Palet 22

“Alle riemen los” Herfst 2008,

Palet

Nummer 22

Editorial 2

Beknopte bijzin 14

En cola was het toch 3

Supergeil 15

Biologwwe zonder fiets 4

Zorgteam in actie 17

Exaaamens 5

Column 18

Boekrecensie 6

Quotes 20

Mijn grootste blunder 7

40 Jaar onderwijs 21

Lerarenliefde 8

Schoolstress 25

Filmrecensie 9

Strips 22, 24, 26

“Hij klaagt zoveel� 10

Bereken je liefde 27

Grootste modeblunders 12

FC SMC? 26

1een

en meer...

Editorial ‘Change we need!’

Ten eerste: het gezicht dat jij 6 seconden geleden trok was ziekelijk mooi. Van zoveel verbazing, zoveel ongeloof op een gezicht plas ik opnieuw in bed. Wie had ooit gedacht dat Palet [een schilder mengt kleuren op een palet] in kleur uit zou komen?

De Amerikanen hebben het nog steeds niet zo op kleur. In de Verenigde Staten schijnen er nog genoeg mensen te stemmen op de 72-jarige [!] presidentskandidaat John McCain, en niet op de getinte kandidaat Obama, alleen om zijn huidskleur.

In deze extreme uitgave Palet worden er mensen gruwelijk afgeslacht in de filmrecensie van de film The Strangers en onze tijdelijke modereporter heeft de 10 meest verschrikkelijke modeblunders aller tijden voor jou op een rijtje gezet.

Er worden in deze palet niet alleen vragen gesteld over bepaalde kledingstijlen, maar ook over de alom bekende leraar maatschappijwetenschappen.

En wil je van de stress af?

Blader door het verse papier en lees het stukje van Kaya.

De eco-crisis komt gelukkig niet naar voren in deze palet.

Na vele mannetjes in pak en vrouwtjes in flodderjurk bij Pauw&Witteman gezien te hebben, hebben we het smczorgteam nodig.

Die werden voor palet ook in stijl geïnterviewd.

Hou dat verbaasde gezicht vast, en blader direct door.

‘Change we need’ roept Obama.

‘Color is the thing we need!’ verkondigen wij.

Laat ‘m weer smaken,

redactie Simon van de Beek (hoofdredactie) Ninih Vang Kirsten Houben Marte Boonen Thom van der Bijl Mandy Passau Christian Kuipers Bert Stijns Bas Heiligers Marcel Brouwers Justine van de Beek Narin Esmaeel Renée Canna

Simon van de Beek hoofdredacteur Palet schoolkrant

Lijkt het je leuk om ook mee te schrijven voor het Palet?

Hartstikke goed! Stuur dan even een mailtje naar: palet@sint-maartenscollege.nl

2wee

“En Cola” was het toch?

Over bejaardenensembles, meneer Wiertz en een vlindermes

“En Cola” was het toch?

De eerste gedachte die in mij opkomt wanneer de titel van de schoolmusical van dit jaar voor het eerst vrijelijk rondgaat.

“Couscous en Cola”, het programma van BNN, waarin de couscouskids naar Afrika reisden om daar the way of life te ontdekken. Is de musical van dit jaar een slap aftreksel daarvan of zit er meer achter? In plaats van het ingeburgerde Amerikaanse suikerdrankje wordt couscous op het SMC vergezeld van ons eigen chauvinistische zoervleis. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, dus ondanks de veel te hoge toegangsprijs (holy f****** 8 euro!!) koop ik een kaartje voor de donderdagavondvoorstelling. Want dit novum wil ik natuurlijk niet missen.

Het zou een half boek kosten om te vertellen wat de hele zaal die avond heeft gezien, want het stuk zat vol verrassende elementen. Maar het uitlichten van enkele opvallende dingen willen we je als lezer toch niet onthouden, toch?

Wanneer ik op donderdag de aula binnenstap met mijn goede vriendin Mieke (zie vorig Palet, “Ik ben geen drol”), is het eerste dat opvalt natuurlijk de

originele setting van de zaal. Eindelijk kijken we eens de andere kant op, in plaats van te staren naar het eeuwige lijsttoneel in de aula. De glimlach overheerst vanaf de eerste minuut.

Meer brugklassers op het toneel! Daar ben ik voorstander van en daarin werd ik gelukkig gesteund!

De rol van God Onze Vader laten spelen door een jongen van pak en beet één meter dertig, in een kruising tussen een ruimtepak en Michael Jacksons ochtendjas is toch wel een briljante zet. Die baard.

Wat me erg opviel en zeer bijdroeg aan mijn positieve indruk van het stuk, was het feit dat veel mensen vaak op toneel waren. Had je de afgelopen jaren een groepje acteurs, dan weer het koor, dan weer een groepje dans, dit jaar deed iedereen de hele tijd, overal, alles. Van de fantastisch gegrimeerde bejaarden met hun motetgezang (credits ook voor Sjoerd Hartog, die al kotsend en aanrandend de show stal) tot de ruige Maastrichtenaren en de Marokkanen in leren jas. De scène waarin de groep leren jassen het in een dans opneemt tegen de Sjengen vond ik zeer indrukwekkend.

Niet onverrassend is ook het verschijnen van Isabelle Hamer in de rol van Christien. Het feit dat ze (volgens mij) allang niet meer op het Maartens zit maakte ze dubbeldik goed met haar enorme zangtalent. That’s musical.

Het moment waarop ik mijn oren echt de kost geef, is wanneer het hele gezelschap de speelvloer oprent en er een bewerking van “Dodenrit” klinkt. Als Drs. P-geile artikelschrijver geniet ik natuurlijk intens van de metrisch perfect passende zinnen in dit lied.

Multi-multi-multi-multi-multicultureel!

Nadat mevrouw Boer heeft moeten tolereren dat ze door Hassan wordt uitgemaakt voor truttebel (alsof dat in de vocabulaire van de gemiddelde Marokkaanse twintiger een logisch woord is… nope…), stijgt de spanning als Yasser met bijna enge kundigheid een vlindermes tevoorschijn tovert uit de broekzak van één der Marokkaanse meiden en de welzijnswerker te lijf wil gaan. Dames en heren, uw volledige aandacht alstublieft: een brugklasser. weggeeft en zijn expressiviteit ten tonele brengt.

Sjiek jong.

Oja. Mevrouw Coenegracht met krulspelden en meneer Wierz op slippers. De verschijning van TOA Hamid is natuurlijk ook een enorme verrassing. Als iemand mij kan vertellen in welke taal hij bazelde, ben ik hem of haar eeuwig dankbaar.

Maar…

Er is altijd één ding in een voorstelling dat je net dat extra beetje kippenvel geeft. Dat ene waarvan je nog precies het ervaren gevoel van de avond zelf kunt terughalen, als je alleen maar eraan denkt.

Wat kan Esther zingen. Wauw, wauw, wauw. She’s the best.

Na de voorstelling komen Mieke en ik tot een unisono conclusie: het was die acht euro waard. We besluiten dat we nu eigenlijk zelf wel eens willen proeven, wat we net gezien hebben. Het eerste dienblad van cateringchef Bas lacht ons uitnodigend toe, met daarop een interessante delicatesse.

Couscous mèt zoervleis. Multicultureel goed.

Philip Neri

3rie

Biologe zonder fiets Ineke Trippaers, de nieuwe, 23-jarige docente biologie en anw heeft een ontzettende hekel aan te koude of te warme ruimtes, moet lachen om mensen die hard meezingen met hun autoradio en vindt fietsen maar niks.

Haar strategie als leraar? ‘’Opbouwende kritiek, daar gaat het allemaal om’’ Het is dinsdag, halfvier. Ik loop naar de docentenkamer, gluur naar binnen en zie mevrouw Lommers [eco] en mevrouw Trippaers [bio] zitten, bedolven onder hopen papierwerk. De biologe knikt naar me, en zegt: ‘’ik kom eraan!’’. De econoom vormt haar ogen tot spleetjes en fluistert in mijn richting: ‘’Wel aardig zijn voor d’r, hèh?’’.

