen tot creatievere ideeën? Voordelen zijn altijd te vinden, en zo blijft het enthousiasme levendig. 3) Het is een kwestie van en, en, en. Oplossingen moeten top-down en bottom-up komen, op kleine en grote schaal, op elk vlak van de productie. Alles telt. Verhuur of deelgebruik van materialen, niet meer vliegend touren, kraantjeswater, minder drukwerk, geen chemische producten meer. Op cultuurzaam.be vind je handige eco-checklists die veel aspecten bundelen voor producties en cultuurorganisaties. Iedereen met wie ik heb gepraat wil een duurzamer gecoördineerde artistieke sector. Er is een grote vraag voor bibliotheken aan materialen en techniek, om maar iets te noemen. Wat nu nog pionierswerk is, kan later gewoon mainstream worden. Sowieso werkt niets zo aanstekelijk als positieve verandering. ●

1 Samen met Ecolife, het kenniscentrum voor footprinting en ecologische gedragsverandering, brengt NTGent in de zomer van 2022 het eigen verbruik in kaart. Zo ontwikkelen we een sterke basis om onze eigen praktijk verder te verduurzamen.

Alexia Leysen

69 en I have always believed that theatre should do nothing but captivate. And what captivates on stage is highly personal. In any case, theatre is valuable when it brings us together in focus, enhances our sense of wonder, reconnects us with our playfulness, makes us laugh, broadens our perspective, or gives us the pleasure of hanging on someone’s lips. When it makes us recognise ourselves in other people’s problems and soften our view of our fellow human being and of ourselves. When it purifies us. Every theatre lover has already experienced this value. Yet, in the light of ecological realities, we cannot ignore it: the performing arts sector, just like any other sector, must accelerate its sustainability. I do not believe that the ecological commitment of companies and producers must necessarily be expressed in the content of their performances. But it must speak from their practice. What is important is how they concretely try to work and live more sustainably and also speak out about this quest offstage: to the people around them, with the institutions they work with, through the (social) media... Because that is how you cause change. Of course, how the theatres, organisations and festivals that surround them reduce their environmental impact is also of enormous importance. In England, the Arts Council requires all the organisations it supports to keep an annual record of their footprint. Although much has already been made sustainable, it turned out that three years ago, some 700 organisations together had an energy consumption equivalent to 122,000 households, a waste pile of 150,000 tonnes and a CO2 emission as large as 115,000 trees would absorb in 100 years. I do not have these figures for our little country. But everyone realises that, although a lot has already been made sustainable in recent years, our Flemish theatre landscape still has a long way to go to achieve climate neutrality.² Making ecological progress is a complex matter. I still find something to hold on to in what I learned during my seven years as campaign leader for Dagen Zonder Vlees (Days Without Meat), the awareness campaign about the impact of animal based food on the environment. The fact that after those seven years, meat consumption in Belgium had dropped remarkably more than in other European countries is not something I say just to congratulate our team. A few principles from this campaign experience can also help in the theatre sector. 1) Create collective awareness. Speak out: online and live around the table, with your colleagues and all the organisations you work with. A conversation at the beginning of each cooperation can already mean a lot. Every actor, technician, scenographer, costume designer, communications manager, tour planner, production staff member, caterer, etc. will be motivated to go through the entire process to see where things can be done in a greener way throughout the whole process. 2) Look for the advantages. Many artists know that in the limitation lies the enrichment, so look for what it also offers you. When will less waste of materials, energy, transport, storage space, also save money in the short or long term? When does a more minimalist decor perhaps provide greater narrative power? When does a vegetable-based organic kitchen also lead to a more vital team? When does reusing materials lead to more creative ideas? Benefits can always be found, and so the enthusiasm remains alive. 3) It is a matter of and, and, and. Solutions must come top-down and bottom-up, on a small and large scale, at every level of production. Everything counts. Rental or shared use of materials, no more flying tours, tap water, less printing, no more chemical products. On cultuurzaam.be you can find handy eco-checklists for productions and cultural organisations that bundle many aspects. Everyone I talked to wants a more sustainably coordinated artistic sector. There is a great demand for libraries of materials and technology, to name but a few. But what is pioneering now may become mainstream later. In any case, nothing is as contagious as positive change. ●

2 Together with Ecolife, the knowledge centre for footprinting and ecological behavioural change, NTGent will map its own use of energy in the summer of 2022. In this way we will develop a strong base to make our own practice more sustainable.

