Maart 2009

Fris en blij magazine voor Zaffelare, Lochristi, Beervelde & Zeveneken Maart tweeduizendennegen - Nummer 6

Nacht van de geschiedenis

Bert Vervaet onthult onze ware volksaard

Levendig Lochristi - Hoffelijk Hijfte - Zorgzaam Zeveneken - Beresterk Beervelde - Zelfstandig Zaffelare

Vasten

zoals vroeger?

Lucas Van den Eynde

doet Lochristi de groeten

BATIBOUWACTIE Bij aankoop van een spa

GRATIS

infraroodcabine of opbouwzwembad of zonnebank

Bij aankoop van een

inbouwzwembad GRATIS warmtepomp

of 0% krediet op 60 maanden

Wellness Shop Slagmanstraat 2A - Lochristi tel. 09.3281810 www.wellness-shop-lochristi.be

Open van 10 tot 18u - Gesloten op zon- en maandag

Nummer9080

Nummer9080

Editoriaal

Nummerzesmaarttweeduizendennegen Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Colofon

Editoriaal

Nummer9080 is een maandelijks informatieblad over, voor en door Lochristi.

Verspreiding iedere maand - gratis op 9200 ex in alle brievenbussen van Groot-Lochristi Administratie en contact Fris watervoordevis - Oosteinde 25 - 9080 Lochristi Tel: 09 3568 588 - Fax: 09 3568 590 info@nummer9080.be - www.nummer9080.be Redactie Concept & beelden: Mark Verbrugge Concept & teksten: Luc Van de Vijver Werkten nog mee aan dit nummer Danny Sey: de wereld is rond Willy De Geest: de kweker van bij ons André Baert: begeleiding dialect Hilde De Cleene: begeleiding fotografie Michiel De Cleene: fotografie Daens en Free Inge Suys: cursiefje Link www.lochristi.com Contact reclame Sofie Hesters, Fris watervoordevis, Tel: 09 3568 588 ­- ­info@nummer9080.be Druk en distributie Drukkerij Cartim - Industriepark 2, Zone A Jan Samijnstraat 11- 9050 Gentbrugge Bedeeld via DISTRIPOST van DE POST Verantwoordelijke uitgever Mark Verbrugge - Zaffelaredorp 17 - 9080 Zaffelare © Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

VAATWERK Zoals het vaatwerk van een kruik de holte vat waaruit wij drinken, zo waakt mijn liefde steeds om jou.

8

Inhoud

4 5

32

Volgende release nummer 7:

nummer 8:

nummer 9:

25 maart ‘09 deadline adv. en info: 11 maart 22 april ‘09 deadline adv. en info: 08 april 20 mei ‘09 deadline adv. en info: 06 mei

nummer 10: 24 juni ‘09

deadline adv. en info: 10 juni

40

’t Regent dagen tegenwoordig. Toch? De dag van de leerplicht, de dag van de tuinder, de dag van de emancipatie, de dag van de leerkracht, de dag van… enfin, van alles en nog wat. Je voelt je wat verweesd als je er weer niet bij bent, waar of niet? Maar onder ons, hoeveel nachten kennen jullie? Een pak minder ongetwijfeld. Welnu, ik heb er een, en nog wel eentje waar we allen onder vallen. Benieuwd?

Wat zegt je de 24ste maart? Midvasten? De laatste dag voor ons zevende nummer verschijnt? Of… de nacht van de geschiedenis? Van onder het stof, is het thema dit jaar, en dat is precies wat we gaan doen. We schrobben het beslag weg, blazen de pluisjes naar de hemel, en toveren onze trouwe heimat tevoorschijn, ons Lochristi, zoals het vroeger was. En wie zal ons daarbij gidsen? De enige, echte heemkundige Albert Vervaet natuurlijk, wie anders? Geef hem een ‘a’ van een gemeente, en hij zingt op slag de rest van het lokale alfabet.

Geen heden, zonder verleden, maar ook niet zonder toekomst, en dus blikken we gelijk ook vooruit. Zo hoort het, niet? Want vroeger, nu en later, zijn maar emanaties van een gelijke Lootse aard en ziel. ’t Is niet de vorm van de kruik die telt, maar de holte die zij vat. En zullen wij ze allen met Lootse liefde vullen? Of tenminste toch proberen, zoals wij hier in dit nummer pogen te doen? Lieve lezer, veel leesplezier.

7 8 10 11 13 14 14 19 21 22 25 27 29 31 32 37 38 40 42 44 46

Onder de loupe 50 jaar Chiro Zaffelare Maartwenken & Column Maart De wereld is rond Ledebeek in Zeveneken In ‘t Lootse bakermatje Interview met Bert Vervaet Levendig Lochristi en hoffelijk Hijfte Zorgzaam Zeveneken Beresterk Beervelde Zelfstandig Zaffelare Portret Luc & Tina De Lootse scheurkalender Hoe zit dat met de jeugd Chatten met mini-onderneming Kwartet Onze reporter ter plaatse Heidi van Acker Vruint moar oan André + Lootsche tafelgesprekken Korte berichten Activiteitenkalender De kweker van bij ons Een waar verhaal ‘t is free goed: Daens Jonge Lootse wolven Inge Suys De Lootsche baton 4 verenigingen Vasten zoals vroeger of mindfulnessen zoals nu?

Jonge Lootse wolven Michiel De Cleene Sprokkeloogst Opinie Nacht van de geschiedenis maart’09

3

Nummer9080

Onder de loupe

Onderde

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

upe

50 jaar Chiro Zaffelare Hadden ze het erom gedaan daar in Zaffelare, die dartele veulens van de chiro? Om hun weekend pal op Valentijn te leggen, bedoel ik. ’t Is waar, de jeugd van tegenwoordig is zijn tijd ver vooruit, maar dat ze hun feestweekend om cupido zouden weven, tja, dat getuigt op z’n minst van enige romantische bevlogenheid, niet? Of moet ik zeggen, van een mercantiele geest, want ’t is wel goed gezien, natuurlijk, om precies dán alle maagdelijk frisse, maar ook bezadigd oude koppeltjes van Lo te ronselen om de kas te komen spekken.

Wat een gedrevenheid, en een gezoem als in een bijenkorf. Een zwerm beige rokjes dook en vloog doorheen het zwerk, als de eerste zwaluwen van de lente. Bij elke activiteit zat de zaal afgeladen vol (of zogoed als) en, beste mensen, dat waren er niet weinig, hoor. Hier zie, in één ruk, wat die chiro’s daar spreidden over drie dagen: een golden party, een quiz met aanstekelijke optredens en met een bonte bende van ‘meisjes van veertig’ die winnen, een receptie voor de oud-leiding, drank én frieten, en als klap op de vuurpijl, de grande finale: een grote chiroshow, wervelend als bij Cirque du Soleil. Ja, het vuur zat er goed in bij die meiden, en dat alles onder het deskundige oog van mama Mia Vermeersch, de volwassenbegeleidster. Een dikke proficiat, aan alle Zuildekenshindes!

4 maart’09

En hoe hadden wij dat moeten weten, van jullie weekend, beste dametjes van de Chiro? Wij hier, op de redactie? Onze Nummer9080-agenda zomaar glad vergeten? Aha! Spreek op, braafjes, welk excuus?! Hadden mijn dochters me niet de oren van mijn kop gezaagd om driedubbel zakgeld, ik had het nooit geweten…Allee, ’t is goed voor één keer. Als penitentie gewoon eens de vensters zemen op Oosteinde 25, meer moet dat niet zijn. En nog iets: op de quiz opletten, hoor, de volgende keer, dat er niet ‘gezeurd’ wordt! Want de zaal was bij wijlen als een grote magnetron van gsm-stralen, en hier en daar huppelde er zelfs een levende hulplijn rond, van ’t een tafeltje naar ’t andere, als een kangoeroe. Aan de lijn, de volgende keer, die mannen!

Nummer9080

Column

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Maartwenk

1 maart de mensen foppen een kleine Nessie bouwen

Maart Is een vermeend plesiosaurusachtig wezen Woont in een hoog Schots meer: Loch Ness Wordt daarom Nessie genoemd Werd voor het eerst vermeld in de zesde eeuw Nog wel door monnik St-Columba Die liep op het water om het beest te kalmeren In 1934 werd het gefotografeerd door dr. Robert Kenneth Wilson Die kreeg hulp van cineast Wetherell Zijn truc: plastic slang op plankje aan speelgoedonderzeeër Op 1 maart 1994 kwam bedrog aan het licht En wel na een sterfbedbekentenis

31 maart de mensen toppen

een grote Eiffel bouwen

Op 31 maart 1989 was het de officiële opening Gustave Eiffel maakte drie jaar eerder al geraamte Vrijheidsbeeld Aanleiding voor toren was een wereldtentoonstelling Dat was honderd jaar na de Franse Revolutie Gewicht van geraamte is 7 300 000 kilo De toren met antenne meet 324 meter Maar krimpt of zet uit tot 15 centimeter naargelang warmte De top ‘danst’ tot 12 centimeter door de wind Heeft nu jaarlijks bijna 7 miljoen bezoekers Dat zijn er tien keer meer dan ons atomium

Spreid de mantel, lezer, rol de loper uit, voor de lente, en haar trotse heraut, de derde maand, maart. In het Engels klinkt dat als March, en in het Frans als mars, en meteen voel je ’t gedonder al, is het niet, van een marcherend leger? Links, rechts, links, rechts. Hoor je ‘t? Zie je ’t al voor je?

Dat rollend trompetgeschal aan de einder, een zwerk als een wolkenstoet met vlag en wimpel, de eerste lentestralen als even zoveel speren, met daarachter dan de fiere godheid Mars die het hemelheir aanvoert, en het jaar op gang schiet, met vernieuwd Vestaals vuur?

Zo zagen ze dat toch in de oudheid: de maand maart kwam eerst, opende de lente, en de militaire campagnes, en toonde de zegepraal die de legers te wachten stond in een verheerlijking van de lengende dagen.

Grootsheid dus is het woord dat de maand past, grandeur, staatsie en vertoon, enfin, toch bij de Antieken en onze buren, maar niet zo bij ons.

Neen, neen, niet zo in het Nederlands. ‘Maart’ heeft niet dat scanderende, dat heroïsche, dat paraderende en marcherende, verre van.

Dat Vlaamse woord krult zich juist deemoedig en stilletjes doorheen de tijd, met die lange a, als een hermelijn in late wintervacht. ’t Is een horizontaal woord bij ons, veel meer dan verticaal, zoals bv. bij de Engelsen, die dat nog eens beklemtonen met die kapitaal.

Bescheidenheid is het hier, want zegepraal en tromgeroffel horen niet bij de aard van ons volk. We zijn wel zelfbewust, maar liever nog nederig, ja, dat vooral. Hoogmoed is immers de hoogste zonde, is het niet?

Vlamingen zien alles anders, dat heeft de geschiedenis ons geleerd. Capaciteiten hebben we zat, heel zeker, maar we pakken er maar zelden mee uit als we dreigen op te

vallen. Wij zijn één brok potentie die gevangen zit in een lijf en ziel, dat bescheidenheid eert, en we laten die maar uit als daar enige reden toe is. Nooit zomaar, om te imponeren.

Daarvoor heeft God Hollanders uitgevonden, de Fransen, de Duitsers, de Engelsen,… tiens, al onze buurlanden, zeker? Doe maar eens de proef op de som: rij een camping op in de zomer, draai je venstertje open, en hupsakee, al die buurtalen waaien je tegemoet, maar een Vlaming, neen, ho maar!, die moet je met een vergrootglas gaan zoeken via zijn nummerplaat.

Met welk maarts beeld zijn we te vergelijken?

Wel, met een tapijt van bonte krokusjes, kleuren allerhande, en narcisjes, dat ook, als kleine gouden zonnen, lentebescheiden, en niet opgeblazen, zoals de zomerzonnebloemen.

En eerlijk gezegd, die Vlaamse soberheid sluit véél naadlozer aan bij maart, dan dat opgefokte van al die grootse volkeren rondom ons, die de wereld aan hun voeten zagen, ja, soms zelfs dwongen, maar steevast terug moesten naar af, en in een rol die zij liever aan anderen schonken: het hoofd gebogen, hun wonden likkend. Geknakte zonnebloemen. Te hoge stengel, te zware kop. Neen, dan liever ons; wie niet hoog zweeft, kan niet diep vallen. Is ’t niet typisch dat Bruegel de val van Icarus zo treffend schilderen kon? Wie beide Vlaamse nuchtere boerenvoetjes op de grond houdt, kan de hoogmoed van anderen veel beter omschrijven.

Neen, maart is de soberheid zelve, geen imponerend getrommel op de borst, geen gejuich alsof de zomer er al is, of de zon al op haar hoogste staat, neen, een evenwichtige equinox is allang goed, dag en nacht precies even lang, en nu en dan al eens een mooie dag. Tiens, zoals België zelf, zeker, Vlaanderen en Wallonië?

Jazeker, wij zijn maart, nu ik eraan denk.

Maart krult zich deemoedig en stilletjes doorheen de tijd, als een hermelijn in late wintervacht

(lvdv)

maart’09

5

Opendeurdagen 3 tot 8 maart

10 %

$

korting

op de nieuwe lente- en zomercollectie

Bij afgifte van deze bon ontvangt u een leuke attentie!

FREE STYLE Dorp-West 67 9080 Lochristi T: 09/355 55 36

Openingsuren: di-vrij: 9u-12u & 14u-18u30 zat: 9u30-18u doorlopend zond: 10u-12u

Dirk Van Kerkvoorde

afsluitingen - hekkens - automatisatie - las- en smeedwerk - trappen, leuningen en schouwkappen - Parlefonie en videofonie - verkoop Bekaertmaterialen - tuinverlichting

Persijzerstraat 21 - Lochristi - Zaffelare - 0495/23 78 59 - vankerkvoordedirk@skynet.be

Nummer9080

De wereld is rond

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

... onze wereld

X116910 Y198084 03/12/08 13:15:00 maart’09

7

Nummer9080

Interview

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

E

en bevlogen babbelaar die snuistert in stofferige archieven. Een belletrist die fantastische boeken schrijft waarin hij ons verleden koestert en rijkelijk laat herleven (Beervelde, hou je klaar, op 18 september!). Twee twinkelende spleetoogjes, als caleidoscopen van herinnering, onder een dakje van zilvergrijze haren, als even zoveel antennes naar eeuwen her.

Ziehier, lezers, Bert Vervaet uit de Kluizestraat, onze aimabele cultuurraadvoorzitter. Een wandelende encyclopedie is hij, drie (!) licentiaten rijk, zo minzaam als de besten, en onze baken in de Zeveneekse nacht van de geschiedenis, op 24 maart. Textiel, weet je wel. ’t Is nog niet genoeg, beste vrienden? Welnu, een wandeling op de Lootse Open Monumentendag van 13 september, kan ook, of hier zie: een lezing met een terugblikbrilletje, jawel in 3D, in ons eigenste magazine! Bert heeft het alles in de aanbieding!

Ja, sorry hoor, dat ik je maar één voormiddag ontvangen kan, maar je begrijpt dat mijn wagentje vol zit dit jaar. Lukt het op een paar uur, want deze namiddag moet ik zelf op pad in Beervelde om te interviewen? Ze blazen daar in het najaar tweehonderd kaarsjes uit op hun fantastische parochie, en vieren er tegelijk het zevenhonderdjarig bestaan van de oorspronkelijke kapel, enfin, een hele boterham… Is ’t goed, zo? Euh ach ja… wat koffie? En een koekje?

Zeker, Bert, dank. Vertel maar honderduit.

Maar misschien eerst voor onze jonge lezers: waarom is dat eigenlijk zo belangrijk, onze lokale geschiedenis? Die gasten mp3-en en surfen en chatten de wereld rond, wat zouden zij om het kleine Lootse verleden geven?

Aha… de eeuwige vraag… en niet alleen van kinderen, hoor. De eeuwige misvatting ook. Wel, luister. De hele wereld, waarover je spreekt, al haar complotten, al haar liefde en haat, klein en groot, elke strijd die zij levert, elk drama, elk blijspel, vind je hier op eigen grond, kleinschaliger misschien, maar anderzijds zoveel aanschouwelijker en tastbaarder ook. Dezelfde motieven, dezelfde mensen met hun bevliegingen, kleinmenselijkheden, hun ambitieuze plannen … maar ook hun verenigingsleven,

8 maart’09

hun medeleven, hun liefdesverhalen… alles, alles, alles. En zoveel dichter, alsof het plakt aan je eigen huid, iedere porie van ons ze in- en uitademt. Heerlijk, toch? En weet je dat het verleden onszelf verklaart? Waarom we zijn wie we zijn? Waarom onze deelgemeentes zo graag onder hun eigen toren blijven, waarom Lochristi twee dorpen heeft, en van bloemen houdt, Beervelde op een adellijke én volkse poot steunt, Zaffelare zichzelf bereddert en sociaal verweven zit, Zeveneken met zijn kleine wevershuisjes wel tot een textieldorp uit móest groeien en een arbeidersbewustzijn heeft meer dan de andere, en het trotse Hijfte uiteindelijk bij Lochristi werd ingedeeld? Collectief geheugen, zegt je dat iets?

Dat er een gevoel van generatie op generatie overgaat, zonder dat we het echt beseffen?

Dat we denken alles zelf te bepalen, maar dat ook de geschiedenis ons maakt tot wie we zijn?

Precies. We mogen niet in stereotypering vervallen, maar wie een mens en zijn verleden begrijpt, en bij uitbreiding een heel dorp, heeft veel voor… onbekend maakt onbemind, niet?... en bekend dus bemind… toch?... jawel, ons gefuseerde Lochristi van ‘77, heeft dat écht nodig. Alle deelgemeentes hebben hun eigen

verleden, en dat is onderling heel verschillend, maar de kennis daarover kan juist het cement zijn. Inzicht opent harten.

Altijd zo bevlogen geweest, Bert?

Tja, eigenlijk wel… de mens als sociaal wezen heeft me altijd al geïnspireerd… vandaar, mijn licenties als theoloog, godsdienstwetenschapper en socioloog, zeker? ’t Komt alles op hetzelfde neer. En als ik mijn leven overschouw, zijn al mijn activiteiten tentakels van steeds dezelfde ziel: mijn onderwijscarrière, mijn politieke loopbaan in Gemeentebelangen, mijn heemkundige interesse in de kring Oost-Oudburg, mijn voorzitterschap van onze cultuurraad… steeds de mens op de voorgrond, en het blijft me boeien, iedere dag nog meer. En in alles heb ik maar één credo: mensen stimuleren om mee te doen… het vuur laten branden… Weet je dat ons documentatiecentrum van St-Amandsberg 30 fantastische medewerkers telt, die onze tienduizenden dossiers en foto’s met de grootste zorg en kunde behandelen? En dat we er zo het rijke archief van burgemeester Monsaert van Gent binnenhaalden? Fantastisch toch?

Nummer9080

Interview

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

In ’t Lootse bakermatje

Bert Vervaet

voorzitter cultuurraad onthult onze ware volksaard

Dat zijn er een pak meer dan in onze Lootse cultuurraad, niet?

Je kan die dingen niet vergelijken natuurlijk, maar je hebt gelijk, vers bloed is altijd welkom.

En dus zullen we iedere particulier die zich echt geroepen voelt, en die Lochristi cultureel mee wil helpen uitbouwen, graag verwelkomen. Over grote fondsen beschikken we niet, en in wezen blijven we een adviesraad, maar ik kan je verzekeren dat we au sérieux worden genomen… rond de kerkhovenproblematiek kan ik gerust stellen, dat onze mening er wel degelijk toe doet… soms zegt een mens, dat hij een steen heeft verlegd in zijn leven, welnu, van mezelf zou ik integendeel met een boutade kunnen beweren: ik heb een grafsteen laten liggen… (lacht)… allee, in alle bescheidenheid, ik kan wel een dossier samenstellen over een bepaald cultureel erfgoed… Maar we doen nog andere concrete dingen: de Open Monumentendag, de verkiezing van de cultuurlaureaat, de 11-julivie-

ring… en ik heb nog een droom ook… (neigt wat voorover)… om met de cultuurraad een beleidsplan uit te werken, geënt op de specifie-

wil gaan. Dat is voor iedereen van belang, voor allen die hier allang wonen, en allen die hier nieuw zijn… (kijkt wat onwennig naar de reflectiehoepel van de fotograaf die net is gearriveerd)… is ’t goed, zo? … enfin, genoeg over mezelf… laat ons aan het echte werk beginnen nu.