Mevrouw Trippaers is Belgisch, en dat kun je horen. Of ze daar al iets onaardigs over gehoord heeft? ‘’Af en toe moeten mensen lachen als ik per ongeluk iets in het Belgisch zeg, maar voor de rest valt het wel mee. De dag dat ik mijn sollicitatie had op het smc ben ik op de terugweg in een busbak [deel v.d. weg bedoeld voor de bus waar personenauto’s op vastlopen, red.] gereden met mijn auto. Een man tikte toen op mijn raampje en zei: ‘’Mevrouwtje, dit is alleen voor de bus!’’.

Toen voelde ik me toch wel even een beetje een stomme Belg...’’.

Ze heeft geen antwoord op de vraag waarom er zo weinig hippe 20ers en 30ers rondlopen op de middelbare scholen. ‘’Dat snap ik dus echt niet.

Van mijn hele lichting was ik de enige die het onderwijs in ging!’’

In een poging om te testen hoe jong mevrouw Trippaers echt is, vraag ik naar haar gsm. Kan ze zonder? ‘’Ik heb een prehistorisch toestelleke, maar die gebruik ik wel dagelijks. Even sms’jes chekken, of bellen. Maar tegenwoordig zie je wel eens van die kinderen van 6 met een gsm.

Vreselijk vind ik dat, alsof die kinderen niets

anders te doen hebben!’’

Een dag voor het interview waren er in een zuid-Duitse plaats twee meisjes die de film Das Parfüm [enge film, red] gezien hadden, en hier zo bang van waren geworden dat ze met aan elkaar geknoopte lakens uit het raam probeerden ‘te ontsnappen’. Éen van de meisjes liep een bekkenstructuur op. Of mevrouw Trippaers hetzelfde zou kunnen overkomen? ‘’Haha, zo ver zal het bij mij niet komen, maar ik moet wel zeggen dat ik erg beïnvloedbaar ben en zo. Ik ben wel niet zo voor komedies, dat is zo’n flauwe humor.’’

Alles is goed, maar er is één plek waar u niet wil komen. Welke precies? ‘’Ergens waar het té heet of té koud is. Ik heb het zoiezo vaak snel te warm. En te koud ook, haha.’’

Of mevrouw Trippaers nog een bepaalde tactiek heeft. Heeft ze een manier om de aaibaarheidsfactor van een irrant snotjoch omhoog te halen? ‘’Als leraar moet je altijd vriendelijk blijven, opbouwende kritiek geven. Ik heb toch wel gemerkt dat dat beter werkt dan negatief doen.’’

Ze lacht even: ‘’Natuurlijk ga je wel anders om met een groep brugklassers dan met een klas vol 4e jaars.’’

Omdat de kersverse biologe in Tongeren woont, moet ze iedere dag met de auto. De fiets nemen is natuurlijk te ver, maar zou ze het doen als het kon? ‘’ Als het 5 minuten rijden was misschien wel, maar ik heb eigenlijk een hekel aan fietsen!

Ik vind het helemaal niet leuk om te doen.

Bovendien kan ik dan niet meezingen met mijn autoradio, haha’’ Als het aan haar ligt, zou ze op Obama stemmen. ‘’Niet alleen omdat McCain veel te oud is, maar ook omdat ik meer voor de democraten ben!’’

Mevrouw Trippaers, en alle andere nieuwe docenten op het smc wensen wij veel aaibaarheidverhogende sterkte toe!

Simon van de Beek

4ier

Exaaaahmens Een jaartje geleden zaten er weer genoeg mensen te zweten op hun eindexamen. Tussen al die zweetdruppels door viel Kristel – die inmiddels al niet meer op onze school rondloopt - iets opvallends op...

De examens zitten er op, de uitslag is binnen, een aantal leerlingen heeft zichzelf gedwongen na twee weken vakantie wederom de strijd aan te gaan met de boeken en de tirannie van het herexamen te ondergaan. Voor de meeste eindexamenkandidaten rest nu nog slechts de diploma-uitreiking. Je bent immers pas écht geslaagd wanneer je dat papiertje in je blauwgeschreven handen hebt.

Echter, aan het daadwerkelijk overhandigd krijgen van dat felbegeerde diploma gaat wat vooraf: blokken, leren, stampen, stress, weinig slapen, veel koffie, dientengevolge enorme wallen en meer van dit soort verschijnselen. En of je nu slaagt of niet, hélemaal zonder kleerscheuren kom je er sowieso niet vanaf. De stress van het examen levert namelijk nogal wat gênante, hilarische, of gewoonweg oerdomme situaties op. Vragen of zelfs hele bladzijden die vergeten worden; leerlingen die te laat komen omdat ze dachten dat het examen om half twee begon en niet om één uur; koffie, thee of spa rood die over examenopgaven heen gaan, spuitende blikjes en de vallende inhoud van een boterham gezond; telefoons die afgaan en in slaap sukkelende surveillanten. Nee, het is hoe dan ook geen pretje in de naar zenuwende leerlingen ruikende aula of gymzaal.

Dan zijn er ook nog de blunders die de eindexamenkandidaten op papier begaan.

En meestal dus slechts gespot worden door docenten en tweede correctoren, gezien examens nooit achteraf mogen worden ingezien door de leerling zelf. Gelukkig komen sommige van deze uitspattingen via het virtuele net toch nog onder publieke ogen. Palet zette de beste voor je op een rijtje: Een zelfstandig journalist: een taxfree-journalist.

Verklaar: “workaholic”: verslaafd aan werken en alcohol.

Over de koude oorlog tussen Rusland en Amerika: “ en... Rusland vormde een cordon bleu tegen Amerika...”

Wat is zwaartekracht?

Zwaartekracht is uitgevonden door Isaac Newton en is vooral waarneembaar tijdens de herfst wanneer de appels van de bomen vallen.

Vertaal: “werkomstandigheden”: workumstances.

Kristel Henquet

Uit een opstel: He shot three times and now he is dad.

Vertaal: “Een woordenboek”: un prisma.

De hoogste rang bij de Hindoes: de barmannen (brahmanen).

Waarom kwamen de eerste missionarissen vooral uit Ierland?

Omdat ze er daar te veel hadden.

“Neandertalers herken je aan hun botten want die waren nog niet van rubber.”

Sinds wanneer kan de mens rechtop lopen?

Een jaar na de geboorte.

Middel dat een aangename werking heeft: laxeermiddel (genotsmiddel).

Wat is het vrouwelijke equivalent van abt?

Opper-non.

5ijf

Boekrecensie Vanaf nu in iedere uitgave Palet: een boekrecensie. Heerlijke pageturners die je leest om intellectueel over te komen op je ouders, die je verplicht moet lezen voor school of die je gebruikt om even van alles af te zijn. Natuurlijk kiezen we boeken die je op je literatuurlijst mag zetten. En deze keer?

Close-up, Esther Verhoef. ‘’Er kan altijd nog een volgende keer zijn.

Maar niet voor Edith.’’

Margot Heijne probeert na een vervelende scheiding haar leven weer op orde te brengen. Ze verhuist naar haar nieuwe appartement en besluit vervolgens helemaal alleen op vakantie naar Londen te gaan. Daar ontmoet ze Leon Wagner. Een mysterieuze man op wie ze hopeloos verliefd raakt.

“Je hebt me nog niet eens verteld wat voor werk je doet,’ zeg ik. “Dat vertel ik je liever morgen. Ik wil je niet op de vlucht jagen.’

Na in Nederland te zijn teruggekomen nemen ze weer contact met elkaar op. Het lijkt steeds beter te gaan met Margot sinds ze Leon heeft ontmoet, ze bouwen samen een relatie op.

Leon krijgt veel invloed op Margot, wat zij echter nog niet echt doorheeft.

Ondertussen vertelt een mysterieus persoon hoe de moord is gepleegd

op Edith, (Leons ex-vriendin) en hoe er hard wordt gewerkt aan de voorbereidingen van de moord op Margot. Als de ex-man van Margot wordt vermoord krijgt het verhaal een hele andere wending..

Het schijnbaar rustige leventje van Margot en de niet zo rustige moordberamingen creëren samen een verdomd spannend boek. ’’ De moord op Edith is alweer een jaar geleden. Zoals ik me de laatste tijd voel, weet ik dat ze niet de laatste zal zijn. ’’ Na verloop van tijd kom je steeds meer te weten over de hoofdpersonen, waardoor je zelf ideeën begint te krijgen over hoe Edith vermoord is.

