Koste wat het kost risico’s wegnemen?

ASSET MANAGEMENT <

Foto: NVDO

Koste wat het kost

risico’s wegnemen?

Lekkage van gevaarlijke stoffen, plotselinge stroomuitval, cybersecurity issues, een val van hoogte of stukjes metaal die terechtkomen in het productieproces. Elk bedrijf kent HSEQ risico’s. Met oorzaken in technisch falen of menselijk handelen of soms in domme pech. Alle risico’s voor honderd procent wegnemen, is niet mogelijk. Maar welke mitigerende maatregelen kun je wel nemen en wat zijn hiervan de kosten en de baten?

Wikken en wegen over kosten van mitigerende maatregelen is bijna oneerbiedig. Het gaat immers over het verbeteren van de veiligheid, over mensenlevens! Safety moet dus ‘koste wat het kost’ op nummer één staan. Maar als je die uitspraak letterlijk neemt, is er een kans dat je doorschiet en te veel investeert in risicobeheersing.

> Risicomatrix. Met een risicomatrix wordt de mogelijke impact van een incident afgezet tegen de waarschijnlijkheid van optreden. Het spreekt voor zich dat incidenten met een hoge impact en een grote kans van plaatsvinden de meeste aandacht verdienen: wat kunnen we doen om de impact te verkleinen en welke maatregelen kunnen we nemen om te voorkomen dat het incident zich überhaupt voordoet?

Om dodelijke incidenten, persoonlijk letsel en milieurampen te voorkomen, willen we het maximaal mogelijke doen. Nico Groen, directeur Traduco, a Mainnovation company zegt hierover; “Wanneer een (bijna) incident heeft plaatsgevonden, zie je vaak dat er vervolgens beslissingen worden genomen op basis van emotie en niet op ratio. Alles dat kan helpen om een dergelijk incident te voorkomen, wordt doorgevoerd”.

‘‘Tussen niets doen en een complete fabriek stilleggen ligt ’ een zee aan mogelijkheden’

> Lines of Defence. Europese BRZO bedrijven zijn sowieso verplicht zich te houden aan de ‘Lines of Defence’ zoals die zijn geformuleerd in de Seveso-richtlijn. Dit behelst in de eerste plaats het beheersen en beveiligen van de processen. Daarnaast moeten deze bedrijven kunnen aantonen wat ze doen aan mitigatie en zelfredzaamheid en moet ruimte worden gegeven aan eventuele reddende acties door overheidshulpdiensten. Groen; “Dit zijn verplichtingen die variëren van het aanbieden van degelijke PBM’s, het vaststellen en handhaven van wetten en regels en het uitvoeren van inspecties van alle beveiligingsinstallaties. Maar daarbinnen is nog steeds veel ruimte voor een eigen invulling. Hoe en hoe vaak worden medewerkers getraind, is er een lock-out-tag-out procedure, welke materialen houden we in reserve? En met al die beslissingen zijn kosten gemoeid”.

> Eigen verantwoordelijkheid. In de afgelopen tien jaar

is er veel veranderd. Groen; “Vroeger schreef een ambtenaar uit Den Haag voor hoe de grote raffinaderijen de veiligheid op hun terrein moesten managen. Het is goed dat de verantwoordelijkheid nu bij de bedrijven zelf ligt, omdat zij hun installaties en werkwijzen kennen. ISO 55.000 kan hierbij als norm worden gehanteerd: wát moet gewaarborgd zijn. Maar hóe dit moet worden uitgevoerd, daarover kan worden gediscussieerd”. Het waarborgen van de betrouwbaarheid van de installatie is een belangrijk onderdeel binnen het vakgebied Reliability Engineering. Er zijn Asset Performance Management software tools op de markt die helpen met die hoe-vraag. Het unieke van de tool AMprover is dat je op zoek kunt gaan naar de juiste balans tussen effectieve maatregelen en de kosten en baten ervan. Groen; “Tussen niets doen en een complete fabriek stilleggen – uiteraard beide geen optie – ligt een zee aan mogelijkheden. Welke maatregel is effectief mitigerend en wat zijn de (bijkomende) kosten? Met deze inzichten kun je daadwerkelijk de veiligheid verbeteren, mensenlevens waarborgen, maar wel tegen de juiste prijs”. <