‘Gods visie op de mens en zijn problemen staat centraal’

40 JAAR PASTORALE COUNSELING ‘Gods visie op de mens en zijn problemen staat centraal

In september bestaat het Centrum voor Pastorale Counseling (CPC) veertig jaar. Vele Nederlanders en Belgen volgden en volgen hier pastorale cursussen. Interview met oprichter Jef De Vriese.

Het Centrum voor Pastorale Counseling (CPC) komt voort uit een geloofsstap die Jef De Vriese maakte tijdens zijn studie klinische psychologie in Leuven (België). “Ik kwam in contact met studenten van de christelijke studentenvereniging Ichtus en daarmee kwam ik in contact met het evangelie.” Jef kreeg een levend geloof en daardoor veranderde zijn kijk op zijn vakgebied, de psychologie. “Gods visie op de mens en zijn problemen komt niet altijd overeen met wat de psychologie daarover leert. Ik denk aan wezenlijke vragen zoals: is de diepste identiteit van de mens goed of zondig? Is God erbij betrokken of niet? Kun je je problemen uit eigen kracht oplossen of heb je de Heilige Geest nodig? Ik kwam tot de conclusie dat ik in de seculiere hulpverlening mensen niet wezenlijk kon helpen.

‘Kun je je problemen uit eigen kracht oplossen of heb je de Heilige Geest nodig?’

Om een voorbeeld te geven. In de cognitieve gedragstherapie gaat het erom dat mensen veranderen door ze anders te laten denken. Maar de Bijbelse benadering gaat veel verder dan dat. Romeinen 12 vers 2 (NBG) zegt: wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene. De vraag is dan: houd je in je denken rekening met wat God zegt? En ‘denken’ is in de Bijbel niet alleen cognitief, maar ook geestelijk. Het principe is hetzelfde als bij de seculiere gedragstherapie: mensen anders laten denken. Maar inhoudelijk zijn er verschillen omdat je Gods inhoud zoekt. Op die manier wilde ik mensen gaan helpen.”

Oprichting

Na zijn afstuderen, in 1982, vestigde Jef zich als zelfstandig psycholoog en richtte het CPC op, vanuit zijn verlangen om mensen te helpen vanuit een christelijke, pastorale benadering. Niet lang daarna werd het CPC onderdeel van het Bijbelinstituut België – nu bekend onder de naam Evangelische

‘Gods visie op de mens en zijn centraal’

Theologische Faculteit – in Leuven. Walter Barrett en Dirk Lemmens, beiden theoloog, sloten zich aan en er volgde een uitbreiding van het werk naar Nederland. Jef: “Het bestuur van de voormalige Stichting Ontwikkeling Evangelische Hulpverlening vroeg ons in 1984 om pastorale cursussen te geven. Dat werd de cursus ‘Inleiding pastorale counseling’ waarmee we mensen opleiden die zich in hun gemeente bezighouden met pastoraat – de voorganger of het pastorale team. Later is daar ons eerste boek uit voortgekomen, Helpen met de Bijbel.

Velen boeken volgden en ook hebben velen de pastorale cursussen van het CPC gevolgd in de afgelopen veertig jaar. De cursussen en boeken behandelen pastorale vraagstukken die in een gemeente kunnen spelen zoals depressie, angst, huwelijksproblematiek, opvoedingsproblemen, enzovoort. Jef: “Jaarlijks hebben we vijftig tot zeventig cursisten. Dat zijn mensen die zich bezighouden met het pastoraat in hun gemeente, en voorgangers, maar ook christenen die voor hun eigen leven een stevig fundament voor geestelijk welzijn zoeken.”

Discipelschap

De bedoeling van de cursussen is dat ze aansluiten bij wat speelt in de gemeente. Jef: “Dat benaderen we heel praktisch, vanuit de Bijbel. Bijvoorbeeld met Romeinen 12, waar het gaat over de onderlinge liefde: hoe pas je dat toe? Dan kom je uit bij Filippenzen 4 – ‘als je deze dingen doet, dan zal de vrede van God met je zijn’. Het gaat om een bepaalde manier van denken en doen; de Bijbelse principes vertalen naar de praktijk van alledag. Eigenlijk zijn de cursussen een geconcentreerde vorm van discipelschapstraining. Mensen horen over de leiding van de Heilige Geest, maar hoe gaat dat dan? Dat is zeker bij mensen die worstelen met persoonlijke problemen een vraag. Ze denken: ik kan dat niet, ik geloof niet genoeg. In het pastoraat kun je aansluiting maken op deze twijfels.”

