SAMEN KOM

Pieter Struik

Het lijkt tegenstrijdig. We zijn drukker dan ooit, we zijn voortdurend (online) verbonden met iedereen. En toch... volgens het ministerie van Volksgezondheid voelt meer dan de helft van de Nederlanders zich eenzaam. Waarom voelen we ons eenzaam of alleen? En wat wil God eigenlijk?

Toen maakte God, de Heer, de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen (Genesis 2:7 NBV).

Elke keer als ik het lees, valt me op hoe wonderlijk mooi God met mensen begint! God, die na het scheppen van hemel en aarde, uit stof de mens creëert. Het doet me denken aan de kleurrijke klei waarmee mijn dochters zo heel toegewijd en nauwkeurig boetseren. Als de mens vorm heeft gekregen, volgt het leven zelf. Heel intiem; God blaast de levensadem in de neus. Het eerste wat Adam ziet als hij zijn leven krijgt en zijn ogen opent, is God. En God zegent de mens.

Speciaal voor zijn pronkstuk legt God een tuin aan met allerlei prachtige bomen en heerlijke vruchten. Een rivier bevloeit de tuin. God ‘draagt’ de mens erin. Een wonderlijk tafereel. Maar ondanks al deze schoonheid en al deze intimiteit in de hoogste vorm, horen we God denken in vers 18 Het is niet goed dat de mens alleen is... Alleen zijn, is niet goed voor ons mensen. Dat is een woord van God zelf. Hoe mooi jouw leven er ook uitziet. Hoe goed het ook is in de basis. Hoe dichtbij God je ook leeft, je kunt jezelf zomaar alleen voelen. Eenzaam. En hoewel stilte of stille tijd heel heilzaam kunnen zijn; alleen is niet de bedoeling.

Nieuw!

Nadat alle dieren bij de mens zijn gebracht, blijkt dat er voor de mens geen partij goed genoeg is om met hem ‘samen’ vorm te geven. Dan gaat God weer aan het werk. God doet iets nieuws. Een nieuwe creatie, een nieuw