Η Κίνηση είναι ανεξάρτητη και υπερκομματική. Ιδρύθηκε από Έλληνες της
Κύπρου στις 11 Μαΐου 2008 στην Λευκωσία, με μάρτυρα των υπογραφών τους
τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β’ και με σκοπό την με κάθε
θεμιτό τρόπο προώθηση των Δικαίων της Κυπριακής Δημοκρατίας, για επικράτηση
των αρχών της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της
Δικαιοσύνης
Ως πρώτο βήμα, η Κίνηση εξέδωσε τον Απρίλιο 2009 το δίγλωσσο Βιβλίο «Αιματηρή
αλήθεια - Bloody truth», το οποίο τεκμηριώνει αντικειμενικά τα κυπριακά πράγματα
κατά την περίοδο από το 1950 μέχρι σήμερα. Το Βιβλίο διανεμήθηκε διεθνώς, εξουδετερώνοντας σε μεγάλο βαθμό την ψευδή βρετανο-τουρκική προπαγάνδα
κατά των δικαίων της Κύπρου.
Ως δεύτερο βήμα, η Κίνηση συντόνισε την δημιουργία του εγγράφου «η Πρόταση
του ορθού ΝΑΙ», για την ετοιμασία του οποίου εργάστηκε ευρεία ομάδα επιστημόνων
και τεχνοκρατών, με την πεποίθηση ότι το μέλλον κάθε ευνομούμενου Κράτους
καθορίζεται ΜΟΝΟ από την ελεύθερη βούληση των νομίμων Πολιτών του, με
μοναδικό στόχο το μέλλον της Κύπρου και της Νέας Γενιάς των Κυπρίων να
πλαισιώνεται από Ελευθερία και Δικαιοσύνη και με την πίστη πως το Δίκαιο μπορεί
και πρέπει να επικρατήσει.
Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Κύπρος, Σεπτέμβριος 2009
Κεφάλαιο 1: Η τεκμηριωμένη Ιστορία
Το έγγραφο «η Πρόταση του ορθού ΝΑΙ» αποτελεί τη φυσική συνέχεια της
τεκμηριωμένης ιστορίας των κυπριακών πραγμάτων1, των οποίων η επιγραμματική
εξέλιξη ήταν η ακόλουθη:
• 1945: Οι Βρετανοί αρνούνται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Κυπρίων.
• 1950-1955: Oι Βρετανοί πείθουν την Τουρκία να διεκδικήσει την Κύπρο.
• 1955-1963: Οι Τούρκοι, υποστηριζόμενοι από τους Βρετανούς, αναπτύσσουν ισχυρή τρομοκρατία στην Κύπρο και, ταυτόχρονα, οι Βρετανοί σχεδιάζουν το Σύνταγμα-παγίδα του 1960.
• 1963: Οι Βρετανοί συμβουλεύουν «επιδίωξη συνταγματικών τροποποιήσεων» εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και, ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν αυτή την αφορμή και υποδαυλίζουν ένοπλη τουρκική ανταρσία
και απόσχιση-αυτοαπομόνωση των Τούρκων της Κύπρου από το νόμιμο Κράτος, με στόχο την κατάρρευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
• 1964-1974: Ακολουθούν ποικίλες μεθοδεύσεις, με επιστέγασμα το χουντικό Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 κατά της νόμιμης κυπριακής κυβέρνησης και, με αυτή την αφορμή, η τουρκική εισβολή κατά του κυπριακού κράτους την 20η Ιουλίου 1974, η έκτοτε κατοχή κυπριακού εδάφους και όλα τα συνεπακόλουθα.
• 1974-2004: Γίνονται επανειλημμένες προσπάθειες «επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος», με κύριο χαρακτηριστικό τη διαχρονική αδιαλλαξία των Τούρκων, παρά τις οδυνηρές υποχωρήσεις της ελληνικής κυπριακής πλευράς. Επιστέγασμα ήταν «το σχέδιο λύσης Αννάν»2.
• 2004 μέχρι σήμερα: Παρά την απόρριψη του «σχεδίου Αννάν» την 24η Απριλίου
2004 και την πλήρη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ την 1η Μαΐου
2004, οι Βρετανοί και οι συνεργάτες τους ανασχεδιάζουν την προσπάθεια, οδηγώντας τις εξελίξεις προς ένα «νέο σχέδιο λύσης», με στόχο πάντοτε την αποδόμηση και κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για έξι 10ετίες, οι Βρετανοί και οι Τούρκοι μεθοδεύουν την κατάργηση της Κυπριακής
Δημοκρατίας, με στόχο «η Κύπρος να καταστεί τουρκικό προτεκτοράτο, υπό μόνιμη
βρετανική κηδεμόνευση».
1 Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «Αιματηρή αλήθεια» - 2009.
2 Το «σχέδιο Αννάν» (11 Νοεμβρίου 2002) μεθοδεύτηκε από τους Βρετανούς και τους συνεργάτες τους, υπογράφτηκε από τον τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Κόφφι Αννάν και υποβλήθηκε για αποδοχή από τους
Έλληνες και τους Τούρκους της Κύπρου σε δύο χωριστά δημοψηφίσματα (24 Απριλίου 2004). Το 64% των Τούρκων ψηφοφόρων, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων αποτελείτο από Τούρκους στρατιώτες και παράνομους εποίκους, αποδέχτηκε το Σχέδιο. Το 76% των Ελλήνων της Κύπρου το απέρριψε.
Μέχρι σήμερα, αυτή η μεθόδευση ΑΠΕΤΥΧΕ για δύο λόγους:
1ον: Το 1963 το κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕ, αλλά παρέμεινε διεθνώς αναγνωρισμένο, όπως διαμορφώθηκε το 1963
2ον: Το 2004 το κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ, αλλά εντάχθηκε στην ΕΕ όπως διαμορφώθηκε το 19633
Κεφάλαιο 2: Η ένταξη στην ΕΕ και η λανθασμένη πορεία
Την 1η Μαΐου 2004, η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστη ισότιμο Κράτος-μέλος της ΕΕ, κυρίαρχο επί ολοκλήρου του κυπριακού εδάφους, αποκτώντας τα ΙΔΙΑ δικαιώματα
και τις ΙΔΙΕΣ ευθύνες με κάθε άλλο Κράτος-μέλος, με αναστολή της εφαρμογής του ευρωπαϊκού κεκτημένου στο τμήμα εκείνο του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ κυπριακού εδάφους, επί του οποίου το νόμιμο Κράτος δεν μπορούσε να ασκήσει την κυριαρχία του λόγω της τουρκικής κατοχής4.