In het tweede cursusjaar ligt de focus op huwelijk en huwelijkspastoraat. In het derde jaar op pastorale bediening. Hoe organiseer je pastorale zorg in je eigen gemeente? Met daarbij ook aandacht voor pastorale theologie: wat geloof je nou eigenlijk? Jef: “Veel mensen missen een theologisch kader. Doordat mensen op verschillende plekken – gemeente, conferenties, boeken en internet – hun informatie

‘Eigenlijk zijn de cursussen een geconcentreerde vorm van discipelschapstraining’

Toekomst

In september wordt het veertigjarig bestaan van het

CPC gevierd. Begin volgend jaar gaat Jef De Vriese met pensioen.

Maar het werk gaat door, want de nood is door de jaren heen nog steeds groot. Daarom is het jubileumfeest ook een moment om vooruit te kijken, naar de toekomst. Het CPC heeft een app laten ontwikkelen waarmee mensen vrij toegang hebben tot onder andere

Metamorfose, het magazine van CPC, een Bijbels dagboek, videobestanden en een overzicht van alle uitgegeven boeken. Jef: “We hopen dat veel mensen en kerken gebruik zullen maken van de door ons verzamelde kennis van de afgelopen veertig jaar, en van nieuwe informatie die we de komende jaren zullen toevoegen.”

Opvolging is er in Nederland in de persoon van Martin Penning. Zelf hoopt Jef nog lang betrokken te blijven als vrijwilliger, als de gezondheid dat toelaat. “Tien jaar geleden kreeg ik de diagnose leukemie. De prognose was dat ik tien jaar zonder behandeling zou kunnen. Die tijd is nu voorbij. Ik hoop op nog tien zulke jaren, maar het kan ook heel snel gaan ineens. Ik wil heel graag beter worden, maar als ik moet kiezen tussen ziek blijven, of vandaag genezen en alles inleveren wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, dan is mijn keuze: ziek blijven. Want ik ben veranderd. Ik ben gevoeliger geworden voor noden van anderen, ik ben meer empathisch en geduldiger. De focus van mijn leven is nog meer komen te liggen op wat echt belangrijk is: bidden en mensen helpen. Ik weet nu op gevoelsniveau wat ziekte voor mensen betekent. Ik geniet van elke dag en ben God dankbaar dat ik mag uitdelen aan andere gebroken mensen. Ik vertrouw op Hem.” •

Jubileumfeest

Op 10 september vindt de viering van het veertigjarig bestaan van CPC plaats in Amerongen en een week later in Heverlee, België. Het thema van de dag is ‘De trouw van God’. Jef De Vriese: “We willen God de eer geven voor ons jubileum, en vanuit de Bijbel iets over zijn karakter zeggen.” De dag is voor iedereen toegankelijk, wel graag aanmelden via www. pastoralecounseling.org.

TEKST Carina Bergman

krijgen, is het voor gemeenten niet altijd goed zichtbaar wat gemeenteleden weten en geloven. Het is fragmentarisch en mist vaak samenhang. Grote levensvragen zoals wat de zin van het lijden is, blijven buiten beschouwing. De moeiten van het leven en de volharding krijgen niet zo makkelijk meer een plekje in het geloofsleven.”

EENHEID TOT ZEGEN VAN NEDERLAND

Begin juli kwamen gelovigen uit tientallen landen naar Nederland voor de Awakening Europe Conferentie. Samen hadden ze één doel: Jezus prediken. Honderden mensen gaven hun leven aan Jezus.

De evangelisatiecampagne van Awakening Europe is een initiatief van Ben Fitzgerald, een Australische evangelist, thans voorganger van een gemeente in Duitsland. Vanuit Nederland was een leidersteam betrokken met vertegenwoordigers uit vele kerkgenootschappen en organisaties, en voorgangers uit tientallen kerken in Rotterdam.