Geselecteerd door / Selected by Alexia Leysen notallwhowanderarelost — Benjamin Verdonck / KVS & Toneelhuis → p. 28 Knaus — Alexia Leysen → p. 50 Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or — toneelgroep Amsterdam (voorheen de warme winkel) → p. 48

“ONS VLAAMS THEATERLANDSCHAP HEEFT NOG EEN LANGE WEG TE GAAN NAAR KLIMAATNEUTRALITEIT.” “OUR FLEMISH THEATRE STILL HAS A LONG WAY TO GO TO ACHIEVE CLIMATE NEUTRALITY.”

nl Leni Van Goidsenhoven is als postdoctoraal onderzoeker verbonden aan de Universiteit Antwerpen (Wijsbegeerte) en de KU Leuven (Culturele Studies). Haar onderzoek focust op het belang van verbeelding en ervaringsverhalen van mensen met een beperking in onderzoek. Ze is auteur van het boek OnGehoord (EPO, 2021) en auteur van Autisme in veelvoud (Garant, 2020). en Leni Van Goidsenhoven is a postdoctoral researcher at the University of Antwerp (Philosophy) and the KU Leuven (Cultural Studies). Her research focuses on the importance of imagination and experience based stories of people with disabilities in research. She is author of the book OnGehoord (EPO, 2021) and of the book Autisme in veelvoud (Garant, 2020).

Geselecteerd door / Selected by Leni Van Goidsenhoven 4 legs good — Claire Cunningham → p. 33 Moby Dick — Chiara Bersani & Danskompaniet Spinn → p. 57 Mia Kermis — Stefanie Claes / Lucinda Ra → p. 57 The Isomo Project II — Iris Bouche → p. 64