Pen en papier klaar?... want achthonderd jaar van vijf deelgemeentes in een notendop, is een huzarenstukje… Lochristi en Zeveneken eerst, dan maar, de grootste en de kleinste, of Beervelde en Zaffelare, de jongste en de oudste?

Alle deelgemeentes hebben hun eigen verleden, maar de kennis daarover kan juist het cement zijn.

Inzicht opent harten. ke aard van groot Lochristi: een snelgroeiende gemeente met tweeverdieners die weinig tijd hebben. Je moet daar rekening mee houden, als je een cultureel beleid uitstippelt, niet?

Een heemkundige die ook met de toekomst leeft?

Uiteraard. Die twee staan niet los van elkaar.

Maar nogmaals: je moet weten waar je vandaan komt, om de juiste keuze te maken waar je heen

Lochristi eerst. En alvast bedankt, voor als mijn stenografie me onderweg zou vellen.

Hier, man, nog wat koffie, we zullen het beiden nodig hebben. Santé, op Lochristi!

Op Lochristi!

maart’09

9

Nummer9080

Lochristi

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Levendig Lochristi hoffelijk Hijfte 9080

nummer

onze ware volksaard door

Bert Vervaet

Krijg ik eerst nog een paar regels om iets algemeens te zeggen, voor de lezer die niet zo beslagen is in geschiedenis?

Shoot!

Wel, om wat van het begin van ‘t tweede millennium na Christus te begrijpen, de periode dat onze parochies zijn ontstaan, is het goed te weten dat we na Karel de Grote, via het verdrag van Verdun van 843, bij Frankrijk werden ingedeeld, en dat er zo’n middeleeuws systeem was, waarbij je voor je baas moest werken, een burggraaf, een graaf, een hertog, … enfin, steeds hoger, tot de Franse koning dus, in ruil voor bescherming. Met een moeilijk woord: feodaliteit, heette dat. En dat abdijen niet alleen voor het zielenheil zorgden in die tijd, maar ook grondbezitters waren, en dus wereldlijke heren, wist je al, zeker? Voilà, en nu zijn we vertrokken, zie.

Dus Lochristi behoorde toe aan een abdij, wil je zeggen?

Precies. Zeveneken, de Slagmanstraat en zuid Lochristi waren van St-Baafs, en de rest van het dorp en Hijfte, behoorden toe aan de graaf van Vlaanderen. Allee, ik spreek nu van rond het jaar 1000, na de Noormannen, je weet wel, de Vikings, die hier alles kort en klein kwamen slaan… Maar de benedictijnen wilden het bos ontginnen en kochten van de graaf rond 1120 een bestaande uitbating, het Oudhof, en ook de Dorpstraat… Kun je nog volgen?... Welnu, van daaruit stichtten ze drie nieuwe woonkernen: Lichtelare, Roselaar en Rietwinkel, euh… nu is dat Zeveneken-Bastelare… Zie je alle puzzelstukjes een beetje voor je?... (kijkt vorsend of ik hem volgen kan)… wacht even, ik haal een kaart… (toont me uitvoerig waren alle oude wooncentra waren).

En dat alles samen werd Lochristi?

Inderdaad. De stad Gent, toen al een van de belangrijkste steden van Europa, had veel voedsel nodig en grondstof voor de textielindustrie, en daar heeft de abdij handig op ingespeeld.

En ziezo: een nieuw dorp was geboren, kort na 1215, op de eigen vrije gronden van St-Baafs.

10 maart’09

&

Bert gidst er op Open Monumentendag, 13 september.

Inderdaad, Dorp-Oost en Dorp-West, was nieuw, en kreeg rond 1240 een parochie toebedeeld.

Voordien behoorde het kerkelijk aan ’t Heilig Kerst, een aanbouw aan de St-Baafsabdij van Gent.

nu plots kanunniken, en wel van de Gentse Sint-Janskerk en behielden de eigendommen… maar niet voor lang meer… In 1559 richtte men te Gent een bisdom op en de Sint-Janskerk werd prompt tot de Sint-Baafskathedraal gedoopt…

Enfin, dat bisdom kreeg alle inkomsten en bezittingen van de vroegere Sint-Baafsabdij en werd daarmee het rijkste bisdom van de Nederlanden.

En daar was Lochristi dus bij.

Kerst komt van Christus, uiteraard?

En Hijfte?

Vandaar dat Lochristi zo’n breed dorp is, met een dubbele as?

Voilà, en vandaar… Lochristi… Lo is een open plaats in het bos, dat wist je wel, niet?... en die Christi komt dus van Sancti Christi, van’t Heilig Kerst in Gent… ’t is dus niet dat er hier ergens een kapelletje stond waarnaar we werden genoemd… en euh, ja, ze moesten aan dat Lo wel iets toevoegen, want ze hadden de andere kant van Gent nog een Lo… Lotenhulle… Lo, op de heuvel betekent dat daar, op de hill…

En Lochristi viel goed in de smaak van de Gentse abten?

Nog geen klein beetje. Ze bouwden er hun buitenverblijf, zo content waren ze hier: het kasteel Roselaar is dat. Enfin, ’t is te zeggen, tot Keizer Karel het welletjes vond, en de St-Baafsabdij sloopte… je weet wel, ten tijde van de stroppendragers… vergis je dus niet, Karel V heeft in 1540 daar wel degelijk de Gentenaars willen breken, en met meer dan een lusje om de hals: een van hun twee mooie abdijen werd grotendeels met de grond gelijk gemaakt om er een dwangburcht te bouwen.

Onvoorstelbaar, maar toch is het gebeurd…

Maar van wie was Lochristi dan, als die abdij er niet meer was?

Even opletten nu… de vroegere monniken van de abdij werden

Dat werd ook van het bisdom… als schadevergoeding voor de afbraak van de abdij… ’t

Tekening Leon Matthijs

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Maar niet van bloemen?

Was toen dus al bij Lochristi, zie je… En ‘t is overigens maar een aparte parochie geworden rond 1930. Rijkelijk laat, niet, voor een gehucht dat zelfs in Van den Vos Reynaerde vermeld wordt, rond 1260 en zo in de wereldliteratuur terechtkwam.

En wat gebeurde er met dat fameuze buitenverblijf van de Gentse abten, ons Roselaar?

Och, daar hielden ook de bisschoppen van.

Lochristi is ook een mooie plek, niet? En meestal waren dat hard werkende heren, die bisschoppen, maar helaas niet altijd… (hoofd schuin, zo van asjemenou!) … ene prins-bisschop Ferdinand de Lobkowitz was een flierefluiter en reed graag een scheve schaats…

Euh…?

Och, ’t was een publiek geheim dat hij aanhield met de kasteeldame van Notax in Destelbergen, madame van der Saeren - d’Osily, maar euh… hij was vooral megalomaan, en zag het alles groot: dat buitenverblijf moest en zou vorstelijke allures krijgen zoals de residenties van zijn familie in Wenen en Praag. Hij liet naar zijn kasteel vijf grote rechte lanen aanleggen, in een zogenaamde “patte d’oie” of ganzenpoot, zoals toen mode was. Nu rest daarvan nog de Kasteeldreef, de Sint-Baafsdreef en Roselaredreef… voeg daarbij, acht hectaren tuin, koetshuizen, twee oranjerieën en de paardenstallen die het huidige kasteel uitmaken…

Hoezo? Wat gebeurde er met het echte kasteel dan?

Driewerf helaas, onze kerkelijke Don Juan ging

Hijfte

Ach ja… de bloemen… met al die grond had de latere redersdochter, die trouwde met ene Goffinet, natuurlijk een tuinman nodig, en je kan nooit raden hoe die heette…

Euh… een gokje: ene Vuylsteke?

failliet, en zijn schuldeisers legden beslag op zijn persoonlijk bezit, maar voeg daarbij vooral de Franse Revolutie, die het niet zo op kerkelijke goederen had begrepen, en je weet welk triest lot Roselaar beschoren was… het kasteel werd afgebroken tot aan de funderingen voor de bouwmaterialen, en zie, de grandeur was even vervlogen…

Even maar?

Jawel, want de tijd van Lochristi als bloemengemeente, is aangebroken. Het onthoofde landgoed Roselaar en honderden hectaren grond kwamen in handen van de belangrijkste redersfamilie van de Nederlanden, van ene De Cock, met cee oo cee kaa… (lacht even)… echte orangisten, je weet wel… ’t is nu nóg de wens van sommige politici: Vlaanderen samen met Holland… wel, toen was het echt zo, vlak voor België onafhankelijk werd, waren we bij Nederland, onder Willem I. En die De Cock was de Hollandse politiek heel genegen… weet je, we kregen hier onlangs op de gemeente een verzoekje van onze noorderburen of we wat meer afwisten van ene Nicolas De Cock, naar wie een dorp genoemd wordt op het eiland Texel! Welnu, ’t is die familie die hier het kasteel weer heeft uigebouwd.

Begrijp je nu dat er wandschilderingen zijn van schepen, in kasteel Roselaar?

Goed gedacht! En die tuinman kreeg een zoon, die barstte van talent en die heerlijk groene vingers had. Charles Vuylsteke, die bekend werd tot in het buitenland, kweekte op de gronden van de Goffinets de allerheerlijkste bloemen, orchideeën, camelia’s en maar liefst… 18 soorten azalea’s. En zie, de sierteelt was geboren!

Want heel de Stationsstraat werd door de familie Goffinet in honderdjarige cijns gegeven aan pachters, die er naar hartenlust ook bloemen konden kweken… enfin, het ging de Vuylstekes zo voor de wind, dat ze zich spoedig een eigen kasteel konden permitteren… weet je waar advocaat Van Gerven woont?… (wacht op een knikje)… wel dáár… en euh… later kon kleinzoon Rafaël Vuylsteke zelfs het kasteel Roselaar kopen, … Na zijn dood werd het verkocht aan de familie Geers, van de drukkerij, dat weet je wel, zeker? … En euh… het gaat nu wat moeilijker in de sierteelt, zeker, maar Lochristinaars zijn doordouwers, dat leert ons het verleden…

Zie maar eens naar de huidige boost van de gemeente! Ja levendig Lochristi, dat past wel.

Lucratief zelfs. En Hijfte met zijn parallel verleden aan Lochristi, kunnen we best hoffelijk noemen, zeker, want ze staan in het mooiste boek ooit, dat dierenepos van Reinaert de Vos, een parodie op het hoofse leven. En dat alleen is toch iets om apetrots op te zijn, niet?

Zorgzaam Zeveneken

Bert Vervaet loodst er ons op 24 maart door de nacht van de geschiedenis, in de vroegere gemeenteschool, om 20 u.

Onderwerp: Het textielverleden van Zeveneken.

Zeveneken bestond voornamelijk uit werknemers en boeren die woonden rond een cisterciënzerabdij in Oudenbos, waar nu de Nonnenbosweg is. Juist?

Klopt ten dele, aan het begin van de dertiende eeuw was dat. Die abdij bezat een domein van meer dan 400 hectaren, geschonken door de Gentse familie Uten Hove… de naam klinkt bekend, zeker? … maar neen, hoor, het Uyttenhove van nu heeft er geen rechtstreeks verband mee... Enfin, ’t zat de nonnen wat tegen en ze trokken naar de Nieuwenbosch, in Heusden...

Maar natuurlijk, die grote landbouwuitbating in Oudenbos bleef bestaan, en de omwonende knechten en pachters bleven verweesd achter, zonder kerkgelegenheid in de buurt. En daarom nam de graaf van Vlaanderen het initiatief om

voor die mensen nabij “de zeven eiken” een kapel of kerk te bouwen…

Ach zo, Zeven eiken dat bestond toen toch al?

Jazeker, al weet men niet precies naar welke locatie dat toponiem met die ‘zeven eiken’, precies verwees. Het kan zowel op Lokeren als op Zeveneken hebben gelegen… hoe dan ook, een kerk op lekengrond dat lag moeilijk, dat begrijp je wel, zeker?... en dus kwam er een afspraak met de Sint-Baafsabdij: juist over de grens met Lokeren werd in 1281 de kapel gebouwd onder het patronaat van de abt. Begrijp je nu waarom de kerk zo aan de uitkant van het dorp ligt? (zoekt bevestiging in mijn ogen)…

En in die kapel kon men voor van alles terecht: begrafenissen, dopen, trouwen?

Neen, dat is het hem nu net. ’t Was alleen goed voor de zondagsdienst. Dus je begrijpt dat de omwonenden en die pachters op de Oudenbos, vragende partij waren voor een échte kerk… ’t was alles te voet in die tijd met slechte wegen, en Lokeren was ver… enfin, uiteindelijk had StBaafs daar oren naar, en werd de kapel tot een heuse kerk gemaakt, maar voor wat hoort wat, dat is nu zo, en toen niet anders… (lacht even)… de pastoor van Lochristi moest een deel van zijn parochie afstaan en eiste tegemoetkoming in de vorm van, wat dacht je?... geld natuurlijk. In 1287, was dat. Maar het kerkhof was aanvankelijk niet bedoeld geweest als begraafplaats en was dus zeer klein. Door plaatsgebrek mocht men tot aan Wereldoorlog I zelfs geen zerken plaatsen en hebben rijke families er dan maar maart’09

11

Nummer9080

Zeveneken

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

muurplaten gezet! Je moet maar eens gaan kijken, aan de kerkmuur, ze zijn er nog hoor! Allee, daarna werd het goddank twee keer uitgebreid, tot het mooie kerkhof wat het nu is…

Zorgzaam Zeveneken

En Lokeren deed ook afstand van een stuk van zijn parochie?

Bijlange niet! Daar knelde het schoentje tot in

hadden het toch alleen nog maar over boeren, hé?

Ja, maar boeren en boeren zijn twee… In de andere deelgemeenten was er altijd een maatschappijzuil van grote boeren, en in de westkant, tegen Lochristi aan, gold dat ook wel voor Zeveneken, echter niet zo voor de oostkant, de dorpskern die zowel op Lokeren als op Zeveneken ligt. Daar moet je alles veel kleinschaliger zien… zoals in de Oudenbos… of in Kalve in

gezien?... wel, misschien dat het hier wel niet zó erg was, maar het schept toch een aardig beeld… de term ‘plattelandsproletariaat’, is wat beladen, maar verklaart toch wel veel, hoor…

Lochristi is nooit socialistisch geweest, in geen enkele van de deelgemeentes, en je zal begrijpen waarom, boeren en bloemisten hadden daar geen boodschap aan, maar als het socialistisch gedachtegoed ergens had kunnen aanslaan, dan was het wel in Zeveneken… maar je had natuurlijk ook de christelijke sociale tak, en die is daar nu nog heel sterk. Geen toeval, dus.

Kwam er hier dan nooit een staking van, zoals in alle films over die tijd?

Eind 20ste eeuw: panorama van Zeveneken.

Verzameling A. Vispoel - Zeveneken

de negentiende eeuw: de parochie liep maar zover als de huidige gemeentegrens. Tot aan de kerk, en daarmee basta. Dertig meter verder naar het oosten, en je zat in parochie Lokeren… neen, onze oosterburen losten geen morzel grond. Die wilden blijven waken over de begrafenissen, de trouwen, enfin, over alles en nog wat… grond en het aantal zieltjes stond immers voor… geld…. Hoe dan ook, het duurde tot 1831 voor een deel van Lokeren parochiaal ook aan Zeveneken toegewezen werd, Dat de parochie Zeveneken uiteindelijk toch haar natuurlijke actieradius kreeg, dus tot een eind op Lokers grondgebied, kwam maar doordat men de pastoor van Lokeren kon paaien door hem tot deken te benoemen. Het denken in termen van bezit heeft lang gedomineerd in de kerk, hoor.

Je hebt dat wel gelezen in geschiedenisboeken, niet? Welnu, dat was hier ook het geval! Maar anderzijds heeft de parochie Zeveneken zelf ook niet het deel willen afstaan dat eigenlijk met Zaffelare meeleefde. Voilà, en zo zijn de grenzen verklaard, van parochie en gemeente.

Maar nog niet de oorsprong van de textiel. We

12 maart’09

Wachtebeke, ken je dat… wel iets gelijkaardigs… kleine boertjes, turfstekers, met weinig gronden, die algauw gedwongen werden tot alternatievere zaken, zoals, in die tijd… wat denk je?... (wacht tot ik ‘weven’ zeg)… inderdaad, thuisweven, vlasrijten en kantklossen. En nu zijn we vertrokken, zie... en euh, je weet toch wel dat hun bijnaam de ‘katoenpletsers’ is?

De andere deelgemeentes waren dus grotere boeren of werden bloemisten of aardbeikwekers, maar in Zeveneken bleef men zweren bij textiel, zoiets?

Zo kan je het stellen. De kleinschaligheid van de eigendommen dwong hen daar verder te doen met hun linnen en kant en zo, en twee grote industriëlen, Hanus en Uyttenhove, zagen daar mogelijkheden liggen, en richtten fabrieken op, waar ze die bekwame thuiswevers in tewerkstelden… je zal meteen ook begrijpen dat Zeveneken binnen Lochristi een heel ander ruggengraat heeft, om het met een beeldspraak te zeggen… elders telde grond en zelfstandigheid, hier was het het groepsgevoel dat telde, van werknemers die samen moesten spannen… de film Daens

Jazeker in 1922… en eigenlijk is Uyttenhove daardoor aan zijn volk geraakt… luister… de arbeiders van Hanus in Laarne en van Lokeren-Oudenbos gingen in staking voor betere lonen en werkomstandigheden, maar ze waren helaas intern verdeeld… je had de ‘posters’ die pro staking waren en die de Speurwalsen werden genoemd, ’t dialect voor sperwers… en je had de werkwilligen die de koekoeken werden genoemd… deze laatsten haalden het, en de posters werden dus prompt ontslagen… maar, dacht industrieel Uyttenhove, zo’n potentieel aan vakbekwame wevers mag niet verloren gaan, en hij richtte gauw een textielfabriek op in Zeveneken, met afgedankte Hanus-arbeiders… snap je nu dat ze daar dus sociaal bewogen zijn, in Zeveneken? Het zijn de nazaten van de mensen die hun nek uitstaken, voor een menswaardiger arbeidersbestaan.

En hoe reageerden onze andere gemeentes daar op, op zo’n opstand tegen de werkgever?

Die keken daar met grote ogen naar, hoor… je moet beseffen dat het gezag en de standenmaatschappij er in onze streek diep ingebakken zat… de adel en de kerk, waren onze bazen, altijd en overal… en sinds de negentiende eeuw kwamen de industriële werkgevers daar bij… en dat daar nu plots een grote groep mensen in Zeveneken en Laarne in opstand durfde te komen tegen de maatschappelijke rangorde, tja, dat sloeg in als een bom… in het collectief geheugen van Zeveneken staat dat diep gegrift, of men zich daar nu bewust van is of niet…

Zorgzaam Zeveneken, dus?

Precies, dat mag je wel zeggen.

Nummer9080

Beervelde

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Beresterk Beervelde

Bert publiceert in september een prachtig boek over Beervelde: de parochie van Beervelde (1309)-1809-2009 Een geschiedenis van adel, volk en kerk.

9080

nummer

onze ware volksaard door

Bert Vervaet

Ach, Beervelde, dat is een graafschap, denken de mensen, niet?

Neen, neen, dat is veel te kort door de bocht, hoor… de geschiedenis begint veel vroeger, met een kapel in 1309… maar anderzijds heb je wel gelijk, van alle lokale gemeenten is Beervelde veruit het meest bepaald door het adeldom…

Een buitenbeentje dus?

Op een manier wel, maar er zijn ook gelijkenissen, hoor, met Zaffelare dan vooral… denk maar aan de schoolstrijd die in beide parochies hevig woedde, aan de rivaliteit tussen liberalen en katholieken die soms werkelijk buiten proportie was… (trekt veelbetekenend de wenkbrauwen op)… maar ik loop vooruit op de feiten. Laat ons beginnen bij het begin.

hebben hier als straf alles platgebrand, ook weer zoals in Zaffelare overigens, omdat we geen belastingen wilden of konden betalen… nu, daaraan is nog een triestige anekdote verbonden… Luister (buigt voorover)… In 1677 wilde men Destelbergen treffen, maar men vergiste zich en men stak ook een deel van Laarne in brand… de zuidzijde van de Kloosterstraat, waar nu Mieke Van Hecke woont, brandde ook af. … Voor Kalken viel het beter uit en dat had zijn redenen, want de heer van Kalken was getrouwd met een dochter van de hoogste legerchef van Frankrijk. Zo bleef het Kalkens deel van Beervelde, tussen Rivierstraat en Heidestraat, gespaard. Geluk of ongeluk, hangt soms aan een zijden draadje.

er dan ook nog een petitie om een zelfstandige gemeente te worden, maar dat duurde helaas nog veel langer… Tot 1921 om precies te zijn, en dat op voorspraak van de grafelijke familie de Kerchove de Denterghem.