The ‘Call Back’

Fitzgerald had een aantal jaar geleden een visioen waarin hij zag hoe mensen die vrucht waren van het werk van Europese zendelingen, in grote getalen naar Europa kwamen om hier het evangelie opnieuw te prediken. Het continent dat zendelingen uitzond over de hele wereld, is nu zelf zendingsgebied. Fitzgerald deed een oproep en honderden, voornamelijk jonge mensen kwamen vanuit alle windstreken naar Rotterdam. Enthousiast, vol energie en vooral met veel liefde voor Jezus deelden ze het evangelie met velen. Mensen gaven spontaan hun leven aan Jezus, er vonden genezingen plaats en er werd zelfs iemand gedoopt in de fontein op het Hofplein, in hartje Rotterdam.

Hoogtepunten

‘s Avonds vonden er evangelisatiediensten plaats in Ahoy. Duizenden mensen zongen, aanbaden God en luisterden naar de vele buitenlandse sprekers. Gods aanwezigheid vulde de ruimte.

De respons op de radicale bekeringsboodschap die ook hier klonk was indrukwekkend. Sommige mensen renden naar voren en vielen op hun knieën voor Jezus. Honderden kwamen naar voren voor bekering of een hernieuwde keuze. Sommigen moesten van bovenin het stadion komen en de toestroom van mensen duurde soms minutenlang. Het is lang geleden dat ik zoveel (jonge) mensen tegelijk een keuze zag maken voor Jezus.

Eenheid

Op zondagochtend werd het kruis, bekend van The Passion op televisie, door vele voorgangers uit Rotterdam de zaal ingedragen. Aan het einde van de dienst werd hetzelfde kruis door landelijke leiders, onder het zingen van Jezus overwinnaar weer naar buiten gedragen, terwijl vlaggen van 220 landen een haag vormden. De eenheid tussen leiders, waarbij het kruis centraal stond, maakte op velen indruk en was van grote waarde.

Het was een zegen voor ons land dat zovelen gekozen hebben om verder te kijken dan de eigen ‘cultuur’ of ‘kleur’. De samenwerking tussen organisaties en kerken die echt veel van elkaar verschillen was uniek. Eenheid brengt zegen, volgens Psalm 133. Dat begint met een keuze, met respect en de ander uitnemender achten dan jezelf. En het belangrijkste, door Jezus echt centraal te stellen. Als we daarvoor kiezen, gaan we grote dingen zien in Nederland.•

TEKST Ruben Flach

MARIJKE EN PIET PUNT MARIJKE EN PIET PUNT BOODSCHAPPERS BOODSCHAPPERS VAN HOOPVAN HOOP

Rond de tijd dat dit magazine op de mat valt, is het groot feest in Caranvani in Bolivia, want op 3 september wordt het dertigjarig bestaan van Casa de Esperanza (Huis van Hoop) gevierd. Piet en Marijke Punt zijn erbij aanwezig, want hun namen zijn onlosmakelijk verbonden met dit project. Een zoektocht naar God en zijn wil voor dit echtpaar en hun 3 opgroeiende kinderen ging eraan vooraf.

Die zoektocht begon in 1976. Marijke worstelde met de boodschap van een ‘sociaal evangelie’ zoals dat in hun Gereformeerde Kerk werd geleerd. Daarin werd Jezus neergezet als symbolisch figuur en zeker niet als Zoon van God en als Verlosser. Marijke: “Ik dacht: als het evangelie niet meer inhoudt dat dit, dat stop ik ermee. Of de Bijbel is waar, maar dan ook helemaal, of niet waar en dan gooi ik ‘m weg en ga niet meer naar de kerk.”

Dan nodigt haar schoonzus Marijke uit voor een bijbelstudiekring in Roosendaal en ze besluit op de uitnodiging in te gaan. Elke veertien dagen reist ze veertig kilometer heen en veertig kilometer terug om deze kring te bezoeken. Ze proeft er de liefde van God en begint de Bijbel te lezen. Elke keer laat God haar nieuwe dingen zien waardoor haar geloof groeit. Nog datzelfde jaar maakt ze een bewuste keuze en wordt een kind van God.

Voor Piet zijn de dingen waar Marijke mee bezig is wonderlijk en ook moeilijk, zeker als ze begint over haar verlangen zich te laten dopen. Piet worstelt, Marijke wacht, totdat Piet door een doopbespreking overtuigd raakt dat deze doop de Bijbelse weg is. In 1977 ontvangen ze samen de geloofsdoop en worden deel van een gemeente in Oud Beijerland en later in Klaaswaal.

