nummer9080-nr159

Editoriaal

Colofon

Nummer9080 is een maandelijks informatieblad over, voor en door Lochristi. Verspreiding iedere maand - gratis op 10 600 ex. in alle brievenbussen van Groot-Lochristi

Administratie en contact

Fris watervoordevis - Oosteinde 25 9080 Lochristi - Tel: 09 3568 588 info@nummer9080.be - www.nummer9080.be

Voorstel rubrieken en teksten: l.vandevijver@skynet.be

Redactie

Concept & beelden: Mark Verbrugge Concept & teksten: Luc Van de Vijver Concept & reclame: Sofie Hesters

Werkten nog mee aan dit nummer

Sofie Hesters: Lootsche baton + Klavertje vier

Filip Naudts: fotografie

Bert Vervaet: Lochristi en zijn herenhuizen

Eric De Wilde: Erics rariteitenkabinet

André Baert: Dialect

Marcus Bundervoet: Natuur in Lochristi Daina De Saedeleer: Op bezoek in het cabaret

Martin Floré: Het oog van Martin

Contact reclame: Fris watervoordevis tel: 09 3568 588 info@nummer9080.be

Druk: Drukkerij Graphius - Traktaatweg 8 - 9041 Gent

Verantwoordelijke uitgever Mark Verbrugge - Zaffelaredorp 17 - 9080 Zaffelare

Cover: Psychiater Dirk De Wachter

© foto: Kristof Ghyselinck

Volgende release

Beste wensen! Dat de wereldspanningen mogen gaan liggen, en we met z’n allen lokaal en kleinschalig geluk mogen beleven. Content zijn met het lokale en met het kleine, hoe schoon is dat niet?

Hoe starten wij het jaar?

Op 4 februari is het Wereldkankerdag. Een verhaal dat vele mensen en hun omgeving raakt. Wij gingen langs bij Dirk De Wachter, die in een nieuw en zeer openhartig boek ‘Vertroostingen’ over zijn diagnose en behandeling van darmkanker getuigt. Jean-Pierre Van Huffel en Karin Van de Sompel tonen wat de impact is op de relatie als een van beide partners getroffen wordt door een verlamming. Jean-Pierre maakte het als kinesist mee, en zag zich plots aan de andere kant van de zorg geplaatst. Hoe je autonomie bewaren als zoiets je treft, én de verbinding met de partner?

Met vreugde.

Vreugde om het welslagen van het opzet van ’t Fazantenhof, dat vijf jaar geleden de deuren opende en de ambitie van lokale ontmoetingsplaats meer dan waarmaakt. Een gesprek met Nathalie De Mol, de centrumleidster.

Maar waar we mee openen en eindigen in dit magazine, is met een speciale editie van jubileumvreugde, met name van Tom Mestach van Breughel en L’Autre Côté, respectievelijk 70 en 10 jaar oud. Tom wou in het licht daarvan

EENS ZOT DOEN! en of hij dat heeft gedaan! Getuige daarvan, de lijvige katern achteraan deze editie. Dit en zoveel meer in nr 159.

Geniet ervan!

Mark, Sofie en Luc

onder de upe

Tom Mestach van Feestzaal Breughel, eetcafé Esther en L’Autre Côté

‘We goan ne kieër zot doen’

De aandachtige en minder aandachtige Nummer9080-lezer kan er niet omheen: onze 159ste editie is een specialeken. Tom Mestach geeft er immers een lap op. 70 jaar Breughel en 10 jaar L’Autre Côté (aan den overkant ) is reden genoeg om nog eens te vieren. Hoe? Dat verneem je helemaal in de extra katern die je achteraan in dit nummer vindt. Maar hier toch al een tipje van de sluier. Tom geeft tekst en uitleg bij zijn unieke postcorona démarche!

Na twee zotte coronajaren – eigenlijk best onvoorspelbaar en op hun manier heel uitdagend – dacht ik: is het nu niet ’t moment om even zot te doen, maar dan in positieve zin? Zeventig jaar Breughel en tien jaar L’Autre Côté, vond ik reden genoeg alleszins. En natuurlijk ook dat die pandemie eindelijk beslecht lijkt, in Europa toch. Toegegeven, er is nu weer die andere crisis, de energiecrisis door de oorlog in Oekraïne, maar dat wou ik toch de jubileumpret niet laten bederven. Als corona ons iets heeft geleerd, is het dat het kan verkeren, en dus grijp ik aan wat zich aandient: een jubileum en dus een groot feest.

Met al even zotte dingen. De extra katern achteraan ons magazine, een dagschotelmarathon op 2 februari, Valentijnspret en nog vele andere intiatieven. Dagschotels, daar staan jullie voor?

Zeker weten. Ooit begonnen in uitbreiding van onze feestzaal, heeft de dagschotel al decennialang een vaste stek verworven in ons aanbod. Oerdegelijke klassieke recepten, niet te duur, vlug bediend, in een gezellige ruimte. Wat moet een mens meer hebben? Corona lokte de mensen naar de takeaways, postcorona lokt ze gelukkig weer naar buiten. Mensen willen toch samen zijn, want wat is leuker dan in een knusse ruimte lekker te kunnen eten voor een democratisch

prijsje, samen met andere Bourgondiërs? Het leven herneemt dus, en daar zijn we niet rouwig om. En dat zeg ik niet alleen voor onze zaak, maar ook als Lootse burger, die geniet van samen zijn met anderen.

Bang geweest in corona, voor de zaak?

Bang? Hm. Dat is een groot woord. Maar het zette ons wel aan het denken uiteraard. Dat zeker. Hoe vlug alles verkeren kan. Dat je maar zo zeker bent als je laatste werkdag. Je laatste aantal bezoekers. Iedere zelfstandige weet dat, maar corona heeft dat toch extra in de verf gezet. Dus bang, hm? Bang lijkt zo een gevoel dat blijft hangen. Nu dat deed het niet. Eerder af en toe een stootje paniek, dat wel. Mensen mochten niet meer buiten komen, hé. En dus ontplofte de takeawaymarkt, en sommige concullega’s hebben daar goed op ingezet. Wij besloten in de luwte te renoveren. De keuken, de hal, schilderwerken… enfin, van alles en nog wat. Wij bleven bij het hart van onze zaak, en durfden dat omdat mijn grootvader mij altijd voorgehouden heeft dat de aanhouder wint. Dat er na regen zonneschijn komt, een klassieker, ik weet het, maar daarom niet minder waar. En zo zijn we de storm doorgekomen, en meer nog: durven wij er nu een lap op te geven ook.

Onze medewerkers zijn het kapitaal van onze onderneming. Je moet ieder van hen koesteren.

Zo twee jaar een deel van je inkomsten derven, dan moet je wel een spaarpotje hebben, om te overleven?

Dat zeg je terecht. En ik zie met lede ogen aan welke gerenommeerde resto’s uit de buurt de deuren hebben gesloten of zwaar afkalven. In Lokeren, Daknam, Kalken… Vele restaurants en feestzalen zijn er van tussen. En geloof me, zelfs zonder corona, moet je de vinger aan de pols houden, en alert zijn, iedere dag weer; en bovenal: keihard werken. Ik zou niet weten hoe het anders moet.

Dat is de sleutel van blijvend succes? Zeker weten. Maar er is meer: je personeel verzorgen. Geef je werknemers een mooi loon. Bied hen ook een luisterend oor aan als ze het even moeilijk hebben, en wees niet te beroerd wat off the record bij te springen. Afwassers en poetsers zijn de motor van ons bedrijf. Onze koks kloppen vele uren, en dat zijn dagen tussen vier muren, hé. Ik verplaats me nog alle dagen in wat zij moeten doen, en leef met hen mee, en maak het hen zo comfortabel mogelijk. Onze medewerkers zijn het kapitaal van onze onderneming. Je moet ieder van hen koesteren. En zelf

aanwezig zijn, alle dagen. En ja, dan klop je zelf ook vele uren, soms tot diep in de nacht, en dan ’s morgens vroeg weer op. Maar het is de aard van het beestje, en ik heb het meegekregen met de papfles. Ik kan mijn ma – die hier nog alle dagen in de weer is, en een echte steunpilaar is – dan ook niet genoeg bedanken. Wat zij heeft gepresteerd, en mijn grootouders, ongelooflijk! We zijn al de vierde generatie, hé. En het zal je niet verrassen dat ik ook mijn vrouw eens in de bloemetjes wil zetten, en mijn kinderen, en iedereen die hier werkt. Nog een cliché, maar weer niet minder waar: het is hier één grote familie, met heel weinig verloop. Als ik zie dat een vader hier komt werken, en met hem zijn zoon en dochter, dan ontroert mij dat. Dat zegt alles voor mij. En natuurlijk de honderden dagelijkse klanten, op feesten, in het eetcafé en in het restaurant.

Proficiat met het jubileum, Tom! Geniet ervan. Zal niet mankeren. Hopelijk met honderden andere enthousiaste Lochristinaars. Tijd om toch weer even de druk van de ketel te halen, en het leven nog eens echt klassiek ‘Vlaams’ te vieren.

te koop Lochristi Begonialaan

4

Degelijke te renoveren halfopen woning gelegen met afzonderlijke garage op een toplocatie vlakbij het centrum van Lochristi met 4 slaapkamers. Er is een gezellige stadstuin met Oost oriëntatie op een terrein van 259m².

Vraagprijs: 338.000 euro

te koop Wachtebeke

Ramonshoek 30

Instapklare woning met inpandige garage en afzonderlijke carport, gelegen op een gemakkelijk bereikbare locatie in Wachtebeke. De onderhoudsvriendelijke en privatieve tuin met mooi zonneterras is west gericht en heeft een totale oppervlakte van 456m².

te koop Lochristi

Smalle Heerweg 18

Ruime open gelijkvloerse woning met inpandige garage op een rustige, maar centrale locatie in Lochristi. De woning is te renoveren. Totale oppervlakte van het terrein is 1351m².

Vraagprijs: 485.000 euro

te koop Lochristi

Nieuwstraat 1

10 mooie ruime bouwloten exclusief te koop, zuid georiënteerd, topligging dicht bij centrum Lochristi en grenzend aan de kasteeldreef.

6 loten voor open bebouwing vrij van bouwverplichting, 4 loten voor halfopen bebouwing, deze zijn wel met bouwverplichting samen met Immotop.

Vraagprijs: 349.000 euro

te koop Sint-Kruis-Winkel

Albert De Smetstraat 35

Goed gelegen alleenstaande woning met 3 slaapkamers. Te renoveren, afzonderlijke garage, vlot bereikbare ligging.

Vraagprijs: 229.000 euro

te koop Lochristi

Zeveneken-Dorp 38-44 - Residentie DouroDe zuid georiënteerde residentie met 17 BEN appartementen met 1, 2 of 3 slaapkamers. De prijzen starten al vanaf 264.622 euro voor een hoog afgewerkt 2 slaapkamer appartement met terras.

Verschillende parkeerplaatsen/garages beschikbaar.

Vraagprijs: 264.622 euro

te koop Lochristi

Kouter 28

Goed onderhouden woning met bouwgrond op toplocatie in Lochristi! Totale oppervlakte van het perceel is 1162m². Mogelijkheid om het bestaande perceel op te splitsen in twee afzonderlijke percelen. Er zijn bestaande plannen om een woning aan te bouwen aan de bestaande woning.

Vraagprijs: 649.000 euro

Vraagprijs: vanaf 365.200 euro

www.loimmo.be

09.342 77 77 info@loimmo.be

te koop Destelbergen

Houtstraat 19

Nieuwbouwwoning in opbouw met prachtig uitzicht. 3 ruime slaapkamers en 2 badkamers. De woning wordt afwerkt volgens het BEN principe.

Vraagprijs: 561.060 euro

2023 wens

voel zon geef hoop raak water kus lucht vaar licht wees mild leef mens baad zacht graaf diep vlieg hoog neem weinig geef veel toon vleugels kelk dauw aai gras zing vogel blaak trouw heb lief traan vreugde lach verdriet tokkel tonen wieg slaap ruik roos laat leven draag dood waad riet troost zacht waai adem ruik ochtend land avond

leef mens leef lief

lvdv

Jean-Pierre

Van Huffel

en

Karin

Van de Sompel Aan beide kanten van de zorg

EEN VERHAAL VAN LETTERLIJKE EN FIGUURLIJKE VEERKRACHT

Je bent kinesist, en het is de job van je leven, fysiek sterk als een beer, zoals je bent. Maar plots raak je verlamd op je 60, en komt de rolstoel in je leven, 24/7. Eensklaps, zonder ogenschijnlijke aanleiding. De zorgrollen worden omgekeerd. Het is de wereld op zijn kop. Maar je past je kennis op jezelf toe, veert mentaal op en traint en zwoegt het zweet uit alle poriën om wat kan fysiek ook nog te bewegen. Je herneemt na een jaar je job, zelf vanuit de rolstoel deze keer. Maar dan helaas, 2 jaar later, wordt acute leukemie je deel waardoor je (o.a. door de situatie) een jaar lang helemaal bedlegerig wordt, met een nog zwaardere revalidatie tot gevolg. Nogmaals veer je rechtop, nogmaals activeer je de spieren waar het nog lukt. De job zit er dan niet meer in, maar de relatie gelukkig wel. Want die blijft de hele tijd liefdevol ‘op de been’, en ze wordt zelfs hechter, met de jaren. Kinesist Jean-Pierre Van Huffel en zorgkundige Karin Van de Sompel getuigen van het vallen en opstaan van de voorbije vijf jaar in een heel open en eerlijk gesprek. ‘En houd het positief. Maak er geen miserieverhaal van, hé!’

Jean-Pierre: In 2015 werd ik plots verlamd tot op tepelhoogte. Alles daaronder kon nog nauwelijks bewegen. Om kort te gaan, want zoals gezegd, over die medische mallemolen wil ik het niet te veel hebben: na veel onderzoeks-vieren en vijven, kwamen ze terecht bij een dwarslaesie, een onderbreking van het ruggenmerg, het gevolg van een ruggenmergontsteking. Maar het kwaad was toen allang geschied: de verlamming bleek onherstelbaar. En daar zit je dan – letterlijk, in een rolstoel –na een twijfelparcours zonder enige oplossing, van meer dan een halfjaar. Ik die zo graag autonoom in het leven stond, en die gezworen had mijn pensioen als kinesist te halen. 60, was ik, en ik moest mijn lichaam heruitvinden.

Heruitvinden?

Jean-Pierre: Ik kreeg echt een tweede lichaam, zo voelde dat, en dat moest ik weer leren ontdekken. Ik had er een van voor de verlamming, sterk en gespierd, en heel vermogend. En nu een van erna: krampachtig en pijnlijk zoekend, niet alleen naar wat wel of niet nog wou bewegen in romp en benen, maar ook naar het begrij -

Jean-Pierre Van Huffel: 67 jaar – kinesist (pensioen) kinderen: Elly en Pieter kleinkinderen: 2

Karin Van de Sompel: 53 jaar – zorgkundige kinderen: Jesse en Robbe

Berkenstraat, Lochristi

Tekst: Luc Van de Vijver

‘En houd het positief. Maak er geen miserieverhaal van, hé!’

pen van de pijn- en gevoelssignalen die nu totaal anders verliepen in de onderhelft van mijn lichaam. Alles wat je voordien als vanzelfsprekend beschouwt, moet je heruitvinden. Naar het toilet gaan, een douche nemen, koken, vaat doen, klussen… noem maar op. En wat met je job: ik, de kinesist, die net anderen altijd wegwijs moest maken in hun lichaam, goede raad gaf, oefeningen en manipulaties gaf ...? Zou dat nog ooit kunnen?

Karin: Ook relationeel zet dat de wereld op zijn kop. Wij hadden beiden een scheiding achter de rug, waren wel al enkele jaren samen, maar woonden apart. Dat bleek een goede formule voor ons. Na een afgebroken relatie hoor je wel meer mensen zeggen dat ze voortaan bij voorkeur in een LATrelatie staan: je behoudt dan je zelfstandigheid, maar je bent wel weer in een verrijkende relatie. Door de verlamming die Jean-Pierre trof, hebben we daarin een beslissing moeten nemen: Jean-Pierre is bij mij in komen wonen. Mijn huis leende zich daartoe, al hebben we

natuurlijk wel enkele dingen aan moeten passen. En ik kan je bekennen: we zijn beiden heel blij dat we daartoe beslist hebben. Samenwonen, ondanks de praktische moeilijkheden, bleek de beste keuze die we voor onszelf, én als koppel konden nemen.

Jean-Pierre: Dat leer je maar al doende uiteraard. Is het toilet breed genoeg? Kan ik tot aan de douche rijden? Staan bepaalde dingen gewoon niet te hoog? Kan ik aan de potten en pannen, of zijn de rekken te laag? Kan ik zelfstandig in en uit het huis rijden? Kan ik nog de auto in en uit? Want als iets mij typeerde, en nog: ik zweer zoveel mogelijk bij zelfredzaamheid, ondanks die altijd aanwezige rolstoel. Wat ik zelf kan, zal ik zelf doen. Meer nog: ik zal het gewoon soms eisen. Ik weet dat dat niet altijd de makkelijkste mens van me maakt, maar ik heb dat nodig. En het liefst van al heb ik nog een extra uitdaging ook. Iets wat net aan de rand van mijn kunnen ligt.

