14 minute read
Geloofsgetuigen
GLADYS AYLWARD De kleine vrouw met het Boek
Ondanks de tegenstand die ze ervoer, volgde het voormalige dienstmeisje Gladys Aylward haar roeping en werd zendelinge in China.
“Het is met oprechte spij t, dat ik u moet aanraden juffrouw Aylward niet te accepteren. Ze heeft een roeping om God te dienen – ze is oprecht en moedig. Maar wij kunnen niet de verantwoordelij kheid op ons nemen om een vrouw van 28, met zulke beperkte christelij ke ervaring en scholing, naar China te zenden.” De commissieleden van de China Inland Mission mompelden hun instemming met het besluit van de voorzitter en Gladys werd binnengeroepen. Ze was klein en tenger, haar donkere haar had een scheiding in het midden en was netjes opgestoken; haar glimlach en levendige ogen deden haar gezicht oplichten - een vriendelij k en vrolij k Londens dienstmeisje.
De voorzitter sprak lovende woorden over haar geloof en motivatie, maar bleef bij zij n standpunt dat zij niet geschikt was om naar China uitgezonden te worden. Nadat zij de kamer verlaten had kwam hij haar achterna en vroeg: “Wat gaat u nu doen, juffrouw Aylward?” “Ik weet het niet,” zei ze. “Alles wat ik weet is, dat God niet wil dat ik weer dienstmeisje word; Hij wil dat ik iets doe voor Hem en niet voor mezelf.”
Zware reis
Gladys Aylward (1902-1970) werd geboren in een arbeidersgezin in Edmonton, Londen. Ze werkte al een aantal jaar als dienstmeisje toen ze bij een opwekkingsdienst overtuigd raakte van haar missionaire roeping voor China.
Hoewel ze werd afgewezen door de China Inland Mission bleef zij bidden en vertrouwen dat God voor haar een deur zou openen om naar China te gaan. Ze spaarde elke cent van haar geringe loon dat ze als huishoudster verdiende, ging extra werk doen en verkocht al haar spullen. In een zendingsbij eenkomst hoorde zij dat een 73-jarige zendelinge in China – Jeannie Lawson –haar werk wilde overdragen aan een jonger iemand.
Gladys zei: “Dat is voor mij , dat ga ik doen” en schreef een brief aan Jeannie Lawson die haar uitnodigde om naar Tientsin te komen. Met twee koffers vertrok Gladys op 15 oktober 1932 voor een treinreis door Nederland, Duitsland, Polen en Rusland. Het was een ongelooflij k zware reis met talloze moeilij ke momenten en het laatste deel door een met sneeuw bedekt Siberië. De trein ging niet verder dan Vladivostok en het leek alsof er geen mogelij kheid was dat zij verder zou kunnen reizen. Gladys bad dat de Heer uitkomst zou geven en dat gebeurde: met een Japans vrachtschip mocht ze meevaren naar Japan en vandaar opnieuw verder met een schip naar China. Na een reis vol gevaren kwam zij , 25 dagen na haar vertrek, aan in Tientsin in China. Enkele dagen later vertrok ze met een begeleider naar de zendingspost in het dorpje Yangcheng, en daar ontmoette ze Jeannie Lawson.
Herberg
Het dorp waar ze woonden vormde een belangrij ke pleisterplaats voor muilezelkaravaans die soms weken tot maanden onderweg waren. Het oude gebouw waar ze woonden was ooit een herberg geweest en Jeannie stelde voor om het weer als zodanig te gaan gebruiken. Ze gaven het de naam ‘The eight happinesses’ (‘de acht vreugden’, te weten liefde, deugdelij kheid, mildheid, geduld, trouw, waarheid, schoonheid en toewij ding). Ze zorgden tegen een redelij ke prij s voor voedsel voor de muilezels en voor een bed en eten voor hun drij vers. In de avonden was er gratis entertainment: Jeannie en Gladys vertelden verhalen over Jezus. Sommige van de bezoekers werden christen en de verhalen werden doorverteld op andere karavaanroutes. De herberg werd een geliefde plaats voor de muilezeldrij vers.