Toen ik met het lezen van dit boek begon, werd mijn aandacht getrokken: het begon met de moord. Dit zorgt er voor dat je makkelijk in het boek komt. Alhoewel de 2 vertellers op het begin soms wat verwarring kunnen veroorzaken neemt de dit na het verloop van het verhaal af. Close-up is een literaire thriller de een beetje te vergelijken is met boeken à la de Da vinci code en natuurlijk het Bernini Mysterie ( maar waarschijnlijk hebben jullie eerder de da vinci code gelezen dan het Bernini-mysterie!). Deze boeken hebben dezelfde spanning en ook ongeveer hetzelfde begin (ze beginnen beide met een moord, altijd spannend!).

Esther Verhoef komt op het einde verrassend uit de hoek door als moordenaar iemand te kiezen die erg leek op ‘the good-guy’ in het verhaal.

Wie? Lezen!

Boekinformatie:

Close-up [ literaire thriller ] Esther verhoef ISBN 9789041410566 Uitgeverij Anthos 340 bladzijdzijdes

Mandy Passau

6es

De blunder van...

Je belandt per ongeluk op een naaktstrand, bent je portemonnee vergeten als je je wekelijkse boodschappen doet of vertelt een grap die niemand begrijpt. In iedere Palet wordt het schaamrood op de kaken gebracht. Kortom: De grootste Blunders van ons personeel.

Dhr. Westerwoudt.

Wie? Leraar Nederlands, en nu unitleider van VWO bovenbouw. Wanneer ergens?

Een aantal jaar geleden, toen hij nog op een middelbare school in Leiden werkte.

Waar dan?

Op een boot op de Wadden.

Wat ?

“Een aantal jaar geleden waren we met VWO 5 op excursie naar de Wadden.” begint Dhr. Westerwoudt aarzelend. “We waren met 50 leerlingen en 2 leraren op een boot, waar we ook sliepen. Laat die avond vonden mijn collega en ik het in de voorste cabine – daar sliepen 4 meiden– wel heel erg stil. Te stil. We gingen kijken in de cabine waar de jongens sliepen, en ja hoor: geen jongens te bekennen... ‘’ ‘’Het was natuurlijk niet de bedoeling dat ze samen op één kamer waren, dus ik liep naar de cabine van de meiden, en klopte zacht op de deur. Geen gehoor.

Ik klopte harder. Geen activiteit. Ik probeerde de deur open te maken, wat niet lukte. Dit vond ik toch wel heel vreemd, dus na een paar keer tegen de deur geduwd te hebben besloot ik met mijn volle gewicht tegen de deur te duwen. Schouder ertegen, kracht zetten en de deur vloog uit zijn scharnieren. Ik viel op de deur, op m’n buik de kamer

binnen. De 4 meiden, die klaarblijkelijk echt hadden liggen slapen, gilden in koor: “Maar meneer! Wat doet u nu?!”.

Geen jongens te bekennen, en daar lag ik in de kamer. Wát een anticlimax.”

Vermoeid wrijft meneer Westerwoudt in zijn ogen. “Het was het meest beschamende dat ik ooit heb meegemaakt.”

Mevrouw Rings Wie? Lerares Frans, en unitleider.

Wanneer ergens?

Een aantal jaar geleden Waar dan?

Op het Bonnefantencollege

Wat ?

“Het was mijn 2e baan als lerares” vertelt ze dramatisch. “Ik was net aangenomen als vervangster op het Bonnefantencollege; een gigantische school. Dus daar kwam ik aan, net nieuw. Ietwat zenuwachtig liep ik de lerarenkamer in, waar een drietal tafels helemaal gedekt waren. Bordjes, kopjes, vleeswaren, brood. Ik dacht nog bij mezelf, “zo hé, ben ik even op een goede school terecht gekomen!”

Opgetogen ging ik aan een van de gedekte tafels zitten. Op dat moment kwam de directie binnen, en schoof bij mij aan. Ik wilde me netjes voorstellen, maar de directie maakte me eerst even haarfijn duidelijk dat deze tafel voor directieleden was, en dat je ervoor betaald moest hebben.”

Mevrouw Rings stopt een paar tellen omdat ze haar gegiechel niet kan stoppen. Dan hervat ze haar verhaal: “Iedereen keek naar me terwijl ik opstond. En daar zat ik dan, aan een ongedekte tafel mijn boterhammetjes op te eten.”

Dit wordt haar toch echt teveel, en fel vervolgt ze als laatste zin: “Ja, toen had ik het echt gezien, ik ga niet betalen voor een tafel eten, want dan zou ik weer bij directie moeten gaan zitten!”

Marte Boonen

7ven

Lerarenliefde Ongetwijfeld zal dit stukje veel schreeuwend gefluister in luisterlieve oortjes opleveren in de docentenkamer. Marte testte de relatiesites tot de bodem.

De uitslag is te mooi om te lezen...

In vervolg op mijn liefdestest [zie index] besloot ik een liefdesmeter te kiezen en die op leraren te testen.

Een LerarenLiefdeSpecial!

Want op hoeveel % zouden leraren uitkomen? Met wie kan mevrouw Boer uit? En welke leraar past er nu eigenlijk bij meneer Klingenstijn? Allemaal de grootste onzin, maar wel leuk.

Allereerst Meneer Klingenstijn: + Meneer Leenders = 32% (Dit is dus nogal uitgesloten, beter voor allebei) + Meneer Görtzen = 38% (We hadden toch wel wat vriendelijker verwacht) (Op verzoek van velen) Meneer Heijnens: + Mevrouw Boessen = 81% (Oeh, jong en oud is niet altijd ver van elkaar verwijderd) + Mevrouw Rings = 71% (Welja, het lijkt erop dat mnr. Heijnens nog wel eens geluk kan hebben) Mevrouw Gading: + Meneer Pierik = 91% (Sugar Sweet Forbidden Love) + Meneer Van Est = 6% ()

Meneer Veenhof: + Mevrouw Savelberg = 80% (De liefde bloeit op ’t SMC, maar of dít nou een combinatie is?) + Mevrouw Boer = 12% (Dit verbaast me lichtelijk, volgens mij kon dit ’n match zijn)

Marte Boonen

(hulp van Jolien, Nathalie, Fieke en Alexander)

8cht

‘’ Lock the door. Pretend you’re safe‘’ “What you are about to see is inspired by true events. According to the FBI there are an estimated 1.4 million violent crimes in America each year.

On the night of February 11, 2005 Kristen McKay and James Hoyt went to a friend’s wedding reception and then returned to the Hoyt family’s summer home. The brutal events that took place there are still not entirely known...”

Dit is de openingstekst van de film “The Strangers”. De film gaat over Kirsten McKay (Liv Tyler) en James Hoyt (Scott Speedman) die zich na een feestje terugtrekken in een vakantiehuis van James. Er zijn spanningen tussen de twee en er zijn langdurige stiltes. Dan wordt er op de deur gebonsd en staat er een onbekend persoon die naar iemand vraagt die de bewoners niet kennen. Als Kirsten daarna even alleen gelaten wordt hoort ze vreemde dingen in huis en merkt ze dat er iets niet helemaal klopt. En dat is nog maar het begin van de nachtmerrie...

The Strangers is een nieuwe horrorfilm over 3 gemaskerde vreemdelingen die gewelddadig het huis van Kirsten en James binnendringen. Hij draait vanaf 16 juli van dit jaar in de Nederlandse bioscopen. De film heeft voor een horrormovie niet superveel schrikmomenten, maar het is vooral ook het gestalk en het feit dat Kirsten en James de hele tijd in de gaten worden gehouden door de indringers dat de film eng maakt. Op youtube stond bij de reacties op een filmpje dat mensen in de cinema rond gingen springen van angst. Dit is best begrijpelijk, want er zijn genoeg momenten waarop de fillm nogal eng is. Zo overdreven eng vond

ik hem ook niet, maar hij heeft wel enge stukken.

De foto is daar een voorbeeld van.

Kirsten is even alleen thuis en staat in de keuken, ineens zie je op de achtergrond in de deuropening een klein wit maskertje verschijnen, en zij heeft helemaal niks door. Er zijn meerdere van dit soort momenten waar de indringers alle kans hebben om Kirsten en James te vermoorden, maar gewoon rustig blijven staan en echt gewoon niet bewegen en weer weglopen. Alsof ze zeker weten dat het ze toch gaat lukken. Dat soort momenten maken de film supergoed en nog creepier.