Zo laat?

Tja, soms draait de politieke molen traag, is ’t niet? Er was al veel vroeger adellijke invloed aangewend hoor, maar blijkbaar was die toen niet groot genoeg. Het verhaal van de grafelijke familie van Beervelde begint trouwens bij ene weduwe de Loose uit Gent, die er vele gronden opkocht… en wat later trouwde een kleindochter van haar met Constantin de Kerchove de Denterghem, en weer wat later hun zoon Charles, de befaamde burgemeester van Gent, met alweer een achternicht van die de Loose, zodat alle erfgoed samenkwam, ’t was ene

De kapel, waar nu de kerk staat, vermoed ik.

Daar, ja. Nu moet je weten dat Beervelde aanvankelijk tot de St-Pietersabdij behoorde, ook al zoals Zaffelare… enfin, toch het deel van Destelbergen, want het gehucht was ook onder de andere omliggende gemeentes verdeeld: Kalken, Wetteren, Laarne, Lokeren en Heusden… en daar waren dan weer graven en burggraven de baas, met ronkende titels zoals de heer Vilain XIIII van Kalken… enfin, in 1309 schonk een rijke Gentse poorteres gronden om een kapelaan te onderhouden en enkele grootgrondbezitters lieten een kapel bouwen op de heide. De belangrijkste was de adellijke familie de Gruutere. Die had daar van oudsher heidevelden gekocht om er schapen te laten grazen.

Hier in Beervelde, heide?

Och ja, heel zeker! Kijk maar naar de vele namen: het beerveld of bar veld, of naakt veld, Ertbuur of herdershut, Magret of magere heide, de Heidestraat, de Brandstraat, waar men heide afbrandde… allee, dat Beerveld was dus oorspronkelijk één grote schapendrift, maar door verkaveling en verdere ontginning kwamen er geleidelijk grotere boeren wonen, met een levendig erf, en ook veel grote gronden, die dikwijls eeuwenlang in handen bleven van de adel.

Die Brandstraat verwijst toch niet naar de grote brand van 1676, door de Fransen?

Neen, neen, die straatnaam slaat zeker op heide afbranden… maar je hebt gelijk: de Fransen

Verzameling Christiane Nimmegeers - Zaffelare

Het duurde nog tot 1809 voor er een parochie kwam? Toch raar, uitgerekend toen weer de antikerkelijke Fransen hier de baas waren, met Napoleon? Juist?

Klopt. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, zeker? De Fransen schaften de St-Pietersabdij af, en zo had de bisschop van Gent eindelijk de handen vrij om ook in Beervelde een parochie te stichten. Het bisdom had dit al veel eerder willen doen, weet je, bijvoorbeeld bisschop Triest in de jaren 1600 al, maar de Sint-Pietersabdij verzette zich... uit eigenbelang, zeker?... Allee, rond 1800 was

Eugenia de Limon overigens… rings a bell?

Neen, Eugenia’s school, te Beervelde! Iedereen kent dat daar, hoor. Zei ik je al niet, dat er ook een hevige schoolstrijd heeft gewoed? Liberale scholen tegen katholieke? Enfin, de soep koelde uiteindelijk wel, maar na heel veel blazen…

En ’t bleek een blauwe soep?

Ja, de graaf was blauw, zeer zeker, en aanvankelijk antiklerikaal, maar we moeten ook hier de perceptie nuanceren, hoor… ten eerste was het kasteel een buitenverblijf, en ten tweede, in

maart’09

13

Nummer9080

Beervelde

Nummerzesmaarttweeduizendennegen Verzameling Christiane Nimmegeers - Zaffelare

Beresterk Beervelde

1928 hielp de adellijke familie de parochie, zelfs financieel, bij de bouw van de kerk, en anderzijds zo blauw was Beervelde toch ook weer niet, want in zijn vijftigjarige onafhankelijkheid is het nooit door een liberale meerderheid bestuurd geweest… ’t is een zelfstandig volkje, moet je weten, dat zijn plan heeft leren trekken en heeft leren leven met de deiningen van de tijd… En vergeet ook de invloed niet van de spoorweg, en van de aardbeiteelt, alles toch zaken die een dorp bepalen, niet?

Nu, Bert, wat ik nooit goed begrepen heb, waarom is de Oudenbos eigenlijk niet bij Beervelde of bij Zeveneken, dat zou toch logischer zijn.

Tja, als alles in de politiek logisch was…Lokeren heeft doorheen de eeuwen altijd tegengewerkt

en met gigantisch veel beesten… er is op een punt zelfs melding van de rampspoedige dood van 150 koeien en 700 schapen, dus dan weet je het wel. Maar in 1247 weken de nonnen uit, naar Heusden, naar Nieuwenbos, en zaten die pachters daar zonder kerk, of ze moesten naar het verre Lokeren stappen…

Tja, dan was Zeveneken dichterbij natuurlijk.

Precies, daar begint grotendeels de Zeveneekse parochiegeschiedenis… en dat vind je in het rubriekVerzameling Christiane Nimmegeers - Zaffelare je over onze textielgemeente … om iets af te staan. De Oudenbos is een geval maar nu kunnen we besluiten dat Beervelde een apart, moet ik je zeggen. ’t Gaat eigenlijk terug op driepikkel is, van kerk, adel en dorpers, waarin de stichting van een vrouwenabdij daar, in 1215, elkeen, na een bij wijlen hevige strijd, zijn plaats en hun verbindingsweg naar Gent liep uiteraard heeft gevonden. Het zijn daar overlevers, die voor langs Beervelde, want de Lede was een bevaarhun zelfstandigheid hebben moeten knokken, bare rivier. …maar toen had Beervelde zelf nog en ze uiteindelijk ook verkregen, vergeet het niet eens een kapel, dus de Oudenbos was veel niet. Beresterk Beervelde, kunnen we met een belangrijker… enfin, er ontwikkelde zich een woordspeling besluiten. bedrijvigheid rond dat klooster met pachters

Zelfstandig Zaffelare

Bert Vervaet publiceerde onlangs het omstandige gedenkboek: De kerk van Zaffelare. Acht eeuwen dorpsgeschiedenis.

Je heimat is Zaffelare, Bert?

Geboren en getogen. Plek ook waar mijn heemkundige interesse de kop opstak, en waarover ik begon te schrijven bij de viering van het 750-bestaan, in 1971, want het begin van ons dorp wordt rond 1221 gesitueerd. En we zijn goed geïnformeerd, hoor, door een massa archieven, waaruit blijkt dat Zaffelare een heel eigen verhaal heeft.

Hoe bedoel je?

Wel, eerst heette dat hier Meentocht, en dat was alweer een gebied dat door de graaf van Vlaanderen uit handen werd gegeven aan de Gentse St-Pietersabdij. Rond 1030 was dat…

Alleen in ’t Noorden was er nog de Wildespele, het jachtslot van de burggraaf… neem die twee samen en je hebt de contouren van het oude Zaffelare: de noordgrens is de beboste Zuidlede, de zuidgrens het Odevelt, nu Oude Veldstraat, een zandrug die wat hoger lag dan de rest, met daartussen hogere zandstukken en rond de Hasselsgracht en de Dijkgracht weer lager gebied.

De ‘forestiers’, houthakkers dus, kwamen van buiten Zaffelare, en dat was cruciaal… want daar al begint onze strijd naar zelfstandigheid… enfin, toch het zich roeren tegen de kerkelijke

14 maart’09

overheid van de St-Pietersabdij, die daar warempel stukken grond in volledig leen begonnen weg te geven, waardoor die forestiers hun ontginningsgebied kwijt dreigden te geraken…

Maar dan woonden er dus al mensen ook?

Ja, toch wel… het oudste curtis, cour of hof, was Bruinewalle, rond 1150 al, op de hoek van de Kapiteinstraat en de Oude Veldstraat, waar er eerst een zevental lekenbroeders woonden.

Die vestigden zich uiteraard op het hoge, droge gedeelte van het gebied, en aan de oudste landweg Odevelt, of woest veld, op de grootste zandrug. Daar dus vind je de oudste ader van Zaffelare. De huidige slagader, als ik die beeldspraak verder mag gebruiken, van de Rechtstraat, Moleneinde en het dorp, en zo verder tot aan het Torregoed, in de Bosdam – vandaar overigens de naam Slotdreef in het domein – wel, die weg kwam er pas later, samen met nog enkele andere ‘goeden’… enfin, uiteindelijk ontstond er zo akkerbouw, echter niet op basis van leenrecht maar van cijnzen, belastingen als het ware, zodat die houthakkers ook verder aan de slag konden… euh, kan je nog volgen?

Toch wel. En dit gebied wordt dan een ‘heerlijkheid’ met een eigen parochie, in 1221?

Voilà, dat is ‘t. En om volk naar hier te lokken gaf de abt van de Sint-Pietersabdij rond 1240 een aantrekkelijke wetgeving … (helt voorover)… weet je dat deze fameuze Keure van Zaffelare in de Europese rechtsgeschiedenis bekend is?

Jawel! (trotse ogen)… en daarin wordt het feodale denken doorbroken over de ondergeschikte mens als bezit. Horigen, dus de onvrijen, werden vroeger nooit vergoed als zij werden mishandeld of gekwetst, enkel hun baas, tot wie zij ‘toebehoorden’, maar deze keure verklaart dat ook de onvrijen een vergoeding moeten krijgen… en ook voor de vrouwen was het een verbetering: bij zware misdaad van hun man, kon men nu hun bezittingen niet meer aanslaan, wat vroeger wél het geval was. Mooi, toch? En met de zelfstandigheid kregen we de toelating voor een eigen molen, aan de Molenstraat, en een vierschaar, om recht te spreken.

Zijn er voorbeelden van, van die rechtspraak?

Jazeker, bijvoorbeeld na de dood van ene Pieter Geeraerts, werd zijn weduwe bedreigd door een paar heethoofden, die dreigden haar leemhutje met de grond gelijk te maken, als ze hen geen twee ponden schonk, een paar maandlonen dus… Je reinste chantage… maar de vrouw

Nummer9080

Zaffelare

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Zelfstandig Zaffelare

ging recht halen, en de vandalen kregen tien jaar ballingschap aan hun broek, geweerd uit alle, let wel, álle gebieden van St-Pieters, en dat waren er niet weinig. Of in 1522 werd in Sint-Hubert tijdens

9080

nummer

onze ware volksaard door

Bert Vervaet

een herbergruzie Lieven Van Kersbeke gedood.

De moordenaar Christoffel van der Meere kreeg eerst 50 jaar verbanning, maar nadat hij zich verzoend had met de nabestaanden van het slachtoffer en geld had gegeven aan de kerk heeft de vierschaar zijn straf kwijtgescholden.

Burgemeester Eugène Lippens, van de bekende Belgische struik van Moerbeke en Knokke, bedoel je?

Jawel. Hij kreeg als gemeenteraadslid in 1857 maar liefst 122 van de 126 stemmen en werd liberaal burgemeester van 1861 tot 1900. Hij was een vooruitstrevend man, met een visie… (knikt goedkeurend)… zie maar: hij probeerde het Vaardeken weer bevaarbaar te maken tot in het dorp, hij zorgde ervoor dat er een stoomtram kwam, 15 jaar voor Lochristi nog wel, hij zorgde voor extra cultureel leven, in zijn ‘blauwe zaal’, hij bouwde voor het eerst een treffelijke gemeenteschool, een nieuw gemeentehuis, hij stichtte een landbouwkring en avondlessen, maar… je raadt het al: ook hier barstte de schoolstrijd los, in alle hevigheid… enfin, voorlopig kwam men tot een vergelijk, een modus vivendi; een gemeenteschool voor jongens en de kloosterschool voor meisjes. De strijd zou pas écht volop gaan woeden rond de bouw van de grote nieuwe kerk... (trekt ogen wijd open)…

Wat voor van paar len?

Zaffelare was dus sociaal bewogen en behoorlijk zelfstandig?

Ja, het was één leen, één parochie, één rechtspraak… je begrijpt dus waarom ze hier wat eigengereid kunnen zijn, en graag onder de toren blijven… En toen de St-Pietersabdij door de Fransen opgeheven werd, in 1796, werd Zaffelare pas echt goed zelfstandig… en er is nog meer: afgezien van de protestantse tijd, midden van de zestiende eeuw, met de Beeldenstorm, bleef het ook altijd een homogeen katholiek dorp… tot na de onafhankelijkheid van België tenminste, en de opkomst van het liberalisme.

groot, zeker, een parochie slechts een duizend zie-

Precies, en zeker niet iets waar een liberaal op zat te wachten… En toch heeft Zaffelare met die hele episode zijn voordeel gedaan: de katholieken hadden het bestuur van het Foto: Roger De Meyer land en van de provincie in handen en om Lippens een hak te zetten heeft men de kerk van Zaffelare rijkelijk gesubsidieerd. En de liberalen verweerden zich met de bouw van een gemeentelijke meisjesschool en een nieuw kerkhof weg van de kerk.… Er gebeurde dus ’t een en ’t ander hier… Maar ondertussen overleed Lippens… en dus beraamde Katholiek Zaffelare een machtsgreep. Men ging fijntjes lobbyen bij alle katholieke grondeigenaars voor de komende verkiezingen… ’t was anders dan nu, moet je weten, met om de vier jaar de helft van het gemeentebestuur dat opnieuw verkozen werd, een kleine helft (5) en een grote helft

(6)… welnu, van de absolute meerderheid van elf op elf waren de liberalen er plots zes kwijt aan de katholieken… en wat de bouw van de kerk betreft: die lastige toren, die er nu eindelijk kwam, werd niet meer rijkelijk gefinancierd door de katholieke regering, maar moest grotendeels met eigen middelen worden gebouwd… Ik had bij Beervelde al de vergelijking gemaakt met Zaffelare niet,... wel die parallelle strijd van ‘tsjeven’ tegen de blauwen, zal je nog beter kunnen begrijpen als ik je vertel dat de vrouw van een van de Beerveldse graven ook Lippens heette, een nicht van Eugène Lippens… enfin, in Zaffelare was het tijdperk van burgemeester De Bock aangebroken, tot die flaterde, in WO I… Toch geen collaboratie?

Neen, neen, verre van, maar bevoorrechting van vrienden en kennissen bij een algemene opeising, werd ook niet geapprecieerd… je moet weten dat er hier in de Kluizestraat twee Duitsers neergeschoten werden door een Belgische spion, en als represaille volgde er een algemene gijzeling van maar liefst 178 Zaffelaarse “weerbare” mannen… dat sloeg in als een bom, kun je je voorstellen… wel, die gasten werden in twee stadia tot vlak achter het front gedeporteerd, behalve een paar enkelingen die terug mochten keren, door bemiddeling, zo zegt men, van de burgemeester… die opeising staat in de Zaffelaarse geesten gegrift, zoveel als die staking in die van Zeveneken.

En toen grepen de blauwen weer de macht?

Even maar, hoor, want het gemeentebestuur werd al vlug weer katholiek, weer rond een schoolkwestie. Die had geleid tot de stichting van een katholieke jongensschool. Tijdens Wereldoorlog II was een VNV-er burgemeester en nadien werd de politieke strijdbijl begraven. Katholiek hoofdonderwijzer Florent Decraene stichtte de lijst Gemeentebelangen, waar zowel katholieken als liberalen een plaatsje vonden, met een vaste verdeelsleutel: 7 op de 11, later 8 op de 13 waren ‘tsjeven’, de rest was blauw. Besluit: eerst werd Odon De Keyser nog even liberaal burgemeester, maar vanaf 1959 was het tijdperk van Florent Decraene definitief aangebroken.

Tot de fusie van ’77? Einde van het zelfstandige Zaffelare?

Ja, je herinnert je dat ook nog wel, zeker? Een heel gedoe. En die zelfstandigheid voel je hier nu nog. Ze zit in de mensen hun genen en in hun stenen. Natuurlijk hebben de Zaffelarenaren hun plekje veroverd in Groot Lochristi, maar enige voorkennis van hun verleden helpt toch wel, om hun politiek en sociaal denken te kunnen verklaren. Dat zelfstandige zit nog altijd in hun hoofden… Maar als je met die ingesteldheid rekening houdt, krijg je veel van hen gedaan, want het is ook een oord met een verregaand sociaal leven, altijd al geweest.

maart’09

15

Nummer9080

Portret 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Luc vrijdagnegenentwintigjuli negentienhonderdzesenzestig Heeft altijd aan de Moervaart gespeeld en 30 jaar later werkt hij er als ‘bruggenwachter’, zal wel eens vermageren, weegt al 10 jaar lang 100 kg, van ‘t goed leven en met een vrouw als ex-kok, is nu 5 weken weg naar Costa-Rica, zijn eerste grote trip sinds lang, ging ooit naar Nieuw-Zeeland 1 maand nadat hij zijn vrouw leerde kennen, dacht daar te blijven, maar zij besliste van terug te keren, voor de familie.

16 maart’09

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Mens, mens, mens...

Tina dinsdag eenentwintigmaart negentienhonderd vierenveertig

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100

Was maar twee jaar toen haar vader stierf, is vorig jaar voor de eerste keer een week op reis geweest, naar zee, met het kleinkind, wil niets liever dan kaarten, mocht ze daar haar beroep kunnen van maken..., wordt straks 65, zal van alles foto’s nemen, maar op de klassieke manier, nog met een ‘filmken’. (mv) maart’09

17

De Leefboom bvba BIV 205.909 Dekenijstraat 18 - 9080 Lochristi Tel: 09.355 99 58 - Fax: 09.355 29 33 www.deleefboom.be - info@deleefboom.be

verkoop - verhuur - projectontwikkeling - gratis advies & waardebepaling

R TOPPE

Zeveneken

Hoekstraat: Karaktervolle wo. met mooie tuin - living - ruime veranda - voll. geïnst. kkn - waspl. - 3 slk - inger. badk. - grote zolder - groot bijgebouw met zolder - TOPPER !!! 379.489 €

Destelbergen

Haenhoutstraat: Ruime mod. villa best. uit grote living + zitput leefkkn. - bureel - dubb. garage - wijnkelder - 4 slk - parking voor min.

4 auto’s - aangel. tuin met hoge bomen biedt veel privacy. Bj. 1986.

2.716 m2 - tot. woonopp. 328 m2 - Nieuwe voorwaarden

R TOPPE Lochristi

R TOPPE

R TOPPE

Zeveneken St-Elooistraat: Mod. ruime villa - rustige ligging - living met bureelhoek - inger. kkn en badk -kelder en zolder - dubb. gar. - 2 burelen - 4 slk - berging - grote tuin met vijver - TOPPER !!

R TOPPE

R TOPPE St-Amandsberg

Ganzenhof: nieuw te bouwen HOB - zeer rustig gel. - inger. kkn & badk. - garage - 3 slk - zolder - tuin - kwalitat. materialen - TOPPER!! 267.460 €

Kunstenaarsstraat: achterliggende RW (100 m²) met atelier (305 m²) - basiscomfort - woning met living, ingerichte keuken & badkamer, 4 slaapkamers - atelier met stapelplaats - dichtbij Dampoort 148.175 €

Zeveneken Kantschoolweg: nog 2 HOB gel. in rustige wijk, met living, verouderde kkn en badk, garage, kelder, 3 slk, zolderkamer, grote tuin - ideale starterswoning - bouwj. 1975 - 211.766 € per woning

Vanaf 1 februari 2009 zijn wij op woensdag gesloten.

Op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag zijn wij geopend van 8u30 tot 12u30 en van 13u30 tot 17u. Uiteraard steeds tot uw dienst.

De “Marktprijs” van onroerend goed.