Από την 1η Μαΐου 2004, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει το αναφαίρετο δικαίωμα και τη σαφή υποχρέωση:
1) Να ενεργεί αυστηρά βάσει των Θεμελιωδών Αρχών της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δικαιοσύνης, επί των οποίων εδράζεται και λειτουργεί η ΕΕ, αξιοποιώντας κάθε θετικό στοιχείο που προέκυψε από την ένταξη στην ΕΕ5.
2) Να προωθεί τη μόνη ορθή πορεία για επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος, εκείνη της ομαλής επανένταξης του αποσχισθέντος τμήματος του ΝΟΜΙΜΟΥ κυπριακού λαού στο επίσημο κράτος.
Από την 1η Μαΐου 2004, ο χρόνος μετρά υπέρ των δικαίων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως, η πορεία που ακολουθείται είναι εσφαλμένη.
Κεφάλαιο 3: Το κυοφορούμενο «νέο σχέδιο λύσης»
Από το Φεβρουάριο 2008 μέχρι σήμερα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τους φόβους
που εκφράστηκαν, τόσο για το περιεχόμενο του Κοινού Ανακοινωθέντος των δύο Κυπρίων «διαπραγματευτών» της 23ης Μαΐου 2008, όσο και του Μνημονίου
3 Το Κράτος που διαμορφώθηκε το 1963, μετά από τη βρετανο-τουρκική συνωμοσία, την απόσχισηαυτοαπομόνωση των Τούρκων της Κύπρου και την αυτοκατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως, είναι το δημοκρατικά διοικούμενο από τη φυσική πλειοψηφία του 82% του νόμιμου Κυπριακού Λαού κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό είναι το Κράτος, που την 1η Μαΐου 2004 εντάχθηκε στην ΕΕ, ως ισότιμο κράτος-μέλος, κυρίαρχο επί ολοκλήρου της νήσου Κύπρος.
4 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, Κοπεγχάγη 12/13 Δεκεμβρίου 2002.
5 Το βασικό θετικό στοιχείο είναι η δυνατότητα για ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟ των «προνοιών παγίδευσης» του θνησιγενούς Συντάγματος 1960, των αντι-ευρωπαϊκών προνοιών που περιέχουν οι «συμφωνίες» 1977 και 1979, των ευρωπαϊκά ασυμβίβαστων προνοιών που περιέχουν τα κατά καιρούς ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, του «σχεδίου λύσης Αννάν» και κάθε άλλης προσπάθειας για κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συναντίληψης μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Βρετανού Πρωθυπουργού της 5ης Ιουνίου 2008, που συνοψίζονται στην εξουδετέρωση κάθε προσπάθειας μετά από την 1η Μαίου 2004 για χάραξη ορθής πορείας και στην επαναφορά του «σχεδίου Αννάν» επί το χειρότερο, δηλαδή την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κεφάλαιο 4: Η «Πρόταση του ορθού ΝΑΙ»
Ο σκοπός της Πρότασης είναι, ο Κυπριακός Λαός να γνωρίζει ΕΓΚΑΙΡΑ ποια είναι η ορθή πορεία και να κρίνει ανάλογα το όποιο «νέο σχέδιο λύσης» κληθεί στο άμεσο μέλλον να αποδεχθεί.
4.1. Η βάση της Πρότασης
1) Αποκλείεται οποιοδήποτε «σχέδιο λύσης», με φιλοσοφία ή περιεχόμενο που ήδη απορρίφθηκε.
2) Απορρίπτονται και καταργούνται, ως βρετανικά κατάλοιπα με διχαστική σκοπιμότητα, οι χαρακτηρισμοί «δύο κοινότητες», «ελληνοκύπριοι», «τουρκοκύπριοι» και «τουρκική μειονότητα».
3) Το Κυπριακό Ζήτημα άρχισε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με την βρετανο-τουρκική συνομωσία του 1963 και κατέληξε με την παράνομη εισβολή της Τουρκίας κατά της κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας και την παράνομη κατοχή ευρωπαϊκού κυπριακού εδάφους6.
4) Με στόχο την εθνοκάθαρση και τον εκτουρκισμό των κατεχόμενων κυπριακών εδαφών, η Τουρκία προβαίνει σε διεθνώς παράνομες επεμβάσεις7 και έχει εγκαταστήσει παράνομο καθεστώς8, του οποίου επιδιώκει την «διεθνή αναγνώριση».
5) Η επιδιωκόμενη «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία» θα καταργήσει το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα αναγνωρίσει το παράνομο τουρκικό καθεστώς, δημιουργώντας ένα «ΝΕΟ κρατικό μόρφωμα δύο ΙΣΟΤΙΜΩΝ κρατιδίων, που ΣΚΟΠΙΜΑ θα είναι οικονομικά και πολιτειακά θνησιγενές», αποενοχοποιώντας την Τουρκία και θέτοντας τη βάση για τον πλήρη εκτουρκισμό της Κύπρου υπό την κηδεμόνευση του Ηνωμένου Βασιλείου9
6) Η «Πρόταση του ορθού ΝΑΙ» μπορεί να αναληφθεί και προωθηθεί ΜΟΝΟ από τη νόμιμη Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας10
6 Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «Αιματηρή αλήθεια» - 2009, Κεφ. Δ.
7 Κύρια παραδείγματα παράνομων επεμβάσεων: Η εισαγωγή 100δων χιλιάδων εποίκων από την
Τουρκία για αλλοίωση του δημογραφικού χάρτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο σφετερισμός, η
εκποίηση και η καταστροφή ελληνικών περιουσιών, ο αφανισμός της θρησκευτικής και πολιτιστικής
κληρονομιάς των Ελλήνων της Κύπρου, η αλλαγή των τοπωνυμίων κλπ.