70 Leni Van Goidsenhoven nl Handicap, psychische kwetsbaarheid, en ziekte in relatie tot literatuur en kunst is wat me altijd heeft geboeid. De laatste negen jaar ben ik dan ook voornamelijk bezig geweest met thema’s als neurodiversiteit, inclusieve leeromgevingen, representaties van niet-normatieve lichamen en zintuigen in kunst, literatuur en media. Aan de universiteit doceer ik over deze thema’s binnen zowel de literatuurwetenschappen als de filosofie en de bio-ethiek. Het studiedomein waarin ik me als academicus voornamelijk in beweeg heet ‘disability studies’. Dat is een discipline die werkt met ervaringsverhalen en van daaruit aan theorievorming doet. Het gaat vaak om het in vraag stellen van individualistische benaderingen van handicap of psychische kwetsbaarheid, benaderingen die vooral nadruk leggen op het tekort. In mijn eigen werk begrijp ik handicap bijvoorbeeld veeleer als een relationeel fenomeen en als een bron van mogelijkheden en kennis, wat ons op heel andere plekken brengt. Algemeen vind ik het belangrijk om niet louter te focussen op hoe we de samenleving inclusiever kunnen maken door steeds meer in te zetten op uitzonderingsmaatregelen die toegankelijkheid verhogen (denk aan rolstoelrampen en minder trappen, braille en auditieve equivalenten van geschreven taal, stille ruimtes enzovoort). Dat is uiteraard allemaal noodzakelijk en welkom, maar ik wil er toch vooral op aandringen om handicap collectief anders te verbeelden. Handicap is niet iets dat gewoon getolereerd moet worden naast de norm van een zogenaamd valide lichaam. Verschil zou als iets natuurlijk moeten worden begrepen. Waar ik dus op inzet is het anders denken over diversiteit van lichamen, zintuigen en denkstijlen. Het gaat erover ons collectief voorstellingsvermogen op te rekken door op zoek te gaan naar de wenselijkheid van verschil. Kunst — waarin gretig geëxperimenteerd kan worden met mogelijke werelden en perspectieven — is daarbij onontbeerlijk. De opdracht van NTGent om enkele voorstellingen te programmeren in relatie tot handicap in de breedste zin van het woord, deed me nadenken over wat in het hier en nu van het Vlaamse podiumkunstenlandschap het meest urgent is. Leg ik me toe op de complexiteit van het thema? Of kijk ik vooral naar toegankelijkheidskwesties voor het publiek, voor medewerkers in de sector, voor kunstenaars? Kan ik bijvoorbeeld een voorstelling programmeren die niet over handicap gaat en vervolgens alles rond publiekstoegankelijkheid – waar NTGent al hard op inzet – verder verdiepen? Kies ik voor een voorstelling die handicap als lens of blik binnen het maakproces gebruikt? Zet ik in op representatie en aanwezigheid op scène van diverse lichamen zodat er meer kansen komen voor kunstenaars en het publiek anders leert kijken? Hoe een kunstenaar met een beperking programmeren onder het kopje diversiteit als die kunstenaar zo niet geprogrammeerd en gekaderd wil worden? Hoe stap je zelf niet in een belerende en moraliserende rol? Ik besloot om de breedheid en complexiteit van het thema niet gewoon ten volle naar voren te schuiven in het nadenken over programmatie, omdat dat al snel een zoveelste theoretisch debat zou openen en ik toch vooral verschil wil zien, actie wil voelen. Mijn opdracht begreep ik daarom als een soort inleiding of aanzet op wat kan. Want dit zal nooit af zijn. In mijn ideale scenario gaat NTGent langere tijd aan de slag met dit thema en/of de kunstenaars die ik naar voren schuif, ook met diegenen die uiteindelijk niet geprogrammeerd werden. Het ideale plaatje had ik vrij snel in mijn hoofd. Ik wilde totaal verschillende voorstellingen: één waarbij een kunstenaar met een beperking heel expliciet werkt rond het thema handicap, een andere waarbij participatie van publiek een rol speelt en ten slotte een voorstelling die thematisch helemaal niet gaat over handicap, maar waarbij het thema gewoon aanwezig is zonder meer en waarbij de esthetiek een heel breed publiek aanspreekt. Het liefste wilde ik een mix van fysieke en minder zichtbare beperkingen, net als kunstenaars van kleur en alle leeftijden. Om dit ideale plaatje rond te krijgen, moest ik opvallend genoeg vooral over de landgrenzen heen kijken. Ik kwam al snel uit bij makers als Michael Turinsky, Chiara Bersani, Doris Uhlich, Danskompaniet Spinn, Athina Lange, enzovoort. Dit hoeft niet te verbazen, want ook de meest recente rapporten over handicap in de kunsten laten zien dat Vlaanderen niet zo hoog scoort op vlak van inclu▶

71 sie. Om budgettaire redenen was het niet mogelijk om zoveel buitenlandse voorstellingen te kiezen — al die vluchten die het met zich zou meebrengen zouden bovendien ook ingaan tegen Alexia Leysens thema duurzaamheid. En dat wil ik niet. Moeilijk evenwicht zoeken dus. Niettemin gaf het ideale plaatje dat ik had opgesteld mij richting en perspectief. Het thema om te programmeren naar diverse lichamen is experimenteel en kan veel kanten uit. Voor mij was het alvast een boeiende zoektocht waarin ik ontdekte dat ik niet zomaar activistisch wilde zijn, maar vooral nuance, context en openheid wilde bieden in hoe ik voorstellingen koos. Openstaan voor andere manieren van zijn, zonder iets te willen oplossen of fixen, blijft voor mij de basis.