De prijzen komen tot stand door een interactie tussen vraag en aanbod. De koper zal uitgaan van een biedprijs, terwijl de verkoper een laatprijs als uitgangspunt neemt. De transactie komt dus tot stand nadat het onderhandelingsresultaat tussen de biedprijs en laatprijs wordt bereikt. Dit punt wordt de marktprijs genoemd. Hierbij zal normaliter de koper aan de zaak een hogere waarde toekennen dan de verkoper. Immers als de koper een lagere waarde toekent aan de onroerende zaak dan de verkoper zal de koper niet bereid zijn tot kopen waardoor geen transactie tot stand kan komen.

De volgende definitie van marktprijs kan hieraan worden ontleend: “Marktprijs is het bedrag waarop het onderhandelingsresultaat tussen biedprijs en laatprijs wordt bereikt.”

De exacte ligging van dit punt tussen de bied- en laatprijs zal variëren en is onder meer afhankelijk van de marktomstandigheden, alsmede positie en onderhandelingskwaliteiten van zowel koper als verkoper.

Voordat een marktprijs tot stand komt zullen zowel de koper als de verkoper zich (laten) oriënteren op de op dat moment geldende marktverhoudingen. De heterogeniteit van vastgoedobjecten, de beperkte transparantie en individuele omstandigheden van een koper, maar ook van een verkoper, maakt het partijen niet gemakkelijk volledig geïnformeerd te zijn en bemoeilijken het objectief vaststellen van een koopprijs. Daarnaast zijn ook de financierbaarheid, de financieringswijze en overheidsoptreden factoren die een marktprijs kunnen verstoren.

De marktprijs wordt dan ook vaak gerealiseerd onder de grilligheid, gulzigheid, zorgeloosheid, vertwijfeling, egoïsme, gierigheid, onwetendheid, druk, sentiment en vele andere persoonlijke factoren van koper en verkoper. “Mijn kind mooiste kind of mijn grond mooiste grond” is gemeengoed geworden. De eigenaars zelf willen gewoon

“meer” hebben, zonder verdere motivatie. Deze omstandigheden zijn verre van ideaal en maken daarmee de prijsvorming weinig transparant en vooral imperfect.

De getaxeerde waarde (als marktwaarde) is dus de verwachting van de vastgoedexpert over de mogelijke marktprijs die tot stand kan komen, waarbij van de veronderstelling wordt uitgegaan dat de marktpartijen volledig over alle relevante marktinformatie beschikken. Een gedetailleerd waardebepalingrapport op basis van marktwaarde en met vermelding van de maatstaven van berekening is daarbij de meest concrete informatie die aan één of beide partijen kan worden verstrekt, ervan uitgaande dat het waardebepalingrapport een beschrijving bevat van alle relevante gegevens en informatie.

De huidige, reeds meermaals in de pers genoemde terugval van de vastgoedmarkt, vooral in de nieuwbouwappartementen, is het beste bewijs dat de markt bepaald wordt door de aanbieders. Doordat de markt mede overspoeld wordt door niet-professionele of incidentele vastgoedpromotoren, die eerst bouwen en dan nadenken, wordt men geconfronteerd met niet- of slechtverkopende projecten, die niet beantwoorden aan de marktvraag en de marktwaarde: te duur, te klein, te sober, weinig aandacht aan duurzaamheid en toegankelijkheid, weinig gebruiksvriendelijk.

Het wordt hoog tijd dat de begrippen waarde en prijs dichter tot mekaar komen.

Voor een vrijblijvende gedetailleerde waardebepaling door een ter zake deskundige kan u terecht bij vastgoedkantoor De Leefboom, reeds jaren een betrouwbare en professionele zakenpartner op de vastgoedmarkt: 09/355.99.58 - info@deleefboom.be

!

de Lootse

Een oud bos nog wel, aan de rand van Lochristi-Zeveneken?

Stokoude bomen, intact uit de middeleeuwen? Onontgonnen terrein waar geen levende ziel te bespeuren is?

Bijlange niet! Den Oudenbos leeft, en nog geen klein beetje. Het gonst daar van nieuw bloed en leven, met talrijke jonge gezinnen, en het dynamisme van de onverdroten jeugd. En wie ons niet gelooft, moet maar eens naar Google Earth surfen. Tjonge, tjonge, of die rakkers van de Oudenbos zichzelf kunnen promoten! Nog geen klein beetje. Je moet daar eens naar hun basiliek gaan zien. ’t Zijn sloebers hoor, en ze zitten er niet om een stunt verlegen. Wat een mastodont… ’t Is waar natuurlijk, ze moeten zich weren, want ze zitten wat genepen tussen de Antwerpse Steenweg en de E17, maar daar trekken ze zich verder niets van aan. Neen, neen, ze koesteren hun spoorlijn en hun Ledebeekje, en hebben er heerlijke sompige velden, die ze toepasselijk De Venne hebben gedoopt, en De Meersakkers.

En naast prachtige natuur, zitten ze ook niet om cultuur verlegen. Fernand Hanus met zijn textielburcht is er niet meer natuurlijk, maar ze hebben daar andere dingen om vingers en duimen van af te likken. Zie maar: het oudste huis (abdijhoeve-conciërgewoning) van Lokeren staat er, het Hooghuis (1558), in de Nonnenbosweg, en je kan er ook sprookjesachtige Bretoense tweewoonsten bewonderen, die ze daar voor de verwarring Klein Zwitserland hebben genoemd. Voilà, wil je dus naar ’t buitenland, zonder ver te rijden, te voet of met de fiets? Eén adres: ‘den Oudenbos’. En wie vlug vermoeid geraakt en een tweede adem zoekt: in De Singel is het alle dagen feest!

moet op de onderste sport beginnen

Oudenbos

wie de ladder wil beklimmen

scheurkalender Wie de

ladder wil

beklimmen

moet op de onderste sport

beginnen

(lvdv - mv)

Bekijk het maar.

Ooit eeuwig Ween niet om mij Als ik heenga, ’t Is maar witte rook Die liggen gaat Op bestrooide braakakkers En strodaken, Blank als sneeuw.

Niet meer dan tijd Die craqueluren klei Van mijn lijf afstroopt En haar minzaam Aan je voeten legt, Teder en breekbaar, Als een wolk van steen.

Zoals het vaatwerk Van een kruik in duizend scherven Slechts de holte vat Waaruit wij drinken, Zo waakt mijn leegte hier nog steeds om jou, En rust ik stil in de spiegelbron Van glanzende gedachten En okeren herinnering, Zoet als honing Geronnen in Een gouden zee.

Weet, mijn liefste, Dit duurt maar even, Ik verdrink nu wel Diep in mijn slaap, Zoals ooit eeuwig In jouw liefde.

Maar weet: ooit eeuwig Keer ik weer.

Ooit eeuwig Ben ik weer Bij jou.

s De kerk volgens Google Earth

s De kerk volgens Nummer9080

(lvdv)

maart’09

19

|B&T| DESIGN © 2009

teLochristi !

Nieuw

Decoratie met mooie en fleurige ballonnen, een aanrader voor uw opendeur!

www.balloonstop.be

• Ruime keuze in onze winkels.

• Kleine en grote ballonnen.

• Pluches tot 1,60 cm groot.

Me to you, Nici, Studio 100, Bert & Ernie, enz...

• Verhuur van ballongas.

Open: van 10 tot 17u30 in Lochristi van 10 tot 18u in Sint-Niklaas Gesloten op zon-, maan- en en woensdag juni, juli en augustus gesloten op zondag, maandag en dinsdag

Antwerpsestwg. 90, Lochristi - T 09 361 00 81 - Gsm 0475 78 53 31 • Pr.J. Charlottelaan 52 (N70), Sint-Niklaas - T 03 776 77 11 • www.balloonstop.be

Villa Johanna Antwerpsesteenweg 43 - Lochristi - 09 342 85 02 www.villajohanna.be

Johanna’s keuzemenu 50 aan

euro

Menu geldig van 19 februari tot en met 31 maart 2009

e prijs Op vrijdag eten de jarigen aan halv e per tafel, Geldig de maand dat u verjaart, één reservatie verplicht

jarig

Gezellig en budgetvriendelijk tafelen in een gerestaureerde bloemistenvilla maandag en woensdag gesloten RESERVEER NU op 09 342 85 02, meer info op www.villajohanna.be

Soepje van peulerwten met gebakken spekjes

**** Scampi op verschillende wijze

OF Gegratineerde oesters met breydelham

OF Gebraden kwartel met een puree van koolrabi, coulis van pompoen

**** Stoofpotje van everzwijn met Reinaert Grand Cru, wintergroenten en gevuld appeltje

OF Rosado kalfsribeye met zijn romige jus met Tierenteynmosterd Groentenspiesje en verse frietjes

OF Gebakken koolvishaasje met parfum van kervel Mousse van schorsneren, parmezaans krokantje

**** Schilderspalet van zoetigheden

**** Een kopje koffie of thee met zijn gezellen

**** Witte en rode wijn van het huis, water of andere dranken zijn inbegrepen bij de maaltijd

Nummer9080

chattalk Chattalk

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Hoe zit dat met de jeugd?

Mini-onderneming Hou’t Vast

Is opgericht op 1 september 2008 door het 7de jaar Winkelbeheer en Etalage van Edugo Lochristi Wil zorg dragen voor het milieu, verkoopt milieuvriendelijke producten - De opbrengst gaat naar WWF Is om de 2 weken te zien op de Lootsche dinsdagmarkt

We chatten met Whitney en Silke uit Lochristi - 7WE EDUGO

nummer9080:

hoi, hou’t vast, alles in orde

Hou’t Vast zegt: :

hey, ja hoor, we zijn druk aan het werk voor de mini

nummer9080:

waar ben je mee bezig

Hou’t Vast zegt:

een businessplan aan het maken voor de provinciale finale:D

nummer9080:

provinciale finale?????

Hou’t Vast zegt:

ja, dat is met verschillende mini’s die verkozen worden als ze een businessplan en medio-boekjaarrapport hebben die in het oog springen ;):D

nummer9080:

dus jullie zijn opgevallen

Hou’t Vast zegt:

we zijn ons best aan het doen en het wordt een prachtig exemplaar ;)

Hou’t Vast zegt:

we maken een doos, die vol aan het plakken met kurken, die doos gebruiken we voor ons businessplan en medio-boekjaarrapport in te steken

nummer9080:

Lochristi onderneemt zeggen ze, de jeugd OOK! oe zijde op da idee gekome om een onderneming te starte

Hou’t Vast zegt:

we zitten in ons 7de jaar verkoop en dan moeten wij een mini oprichten met heel de klas en het lukt ons al heel goed:D

Hou’t Vast zegt:

en we moeten ook alles zelf doen, het logo, de uitrusting, de producten, de naam, verkoopsmomenten enz.....

nummer9080:

hoe begin je daaraan

Hou’t Vast zegt:

We zijn eerst naar beurzen geweest en daar hebben we de leverancier gevonden en onze productkeuze

Hou’t Vast zegt:

we zijn gaan brainstormen in Oostende en daar hebben we veel inspiratie opgedaan.

We gingen op zoek naar iets origineels!

Hou’t Vast zegt:

wij wilden origineler te werk gaan dan

alleen badparels, sjalen, mutsen,enz. nummer9080:

welke producten verkoop je

Hou’t Vast zegt:

milieuvriendelijke producten, houten producten : speelgoed, gerecylceerde juwelenkistjes, honinglepeltjes, citruspersen,...

Hou’t Vast zegt:

we verkopen ook de Low Impact boeken

nummer9080:

low impact boeken wat is dat

Hou’t Vast zegt:

dat zijn boeken met tips voor minder te verbruken en de schrijver is Steven Vromman, hij kwam op canvas 7

Hou’t Vast zegt:

Steven Vromman is onze peter en hij heeft ons veel bijgeleerd om milieuvriendelijker te leven

nummer9080:

en waar kunnen we jullie artikelen kopen

Hou’t Vast zegt:

op de markt in Lochristi, we staan daar om de 2 weken

Hou’t Vast zegt:

21 ste februari staan we in Eeklo

nummer9080:

ik ga eens komen piepen op de Lootsche markt de dinsdag

Hou’t Vast zegt:

het is de week na de krokusvakantie dat we op de markt staan nummer9080:

pas je die milieuvriendelijke leefwijze ook toe voor jezelf Hou’t Vast zegt:

Hou’t Vast zegt:

op de opening in Gent sprongen we eruit met onze minionderneming:D we waren de beste :P

nummer9080:

en wat is jouw functie in de onderneming

Hou’t Vast zegt:

(Silke) ik ben Technisch directeur en Whitney is administratief medewerker en wij zijn van Lochristi

nummer9080:

hoeveel tijd spendeer je in de weekaan de onderneming

Hou’t Vast zegt:

ongeveer 5 uur per week in de les en buiten de lesuren ook

Hou’t Vast zegt:

we moeten soms zaterdag op markt of andere verkoopplaatsen staan

nummer9080:

wat heb je al concreet geleerd uit die mini onderneming

Hou’t Vast zegt:

dat er veel bij komt kijken als je een onderneming wil starten

Hou’t Vast zegt:

dat je moet samenwerken om er te geraken

Hou’t Vast zegt:

dat we een goede indruk moeten maken om klanten te lokken

nummer9080:

en droom je ervan om later ook een zelfstandige zaak te starten

ja we zijn allemaal op de goede weg, we verbruiken minder water ( minderlang douchen)

Hou’t Vast zegt:

Hou’t Vast zegt:

Hou’t Vast zegt:

we laten geen lichten meer onnodig branden Hou’t Vast zegt:

we geven geen plastic zakjes mee en het inpakmateriaal is kraftpapier nummer9080:

je werkt aan een betere wereld Hou’t Vast zegt:

ja wij doen ons best Hou’t Vast zegt:

en we doen ook ons best om mensen dat te laten inzien:D nummer9080:

echt leuk!

silke zou graag een hondenboetiek openen :P andere willen graag totaal iets anders doen zoals voort studeren,...

nummer9080:

waarom zou IK jullie producten moeten kopen?

Hou’t Vast zegt:

Ze zijn origineel en ze zijn vooral milieuvriendelijk dit is heel belangrijk in deze tijd en we willen de jeugd warm maken dat ze milieuvriendelijk moeten zijn in de Toekomst!!!

nummer9080:

we staan al te popelen om te KOPEN! Tot ziens

Hou’t Vast zegt:

bedankt en tot op de markt!

(sh)

maart’09

21

gevloerd door schoonheid... van dichtbij. aanschouw de nieuwste tegeltrends op 2000 m2 tijdens de opendeurdagen van 13 t.e.m. 16 maart van 9 >12u en 13 >18u

Als het om bouwen gaat....

Gentsesteenweg 233 - Lokeren/Eksaarde Tel: 09/348 16 30 - info@vanpeteghem.net

Droom weg bij onze nieuwe interieurs Een nieuwe interieurwereld

pittig of gaat voor u open

Kom naar onze nieuwe toonzaal en kies de KEUKEN die aan uw fluweelzacht smaak voldoet. u vindt zenieuwe ongetwijfeld Vrijdag 12 december opent onze showroom in Dorp West overtuigend 119 in Lochristi. mooi.

Enthousiaste keukens staan te wachten om bekeken en gesmaakt te worden.

Nieuwe locatie Nieuwe toonzaal De nieuwste interieurtrends Wij verwelkomen u graag

Keukenstudio Maatwerk Keukenstudio Maatwerk Dorp West 119 - Lochristi - Tel: 09/345 44 84 Dorp West 119- Keukenstudio - Tel: 09/345 44 84 Maatwerk Open van 9u30 tot 12u en van 13u totvan 18u9u30 tot Lochristi Open 12u00 en van 13u00 tot 18u00

Nummer9080

Kwartet

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Kwartet

Iedere maand bekijken we enkele zaken die net niet, of juist wel, op elkaar lijken.

Deze maand: wie Lochristi zegt ... (mv)

Foto: Jules Troch

maart’09

23

Kom naar onze OPENDEURDAGEN tijdens Zeveneken Opendeurt op 14 & 15 maart

VAN PETEGHEM HOUT & INTERIEUR

Lozen Boer 33-35 - ZEVENEKEN - t. 09 355 56 49 - www.vanpeteghemhout.be

Trein stopt tijdens het weekend van de Tuindagen van Beervelde op 9 en 10 mei Vanuit Gent vanaf 9u20 (aankomst in Beervelde) tot 18u20.

Vanuit Antwerpen vanaf 9u41 (aankomst in Beervelde) tot 18u41.

Geniet van het verlaagd tarief van de “B-Dagtrip”formule dat weekend.

Een unieke gelegenheid om, tijdens dat weekend, met de trein vanuit Lochristi naar Antwerpen of verder te reizen. Of om familie en vrienden naar Lochristi te laten komen.

Laat de NMBS weten dat ook in het weekend die treinen nodig zijn.

Springkastelen Dhont

!

Bel naar: GEERT: 09.3 568 567 & 0477.21 21 31 of LUC: 09/3568 468 & 0474/69 44 03 www.springkastelen-dhont.be

begin verkoop Zomerstock

van -3 tot -60 0 % BVBA

Kris Van Hof-Verheyen

Kris Van Hof-Verheyen

Kerkstraat 96 - 9080 Zaffelare Tel: 09/356 72 12 - www.interieurvanhof.be

BVBA

N DEURDAGE N E P O e z n pril o 3, 4 en 5 a Kom naar p o n e t r n 29 maa op 27, 28 e

Little

OPENDEUR People

’t groenateljeetje houdt opendeur

Op zondag 1 maart van 10 tot 17 u & maandag 2 maart van 14 tot 20 u Wat? mogelijkheid tot inschrijving workschop bloembinden of crea Ook kinderen kunnen bij ons terecht voor een creatieve namiddag.

We verzorgen ook creatieve verjaardagsfeestjes.

’t groenateljeetje Persijzerstraat 28 9080 Lochristi 09/355 95 05 - 477/565 583 annick.devisscher@telenet.be

Nieuw binnenkort in Lochristi - Nu al in St-Kruis-Winkel Baby- en kinderkledij tot 6 jr. - Zwangerschapskledij, lingerie en badmode Babyuitzet: van fopspeen tot kamertje Rapenburgstraat 11 - 9042 St-Kruis-Winkel - 0474/57 53 52 >>> www.little-people.be - info@little-people.be

e p n O d e n u e r t k Zeveneken e n e v Opendeurt Ze van

oorlopend d r u u t 18 10 to

Opendeurt n e k e n e Zev win een cheque van 25 €

14&15

maart

Nummer9080

Van onze reporter ter plaatse

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

onze reporter ter plaatse Miami Heidi van Acker

9080

nummer

Wel, beste lezer, we trekken er weer eens op uit. En fasten seatbelts, hoor, want we vliegen naar het zonnige Miami. Uncle Sam, jazeker! De Lootse Heidi Van Acker woont en werkt er sinds anderhalf jaar, nadat ze de exotische smaak in Curaçao te pakken kreeg, vijf jaar lang nog wel. Nu werkt ze in Florida voor de Marriott hotelketen en sinds mei vorig jaar is ze getrouwd met Norbert Nieuw. En nu geef ik de pen aan onze Amerikaanse Lootse. Geef er een lap op, Heidi!

“J

ullie zijn hierheen gelopen???” vroegen ze terwijl ze ons allebei stomverbaasd aankeken… “Wat cool! Dat is zo Europees.”

Niet echt een reactie die we van twee collega’s hadden verwacht toen we vertelden dat we het korte eindje van ons huis naar de ‘basketball game’ van de Miami Heat hadden gelopen in plaats van de auto te nemen. Maar dat krijg je weleens vaker als je in Miami iets op de ‘Europese’ manier doet, zoals een stukje fietsen, met uw eigen boodschappentas naar de supermarkt gaan of geen acht kredietkaarten gebruikt.

Amerika is een land van contrasten. Allereerst dient men zich te herinneren dat het een enorm groot land is. Eigenlijk een verzameling van 50 ‘kleinere landen’. En net zoals er zoveel staten zijn, net zo zijn de mensen dus ook heel verschillend.

Nergens is dat misschien meer waar dan in Florida. Deze meest zuidelijke staat waarvan Miami de grootste stad is, is bijna 6 keer zo groot als België en kent meer dan 100 verschillende nationaliteiten.

Hoewel Miami de zevende grootste stad van de VS is, voelt het niet aan als een “Big City” zoals Brussel, of Antwerpen. Dit komt omdat de stad verspreid is over een groot gebied. (Dit heb je veel in de VS, een land met een overschot aan ruimte, en dat nog relatief jong is. Misschien vandaar die grote auto’s?)

