POMIĘDZY FORMĄ MATERIĄ SKALĄ
MIĘDZYNARODOWA WYSTAWA MAŁEJ FORMY RZEŹBIARSKIEJ, MEDALI, PLAKIET I RELIEFÓW
POMIĘDZY FORMĄ – MATERIĄ – SKALĄ MIĘDZYNARODOWA WYSTAWA MAŁEJ FORMY RZEŹBIARSKIEJ, MEDALI, PLAKIET I RELIEFÓW
BIURO WYSTAW ARTYSTYCZNYCH „U JAKSY” W MIECHOWIE
PROJEKT REALIZOWANY PRZY WSPARCIU FINANSOWYM WOJEWÓDZTWA MAŁOPOLSKIEGO
Pomiędzy – Formą, Materią, Skalą Międzynarodowa wystawa małej formy rzeźbiarskiej, medali, plakiet i reliefów pod powyższym tytułem, zorganizowana w Biurze Wystaw Artystycznych „U Jaksy” w Miechowie, powstała we współpracy z Wydziałem Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dr Sławomir Biernat, jako kurator wystawy, zaprosił do udziału w niej artystów zajmujących się tą formą wypowiedzi rzeźbiarskiej, zarówno ze środowiska krakowskiej ASP, jak również kilku czołowych ośrodków w kraju (Gdańsk, Łódź, Poznań, Warszawa i Wrocław) oraz przedstawicieli środowisk z zagranicy. Ideą przewodnią doboru dzieł stała się próba przybliżenia zarówno specyfiki tak intrygującej, a jakże rzadko prezentowanej „niszy” dyscypliny rzeźby, a jednocześnie ukazania jej wielowątkowości stylistyczno-formalnej. Owa złożoność, mimo ograniczenia skali i świadomie przyjętej kameralności ujęcia, to różnicowanie stosowanego „języka” rzeźbiarskiego, podejmowanych wątków tematycznych, metaforyzacji treści, bogactwa i niuansowania rozwiązań formalnych. W wielu działach ujawnia się nie tylko przemożna chęć delikatnego, niemalże poetyckiego dotykania płaszczyzny reliefu, wzmacnianego malarską powłoką patyn, ale równolegle syntetycznie definiowanych przestrzennych zdarzeń, kadrów czy sformułowań zawieszonych w przestrzeni znaczeń i symboli. Szeroko rozumiana mała forma rzeźbiarska to pojęcie najczęściej kojarzone z rzeźbą kameralną, warunkowaną małą skalą, niewielkimi rozmiarami fizycznymi, które dla jednych są wymiarem swoistej wygody obcowania z dziełem, a dla innych sposobnością nawiązania bardziej osobistego czy bezpośredniego kontaktu, dotknięcia „okiem”, zbliżenia się, zmniejszenia dystansu lub wręcz wymuszenia „namacalności” intymnego oglądu. Podobnie dzieje się przecież z plakietą czy medalem – te formy prowokują wręcz do wzięcia dzieła do
ręki, dotknięcia powierzchni, wyczucia rysunku reliefu i zasmakowania doznania haptycznego, poszerzającego często ogląd wzrokowy. Medal (podobnie jak moneta) w przeszłości często bywał właśnie w ten sposób „czytany”, a poznanie wzrokowe uzupełniane było dotykowym rozszyfrowywaniem topografii powierzchni, czytelności znaków, kształtów, liter… Współczesne rozumienie małej formy rzeźbiarskiej, a szerzej – także plakiety czy medalu, przeszło już znaczącą drogę transformacji i zyskało należną autonomię. „Drobna rzeźba” to już nie sztuka małej skali do utylitarnych zastosowań czy forma „drugiego planu”, ale odrębna i wymagająca dziedzina rzeźby, w której skrótowość, lakoniczność wypowiedzi lub bezkompromisowość koniecznej metaforyzacji wymaga szczególnej dyscypliny formalnej oraz warsztatowej. Warunek małej skali wymusza tu zarówno szczególną dbałość o wyczucie doboru środków wyrazu, jak i perfekcję realizacyjną, opartą o właściwe wybrzmienie zastosowanej materii. A materią współcześnie rozumianego dzieła sztuki rzeźbiarskiej (tu, w zawężonym znaczeniu formy kameralnej) stać się więc może nie tylko lany brąz, poddawany klasycznej obróbce giserskiej i nierzadko malarskiej oprawie patyn, ale stal, miedziany drut, tworzywo sztuczne, kamień, drewno, karton czy szkło. Pole artystycznej eksploracji zostało więc mocno poszerzone, a tworzywo dzieła nabrało nowych wymiarów, nie tyle fizyczno-gabarytowych, ile nade wszystko znaczeniowo-wyrazowych. Triada pojęć: forma, materia, treść – tylko podkreśla po wielokroć ich nierozłączność w tak pojmowanej dziedzinie. Wartość estetyczna materii współgra i współtworzy warstwę semantyczną dzieła. Znaczenie tworzywa budującego tak szczególnie wrażliwy obiekt sztuki, jakim jest szeroko rozumiana mała forma rzeźbiarska, wydaje się tu szczególnie nie do przecenienia. Specyfika skali warunkuje czy pożąda wręcz bliskości oglądu, ten zaś unaocznia jak nigdzie indziej to wyczulenie i subtelność
dotyku twórcy, brzmienia materii i oczekiwanej wymowy konstruowanej treści.
skiego, ale także przybliżyć warstwę złożoności warsztatu, rozwiązań formalnych ujętych kameralną skalą.