Verder verklap ik niks. Als ik het hele plot ga uitleggen Ik vind het in ieder geval een superfilm en zeker de moeite waard om te kijken.

Ook nog een leuk detail: er komt een 2e deel.En dat is maar goed ook...

“The Strangers” Regisseur: Bryan Bertino Met: Liv Tyler (Kirsten McKay), Scott Speedman (James Hoyt). Indringers: Kip Weeks, Gemma Ward en Laura Margolis.

Speeltijd: ca. 98 minuten Genre: Horror Taal: Engels Budget : 10 miljoen dollar (7,5 miljoen euro)

Thom van der Bijl

9gen

Hij klaagt zoveel Hoe grappig is de allround docentmaatschappijwetenschappen nu echt?

Met een casual flair en een kritische houding bekijkt Marte de man die bekend is om de hoeveelheid oorkondes die hij zijn leerlingen ieder jaar mag overhandigen, maar ook om zijn gezeur over zijn schamele salaris...

�

10ien

Van brugmug tot examenkandi-daat, van leraar tot conciërge, iedereen kent Francort wel. Of het nu is als leraar, collega, of als “oh-dat-is-die-vent-metdie-harde-stem-die-ons-over-disco’s,Leuven-en-Keulen-vertelt”.

We lachen braaf om zijn grappen, stoppen onze vingers in onze oren als hij wat komt vertellen, en kijken vol ontzag naar zijn heetgebakerde op-en-neer gespring voor de klas.

Maar hoe grappig is Francort nu echt?

Om dit uit te vinden waagde ik me in het hol van de leraren, spoorde ik oud-leerlingen (waaronder de manager van check5) op en praatte ik met leerlingen waarvan ik niet eens wist dat ze op deze school rondliepen.

Oké, hij maakt grappen. En ja, hij weet alles op een aparte manier te brengen.

Maar (en nu heb ik het tegen de studenten die hem als leraar hebben) hoe vaak hebben we hem niet horen zeggen “behalve hoofdpijn krijg je van mij” of “Er zit een cobra onder het gras” en natuurlijk de ultieme klassieker : “ik zie er wel achterlijk uit maar ik ben het niet. Dat is het verschil tussen jou en mij.” enzovoort. Erg origineel is hij dus niet meer. Natuurlijk, hij werkt al heel wat jaren op onze school, hij kan niet elke les iets nieuws verzinnen.

Echter (nu komt de oud-leerling in het spel) mijn huiswerkbegeleider zat ongeveer 10 jaar geleden bij ons op school, had les van Francort, en toen ik haar het vorige Palet liet zien, herkende ze heel wat uitspraken!

Tot zover dus, Francort de Originele.

Wat vinden leerlingen van nu van Francort?

Om dit uit te zoeken heb ik maar een poll gemaakt (oftewel, ongeveer een aantal leerlingen gevraagd). Grappig is hij vaak nog de eerste 2 lessen, voordat je door hebt dat hij zijn grappen herhaalt. “Flauw”, “beledigend” en “hij klaagt zoveel” zijn ook veel gebruikte woorden.

Paletredactrice Kirsten werd “hevig geschokt” (en was er zeker niet al te blij mee) dat Francort niet eens wist wat de wrak-analyse was (a.k.a: niet in het Palet kijkt) terwijl hij zijn eigen Papegaaienpraatpagina had gekregen in het vorige Palet. De betrokkenheid ontbreekt dus.

Een pluspunt voor hem: hij weet de mensen in de les te boeien en komt niemand met stapels tegenzin naar zijn lessen toe.

Natuurlijk vond ik meningen van leerlingen niet genoeg, en moest ik de leraren erbij halen. Leraren zoals het brein van onze school, Francort’s eigen (kleine) pispaal en anderen (Wie mag ik niet zeggen, leraren hebben blijkbaar ook geheimhoudingsplicht). Een aantal zeiden aardig, goede leraar (ik geef toe, hij kan goed uitleggen en haalt altijd de beste punten op het CS), of “ze kenden hem niet goed” anderen vonden zijn commentaar “extreem” of “het kwam wel hard aan”, en anderen zeggen zijn humor “te kennen” ( lees: ze kunnen voorspellen wat hij gaat zeggen ). Een leraar durfde nog te uiten dat Francort “een man van veel woorden en weinig oren was”, alvorens compleet dicht te klappen. Sommige zien hem als “idool”, maar moeten deze mening misschien toch even bijstellen aangezien hij VVD’er is, en

VVD’ers volgens een anoniem persoon “niet de hoogste denkers zijn”, anderen nemen stiekem toch wel een beetje revanche.

Verder zou je hem kunnen omschrijven als “een beetje dwangneurotisch”, maar dan weer wel gemotiveerd.

Het brein van onze school wist te melden dat hij erg tevreden was over onze “opgewonden kikker” (zoals een creatieve leraar hem omschreef). Sommige mensen vonden evenals dat hij het “ook goed zou doen in het theater.”

De (kleine) pispaal had geen goed woord over. Francort stond bij hem toch wel bekend als “the fool on the hill”. Vrienden waren ze nooit geweest, maar bronnen zeggen dat ze wel bij elkaar aan de tafel zitten.

Dus? Francort, grappig of acreatief?

Ik leg je geen mening op, kies zelf maar.

Marte Boonen

11lf

De grootste aller

Het programma ‘de tien...’ [sbs6] , waarin iedere uitzending een top10 van de grootste, goorste, domste, meest spastische blunders, schandalen, fouten en afknappers naar voren gebracht wordt kijkt iedereen graag. Waarom?

We willen lijstjes! Zinnen als ‘het meest erge ... ‘ en ‘de meest knappe ... ‘ trekken aan-dacht. In deze nieuwe rubriek daarom: De Tien Grootste mode-blunders aller tijden ...

op sloffen liep!

Ik heb het natuurlijk over Uggs, de naam zegt het al: y-UGG! Dit verschrikkelijk stuk slofschoen, dat je oma 20 jaar geleden al met veel afgrijzen uit haar antieke kledingkast gooide, wordt regelmatig gespot onder de stijllozen. Ze zijn lelijk, lomp en staan nergens onder.

Als je je schaamt om buitenshuis geitenwollensokken te dragen, draag dan geen UGG’s.

8

Heb je eindelijk weekend, ga je met wat vrienden iets drinken, zit er naast je een verschrikkelijke 30’ster-met-kinderwens-enbloemenmotiefjurk.

Bloemenprint is op het moment helemaal hot. Er zijn echter genoeg mensen die het fout combineren. Op een foto waar Lange Frans en zijn vrouw HetFijneGezinnetje spelen, zien we ze beide in bloemetjesmotief. Frightening!

Camouflage-print, je kent het verschijnsel wel. Van die afgrijselijk lelijke

ziet het er bovendien erg goedkoop uit. Welke mode-poedel heeft dit idee ter wereld gebracht?!

9

De eerste keer dat ik iemand ermee zag lopen moest ik m’n vriendin even aantikken om haar te vertellen dat er vóór ons een gek

7

←

10

broeken/ tops met een “leger”-patroon erop. Vaak in groen of beige maar soms ook in grijs, blauw of zelfs roze(!). Het soort kledingstuk dat 10 jaar geleden helemaal hip was, en nu dus, 10 jaar later, totaal niet meer! Marcheren doen we tegenwoordig niet meer, maar de print wordt nog regelmatig gespot. Bovendien

modeblunder t i j d e n

12aalf

De bohotrend was een paar jaar geleden erg hip en je zag er dan ook vaak mensen in lopen. Velen onder ons weten niet wanneer je dus echt op moet houden en het kledingstuk/accessoire weg moet gooien en dat is, tot mijn grote spijt, te merken..

Ik word dagelijks geconfronteerd, beter gezegd doodgegooid, met deze Afrikaanse stijl. Dus bij deze, deze trend is momenteel uiter dan UIT!

6

Een fenomeen dat ik de laatste jaren steeds meer spot onder de voornamelijk puberende jongens is de ik-stop-mijnbroek-in-mijn-sokken look.

Vaak zijn het witte (!) sokken waar vervolgens een broekspijp in wordt gepropt.

Prima dat jullie proberen een eigen stijl te ontwikkelen, van fouten moet je leren en dit is dus overduidelijk hoe het NIET moet.