Marijke en Piet Punt luisterden naar Gods stem, gingen als zendelingen naar Bolivia en openden er een kindertehuis.

Roeping

Een paar jaar later horen ze Johan Smoorenburg spreken in hun gemeente. Hij vertelt over zijn zendingswerk op Haïti en de opvang van weeskinderen. Ook vertelt hij dat hij op zoek is naar een echtpaar om hem bij dit werk te helpen. Er gebeurt iets bij Piet en Marijke. Spreekt God tot hen? Ze hebben nooit over zending nagedacht. Thuis bij de koffie praten ze verder en komen tot het besluit dat deze oproep voor hen bestemd was. Ze nemen contact op met Johan, maar het contact leidt tot niets en de deur naar Haïti blijft gesloten.

Toch was dit niet het einde van hun verlangen om God te gaan dienen; er gaat een aantal jaren overheen en het verlangen groeit. Ze spreken erover met elkaar als gezin, ze bidden en op een morgen wordt Marijke wakker en zegt tegen Piet: “Ik heb een visioen gehad en ik zag de kaart van Zuid-Amerika. We gaan naar Bolivia!” Piet wil graag een persoonlijke bevestiging en stelt voor om het woord Bolivia op een stukje papier te schrijven en te bewaren in een gesloten envelop. Een jaar later zegt dochter Annemiek plotseling: “Mamma, als het zo gemakkelijk is om de stem van God te verstaan dan weet ik waar we naartoe zullen gaan.” Marijke is verbaasd en vraagt haar: “Maar waarheen dan?” “Naar Bolivia”, zegt ze en ze vertelt dat ze daar een jaar lang voor gebeden heeft.

‘Ik heb een visioen gehad: we gaan naar Bolivia!’

Vanaf dat moment beginnen de voorbereidingen voor het gezin: het lezen van informatie en het zoeken naar adressen van mogelijke contacten. Heel hun leven komt in het teken te staan van hun doel: Bolivia. In januari 1987 vertrekt het gezin uit Nederland en begint een bijzonder avontuur; niet alleen voor Piet en Marijke maar zeker ook voor hun kinderen Marieke, Annemiek en Gertjan; zij zijn dan 15, 14 en 11 jaar oud. Het worden intensieve jaren waarin alle facetten van zendingswerk voorbijkomen: bijzondere ontmoetingen, de taal leren en moeilijkheden overwinnen.

Esperanza

In de beginperiode brengen Kees en Fieke Goedhart het gezin een bezoek en zij adviseren Piet en Marijke om samen te gaan bidden voor de toekomst van hun bediening. De oproep jaren eerder van Johan Smoorenburg voor ‘hulp aan dakloze kinderen’ komt weer duidelijk in beeld en na een periode van overleg en onderzoek besluiten Piet en Marijke om een tehuis te bouwen voor kinderen zonder ouders; een thuis en een liefdevolle opvoeding vanuit hun christelijk geloof om hen een hoopvolle toekomst te geven.

Dat is het begin van Casa de Esperanza – Huis van Hoop; en het is ook het begin van een ontroerende en bemoedigende geschiedenis van hoe God Piet en Marijke, hun gezin en vele medewerkers heeft gebruikt om deze boodschap van hoop te brengen. Piet: “Niet alleen onze droom over het kinderhuis is uitgekomen, maar ook de droom voor een trainingsschool voor jonge christenen die in 1998 van start ging en waar sindsdien tientallen jonge mensen zijn opgeleid en gevormd tot werkers in hun gemeente of in de zending.”

Door lichamelijke omstandigheden moesten Piet en Marijke stoppen met deze intensieve arbeid en in 2006 hebben zij de leiding kunnen overdragen aan een Boliviaans echtpaar - Fidel en Charo Corrales. Terugkijkend zeggen Piet en Marijke over het werk in Bolivia: “We zijn steeds weer diep geraakt door de trouw van God. Voor ons, ons gezin en voor alles wat we hebben mogen doen.” •

TEKST Henk Dik

Het complete verhaal van de bediening van Marijke en Piet Punt is beschreven in het boek En God zei: Ga!, te bestellen via www.casadeesperanza.nl.