We Are Olympiacos - Issue 6 by Olympiacos B.C.

ΤΕΥΧΟΣ 6 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019

Tο επίσηµο περιοδικό της Κ.Α.Ε. Ολυµπιακός Σ.Φ.Π.

THE

GIANT Ο… AΛΛΟΣ ΠΟΝΤΕΝΣΕ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΖAΚΙ ΓEΜΕΛΟΣ

TO ΓΙΟΡΤΙΝΟ ONE TEAM!

WHEN I WAS 10 ΤΕΪΛΟΡ ΡΟΤΣΕΣΤΙ

EDITORIAL

Το έκτος τεύχος του «We Are Olympiacos» είναι πλέον στις οθόνες σας. Ένα τεύχος γεμάτο Θρύλο, αλλά και Χριστούγεννα. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ αποκαλύπτεται σε μια διαφορετική συνέντευξη-φωτογράφιση στο στολισμένο πάρκο του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ο Κέβιν Πάντερ μιλά για πράγματα εκτός μπάσκετ, ο Τέιλορ Ρότσεστι κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και το… ΣΕΦ αποκαλύπτεται με τα νέα έργα του. Στο νέο μας τεύχος μπορείτε να μάθετε πράγματα που δεν ξέρατε για τον σούπερ σταρ της ομάδας ποδόσφαιρου Ντάνιελ Ποντένσε, την τεράστια προσπάθεια που έκανε η Τζάκι Γέμελος για να ξεπεράσει τα εμπόδια που εμφανίστηκαν στην καριέρα της και φωτογραφικό υλικό από τις «ερυθρόλευκες» χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις. Έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από το προηγούμενο τεύχος μας και από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην ομάδα. Αυτό που δεν έχει αλλάξει, όμως, στο ελάχιστο είναι η πίστη σ’ αυτή τη «μάχη» που δίνουμε. Χρόνια πολλά και Καλά Χριστούγεννα σ’ όλο τον κόσμο. Καλή ανάγνωση και μην ξεχνάτε. We Keep On Dreaming και Together We Fight, επειδή We Are Olympiacos…

Χρήστος Γ. Μπαφές

ΤΙΤΛΟΙ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Ευρωλίγκα 1997, 2012, 2013

Ιδιοκτήτες Παναγιώτης & Γιώργος Αγγελόπουλος

Intercontinental Cup 2013 Κ.Α.Ε. Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. Δ/νση: Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας Λ. Εθνάρχου Μακαρίου 1 Νέο Φάληρο - Πειραιάς Τ.Κ. 185 47 Τηλ.: 210 45 27 600 Fax: 210 45 27 601 Email: info@olympiacosbc.gr Website: www.olympiacosbc.gr

Πρωτάθλημα Ελλάδας 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012, 2015, 2016 Κύπελλα Ελλάδας 1976, 1977, 1978, 1989, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011

Μέλη Δ.Σ. Γεώργιος Σκινδήλιας Δημήτριος Πράσσος

We Are Olympiacos (Official Magazine) Έκδοση ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Κ.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.Π. Αρχισυνταξία Χρήστος Μπαφές

Γενικός Διευθυντής Nίκος Λεπενιώτης

Συντάκτες Tζένη Γραβιά Αντώνης Κατσίκης

Οικονομικός Διευθυντής Νέαρχος Ρηγανάς

Designer Ανδρέας Σαϊσανάς

Δ/ντης Marketing & Εμπορικής Ανάπτυξης Νίκος Λεπενιώτης

Φωτογραφικό πρακτορείο Eurokinissi

WE ARE OLYMPIACOS

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

8 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΙΚΟΛΑ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ Ο Σέρβος σέντερ ξετιλύγει το κουβάρι της ζωής του.

ΣΤΗΛΕΣ

WHAT’S TRENDING

4 WE ARE OLYMPIACOS

WHEN I WAS TEN

48 QUIZ

ΤΕΥΧΟΣ 6 / ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019

24 ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΣΕΦ Το υπερσύχρονο Cube και η αναδιαμόρφωση των αιθουσών VIP και Tύπου.

34 ΤO ΓΙΟΡΤΙΝΟ ONE TEAM Η τελευταία προπόνηση για το 2019 έγινε με τους Βεζένκοφ, Κόνιαρη και τον Santa Paul.

38 Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Το photostory του οικογενειακού“ερυθρόλευκου” Χριστουγεννιάτικου δείπνου.

43 ΝΤΑΝΙΕΛ ΠΟΝΤΕΝΣΕ Ο... άλλος Ποντένσε μέσα από 30 ερωτήσεις.

50 ΤΖΑΚΙ ΓΕΜΕΛΟΣ Η Ελληνοαμερικανίδα παίκτρια του Θρύλου αποκαλύπτεται.

WE ARE OLYMPIACOS

PHOTOGRAPHERS’ CHOICE Η στιγμή… Κάθε ομάδα πριν βγει στο παρκέ για να δώσει τη… μάχη της ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία. Η αναμονή από τη στιγμή που ο προπονητής δίνει τις τελευταίες οδηγίες μέχρι τη στιγμή που όλοι είναι έτοιμοι να βγουν στο παρκέ είναι ξεχωριστή. Στους διαδρόμους του ΣΕΦ κυριαρχεί η αυτοσυγκέντρωση, η πνευματική ετοιμασία, η σιωπή που διακόπτεται εκκωφαντικά. Μόλις βγουν στην αρένα όλοι μαζί γίνονται ένα κουβάρι και φωνάζουν δυνατά «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» ύστερα από το πρόσταγμα του αρχηγού. Η… μάχη ξεκινά.

6 WE ARE OLYMPIACOS

WE ARE OLYMPIACOS

8 OLYMPIACOSBC.GR

nikola milutinov THE GIANT Ένα ατύχημα στην άκρη μιας πισίνας, μια αποτυχημένη κοπάνα από φιλικό αγώνα, μια οικογένεια που δεν του χάλασε ποτέ χατίρι, μπασκετάνθρωποι που πίστεψαν από την πρώτη στιγμή σε εκείνον, πολλή σκληρή δουλειά και ώρες μοναξιάς, έκαναν τον Νίκολα Μιλουτίνοφ αυτό που είναι σήμερα: Έναν από τους κορυφαίους ψηλούς της Ευρωλίγκας! Ο σέντερ του Ολυμπιακού αφηγήθηκε μέσω του «We Are Olympiacos» την ιστορία του και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του σε όλους όσοι τον στήριξαν.

WE ARE OLYMPIACOS

10 WE ARE OLYMPIACOS

«Μπασκετμπολίστας από… γλίστρημα!»

Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν το πιο όμορφο… πρωτοχρονιάτικο «δώρο» για τους γονείς του! Ο Μίλοβαν και η Βερίτσα Μιλουτίνοφ καλωσόρισαν στον κόσμο τον πρωτότοκο γιο τους λίγο πριν την εκπνοή του 1994 και πιο συγκεκριμένα στις 30 Δεκεμβρίου. Περίπου δύο χρόνια αργότερα η οικογενειακή τους ευτυχία συμπληρώθηκε με τον ερχομό του δεύτερου γιου τους, Μπράνισλαβ. «Γεννήθηκα στο Νόβισαντ, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας. Μεγάλωσα εκεί και τα παιδικά μου χρόνια ήταν εκπληκτικά! Οι γονείς μου παρείχαν τα πάντα σε εμένα και τον αδελφό μου. Είχαμε πολλή αγάπη στην οικογένεια. Ήταν, όμως, ευτυχισμένα χρόνια για έναν ακόμη λόγο. Είχα πολλούς φίλους με τους οποίους ήμασταν συνεχώς έξω, πριν και μετά το σχολείο. Συνήθως παίζαμε ποδόσφαιρο, γιατί οι περισσότεροι ήταν πιο κοντοί από εμένα!». Οι γονείς του τον «έσπρωξαν» αρχικά σε άλλο σπορ. «Ήθελαν να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, χωρίς, πάντως, να με πιέζουν. Ήθελαν απλά να κάνω κάποιο σπορ για να αναπτυχθεί σωστά το σώμα μου, δεδομένου ότι δεν ψήλωσα απότομα, αλλά κάθε χρόνο έπαιρνα σταθερά ύψος. Οι ίδιοι δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ ενεργά με κάποιο σπορ. Από την οικογένειά μου μόνο ο θείος μου ήταν επαγγελματίας τερματοφύλακας. Θεώρησαν πως η κολύμβηση θα βοηθούσε περισσότερο στην σωστή ανάπτυξη του σώματός μου και κάπως έτσι ξεκίνησα. Όμως, μια μέρα γλίστρησα στη πισίνα, έσπασα το πιγούνι μου και σταμάτησα. Ήμουν περίπου 6-7 χρόνων όταν συνέβη αυτό. Όταν ανάρρωσα -δεν το θυμάμαι αυτό, όμως, μου το έχει πει ο πατέρας μου- του ζήτησα μόνος μου να με γράψει σε ομάδα μπάσκετ. Και το έκανε. Έγινα μέλος μιας μικρής σχολικής Ακαδημίας της πόλης μου, της Kadet, για περίπου επτά χρόνια. Εκεί έκανα πολλούς και καλούς φίλους, ενώ με τον τότε προπονητή μου, τον Stevan Vitorovic, ο οποίος ουσιαστικά με μεγάλωσε, παραμένουμε πολύ καλοί φίλοι. Έρχεται πολύ συχνά στην Αθήνα, γιατί αγαπά πάρα πολύ το μπάσκετ, παρότι πλέον δεν ασχολείται με αυτό. Τον εκτιμώ, όμως, πραγματικά και με βοήθησε ουσιαστικά να εξελιχθώ. Ήταν κάτι σα μεγάλος αδελφός για εμένα και με βοήθησε με κάθε τρόπο». Ο ίδιος δεν θυμάται τι ακριβώς τον οδήγησε στο μπάσκετ, θυμάται, όμως, τη στιγμή που ουσιαστικά καθόρισε την επαγγελματική του πορεία. «Πάντα μου άρεσε το μπάσκετ, αλλά επειδή όλοι οι φίλοι μου έπαιζαν ποδόσφαιρο και ήθελα να είμαι μαζί τους, έπαιζα ως τερματοφύλακας. Μια μέρα ο τότε προπονητής μου με είδε στο προαύλιο να παίζω με τους φίλους μου ποδόσφαιρο, την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να ετοιμάζομαι για ένα φιλικό με την ομάδα μπάσκετ. Εγώ δεν ήθελα να πάω στο φιλικό και ας ήταν μεγάλο ματς, δεδομένου ότι εμείς ήμασταν μια μικρή Ακαδημία και παίζαμε κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα. Όπως, είπα και πριν δεν ήθελα να πάω στον αγώνα, γιατί προτιμούσα να παίξω ποδόσφαιρο με τους φίλους μου. Εκείνος, όμως, με είδε και με ‘ανάγκασε’ να πάω. Η αλήθεια είναι πως τότε τον φοβόμουν κατά κάποιο τρόπο και έκανα αυτό που μου είπε. Πρέπει να παραδεχτώ πως μετά από αυτό το παιχνίδι, όλα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους και να εξελίσσονται θετικά για εμένα…».

