08ΕΧ20 Δροσινού Ασημίνα _ Κυριακοπούλου Ζωή Μακρή Θεώνη _ Ντέλμας Ορέστης Architectural Mythologies
αναφορές στην μυθολογία
αρχιτεκτονική αναφορά Το Tempietto είναι ένας μικρός κυκλικός ναΐσκος που σχεδιάστηκε από τον Donato Bramante, το 1502 στην αυλή του San Pietro στο Montorio Πρόκειται για μια θολοσκέπαστη περίκεντρη Ροτόντα, με κιονοστοιχία ολόγυρα Ο ναΐσκος με την κυκλική μορφή του εκφράζει τα ουμανιστικά ιδεώδη της εποχής, αλλά είναι και φορτισμένος με ένα βαθύ χριστιανικό νόημα αφού σηματοδοτεί το ακριβές σημείο μαρτυρίας του Αγίου Πέτρου. Για να τονιστεί αυτός ο χαρακτήρας ο ναός αποτελείται από ρωμαϊκούς δωρικούς κίονες, ενώ στις μετόπες της ζωφόρου έχουν σκαλιστεί τα κλειδιά του Αγίου Πέτρου και τα σκεύη της θείας λειτουργίας. Ως κυκλικό οικοδόμημα είχε μορφή που θεωρούνταν ότι αντιπροσώπευε τον κόσμο και την θεϊκή πραγματικότητα αντίληψη αγαπητή στους στοχαστές του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.
August Malmström _dancing fairies_1966 _ λάδια σε καμβά Στον πίνακα Dancing fairies, ο August Malmström αποτυπώνει την πρωινή ομίχλη να μετατρέπεται σε νεράιδες που πετάνε κυκλικά γύρω από ένα ποτάμι. Ο σχηματισμός των νεραϊδών έχει την μορφή του fairy ring. Ταυτόχρονα ο καλλιτέχνης στον πίνακα συνδυάζει και την Σουηδική μυθολογία, σύμφωνα με την οποία νεράιδες και ξωτικά χορεύουν σε κυκλικούς σχηματισμούς σε δάση, ποτάμια και σε σημεία ταφής. Οι άνθρωποι συμβουλεύονται να μένουν μακριά από τα fairy rings, διότι μπορούν να αρρωστήσουν αν πλησιάσουν. Στόχος του πίνακα είναι να δημιουργήσει μια διττή ατμόσφαιρα στην οποία ο θεατής να μπορεί να δει είτε την πρωινή ομίχλη, είτε τις νεράιδες που χορεύουν, συνθέτοντας μια οφθαλμαπάτη μη αρχιτεκτονικές αναφορές
Edward Robert Hughes _ Midsummer Eve_1908 _ακουαρέλα Ο πίνακας Midsummer Eve είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του Edward Robert Hughes. Δημιουργήθηκε το 1908 και έχει ως θέμα του το φεστιβάλ της μικρότερης νύχτας του χρόνου, κατά την οποία νεαρές γυναίκες χορεύουν γύρω από φωτιές και εύχονται να βρουν την πραγματική αγάπη. Η πρώτη θεωρία που επικρατεί για τον πίνακα ερμηνεύει τις νεράιδες σε σχηματισμό fairy ring ως αντικατάσταση της λάμψης των φωτιών του φεστιβάλ. Αντιθέτως, σύμφωνα με την δεύτερη θεωρία, ο Edward Robert Hughes κάνει αναφορά στο έργο του Shakespeare ‘Midsummer night's dream', με την φιγούρα να παρομοιάζεται με την πρωταγωνίστρια Ερμία που χάνεται στο δάσος. Όταν βρίσκει τις νεράιδες εκπλήσσεται θετικά, κάτι το οποίο φαίνεται και στον πίνακα, γιατί περιμένει ότι θα την καθοδηγήσουν για να βρει τον δρόμο της επιστροφής.
Ο κύκλος των νεραιδών, γνωστός και ως δαχτυλίδι νεραιδών, είναι ένα φυσικό δαχτυλίδι φτιαγμένο από μανιτάρια που εμφανίζεται σε δασικές εκτάσεις και λιβάδια Ο δακτύλιος μπορεί να μεγαλώσει σε διάμετρο μέχρι και 10 μέτρα Ο σχηματισμός του, οφείλεται σε ένα μύκητα που αναπτύσσεται στο έδαφος και μεγαλώνει αναζητώντας τροφή υπόγεια Τα δαχτυλίδια αυτά συνδέονται με πολλούς μύθους κυρίως στην δυτική Ευρώπη. Πολλές φορές θεωρούνται επικίνδυνα μέρη που έχουν σχέση με τις νεράιδες ή άλλες φορές μπορεί να συνδέονται με καλούς οιωνούς. Μύθος : Fairy Ring Στην αγγλική λαογραφία τα δαχτυλίδια προέκυψαν από νεράιδες ή ξωτικά που χόρευαν σε κύκλους. Αυτή η γιορτή συνδέεται ιδιαίτερα με τις νύχτες με φεγγάρι με τον δαχτυλιο να γίνεται αόρατος μόνο το επόμενο πρωί στους θνητούς Λέγεται επίσης ότι αν οι άνθρωποι μπουν στον κύκλο θα τους τιμωρησουν οι νεράιδες. Η τιμωρία συγκεκριμένα θα είναι να τους βάλουν να χορεύουν στον κύκλο μέχρι να εξαντληθούν. Υπαρχουν διάφορες παραλαγές για το πως οι νεράιδες χρησιμοποιούν τα μανιτάρια, ένας κάτοικος στην Σκωτία υποστήριξε ότι τα χρησιμοποιούν ως τραπέζια, ενώ μια ιρλανδική παράδοση περιγράφει ότι τις τοποθετούν από πάνω τους σαν ομπρέλες.