Leni Van Goidsenhoven en Disability, psychological vulnerability and illness in relation to literature and art is something that has always fascinated me. For the last nine years, I have been working on themes such as neurodiversity, inclusive learning environments, representations of non-normative bodies and senses in art, literature and media. At the university, I teach on these themes within both literature studies, philosophy and bioethics. The field of study in which I mainly operate as an academic is called Disability Studies. Disability Studies is a discipline that works with stories of experience and uses them as a basis for theory. It is often about questioning individualistic approaches to disability or psychological vulnerability, approaches that emphasise the deficiency. In my own work, for example, I understand disability more as a relational phenomenon and as a source of possibilities and knowledge, which takes us to very different places. In general, I think it is important not to focus only on how to make society more inclusive by focusing more and more on exceptional measures that increase accessibility (think wheelchair ramps and fewer stairs, braille and auditory equivalents of written language, quiet spaces, etc.). This is all necessary and welcome, of course, but I would also urge that disability be collectively portrayed differently. Disability is not something that should simply be tolerated alongside the norm of a supposedly able-bodied body. Difference should be understood as something natural. So what I am focusing on is thinking differently about diversity of bodies, senses and thinking styles. It is about stretching our collective imagination by looking for the desirability of difference. Art — in which one can eagerly experiment with possible worlds and perspectives — is indispensable here. NTGent’s commission to programme three performances in relation to disability in the broadest sense of the word made me think about what is most urgent in the here and now of the Flemish performing arts landscape. Do I focus on the complexity of the theme? Or do I mainly look at accessibility issues for the audience, for employees in the sector, for artists? Can I, for example, programme a performance that is not about disability and then go deeper into the issue of accessibility, which NTGent is already working on? Do I opt for a performance that uses disability as a lens or a viewpoint within the creative process? Do I focus on the representation and presence on stage of diverse bodies so that there are more opportunities for artists and viewing frames that can be developed among the audience? How do I programme an artist with a disability under the heading of diversity if that is not how the artist wants to be programmed and framed? How do you not step into a pedantic and moralising role?

“HANDICAP IS NIET IETS DAT GEWOON GETOLEREERD MOET WORDEN NAAST DE NORM VAN EEN ZOGENAAMD VALIDE LICHAAM.” “DISABILITY IS NOT SOMETHING THAT SHOULD SIMPLY BE TOLERATED ALONGSIDE THE NORM OF A SUPPOSEDLY ABLEBODIED BODY.”

I decided not to fully explore the broadness and complexity of the theme when thinking about programming, because that would quickly open up yet another theoretical debate and I mainly want to see difference, feel action. Therefore, I understood my assignment as a kind of introduction or impetus to what can be done. Because this will never be finished. In my ideal scenario, NTGent would continue to work on this theme and/or the artists I put forward for a longer period of time, including those who were not part of the programme in the end. I soon had the ideal picture in my head. I wanted three completely different performances: one in which an artist with a disability works very explicitly on the theme of disability in the performance, another in which audience participation plays a role, and a third performance that is not thematically about disability at all, but in which it is simply present and in which the aesthetic appeals to a very wide audience. Ideally, it would also be a mix of physical and less visible disabilities, artists of colour and all ages. To complete this ideal picture, I remarkably enough had to look beyond the national borders. I quickly found creators such as Michael Turinsky, Chiara Bersani, Doris Uhlich, Danskompaniet Spinn, Athina Lange, and so on. This should not come as a surprise, since the most recent reports on disability in the arts show that Flanders does not score very highly in terms of inclusion. For budgetary reasons, it is not possible to choose so many foreign performances — all the flights it would entail would also run counter to Alexia Leysen’s theme of sustainability. And I don’t want that. It’s a difficult balance to strike. Nevertheless, the ideal picture I had drawn up gave me direction and perspective. The theme of programming to various bodies is experimental and can go in many directions. For me, it was in any case a fascinating quest in which I discovered that I did not just want to be activist, but above all wanted to offer nuance, context and openness in how I chose performances. Being open to other ways of being, without wanting to solve or fix anything, remains the basis for me. ●

Praktisch / Practical UiTPAS (met kansentarief) / UiTPAS (with reduced rates) nl Met een UiTPAS kan je bij elke uitstap punten sparen die je kan omruilen voor bijkomende voordelen. Kom je in aanmerking voor het kansentarief? Dan geven we 80% korting op het standaardtarief. Reserveer je tickets via Tickets Gent met je UiTPAS-nummer bij de hand.

en With an UiTPAS you can collect points on every trip and exchange them for additional benefits. Do you qualify for reduced UiTPAS rates? If so, we will give you an 80% discount on our standard price. Reserve your tickets through Tickets Gent with your UiTPAS number at hand.