WE ARE OLYMPIACOS

«Έρωτας με την… δεύτερη ματιά»

ι έγινε, όμως, σε εκείνο το ματς; «Τότε ήταν που με είδαν κάποιοι άνθρωποι του χώρου. Όμως, εκτός από αυτό, άρχισε να μου αρέσει ακόμη περισσότερο το μπάσκετ. Αν θυμάμαι καλά είχαμε χάσει στην τελευταία φάση, όμως, μου άρεσε που έπαιζα κόντρα σε καλύτερους παίκτες. Ήταν σα να ερωτεύτηκα ξανά το μπάσκετ και από κει και έπειτα το ποδόσφαιρο έπαψε να με ενδιαφέρει. Άρχισα να προπονούμαι περισσότερο, ήμουν πιο συγκεντρωμένος και όλα πήραν τον δρόμο τους. Όταν ήμουν 15 ετών πήραμε μέρος σε ένα τουρνουά και φτάσαμε ως στην τελική φάση, κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για αυτή την Ακαδημία. Φτάσαμε ως τις οκτώ καλύτερες ομάδες της χώρας. Μετά από αυτό το τουρνουά ενδιαφέρθηκαν για εμένα η Χέμοφαρμ, η Παρτιζάν και ο Ερυθρός Αστέρας. Περισσότερο οι δύο πρώτες ομάδες. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ήμουν». Κάπου εκεί άρχισε να πιστεύει πως η πορτοκαλί θεά ήταν το μέλλον του. Υπήρχε, όμως, κάποιος άλλος που ήταν σίγουρος για αυτή την εξέλιξη πολύ νωρίτερα. «Ο Stevan Vitorovic πίστεψε από την πρώτη στιγμή

12 WE ARE OLYMPIACOS

σε εμένα και με εμπιστεύτηκε, παρότι ήμουν πολύ μικρός ακόμη. Ήταν εκείνος που με ‘πίεσε’ να συνεχίσω το μπάσκετ και να το δω πιο σοβαρά». Όσον αφορά στους γονείς του… «Ήθελαν απλά να ασχολούμαι με κάποιο σπορ. Δεν είχαν πιστέψει πως θα μπορούσα να γίνω αθλητής υψηλού επιπέδου. Και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι πολύ ταπεινοί άνθρωποι. Δεν με πίεσαν ποτέ και για τίποτα. Για την ακρίβεια μου είπαν: ‘Αν γίνεις επαγγελματίας θα είναι καταπληκτικό, ανεξάρτητα το επίπεδο που θα παίξεις’. Όμως, δεν πίστευαν για παράδειγμα τότε πως θα μπορούσα τώρα να παίζω σε μια τόσο μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Ολυμπιακός. Και έτσι πήγαμε βήμα βήμα. Δεν με πίεσαν, ούτε μου είπαν οτιδήποτε για να με αποτρέψουν να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Βέβαια, πρέπει να αναφέρω πως για εκείνους ήταν πρώτα το σχολείο, ειδικά για τον πατέρα μου. Αγαπά πολύ τα μαθηματικά, είναι προγραμματιστής κομπιούτερ (IT) και για εκείνον υπήρχαν μόνο τα μαθηματικά! Και εμένα μου αρέσουν, ήταν το αγαπημένο μου μάθημα. Δεν ήμουν καλός σε όλα, αλλά στα μαθηματικά ήμουν αρκετά καλός λόγω του πατέρα μου».

«Μόνος, αλλά όχι στο σπίτι»

νάμεσα σε Χέμοφαρμ και Παρτιζάν ο 16χρονος τότε «Μίλου» επέλεξε την ομάδα του Βρσάτς, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. «Ένας λόγος ήταν ο προπονητής μου, ο Zarko Vucirovic. Επίσης, ήξερα τον Λούκα Μίτροβιτς, ο οποίος έπαιζε στον Ερυθρό Αστέρα και τώρα είναι στην Ισπανία. Ήμασταν μαζί στην Ακαδημία. Μεγαλώσαμε μαζί. Είχε πάει στην Χέμοφαρμ έναν χρόνο πριν από εμένα. Τον ρώτησα για την ομάδα και μου είπε τα καλύτερα. Μου είπε πόσο καλός είναι ο προπονητής και ότι είναι ο καλύτερος για τους ψηλούς παίκτες. Επίσης, ο κόουτς μίλησε στην οικογένειά μου και ιδιαίτερα στη μητέρα μου, η οποία ανησυχούσε που θα έφευγα για πρώτη φορά από το σπίτι, ‘Μην ανησυχείς. Θα είμαι σαν πατέρας του. Θα έχει τα πάντα’, της είπε. Αυτό για εκείνη ήταν πολύ σημαντικό, πείστηκε και του απάντησε: ΄Σε εμπιστεύομαι. Σου δίνω το παιδί μου’». Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό παραδέχθηκε πως… «Η μητέρα μου ήταν πάντα πολύ προστατευτική μαζί μου. Όποτε με έβλεπε να έχω κάποια αδιαθεσία ή κάποιο μικρό πόνο, πάντα με έβαζε στο σπίτι και δεν με άφηνε να βγω από το σπίτι. Μου φερόταν τόσο προστατευτικά που μερικές φορές ένιωθα άβολα σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά». Εξίσου προστατευτικός, όμως, ήταν και ο νέος προπονητής του. «Είχε παίξει μπάσκετ, ήταν επίσης ψηλός και ήξερε πως θα είχα πολλούς τραυματισμούς αν πίεζα πολύ τον εαυτό μου. Και αυτό γιατί ψήλωνα συνεχώς και πονούσαν τα γόνατά μου. Όλο μου το σώμα πονούσε τότε. Οπότε ήξερε πως ήταν το κορμί μου και ήθελε να με προστατεύσει, ώστε να μην ρισκάρουμε με τραυματισμούς. Το εκτίμησα πολύ αυτό και μπορώ να πω πως αν ο πρώτος μου προπονητής ήταν σαν μεγάλος μου αδελφός, εκείνος

είναι σα μπασκετικός πατέρας μου. Με βοήθησε πάρα πολύ και κρατώ και με εκείνον επαφή». Ο Σέρβος σέντερ άφησε την οικογενειακή θαλπωρή, βρήκε, ωστόσο, στην Χέμοφαρμ μια δεύτερη οικογένεια. «Ήταν πολύ καλά! Όλοι οι αθλητές που δεν ήμασταν από τη συγκεκριμένη πόλη, η οποία απέχει περίπου 2ώρες από το Νόβισαντ, μέναμε μαζί. Ο κάθε ένας είχε το δικό του μικρό διαμέρισμα, όμως, όλα ήταν στο ίδιο κτίριο. Ήταν πραγματικά πολύ ωραία γιατί ήμασταν όλη την ώρα μαζί με τους συμπαίκτες μου και ήταν εύκολο να προσαρμοστώ. Η πόλη ήταν μικρή, μπορούσες να περπατήσεις και για εμένα ήταν πραγματικά εύκολο να προσαρμοστώ σε αυτό τον τρόπο ζωής. Επιπλέον ήξερα πολλούς συμπαίκτες μου, ενώ ο νέος προπονητής μου, όπως είπα και πριν μου φέρθηκε πάρα πολύ καλά. Τότε άρχισα να πιστεύω πως μπορώ να γίνω επαγγελματίας. Δεν γνώριζα σε ποιο επίπεδο θα μπορούσα να φτάσω, αλλά ένιωθα πως μπορούσα να το κάνω. Έπαιζα καλά, οι άνθρωποι άρχισαν να με παρακολουθούν και να λένε πως μπορώ να τα καταφέρω στο υψηλό επίπεδο. Πριν από την Χέμοφαρμ δεν ήξερα πόσο μακριά μπορώ να πάω. Όμως, μετά συνειδητοποίησα ότι το μπάσκετ θα γίνει το επάγγελμα μου». Ήταν τόσο σίγουρος, που δεν σκέφτηκε ποτέ εναλλακτικό πλάνο επαγγελματικής αποκατάστασης. «Το σκεφτόμουν αυτό όταν ήμουν παιδί. Όταν δεν σκεφτόμουν το μπάσκετ. Όταν ήμουν 6-7 ετών έλεγα πως θα δουλεύω στην κατασκευή κτιρίων. Έλεγα πως ο αδελφός μου θα είναι ο αρχιτέκτονας και θα δουλεύουμε μαζί. Το έλεγα αυτό επειδή ο παππούς μου δούλευε στην κατασκευή κτιρίων. Όμως, μετά όταν άρχισα να παίζω μπάσκετ δεν σκέφτηκα ποτέ κάτι άλλο. Όσο μεγάλωνα θαύμαζα τον Βλάντε Ντίβατς. Όταν ήμουν μικρότερος ξυπνούσα για να δω τα παιχνίδια των Σακραμέντο Κινγκς. Ήταν ψηλός και ήθελα να του μοιάσω. Βέβαια, είναι δύσκολο να του μοιάσεις, γιατί είναι μοναδικός!». WE ARE OLYMPIACOS

«Το Βελιγράδι, οι επιτυχίες και τα βιβλία»