Karin: Of net voorbij ... (lacht). Zo is Jean-Pierre en ik begrijp hem. Vaak lukken hem de dingen ook. Maar soms houd ik toch het been stijf: het gras afrijden bv. Dat houd ik voor mij. Dat zou veel te vermoeiend zijn. Of bepaalde schilderwerkjes, waarvoor de reikwijdte net te ver is, hoe jammer ook, moet ik dan voor mij nemen. Ik begrijp zijn frustraties, maar ik ben zelf zorgkundige, en weet genoeg dat mensen ook niet te ver over hun grenzen mogen gaan, want dat ze het nadien bekopen.

Jean-Pierre: Dat is waar, Karin. Maar die grote, zware tafelplank, waar we met oudejaar met z’n allen aan zaten, hebben we toch maar mooi met ons tweeën weer weggebracht? Al weet ik soms zelf niet hoe ik het doe (lacht). Het is een wikken en wegen, maar mijn grondhouding is en blijft: laat mij toch gewoon proberen. En zal ik je ook eens vertellen welke twee vragen me het meeste irriteren?

Ja, welke?

Jean-Pierre: Hoe gaat het? Wat een vraag! Je ziet toch dat ik in een rolstoel zit? Willen mensen dan dat ik de hele uitleg doe, hoe dat mijn leven bepaalt, of willen ze gewoon de orde van de dag? Maar die wordt net bepaald door mijn krachten,

Samenwonen, ondanks de praktische moeilijkheden, bleek de beste keuze die we voor onszelf, én als koppel konden nemen.

en die zijn alle dagen anders. Zodat ik toch weer telkens over die spieren moet beginnen, en de hele uitleg doen. En daar heb ik geen zin in. En trouwens, met wat ik tegengekomen ben, zal ik ook nooit meer zeggen: het gaat goed. Noem het bijgeloof, of wat je wil, maar vandaag ‘goed’ zeggen, en morgen dan plots iets voor hebben? Het verleden heeft me geleerd dat ik het leven dag per dag aan moet grijpen, en er gewoon het beste moet van maken.

En de tweede vraag?

Jean-Pierre: ‘Weet jij hele dagen wat doen?’ Daar ik heb ik het ook moeilijk mee. Weet je, als jullie naar het toilet gaan, duurt dat een paar minuten. Bij mij een kwartier. Neem ik een douche, dan duurt dat een uur. En zo gaat het met alle bezigheden van de dag.

Karin: En Jean-Pierre is almaar bezig ook, met zijn revalidatie. Iedere dag. Jarenlang. Hij houdt zelf een briefje bij, om bij te houden hoever hij zit met zijn oefeningen. Soms doet hij allerlei rekoefeningen en spierversterkende en rompstabiliserende handelingen, om de spieren toch aan te sterken. Of is hij in de garage aan zijn looprek, of is hij bezig met zijn halters. Alle dagen, zonder mankeren.

Jean-Pierre: Mijn lichaam is een fulltime job. Zo’n verlamming kan twee vormen aannemen: een waarbij alle spieren helemaal uit zijn gevallen, en je niets meer kan, en een waarbij er hier en daar nog wat kan ‘bewegen’, er spasmen zijn. Ik val in de tweede categorie. Mijn bovenbenen bv, die kunnen plots in een ongecontroleerde kramp schieten, de onderbenen zijn vooral pijnlijker. Maar toch, hoe minimaal ook, blijf ik zoeken naar wat wel en niet nog kan. En natuurlijk mijn torso en bovenspieren probeer ik sterk te houden, want zij moeten mij dragen, bij het bewegen met de rolstoel, en bij iedere transfer.

hulpverleners: check altijd of je hulp wel welkom is, en zeker: vraag het aan de betrokken persoon zelf, en niet aan de mantelzorger, of partner, of ... Hoe vaak mensen aan mij niet vragen hoe het gaat met Jean-Pierre, terwijl hij er zelf bij zit? Echt! Dat is zo vernederend. Dat praten in de derde persoon. Dat zeg ik altijd prompt: maar vraag het hem toch zelf, hij zit hier!

Maar is het toch soms niet heel moeilijk om juist in te schatten wat iemand wel of niet kan? Ik kan me niet voorstellen dat je soms niet erg gefrustreerd geraakt, als je de lat voor jezelf telkens weer zo hoog legt, en nogmaals een uitdaging zoekt?

Jean-Pierre: Maar ik ben de frustraties al gewoon, hoor. Ik heb daar leren mee omgaan. Liever de frustratie dan het niet te hebben geprobeerd. Maar anderzijds, geef ik je ook gelijk: ik ben milder geworden, zowel naar mezelf, als naar Karin. Ik heb meer geduld leren oefenen. Heb me figuurlijk opgetrokken aan haar. Haar steun was van wezenlijk belang voor mij.

Transfer?

Jean-Pierre: Wel ja, als ik bv. van de rolstoel in de zetel wil gaan zitten. Eerst moest dat met een plank, en dan maar deinzen tot in de zetel. Maar daar bedankte ik al vlug voor. Ik moest en zou het anders doen. Kijk, schuif eens op, ik zal het je tonen. Zie je: ik hijs mij uit mijn rolstoel, en pivoteer, en dat gaat behoorlijk vlot, want de zetel is lager. Maar doe nu eens het omgekeerde? Begrijp je? Waar zal je je aan optrekken? Weet je wat ik dan doe? Dan neem ik een stapel kussens, grijp links mijn rolstoel en rechts steun ik op dat verhoog. En zie je, zo hijs ik mij terug. Oplossingen zoeken in de techniek is zowat de basis.

Ik wou je bijna helpen. Maar dat zou je niet graag hebben gehad, zeker? Of je een strakker verhoogje hebben geboden.

Jean-Pierre: Alsjeblieft niet! Laat mij het zelf doen. Dat is mijn eigenwaarde. En haal zo weinig mogelijk artificiële hulpdingen in huis. Houd het gewoon, dat geeft mij het beste gevoel.

Karin: Eigenwaarde en autonomie zijn super belangrijk voor JeanPierre. En ik kan dat goed begrijpen. Mensen onderschatten dat vaak. Voorstellen en acties zijn heel vaak goed bedoeld, maar worden vaak als betuttelend ervaren. Een goede raad aan

Karin: Toen JeanPierre getroffen werd door zijn verlamming, werd hij eerst heel boos. Zijn hele leven was in duigen gevallen, en zoals dat gaat: wie het dichtste bij jou staat, deelt in de klappen. Zoals je al begrepen hebt, is afhankelijk zijn van anderen voor Jean-Pierre het allerzwaarste. Maar ja, als zoiets je treft, word je dat toch, hoe je het ook draait of keert. Ik kon die boosheid gelukkig wel begrijpen, en ben

Ik kreeg echt een tweede lichaam, zo voelde dat, en dat moest ik weer leren ontdekken.

Hoe gaat het? Wat een vraag! Je ziet toch dat ik in een rolstoel zit?

daar liefdevol bij kunnen blijven staan.

Onze liefde heeft er mij doorgeholpen, en ik kan je met de hand op het hart zeggen, dat ik dat met niemand anders van de wereld had gekund.

Jean-Pierre: Onze relatie is doorheen de voorbije jaren echt versterkt. Onze liefde heeft er mij doorgeholpen, en ik kan je met de hand op het hart zeggen, dat ik dat met niemand anders van de wereld had gekund. Ik ben Karin heel dankbaar. Want het noodlot trof mij niet één keer, maar nog een tweede keer. Een wankele bloedspiegel bracht me een jaar bedlegerigheid, nogmaals. En weer was Karin daar, iedere dag aan mijn ziekenhuisbed, een heel jaar lang. Kan je nagaan. Ik ben heel blij met haar, en met de openheid die ze heeft om binnen die liefde van ons, mij toch zo autonoom mogelijk te laten zijn. Na de dwarslaesie ondersteunde ze mij in het weer opnemen van mijn kinewerk, nu vanuit de rolstoel. Natuurlijk kon ik de handelingen zelf niet meer stellen, maar ik ben dan ingeschakeld in een begeleidings- en animatieteam wat voor mij een herontdekking was. En de tweede keer, stelde ze alles in het werk om mee alles mentaal te dragen, want die ziekenhuisherhaling vond ik nog heftiger.

Karin: Het kan misschien raar klinken, maar ik dank Jean-Pierre ook met zijn drang tot activiteiten. Ik had voorheen al relaties, maar ik heb nog nooit in zo’n actieve relatie gezeten als met Jean-Pierre, ondanks zijn rolstoel. Wij gaan graag op autroreis bv. Tot in Spanje. We kienen uiteraard uit welke hotelletjes aangepast zijn, want tussen wat ze beweren op het internet, en wat de realiteit blijkt te zijn, is er soms een hemelsbreed verschil.

Jean-Pierre: Ooit kwamen we in een zogenaamde rolstoelvriendelijke B&B terecht, maar dat bleek verre van zo: overal drempels, te smalle wc, douche niet bereikbaar met rolstoel enz. Dat is schrijnend. Dus daar waken we nu heel erg over. En verder kan ik je ook aangeven dat de Spaanse steden, Barcelona, Valencia, zelfs Rosas… een infrastructuur hebben waarin ik

zelf overal heen kan rijden. Hoe anders is dat in Gent bv! Ik als volbloed Gantoisenaar, kan nergens terecht, zonder te hobbelen of bijna te vallen. Probeer eens van de Vrijdagmarkt naar Patershol te gaan met een rolstoel: ik beloof je, als je niet oplet, lig je in het sop!

Karin: Je hoort, we komen nog graag ons kot buiten. We worden daarin trouwens erg geholpen door mijn vriendenkring. Onder andere Marijke Claeys en Dirk Nimmegeers, wat een zegen zijn zij! Zo tof dat die ons overal mee nemen. Want dat heeft Jean-Pierre soms wel, dat het gebrek aan rolstoelvriendelijkheid van de site, of het letterlijk over-zijn-hoofd-heengepraat, hem danig stoort dat hij het moeilijk krijgt om nog langer aan te sluiten. Maar met boezemvrienden als Marijke en Dirk gaat dat uiteraard vanzelf.

En familie?

Een goede raad aan hulpverleners: check altijd of je hulp wel welkom is, en zeker: vraag het aan de betrokken persoon zelf, en niet aan de mantelzorger, of partner, of …

Jean-Pierre: Pieter en de kleinkinderen Maryon en Yente komen geregeld eens langs, en dat doet heel veel deugd. Want het was voor mijn kinderen en kleinkinderen natuurlijk ook een hele ommezwaai: van een zelfstandige fysiek sterke pa en opa, naar een vader en grootvader in een rolstoel die zichzelf moest heruitvinden. Afhankelijkheid versus zelfstandigheid. En die ommezwaai heeft ook veel impact gehad op Robbe en Jesse, de zonen van Karin. Zonder morren en met veel bereidheid tot helpen, hebben zij beiden veel bijgedragen tot het gemakkelijker maken van de bijhorende problemen. En verder volgt er veel goede raad, en zijn er voorstellen, en zoekt iedereen uit wat voor hem of haar het beste werkt. Voor niemand gemakkelijk, hé! En toegegeven: ik liet ook niet altijd de beste versie van mezelf zien. Vandaar dat ik zo blij ben dat Karin en ik op deze manier samen kunnen wonen. Dat geeft me zoveel rust en zelfwaarde, dat ik, ondanks wat mij overkomen is, echt kan zeggen dat wij hier samen oprecht gelukkig zijn.

Karin: Zo is dat. Zoiets drijft je uit elkaar, of brengt je nader. En we zijn beiden dankbaar dat het dat laatste werd!

Dank jullie beiden voor dit warme interview. Hopelijk kan het mensen en koppels die hetzelfde meemaken, een hart onder de riem steken.

Jean-Pierre: Goed luisteren naar elkaar, en voelen waar de ander zijn eigenheid ligt. Dat is van grote betekenis.

Karin: En als het eens lastig wordt, weten dat het overgaat, en dat er morgen een andere dag is. Vol nieuwe kansen.

Dank!

straatloper Lootse

#vergeetniettekijken

Wat een maand was het ... Grijs, regen en vermoeidheid, dat voerde voor mij de boventoon. Ik heb nood aan zon, zin in bloembollen, in kleur, in nieuw leven! Ik zal wat geduld moeten hebben. Al zouden door de hoge temperaturen die bloembollen dit jaar al eens vroeger kunnen komen dan normaal; in mijn tuin zit er al van alles klaar. Vandaag geniet ik alvast van de zon en de frisse lucht! Mij hoor je niet klagen over kou! Zolang de zon schijnt ...!

Ook al regent het; toch moet ik met de honden naar buiten. Maar als het regent ga ik niet ver, dus bleef ik afgelopen weken meestal in de buurt. De honden hebben echter ook wel eens zin om hun pootjes te strekken en andere dingen te ruiken, in plaats van steeds een rondje in de buurt te lopen. Afgelopen zaterdag had ik een opleving en ging ik (letterlijk) door weer en wind 6,5 km door Lochristi. Want of we nu nat zouden worden, of een beetje veel nat; dat maakte ook niet meer uit. Langs de weilanden, TerPoelen, een stukje fietssnelweg, Winkelputrede en IJskelderlos, en via de Rozelaredreef weer naar huis. Uitgewaaid waren we, en ik kreeg er nog energie van ook!

Op de fietssnelweg vond ik een dode én een ‘futloze’ Alpenwatersalamander. Veel fietsers waren er niet die dag (toch nog 2 kanjers tegen gekomen!), maar om te voorkomen dat deze salamander het ook niet zou halen heb ik hem een beetje verder weer uitgezet. Altijd leuk dit soort vondsten; als je goed kijkt zie je altijd wel iets moois, ook op grijze dagen! De gracht van Kasteel Rozelaar zit gelukkig weer vol water, en weer of geen weer: Kasteel Rozelaar is altijd mooi! Door de vele regen zag ik in de dreef voor de 2e x boomschuim. Als je benieuwd bent wat dat nu weer is; ik zal het filmpje posten op mijn Instagram en Facebook.

Op naar een mooiere maand! En ook al is het niet altijd makkelijk; vergeet niet te kijken!

Groeten, Esther.

Ik ben Esther Welmers en woon in Lobos in Lochristi.

Ik ben “import”, een Nederlandse, maar in 2002 gaan samenwonen met mijn huidige man die uit Lochristi kwam. Na 20 jaar is mijn “oranje-boven-gehalte” wel wat gezakt en bij bv een voetbalwedstrijd zal ik eerder voor de Rode Duivels supporteren dan voor het NL-elftal.

Een wandelende of fietsende beweeggrage lezer, bericht ons over de mooiste Lootse paden en wegen ...

Zoek je een eerlijke en betrouwbare makelaar in de regio Oost-Vlaanderen? Dan ben je bij ons op het juiste adres.

Wij combineren enerzijds een jarenlange ervaring in de financiële en vastgoedsector, en anderzijds in de vastgoedstyling.

Wij nemen doorheen het verkoopproces, van dag één tot het verlijden van de notariële akte, uw zorgen en bijhorende stress over.

GRATIS SCHATTING I VERKOOP I VERHUUR

Cardamine hirsuta Levenselixir Economisch een nul

In vrijwel elke tuin of in je eigen woonomgeving rondom je huis is het te vinden. De vroegste vroegeling, de kleine veldkers, cardamine hirsuta; als je bedenkt dat deze smaakvolle, verrijkende en het immuunsysteem versterkende wilde plant het helemaal vanzelf bereddert, zal ze algauw je lievelingsonkruid zijn.

Economisch stelt het allemaal niets voor, net zoals de vogelmuur en de paardenbloem (allebei wilde planten die nu gans het jaar voorkomen). Maar als je nu van deze drie de blaadjes plukt en mixt met fruitsap tot een romig geheel, bekom je simpelweg een krachtig levenselixir. Gratis en voor niets rechtstreeks uit de keuken van moeder natuur.

Gratis en voor niets, economisch een nul, begrijpe wie kan! Mogen we ons hierbij vragen stellen?

door Markus

foto © kulakkuleuven

Een leven lang ben je zelf een luisterend oor, de therapeutische schouder om op uit te huilen, de vriendelijkheid en de troost die mensen in lijden nodig hebben. En dan scharniert het lot. Je krijgt een ongekende buikpijn in Centre Pompidou, een van je favoriete locaties, een week later starten onderzoeken, binnen de maand ga je onder het mes, en daarna volgt er maandenlang chemotherapie. Plots ben je nu zelf de gekwetste mens die de naaste schouder zoekt, de hand, de nabijheid, de woorden, de … troost. Vertroostingen, noemt Dirk De Wachter het liever zelf, zijn eigen idioom getrouw. En hij biedt ze ons aan, in een prachtig boek met de gelijknamige titel.

Ik heb de hel ervaren, zo erg dat ik soms op een knop had willen drukken, als het me al die ellende besparen kon.