5

Je ligt thuis lekker in je bedje te ronken, je wekker is al enkele malen afgegaan. Maar ach, je hebt toch nog genoeg tijd (denk je) en je draait je nog maar ‘n keer om. Dan komt je moeder krijsend de trap opgehold met de mededeling dat het al bijna 10 over 8 is en je naar school moet. Shit! Je springt op uit bed en stopt een tandenborstel in je mond terwijl je probeert zo vlug mogelijk een joggingsbroek aan te trekken..

Of hoe gaat dit bij deze sportbroekdragenden in z’n werk? Hoe dan ook, geen enkele reden voldoet wanneer het gaat om het dragen van een joggingsbroek. Ga je sporten? - slapen dan? – wat doe je? Waar ben je dan in hemelsnaam mee bezig?!

4

Vroeger als klein kind kleedde je mama je aan, en het was dan ook echt superadorable wanneer je van die sneakertjes had met van die plastic lichtgevende zooltjes die meestal ook nog eens geluid produceerden als je een stap zette, begint er een lampje

te branden? Tegenwoordig is er eenzelfde soort schoen ontwikkeld voor het innerlijke kind in ons, ik heb het natuurlijk over de Nike Air Max, die vreselijk ordinaire sneakers met een verhoogde zool waarin een stuk plastic verwerkt is.

Waarom kunnen we het niet bij ‘t spelen met blokken en kleuren houden? Scheelt een hoop geld en veel gegrinnik!

3

De leren broek is echt iets van de laatste tijd. Wat betreft mode is hij hotter dan ooit gekend. Het ziet er dan ook echt “wauwable” uit op de catwalk, op hollywoodfeestjes en in tijdschriften. Maar daar blijft het dan ook bij, want je wilt er toch niet bijlopen als een hell’s angel of kinky SM-meester(es)?!

2

Het leven gaat door, en hetzelfde gebeurt in de mode industrie, de ene dag is iets HOT, een andere dag is het absolutely NOT. Jammer genoeg ziet niet iedereen dit in, en spot ik regelmatig nog mensen in een allpanter/zebra outfit. ‘n Accesoire is één ding, een gehele outfit gaat echter behoorlijk te ver! Het staat cheap en maakt dik en daar wil je dus echt niet dood in gevonden worden!

1

Een erg moeilijke stof om te combineren is fluweel. Het behoort er chic uit te zien maar vaak slaat men de plank geheel mis, het oogt dan alsof je in de oude kleren van je dooie oma rondloopt en dat risico wil je echt NIET lopen.

Fluweel is not-done in de mooie mensenclub!

NE

3tien

Een beknopte bijzin We zitten in het Theresiagebouw. Twee leerlingen uit 5 vwo hebben zich met aandacht gebogen over beknopte bijzinnen.

Het raam staat open. Duidelijk klinkt er vogelzang uit de hoge populieren (die als hoge pluimen langs het schoolgebouw staan). Een boomkruiper!

Ik wil de twee aandachtige leerlingen deelgenoot maken van mijn waameming. Maar stoor nooit mensen die geconcentreerd werken. Die richtlijn geldt ook hier. Wat te doen? De beknopte studenten toch attent maken op de zang?

Het waren ‑ ornithologisch gesproken ‑ rijke weken. Zo zagen we deze septemberrnaand heel wat boerenzwaluwen die de route van de Zuid‑Willemsvaart volgden over sluis 19 richting Kalahari‑woestijn. Zo zagen we tot onze verrassing bij de vistrap van de stuw bij Borgharen gele kwikstaarten. En nu ‑ onverwacht ‑ in klaslokaal nr 45 duidelijk te horen ‑ een standvogelsoort. De kruiper. Weer uit de rui. Present met heldere zang.

De 5 vwo’ers schrikken op uit hun concentratie. Verwarring. Waar heeft die man het over?

Boomkruiper, boomkruiper, waarom deze verstoring tijdens het werk? De leerlingen kijken alweer naar de volgende beknopte zin: “Lopend door het lokaal, bleek de zangvogel voor verwarring te zorgen.”

dk

4tien

Europees Platform

Supergeil war es.

De reis was super!

Hier zit ik nu mijn reisverslag te schrijven.

De drie weken waren om voordat ik het wist. Iedereen van onze groep was graag iets langer gebleven en ik ook. Nürnberg en Regensburg zijn twee fantastische steden waar veel te beleven valt.

Toen ik samen met de anderen op het station van Utrecht stond, iedereen was nerveus en gespannen, werden we ons ervan bewust dat het nu toch echt ging beginnen. In de trein hebben we veel met elkaar gekletst en geprobeerd elkaar te leren kennen. Dat ging gemakkelijker dan ik

gedacht had, want iedereen was erg open.

Elk meisje was in de trein blij een meisje te zijn, want de jongens moesten bij het overstappen de koffers dragen. De meisjes hoefden alleen maar de tassen en de twee gitaren te dragen Het programma in Nürnberg was erg vermoeiend, maar ook erg interessant.

←

Zoals vorig schooljaar op de website van school al werd vermeld, heeft Ariane van den Hof (gymnasium 6) in het voorjaar meegedaan aan een wedstrijd van het Europees Platform. Zij was een van de prijswinnaars en mocht op kosten van de Duitse regering in juli 3 weken lang verblijven in Nürnberg en Regensburg. Daar volgde zij een intensief programma.

Hier volgt een verslag van haar belevenissen.

5tien

We verbleven daar in een soort jeugdherberg. Elke dag begon om acht uur met het ontbijt en het programma eindigde meestal pas om ongeveer negen uur ‘s avonds.

Daarna was er nog de kegelbaan, het basketbal en natuurlijk de weinstube.

In het weekend hebben de meesten iets ondernomen met hun gastfamilie en de anderen in Regensburg ontmoet. Iets ondernemen met je gastfamilie is een goede manier, om ze beter te leren kennen en ook je gastfamilie heeft er wat aan.

In Nünberg stond in het programma het nationaal-socialisme op de voorgrond.

Het meest interessante was de rondleiding door Meneer Nägel. Hij legde ons uit, waarom hij in die tijd aan het nationaalsocialisme had meegedaan. Daardoor begrepen velen van ons beter, waarom zo veel Duitsers toen hebben meegedaan.

Het hoogtepunt in Regensburg was de Holli-show op het zomerfeest van het Pindl Gymnasium. Na een middag hard oefenen was het zo ver. Iedereen was nerveus, maar bijna alles ging goed en iedereen was enthousiast over het door ons zelf geschreven lied. Het feest was een mooie afsluiting van onze reis en we hadden veel plezier.

Na zes dagen was ons verblijf in Nürnberg voorbij en de reis ging verder naar Regensburg. Na een bezoek aan het voormalige concentratiekamp Flossenburg en een rit van ongeveer een uur kwamen we moe maar ook benieuwd naar onze gastzussen en -broers in Regensburg aan. Na een korte ontvangst ging iedereen met zijn gastfamilie mee. Iedereen was blij toen we met onze gastzussen en -broers mee naar huis konden en konden uitrusten.

In het begin moest ik er echt aan wennen dat ik ineens helemaal alleen was en niet meer 13 mensen om me heen had. Gelukkig had ik een heel aardige gastfamilie, waarin ik me snel thuis voelde.

Het programma in Regensburg was niet zo vermoeiend als in Nürnberg en de meesten konden iets meer slapen dan in Nürnberg.

Merrit en ik moesten echter vroeg opstaan, want onze gastzussen woonden een beetje buiten Regensburg in Burglengenfeld.

Omdat het programma niet zo lang duurde als in Nürnberg hadden we genoeg gelegenheid om de cafés en winkels in Regensburg te verkennen, waar we veel lol mee hadden. Regensburg heeft veel goede cafés en ik kan iedereen aanraden om ze te verkennen (je zult er geen spijt van krijgen).

Na drie weken kon niemand echt goed geloven dat het allemaal voorbij was.

Iedereen wilde nog iets langer blijven en ook de gastzussen en -broers waren bedroefd over het feit dat we alweer naar huis moesten. Op het station van Regensburg moesten we afscheid nemen.

Iedereen omarmde zijn gastzus of -broer nog eens en nam afscheid. Ik moest ook van de rest van de groep afscheid nemen omdat ik verder ging naar Wenen, waar ik mijn familie zou ontmoeten.