Wspomniane powyżej zagadnienia są jednym z niezwykle istotnych uwarunkowań opisywanej wystawy. Przygotowana prezentacja, poprzez dokonany wybór dzieł, chce zatem nie tylko ukazać wymiar estetycznej atrakcyjności i oryginalności zróżnicowanego języka rzeźbiar-
prof. Jan Tutaj Dziekan Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie Kraków, grudzień 2020
„Pomiędzy – Formą, Materią, Skalą” to tytuł wystawy medali, reliefów i małej formy rzeźbiarskiej prezentowanej w BWA „U Jaksy” w Miechowie. Pomiędzy niejednokrotnie odnosi się do sytuacji, miejsc granicznych, w których lokowane są nasze artystyczne gesty, dotyczy to nie tylko skali, formy, materii. Odnosi się również do reprezentowanych na wystawie problemów artystycznych, dotykających zagadnień metafizycznych, psychologicznych, filozoficznych. To specyficzne miejsce zatem staje się punktem odniesienia do konstruowania relacji pomiędzy skrajnymi wektorami, stanowiąc katalizator w artystycznych poszukiwaniach. Pomiędzy to również przestrzeń obecna między artystą a odbiorcą, między intencją a interpretacją. To artysta ma za zadanie kształtowanie jej, nadając walor polemiki. Są to dwie przestrzenie, wizualna dotykająca działa artystycznego jako zmaterializowanego faktu oraz przestrzeń intuicji. Mam ogromną nadzieję, że wystawy takie jak ta przyczynią się do wzmocnienia statusu prac i artystów posługujących się tym środkiem wyrazu artystycznego. Uważam, że tradycje naszych poprzedników oraz na-
sze są bogate i zasługują na większą uwagę w świecie artystycznym i pozaartystycznym. Ekspozycja ma za zadanie zebranie i przedstawienie prac artystów z różnych środowisk akademickich w Polsce i zaproszonych gości z zagranicy. Ukazanie odmiennych rozwiązań formalnych i treściowych sprzyja poszerzeniu wiedzy na temat współczesnej sztuki tej wąskiej specjalizacji, jaką jest mała forma rzeźbiarska, medal, relief, plakieta, reprezentowanej przez grono zaproszonych artystów – przedstawicieli różnych pokoleń. Wśród gości zaproszonych m.in. znajdują się emerytowani profesorowie, jak również studenci Wydziału Rzeźby krakowskiej ASP. Ten rodzaj komparatystyki stał się główną osią nakreślającą kształt i charakter wystawy w BWA w Miechowie. Chciałbym gorąco podziękować wszystkim artystom, którzy wyrazili chęć wzięcia udziału w wystawie, oraz podziękowania swe składam dyrektorowi Pawłowi Olchawie, pracownikom BWA w Miechowie i mgr. Tomaszowi Bieleckiemu za pomoc przy organizacji wystawy. Przede wszystkim swe podziękowanie kieruję w stronę prof. dr. hab. Jana Tutaja, Dziekana Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. dr Sławomir Biernat – kurator wystawy
Modlitwa I, 2020, cynk, mosiądz, 29 x 29 cm
Tomasz Bielecki Urodzony w 1986 r. w Sokołowie Małopolskim. Ukończył Liceum Plastyczne im. Piotra Michałowskiego w Rzeszowie na kierunku Metaloplastyka. W latach 2006–2011 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem obronił w pracowni prof. Józefa Murzyna. W 2010 r. ukończył Studium Pedagogiczne dla studentów krakowskiej ASP. Swoje życie zawodowe związał z rodzimą uczelnią. W latach 2012, 2013 był asystentem w Pracowni Rysunku prof. Andrzeja Zwolaka. Od 2012 r. pracuje na stanowisku asystenta w Pracowni Rzeźby w Metalu prof. Krzysztofa Nitscha. Uczestnik wielu wystaw zbiorowych, plenerów i sympozjów rzeźbiarskich, takich jak: Międzynarodowe Warsztaty Odlewnicze w Gdańsku, Baltic Stone Symposium (Finlandia), Warsztaty Wysokich Temperatur (Słowacja). Zajmuje się przede wszystkim rzeźbą w metalu, kamieniu oraz medalierstwem.
Pejzaż industrialny, 2020, blacha miedziana, szkło, 21 x 21 cm
Sławomir Biernat Urodzony w 1977 r. w Zamościu. W latach 1992–1997 uczeń Liceum Sztuk Plastycznych im. Bernarda Morando w rodzinnym mieście. Od 1998 r. student Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dypolm obronił w 2004 r. w Pracowni Konserwacji Kamienia u prof. Ireneusza Płuski. W 2002 r. uzyskał stypendium Socrates Erasmus, studiując w Accademia di Belle Arti Aldo Galli di Como (Włochy). W latach 2002–2006 był studentem Wydziału Rzeźby ASP w Krakowie, gdzie w 2006 r. obronił dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Sękowskiego. Od 2009 r. asystent w Pracowni Rysunku Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a od 2017 r. asystent w Pracowni Rzeźby obydwu prowadzonych przez dr hab. Ewę Janus, prof ASP. W 2018 r. obronił pracę doktorską pt. Metaobrazy miasta, której promotorką była prof. ASP, dr hab. Ewa Janus. Od 2019 r. prowadzi Pacownię Medalierstwa i Małej Formy Rzeźbiarskiej w krakowskiej ASP.
Po drugiej stronie, 2018, hologram, żywica, śr. 45 cm
Jarosław Bogucki Urodzony w 1976 r. w Poznaniu, gdzie w latach 1991–1996 kształcił się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu w latach 1997–2002. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni rzeźby prof. Józefa Petruka uzyskał w 2002 r. na ASP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu), gdzie pracuje do dnia dzisiejszego. W 2012 r. obronił tytuł doktora w dyscyplinie artystycznej – sztuki piękne. Obecnie piastuje stanowisko kierownika V Pracowni Rzeźby i Otoczenia – Obrazowanie Przestrzenne na Wydziale Rzeźby UAP. W 2008 r. objął stanowisko kierownika Laboratorium Holograficznego w macierzystej uczelni. Od 2010 r. współtworzy Studenckie Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego. Jest uczestnikiem licznych wystaw w kraju i za granicą. W dorobku posiada wiele realizacji pomnikowych, m.in. fontanna „Chłopiec pod wierzbą” w Poznaniu, pomniki „Powstańca wielkopolskiego” w Czarnkowie i Grodzisku Wielkopolskim oraz „Legendy o Lechu” i „Legendy o Piaście Oraczu”, a także elementy Traktu Królewskiego w Gnieźnie.