Cadeaubon / Gift Voucher nl Een mooi geschenk voor elke cultuurliefhebber. Je kiest een bedrag tussen 5 en 500 euro, en krijgt een bon in een feestelijke box voor dat bedrag. De bon is te koop bij Tickets Gent of via onze website.

↖5 1

en A great gift for every culture lover. You choose an amount between 5 and 500 euros, and receive a voucher in a festive box for that amount. The voucher is for sale at Tickets Gent or via our website.

Toegankelijkheid / Accessibility nl NTGent is toegankelijk voor rolstoelgebruikers. In de Schouwburg, Minnemeers en Arca kunnen slechthorenden gebruik maken van FM-ringleiding. Onze eigen voorstellingen worden steeds voorzien van boventiteling, en je kan gebruik maken van een theatertablet met audiodescriptie, tolken Vlaamse Gebarentaal en boventiteling in allerlei talen (zie p. 65). en NTGent is accessible for wheelchair users. In the Schouwburg, Minnemeers and Arca the hard of hearing can make use of the FM hearing loop. Our own performances are always provided with surtitles, and you can use a theatre tablet with audio description, Flemish Sign Language interpreters and surtitles in various languages (see p. 65).

Eten & Drinken / Food & Drinks nl Het NTGent Café aan onze Schouwburg is elke dag open van 10.00 ‘s ochtends tot minstens 21.00 ‘s avonds. Je kan hier terecht voor een lekkere croque of een (veggie) spaghetti. In Arca en Minnemeers kan je tot ongeveer een uur na de voorstelling nog iets drinken in de bar. en The NTGent Café in our Schouwburg is open every day from 10:00 in the morning until at least 21:00 in the evening. You can order a tasty croque or a (veggie) spaghetti. In Arca and Minnemeers you can have a drink in the bar until about an hour after the performance.

Legende / Legend !

Gesproken talen / Spoken languages

Boventiteling / Surtitles

Live audiodescriptie / Live audio description

Meerdere talen / Multiple languages

FM-Ringleiding / FM-Hearing loop

multi

Live tolk Vlaamse Gebarentaal / Live interpreter Flemish Sign Language Audiodescriptie via de theatertablet / Audio description via the theatre tablet Vlaamse Gebarentaal via de theatertablet / Flemish Sign Language via the theatre tablet Boventitels via de Theatertablet / Surtitles through the Theatre Tablet

↖

NTGent Schouwburg Sint Baafsplein 17, 9000 Gent

Bij’ De Vieze Gasten Haspelstraat 31, 9000 Gent

NTGent Minnemeers Minnemeers 8, 9000 Gent

CAMPO Nieuwpoort Nieuwpoort 31/35, 9000 Gent

NTGent Arca Sint-Widostraat 4, 9000 Gent

NTGent Minard Walpoortstraat 15, 9000 Gent

Kunstencentrum VIERNULVIER in De Vooruit Sint-Pietersnieuwstraat 23, 9000 Gent

tickets &

info

E B . T N E NTG @NTGent @NTGentstadstheater @NTGent.stadstheater @NTGent NTGent

nl Deze publicatie verscheen op 30 mei 2022. Speeldata en locaties kunnen later nog wijzigen. Check NTGent.be voor de laatste updates. en This publication was released on May 30th, 2022. Performance dates and locations might change. Check NTGent.be for the latest updates.

Kalender / Calendar

SEPTEMBER 2022

locatie

1A/A9/2A22 Etcetera x NTGent

📍 NTGent Minnemeers

tarief

page

NOVEMBER 2022

p. 13

A1, A2, A4, A5, A6/11/2A22 📍 NTGent Minnemeers B p. 18 A Play for the Living in a Time of Extinction — Katie Mitchell / Théâtre Vidy-Lausanne / Martha Balthazar & NTGent