8 Η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου-ΤΔΒΚ».
9 Βλ. Κεφ. 1 «Για έξι 10ετίες,...».
10 Βλ. Κεφ. 12 «Η υλοποίηση της Πρότασης».
4.2. Το βασικό αξίωμα της Πρότασης
Η Κυπριακή Δημοκρατία11 ΔΕΝ πρέπει να καταργηθεί, διότι τούτο σημαίνει
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ του Κράτους-μέλους της ΕΕ και ΕΚΔΙΩΞΗ του
όποιου «νέου μορφώματος» από την ΕΕ και την ΕΥΡΩΖΩΝΗ.
4.3. Η τεκμηρίωση του βασικού αξιώματος
Στο πλαίσιο της «Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», η Τουρκία -μεταξύ
άλλων- επιδιώκει 2 κράτη, 2 λαούς και 2 κυριαρχίες υπό αδύναμη «ομοσπονδιακή
δομή», πολιτειακή ισότητα 50%-50% μεταξύ των δύο «ομόσπονδων» κρατών
(δηλαδή μεταξύ του 18% και του 82% του νόμιμου κυπριακού πληθυσμού), μη
επιστροφή της πλειοψηφίας των προσφύγων και παραμονή όλων των εποίκων, ΑΡΑ και διατήρηση του πλείστου κατεχόμενου εδάφους, χωριστή σχέση των 2 κρατών με
την ΕΕ και η «όλη διευθέτηση» να γίνει ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Εάν όσα -ή περίπου όσα- επιδιώκει η Τουρκία περιλαμβάνονται στο «νέο σχέδιο
λύσης» και εγκριθούν από τον Κυπριακό Λαό, θα πρόκειται για ΤΕΡΑΣΤΙΑ
ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ της Συνθήκης Ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ,
του νέου μορφώματος
πολλαπλά και διαρκώς τις Θεμελιώδεις Αρχές της ΕΕ.
Αυτή τη «διευθέτηση» η ΕΕ δεν θα την αρνηθεί μεν, ΑΛΛΑ θα οφείλει και να
προστατεύσει τον εαυτό της, απαλλάσσοντας το ευρωπαϊκό περιβάλλον από το
κακό προηγούμενο και διατηρώντας υγιές το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Δηλαδή, το σήμερα ευρωπαϊκό Κράτος-μέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα τεθεί αυτόβουλα εκτός ΕΕ, αχρηστεύοντας ταυτόχρονα το μοναδικό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ όπλο
που σήμερα διαθέτει:
Την ισοτιμία με 500 εκατομμύρια ευρωπαίους, οι οποίοι ΟΦΕΙΛΟΥΝ να θεωρούν το Κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ΚΥΡΙΑΡΧΟ επί ολοκλήρου του
εδάφους της Κύπρου.
Οι άμεσες επιπτώσεις από αυτή την εξέλιξη, θα είναι η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ
ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ12, η ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ13 και το ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ ΧΑΟΣ14, δεδομένα
που θα οδηγήσουν στον εκτουρκισμό της Κύπρου, υπό την κηδεμόνευση του
Ηνωμένου Βασιλείου15
11 Βλ. Κεφ. 1 «υποσημείωση 3».
12 Έξοδος από την Ευρωζώνη και αντικατάσταση του ΕΥΡΩ, με άλλο νόμισμα ευτελούς αξίας.
13 Η Κύπρος θα κατοικηθεί απ’ άκρου εις άκρον από Τούρκους εποίκους.
14 Διακυβέρνηση ρατσιστικής διαρχίας με διττό δικαίωμα αρνησικυρίας, μέσω της «εκ περιτροπής προεδρίας κλπ».
15 Βλ. Κεφ. 1 «Για έξι 10ετίες,...».
Η ορθή πορεία είναι:
Η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία να επιδιώξει την ομαλή
επανένταξη των Τούρκων της Κύπρου στο νόμιμο Κράτος και την εναρμόνιση
ολόκληρης της κυπριακής επικράτειας με τους θεσμούς της ΕΕ, με τους οποίους
το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου έχει ήδη εναρμονιστεί έναντι βαρύτατου τιμήματος.
4.4. Τα κύρια χαρακτηριστικά της Πρότασης:
Διεπόμενη αποκλειστικά από τις Θεμελιώδεις Αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Πρόταση:
• Προνοεί απόσυρση των Στρατευμάτων Κατοχής, αποχώρηση των Εποίκων και αποκλεισμό Συστήματος Ασφάλειας του τύπου των «εγγυήσεων» του 1960.
• Προνοεί επαναφορά του Κράτους σε κατάσταση πλήρους ομαλότητας και εξουδετέρωση των επιπτώσεων από την παράνομη τουρκική Κατοχή, προς όφελος όλων των ΝΟΜΙΜΩΝ Κυπρίων.
• Προνοεί αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος Συντάγματος, της Νομοθεσίας και των Θεσμών, με τρόπο που να εμπεδώνεται το καθολικό αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας.
• Ενώ προσεγγίζει με τρόπο θετικό τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα τρίτων χωρών στην περιοχή, δεν αφήνει περιθώρια εκπτώσεων προς οποιονδήποτε ως προς την κυριαρχία και τα νόμιμα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κεφάλαιο 5: Οι πρώτες ενέργειες
5.1. Κατεχόμενο έδαφος: Προνοείται «η άμεση παράδοση του εδάφους στην Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, για την ελάχιστη μεταβατική περίοδο που απαιτείται για υλοποίηση των υπολοίπων ενεργειών».
5.2. Αγνοούμενοι: Προνοείται «η άμεση άρση κάθε κωλύματος, ούτως ώστε να εξακριβωθεί η τύχη και οι συνθήκες υπό τις οποίες χάθηκαν τα ίχνη όλων των Αγνοούμενων της εισβολής του 1974».
5.3. Εγκλωβισμένοι: Προνοείται «η άμεση και πλήρης ελευθερία κινήσεων και ο πλήρης σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλων όσων διαμένουν στο κατεχόμενο έδαφος».