ο «μικρό» Βρσατς ήταν δεδομένο ότι δεν θα τον «κρατούσε» για πολύ. Επόμενος σταθμός του ήταν το Βελιγράδι και η Παρτιζάν, που δεν σταμάτησε να τον διεκδικεί. «Πάντα μου ήταν δύσκολο να αλλάζω μέρη. Είχα συνηθίσει στον τρόπο ζωής του Βρσατς, είχα κάνει φίλους και η μετακόμιση από ένα τόσο μικρό μέρος σε μια μεγάλη πόλη όπως το Βελιγράδι, ήταν μια δύσκολη διαδικασία για εμένα τότε. Όταν ήμουν στην Χέμοφαρμ ήξερα που να πάω για φαγητό, ήμασταν πάντα όλοι μαζί με τους συμπαίκτες μου… Όμως, όταν πήγα στην Παρτιζάν είχα το δικό μου διαμέρισμα και αυτό ήταν… Έπρεπε να βρω λύσεις για όλα τα άλλα. Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά τελικά όταν βρήκα φίλους, άρχισα να κάνω παρέα με τους συμπαίκτες μου, συνήθισα και μετά ήταν εύκολο. Παρόλα αυτά ήξερα πως ήταν η ώρα για εμένα να κάνω το επόμενο βήμα. Η Παρτιζάν ήταν τότε η μεγαλύτερη ομάδα της Σερβίας, έπαιζε στην Ευρωλίγκα και ο κόουτς, Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, εμπιστευόταν τους νέους παίκτες, τους έβαζε στη ‘φωτιά’». Η πόλη, ωστόσο, δεν ήταν η μόνη που τον δυσκόλεψε. «Στην Χέμοφαρμ δεν έπαιζα με την πρώτη ομάδα και ξαφνικά βρέθηκα στην πρώτη ομάδα της Παρτιζάν, όπου όλοι ήταν πιο δυνατοί και πιο μεγαλόσωμοι από εμένα. Τότε είχαμε πολύ νεανική ομάδα. Είχαμε τον Μπογκτάνοβιτς που τώρα παίζει στο ΝΒΑ, τον Βέστερμαν που παίζει στην Φενέρμπαχτσε, Μπέρτανς που παίζει στο ΝΒΑ, αλλά ήμασταν όλοι στο ξεκίνημά μας. Ειλικρινά στην αρχή παλεύαμε να βρούμε ρυθμό, όμως, στο δεύτερο μισό της σεζόν όταν πλέον είχαμε αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση και είχαμε ωριμάσει λίγο περισσότερο, βρήκαμε χημεία, ανεβάσαμε την απόδοσή μας και κατακτήσαμε την Αδριατική λίγκα και το Σερβικό πρωτάθλημα».

14 WE ARE OLYMPIACOS

Και όλα αυτά στην πρώτη του σεζόν! «Ήταν απίστευτο το συναίσθημα το πρώτου τίτλου. Σίγουρα κάθε φορά που κατακτάς έναν τίτλο, όποιος κι αν είναι αυτός, νιώθεις υπέροχα. Όμως, ο πρώτος, που για εμένα ήταν η Αδριατική λίγκα, είναι κάτι ξεχωριστό. Βλέπεις τη χαρά των φιλάθλων, βλέπεις τη χαρά όλων των ανθρώπων της ομάδας και είναι κάτι που δεν ξεχνάς ποτέ. Από την οικογένειά μου ήταν κοντά μου τότε μόνο ο αδελφός μου, γιατί δεν είχαμε παίξει στο Βελιγράδι. Ήταν μια μικρή πόλη στην Βοσνία. Όμως, όταν βλέπεις όλη αυτή τη χαρά, εκτιμάς πολλά πράγματα. Επιπλέον, το γεγονός ότι δεν ξεκινήσαμε καλά, αλλά καταφέραμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και είδαμε τη σκληρή μας δουλειά να αποδίδει το έκανε ακόμη πιο ιδιαίτερο. Ήμουν πραγματικά χαρούμενος και δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που ένιωσα». Η παρουσία του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς στον πάγκο της ομάδας ήταν κάτι σαν ταχύρρυθμα μαθήματα για εκείνον και όχι μόνο μπασκετικά. Ο Σέρβος κόουτς είχε ιδιαίτερες μεθόδους και μια από αυτές ήταν να «αναγκάζει» τους παίκτες του να διαβάζουν βιβλία. «Ήθελε μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία να μας δείξει τον σωστό δρόμο. Μου έδινε και εμένα βιβλία και για να πω την αλήθεια τότε μου φαινόταν περίεργο όλο αυτό. Κανείς δεν με είχε πιέσει για κάτι ανάλογο. Όμως, πλέον έχω κατανοήσει τι προσπαθούσε να κάνει και το εκτιμώ. Ο Βουγιόσεβιτς σίγουρα με βοήθησε πολύ να βελτιωθώ. Είχε την μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι μου. Ήταν εκείνος που με πίστεψε όταν ήμουν 17 ετών και το κορμί μου ήταν πολύ αδύναμο. Ειλικρινά τότε δεν ήμουν σε θέση να συναγωνιστώ τους άλλους ψηλούς. Ήταν δύσκολη εκείνη η χρονική περίοδος για εμένα, αλλά με πίεσε να δουλέψω σκληρά. Πολλές ώρες προπόνησης το πρωί, πολλές ώρες προπόνησης το απόγευμα. Δούλευα πραγματικά σκληρά και λίγο καιρό μετά το κορμί μου αναπτύχθηκε, το παιχνίδι μου εξελίχθηκε και ήταν πιο εύκολο για εμένα να παίζω».

«Χρονιά ορόσημο το 2015»

η σεζόν 2014-15 τα προβλήματα που ταλάνιζαν την Παρτιζάν ήταν πολλά και η χρονιά ολοκληρώθηκε χωρίς τίτλο. Παρόλα αυτά το άστρο του Μίλου «έλαμψε» μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού, καθώς επιλέχθηκε στο Νο26 του ντραφτ του ΝΒΑ. «Δυστυχώς δεν κατάφερα να ζήσω όλη την διαδικασία από κοντά. Το 2015 κατέρρευσε το σύστημα στην πρεσβεία και δεν κατάφερα να πάρω visa. Αυτό ίσως να συμβαίνει μια φορά στα 100 χρόνια και έτυχε σε εμένα! Στενοχωρήθηκα που δεν μπόρεσα να ταξιδέψω, γιατί περίμενα πως θα γίνω ντράφτ στον πρώτο γύρο. Πριν το ντραφτ είχα πολλά μίτινγκ. Σκάουτερς ερχόντουσαν στην Σερβία, μιλούσα με πολλές ομάδες, μέσω skype. Από όλη αυτή τη διαδικασία κατάλαβα πως το Σαν Αντόνιο ήταν η ομάδα που ενδιαφερόταν περισσότερο για εμένα, γιατί σε μια συζήτηση που είχαμε μέσω skype εμφανίστηκαν 9-10 άνθρωποι της ομάδας στο τραπέζι του γραφείου, όταν στις άλλες ήταν 1-2 άνθρωποι. Όταν είδα πόσοι πολλοί ήταν ένιωσα άγχος!».

16 WE ARE OLYMPIACOS

Λόγω συστήματος, λοιπόν, παρακολούθησε την διαδικασία εξ’ αποστάσεως. «Το είδα με την οικογένειά μου και τους στενούς φίλους μου στο σπίτι. Ήταν πολύ έντονο, ειδικά για τους γονείς μου. Με κατέκλυσε και εμένα το συναίσθημα όταν τους είδα να κλαίνε. Αρχικά ήμουν απλά πολύ χαρούμενος, όμως, όταν τους είδα έτσι, συνειδητοποίησα πως πραγματικά σήμαινε πολλά για εκείνους. Τότε ένιωσα ακόμη πιο χαρούμενος, αλλά και συγκινημένος». Εκείνο το καλοκαίρι, ωστόσο, είχε πάρει μια ακόμη σημαντική απόφαση. Θα «έκλεινε» (από κοινού με την ομάδα) το κεφάλαιο Παρτιζάν, παρότι το συμβόλαιό του ήταν σε ισχύ. «Όπως ένιωσα στην Χέμορφαμ πως ήταν η σωστή στιγμή να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου, έτσι και στην Παρτιζάν ένιωσα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να προχωρήσω μπροστά. Ο λόγος που έφυγα δεν είχε να κάνει με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η ομάδα. Το έκανα γιατί ήθελα να κάνω το κάτι παραπάνω και ο Ολυμπιακός ήταν το βήμα παραπάνω. Το είδα ως μια πολύ μεγάλη ευκαιρία. Ήξερα πως λειτουργούσε ο Ολυμπιακός, άκουσα μόνο θετικά πράγματα για το κλαμπ, ήξερα την ιστορία του και για αυτό ήρθα εδώ!».

«Στον Ολυμπιακό (και) λόγω Σπανούλη – Πρίντεζη!»

ι «ερυθρόλευκοι» δεν ήταν οι μόνοι που επιθυμούσαν εκείνο το καλοκαίρι να εντάξουν τον υποσχόμενο (τότε) σέντερ στο δυναμικό τους. «Είχα προσφορά από τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και κάποιες άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Τότε στον πάγκο του Παναθηναϊκού ήταν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ήθελε να με υπογράψει. Όμως, έκρινα πως το καλύτερο για εμένα ήταν να υπογράψω στον Ολυμπιακό. Μίλησα με τον εκπρόσωπό μου, μου είπε τα καλύτερα για την ομάδα και για το οικογενειακό κλίμα που υπάρχει. Επίσης, ήθελα πάρα πολύ να παίξω με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Είναι τιμή μου να παίζω μαζί τους. Είδα τον εαυτό μου να ταιριάζει περισσότερο στον Ολυμπιακό και ένιωσα πως θα με βοηθούσε να βελτιώσω το παιχνίδι μου περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα». Για έναν άνθρωπο που δεν του αρέσουν οι αλλαγές, η πρώτη μέρα στην… δουλειά είναι πάντα δύσκολη. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, όμως, στάθηκε τυχερός, καθώς «έπεσε» πάνω στον Γιώργο Πρίντεζη. «Φυσικά και θυμάμαι την πρώτη μου μέρα! Ήταν ένα τουρνουά στην Κροατία, στο Ζαντάρ. Μόλις είχα φτάσει και αμέσως μπήκα στο δωμάτιο με τον Πρίντεζη. Ήμουν αρκετά φοβισμένος, γιατί τότε ήμουν πολύ νέος και ο Πρίντεζης ήταν ήδη πολύ μεγάλο όνομα. Ήταν ένας παίκτης που θαύμαζα. Επιπλέον, όλα ήταν καινούργια για εμένα και ένιωθα λίγο χαμένος. Δεν ήξερα πως να μιλήσω στον οποιονδήποτε, όχι μόνο σε εκείνον και ένιωθα λίγο άβολα. Όμως, θυμάμαι πως από την πρώτη στιγμή ο Γιώργος με έκανε να νιώσω άνετα. Είναι εκείνος ο τύπος που μπορεί να κάνει παρέα με τους πάντες! Από ένα μικρό παιδί ενός έτους μέχρι έναν άνθρωπο 100 ετών! Με βοήθησε πολύ, όπως και οι άλλοι συμπαίκτες μου,

