140 × 210 SPINE: 19 FLAPS: 80
Ο Ροδάνθης των Ονείρων
ISBN 978-960-564-303-4
Νάσος Μαρτίνος
Έ
χει μάτια μελένια, σαν αρχάγγελος βυζαντινής αγιογραφίας. Ο Ροδάνθης Καλλούς καλείται σε μια μυστική αποστολή∙ να βρει και να αποδώσει ένα εβένινο κουτί με ιερές γραφές. Ο εντολέας δεν είναι του κόσμου τούτου. Σε αυτή την αναζήτηση ο Ροδάνθης θα γνωρίσει τον Κυριάκο και την Αφροδίτη, την Μαρία Χρυσοβιτσιάνου, που κατέχει το «χάρισμα», τον αμείλικτο Ιάκουμο Σανσοπράνο, το Αλκίνοο Δουρά, κουρασμένο ψυχαναλυτή, την όμορφη Ζαΐρα, τη σταθερή και αληθινή Δάφνη, τον παπα – Σαύρα κι ένα Εβραίο ραβίνο. Ένα καλειδοσκόπιο χαρακτήρων, όπου τελικά όλοι εμπλέκονται σε ένα διαχρονικό δράμα. Όταν ο Ροδάνθης ερωτεύεται, ζει την αγωνία της απόφασης για μια μεγάλη θυσία…..
Ν ά σ ο ς Μ α ρ τ ί ν ο ς
Ο Ροδάνθης των ονείρων
Ο
Νάσος Μαρτίνος, είναι ψυχίατρος. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα. Έχει ασχοληθεί με το δοκίμιο, την ποίηση και το μυθιστόρημα. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Πόρφυρας». Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Λόγος Πρώτος Πικρός (Πλέθρον, 1981), Οι Επιστρέφοντες (Απόστροφος, 1995) και τα μυθιστορήματα Loredano, Η πρόκληση των αθώων (Απόστροφος, 2001) και το Κ527 (Διώνη, 2009).
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
cover.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
3/11/2015 10:09:45 πμ
Τιτλος O Ροδάνθης των Ονείρων Συγγραφέας Νάσος Μαρτίνος
Σειρα Ελληνική Λογοτεχνία [1358]1015/05 Επιμέλεια
κειμένου
Μαρία Σουρβίνου
Εξώφυλλο Βλάσης Τσώνος Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου
Copyright© 2015 Νάσος Μαρτίνος
Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Οκτώβριος 2015 ISBN 978-960-564-303-4
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΝΑΣΟΣ ΜΑΡΤΊΝΟΣ
Ο Ροδάνθης των Ονείρων
Το μυθιστόρημα είναι μύθος και ιστορία. Στο παρόν βιβλίο περισσεύει ο μύθος, οπότε κάθε συσχέτιση ή ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις της πραγματικότητας είναι τελείως συμπτωματική και έξω από τις προθέσεις του συγγραφέα.
1 Η εκτέλεση
Β
αρύ κι αργοκίνητο το στρατιωτικό όχημα κατέβαινε τρίζοντας τον κατηφορικό δρόμο που ακολουθούσε τη διαδρομή του τείχους δίπλα στη θάλασσα, εκείνου που οι ντόπιοι έλεγαν ‘‘Μουράγια’’. Στη στροφή, στο ύψος του βομβαρδισμένου κτιρίου της Εθνικής Τράπεζας, σταμάτησε. Έμοιαζε με θηρίο που στέκεται να οσμιστεί τον αέρα. Δεν έμπαινε η ‘πρώτη’. Πάλεψε ο οδηγός. Τα μέταλλα αντιστέκονταν στριγγλίζοντας. Με διπλά μαρσαρίσματα τα κατάφερε τελικά και ξεμπλοκάρισε. Το όχημα ξεκίνησε κι έστριψε προς την προκυμαία. Εκεί, στα είκοσι-τριάντα μέτρα από τη θάλασσα, στην άκρη της ανατολικής αποβάθρας, δεξιά όπως κοιτάμε