Geometron – jewellery, 2019, stal, 30 x 40 x 5 cm
Jarosław Borek Urodzony w 1983 r. w Łodzi, gdzie ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Makowskiego. W latach 2003–2009 studiował w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 2009 r. w Pracowni Technik Wklęsłodrukowych prowadzonej przez prof. Krzysztofa Wawrzyniaka. W latach 2009– 2013 był zatrudniony na stanowisku asystenta na Wydziale Grafiki i Malarstwa w Pracowni Rzeźby prof. ASP dr. hab. Janusza Czumaczenko. Obecnie jako pracownik badawczo-dydaktyczny prowadzi zajęcia ze studentami w Instytucie Rzeźby ASP w Łodzi oraz działalność gospodarczą z zakresu specjalistycznego projektowania pod nazwą ID.FOR.FUN. Rzeźby Jarosława Borka wchodzą w skład warszawskiej galerii sztuki Leonarda Art Gallery oraz są częścią ekspozycji w apartamencie wzorcowym apartamentowca Złota 44 w Warszawie. Najważniejszym osiągnięciem artysty jest rzeźba monumentalna The Ring odsłonięta w 2018 r. w Chengdu (Chiny). Uprawia twórczość w zakresie syntetycznej geometrii w dziedzinie rzeźby, biżuterii, fotografii, rysunku i grafiki.
Granitowe gody II, 2009, granit, 33 x 29 x 6 cm
Janusz Czumaczenko Urodzony w Łodzi w 1962 r. W latach 1982–1987 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi na Wydziale Grafiki i Malarstwa. W 1987 r. uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Plakatu prof. Bogusława Balickiego, w Pracowni Malarstwa prof. Juliusza Narzyńskiego oraz w Pracowni Rzeźby prof. Kazimierza Karpińskiego. Od 1986 r. był asystentem w Pracowni Rzeźby prof. Aleksandra Hałata. W latach 2012–2014 był kierownikiem Katedry Malarstwa, Rysunku i Rzeźby na Wydziale Grafiki i Malarstwa łódzkiej ASP. W latach 2014–2016 był dziekanem nowo powstałego Wydziału Rzeźby i Działań Interaktywnych ASP w Łodzi. Obecnie kieruje Pracownią Rzeźby i Kreacji Przestrzeni w Instytucie Rzeźby na Wydziale Sztuk Pięknych rodzimej uczelni. Uprawia twórczość w zakresie rzeźby, rysunku. Miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych i zbiorowych, uczestniczył w sympozjach rzeźbiarskich w kraju i za granicą. Ważniejsze cykle rzeźbiarskie to: Bramy, Rysunki, Korespondencje, Pamiętniki, Kalendarze, Rzeźby rodzinne.
Zbigniew Dudek
Konstelacja pandemiczna nr VI, 2020, stal nierdzewna, kamień, 52 x 33 x 25,5 cm
Urodzony w 1957 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w latach 1977–1982. Dyplom uzyskał w 1983 r. w Instytucie Form Przemysłowych. Od 1985 r. jest pracownikiem dydaktycznym ASP w Łodzi. Stopień doktora z dziedziny sztuk plastycznych w zakresie rzeźby uzyskał na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ASP w Poznaniu w 1999 r. Stopień doktora habilitowanego w zakresie sztuk pięknych zdobył na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku w 2008 r. W łódzkiej ASP piastował funkcje prodziekana Wydziału Tkaniny i Ubioru w kadencji 2008–2012, następnie dziekana tegoż Wydziału w kadencji 2012–2016. Był członkiem Rady Programowej VIII kadencji w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w latach 2012– 2014 i IX kadencji w latach 2015–2017. Wykłada na Wydziale Architektury Politechniki Łódzkiej od 2008 r. W rodzinnym Tomaszowie Mazowieckim od 2010 r. wykłada w Liceum Plastycznym. Obecnie prowadzi zajęcia w Instytucie Rzeźby ASP w Łodzi. Obszar działań artystycznych to: rzeźba, instalacja, rysunek.
Jacek Dworski Urodzony we Lwowie w 1937 r. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych we Wrocławiu w latach 1956–1962. Dyplom zdobył w Pracowni Studium Rzeźby prof. Xawerego Dunikowskiego oraz w Pracowni Projektowania Rzeźby w Architekturze u doc. Apolinarego Czepelewskiego. Był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w stopniu profesora zwyczajnego Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Prowadził Pracownię Medalierstwa i Małych Form Rzeźbiarskich. W 2013 r. przeszedł na emeryturę. Pracuje w dziedzinie medalierstwa, małej formy przestrzennej i rysunku. Od 1964 r. eksponuje swoje prace w kraju i za granicą. Uzyskał liczne nagrody oraz wyróżnienia w konkursach rzeźbiarskich pomnikowych i medalierskich krajowych i zagranicznych. Brał udział w międzynarodowych sympozjach Małej Formy i Medalierstwa, w takich państwach, jak: Węgry (1981, 1995, 2001), Słowacja (1996), Czechy (1997, 1998, 1999, 2000). Zrealizował wiele medali nagrodowych (lanych), projektów medali bitych oraz projektów monet dla Narodowego Banku Polskiego.