Tekst: Luc Van de Vijver

Foto's: Kristof Ghyselinck

Psychiater Dirk De Wachter Vertroostingen

Een heftig parcours. Het kan verkeren, zei Bredero. Ik zal niet verhullen dat vanaf die bloeding in Centre Pompidou, tot het moment waarop ik mijn laatste chemo kreeg, ik vlagen van pijn, twijfel en existentiële doodsangst, heb ervaren, maar even zoveel keer mocht ik deugddoende en al even existentiële nabijheid ontmoeten. Nu zelf aan den lijve ondervinden wat mensen voor elkaar kunnen betekenen, wat nabijheid kan doen, wat woorden, aanrakingen, lichaamstaal… het bracht mij heel veel momenten van een even wezenlijke verbinding. Het voorbije jaar bracht de lichamelijke beleving van wat ik al mijn leven zelf probeer te doen: er zorgend te zijn voor anderen. Ja, ik heb de hel ervaren, zo erg dat ik soms op een knop had willen drukken, als het me al die ellende besparen kon. Niet dat ik het zou hebben gedaan, want daarvoor leef ik te graag, maar om maar te zeggen hoe zwaar ik het ervoer… En tegelijk waren er hemelse belevingen, in de nabijheid van mijn naaste en van tal van anderen. Ook al leken hun acties soms futiel – een aanraking van een hand, of een simpel woord: hoe gaat het? – ze grepen me echt naar de keel. Parels van vertroosting, waren het. Het is het ‘kleine goede’ waar Levinas van spreekt, in de mens die er voor u is en voor u iets doet, in alle vriendelijkheid. Zomaar.

Je spreekt liever van vertroosting dan van troost?

Sommigen spreken van Dewachteriaans, de typerende manier waarop ik adjectieven tot zelfstandige naamwoorden maak. Met taal speel. Maar dit woord heb ik eigenlijk van Bach: Tröstungen, ze helpen de ziel in tijden van kommer en kwel, zo luidt het in een van zijn cantates. Zo heb ik het nu ook aan den lijve ervaren.

Vertroostingen als de kleine en grote tekenen van nabijheid. Ze hielpen jou door de moeilijkste tijden heen. Het gaat ondertussen beter?

Als mensen mij vragen hoe het gaat, antwoord ik steevast met een zin uit De avonden, van Gerard Reve: ‘Het gaat slecht, maar verder gaat het goed.’ Toegegeven, een aforisme en een wat contradictorische zin, maar een die voor mij heel goed weergeeft hoe ik me ook voel: ik voel me vandaag goed, ben blij met hoe alles me weer afgaat. Dat

ik weer werken kan, neen, niet de 100 uur per week zoals weleer, maar toch weer 70… Maar natuurlijk de omstandigheden kunnen niet geloochend worden: de diagnose darmkanker was er, enkele klieren waren aangetast, er was een metastase in de lever, een zware operatie en dito chemo volgden, en zinderen nu nog na in mijn lijf… en de 5-jaren-overlevingskans bedraagt 40 %. Ik ben een wetenschapper, dus ik loop van de cijfers niet weg. Maar ik ben van nature ook een hoopvol mens, en dus hoop ik 94 te worden. Een mens valt niet samen met een statistiek. En ik leef te graag. Ben dus niet bezig met mijn begrafenis voor te bereiden. Bijlange niet. Ik leef weer, ten volle. Met goesting.

Maar 2022 was toch best een confronterend en heftig jaar, een annus horribilis? En toch las ik in De Standaard: Het is bijna onrechtvaardig wat een gelukzak ik ben.

Maar ik meen het ook. Natuurlijk niet doordat ik die diagnose kreeg en lichamelijk een ontieglijk zwaar jaar had. Door wat dan wel? Doordat ik omringd was en ben door bijzonder warme mensen, me de hele tijd gedragen wist, ook op de zwaarste momenten. Door mijn vrouw en kinderen. Door familie en vrienden. Maar ook door de verpleegster die gewoon vraagt hoe het gaat, de chirurg die me wegwijs maakt in het ziekenhuis als ik eens in de gang verdwaal, een oud-collega die geregeld langsloopt, door honderden kaartjes, steunbetuigingen, telefoontjes… wat een warme koestering. Wat een helende nabijheid. Als ik alle gedeelde wandelingen zou doen die mensen me voorstelden, kwam ik ongetwijfeld in het Guinness Book of Records met een wandelrecord. En als ik bij iedereen op de koffie ging die me dat aanbood, kon in tot in lengte van dagen aan het zwarte troostbakje. Dat bedoelde ik met die zin in De Standaard. Zoveel voelbare hartelijkheid en nabijheid, het doet een mens wat. En hoewel ik heel goed alleen kan zijn, en heel goed ‘mijn plan kan trekken’, voelde ik nu lijfelijk hoezeer de medemens het verschil kan maken. Mijn vrouw op de eerste plaats natuurlijk. Toen ze mij in het ziekenhuis dagelijks bezocht, was ik vaak tot tranen toe bewogen. Haar te zien en te voelen was een zo vervullende verademing en vertroosting, dat ik niet anders kon dan de tranen de vrije loop te geven. Maar ook de

Als ik alle gedeelde wandelingen zou doen die mensen me voorstelden, kwam ik ongetwijfeld in het Guinness Book of Records met een wandelrecord.

In een jaar van kankerdiagnose en -therapie zocht

verpleegster die mijn hand vastnam, of een arm om mijn schouder legde, … Ik wist het uiteraard al vanuit mijn job: je naaste maakt het verschil. Daar gebeurt het echt. En nu ik aan de andere kant van de zorg belandde, heb ik dat ook dankbaar mogen ontvangen.

Ook in lichamelijkheid? Net je lichaam heeft nochtans erg afgezien.

Dat is waar. Op bepaalde momenten herkende ik mijn eigen zo vermagerde hand bijna niet meer. Maar dan nog des te meer, is een aanraking van grote betekenis. Echt van levensbelang: je bent hier niet alleen; je hoeft hier niet alleen door. De inlossing van onze huidhonger, zoals de Nederlanders dat noemen, is vitaal. Letterlijk. Ik houd niet zo van dat woord, wat het klinkt met te ‘eterig’, te ‘kannibalistisch’; ik spreek liever van strelingsstreven. Als mensen hebben we dat broodnodig. Ook in mijn werk als psychiater merk ik dat lichaamsgericht werken, steeds prominenter wordt, terecht. The body keeps the score, leert ons de traumatherapie. Het lichaam herinnert zich alles, en houdt alles bij. We zijn hier in het Westen te veel op het louter mentale gericht geweest. Ik kan nu zelf getuigen hoe wezenlijk het is de ander ook letterlijk te voelen, fysiek nabij te weten. En nog een menselijke eigenschap om te koesteren, is vriendelijkheid. Dat vind ik zelf al heel lang de kern van goede therapie trouwens. Ik weet dat velen in mijn beroep ‘neutraliteit’ beogen en zelfs als voorwaarde stellen om goed aan therapie te kunnen doen, maar ik volg hen daar niet in. Vriendelijkheid maakt juist het verschil. Het is the ‘holding’ environment, zoals men dat zo schoon zegt. De gewenste sfeer om dragend intermenselijk te kunnen verschijnen. Het neigt bijna wat naar ‘baarmoederlijkheid’, de gewenste omstandigheid om gedragen te kunnen worden.

Ik weet dat velen in mijn beroep ‘neutraliteit’ beogen en zelfs als voorwaarde stellen om goed aan therapie te kunnen doen, maar ik volg hen daar niet in. Vriendelijkheid maakt juist het verschil.

waarden van dat geloof zijn ook de mijne, maar de theologische uitbouw is dat veel minder. Al heb ik nog alle respect voor wie dat wel kan geloven. Want er huist ongetwijfeld veel troost daar. Voor mij werkt er meer iets als non-theïsme, naar de visie van Leo Apostel, een allesbehalve gelovig man, maar die net als ik wel openstond voor het religieuze. Ik geloof meer in een allesomvattend iets, meer als Spinoza – vergeef me de verwijzingen naar de filosofen, maar ze trekken me nu eenmaal. Ik begrijp de kracht van het geloof, maar zelf zoek ik meer heil in filosofie. Het willen weten en beseffen door steeds meer te weten dat … niet-weten juist des mensen is. Het onvatbare. Het oneindige. Het deel zijn van. Maar als mensen kaarsen voor me branden, zoals de zusters van het convent van Brugge, of voor mij in een kerk gaan bidden, dan ben ik daar heel dankbaar om. Zelfs de uitzonderlijke boze brief die zegt dat ik mooi praten kan omdat ik bekend ben en dus veel steunbetuigingen ontvang, kan ik begrijpen. Ook zo’n schrijven kan verbinden. Ik ken die man zijn pijn. Ik heb ze op mijn eenzaamste momenten ook ervaren. Hem en anderen probeer ik dan via dit boek vertroosting te bieden. Vertroosting gaat rond. Wie vanuit zijn of haar zingeving mij een hart onder de riem wil steken, ben ik uiterst dankbaar. Het getuigt van diepmenselijke schoonheid. Wie in pijn aan mij verschijnt, zal ik in de ogen kijken, en op mijn beurt proberen te helpen.

Schoonheid, is een begrip dat heel veel betekent voor jou?

Heel veel. Veel dingen kunnen me erg beroeren. Waar vroeger het geloof de drager was van zingeving, zijn dat nu wetenschap en kunst. Vooral muziek, architectuur, literatuur… het kan mij alles ontzettend boeien en ontroeren. Bach slaat natuurlijk alles. Alsof de hele ordening van het universum in zijn muziek weerspiegeld wordt. Buitengewoon vind ik hem. Maar de meeste zingeving blijft voor mij toch uitgaan van de medemens. Wat wij kunnen zijn voor elkaar.

En het lukt je nu al om weer het volle pond te geven, om zelf weer de ‘zorgdrager’ te zijn?

Toch wel. Gedoseerder misschien, maar nog best intens. En het lukt me. Al kan het soms nog lastig zijn, confronterend ook. Zonet bv. vertelde iemand van zijn broer, die ook kanker had, en twee jaar geleden overleden is. Dat hakt er toch weer op in. Dat raakt me uiteraard. Maar toch is het therapeutisch werk voor mij essentieel én helend. Het is nu eenmaal wie ik ben, wie ik wil zijn. Het is niet alleen mijn zingeving, maar volgens mij ook die van de mens, als ‘species’. Zoals mijn favoriete filosoof Levinas zegt: we bestaan in de blik van de Ander, en die komt tot ons van bovenaf. Onze hulp, onze aangeboden troost en nabijheid, is dus niet paternalistisch of betuttelend, integendeel, hij wordt geboren vanuit een appel van de ander waar we naar opkijken, vanuit onze menselijke hunker naar verbinding en het wezenlijk zorg willen dragen voor elkaar. Vanuit een niet-weten en interesse voor de Ander.

Grote woorden. Opkijken naar. Appel van de Ander. Niet-weten. Klinkt alles wat religieus, toch, voor een man van de wetenschap? Even voor alle duidelijkheid: ik denk niet dat er een hemel is, noch een persoonlijke God, al ben ik in dat geloof thuis opgevoed: een warm katholicisme was mijn deel. Ik zie daar ook nog steeds het mooie van: de

Wat voor jou ook buiten-gewoon was, waren de ‘wanen’ vanuit de overvloedige medicatie. Het delier, zoals men dat noemt: de zintuigen ervaren dingen ‘for real’, alleen zijn ze dat niet echt. Jij had drie zulke heel diepgaande ervaringen. Zeg wel. Een keer met een minzame verpleegster die mij alle dagen kwam bezoeken. En waar ik zoveel troost en deugd van had. Alleen… ze bleek niet te bestaan. Een andere keer – de heftigste – was dat ik participeerde aan een oorlog, in Nagorno-Karabach, met een trouwe medesoldaat die de hele tijd aan mijn zijde bleef. Maar zijn blik… menslief, die ging door merg en been. Alweer niet echt natuurlijk. En een derde was het bezoek van Guido, een ex-collega, waarvan ik bij het zien van hem stellig wist dat hij al dood was, en ik het hem dus gewoon op de man af vroeg: of hij niet overleden was? ‘Ja, maar dat is geen probleem.’ Zo klonk zijn enigmatische antwoord. Het heeft me heel lang beziggehouden, dat antwoord. Dood zijn, is het probleem niet? En hem dat daar zintuiglijk ‘echt’ te horen zeggen, was heel beklijvend, dat kan ik je wel vertellen. Dood zijn is het probleem niet, ik vind het nog steeds een enorm krachtige zin.

Het doet me denken aan een Japanse film, After Life, waarin ieder personage één herinnering mee mag nemen naar het hiernamaals.

Precies één, al de rest wordt gewist. Wat zou dat voor jou zijn? Dan denk ik onmiddellijk aan een cafeetje in Antwerpen, samen met mijn vrouw. Nog in onze studententijd; we volgden beiden geneeskunde. Tot de vroege uurtjes zaten we daar, samen. Meer wil ik daar niet over kwijt, maar dat beeld zou ik graag meenemen.

Ik had gedacht dat het iets van Parijs zou zijn. De liefdesstad staat in jouw boek toch behoorlijk centraal. Je begint en eindigt ermee.

Ach Parijs! Inderdaad een zalige stad. Als het over die stad zou gaan, dan zou de herinnering zeker de viering van mijn veertigste verjaardag zijn, met al mijn vrienden in restaurant La Coupole. Ik had het jaar daarvoor bijna het leven gelaten in een beroerte. Het dinertje was om het leven, de liefde en de vriendschap te vieren. Maar nu je mij toch naar het buitenland brengt, heb ik nog een derde herinnering, als ik mag: de rit met mijn vrouw en kinderen in Sri Lanka, in zo’n ricksaw, een fiets met een aanhangend open karretje. We zaten daar zo gezellig knus tegen elkaar.

Het voelde toen al aan als een heel verbindend en intens moment. Zoals ik het voorbije jaar ook aanrakingen heb ervaren. Het leven kan toch nog mooi zijn, ook al ga je door een tijd van immense pijn. Je naaste maakt dan het verschil.

Dat is de boodschap voor ons allen?

Dat draag ik al heel mijn leven uit, ja. Nu misschien nog doorvoelder, ook ‘ervaringsdeskundig’ gevoed vanuit de andere kant van de zorg. Zorg dragen voor elkaar, is het wezenlijkste wat ons bindt als mensen. Ik wens het jullie lezers allemaal toe. Dat in 2023 iedereen de gepaste zorg mag geven en ontvangen.

Een mooie gedachte, waar we graag bij aansluiten. Dank voor het interview en we wensen ook jou alle zorg toe, aan beide kanten van de lijn.

Dank.

Het leven kan toch nog mooi zijn, ook al ga je door een tijd van immense pijn. Je naaste maakt dan het verschil.

Kom lekker eten en ontdek vanaf 20 januari de gezelligheid, rust en kwaliteit. Geniet van ons bewust eenvoudige en vooral eerlijke, verse keuken met eerbied voor het product en de seizoenen.

We zorgen voor een warm onthaal waarbij je je welkom voelt, een comfortabele fauteuil voor je aperitief of cocktail, alles met toewijding geserveerd. En dat proef je!

We serveren ‘s middags een 3-gangen lunch, ’s avonds een 4-gangen menu

Neem alvast een kijkje op onze website.

Koning-Albertlaan 10 I Lochristi I www.bistroverjus.be 0475 77 77 46 I info@bistroverjus.be

Groenmedewerker

(ervaring is een meerwaarde) voor het onderhoud van openbaar groen.

Profiel:

• Je hebt een diploma “natuur-en groentechnische wetenschappen” of een diploma “tuinaanleg en -onderhoud”.

• Je bent in het bezit van een rijbewijs B of BE.

Wij bieden u:

Fijne feestdagen Onze geldautomaat is en blijft beschikbaar iedere dag van 6 u. tot 23 u. ARGENTA LOCHRISTI 09/395.09.90 I lochristi@argenta.be

• Een voltijdse job met veel afwisseling.

• Een goed loon volgens het barema binnen de sector met extra legale voordelen.

WIJ WERVEN AAN: Meer weten? Tel.: 09 340 76 67 of mail naar hansgroen@skynet.be Interesse? v.u.: Argenta Spaarbank nv, kredietinstelling naar Belgisch recht Belgiëlei 49-53, 2018 Antwerpen Tel.: 03 285 51 11 E-mail: info@argenta.be | Website: www.argenta.be RPR Antwerpen, afdeling Antwerpen ON 0404.453.574

Storten kan aan het loket iedere werkdag tussen 9 u. en 12 u.

Bistro Verjus is het nieuwe restaurant van Steven & Tiffany

Ver troost ingen wie van de drie?

Schoonheid, liefde of mildheid?

Dan toch de liefde. Ik heb het ook heel erg voor schoonheid, en mildheid, ook in mijn boek. Veel vertroosting is ook in schoonheid te vinden. Maar de liefde overkoepelt alles. De twee andere volgen er gewoon uit.

Geloof, wetenschap of kunst?

