SPORTHELDEN

SPORT HELDEN

Voordat het coronavirus zijn intrede deed gingen we met z’n allen uit van een zomer vol sportieve evenementen om van te genieten. Van het EK Voetbal, tot aan de Formule 1 Dutch Grand Prix in Zandvoort en de Olympische Spelen in Tokio. Deze feestjes zijn allemaal niet doorgegaan, maar gelukkig blijkt er voldoende sportief talent in de regio te zitten. Deze Utrechtse helden bedrijven iedere dag topsport met hun onderneming én hebben daadwerkelijk op hoog niveau gesport. Hoog tijd om hun indrukwekkende verhalen te vertellen.

Hardlopen 2018

Paul Zwama Instituut Voor Vitaal Ondernemen

Hoe is jouw professionele carrière als marathonloper ontstaan? ‘Ik ben op mijn veertiende begonnen met hardlopen. Eerst als extra conditietraining buiten het volleybalseizoen. Dat deed ik samen met mijn vader, maar ik kon het niet hebben dat hij sneller en verder liep. Dus werd ik fanatieker. Als snel viel ons volleybalteam uit elkaar en sloot ik aan bij een atletiekclub. In mijn jeugd ben ik behoorlijk gepest en hardlopen was voor mij een heerlijke uitlaadklep. Ik raakte negatieve energie kwijt en het is echt mijn redding geweest, besef ik nu.’ Paul bleek ook nog eens talent te hebben. ‘Vanaf mijn zeventiende heb ik de stap gemaakt om professioneel te gaan hardlopen bij Team 4 Mijl en trainde ik zeven à acht keer per week. Toen ging het echt los! Ik bleek heel lang rond mijn omslagpunt te kunnen lopen. Ik liep achttien tot negentien kilometer per uur.’ Met een persoonlijk record van 2:18:19 op de marathonafstand mag Paul zich inmiddels tot één van de snelste marathonlopers van Nederland noemen.

Wat was jouw sportieve hoogtepunt? ‘In 2018 heb ik het wereldrecord hardlopen op de loopband verbroken en in 2014 werd ik Nederlands kampioen marathon. Ik heb verschillende NK-medailles gewonnen, maar eigenlijk is één van mijn mooiste momenten toen ik als underdog en 21ste op de ranglijst voor het eerst voor Nederland mocht uitkomen op het Europees kampioenschap. Dat was in 2009. Ik werd toen verrassend achtste! Dat voelde enorm goed. Alsof ik het EK zelf had gewonnen.’

En het dieptepunt? ‘Als ik dan een dieptepunt moet noemen is dat de nacht voor de marathon van Hamburg in 2016. Ik was in topvorm en kon mij kwalificeren voor het EK, maar ik kreeg die nacht voedselvergiftiging. Ik kon dus niet meedoen, terwijl ik twee dagen later tijdens een training de limiet liep voor de EK-kwalificatie. Heel zuur. Ik vond het een hartverscheurend moment, maar ik denk liever niet al te veel terug aan dit soort momenten, want eigenlijk had ik vooraf nooit durven dromen dat ik zoveel zou bereiken.’

Wie is jouw held op sportief gebied? ‘Er is een aantal atleten waar ik veel respect voor heb, maar Eliud Kipchoge springt daar wel bovenuit. Hij is de Usain Bolt

van de marathonlopers en de enige die de marathon onder de twee uur heeft gelopen, maar hij blijft nederig en down to earth. Tijdens een training in Kenia slaapt hij ook gewoon op een matje. En verder is het een genot om hem te zien lopen. Het is zelfs eigenlijk om jaloers op te worden, hoe soepel hij 21 kilometer per uur loopt. Hoewel je nooit de tienduizenden kilometers ziet die daaraan voorafgaan en alles wat hij ervoor moet doen en laten om dit punt te bereiken.’