Cera, 2000, brąz, 32,5 x 19,9 cm
Aktor, 2011, brąz, 31 x 21 cm
Mateusz Dworski Urodzony w 1969 r. we Wrocławiu. W latach 1989–1994 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) we Wrocławiu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, gdzie w 1994 r. uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Grafiki Warsztatowej prof. Haliny Pawlikowskiej. Pracę naukowo-dydaktyczną rozpoczął w 2002 r. jako asystent w Pracowni Małej Formy Rzeźbiarskiej i Medalu prowadzonej przez prof. Jacka Dworskiego, w Katedrze Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W tejże uczelni na Wydziale Malarstwa i Rzeźby 2007 r. obronił pracę doktorską, pt. Od rysunku do przestrzeni umownej w rzeźbie. W 2014 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych. Od 2016 r. prowadzi Pracownię Medalierstwa i Małej Formy ASP we Wrocławiu. Zajmuje się medalierstwem, małą formą rzeźbiarską, rysunkiem i grafiką. Od 1994 r. wystawia w kraju i za granicą.
Tors II, 2019, brąz, 24 x 20 x 12 cm
Dobiesław Gała Urodzony w 1975 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Ukończył studia na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Został wyróżniony m.in. stypendium Akademii Sztuk Pięknych w Norymberdze, gdzie pracował pod kierunkiem Tima Scotta, wybitnego brytyjskiego rzeźbiarza. Był stypendystą Ministra Kultury Rzeczypospolitej Polskiej. Uzyskał dyplom w 2000 r. w pracowni prof. Mariana Koniecznego. Artysta rzeźbiarz, doktor sztuki, adiunkt na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, prodziekan na Wydziale Rzeźby. Laureat I Nagrody Biennale „Genius Loci” (2003), laureat Nagrody Związku Polskich Artystów Plastyków (2009), laureat i zdobywca Grand Prix X Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego (2020) oraz wielu prestiżowych nagród za twórczość artystyczną. Swoje prace prezentował na ponad 70 wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Kamień pokutny, 2020, brąz patynowany, 6,3 x 6,5 x 6 cm
Radosław Gryta Urodzony w 1955 r. w Kraśniku Lubelskim. Uczęszczał do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie. W 1976 r. rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby w Instytucie im. I. J. Riepina w Leningradzie (obecnie Petersburg). W 1978 r. studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1979 r. mieszka w Finlandii, gdzie ostatecznie ukończył z wyróżnieniem helsińską Akademię Sztuk Pięknych, w której w 1994 r. otrzymał tytuł profesora. Swoje prace wystawia od 1980 r. Zrealizował szereg rzeźb instalacji w przestrzeni publicznej w Finlandii, Polsce, na Węgrzech. Mieszka i pracuje w Hikiä pod Helsinkami. Jest profesorem w Saimaa University of Applied Sciences i helsińskiej Academy of Fine Arts w Finlandii. Radosław Gryta to wszechstronny rzeźbiarz, który po mistrzowsku traktuje drewno, kamień i metal. Najmniejsze jego prace to rzeźbione w drewnie milimetrowej wielkości ziarenka zboża, największe ważą dziesiątki ton.
Flashback, 2020, tworzywo sztuczne, 29 x 15 x 15 cm
Sylwia Jakubowska-Szycik Urodziła się w Lublinie w 1974 r. W latach 1996–2001 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 2001 r. w Pracowni Rzeźby prof. Stanisława Radwańskiego. W 2010 r. obroniła doktorat, a w 2018 r. habilitowała się. Obecnie z tytułem prof. ASP dr. hab. prowadzi Pracownię Podstaw Rysunku na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku. O swojej twórczości pisze: Od 2001 r. brałam udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Zajmuję się rzeźbą, tkaniną i rysunkiem, tworzę obiekty i instalacje. W swoich realizacjach posługuję się zwykle zużytymi przedmiotami codziennego użytku. Jednym z ważniejszych aspektów twórczości jest dla mnie możliwość wpisywania moich wieloelementowych realizacji w różne konteksty. Tworzenie to nieustanna obserwacja i reakcja na rzeczywistość, na to co widzę, czego słucham, reakcja na emocjonalność. Wszystko dzieje się przez pryzmat codzienności. Stąd pochodzą impulsy, stąd tworzywo i formy, stąd metody pracy i tu znajduje się moje miejsce pracy. Nazywam to „strategią praktycznej codzienności”.
Hommage dla Dzieciństwa, 2020, 138 x 78 x 5,3 cm
Ewa Janus Urodzona w Łapanowie w 1964 r. Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. W latach 1986–1991 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. Dyplom z Medalem Rektora ASP uzyskała w 1991 r. Od tegoż roku jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w macierzystej uczelni, obecnie z tytułem prof. ASP dr. hab. prowadzi Pracownię Rzeźby dla studentów od II do V roku studiów. Współpracuje przy realizacji krajowych i międzynarodowych projektów artystycznych, takich jak Projekt Transgranicznej Sieci – Cross Border Network of History and Arts, w którym od wielu lat prowadzi międzynarodowe warsztaty projektowo-artystyczne. Redaktor monografii i tekstów o sztuce. W latach 2008–2014 była członkiem Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Członek i współzałożyciel Stowarzyszenia Twórców Nauki i Kultury „Episteme” oraz „Disputationes Academicae”. Zajmuje się głównie małą formą rzeźbiarską, medalierstwem i rysunkiem. Prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Wisława Szymborska, 2020, plakieta, kolaż, 18 x 16 cm
Natalia Klimala Urodzona w 1995 r. w Suchej Beskidzkiej. Ukończyła Liceum Plastyczne w Nowym Wiśniczu w 2015 r. W tym samym roku rozpoczęła studia w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie na Wydziale Rzeźby oraz na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki. W 2020 r. uczestniczyła w wystawach „Spotkania” w Galerii „Akademia w Bronowicach” oraz w III Zimowym Salonie Młodych w Galerii Zofii Weiss w Krakowie. Główną inspiracją w tworzonych przez nią pracach jest świat natury oraz najbliższe otoczenie.