Miami is niet de typische Amerikaanse stad, het wordt ook wel de hoofdstad van Latijns-Amerika genoemd door de grote hoeveelheid latino’s die hier wonen en de enorme commercie die vanuit hier met Latijns-Amerika plaatsvindt. Cubanen, Venezolanen, Colombianen, Brazilianen… Spaans beheersen is geen overbodige luxe om hier goed je weg te kunnen vinden. Maar er zijn hier ook veel mensen uit het noorden van de VS en velen, waaronder ook enkele Belgen die hier alleen komen om te overwinteren, de zogenaamde ‘snowbirds’ of ‘sneeuwvogeltjes’ die naar de warmte trekken voor de winter.

South Beach is voor buitenstaanders het meest gekende deel en dus ook het meest toeristische van Miami. Er heerst een sfeer van plezier, met zijn glorieuze stranden, glamoureuze mensen en prachtige Art Deco gebouwen. In de jaren 20 en 30 was dit de uitverkoren stijl van de ontwikkelaars in Miami Beach. De Art Deco vormt vandaag dan ook het decor voor de meest trendy hotels. Anders dan in andere steden kan je de beste bars, clubs en lounges vinden in deze Art Deco hotels. Ben je in South Beach, maak dan zeker een avondje tijd om met een cocktail in de hand bij een van de met palmbomen versierde zwembaden te loungen en te genieten van de gebronzeerde mensen en cosmopoliete ambiance. Aan uiterlijk vertoon geen tekort in Miami… “Fake it, ‘till you make it” is hier dan ook een veelgebruikt gezegde.

maart’09

25

Opendeurdagen maandag 9 t/m zondag 15 maart

-10% directe korting Win een Make-over t.w.v. 200€

Fashion Soirée

Saturday march 7th, Fashion Event & Party presented by Zaragoza Fashion @ BMW / Mini Verstraeten, Lochristi

Zaragoza Fashion

Dorp-West 5 - 9080 Lochristi - 09 360 73 00 - www.zaragoza.be Designers Remix - French Connection - Drykorn - Kontatto - Super Trash - Kaffe - Frida - Noiré - BZR by Bruuns Bazaar - System - Roses of Antwerp

Communie- en Lentefeest Bij u thuis Een culinair avontuur

Koud buffet met heerlijkheden van vis en vlees

Salade van nieuwe aardappel, in olijfolie geconfijt, met een tartare van krab, witte asperges en gepekelde eendelever, kerriemayonaise ~~~~ Op de huid gebakken wilde zeeforel met ‘lardo di Colonatto’, een soepje van lentegroenten, aardappelstro en gepocheerd hoeveeitje ~~~~ Combinatie van Ibericovarken, salade van jonge prei en shii-také, kroketje van varkenswang, mousseline van brocoli ~~~~~ Biscuit van pistache met krokante witte chocolade en aardbei, mousse van mascarpone en gelei van frambozen Prijs per persoon : 25.50 € (prijs bij afhaling)

-Assortiment van gerookte vis: zalm, sprot, makreel,...

-Gepelde en gevulde tomaat met Noordzeegarnalen -Verse Noorse zalm met witte asperges -Huisgemaakte vispastei -Eitje gevuld met krab -Huisgemaakte rillette van eend , salade van kippeperroom in soesje -Romaham met meloen, Finocchiona (Italiaanse venkelsalami) -Gerookte kalkoenfilet of kip gevuld met serrano -Arista al Forno (varkenshaasje met kruiden), - pastrami (gestoomd rundsgebraad) -Dit buffet wordt aangevuld met een zestal groentesalades, een drietal aangepaste sausjes, pasta- en aardappelsalade en huisgemaakte tafelbroodjes

Deze menu’s kunnen door de chef-kok bij u thuis bereid, alsook door ons verzorgd geserveerd worden. Wij bieden de communicanten een aandenken aan, aan hun mooie dag. Inlichtingen en reservaties : www.restaurantbijuthuis.be

Prijs per persoon : 20.10 € (prijs bij afhaling)

A n d y B A E R T A n t w e r p s e s t e e n w e g 2 9 0 8 0 L o c h r i s t i T e l . : ( 0 9 ) 3 5 6 8 6 1 2 F a x : ( 0 9 ) 3 5 6 8 6 1 0 e-mail:info@restaurantbijuthuis.be We b s i t e : w w w. r e s t a u r a n t b i j u t h u i s . b e

TRAITEURWINKEL MET DELICATESSEN PATISSERIE - WIJNEN Gastronomische gerechten om af te halen of Gastronomie bij u thuis met kok en bediening

Dranken De Wispelaere gemakkelijk dichtbij, goedkoop bereikbaar, vlug geholpen

Vraag naar meer info voor uw feesten, fuifen, kermissen en andere activiteiten.

Wij bezourisgen aan h ns Kontakteer o

Dranken De Wispelaere

Lindestraat 108 - Gent-Desteldonk - tel: 09/355 65 27 - www.de-wispelaere.be Open: Woensdag 13.30 tot 18.00 - Donderdag en vrijdag 9.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 18.00 Zaterdag 9.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 17.00

Nummer9080

Lootsche tafelgesprekken

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Vo o r e e n g o e d b e g r i p

Lootsche tafelgesprekken In deze rubriek moedigen we de Lochristinaars allen uit de begripsverwarring te bekampen. Zit je een moment samen aan tafel, in de woonkamer, buiten in de tuin...? Zeg dan voor:

Dialect

Hertaling door André

ee weet ne meeër van wa paroche dat ee es Een krammenoa Goen alme moe ondre ‘n afdaksken angn Moar te diep in de schure wor ne mier gebezigt

‘t Es een scheede in ‘n flesse

Hij weet niet meer waar hij het heeft – hij is de kluts kwijt Een kotelet Zegt een corpulente man vergoelijkend over zijn buikje: goed gereedschap moet onder een afdakje hangen…

Kant en klaar antwoord van de gesprekspartner: maar materieel dat te diep in de schuur staat, wordt niet meer gebezigd… ’t is iets van niets

Vertaling

Broekspray Uit je buikje huilen Uit je struikje druipen Wentelteefje Vreetsteentjes

Diarree Mannelijk plassen Vrouwelijk plassen Zonnebaadster Tanden

9080

Jongerentaal

Beste redactie: Vooreerst proficiat met jullie magazine; wordt in ons huisgezin gelezen van voor naar achter en soms nog een keer andersom.

De vermelding ”Dienen gracht schijt in” wordt door jullie als onbestaande geacht, maar ik meen mij te herinneren dat men vroeger zei als men een put of een gracht aan het delven was waarvan de kant invalt (wegschuiven, wegschieten of wegschijten):“mijnen put schiet in of schijt in”. Hopende u hiermee van dienst te zijn geweest.

De beste groeten Roland De Kegel - Bijlokelaan 51 - 9080 Lochristi

vruint moar oan

André

Beste Roland Je zal wel gelijk hebben: ik heb nog eens navraag gedaan en ook het oud kinderspel “schijtsen lèen” wijst in die richting. Ik dank je in elke geval voor je terechtwijzing.

“Schijtsen lèen” is na elkaar op dezelfde plaats over een gracht springen, waarbij de landingsplaats steeds dieper zakt tot..... Ik ben dikwijls mijn kousen gaan drogen bij een kameraad uit de buurt... en omgekeerd!

Groeten, André En ja, beste mensen, er kwam niet alleen schriftelijk reactie, maar vooral ook veel... mondeling. Vooral die foto met de zaag en de tronk scheen tot de verbeelding te spreken... En toen ik het aan de redactie van Nummer9080 vertelde, vroegen ze mij prompt daar een stukje aan te wijden. En zie, hier is ‘t.

E

s mei da nen boel. Ik reie nogal over de tonge. Z’ en guuel zeekre mee ’n vergruuetgloas zitn kijkn op dien foto van mei. ’t Begost al op de bolboane achter ’t gemeentnuis. Ze stakn mei al deure da mijn tseefzuige er toch moar beroest uit zagt. Ze kwamn allekaks vruin oelange da ’t leen woas da ‘k die nog ne keeër gebeezigd ui. “En woar ei da al gezien, een tronke knotn mee zuue ’n zuige!” En der was ’t er eeën bei (ne groen, peizik) die vroegt of da ‘k doar subsiede veurn getrokn ui. En achter mijn rugge, moar ‘k uit guuerd, zei ter een vroumens: “Woar ei da nui al geweetn, wie stoat er nui mee ‘n tronke oan zijn achterdeure!” Nog ’n geluk dan ze ’t gekwek van mijn ganzen nie kostn uuern, of ze wistn d’ er uuek wa van.

Ik peize dan alle kommeern van Luue tuuebe gekomn zijn om ulder gedacht te zèen over dien foto. Moar wacht tot da ‘k van uldre wa oan de weet komme!

maart’09

27

een verhuis, naar het containerpark, volgeladen tot aan de rand?

Banden Redant niets aan de hand

Bandencentrale • TREKHAAK carwash • Remblokken en -schijven Uitlaten • Schokdempers • BATTERIJEN Ambachtenlaan 1 - Lochristi - tel: 09/337 07 71 - info@redant-banden.be - www.redant-banden.be

Kom kiezen uit de verschillende modellen trekhaken

Nummer9080

Korte berichten

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

maartactiviteiten

Kalender

Uw nieuwsberichten of activiteiten in Nummer9080?

Bezorg ons tijdig alle informatie via de website www.nummer9080.be/berichten of op ons adres.

Via dit centrale verzamelpunt worden alle berichten doorgestuurd naar de verschillende publiciteitskanalen.

- Elk bericht wordt integraal met bijhorende foto of affiche op www.lochristi.com geplaatst.

- Een selectie van de binnenkomende berichten wordt, al dan niet ingekort, gepubliceerd in Nummer9080.

- Sommige berichten of activiteiten worden eveneens vermeld in onze maandelijkse nieuwsbrief.

Voor een volledig overzicht van alle nieuwsberichten en komende activiteiten, surf naar www.lochristi.com.

Vrijrdag 27 februari tot 4 maartt 2009

Zondag 8 maart 2009

Nero - tentoonstelling

Op het pad van de Galloways

Curieus Lochristi in Gemeentelijke jongensschool Zeveneken Hoekstraat 2 te Zeveneken Info: 0474322989 of 0485415204, freya. debosschere@gmail.com

Natuurpunt Moervaart-Zuidlede, om 14u aan parking 1 Heidebos Info: Gert Du Cheyne, 09 345 83 33, gert@ heidebos.be

van Beervelde vanaf 19.30u Doorlopend verfijnde gerechtjes door de Feestarchitect - 60 euro voor leden, 75 euro voor niet-leden. Inschr bij Kaat of Sofie, tel.

09/355.09.65 - fax 09/356.92.77 of mail ondernemersuitlochristi@skynet.be

Zaterdag 28 februari 2009

Dinsdag 10 maart 2009

Zaterdag 21 maart 2009

Streekbierenavond

Knutselen: Afrikaans mannetje in powertex

KSA Zaffelare, zaal St-Hubert vanaf 21.00u Info: 0478/75 72 26 - www.ksazaffelare.be

Zondag 1 maart 2009

Hespen BBQ KSA Zaffelare, zaal St-Hubert vanaf 12.00u Volw 12 euro - kind 9 euro Info: 0478/75 72 26 - www.ksazaffelare.be

Tweedehandsbeurs Gezinsbond Lochristi-Beervelde in Complex Uyttenhove van 14u tot 16u, inkom gratis Info: Chantalfontana@hotmail.com

Maandag 2 maart 2009

Sportieve grootouders

KAV Zaffelare in Oude bib, Kerkstraat1B, Zaffelare om 19.30 u.: Inschr: voor 15-2 bij: Martine 093552987; Carine 093568333; lse 093552992

Woensdag 11 maart 2009

“Getuigenissen over Poverello” Markant Lochristi in Reinaertbibliotheek, Koning Boudewijnlaan 6 om 20u. Inlichtingen: Olga tel 09/355 98 68 www.markantvzw.be/lochristi

Woensdag 11, 18 & 25 maart 2009

Lady dansen

Gezinsbond Lochristi, om 13.15u aan kerk Lochristi, 8 km wandelen in Destelbergen Info: Maria Van Acker tel. 09 355 29 54

KAV Lochristi - Kring Lochristi van 19.30u to 21.15u - leden: 15€ - niet-leden: 22€ info: Ellen 09/355 79 83 - Katelijne 09/355 20 77

Vrijdag 6 maart 2009

Zondag 15 maart 2009

Toneeluitstap: “ Veel Beterschap “

Op kraambezoek bij de reigers

Lentereceptie jeugdhuis De Beeste Jeugdhuis De Beeste, drankje, hapje en voorstelling vernieuwd lokaal vanaf 19u.

Moleneinde 22 - Zaffelare

Opendeurdag “ Zelfverdediging “ Ju -Taï Jitsu Scholen Damoi Kwaï; Sporthal ‘t Veerleveld Zaffelare van 9u tot 11u.

Info: 09/355.85.38. – 0475/34.48.56

Zaklampentocht “De Heksen van Laarne” KWB Lochr/Beerv cafe “De Verlorenhoek” Kouterstraat Laarne tss 18h45’ en 19h45’ Inschr door bet. op 890-3940877-89 Leden en kind. 4euro, niet-leden 7euro Info: Gerrit 09/355.16.66 gerrit.raman@ telenet.be of Eddy 0476/54.52.62 eddy. verhofsté@skynet.be of Daniël 09/356.81.95 danielvanhijfte@skynet.be

Donderdag 26 maart 2009

Spraakmakende reisverhalen

Zaterdag 7 maart 2009

Natuurpunt Moervaart-Zuidlede Afspraak om 10u op parking 2 aan het zwembad provinciaal domein Puyenbroeck Informatie: Maatje den Herder, 09 355 58 59 (na 18u), maatje.den.herder@telenet.be

vtbKultuur-Lochristi , 20 uur polyvalente zaal, door Van Franschmans en Walenmannen Gemeentelijke bibliotheek Reinaert Lochristi, leden 4€ - niet leden 5€ Info : Paul Denis, voorzitter tel 09 356 94 20 vtbKultuur.lochristi@skynet.be

11de gezinsquiz

Donderdag 19 maart 2009

Gezinsbond Zaffelare, zaal Sint-Hubert ,20u, 3euro per persoon, max 4 pers per ploeg.

Inschr: Luc 09/355 67 58, luc.beirnaert@pandora.be of Bart ,09/355 37 17, devosbart@ pandora.be

Bezoek Lingeriebedrijf Marie-Jo

Vrijdag 27 maart 2009

Negende lootse volksquiz

Omgaan met digitale fotografie

Willemsfonds Lochristi in zaal Sjappoo Beervelde. Kaarten (7.00 ) bij Jean-Pierre 09/355 83 59 of jeanpierrelemey@hotmail. com.

KWB Beervelde in Kring, Kloosterstraat Beervelde 20u. 10 euro op 833-5241307-73 vermelding: quiz + naam van de ploeg.

Info: Clement Praet - 09/356 69 10 clement.praet@skynet.be of clementpraet@hotmail.com

Markant Lochristi Inlichtingen: Olga Van der Heyden-De Smedt tel 09/355 98 68 www.markantvzw.be/lochristi

De smaak van de klok Kwb Lochristi, bezoek likeurstokerij DE KLOK Info: Marc Van Hoorde 09.355.91.52 marc. van_hoorde@skynet.be KWB leden 3euro niet-leden 5euro, om 13h30 aan De Kring Lochristi

Fotografie Etienne De Schrijver Feestzaal Begonia, inkom 5€ om 19.30u info@etiennedeschryver.be of 09/355 00 16

Zaterdag 28 maart 2009

Vrijdag 20 maart 2009

Info: www.kaarting.be of john.de.craene@ pandora.be

Culinaire Netwerkhappening

‘Kampioenschap van Lochristi’ kaarting-bieden

Unizo Lochristi in het Koetshuis van het Park

maart’09

29

www.lo-immo.be t. 09.342 77 77

•

TOPPROJECT •

te koop I Lochristi I Antwerpsestwg. 90 b201

Recent prachtig duplexapp met 2 slpk met een zonnig terras op 120m². Omvattende: toilet, berging met gaswandketel, 2 badkamers met ligbad/douche en dubbele lavabo, ruime living met toegang tot terras, volledig geïnstalleerde keuken en 2 ruime slaapkamers. INCL. GARAGEBOX ter waarde van 25.000 !!

Vraagprijs: 235.000 euro.

NIEUW topproject in Centrum Lochristi

Nieuw Topproject van 6 app in Centrum Lochristi!! Het project bestaat uit 6 2slpk app en 1 handelsgelijkvloers. De app hebben elk een uitzonderlijk uitzicht op groen in Lochristi. Plannen te bekijken op kantoor. Prijzen vanaf 210.000 euro.

te koop I Oostakker I Antwerpsestwg 975

Te renoveren alleenstaande 3 slpk woning op 888 m² grond Topligging, dichtbij oprit R4, winkels, scholen en openbaar vervoer. Keuken, living, berging/wasplaats, 3 slpk, toilet, badkamer met ligbad, garage, grote tuin, CV op mazout. Vraagprijs slechts 259.000 euro.

Res. Parkzicht op topligging in Oostakker I Centrum

Topproject van 26 app (16 app verkocht) op een topligging in centrum Oostakker met zicht op het prachtig vernieuwd park. De werken van zijn reeds begonnen, oplevering begin 2010. Al een 1 slpk app (60m²) voor 120.000 euro !! Ideaal als investering 5% rendement!

te koop I St-Amandsberg I Centrum

TOP 2slpk app. (4j oud) in het centrum van sint-amandsberg, vlakbij school, winkels en openbaar vervoer. ing. keuken, 2 slpk, badk met ligbad, terras vooraan en achteraan. Volledig geschilderd en instapklaar. Vraagprijs: 199.000 euro, ideaal als investering.

Nieuwbouwproject op een topligging in Heusden TOP-nieuwbouwproject in pastorijstijl van slechts 3 App in het hartje van Heusden. Hoogwaardig afgewerkt en zeer gezellig!

Plannen op kantoor, vanaf 204.000 euro.

te huur I Zeveneken I Dorp

Prachtig glvl nieuwbouw 2slpk appartement met tuin in het centrum van Zeveneken, vlakbij school, winkels en openbaar vervoer. Ruime living, inger. keuken, 2 slpk, badkamer met ligbad/douche, ruime berging, apart toilet,tuin. INCL. garagebox. Vrij vanaf 1 juni. Huurprijs: 700 euro

Tot eind 2009: verlaagd btw-tarief (6%) op eerste schijf van 50.000 euro bij aankoop nieuwbouw = besparing van 7.500 euro !!!

NU: 6% BTW op eerste 50.000 euro bij aankoop nieuwbouw = 7.500 euro goedkoper !!!

•

ONS TEAM

•

Els Verbeke

U kunt met uw vragen altijd bij ons terecht.

Bel ons voor een vrijblijvende waardebepaling !

Office Manager tel: 09-342 77 77 fax: 09-342 77 78

van het vinden. Daar is een makelaar goed voor.

Zaakvoerder - mob: 0473-111 289

NIEUWS: 6% BTW op eerste 50.000 euro bij Goed om weten aankoop nieuwbouw = 7.500 euro besparing !! Geef ons de zorg van het zoeken. Wij geven u de voldoening

Dieter Van Acker

vervolg Korte berichten Zondag 29 maart 2009

Woensdag 1 april 2009

Vrijdag 3 april t/m zondag 5 april 2009

Lentewandeling aan het Etbos

“Koken met Demeyere “

Chirofeesten Beervelde 2009

Natuurpunt Moervaart-Zuidlede Om 14u30 aan de Etboshoeve Informatie: Andre 09 346 64 68

Markant Lochristi Info Olga 09/355 98 68 www.markantvzw.be/lochristi

Vrijdag: 21.30u Crazy Friday Zaterdag: 9u minivoetbal - 19u30 Chiro’s Pop Poll De Luxe - 21u World bar II Bodega Party` Zondag: 11.30u: BBQ - 14u: kinderanimatie “Cirque du Chiro” - 19u: Titailrock 2009

De kweker van bij ons

Quadsporen op het beton WIE: Kristof Neyt WAAR: Rechtstraat, Zaffelare WAT: Azalea indica met de handel bezig, namelijk het in de frigo WANNEER: 14 februari om 10.30 u. Van de ene uithoek van ons bedrijf naar de andere Een nieuwe machine gekocht Kristof? Wat voor iets is het?