Even terug in de tijd: de nacht, voordat de reis begon, waren mijn gedachten: Waar ben ik aan begonnen?! Waarom heb ik me aangemeld om met 14 wildvreemde mensen een reis te maken? Misschien vind niemand me leuk. Nu weet ik dat alle zorgen onnodig waren en ik ben blij dat ik aan dit project heb meegedaan. Als jullie ook zo twijfelen als ik: doe gewoon mee! Het is de moeite waard!!

Ariane van den Hof

6tien

Zorgteam in actie!

Aangezien er volgens mij nog niet zoveel aandacht aan het zorgteam op school hier is besteed, vond ik dat het tijd was voor een interview met onze zorgcoördinator: Gerard Peters (P), en maatschappelijk werker Lieve Cremers (C). Na vriendelijk onthaald te zijn (met thee en al) in de rommelige, doch gezellige kamer van de heer Peters, kon het interview beginnen.

Met wat voor problemen kunnen wij, als leerlingen, naar jullie toekomen?

Allebei reageren ze enthousiast: “Met van alles! Alles wat leerbelemmerend is voor jullie. Dat kan gaan over leerproblemen als dyslexie, tot serieuze depressiviteit en suïcidale neigingen. Je kunt naar ons toe komen als je ouders gaan scheiden of als je iemand hebt verloren.”

Wat kunnen jullie voor de leerlingen doen? Verwijzen jullie mensen ook door?

P: Het zorgteam bestaat uit de volgende mensen, mevrouw Cremers, mevrouw Kianersy, mevrouw Rieff, mevrouw Van Libergen (administratieve onder-

steuning) en ikzelf.

Ik ben counsellor (vertrouwenspersoon) en praat vooral met mensen met motivatie- en gedragsproblemen.

Mevrouw Rieff is psychologe en bevoegd om testen af te nemen (o.a. dyslexie).

Ook helpt ze leerlingen met leerproblemen.

C: Ik praat vooral met leerlingen die een probleem hebben binnen hun gezin. Als het nodig is bezoek ik de leerlingen ook thuis, om samen met hun ouders te praten.

Ja, wij verwijzen mensen ook door, bijvoorbeeld als ze medicijnen nodig hebben, of bij erge gedragsproblemen.

Hoe doen jullie dat met privacy? Het lijkt mij dat leerlingen dit niet aan de grote klok willen hangen!

P: Een gesprek is meestal onder lestijd. Aangezien je wel afgemeld moet staan voor de les, krijg je van ons een briefje mee. Dat mag je bij de conciërge afgeven. Zij voeren dan in de computer in dat je een geldige reden hebt om weg te zijn. De leraar komt niet te weten waarom.

C: We zullen ook nooit iets achter je rug om doen. Als je hier komt, leggen we altijd uit dat een gesprek vrijwillig is. Natuurlijk, stel dat je ongewenst zwanger raakt, en je ouders weten het niet, zullen we ze toch moeten inlichten. Maar dat doen we zeker niet

zonder met je te overleggen.

Komen leerlingen vaak uit zichzelf, of zijn er veel leerlingen die liever niets zeggen?

P: We hebben per jaar ongeveer 250 leerlingen (!) die naar ons toekomen.

Sommige komen zelf, anderen zijn overgehaald door vrienden. Het komt vaak voor dat vrienden of de mentor van die leerling naar ons toekomen, en vragen of we niet eens met hem/haar kunnen gaan praten. Helaas zijn er zeker nog leerlingen die niet naar ons toekomen.

C: Inderdaad, en dat terwijl het bewezen is dat praten echt helpt. Heel veel mensen geloven dat niet, maar het is echt zo!

Meneer Peters, u gaat bijna weg, na 40 jaar hier te hebben gewerkt.

Heeft u vertrouwen in uw opvolgster mevrouw Cremers?

P: 167% !

Marte Boonen

7tien

column

ook welke halve gare gasten nu weer voor Palet schrijven..

Wij zijn brugklassers; even voor de duidelijkheid. We zijn al een paar keer herkend als derdeklassers, dus stel je maar

volwassen, sexy chickies uit de derde klas voor! Verder zijn we beide brunettes, en we zijn beide twaalf jaar oud. We hebben al een paar ‘bloopers’ meegemaakt als brugklassers. En daar gaan we in deze column wat over vertellen.

Oja; we heten Justine & Renée.

←

‘’Stel je dus maar volwassen sexy chickies uit de derde klas voor’’

De plaats waar we nu zitten te schrijven is Centre Ceramique.

Na het zoeken naar een ‘studiekabine’ (we zagen ook oude, verlepte hokjes) beginnen we dan eindelijk aan een stukje voor Palet.

Eerst zullen we ons maar voorstellen, want anders denk je

8tien

Toen we als kleine smurfen het schoolplein opliepen schaamde je je meteen al kapot, de mensen die ouder dan jou zijn kijken je aan alsof je een dwerg bent. (dat zijn wij denk ik ook wel in de ogen van 6e klassers..) Dus echt ‘stoer’ voelde we ons niet echt. Volgensmij was elk iemand op de hele school ingelicht van de komst van de nieuwe generatie brugklassers, want ik betrapte veel mensen dat ze iets gemeens aan het zeggen waren over ons.

Bijvoorbeeld toen we een lokaal uitliepen en een stelletje ‘stoere gasten’ om de hoek stonden om vervolgens te zeggen: ‘Wat een pubers..’ Natuurlijk begonnen we spontaan te gillen, we bitchslapte de stoere gasten en liepen door. Vol hoop liepen we de trappen af, waar we werden bedolven onder 4e klassers. De 4e klassers riepen: ‘Hey chickiez!’ Ik denk dat ze hadden verwacht, een subtiel giecheltje en dan weer elegant doorlopen, maar Renée & ik begonnen keihard lomp te lachen, waaronder de 4e klassers ons raar aankeken.. We renden snel de trap af om deze gebeurtenis aan onze vriendinnen te vertellen. Maar goed. Op de een of andere manier herkennen mensen je altijd als brugklasser. Ligt dat aan de enorme tas, of ligt het aan de beugel? Of misschien ook aan je lengte. Maar; wat we hebben opgemerkt is dat de meisjes degelijk groter zijn. Er bestaan natuurlijk altijd wel van die gastjes (jongens..) die heel erg lang zijn.

Maar meestal is de gemiddelde brugklasgast lengte toch wel circa 1.55..

Wij zijn natuurlijk metérs langer (ongeveer 5.60 m.).

Dus; bij ons denken ze aan een langer dan gemiddelde brugklasser.

En om weer terug te komen op een paar regels hierboven: hoe herkennen ze nou brugklassers? Ik bedoel; ze weten toch altijd net de bruggies van de trap af te gooien, ze raar aankijken, ze omduwen bij de kluisjes, of voor te kruipen in de kantine.

Maar bij 2e klassers van 1.05 doen ze dat niet.

Hoe kunnen ze dan weten dat dat een tweede klasser is?

Lopen die arroganter, of juist voorzichterig?

Ik zou het niet weten.

Nou ja, over een paar jaar komen we er wel achter.

We hebben nu, als we dit schrijven eindelijk herfstvakantie.

Wat betekent: niet meer tot 11 uur ’s avonds aan je huiswerk, ietsje langer kunnen slapen dan 7 uur(nouja, ietsje; denk aan een uur of 5 langer), en niet meer je rug breken door de veel te zware boekentas.

Dat hebben ze dan weer niet goed bedacht: die MacBook. Geweldig ding. Heel handig om te gebruiken. Erg mooi en trendy. Veel sneltoetsen om terug te kunnen naar de site waar je volgens je docent moet zijn. En helemaal in deze eeuw.

Maar zwaar. Erg zwaar.

Natuurlijk kunnen we wel ergens tegen, we hebben immers nog jonge ruggetjes.

Maar okee; als we hier over 40 jaar nog last van hebben.?

Natuurlijk zullen wel heel veel mensjes die laptop getest hebben, hem in hun tas gestopt hebben, enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.

Hij is ook niet zo zwaar als je hem gewoon vast hebt, maar met alle boeken? Dat ding zal al 3 kilo ofzo wegen, en dan heb je nog 8 kilo boeken, kom je op 11 kilo. En je mag maar 10% van je lichaamsgewicht op je rug dragen. En welk kind op de wereld van 11 t/m 18 weegt nou 110 kilo? Zoveel weegt mijn hele vriendinnengroep niet eens bij elkaar! Erg slecht voor onze rugjes dus.