Jan Czochralski, 2020, awers, rewers, brąz patynowany, 12 x 9 cm
Dawid Klon Urodzony w 1996 r. w Wodzisławiu Śląskim. Student rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie oraz metalurgii na Wydziale Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Interesuje się szerokim spektrum dziedzin, od nauk ścisłych, przez nauki humanistyczne, aż po teologię i religioznawstwo. W twórczości artystycznej najczęściej zajmuje się zagadnieniami korespondującymi z Jungowską psychologią głębi, a zatem porusza tematy emocji, duchowości oraz porządku świata w kontekście ludzkiego postrzegania. Najchętniej posługuje się materiałami ciężkimi, o silnie zdefiniowanym charakterze i wymowie, takimi jak różnorakie metale, kamień czy beton.
Jacek Kucaba Urodzony w 1961 r. w Zagórzu. W latach 1984–1990 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1990 r. uzyskał dyplom w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. W 2004 r. w tej uczelni obronił doktorat z zakresu rzeźby w przestrzeni publicznej. W 2011 r. na ASP uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej sztuki piękne. Tytuł profesora w zakresie sztuk plastycznych otrzymał w 2019 r. postanowieniem prezydenta RP. W latach 2006–2007 pracował w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od 2009 r. jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Prowadzi także Pracownię Rzeźby w Instytucie Sztuki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie. W latach 2010–1014 był prezesem Związku Polskich Artystów Plastyków i członkiem Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Artysta realizuje rzeźbę wystawienniczą i monumentalną, interesuje się też grafiką i malarstwem. W swojej twórczości wykorzystuje stal, brąz, drewno, tworzywa syntetyczne, techniki mieszane. Jest laureatem wielu nagród i konkursów. Monumentalne rzeźby jego autorstwa oglądać można w wielu polskich miastach, m.in. Bydgoszczy, Dębicy, Sopocie, Tarnowie i Warszawie. Zorganizował 21 wystaw indywidualnych, brał udział w 37 wystawach zbiorowych.
Nagroda Prezesa ZPAP, 2015, brąz patynowany, 33,7 x 7,5 x 5 cm
Zmartwychwstaniemy I, 2020, brąz patynowany, 32 x 22 cm
Wincenty Kućma Urodził się w 1935 r. w Zbelutce. Liceum Sztuk Plastycznych ukończył w Kielcach. W latach 1957–1962 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1967 r. rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową w krakowskiej ASP, gdzie do 2000 r. kierował Pracownią Przestrzeni w Katedrze Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych. W 1995 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Swoje prace eksponował na ponad 40 wystawach indywidualnych, 80 wystawach zbiorowych w kraju i około 60 wystawach za granicą. Brał również udział w wielu rzeźbiarsko-architektonicznych konkursach, uzyskując ponad 50 nagród i wyróżnień. Uhonorowany odznaczeniami, takimi jak: Order Orła Białego, Order Odrodzenia Polski Polonia Restituta, Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złoty Medal Ojca Świętego Jana Pawła II, Order Świętego Grzegorza Wielkiego, Brązowy Medal „Cracoviae Merenti” oraz medal Papieskiej Rady ds. Kultury Per Artem ad Deum. Otrzymał również inne nagrody i wyróżnienia w kraju i za granicą. Prowadzi działalność artystyczną w zakresie małych form rzeźbiarkich, rzeźb monumentalnych, medalierstwa, witraży, rysunku i fotografii.
Serce, 2012, aluminium, 28 x 27 x 12 cm
Adriana Majdzińska Urodzona w 1973 r. w Słupsku. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Koszalinie. W 2000 r. ukończyła Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie uzyskała dyplom w pracowni prof. Sławoja Ostrowskiego. Od 2006 r. zawodowo jest związana z tą uczelnią, w której w 2011 r. obroniła pracę doktorską. Obecnie z tytułem prof. ASP dr. hab. pracuje na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku. Jest współtwórczynią i koordynatorką Stowarzyszenia Przestrzeń Sztuki WL4 w Gdańsku. Rzeźbiarka, zajmuje się również rysunkiem, działaniami artystycznymi, inicjatywami społecznymi. W twórczości interesuje ją forma przestrzenna w klasycznym rozumieniu. Pracuje głównie w drewnie, ale stosuje również metal, kamień, beton czy ceramikę. Wybrany materiał zawsze podporządkowuje treści prac. Operuje prostymi, syntetycznymi formami, nadając im znaczenie symbolu. Do tej pory swoje prace prezentowała na kilkunastu wystawach indywidualnych i ponad 60 wystawach zbiorowych. Zainteresowania muzyczne rozwija, współpracując z trójmiejskimi zespołami.
Zielnik, 2020, filament, 3D PEN, 29 x 21 x 7 cm
Sylwia Marszałek-Jeneralczyk Urodzona w 1996 r. w Nowym Targu. Absolwentka Liceum Plastycznego w Zakopanem. Od 2016 r. studentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W swoich działaniach artystycznych podejmuje wątki relacji człowieka z naturą. Poszukuje zarówno tych harmonicznych, jak i dysonansowych oddziaływań. Istotnym elementem działania jest dla niej technologia w kontraście do tego co naturalne i w kontekście rozwoju cywilizacyjnego. Łączy obszary tradycyjnej formy rzeźbiarskiej z nowymi mediami. Zorganizowała dwie wystawy indywidualne: w 2019 r. „I ulepił go z gliny – performance” (Plac Nowy, Kraków), w 2020 r. „Konstruktywy” (Galeria 2 Światy, Kraków). Brała udział w wystawach zbiorowych w Krakowie: w 2018 r. „Harenda’17” (Galeria Promocyjna ASP), w 2020 r. „Ślub z Kazimierzem” – performance Re-Publiki Artystów (Galeria 2 Światy) oraz „Antropocen” (MOCAK, Muzeum Sztuki Współczesnej).