τη θάλασσα, σταμάτησε· ψυχή ζώσα... Στο Καφέ Γυαλί τρεμόπαιζε ένα φως· ο ιδιοκτήτης το άφηνε αναμμένο κάθε βράδυ από συνήθεια. Τα φώτα της προκυμαίας χλωμά κι αδύνατα, με τους κύκλους από το πούσι γύρω από τους αναιμικούς λαμπτήρες, έμοιαζαν με χοντρά ματογυάλια μύωπα. Ο οδηγός κράτησε τα φώτα ανοιχτά για να βοηθήσει κάπως την κατάσταση. Ένας ανθυπομοίραρχος της χωροφυλακής που καθόταν δίπλα στον οδηγό κατέβηκε. Κοίταξε το ρολόι του· τέσσερις και δέκα. «Γεωργίου», φώναξε, «πήγαινε να δεις για την άκατο». Ένας χωροφύλακας πήδησε από το κασόνι του αυτοΟ ΡΟΔΑΝΘΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
7
κινήτου και προχώρησε προς την αποβάθρα. Σχεδόν χάθηκε στο πούσι. «Κατεβείτε και οι άλλοι να ξεμουδιάσετε», φώναξε πάλι ο αξιωματικός. «Και οι κρατούμενοι», συμπλήρωσε μετά από μικρό δισταγμό. Άλλοι τέσσερις χωροφύλακες πήδησαν έξω και βοήθησαν τρεις πολίτες να κατεβούν. Τους κράτησαν από τους αγκώνες, κάποιον από τη μέση, γιατί καθώς τους είχαν δέσει τα χέρια μπροστά με χειροπέδες δεν είχαν τρόπο να κατεβούν αβοήθητοι. Ο ένας πήγε να πέσει και τον συγκράτησαν. «Κουράγιο, μικρέ», είπε ένας χωροφύλακας. Οι άλλοι δύο βρήκαν πιο εύκολα την ισορροπία τους. «Περιμένετε εδώ», ακούστηκε η φωνή του ανθυπομοίραρχου, καθώς κι αυτός χανόταν στο πούσι πηγαίνοντας προς την αποβάθρα. Στάθηκαν εκεί, φιγούρες κακοφωτισμένες· αυτός που τον είπαν μικρό στη μέση, δεξιά κι αριστερά οι δύο άλλοι κι ολόγυρα οι χωροφύλακες. «Τσιγάρο, καπετάν-Πέτα;» ρώτησε ένας χωροφύλακας τον κρατούμενο, αυτόν στα δεξιά του μικρού. «Κάνε το καλό», είπε αδύναμα ο άλλος. Έφερε τα δυο χέρια κοντά στο στόμα, έτσι όπως ήταν δεμένα με τις χειροπέδες. Ο χωροφύλακας τού ’δωσε το τσιγάρο και του το άναψε. Η φλόγα του αναπτήρα φώτισε ένα ζευγάρι κουρασμένα μάτια, κόκκινα από την αγρύπνια, κι ένα πρόσωπο πικρό. Έτσι όπως άστραψε για λίγο η φλογίτσα, χρωμάτισε το πρόσωπο του νεαρού, αυτού που τον είπαν ‘μικρό’. Σχεδόν έκπληκτος αυτός που τον ονόμασαν ‘καπετάνιο’ γύρισε προς το μέρος του ρουφώντας το τσιγάρο. «Δε σ’ έχω δει άλλη φορά εσένα. Δεν ήσουν μέσα; Πόσων χρονών είσαι; Τι γίνεται ρε, εκτελούν και παιδό8
ΝΑΣΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ
πουλα τώρα;». Μετάνιωσε για το τελευταίο, μα τό ’χε πει και δεν μπορούσε να το πάρει πίσω. «Είκοσι τριών», απάντησε σταθερά ο νεαρός. Κι ήταν αυτό το ‘είκοσι τριών’ σαν λουλούδι που άνθισε μες στο κρύο και το πούσι της νύχτας, κι ο λόγος ‘εκτελούν’ δεν είχε θέση, όπως το παράλογο είναι παράταιρο στην αρμονία της φύσης και την τάξη των πραγμάτων. «Για δες ρε, εκτελούν και παιδόπουλα τώρα», ξανάπε χαμηλόφωνα αυτή τη φορά ο καπετάν-Πέτας, σαν να μιλούσε στον εαυτό του. Από τη θάλασσα στο βάθος