Ik heb hem al sinds augustus vorig jaar. Het is een quad, merk Yamaha 350 cc.

Is crossen jouw hobby ?

Ik heb er wel affiniteit mee, maar de microbe werd echt aangestoken tijdens een werkstage op een sierplantenbedrijf in Noorwegen een aantal jaren geleden. De zonen hadden er elk een quad en we spendeerden daar menig vrije uurtjes op die machines.

Ze zijn gemaakt voor het ruige terreinwerk, maar je gebruikt hem veel op de bloemisterij.

Zit de microbe zo diep ?

Het is ook op de bloemisterij zeer praktisch, geloof me of niet.

Hoezo ?

Ons bedrijf beslaat een oppervlakte van 5 ha.

is het een kleine 400 meter. In de drukke periode moet je per dag dus al gauw heel wat afstand afleggen. Denk bijvoorbeeld maar aan de buitenzetten, het gieten of het binnenhalen van de planten en dat vaak in combinatie met bezoek van klanten, verkopers of leveranciers. Zoals je weet: “Time is money” en met deze machine spaar ik dus heel wat tijd voor de verplaatsingen uit.

Maar is een fiets niet handiger ?

Een fiets is inderdaad lichter en wendbaarder maar deze machine heeft ook zijn voordelen. Hij gaat ten eerste veel sneller, hij kan in ”achteruit” worden gezet en je moet hem nergens “tegen” parkeren.

Wanneer je stopt, staat de machine daar. Zeer handig! En voor mij persoonlijk heeft hij nog een voordeel.

En dat is ?

In het drukke seizoen, wanneer de stress hoog is, kan je je er eens goed mee uitleven. En het drukke seizoen kan lang zijn. Momenteel zijn we nog deels

brengen van de azalea’s die binnen twee maanden moeten bloeien. Maar we zijn ook gestart met het openzetten van de planten in de serre en tot aan de Gentse feesten houdt het niet meer op: buitenzetten, insnijden, inpotten … en daarbij de dagelijkse zorg voor het gieten van de planten.

Heb je dan nog tijd voor hobby’s Kristof ?

Ja, en niet op vier maar op twee wielen. In mijn vrije uurtjes in het weekend rij ik in de lente- en zomermaanden mee met de wielerploeg van de Landelijke Gilde en in de winter kruip ik op de moutainbike. Je ziet, alles op wieltjes.

Nog een laatste vraag Kristof. Zijn er nog bloemisten waarvan je weet dat ze een quad gebruiken op de kwekerij?

Ik ken er geen maar ik ben misschien wel een voorloper en zullen anderen snel volgen, want onze openluchtbedrijven worden steeds groter en “Time”is nog meer dan vroeger “Money” geworden.

Bonne route Kristof !

(wdg)

maart’09

31

Nummer9080

Een waar verhaal

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Slotvoorstelling Daens en première hommage Ann Christy

‘t is free goed

Ons aller Lootse Free Souffriau zingt de sterren van het Antwerps firmament.

‘Allee,

’t is goed voor één keer, pitbulletje, je mag bij de nationale pers,’ spreekt mijn nieuwe studio-100vriendin eindelijk de verlossende woorden.

Ik duik vlug in een zwart pak, om af te slanken, trim mijn baard, en trek een roze foulard en dito schoenen aan (je weet hoe dat gaat): voor één keer bij de grote mensen. Maar helaas, driewerf helaas…

“’t Slaat als een tang op een varken… ken jij die spreuk, pa?” vraagt mijn zoon, en in zijn rug staren mijn dochters mij zo intriest en wanhopig aan, dat ik begrijp dat zelfs de fee van Assepoester op mij haar stokje breken zou.

Weg met die handel dus, en terug naar af, in mijn ordinaire jeans. Dan moet mijn knappe fotograaf, mooi als Wim Helsen, dat hippe showbizzland maar bezweren.

Enfin, wij weg naar Antwerpen, van de parking naar ’t stad dus. Het Berchemse oud postsorteercentrum is het theater van dienst, en een passant verzekert me dat het over en uit is met deze mastodont, eind deze week valt het doek hier definitief over die immense hangar.

32 maart’09

Jammer, want binnen is het best gezellig.

Goed, bij het binnenkomen krijgen we een paars armbandje aangebonden, de pers, weet je wel.

Kan ik eindelijk eens concurreren met mijn gasten, die met Lokerse Feesten-, Pukkelpop- en Werchterbandjes zwaaien, en eens de hippe vader wezen waar ze al zolang naar verlangen.

Binnen blijkt de zaal afgeladen vol, voor de 128ste keer nu al, en het totaal bezoekersaantal tikt af op 250 000, onvlaams hoog, is dat. En terecht.

Daens blijkt een wervelend spektakel, om duimen en vingers van af te likken. Ik verzeker je dat ik de musicals niet afschuim, echt niet, en eerder tot het andere kamp behoor, maar hier moet je echt je petje voor afdoen.

Het podium lijkt een half voetbalveld diep, met vier verschillende zones. Rollende, hoge trappen, openklappende graven en kelders, scharnierende podia, glijdende platformen, synchroon ver-

Nummer9080

Een waar verhaal

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

talingen, projectiebeelden van het negenkoppige lifeorkest, een oldtimer die over het podium rijdt, oude weefgetouwen die langs alle kanten worden aangereden… tjonge, je komt werkelijk ogen en woorden tekort. Maar dé vondst is toch die transparante podiumbrede schijnwand, als een gigantisch hologram, waarop muren worden geprojecteerd, fabrieken, weiden, enfin, van alles en nog wat, en waar je als artiest zo doorheen kunt lopen.

Ongezien, althans voor mij, maar ja, ik ben ook maar van den boerenbuiten.

De cast is vijftig man groot, allee, daar lijkt het toch op, en zingt de sterren van de hemel. En uiteraard focus ik op Free Souffriau die Nette Scholiers moet spelen. Is zij het werkelijk? vraag ik me de hele tijd af, want het wicht is gekleed in lompen, en ik zit op de zeventiende rij, en moet dringend gaan brillen. Vijfenveertig, weet je wel. En haar stem lijkt me toch een ietsepietsie anders… ’t Zal toch geen doublure zijn, zeker, want dan zit ik hier weer mooi te blinken, als reportertje uit Lochristi zonder beet, als een loos vissertje.

Enfin, na een gigantische finale, duikt mijn fotograaf plots naar voren, en hij neemt kiekjes tot zijn haar er recht van komt.

En, is ’t Free? vraag ik hem terwijl we met de pers back-

stage worden geloodst door een dametje in ’t rood, dat als een dompteur de paparazzi in het gelid probeert te houden. Michiel, want zo heet mijn portrettentrekker, knikt van neen. Hij dacht het niet. En hoe zou hij zich met zo’n megalens kunnen vergissen?

Maar neen, man, ’t is haar vervangster, fluistert een nationale journalist in onze rug, die repeteert nu toch voor donderdag? Die hommage aan Ann Christy.

Dat weet toch iedereen?

En dus kleur ik tot in mijn onderbroek, als we tot op de bühne worden geleid. Chris Van den Durpel loopt langs, Stijn Coninx, Dirk Brossé, een school kinderen gehuld in lorren, alles en iedereen, maar inderdaad… Free blijkt plots wat kleiner, en net iets frêler van stem, me dunkt. Een doublure, heel zeker. Geen twijfel mogelijk.

Is er iemand anders van Lo?, wil ik schreeuwen, want daartoe werd ik toch uitgestuurd.

Maar zie, mijn fotograaf wenkt me tot bij Jo De Meyere. ’t Is waar, die is uit onze contreien, Eeklo of Gent, meen ik, maar of dat mijn baas zal paaien?

Jo De Meyere verzekert mij dat hij de enige man is die alle 128 opvoeringen mee heeft gespeeld, en dat het succes van de musical te danken is aan het feit dat hij, ook al als enige, niet… zingt. Volgt een sober lachje, en de quote dat hij de soutane nu wel aflegt, maar dat ze in zijn hart en hoofd blijft zitten.

Dra wordt hij zeventig, en hij gaat zich even bezinnen, in een abdij, wier naam hij natuurlijk niet prijs wil geven.

Ondertussen lost het podium rondom ons zowat op, en ook De Meyere wordt door een of andere agente gevorderd.

Staan we daar eensklaps nagenoeg alleen, fotograaf Michiel en ik, maar zie, daar duikt

Jo De Meyere: die soutane blijft in mijn hart en hoofd zitten

warempel de hoofdrolspeler weer op! Lucas Van den Eynde, onze nationale bospoeper, Bucky Laplasse, Xavier De Baere, de professionele afscheidnemer, en nog duizend en een andere rollen… waaronder nu dus ook de fantastische musicalrol Daens! Van Lo is hij niet, maar een man als hij kan toch ook tellen, niet?

Terwijl mijn fotograaf rond ons fladdert als een kieviet om zijn nest, beproef ik mijn geluk, en vuur ik enkele onvoorbereide vragen af op de bijzonder bereidwillige man. En ik hoop dat ze daar in Lo vrede mee kunnen nemen, en mijn patroon vooral.

En hoe dan ook, ik heb die kerel van de gazet goed begrepen, hoor, donderdag zingt Free hier weer écht, en dan is er geen ontsnappen meer aan, al moet ik mij aan haar vastklinken met drie paar handboeien, een hansop en een sneeuwketting, ik moet en zal haar life horen zingen.

Maar eerst nog even mijn vriendin van Studio 100 opbellen… voor nog maar eens een perskaart of twee.

Woef, woef, keft de pitbull al in mij, en ik hoop van harte dat ze mij niet af zal blaffen… (of zal ik met die nieuwe bril gelijk al een hoorapparaat (lvdv- foto’s: mdc) bestellen?)

STUDIO 100 SCHENKT VIER DVD’S VAN DAENS WEG! STUUR VANDAAG EEN MAILTJE NAAR ….

EEN ONSCHULDIGE STUDIO 100(ENFIN, SCHENKT KINDERHAND EEN PC-PROGRAMMA) DOET DE VIJF DVD’S VAN REST!

DAENS WEG! STUUR

VANDAAG EEN MAILTJE NAAR wedstrijd@nummer9080.be EEN ONSCHULDIGE KINDERHAND (ENFIN, EEN PC-PROGRAMMA) DOET DE REST! maart’09

33

Een waar verhaal

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Lucas Van den Eynde

Interview met

E

en hoogst minzame man, zonder kapsones, verre van zelfs, zo gewoon als jij en ik, echt waar. Iemand die gretig ingaat op de vragen van iedere reporter, en jawel, lezer, zelfs op die van mij. ’t Was mijn held al, maar nu is hij buiten categorie, dat zal je wel begrijpen. Een opperstebeste kerel is ‘t, zonder meer. Een die na die laatste musicalopvoering hier zo aandoenlijk enthousiast op alle vragen antwoordt, dat je warempel zou denken dat hij voor de eerste keer op de planken heeft gestaan.

Dag Lucas, wij zijn van een lokaal tijdschriftje, Nummer9080, van Lochristi. Ken je die gemeente?

Nu ja, kennen, ik weet het liggen. En ‘t is van de bloemen, niet?

Precies. En euh… mag ik je als regionaal journalistje, ook enkele vragen stellen?

vanaf hebben gebracht.

Tiens, een oude rot in ’t vak, die nog onzeker is?

Maar je weet echt nooit hoor, of iets een succes wordt! Neem nu die heisa rond Van Vlees en Bloed… je neemt die reeks op, en je voelt wel dat alles klopt en op en top verzorgd is, dat iedereen zijn rol ter harte neemt, en fantastisch speelt, dat het weer die gezond absurde humor is… maar dan nog, dat het zo’n hype wordt, kan niemand voorspellen. Niemand.

Komt er een tweede reeks van?

Geen idee, echt niet. Tom Van Dyck en Michiel Devlieger gaan daarover, en ik denk dat die alles eens rustig zullen laten bezinken, en dan beslissen.

Zelf heb ik nu nog veel andere zaken om handen, hoor. Tot einde van de maand zijn er opnames van een film, en daarna ga ik iets heel kleinschaligs doen, met drie mensen of zo, in theater Antigone.

Wat is je favoriete scène in deze musical?

Natuurlijk man, van harte zelfs.

Is het met pijn in het hart dat je afscheid moet nemen van de cast en crew hier?

Zeker, maar om eerlijk te zijn, ik ben al een week lang afscheid aan het nemen hoor, beetje bij beetje, om de shock wat in te dijken. Je moet weten

Euh… even nadenken. Vooral de sociaal bewogen scènes, nu ik eraan denk. De preek, met name, waar je je hart en ziel in moet leggen, ja, die vooral… en natuurlijk het slot, als alles en iedereen op de set komt. Die musical is niet alleen een liedje zingen, hé, ’t is veel meer dan dat: er zit een boodschap in. Dat gaat over echte wantoestanden van vroeger, en iemand die alles opgeeft om die recht te zetten. Chapeau voor Daens, echt waar. En een eer om het te mogen spelen. En die soutane maakt het compleet, raar hé, maar dat is echt leuk om te dragen.

Tot slot: wat treft jou nu het meest: 128 opvoeringen voor een lifepubliek, of een serie op tv, waar twee miljoen mensen naar kijken?

dat dat hier een ongelooflijke bende vrienden is geworden… ‘k weet, ’t klinkt wat pathetisch, maar ’t is echt zo. Al die repetities en dan 128 optreden, dat schept een band… voor het leven?... dat weet ik niet, maar ik heb hier echt vrienden aan overgehouden. ‘t Is dus wat triest om hier te moeten scheiden, en dat hoofdstuk af te moeten sluiten, maar anderzijds ben ik toch ook blij, hoor.

Hoezo?

Ik heb hier echt vrienden aan overgehouden

Welja, je moet daarvoor even in de tijd terugkeren… Voor de musical begon, was er natuurlijk geen enkele zekerheid dat dat een succes zou worden. Er werden moeite noch kosten gespaard, zeer zeker, technisch gezien en qua cast en promo, maar dan nog… de showbizz biedt geen enkele zekerheid.

Nooit ofte nimmer. En dan blijkt plots dat je honderdduizenden mensen lokt, en dat de musical ten zeerste gesmaakt wordt… tja, dat geeft een heerlijk gevoel. Echt waar. Ongelooflijk blij zijn wij, dat we het er zo goed

34 maart’09

Och… neen, je kan dat niet vergelijken…

Wat zeker is, voor mij was het een fantastisch jaar, ongelooflijk. Van Vlees en Bloed werd een gigantisch succes, en was hét gespreksonderwerp waar je ook maar je hoofd liet zien… maar anderzijds, hier, iedere maal voor een volle theaterzaal van 1800 mensen, met soms 7 tot 8 opvoeringen per week, dat is ongezien in België… als je in toneel al eens voor half zoveel mensen speelt, kan je ’t een dijk van een voorstelling noemen… maar hier dan nog meer dan honderd keer… Neen, die musical was voor mij een echte openbaring. Neem nu dat van buiten leren: wij mochten niet missen, hé, want die synchroon vertaalde tekstband liep mee in de zaal. Maar het moeilijkste vond ik toch de liedjesteksten, want als je die fout hebt, ga je compleet de mist in. Weet je, ik heb al veel watertjes doorzwommen, maar dit was een echte uitdaging en ik ben ongelooflijk blij dat ik dit mocht meemaken. Echt waar.

Bedankt Lucas, en veel succes met film, tv en theater.

Graag gedaan, en doe ze de groeten in euh…?

Lochristi.

Voilà.

Nummer9080

Een waar verhaal

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Onze Free Souffriau zingt

AnnChristy

Een kristallen stem, sexy pakjes, steun van vake en moeke, een kinderkoor en een subliem lifeorkest onder leiding van haar man: ‘t was Beervelde boven in Antwerpen.

J

azeker, we zijn er nogmaals geraakt in Antwerpen, goed en wel. Hebben onze ogen uit onze hoofden gekeken, en onze oortjes in een muzikaal bad gedoopt, zoals de zeenimf Thetis destijds met haar zoon Achilles deed, in de Styx. Zijn zwak plekje? De hiel. En ’t onze, wil je weten? We hebben een zwak, van kop tot teen nog wel, voor onze Free… (geen paniek, vrouwlief, ’t is platonisch, voor de kunst, weet je wel…).

Omhels onze Free, groot Lo, want ze was charmant als een volleerde gastvrouw, gezond nerveus met nu en dan aandoenlijke plankenkoorts, toonvaster dan welke vedette ook in ons Belgenland, sexy (jazeker!) in een maagdelijk wit pakje met dito laarsjes, en later in een groen charlestonkleedje (heb ik het juist, Free?) en om te eindigen een gedrapeerde lintjesjurk met alle regenboogkleuren. En het decor? De versiering?

Wat dacht je? De machinerie van Daens was nog integraal aanwezig, en dus was het weer genieten van hologrammen, aangereden kinderkoren, orkesten en backing vocals. Wij kwamen ogen en oren te kort.

Meer dan twee uur alles geven, alle spotlights naar je toezuigen, en dat grandioos doen, is slechts weinigen gegeven. Natuurlijk, het hielp als je het repertoire van Ann Christy kende, maar dan nog, puur muzikaal en qua zangperformance was het om duimen en vingers van af te likken. De hits sloegen in als een bom, de perfectie zelf. De tussenliggende nummers stonden als een huis al… (helaas, ik moet het bekennen…) kende ik ze lang niet allemaal.

Mooiste momenten? Het Franse chanson, Le garçon que j’aimais, sober uitgevoerd door Free en man Miguel Wiels, die hier echt alles uit de kast, enfin, de piano haalde. Heerlijk, echt waar.

Menselijk? Kijk, met de ogen dicht kon je denken dat je naar een perfecte opname luisterde afgespeeld door gigantisch warme boxen, zo goed klonk het alles. Maar het bleef toch menselijk, hoor, want Free twijfelde even, een seconde maar, over haar tekst in De Roos, en twee keer, op twee uur tijd, gleed ze even van een nootje af, om het zo te zeggen, maar dat maakte het juist charmant. Wij zijn geen machines, nietwaar?

Hulp? Jawel, van Nicole en Hugo (afgekondigd als vake en moeke), die vijf meter hoger stonden op een brug, prachtig driestemmig werk afleverden, maar een beetje met hoogtevrees kampten, allee, toch zeker Nicole.

Goddank, had ze een paal of vier om zich aan vast te klemmen… En verder een meerstemmig kinderkoor, en backings uit de musical Daens, die vier fantastische zangers bleken… en drie begenadigde dansers… (tja, eentje deed me aan mezelf denken…).

Nog van dat!

Jazeker! En als onze twee Beerveldse artiesten ooit eens door groot Lochristi fietsen, mogen ze altijd even aanrijden, en mij op een sonate trakteren, want ik heb hier nog een pianootje staan... van lang vervlogen tijden. Maar dat zou iedereen hier wel willen, zeker?

Goed, ‘k begin alvast met die mooie single hier: dag Vreemde man. En ik voel me al direct aangesproken, zie, want dat zeggen ze hier thuis allemaal tegen mij…

maart’09

35

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

GEN ENDEURDA P O e z n o april Kom naar p 3, 4 en 5 o n e t r aa n 29 m op 27, 28 e

keukens

|

badkamers

|

totale interieurinrichting

specialiteit

maken van naadloze werkbladen, douches, badbekleding,... in solid surface

BVBA Kris Van Hof-Verheyen -Kerkstraat 96 - 9080 Zaffelare Tel: 09/356 72 12 - www.interieurvanhof.be

Kris Van Hof-Verheyen BVBA

Nummer9080

Cursiefje

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

9080

nummer

Ja, beste lezer, Lochristi wordt een magneet van loepzuiver talent. Kregen wij al niet in de maand september een knap geschreven mailtje van ene Inge Suys binnen, sinds kort inwoonster van onze gemeente, zo zwierig en to the point dat het literaire stukje 24-karaatsbelletrie mag heten. Maar ja, soms zijn wij ziende blind, zelfs al ligt er een klompje goud op ons bureau te schitteren… Gelukkig zijn onze ogen nu

Gent

“Ben jij van Gent?” Baf! Daar kreeg ik het wéér in mijn gezicht gegooid.

Als een natte dweil komt het telkens op mij neer. Ik kan het niet meer afschudden, het kleeft aan mij, als een stigma. Ik mag nog honderd dictielessen volgen en mij in aller ernst verdiepen in de beginselen van logopedie, het helpt geen zier. Mijn accent verraadt me telkens weer. Zo erg is het zelfs, dat de uitspraak “Ben jij van Gent?” niet langer als een vraag maar eerder als een rake mededeling klinkt. Met een ranzige bijsmaak en belerend vingertje in de aanslag.