5.4. Κατοχικά στρατεύματα και έποικοι: Προνοείται «ο άμεσος καθορισμός του ελάχιστου χρονοδιαγράμματος που απαιτείται, για απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής και για αποχώρηση των Τούρκων εποίκων, καθώς και κάθε άλλου προσώπου
που διαμένει παράνομα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας».
5.5. Πρόσφυγες: Προνοείται «ο άμεσος καθορισμός του ελάχιστου χρονοδιαγράμματος που απαιτείται, για πλήρη αποκατάσταση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και
βασικών ελευθεριών επιστροφής, εγκατάστασης, ανάκτησης και εκμετάλλευσης περιουσίας, για όλους τους νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας».
5.6. Περιουσίες και αποζημιώσεις: Προνοείται ότι «ο υπαίτιος για τον σφετερισμό, την αλλοίωση, την καταστροφή ή την απώλεια χρήσης περιουσίας χωρίς την
άδεια του νόμιμου ιδιοκτήτη ή κατόχου, θα καταβάλει ανάλογη και ακριβοδίκαιη
αποζημίωση προς τον νόμιμο ιδιοκτήτη ή τον νόμιμο κάτοχο, για όσο χρόνο
διάρκεσε η παρανομία», χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο «νόμιμου ιδιωτικού
διακανονισμού, με τρόπο που να μην θίγονται η κυριαρχία και τα νόμιμα συμφέροντα
του Κράτους». Όλες οι περιπτώσεις διακανονισμού, θα κριθούν από τα αρμόδια, ευρωπαϊκά κυπριακά Δικαστήρια, τα οποία είτε θα επικυρώσουν τις περιπτώσεις
νόμιμου διακανονισμού, είτε θα εφαρμόσουν τις πρόνοιες του Νόμου, οσάκις ο διακανονισμός είναι παράνομος ή ανέφικτος.
Κεφάλαιο 6: Το Σύνταγμα και οι Συνθήκες του 1960
Με διαρκή αναφορά σε ολόκληρο τον ΝΟΜΙΜΟ Κυπριακό Λαό, η Πρόταση προνοεί:
• Απάλειψη των προνοιών του Συντάγματος και των συνοδευτικών Συνθηκών του 1960, των οποίων είτε η ισχύς κατέστη ανενεργή λόγω της βρετανο-τουρκικής
συνομωσίας του 1963 είτε το περιεχόμενο τους παραβιάζει τις Θεμελιώδεις Αρχές της ΕΕ ή/και τον Χάρτη του ΟΗΕ.
• Γενική αναβάθμιση του Συντάγματος, με κάθε αναγκαία προσθήκη ή τροποποίηση, με στόχο τον εκσυγχρονισμό και την πλήρη εναρμόνιση προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο, δηλαδή τις αρχές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δικαιοσύνης.
Κεφάλαιο 7: Η Διακυβέρνηση και οι Θεσμοί
Με γνώμονα τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, η Πρόταση προνοεί:
• Δημοκρατική διακυβέρνηση, με πλήρη ισονομία για κάθε νόμιμο Κύπριο έναντι του Νόμου και της Πολιτείας.
• Δίκαιη κοινωνική πολιτική, με κριτήρια επαρκών ωφελημάτων προς συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, περιλαμβανομένης της πρόνοιας για ομαλή
επανένταξη των Τούρκων της Κύπρου στο νόμιμο Κράτος και εναρμόνιση των κατεχομένων εδαφών με το ευρωπαϊκό κεκτημένο16.
• Ισορροπημένη ανάπτυξη, μέσα στις πραγματικές και αντικειμενικά προβλεπτές δυνατότητες του Κράτους, με ιδιαίτερη φροντίδα στα θέματα δημόσιας ασφάλειας και υγείας.
• Επιμελή προστασία του περιβάλλοντος και μεθόδευση ταχείας ανάπτυξης
16 Βλ. Κεφ. 11 «Οικονομία - Ενδυνάμωση του κοινωνικού ρόλου του κράτους».
φιλικών μεθόδων παραγωγής ενέργειας.
• Ουσιαστικά μέτρα στοργής και στήριξης της Νέας Γενιάς.
• Οικονομική πολιτική λιτότητας, χωρίς επηρεασμό της καλώς νοούμενης ευημερίας του Κυπριακού Λαού.
• Αξιόπιστη διασφάλιση χρηστής και αποτελεσματικής διοίκησης, στο πλαίσιο Δίκαιου Κράτους.
Κεφάλαιο 8: Η Θρησκεία
Η Πρόταση ασπάζεται την αρχή, ότι «το καθήκον όλων των θρησκειών είναι να
ενώνουν και όχι να διαιρούν τους λαούς» και υιοθετεί τα ακόλουθα:
• Η πλειοψηφία του Κυπριακού Λαού είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ο Χριστιανισμός αποδέχεται και σέβεται κάθε θρησκεία και κάθε άνθρωπο, με τις ιδιαιτερότητες και τα πιστεύω του17
• Η συνύπαρξη Ισλάμ και Ορθοδοξίας δεν ήταν πάντα ομαλή. Όμως, οι εκάστοτε ανταγωνισμοί ΔΕΝ οφείλονταν στη διαφορετική θρησκεία, αλλά υποδαυλίστηκαν από ένα συνδυασμό τοπικών πολιτικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων ξένων δυνάμεων, οι οποίες έκριναν ότι θα πετύχαιναν τους σκοπούς τους με την υποκίνηση τοπικών συγκρούσεων, επιστρατεύοντας προς τούτο και τις θρησκείες.
• Από τον 16ο μ.Χ. αιώνα που η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Τούρκους, οι σχέσεις συνύπαρξης σε επίπεδο λαού, ήσαν πάντα καλές. Τα φαινόμενα καταπίεσης ήσαν τα αποτελέσματα της κατάκτησης και της προσπάθειας διαιώνισης της κατοχής και καμιά σχέση είχαν με τις σχέσεις των ανθρώπων18
• Την αγαθή συνύπαρξη των πιστών των δύο θρησκειών μαρτυρεί τόσο η συνύπαρξη στην ίδια κοινότητα, αλλά και στον ίδιο χώρο της εκκλησίας ή του τεμένους19
• Η θεμελίωση της επανένταξης και της ειρηνικής συνύπαρξης όλων των νομίμων Κυπρίων, μπορεί να στηριχθεί στον κοινό σεβασμό της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» και, ιδιαίτερα, της ελεύθερης συνείδησης, της
17 Απ. Παύλος, Πρ. 17 24-26 «ο Θεός ο ποιήσας τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ… εποίησεν εξ ενός
αίματος παν έθνος κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης».