Eerzaam
Al in het eerste jaar dat Gladys in Yangcheng was, stierf Jeannie Lawson en stond ze voor de enorme uitdaging het werk voort te zetten. Ze deed dat met grote toewij ding en volharding. Ruimte ontbreekt om een uitvoerige beschrij ving te geven van hoe God haar heeft kunnen gebruiken voor de zorg voor weeskinderen, het in veiligheid brengen van 100 kinderen tij dens de Japanse bezetting van China en zelfs het beëindigen van een opstand van gevangenen. Haar Chinese vrienden waren zo onder de indruk van haar toewij ding dat zij een Chinese naam kreeg: Ài Wěi Dé, letterlij k: de deugdzame of eerzame.
Het dienstmeisje uit London werd bekend als ‘de kleine vrouw met het Boek’ en dat Boek – het Woord van God – heeft een onbeschrij flij k diepe indruk gemaakt op alle mensen die zij in haar leven mocht ontmoeten.
Na het begin van de communistische overheersing in China keerde zij in 1947 terug naar Engeland voor dringende medische zorg, maar China bleef trekken en tien jaar later keerde zij terug naar Formosa (het huidige Taiwan) en ging zij verder met het zendingswerk. Zij stichtte er een weeshuis dat later naar haar vernoemd zou worden. Op 3 januari 1970, kort voor haar 68e verjaardag, stierf Gladys Aylward. Ze werd begraven op een kleine begraafplaats in Taiwan.
In 1957 verscheen een boek over het leven van Gladys en haar verhaal maakte zoveel indruk dat het een jaar later verfilmd werd met de Zweedse actrice Ingrid Bergman in de hoofdrol, onder de titel De herberg van het zesde geluk. •
TEKST Henk Dik
GODS HART VOOR WEDUWEN , EN VERDRUKTEN
DEREK PRINCE
God heeft me iets op het hart gelegd; een sleutel voor Gods kinderen om nog veel meer in liefde naar de wereld uit te reiken dan we op dit moment doen. Het betreft onze verantwoordelijkheid als christenen om te zorgen voor de wezen, de weduwen, de armen en de verdrukten.
WEZEN ,
VERDRUKTEN
Ik denk dat we ons er veel te weinig van bewust zijn hoe hartstochtelijk veel God geeft om mensen die verdrukt worden. En dat zijn er veel! Het grootste deel van de wereldbevolking is op de een of andere manier in verdrukking, hetzij door armoede en honger, hetzij door foute regimes. Het aantal mensen dat een eerlijke behandeling krijgt en een menswaardig bestaan leidt, is maar een klein deel van de totale wereldbevolking. God geeft om hen. Hij houdt van hen. Hij wil hen helpen en is bovendien ontzettend kwaad op degenen die hen verdrukken.
In Psalm 68:6 staat over God: Vader van de wezen en Rechter van de weduwen: dát is God in Zijn heilige woning. In Psalm 103:6 staat vervolgens: De Here doet rechtvaardige daden en recht aan alle onderdrukten.
Het ligt in Gods aard om voor de ellendigen te zorgen, en Hij verlangt naar recht voor de armen. Maar laten we eerlijk zijn; er zijn niet veel plekken – ook niet in het westen - waar de armen werkelijk recht wordt gedaan. Hierin ligt voor ons een roeping als christenen.
Job
Zelf vind ik het altijd enorm inspirerend om te zien hoe Job met zijn medemensen omging. Als een oor mij hoorde, prees het mij gelukkig; als een oog mij zag, getuigde het ten gunste van mij. Want ik bevrijdde de ellendige die om hulp riep, en de wees die geen helper had. De zegen van hem die verloren ging, kwam over mij; en het hart van de weduwe deed ik vrolijk zingen (Job 29:11-13).
Wie kan hem dat nazeggen? Heb jij ooit iets gedaan waardoor het hart van de weduwe vrolijk ging zingen? Maar weet je, weduwen zijn niet eens zo ver weg. Twee hoofdstukken later, in Job 31, verdedigt Job zich tegenover God. Dat doet hij door een aantal zonden op te sommen waaraan hij zich niet schuldig heeft gemaakt, zoals níet zorgen voor de armen (Job 31:1619). Vervolgens zegt hij: Als ik mijn vuist gezwaaid heb tegen de wees, omdat ik zag dat er hulp voor mij in de poort was, laat dan mijn schouder van het schouderblad vallen, en laat mijn arm dan van zijn pijp afbreken! (Job 31:21-22).
Wat een krachtige uitspraak! Begrijp je wat Job hier zegt? ‘Als ik mijn arm niet heb gebruikt om iemand die in nood is te zegenen, om weduwen te helpen en hongerige mensen te voeden, dan heeft mijn arm geen recht op een plek in mijn lichaam, dan kon ik net zo goed geen arm hebben!’