Z cyklu Zapiski, Autoportret I, II, III, 2011, glina ceramiczna, I – 7 x 9,5 x 6,5 cm, II – 7,5 x 9,5 x 7 cm, III – 6,5 x 8,5 x 6,5 cm
Aleksandra Mazurkiewicz Urodzona w 1985 r. w Warszawie, gdzie w 2005 r. ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. W latach 2006–2011 studiowała na Wydziale Rzeźby w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pracę dyplomową wykonaną pod kierownictwem prof. Adama Myjaka obroniła z wyróżnieniem. Aneks do dyplomu z dziedziny medalierstwa zrealizowała pod opieką promotorską prof. Hanny Jelonek. W roku 2009 w ramach programu Erasmus przebywała na stypendium w Accademia di Belle Arti di Roma (Włochy), studiując w pracowni rzeźby prowadzonej przez prof. Donato Bianco oraz prof. Orianę Impei. Od 2011 r. jest asystentką w macierzystej uczelni w Pracowni Medalierstwa prof. Hanny Jelonek. W 2014 r. otrzymała przyznawane przez FIDEM, ufundowane przez Uniwersytet w Bergen w Norwegii, Stypendium dla Młodych Medalierów (FIDEM Scholarship). W roku 2015 została członkiem FIDEM (The International Art Medal Federation). W 2016 r. na Wydziale Rzeźby został otwarty jej przewód doktorski. W swojej twórczości często wykorzystuje tkaninę oraz sznurek. Tworzy rzeźby, medale i małe formy rzeźbiarskie. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, krajowych i zagranicznych.
Cykl Koronawirus I, 2020, brąz patynowany, 19 x 13 x 22 cm
Krzysztof Nitsch Urodzony w 1948 r. w Zabrzu. Studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w 1975 r. z medalem w Pracowni prof. Jerzego Bandury. Od 1975 r. pracuje na ASP w Krakowie kolejno jako asystent prof. J. Bandury, potem prof. M. Koniecznego. Od 1983 r. jako adiunkt prowadzi samodzielnie Pracownię Medalierstwa i Małych Form Rzeźbiarskich – Odlewnictwo w Brązie. W 1991 r. uzyskuje kwalifikacje II stopnia, w 1992 r. stopień profesora uczelnianego ASP w Krakowie, a w 1997 r. tytuł naukowy profesora. Wykonuje rzeźby pomnikowe, małe formy rzeźbiarskie i medale. Uczestniczył w ponad 300 wystawach zbiorowych i zdobył 90 nagród. W 1998 r. Telewizja Polska zrealizowała film „Galeria 37 milionów. Krzysztof Nitsch, rzeźbiarz”. Prace Krzysztofa Nitscha znajdują się w zbiorach w kraju i za granicą. Artysta został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1998) oraz Krzyżem Kawalerskim (2013) i Oficerskim (2020) Orderu Odrodzenia Polski. W 2009 r. otrzymał Srebrny Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
Z cyklu Sygnatury, 1/10, 2020, stop metali, 30 x 34 cm
Marcin Nosko Urodził się w 1974 r. w Krakowie. W latach 1993–1998 studiował w Instytucie Etnologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w latach 1997–2002 na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Sękowskiego. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2013 r. uzyskał tytuł doktora, pracuje na stanowisku adiunkta, prowadząc Pracownię Rzeźby w Kamieniu ASP w Krakowie. Uczestnik wystaw, konkursów, sympozjów rzeźbiarskich w kraju i za granicą. Posiada realizacje z zakresu medalierstwa i małej formy rzeźbiarskiej. Zajmuje się rzeźbą w kamieniu i metalu oraz rysunkiem.
Constantin Brâncuși, 2020, brąz patynowany, awers, rewers, 12 x 11 cm
Bogdan Popardowski Urodzony w 1998 r. w Nowym Sączu. W 2018 r. ukończył z wyróżnieniem Katolickie Liceum Plastyczne im. bł. P. J. Frassati w Nowym Sączu na specjalizacji rzeźby. W 2018 r. rozpoczął studia w Katedrze Rzeźby II Materiałowej na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Aktualnie jest studentem III roku studiów magisterskich, zgłębia wiedzę z zakresu rzeźby w Pracowni Małej Formy Rzeźbiarskiej i Medalierstwa pod kierunkiem dr. Sławomira Biernata i mgr. Tomasza Bieleckiego. Jest finalistą Ogólnopolskiego Przeglądu Rysunku, Malarstwa i Rzeźby Dłużew 2017. Brał udział w wystawie VI Ogólnopolskiego Biennale Autoportretu w Rysunku Uczniów Szkół Plastycznych Radom 2017 (Zespół Szkół Plastycznych im. Józefa Brandta w Radomiu) oraz w wystawie „Rzeźba Roku, Rysunek Semestru 2018–2019” (Galeria Promocyjna Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie).
Bez tytułu VI, VII, VIII, 2020, drut miedziany, nici, VI – 12,5 x 11 cm, VII – 12,5 x 12,5 cm
Magdalena Siwiec Urodzona w 1996 r. w Jędrzejowie. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach, następnie w 2016 r. podjęła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Swoje prace prezentowała w Galerii Zofii Weiss w Krakowie (2016), w Samorządowym Centrum Kultury w Sędziszowie oraz w Galerii „Akwarium” w Samsonowie (2017), w Fundacji Tytano i Galerii „Akademia w Bronowicach” w Krakowie, a także na wystawie konkursowej 5. Studenckiego Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego organizowanego przez Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu (2020). O swojej twórczości autorka pisze: Inspiracje do moich prac najczęściej odnajduję w naturze, w ukształtowaniu terenu oraz w sposobie poruszania się podwodnych stworzeń. Za pomocą nici staram się pokazać zatrzymany ruch, wydobywając z tej materii jak najwięcej cech charakterystycznych dla niej. Subtelność, z jaką można kształtować ten materiał, w niezwykły sposób tworzy pewnego rodzaju krajobraz czy ślad pozostawiony na wodzie.