ακούστηκε θόρυβος μουντός ντηζελομηχανής· βήχας πνιχτός στο σκοτάδι. Στήσανε όλοι αυτί. «Έρχεται», είπε αχνά ο άλλος κρατούμενος και σιώπησε περιμένοντας τη διαταγή, μα αυτή δεν ερχόταν. «Τι έκανες, ρε παιδόπουλο;» ρώτησε ο καπετάν-Πέτας. «Εμείς πολεμήσαμε, ξεσκιστήκαμε, σκοτώσαμε και σκοτωθήκαμε, ηττηθήκαμε· κάπου οι νικητές μας κάνουν ό,τι θέλουν. Μα εσύ;». «Εγώ μηνύματα πήγαινα κι έφερνα από την ηγεσία στους άλλους», απάντησε ο μικρός. «Αγγελιαφόρος; Και σε καταδικάσανε; Α, ρε κακομοίρη, δεν λυπηθήκανε τα νιάτα σου...», είπε αυτός που τον είπαν ‘καπεταν-Πέτα’, κι είχε η φωνή του συμπόνια γλυκύτατη. «Τι σε νοιάζει, καπετάνιε;», βόγκηξε γκρινιάρικα ο τρίτος, αυτός στα αριστερά του μικρού. «Σε λίγο θα τελειώσουν όλα. Τα νιάτα του, αν μπορούσαν, θα τον είχαν σώσει. Τι γυρεύεις τώρα...», είπε κι είχε γίνει η φωνή του τραχιά από το παράπονο. Χαμογέλασε ο νεαρός. «Μην του δίνεις σημασία, παιδόπουλο. Είναι οι ώρες Ο ΡΟΔΑΝΘΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
9
τέτοιες...», δικαιολόγησε τον σύντροφό του ο καπετανΠέτας. «Θα σε θυμάμαι, καπετάνιε», είπε ο νέος. Ξαφνιάστηκε ο κρατούμενος· «Πού ρε;» έκανε. Δεν πρόλαβε να πάρει απάντηση. Ακούστηκε η φωνή του αξιωματικού που τους καλούσε για επιβίβαση στο σκάφος. Τα σκαλιά της αποβάθρας γλιστρούσαν. Οι χωροφύλακες χρειάστηκε ξανά να βοηθήσουν τους μελλοθάνατους. Το πούσι είχε πυκνώσει μα η θάλασσα ήταν ήρεμη σαν μωρό κοιμισμένο. Έκανε κρύο υγρό κι αδιάφορο. Οι κρατούμενοι κάθισαν στο μεσαίο πάγκο. Δεξιά, όπως κοιτάμε την πλώρη, αυτός που τον έλεγαν ‘καπεταν-Πέτα’, στη μέση ο νεαρός, δίπλα ο τρίτος. Κίνησε η άκατος, αποκολλήθηκε από την αποβάθρα. Με πνιχτό σαν βήχα θόρυβο έβαλε πλώρη για κάποιο προορισμό αόρατο· λες πέρα από τα γνωστά νερά, εκεί κατά τις μυστηριώδεις θάλασσες των Σαργασσών των παιδικών βιβλίων. Στην πραγματικότητα όμως είχε βάλει πλώρη για το νησάκι που οι ντόπιοι έλεγαν Λαζαρέττο· τόπος καραντίνας παλιά, σήμερα τόπος όπου οι νικητές εκτελούσαν τους ηττημένους. «Πώς σε είπαμε;» ρώτησε το νεαρό ο καπεταν-Πέτας, σαν νά ’χε ξαναρωτήσει και δεν είχε ακούσει την απάντηση. «Ροδάνθη», είπε αυτός. Ένας χωροφύλακας γέλασε· «Γυναικείο όνομα έχεις;». «Η γιαγιά μου δεν είχε εγγόνια θηλυκά... Την αγαπούσαμε πολύ. Θέλαμε να μείνει τ’ όνομά της», είπε σαν να απολογιόταν. «Είπα κι εγώ...», έκανε με τη σειρά του ο καπετάν-Πέτας και βυθίστηκε στη σιωπή της θάλασσας που ήταν ήρεμη σαν μωρό κοιμισμένο. 10
ΝΑΣΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ
Κάποια στιγμή χάθηκε θόρυβος της μηχανής. Καθένας άκουγε το ρυθμό της δικής του καρδιάς· κι οι άντρες του αποσπάσματος, κι ο αξιωματικός, κι οι μελλοθάνατοι, κι οι δύο άντρες του πληρώματος. Και το νησί πήρε ξαφνικά υπόσταση μες στο πούσι κι ακούστηκαν τα απόνερα να σβήνουν σαν ανάσες στερνές. Τον γδούπο του σκάφους που ακούμπησε στην αποβάθρα του νησιού ακολούθησε η φασαρία της αποβίβασης, τα βαριά βήματα του αποσπάσματος, τα αβέβαια βήματα των μελλοθανάτων, ο ήχος από τις χειροπέδες που ξεκλειδώθηκαν, τα λόγια τα πνιχτά, τα βεβιασμένα, το σκόνταμμα σε κάποια ρίζα, η βλαστήμια, η στάση, οι κοφτές διαταγές, το πρώτο φτερούγισμα των πουλιών στην υποψία του λυκαυγούς, το δεύτερο και το χειρότερο, το πανικόβλητο πέταγμα στο φονικό κρότο των ντουφεκιών. Ο αξιωματικός ξεκούμπωσε τη θήκη του πιστολιού και τράβηξε έξω το όπλο, καθώς βάδιζε προς τα πεσμένα κορμιά για τη χαριστική βολή. Τα σώματα ήταν δύο, του καπετάν-Πέτα και του συντρόφου του. Το σώμα, το νεαρό, είχε εξαφανιστεί. «Στα όπλα, ρε, στα όπλα! Τό ’σκασε ο τρίτος», φώναξε με αγωνία ο αξιωματικός. Τρέξανε οι χωροφύλακες. Ψάχνανε λαχανιάζοντας με τη λύσσα κυνηγών που χάσανε βέβαιο θήραμα. Αναφτερούγισαν οι γλάροι από τις φωνές και πέταξαν κι άρχισαν να διαγράφουν πάνω από το νησί, που οι ντόπιοι το έλεγαν Λαζαρέττο, κύκλους μεγάλους, λες και χόρευαν, εκφράζοντας χαρά ανεπίτρεπτη για τέτοιες ώρες. Το σώμα, το νεαρό, δεν βρέθηκε ποτέ. Ήταν Μάρτης του ’49.
Ο ΡΟΔΑΝΘΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
11
140 × 210 SPINE: 19 FLAPS: 80
Ο Ροδάνθης των Ονείρων
ISBN 978-960-564-303-4
Νάσος Μαρτίνος
Έ
χει μάτια μελένια, σαν αρχάγγελος βυζαντινής αγιογραφίας. Ο Ροδάνθης Καλλούς καλείται σε μια μυστική αποστολή∙ να βρει και να αποδώσει ένα εβένινο κουτί με ιερές γραφές. Ο εντολέας δεν είναι του κόσμου τούτου. Σε αυτή την αναζήτηση ο Ροδάνθης θα γνωρίσει τον Κυριάκο και την Αφροδίτη, την Μαρία Χρυσοβιτσιάνου, που κατέχει το «χάρισμα», τον αμείλικτο Ιάκουμο Σανσοπράνο, το Αλκίνοο Δουρά, κουρασμένο ψυχαναλυτή, την όμορφη Ζαΐρα, τη σταθερή και αληθινή Δάφνη, τον παπα – Σαύρα κι ένα Εβραίο ραβίνο. Ένα καλειδοσκόπιο χαρακτήρων, όπου τελικά όλοι εμπλέκονται σε ένα διαχρονικό δράμα. Όταν ο Ροδάνθης ερωτεύεται, ζει την αγωνία της απόφασης για μια μεγάλη θυσία…..
Ν ά σ ο ς Μ α ρ τ ί ν ο ς
Ο Ροδάνθης των ονείρων
Ο
Νάσος Μαρτίνος, είναι ψυχίατρος. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα. Έχει ασχοληθεί με το δοκίμιο, την ποίηση και το μυθιστόρημα. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Πόρφυρας». Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Λόγος Πρώτος Πικρός (Πλέθρον, 1981), Οι Επιστρέφοντες (Απόστροφος, 1995) και τα μυθιστορήματα Loredano, Η πρόκληση των αθώων (Απόστροφος, 2001) και το Κ527 (Διώνη, 2009).
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
cover.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
3/11/2015 10:09:45 πμ