Egoïsme
Ik voel me zo uitgedaagd door deze woorden. Zouden jij en ik hetzelfde kunnen zeggen? Zelf kom ik uit de meer welgestelde kringen van de Britse samenleving.
Je zult mij niet horen klagen over dingen die ik niet heb, want ik heb veel meer gekregen dan ik verdien. Maar ik ben gaan beseffen dat de meeste mensen in alleen al mijn eigen land niet krijgen wat ze zouden moeten krijgen. En dit geldt voor alle landen. Miljoenen mensen worden achtergesteld, verdrukt, en hebben grote moeite te overleven. En de belangrijkste oorzaak hiervoor is menselijk egoïsme. Ieder zorgt voor zichzelf. Wist je dat je christen kunt zijn en tóch heel egoïstisch? Je kunt in tongen spreken en tegelijk erg zelfgericht zijn, altijd maar bezorgd om jezelf. Ik geloof in het spreken in tongen; ik doe het elke dag. Maar dat is geen vervanging voor mijn karakter.
In Jesaja 58 staat een passage die David Wilkerson de ‘sleutel tot voortdurende opwekking’ noemt. In vers 6-7 staat: Is dit niet het vasten dat Ik verkies: dat u de boeien van de goddeloosheid losmaakt, dat u de banden van het juk ontbindt, dat u de onderdrukten vrij laat heengaan en dat u elk juk breekt? Is het niet dit, dat u uw brood deelt met wie hongerlijdt, en de ellendige ontheemden een thuis biedt, dat, als u een naakte ziet, u hem kleedt, en dat u zich voor eigen vlees en bloed niet verbergt?
Omzien
Je kunt je ogen sluiten voor het leed om je heen, je ‘verbergen voor je eigen vlees en bloed’. Maar als je de confrontatie met de nood van je medemens aangaat, en je actief inzet om daar iets aan te verbeteren, volgt deze prachtige belofte van God: Dan zal uw licht doorbreken als de dageraad, en uw herstel snel intreden. Uw gerechtigheid zal voor u uit gaan en de heerlijkheid van de HEERE zal uw achterhoede zijn. Dan zult u roepen en de HEERE zal antwoorden, dan zult u om hulp roepen en Hij zal zeggen: Zie, hier ben Ik (Jesaja 58:8-9a).
Deze tekst bevat een garantie voor verhoord gebed. Maar de voorwaarde is dat we omzien naar mensen in nood. Door mijn opvoeding in welgestelde kringen hoorde ik bij het deel van de samenleving dat niet besefte dat er mensen waren die hulp nodig hadden. We waren niet ‘tegen’ hen; we waren gewoon onverschillig tegenover hun situatie. Maar ik geloof echt dat deze boodschap de aanzet kan zijn tot opwekking. Hoe staat het met de mensen die jou werkelijk nodig hebben? Als jij vandaag de opdracht zou krijgen de armen, de verdrukten, de wezen en weduwen uit te nodigen, zou je dan weten wie je moest vragen? We leven gevoelsmatig zo ver van hen vandaan, maar ze hebben ons wel nodig!
Alleenstaande moeders
Ik heb echt een last op mijn hart gekregen voor alleenstaande moeders. Toen ik met Ruth trouwde was ze een alleenstaande moeder met drie kinderen. Haar man had haar in de steek gelaten. Het is belangrijk ons te realiseren dat de meeste alleenstaande moeders het erg moeilijk hebben. Ik geloof dat hier een belangrijke taak ligt voor de kerk. Ik hoorde eens een broeder zeggen: “Het is hun eigen zonde die hen in moeilijkheden heeft gebracht.” Maar dat is valse vroomheid en bovendien klopt het niet. Sommigen van hen zijn bewust ongetrouwde moeders, dat klopt. Maar voor het merendeel geldt dat niet. En zelfs al zou dat wel het geval zijn, in welk evangelie leert Jezus ons zondaars te veroordelen, in plaats van genade en liefde voor hen te hebben? Want juist zij hebben genade nodig. De meesten van hen worstelen, en veel van hen hebben niet eens schuld aan hun situatie. Ik geloof dat de kerk iets kan doen voor alleenstaande moeders.
