in jouw wijk PIONIER

Martin Brand en Evert-Jan Ouweneel, werkzaam voor het Leger des Heils, deelden tijdens een seminar op de Pinksterconferentie hun ervaringen met pionier zijn in de wijk.

Martin Brand is pionier in Harderwijk, hij vertelde: “Als christenen hebben we een grote verantwoordelijkheid om in onze eigen omgeving open te staan voor ieder mens, zonder drempels. Ik ben dat gaan inzien toen ik op mijn twintigste met een aantal huisgenoten woonde van wie er één, Marijke, een zelfverklaard satanist was. Al haar vrienden kleedden zich in het zwart. Maar er gebeurde een wonder: één van haar vrienden kwam tot geloof! Hij wilde zich aansluiten bij de kerk, maar omdat hij nog geen kledingadvies had gekregen, ging hij in zijn lange zwarte jas en gothic look, maar wel met een vernieuwd hart waarin Jezus woonde, de kerk in. De mensen schrokken zich rot! Het werd hem duidelijk dat hij zich maar beter kon aanpassen. Hij was welkom, maar niet precies zoals hij eruitzag.

Toen hij zich liet dopen, was ook Marijke uitgenodigd. Het was de eerste keer in haar leven dat Marijke een kerk binnen zou gaan. Ze liep naar de ingang van de kerk, toen er een oud vrouwtje naar buiten kwam. Die keek haar aan en zei: ‘Als jij hier naar binnen gaat, vlieg je in de fik.’ Na die woorden draaide het vrouwtje zich om en liep terug de kerk in. Overbodig te zeggen dat Marijke die doopdienst niet heeft meegemaakt. Diezelfde nacht had ze nachtmerries. Ze was bang om dood te gaan en voelde zich te ellendig om naar school te gaan. Maar ze heeft naar mijn weten nooit meer een poging gedaan naar een kerk te gaan.

Ik denk bijvoorbeeld aan Marco. Een jongen van 22, die zich enkele weken geleden liet dopen. Drie jaar geleden kwam hij voor het eerst binnen, diep verstopt in zijn hoodie. Hij was meegenomen door Michèle. Marco geloofde niet in God, maar hij vond Michèle wel leuk. Een paar weken later kwam hij opnieuw. Soms bleef hij maar een kwartiertje, of hij rookte tussendoor een sigaretje. Hij gebruikte verschillende soorten drugs en zat van tijd

Wonderen

Het is onze verantwoordelijkheid dat de Marijkes van deze wereld merken dat ze onvoorwaardelijk welkom zijn bij God, of ze nou wel of niet bij ons passen. Jezus is gelukkig niet gebonden aan een plek of kerk. Hij wil door jou heen de mensen liefhebben. Ook de mensen die denken dat ze niets ‘hebben’ met de kerk. Op dit gebied heb ik de afgelopen jaren wonderen meegemaakt.

tot tijd vast in de gevangenis. Maar al die tijd lieten we merken: je bent welkom, ook als je andere mensen stoort. Op een dag zat er in de collectemand ineens een groot kruis. Iemand herkende dat als Marco’s ketting. “Ja”, zei Marco toen ik hem ernaar vroeg, “ik heb geen geld, maar ik wilde toch iets geven dat waardevol is.”. Tijdens een andere zondag gaf hij aan dat hij wel eens wilde bidden en dus knielden we samen neer. Toen hij hoorde dat Heilssoldaten niet drinken, roken of verdovende middelen gebruiken, besloot hij: “Ik wil Heilssoldaat worden.”. Inmiddels gebruikt hij al een jaar niets meer en gaat hij door de wijk als een levend wonder.

Zo kan ik doorgaan met verhalen over mensen die al snel ontdooien voor God als ze bij de voordeur zonder voorwaarden worden welkom geheten. Ons land heeft dit soort oases zo nodig, plekken waar mensen kunnen komen, christenen en niet-christenen samen, waar het veilig is om te delen, te lachen, te huilen, en om Jezus liefde te ontdekken, of daar gewoon jarenlang van te genieten. Omdat Jezus houdt van mensen, ook van mensen die niet van Hem houden. Misschien ben jij wel de pionier in jouw buurt.”

Kansen

Pionieren in een tijd van ontkerkelijking, dat klinkt als een uitdaging. Toch zijn er juist nu nieuwe kansen, vertelde Evert-Jan Ouweneel in aanvulling op Martins verhaal. Hij is Directeur Strategie bij het Leger des Heils en deelde vier dingen die hem opvallen over de geestelijke toestand van Nederland.