Zo van: “Ha! Jij bent Gentenaar he! Ik had het wel gedacht! Dat hóór je zo!”

Vroeger, toen ik nog jong en onbezonnen was, had zo’n boude uitspraak toch geen negatieve, zeg maar neerwaartse invloed op mijn gemoed. Ik voelde me gepakt in het diepst van mijn ziel, ik voelde me “ontdekt”. Want wat wil een jonge frisse meid van 20 behalve eindeloze benen en een knappe jonge ridder? Alles behalve een Gentse tongval. Want, sexy is het niet. Maar tijden veranderen, en ik niet in het minst. Dus besloot ik het vorig jaar over een andere boeg te gooien. Ik moest en ik zou roeien met de (versleten) riemen die ik had. Dus trok ik ten strijde en liet ik iedereen zien (of liever horen) dat er niets mis is met een Gentse uitspraakwijze. En met weergaloos succes! Zoals bij dat sollicitatiegesprek waarin men mij van man tot vrouw verweet er een toch wel heel zwaar Gents accent op na te houden.

Verbouwereerd stond ik op, schudde ik de onwetende nietsnut aan de overkant de hand, en zei: “Ik wist niet dat het een job was waarbij ik het nieuws in perfect AN diende te lezen”.

Nou! Daar had ie niet van terug! Toen hij me dan nog, bij wijze van machtsspelletje, nariep dat ik “Niet! Weerhouden! Was! Voor! De! Vacature!”, antwoordde ik met mijn grootste cool: “Weerhouden? Is dat geen kànjer van een gallicisme?” Die zat! 1-0 voor Gent. 1-0 voor de eigenheid van ondergetekende bewoner. Een katte valt altijd op eur puute, een Genteneir op z’n kl… Ja juist! Met gebalde vuisten liep ik naar buiten, mijn zegetocht was ingezet! Ik zou opkomen voor mijn taal, dat zachte, diepe accent heeft toch meters voorsprong op het hoge

jonge Lootse wolvin

Inge Suys

toch opengegaan, meer zelfs, wij zijn werkelijk apetrots u deze heerlijke taalparel te mogen presenteren. Een cursiefje is puur taalplezier, en van de hand van onze bronzen en zilveren – dit jaar misschien gouden? – winnares van de Michel Casteelsprijs is het nog zoveel meer. Ziehier, een jonge wolvin met gouden klauwen! Lees en geniet, literair Lochristi, want Inge schrijft voortaan iedere maand een cursiefje voor Nummer9080.

kirrende geluid van zeg maar een Antwerpenaar? “Amaai menne frak”! Of van een Aalsterse Ajuin? Zeg nu eerlijk, dat klinkt toch niet: “Droi raa oierern in een penneke geklusjt” ik zie ze niet, die lekkere eitjes, zich tegen elkaar schurkend, om straks tot een pracht van een omelet uit te bloeien. Het wordt mijns inziens eerder een platte, mislukte eierflap.

Of nog zoiets: het West-Vlaams: “Tettittetuuté!” Gewoon om te zeggen dat iets moet gedaan zijn? Kom nou!

Al zeg ik het zelf, ik ben heel goed verstaanbaar, zelfs buiten de landsgrenzen heen. Ook word ik alom geprezen voor mijn flexibiliteit op linguïstisch vlak. Zo was ik onlangs in Nederlands Limburg, alwaar men er de fijne gewoonte op nahoudt, iedereen vriendelijk te groeten met een welgemeende “Hoi” of “Haaidieho”. Vooral dan op verlaten paden, en langs kronkelende beekjes waar je anders geen enkele andere gelijkgestemde ziel pleegt te ontmoeten.

De eerste vrolijke Frans die “Hoi! Hoe gaat-ie?” tegen me zei, kreeg nog een schuchter “Goedendag” met de lage A terug. De tweede werd al beloond met een welgemeend “Hoi Pipeloi” terug. Toen kwam ik pas goed op dreef; ik haalde een heel arsenaal boven”Ahoi”- “Heyjo”-“Woei!” Het kon niet op. Tot ik dezelfde tactiek gebruikte bij een Duitse toerist. Ik kreeg een bonkig “Gutentag” terug. Ik had het kunnen weten, zijn Lederhose beloofde niet veel goeds. …

Maar goed, ik pas me dus aan. En trouwens, het is toch enkel maar de klànk. Het is niet dat ik de hele dag “Kaak! Kaak! Nen twiedekker!” loop te schreeuwen. De Genste rijke terminologie staat om het zo te zeggen niet in mijn woordenboek. Elke dag nog sta ik verwonderd over de rijkdom van onze prachtige taal. Zo had mijn grootmoeder, een rasechte Gentse, die zelfs de woorden “Ja” en “Neen” kan vervoegen, het op een dag over “nen deftigen iere” uit de buurt. Ik zag het al direct zitten: een Ier! Waw! Hoe exotisch! Met hém moet ik kennismaken. Tot ik begreep dat het om een “heer” ging. De ontgóócheling!. Toen ik met haar boodschappen deed en ze naar de tandpasta greep, las ze de Engelse vertaling “Toothpaste”, zonder rekening te houden met de Engelse tongue-in-cheek en hot-potato-voorschriften, en riep terstond “Ah! Dat zal voor op mijn toot zijn! Rimpelcrème!”. Verbluffend vond ik het. Is dat niet mooi, een taal, als een blad verweven door talrijke nerven waar steeds nieuw leven doorstroomt? Moeten we er niet fier op zijn, op onze taal, die ons al zover heeft gebracht? De volgende keer dat iemand me dus vraagt “Ben jij van Gent?”, recht ik de rug, de hand op de borst, met de neus richting Klokke Roeland, en zeg ik kordaat: “Ja, en dank u, merci, voor’t compliment!” maart’09

37

????????

De Lootsche baton

4

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

We geven onze Lootsche estafettestok door aan een ‘groepsmens’.

De gekozen loper bepaalt wie overneemt. Enige beperking: er wordt het liefst tot buiten de deelgemeente gelopen. En ’t moet met liefde zijn, dat de baton doorgegeven wordt. (sh)

3 2 1

Deze maand stoppen we onze vier batonners om beurten in een (milieuvriendelijke!) wagen, voor de 24 uren van Lochristi. Allee, Tina Garré uit Beervelde, GEEF GAS! Tina draagt een azuurblauwe helm, met een prachtige schildering van de Pyreneeën op. Haar nummer is 34 (°1975), en het gejuich van haar fanclub overstemt alles en iedereen: man Didier en kinderen Cedric en Gaëtan. Bovendien is Tina een doorzetter, want ze blijft ieder jaar start to run… proberen. Andere hobby’s? Reizen, à volonté, van the middle of nowhere tot het Spaanse hooggebergte. Dat lesje Spaans is dus aardig meegenomen.

Lijfspreuk? Geniet en doe alles met overgave! Wil je haar helpen met haar werk als voorzitter voor het oudercomité GBS Beervelde, slechts één adres: Tina.garre@ugent.be. Straks krijgt ze alvast hulp van Wim Hesters uit de Parelhoenstraat Lochristi, een ingoede, noeste werker uit, in en voor de vogelwijk van Lochristi.

1

Tina praat haar vrije tribune als volgt vol: Wanneer je kindjes pas naar school gaan, ben je toch wel benieuwd wat er daar allemaal gaande is en wil je je al snel engageren om de school te ondersteunen. Je wil het schoolteam en de gang van zaken dolgraag leren kennen. Daarom stapte ik in het oudercomité.

Met onze toenmalige voorzitter, de superenthousiaste Kathleen Van Wassenhove, bestond er niet zoiets als drempelvrees en haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Zij had de gave om iedereen mee te krijgen en te motiveren. Nu enkele jaren later ben ik zelf voorzitter en soms sta ik er nog van versteld hoeveel stress het organiseren van de activiteiten meebrengt. Gelukkig staat er achter mij een al even enthousiast oudercomitébestuur en –team. Zonder de steun van eenieder van hen zou ik er ook niet geraken. Het geeft natuurlijk ook enorm veel voldoening als een activiteit succesvol verlopen is. Met z’n allen kijken we dan vol tevredenheid terug hoeveel plezier we hadden tijdens de activiteit, hoe tevreden de kinderen en ouders waren, en natuurlijk ook hoe goed onze spaarrekening terug gespijsd werd. Want uiteindelijk is het ons daarom te doen, onze bijdrage aan alle ouders van de school is het verlichten van de schoolrekening. En ik denk dat we daar goed in slagen.

38 maart’09

2

Wim steekt in een blauw racepak, en zweert bij helm 37 (°1971). ’t Is een duiveltje-doet-al, want hij mountainbiket in heel België, speelt djembé in Lokeren bij Make-Music (klinkt logisch, hé?), houdt van voetbal in Brugge en Beervelde, en speelt nu en dan nog voor dj ook. Vrouwtje Cindy en zoon Robin, kijken met grote ogen toe hoe papa dat allemaal doet. Vooral omdat hij in het wijkcomité Vogelwijk (contact: wim.hesters@telenet.be) nog schatbewaarder is ook. En met een leuze als Recht voor de raap en eerlijk duurt het langst! kan je echt geen betere dromen. Wim geeft volle gas, om zo vlug mogelijk bij Davy Stevens te geraken, de trainer van zijn zoon, bij de U8b. ’t Is een geduldig man, zegt Wim, maar een die ook van wanten weet, en het vuur in een groep kan brengen. En dat laatste hebben we nodig, hier in onze race. En avant!

Luider dan de racende motoren, laat Wim ons weten: Toen we hier in de wijk kwamen wonen, wisten we dat het een wijk was met voornamelijk jonge mensen met kinderen. Al snel leerden we enkele buren kennen. Omdat het dadelijk goed klikte met hen, besloten we een wijkcomité op te starten. De naam – Wijkcomité Vogelwijk – was snel gekozen omdat alle straten van de wijk, de naam dragen van een vogelsoort. Door ons comité geven wij ze de gelegenheid om deel te nemen aan allerlei wijkactiviteiten. Zo trachten we de mensen dichter bij elkaar te brengen. Met trots mag ik zeggen dat het telkens zeer geslaagde evenementen zijn. De kinderen worden ook bij ons niet vergeten. Door de inkomsten van onze zomerse fietssneukeltocht, speelgoedbeurs en BBQ kunnen we de wijkkinderen met een mooi geschenkje blij maken, afgegeven door de enige en echte Sinterklaas. In de derde week van december nodigt de (alweer echte) kerstman alle bewoners (en anderen) uit, om samen met hem en een glühwein of jeneverke, het jaar af te sluiten. Het doet me veel deugd dat de werken door het comité bij de bewoners geappriceerd worden. Dit is duidelijk te zien aan de groeiende opkomst voor eender welke wijkactiviteit. Dit geeft mij een enorme voldoening. Wie wil weten, wat en wanneer, voor info surf naar: www.vogelwijk.be

Nummer9080

De Lootsche baton

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Davy is een ferme jonge gast, 26 pas (1982). Tja, die laat zijn blauw-rode bolide snoeren over het circuit, dat hoeft geen betoog. Die Beerveldse kleuren stuwen hem werkelijk vooruit, en onder luid applaus doet hij ook nog aan andere sporten: voetbal bij VK Nieuw Beervelde (contact: jeugdcoordinator@vknbeervelde. be), en tennis, met de kameraden, en snowboarden, in de Alpen, toch zeker één keer per jaar. Geniet van het leven, is zijn levensmotto. Davy vlamt door alle bochten om zo vlug mogelijk bij Nico Wulteputte te geraken. Nico vliegt zelf door het zwerk, samen met zijn duiven, dus dat belooft!

3

Bij aankomst houdt Davy een vurig pleidooi voor zijn vereniging: Dit is mijn eerste jaartje als jeugdtrainer bij VK Nieuw Beervelde.

Samen met Steven Bracke heb ik de U8 onder mijn hoede, dat zijn jongens die geboren zijn in 2001 of later. De club besteedt veel aandacht aan een goede jeugdwerking, en daar helpen we graag bij. Voor de meeste spelertjes is het het eerste of tweede jaartje. Dus er wordt vooral gewerkt op basistechniek, en we proberen hen ook de tactische basisprincipes van het voetbal bij te brengen. Dit alles zonder het spelplezier uit het oog te verliezen natuurlijk, wat op die leeftijd het allerbelangrijkste is.

Naast de jeugdwerking is er ook de eerste ploeg, die er al 2 jaar op rij in geslaagd is kampioen te spelen en te promoveren. Momenteel spelen we net als de buren uit Lochristi in 2e provinciale A. Ikzelf speel vooral bij de reserven, en ook daar kunnen we ons mannetje staan. Mochten er mensen geïnteresseerd zijn om hun zoontje of dochtertje in te schrijven voor volgend seizoen, mogen ze altijd een kijkje komen nemen in het Zevestraatje. Iedereen is welkom !

4

Nico van Persijzer Zaffelare, zet de sprint in, met zijn blauwe bolide 35 (°1973), onder luid applaus van vrouwtje Suzy, en kinderen Celine en Jonas. Hij rijdt soms met een witzwart of roodwit pakje, om de kleuren van Zaffelare of Beervelde te verdedigen, want voetbal is zijn lang leven. Naast duivenmelken natuurlijk, dé Vlaamse volkssport bij uitstek, bij Elk zijn Recht in Zeveneken, en Recht voor allen van St-Gillis-Waas. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert vindt hij, en mensen die ook een bescheiden stapje in de duivensport willen wagen, kunnen hem bellen op nr.

09 355 05 58. Bij aankomst laat Nico ons weten dat hij volgende keer graag Peter Heeze in stelling brengt, een gouden goalie, met wie hij bij SV Zaffelare drie keer kampioen speelde én promoveerde naar 2de provinciale!

Vanop het ereschavotje houdt Nico een warm pleidooi voor zijn hobby: De laatste estafettestok van deze reeks werd mij doorgegeven door een speler van VKN Beervelde, waar ik 3 jaar speelde, en hij is een zoon van de uitbaters van het duivenlokaal te Zeveneken.

Na mijn dagtaak als bediende bij de firma Bruggeman-De Cock te Oostakker ging ik vroeger 2 tot 3 maal per week trainen om de zondag een voetbalmatch te kunnen spelen. Nu “probeer” ik duiven te kweken en af te richten zodat ze kunnen deelnemen aan vluchten tot ongeveer 700km. De passie van het duivenmelken heb ik ontdekt als jongen van 6 à 7 jaar bij mijn overgrootvader wijlen Stevelinck Richard. Nu deel ik deze met mijn vader Robert en mijn zoon Jonas (5 jaar). Deze hobby geeft mij : een onbeschrijfelijke rust na een drukke dag, de vriendschap die je van deze dieren krijgt door met ze om te gaan, de kick die je krijgt bij het thuiskomen van een vlucht, is even groot als bijvoorbeeld het scoren van een doelpunt en je kan deze sport thuis in familieverband uitoefenen.

Tot slot nog dit: het aantal personen dat deze hobby beoefent, verkleint met de dag en is hopelijk niet op sterven na dood.

maart’09

39

Nummer9080

Vasten

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Vasten zoals vroeger

T

of mindfulnessen zoals nu?

och niet over de vasten? was ‘t eerste wat mijn uitgever zei toen ik hem dat artikel hier presenteerde. Een slag van de molen? Wie zou er dat nu lezen? En ’t was niet omdat ík vijf kilo te veel woog, stelde hij nog, dat ik daar de rest van de mensheid mee moest embêteren.

Primo, opperde ik – want ik ben niet voor één gat te vangen – de Humo zegt dat zes op tien Belgen vermageren wil, en dat heel België gestrest is, secundo, dat wintervet moet er toch eindelijk weer af en niet alleen bij mij, en tertio, de vasten is weer in want dat heet nu mindfulnessen. En overigens, waren wij geen magazine met onthaasting in het vaandel? Voilà, en gij nu!

Ziehier dus, beste lezer, de ongecensureerde waarheid achter de veertigdagentijd, die precies vandaag begint.

1.

Euh… veertig?

Tiens, … maar ’t zijn er toch veel meer, tot Pasen? Zes en een halve week, maakt toch zesenveertig? Is ’t hele paapdom dan twee millennia verkeerd geweest?

Neen, neen, ’t is poepsimpel: de zondagen tel je niet mee, want je hoeft alleen maar in de week de broeksriem aan te spannen. En als je weet dat Pasen (opletten nu!) de eerste zondag is na de eerste volle maan van de lente, en je telt veertig dagen terug, zonder zondagen dus, welnu, dan kom je op een woensdag uit. Waar of niet?

Overigens: dat het zo al tweeduizend jaar is, is stellig overdreven, hoor. Neen, de vasten zoals wij die kennen, ontwikkelde zich maar gradueel, tot de vierde eeuw: eerst was er de Goede Week, dan drie en later zes weken, en toen breide men daar nog wat dagen aan, tot Aswoensdag, om te compenseren voor die vrije zondagen, want veertig moest en zou men hebben: ’t is immers een zeer symbolisch getal.

Waarvan? Wel, van een mensenleven. Nu schurken wij gemiddeld tegen de tachtig jaar aan, maar destijds moest men zich met de helft tevreden stellen. Veertig staat dus voor een levenseenheid: een periode van verwachting, loutering, doortocht… tot er iets nieuws opdaagt. Want het leven herrijst, gelovig of niet: de lente lacht ons weer tegemoet. Uitpuren, dus, zodat onze zielen en velletjes er weer mooi op staan, om het voorjaarslicht te ontvangen. Mens sana in corpore sano.

40 maart’09

Nummer9080

Vasten

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

2.

Vasten is lossen?

Jawel, ’t woord zegt wat het bedoelt: zich vastmaken, en wel aan voorschriften.

En trouwens, wie de regels volgt, kan zijn broek later weer veel makkelijker lossen. Dus vasten is lossen, zeker weten. Maar ’t is ook figuurlijk loslaten: de stress van ons jachtige leven, even aan de kant. Hupsakee, weg ermee.

Neen, nu even geen gsm meer, even geen schermen, maar dapper en wel, met het hele gezin de Lootse velden in, of de kroegen, of ja… waarom niet eens onze mooie kerken, want ze zijn toch cultureel erfgoed en echte oasen van rust, midden onze dorpskommen? Of (zitten jullie neer?)… even op zoek naar onszelf. Wadadde? Onszelf? Jazekerlijk. En ’t is hip want dat heet nu… mindfulnessen. Hoor je de cimbalen al gonzen, aan je oor, de klankschalen en tinkelbelletjes? Booo-oo-oong, doe-oe-oem, ting-ing-ing? Alsof je weer in de baarmoeder zit, en de wereld vanuit een beschermend vlies waarneemt. Scepticus als ik ben, vind ik het toch best rustgevend. Probeer het anders maar zelf eens uit, met een pollepel en een deksel, maar niet te dicht tegen je oor, of je ogen slaan naar binnen!

3.

Mindfulness

Als ’t Engels is, klinkt het altijd wat echter, en heeft het meer kans op succes, denkt de merchandising. ’t Is waar… maar toch verraadt deze zoveelste rage alweer onze westerse hunker naar onthaasting. Want je moet weten, moderne lezer, zo nieuw is dat alles niet: eigenlijk was dat met de vasten ook zo al, en met de mystici, en met yoga, en met het Zen-boeddhisme,… maar nu dus, heet dat mindfulness, ofte aandacht schenken aan niets dan het moment zelf. Het nu. Wat je voelt, wat je ziet… Rust vinden in de ademhaling.

Concreter? Wel, ‘k zal ook eens wat Engels spreken: watch and learn – doe zoals een baby: ga op je rug liggen, en adem je buikje omhoog, en niet je borstkas of je schouders. Voel je het? De rustige deining van de navelstreek? Heerlijke rust, geen gespannen aders meer in de keel? Voilà, wat heb ik je gezegd! Euh… maar nog niet indommelen, hoor, eerst even verder lezen.

4.

Vrijdag is visdag?

