We stappen het leven veel te weinig in met open vizier. Een kind dat voor de allereerste keer
sneeuw ziet, beschouwt dat als een werelds fenomeen waarvan de schoonheid zijn meerdere
niet kent. Wij zien alleen nog de overlast van stoepen proper maken, vroeger vertrekken naar
het werk en gladde plekken op de weg. Terwijl dat kind al zit te dagdromen van sneeuwbalveldslagen,
iglo’s bouwen en engelen maken in de maagdelijk witte tuin. Perspectief bepaalt alles
in het leven. Hoe je ’s ochtends de deur uitstapt (of de trap af, voor de thuiswerkers onder ons),
het legt een filter over de rest van je dag. Misschien blijkt die immer zagende collega op het
werk vandaag wel opvallend constructief of vertelt ze een mop die je je hele leven zal bijblijven.
Want je weet nooit wat er op je pad zal belanden.
