VERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWSVERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWS
Groepsfoto onder het viaduct van Born.
Junikleuren in het landschap.
Fietsvierdaagse in de Oostkantons Aangezien ik de Vennbahn al twee keer fietste, heb ik meteen ingetekend toen ik de aankondiging van de GR-fietsvierdaagse in Bütgenbach las. De Oostkantons zijn te mooi om thuis te blijven. ÆÆ Tekst en foto’s Jan Neirinck
Donderdag 7 juni
Een bont gezelschap verzamelt zich in Bütgenbach. Bart, de jongste, is 56 en nestor Jan is van 1946. Verrassing: twee bekenden uit mijn geboortedorp. Bijna de helft rijdt elektrisch, wij zweren nog bij Duracell in de knieën. Vandaag staat een westelijke lus richting Stavelot op het programma, eerst 28 km dalen en dan het zware werk. In groep fietsen is opletten geblazen, afremmen en optrekken, uitwijken en ruimte laten. De laatste man – vrouw in dit geval, Marie-José – zorgt samen met Marc, de leider van de wegkapiteins, en Christine, de kopmadam, dat de tocht op een veilige en vlotte manier verloopt. Stoppen als het moet, plassen als
Slingeren door de Oostkantons.
60 | Op Weg 2018-3
het kan en verder fietsen en genieten. We picknicken tussen de marktkramen in Stavelot en kruipen dan omhoog uit het dal richting Pont en Ligneuville, lastig, bijwijlen heel lastig. De motards – sorry, de elektrische fietsen – zoeven ons voorbij. Even probeer ik te volgen, maar dat betekent opgebrand voor de rest van de dag! In Ondeval belanden we terug op de RAVeL en na enkele kilometers kunnen we uitblazen in brasserie ‘Les Quatre Saisons’ in Faymonville. We genieten van een lekker biertje, de tongen komen losser en we leren elkaar wat beter kennen. Nog een kleine lus naar Worriken en de eerste dag van 60 km zit er al op.
Oorlogsverleden.
VERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWSVERENIGINGSNIEUWS VERENIGINGSNIEUWS
We krijgen gezelschap van railbikers.
De Oostkantons zijn te mooi om thuis te blijven.
Vrijdag 8 juni
Vandaag fietsen we oostwaarts richting Duitsland. Kronenburg is een verborgen parel aan de Kyll. Zon overdag en regen ’s nachts: ideaal voor de natuur. Een bonte mix van bloemen bloeit langs de vroegere spoorlijn: lupine, vingerhoedskruid, wilde klaver, margrieten en nog zoveel meer, een lust voor het oog. Af en toe moeten we uitwijken voor de trage weggebruiker: reuzeslakken dwarsen ons pad. Tot de middagstop is het zo goed als vlak. Villa Kronenburg ligt wel halverwege de heuvel, dat wordt dus klimmen. De Duitse Eifel met zijn mooie landschappen, kleine verzorgde dorpen en vele bossen is een topbestemming voor de recreatieve fietser. Sommigen zouden er het noorden of hun portefeuille bij verliezen, maar alles komt goed. Terugkeren naar ons bivak doen we via Berk, Frauenkron, Hünningen en Krinkelt. En krinkelen doet het. We genieten met volle teugen, steeds maar op en neer, we overwinnen ‘bergen’, klimmen uit de dalen en bollen door tot de laatste stop voor vandaag: Taverne Drosson in Wirtzfeld. Een triple van Val-Dieu, echte onvervalste bouletten uit Bütgenbach en tweemaal trappen en we zijn thuis, met 58,5 km op de teller.
Zaterdag 9 juni
We worden gewekt door het klokkengelui van de St-Stefanuskerk. Iedereen heeft goed geslapen, de buitenlucht of de dagelijkse kilometers doen blijkbaar goed. Vandaag fietsen we in België, zuidwaarts. Sankt Vith
Meer van Butgenbach.
Monschau.
is ons verste punt. De landschappen blijven dezelfde, maar toch blijven ze verrassen. Postkaartuitzichten boven, idyllische dorpjes in het dal. Een combinatie van knooppunten (Hoge Venen-Eifel) en RAVeL brengt ons naar onze picknickstop. Aan het viaduct van Born houden we halt voor de obligate groepsfoto met brug. ’s Namiddags kiezen we oostwaarts, door het Ourdal, richting Schönberg. De stop in ‘Zum Burghof ’ komt niks te vroeg, het is drukkend warm en een verfrissing zal deugd doen. Nog even op de tanden bijten en we komen terug op de L45a. Het laatste stuk loopt als een trein, niet moeilijk op een RAVeL. Morgen is de laatste fietsdag, reden genoeg om na het avondeten de koppen nog eens bij elkaar te steken en te verbroederen tussen oost en west.
Zondag 10 juni
De laatste lus gaat noordwaarts naar Monschau. Over de dam klimmen we naar Berg, hoe kan het ook anders met zo’n naam. Langs het kamp van Elsenborn komen we in Sourbrodt terug op de Vennbahn en krijgen we gezelschap van railbikers. Binnendoor richting Monschau gebeurt het. Een afdaling en meteen erna stijgen, enkele fietsers vallen bijna stil, er wordt uitgeweken, gehaperd en Agnes gaat tegen de grond. Schaafwonden en meteen een kanjer van een buil, een helm had dit kunnen voorkomen. Een laatste stop in Küchelscheid en dan freewheelen we naar Bütgenbach terwijl enkele regendruppels onze laatste kilometers verstoren.
n...
Zonder woorde
2018-3 Op Weg |
61