Bez tytułu (Pamięć rzeczy, które się nie wydarzyły), 2019, żeliwo, szkatułka na biżuterię, świecznik, wymiary: pudełko – 14 x 24 cm, przedmiot żelazny – śr. 10 cm, świecznik – 20 cm
Ivana Sláviková Urodzona w 1981 r. w Hnúšt’a na Słowacji. W latach 2002–2008 odbyła studia magisterskie w Akademii Sztuk (Akadémia umení) na Wydziale Sztuk Pięknych w Katedrze Rzeźby w Bańskiej Bystrzycy. W latach 2006–2007 miała praktykę studencką na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W latach 2010–2011 odbyła staż studencki na Akademii Sztuk Pięknych (Akademie výtvarných umění) w Pradze w Studio of Intermedia III (Tomaš Vanĕk). W 2011 r. uzyskała doktorat na macierzystej uczelni w Katedrze Rzeźby, której kierownikiem był Juraj Sapara. Od września 2011 r. pracuje jako adiunkt w Katedrze Rzeźby Akademii Sztuk w Bańskiej Bystrzycy, którą kieruje od 2013 r., gdzie prowadzi zajęcia dydaktyczne obejmujące metal, drewno oraz rysunek figuralny. Swoje prace eksponowała na wystawach: 2017 r. Trenczyn (Słowacja), Telsze (Litwa); 2018 r. Abu Zabi (Zjednoczone Emiraty Arabskie), Nitra (Słowacja), Zagrzeb (Chorwacja); 2019 r. Zlin (Czechy). Od 2015 r. jest inicjatorką i organizatorką Międzynarodowych Warsztatów Odlewów Żeliwnych w Bańskiej Bystrzycy. W 2009 r. otrzymała Nagrodę Martina Benki.
Z cyklu ‘Gest’ XXVII, ‘Credo, quia absurdum’, 2020, drewno, parafina, akryl, 32 x 8,2 x 7,2 cm
Bartłomiej Struzik Urodzony w 1977 r. Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom pod kierunkiem prof. Jerzego Nowakowskiego (2003). Obecnie profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 2015–2020 profesor wizytujący w Hubei Institute of Fine Arts (Chiny). Wykłady i warsztaty gościnne w wielu uczelniach w Europie, Australii, Chinach oraz Izraelu. Odbył staż dydaktyczny w Zürcher Hochschule der Künste w Szwajcarii. Twórczość w zakresie sztuki przestrzeni. Laureat międzynarodowych konkursów sztuki współczesnej, m.in.: Kajima Sculpture – Architecture – Space Competition – Tokio, Kanazawa Machinaka Sculpture Competition, Sakaide Art Grand Prix, Kobe Biennale. Otrzymał stypendium Towarzystwa Przyjaciół Krakowa w Chicago. Stypendysta Ministra Kultury, Laureat Stypendium Twórczego Prezydenta Miasta Krakowa. Odznaczony Krzyżem Zasługi oraz Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Promotor i autor laudacji w postępowaniu o nadanie Doktoratu Honoris Causa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Daniemu Karavanowi (2020).
Oświadczenie, 2020, stal spawana, emalia, oprawka ceramiczna, przewód zasilający, żarówka, 40 x 40 x 40 cm
Dawid Szafrański Urodzony w 1980 r. w Gorzowie Wielkopolskim. Studiował na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu w latach 2001–2006. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych. Obecnie pracuje jako adiunkt w 2. Pracowni Rzeźby i Działań Przestrzennych na Wydziale Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (kierownik pracowni prof. Jacek Jagielski). W 2013 r. obronił pracę doktorską pt.: Obiekt i obraz ruchomy – wzajemne przenikanie się obszarów a przestrzeń publiczna. Realizowane prace i działania obejmują obszar społeczno-socjologiczny oraz problematykę współczesnych mediów. Zajmuje się rzeźbą, instalacją i wideo-art. Kurator i aranżer wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych, organizator plenerów, warsztatów, członek Brygady Pigmaliona, komisarz Studenckiego Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego (2011, 2017). Założyciel (2016) i kurator Galerii Sztuki Współczesnej Magiel w Wielichowie. Obecnie mieszka i pracuje w Wielichowie i Poznaniu.
Z cyklu Riders II, 2014, aluminium, śr. 52 cm
Jan Szczypka Urodzony w Jordanowie w 1962 r. Ukończył w 1982 r. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zakopanem. Absolwent Wydziału Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie w 1987 r. uzyskał dyplom. Uprawia twórczość z zakresu rzeźby i medalierstwa. Pracuje w brązie, cynku, aluminium, żeliwie, poszukując własnych rozwiązań formalnych, a także możliwości ekspresyjnych, fakturalnych i kolorystycznych metalu. Sympozja rzeźbiarskie, którym towarzyszą wysokie temperatury związane z odlewnictwem, przeplata sympozjami rzeźby w śniegu, w których uzyskuje prestiżowe krajowe i zagraniczne nagrody. Profesor na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, obecnie prowadzący Pracownię Podstaw Rzeźby dla I i II roku. Organizator 5 Międzynarodowych Konferencji poświęconych problematyce odlewnictwa artystycznego i 19 edycji Międzynarodowych Warsztatów Odlewniczych w latach 2001–2019, w których uczestniczyło ponad 500 studentów i pedagogów z Europy i USA. Uczestnik kilkudziesięciu wystaw, konkursów i sympozjów krajowych i zagranicznych, laureat wielu nagród. Autor pomnika Jana Heweliusza w Gdańsku.