18 Τις καλές σχέσεις μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες, μαρτυρεί και ο Βασίλης Μιχαηλίδης: Ακόμα
και στη μελανότερη στιγμή της Τουρκικής κατοχής, τις σφαγές της 9ης Ιουλίου 1821, ένας Μουσουλμάνος Τούρκος, ο Κιόρογλου, προσπαθεί απεγνωσμένα και με κίνδυνο της ζωής του να φυγαδεύσει και να σώσει τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό.
19 Παράδειγμα μέχρι και σήμερα η κοινότητα Περιστερώνας Μόρφου. Επίσης: Ο Αρχιεπίσκοπος
και ο Μουφτής επισκέπτονταν αλλήλους και υπέβαλλαν τα συγχαρητήρια τους κατά τις γιορτές του
Μπαϋραμιού και του Ραμαζανιού και, αντίστοιχα, κατά τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα (επίσημο περιοδικό της Εκκλησίας της Κύπρου «Απόστολος Βαρνάβας»). Τόσο ο ιερέας όσο και ο χότζας θεωρούνταν από όλους πρόσωπα εξ ίσου ευυπόληπτα και καλούνταν ως διαμεσολαβητές για
επίλυση διαφορών μεταξύ των κατοίκων κλπ.
ελεύθερης βούλησης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
• Θρησκευτικό πρόβλημα ουδέποτε υπήρξε στην Κύπρο, όπως και ουδέποτε
ενόχλησε ο διαφορετικός πολιτισμός των συνοίκων. Οι Έλληνες της Κύπρου
ουδέποτε ήγειραν θέμα επιστροφής των ιερών χώρων τους, που από το 1570 μετατράπηκαν σε Μουσουλμανικά τεμένη20
• Οι ελληνικοί όμως χώροι λατρείας, που καταλήφθηκαν το 1974 και αλλοιώθηκαν, ερημώθηκαν ή μετατράπηκαν σε τεμένη, πρέπει να επιστραφούν
στους νόμιμους κατόχους τους, έστω κι αν «η περιπέτεια τους αποδοθεί στις συνθήκες πολέμου...». Οι Χριστιανοί της Κύπρου συνδέθηκαν με ισχυρά
βιώματα με τους χώρους αυτούς και μόνο με την επιστροφή τους θα μπορέσουν
να επανασυνδεθούν με το παρελθόν.
Η συνύπαρξη σε συνθήκες ειρήνης και δικαιοσύνης δεν σημαίνει υποβάθμιση της
ταυτότητας οποιουδήποτε. Οι Έλληνες της Κύπρου αποδέχονται τους νόμιμους
Τούρκους της Κύπρου ως συμπατριώτες τους, με τον πολιτισμό, την θρησκεία και
τις ιδιαιτερότητές τους, όπως και οι Τούρκοι της Κύπρου αποδέχονται τους Έλληνες
ως δικούς τους συμπατριώτες.
Σήμερα, που όλοι οι νόμιμοι Κύπριοι είναι ισότιμα μέλη της ΕΕ και που οι άνθρωποι αναζητούν και μια θρησκευτική διάσταση στη ζωή τους, η Κυπριακή Δημοκρατία
οφείλει να φροντίσει υπεύθυνα και για την ομαλή θρησκευτική και πολιτισμική
επανένταξη των Τούρκων της Κύπρου στο νόμιμο κράτος, με βάση τις σχέσεις που
αναπτύχθηκαν και διατηρήθηκαν στους αιώνες που πέρασαν.
Παραμερίζοντας τις προκαταλήψεις που άλλοι επεσώρευσαν κατά τις τελευταίες 10ετίες, όλοι οι νόμιμοι Κύπριοι να καταστούν παράδειγμα συνεργασίας, προς κοινό όφελος.
Κεφάλαιο 9: Η Παιδεία και ο Πολιτισμός
Η ΕΕ δέχεται τον κάθε ευρωπαίο πολίτη με την εθνική ταυτότητα και τον πολιτισμό
του, χωρίς να ανατρέπει και να ισοπεδώνει τις παραδόσεις των ισότιμων Κρατώνμελών της.
Με απόλυτο σεβασμό προς τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα ιστορικά αποθέματα, τον
πολιτισμό και γενικά την Παιδεία όλων των Εθνών και με δεδομένο το γεγονός, ότι η μεγάλη πλειοψηφία του νόμιμου Κυπριακού Λαού είναι ελληνικής εθνικής καταβολής, η Πρόταση θεωρεί την Παιδεία ως θεμελιώδες κεφάλαιο για την επιβίωση του νόμιμου Κράτους και προνοεί:
• Απόρριψη οποιασδήποτε προσπάθειας, που σκοπό έχει την απομάκρυνση της νέας γενιάς Κυπρίων από τις εθνικές ρίζες, τη γλώσσα και την ιστορία.
• Διαφύλαξη της παράδοσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
• Ελληνοκεντρική Παιδεία για τους Έλληνες της Κύπρου και αντίστοιχη δυνατότητα για κάθε άλλης εθνικής καταβολής, νόμιμο πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
• Διδαχή της ιστορίας και περιφρούρηση της ιστορικής συνείδησης, με ίσο σεβασμό προς την ιστορία όλων των εθνών.
• Ανάπτυξη διαλόγου και χρησιμοποίηση της τεχνολογίας για τη διαμόρφωση
κοινής πορείας, επωφελούς για ολόκληρο τον Κυπριακό Λαό.
• Ισορρόπηση και εξύψωση κοινών ιδεωδών.
• Εκπαίδευση κοινής ψυχικής αναβάθμισης.