📍 NTGent Schouwburg A 24, 27, 28/A9/2A22 Gardenia 10 jaar later — Alain Platel, Frank Van Laecke & Steven Prengels / NTGent & laGeste

p. 13

A8— 18/A9/2A22 Het Theaterfestival

p. 13

📍 Gent

OKTOBER / OCTOBER 2022

tarief

page

📍 NTGent Arca B p. 15 A5, A6, A7, A8/1A/2A22 Ferox Tempus − Terror at its best — Luanda Casella & NTGent 📍 NTGent Minnemeers B p. 18 A8, 12, 13, 14, 15/1A/2A22 A Play for the Living in a Time of Extinction — Katie Mitchell / Théâtre Vidy-Lausanne / Martha Balthazar & NTGent 📍 NTGent Arca C 18, 19/1A/2A22 SUN-SET — Bosse Provoost & Ezra Veldhuis / Toneelhuis

p. 16

📍 NTGent Schouwburg 19, 2A/1A/2A22 De Zaak Shell — Anoek Nuyens & Rebekka De Wit / De Nwe tijd & Frascati

p. 16

📍 NTGent Minnemeers 2A—21/1A/2A22 Before Falling Seek the Assistance of Your Cane & Pixelated Revolution — Rabih Mroué (double bill)

p. 17

22/1A/2A22 VLOEK! — de Roovers

📍 NTGent Schouwburg

p. 15

24/1A/2A22 Villagers — Democrazy

📍 NTGent Schouwburg

★

p. 64

📍 NTGent Minnemeers B p. 16 25, 26/1A/2A22 Reporters de guerre — Sébastien Foucault / Théâtre de Liège

29, 3A/1A/2A22 Par Hasard & NTGent

📍 NTGent Minnemeers

31/1A/2A22 Lee Rocker — Democrazy

📍 NTGent Schouwburg

p. 15

pwyc

p. 16

Tarieven / Tariffs B

24 / 20 €

20 €

−26 → 15 €

★

Democrazy → zie / see NTGent.be

★★

Het Trilogie-arrangement: 195 € Zonder menu / without menu: 65 € Studenten / students: 39 €

pwyc

Vrije bijdrage / Pay what you can

T.BE

Uitzonderingen / Exceptions

o inf

+65 → − 3 €

s& ket

Reductie / Reduction

tic

28 / 24 €

p. 23

📍 NTGent Minard A8, A9, 1A/11/2A22 Finding Willard — Tom Struyf / WatMarsWas

p. 27

📍 NTGent Minnemeers A9, 1A/11/2A22 The Waves — Khadija El Kharraz Alami

p. 27

📍 NTGent Schouwburg ★★ 13/11/2A22 The Sorrows of Belgium: Trilogie — Luk Perceval & NTGent

p. 25

📍 NTGent Schouwburg A p. 26 15, 16/11/2A22 Yellow − The Sorrows of Belgium II: Rex — Luk Perceval & NTGent 📍 NTGent Schouwburg 19/11/2A22 Atropa — Naomi Velissariou / Toneelhuis

p. 28

📍 NTGent Schouwburg B 25, 26/11/2A22 Vijand van het volk — Olympique Dramatique / Toneelhuis

p. 27

DECEMBER 2022

tarief

page

Black − The Sorrows of Belgium I: Congo — Luk Perceval & NTGent

p. 26

Red − The Sorrows of Belgium III: Holy War — Luk Perceval & NTGent

p. 26

Maison Maeterlinck / Theater Immobiel — Thom Luz & NTGent

p. 32

Etcetera x NTGent

p. 32

Fire Will Become Ashes, But Not Now — Pitcho Womba Konga & Mike van Alfen / KVS

p. 33

4 Legs Good — Claire Cunningham

p. 33

gratis

p. 33

I put a spell on you — Ehsan Hemat

Going back to normal would be a crime!