Cube_20, 2020, drewno, mech, metal, lustro, 26 x 22 x 23 cm Core_X01, 2020, drewno, metal, 25 x 16 x 15 cm
Jan Tutaj Urodzony w 1969 r. w Jaśle. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Rzeszowie. W latach 1989– 1994 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom obronił z wyróżnieniem w 1994 r. Odbył staż studyjny w Akademie der Bildenden Künste w Norymberdze (1993/94). Stypendysta MKiS (1993) oraz Stypendium Twórczego Miasta Krakowa (1999). Prace prezentował na trzynastu wystawach indywidualnych oraz kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą (m.in. Niemcy, Szwecja, Szwajcaria, Francja, Japonia, USA, Portugalia, Norwegia, Włochy). Brał udział w ogólnopolskich konkursach rzeźbiarskich, w których został laureatem wielu nagród i wyróżnień. Uczestniczył w kilku międzynarodowych plenerach i sympozjach rzeźbiarskich, m.in. w Austrii, Szwajcarii, Niemczech i Turcji. Zajmuje się szeroko rozumianą rzeźbą, medalierstwem i rysunkiem. Pracownik naukowo-dydaktyczny macierzystego wydziału z tytułem profesora, prowadzi I Pracownię Rzeźby. Obecnie pełni funkcję dziekana Wydziału Rzeźby.
Z cyklu plakiet poświęconych poezji Thomasa Stearnsa Eliota, 2010 – Thomas Stearns Eliot Poetry, mosiądz, galwanoplastyka, 18 x 12 cm – Thomas Stearns Eliot Poetry, mosiądz, galwanoplastyka, 15 x 12,5 cm
Remigija Vaitkutė Urodzona w 1962 r. w Akmenė (Okmiany) na Litwie. W latach 1982–1987 studiowała w Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych w Tallinie (Eesti Kunstiakadeemia). Od 1989 r. pracuje w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, a od 2000 r. w Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie (Litwa), obecnie z tytułem profesora. W wystawach uczestniczy od 1989 r. Zorganizowała 4 wystawy indywidualne. Brała udział w około 60 wystawach zbiorowych. O inspiracji do powstania prezentowanych rzeźb pisze: Z pracami Thomasa Stearnsa Eliota zetknęłam się w 1991 r., a nie był to najlepszy okres w moim życiu. Wtedy zadałam sobie pytanie: czy potrzebuję sztuki, kto potrzebuje sztuki, jakiego rodzaju sztuki chcę? Nie chciałam iść prostą drogą, aby ją skomplikować – potrzebowałem kreatora. Tak wkroczył do mojego życia T. S. Eliot. Odpowiedział za mnie na wiele pytań, a ironia – przekonuje mnie najbardziej.
Z cyklu Leyers, L-3, 2019, aluminium, stal, 52 x 47 cm
Małgorzata Wiśniewska Urodzona w 1980 r. w Lęborku. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. W latach 2000–2006 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie w 2006 r. obroniła dyplom w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego. Od 2006 r. pracuje na Wydziale Rzeźby (obecnie Rzeźby i Intermediów) macierzystej uczelni. Stopień doktora uzyskała w 2012 r., a w 2020 r. stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Miała siedem wystaw indywidualnych i kilkadziesiąt zbiorowych w kraju i za granicą. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki RP, Marszałka Województwa Pomorskiego, laureatka nagród krajowych i międzynarodowych. Uczestniczyła w kilkunastu sympozjach rzeźbiarskich, m.in. w Finlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie oraz w Polsce.
Idée fixe I, II, III, 2020, brąz patynowany, I – 32 x 7 x 2,5 cm, II – 29 x 7 x 2,5 cm, III – 24 x 6 x 2 cm
Barbara Wojewoda Urodzona w 1996 r. w Krakowie. Studiuje na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Bliska jest jej tematyka społeczna. Zajmuje się rzeźbą, tkaniną artystyczną i malarstwem ikonowym. Uczestniczyła w wystawie konkursowej 5. Studenckiego Biennale Małej Formy Rzeźbiarskiej im. prof. Józefa Kopczyńskiego organizowanego przez Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu (2020). O rzeźbach prezentowanych na wystawie pisze: Praca ukazuje krytyczny moment walki człowieka z natręctwem wygórowanych i chorych ambicji, które wybijają go z równowagi. Pozycja ludzkiego umysłu jako bezsprzecznej wartości zostaje zakwestionowana poprzez wyeksponowanie jego możliwości destrukcyjnych.
Link do spaceru wirtualnego po wystawie: http://ujaksy.pl/360/pomiedzy_forma_materia_skala.html
© Copyright by Biuro Wystaw Artystycznych „U Jaksy” w Miechowie Kurator wystawy – Sławomir Biernat Korekta tekstu – Jadwiga Zielińska Projekt okładki – Sławomir Biernat Opracowanie graficzne – Paweł Olchawa Zdjęcia: Leszek Cuper, Sławomir Biernat, fotografie z archiwum artystów
ISBN: 978-83-63753-59-7 Miechów 2020 Wydawca: Biuro Wystaw Artystycznych „U Jaksy” Plac Kościuszki 3a, 32-200 Miechów tel. 41 381 01 87, tel./fax (+48) 41 383 07 95 e-mail: u.jaksy@gmail.com; www.ujaksy.pl Druk: Drukarnia SKLENIARZ ul. Bolesława Czerwieńskiego 3d, 31-319 Kraków
UCZESTNICY WYSTAWY POMIĘDZY – FORMĄ, MATERIĄ, SKALĄ
Tomasz Bielecki Sławomir Biernat Jarosław Bogucki Jarosław Borek Janusz Czumaczenko Zbigniew Dudek Jacek Dworski Mateusz Dworski Dobiesław Gała Radosław Gryta Sylwia Jakubowska-Szycik Ewa Janus Natalia Klimala Dawid Klon Jacek Kucaba Wincenty Kućma Adrianna Majdzińska Sylwia Marszałek-Jeneralczyk Aleksandra Mazurkiewicz Krzysztof Nitsch Marcin Nosko Bogdan Popardowski Magdalena Siwiec Ivana Sláviková Bartłomiej Struzik Dawid Szafrański Jan Szczypka Jan Tutaj Remigija Vaitkutė Małgorzata Wiśniewska Barbara Wojewoda