Παιδεία παροχής αξιών, που να δημιουργεί νέους πολίτες ευθείς, δημοκρατικούς, αληθινούς, θαρραλέους και ευθαρσείς, οι οποίοι θα σέβονται τον εαυτό τους και την
παράδοση τους, θα έχουν αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθηση και θα εκτιμούν τους
συνανθρώπους τους, σε μία ευνομούμενη πολιτεία που θα τους παρέχει ισονομία
και ίσες ευκαιρίες προόδου.
Κεφάλαιο 10: Η Ασφάλεια
Τα Κράτη, για την επιβίωση τους, οφείλουν να διαθέτουν αξιόπιστο Σύστημα
Ασφάλειας, για την προστασία των πολιτών και των συμφερόντων τους, την
αντιμετώπιση απειλών και την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους.
Λαμβάνοντας υπ’ όψη, ότι η δημιουργία συνθηκών ασφάλειας και η αμυντική
ικανότητα του Κράτους κατά πάσης απειλής αποτελεί προϋπόθεση για την
εύρυθμη λειτουργία και τη βιωσιμότητα του, ότι η γεωγραφική θέση της Κύπρου
στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνει τις απαιτήσεις ασφάλειας, ότι τα βιώματα από το σύστημα ασφάλειας του 1960 ήσαν τραυματικά21, ότι οι εμπειρίες από το σχέδιο
Ανάν ήσαν αρνητικές22, ότι από τη δεκαετία του ‘50 μέχρι σήμερα η Τουρκία έχει ως στρατηγικό στόχο «τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου»23
21 Οι «Συνθήκες Εγγυήσεως & Συμμαχίας του 1960» αποδείχθηκαν μόνιμη πηγή ανωμαλίας και κηδεμόνευσης και, με ενθάρρυνση του Ηνωμένου Βασιλείου, εξυπηρέτησαν το στρατηγικό στόχο της
Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου (βομβαρδισμοί Τυλληρίας-1964, εισβολή-1974, κατοχή, εποικισμός κλπ). Επιπλέον, το άρθρο IV της Συνθήκης Εγγυήσεως περί «μονομερούς επεμβάσεως»
παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, του οποίου το Άρθρο 2(4) καθορίζει ότι
«Όλα τα Μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας, που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους, ή με οποιανδήποτε άλλη ενέργεια, ασυμβίβαστη προς τους Σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών».
22 Είναι «Η συνολική Διευθέτηση του Κυπριακού Προβλήματος από τα Ηνωμένα Έθνη, Μάρτιος 2004 (5η έκδοση)», με την οποίαν η μεν Τουρκία επεδίωξε ενίσχυση των επεμβατικών δικαιωμάτων
και του ρόλου κηδεμονίας επί της Κύπρου, επέκταση κυριαρχικών δικαιωμάτων στον θαλάσσιο και
εναέριο χώρο της Κύπρου, περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων και αφοπλισμό της Κυπριακής
Δημοκρατίας και νομιμοποίηση του εποικισμού, η δε Βρετανία επεδίωξε νομιμοποίηση και μονιμοποίηση
της κυριαρχίας των Βάσεων και μεγαλύτερη πρόσβαση στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου.
23 Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «Αιματηρή αλήθεια» - 2009, Κεφ. Β8, Β10 Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ (1956), Σχέδιο «Ανάκτηση Κύπρου» Γραφείου Ειδικού Πολέμου τουρκικού
Γενικού Επιτελείου (1958) και Κεφ. Β8, Β30-Β32.
και ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε στην ΕΕ και το περιβάλλον ασφάλειας έχει αλλάξει διεθνώς, η Πρόταση υιοθετεί ένα νέο Σύστημα Ασφάλειας ευρωπαϊκών προδιαγραφών, που καλύπτει τη διαφύλαξη των κεκτημένων δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ισότιμου και κυρίαρχου Κράτους-μέλους της ΕΕ και, μεταξύ άλλων, προνοεί τα ακόλουθα:
• Πλήρη άσκηση του δικαιώματος αυτοάμυνας και διάθεσης ιδίων Ενόπλων Δυνάμεων, κατά την κρίση του Κυπριακού Κράτους24.
• Αποκλεισμό του ενδεχομένου «πλήρους αποστρατιωτικοποίησης»25
• Αποκλεισμό των «Συνθηκών Εγγύησης & Συμμαχίας του 1960»26 και άλλων αποικιοκρατικών κατάλοιπων, που αντίκεινται προς το ευρωπαϊκό Κεκτημένο
και τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική
και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ)27
• Κανένα περιορισμό της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας επί ολοκλήρου
του εδάφους της Κύπρου (ξηρά, θάλασσα, αέρας).
• Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων28.
• Συμμετοχή ή/και σύναψη συμφωνιών ασφάλειας και συνεργασίας και με άλλους Οργανισμούς Συλλογικής Ασφάλειας πέραν του ΟΑΣΕ29, όπως ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη της ΕΕ (PfP) και η Βορειο-ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ).
• Πλήρης εφαρμογή των προνοιών της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montego Bay, 1982).
24 Καταστατικός Χάρτης ΟΗΕ, άρθρο 51: «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας...».
25 Όχι μόνο για λόγους αξιοπρέπειας του Κράτους, αλλά και λόγω της μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας και αστάθειας που χαρακτηρίζουν την περιοχή στην οποία βρίσκεται η Κύπρος, της αδυναμίας άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Κράτους, των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας και των σκοπιμοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου επί της Κύπρου. 26 Εξ άλλου, οι Συνθήκες του 1960 αυτο-καταργήθηκαν με τη βρετανο-τουρκική συνωμοσία κλπ του 1963 (βλ. Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «Αιματηρή αλήθεια» - 2009, Κεφ. Β27 και Γ1), με τους τουρκικούς βομβαρδισμούς του 1964 (βλ. Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «Αιματηρή αλήθεια» - 2009, Κεφ. Γ7-Γ9) και με την παράνομη τουρκική εισβολή του 1974
και όλα τα συνεπακόλουθα (βλ. Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «Αιματηρή αλήθεια» - 2009, Κεφ. Δ1-Δ5).