ειδικά οι Έλληνες». Οι πρώτοι μήνες ήταν εξαιρετικά δύσκολοι για εκείνον. Μάλιστα, υπήρξαν πολλοί που τον αμφισβήτησαν. «Ξέρω πως υπήρξαν κάποιες αμφιβολίες αρχικά, όμως, υπήρχε λόγος. Ξέρω πως δεν έπαιζα καλά και αυτό είχε να κάνει με το ότι χρειαζόμουν χρόνο να προσαρμοστώ. Ήταν σα να ρίχνεις κάποιον στο άγνωστο. Δεν είχα κανέναν, δεν είχα τους φίλους μου, ήμουν μόνος μου. Ήταν δύσκολο για εμένα να προσαρμοστώ αμέσως. Επιπλέον, το παιχνίδι εδώ ήταν διαφορετικό, σε πολύ υψηλό επίπεδο και όλα αυτά με δυσκόλεψαν. Όμως, όταν κοιτώ πίσω, νιώθω πως ήταν μεγάλη εμπειρία εκείνο το διάστημα και πλέον είμαι χαρούμενος. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Οι δύσκολες στιγμές σε κάνουν πιο δυνατό και σου προσφέρουν εμπειρία για το επόμενο βήμα». Αν και ένιωθε μόνος, στην πραγματικότητα δεν ήταν. Και αυτό αποδεικνύεται από το πόσοι παραδέχεται πως βρέθηκαν δίπλα του και τον βοήθησαν. «Με βοήθησε πολύ ο Μίλαν Τόμιτς. Είμαστε συμπατριώτες και μιλούσαμε πολύ, οπότε ήταν ένας από τους ανθρώπους που με βοήθησε. Οι Έλληνες παίκτες με βοήθησαν επίσης πάρα πολύ, ειδικά από την στιγμή που ο Κώστας (Παπανικολάου) επέστρεψε στην ομάδα. Είναι απίστευτο παιδί και με τον δικό του τρόπο με έκανε να νιώθω καλύτερα. Με έκανε να νιώσω μέλος της οικογένειας και πάντα θα του είμαι ευγνώμων. Γιατί ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που ένιωσα καλύτερα. Φυσικά, όλοι οι προπονητές που συνεργάστηκα με βοήθησαν με τον τρόπο τους. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος με έφερε στην ομάδα, οπότε του είμαι ευγνώμων που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο με τον Ολυμπιακό. Ο κόουτς Μπλατ μου έδωσε ακόμη περισσότερο χρόνο συμμετοχής και είμαι επίσης ευγνώμων σε εκείνον. Και τώρα ο κόουτς Κεμζούρα με βοηθά να εξελίξω κι άλλο το παιχνίδι μου. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους τους προπονητές μου και εκτιμώ όλα όσα έκαναν για να με βοηθήσουν, ώστε να είμαι ο παίκτης μου είμαι σήμερα».

WE ARE OLYMPIACOS

«Το όνειρο της Ευρωλίγκας»

υνήθως στην μνήμη των περισσότερων αθλητών ως κορυφαίες στιγμές καταγράφονται οι τίτλοι. Αυτό, όμως, δεν ισχύει για τον Μιλουτίνοφ. «Η καλύτερή μου στιγμή ήταν σίγουρα όταν πήγαμε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας. Ήταν κάτι μοναδικό παρά το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να κερδίσουμε τον τελικό. Για εμένα, όμως, αυτή η εμπειρία ήταν ότι πιο ‘μεγάλο’ μου έχει συμβεί και θα το κρατήσω για πάντα στο μυαλό μου». Ερωτηθείς για την χειρότερή του στιγμή, είπε: «Οι πρώτοι 4-5 μήνες ήταν πραγματικά δύσκολοι για εμένα. Ήμουν μόνος και δεν θα ήθελα να ξανανιώσω ποτέ όπως ένιωσα τότε. Επιλέγω λοιπόν αυτή τη χρονική περίοδο της προσαρμογής μου, που ήταν και η πρώτη φορά που ζούσα μακριά από τη χώρα μου. Τώρα, όμως, συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Πραγματικά απολαμβάνω τη ζωή μου στην Ελλάδα, αγαπώ αυτή την πόλη, αγαπώ αυτή την ομάδα, αγαπώ τους συμπαίκτες μου και τους φίλους που έχω κάνει και εκτός μπάσκετ». Τα τελευταία δύο χρόνια ο Ολυμπιακός δεν είχε την πορεία που προσδοκούσε και αναλογεί στο βάρος της φανέλας του. Ο ίδιος, ωστόσο, έχει καταφέρει να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σέντερ στην Ευρώπη, αν όχι ο κορυφαίος. «Είναι αλήθεια πως νιώθω μεγαλύτερη ευθύνη πλέον. Είναι πάντα δύσκολο όταν η ομάδα δεν κάνει την πορεία που θέλεις και περιμένεις. Ειδικά πέρυσι ξεκινήσαμε πολύ καλά, τους πρώτους μήνες παίζαμε εξαιρετικά και μετά ξαφνικά καταρρεύσαμε στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ήταν πολύ άσχημο, γιατί αξίζαμε να βρεθούμε στο Top 8. Αλλά έτσι, έγινε, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και πλέον σκέφτομαι μόνο τη φετινή χρονιά. Είναι γεγονός πως φέτος δεν ξεκινήσαμε καλά, όμως, πλέον έχουμε αρχίσει να παίζουμε καλύτερα. Παρότι χάσαμε κάποια παιχνίδια που δεν έπρεπε ή θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει, θεωρώ πως έχουμε βελτιωθεί και έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Έχουμε αρχίσει να βρίσκουμε τη χημεία μας και ελπίζω πως θα βελτιωνόμαστε συνεχώς, ώστε σε πρώτη φάση να καταφέρουμε να περάσουμε στους ‘8’. Είμαι πάντα αισιόδοξος. Γενικά στη ζωή μου δεν είμαι αρνητικός. Σκέφτομαι πάντα θετικά και προσπαθώ να βρω κάτι καλό, ακόμη και όταν φαίνεται να πηγαίνουν στραβά. Το όνειρό μου είναι κερδίσουμε την Ευρωλίγκα, αν αυτό είναι δυνατό. Ξέρω πως είναι δύσκολο, πως υπάρχουν πολλές ποιοτικές ομάδες και πως κάθε χρόνο η Ευρωλίγκα γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Αλλά θα ήθελα πραγματικά να κερδίσω τον τίτλο με τον Ολυμπιακό. Θα ήθελα πολύ να γίνει φέτος! Όμως, είμαι προσγειωμένος. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο, θα δούμε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάμε πάντα το επόμενο παιχνίδι και πως θα βελτιωθούμε». Τον Νοέμβρη του 2017 ο Σέρβος σέντερ υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του, μια υπογραφή που τον κράτησε και φέτος στο Λιμάνι, παρά τις ισχυρές «σειρήνες» από την Μόσχα. «Μετά την παρουσία μας στο φάιναλ φορ τη σεζόν 2016-17, ο Ολυμπιακός θέλησε να επεκτείνει τη συνεργασία μας και εγώ ήθελα να μείνω εδώ γιατί ήξερα πως θα βελτίωνα ακόμη περισσότερο το παιχνίδι μου. Θα αποκτούσα περισσότερες εμπειρίες και θα ήταν καλό να παραμείνω σε ένα τέτοιο περιβάλλον που με κάνει να αισθάνομαι καλά. Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που το έκανα!». Το καλοκαίρι που πέρασε η ΤΣΣΚΑ πρόσφερε «χρυσάφι» στους «ερυθρολεύκους» για να τον παραχωρήσουν, όμως, εισέπραξε αρνητική απάντηση. Πολλά ειπώθηκαν και ακόμη περισσότερα γράφτηκαν για αυτή την υπόθεση. Τι λέει, όμως, ο ίδιος; «Είχα την προσφορά στο τραπέζι. Η διοίκηση αποφάσισε να με κρατήσει, εγώ ήμουν δεσμευμένος βάσει συμβολαίου, οπότε έμεινα. Ξέρω καλά τι υπέγραψα όταν ανανεώσαμε τη συνεργασία μας μετά το φάιναλ φορ. Είμαι επαγγελματίας και όταν υπογράφω κάτι το τιμώ. Αυτό έκανα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι πολύ χαρούμενος στον Ολυμπιακό. Το μόνο που σκέφτομαι είναι η ομάδα μου και τίποτε άλλο!».

18 WE ARE OLYMPIACOS

«Είμαι ευλογημένος»

παρουσία του στο Λιμάνι δεν είχε αντίκτυπο μόνο στον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά και στον τρόπο σκέψης του. «Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής όταν υπέγραψα στον Ολυμπιακό το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς και πότε θα πάω στους Σπερς. Πλέον, δεν τρελαίνομαι με την ιδέα του να πάω στο ΝΒΑ. Αν έχω την ευκαιρία να το κάνω, θα πάω. Αλλά αν δεν έχω ρόλο και οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες, δεν θα πάω εκεί απλά για να κάθομαι στον πάγκο. Θέλω να παίζω, αυτό μου αρέσει και δεν υπάρχει περίπτωση να πάω εκεί απλά για να κάθομαι».

Τι σημαίνει, λοιπόν, ο Ολυμπιακός για τον Μιλουτίνοφ; «Πολλά! Είναι η ομάδα που με βοήθησε να εξελιχθώ ως παίκτης. Είναι η ομάδα που γνώρισα τόσους καλούς ανθρώπους και έκανα φίλους ζωής, στους οποίους μπορώ να βασίζομαι. Μάλιστα, ένας από αυτούς είναι ο Σάσα Βεζένκοφ! Είναι ο κολλητός μου. Δεν περνάμε ατελείωτες ώρες μόνο στην προπόνηση, αλλά και εκτός παρκέ. Κάνουμε σχεδόν τα πάντα μαζί. Είναι σαν αδερφός μου! Γενικά είμαι ευλογημένος που βρίσκομαι εδώ! Όταν τελειώσω την καριέρα μου θα έχω να λέω στους ανθρώπους πως κατάφερα να παίξω με τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου! Είμαι ευλογημένος!».