Je maakt het me niet gemakkelijk. Ho. Wetenschap redt nu mijn leven, ja toch? Daarzonder was ik er niet meer. Dus ere wie ere toekomt. Maar natuurlijk, het religieuze is naar spirituele menselijke ‘honger’ ook vitaal. En kunst al evenzeer. Kijk, eigenlijk zijn kunst en geloof voor mij inwisselbaar. Nu we het te rigide van het instituut kerk afgeworpen hebben, is er voor mij in kunst en in het religieuze toegang naar het oneindige, naar het onbegrijpelijk geheel waar mij, mensen, deel van uitmaken. Maar kiezen tussen de drie, neen, dat kan ik niet. Ze zijn alle drie even wezenlijk.

Atheïst, agnost of gelovige?

Met permissie, geen van de drie. Ik vind ze te categoriserend. Er hang veel te veel verleden en polarisatie aan vast. Ik zie me eerder als een non-theïst. A-theïst werkt ook niet voor mij. Ik ben immers een promens. A en anti, daar doe ik niet aan mee. Let op: ik heb alle respect voor ieder mens die zich labelt als een gelovige, of een ongelovige of een… wat dan ook, maar zelf voel ik me meer thuis in een allesomvattende oneindigheid, waar ik deel van mag uitmaken. Iets als Spinoza’s pantheïsme. (De niet persoonlijke) God is overal, in alles en iedereen. God als de oneindige, onveroorzaakte en enige substantie.

Filosofie, psychologie of sociologie?

Psychologie is mijn beroep, en sociologie raakt heel erg aan mijn werk als systeemtherapeut. Structuren en wat ze betekenen voor mensen, zijn belangrijk. Maar wat mij het meeste troost biedt, is de filosofie. Het zoeken naar, het verwonderd zijn, het denken en overleggen, het cirkelen omheen de zinvraag… het blijven vorsen en toch telkens niet weten, maar toch weer anders dan voorheen… Het getuigt voor mij van een ontieglijke schoonheid. Maakt mij nog bescheidener. Nog gelukkiger, van zoiets mensoverstijgends deel te mogen uitmaken.

Levinas, Buber of Marx?

Ongetwijfeld Levinas. Ik was lang zoekende naar zingeving. Een eerste ‘ontsluiter’ vond ik in het boek Avonden van Reve: daar gaat het ook over de grote levensvragen, en over de uiteindelijke vervulling door ‘gezien’ te worden. Zeg maar: erkend te worden als mens. Een tweede ontsluiter was mijn kennismaking met Levinas: zijn pleidooi voor La petite bonté, het kleine, goede doen, van mens tot mens. Door in te gaan op de vraag die uitgaat van andere mensen: in de Ander zijn blik ontmoeten we onszelf en wat we kunnen betekenen. Zorg dragen, is daarbij vitaal voor mij.

Freud, Nagy of Rogers?

Ik ben begonnen als psychoanalist, maar werd door mijn mentor Luc Isebaert naar de systeemtherapie geleid. Een van de grondleggers daarvan was Nagy. Ik heb bij hem nog workshops gevolgd. Dus neem hem maar.

Bach, Mozart of Beethoven?

Mijn vader was een Mozart-liefhebber, en velen zien Beethoven als de grootste vernieuwer

binnen de klassieke muziek. Maar voor mij is het altijd weer Bach. Er gaat zoveel schoonheid en troost uit van zijn muziek, daar zijn geen woorden voor. Het appel dat van zijn composities uitgaat… onbeschrijflijk. Zoals Etienne Vermeersch – nochtans een notoir ongelovige – Bachs muziek ooit typeerde: je zou er bijna weer door gaan geloven. Om maar te zeggen, allesoverstijgend bijna.

Shakespeare, Elsschot, Reve?

Waar ik ook kom en ze spelen een stuk van Shakespeare, ga ik geheid kijken. Het omvat het hele leven. Maar toch begrijp je wellicht al dat ik voor Reve ga. Zijn boek De Avonden was voor mij een openbaring: ik was niet langer alleen op de wereld met mijn grote existentiële vragen. Door Reve ben ik psychiater geworden, dus je kan zijn belang voor mij moeilijk overschatten.

Zicht, gehoor of tastzin?

De tast. De aanraking. La caresse, zoals Levinas dat noemt. Het is de diepste vorm van verbinding voor ons, mensen: geraakt en aangeraakt worden.

Franciscus, Gandhi of Einstein?

Einstein misschien niet. Ik heb ooit zijn dagboeken gelezen, en – excuse le mot – ik vond ze bijna infantiel. Ongewoon toch voor zo’n genie. Franciscus of Gandhi dan? Franciscus is lang geleden… betekende wel veel. Maar toch: daar zit toch wat veel vertelling rond ondertussen, met verhaaltjes over spreken met de dieren en zo… Dan toch liever Gandhi, voor zijn engagement. Om het met zijn kleine, tengere gestalte op te nemen voor de ander, tegen de machthebbers in. La petite bonté, werd bij hem heel zichtbaar.

Spiegels van de ziel

Hoe jij huist in mij: met je hand m'n wang strelen, m'n oorlelletje aaien, je duim in de mond

Hoe jij huist in mij je armpjes om mij heen slaat, vastklampend alsof dit onze laatste keer is, vol overgave je laten rusten tegen mij.

Hoe jij indruist tegen mij in koppig negeren als m'n woorden verkeerd vallen, jij toch je zin wil doordrijven.

Hoe jij huist in mij verscholen in een pijntje dat getroost moet, de drukte teveel wordt en je rust zoekt.

Hoe jij ruist in mij: onze hartslag vertraagt, de ademhaling lichter en ogen verzwaard verstrengeld in elkaar, arm in arm.

Hoe jij mij huist.

gedicht

door Evy Erauw

klaverke vier het

Lilly Noppe

Hallo allemaal,

1Eerst en vooral bedankt aan Maud om het klaverke vier aan mij te geven.

Ik ben dus Lilly :-)

Ik ben 7 jaar en woon in Beervelde met mijn kleine zusje Mona, mama, papa, Roos de poes en onze konijntjes.

Ik zit in het tweede leerjaar op de Gemeentelijke Basisschool Beervelde, in de klas van juf Caroline en Katrien.

Mijn hobby’s zijn paardrijden en ballet. Ballet doe ik samen met mijn vriendin Marie. Paardrijden doe ik al van mijn 4 jaar en vind ik super super super leuk. Speedy en Beauty zijn mijn lievelingspaarden op de manège. Ik speel ook graag andere paardenspelletjes. Ik hou zoooo veel van dieren, en droom ervan om een eigen paard en een hond te hebben. Later wil ik de allerbeste springruiter ter wereld worden!

Ik geef het klaverke vier nu graag door aan mijn vriendin Marie Kraeye.

Kraeye

Hallo!

Dank je wel Lilly voor het doorgeven van het klavertje vier!

Ik ben Marie, 7 jaar oud en ik sta bijna meer op mijn hoofd dan op mijn benen. Trucjes uitproberen doe ik thuis, in de winkel, tijdens het wachten bij de kapster, zo goed als overal.

Dit doe ik graag samen met mijn grote zus Janne en mijn kleine broer Josse kijkt ondertussen graag mee.

Dansen is mijn favoriete hobby, bij Arabesk is het altijd leuk! Dat doe ik samen met Lilly en daar maken we veel plezier.

Mijn lievelingsdier is een paard... of een flamingo! In mijn tuin staan 2 flamingo's - geen echte ;-) -

Als ik zondag naar de CHIRO ga, is het altijd leuker met Orphée erbij! Ook tijdens de week zie ik haar elke dag, ze zit (samen met Lilly, Maud en nog andere vriendinnetjes) in mijn klas.

Ik geef graag door aan Orphée die minstens even zotjes kan doen als ik :-D

of ‘t klein batonneken...

Marie

Orphée Wulteputte

Dank je wel Marie om het klavertje vier aan mij door te geven, leuk!

Hallo iedereen! Mijn naam is Orphée Wulteputte en ik zit samen met Marie in het tweede leerjaar op de gemeenteschool in Beervelde. Het leukste vak vind ik rekenen, samen met mijn “juffie” Caroline. Ik woon ook in Beervelde, samen met mijn zus Amber, papa (Benny Wulteputte), mama (Elfie Raes) en onze hond Nio. Langs de ene kant ben ik een echt meisje dat heel graag babbelt, fan is van Camille, glitter en roze, maar langs de andere kant ben ik ook een echte ravotter. Buiten spelen vind ik supertof, je kan me dan ook elke zondag op de Chiro vinden. Een toffe bende vrienden, vriendinnen en leuke leiding: top! Daarnaast speel ik ook voetbal bij Dynamo Beervelde. Momenteel zit ik bij de U8. Daarnaast hou ik toch ook wel enorm van lekkere snoepjes !

Met veel plezier geef ik het klavertje vier door aan mijn vriendinnetje Renee die ongetwijfeld ook veel over zichzelf te vertellen heeft!

Renee Seijnhaeve

Orphéetje pateetje, bedankt voor ‘t klaverke, zoen van Reneetje!

Dag lieve mensen, ik ben Renee Seijnhaeve Ik ben 7 jaar en woon in de Heistraat in Beervelde met mijn mama, papa, broertje Stan, hond Leon, onze kippen en Bernard de schildpad.

Ik ben een vrolijke creatieve taterwater en een grote dierenvriend. Later wil ik graag turnjuf worden en daarnaast politieagent en kapster in bijberoep.

Sinds vorig jaar ga ik naar Chiro Beervelde. We gingen afgelopen zomer op kamp en dat vond ik echt fantastisch. We mochten elke dag snoep eten, ons heel vuil maken en veel leuke spelletjes spelen.

Verder turn ik ook heel graag bij turnclub Athena en op zaterdag sport ik bij Crossfit Lokeren.

Naast 5 neefjes heb ik 1 fantastisch nichtje, Liese Delaere. Aan haar wil ik graag ‘t klaverke doorgeven.

5 jaar ‘t Fazantenhof

Interview met centrumleidster Nathalie De Mol

“ 't Fazantenhof wil dé ontmoetingsplaats zijn voor iedereen uit de buurt, waar gezelligheid, sociaal contact, kortom het samenzijn, centraal staat.”

Zo opent de website. Na vijf jaar houden wij graag eens de vinger aan de pols of die toch wel ambitieuze doelstelling intussen werd bereikt. Kent iedereen nu ’t Fazantenhof? Bleek de drempel laag genoeg? Wordt de doelgroep in de deelgemeentes ook bereikt? Over dit en nog zoveel meer, horen we graag centrumleidster Nathalie De Mol.

Jullie bestaan vijf jaar, Nathalie?

Nu toch iets langer al. De opening vond plaats op 30.09.2017 dus zeker een dikke vijf jaar. Tijd vliegt, al zat daar wel een lastige coronaperiode tussen. Maar kijk, dat is nu achter de rug. Hout vasthouden.

BEZOEKERS EN VRIJWILLIGERS

De doelstelling zoals verwoord in de website werd intussen bereikt? ’t Fazantenhof leeft, dat is zeker. Mensen ontmoeten elkaar hier, niet alleen de talloze bezoekers, maar ook de grote schare vrijwilligers die onbaatzuchtig telkens weer onze hele organisatie mee helpt schragen. En het is heerlijk om hier onder je neus vriendschapsbanden voor het leven te zien ontstaan. En om een bezoeker te horen zeggen hoe fijn de namiddag weer is geweest. Daar doe je het voor. Een warme plaats aanbieden waar mensen ongedwongen elkaar kunnen treffen, en samen tijd spenderen. Ik denk dat we daarin zijn geslaagd.

Eerst even over die vele vrijwilligers. Iedereen kan hier terecht om bij te springen?

We zijn nu met een honderdtal, dus dat is best veel, en eigenlijk net genoeg om ’t Fazantenhof draaiende te houden. Zonder hen gaat het immers niet. Echt niet. Maar mensen die zich geroepen voelen kunnen nog altijd bij mij op gesprek komen, en dan doen wij een losse babbel, kijken wat het aanbod en de hulp kan zijn, wat hun interesseveld is… Daarna laten we hen dan eens proefdraaien om te kijken hoe het voelt. In de cafetaria komen we nu en dan nog wel eens handen tekort, als habitués eens op verlof willen gaan bv. Dus extra handen blijven eigenlijk wel welkom. Maar ook anderszins: iemand die zich bekwaamd heeft in het een of het ander, tijd heeft, en zijn expertise aan de gemeenschap aan wil bieden, geven wij graag nog een forum. Een bergreiziger die over de hoogste wereldkammen wil vertellen, iemand die tweetalig is waaronder Spaans bv, iemand die eens over het maken van vogelkastjes wil praten… wij staan open voor alles.

Spaans? Ik zou denken dat Frans, Engels, Duits… meer kans maakt? Maar die hebben we al! Er zijn hier wekelijkse praatgroepen, voor mensen die in die talen met elkaar bij willen praten. En je zal merken, die groepen hebben best een aardig niveau. Maar voor Spaans bv. krijgen we ook aanvragen, en vooralsnog slaagden we er niet in iemand te vinden die dat kan leiden.

Ach, mensen dragen ook zelf ideeën aan?

Zeker! De vrijwilligers, ons personeel, de bezoekers… en er is onze ideeënbus hier in de gang. Alle ideeën zijn meer dan welkom. Hoe meer het hier bloeit en groeit, hoe beter. Grosso modo zou je ons aanbod onder drie grote noemers kunnen categoriseren: educatief, informatief en recreatief. Zo zijn er veel initiatielessen rond Word of iPhone-gebruik, zijn er danslessen, is er een schildersatelier, zijn er meditatiesessies, voordrachten, zoals nu over preventie van dikkedarmkanker, zijn er films, … noem maar op.

En alle begeleiding gebeurt gratis?

Vrijwilligers bieden spontaan hun passie aan. Je houdt het niet voor mogelijk hoeveel talent hier samenkomt. En ja, ze doen dat gratis, uit sociale bewogenheid en omdat ze het ook gewoon graag doen. Veel van onze activiteiten gaan bottomup en dat werkt fantastisch. En als we toch een aanbod willen doen waarbij we nu niet uit onze vrijwilligers kunnen rekruteren, doen we meestal een beroep op vormingsorganisaties zoals Avansa en Kisp, die beide opleidingen aanbieden.

Het is heerlijk om hier onder je neus vriendschapsbanden voor het leven te zien ontstaan. En om een bezoeker te horen zeggen hoe fijn de namiddag weer is geweest. Daar doe je het voor.

Tekst: Luc Van de Vijver

Jullie richten zich vooral op de wat oudere laag van de bevolking? Mensen die niet meer werken?

Dat is inderdaad een groot deel van onze bezoekers. Maar er zijn er nog veel meer: mensen die een tijdje uitvallen en liever onder de mensen willen blijven komen, werknemers of -gevers die werkongeschikt zijn, soms ook jongeren die hier komen studeren… dat is zo mooi om zien, om jongeren met gepensioneerden te zien mengen en plots samen te zien biljarten. Prachtig. Of mensen die deeltijds werken. Maar je hebt een punt natuurlijk: voor wie tijdens de kantooruren werkt, van negen tot vijf, is het moeilijk, want heel veel activiteiten worden overdag gepland.

DREMPEL

Even over de laagdrempeligheid. Stel: ik ben een tijdje thuis om een of andere reden, en ik verveel me. Ik wil volk om me heen. Ik ga gewoon naar ’t Fazantenhof en ik kom gastvrij in gezelligheid terecht? Doen, zou ik zeggen. Er is hier een bar die open is overdag, en waar altijd leven is. En inderdaad, de sfeer is hier open en gezellig. Heel ongedwongen. En iedereen is welkom, zonder uitzondering. Je kan er de krant lezen, er is geen consumptieverplichting, er is altijd iemand om aan te spreken…

Mooi. Maar ik ga nog een stapje verder: ik ben van een uithoek van Zaffelare, Beervelde of Zeveneken. Voor wie in centrum Lochristi woont, is dat allemaal goed en wel, maar wie aan de ‘buitengemeentes’ woont?

Je hebt een punt. De mobiliteit speelt veel mensen parten, vooral zij die minder mobiel of ouder zijn. Busvervoer is niet optimaal. Vanuit Zeveneken, langs de Antwerpse Steenweg, valt dat nog mee, maar vanuit Zaffelare en Beervelde is dat inderdaad een ander paar mouwen. Daarom dat we een antennepunt zijn gestart in Zaffelare, in het WZC Sint-Vincentius: Buurthuis ’t Vaardeken. Het is een pilootproject dat gesubsidieerd wordt door de Vlaamse Gemeenschap, nog een initiatief toen Wouter Beke minister was. Dit engagement loopt nog tot maart 2024. We bieden ook in ‘t Vaardeken allerlei activiteiten aan… Nu, we weten heus wel dat aanlopen in een cafetaria van een WZC op zich ook wel weer een drempel is, maar het project oogst schoorvoetend toch enig succes: voor onze kaarting waren er 16 mensen, niet-WZC-bewoners,

voor de yoga 5, en dat is perfect vergelijkbaar met wat hier in ’t Fazantenhof gebeurt… ik heb er dus goede hoop op. En ook dat na dit project het lokale bestuur daar eveneens verder op inzet. In een volgende fase zouden er in Zeveneken en Beervelde ook nog antennepunten komen. Nu, dat is toekomstmuziek. Stap voor stap, zo gaan we verder. Maar we lopen zeker op het juiste pad. En vergeet niet dat ’t Fazantenhof ook een maatschappelijke vinger aan de pols houdt rond armoede en eenzaamheid, en daar discreet of bij aanvraag actief in bijspringt. Zo nodig verwijzen we door naar ons Sociaal Huis. We zijn dus op vele domeinen tegelijk bezig.