GEN NT

p. 64

page

📍 NTGent Arca C p. 28 A4, A5/11/2A22 notallwhowanderarelost — Benjamin Verdonck / KVS & Toneelhuis

WIPCOOP ★

tarief

📍 NTGent Schouwburg A5/11/2A22 Despair is Too Easy — Lara Staal & STAGES

A1, A4, A5, A6, A7/1A/2A22 📍 NTGent Schouwburg A p. 14 ONE SONG − Histoire(s) du Théâtre IV — Miet Warlop & NTGent

📍 NTGent Schouwburg 26, 27, 28, 29/1A/2A22 Grief & Beauty — Milo Rau & NTGent

location

nl De pandemie heeft ons geleerd dat, hoe goed we ook vooruitplannen, het jaar telkens onverwachte wendingen kan nemen. Daarom kiezen we ervoor om enkel exacte data te communiceren tot en met november. Voor de rest van het seizoen kan je een gedetailleerde kalender, behoudens wijzigingen, vinden op onze website. Ontvang je graag een tweemaandelijkse kalender van ons programma in je brievenbus? Stuur dan een mailtje met je adres naar info@ntgent.be en The pandemic has taught us that no matter how well we plan ahead, the year can always take unexpected turns. Therefore, we choose to only communicate exact dates up to and including November. For the rest of the season you can find a detailed calendar, subject to change, on our website. Would you like to receive a bi-monthly calendar of our programme in your mailbox? Send an email with your address to info@ntgent.be

Kalender / Calendar JANUARI / JANUARY 2023

APRIL 2023

tarief

page

Maison Maeterlinck / Theater Immobiel — Thom Luz & NTGent

p. 29

Gruis / aan de twijfel — Jesse Vandamme / Werktoneel & NTGent

Venus in Libra — Jaouad Alloul / Toneelhuis

p. 4A

Etcetera X NTGent

Een leuk avondje uit — Jetse Batelaan / Het Zuidelijk Toneel, hetpaleis & Theater Artemis C p. 4A Strand of Oaks — Democrazy

★

p. 64

The Interrogation — Milo Rau & Édouard Louis / IIPM & NTGent

p. 4A

Short of Lying — Luanda Casella & NTGent

p. 4A

Great Apes of the West Coast — Princess Isatu Hassan Bangura & NTGent

p. 43

Spiegelfestival Dissident

FEBRUARI / FEBRUARY 2023

p. 66

tarief

page

Great Apes of the West Coast — Princess Isatu Hassan Bangura & NTGent

p. 46

Killjoy Quiz — Luanda Casella & NTGent

p. 47

Dissident — Lara Staal & NTGent

p. 47

tarief

page

p. 52 p. 13

Danse Macabre — Martin Zimmerman

p. 57

15 €

p. 57

Long day’s journey into night — Koen van Kaam & Jorgen Cassier / Zuidpool

p. 57

Moby Dick — Chiara Bersani / Danskompaniet Spinn

p. 57

tarief

page

Antigone in de Amazone — Milo Rau & NTGent

p. 63

Gruis / aan de twijfel — Jesse Vandamme / Werktoneel & NTGent

p. 52

John and Gena — Wunderbaum

p. 64

Sara(h) — Sara De Bosschere / de Roovers

p. 64

Par Hasard & NTGent

pwyc

p. 16

JUNI / JUNE 2023

tarief

page

Mia Kermis — Stefanie Claes / Lucinda Ra

MEI / MAY 2023

Maison Maeterlinck / Theater Immobiel — Thom Luz & NTGent

p. 32

Antigone in de Amazone — Milo Rau & NTGent

p. 63

Bovary — Carme Portaceli & Michael De Cock / KVS

p. 48

The Isomo Project II — Iris Bouche

p. 64

John and Gena — Wunderbaum

p. 64

A in the role of B when C didn’t make it — Ehsan Hemat

p. 48

Meskerem Mees — Democrazy

★

p. 64

Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or — toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) B

p. 48

Saint Amour — behoud de begeerte

p. 48

tarief

page

p. 14

A in the role of B when C didn’t make it — Ehsan Hemat C

p. 48

Flemish Primitives — Chokri Ben Chikha & Action Zoo Humain

p. 49

Wezen — Maxime Waladi / Action Zoo Humain

p. 49

Jackie — Lien Wildemeersch & Theater Malpertuis

p. 49

Who’s Tupac? — Jr.cE.sA.r / KVS

p. 49

De Barbier — DESCHONECOMPANIE

p. 5A

About Elly — tg STAN

p. 5A

Sartre & de Beauvoir — Stefaan Van Brabandt / De verwondering & Het Zuidelijk Toneel