WE ARE OLYMPIACOS

«Ο Μίλου εκτός παρκέ»

κείνος και οι φίλαθλοι: «Αν ζητήσουν μια φωτογραφία ή οτιδήποτε άλλο, πάντα προσπαθώ να τους κάνω χαρούμενους. Και αυτό γιατί είναι εκείνοι που βρίσκονται στο πλευρό μας, μας στηρίζουν και η στήριξή τους σημαίνει πολλά όχι μόνο για την ομάδα, αλλά και για εμένα προσωπικά. Ποτέ δεν βρέθηκα σε κάποια άσχημη κατάσταση, ούτε με φιλάθλους αντίπαλων ομάδων». Νίκολα ή πιο σωστά ο Νικόλας! «Αγαπώ σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα! Τον καιρό, το φαγητό, την πόλη, τα νησιά… Όλα! Δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει». Στον ελεύθερό του χρόνο… «Παίζω τένις. Ξέρω πως δεν είμαι καλός, αλλά μου αρέσει να παίζω. Μου αρέσει να παίζω play station με τους φίλους μου. Είμαι καλός στο FIFA. Υπάρχει επίσης ένα ακόμη παιχνίδι, που είναι το αγαπημένο μου. Αναφέρομαι στο football manager, όμως, μου προκαλεί στρες και για αυτό και μετά από μερικές εβδομάδες το σταματάω!». Το μεγαλύτερό του μη μπασκετικό όνειρο, είναι κατά βάση μπασκετικό! «Αυτή τη στιγμή η ζωή μου είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το μπάσκετ. Οπότε όλα έχουν να κάνουν με αυτό και την οικογένειά μου. Στόχος μου λοιπόν είναι να πετύχω όσα περισσότερα μπορώ και να περνάω όσο περισσότερο χρόνο γίνεται με την οικογένειά μου».

20 WE ARE OLYMPIACOS

WE ARE OLYMPIACOS

ο παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις Κάουνας ήταν σίγουρα ξεχωριστό για τους «ερυθρόλευκους» αφού αγωνιζόντουσαν με την πλάτη στον τοίχο και η νίκη ήταν μονόδρομος. Οι παίκτες του Κεστούτις Κεμζούρα δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους συμπατριώτες του προπονητή τους να αντιδράσουν πανηγυρίζοντας στο τέλος μια σπουδαία νίκη. Το σημαντικότερο, όμως απ’ όλα ήταν ότι έδωσαν την ευκαιρία στον Γιώργο Πρίντεζη να χαρεί μια ξεχωριστή βραδιά γι’ αυτόν. Μπορεί ο Βασίλης Σπανούλης να 22 OLYMPIACOSBC.GR

βρίσκεται κοντά στο να γράψει ιστορία ξεπερνώντας τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο στην ιστορία των σκόρερ της Ευρωλίγκας, αλλά και ο Γιώργος Πρίντεζης έγραψε τη δική του ιστορία. Ο «Πριντ» χρειαζόταν δυο πόντους για να φτάσει τους 3000 στη διοργάνωση και μόλις έναν να ξεπεράσει τον Φελίπε Ρέγιες, με τον οποίο ισοβαθμούσαν στην τρίτη θέση. Το τέλος του αγώνα τον βρήκε να έχει σκοράρει 10 και να έχει πετύχει και τους δυο του στόχους σε μια πραγματικά ξεχωριστή βραδιά που θα τη θυμούνται όλοι.

μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας στην ιστορία του Ολυμπιακού και ένας από τους σπουδαιότερους καλαθοσφαιριστές όλων των εποχών πραγματοποίησε μια ακόμα σπουδαία παράσταση απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο και έγραψε μια ακόμα λαμπρή σελίδα στην καριέρα του. Ο Βασίλης Σπανούλης, έπιασε μια ακόμα κορυφή στην τεράστια καριέρα του και πλέον είναι ο πρώτος στην κατηγορία του Index Rating της διοργάνωσης ξεπερνώντας τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Απέναντι στους Ιταλούς ο αρχηγός του Ολυμπιακού συγκέντρωσε 17 μονάδες στο ειδικό σύστημα αξιολόγησης της Ευρωλίγκας, έφτασε τις συνολικά 3900 και ξεπέρασε τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Μετά την πρωτιά στις ασίστ, στον χρόνο συμμετοχής, στις εύστοχες βολές, στις κερδισμένες βολές και στα κερδισμένα φάουλ, ο Βασίλη(α)ς είναι πρώτος και στο index rating. Σύντομα πρώτος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης. Συγχαρητήρια αρχηγέ.

WE ARE OLYMPIACOS

TO ΣΕΦ ΑΛΛΑΖΕΙ... πορεί το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς να έγινε τον Οκτώβριο και η σεζόν ουσιαστικά να ξεκίνησε με την πρώτη προπόνηση της ομάδας στα μέσα Αυγούστου, αλλά όλο το καλοκαίρι οι εργασίες στο ΣΕΦ δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό κι αυτό γιατί η ΚΑΕ Ολυμπιακός προσπάθησε να αλλάξει την εικόνα του γηπέδου με τρία έργα πνοής. Το νέο cube, τη νέα αίθουσα Τύπου και τη νέα αίθουσα VIP που στολίζουν πλέον το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. 24 OLYMPIACOSBC.GR

24 WE ARE OLYMPIACOS

WE ARE OLYMPIACOS

Το στολίδι του ΣΕΦ

οροφή του ΣΕΦ έχει αλλάξει και το cube έχει δώσει μια διαφορετική αίγλη στο σπίτι του Θρύλου από το πρώτο παιχνίδι της σεζόν απέναντι στη Βαλένθια. Πρόκειται για ένα σύστημα που περιλαμβάνει όχι μόνο τις 4 “Κλασικές” ηλεκτρονικές επιφάνειες προβολής, αλλά πάνω και κάτω «δαχτυλίδι» όπως συνηθίζεται στο ΝΒΑ. Το σύστημα έχει ανάλυση 4K και οι διαστάσεις των βασικών οθονών είναι 7.5 μ Χ 3.90 μ. Αποτελεί μια επιχειρηματική συνεργασία μεταξύ της ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και του μεγαλύτερου Sports Technology Provider στον κόσμο, της TGI Worldwide (www.worldwidetgi.com), μια εταιρεία που ξεκίνησε το 1997 απο το Σικάγο τον καιρό που μεσουρανούσε ο Μαικλ Τζόρνταν και κατέκτησε τον κόσμο! Η συνεργασία αυτή ξεκίνησε από την προηγούμενη σεζόν με την τοποθέτηση του πρώτου “Curved” περιμετρικού συστήματος προβολής χορηγών στην Ευρώπη και επεκτείνεται την φετινή χρονιά με την τοποθέτηση του πλέον σύγχρονου διαδραστικού συστήματος cube, δημιουργώντας πλέον καινούργια δεδομένα τόσο

26 WE ARE OLYMPIACOS

για τους αγώνες του Ολυμπιακού, όσο και για το ίδιο το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το cube έχει δημιουργήσει άλλα δεδομένα στα εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού αφού προβάλλει φάσεις από τον αγώνα, εικόνες από τις εξέδρες, videos των Χορηγών του Ολυμπιακού, live διαγωνισμούς, εικόνες από άλλους αγώνες που διεξάγονται την ίδια στιγμή σε άλλα γήπεδα, videos με τους παίκτες του Ολυμπιακού, υλικό απο το Official Olympiacos TV Channel, εικόνες απο τα αποδυτήρια και πολλά άλλα videos και εικόνες τα οποία θα δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αντάξια τόσο του Ολυμπιακού όσο και της διοργάνωσης της Eυρωλίγκας! Το We Are Olympiacos προσπαθεί να σας μεταφέρει με εικόνες τη δημιουργία αυτού του έργου από την πρώτη μέρα ως και το πρώτο τζάμπολ του. Για δεκαπέντε μέρες το παρκέ του ΣΕΦ έγινε εργοτάξιο και το «χτίσιμο» του cube ήταν πραγματικά συναρπαστικό, ειδικά γι’ όσους είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν καθημερινά την πρόοδο των εργασιών.

WE ARE OLYMPIACOS

Το ιστορικό στούντιο του ΣΕΦ έγινε κέντρο Τύπου

ια νέα δημιουργία της ΚΑΕ στο ΣΕΦ είναι η νέα αίθουσα Τύπου. Στο ιστορικό στούντιο του γηπέδου, εκεί απ’ όπου το 1987 η κρατική τηλεόραση μετέδιδε καθημερινά τις εκπομπές της κατά τη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ και φιλοξένησε την παρέα του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών φιλοξενείται πλέον η νέα αίθουσα Τύπου της ΚΑΕ που έχει διπλή λειτουργία. Στον ιστορικό αυτό χώρο που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε ως αποθήκη, δημιουργήθηκε η πιο σύγχρονη αίθουσα εργασίας για δημοσιογράφους αλλά και διεξαγωγής συνεντεύξεων Τύπου.

28 WE ARE OLYMPIACOS

Η νέα αίθουσα VIP

α τελευταία χρόνια, η ΚΑΕ Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε το φουαγιέ της εισόδου των VIP του ΣΕΦ για να φιλοξενεί τους VIP φιλάθλους στα παιχνίδια της ομάδας τόσο πριν το τζάμπολ όσο και στο ημίχρονο των αγώνων. Σε συνεργασία με τη BWIN, δημιουργήσαμε μια ξεχωριστή αίθουσα στην οποία οι προσκεκλημένοι μπορούν να απολαύσουν τις ξεχωριστές υπηρεσίες που τους παρέχονται, να δουν τα υπόλοιπα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, να πραγματοποιήσουν συναντήσεις, να γευτούν ξεχωριστές γεύσεις από το Δειπνοσοφιστήριο και φυσικά να δροσιστούν πίνοντας μπύρα ΕΖΑ. Κι όλα αυτά, έχοντας έντονες εικόνες από την ιστορία του Θρύλου.

WE ARE OLYMPIACOS

WHAT’S TRENDING? Ας γνωρίσουμε τους παίκτες του Ολυμπιακού, εκτός παρκέ. Τι τρώνε, τι μουσική ακούνε, που βγαίνουν;

ΚΕVIN PUNTER ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΣΕΙΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ; «The Fresh Prince of Bel-Air (O Πρίγκιπας του Μπελ Άιρ)».