Maar het zou ook dodelijk slecht voor ons zijn om zonder laptop op school te moeten zitten! Go computerverslaving!

Nou tot zover ons eerste brugklas verslag.

In ons volgende stukje zul je ons wel betrappen op iets meer volwassenheid; we zitten immers pas in het begin van het schooljaar.

Dus, zie je ooit twee meisjes rondlopen met de lenge van circa 1.65 ... ga ons dan alsjeblieft niet kapotschelden.

Renée Canna & Justine van de Beek

9tien

LONDON 4 September, toen onze collega’s van Gymnasium 6 in Griekenland lagen te zonnen, verzamelden wij op een frisse donderdagmorgen in alle vroegte op het station in Maastricht. Ons reisdoel van die dag was Londen!

Met heel Atheneum 6, 4 dagen de stad beleven onder de deskundige leiding van een bijzonder stel docenten.

We hadden er zin in!

Na een “relatief rustig” verlopen treinreis kwamen we aan in de druilerige hoofdstad van Groot-Brittannië. Als eerste liepen we naar ons Ibis Hotel in Euston, waarna we een bezoekje brachten aan de St. Paul’s Cathedral.

Vervolgens een prachtige bustour, met een zeer getalenteerde gids die helaas een humeur had dat veel leek op het klimaat van Engeland.

Na een heerlijke pizza verzamelden wij, uiteraard te laat-zoals nog vaak zou gaan gebeuren-met ons groepje onder leiding van een enthousiaste meneer Stijns bij The Tower of London. Daar vertrokken we samen met een goed gemutste gids om de smakelijke locaties te bekijken waar seriemoordenaar Jack the Ripper zijn slachtoffers op gruwelijke wijze vermoordde.

Vrijdag een museumdagje met onder andere Natural History en British Museum. ’s Middags was het de bedoeling een bezoek te brengen aan de BBC studio’s. Wij hebben van de andere groepen vernomen dat dit heel interessant is geweest, wij hebben die

middag namelijk gewinkeld omdat we het verkeerde BBC-gebouw hadden gevonden aan de verkeerde kant van de stad. Maar gezellig was ’t wel!

Zaterdag nog naar het Tate Museum of Modern Art geweest, en ’s middags door Harrods gesjokt en de halve stad doorcrosst om het Hard Rock Café te zien en om ’s avonds lekker naar de film te gaan en vervolgens gezellig met meneer Wiertz nog een stukje te wandelen door China Town.

En toen zondag: naar de wisseling van de wacht gaan kijken, en helaas weer naar huis.

Om half 2 stapten we in de Eurostar richting Brussel en vervolgens in de trein die ons weer naar Maastricht bracht.

Moe maar zeer voldaan en vol verhalen over een fantastische excursie arriveerden we om half 9 in Maastricht. Afscheid nemen en uiteindelijk zat onze laatste excursie met het SMC er weer op.

Nu vol goede moed op naar het eindexamen, en nagenieten van een fantastische reis!

Mevrouw Kars, mevrouw Pekelharing, mevrouw Cremers, meneer Wiertz, meneer Van der Put en meneer Stijns: thanks Tom en Koen: you did a great job.

Bastiaan Bovy Niek Ubachs

20tig

‘’Ik ga echt niet helemaal stoppen met dit werk, hoor!’’

Veel mensen die 40 jaar voor het SMC werken zijn er niet.

De lange, zorgzame man met baard die je wel eens op school ziet rondstruinen tussen werken docentenkamer, vertrekt van het SMC. Wat hij gaat doen als zijn pensioen ingaat?

‘Beetje werken, en zo’ Dhr. Peters. Sommigen kennen hem als vertrouwenspersoon, anderen nog als leraar Levensbeschouwing, en een aantal kent hem zelfs helemaal niet. Zijn kamertje is rommelig, maar gezellig. Overal papieren, oude valentijnsrozen en kaarsjes. Het is een kamer die zegt: “Kom binnen, ben wie je bent!” Nu heeft dhr. Peters er 40 jaar op onze school op zitten. Aan het einde van oktober gaat hij met pensioen. Een goede reden om eens terug te blikken op zijn carrière hier.

Laten we gelijk met de deur in huis vallen. U was leraar Levensbeschouwing, hoe kwam u op het idee vertrouwenspersoon of zorgcoördinator te worden?

Ik deed altijd wel wat met zorg, maar niet echt veel. Ik werd heel erg aan het denken gezet door een meisje dat toentertijd hier op school zat. Ze had al een tijdje kanker, maar ze ging gewoon naar school. Ik herinner me de dag nog dat ze met haar moeder naar school kwam, en rustig voor de klas ging staan om zelf te vertellen dat er geen genezing meer mogelijk was en dat ze dood zou gaan. Toen werd ik me ervan bewust dat ik ander werk wilde doen! Ik heb heel veel cursussen gedaan om mensen te helpen, en

een duwtje in de juiste richting nodig, soms komen ook leraren naar me toe.

Ten tweede ga ik mensen begeleiden die iemand hebben verloren. Je bent ze niet kwijt, ze zijn altijd bij je, alleen op een andere manier. Sommige mensen kunnen het allemaal zelf verwerken, de andere groep wil ik graag helpen.

Toch nog doorwerken dus. Gaat u zich niet bezig houden met een hobby of iets in die richting?

zo kwam het uiteindelijk tot zorgcoördinator.

Wow. Dat is flink ingrijpend. Zijn er vaker dit soort incidenten geweest op school?

Er is een jongen overleden: Sander van Soest (foto hangt in een van de G-lokalen). Verder hebben er 2 leerlingen zelfmoord gepleegd in de tijd dat ik hier werk . . .

Wat vindt u het fijnste aan het feit dat u met pensioen gaat?

Nu kan ik meer dingen voor mezelf beslissen.

Ik hoef niet perse meer van 8 tot 5 te werken.

Toch ga ik niet helemaal stoppen met dit werk hoor!

Niet? Wat bent u dan van plan te doen als u met pensioen bent?

Ik ga me bezig houden met de 2 dingen die ik heel graag doe. Ten eerste wil ik graag verder werken met leraren. Dat doe ik nu ook al een beetje. Niet alleen leerlingen hebben soms

P: Ja, dat ook. Mijn grote hobby is dingen van hout maken.

Ik maak graag dingen voor mijn kleinkinderen. Fornuisjes, poppenwagentjes, stoeltjes, noem maar op.

Meneer Peters, de hele redactie wenst u een fijn pensioen toe!

En namens alle leerlingen die door u geholpen zijn, kan ik denk ik wel zeggen dat we u gaan missen!

Marte Boonen

21tig

22tig

De oplettende lezer heeft natuurlijk allang gemerkt dat in de nummering van Palet iets niet klopt: Precies, nummer 21 ontbreekt in je verzameling. spijtig, maar die ligt in de groene welbekende papierbak.

Neen, het is niet onze bedoeling af en toe een nummer over te slaan.

De echte reden: de redactie was naar de smaak van een deel van het corps docenten buiten haar (Palet)boekje gegaan.

Onze excuses voor die misstap.

23tig

24tig

Hoe voorkom ik…

Schoolstress

En wat doe ik eraan?

Beste medeleerlingen, De laatste periode van dit kalenderjaar is weer aangebroken. Een tijd vol leren, leren en ehm… nog meer leren. O ja, nog iets vergeten, je moet ook nog al die PO’s en handelingsdelen inleveren, en nog erger: je hebt volgende week nog een spreekbeurt waar je aan moet beginnen! Als je daar geen voldoende voor haalt, mag je van je ouders niet meer de deur uit voor die beruchte proefwerkweek!

Je gaat vermoeid naar bed en staat nog vermoeider op. Zwarte vlekken – ook wel wallen genoemd – beginnen zich onder je ogen te vormen en je valt in slaap tijdens de les. Oké, eerlijk zijn, daar hoef je niet moe voor te zijn.

En dan als klap op de vuurpijl! Je wordt ziek….