27 Η ΚΕΠΠΑ θεσπίστηκε και διέπεται από τον τίτλο V της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει αντικαταστήσει την Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνεργασία (ΕΠΣ) και προβλέπει τον καθορισμό μιας μελλοντικής, κοινής αμυντικής πολιτικής, η οποία στον κατάλληλο χρόνο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια κοινή, ευρωπαϊκή άμυνα. 28 Ο εποικισμός που διενήργησε η Τουρκία είναι διεθνές έγκλημα (Συνθήκη Γενεύης 1949). Οι έποικοι, που εισήχθησαν για αλλοίωση του Δημογραφικού Χάρτη της Κύπρου, ανέρχονται σε τουλάχιστον 200.000 (δήλωση Ντερβίς Έρογλου, 1η Ιουλίου 2009) και αποτελούν ισχυρή πλειοψηφία έναντι των νομίμων Τούρκων της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι οποίοι έχουν συρρικνωθεί από 118.000 (1974) σε 88.000 (Δημογραφική Έκθεση Στατιστικής Υπηρεσίας Κυπριακής Δημοκρατίας, 2006). Βλ. και Κεφ. 5 «Οι πρώτες ενέργειες».
29 Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη, στον οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία συμμετέχει.
• Κατάργηση των Βρετανικών Στρατιωτικών Βάσεων και αποκλεισμό τέτοιου ενδεχομένου προς όφελος οποιασδήποτε Χώρας.
• Ενδεχόμενο εγκατάστασης Βάσεων ΜΟΝΟ προς όφελος Συλλογικών
Οργανισμών, στους οποίους η Κυπριακή Δημοκρατία θα συμμετέχει ή/και θα συνάψει συμφωνία ασφάλειας και συνεργασίας, υπό τους ίδιους όρους που ισχύουν στην υπόλοιπη ΕΕ και χωρίς να θίγονται τα κυριαρχικά και άλλα νόμιμα
συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
• Αποκλεισμό της διασύνδεσης της επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος με την πορεία της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ.
Κεφάλαιο 11: Η Οικονομία
Λαμβάνοντας υπ’ όψη, ότι η διαδικασία εναρμόνισης της κυπριακής οικονομίας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο ήταν πολυετής και επίπονη, ότι η σημερινή ευρωπαϊκή
μορφή και δομή της οικονομίας παρέχει -με ορθή εσωτερική πολιτική- τη δυνατότητα
για ποιοτική και διατηρήσιμη οικονομική ανάπτυξη, που να συμβάλλει στην πρόοδο
και ευημερία όλων των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι η
λειτουργικότητα και οικονομική βιωσιμότητα του κράτους επηρεάζει απόλυτα την
πολιτική βιωσιμότητα της όποιας επίλυσης της Κυπριακού Ζητήματος, η Πρόταση
υιοθετεί τη βασική αρχή, ότι:
Η τελική εξέλιξη για το Κυπριακό Ζήτημα οριοθετείται, αφ’ ενός από το ότι «οι
κατεχόμενες περιοχές ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία και είναι εκτός του
ελέγχου της επίσημης Κυβέρνησης λόγω της τουρκικής κατοχής»30, αφ’ ετέρου
από το ότι «η επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος πρέπει να είναι συμβατή με
ορθολογιστικές οικονομικές αρχές, ιδιαίτερα εκείνες που διασφαλίζονται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Κατά συνέπεια, η Πρόταση προνοεί τις ακόλουθες οικονομικές αρχές, οι οποίες
λειτουργούν προς όφελος όλων των νομίμων πολιτών και είναι απόλυτα συμβατές με λύση βασισμένη στη συνέχιση της ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας:
• Διατήρηση του συστήματος μεικτής οικονομίας με κρατικό παρεμβατισμό, ο οποίος να βασίζεται ΜΟΝΟ σε οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια και όχι σε πολιτικά ή φυλετικά.
• Γενικότερη οικονομική πολιτική, η οποία θα εφαρμόζεται στα πλαίσια που καθορίζονται από την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης Σταθερότητας και Ανάπτυξης31 και της Συνθήκης της Λισσαβόνας32, τα οποία διασφαλίζουν τη 30 Πρωτόκολλο 10 της Πράξης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 31 Είναι το Κανονιστικό Πλαίσιο συντονισμού των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών των χωρών που συμμετέχουν στην ΕΕ, με σκοπό τη διασφάλιση της ευρωστίας των δημοσίων οικονομικών, γεγονός
που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της ενιαίας, ευρωπαϊκής οικονομίας. 32 Αποτελείται από ένα σύνολο διαρθρωτικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων, που βασίζονται στη συνεργασία μεταξύ των Κρατών-μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με στόχο την επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης και την αύξηση της απασχόλησης στην ΕΕ.
λειτουργικότητα της οικονομίας, τη βελτίωση των συνθηκών απασχόλησης και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του συνόλου της οικονομίας.
• Ενδυνάμωση του κοινωνικού ρόλου του κράτους, για υποβοήθηση της
ομαλής επανένταξης των Τούρκων της Κύπρου στην ενιαία οικονομία33. Στα κέντρα λήψης των σχετικών αποφάσεων, θεωρείται σκόπιμη η επαρκής εκπροσώπηση και των Τούρκων της Κύπρου.
• Διατήρηση ενιαίας οικονομίας και αγοράς, ως μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού και κεφαλαίου σε όλη την οικονομία34.
• Διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών του κράτους, των οποίων
η δομή να διασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία τους. Ιδιαίτερης σημασίας
είναι η εύρυθμη λειτουργία των ανεξάρτητων θεσμών, όπως της Κεντρικής Τράπεζας, των Δικαστηρίων, του Γενικού Ελεγκτή και του Γενικού Εισαγγελέα, στη δομή των οποίων θεωρείται σκόπιμη και η επαρκής εκπροσώπηση των Τούρκων της Κύπρου. Όπου, τα πλαίσια λειτουργίας των θεσμών καθορίζονται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, τούτο είναι απαραβίαστο.