Nog een laatste item rond de laagdrempeligheid: bereiken jullie alle mensen? Ik hoor dat er veel initiatielessen rond pc zijn. Dus denk ik: hm, die bereik je sowieso niet via de digitale weg.

Dat is zo. We hebben inderdaad een website, zijn op FB actief, en hebben een digitale Nieuwsbrief voor wie zich daar op inschrijft, maar dat veronderstelt digitale bekwaamheid en beschikbaarheid. Dus alleen daarop inzetten zou kortzichtig zijn. Daarom dat we ook heel erg rekenen op ons maandelijks gemeenteblad, Lo Info, waarin onze activiteiten telkens weer in de kijker komen. En dat boekje wordt overal in de gemeente gebust, van het centrum tot in de uithoeken. Maar ik zal niet verhullen dat we heel blij zijn met de extra aandacht die ook jullie ons nu geven. Jullie worden ook goed gelezen en overal gebust. Dus dat is mooi meegenomen, want we willen echt iedereen bereiken om de volgende vijf jaar nóg meer bij onze begindoelstelling uit te komen: dé Lootse ontmoetingsplaats worden waar gezelligheid en sociaal contact centraal staan. We doen onze uiterste best om iedereen te bereiken, en geven wat we hebben, met ons beperkte team van vijf mensen. Maar hoe meer PR-kanalen ons helpen, hoe beter uiteraard. Dus een dikke merci.

Graag gedaan. Hopelijk helpt dit interview om de drempel nog verder te verlagen, en ‘t Fazantenhof nog meer te doen ‘kakelen en kokkeren’.

Wij hopen het met jullie. En dat ook het antennepunt in Zaffelare zo ook nog een extra injectie krijgt. Want het loont ook daar echt de moeite!

Dat is zo mooi om zien, om jongeren met gepensioneerden te zien mengen en plots samen te zien biljarten. Prachtig.

Meer dan 25 jaar ervaring.

We specialiseren ons in de fabricatie van keukens, badkamers, wandkasten en algemene meubelinrichtingen op maat. Zowel strakke moderne interieurs als landelijke stijlen worden met zorg gemaakt en geplaatst.

Onze eigen ontwerpafdeling werkt alles uit en brengt elk idee van droom tot werkelijkheid.

Alle meubelonderdelen worden voor 100% in eigen atelier vervaardigd waardoor wij volledig op maat en volgens de wensen van de klant kunnen werken. Alle afmetingen en indelingen zijn mogelijk naar Uw keuze. Inclusief levering en montage.

Groeten uit Dieppe

Op een van mijn snuistertochten door Gent trok deze broche mijn volle aandacht. Ze lag te fonkelen in een vitrine tussen een partij tweedehandse juwelen. Ik had bij de eerste oogopslag het gevoel dat het sieraad uit de sixties stamde. De ivoorkleurige maritieme voorstelling leek wel uit plastiek te zijn gemaakt. Vreemd, want de omlijsting daarentegen was duidelijk massief zilver en 19de eeuws. Een raadsel…

Toen ik een aantal weken later in het Franse Dieppe een bezoek bracht aan het Kasteelmuseum, raakte het mysterie echter vlug opgelost. Het museum herbergt de grootste Franse collectie ivoren voorwerpen. De oorsprong van deze indrukwekkende verzameling van om en bij de tweeduizend items, ligt in het maritieme verleden van deze havenstad. Al in de 16de eeuw werd handel gedreven met Afrika en Azië. Op die manier kwam vanuit Afrika allerlei ivoor aan wal. Naast olifantstanden werd in Dieppe ook ivoor afkomstig van narwallen en tanden van potvissen en nijlpaarden in de talrijke ateliers, die de stad rijk was, verwerkt. Men maakte er zowel gebruiksvoorwerpen als decoratieve hebbedingen van. Dieppe was in de 18de en 19de eeuw hét centrum voor ivoorsnijkunst bij uitstek. Daar in 1989 de handel in ivoor verboden werd, en in Frankrijk een decreet de verkoop en zelfs de productie van ivoren voorwerpen verbiedt, zijn in Dieppe de allerlaatste ateliers verdwenen. Gelukkig kunnen we ons via deze museumcollectie nog een beeld vormen van wat voor moois er in de

loop van de geschiedenis zoal geproduceerd werd.

Groot was mijn verwondering toen ik in één van de zalen van het museum een kast aantrof waarin een aantal microsculpturen, in precies dezelfde stijl van de broche in kwestie, lagen uitgestald. Ik kon mijn ogen niet geloven!

Thuisgekomen, spoedde ik mij naar Gent. Ik was niet weinig blij, toen ik zag dat de broche nog steeds in de vitrine lag te schitteren! Ik kon ze uiteindelijk voor een klein prijsje kopen.

Veel later nam ik contact op met de conservator van het Kasteelmuseum, die me doorverwees naar een expert. Toen ik foto’s van de broche doorstuurde, wist die me, aan de hand van de stijlkenmerken, precies te vertellen wie het ivoren sieraad gemaakt had. De kunstenaar bleek niemand minder dan Jean Antoine Belleteste (1718-1811) te zijn. Deze laatste was één van de allerbeste kunstenaar-ivoorsnijders uit de 18de eeuw. Met zijn uitzonderlijk talent als toonaangevend ivoorsnijder wist hij tal van anderen te beïnvloeden. In Dieppe is er nog altijd een straat naar hem genoemd.

Vanwaar de verwarring vooraf? Volgens de expert sierde deze ivoren microsculptuur ooit het deksel van een ivoren pillendoosje, zoals er in het Kasteelmuseum een aantal te bewonderen zijn. Vermoedelijk liet iemand in de 19de eeuw van het tafereel, dat amper een paar millimeter dik is, een juweel maken.

Zo zie je maar… zoals men zegt: “Alle schijn is geen zijn.“

rariteitenkabinet

door Eric De Wilde

BELLETESTE Jean-Antoine (1731-1811)

Dendanku woordenboeket

Rubriek voor de warme medemens

Deze maand: een welgemeende dankjewel van Dalilah Jelassi aan

Monique Hillaert

Aanvraag: Beste redactie, het zou tof zijn om als verrassing de mooie kerststal van mijn buur- vrouw in 9080 te laten verschijnen. Monique is zo een gezellige lieve madam en het zou dus echt tof zijn om die gezelligheid te delen met iedereen.

Een spontane en verrassende bedanking, dat wou Dalilah Jelassi in de decembermaand aanbieden aan haar buurvrouw, Monique Hillaert, uit de Sint-Elooistraat Zeveneken. Dalilah raakte allang gecharmeerd door de warmmenselijke Monique – altijd bereid om anderen te helpen – maar eind vorige jaar raakte ze zo geïnspireerd door Moniques prachtige buiternkerststal dat ze besloot ons aan te schrijven. Helaas, ons kerstnummer zat al proppensvol, en om geen vijgen na Pasen te oogsten, besloten we op de redactie het anders aan te pakken. Resultaat: een boeket van woorden, met enkele stiekem gesprokkelde beelden. Met dank aan de medeplichtige familie !

Dalilah: ‘Wat Monique zo typeert is gewoon haar gezellige manier van doen. Ze spreekt iedereen aan, jong of oud, en kent ook enorm veel mensen. Ze is geboren en getogen in Zeveneken, voelt zich daar op en top, en bij goed weer kan je haar zeker tegenkomen tijdens haar regelmatige fietstochten. Ze is ook een heel grote dierenvriend en haar hond Jefke is haar soulmate. Die dierenliefde heeft trouwens haar jongste kleindochter ook vast. Niet enkel voor haar kinderen en kleinkinderen staat ze altijd paraat maar om het even wie kan bij haar terecht voor een babbel en de koffie staat altijd klaar (en de vanillejenever ). Kortom ik heb geluk om een 2e mama naast de deur te hebben met wie ik op stap kan gaan naar tuincentra om planten te halen want over planten weet Monique echt alles!’

Monique met haar jongste kleindochter Katinka

Ook interesse in een stiekeme bedanking? Stuur een mailtje naar info@nummer9080.be

Daina op bezoek in met het Cabaret

Daina fotografeerde voor de Gentse musicalvereniging Karthago de participerende acteurs van de nieuwe productie Cabaret. Ze passeren hier de revue. En wat voor een revue www.smile-at-daina.com

Musical - Cabaret / Binnenkort in Lochristi

• Het is fantastisch om een moderne versie van de musicalklassieker 'Cabaret' te mogen brengen. Het stuk heeft een mooie gelaagdheid die op momenten heel grappig en meeslepend is, maar dit kan heel snel omslaan naar een duistere toon.

• De sfeer in de groep is enorm goed. Bij Karthago werken we altijd met een groepje van gemotiveerde en getalenteerde musicalliefhebbers, en dat kan je zowel op als naast het podium zien.

• Er wordt best wel wat inspanning gevraagd van iedereen die betrokken is. Zowel de creatives als de mensen op de scène werken een half jaar aan deze productie. Dat is op sommige momenten moeilijk in combinatie met een job, maar de voldoening die we eruit halen tijdens de shows is dat dubbel en dik waard. We hopen dat ons publiek dat dan ook kan zien.

• Het is niet evident om met weinig kleren op het podium te staan. Gelukkig wordt dit altijd goed omkaderd en is het altijd duidelijk waarom er voor een bepaald kostuum wordt gekozen. Op die manier is het voor ons als speler ook aangenamer om in een bepaalde rol te kruipen.

• Zangtechnisch doen we soms rare dingen om de ensemblezang een mooie 'kleur' te geven. Zo zingen we 'ik zit er warmpjes in', maar omdat de 'r' in 'warmpjes' daar wat ongelukkig uitkomt, wordt deze eigenlijk niet gezongen. Zo ontstond al snel 'er zitten wormpjes in'. Elk jaar zijn er wel een aantal van die insiders.

• Een aantal lijnen tekst en zang zijn in het Engels, Frans en Duits. Niemand van ons is perfect drietalig, dus doen we dit jaar nog een extra inspanning om de uitspraak goed te krijgen.

Musical - Cabaret / Tim Vereecken

KIJKDAG

zaterdag 28 januari

Lochristi - Kapelleken 9

Leuke op te frissen karakterwoning op wandelafstand van centrum Lochristi. Deze open bebouwing biedt verschillende mogelijkheden om een gezellige nieuwe thuis te creëren.

Richtprijs: € 275.000

donderdag 2 februari

Lochristi - Nieuwstraat

kalender februari

WEKELIJKSE ACTIVITEITEN

Hatha yogalessen met Dini van Hoecke in Takketiele huis, Rechtstraat 26 di. 19.30-21 u. & wo. 09.30-11 u. Meer info: www.ayur-asana.be Fietsen met Ferm & LG Zaffelare elke donderdag om 14 u. vertrek aan de kerk van Zaffelare. Info: Rosette Schelfhout 0485/365573

Zaterdag 4 februari - 20 u.

De Nonsens Alliantie op bezoek

Zaterdag 28 januari - 20 u. Sarah D’hondt en Gwen Cresens – Ode aan Barbara –“Ma plus belle histoire d’amour’, c’est vous”. Een intieme ode aan de Franse chansonnière en icoon 'Barbara.' Een artieste met zoveel cachet dat zelfs koele minnaars niet om haar heen kunnen. Waar: Uyttenhove, Zavel 5, Zeveneken Organisatie: Cultuursmakers Lochristi Info: www.cultuursmakers.be/lochristi/ activiteiten - Inschr.: lochristi@cultuursmakers.be of 09 356 94 20

De Nonsens Alliantie bestaat uit een groep acteurs met heel wat ervaring in het improvisatietheater. De Nonsens Alliantie gaat elke uitdaging aan en zorgt voor een avondvullende show over een specifiek thema of onderwerp. Wij vragen, zij spelen. Grappig, ontroerend of absurd: met de suggesties van het publiek zorgen zij voor onvergetelijke interactieve comedy! Wij, Cultuursmakers, gaan ook een uitdaging aan: we sluiten de avond af met een heuse no-nonsens receptie en alhoewel het reeds februari is, we staan oogluikend toch nog een nieuwjaarswens toe. Ook stellen we ons jaarprogramma 2023 kort voor.

Waar: Lodejo, Dorp-Oost 1

Organisatie: Cultuursmakers Lochristi Info & inschr.: lochristi@cultuursmakers.be of tel 09 356 94 20.

Zaterdag 11 februari - 20 u. WINTERVONKEN

D'ENHUGO - Een melancholische trip tussen hip hop en kleinkunst.

De opbrengst gaat naar kinderkankerfonds Koest. Organisatie: vzw SC Reinaert

Waar: Sfeervelde, Beervelde Dorp 58 Tickets: wintervonken@vzw-reinaert.be

Zondag 29 januari - 10.30 u.

Nieuwjaarsreceptie Cd&v

Organisatie: Cd&v Lochristi-Wachtebeke

Maandag 6 februari - 14.30 u.

Zaterdag 11 februari - 10 u. Begeleid bezoek tentoonstelling 'Theodoor Rombouts'

Zondag 29 januari - 11 u.

Nieuwjaarsreceptie Open Vld

Organisatie: Open Vld Lochristi-Wachtebeke - Waar: Le Bon Vivant, Meerstraat 2, Wachtebeke

De

traliemama's door Sabine De Vos

Sabine De Vos zorgt voor een unieke kijk achter de schermen van een wereld vol geheimen en nooit vertelde verhalen, over de kracht van moederliefde - of het ontbreken daarvan. over het samen leven in een cel, het lawaai, de eenzaamheid, de stilte. het verhaal van vrouwen die door een fout niet alleen dader, maar ook slachtoffer zijn.

Waar: 't Fazantenhof - bosstraat 5 c Info: gilbert.vds@belgacom.net

Het MSK te Gent organiseert de eerste monografische tentoonstelling ooit over een sleutelfiguur in de genreschilderkunst: de Antwerpenaar Theodoor Rombouts (1597 - 1637), virtuoos van het Vlaamse Caravaggisme.

Voor de tentoonstelling werden werken uit Europa en de Verenigde Staten overgebracht naar Gent. Het resultaat is een verrassend, nieuw totaalbeeld op de kunstenaar en legt via een thematische opstelling de focus op alle aspecten van Rombouts' schilderkunst. Wij zorgen voor een gegidste rondleiding. Afspraak om 9.45 u. ingang MSK te Gent Organisatie: Cultuursmakers Lochristi Info & inschr.: lochristi@cultuursmakers. be of tel 09 356 94 20.

Samen laten we LochristiWachtebeke schitteren in

26 merken onder één dak Gratis

Spring binnen en maak kennis met de mobiliteit van de toekomst. Wil je graag die tweede wagen vervangen door een e-bike? Wij nemen je wagen over! Vraag ernaar in de winkel.

kalender februari

Zondag

12 februari - van 10 tot 12 u.

Opendeur

GBS Lochristi - Beervelde

Kom de gezellige sfeer opsnuiven in de 3 vestigingen van de gemeentelijke basisschool, het personeel staat klaar om jullie een rondleiding te geven op de school en jullie vragen te beantwoorden.

Organisatie: GBS Lochristi - Beervelde Waar: Kleuterschool Lochristi Koning Boudewijnlaan 4 - Lagere school Lochristi Schoolstraat 18 - Kleuter + lagere school Beervelde Kloosterstraat 4 Info: 09/331 53 61 - 09/355 53 80

Donderdag 16 febr uari - 14 u.

Hoofd in de wolken & voeten op de grond

Windkracht 10, de wereld achter Koksijde Rescue. Waag wat gewaagd moet worden. Lezing door Majoor Vlieger Eline Leurs, helikopterpilote bij de Luchtmacht. Organisatie: Neos Lochristi Waar : Lodejo, Dorp-Oost 1 Info & Inschr. : neoslochristi@gmail.com of bel 0476 41 02 19

Woensdag 22 februari - 20 u.

'Water, waarom elke druppel telt' door prof. Marc Van Molle Onze 'blauwe planeet' heeft duidelijk een waterprobleem. Verschillende factoren zoals industrialisering, bevolkingsaangroei, irrigatielandbouw en afname van watervoorraden door klimaatopwarming spelen hierin een grote rol en mogelijk leidt water(s)nood tot gewapende en handelsconflicten. Hoe komt dit en welke risico's brengt dit alles mee? Hoe kunnen we dit verder vermijden en oplossen? Dat zijn vragen die worden behandeld door professor Marc Van Molle in zijn lezing 'Water, elke druppel telt'. Marc Van Molle is emeritus professor Fysische Geografie aan de VUB.

Waar: Lodejo, Dorp-Oost 1 Organisatie: Cultuursmakers Lochristi Info & inschr.: lochristi@cultuursmakers. be of tel 09 356 94 20.