AKOΛΟΥΘΕΙΣ ΤΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ; ΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΜΟΔΑ; «Όχι τόσο. Στην πραγματικότητα αγοράζω ότι μου αρέσει».

ΤΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ ΝΑ ΦΟΡΑΣ; «Λατρεύω να φοράω παντελόνια φόρμας. Είναι εξαιρετικά άνετα. Φόρμες και σορτς».

ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, ΠΟΙΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΘΑ ΦΟΡΟΥΣΕΣ; ΠΟΙΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΑΝETA; NETFLIX ή AMAZON; «Θα επιλέξω NETFLIX».

ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΔΕΣ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ;

«Έχω καιρό να δω κάποια ταινία. Η αγαπημένη μου είναι το ‘Βoyz n the hood’ (Τα παιδιά της γειτονιάς)».

«Αθλητικά. NIKE σίγουρα! Πάντα αυτά φοράω. Για εμένα είναι τα πιο άνετα παπούτσια».

ΜΕ ΤΙ ΤΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙΣ ΣΥΝΗΘΩΣ; «Με φόρμες και τζιν».

ΦΟΡΑΣ ΚΑΠΟΙΟ ΕΞΤΡΑ ΑΞΕΣΟΥΑΡ;

«Το αξεσουάρ που μου αρέσει πολύ είναι τα σκουλαρίκια. Έχω και κάποια βραχιόλια, αλλά πάντα φοράω τα σκουλαρίκια μου».

ΠΟΙΟΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗΣ ΣΟΥ ΝΤΥΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ;

«Ο Βασίλης. Είναι από τους πιο καλοντυμένους. Δεν ντύνεται καλύτερα από εμένα, αλλά έχει πολλά swang κομμάτια».

ΠΟΙΑ SOCIAL MEDIA ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ; «Twitter και Instagram».

ΤΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΣ;

«Ακούω όλα τα είδη. Ραπ, R&B, Soul… τα πάντα! Εξαρτάται από το πως νιώθω εκείνη τη στιγμή».

30 WE ARE OLYMPIACOS

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ;

«Ακούνε πολύ ελληνική μουσική, που δεν είναι και τόσο κακή, αλλά στην πλειοψηφία ραπ».

ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΜΕΡΗ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ;

«Δεν βγαίνω! Αλλά αν βγω θα πάω σε κάποιο ήρεμο μέρος, δεν κάνω κάτι τρελό».

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ;

«Για να είμαι ειλικρινείς κανένας στην ομάδα δεν χορεύει. Μάλλον εγώ είμαι ο καλύτερος χορευτής, με τις καλύτερες κινήσεις».

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;

«Δεν μου αρέσουν τα βίντεο παιχνίδια. Αν παίξω, θα προτιμήσω το 2Κ, αλλά γενικά δεν μου αρέσουν».

FIFA ή PRO EVOLUTION SOCCER; «Κανένα από τα δύο».

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΕ FIFA/PES ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ;

«Ειλικρινά δεν έχω ιδέα για αυτά τα παιχνίδια και γενικά δεν ξέρω ποιος είναι καλύτερος και ποιος χειρότερος».

ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ; «Ο Γουέιντ (Μπόλντγουϊν). Νομίζω πως παίζει συνέχεια fortnite».

WE ARE OLYMPIACOS

ΠΟΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ; «What’s up fool? Αυτό λέω εγώ και το λέει συχνά και ο Κώστας (Παπανικολάου). Βασικά το λέμε ο ένας στον άλλον συνέχεια».

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΡΩΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ; «Ότι έτρωγα παλιά, τρώω και τώρα. Δεν έχω αλλάξει συνήθειες».

32 WE ARE OLYMPIACOS

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ - ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΣΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ;

«Ναι. Θεωρώ πως μου ταιριάζει αυτό το κούρεμα και λέω να το κρατήσω».

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΣΟΥ;

«Όχι ποτέ, γιατί θεωρώ πως κάνω πολύ καλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι».

Santa Claus is coming to… ONE TEAM!

Άγιος Βασίλης δεν μπήκε από την καμινάδα στην τελευταία προπόνηση του ONE Team για το 2019, αλλά από την πόρτα του βοηθητικού του ΣΕΦ! Ο Μπράντον Πολ μεταμφιέστηκε στην πιο αγαπητή φιγούρα των γιορτών! Φόρεσε την ερυθρόλευκη βελουτέ στολή, άσπρη γενειάδα, ακόμη και… κοιλιά(!) και μοίρασε δώρα και πολλά χαμόγελα στους αθλητές των Ειδικών Σχολείων του «2ου ΕΕΕΕΚ Πειραιά Άνοιξη» και του «Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου Πειραιά». Εκεί βρισκόταν ο πρεσβευτής του Ολυμπιακού στο πρόγραμμα του ONE Team της Ευρωλίγκας, Σάσα Βεζένκοφ, παρέα με τον γκαρντ των «ερυθρολεύκων», Αντώνη Κόνιαρη. Αμφότεροι συμμετείχαν στην προπόνηση, που όπως πάντα συνδύασε την διασκέδαση με την εκμάθηση! Μετά το τέλος της άπαντες αντάλλαξαν ευχές και ανανέωσαν το ραντεβού τους με τη νέα χρονιά! ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!

34 WE ARE OLYMPIACOS

WE ARE OLYMPIACOS

36 WE ARE OLYMPIACOS

Το «ερυθρόλευκο» Χριστουγεννιάτικο γεύμα! Γιορτές χωρίς οικογενειακό τραπέζι δεν νοούνται! Παρά το «φορτωμένο» πρόγραμμα, η ΚΑΕ Ολυμπιακός διοργάνωσε σε γνωστό ξενοδοχείο των Αθηνών Χριστουγεννιάτική γιορτή για τις οικογένειες των παικτών, των προπονητών και των εργαζομένων της! Ρόλο Άγιου Βασίλη είχε ο Θρυλέωντας, ο οποίος μοίρασε δώρα στα μικρά παιδιά. Και τα μεγάλα παιδιά, πάντως, δεν έμειναν παραπονεμένα! Κληρώθηκαν ένα οικογενειακό ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη, ένα διήμερο στο Παρίσι και μια δωροεπιταγή από τη ΝΙΚΕ!

38 WE ARE OLYMPIACOS

WE ARE OLYMPIACOS

40 WE ARE OLYMPIACOS

WE ARE OLYMPIACOS

42 WE ARE OLYMPIACOS

Ο ΑΛΛΟΣ... NTANIEΛ ΠοΝτΕΝΣΕ Πόσο απέχει το να είσαι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο από το να εργάζεσαι σε φαστφουντάδικο; Στο μυαλό του Ντάνιελ Ποντένσε όχι πολύ! Ο πορτογάλος μέσος του Ολυμπιακού ξεδίπλωσε μέσα από το «We Are Olympiacos» τον… άλλο του εαυτό.

WE ARE OLYMPIACOS

Αν ήσουν καρτούν, ποιο θα ήσουν και γιατί; «Songoku. Γιατί τηλεμεταφέρεται, πετάει, είναι ο πιο δυνατός και πολύ αστείος».

Αν ήσουν ζώο τί θα ήσουν και γιατί; «Λιοντάρι, είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας και το ομορφότερο ζώο».

Αν δεν ήσουν Ποδοσφαιριστής τί επάγγελμα θα έκανες; « Θα δούλευα στα McDonald’s ή θα έκανα κάποιο άλλο σπορ».

Χωρίο ή πόλη; «Πόλη».

Πορτογαλικά τραγούδια ή ξένα; «Και τα δύο».

Μηχανή ή αυτοκίνητο και τί μάρκα; «Αυτοκίνητο. Ferrari».

44 WE ARE OLYMPIACOS

Βουνό ή θάλασσα; «Θάλασσα».

Πιστεύεις στους εξωγήινους; «Όχι».

Πιστεύεις στα ζώδια; «Κάποια πράγματα ναι, άλλα γενικότερα όχι ιδιαίτερα».

Πιστεύεις στα φαντάσματα; «Δεν ξέρω».

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι πάνω σου τί θα ήταν αυτό και γιατί; «Δεν θα άλλαζα τίποτα».

Αν θα μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω στην ζωή σου θα άλλαζες κάτι; «Μόνο μερικά παιχνίδια που έπαιξα ή μερικά παιχνίδια που δεν έπαιξα».

Είσαι μαμάκιας; «Όχι».

Γκολ ή ασίστ; «Γκολ».

Μπουζούκια ή ταινία στο σπίτι; «Club».

Πες μας το ποιο περίεργο περιστατικό με θαυμαστή/ θαυμάστρια. «Ήμουν στο σούπερ μάρκετ και ένας φίλαθλος ήρθε κοντά μου να με ρωτήσει αν είμαι ο Ποντένσε. Είπα ναι και μετά από δύο λεπτά ξαναήρθε για να μιλήσω στο τηλέφωνο με τον κολλητό του γιατί δεν το πίστευε».

Αν μπορούσες να διαλέξεις ανάμεσα στο να πετάς και στο να είσαι αόρατος, ποιο θα επέλεγες; «Αόρατος».

Πες μας το πιο τρελό σου ποδοσφαιρικό όνειρο. «Να γίνω ο καλύτερος του κόσμου».

Πες μας το πιο τρελό σου όνειρο γενικά. «Μια μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια».

Ξανθιές, μελαχρινές, καστανές ή κοκκινομάλλες; «Είναι το ίδιο για μένα».

Εάν μπορούσες να διαλέξεις μονάχα ένα τραγούδι που θα παίζει κάθε φορά που θα μπαίνεις μέσα στο δωμάτιο για το υπόλοιπο της ζωής σου, ποιο θα ήταν αυτό; «Τον ύμνο του Champions League».

Σε ενδιαφέρει η γνώμη των τρίτων; «Όχι».

Όταν μιλούν για σένα τρίτοι, τι θα ήθελες να λένε; «Πολύ καλό παιδί, αστείος και ευτυχισμένος».

Τι λατρεύεις και τι «μισείς» στο επάγγελμά σου; «Όταν χάνω, στην προπόνηση ή στον αγώνα».

Όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα ζητάς βοήθεια ή επιλέγεις να το λύσεις μόνος σου; «Το λύνω. Όταν δεν μπορώ προσπαθώ περισσότερο».