p. 5A

Knaus — Alexia Leysen & Valentijn Dhaenens

p. 5A

Baby — Arne De Tremerie & Eleonore Van Godtsenhoven

p. 51

MAART / MARCH 2023 ONE SONG − Histoire(s) du Théâtre IV — Miet Warlop & NTGent

Regenboog — Benjamin Verdonck (📍 CAMPO Nieuwpoort)

p. 51

Waldeinsamkeit — Benjamin Verdonck (📍 CAMPO Nieuwpoort)

p. 51

Abonnementen / Subscriptions

NTGENT

Crush

4 Voorstellingen / Performances. . . . . . . . .−15%

5−6 Voorstellingen / Performances. . . . . . . . .−20%

7−8 Voorstellingen / Performances. . . . . . . . .−25%

9+ Voorstellingen / Performances. . . . . . . . .−30%

Een onbeperkt aantal voorstellingen voor An unlimited amount of performances for

Extra Large

€ 360

Meer NTGent? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! More NTGent? Subscribe to our newsletter! ntg.gent/newsletter

Coördinatie / Coordination Quinten Pouliart & Thomas Schoofs Vormgeving / Graphic design Thomas Schoofs, Emma Dewaele Redactie / Editors Carmen Hornbostel, Kaatje De Geest, Giacomo Bisordi, Jonas Mayeur, Eline Banken, Quinten Pouliart Werkten mee aan dit magazine / Collaborators on this magazine Milo Rau, Nele Buyst, Leen Van Welden, Carl Vermeersch, Jens Dewulf (De Zendelingen), Dirk Crommelinck, Saartje Cauwenbergh, Laura Ergo, Line Devlamynck, Tom De Clercq Fotografie & beeld / Photography & images Michiel Devijver, Agnes Kena, Reinout Hiel Coverbeeld / Cover image Michiel Devijver, Thomas Schoofs, Emma Dewaele Vertalingen / Translations Helen White, Ilham Qisse, Kim Schepens, Koen Van Caekenberghe, Tamara Swalef In dit magazine / In this magazine Martha Balthazar, Katie Mitchell, Miet Warlop, Thom Luz, Princess Isatu Hassan Bangura, Jesse Vandamme, Lucie Plasschaert, Louise Bergez, Joeri Happel, Lucas Van der Vegt, Milo Rau, Luanda Casella, Luk Perceval, Lara Staal, Chokri Ben Chikha, Alain Platel, de Roovers, Anoek Nuyens, Rebekka de Wit, Rabih Mroué, Sébastien Foucault, Tom Struyf, Khadija El Kharraz Alami, Naomi Velissariou, Toneelhuis, Mokhallad Rasem, Jessa Wildemeersch, Pitcho Womba Konga, Mike van Alfen, Jaouad Alloul, Jetse Batelaan, Carme Portaceli, Michael De Cock, Ehsan Hemat, Lien Wildemeersch, Sarah Kane, Sara De Bosschere, Arne De Tremerie, Édouard Louis, KVS, hetpaleis, Het Zuidelijk Toneel, Democrazy, Action Zoo Humain, Jr.cE.sA.r, deschonecompagnie, Benjamin Verdonck, Valentijn Dhaenens, Olympique Dramatique, Theater Artemis Geprint in België / Printed in Belgium Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautmatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. All rights reserved. No part of this publication may be produced, stored in a retrieval system or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying recording or otherwise, without the prior permission of the publishers. Druk / Print Graphius Verantwoordelijke uitgever / Responsible editor Tom De Clercq 2022 NTGent Sint Baafsplein 17, 9000 Gent, België www.ntgent.be

NTGENT MAGAZINE Mei – juni 2022 Jaargang 20#1 – mei 2022 Verschijnt 4x per jaar in mei, augustus, oktober, december Afgiftekantoor Gent X | P209538 Afzendadres & v.u. Tom De Clercq, Sint-Baafsplein 17, B-9000 Gent

tickets & info

NTGENT.BE