Zondag 12 februari - 17.30 u.

Valentijnconcert

Concert door de K.H. St Cecilia Zeveneken

Waar: kerk van Zeveneken Info: harmoniezeveneken@gmail.com

Organisatie: K.H. St Cecilia Zeveneken

17, 18, 24 en 25 februari - 20 u.

Toneel: Terra Nova

Woensdag 15 februari - 19.30 u.

Ontmoetingsdag Samen Anders

Organisatie: Samen Anders Waar: zaal Sfeervelde te Beervelde

DE ONNOZELE KINDEREN uit Zaffelare spelen een monoloog gebaseerd op de dagboeken en notities van Robert Falcon Scott, de tweede man op de Zuidpool. Scott heeft de onweerstaanbare drang om altijd overal de eerste te zijn. Het beroep van ontdekkingsreiziger is hem op het lijf geschreven. Het schip ‘Terra Nova’ brengt hem naar de plek waarnaar het genoemd werd: Antarctica. Hij probeert er als eerste de Zuidpool te bereiken, maar dat lukt niet. Door de helse weersomstandigheden moet hij er overwinteren in een zelfgemaakte hut. Tekst en spel: Luc Van Autreve Live muziek: Dirk Van Hecke Organisatie: De Nieuwe Ontginning Waar : LOS, Zaffelaredorp 83 Kaarten (€ 15): er zijn maar 30 plaatsen, dus reserveren is verplicht via exponieuweontginning@gmail.com of 0493 689342

Zaterdag 4 maart - 20 u.

Lootse Volksquiz

Ploegen van max.4 pers., 20 € per ploeg. Waar: zaal Sfeervelde, Beervelde-dorp 58b Organisatie: KWB Beervelde Inschrijven: bij Paul Himpens 0477/42 11 75 of mail naar paulhimpens@telenet.be of kwbbeervelde1@gmail.com of door betaling op reknr BE79 7512 0432 0133 met vermelding van de naam van je ploeg.

Film fons

DEAD POETS SOCIETY

Met Dead Poets Society graven we diep terug naar 1989. Een zoveelste kantelpunt in het denken van de mens. Indien u op wonderlijke wijze deze film nog nooit gezien heeft, wordt het sterk aanbevolen daar verandering in te brengen. Want veranderen is vaak verbeteren.

Op een elitaire kostschool worden de leergierigste boekenwurmen verrast door de nogal ongebruikelijke lesmethoden van meneer Keating, de nieuwe leraar Engels. Hij neemt hen mee naar buiten, laat hen pagina’s uitscheuren en vertelt hen over de ‘Dead Poets Society’, een gemeenschap waar Keating vroeger als student in het geheim poëzie aanbad en beoefende. De leerlingen hangen intussen aan z’n lippen door zijn wijze woorden: “Vakken als recht, bouwkunde en geneeskunde zijn nodig om het leven te onderhouden. Maar poëzie, schoonheid en romantiek zijn de deugden waarvoor mensen blijven leven. Keating inspireert elke leerling om zichzelf te ontplooien. Neil Perry, een uitstekende leerling, leeft volgens de strenge opvolging van zijn vader en heeft nog nooit de keuze gehad om zijn dromen op te zoeken. Nu gaat hij acteren, tegen de regels van zijn vader in.

Ondertussen leert ook Todd Anderson, een verlegen boekenwurm, zichzelf bloot te stellen en blijkt hij een Poëtisch genie. Knox Overstreet, een hopeloze romanticus, heeft zelfs eindelijk het lef gekregen om zijn liefde te verklaren aan dat ene meisje. Uiteraard worden deze mentale revoluties van de leerlingen opgemerkt door de directie, waardoor er een stille oorlog ontstaat tussen discipline en levensvreugde, met dramatische ontwikkelingen tot gevolg. Een film van zoete en bittere tranen, die iedereen ontroert. Een prachtig verhaal, inspirerend van begin tot eind. Gaande van de wil om bij te leren tot de goesting om effectief te leven. Doen wat je wil doen is een basisrecht dat velen vergeten. De leraar, gespeeld door de briljante Robin Williams leert hen om te denken voor zichzelf en niet enkel over te nemen wat er in de schoolboeken staat. Om deze film te beschrijven heb je meer pagina’s nodig. Daarom raad ik je aan deze film gewoon te bekijken en het zelf te ontdekken. Want deze film gaat niet alleen over leven voor poëzie, maar vooral ook over poëtisch leven.

Alphonse Naudts studeert journalistiek en recenseert in zijn vrije tijd films voor het brede publiek

Beeld: Dead Poets Society

Lochristi:

Een nieuwe politieke beweging is geboren in Lochristi. Een beweging die luistert naar Uw vragen en voorstellen.

Advocaten

Advocatenkantoor Aelbrecht Sara bvba

Beervelde dorp 70 - 9080 Beervelde

Tel: 09.367 48 67

E-mail: info@aelbrecht-law.be

Advocaat Tom De Sutter

Koning Albertlaan 128 - 9000 Gent

Tel: 09.222 94 31 - fax: 09.220 23 27

E-post: tdesutter@fransbaert-law.be Webstek: www.fransbaert.be

Nu tti g e adressen

Wenst u hier ook vemeld te staan? Neem contact met info@nummer9080.be

Advocatenkantoor Erik Van Gerven bvba

Dorp West 73 - 9080 Lochristi Tel: 09.355 10 06 - fax: 09.355 20 50

E-mail: advocatenkantoor@van-gerven.be

Advocatenkantoor Bart Raes

Beukendreef 26 - 9080 Lochristi Tel: 09.356 73 68 - fax: 09.355 67 03

E-mail: bart_raes@skynet.be

Deconinck & Deblauwe

Koning Albertlaan 48 - 9080 Lochristi Tel: 09.337 50 70 - fax: 09.337 50 75

E-mail: info@advocaatlochristi.be www.advocaatlochristi.be

Advocaat Coolsaet Gert Burg. Vermeulenlaan 20 - 9080 Lochristi Tel: 09.328 8443 - Gsm: 0497.436 166 Gert.coolsaet@telenet.be

Jan Devroe

Zevenekendorp 16 - 9080 Lochristi Tel: 09.356 95 72 - fax: 09.328 42 77 Gsm: 0495.800 944

Advocatenkantoor.devroe@telenet.be

Linda De Coninck

Beelbroekstraat 105a - 9040 Gent (Sint-Amandsberg) Tel: 09.356 89 00 - fax: 09.356 69 75 E-mail: Linda.de.coninck@telenet.be

Advocatenkantoor Lievens

Ganzenhof 3 - 9080 Lochristi

Tel: 09.222 23 43 - fax: 09.398 03 37

E-mail: info@advocatenkantoorlievens.be

Advocaten 9080

Koning Albertlaan 58 bus 102 9080 Lochristi

Tel. 09/220.75.01

Email: info@advocaat9080.be

Boekhouders - Accountants Fiscalisten

D&V Bedrijfsadviseurs bvba

Werner De Pauw - Geert Van Rysseghem

Rivierstraat 19 bus 101 - 9080 Lochristi

Tel. : 09/259 09 60 - www.dvba.be geert.vanrysseghem@dvba.be werner.depauw@dvba.be

Adfibodem BV

Advies op maat van uw bedrijf of vrij beroep Kapelleken 15/0001 - 9080 Lochristi 09 3551210 - Jl.demeyer@adfibodem.be www.adfibodem.be

CBA & Co BVBA

Boekhouding & Startersadvies

Kapelleken 15 bus 0002 - 9080 Lochristi Tel: 09.348 52 35 valerie.caulier@cba-lochristi.be www.cba-lochristi.be

CRVB Accountancy bvba

Beerveldsebaan 2d - 9080 Lochristi Tel : 09.355 24 63 E-mail: info@crvb.info

DPO Accountants en Belastingconsulenten

Kleemstraat 84 – 9041 Oostakker accountant@dpo.be www.dpo.be

Dierenartsen

Dierenarts Katrijn De Groote Drongenstraat 92 - 9160 Lokeren Gsm: 0475.786 139 - Tel: 09.3288079 www.dierenartskatrijn.be

Logopedie

LOGOPRAXIS

Logopedie | Psychologie | Psychomotoriek | Diëtiek Kapelleken 23 - 9080 Lochristi Gsm: 0486.61 31 97 - www.logopraxis.be

Praktijk Op Pad

Logopedie - Psychologie - Diëtetiek - Auticoaching Gentse Steenweg 416 - 9160 Lokeren 0496 84 00 31 - www.praktijk-oppad.be

Podologie

Ann Bieseman

Langenakkerlaan 61 - 9080 Lochristi Gsm: 0477.75 18 69 www.podologie-lochristi.be

Helene Jacob Hoekstraat 113 b - 9160 Lokeren Gsm: 0485.27 60 49 www.podologiepraktijk-jacob.be

Psychologen

Rachel De Rudder

Psychologe/mentale coach Loopbaan – zelfzorg – volwassenen & jongeren www.rdr-consult.com Watersniphof 10 - 9080 Lochristi Derudderconsulting@gmail.com 0473 86 51 25

Onze ontmoetingsdagen

• op woensdag 15 februari 2023 om 19.30 u. in zaal Sfeervelde te Beervelde

Therapie, herstel en zingeving

Als de lente wil Krommendonck 15 - 9080 Lochristi

Luc Van de Vijver Op afspraak: 0477 56 63 15 – l.vandevijver@skynet.be www.alsdelentewil.be

Hilde De Clercq

Rouw- en Verliesbegeleider www.Groepspraktijkdevlinder.be - Zaffelare 0486/067837

Huis- en schoolbezoek mogelijk! Omdat rouw niet rauw hoeft te zijn.

Studiebegeleiding

Xanthippe - FIRST CLASS TUTORING www.xanthippe.be - Tel. 0476/27 28 70 Meer info zie advertentie hiernaast

Thuisverpleging

Wit-Gele Kruis Lochristi

Dorp West 88 - 9080 Lochristi tel. 0800-20 30 2 - zorgcentrale@wgkovl.be 24u/7d - alle ziekenfondsen www.witgelekruis.be

Thuisverpleging Julita Van der Sypt

Hoekskensstraat 103 - 9080 Lochristi GSM: 0495.23 97 43

E-mail: julitavandersypt@skynet.be Alle mutualiteiten - 7 dagen op 7

Thuisverpleging op maat

Katleen De Maertelaere - Gsm: 0498.903 382 Marleen Sucaet - Gsm: 0495.235 462 Mendonkdorp 62 - 9042 Mendonk Alle mutualiteiten - 7 dagen op 7

Thuisverpleging Greet Heeze

Hanselaarstraat 27 - 9080 Beervelde Gsm: 0478.38 92 16 Alle mutualiteiten - 7 dagen op 7

Thuisverpleging Meersman Gaetan

Orchideeënhof 20, 9080 Lochristi Gsm: 0487 68 58 61 Alle mutualiteiten 7/7

Voedings- en dieetkundigen Voedings- en dieetkundige Diabeteseducator - Céline Stadeus

Koning Leopold III Laan 4 - 9080 Lochristi 0476.39 33 60 - Enkel op afspraak

Diëtiste Sophie Bollaert Afslankcentrum So-Ligna

0499.31 45 63 - Cootveld 2, Beervelde info@so-ligna.be - www.so-ligna.be enkel op afspraak

Datum prenatale foto: 3 november 2022 Datum postnatale foto: : 14 december 2022

Volledige naam baby: Ellis Dufourmont

Betekenis voornaam, verwijzing naam, reden naamkeuze, ...: We zijn allebei fan van korte, niet te veel voorkomende namen. Toen we de naam ‘Ellis’ ergens tegenkwamen, waren we het onmiddellijk eens dat dit de naam van onze dochter zou worden.

Geslacht: vrouwelijk Uitgerekende datum: 02/12/2022 Geboortedatum: 01/12/2022

Geboorteplaats: AZ Maria Middelares Gent Gewicht bij geboorte: 3,490 kg Lengte bij geboorte: 49 cm Randinformatie geboorte: De bevalling is net zoals bij grote broer Ralph heel vlot verlopen.

Peters: Andy De Pourcq (Lochristi) en Sander Dufourmont (Gent)

Volledige naam moeder: Shelley De Pourcq Geboortedatum en -plaats: 17/07/1991 - Wetteren Opgegroeid in: Lochristi

Huidige woonplaats: Melle Beroep: Coördinator Customer Service bij Rectavit (Lochristi)

Dochter van Andy De Pourcq en Annick Gentier (Lochristi)

Beleving zwangerschap versus pril moederschap: Ellis was altijd heel actief in de buik, dus wij hielden ons hart al vast voor veel slapeloze nachten maar voorlopig is ze een heel rustige baby.

Volledige naam vader: Maarten Dufourmont Geboortedatum en -plaats: 19/08/1987 - Kortrijk Opgegroeid in: Moorsele

Huidige woonplaats: Melle

Beroep: Project Ingenieur bij Catael

Zoon van Wim Dufourmont en Nicole Tant (Moorsele) Beleving zwangerschap versus pril vaderschap: Minder onbekend terrein dan de eerste zwangerschap, maar toch weer spannend. Ook voor Ralph is het even wennen, maar hij is super lief voor zijn zusje.

door Filip Naudts

OPROEP

Ben je zwanger en heb je een genealogische link met Lochristi, stuur ons een berichtje via info@nummer9080.be Wie weet sta je binnenkort voor de camera van Filip Naudts en is het resultaat even later ook te zien in Nummer9080.

Mark V.

FeestmagAzine

Eenmalige uitgave - 2023 - infomagazine om 70 jaar Feestzaal Breughel en 10 jaar L’ Autre Côté te vieren Met, voor en door

BREUGHEL l’autre coté

Esther

iets te doen aan de statie?

Volg ons via onze socials: bistrorantlautrecote L’Autre Côté www.lautrecote.eu www.feestzaalbreughel.be

9 tot 14 februari '23

valentijnsdiner in L'Autre Côté

Dinsdag

14

februari '23 enkel valentijnsdiner te verkrijgen

Prijs 80 €

inclusief aperitief, menu exclusief dranken

GLAASJE CHAMPAGNE

Laurent Perrier Brut & culinaire hapjes - - - - -

GEGRILDE MAKREEL, quinoasalade, wakame of DUIFFILET, knolselder, spitskool, spek - - - -SORBET van passievrucht of LIMONCELLO bloedappelsien - - - - -

DORADEFILET, venusschelp, bladspinazie, truffelpuree of RUNDSFILET, hofmeesterboter, kroketje van de staart, pomme fondant - - - - -

CREMEUX VAN SINAAS, chocolade São Tomé, szechuanpeper of CANNELONI ANANAS, Rhum & rozijnen, sesamkrokant

zaterdag 25 maart '23 verjaardagsmenu 70 jaar breughel

Exact 70 jaar geleden opende het vroeger café aan de statie, dan werden de fundamenten gelegd.

Aanvang 19 u. met bubbeluurtje en amuses gevolgd door een heerlijk feestmenu, muziek door dj Kris de Bondt.

Prijs 125 €

All in: aperitief, amuses, feestmenu aangepaste wijnen, waters pilsbier, huisbier tot 2 u.

Jaarlijks verlof in onze beide zaken

WEEKEND 5 – 6 – 7 mei '23 verjaardagsmenu 10 jaar L’Autre Côté

We vieren 10 jaar bestaan van L’Autre Côté

Op zaterdag 6 mei '23 enkel het menu te verkrijgen met afsluitende Party met DJ Deeyays. Aanvang 19 u. Andere dagen ook à la carte te verkrijgen.

Prijs 125 €

All in: aperitief, amuses, feestmenu, exquise wijnen, waters tot aan de koffie.

We vieren het begin van de vakantie met spijs, drank en dans vrijdag 30 juni '23 Teachers

Vanaf 19 u. overheerlijke zomerse BBQ (vis – vlees – veggie) en afsluitend dessert. Daarna knallen we op de dansvloer met dj Kris de Bondt

meet summer - party Prijs

70 €

All in formule met Cava en hapjes, huiswijn, waters, pilsbier, huisbier tot 2 u.

met danshits van vroeger en nu Maandag 14 augustus '23

fruits de mer avond Prijs 80 €

Ontvangst om 19 u. met een glas Laurent Perrier Rijkelijk gevulde zeevruchtenschotel met een ½ kreeft - oesters - grijze garnaaltjes - kreukels - krab - gamba’s scampi - mosseltjes - schelpjes - visrilette met limoensausjes - ovenverse broodjes.

inclusief glas Champagne exclusief wijnen en dranken

Breng ons een bezoekje op de Tuindagen van Beervelde. Het mekka van fauna en flora … telkens het 2de weekend van mei en oktober. Ons huisbier 'Brugse Zot' van Brouwerij De Halve Maan vloeit er rijkelijk.

Krokus: maandag 20 februari '23 tem woensdag 1 maart '23. Terug tot uw dienst op donderdag 2 maart '23

Vakantie: maandag 24 juli '23 tem woensdag 2 augustus '23. Terug tot uw dienst op donderdag 3 maart '23

Kerst: maandag 18 december '23 tem woensdag 27 december '23. Terug tot uw dienst op donderdag 28 december '23

Beste lezer

U hebt zonet de nieuwe nummer9080 omgedraaid. En u bent terecht gekomen in ons magazine. In het feestmagazine van L’Autre Côté en Feestzaal Breughel. Omdat we dit jaar iets te vieren hebben langs de Beerveldse Baan. Juist: we zijn jarig.