Είσαι μαμάκιας; «Την αγαπώ πάρα πολύ την μανούλα μου. Θεωρώ πως είμαι λίγο, αλλά στο νορμάλ όχι με υπερβολή».

Αν ήσουν ζωγράφος τί χρώματα θα έβαζες στον «καμβά» της ζωής σου; «Κόκκινο, γκρι, μαύρο και γαλάζιο».

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια; «Δεν μπορώ να τον φανταστώ».

Τι φοβάσαι; «Να γεράσω».

Όταν σε σταματούν στον δρόμο και σου μιλάνε νιώθεις άβολα; Εχεις αισθανθεί ποτέ; «Στην αρχή της καριέρας μου ναι, τώρα όχι». WE ARE OLYMPIACOS

WHEN I WAS 10 Taylor Rochestie Ζούσα…

««Όταν ήμουν δέκα ετών μετακομίσαμε από το Χιούστον, Τέξας στην Σάντα Μπάρμπαρα, Καλιφόρνια».

Η μπασκετική ομάδα στην οποία έπαιζα ήταν…

«Μια All Star ομάδα, η AAU. Εκπροσωπούσαμε την Σάντα Μπάρμπαρα».

Η ομάδα που υποστήριζα ήταν…

Έμενα μαζί με…

«Mε την μητέρα μου, τον πατέρα μου και τον αδελφό μου Άλεξ».

Τα κατοικίδια που είχαμε τότε… «Είχαμε έναν σκύλο. Ήταν ένα κόργκι Ουαλίας και το όνομά του ήταν Σκoρτ!».

Πήγα στο σχολείο…

«Στο Montecito Union School. Ήταν ένα τοπικό δημοτικό κοντά στο σπίτι μου».

«Αρχικά υποστήριζα λίγο τους Χιούστον Ρόκετς, όμως, στα δέκα άλλαξα και άρχισα να υποστηρίζω τους Λος Άντζελες Λέικερς, επειδή λόγω της μετακόμισής μας στην Σάντα Μπάρμπαρα άρχισα να πηγαίνω στα παιχνίδια τους».

Ο αγαπημένος μου παίκτης ήταν…

«Δεν είχα ποτέ αγαπημένο παίκτη. Πάντα μου άρεσε απλά να παρακολουθώ μπάσκετ και προσπαθούσα να μιμηθώ όλους τους παίκτες».

Το αγαπημένο μου πρόγραμμα στην τηλεόραση ήταν το… «Δεν είχα αγαπημένο τηλεοπτικό πρόγραμμα, γιατί ήμουν πάντα εκτός σπιτιού και έπαιζα».

Για πρωινό έτρωγα… «Η μαμά μου πάντα έφτιαχνε αυγά, με κάτι άλλο… Αυγά με τοστ, αυγά με κρουασάν, αυγά με βάφλα, αυγά με κάτι άλλο!».

Πήγαινα διακοπές… «Πάντα στο Kennebunkport Maine, μια μικρή πόλη κοντά στην θάλασσα. Πηγαίναμε κάθε καλοκαίρι με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου».

Ο καλύτερος μου φίλος λεγόταν…

«Δεν είχα έναν, αλλά τρεις! Ο ένας ήταν από το Τέξας, ο Τζίμι και έκανα στην Σάντα Μπάρμπαρα ακόμη δύο ‘κολλητούς’ φίλους, τους Μπακ και Γκραντ. Εξακολουθούμε να διατηρούμε επαφές».

Ο κόσμος με φώναζε… «Τ ή Τ-Μπόουν ή Τέιλορ».

46 WE ARE OLYMPIACOS

Στο πορτοφόλι μου είχα…

«Δεν είχα τίποτα, γιατί δεν είχα πορτοφόλι! Το πολύ να είχα πέντε δολάρια στην τσέπη μου».

Πήγαινα στο κρεβάτι…

«Οι γονείς μου πίστευαν πως πήγαινα στις δέκα, αλλά η αλήθεια είναι πως συνήθως πήγαινα στις δώδεκα».

Αυτό που λάτρευα να κάνω ήταν… «Σπορ. Πάντα αυτό αγαπούσα να κάνω».

Περίμενα ότι το βραδινό ήταν…

«Πότε δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο. Ότι ήταν στο τραπέζι το έτρωγα. Λατρεύω τα περισσότερα φαγητά, οπότε δεν είχα παράπονο».

Εκτός των σπορ, αγαπούσα:

«Να βλέπω ταινίες, να πηγαίνω στην παραλία και να είμαι με φίλους».

Αν είχα 100 ευρώ θα τα σπαταλούσα…

«Σίγουρα θα αγόραζα κάρτες του μπάσκετ και του μπέιζμπολ. Ήμουν συλλέκτης».

Το πιο «κουτό» πράγμα που είχα κάνει ήταν…

«Έχω κάνει πολλά, γιατί ήμουν ‘τρελό’ παιδί… Οπότε για να βρούμε τη σωστή απάντηση στην συγκεκριμένη ερώτηση, θα πρέπει να ρωτήσουμε τους γονείς μου».

Ο άνθρωπος που «αντέγραφα» ήταν ο…

«Σίγουρα ο αδελφός μου, Άλεξ. Είναι 2.5 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα και ότι έκανε εκείνος, έκανα και εγώ. Έπαιζε μπάσκετ για ένα διάστημα, αλλά δοκίμαζε όλα τα σπορ και το ίδιο έκανα και εγώ».

Το αγαπημένο μου μέρος στη γη ήταν… «Η Σάντα Μπάρμπαρα. Είναι το σπίτι μου».

Η χειρότερη μου συνήθεια ήταν…

Ολυμπιακός σήμαινε για εμένα…

«Τότε δεν σήμαινε τίποτα, αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα πόσο σπουδαίο κλαμπ είναι».

Άλλα σπορ που μου άρεσαν ήταν…

«Σχεδόν όλα! Ήμουν πολύ ανταγωνιστικός και προσπαθούσα να είμαι ο καλύτερος σε όλα όταν ήμουν μικρός. Αν κάποιος ήταν καλύτερος από εμένα συνέχιζα να ασχολούμαι με αυτό το σπορ, μέχρι να γίνω ο καλύτερος!».

«Ότι έλεγα πάντα ‘όχι’ στους γονείς μου».

Το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν…

«Ότι είχε να κάνει με αθλητικό εξοπλισμό. Δεν μου άρεσαν τόσο τα παιχνίδια, όσο το να βγαίνω έξω και να παίζω. Λάτρευα όλα τα σπορ, από Χόκεϊ, μπέιζμπολ, μπάσκετ, τένις, τα πάντα».

WE ARE OLYMPIACOS

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΖΟΝ; (5 πόντοι)

1. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. 2. Ο Αρτούρας Καρνισόβας ήταν ένας εκ των δυο ξένων του Ολυμπιακού. 3. Η Παρτιζάν απέκλεισε τον Ολυμπιακό στο κύπελλο Πρωταθλητριών αήττητοι στον Θρύλο.

2 ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ; (10 πόντοι) Ποιος παίκτης του Θρύλου έχει αυτό το τατουάζ;

FACESWAP (10 πόντοι) Ονόμασε τους δυο παίκτες που κρύβονται πίσω απ’ αυτό το πρόσωπο.

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ (2 πόντοι για κάθε σωστή απάντηση) 1. Είναι ο κάτοχος του ρεκόρ με τους περισσότερους πόντους σ’ ένα παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Σωστό ή λάθος; 2. Με ποιο νούμερο αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό; 3. Είναι Σέρβος. Σωστό ή λάθος; 4. Σε πόσες άλλες ελληνικές ομάδες αγωνίστηκε; 5. Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε για τέσσερις σεζόν. Σωστό ή λάθος;

48 WE ARE OLYMPIACOS

5 SNEAKERS CORNER (10 πόντοι) Σε ποιον ανήκουν αυτά τα παπούτσια;

ΒΡΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ (2 πόντοι για κάθε διαφορά) Η δεξιά φωτογραφία έχει πέντε διαφορές σε σχέση με την αριστερή. Μπορείς να τις βρεις;

ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΓΑΥΡΟΙ (10 πόντοι)

ΠΟΙΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΟ BUZZER BEATER; (10 πόντοι)

1. Είναι πρωταθλήτρια.

Ο τέταρτος τελικός με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ το 2016 έχει μείνει στη μνήμη όλων λόγω του buzzer beater του Σπανούλη στο τέλος της παράτασης. Για να πάει όμως το παιχνίδι στο έξτρα πεντάλεπτο χρειάστηκε ένα τρίποντο στο τέλος της κανονικής διάρκειας. Ποιος ήταν ο σκόρερ;

2. Όποτε βρίσκει χρόνο έρχεται στο ΣΕΦ. 3. Το μικρό της όνομα είναι Μαρία.

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

(5 πόντοι για κάθε σωστή απάντηση) 1. Σε πόσα Φάιναλ Φορ έχει αγωνιστεί ο Ολυμπιακός;

2. Ποιος έβαλε το πρώτο καλάθι του Ολυμπιακού στη νέα Ευρωλίγκα το 2000; 3. Ποιος ήταν ο προπονητής της ομάδας του Ολυμπιακού που έφτασε στις έξι καλύτερες της Ευρώπης το 1979;

10 ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ; (10 πόντοι) 1. Φορούσε τη φανέλα με τον αριθμό 5. 2. Η θέση του ήταν πλέι μέικερ. 3. Δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο με τον Ολυμπιακό. 4. Είχε ως προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. 5. Αγωνίστηκε για μια σεζόν με την «ερυθρόλευκη» φανέλα.