• Διασφάλιση της διαχρονικής βιωσιμότητας των δημόσιων οικονομικών, γεγονός ιδιαίτερης σπουδαιότητας κατά τα πρώτα στάδια της επανένταξης των Τούρκων της Κύπρου στην ενιαία οικονομία, διότι τόσο η επανένταξη αφ’ εαυτής, όσο και η εναρμόνιση των κατεχομένων περιοχών με το ευρωπαϊκό κεκτημένο θα έχουν οικονομικό κόστος, το οποίο θα κληθεί να χρηματοδοτήσει σε μεγάλο βαθμό το Κράτος. Συνεπώς, η διαχείριση της χρηματοδότησης της επανένταξης
πρέπει να γίνει με ιδιαίτερη επιμέλεια.
Οι πιο πάνω αρχές διασφαλίζουν την ευρωστία και λειτουργικότητα της ενιαίας
οικονομίας, συνάδουν απόλυτα με την συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας (όπως εντάχθηκε στην ΕΕ το 2004 και στην Ευρωζώνη το 2008) και ικανοποιούν τις όποιες
ανησυχίες των Τούρκων της Κύπρου, προβλέποντας επαρκή εκπροσώπηση στη διαχείριση της οικονομίας και τις θεσμικές δομές, καθώς και επαρκή κοινωνικοοικονομική ενίσχυση, ώστε να υπάρξει γρήγορη σύγκλιση εισοδημάτων όλων των νομίμων Κυπρίων, στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής οικονομίας.
Ασπίδα για την κυπριακή οικονομία αποτελεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τυχόν
παρεκκλίσεις θα είναι καταστροφικές, για όλους τους νόμιμους πολίτες της
Κυπριακής Δημοκρατίας.
33 Τα μέτρα υποβοήθησης πρέπει να έχουν τη μορφή μεταβιβάσεων ή ενισχύσεων (λ.χ. αυξημένες
κοινωνικές παροχές ή εκπαιδευτικά και άλλα προγράμματα κλπ) και όχι τη μορφή περιορισμών και στρεβλώσεων (λ.χ. ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση), τα οποία παρεμποδίζουν τη λειτουργία της αγοράς, αντιστρατεύονται το γενικότερο συμφέρον και παραβιάζουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο 34 Εχέγγυα του συστήματος είναι το ενιαίο νόμισμα (ΕΥΡΩ) και η ανεξάρτητη, ενιαία Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου (μέλος του Ευρωσυστήματος). Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Κυβέρνηση θα μπορεί να ασκεί αποτελεσματική κοινωνική πολιτική και θα μπορέσει να υποβοηθήσει τις σήμερα κατεχόμενες περιοχές να βελτιώσουν την αναπτυξιακή υποδομή τους.
Κεφάλαιο 12: Η υλοποίηση της «Πρότασης του ορθού ΝΑΙ»
Προσβλέποντας ότι ο κίνδυνος από το κυοφορούμενο «νέο σχέδιο λύσης» θα
αποσοβηθεί, η Πρόταση μπορεί να υλοποιηθεί ΜΟΝΟ από τη νόμιμη κυβέρνηση
της Κυπριακής Δημοκρατίας, με γνώμονα τα νόμιμα συμφέροντα του Κράτους και τα
δικαιώματα όλων των νομίμων, ευρωπαίων Κυπρίων πολιτών.
Προς τούτο, η υπεύθυνη Κυβέρνηση πρέπει:
1) Να υιοθετήσει την Πρόταση.
2) Να επεξεργαστεί λεπτομερώς όλες τις παραμέτρους, δημιουργώντας το πλήρες έγγραφο της Πρότασης Λύσης.
3) Να καλέσει όλους τους νόμιμους Κύπριους Ψηφοφόρους να εγκρίνουν την Πρόταση σε ΕΝΑ, κοινό Δημοψήφισμα.
4) Να πείσει τους ισότιμους εταίρους της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ για την ορθότητα της Πρότασης.
5) Να καταθέσει την Πρόταση Λύσης στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, όπου να την υποστηρίξει ως την ΟΡΘΗ και ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ γραμμή πλεύσης προς επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος.
Το ισχυρότερο επιχείρημα για την επικράτηση της Πρότασης είναι το γεγονός, πως «οτιδήποτε άλλο συμ βεί στην Κύπρο, είναι ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΠΟΤΟΚΟ της
παράνομης Εισβολής και Κατοχής, ΑΡΑ ευρωπαϊκά και διεθνώς παράνομο και απορριπτέο».
Επίλογος
Η διαδικασία της υιοθέτησης, επεξεργασίας, προώθησης και επικράτησης της
Πρότασης ως η ορθή λύση για το Κυπριακό Ζήτημα προβλέπεται επίπονη, με αναμενόμενα πολιτικά και άλλα κωλύματα και πιέσεις.
Χρειάζεται μεγάλων διαστάσεων και υπεράνω προσωπικών, κομματικών και άλλων σκοπιμοτήτων και συμφερόντων ΒΟΥΛΗΣΗ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ και
ΕΠΙΜΟΝΗ, ιδιαίτερα από τον ηγέτη προς τον οποίον ο Κυπριακός Λαός θα δώσει
την εντολή.
Ο χρόνος που θα απαιτηθεί για επικράτηση της Πρότασης είναι άγνωστος, καθόσον
ΔΕΝ δοκιμάστηκε μέχρι σήμερα πρόταση, η οποία να προέρχεται υπεύθυνα και
αποκλειστικά από τον Πρόεδρο του επίσημου ευρωπαϊκού κράτους της Κυπριακής
Δημοκρατίας και να αφορά όλο τον νόμιμο Κυπριακό Λαό.
Το βέβαιο είναι πως, όσος χρόνος και εάν χρειαστεί, θα είναι ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
χρόνος επένδυσης προς την ορθή κατεύθυνση, νοουμένου ότι ΔΕΝ θα υπάρξει λιποψυχία και επάνοδος σε εκπτώσεις.
Εάν ο Κυπριακός Λαός πιστέψει στην «Πρόταση του ορθού ΝΑΙ», την αναγάγει σε ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ ΕΝΤΟΛΗ, την παραδώσει προς άξιο Ηγέτη και αγωνιστεί για την επικράτηση της, η Πρόταση θα αποδειχθεί ως η μόνη ευρωπαϊκά νόμιμη, έντιμη, αξιοπρεπής, δίκαιη και βιώσιμη κατάληξη για το Κυπριακό Ζήτημα.