Dit wil iedereen natuurlijk voorkomen – op degenen na die zo graag een jaartje over willen doen. Dus, hier zijn een aantal dingen die je kunt doen om zonder schoolstress de laatste periode door te komen: 1) Wetenschappelijk bewezen: je kunt maar 20 minuten goed dingen opnemen. Daarna kun je de informatie niet meer goed verwerken. Dus wat je moet doen is: op een dag een paar leermomenten – 2 of 3, ligt er maar net aan hoeveel je op hebt - van 20 minuten inlassen, daartussen moet je je aandacht op andere dingen richten. Gewoon huiswerk kun je wel gewoon in één keer achter elkaar maken.

2) Als je thuiskomt, storm dan NIET meteen naar je kamer om te gaan leren.

Als je eerst een halfuurtje niets doet – zo-

als eten, tekenen, muziek spelen, lezen of achter de computer zitten (let op!: laatste is verslavend) – en dan gaat leren, is je hoofd weer ‘doorgelucht’ door onzinnigheden.

3) Goed eten. Klinkt inderdaad best wel stom, maar als je goed eet heb je meer energie om de dag door te komen=niet moe=meer concentratie=beter kunnen leren=betere cijfers.

4) Doe leuke dingen! Enkele voorbeelden: plunder je bankrekening (of die van je ouders) in het weekend, ga een dagje weg, geef een feest, het maakt niet uit. Leuke dingen werken als beloning op je harde werken!

5) Niet alles opkroppen! Dan houd je al je problemen in je hoofd -> erover nadenken -> twijfelen=altijd fout! Als je je ergens aan ergert, of irriteert – je broertje heeft je schoenen besmeurd met verf, je moeder klaagt maar over je kamer of je oma wilt dat je die geweldig lelijke trui aandoet die ze je voor kerst heeft gegeven – wordt dan gewoon boos! Het lucht namelijk vreselijk op. Anders dan loop je daarna rond met een vervelend gevoel in je maag – en niet omdat die pizza van gisteravond over de datum was.

En als je het toch zover hebt laten komen dat je ziek bent geworden, hoofdpijn, buikpijn en vermoeidheid hebt, zijn hier nog drie dingen die je kunt doen: a Neem een dag vrij – het liefst doordeweeks, dan heb je het hele huis voor je alleen. Ga nergens naar toe, slaap uit tot één uur en kijk daarna allemaal films. b Waarschijnlijk heb je al zo goed of veel

geleerd en gedaan – anders had je geen stress – dat je heus wel een paar dagen huiswerk kan missen. Doe alleen het hoogstnodige en ga het liefst vroeg naar bed. c Moet je écht, maar dan ook écht nog veel doen en kun je het je niet permitteren het schoolwerk even aan de kant te laten liggen? Ga dan een week lang héél vroeg naar bed, en sta de volgende dag een kwartiertje eerder op. Niet om huiswerk te maken, maar om te sporten – helpt zélfs als je er slecht in bent. Ga even hardlopen/ dansen/warming-up doen. En probeer dan niet meteen alles goed te doen. Gewoon even rustig bewegen. Dan begin je de dag een stuk beter!

Kaya Verbooy.

25tig

Quotes De oude rubriek Papegaaienpraat komt zeer hard terug

[Leraar] Mevrouw Lemeer ... na het opgeven van het huiswerk: ‘’ Zelfmoord plegen met paracetamol is absoluut geen optie!’’

[Leraar] Mevrouw Lemeer ‘’Wie poetst zijn tanden nou met gas?

Hmm, ook een goede manier om zelfmoord te plegen trouwens’’

[Leraar] Mevrouw Kerkhofs ... hoort een leerling praten en zegt: ‘’You need a good spank!’’

[Leraar] Meneer Van de Bighelaar ... ziet iemand met een liniaal spelen en zegt: ‘’Geen idee wat voor kleine

26tig

dingetjes je daar allemaal aan het meten bent, maar blijf bij de les!’’

Bereken je liefde.

“Doe de ‘Love or Lust’ test!

SMS: LOVE ON”

Steek je hand op als je: A) deze reclame hebt gezien; B) zei: “Wat een onzin, zoiets klopt toch niet” C) stiekem toch wel wilde weten wat eruit zou komen als je jou naam invulde; D) je aan alle bovenstaande punten voldoet.

Voor iedereen die in deze ABCDcategorie valt, is er goed nieuws.

Verveeldheid, internet, en die reclame te vaak gezien hebben, heeft gezorgd dat ik ga testen. En wel met de namen van iemand die ik graag mag, en iemand die ik totaal niet mag.

Helaas kan ik de liefdesmeter van de reclame niet gebruiken, want die heb ik niet op mijn mobiel. Plus, ik geloof niet dat hij zo goed is dat ik er een abonnement van 5 euro per week voor over heb.

Liefdesmeter 1: Die van “Kidsplanet” (Willen ze 9-jarigen seksueel actief maken of zo?)

Combinatie 1 (Aardig persoon) : 72% Advies: Kans van slagen, blablabla, happy ending is de vraag, blablabla, en we zullen (hebben ze er voor de goede orde en geen jankende koters nog even bij gezet) wel altijd vrienden blijven.

Combinatie 2: (niet-aardig persoon): 93% (Deze dingen zijn gewoon onzin.

Echt waar… )

Advies: Je hebt de ware gevonden! Je blijft voor altijd verliefd! (En dit krijg ik dan te horen van een site waar mensen zich afvragen hoe ze zich moeten scrubben..)

Liefdesmeter 2: Die van “Meidenstart” Combinatie 1: 80% Advies: Jullie passen goed bij elkaar.

(HA!) Combinatie 2: 80% Advies: Hetzelfde als hierboven…

Liefdesmeter 3: Die van “mnnanninga. nl” Combinatie 1: 55.5% Geen Advies Combinatie 2: 68.5% Geen Advies Liefdesmeter 4: Die van “utwente.nl” Combinatie 1: 61% Geen Advies Combinatie 2: 22% Geen Advies Als ik nu het gemiddelde van alle testen neem, kom ik bij Combinatie 1 uit op 67.1% en bij Combinatie 2 op 65,8%, wat dan toch wel weer fijn is.

Mijn conclusie: Liefdesmeters zijn zo fake als wat. Ze hebben steeds een andere uitkomst, ook al vul je steeds dezelfde namen in. En het feit dat ze mij aan een wat minder sociale jongen (subtiel) koppelen, vind ik ook wat minder.

Advies: Sms maar niet voor een liefdesmeter, maar blijf gewoon bij je vriend(in)/ vraag iemand gewoon, zelfs als zo’n meter het er niet mee eens is. Bewijs het tegendeel! 

Marte

27tig

V.V.SMC ?

Op een woensdagmiddag na school troffen wij in een compleet lege gymzaal een voetballende meneer Görtzen aan.

Als Paletterende mensen doken wij hier natuurlijk gelijk bovenop.

(Op de bal, niet op dhr.

Görtzen) want onze leraren zijn blijkbaar ook nog een beetje sportief! En dat is nieuws! Dat moet gevierd worden! (en dus in ‘t Palet staan).

Meneer Bollweg bleek de initiatiefnemer te zijn, helaas miste hij de eerst bijeenkomst omdat hij naar zwemles moest.

(Vanwege zijn zoontje; hij ligt niet zelf op woensdagmiddag met zijn Winnie-de-Pooh-zwembandjes in het water te spartelen).

Na enige tijd voegden de andere sportieve leraren zich aan het groepje toe.

Wij introduceren V.V.SMC!

bekend, maar wij houden u zeker op de hoogte of er nog meer bijeenkomsten gaan volgen.

Volgens meneer Heiligers gaat dit nog wel gebeuren. ‘Maar ja...’ zegt hij zelf ‘je weet hoe jet gaat, de ene keer kan die en dan die weer niet, dus het is nog even afwachten...’

Bestaande uit meneer Görtzen, meneer Grond, meneer Heiligers, meneer Bollweg en meneer Janssen (nee, niet de conrector ook niet de wiskundeleraar geachte lezers, maar Bart, ja, van Duits ja).

De enthousiaste leraren spelen kleine partijtjes van twee tegen twee. Echt de publiciteit intreden willen ze nog niet, want ze hebben nog enige tijd nodig om in stilte en rust aan hun tacktiek en vooral techniek te sleutelen.

Maar wij vonden het toch wel het plaatsen waard!

Of de club zijn bestaan nog verder gaat voortzetten is nu nog niet

Kirsten Houben & Marte Boonen

28tig

reclame

29tig

30tig

27tig