Maar straks meer daarover. Want eerst willen we u en uw familie een fantastisch jaar wensen. We komen uit een donkere periode. Corona wierp twee jaar lang een schaduw over onze sector maar evenveel over uw leven. En daarna kwam een nieuwe crisis. Maar we zijn getraind intussen. Ook die gaan we overwinnen. In 2023 klaart de hemel open. Of toch: laat dat voor ons allemaal het belangrijkste voornemen zijn.

Aan het station van Beervelde wordt het een bijzonder jaar. We vieren met ons volledige team een dubbele verjaardag. Feestzaal Breughel wordt 70 in maart. Bij huwelijken, zoals we er honderden hebben georganiseerd, heet dat platina. Ons bistrorant L’Autre Côté wordt in mei 10 jaar. Een jonkie van kristal, maar u weet hoe dat kan schitteren. We gaan dat vieren. Het liefst met u. U leest er alles over in dit magazine.

In een feestjaar moeten we niet onbescheiden zijn. Natuurlijk zijn we fier op waar we nu staan. Omdat we de traditie op nummer 32 in ere houden. Een traditie waar onze familie al vier generaties zorg voor draagt. De bierpotten hangen er nog steeds. Het is één van de zeldzame plekken waar het woord ‘repasse’ nog bestaat. Gastvrijheid is nog steeds

we daarin geslaagd zijn.

De combinatie van de twee zaken én ons gezin met onze dochters Helena (15) en Rosalie (13) is vaak zwaar. We moeten dat durven uitspreken. Maar het plezier veegt het zweet op ons voorhoofd weg. En dat plezier krijgen we van ons team. We zijn geen duiventil. Onze mensen blijven lang bij ons. Ze zijn geen personeel, ze zijn collega’s.

het codewoord. Maar Breughel bleef nooit stilstaan. We evolueerden naar een moderne feestzaal met alle technische mogelijkheden en een fris eetcafé dat in elke hoek knipoogt naar de tijd van toen.

Tien jaar geleden begonnen wij aan ons eigen verhaal. Aan de overkant, in huisnummer 17. Een plek waar we zelf graag wilden zijn. De klassieke keuken, maar net iets meer. Met een goed glas wijn of een lekker glas bier. En in goeie compagnie. Wat zijn we blij dat

We krijgen dat plezier niet alleen van hen. Maar ook van jullie, onze klanten. We genieten ervan als jullie voldaan naar buiten stappen. We houden van de ongedwongen babbels. We drinken graag een glas met jullie.

Welkom in 2023.

Geniet van ons magazine. En laat er ons samen een feestelijk jaar van maken.

foto Rudy Roan

Sofie en Tom Helena en Rosalie mama Marie-Jeanne

“De combinatie van de twee zaken én ons gezin is vaak zwaar. Maar het plezier veegt het zweet op ons voorhoofd weg.”

De carrierèkampioenen

Wie bij ons werkt, blijft meestal lang. Onze trouwe collega’s vormen een geweldig team om mee te werken. De mama van Tom, ‘nonkel’ Dirk en Claire spannen de kroon: zij hebben de langste carrières aan Beervelde Station.

Dirk Polfliet

“Niemand kent Dirk Polfliet, maar iedereen kent Nonkel Dirk”, vertelt Dirk Polfliet, 63, die sedert december 1991 aan de slag is bij feestzaal Breughel. “Terwijl ik officieel geen familie ben, maar ik was wel getuige op Tom’s huwelijk en ben peter van zijn dochter Rosalie. En op een dag, toen Tom en ik op stap gingen voor een partijtje biljart vroeg hij mij: Dirk, ik kan u geen broer noemen, ik kan u geen vader noemen, mag ik u nonkel noemen? Nonkel Dirk.”

Er is een reden voor die innige band: Dirk Polfliet was zelfstandig ambulante handelaar in groenten en fruit, en was ook leverancier bij feestzaal Breughel. En hij was ook heel goed bevriend met Stany, de broer van Tom. “Een week na het overlijden van Stany, eind december 1991, kwam ik op een zaterdagavond de Breughel binnen en vroeg iemand mij of ik een vuilzak wilde buiten zetten en of ik kon meehelpen om de saus op te dienen in de zaal. Want het was druk. Dus deed ik dat.”

Sinds die dag is Dirk niet meer weg te slaan uit de Breughel, en kwam hij alle weken. Tot hij het niet meer kon combineren met zijn ronde in groenten en fruit, en in 2002 voltijds in dienst kwam. “Behalve koken heb ik hier alles gedaan: afwassen in de keuken, bedienen in de zaal, de toog doen, de tuin onderhouden, boodschappen doen en in noodgevallen, als het trouwkoppel te veel had gedronken, hen naar huis gevoerd. Ik deed het allemaal even graag”, aldus Nonkel Dirk, die officieel met pensioen is sedert 1 juli 2022, maar in de Breughel en L’Autre Côté nog bijklust als duivel-doet-al-klusjesman.

Favoriet gerecht in feestzaal Breughel: Rundstong in madeireasaus, met kroketjes.

Als ik een slogan moet bedenken om feestzaal Breughel te omschrijven: Feestzaal Breughel, waar de klant zich thuis voelt’

“Mijn eerste job was een vuilzak buiten zetten”

Claire Segers

Claire Segers (64), weet niet meer precies van wie en wanneer ze de roepnaam ‘duracelleke’ kreeg. Maar wat Claire wel goed weet is dat ze de volle veertig jaar lang, van 1 juli 1977 tot eind augustus 2017, met heel veel goesting en plezier haar job gedaan heeft in café en feestzaal Breughel: “Mensen bedienen was mijn lang leven”, zo klinkt het.

Claire leerde het vak in de hotelschool van Lokeren, deed meteen vakantiejobs in de horeca, en al snel bleek dat haar voorkeur niet meteen naar de keuken zelf ging, maar naar het werk in de zaal: de mensen bedienen, dat deed ze graag.

En ja, bedienen deed Claire aan een stevig tempo. “Dat was ook nodig, de mensen die hier ’s middags een dagschotel kwamen eten moesten op tijd terug in hun bedrijf zijn. En gezien we hier een zeer trouw publiek hebben, wist ik ook heel snel hoe de vaste klanten wilden bediend worden. Het volstond dat een klant op zijn uurwerk keek om te weten dat de koffie er dringend moest aan komen”, aldus Claire, die zich haast er bij te zeggen: “Maar als ik voelde dat de klant een babbeltje wilde slaan, dan nam ik daar wel de tijd voor”.

Claire ging bij Breughel aan de slag toen Esther er aan het hoofd stond, en toen de vaat nog met de hand gedaan moest worden: “Buiten op de kleine koer, naast het bureau.” En onder het bevel van Marie-Jeanne en later Tom, maakte ze alle vernieuwingen mee: nieuwe zalen, een nieuwe keuken.

“Ik kan niet zeggen wat ik het liefste deed, ik maakte het allemaal mee: trouwfeesten, bals van de alleenstaanden, duivenverkopingen, familiefeesten, dagschotels serveren, ik deed het allemaal even graag. Als de klanten maar tevreden waren. En op mijn laatste werkdag mocht ik zowel van de klanten als van de bazen horen dat iedereen tevreden was. Dat deed en doet me nog veel plezier.”

Als ik een slogan moet bedenken om feestzaal Breughel te omschrijven: Feestzaal Breughel, formules naar ieders wens.

Favoriet gerecht in feestzaal Breughel: Gelijk welke soort vis, met heel veel groentjes

We proberen zoveel mogelijk dagschotels te serveren tussen 11.30 u. en 14.30 u. / 18 u. en 20 u. - eveneens afhaal mogelijkSpecial gadget voor de deelnemers.

Inclusief ontvangstglas, klassiek grootmoeders menu: Tomatensoep met ballekes / Hespenrolletjes met puree / Chocomousse & Rombouts-koffietje

tgv 70 jaar bestaan van eetcafé Esther en feestzaal Breughel

“Ik weet niet meer wie mij als eerste Duracelleke noemde”

Marie-Jeanne Blancquaert (76) rolde 55 jaar geleden in de Breughel

Ze was amper 12 jaar toen ze voor het eerst mocht/moest meewerken in de zaak: “Het was in 1958, het eerste trouwfeest dat in de Breughel plaats vond. Marcella De Clerq en Etienne Gillis. Ik mocht de bloemen die de trouwers ontvingen wegzetten”, zo vertelt Marie-Jeanne Blancquaert, dochter van Maurits Blancquaert en Esther Van Hove, die in 1953, op de plek waar in 1940 een bombardement het vroegere café In De Statie platlegde, café Breughel openden.

“Bij dat bombardement vielen elf doden, waaronder zeven van de familie Van Hove. Mijn moeder Esther was op dat moment gelukkig niet thuis”, aldus Marie-Jeanne, die het verschrikkelijke verhaal later van haar moeder verteld kreeg . “Mijn moeder moet een sterke vrouw geweest zijn. Ik herinner mij wel als kind nog de grote krater die het bombardement veroorzaakt heeft. En ook de opening van het café in 1953 zie ik nog zo voor mijn ogen: de tonnen van de cement stonden een paar uur voor de openingsreceptie moest beginnen op de oprit. Met man en macht moesten we de laatste uren alles nog opruimen.”

Marie-Jeanne ging later op internaat en zou maatschappelijk werkster worden, maar zoals het in de na-oorlogse tijd de gewoonte was, werden kinderen van middenstanders ingezet als goedkope (lees gratis) werkkracht. “En eigenlijk interesseerde mij dat wel, meehelpen in het café, en kijken hoe Agnes,

40 jaar lang onze vaste kokkin, haar werk deed. Ik rolde er beetje bij beetje in, en zie, ik ben er nu 76, en ik loop hier nog rond als duivel-doet-al”

Marie-Jeanne is de vrouw die in het voetspoor van haar moeder Esther de zaak verder uitbouwde: “Mijn vader was destijds veehandelaar en vaak uithuizig, waardoor het beleid van de zaak op de schouders van mijn moeder viel. Mijn man Norbert Mestach, had een eigen bloemisterij en kon hooguit in het weekend wat meehelpen. De zaken zijn hier lang door vrouwen gerund”.

“Ik ben blij hoe het allemaal gelopen is. Nooit overhaast, maar altijd mee geëvolueerd met de tijd. Toen bleek dat het café te klein werd voor feesten, en het ook niet meer volstond om privéruimte te gebruiken om meer volk te kunnen zetten, kwam er in 1968 een nieuwe zaal. Goed twintig jaar later werd die uitgebreid met een ruime veranda.”

Culinair hielden ze bij De Breughel vast aan een principe: De mensen mogen niet met honger van tafel gaan. “Wij serveerden inderdaad grote porties, en wie hier nog kwam toen vader Maurits nog meewerkte, zal zich herinneren hoe enthousiast die met de extra kroketten langs de tafels kwam”, lacht Marie-Jeanne.

“En we waren ook altijd heel sociaal. Iedereen was en is hier welkom. Daar getuigde in het café ooit een geschilderde slogan van: Klare wijn en lekker bier, deugdelijk en fris geschonken, wordt sinds vele jaren hier, door heer en boer gedronken.”

Maar het liep niet altijd van een leien dakje: eind de jaren zeventig zorgden wegenwerken er voor dat de zaak drie jaar lang nauwelijks bereikbaar was. Mensen moesten 7 km omrijden. De zaak werd toen zelfs drie maand gesloten.

Maar de familie stelde zich inventief op: “Voor een pint bier rijden de mensen geen 7 km om, maar voor een maaltijd vonden de mensen het wel de moeite om een ommetje te doen, en we vormden in die periode het café om tot een restaurant waar de mensen elke dag een goedkope dagschotel konden krijgen”, aldus Marie-Jeanne. En dat bleek een succes. De jaren erna serveerden ze in de Breughel tot 80 dagschotels. Café Breughel kreeg ondertussen de naam Bij Esther en staat bekend voor de lekkere keuken van vroeger.

Ondertussen was Tom, de jongste van de twee zonen van Marie-Jeanne en Norbert Mestach gebeten door de horecamicrobe en combineerde hij zijn studies aan de hotelschool met meehelpen in de zaak. Hoe hij zijn stempel op de zaak en de toekomst drukt, kunt u vandaag zien en proeven in beide zaken.

“Ik heb het altijd graag gedaan, en ik doe het nog altijd graag”

wijntips

Bij een goed bord hoort een lekker glas. In Feestzaal Breughel, maar nog meer in L’autre Côté. We denken na over onze wijnkaart. We zoeken, proeven, discussiëren, … om u een fijne wijnkaart aan te bieden. Onze leveranciers stellen u één van hun favorieten voor.

www.vanhende.com

Van Hende Wijnimport Clos des Frères - Millésime 2019

“Gentenaar Erwin Devriendt maakt al sinds 2011 zijn Clos des Frères in Vacqueyras, een appelatie naast Châteauneuf-du-Pape. Zijn millésime 2019 vindt hij een verademing in de Rhône. Het is een verrassende volle aromatische rode wijn geworden en misschien wel één van de beste cru-wijnen van zijn appellatie. Terwijl de Clos 2018 een blendwijn was van vier druiven, zijn we met de Clos 2019 terug naar de essentie van de zuidelijke Rhône gegaan: een weloverwogen blend tussen grenache en syrah. De wijn is één en al fruitbom en elegantie.”

Druif: grenache en syrah

We zouden dit serveren bij: verfijnde wintergerechten

Dranken De Wispelaere Rosapasso

“Op wijnreis ontmoette ik de broers Biscardo hun uitmuntende wijnen. De Rosapasso heeft een briljante rosé kleur, geuren van wilde aardbei en kers. De druiven worden voorzichtig geperst, zodat de most alleen uit sap bestaat. Maurizio en Martino hebben me overtuigd na hun bezoek in mijn drankenhandel, ik ben alvast fan. “

Druif: pinot noir We zouden dit serveren bij: voorgerechten, vis, kaas, zacht smakende risotto of pasta.

TG Fine Italian Wines Volpaia – Chianti Classico 2020

“Alleen het zuiverste druivensap wordt gebruikt om La Cuvée te maken, een zeer verfijnde en uiterst frisse cham pagne, verkregen na een lang rijpingsproces in onze kelders. Hij is licht goudkleurig en heeft een fijne en lang aanhou dende mousse. De complexiteit komt tot uitdrukking in tonen van perzik en wit fruit, en La Cuvéé heeft een delicaat aroma met toetsen van frisse citrus en witte bloemen.

Druif: chardonnay (50%), pinot noir, pinot meunier We zouden dit serveren bij: het aperitief, maar net zo goed bij mooie vissoorten en gevogelte

Wijnen Jan Rots

www.laurent-perrier.com www.wijnenjanrots.be

Tement – Sauvignon Blanc Kalk und Kreide

“Deze fles is het visitekaartje van het domein Tement. We zijn in Südsteiermark, het uiterste zuiden van Oostenrijk op de grens met Slovenië. Voor deze wijn maakten ze een selectie van de beste druiven van 150 percelen, om de wijn een totaalbeeld van de regio mee te geven. Een glas van deze wijn proeft puur en zuiver, en doet denken aan Sancerre. Het heeft aroma’s van lychee, citrus en exo tisch fruit. De wijn is verfrissend, en mooi droog.

Druif: Sauvignon Blanc

We zouden dit serveren met: een salade met vis, of een plateau fruits de mer.

“Iedereen is het erover eens: er zijn vele mooie, zelfs magische, plaatsen in Chianti Classico. Maar Volpaia verdient een speciale vermelding. Volpaia is een middeleeuws gehucht op een dominante ligging bovenop een heuvel met een uitzicht als een postkaart. Wall Street Journal noemde Volpaia ooit één van de zeven Italiaanse wonderen. Sinds 1967 is het wijnhuis in handen van de familie Stianti – Mascheroni, met mamma Giovannella als boegbeeld. Vandaag wordt ze meer en meer ontlast door haar kinderen, Nicolo en vooral Federica, die “all over the world” de 'Volpaia wijnen' voorstellen. Sinds 2004 is de hele wijngaard organisch gecertifieerd. Deze “Classico 2020” is zo een lekker glas wijn, elegant en fris, maar met voldoende materie en karakter.”

Druif: sangiovese (90%), Merlot (10%)

We zouden dit serveren met: een lekker italiaans gerecht maar ook bij een mooi stuk rood vlees

www.de-wispelaere.be www.tgfinewines.be www.crombewines.com

Crombé Wines Marqués De Murrieta Tinto Reserva 2017

De Spaanse Bodega Marqués de Murrieta is een Rioja boegbeeld van hoe traditie en vernieuwing perfect met elkaar kunnen verzoenen. Deze diep kersenrode wijn heeft een rijping gekend van 20 maanden op Amerikaanse eik en nog eens 12 maand op fles. Het resultaat is een klassieke, karaktervolle wijn met tonen van rijp rood fruit, zwarte vruchten, specerijen en geroosterde toetsen. In de mond ervaren we een sappige aanwet, rijpe tanines en een lange afdronk. Deze wijn, jaarlijks gelauwerd door alle wijn-critici, proeft nu al lekker maar kan je net zo goed nog tien jaar bewaren.