Vrijdag is de onthoudingsdag bij uitstek, al sinds de middeleeuwen. Niets wat op het land liep, mocht gegeten worden, en dus stapte men, inventief als men was, over op vis. Anderen beweren dat het ook een prozaïscher reden had: de schippers voeren op maandag uit, en brachten pas op vrijdag de verse vis binnen. Tijdens de wereldoorlog was ’t natuurlijk niet simpel om verse vis te krijgen, en dus zocht men zijn heil in gezouten kabeljauw of labberdaan, of diepgevroren visfilets. En kennen jullie nog pekelharing? En kabonus of gedroogde wijting? Moet je anders eens proberen, overheerlijk, maar grondig doorspoelen uiteraard, anders heb je de hele nacht een kleffe mond... Hoe dan ook, de eetvoorschriften zwakken nu sterk af, maar vis blijft natuurlijk superlekker, en één keer in de week is toch zo onnozel nog niet?

En jazeker, ook in Lo vinden we er superverse!

Dit is een reclameadvertentie van de “N.V. Frigorifières du Littoral” in Oostende, die in de jaren ‘50 diepgevroren visfilets onder het merk “Crop’s” op de markt bracht.

maart’09

41

Vasten

Vasten

Hamsteren?

5.

Hoe kwamen de kinderen vroeger de snoeploze tijd door? Wel, met de aanblik van een gevulde rommelpot, een bus met een varkensblaas over, waarmee ze op Vastenavond de buurt afschuimden, en lawaai maakten. Zo was ’t in de middeleeuwen, maar het vastentrommeltje van de vorige eeuw, gaat daar zeker ook op terug. En op Pasen, mocht alles er weer uit, en was het smullen en smouten, lang voor we met eieren smeten. Misschien moeten we de draad maar weer eens opnemen? Zijn er niet die beweren dat in het verlangen de grootste vreugde ligt, eerder dan in de vervulling? Kent onze jeugd dat nog, dat rustig zijn tijd beiden en het uitzweten tot de dag van de inlossing? Toch maar eens proberen? (Maar man toch, pa!, schrap die laatste zin nu toch, roept mijn kroost hier in mijn rug!…)

6.

Intenties

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

‘k Hebzo lang met de rommelpot gelopen ‘k Heb geen cent om een broodje te kopen Laat het spel maar binnenkomen Schippertje trek je zeiltje ‘s op Gooi wat in m’n rommelpot Rommelpotterij, rommetpotterij Geef me ‘n centje en dan ga ‘k voorbij

Tot slot: het leven wordt gebouwd op voornemens, is het niet? Mag ik zo ijdel zijn om iets te suggereren? Wel, dat we allen bij de Lootse dageraad in de middagzon mogen geloven, en de valavond niet vrezen, zolang we samen zijn. Dat we bij eerlijke handel zweren, en bij onze handelaars, en onze sociale werkers eren, en onze politici niet verwensen om een enkele fout. Ben ik wereldvreemd, een onnozel kieken, een simpele ziel? Ongetwijfeld. Maar ik moest het eens kwijt. Op al die schrijfsels mag er wel eens wat hoop verschijnen, zelfs in tijden van bange afwachting.

Als dit jou nie aangaan nie - moenie inmeng nie Als jy nie iets goed van iemand kan sê nie - sê niks Ik weet het, beste lezer, dié is maar die oortjies van die seekoei, zoals de Afrikaners zeggen, het topje van de ijsberg, maar bij leven en welzijn, volgend jaar meer (enfin, als ze mij hier niet buiten bonjouren). En alvast om mijn baas te paaien, die het alles graag wat luchtiger heeft, hier als uitsmijter nog wat Zuid-Afrikaanse goede voornemens voor de vasten:

42 maart’09

Nummer9080

Jonge Lootse wolven

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

9080

nummer

jonge Lootse wolf

Michiel De Cleene

Eens een laatstejaars bij de lurven gevat, een bachelor fotografie, uit de Dam van Zaffelare. Een lookalike van Wim Helsen, met een vaste hand en een vlijmscherpe lens, een die opkijkt als je Michiel De Cleene roept. Zie maar eens, naar die heerlijke foto hier, niets getrukeerd, niets geënsceneerd.

Real life, beste mensen. Grasduinen door Gent, op 7 november, 2007. Kunnen beelden spreken? ’t Zal nog niet zijn, zeker! Een heel verhaal, als een roman! Luister.

Een greyhound springt de vensterbank op, krult

de glasgordijnen per toeval om, brengt een jongen in het vizier, spiegelt zijn evenbeeld op de affiche, en verstilt net als de foto genomen wordt. Eén tel verder, en de chaos wenkt, maar nu is ’t een beeld voor de eeuwigheid. De kijker gluurt naar binnen, de jongen naar buiten, de hond naar zijn afdruk, de wereld naar zichzelf, in half reflecterende vitrages, gezoomd met vensterbrede bloemen. Het kader van de foto is als het raam van het venster: een kijk op de wereld. Intomen en vieren.

Geven en nemen. Verhullen en onthullen. Binnen en buiten. Toeval of talent? Toeval is talent. Nog van dat, artiesten van groot Lo!

maart’09

43

Sprokkeloogst

Nummer9080

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Voortaan kunnen de lezers hun ei kwijt in onze nieuwe rubriek sprokkeLOogst! Een karrenvracht vol, krijgen we er hier, en heerlijk vinden we die interactie. Zie maar, een selectie.

‘En, wat kies je,’

vroeg mijn vrouw met een sprankel in d’r ogen op Valentijn, ‘uit je dossier, in ’t magazine? Eten, bloemen, muziek of een wandeling?’

Noblesse oblige en ik dus vlug twee plaatsen gereserveerd in Le Jardin Bleu, in St-Kruis-Winkel. Een warmbloedig koetshuis, met een geheimzinnig bovendeurtje, als naar een strozolder, dansende kaarsen, een feeëriek verlichte sprookjestuin, een galante en mooie gastvrouw, maar vooral: heerlijk lekker eten. ’t Is nu niet voor ’t een of ’t ander, maar wij Belgen kunnen er toch wat van. Njam, njam.

Hemels daar, van maaltijd én decor. En neen, ik heb er niet het geslacht van de engelen geleerd, maar wel dat van de kreeften. Tipje van de sluier? Een deftige damekreeftje kruist de beentjes zedig en wel, zelfs op Valentijn. En of het een afrodisiacum is? vraagt iedereen zich af. Wel, kom eens kijken naar de sprankel in míjn ogen, en je weet genoeg. Eén blik zegt meer dan duizend woorden!

Stap eens uit je rol

– onze cultuurlaureaat Van Autreve speelt Moeder Courage van Bertolt Brecht Een bonte bende van acteurs op het podium, een fanfare als aan een snoer geregen, tegen de achterwand aan, een sober decor, met niets dan een rollende keukenkast op wielen, en een regisseur die speelt, regisseert, souffleert, dirigeert, en ’t publiek charmeert en karamelliseert, neen, niet met onnozele verzen, maar met levenswijsheid en dito lessen. Dat was theater Krakeel in Merelbeke onder leiding van Luc Van Autreve, veertien dagen lang, midden februari.

Een spiegel van onszelf, een weg uit de oorlog, daarover gaat Moeder Courage, een marktkraamster die in de zeventiende eeuw van slagveld naar slagveld trekt om goederen te marchanderen. Helaas niet zonder zelf een tol te betalen, want ze verliest haar drie kinderen – de waarheid van iedere oorlog is dat we allen verliezende partij zijn, ook de winnaars. Deze ultieme boodschap werd in een wervelende show gegoten, gespeeld door een stoet van wriemelende acteurs, die voor, boven, onder, links en rechts een andere dimensie gaven. Die een rol speelden en er tegelijk uitstapten. Alles letterlijk geruggensteund door een swingende band.

Totaalspektakel, beklijvend, scherp en snel. Als ’t stuk ooit naar Lochristi waait, allen daarheen!

Ja, mensen, het pleit is beslecht,

over die boom in Beervelde.

We werden hier bedolven onder een karrenvracht… plataanbladen. Heel Beervelde kroop in de pen, en ook anderen snelden ons ter hulp. Van koning, keizer, admiraal, tot Jan met de pet. Een kleine greep uit de reacties…

Graaf Renaud de Kerchove: over die Vrijheidsboom in Beervelde - maar natuurlijk, die boom is een plataan.

Albert Vervaet: alle bronnen spreken van een plataan en dit soort boom had ik er ook in herkend.

Typisch is bijvoorbeeld die bleke, afschilferende stam en de zaadbollen. (Een esdoorn heeft trossen peulen met zaad.) Ik lees onder meer in het eerste boek dat mij hier in handen komt: “Bouwen door de eeuwen heen”: “Op de middenberm staande plataan in 1831 als vrijheidsboom geplant...”

Danny Coppens: volgens de gegevens die ik heb, is de boom in ons dorp wel degelijk een plataan.

Hierbij een bestandje uit het boekje “Beervelde, historische nota’s” van L. De Wilde uit 1944, waarin ook al van een plataan gesproken werd. Verder heb ik op de lagere school van Beervelde niks anders geleerd van onze “meesters” dan dat het een plataan was.

Welnu, lezer dit heerlijk fragment willen we jullie alvast niet onthouden:

44 maart’09

Nummer9080

Sprokkeloogst

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Wat is er van de sport: kleine rechtzetting, laat Erwin Van Hoecke ons weten.

Wat de voorbije kampioenschappen betreft, een korte nabeschouwing. Gijs werd vorige week jammer genoeg verkouden, waardoor hij enkele percenten van zijn mogelijkheden verloor. Dat plus het feit dat Gijs al gans het pisteseizoen heeft gedomineerd maken dat er enkel titels werden gemist. Natuurlijk stemmen de tegenstanders hun wedstrijd af op de topfavoriet, en als je dan zelf ietsje minder goed in je sas bent, dan bijt je wel eens in het zand. Maar, ons ga je niet horen klagen. Gijs deed deze winter mee aan 10 kampioenschappen (9 nationale en 1 Vlaams). 6 keer werd goud behaald (omnium Vlaams en nationaal, sprint, ploegkoers, ploegenachtervolging, teamsprint), 3 keer zilver (individuele achtervolging over 1 en 3 km en de

puntenkoers) en éénmaal buiten de prijzen.

Gijs trekt volgende week op stage voor 10 dagen naar Spanje (de gelukzak). Daarna rijdt hij nog in het voorprogramma van de zesdaagse van Hasselt. De datum hiervan is niet deze die ik je eerder heb doorgegeven, maar wel op 19, 20 en 21 februari. ‘t Is maar voor het geval als je een bus supporters moest optrommelen...

Daarna begint onmiddellijk het wegseizoen, begin april wordt een rustpauze ingelast. Na de rustpauze wordt toegewerkt naar de wereldkampioenschappen in Moskou in augustus. Vriendelijke groeten!

Stel je man op een stoel, en ga maar eens op zijn schouders staan, dames, en strek een arm omhoog, als een acrobate. Bel Steffi Dhont op, en doe een blinddoek om als je niet stressbestendig bent… want jazeker, Steffi heeft aan een polsstok en een grote aanloop genoeg, om over jullie heen te springen.

Nieuw Belgisch record is van Lochristi: 3m73! En te zeggen dat ik al in mijn broek doe, als ik op een tafel sta!

M

annen, bezint eer ge begint! In dat stukje over StKruis-winkel hebben jullie het over het bezinningscentrum ‘Ik dien’, laat Maria van de Oude Veldstraat ons weten, maar dat heeft nu een andere invulling hoor. Vroeger ging zowat de hele streek er op retraite, maar nu wordt het uitbesteed aan alternatievere dingen, zoals Whole Mind management, en neuro-linguistisch programmeren. Ooit had Copers het daar voor het zeggen, zoon van de uitbater van de (nu nog steeds levendige) schoenwinkel van Zaffelare. En een andere zoon was een tandmechanicus, en die is nu 96, en wel voor vier jaar, want hij verjaart op de… 29ste februari. Je weet dus waar je moet zijn, als je nog eens een honderdjarige zoekt, met een boeiend leven.

Zeker, Maria, maar first things first. Eerst onze beminnelijke Aime Wille proficiat wensen. Nog vier dagen, dus nu mag het niet fout meer gaan. Op 1 maart is het zover, met een bescheiden viering, zoals de man zelf.

Beste Aime, van harte proficiat, en we wensen je nog vele jaren, met je kwieke en montere geest! Moge je ooit de oudste van België worden, dan zetten we je voor één dag op Albert zijn troon, en kan je ons land eens onderdompelen in die heerlijke vertellingen van jou. En die nacht van de geschiedenis wordt dan geheel en al aan jou besteed. Beter dan alle lezingen en boeken samen!

Foto: Lut

Kom ik daar langs bij mijn patroon, en die zit daar al smikkelend en smakkelend naar zijn Apple te staren.

Een berichtje van Unizo Groot-Lochristi, met als onderwerp kauwt hij me voor. Pardon?... stotter ik, want ik ben van ’t onderwijs en niet thuis in die dingen. Ach, of ik dat dan niet ken? Een walking dinner, man, op vrijdag 20 maart, om 19.30 u.! Alle zelfstandige ondernemers van Groot-Lochristi, lid of geen lid, worden daarop uitgenodigd. En lekker! De Feestarchitect serveert na aperitief en hapjes doorlopend fijne

‘een culinaire netwerkhappening,’

gerechtjes en aangepaste wijnen, en er is een vleugje muziek in het unieke decor van het Koetshuis in het Park van Beervelde. Unizo-leden betalen 60 euro all-in, niet-leden 75 euro. Inschrijven kan in Lang Leven, Dorp West 1, per telefoon 0478 90 84 38, per fax 09 356 92 77 of per mail ondernemersuitlochristi@skynet.be.

En dus krijg ik ook al het speeksel in de mond, zoals Pavlov’s hond, want met eten ben ik makkelijk te verleiden.

Ja maar…, stottert nu mijn uitgever die het merkt en die mij een slabbetje aanreikt tegen het kwijlen,‘t is voorbehouden aan ondernemers, hoor... Wil jij dan op mijn gasten letten?

Ja, beste lezer, dat wordt voor mij dus weer een pakje frieten... of geef ik hem een tupperwaretje mee?

maart’09

45

Nummer9080

Opinie

Nummerzesmaarttweeduizendennegen

Nacht van de geschiedenis

T

och niet weer? rollen kinderogen weg, als pépé een zoveelste oorlogsverhaal vertelt, of nog maar eens over de goede, oude tijd begint. Als-ie oprakelt dat chocolade ooit een festijn was, en een sinaasappel als een koningsmaal. Dat de Antwerpse Steenweg ooit vol bomen stond, dat Zeveneken een textieldorp was, dat Zaffelare met ratten smeet, en Beervelde met aardbeien, dat mosselen eten voor armoezaaiers was, dat er met turf werd gestookt, dat er ooit een wijkmeester was, als enige mét telefoon, die dan de vlag uithing als de dokter ergens in de buurt aan moest rijden… enfin, je weet wel.

En grootpa geraakt weer aardig op dreef… maar ’t enige wat kleinzoonlief nog vraagt, is: mag ik nu weer op mijn spelconsole, opa?

Waarom moeten we dat kennen, meneer, dat van Napoleon, en van Stalin, en van Watergate en Guantanamo? roept de hele klas.

Allee jong, dat is toch van ver voor onze tijd!

En die wereldoorlogen, tja, dat was toch al de vorige eeuw? Kom, kom, niet zeuren, nu, alles schon da gewesen. Vooruit met de geit!

Rijzen je haren ook soms te berge, als men zijn neus ophaalt bij al die leerrijke vertellingen van vroeger? Als al die eruditie zomaar tussen de jeugdige vingers van overmoed door glijdt? Van het kleine lokale tot het grote internationale, alles in één keer overboord gegooid? The future is ours, klinkt het zelfverzekerd. Alsof we alleen maar een buik hebben, en geen rug, alleen een pad voor ons, en geen hinterland. Alleen een voor, en geen achter.

Jazeker, het gaat vlug, en wie het jonge bloed voelt stromen door zijn aderen, behoort onbesuisd de toekomst in te duiken. Indien dán niet, dan nooit. Het leven is aan de jeugd. We moeten vooruit, en ons niet laten verlammen, niet vervallen tot het Avondland, waarvoor men Europa soms verslijt. Stap maar, kinderen, blik vooruit, doe maar handelaars, durf! Maar weet wie je bent, vergeet nooit waar je vandaan komt, leer uit wat ooit was. Anders zijn wij reuzen op lemen voeten, en bij de eerste storm zakken wij in elkaar.

46 maart’09

Voor een (val)kuiltje onderweg, hoeven we niet te waarschuwen, immers, een verstuikte voet geneest ook zo wel, en wat men aan den lijve ondervindt, beklijft veel langer… maar als een moeras wenkt, of een afgrond, moet je je stem schor roepen. Indien dán niet, dan nooit.

Doemdenken is verfoeilijk, maar naïef mogen we ook niet zijn: we hebben ooit al onder een beter economisch gesternte gestaan, nietwaar?

Zijn Volvo en Sidmar (ArcelorMittal) al niet sinds jaar en dag onze lokale parameters? De vakbond spreekt van dreigende werkloosheidscijfers, toeleveringsbedrijven klagen steen en been, en de zelfstandigen vrezen hun competitiviteit, alles zoals in de jaren zeventig. De banken

Oog om oog, maakt de hele wereld blind schudden en beven voor een herhaling van het scenario van de jaren dertig. En iedereen beseft dat er tijdens zulke crises soms rare kwieten opduiken, die het land leiden waarheen het niet wil. Dus, beste politieke leiders en economen, herkauw je geschiedenis, en vlug, want je vindt er de weg naar de toekomst in. The way

out. Beurshonden, tussentijdse nationalisatie, matiging, participatie, dat alles leerde ons het verleden… ’t zijn grote woorden, die soms al te veel werden uitgehold, maar wie in het verleden grasduint, kan ze weer zinnig opvullen. Wij hebben in België een prachtig overlegmodel gecreëerd, laat ons dus niet in onze egelstellingen kruipen, maar een hand reiken. Werkgevers aan werknemers, en omgekeerd. Vlamingen aan Walen, en omgekeerd. Een pleidooi voor zelfverloochening? Bijlange niet, maar voor de weg van het woord, want een andere menswaardige uitweg is er niet. Hoe anders? Ook dat leert de geschiedenis.

En op wereldschaal? Is Obama een lichtpunt, een nieuwe wind? Zeker, maar iedereen beseft tegelijk dat nieuwe bezems altijd schoon vegen, en dat de man een erfenis krijgt om je lever van op te hoesten. Het MiddenOosten bv., om maar één heet hangijzer te noemen.

Daar is geen oplossing mogelijk, zeg je.

Toch wel, ook hier helpt de geschiedenis. Zulke geschillen lost men op van binnenuit, niet van buitenaf. De onafhankelijkheidsstrijd van India, door Gandhi, zou zowel Joden als Palestijnen moeten inspireren. Het huidige oog om oog, tand om tand, leidt alleen maar tot het eigen grote gelijk, gebouwd op een berg van haat.

Steeds hoger. Neen, beide volkeren moeten een Gandhi baren, zweren bij volgehouden geweldloosheid, en beseffen dat oog om oog alleen maar de hele wereld blind maakt. Dat Lieberman, Netanyahu en Hamas maar eens dringend Ganhi’s biografie lezen, en een mea culpa slaan.

En lokaal? Hier op ’t kleinschalige microniveau?

Onze eigen Lootse politieke meningsverschillen? Debatteer erop los, dames en heren van de gemeenteraad, want de vrucht van een goed debat is altijd rijper dan de pit die men plant. Maar vooral: doe het met stijl. Le style est l’homme même, zei ooit de Franse bioloog Buffon, and I, for one, zeg ik met de Engelsen, wil dat graag geloven. In inhoud verschillend, maar in gratie één. Voilà, en zo samen de toekomst in.

MOTIEF O N 7

om langer in bed te blijven: “Ik zit nog vast op kantoor”

Elk motief is goed om in een Sleepy bed te blijven, want Sleepy biedt u slaapoplossingen op uw maat. Met bedbodems die perfect op u zijn afgestemd bijvoorbeeld.

www.sleepy.be

Sleepy GENT-OOSTAKKER Antwerpsesteenweg 1124 - 9041 Gent-Oostakker - Aan afrit 3 van de R4, richting Zelzate - Tel. 09/355.98.01 Di-Vr : 9u30 - 12u • 13u30 - 18u30 / Za : 9u30 - 18u / Zo en Ma : gesloten / Open op afspraak.

BOXSPRINGS

BEDTEXTIEL

DONSDEKENS

HOOFDKUSSENS

BEDDEN

M AT R A S S E N