De sleutel tot geluk is niet dat je iemand hebt die jou liefheeft, maar dat jij iemand hebt om lief te hebben. Dat is wat in het leven blijdschap geeft. Er zijn mensen niet ver bij jou vandaan die jouw liefde nodig hebben. Misschien zijn het mensen die je niet makkelijk kunt liefhebben. Ze kunnen zelfs wat bitter zijn en boosheid in zich hebben. Soms zijn ze boos op God: “U hebt me niet rechtvaardig behandeld. Waarom is mij dit allemaal overkomen?”
Maar als je werkelijk gelukkig wilt zijn, dan moet je iemand zoeken om liefde aan te geven. Dat zal een groot verschil maken in je leven. Het is geweldig om bemind te worden. Er zijn veel mensen die van mij houden, hoewel ik het niet verdien. Maar ik zeg je dat het liefhebben van iemand die niet geliefd wordt pas werkelijk diepe vreugde in mijn hart brengt. De glimlach op zo’n gezicht te zien als ze zeggen: “Nu heb ik een vriend” - dát brengt blijdschap.
Liefdevol
Omgekeerd gaat dit principe ook op. Zelfzucht is een sleutel tot ellende. Je kunt heel geestelijk zijn en heel toegewijd aan de gemeente, en er toch behoorlijk ellendig aan toe zijn, omdat je ongemerkt te veel met je zelf bezig bent. Dus ik wil voorstellen dat we als Kerk van Jezus creatief gaan nadenken wat we gaan doen voor alleenstaande moeders. Voor de meeste mensen die huizen en gezinnen hebben ligt hier een uitdaging. Niet ver bij jullie vandaan woont een alleenstaande moeder die door jou geholpen zou kunnen worden. Bovendien komen door de vele echtscheidingen vandaag de dag heel wat alleenstaande moeders vertwijfeld en zoekend de kerken binnen. Hoe kunnen we er op een praktische, liefdevolle manier zijn voor deze groep?
Een praktisch voorbeeld: iets wat voor een vrouw vaak moeilijk is, is het onderhouden van een auto. Zelf ben ik ook niet technisch en er zijn een heleboel dingen aan een auto die ik niet snap. Gelukkig heb ik schoonzoons die me erbij helpen, dus ik hoef me geen zorgen te maken. Maar voor een vrouw alleen is het lastig om verantwoordelijk te zijn voor een auto. Het kan zijn dat haar baan en haar praktische leven afhankelijk zijn van die auto. Dus als je haar daarbij zou kunnen helpen, heb je er een vriend bij! Doe niet vroom en vertel haar niet dat je haar wilt winnen voor de Heer. Zeg gewoon: “Ik heb gemerkt dat je door een moeilijke tijd gaat, misschien kan ik je van dienst zijn.” Na een poosje zal er in haar hart iets veranderen, niet omdat ze over Gods liefde hóórt, maar omdat ze zijn liefde ervaart. Dat is de uitdaging waarvoor we staan in deze tijd. •
INSPIRERENDE 1E GLS IN ZWIJNDRECHT
Op vrijdag 25 en zaterdag 26 november vond de eerste editie van de GLS plaats in Drechtsteden (Zwijndrecht). Ondernemers, voorgangers, studenten en leiders uit diverse (non-profit)organisaties - al dan niet met hun teams - lieten zich inspireren door toespraken van toonaangevende leiders uit binnen- en buitenland.
Een kleine greep uit de reacties van de aanwezigen:
“Ga zo door! Het is keihard nodig, zeker in deze tijd waar veel medewerkers in organisaties bijna (mentaal) omvallen.”
“Heel blij met Opwekking als organisator. De content van de GLS is zo waardevol. Mooi dat er ook een Nederlandse ondernemer was die iets deelde.”
“GLS heeft mij een betere leider gemaakt wat zich direct vertaalt in het tot hun recht komen van mijn medewerkers.”
“Ik haal er heel veel inspiratie uit. Het is echt een jaarlijks moment van stilstaan bij wat het geloof voor mij betekent, hoe ikzelf ben gegroeid het afgelopen jaar, wat er is gebeurd op persoonlijk en zakelijk vlak en het helpt me bij de koers van mijn bedrijf.”
“Door de GLS heb ik beter inzicht in mijzelf gekregen, dingen ontdekt waar ik aan wil werken en ook nieuwe ideeën opgedaan.”
Ook een GLS meemaken?
Op vrijdag 27 en zaterdag 28 januari vindt de tweede editie van de GLS plaats – met hetzelfde programma als in november. Locatie: Veenendaal. Opgeven kan via www.globalleadershipsummit.nl