Druivensoorten: 83% Tempranillo, 9% Graciano, 6% Mazuelo, 2% Garnacha Wij zouden dit serveren met: rood vlees, wild, BBQ, gegrilde vis, mature kazen en truffel gerechten

Laurent-Perrier La Cuvée

Geheimen van de chefs

Hoe ze het allemaal op tafel krijgen, dat is het geheim van onze koks. Maar speciaal voor onze dubbele verjaardag geven chefs Djordy Robby en Davy samen enkele klassiekers prijs. Smakelijk!

Stoofpotje van varkenswang

INGREDIËNTEN voor 4 personen

• 1,2kg verse varkenswang (bij voorkeur onversneden)

• 1 grote ui of 2 kleintjes

• 2 sneden peperkoek

• 1 witte boterham

• 3 takjes tijm

• 3 takjes laurier

• 1 flesje Rodenbach grand cru

• 1 flesje Westmalle dubbel

• 2 eetlepels mosterd

• 2 eetlepels bruine suiker

• 0,5 liter bruine fond

• 50 gram pure chocolade

BEREIDINGSWIJZE

1. Bak de wangen goudbruin langs beide kanten in een braadpan met boter, kruid deze met peper en zout.

2. Doe deze na het bakken in een casserole.

3. Bak in die zelfde braadpan de fijngesneden ajuin en bestrooi deze met bruine suiker, laat goed bruin worden en voeg hierna toe in de casserole.

4. Blus de pan met de twee flesjes bier en laat de aanbaksel goed loskoken.

5. Voeg het braadsap toe bij de casserole.

6. Voeg ook de bruine fond, tijm, laurier, peperkoek, mosterd en de boterham toe.

7. Laat deze ongeveer 1.5u-2u pruttelen op een zacht vuurtje maar controleer en roer regelmatig.

8. Voeg op het einde de pure chocolade toe.

9. Kruid af met peper en zout.

Kalfstong in madeirasaus

INGREDIËNTEN voor 4 personen

Voor de tong

• 2 kg kalfstong

• 3 wortelen

• 2 takjes tijm

• 3 blaadjes laurier

• 3 selderstengels

• 2 teentjes look

• 3 gram gemalen peperbollen

• 1 wit van prei

BEREIDING KALFSTONG

Voor de saus

• 80 gram boter

• 60 gram bloem

• 3 sjalotten

• 1 bakje champignons in 4 gesneden

• 600 ml gezeefd kookvocht van de tong

• 2 eetlepels tomatenpuree

• 30 cl madeirawijn

•5 tomaten in blokjes gesneden

1. Zet de kalfstong een dag tevoren onder in koud water met een goed hand fijn zout om deze bloed en vuilvrij te maken

2. Haal deze er hierna uit en laat een uur ontzouten in klaar koud water

3. Was en snij alle groenten grof en doe deze samen met de kalfstong in een pot en breng aan de kook

4. Laat 1,5 tot 2 uur rustig pruttelen en laat hierna de tong nog een half uur rusten in de bouillon

5. Haal hierna de tong uit de bouillon, pel en snijd in fijne plakjes

BEREIDING SAUS

1. Doe de boter in de pan en laat deze bruisen

2. Voeg hierbij de in vier gesneden champignons en laat mooi kleuren

3. Doe hierna de fijn gesneden sjalotten erbij

4. Als deze glazig zijn mag het geheel bestrooid worden met bloem en laat goed doorbakken zodat je geen bloemsmaak hebt.

5. Bevochtig nu met de gezeefde kalfsbouillon

6. Voeg vervolgens de tomatenpuree en de tomatenblokjes toe

7. Werk af met de madeira en laat nog even sudderen

8. Op het einde afkruiden met peper en zout

Schik wat plakjes kalfstong op het bord, napeer met wat van die heerlijke madeirasaus en serveer hierbij een lekker boterpureetje of een vers kroketje.

Smakelijk!

De man die al jaren naar de dansnamiddagen komt

Werner Van Driessche (87) miste nog geen enkele dansnamiddag

“Doe eens een gok!”, zo beantwoordt Werner Van Driessche uit Zeveneken onze vraag naar zijn leeftijd. Nog voor we na enig twijfelen 75 willen uitspreken flapt hij het er triomfantelijk uit: 87! Zevenentachtig. Nog nooit bleef hij afwezig op de maandelijkse dansnamiddagen in feestzaal Breughel.

“Slow, boogie, quickstep, maar het liefst van al de Engelse wals’, vertelt de 87-jarige die decennialang ploegleider was bij staalproducent Arcelor-Mittal. “De Engelse wals, dan zweef je echt over de dansvloer. Maar let op: geen gemakkelijke dans! Zonder dansles kan je die bijna niet dansen.”

Werner volgde al jong danslessen: samen met zijn echtgenote, en toen die door toeval de eerste dansles moest missen, nam Werner zijn toen 16-jarige dochter mee naar de dansles. Aanvankelijk niet helemaal met haar volle goesting, maar het viel haar zodanig mee dat ze bleef meegaan.

“Natuurlijk wilde ze na een paar lessen liever een andere en jongere man dan haar vader in haar armen, en daar is ze dan later mee getrouwd. Ze deden, mee aan internationale danswedstrijden en begonnen zowaar zelf een dansschool”, aldus Werner.

“Vroeger ging ik met mijn vrouw naar de dansnamiddagen in zaal ’t Vosken in Eksaarde. Maar toen die er mee stopten, nam Tom dat initiatief over en komen we naar hier. Eén keer in de maand. Ik heb nog geen enkele editie gemist. Aanvankelijk met mijn vrouw, maar sedert die in een rusthuis verblijft, kom ik alleen.”

“Het zou overdreven zijn te zeggen dat we hier één familie zijn. Maar het is hier wel een fijne vriendenkring. Zo raakte ik hier goed bevriend met Roger en Monique. Op een bepaald moment werd het voor Roger door hartklachten lastig en onmogelijk om te dansen en vroeg hij mij of ik met zijn vrouw wilde dansen. En drong hij er op aan dat ik dat ook zou blijven doen als hij zelf niet meer kon meekomen naar de dansnamiddagen.” En zo geschiedde: 7 jaar geleden overleed Roger, en sindsdien is zijn weduwe Monique één van de vaste danspartners van Werner.

“Ik weet niet wat ik zou doen als Tom hier zou stoppen met die maandelijkse dansnamiddagen. Het zijn zo schone dagen: van 12 tot 18 uur: cava met een hapje, voorgerecht, hoofdschotel, dessert, koffie en witte en rode wijn. En om halfeen zijn we al aan het dansen. Echt waar mijnheer, ik zou heel verdrietig zijn als het hier stopt. Ik zou het geweldig missen. Het is zowat de enige ontspanning die ik heb.”

dinner & dance

@ feestzaal breughel

Onze "Dinner & Dance is een all-in formule van 19 u. tot 2 u. in feestzaal Breughel.

De ideale avond om een huwelijksverjaardag, personeelsfeest of gewoon een avondje uit met vrienden te beleven.

Apero & Hapjes

Voorgerechtenbuffet van vis en vlees/ Salad bar

Prijs 79 €

Hoofdgerecht aan tafel bediend en gekozen volgens marktaanbodDessert van de chef en koffie all in: cava – huiswijn – waters –pilsbier – huisbier Brugse Zot (geen bieren van hoge gisting en sterke dranken)

verjaardagsraadsel

Hoeveel bierpotten hangen hier aan het plafond? We krijgen de vraag elke dag in Eetcafé Esther. We wisten het niet. Tot we de moed hadden om ze te tellen. U hoeft dat niet te doen. U hoeft enkel dit kruiswoordraadsel op te lossen. En dan komt u het te weten.

Veel puzzelplezier en succes!

Horizontaal 3. Koetong is het lekkerst in deze saus

Er hangen ..... aan het plafond

De vaste dagschotel op maandag 9. Het pintje in Breughel

De straat van beide zaken

Het beroep van Pieter-Jan Brueghel

Het meest gedraaide openingslied in '80

Altijd samen met fricandon

Als ze nog een tweede keer rondkomen

We maken er meer dan frieten 22. De voornaam van de graaf en buurman

Verticaal

1. De kleuren SK Beervelde 2. De familienaam van Sofie

Voormalige danstempel in ons dorp

Het merk van de snijmachine in L'Autre Côté

Belangrijkste ingrediënt van sabayon 10. L'Autre Côté in het Nederlands 11. Eerste treinstation richting Gent 12. Vrijdag is het .... 13. Het favoriete fruit in Beervelde 14. Het huisbier in beide zaken 15. De naam van de oprichtster 19. Een zaal en de oudste dochter van Tom

de letters van het kruiswoordraadsel over naar deze balk en u weet hoeveel potten aan het plafond hangen.

Eric en vader Marc Dooms draaien 5 en 25 jaar plaatjes

Het regent verjaardagen aan het station van Beervelde. Eric (23) en zijn vader Marc Dooms vieren hun DJ-jubilee in 2023. “Mijn vader is 25 jaar bezig en ik maakte er 5 jaar geleden mijn beroep van.” Feestzaal Breughel is één van hun vaste plekken. “Wij zijn niet jaloers op de dj’s van Tomorrowland. Wij kunnen niet wat zij doen. Zij kunnen niet wat wij doen.”

De feestzaal ging van moeder op zoon. Bij Marc en Eric Dooms is het van vader op zoon. “Als tiener ging ik al vaak mee met mijn vader”, zegt de jongste daarover. “Ik genoot daarvan. En ik wist al snel dat ik dat ook wou. Waarom zou ik op een doordeweekse maandagmiddag achter een bureau zitten, als ik op diezelfde maandagmiddag muziek kon draaien en genieten van dansende senioren?”

Eric maakte zijn middelbare school af en begon meteen als zelfstandige DJ, net zoals zijn vader.

“Ik heb er nog geen dag spijt van gehad”, zegt hij. “Ik werk heel hard. Het is niet alleen muziek draaien. Ik moet ook afspraken maken en de hele papierwinkel regelen. En ik moet naar muziek luisteren.” Hij is pas 23, maar zijn muziekkennis is ontzettend breed. Mijn vader en ik hebben samen ongeveer 50.000 liedjes op onze harde schijf. Ik ken ze bijna allemaal. Naar een feest nemen we er meestal ongeveer 5.000 mee.”

Eric draait voor God en Klein Pierke. “Ik doe alles: van een verjaardagsfeest over een personeelsfeest of een huwelijk tot een seniorennamiddag. Dat maakt dat ik ook alles moet draaien. Hippe bands zoals Viagra Boys, maar evengoed Vlaamse muziek van Christoff, rockmuziek van Foo

Fighters of een klassieker van Cliff Richard.” En dat is het grote verschil tussen feest-dj’s als Eric en zijn vader Marc, en de bekende dj’s die we kennen van op pakweg Tomorrowland. “Ik ben niet jaloers van hen. Ze doen gewoon iets helemaal anders. Zij kunnen iets wat wij niet kunnen. Maar omgekeerd is het ook zo. Zij moeten zich focussen op één genre. En ze moeten de perfecte set samenstellen. Een uur, meestal. Wij moeten de mensen een hele middag of een hele nacht kunnen entertainen.” De schrik van een mislukt feest is er niet. “We hebben veel ervaring. We kunnen ons publiek goed inschatten. Als je de juiste muziek kiest, kan het niet fout gaan. We krijgen de ambiance er altijd in. Wij zijn meestal ook op plekken waar mensen komen omdat ze willen dansen. Een trouwfeest kan soms een trage start hebben. Zeker als het een zware menu was (lacht). Vader en zoon hebben niet bijgehouden hoeveel keer ze in Feestzaal Breughel speelden. “Maar het was heel veel”, zegt Eric. “We komen er ook graag. Tom en zijn team zijn ontzettend vriendelijke mensen. En ze zorgen ervoor dat de gasten het ook naar hun zin hebben. Dan is een feest al voor de helft geslaagd. Wij zorgen dan wel voor de rest.”

DJ Marc Dooms

25 jaar professionele dj

Meest gedraaide openingsdans: Du - Peter Maffay

Zijn persoonlijke top-5

Born To Be Alive - Patrick Hernandez

Don’t You (Forget About Me) - Simple Minds

When Love Takes Over - David Guetta

Aline - Christophe

In Dreams - Roy Orbison

DJ Eric Dooms

professionele dj sinds 2018

Meest gedraaide openingsdans: Perfect - Ed Sheeran

Zijn persoonlijke top-5

Shape Of You - Ed Sheeran

Can't Help Falling in Love - Elvis Presley Blinding Lights - The Weekend Wake Me Up - Avicii Voyage Voyage - Desireless

Ook de Dj’s zijn jarig:

“Met de juiste muziek kan een feest niet mislukken”

Wie zijn wij? wat doen wij? wat drijft ons?

Feestzaal Breughel

We beschikken over drie sfeervolle zalen tot 220 personen met elk zijn eigen karakter, capaciteit en mogelijkheden. Alle feesten worden samengesteld volgens ieders budget!

In Feestzaal Breughel kan je terecht voor allerlei festiviteiten vanaf 25 personen, gaande van een romantisch huwelijksfeest over een kindvriendelijke babyborrel tot een nostalgisch jubileumfeest.

Bij ons moet men zich thuisvoelen. Wat is er mooier dan de feestvierder en zijn familie– en vriendenkring het feest van hun leven te bezorgen en te verzorgen?

Maar ook productvoorstellingen, bedrijfsfeesten en verjaardagen behoren tot de mogelijkheden. Vraag vrijblijvend info.

Eetcafe Esther

Als ode aan de bomma zaliger, onderging het café onlangs een facelift, waarbij het respect voor het nostalgisch karakter behouden bleef. Het kreeg ook een nieuwe naam en werd gedoopt tot Eetcafé Esther. Op zaterdag en zondag kan zaal Esther privé afgehuurd worden. Waar kan je vandaag de dag nog eten zoals bij grootmoe aan tafel? Heerlijke, simpele gerechten, klaargemaakt zoals vroeger... Een dagverse lunch en oervlaamse klassiekers worden in ons nostalgisch eetcafé geserveerd tegen de klok. Gesloten op dinsdag woensdag.

www.feestzaalbreughel.be www.feestzaalbreughel.be/eetcafe

Bistrorant L’Autre Côté

bevindt zich rechtover Feestzaal Breughel. Het concept van L’Autre Côté is simpel…

Het huis ontvangt graag de Bourgondiër onder ons, die we graag culinair verwennen met een lunch of een dagverse bistrokaart.

Een maandelijks wisselend keuze-menu, alsook dagverse suggesties brengen variatie in de kaart.

“À l’aise” is hier ten huize L’Autre Côté het codewoord… Geen gehaaste brasserie, maar genieten en op het gemak vertoeven in een gezellige en loungy sfeer. In de zomer is het zalig genieten op het zonovergoten “Provençaals” terras.

Gesloten op dinsdag woensdag. www.lautrecote.eu

Feestzaal

zaterdag 25 maart '23

Exact 70 jaar geleden opende het vroeger café aan de statie, dan werden de fundamenten gelegd.

verjaardagsmenu 70 jaar breughel

Aanvang 19 u. met bubbeluurtje en amuses gevolgd door een heelijk feestmenu, muziek door dj Kris de Bondt.

Prijs 125 €

All in: aperitief, amuses, feestmenu aangepaste wijnen, waters pilsbier, huisbier tot 2 u.

WEEKEND 5 – 6 – 7 mei '23

We vieren 10 jaar bestaan L’Autre Côté

Vitello tonnato op de wijze van chef RobbyHalve kreeft “Thermidor” /risottoSorbet van Limoen en WodkaKalfsoester in prille lentetooi/Truffeljus/Gratin met BrieVerjaardagstaart met toeters en bellen Glaasje Bubbels met AMUSES -Sablé van parmezaan met steak tartaar -Zeeuwse oester -Pomme neuf “bravas”

verjaardagsmenu 10 jaar L’Autre Côté

Op zaterdag 6 mei '23 enkel het menu te verkrijgen met afsluitende Party met DJ Deeyays. Aanvang 19 u. Andere dagen ook à la carte te verkrijgen.

Prijs 125 €

All in: aperitief, amuses, feestmenu, exquise wijnen, waters tot aan de koffie.

PICANHA, zwarte olijf, pecorino SCHEERMES, tagliolini, paprika, salieboter

ZEEDUIVEL, kappertjesmousseline, groene asperge, espuma aardappel TEXELS LAMSKROONTJE, lamsjus & truffel, witte asperge, polenta CHEESECAKE, aardbei, rabarber, basilicum

Tom, Sofie en het hele team van Breughel en L’Autre Côté

Kom jij ons superteam vervoegen?

neem contact op met sofie@feestzaalbreughel.be

Een smakelijk en feestelijk 2023 voor u allemaal! En twee fantastische verjaardagen voor onszelf