μακέτα της έννοιας του νησιού
αναφορά σε μνημεία
Αρχαιολογικός χώρος στην οδό Βύζαντος Κρήνη στην οδό Ολυμπιάδος Ναός της Αφροδίτης Τρικλίνιο αστικής οικίας Στήλη των οφέων
σημεία ενδιαφέροντος
αναφορά στις υφές
διάβρωσηυλικά layering ιδιαιτερότητες
ψηφιακές υφές
σύνθεση
διαγράμματα πρόθεσης / αρχείου
Μέσω της περιήγησης στην πόλη, εντοπίστηκαν πολλά σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος, ίχνη παλαιότερων εποχών, που πλέον συνυπάρχουν με το σύγχρονο αστικό περιβάλλον. Οι χώροι αυτοί δεν είναι σηματοδοτημένοι ή εύκολα αναγνωρίσιμοι, ενώ δεν υπάρχει μέριμνα για την αποκατάσταση τους, καθιστώντας τα καταδικασμένα στη διάβρωση από τις καιρικές συνθήκες και την ανθρώπινη δραστηριότητα. Αποτελούν συνεπώς θραύσματα μιας παλαιότερης εποχής, που επιζούν μέχρι σήμερα ενσωματωμένα στο ζωντανό αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης. Αυτή η κατάσταση αποτέλεσε αφορμή για την σύλληψη ενός χώρου με έντονο αστικό χαρακτήρα που έχει ως στόχο να φιλοξενήσει καλλιτεχνικά έργα, τα οποία και αυτά θα επιδέχονται παρόμοια διάβρωση στην διάρκεια του χρόνου Θα τοποθετούνται εικαστικές δημιουργίες, εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες με αποτέλεσμα να αλλάζουν μορφή και να αποκτούν νέο νόημα. Επιπλέον κάθε καλλιτέχνης θα είναι ελεύθερος να αφήνει το δικό του έργο, συνδυάζοντας το ενδεχομένως με κάποιο άλλο που ήδη εκτίθεται στον χώρο και επεμβαίνοντας όπως ο ίδιος αντιλαμβάνεται την νέα σύνθεση που θέλει να δημιουργήσει. Έτσι λοιπόν, γίνεται προσπάθεια προσομοίωσης της ιδιάζουσας σχέσης αλληλεπίδρασης μεταξύ της πόλης και των ιστορικών θραυσμάτων, αυτή τη φορά όμως μεταξύ της πόλης και νέων έργων τέχνης.
το νησί
αξονομετρικά αρχικών συνθέσεων
πρόταση αρχείου Τo project αντιμετωπίζει την έννοια του αρχείου σε δυο παράλληλα επίπεδα. Από την μια δημιουργεί έναν χώρο έκθεσης αρχειοθέτησης έργων τέχνης , στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να δρα ως παρατηρητής ή ως δημιουργός και ως αρχειοθέτης ελευθέρα. Συγκεκριμένα, ως δημιουργός έχει την ευκαιρία να τοποθετήσει όπου αυτός επιθυμείς το έργο του σύμφωνα με τις δικές του βλέψεις για το ίδιο. Είτε θέλει να το απομονώσει , είτε να το συνδέσει νοηματικά και πρακτικά με κάποιο άλλο υπάρχον έργο, στον χώρο αυτό έχει αυτή την δυνατότητα Ως θεατής καλείται να περιηγηθεί στους χώρους πιθανής έκθεσης στο ισόγειο, αναμεσά στους ακάλυπτους των κτιρίων , ανακαλύπτοντας σιγά σιγά την εξέλιξη της έκθεσης Ακόμα μπορεί , να παρατηρήσει συνολικά την τοποθέτηση των έργων από το δώμα του κτιρίου, έχοντας μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την διάρθρωση τους. Όσον αφορά το δεύτερο επίπεδο του αρχείου, αυτό εξελίσσεται στο εσωτερικό ενός μικρού κτίσματος , το οποίο τοποθετείται στην είσοδο της έκθεσης Συγκεκριμένα εκεί φυλάσσονται κάποια έντυπα τεύχη που αναπαριστούν και περιγράφουν την εξέλιξη των έργων στην διάρκεια του χρόνου, από την πρώτη τους μορφή μέχρι την τελική τους. Στο σημείο της τελικής τους μορφής έχουν υποστεί την μέγιστη εξέλιξη και αλλοίωση τους .Σε αυτό το σημείο ένας δημιουργός που έρχεται στην έκθεση πέρα από την παρουσίαση του έργου του, λαμβάνει τον ρόλο του αρχειοθέτη. Δηλαδή, εφόσον αποφασίσει την θέση του δημιουργήματος του στο χώρο, καθώς και τον συσχετισμό ή όχι με τα υπόλοιπα έργα , το φωτογραφίζει έτσι ώστε να μείνει στο αρχείο καταγεγραμμένη η στιγμή εκείνη. Με αυτόν τον τρόπο ο θεατής μπορεί πέρα από το να περιηγηθεί και να αντιληφθεί τα έργα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ταυτόχρονα στο εσωτερικό αρχείο θα ολοκληρώσει την εμπειρία του βλέποντας όλα τα στάδια της εξέλιξης των έργων.
Αξονομετρικό 1:100
τοπογραφικό
Μακέτα 1:200
Κάτοψη 1:50
Μακέτα 1:50
τομή α
τομή β
τομή γ
προοπτική τομή
Αξονομετρικό 1:50
Αναπαράσταση 1
Αναπαράσταση 2