“Nederland heeft het hoogste aantal atheïsten en agnosten in Europa. Tegelijkertijd heeft ons land ook het hoogste percentage actieve christenen. Maar staar je niet blind of dit soort statistieken. Er zijn inderdaad minder religieuzen in ons land dan niet-religieuzen, maar degenen die overblijven konden wel eens toegewijder zijn dan ooit.

Wat me ook opvalt, is dat we spiritueel sprakeloos aan het worden zijn. Het grote verhaal waar wij deel van uitmaken, van de God die via Abraham en dankzij Jezus Christus ons zoekt en mensen verbindt, kennen mensen niet meer. In onze tijd zeggen we dat we vooral authentiek moeten zijn. Maar als we allemaal authentiek zijn, kun je de meest bijzondere dingen die je meemaakt, niet uitleggen aan een ander die jouw ‘taal’ niet snapt. Die spirituele sprakeloosheid leidt tot een vorm van eenzaamheid die heel schrijnend is.

Betekenisvol leven

Ook opvallend: Nederland scoort hoog in de Geluksmeter, maar we zijn niet erg weerbaar. Zodra het tegenzit, raken we snel in de put. We geven aan gelukkig te zijn, maar ervaren niet altijd dat we een betekenisvol leven leiden, waarin ons gevoel van waarde en betekenis niet afhankelijk is van de omstandigheden, of het mee zit of tegen, maar gewoon om het feit dat we er zijn. Uit onderzoek blijkt echter dat een betekenisvol leven de kans op angststoornissen met ruim vijftig procent vermindert en de kans op stemmingsstoornissen met bijna dertig procent.

In dit alles schuilt een geweldige bodem voor het evangelie! De tijd is echter voorbij dat we als grote betweters wel eens even zullen vertellen hoe het allemaal zit. Nu ons als kerk de macht uit handen is geslagen, worden we mooier. Dat is typisch die tegendraadse logica van Gods koninkrijk. Want nu wij geen macht meer hebben, nemen we weer een dienende houding aan. Nu we nergens meer over kunnen opscheppen, worden we nederiger. Nu we zien dat het christendom in ons land heeft gefaald, worden we milder naar elkaar. Nu we klein en kwetsbaar zijn geworden, zoeken we weer de eenheid als christenen op. Nu de grote kerkinstituten niet meer aanspreken, gaat het weer om samen zijn. Geen kerkje spelen, maar samen optrekken. En nu de grote dogma’s niet meer aanspreken, gaat het gewoon weer om inspireren. Het is goed om een toontje lager te zingen en

Wat ik heb, kan God vermenigvuldigen

gewoon weer mens onder de mensen te zijn. Wat heerlijk dat we niet meer de christen hoeven uit te hangen, want dat lukte niet. We mogen bidden: ‘Vader, dank U dat we uw dochter of zoon mogen zijn. Laat me vandaag met U meebewegen in uw liefde, en laat de mensen daarvan proeven.’ Het gaat gewoon weer om delen wat je hebt. Het enige wat we kunnen zeggen is: ‘Ik heb niet de wijsheid in pacht. Alles wat ik heb, zijn wat broden en visjes. Maar wat ik heb, kan God vermenigvuldigen.’ En als die ander het niet kan geloven, kun je vragen: ‘Mag ik het namens jou bij mijn God neerleggen?’ We hoeven niets te pretenderen, maar zeggen alleen: er is een veel groter Iemand bij wie ik het graag neerleg wat jij nu met me deelt.

Laat je dus niet gek maken door de logica van de wereld, dat groei altijd vooruitgang betekent en dat sterk altijd beter is. Als de kerk kleiner en zwakker wordt, kan Gods kracht juist zichtbaar worden.

Dat is de tijd waarin we leven. Een tijd waarin nieuwe dingen kunnen ontstaan, om de simpele reden dat wij met lege handen staan, die God kan vullen.” •

Dit artikel is gebaseerd op het seminar ‘Allemaal geroepen? Missie in de wijk in de praktijk’. Bewerking voor dit artikel: Joyce de Jongh. Het volledige seminar is nog tot 1 september terug te kijken op https://digitalepinksterconferentie. nl/video/allemaal-geroepen-missiein-de-wijk-in-de-praktijk/