Wat was jouw laatste sportieve succes? ‘Ik had mijzelf veel druk opgelegd in het bedrijfsleven en in de topsportwereld, waardoor ik niet meer kon genieten .. van het sporten of mijn werk. Dan krijg je door stress meer last van blessures. Na twintig jaar topsport was het kaarsje opgebrand. Toen ik afgelopen december weer geblesseerd raakte, knapte er iets in mij. Na een moeilijke periode voel ik mij nu sterker dan ooit. Zo’n tijd van bezinning geeft ruimte om te groeien en ik ben eigenlijk ook dankbaar voor de afgelopen zware maanden, want toen is ook het besef gekomen hoeveel ik te danken heb aan het hardlopen. Twintig jaar lang draaide mijn hele leven om hardlopen en ik heb mooie mensen leren kennen. Dat laat ik niet zomaar achter mij, maar nu train ik weer om dat ik het leuk vind en dat is toch ook wel een groot succes te noemen.’

Robert Havekotte Van Luin Assurantien

Welke sport beoefende je, waar en op welk niveau? ‘Ik doe al vanaf de basisschool aan waterpolo. Ik ben begonnen in Bilthoven bij BZC Brandenburg en heb daarna vijf jaar gespeeld bij Polar Bears in Ede. We speelden twee keer de halve finale van de Champions League en werden drie keer landskampioen. Ik heb met het Nederlands team meegedaan aan verschillende EK’s en WK’s, maar in onze sport zijn de Olympische Spelen toch het mooiste om mee te maken. In 1992 namen we deel aan de Spelen in Barcelona. Ik heb jarenlang op het hoogste niveau gespeeld, maar in deze sport kun je niet leven van een profcarrière. Uiteindelijk was het niet meer te combineren met mijn werk en kon en wilde ik niet meer op het hoogste niveau spelen. Ik ben daarom gestopt met de topsport en ben weer teruggegaan naar Bilthoven, want daar liggen toch mijn roots. Inmiddels ben ik coach en geef ik trainingen.’

Wat was jouw sportieve hoogtepunt? ‘Uiteindelijk zijn we in 1992 negende geworden op de Olympische Spelen. Een heel goed resultaat als je nagaat dat het kwalificeren op zich al een hele prestatie is. Hierna is Nederland nog twee keer geplaatst en daarna nooit meer. Dat komt omdat waterpolo in veel landen een professionele sport is, waar spelers de ruimte krijgen om veel te trainen. Wij moesten het altijd combineren met een baan. Toevallig hadden we in die tijd een generatie met veel talent. We speelden in die periode ook twee keer de halve finale van de Europa Cup. Sportief gezien was dat een betere prestatie, maar de Olympische Spelen was een mooiere belevenis. De hele wereld draait dan namelijk twee weken alleen maar om de Spelen en dat is echt supergaaf. Dat is bij iedereen blijven hangen!’

En het dieptepunt? ‘Ik denk nooit vanuit het negatieve en dieptepunten kan ik eigenlijk niet noemen. Uiteraard wil je altijd hoger eindigen, de finale winnen. We werden negende op de Olympische Spelen, dus we hadden ook wel achtste kunnen worden. In 1988 speelden we tijdens het OKT - Olympisch Kwalificatie Toernooi in Drachten. We hebben ons toen niet geplaatst en dat was toch wel een dikke teleurstelling.’

Wie is jouw voorbeeld op sportief gebied? ‘Dat kan er maar één zijn: Johan Cruijff. Voor honderd procent mijn held! Los van het feit dat het een sporter was waar je met open mond naar keek, was het een man die altijd dacht in oplossingen. Waren er problemen, dan loste hij dat – geheel op eigen wijze – op. Hij heeft de Johan Cruyff Academy opgericht. Zo bood hij sporters die bij een profclub werden opgeleid of al profvoetballer waren de mogelijkheid om topsport met een studie te combineren. Toen heeft hij de Johan Cruyff Academy opgericht. Het was zo’n inspirerende man, nog steeds eigenlijk. Ik verplicht mijn kinderen ook bijna, om zijn boeken te lezen.’

Wat was jouw laatste sportieve succes? ‘Dat ik het gevoel voor sport aan mijn kinderen heb doorgegeven. Met mijn beide kinderen zijn we met waterpolo Nederlands jeugdkampioen geworden. Mijn dochter speelt nog steeds op hoog niveau waterpolo en mijn zoon is later gaan voetballen en staat inmiddels onder contract als keeper bij ADO Den Haag. Ze hebben allebei hun eigen droom nagejaagd en dat is mijn grootste succes.’

Waterpolo 1992