WE ARE OLYMPIACOS

1. 1997-98 2. Ουίλι Τσέρι 3. Μπράντον Πολ – Ουίλι Ριντ 4. Σωστό – Το 8 – Λάθος, Μαυροβούνιος – Τρεις – Λάθος 5. Στον Ουίλι Ριντ 6. Δεν υπάρχει το σήμα της Turkish Airlines – Λείπει το σήμα της ΝΙΚΕ από το ένα παπούτσι του Ρότσεστι – Λείπει το γράμμα Λ από το πανό στο πάνω μέρος της φωτογραφίας – Η σόλα στο παπούτσι του Κεμζούρα έχει γίνει μπλε – Λείπει το λευκό λογότυπο στην μπλούζα του διαιτητή 7. Μαρία Σάκκαρη 8. Βαγ γέλης Μάντζαρης 9. Δέκα – Ντίνο Ράτζα – Κώστας Μουρούζης 10. Μάικλ Χόκινς ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

«Η Τζάκι Γέμελος αποκαλύπτεται!» «Ξεχωριστό να είσαι μέλος του Ολυμπιακού»

50 WE ARE OLYMPIACOS

Η αθλήτρια της ομάδας μπάσκετ γυναικών του Θρύλου μίλησε για την μέχρι στιγμής εμπειρία της με την ερυθρόλευκη φανέλα, τις αήττητες νταμπλούχες Ελλάδας, τον κόσμο των Πειραιωτών, αλλά και τους αγαπημένους της παίκτες από το συγκρότημα του Κεστούτις Κεμζούρα! Ήρθε το καλοκαίρι στον Πειραιά, επιστρέφοντας στην αγαπημένη της Ελλάδα. Η Τζάκι Γέμελος είναι μία αθλήτρια πρότυπο για το γυναικείο μπάσκετ και όχι μόνο, αφού κατάφερε να ξεπεράσει τα τεράστια προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε και συνέχισε να παίζει στο κορυφαίο επίπεδο. Δεν φοβήθηκε, δεν τα παράτησε, όρθωσε το ανάστημά της και στάθηκε πιο δυνατή στα πόδια της. Και συνέχισε: «Είμαι χαρούμενη στον Ολυμπιακό και αισθάνομαι ενθουσιασμένη από την πρώτη στιγμή που ήρθα εδώ. Με το καλημέρα όλοι με «αγκάλιασαν» και είμαι τόσο πολύ ικανοποιημένη που επέστρεψα στην χώρα μου. Το να παίζεις στον κορυφαίο σύλλογο στην Ελλάδα είναι κάτι το ξεχωριστό. To να είσαι σε αυτήν την οικογένεια και στην καλύτερη γυναικεία ομάδα μπάσκετ στην χώρα, είναι τιμή για εμένα». Οι «ερυθρόλευκες» είναι αήττητες στην Ελλάδα. Το σερί τους όλο και αυξάνεται και γράφουν ιστορία στο γυναικείο μπάσκετ. Η Τζάκι Γέμελος ήρθε φέτος στον Ολυμπιακό και είναι στην ευχάριστη θέση να είναι μέλος αυτής της ομάδας. Ποιο είναι το συναίσθημά σου για το γεγονός πως θα υπάρχει πάντα το όνομά της δίπλα σε αυτές τις ιστορικές στιγμές; «Αυτό το αήττητο σερί που έχει ο Ολυμπιακός έχει προέλθει μέσα από την ομαδική δουλειά που γίνεται τόσα χρόνια. Ειλικρινά είναι κάτι φανταστικό, δεν ήμουν ποτέ μέλος μίας ομάδας που έχει τόσες συνεχόμενες νίκες και είναι κάτι ξεχωριστό και κάτι το οποίο λογικά, δεν θα μπορέσω να είμαι μέρος του ποτέ ξανά στην καριέρα μου», τόνισε η αθλήτρια των τετράκις νταμπλούχων Ελλάδας. Kαι συνέχισε «Είναι ένα πανέμορφο συναίσθημα το να μπαίνεις σε ένα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος γνωρίζοντας ότι ανήκεις στην

κορυφαία ομάδα και ότι δεν μπορεί κανείς να σε… αγγίξει. Αυτό είναι το συναίσθημα που έχουν τέτοιου επιπέδου ομάδες. Εννοείται όλοι θέλουν και έχουν στο μυαλό τους να μας κερδίσουν και να μας σπάσουν το σερί. Αλλά μέσα τους γνωρίζουν ότι δεν έχουν καμία απολύτως τύχη. Για μένα είναι ένα τέλειο συναίσθημα και είναι κάτι που το έχουμε πλέον ως αρχή στο μυαλό μας. Μπαίνουμε σε κάθε ματς γνωρίζοντας ότι θέλουν να μας σπάσουν το σερί και αυτό μας κρατάει σε εγρήγορση πάντα». Η ομάδα μπάσκετ γυναικών του Ολυμπιακού δεν κατάφερε να μπει φέτος στους ομίλους της Ευρωλίγκας Γυναικών. Aποκλείστηκε από την Μονπελιέ στην προκριματική φάση, όμως συνεχίζει το ευρωπαϊκό της ταξίδι στο Eurocup. Η Γέμελος είναι εκ των πρωταγωνιστριών του συγκροτήματος του Γιώργου Παντελάκη και νιώθει ικανοποίηση από όσα ζει στον Πειραιά σχετικά με την Ευρώπη. «Στο Eurocup μέχρι στιγμής τα πάμε καλά. Δεν θέλω να πω τέλεια, έχουμε αντιμετωπίσει δύο καλές ομάδες στην Ευρώπη, την Μονπελιέ και την Βαλένθια, και δεν καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη. Δεν έχει καμία σχέση να παίζεις ένα ματς στην Ελλάδα με το να παίζεις με ένα παιχνίδι στο Eurocup», τόνισε αρχικά και συνέχισε «Πιστεύω ότι κάναμε καλή δουλειά στον όμιλο και θα μπορούσαμε να πάρουμε το ματς με την Βαλένθια στο ΣΕΦ. Αλλά μαθαίνουμε από αυτές τις ήττες και γνωρίζουμε τι δεν πρέπει να κάνουμε στο μέλλον. Το σημαντικό για εμάς είναι ότι θέλουμε να συνεχίσουμε στην διοργάνωση και να δώσουμε χαρές στον κόσμο μας». Είναι αθλήτρια τοπ επιπέδου και ο κόσμος την αναγνωρίζει όταν την βλέπει στον δρόμο. Όχι μόνο εξαιτίας του ταλέντου της αλλά και για το πάθος που έχει, την αγάπη της για το άθλημα και γενικότερα πως το ζει αγωνιζόμενη με τα ερυθρόλευκα. «Οπου και να πηγαίνω, παντού υπάρχουν φίλοι του Ολυμπιακού. Είναι φοβερό αυτό» υποστήριξε, για τους οπαδούς του Θρύλου. «Και για αυτούς είναι πολύ σημαντικό να έχει επιτυχίες η ομάδα. Είναι κάτι σε ακολουθεί διαρκώς όταν είσαι σε μία ομάδα με το κύρος και τη νοοτροπία νικητή που έχει ο Ολυμπιακός. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το ζήσεις αλλού. Προσωπικά έχω εμπειρία από πάρα πολλές ομάδες στην καριέρα μου, σε πολλές χώρες και υπάρχει τεράστια απόσταση σε αυτό το κομμάτι. Σε ανεβάζει ψυχολογικά να έχεις τέτοιους οπαδούς και σημαίνει πολλά για σένα ως αθλητή. Οπότε οι φίλοι του Ολυμπιακού ήταν ο τεράστιος λόγος για την επιτυχία αυτού του συλλόγου και αυτής της ομάδας και χωρίς αυτούς δεν θα είμαστε εδώ αυτήν την στιγμή. Νιώθω τόσο τυχερή και ευλογημένη που έχω όλους αυτούς τους ανθρώπους στα εκτός έδρας παιχνίδια μας, στο γήπεδό μας, στον δρόμο και είναι πανέμορφο συναίσθημα να νιώθεις ευγνωμοσύνη που είσαι μέλος αυτού του κλαμπ και του προγράμματός του».

WE ARE OLYMPIACOS

Όταν μπορεί ξεκλέβει λίγο χρόνο για να δει μπάσκετ, αν και πρόσφατα έζησε από κοντά και την ατμόσφαιρα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Στο ΣΕΦ, πάντως, είναι θαμώνας στα εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα. «Ναι πηγαίνω και βλέπω όσο μπορώ τα ματς του Ολυμπιακού. Είδα και το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στο ‘Καραϊσκάκης’. Αυτό το ματς ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Πάντα ήθελα να δω ένα τεράστιο ματς και αυτό ήταν κάτι που θα μου μείνει για πάντα. Το πάθος, η ατμόσφαιρα των οπαδών μας... Ξέρεις σε ωθούν στο να παίξεις καλύτερα. Σου δίνουν κουράγιο και ενέργεια για να πάρεις τα πάνω σου όταν χάνεις και βρίσκεσαι πίσω στο σκορ. Είναι κάτι που δεν βλέπεις στην Αμερική τόσο πολύ. Εδώ αυτή η ομάδα είναι η ζωή τους. Ζουν για αυτήν και καθημερινά ασχολούνται με αυτή. Για μένα είναι τόσο συναρπαστικό να τους βλέπω. Το πώς… φλέγεται το γήπεδο, είναι κάτι που δεν το βλέπεις κάθε μέρα. Ήταν εντυπωσιακό. Το ίδιο και στο ΣΕΦ. Γίνονται παιχνίδια εξαιρετικά και γεμάτα σασπένς. Μακάρι να μπορούσα να πηγαίνω σε κάθε παιχνίδι της Ευρωλίγκας. Είναι τέλειο να είσαι μέσα στο γήπεδο και να τους βλέπεις να παλεύουν». Όσο για τους ποιοι είναι οι παίκτες που έχει ξεχωρίσει από την ομάδα του Κεμζούρα; Οι επιλογές ήταν δύο. Ο αρχηγός, Βασίλης Σπανούλης και ο Γιώργος Πρίντεζης. Ο λόγος; Είναι εντελώς διαφορετικός… Έχοντας το χαμόγελο που την χαρακτηρίζει, η Γέμελος απάντησε στην τελευταία μας ερώτηση λέγοντας: «Από τους αγαπημένους μου είναι ο Γιώργος Πρίντεζης για τα τατουάζ του, έχω και εγώ πολλά (γέλια). Όχι εντάξει, επειδή μου λες για το

52 WE ARE OLYMPIACOS

αγωνιστικό κομμάτι θα σου πω τον Βασίλη Σπανούλη. Η εμπειρία του, οι γνώσεις του, η σοφία του και το πώς αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, είναι κάτι το μοναδικό. Το επίπεδό του είναι πάνω από κάθε παίκτη. Ξέρει το πότε να πασάρει και πότε να σκοράρει. Εκπληκτικός…».

WE ARE OLYMPIACOS

54 WE ARE OLYMPIACOS

OFFICIAL PARTNERS | SEASON 2019-2020

WE ARE OLYMPIACOS

56 WE ARE OLYMPIACOS