4 minute read
Microplastics in lucht, water, ijs en sediment
Terwijl allerhande belanghebbenden onder UN-vlag zich in de week voor Sinterklaas in Punta del Este in Uruguay hadden verzameld om te praten over een nieuw Global Plastics Treaty, kwam de universiteit van Staffordshire met minder best nieuws: ook Antarctica ontkomt niet aan vervuiling met microplastics.
Een nieuwe studie heeft synthetische plastic vezels in lucht-, zeewater-, zee-ijs -en sedimentmonsters aangetroffen, die zijn genomen in de Antarctische Weddellzee. De universiteit van Staffordshire heeft geholpen bij de forensische analyse van monsters die door wetenschappers van de universiteit van Oxford en Nekton (een onderzoeksinstituut zonder winstoogmerk) zijn verzameld tijdens een expeditie om het schip van sir Ernest Shackleton, de Endurance, te ontdekken. De resultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Marine Science.
Laatste ongerepte omgevingen In alle monsters werden vezelige polyesters gevonden, voornamelijk uit textiel. De meeste geïdentificeerde microplasticvezels werden gevonden in de Antarctische luchtmonsters, waaruit blijkt dat Antarctische dieren en zeevogels ze zouden kunnen inademen. "Het probleem van de microplastic vezels is ook een probleem in de lucht dat zelfs de laatst overgebleven ongerepte omgevingen op onze planeet bereikt", verklaarde co-auteur Lucy Woodall, professor aan de afdeling biologie van de Universiteit van Oxford en hoofdwetenschapper bij Nekton. "Synthetische vezels zijn wereldwijd de meest voorkomende vorm van microplasticvervuiling en de aanpak van dit probleem moet centraal staan in de onderhandelingen over het Plastic Treaty."
‘Crime scene’- tape Wetenschappelijke en forensische experts van Staffordshire University, Nekton's Oxford en samenwerkende laboratoria van de Universiteit van Kaapstad en de Nelson Mandela Universiteit hebben een reeks aan onderzoeksmethoden gebruikt om de monsters te analyseren. Behalve optische (Polarised Light Microscopy) en chemische (Raman Spectrometry) onderzoekstechnologieën is ook een gespecialiseerde ‘crime scene’- tape, ontwikkeld door Staffordshire University, toegepast om het type polymeer te identificeren. Polaire front Bij de modellering van de luchttrajecten is gebruikgemaakt van een methode die ‘Air Mass Back Trajectory Analysis’ wordt genoemd. Uit een modelanalyse van luchttrajecten bleek dat gebieden met grotere aantallen vezels in verband werden gebracht met winden uit het zuiden van Zuid-Amerika. De ontdekking toont aan dat de Antarctische circumpolaire stroming en het daarmee verbonden polaire front niet, zoals eerder werd gedacht, fungeert als een ondoordringbare barrière die zou hebben verhinderd dat microplastics het Antarctische gebied binnenkwamen. "Oceaanstromingen en winden zijn de vectoren voor plasticvervuiling om zich over de hele wereld en zelfs tot in de verste uithoeken van de wereld te verplaatsen", deelde Nuria Rico Seijo, Nekton Research Scientist, de co-hoofdauteur van het onderzoek, mee. "De grensoverschrijdende aard van microplasticvervuiling levert meer bewijs voor de urgentie en het belang van een sterk internationaal verdrag inzake plasticvervuiling."
Zee-ijs hoogste concentratie microplastics Het team ontdekte ook dat de concentratie microplastics veel hoger was in zee-ijs dan in andere soorten monsters. Uit onderzoek blijkt dat er elk jaar microplastics worden ingesloten tijdens het ontstaan van de zee-ijslaag. "Zee-ijs is mobiel, kan enorme afstanden afleggen en de permanente ijsplaten van het Antarctische continent bereiken, waar het voor onbepaalde tijd kan worden ingesloten met zijn verzamelde microplasticverontreinigingen", aldus dr. Mánus Cunningham, Nekton Research Scientist, de co-lead auteur van het onderzoek, mee. "Wij geloven dat de opname van microplastics in het meerjarige zee-ijs in combinatie met de seizoensgebonden veranderingen ervan ook kan worden beschouwd als een tijdelijke ‘put’ en als een van de belangrijkste transporteurs van microplastics binnen het Antarctische gebied."
Onderzoek heeft uitgewezen dat ook Antarctica niet ontkomt aan vervuiling met microplastics.(Foto Nekton)
Sedimentmonsters Tijdens de Weddell Sea Expedition werd ook uitgebreid onderzoek gedaan naar sedimentmonsters die op een diepte van 323 tot 530 meter onder het zeeoppervlak werden opgehaald. "Onze ontdekking van microplastics in sedimentmonsters van de zeebodem heeft het bewijs geleverd van een ‘plastic zinkput’ in de diepten van de Antarctische wateren", zei professor Woodall. "Opnieuw hebben we gezien dat plastic vervuiling over grote afstanden wordt getransporteerd door wind, ijs en zeestromingen. De resultaten van ons onderzoek tonen gezamenlijk aan hoe belangrijk het is om de plasticvervuiling wereldwijd terug te dringen."
Oproep Volgens het onderzoeksteam voegen de bevindingen de urgentie toe voor een bindend, wereldwijd overeengekomen verdrag om te voorkomen dat microplastics in het milieu, met name de oceanen, terechtkomen. Vooruitlopend op de discussies over het wereldwijde plasticverdrag roepen zij beleidsmakers op om: - de wereldwijde vervuiling en productie van plastic verminderen door een robuust mondiaal verdrag inzake plastic te sluiten dat voortbouwt op nationale en regionale initiatieven; - acties ter vermindering van de plasticuitstoot afstemmen op natuurlijke en maatschappelijke doelstellingen om meerdere positieve resultaten voor de samenleving te bereiken; - lokale gemeenschappen in staat stellen programma's te ontwikkelen en te gebruiken die oplossingen voor het beheer van plastic afval gedurende de hele levenscyclus ondersteunen.
Zij voegen eraan toe dat bezorgde individuen ook een rol kunnen spelen door eenvoudige leefgewoonten aan te nemen om de verontreiniging door synthetische microvezels te verminderen. De studie ‘The transport and fate of microplastic fibres in the Antarctic: The role of multiple global processes’ is te lezen in het tijdschrift Frontiers in Marine Science. www.frontiersin.org/journals/marine-science www.nektonmission.org www.staffs.ac.uk www.unep.org
